ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΙΑΤΙΣΤΗΣ ΠΑΥΛΟΣ: ΚΑΝΤΕ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ ΚΑΙ ΠΕΙΤΕ "ΘΕΕ ΜΟΥ, ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΜΟΥ ΑΝΟΙΞΕ ΕΝΑ ΔΡΟΜΟ, ΑΝ ΟΧΙ ΚΛΕΙΣ' ΤΟΝ"!

Μητροπολίτης Σιατίστης Παύλος: Κάντε ό,τιδήποτε, σχεδιάστε ό,τιδήποτε, αλλά κάντε το θέμα της προσευχής και πείτε: «Θεέ μου, αν είναι για το καλό μου άνοιξε ένα δρόμο, αν όχι κλείσ’ τον.» 

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΜΟΡΦΟΥ ΝΕΟΦΥΤΟΣ: Ο ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ ΟΜΙΛΩΝΤΑΣ ΠΡΟΦΗΤΙΚΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΝΕΟΕΛΛΑΔΙΣΜΟ!

Μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος: Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός ομιλώντας προφητικά για τον Νεοελλαδισμό και Γραικισμό, δηλ. για τη σύγχρονη Ελλάδα και Κύπρο που δεν αντιλαμβάνονται το τι σημαίνει Ρωμιοσύνη λέγει: «θα έρθει πρώτα ένα Ψευτορωμαίϊκο, να μην το πιστέψετε θα φύγει πίσω». Μέχρι τότε οι εναπομεί­ναντες Ρωμιοί από τα Άθεα Γράμματα της Ευρώπης και το Μπόλι να προσευχόμαστε κατά την προφητική προτροπή στην Αποκάλυψη του Απ. Ιωάννου του Θεολόγου (κεφ. 13, στίχ.10) «Ωδε εστίν η υπομονή και η πίστις των Αγίων», «Κύριε δώσ' μου την υπομονή και την πίστη των Αγίων». Αύτη η πίστις των Νεομαρτύρων, αύτη η πίστις των Ορθοδόξων, αύτη η πίστις την Οικουμένη εστήριξε! 

ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΣΕΡΒΙΑΣ ΠΑΥΛΟΣ: ΟΣΟ ΘΑ ΠΕΡΝΑΕΙ Ο ΚΑΙΡΟΣ, ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΙΟ ΔΥΣΚΟΛΑ ΘΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ!

Πατριάρχης Σερβίας Παύλος: Όσο θα περνάει ο καιρός, όλο και πιο δύσκολα θα γίνονται τα πράγματα. Ο Χριστός ήξερε πως θα ήταν, μας προειδοποιεί εκ των προτέρων, ώστε να γνωρίζουμε και να προετοιμαζόμαστε έτσι ώστε να μην ακολουθούμε την πλειοψηφία που πηγαίνει στην άβυσσο.

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΜΟΡΦΟΥ ΝΕΟΦΥΤΟΣ: Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΓΑΘΟ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!

Μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος: Η Ελευθερία είναι Αγαθό της Εικόνας του Θεού. Ελεύθερος ο Θεός. Ελεύθερος και ο άνθρωπος. Έτσι μας θέλει ο Θεός μας.  

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΜΟΡΦΟΥ ΝΕΟΦΥΤΟΣ: ΜΟΝΟ Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΘΑ ΚΑΜΕΙ ΕΛΕΟΣ!

Μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος: Μας λέγαν οι Άγιοι Άνθρωποι: «Θα ξεκινήσουν οι πόλεμοι ένας-ένας σαν τα μανιτάρια και μετά θα ενωθούν και θα γίνει ο ένας ο Μεγάλος...» Γι' αυτό σας παρακαλώ κάθε σπίτι, κάθε οικογένεια, κάθε δωμάτιο, κάθε κελί να γίνει ένας θρόνος της Παναγίας! Μόνο η Παναγία θα κάμει έλεος! Και έχουμε οι Ορθόδοξοι Έλληνες και οι Κύπριοι εξαιρέτως την γνώση πως η Παναγία γίνεται η Υπέρμαχος Στρατηγός του Γένους! 

