ΓΕΡΩΝ ΑΙΜΙΛΙΑΝΟΣ ΣΙΜΩΝΟΠΕΤΡΙΤΗΣ: Η ΑΜΑΡΤΙΑ ΑΡΧΙΖΕΙ ΠΑΝΤΟΤΕ ΜΕ ΕΝΑΝ ΛΟΓΙΣΜΟ!

Γέρων Αἰμιλιανὸς Σιμωνοπετρίτης: Η αμαρτία αρχίζει πάντοτε με έναν λογισμό. Ο λογισμός είναι τόσο ευέλικτος και λεπτός, ώστε περνάει και από εκεί που δεν υπάρχει τρύπα. Αφ’ ής στιγμής εισέλθη στον άνθρωπο, φαίνεται αμέσως που θα κλίνη η λεπτή χορδή της πλάστιγγας της βουλήσεώς του.

Εάν όμως ο άνθρωπος έχη αποφασίσει την βασιλεία των ουρανών, όσο και να σπέρνουν οι δαίμονες, δεν βλαστάνει κανείς λογισμός. Χτυπάει ο λογισμός τον άνθρωπο, αλλά γυρίζει πάλι πίσω· δεν μπορεί να εισέλθη, διότι η βασιλεία του Θεού είναι περιφραγμένη ισχυρά.

ΓΕΡΩΝ ΑΙΜΙΛΙΑΝΟΣ ΣΙΜΩΝΟΠΕΤΡΙΤΗΣ: ΓΙΑ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΟΥΝ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΘΕΛΗΣΟΜΕ!

Γέρων Αἰμιλιανὸς Σιμωνοπετρίτης: Για να βοηθήσουν οι Άγιοι πρέπει να το θελήσομε.

Τους αγίους μας τους έχομε και στην λατρεία και στο κελλί μας, παντού. Πώς τα έχει κάνει ο Θεός, ώστε να είμαστε ενωμένοι μαζί τους, αχώριστοι. Αιωνίως μας έχει συνδέσει σε ένα σώμα. Κάτι που δεν μπορούσε να φανταστεί η ανθρώπινη διάνοια, ο Θεός το έκανε πραγματικότητα. Γι' αυτό και δεν ήθελε να έχομε καμιά δικαιολογία, εάν υστερήσουμε. Εμείς βλέπομε τον πλαϊνό μας και δεν βλέπομε το νέφος των αγίων, που είναι μαζί μας. Πάσχουν τα μάτια μας, δεν βλέπουν.

Όλοι αυτοί οι άγιοι είναι όπως η γεννήτρια που την ανοίγεις μόλις σταματήσει το ρεύμα και μεταδίδει αμέσως την ενέργειά της. Το ίδιο και οι άγιοι, αμέσως μας βοηθούν στις αδυναμίες της φύσεώς μας, στα θέματά μας, όταν πράγματι είναι αδυναμίες της φύσεώς μας και όχι του βουλητικού μας. Την βούλησή μας κανείς δεν μπορεί να την μεταβάλει. Όταν όμως είναι αδυναμίες της φύσεώς μας, έρχονται αμέσως επίκουροι και μας τονώνουν. Όλα όμως είναι τόσο ωραία ρυθμισμένα στο σώμα του Χριστού, ώστε, όπως οι άγιοι είναι στον ουρανό είναι και μαζί μας, έτσι και εμείς, μπορούμε και από την ζωή αυτή να είμαστε μαζί τους επάνω στον ουρανό.

ΟΣΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ: ΟΤΑΝ ΕΙΣΑΙ Σ' ΕΝΑ ΚΑΤΑΣΚΟΤΕΙΝΟ ΔΩΜΑΤΙΟ, ΜΗ ΧΤΥΠΑΣ ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΔΙΩΞΕΙΣ!

Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης: Όταν είσαι σ΄ ένα κατασκότεινο δωμάτιο, μη χτυπάς το σκοτάδι για να το διώξεις. Δεν φεύγει έτσι. Άνοιξε το παράθυρο στο φως, δηλαδή δώσου στην αγάπη του Χριστού και τότε χωρίς κόπο φεύγει το σκοτάδι.

ΟΣΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ: ΟΤΑΝ ΕΡΧΕΤΑΙ Ο ΚΑΚΟΣ ΛΟΓΙΣΜΟΣ!

Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης: Όταν έρχεται ο κακός λογισμός, η μελαγχολική σκέψη, ο φόβος, ο πειρασμός να σε καταλάβει, μην πολεμάς μαζί τους να τα διώξεις. Άνοιξε τα χέρια σου στην αγάπη του Χριστού και σε παίρνει στην αγκαλιά του και χάνονται αυτά μόνα τους.

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΤΑ ΧΤΥΠΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΔΟΚΙΜΑΣΙΩΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΑΣ!

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Η ζωή βέβαια δεν είναι κατασκήνωση∙ έχει χαρές, έχει όμως και λύπες. Πριν από την Ανάσταση προηγείται η Σταύρωση. Τα χτυπήματα των δοκιμασιών είναι απαραίτητα για την σωτηρία της ψυχής μας, γιατί αυτά λαμπικάρουν την ψυχή. Όπως συμβαίνει και με τα ρούχα∙ όσο τα τρίβουμε, όταν τα πλένουμε, τόσο καλύτερα καθαρίζουν. Το ίδιο και με το χταπόδι∙ όσο το χτυπάμε, τόσο περισσότερο αυτό καθαρίζει και μεγαλώνει. Και το ψάρι φαίνεται ωραίο, όταν πλέη στη θάλασσα και είναι ζωντανό, ακόμη και όταν είναι στη αγορά με τα λέπια και τα εντόσθιά του, αλλά γίνεται χρήσιμο, μόνο όταν καθαρισθή – ασχημήνη εξωτερικά- και μετά ψηθή. Έτσι και ο άνθρωπος, όταν αποβάλη καθετί κοσμικό, ενώ εξωτερικά φαίνεται ότι χάνει την ζωή, την κοσμική ζωντάνια τα λέπια, αδειάζει ό,τι άχρηστο έχει μέσα του, «ψήνεται» και τότε γίνεται χρήσιμος.

ΓΕΡΩΝ ΕΦΡΑΙΜ ΑΡΙΖΟΝΑΣ: ΒΙΑΖΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΝΑ ΠΡΟΣΕΥΧΕΤΑΙ!

Γέρων Εφραίμ Αριζόνας: Βίαζε, παιδάκι μου, τον εαυτό σου να προσεύχεται. προσπάθησε να κρατάς τον νου σου από τον μετεωρισμό και διασκορπισμό. Ο διασκορπισμός του νου φέρνει όλη τη σαβούρα της κοσμικής βρωμιάς στην ψυχή μας, με αποτέλεσμα να λερώνεται όλος ο ψυχοσωματικός εαυτός μας και έτσι , η χάρις του θεού να φεύγει από την ψυχή μας και να νοιώθουμε έλεγχο τρανταχτερό στην συνείδηση....Την αυτομεμψία, ψυχούλα μου, να την υπεραγαπήσουμε. Να την έχουμε σαν καινούργιο γυαλιστερό μαχαίρι, και τα μάτια μας τετρακόσια μόλις δούμε να εμφανίζεται η φωτιά της κατάκρισης,...χωρίς ταπείνωση, σκέτο βρώμικο σώμα, χωρίς ψυχή. Όταν όμως μας αγγίξει η θεοχαρίτητη ταπείνωση του Ιησού, τότε όλα ευωδιάζουν Ουράνιο μύρον και οσφραίνεται η κουρασμένη ψυχούλα μας και δεν ξέρει πως να ευχαριστήση Τον θείον Δοτήρα.

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: Σ' ΑΥΤΑ ΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ ΧΡΟΝΙΑ ΘΑ ΕΠΕΜΒΗ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ!

Ρωτήθηκε ο Γέροντας Παίσιος: «Γέροντα, σ’ αυτά τα δύσκολα χρόνια θα επέμβη ο Χριστός;»

«Ναι. Εδώ βλέπεις, σε έναν αδικημένο που έχει καλή διάθεση, επειδή δικαιούται την θεία βοήθεια, παρουσιάζονται πολλές φορές οι Άγιοι, η Παναγία, ο Χριστός, για να τον σώσουν πόσο μάλλον τώρα που θα βρίσκεται σε τόσο δύσκολη κατάσταση ο καημένος ο κόσμος.

