ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ ΤΗΣ ΚΛΕΙΣΟΥΡΑΣ: Η ΕΛΛΑΔΑ, ΑΝ ΚΡΑΤΗΣΕΙ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ, ΘΑ ΣΩΘΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΚΟ ΠΟΥ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ 'ΡΘΗ!

Αγία Σοφία της Κλεισούρας: Η Ελλάδα, αν κρατήση την πίστι, θα σωθή από το κακό πού πρόκειται νάρθή. Αν όμως δεν κρατήσει την πίστη, θα καταστραφεί… Θα πέσουν όλοι οι δαίμονες επάνω της… Θα ’ρθή το κακό και θα χωρίση το στάρι απ’ την ήρα, τα πρόβατα απ’ τα ερίφια… 

ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΓΑΛΑΚΤΙΑ: Η ΚΟΛΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΦΩΤΙΑ ΘΕΪΚΗ!

Γερόντισσα Γαλακτία: Είναι φωτιά θεϊκή, χειρότερη από τη φωτιά που εμείς ξέρομε… Εκεί το φως του Θεού το ΆΠΛΕΤΟΝ (έτσι το ονόμαζε πάντα), ξεσκεπάζει, καίει, βασανίζει αφόρητα, τύψεις έχουν, κακομοιριές… Βλέπουν τους άλλους στην άλλη πάντα (στον παράδεισο) και λιώνουν περισσότερο. Σου λένε, γιατί να μη ζήσομε και εμείς καλά να ‘μαστε σαν κι αυτούς… Μαρμαρωμένοι, μέσα στη βρώμα, την απελπισία… Κάνουμε προσευχή, ανάβουμε κερί καθαρό και βλέπεις και χοροπηδούν οι καημένοι!!! 

ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΓΑΛΑΚΤΙΑ: ΝΑ ΕΧΕΤΕ ΤΕΣΣΕΡΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ- ΑΓΑΠΗ, ΤΑΠΕΙΝΟΦΡΟΣΥΝΗ, ΣΙΩΠΗ ΚΑΙ ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗ!

Γερόντισσα Γαλακτία: Να έχετε τέσσερα πράγματα. Αγάπη, ταπεινοφροσύνη, σιωπή και ελεημοσύνη εν κρυπτώ.

ΟΣΙΑ ΣΟΦΙΑ ΤΗΣ ΚΛΕΙΣΟΥΡΑΣ: ΘΥΜΟ ΝΑ ΜΗΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕ!

Αγία Σοφία της Κλεισούρας: Θυμόν να μην κρατούμε. Ο θυμός είναι κακόν πράγμα. Όποιος είναι θυμωμένος και αντίδωρο δεν πρέπει να παίρνει.

ΟΣΙΑ ΣΟΦΙΑ ΤΗΣ ΚΛΕΙΣΟΥΡΑΣ: ΕΛΑΤΕ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ!

Αγία Σοφία της Κλεισούρας: Ελάτε όλοι, μικροί μεγάλοι, ελάτε στην Παναγία, αν αγαπάτε, ελάτε στην Παναγία. 

ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΚΑΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΟΣΧΗΜΗΣ ΑΝΤΩΝΙΑΣ ΚΑVESHNIKOVA

 ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΚΑΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΟΣΧΗΜΗΣ 

ΑΝΤΩΝΙΑΣ ΚΑVESHNIKOVA (1904-1996)

 

Θα έρθουν οι καιροί, που όλα θα δηλητηριαστούν. Αλλά εάν πορεύεστε με πίστη, θα ζήσετε. Και ο άλλος που θα πιει ή θα φάει το ίδιο πράγμα, χωρίς να έχει πίστη – θα πεθάνει.
 
«Ρωτήστε τον Παντοδύναμο, μην τον ξεχνάτε μέρα και νύχτα. Eίναι καλύτερο να προσεύχεστε νωρίς το πρωί και τη νύχτα. Η πιο ήσυχη ώρα. Ξυπνήστε, σηκωθείτε, πλυθείτε και μιλήστε με το Θεό, πείτε Του τα πάντα.
Ο Κύριος αγαπάει να του μιλάμε. Και θα βρει τρόπους, θα σας σώσει και θα σας βοηθήσει. Αν ο Κύριος δίνει πόνο, δίνει υπομονή και ενισχύσεις από το Άγιο Πνεύμα.
 
– Από τα μεσάνυχτα μέχρι τις τρεις το πρωί ο ουρανός είναι ανοιχτός. Είναι πολύ πολύτιμη η προσευχή κατά τη διάρκεια αυτών των ωρών. Μετά τα μεσάνυχτα, είναι καλό να βάλουμε τρεις μεγάλες μετάνοιες με προσευχή στον Σωτήρα, τη Θεοτόκο και τον Άγγελο τον Άγγελο φύλακα μας…
 
Η γερόντισσα Αντωνία ευλόγησε τα πνευματικά της παιδιά να διδάξουν στη μνήμη τούς τις προσευχές: «ΤΟ ΠΑΤΕΡ ΗΜΩΝ «, «ΘΕΟΤΟΚΕ ΚΑΙ ΠΑΡΘΕΝΕ», «Το Σύμβολο της Πίστης», 50ος και 90ος Ψαλμό
 
Με συμβούλεψε να διαβάζουμε τον κανόνα σύντομης προσευχής στον άγιο Σεραφείμ του Σάρωφ και τη προσευχή: «Κύριε, διαφώτισε το μυαλό μου, ηρέμησε την καρδιά μου, βοήθησε με στη ζωή, γλίτωσε με από το κακό» …
 