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΜΟΡΦΟΥ ΝΕΟΦΥΤΟΣ: Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΓΑΘΟ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!

Μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος: Η Ελευθερία είναι Αγαθό της Εικόνας του Θεού. Ελεύθερος ο Θεός. Ελεύθερος και ο άνθρωπος. Έτσι μας θέλει ο Θεός μας. 

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΜΟΡΦΟΥ ΝΕΟΦΥΤΟΣ: ΚΑΘΕΝΑΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΒΑΠΤΙΖΕΤΑΙ ΠΑΙΡΝΕΙ ΕΝΑ ΦΥΛΑΚΑ ΑΓΓΕΛΟ!

Μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος: Καθένας από εμάς την ώρα που βαπτίζεται παίρνει ένα φύλακα άγγελο. Και κάθε έθνος έχει το δικό του άγγελο. Σκεφτείτε λοιπόν με αυτά τα αγγελικά πνεύματα και εξαιρέτως με τον Ταξιάρχη πασών των Επουρανίων Δυνάμεων Ασωμάτων, τον Αρχάγγελο Μιχαήλ, πόση σχέση πρέπει να έχουμε. Πόσο πρέπει καθημερινά να τον βάζου­με στις προσευχές μας!

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΙΕΡΕΜΙΑΣ: ΑΠΛΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΤΟΧΗ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ!

Ἁπλές συμβουλές γιά τήν μετοχή μας στήν Θεία Λειτουργία

 

1. Τόν Θεό, ἀδελφοί μου, πού λαχταράει ἡ ψυχή μας, τόν βρίσκουμε καί τόν ἀπολαμβάνουμε στήν θεία Λειτουργία, πού τελοῦμε στούς ἱερούς μας Ναούς. Στήν θεία Λειτουργία ἐμεῖς οἱ βαπτισμένοι χριστιανοί νοιώθουμε τό Μυστήριο πού λέγεται «Έκκλησία», γι᾿ αὐτό καί τόν Ναό, ὅπου τελοῦμε τήν Λειτουργία, τόν λέμε καί αὐτόν «Ἐκκλησία». Μήν παραλείπετε, χριστιανοί μου, νά πηγαίνετε κάθε Κυριακή στήν Ἐκκλησία. Καί ἄν τό χωριό σας δέν ἔχει τήν Κυριακή θεία Λειτουργία, γιατί πολλά ἀπό τά χωριά μας δέν ἔχουν ἱερέα, νά πηγαίνετε γιά νά λειτουργηθεῖτε στό διπλανό χωριό. Μήν μένετε ἀλειτούργητοι.
 
 2. Ὅταν μπαίνετε στήν Ἐκκλησία νά κάνετε τόν Σταυρό σας κανονικά. Δυστυχῶς, ἔχουμε τόση ἄγνοια στά θεῖα πράγματα, ὥστε οὔτε τό Σταυρό μας δέν ξέρουμε νά κάνουμε. 
Παλαιότερα, στήν Α΄ Δημοτικοῦ τά παιδάκια μάθαιναν ἕνα ποίημα γιά νά κάνουν κανονικά τόν Σταυρό τους: «Στό κεφάλι, στήν κοιλιά, δεξιά κι ἀριστερά»! Ἔτσι πρέπει νά κάνουμε τόν Σταυρό μας. Ἑνωμένα τά τρία δάκτυλα τοῦ δεξιοῦ χεριοῦ μας (γιά νά ἐκφράσουμε τήν πίστη μας στήν Ἁγία Τριάδα) τά βάζουμε στό κεφάλι μας καί δηλώνουμε μ᾿ αὐτό ὅτι ἐκεῖ ψηλά στόν οὐρανό εἶναι ὁ Χριστός μας· καί ἀπό ἐκεῖ ψηλά κατέβηκε καί σαρκώθηκε στήν Κοιλιά τῆς Παναγίας μας· καί γιά νά τό δηλώσουμε αὐτό κατεβάζουμε τό χέρι μας ἀπό τό κεφάλι καί τό βάζουμε στήν κοιλιά. Καί θά ξανάρθει πάλι ὁ Χριστός μέ τήν Δεύτερη Παρουσία Του! Θά ἔρθει καί θά βρεῖ μιά μπερδεμένη ἀνθρωπότητα. Καί θά κάνει αὐτό πού κάνει ὁ βοσκός: Ξεχωρίζει τά πρόβατα ἀπό τά ἐρίφια. Στήν μιά μεριά, δεξιά, βάζει τά πρόβατα· καί στήν ἄλλη μεριά τά ἐρίφια. Βάζοντας κι ἐμεῖς ἔπειτα, ὅταν κάνουμε τόν Σταυρό μας, τό χέρι μας δεξιά καί ἀριστερά δηλώνουμε αὐτή τήν Δεύτερη Παρουσία τοῦ Χριστοῦ καί τόν πόθο μας νά μᾶς πάρει μαζί Του, στά δεξιά Του, στήν Βασιλεία Του τήν ἐπουράνιο!
 