Τώρα μια μπόρα θα είναι, μια μικρή κατοχή του αντίχριστου σατανά. Θα φάει μετά μια σφαλιάρα από τον Χριστό, θα συγκλονισθούν όλα τα έθνη και θα έρθει η γαλήνη στον κόσμο για πολλά χρόνια. Αυτήν την φορά θα δώση ο Χριστός μια ευκαιρία, για να σωθή το πλάσμα Του, θα αφήση το πλάσμα του ο Χριστός;

Θα παρουσιασθή στο αδιέξοδο των ανθρώπων, για να τους σώση από τα χέρια του Αντίχριστου. Θα επιστρέψουν στο Χριστό και θα έρθη μια πνευματική γαλήνη σε όλην την οικουμένη για πολλά χρόνια.

Μερικοί συνδυάζουν με αυτήν την επέμβαση του Χριστού την Δευτέρα Παρουσία. Εγώ δεν μπορώ να το πω. Ο λογισμός μου λέει ότι δεν θα είναι η Δευτέρα Παρουσία του Χριστού, όταν έρθει ως Κριτής, αλλά μια επέμβαση του Χριστού, γιατί είναι τόσα γεγονότα που δεν έχουν γίνει ακόμη.

Θα επέμβη ο Χριστός, θα δώση μια σφαλιάρα σε όλο αυτό το σύστημα, θα πατάξη όλο το κακό και θα το βγάλη σε καλό τελικά. Θα γεμίσουν οι δρόμοι προσκυνητάρια. Εξω τα λεωφορεία θα έχουν εικόνες. Θα πιστέψουν όλοι οι άνθρωποι. Θα σε τραβάν, για να τους πεις για το Χριστό!

Έτσι θα κηρυχθή το Ευαγγέλιο σε ολόκληρη την οικουμένη και τότε ο Χριστός θα έρθη ως Κριτής να κρίνη τον κόσμο. Άλλο Κρίση, άλλο μια επέμβαση του Χριστού, για να βοηθήση το πλάσμα Του.»

Αγίου Γέροντος Παΐσίου Αγιορείτου

ΛΟΓΟΙ Β’ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ,
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ

ΜΟΝΑΧΟΣ ΜΩΥΣΗΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ: Η ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ!

Μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης: Η ελληνορθόδοξη παράδοση έχει δύναμη, αντοχή, νόημα, πίστη, παρηγοριά και ελπίδα. Η προσπάθεια ορισμένων να ξεριζώσουν από τις καρδιές των ανθρώπων αυτή την πλούσια και ζωηφόρα παράδοση το μόνο που θα καταφέρει θα είναι να αυξήσει τους θλιμμένους, τους απαρηγόρητους, τους ανέλπιδους. Η παράδοση αυτή γέννησε εκλεκτές μορφές αγίων και ηρώων. Ήλθε ο καιρός για μια ουσιαστική αναζήτηση, προς επανασύνδεση με την ιστορία, την παράδοση και τη συνέχειά της. Ώρα ευπρόσδεκτη, κατάλληλη και απαραίτητη για μια καινούργια ανακάλυψη της παραδόσεώς μας και της δυνατής βεβαιότητος που προσφέρει στην απόγνωση, στην κατήφεια, στην κατάθλιψη και στη μελαγχολία. Να το αντίδοτο του πολλού ψυχικού πόνου των καιρών μας. Είναι ανάγκη σύντομα να το αναζητήσουμε προς θεραπεία. Δεν παίρνει άλλο μια ανοημάτιστη και μαύρη ζωή. Δεν είναι έτσι; Είμαι υπερβολικός και παρωχημένος;

Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΤΗΣ ΚΑΨΑΛΑΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΡΟΝΟΪΟ ΚΑΙ ΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ

«Κύριε, σῶσον λαόν ἀπεγνωσμένον»