– Εάν τα παιδιά είναι άρρωστα, πρέπει να διαβάσετε τον 90ο Ψαλμό και το «Πάτερ ημών » επτά φορές. Εάν είναι κάτι σοβαρό, πρέπει να το διαβάσετε δώδεκα φορές … Εάν δυστυχία συνέβη σε ένα άτομο, θα πρέπει να διαβάσετε τον Ψαλμό 90 …
 
Όταν υπάρχουν ακάθαρτες σκέψεις, απελπισία, μελαγχολία – πολλές φορές διαβάστε την προσευχή «ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ». Ο Κύριος θα δώσει ειρήνη στην ψυχή για τις προσευχές στην Μητέρα του Θεού …
 
«Απλά πρέπει πριν φάτε φαγητό να κάνετε τον σταυρό σας». Θα έρθουν οι καιροί, που όλα θα δηλητηριαστούν. Αλλά εάν πορεύεστε με πίστη, θα ζήσετε. Και ο άλλος που θα πιει ή θα φάει το ίδιο πράγμα, χωρίς να έχει πίστη – θα πεθάνει.
 
«Κλείστε το στόμα σας καλύτερα, με τις επτά κλειδαριές, όπως λένε οι άγιοι πατέρες.
Δημιουργήστε μια προσευχή του Ιησού, διότι φέρνει πολύ καλό στη ζωή». Η σιωπή είναι μια αγγελική προσευχή. Δεν μπορεί να συγκριθεί με την ανθρώπινη προσευχή μας. Μείνετε ήσυχοι και ακούστε περισσότερο, γιατί από αυτήν (αγγελική προσευχή) θα βοηθηθείτε σε όλα!
 
Η γλώσσα μου είναι εχθρός μου, έτσι είναι. Πόσο κακό και απογοήτευση φέρνει στη ζωή …
 
Αν καταδικάσουμε τον γείτονα για κάποια αμαρτία, τότε ζει ακόμα σε μας η αμαρτία. Εάν ένα άτομο μετανοήσει, τότε αυτή η αμαρτία δεν τον αφορά. Όταν η ψυχή είναι καθαρή, δεν θα καταδικαστεί ποτέ. Γιατί «Μην κρίνετε, ώστε να μην κριθείτε» (Ματθαίος 7: 1). »
 
– Η Γερόντισσα ΑΝΤΩΝΙΑ συμβουλεύει καθημερινά να διαβάζουμε το 17 κάθισμα των ψαλμών. Είπε: «Στις δυσκολίες το 17 κάθισμα θα είναι ήδη άμυνα για σας».
 
Η γερόντισσα πίστευε ότι τα κεριά του Πάσχα δίνουν μια ιδιαίτερη χάρη και συγκεκριμένα είπε: «Όταν επισκέπτεστε ένα άρρωστο άτομο, διαβάστε μια προσευχή για τους πόνους και ανάψτε κεράκι από το Πάσχα (κόκκινο)».
 
Ο Λόγος του Θεού είναι τροφή για την ψυχή και το σώμα. Το καθήκον ενός χριστιανού είναι ότι δεν θα πάει να κοιμηθεί αν δεν διαβάσει ένα κεφάλαιο του Ευαγγελίου δύο κεφάλαια των Επιστολών, ξεκινώντας από τις Πράξεις των Αποστόλων και τελειώνοντας με την Αποκάλυψη του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου, μερικούς Ψαλμούς από το ψαλτήρι. Και έτσι θα διαβάσουμε σταδιακά ολόκληρη τη Καινή Διαθήκη και το ψαλτήρι, που είναι αυτό που χρειαζόμαστε.… Πρέπει να φτιάξουμε τρεις σελιδοδείκτες και να διαβάσουμε στη σειρά και όταν διαβάσουμε όλα πάλι από την αρχή σε όλη την διάρκεια τη ζωής μας.
 
– Πολλοί από εκείνους που ήρθαν στη μητέρα του συμβούλευε: «Ότι σε κάθε σπίτι να υπάρχουν εικόνες της Μητέρας του Θεού»! Στο σπίτι πρέπει να υπάρχει μια άγια γωνία: για ιερές εικόνες, αγιασμό, αντίδωρο, καντήλι ευχέλαιο. Μπορεί να υπάρχει ναός χωρίς βωμό ή σπίτι χωρίς στέγη; – Έτσι, η οικογένεια δεν πρέπει να ζει χωρίς μια άγια γωνία. Κατά τη διάρκεια της προσευχής ή στις αργίες, το κανδήλι πρέπει να καίει και είναι καλό να ανάβουμε ένα κερί. Στο σπίτι, όπου αυτό συμβαίνει η χάρη του Θεού πέφτει στο σπίτι αυτό".
 
– «Να είστε σε πίστη, δώστε όλες τις αμαρτίες σας στον Θεό. Όλες οι ασθένειες, όλες οι θλίψεις, όλες οι φροντίδες να τις αναθέτετε στον Θεό. Και να είναι εύκολο, να ελευθερώσετε τον εαυτό σας. Ο Θεός ξέρει για σένα. Κάθε πρόσωπο έρχεται στη ζωή να εκτελέσει ένα ρόλο: θα το εκτελέσει – και θα πάει στην αιώνια ζωή  Δεν είμαστε εδώ για πάντα, είμαστε εδώ για μια επίσκεψη. Και θα πάμε σπίτι εγκαίρως, όλοι θα πάμε σπίτι. Ο Κύριος στη γη δεν θα αφήσει κανένα, θα πάρει τον καθένα μας. Η ψυχή δεν πεθαίνει. Το σώμα είναι κοστούμι, είναι ναός της ψυχής. »
 
ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΚΑΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΟΣΧΗΜΗΣ ΑΝΤΩΝΙΑΣ ΚΑVESHNIKOVA (1904-1996)

ΟΣΙΑ ΣΟΦΙΑ ΤΗΣ ΚΛΕΙΣΟΥΡΑΣ: ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΤΟ ΧΡΥΣΟ ΕΜΙΛΗΣΕ!