 3. Ἀφοῦ, μπαίνοντας στήν Ἐκκλησία κάνουμε τόν Σταυρό μας, ὅπως εἴπαμε, ἀνάβουμε κερί καί ἀσπαζόμαστε μέ εὐλάβεια τά ἱερά εἰκονίσματα. Καί ἄς 
σκεπτόμαστε ὅτι πρίν ἀπό ἐμᾶς πέρασαν τόσοι ἄλλοι χριστιανοί καί ἀσπάστηκαν καί αὐτοί τά ἴδια αὐτά εἰκονίσματα· ὁ ἀσπασμός δέ στό ἴδιο εἰκόνισμα θεωρεῖται καί σάν μεταξύ μας ἀσπασμός. 
 Ἀφοῦ, λοιπόν, ἀσπαστοῦμε τά ἅγια εἰκονίσματα στεκόμαστε κάπου σέ μιά θέση, στήν θέση τῶν ἀνδρῶν οἱ ἄνδρες καί στήν θέση τῶν γυναικῶν οἱ γυναῖκες, καί προσέχουμε ἀπό ἐκεῖ τήν θεία Λειτουργία. Προσέχουμε αὐτά πού βλέπουμε καί ἀκοῦμε σ᾿ αὐτήν. Καί εἶναι τόσο ὡραῖα καί τόσο γλυκά ὅλα ὅσα λέγονται καί ὅσα γίνονται στήν θεία Λειτουργία! Βέβαια στήν θεία Λειτουργία προσευχόμαστε ὅ,τι θέλουμε, λέμε στόν Θεό ὅ,τι ἔχει ἡ καρδιά μας. Ἀλλά κυρίως στήν θεία Λατρεία πρέπει νά προσέχουμε αὐτά πού λέγονται καί ψάλλονται καί ἄς φαίνεται ὅτι δέν τά καταλαβαίνουμε. Σιγά-σιγά θά τά καταλάβουμε. Τά λόγια τοῦ παππᾶ καί τοῦ ψάλτη ἔχουν ὅλη τήν πίστη μας. Ἡ πίστη μας, ἀδελφοί μου, ἔγινε ψαλμωδία καί τραγούδι, ἔγινε εἰκόνες καί ἱερά σύμβολα.
 