Στίς κρίσιμες ἡμέρες πού διανύομε καί στήν ἱερότητα τῶν ἡμερῶν τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος ἐπιβάλλεται μᾶλλον σιωπή καί προσευχή. Ὅμως ἐπειδή προσφάτως στό Διαδίκτυο κυκλοφορήθηκαν κάποιες ἀπόψεις μέ τόν ὄνομά μου, πρός ἀποκατάσταση τῆς ἀληθείας, γιά νά μήν προκύψη ζημία, ἀναφέρω τά ἑξῆς:

Οὐδέποτε εἶπα σέ ἀνθρώπους νά ἀποθηκεύουν τρόφιμα λόγω ἐπικείμενου πολέμου καί οὐδέποτε προφήτευσα τήν λήξη τῆς ἀπειλῆς τοῦ ἰοῦ, ὅπως κάποιοι ἀνεύθυνα καί ψευδῶς διέδωσαν. Ἐπίσης χωρίς τήν ἀδειά μου ἀνήρτησαν συζητήσεις μου μέ ἀνακριβεῖς καί ἀντικρουόμενες ἀπόψεις μου γιά τόν κορονοϊό, οἱ ὁποῖες προκάλεσαν ἐρωτηματικά. Ἡ ἄποψή μου φαίνεται ξεκάθαρα σέ ὅσα ἀκολουθοῦν, εἶναι ἐντελῶς προσωπική, χωρίς διάθεση νά τήν ἐπιβάλλω καί σέ ἄλλους.

Στά τόσα δυσβάσταχτα προβλήματα πού ἔχουν οἱ ἄνθρωποι, τώρα προστέθηκε καί ἡ ἀπειλή τοῦ ἰοῦ, πού κατήντησε ἐφιάλτης. Πιό πολύ ὑποφέρουν οἱ ἄνθρωποι ἀπό τόν φόβο, τόν πανικό καί τόν ἀκούσιο ἐγκλεισμό, παρά ἀπό τόν ἰό. Ἡ πολιτεία πῆρε μέτρα προστασίας, ἀλλά ἡ Ἐκκλησία ἔχει τά δικά της ἐφόδια γιά τήν ἀντιμετώπιση τοῦ ἰοῦ, πού τώρα ταπεινωμένη ὅσο ποτέ ἄλλοτε, ἀποδυναμωμένη καί δεσμευμένη ἀπό τήν πολιτεία, ἀδυνατεῖ νά τά παράσχη στούς πιστούς της.

Παλαιώτερα σέ παρόμοιες περιπτώσεις θανατηφόρων ἐπιδημιῶν τελοῦσε ἁγιασμούς καί ἔκανε λιτανεῖες ἱερῶν εἰκόνων καί ἁγίων λειψάνων. Γιατί καί σήμερα νά μήν γίνωνται αὐτά; «Μή οὐκ ἰσχύει ἡ χείρ Κυρίου» νά μᾶς βοηθήση καί σήμερα;

Στό χωρίο μου τήν τρίτη δεκαετία τοῦ 20ου αἰῶνος ἔπεσε λοιμώδης νόσος ἀπό τήν ὁποῖα πέθαναν 50 μικρά παιδιά σέ λίγες ἡμέρες. Δέν προλάβαιναν νά ἀνοίγουν τάφους. Ἔφεραν τότε τήν κάρα τοῦ Ἁγίου Χαραλάμπους ἀπό τόν Ἅγιο Στέφανο Μετεώρων καί ἀμέσως κατέπαυσε τό θανατικό.

Ἀπό τότε πού ὁ Κύριος ἐτέλεσε τόν Μυστικό Δεῖπνο καί παρέδωσε τό ἁγιώτατο μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας, δέν ἔπαυσε μέχρι σήμερα νά τελεῖται ἡ «σωσίκοσμη» θεία Λειτουργία. Οὔτε ὁ Διοκλητιανός, οὔτε οἱ Τοῦρκοι, οὔτε οἱ κομμουνιστές στήν Ρωσσία, οὔτε οἱ Γερμανοί στά χρόνια τῆς κατοχῆς κατάφεραν νά παύσουν τήν θεία Λειτουργία καί τήν προσέλευση τῶν πιστῶν γιά τήν θεία Κοινωνία. Καί τώρα μέ τόν φόβο τοῦ ἰοῦ ἔκλεισαν οἱ Ναοί καί στεροῦνται οἱ πιστοί τήν σωστική χάρη τῶν Μυστηρίων, πού τόση ἀνάγκη τήν ἔχουν. Ἀντιθέτως, τήν ἴδια ὥρα πού ἐδῶ ὅλα σιωποῦν ἀπό φόβο, στίς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες τῆς Σερβίας, Βουλγαρίας καί Γεωργίας γίνεται ἡ λατρεία ἀπρόσκοπτα, οἱ ναοί εἶναι ἀνοιχτοί, τελεῖται ἡ θεία Λειτουργία καί δέν φοβοῦνται οἱ πιστοί μήν προσβληθοῦν ἀπό τόν ἰό.