Αγία Σοφία της Κλεισούρας: Το στόμα το χρυσό εμίλησε και είπε: Οι πεθεράδες να σκεπάζουν, οι γεροντάδες να σκεπάζουν. Οι νέοι να φυλάγουν τα λόγια του Θεού· τριαντάφυλλα στο στόμα, χρυσό κρασάκι στο στόμα (= η Θεία Κοινωνία), να είναι πάντα με τον Θεόν.

ΟΣΙΑ ΣΟΦΙΑ ΤΗΣ ΚΛΕΙΣΟΥΡΑΣ: ΕΜΕΙΣ ΣΑΝ ΤΟ ΣΙΔΕΡΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ!

Αγία Σοφία της Κλεισούρας: Το σίδερο πώς το βάζουν στην φωτιά επάνω, και κοπανούνε. Και κοπανίζουνε και το βάζουν στην φωτιά. Και κοπανούνε και πάλι το βάζουνε στην φωτιά. Εμείς σαν το σίδερο πρέπει να είμαστε.

ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΓΑΛΑΚΤΙΑ: ΕΙΔΑ ΣΤΟΝ ΑΔΗ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ!

Γερόντισσα Γαλακτία: Είδα στον Άδη τί γίνεται. Να μην πάει κανείς ούτε δευτερόλεπτο. Είδα χωριανούς μου. Δεν φανέρωσα σε κανέναν αυτούς που είδα. Μετά άναβα κεριά. Έκανα προσευχή. Άρχισαν να χοροπηδούν οι καημένοι.
Εκεί είναι οι αιρετικοί. Οι μάγοι, οι μάγισσες. Να ξέρανε τι τους περιμένει αυτούς καλύτερα να μην είχανε γεννηθεί.
Εκεί ποιοί άλλοι είναι; Οι ασεβείς ιερωμένοι. Ω τους κακομοίρηδες. Εκεί είναι οι βλάσφημοι, οι κακούργοι, οι μαγαρισμένοι στο σώμα, οι άτιμοι, οι μοιχοί, οι πόρνοι, προπαντός οι αρσενοκοίτες. Αφόρητα βάσανα. Τώρα τα κάνουνε και οι παντρεμένοι αυτά. Φρίκη. Φρίκη.

ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΓΑΛΑΚΤΙΑ: ΚΑΤΑΝΤΗΣΑΝ ΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥΣ ΩΣΑΝ ΤΟΥΣ ΒΟΘΡΟΥΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΥΟΡΚΗΣ!

Μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος: Έλεγε μια σύγχρονη αγία που γνώρισα, η αγία Γαλακτία της Κρήτης, «κατάντησαν οι σύγχρονοι άνθρωποι το σώμα τους ωσάν τους βόθρους, έτσι ακριβώς έλεγε, οι άγιοι δεν ντρέπονται να λεν την αλήθεια, της Νέας Υόρκης». Και την ερώτησα, «έχουμε και εμείς βόθρους. Μόνον η Νέα Υόρκη έχει η καημένη; Γιατί μας παρουσιάζεις τα σύγχρονα σώματα σαν τους υπονόμους της Νέας Υόρκης»; «Διότι εκεί, μου λέει, υπάρχει η γέννα της αμαρτίας και απ᾿ εκεί διαδίδεται σε όλο τον ντουνιά, σε όλο τον κόσμο. Ό,τι εκεί κάμουν γίνεται μόδα στον κόσμο ολόκληρο. Απ᾿ εκεί ξεκινά, μου λέει, η αμαρτία. Και ενώ, μου λέει, την αμαρτία τη συλλαμβάνει η ψυχή, τη μεταδίδει στο σώμα». Τί λέει στην παράκληση; «Ἀσθενεῖ μου τὸ σώμα, ἀσθενεῖ μου καὶ ἡ ψυχή».

ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΓΑΛΑΚΤΙΑ: ΝΑ ΜΗ ΓΥΜΝΩΝΕΣΤΕ!

Γερόντισσα Γαλακτία: Να μη γυμνώνεστε. Και σε μένα έρχονται γυναίκες... ντρέπομαι εγώ που τις βλέπω. Τους λέω απαλά: "θα κρυώσεις παιδί μου" "Όχι" μου απαντούν, "κάνει ζέστη". "Στην ψυχή θα κρυώσεις" συμπληρώνω, "και θα κολλήσεις μετά τη γρίπη και σε άλλους (σκανδαλισμό)" Κάτι καταλαβαίνουν μετά αλλά ελάχιστες αλλάζουν. Άλλοτ£ συμβου­λεύω πιο έντονα. Όλα αυτά, βγάζουν μαύρο καπνό (δαιμονική ενέργεια). Πνίγει ο καπνός αυτός τα σπίτια τους, το σύμπαν ολόκληρο... Το βλέπω καθαρά. Κλαίω με πόνο... 

ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΓΑΛΑΚΤΙΑ: Η ΑΓΝΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΠΡΟΙΚΑ ΤΩΝ ΝΕΩΝ!

Γερόντισσα Γαλακτία: Η αγνότητα είναι η καλύτερη προίκα των νέων για το μέλλον. Αν τη χάσεις ανοίγονται χάσματα στη ψυχὴ που δεν κλείνουν εύκολα. Η τιμή, τιμή δεν έχει και χαράς τον που την έχει. 

ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΓΑΛΑΚΤΙΑ: ΤΟ ΚΡΙΝΑΚΙ!

Τό κρινάκι
ποίημα Γερόντισσας Γαλακτίας (Γαλάτειας)
 
Ἕνα κρινάκι ὁλόλευκο
φύτρωσε στήν αὐλή μου
πῶς θἄθελα νά τοῦ ‘μοιαζε
ἡ ἄθλια ψυχή μου.
 