 4. Τό πιό οὐσιαστικό στήν θεία Λειτουργία, ἀγαπητοί μου χριστιανοί, εἶναι ἡ θεία Κοινωνία. Ὅλα στήν θεία Λειτουργία γίνονται γιά νά ἀκούσουμε στό τέλος «Μετά φόβου Θεοῦ πίστεως καί ἀγάπης προσέλθετε». Καί προσέρχονται οἱ χριστιανοί γιά νά κοινωνήσουν τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ μας. Ἀλλά πρέπει νά κοινωνοῦμε ὅπως μᾶς τό λέει ὁ Ἱερέας: «Μετά φόβου Θεοῦ, πίστεως καί ἀγάπης». Μέ φόβο Θεοῦ, πού τόν γεννάει ἡ πίστη ὅτι αὐτό πού θά κοινωνήσουμε εἶναι πραγματικά τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ, αὐτό τό Σῶμα καί τό Αἷμα πού πῆρε ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ἀπό τήν Παναγία Θεοτόκο Μαρία, ὅταν σαρκώθηκε στήν ἁγιασμένη Κοιλία Της. Γι᾽ αὐτό ἡ Παναγία μας λέγεται «ἑστιάτωρ τῆς Θείας Σαρκός»! 
Ναί, στήν πραγματικότητα μᾶς κοινωνάει ἡ Παναγία! Πρέπει λοιπόν νά κοινωνᾶμε μέ φόβο Θεοῦ. Ἀλλά καί μέ ἀγάπη. Ἀγάπη σέ ὅλους καί στόν ἐχθρό μας ἀκόμη πού μᾶς ἔκανε κακό. Δέν τό ἤθελε. Καί νά τό ἤθελε ὁ παλιο-πειρασμός τόν ἔβαλε, αὐτός πού βάζει καί μᾶς καί κάνουμε τόσα καί τόσα. Καί ὅπως ἐμεῖς ζητᾶμε ἀπό τόν Θεό νά μᾶς συγχωρέσει αὐτά τά τόσα πολλά πού πράττουμε ἐνάντια στό ἅγιο θέλημά Του, ἔτσι καί ἐμεῖς πρέπει νά συγχωροῦμε τά ὅσα μᾶς κάνουν οἱ ἄλλοι ἐναντίον μας. Αὐτό σημαίνει τό «καί ἀγάπης», πού λέγει ὁ ἱερέας σ᾽ αὐτούς πού ἔρχονται νά κοινωνήσουν. Πρέπει, χριστιανοί μου, νά ζητᾶμε συγγνώμη καί νά δίνουμε συγγνώμη σέ ὅλους προτοῦ νά κοινωνήσουμε.
 
 5. Ὅταν πλησιάζετε γιά τήν θεία Κοινωνία νά κάνετε τόν σταυρό σας καί ἔπειτα νά παίρνετε τό ἅγιο μανδήλιο καί νά τό βάζετε κάτω ἀπό τό σαγόνι σας ἀνοίγοντας καλά τό στόμα σας. Ὅταν δέ κοινωνήσετε καί βγάλει ὁ ἱερεύς τήν ἁγία λαβίδα ἀπό τό στόμα σας, τότε νά σπουγγίζετε μέ τό ἅγιο μανδήλιο τό στόμα σας καί ὄχι ἐνωρίτερα, ὅταν δέν βγῆκε ἀκόμη ἀπό τό στόμα ἡ ἁγία λαβίδα. Μετά τήν θεία Κοινωνία κάνετε πάλι τόν σταυρό σας καί παραδίδετε τήν σειρά στούς ἄλλους ἀδελφούς σας γιά νά κοινωνήσουν καί αὐτοί.
 
Μέ τέτοια καλή προετοιμασία γιά τήν θεία Κοινωνία, ἀδελφοί μου χριστιανοί, ἔρχεται πραγματικά ὁ Χριστός στήν καρδιά μας καί γινόμαστε «χριστοφόροι», ὅπως μᾶς λέει ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος ὁ Θεοφόρος. Μέ τήν Χάρη δέ τοῦ Χριστοῦ μέσα μας θά εἶναι ὄμορφη ἡ ζωή μας, γιατί δέν θά ζοῦμε μέ τίς κακίες, πού ἀσχημίζουν τήν ζωή μας καί μᾶς τήν κάνουν κόλαση. Ἡ θεία Λειτουργία ὅμως εἶναι παράδεισος. Γιατί σέ κάθε θεία Λειτουργία λέγουμε: « Εἴδομεν τό Φῶς τό ἀληθινόν, ἐλάβομεν πνεῦμα ἐπουράνιον»!
Μέ πολλές εὐχές,
 
† Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΙΑΤΙΣΤΗΣ ΠΑΥΛΟΣ: ΟΠΟΙΟΣ ΦΟΒΑΤΑΙ ΤΟΝ ΘΕΟ ΕΙΝΑΙ ΑΡΡΩΣΤΟΣ!

ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΣΕΡΒΙΑΣ ΠΑΥΛΟΣ: ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΦΤΩΧΟΙ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΑΣ!

Πατριάρχης Σερβίας Παύλος: Δυστυχώς υπάρχουν άνθρωποι φτωχοί στην κοινωνία μας, που οι γονείς τους δεν μπόρεσαν να τους δώσουν τίποτα άλλο... εκτός από λεφτά.