Τά μέτρα προστασίας πού ἐπιβάλλει ἡ νῦν κυβέρνηση εἶναι ἀντισυνταγματικά, δυσβάσταχτα, ὑπερβολικά καί ἄνισα πρός τούς Ἕλληνες Ὀρθοδόξους, ἐνῶ ἔχουν δημιουργήση ἕνα κλῖμα τρομοκρατίας, τό ὁποῖο ἐπιδεινώνουν τά ΜΜΕ. Ναί, ὑπάρχει ὁ ἰός καί ἐπιβάλλεται νά προστατεύσωμε τήν ὑγεία μας καί τήν ὑγεία τῶν ἄλλων. Ὅμως ὁ φόβος πρέπει νά ἐκλείψη, διότι στήν κατάσταση τοῦ φόβου ὁ ἄνθρωπος δέν μπορεῖ νά σκεφθῆ καί νά ἐνεργήση λογικά καί διακριτικά.

Σέ παρόμοια περίπτωση, ὅταν ἔγινε ἡ ἔκρηξη στό Τσερνομπίλ, οἱ ἄνθρωποι τότε πανικοβλήθηκαν καί ἐξέταζαν τά λαχανικά καί τά φροῦτα γιά νά τρῶνε ἀπό αὐτά πού εἶχαν τήν λιγώτερη ἀκτινοβολία. Ὁ ὅσιος Παΐσιος ἐρωτηθείς εἶπε νά κάνωμε τόν σταυρό μας καί νά τρῶμε ἄφοβα, δίνοντας ὁ ἴδιος πρῶτος τό παράδειγμα.

Ἄν ζοῦσε σήμερα εἶναι ἀδιανόητο νά τόν βλέπαμε μέ μάσκα καί γάντια, νά ἔχη στήν τσέπη του τό μπουκάλι μέ τό οἰνόπνευμα καί νά ἀποφεύγη τούς ἀνθρώπους ἤ νά τούς μιλᾶ ἀπό ἀπόσταση. Εἶναι βέβαιο ὅτι θά εἰρήνευε τούς ἀνθρώπους καί θά βοηθοῦσε νά ἀποβάλλουν τόν φόβο καί πιό πολύ θά ἐλυπεῖτο γιά τό κλείσιμο τῶν Ἐκκλησιῶν. Εἶναι ἀταίριαστος αὐτός ὁ φόβος γιά τούς χριστιανούς πού ἐμπνέονται ἀπό τό παράδειγμα τοῦ Θεανθρώπου καί ἀπό τούς Μάρτυρες τῆς πίστεώς μας.

Ἀπό πολλούς ἀναμένεται ἐναγωνίως ἡ νίκη τοῦ κορονοϊοῦ μέ τήν ἐφεύρεση τοῦ ἐμβολίου, τό ὁποῖο θά εἶναι ὑποχρεωτικό γιά ὅλους. Ἐμεῖς ἀρνούμαστε νά κάνωμε τό ἐμβόλιο. Ὅποιος φοβᾶται, ἄς κάνη ὅσα ἐμβόλια θέλει, ἀλλά νά γνωρίζη ὅτι μπορεῖ νά ἔχη ἀπρόβλεπτες βαρειές παρενέργειες, ὅπως εἶχαν τά ἐμβόλια πού ἔκαναν στά παιδιά πρίν λίγα χρόνια γιά τήν νόσο τῶν πτηνῶν καί πολλά παρέλυσαν. Ὅπως ἐπίσης ἔπαθαν σκλήρυνση κατά πλάκας πολλοί πού ἔκαναν τό ἐμβόλιο τῆς ἡπατίτιδας Β' καί τό ἴδιο συμβαίνει καί μέ ἄλλα ἐμβόλια. Ἄν δέν φυλάξη ὁ Θεός, τί μποροῦν νά κάνουν τά ἐμβόλια καί τά φάρμακα; Ὁ ἄθεος Καζαντζάκης γιά νά προφυλαχθῆ ἀπό τήν χολέρα σέ ταξίδι του στό ἐξωτερικό, ἔκανε ἐμβόλιο καί πάλι νόσησε.