Τά πέταλά του ἄνοιξε
τόν οὐρανό κοιτάζει
κι Αὐτόν πού τό ‘στειλε στήν γῆ
ὑμνεῖ καί Τόν δοξάζει.
 
Μέ τήν λευκή του φορεσιά
καί τήν ἁγνότητά του
γεμίζει τήν καρδούλα μου
καί δίνει τ’ ἄρωμά του.
 
Σάν νά μοῦ λέει πῶς κι ἐγώ
νά γίνω σάν ἐκεῖνο
καί ἡ ψυχή μου στόν Χριστό
νά πάει ἄσπρο κρῖνο.
 
orthodoxianewsagency.gr
 
H αναδημοσίευση του παραπάνω άρθρου ή μέρους του επιτρέπεται μόνο αν αναφέρεται ως πηγή το ORTHODOXIANEWSAGENCY.GR με ενεργό σύνδεσμο στην εν λόγω καταχώρηση. 

ΟΣΙΑ ΣΟΦΙΑ Η ΕΝ ΚΛΕΙΣΟΥΡΑ: ΝΑ ΨΑΧΝΕΤΕ ΝΑ ΒΡΙΣΚΕΤΕ ΤΟΥΣ ΦΤΩΧΟΥΣ!

Αγία Σοφία της Κλεισούρας: Να ψάχνετε να βρίσκετε τους φτωχούς και να μαζεύετε να πάτε να τους βοηθάτε. Αυτά θέλει ο Θεός, όχι να πηγαίνετε τάχα να προσεύχεστε στην εκκλησία.

ΟΣΙΑ ΣΥΓΚΛΗΤΙΚΗ: Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΗ ΝΗΣΤΕΙΑ ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ ΤΟΥΣ ΠΟΝΗΡΟΥΣ ΛΟΓΙΣΜΟΥΣ!

 

Αμμάς Συγκλητική: Η προσευχή μαζί με τη νηστεία

εξαφανίζει τους πονηρούς λογισμούς! 

Εκείνους που πλησιάζουν προς τον Θεό στην αρχή τους περιμένει αγώνας και πολύς κόπος, ύστερα όμως χαρά ανείπωτη.
Γιατί όπως ακριβώς αυτοί που θέλουν να ανάψουν φωτιά στην αρχή καπνίζονται και δακρύζουν και μόνον τότε κατορθώνουν αυτό που γυρεύουν να κάνουν γιατί βέβαια λέει πως ο Θεός μας είναι φωτιά που κατατρώει έτσι κι εμείς πρέπει να ανάψουμε μέσα μας τη θεία φωτιά με δάκρυα και πόνους.
Είπε πάλι· Καθώς τα πολύ ισχυρά φάρμακα διώχνουν τα δηλητηριώδη ερπετά, έτσι και η προσευχή μαζί με τη νηστεία εξαφανίζει τους πονηρούς λογισμούς.
Είπε επίσης· Μη σε ξεγελάσουν, εξαιτίας μάταιας ευχαρίστησης, οι απολαύσεις των πλουσίων κοσμικών πως τάχα χρειάζονται σε τίποτε.
Εκείνοι βέβαια εκτιμούν τη μαγειρική τέχνη, εσύ όμως νηστεύοντας, με τα λιτά φαγητά θα ξεπεράσεις την αφθονία των τροφών τους. Γιατί λέει. ‘Αυτός που ζει μέσα στις απολαύσεις περιφρονεί το μέλι’. Μη χορτάσεις ψωμί και να μη λαχταρήσεις το κρασί».
Ρωτήθηκε η μακαρία Συγκλητική για το αν η ακτημοσύνη είναι τέλειο αγαθό.
Είπε λοιπόν· Είναι πάρα πολύ καλό για εκείνους που το μπορούν. Γιατί αυτοί που την αντέχουν μπορεί να θλίβονται βέβαια εξωτερικά, η ψυχή τους όμως νιώθει ανάπαυση.
Και όπως τα γερά ρούχα πλένονται μόνον καθώς χτυπιούνται και στίβονται δυνατά, έτσι και οι δυνατές ψυχές με την εκούσια φτώχεια δυναμώνουν ακόμη περισσότερο».
Είπε πάλι· Αν ζεις σε κοινόβιο, κοίταξε μη φύγεις γιατί θα ζημιωθείς πολύ.
Όπως ακριβώς όταν σηκώνεται από τα αυγά της η κλώσσα, αυτά γίνονται τελικά κλούβια και άκαρπα, έτσι και του μοναχού ή της μοναχής, που τριγυρνά από το ένα μέρος στο άλλο, παγώνει και τέλος νεκρώνεται η πίστη.
Είπε πάλι· Αυτοί που με κόπους και κινδύνους στη θάλασσα συγκεντρώνουν υλικό πλούτο, έστω και αν έχουν κερδίσει πολλά, ορέγονται ακόμη περισσότερα. Και δεν θεωρούν πολύτιμο ό,τι κι αν έχουν, αλλά ορμούν αναλογιζόμενοι εκείνα που δεν έχουν.
Ενώ εμείς ούτε και από τα ποθούμενα κατέχουμε τίποτα, αλλά ούτε και λαχταρούμε να αποκτήσουμε κάτι για χάρη της θεοσέβειας.
 
Από το βιβλίο του Δημητρίου Τσάμη, «Μητερικόν, Διηγήσεις και βίοι των αγίων μητέρων της ερήμου ασκητριών και οσίων γυναικών της ορθοδόξου εκκλησίας», των εκδόσεων Πουρναράς.

ΜΟΝΑΧΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΗ: Ο ΘΕΟΣ ΕΓΙΝΕ ΑΝΘΡΩΠΟΣ! ΕΓΩ ΠΟΙΟΣ ΓΙΝΟΜΑΙ;

Μοναχή Παρακλήτη, Δρ. Θεολογίας,

Ιερά Σκήτη Αγίας Μαρίας Μαγδαληνής Λητής

Ο Θεός έγινε άνθρωπος! Εγώ ποιος γίνομαι;

 
Ο Άγιος Αθανάσιος έγραψε το γνωστό λόγο: έγινε ο Θεός άνθρωπος για να γίνει ο άνθρωπος Θεός!
Αν μελετήσουμε προσεκτικότερα αυτήν την φράση του αγίου θα δούμε, λαϊκά μιλώντας, πόσο είναι πολύ βαριά και μεγάλη κουβέντα είναι!
Άραγε πρόκειται για μία φαντασία; Γίνομαι εγώ θεός; Στον αληθινό Θεό που πιστεύουμε και στους βίους των αγίων γνωρίζουμε ότι αυτό είναι μία πραγματικότητα. Η ρήση του αγίου Αθανασίου δεν είναι κενός λόγος. Είναι συγκλονιστική και φέρνει μεγάλη ελπίδα και μόνο η σκέψη: πώς μας εκτιμάει ο Θεός, τι αξία έχουμε! Όταν μάλιστα που δεν εκτιμάμε εμείς τον εαυτό μας ή τον άλλον! Τί αναγνώριση είναι αυτή από τον Θεό για το πλάσμα του;! Την ώρα που εμείς στη γη, σπάνια αναγνωρίζουμε εν αληθεία ο ένας τον άλλον.
Μας λέει ο Θεός «ήρθα στη γη να σας καλέσω να γίνεσθε άγιοι, σαν εμένα με την Χάρη. Ήρθα γιατί ζείτε σε κατάσταση με κατάθλιψη, χωρίς φως, ήρθα γιατί η αμαρτία σας έχει θανατώσει. Ήρθα γιατί θέλω να ζήσετε και όχι να πεθάνετε. Ήρθα για να μην είναι κάποιος σε μοναξιά και απομόνωση. Ήρθα να σας θεραπεύσω από τις ψυχικές και πνευματικές ασθένειες. Ήρθα γιατί σας βλέπω να ζείτε σε δίλημμα. Ήρθα γιατί ζείτε σε άγνοια».
Αυτό πώς ακούγεται στα ώτα, στο νου και την καρδιά; Και όταν το ακούμε τι κάνουμε γι’ αυτό;
Αν μπορούσα να φανταστώ ότι είμαι σε συνάντηση με τον Χριστό ο οποίος μου απευθύνει προσωπικά τα παραπάνω λόγια, τι θα έκανα; Μπορεί κάποιος να αναλογισθεί το μέγεθος της δωρεάς; Να δώσει χρόνο και χώρο μέσα του ώστε να σκεφτεί σοβαρά τι θα απαντούσε;
Οι Απόστολοι ανταποκρίθηκαν και έγινε η ζωή τους η ζωή του Χριστού. Έκλεισε γι’ αυτούς εκεί το θέμα. Τα υπόλοιπα της ζωής τους ήταν μέσα για να επιβιώσουν, να επιβιώσουν γύρω από το κέντρο του νοήματος αυτού, όχι γύρω από άλλο κέντρο!
Ναι, λέει ο απόστολος Παύλος, μέσω της χάρης και του αγώνα μας θα ενωθούμε με τον Χριστό με την Θεία Κοινωνία, και με τα Μυστήρια! Εμείς όμως το βιώνουμε αυτό σαν αποστολή και νόημα ζωής; Επιθυμώ να γίνω θεός – άγιος και σηκώσω ένα σταυρό, να αναλάβω την ευθύνη μου σε μία κατάσταση και το μερίδιο που μου αναλογεί σε έναν πόνο; Ποια θα είναι η προσωπική μας ανταπόκριση στην γέννηση του Χριστού; Θα είναι μία απόφαση να δηλώσουμε ότι θέλουμε να ενωθούμε με τον Χριστό και να γίνουμε θεοί – άγιοι, όχι κατ’ ουσίαν αλλά μέσω της χάριτος;
Αυτό το αντιλαμβανόμαστε; Ή μήπως βουλιάζουμε σε κάτι άλλο και ζαλιζόμαστε από τα κύματα της ζωής χωρίς να γίνουν τα κύματα τα μέσα για να θεοποιηθούμε; Μήπως “κολλάμε” εντελώς στα κύματα που μας χτυπούν και μπαίνουμε σε ένα φαύλο κύκλο λέγοντας ότι θα τα ξεπεράσουμε πνευματικά και θα πάνε «όλα καλά»;
 