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΙΑΤΙΣΤΗΣ ΠΑΥΛΟΣ: ΤΟ ΝΑ ΑΓΑΠΗΣΩ ΤΟΝ ΘΕΟ, ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΝΑΝ ΜΕΓΑΛΟ ΑΓΩΝΑ ΝΑ ΥΠΕΡΒΩ ΤΟΝ ΕΓΩΪΣΜΟ ΜΟΥ!

Μητροπολίτης Σιατίστης Παύλος: Το να αγαπήσω τον Θεό, σημαίνει έναν μεγάλο αγώνα να υπερβώ τον εγωισμό μου. Ο εγωισμός μας, μας εμποδίζει να αγαπήσουμε τον Θεό, ο εγωισμός μας, μας απαγορεύει να αγαπήσουμε τους ανθρώπους. Δεν υπάρχει αγάπη χωρίς ταπείνωση. Αυτό λοιπόν μας εμποδίζει να αγαπήσουμε και τον Θεό και τους ανθρώπους.

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΛΕΜΕΣΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ: ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΠΡΟΣΕΥΧΟΝΤΑΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΧΕΙ ΜΕΓΑΛΗ ΕΝΟΤΗΤΑ!

Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος: Το σπίτι στο οποίο προσεύχονται οι άνθρωποι έχει μεγάλη ενότητα, προπάντων αν προ του ύπνου ζητήσει συγχώρεση ο ένας από τον άλλο. Το σπίτι αυτό δεν είναι σπίτι, είναι ουρανός⸱ ότι ωραιότερο, είναι παράδεισος. 

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ: ΚΑΙ ΑΝ ΟΛΗ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΓΟΝΑΤΙΣΕΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΔΙΑΒΟΛΟ, ΕΣΥ ΜΗ ΓΟΝΑΤΙΣΕΙΣ!

Μητροπολίτης Αυγουστίνος Καντιώτης: Καὶ ἂν ὅλη ἡ κοινωνία γονατίσει μπροστὰ στὸν διάβολο, ἐσὺ μὴ γονατίσεις, νὰ τὸν πολεμήσης καὶ σὺ ὁ ἕνας θὰ νικήσης.

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ: ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΠΟΤΕ Η ΕΛΛΑΣ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΤΟΥ ΕΝΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ!

 

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΜΟΡΦΟΥ ΝΕΟΦΥΤΟΣ: ΕΙΝΑΙ ΩΡΑ ΝΑ ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟ ΑΓΙΟ!

Μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος: Είναι η ώρα να ενεργοποιήσουμε το Πνεύμα το Άγιον και να ξεφύγουμε από τα "πρέπει" και τα "διότι". Και τώρα γίνονται εξετάσεις - να το καταλάβουμε: κλήρος και λαός. Πρέπει να περάσουμε αυτές τις εξετάσεις, διότι έρχονται άλλες, πιο δύσκολες! Να κάνουμε τα σπίτια μας μικρές Εκκλησίες! Είναι ώρα να αντισταθούμε! Στόχος του Ευρωπαϊκού ολοκληρωτισμού και της Νέας Τάξης Πραγμάτων είναι το χάος! Θέλουν το χάος στην κοινωνία, στη θρησκεία, στην Εκπαίδευση.

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΜΟΡΦΟΥ ΝΕΟΦΥΤΟΣ: ΕΛΕΓΑΝ ΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΜΑΣ "ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ", "ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ"!

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΛΕΜΕΣΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ: ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΙΣΘΟΣ ΜΑΣ;

Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος: Ποιος είναι ο μισθός μας; Ο μισθός σε μας δεν είναι ούτε ο παράδεισος ούτε η επιείκεια του Θεού. Ο μισθός είναι ο Ίδιος ο Χριστός. Αυτός είναι ο μισθός μας! Αυτός είναι το δώρο μας! Αυτός είναι το έπαθλό μας! Αυτός είναι ο αγωνοθέτης αλλά και το έπαθλο. Αυτός είναι το αγώνισμά μας αλλά και η επιτυχία μας. Κι Αυτός σημαίνει για μας τα πάντα. Ο Χριστός για μας είναι το παν του παντός. 