Τι μου δίνει η γέννηση του Χριστού; Την ειρήνη για να ησυχάσω τις ταραχές μου και να σκεφτώ καλύτερα. Την ελπίδα ότι η ζωή μου δεν τελειώνει εδώ. Το φως για να ζήσω αυτήν την ζωή με το θείο βρέφος όχι μακριά από Αυτό. Όμως αυτό δεν είναι το ίδιο το νόημα της ζωής μας; Η ανθρωπότητα ζούσε σε σκοτάδι και σκιά θανάτου όπως λέει ο προφήτης Ησαΐας. Το σκοτάδι εκείνης της εποχής μπορεί να μοιάζει με αυτό που ζούμε και εμείς τώρα. Είχαν και τότε μεγάλες κοινωνικές ταραχές, ένας Ηρώδης θέλει να σκοτώσει τα παιδιά, μία μάνα Παρθένος θέλει να φύγει με την οικογένειά της στην Αίγυπτο για να γλυτώσει το παιδί της. Πόσες ομοιότητες με το σήμερα! Τότε και μετά και τώρα, συνεχώς ταραχές, πόλεμοι, πανδημίες, μία ολόκληρη ιστορία γεμάτη με τα ίδια που επιλαμβάνονται ξανά και ξανά. Κάθε εποχή θα έχουμε έναν νέο Ηρώδη.
Και τι γίνεται τελικά; Πού βλέπει κανείς το νόημα της Γέννησης του Χριστού; Παραμένει η σκληρότητα, η ανασφάλεια και η ματαιότητα. Αυτά όμως είναι τα δικά μας έργα, των ανθρώπων. Το αληθινά σταθερό γεγονός που έχουμε είναι το αιώνιο συμβόλαιο που υπέγραψε ο Θεός με αιώνια διαθήκη. Η διαθήκη της πατρότητάς Του. Λέει «Ήρθα στη γη, δεσμεύτηκα στην αγάπη μου, σταυρώθηκα, αναστήθηκα για σένα, άνθρωπε». Τι ψάχνει ο άνθρωπος χιλιάδες χρόνια τώρα; Ασφάλεια, δεσμευτική και σταθερή αγάπη, αμετάκλητρη συγχώρηση, αιώνια ζωή. Αυτά δηλαδή που υπήρχαν πριν από την πτώση του Αδάμ! Η Σταθερή Αγάπη δεν άντεχε να διώξει τον άνθρωπο από τον Παράδεισο εγκαταλείποντάς τον για πάντα έξω. Όλα τα έφερε ξανά το θείο βρέφος με την Καινή Διαθήκη κηρύττοντας: “Εγώ σας καλώ, από εκεί και πέρα αναμένω την δική σας ανταπόκριση!”
Το θείο βρέφος από την φάτνη μετέδωσε μία Χριστουγεννιάτικη ανάσα σε όλον τον κόσμο που τον δέχτηκε. Μία ανάσα ικανή να ανοίξει τις καρδιές και να αισθανθούν οι άνθρωποι μία διαφορετική ζέση, να βαπτιστεί τα μυαλό τους με φρόνημά του, να συγχρονιστούν οι θελήσεις με το θέλημα της Παρθένου Μαρίας.
Με αυτή την Χριστουγεννιάτικη ανάσα κοιτάμε τον Ιωσήφ και ξέρουμε ότι δεν είμαστε σε καλύτερη θέση από εκείνον. Έχουμε κι εμείς τόσες απορίες και τόσες ανθρώπινες απογοητεύσεις! Όμως έχουμε την πίστη ότι θα στείλει ο Θεός σε καθένα από μας έναν άγγελο για να μας ενθαρρύνει και να μας καθοδηγεί σε δρόμο ορθόδοξο χωρίς αμφιβολίες, σε δρόμο να φυλάξουμε το θείο βρέφος μέσα μας ως μόνιμο κάτοικο και οδηγό της ψυχής μας. Όχι να το χάσουμε ή να το σκοτώσουμε! Σε δρόμο που οδηγεί σε ενότητα της πίστεως.
Ο Θεός έγινε άνθρωπος, εγώ ποιος είμαι και ποιος γίνομαι! Αν καταλάβουμε το νόημα της γέννησης του Χριστού θα γίνει αυτή το ισχυρό θεμέλιο πάνω στο οποίο θα χτιστεί η ψυχή μας σε έναν υγιή πνευματικό τρόπο. Μας κάλεσε ο Χριστός, αν θέλουμε να ασχοληθούμε ολοκληρωτικά μαζί Του και αν θέλουμε να τον συναντήσουμε προσωπικά και να του δώσουμε όλο το χώρο μέσα μας, να κάθεται ως βασιλιάς. Συνεχώς μας συγχωρεί ο Θεός. Πολλές φορές όμως εμείς δεν συγχωρούμε τον εαυτό μας ή τους άλλους. Δεν είμαστε έτοιμοι! Εκείνος όμως συγχώρησε και συγχωρεί!
Τι γίνομαι; Ποιος είμαι; Είναι ανοιχτές ερωτήσεις, να τις σκεφτούμε σοβαρά. Να πάρουμε απόφαση, να ξέρουμε τι νόημα έχει η ζωή μας. Βρίσκομαι π.χ. σε έναν χώρο προσφοράς και πολλές φορές συντελείται διαστροφή στη πορεία μου, ώστε αντί να είναι η προσφορά μέσο για να διακονήσω τον Χριστό, κάτι συμβαίνει και χάνεται αυτό. Προσφέρω διακονία στο όνομα του Χριστού όμως κάτι χάνεται η αληθινή χαρά και η βαθιά ησυχία.
Είναι ωραία μέρα η τελευταία του Δεκεμβρίου. Αποχαιρετάμε τη Γέννηση και έρχεται το νέο έτος. Είναι μία ωραία μέρα να προβληματιστούμε και να σκεφτούμε πού βρισκόμαστε αληθινά πνευματικά. Τι κρατάμε από Χριστούγεννα και φέτος; Μέσα στο άγχος που ζούμε καθημερινά αποκαλύπτεται και φέτος το Αστέρι. Αποκαλύπτεται και μας βάζει σε σκέψη και σε στάση να κάνουμε χώρο μέσα μας για να φυσήξει ένας χριστουγεννιάτικος φωτισμένος αέρας, που θα μας κάνει να αναπνεύσουμε βαθιά! Έρχεται το αστέρι με ελπίδα και υιοθεσία αληθινή του Πατέρα Θεού. Αυτός ο Θεός που βλέπει την ανθρωπότητα να βασανίζεται ξανά και ξανά.
Πνίγεται η καρδιά πάλι φέτος γιατί μυρίζει θάνατος, καπνίζει πένθος, δεν μυρίζουν μόνο τα ξύλα τις βραδιές των Χριστουγέννων για να ζεσταθούμε και να ανταλλάξουμε τα δώρα χωρίς δάκρυ! Μακάρι να ήταν διαφορετικά! Μ’ ένα πνίξιμο καρδιάς έρχονται πάλι τα Χριστούγεννα γιατί αγαπημένοι μας άνθρωποι είτε φεύγουν είτε υποφέρουν στα κρεβάτια του κορωνοϊού ή άλλων ασθενειών. Και πάλι το μόνο σταθερό είναι το Θείο Βρέφος! Αυτό που ήρθε χωρίς θόρυβο, χωρίς εκδηλώσεις, ήρθε με τους ύμνους των αγγέλων. Και μας καλεί να πάρουμε την προσωπική απόφαση «τι θέλω να γίνω»! Μπορεί οι συνθήκες να μη με βοηθούν, όμως πάλι είναι στο χέρι μου να διαλέξω ποιος θέλω να είμαι!
Από την Σκήτη της Αγίας Μαρίας Μαγδαληνής στη Λητή του Λαγκαδά ευχόμαστε χρόνια πολλά με φωτισμό και πνευματική απόφαση να σταθούμε σταθεροί απέναντί στα κύματα της εποχής, ενωμένοι γύρω από τη Φάτνη διαβάζοντας μαζί την επιστολή του αποστόλου Παύλου προς Εφεσίους, «μέχρι καταντήσωμεν οἱ πάντες εἰς τὴν ἑνότητα τῆς πίστεως καὶ τῆς ἐπιγνώσεως τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, εἰς ἄνδρα τέλειον, εἰς μέτρον ἡλικίας τοῦ πληρώματος τοῦ Χριστοῦ». Αμήν.
Χρόνια πολλά και ευλογημένο νέο έτος!
 
ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ

ΟΣΙΑ ΜΑΚΑΡΙΑ: ΟΤΙ ΚΙ ΑΝ ΣΑΣ ΣΥΜΒΕΙ, ΠΡΟΣΕΥΧΗΘΕΙΤΕ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ!

Γερόντισσα Μακαρία: Ό,τι κι αν σας συμβεί, προσευχηθείτε στον Κύριο: «Κύριε, μείνε μαζί μου! Μην με εγκαταλείπεις!» Προσευχηθείτε και στη Μητέρα του Θεού.
 
Εάν προσευχηθούμε στον Χριστό, στην Παναγία και στον Προφήτη Ηλία αυτοί δεν θα μας αφήσουν να πεθάνουμε από την πείνα. Θα προστατέψουν όσους πιστεύουν στον Θεό και προσεύχονται ανυπόκριτα.
 

ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΜΑΚΡΙΝΑ: ΗΡΘΕ ΚΑΠΟΤΕ ΕΝΑ ΑΤΟΜΟ ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΙΠΕ, ΟΤΙ ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΠΩΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΙΩΝΙΑ ΖΩΗ!

Γερόντισσα Μακρίνα: Ήρθε κάποτε ένα άτομο και μου είπε, ότι δεν πιστεύει πως υπάρχει αιώνια ζωή. Ξαφνικά μια μέρα πέθανε ο καλύτερός του φίλος, πολύ νέος άνθρωπος, από τον πόνο που αισθάνθηκε, ήρθε μια μέρα, με βρήκε, μιλήσαμε και του είπα να του κάνει κάθε μέρα ένα κομποσχοινάκι τριαντατριάρι και ας μην πιστεύει. Μετά από λίγο καιρό σταμάτησε να κάνει το κομποσχοίνι. Παρουσιάστηκε τότε ο φίλος του και του λέει: «Γιατί σταμάτησες να μου κάνεις κομποσχοίνι; Κάθε μέρα όσο ζεις, θα μου κάνεις το κομποσχοινάκι, γιατί κάθε μέρα λαμβάνω το δώρο σου».

ΓΕΡΟΝΤΙΣΑ ΜΑΚΡΙΝΑ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ: "ΕΜΕΙΝΑ ΑΝΑΛΟΓΙΖΟΜΕΝΗ ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΣΕ ΕΝΑ ΚΟΣΜΙΚΟ ΑΝΘΡΩΠΟ".

Σήμερα ήρθε ένας κύριος πού μόλις μπήκε μέσα στο Μοναστήρι, είπα: 

«Αύτός ό άνθρωπος κάτι καλό έχει μέσα στήν ψυχή του». 

Δέν ξέρω, μιά αλλοίωσι ήρθε μέσα στήν ψυχή μου. Είχε ένα προσωπάκι πού έλαμπε. Πριν έρθη στο αρχονταρίκι, μιλούσα μέ λαϊκούς γιά τήν προσευχή, τί δύναμι έχει ή προσευχή καί τί σοβαρό είναι όταν ό άνθρωπος προσέχη στο θέμα τής ψυχής.

Όχι προσευχή νά τελειώσουμε μόνο τα κομποσχοίνια μας -και αυτό βέβαια τό δέχεται- άλλα να νοιώσουμε τον Δεσπότη μας Χριστό, νά Τον νοιώσουμε στην καρδιά μας, αύτή είναι πραγματική προσευχή.

Καθώς λοιπόν συζητούσαμε τί είναι ή προσευχή, ό άνθρωπος αύτός άκούγοντας προσευχή, μέσα του αλλοιώθηκε. 

Τό πρόσωπό του έλαμψε περισσότερο- είδα σάν μία ακτίνα στο πρόσωπό του, καί μου είπε:

«Γερόντισσα, μπορώ νά σάς μιλήσω;». «Ευχαρίστως, νά μου μιλήσετε», είπα.

«Έγώ ήμουν δέκα χρόνων παιδάκι- ή μητέρα μου ήταν εύσεβεστάτη, πολύ άγια γυναίκα, τέτοια άκρίβεια πού είχε στή ζωή της, σάν νά ήταν μία κατά κόσμον μοναχή. Καί αν δεν ζούσε στο Μοναστήρι, πολιτευόταν σάν νά ήταν μοναχή- τόσο ευλάβεια είχε. 

Καί μου λέει μιά μέρα: 

“Παιδάκι μου, νά πάμε στον Εσπερινό, νά πάμε στήν εκκλησία νά άνάψουμε ένα κεράκι;”.

“Νά πάμε, μαννούλα”.

Αφού φθάσαμε, μόλις μπήκαμε στήν έκκλησία, σάν νά μέ τράβηξε μία δύναμι στο παγκάρι. 

Καί βλέπω μία πανύψηλη μοναχή μέ κάλυμμα πού είχε ένα κόκκινο σταυρό. 

Έγώ Τήν κοίταζα, αύτή μέ κοίταζε- η μητέρα πήγε νά προσκυνήση τις εικόνες.

Κάτι ανεξήγητο μέ τραβούσε νά Τήν κοιτάζω όλο καί περισσότερο. Άμα τό σκεφτώ σαλεύεται ο νους μου. Τέτοια ομορφιά, τέτοια ώραία μορφή, τέτοιο κάλλος, άστραφτε τό πρόσωπό Της- κι έγώ Τήν κοίταζα καί Αύτή μέ κοίταζε καί μου χαμογελούσε καί έγώ Τήν κοίταζα, Τήν κοίταζα καί δεν Τήν χόρταινα. Έλαμπε τό πρόσωπό Της! 

Κι αύτή ή άκτινοβολία πού έλαμπε στο πρόσωπό Της ήρθε στήν καρδιά μου. 

“Μαμά, μαμά, μαμά!”, φώναξα εκείνη τήν ώρα. 

“Τί είναι παιδάκι μου, τί έπαθες;”.

“Μία γυναίκα πού μοιάζει μέ τήν Παναγία κάθεται εδώ στο παγκάρι”. 

Καί μέ ρωτάει: 

«Πού είναι, παιδί μου; Πού είναι, παιδάκι μου;”, δέν τήν έβλεπε ή μητέρα μου. 

“Νά καλέ μαμά, εδώ στο παγκάρι, δέν Τήν βλέπεις; Κοίταξε τί άνάστημα, τί όμορφη πού είναι, πολύ ωραία, λάμπει, μαμά, λάμπει!”.

Η γυναίκα αύτή, μόλις φώναξα, βάδισε σιγά-σιγά, άνοιξε τήν Ωραία Πύλη καί μπήκε μέσα στο Ιερό. Αυτό δέν μπορώ νά τό ξεχάσω, όπου πάω κι όπου σταθώ, αύτό τό πρόσωπο βλέπω μπροστά μου. Κι άπό τότε άρχισα νά κάνω τήν Παράκλησι τής Παναγίας.

Πολύ τήν αγαπώ. Τέτοια αγάπη πού έχω στήν Παναγία, Γερόντισσα, μά δέν λέγεται».

«’Έ, είπα, αφού Τήν αγαπάς νά εύχεσαι καί γιά μένα». 

«Πολύ Τήν άγαπάω. 

Αλήθεια, δέν μπορώ νά σάς τό περιγράφω». 

Καί τού είπα: 

«Αφού τόσο Τήν άγαπάς άντί γιά μία φορά, τρεις φορές τήν ήμέρα νά Τής κάνης Παράκλησι».

«Ναί; μέ ρώτησε, μπορώ;». 

«Πώς δέν μπορείς, τού απάντησα, τρεις φορές τήν ήμέρα Παράκλησι νά κάνης». 

Τί μεγαλείο, τί πίστι πού έχουμε!

Σκεφτείτε, αφού καί τώρα πού είναι μεγάλος άνθρωπος, Τήν βλέπει μπροστά του, μετά από τόσα χρόνια! Δέν μπορεί νά τού φύγη αυτή ή μορφή! Καί λέω, γιά κοίταξε τί κάνει ό Θεός. Τί εμφυτεύτηκε στήν ψυχή αυτού τού άνθρώπου άπό τήν παιδική του ήλικία. Κι όταν τά διηγείτο άστραφτε τό πρόσωπό του, κι έβλεπες τό θειο χορτασμό στήν καρδιά του.

Έμεινα άναλογιζομένη τί μπορεί νά συναντήση κανείς σ’ ένα κοσμικό άνθρωπο! Τα ματάκια του μέσα δάκρυζαν αφού μου ήρθε μέσα στην ψυχή μου ένα άλλο πράγμα- τόσο πολύ άντανάκλασε ή Χάρις τής Παναγίας μέσα στήν ψυχή μου.

Τόση ευλάβεια αίσθάνθηκα, τόσο πολύ αλλοιώθηκα, πού, κατά κάποιον τρόπο, ή ψυχή μου ήθελε νά τον άγκαλιάση. Και ήθελα νά καταλήξω, τί ωραίο πράγμα ή Κυρία Θεοτόκος νά παρουσιάζεται σέ ώρισμένους άνθρώπους, γιά νά μάς δείξη τά μεγαλεία πού έχει ετοιμάσει ό Θεός στον ούρανό καί τήν άγάπη πού έχει προς έμάς!  Τί σπουδαίο, πολύ σπουδαίο!

Γερόντισσα Μακρίνα Βασιλοπούλου

ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΓΑΛΑΚΤΙΑ: ΟΣΟ ΗΡΕΜΟΥΝ ΟΙ ΨΥΧΕΣ ΤΩΝ ΠΟΝΕΜΕΝΩΝ ΠΟΥ ΕΧΑΣΑΝ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ...!

Γερόντισσα Γαλακτία: Όσο ηρεμούν οι ψυχές των πονεμένων που έχασαν δικούς τους ανθρώπους και προσεύχονται, τόσο πλησιάζονται μεταξύ τους οι ψυχές.