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΙΑΤΙΣΤΗΣ ΠΑΥΛΟΣ: Ο ΧΡΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΧΩΡΑΦΙ!

Μητροπολίτης Σιατίστης και Σισανίου Παύλος

Ο χρόνος είναι ένα χωράφι

 
Ο χρόνος είναι ένα χωράφι, που καθώς εμείς περπατάμε ρίχνουμε σπόρους. Τα λόγια μας, οι πράξεις μας, οι ενέργειες μας, είναι ο σπόρος που πέφτει μέσα στο χώμα.
Εάν γυρίσουμε πίσω και κοιτάξουμε, μετά τρόμου θα αναγνωρίσουμε το έργο μας. Τι θα έχει φυτρώσει στη ζωή μας; Ότι έχουμε σπείρει. Και γι’ αυτό, κάποια στιγμή συναντάμε τις δυσκολίες, τον πόνο και την αποτυχία…
Εμείς στα χρόνια που πέρασαν, ρίξαμε μόνο αγκάθια και τώρα θερίζουμε αγκάθια. Στο χρόνο που πέρασε, σπείραμε ανέμους και τώρα θερίζουμε θύελλες. Βλέπετε με μια νομοτέλεια απίθανη. Έτσι προχωράνε τα πράγματα. Εάν τα προλάβουμε θα είμαστε μαζί τους, εάν δεν τα προλάβουμε θα μας αφήσουνε πίσω.

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΛΕΜΕΣΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ: "ΤΡΕΧΕ ΓΕΩΡΓΙΕ ΙΝΑ ΛΑΒΕΙΣ ΤΟΝ ΠΟΘΟΥΜΕΝΟΝ ΚΥΡΙΟΝ!".

 Τρέχε Γεώργιε ίνα λάβεις τον ποθούμενο Κύριον.!!! 

Έχει ένα συγκινητικό στιγμιότυπο από τη ζωή και τα μαρτύρια του Αγ. Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του Τροπαιοφόρου, το οποίο πραγματικά το λέω συχνά αλλά είναι τόσο σημαντικό και τόσο εκφραστικό.

Λέει λοιπόν στο βίο του Αγίου Γεωργίου ότι μέσα στα πολλά μαρτύρια που υπέμεινε ο Μάρτυς αυτός, ο γενναίος αυτός Μάρτυρας, ο αδάμαντας αυτός του Χριστού και της Εκκλησίας, νέος στην ηλικία 20-22 χρόνων παλικάρι, τον οδήγησαν στο στάδιο μέσα στο πλήθος εκείνων των ανθρώπων οι οποίοι φώναζαν και έλεγαν διάφορα. Και τι έκαναν; Πήραν σιδερένια παπούτσια τα οποία μέσα είχαν καρφιά. Σκεφτείτε εμάς καμιά φορά μπαίνει στο παπούτσι μας μια μικρή πέτρα και δεν μπορούμε να περπατήσουμε, μας πληγώνει, θέλουμε να τη βγάλουμε, δεν μπορούμε, είναι πολύ οδυνηρό και ενοχλητικό. Είχε καρφιά μέσα στα παπούτσια του τα σιδερένια και τα έβαλαν στη φωτιά και τα πύπρωσαν τόσο, λέγει ο βίος του, ώστε έγιναν ένα με το πυρ. Κατακόκκινα τα παπούτσια αυτά. Και έφεραν άλογα, Αραβικά άλογα, που τρέχουν πολύ, και τα έδεσαν και φόρεσαν τα πυρακτωμένα παπούτσια του μάρτυρος Γεωργίου με τα καρφιά αυτά και τον έδεσαν πίσω από τα άλογα. Κι άρχισαν να τρέχουν τα άλογα και αυτός έπρεπε ή να τρέξει ή αν έπεφτε κάτω θα γινόταν χίλια κομμάτια, θα τον διέλυαν μέσα στο δρόμο με τη φόρα αυτή και την ταχύτητα των αλόγων. Και λέγει ο βίος του, "το πλήθος φώναζε εναντίον του Γεωργίου και ούρλιαζε και έκαναν αλαλαγμούς". Σκεφτείτε λοιπόν εκείνη την ατμόσφαιρα! "Ο δε γενναίος μάρτυς του Χριστού, Γεώργιος" -λέγει το συναξάριο- "μετά πολλής προθυμίας έτρεχεν λέγων εις ευατόν", έλεγε στον εαυτό του: "Τρέχε Γεώργιε ίνα λάβεις τον ποθούμενο Κύριον." Είχε μπροστά του, όχι το πλήθος, όχι τα άλογα, όχι την κακία των ανθρώπων αλλά τον ποθούμενον Κύριο. Έτρεξε δε τόσο ώστε πέρασε και τα άλογα. Ουδόλως αισθανόμενος τον πόνο. Δεν πονούσε; Βεβαίως πονούσε. Δεν αισθανόταν; Ασφαλώς! Δεν ήταν αναίσθητος, δεν ήταν φάντασμα, ήταν άνθρωπος. Αλλά τι ήταν αυτό που εκμηδένισε τον πόνο; Ο Εσταυρωμένος Χριστός. Αυτός εκμηδένισε το δικό του πόνο. Αυτός του έδωσε τη δύναμη, όχι να σώσει τη ζωή του αλλά να λάβει αυτό που ήθελε, να καταισχύνει αυτούς που περιφρόνησαν τη δύναμη του Χριστού. Έτσι λοιπόν τρέχοντας ίνα λάβει τον ποθούμενον Κύριο, έχοντας τον Χριστό ενώπιόν του διαπαντός, μπόρεσε και πέρασε τα μαρτύρια όλα και μπήκε στη βασιλεία του Θεού.

Μητροπολίτου Λεμεσού Αθανασίου.

ΚΥΡΙΑΚΗ Δ' ΝΗΣΤΕΙΩΝ : "ΠΙΣΤΕΥΩ, ΚΥΡΙΕ, ΒΟΗΘΑ ΜΕ ΣΤΗΝ ΑΠΙΣΤΙΑ ΜΟΥ". (ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΟΥΡΟΖ ΑΝΤΩΝΙΟΣ BLOOM).

 Κυριακή Δ’ Νηστειών: “Πιστεύω, Κύριε, βοήθα με στην απιστία μου” (Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom (†))

Στὸ σημερινὸ Εὐαγγέλιο, ὅπως καὶ σὲ ἄλλα σημεῖα τῆς Καινῆς Διαθήκης, βλέπουμε νὰ ἔρχονται ἢ νὰ φέρνουν στὸν Κύριο ἄνδρες, γυναῖκες καὶ παιδιὰ μὲ τὴν ἐλπίδα τῆς ἰάσης – τῆς ἴασης ἀπὸ σωματικὲς ἀσθένειες, ἀπὸ τὴν δυστυχία, ἀπὸ τὸν πόνο, τὴν ἀγωνία τῆς ζωῆς. Καὶ κάθε φορὰ ὁ Χριστὸς τοὺς λέει, «Πιστεύεις ὅτι μπορῶ νὰ τὸ κάνω αὐτό;». Καὶ σ’ αὐτὴν τὴν περίπτωση, ὁ ἄνδρας ποὺ ρωτήθηκε ἀπὸ τὸν Κύριο ἂν πιστεύει σὲ σχέση μὲ τὸν ἀσθενὴ υἱὸ του εἶπε, «Πιστεύω, Κύριε, βοήθει μοι τῇ ἀπιστίᾳ μου». Ἀλλὰ ἐὰν πιστεύουμε ὅτι ὁ Χριστὸς ὁ Κύριός μας ἔχει τὴ δύναμη νὰ σώσει, ὑπάρχει κάτι περισσότερο σὲ αὐτό. Ἐπειδὴ εἶναι ἀναμενόμενο νὰ πιστέψουμε ὄχι μόνο στὴν Θεϊκὴ δύναμη, ἀλλὰ στὴν Θεϊκὴ συμπόνια.

Τὸ κείμενο τοῦ σημερινοῦ Εὐαγγελίου μᾶς μιλάει γιὰ τὸ ἔλεος. Ἔλεος σημαίνει τρυφερότητα, φροντίδα, ἀλλὰ πέρα ἀπ’ αὐτό, ὑπάρχει αὐτὴ ἡ σπουδαία, καὶ κατὰ ἕναν τρόπο τρομακτικὴ λέξη, «συμπόνια», ποὺ σημαίνει ἑτοιμότητα, καὶ πράγματι ὄχι μόνο ἑτοιμότητα ἀλλὰ τὴν πραγματικότητα νὰ ὑποφέρει κανείς, ἀναλαμβάνοντας μαζὶ τὸν πόνο ἑνὸς ἄλλου προσώπου. Καὶ αὐτὸ εἶναι ποὺ στὴν πραγματικότητα ἔκανε ὁ Χριστὸς μὲ τὴν Ἐνσάρκωσή Του. Δὲν ἐνδύθηκε μόνο τὴν ἀνθρώπινη φύση σ’ ὅλη τὴν ἀδυναμία της, ἀλλὰ ὅλο τὸν πόνο, τὰ βάσανα, τὴν ἀγωνία τοῦ καθένα ἀπὸ ἐμᾶς. Καὶ ἐὰν στρεφόμαστε σ’ αὐτὸν ζητώντας Του νὰ μᾶς θεραπεύσει, νὰ μᾶς βοηθήσει, αὐτὸ ποὺ ἀληθινὰ θέλουμε νὰ ποῦμε εἶναι, «Πιστεύω, Κύριε, ὅτι ἡ ἀγάπη Σου εἶναι τέτοια ὥστε δὲν ὑπάρχει πόνος τοῦ νοῦ, καμιὰ ἀγωνία τοῦ νοῦ, κανένας σωματικὸς πόνος ποὺ νὰ μὴν συμμετέχεις. Ναί, Ἐσὺ σταυρώθηκες, δὲν μοιράστηκες μοναχὰ τὸν θάνατό μας, ἀλλὰ τὸν πόνο ποὺ καίει σὲ κάθε καρδιὰ καὶ ξεσχίζει κάθε μέλος τοῦ σώματος». Μποροῦμε νὰ στραφοῦμε στὸν Θεὸ ὅταν βρισκόμαστε σὲ ἀνάγκη καὶ νὰ ποῦμε, «Κύριε, ἔχω ἐμπιστοσύνη στὴν συμπόνια Σου. Πιστεύω ὅτι ὅποτε ὑποφέρω, δίκαια ἢ ἄδικα, ἀπὸ δικό μου φταίξιμο ἢ ὄχι, Ἐσὺ ὑποφέρεις μαζί μου, μοιράζεσαι τὴν ἀγωνία μου· καὶ ἡ ἀγωνία Σου εἶναι μεγαλύτερη ἀπὸ τὴν δική μου, ἐπειδὴ γνωρίζεις περισσότερο ἀπὸ ἐμένα, τί θὰ μποροῦσα νὰ εἶμαι στὴν ψυχὴ καὶ στὸ σῶμα.»

Καὶ ἔτσι ὅταν ἔχουμε ἀνάγκη τὸ θεῖο ἔλεος ἢ τὴ θεία βοήθεια, ἂς μὴν στραφοῦμε ἁπλὰ σὲ Ἐκεῖνον γιὰ νὰ τοῦ ποῦμε, «Κύριε, βρίσκομαι σὲ ἀνάγκη καὶ ἔχεις Ἐσὺ τὴ δύναμη», ἂς στραφοῦμε καὶ ἂς ποῦμε, «Γνωρίζω, Κύριε, ὅτι δὲν ὑπάρχει ἐλπίδα, πόνος, ἀγωνία ποὺ νὰ μὴν μοιράζεσαι μὲ μένα· λατρεύω τὴν ἀγάπη Σου, γονατίζω μπροστὰ στὸν σταυρό Σου, δέχομαι τὸν τρόμο νὰ μοιράζομαι μὲ Σένα τὸν πόνο μου, ἐπειδή, πιστεύω τόσο βαθιά, ἐξ ὁλοκλήρου στὴν συμπόνια Σου, δώρισέ μου νὰ μοιράζομαι τὴν ὁλότητά Σου». Ἀμὴν.

 

(Πηγή καί Ἀπόδοση Κειμένου: agiazoni.gr)