Ἐμεῖς ἔχομε ἀνώτερα ἐμβόλια καί «φάρμακα ἀθανασίας», τά ἅγια Μυστήρια. Γιατρούς δοκιμασμένους καί εἰδικούς γιά τόν ἰό, τόν ἅγιο Χαράλαμπο, τόν ἅγιο Βησσαρίωνα Δουσίκου, πού εἶναι γιά τήν πανώλη καί τόσους ἄλλους Ἁγίους. Τώρα ὅμως μέ τίς αὐστηρές  ἀπαγορεύσεις ὁ λαός παραμένει ἀβοήθητος καί ἀπαρηγόρητος.

Καί ἐνῶ ὅλοι ἀγωνίζονται γιά τήν ἀντιμετώπιση τοῦ ἰοῦ, κάποιοι, ἄλλα ἔχουν κατά νοῦ καί κάπου ἀλλοῦ ἀποβλέπουν. Κορυφαῖοι γιατροί καί ἐπιστήμονες ἐπισημαίνουν ὅτι αὐτά πού γίνονται εἶναι τέστ πειθαρχίας γιά νά χειραγωγοῦν τούς ἀνθρώπους ἐκεῖ πού θέλουν. Αὐτό φαινόταν παράξενο καί ἀπίθανο μέχρι πρότινος ἀλλά δέν εἶναι φαντασία, διότι οἱ ἄνθρωποι πλέον τό λένε δημόσια: «Ἡ πανδημία τοῦ κορονοϊοῦ ἀνέδειξε τήν ἀνάγκη μιᾶς παγκόσμιας δημοκρατικῆς διακυβέρνησης» (Γιώργος Παπανδρέου) καί προτείνουν «νά ἔχη ὁ κάθε ἄνθρωπος ἕνα μικροτσίπ γιά νά ἔχη βιομετρικά δεδομένα σέ σχέση μέ τόν ἰό ἤ μέ ἄλλες ἐπιδημικές μετρήσεις» (Εὐάγγελος Βενιζέλος). Αὐτοί μιλοῦν ἀνοιχτά γιά σφράγισμα καί παγκόσμια δικτατορία, ἀλλά ἐμεῖς καταλαβαίνομε; Καί τί κάνομε; Ἄν καί τόσα εἶχε γράψει καί πῆ ὁ ὄσιος Παΐσιος γι’ αὐτό τό θέμα. Αὐτούς τούς ἀνθρώπους πού μᾶς ὑποδούλωσαν στούς ξένους δανειστές καί τώρα μᾶς ὁδηγοῦν στήν σκλαβιά τοῦ Ἀντιχρίστου, εἶναι δυνατόν νά τούς ἐμπιστευθοῦμε;

Ὁ ὅσιος Παΐσιος προλέγοντας τίς μελλοντικές δυσκολίες τόνιζε:  «Μόνο μέ καλή πνευματική ζωή θά τά βγάλωμε πέρα». Ἐπέτρεψε ὁ Θεός γιά τίς ἁμαρτίες μας αὐτήν τήν μεγάλη δοκιμασία. Ἔχομε ἀνάγκη ἀπό εἰλικρινῆ μετάνοια, ὑπομονή ἀνεξάντλητη καί προσευχή ἀδιάλειπτη, ἡ ὁποία ἐνισχύει τήν Πίστη μας. Εὐχώμαστε ἀδελφικά καλή Ἀνάσταση μέ τίς ὁποιεσδήποτε συνθῆκες. Ὁ Ἀναστάς, ὁ Κύριος τῆς ζωῆς καί Νικητής τοῦ θανάτου νά παρηγορήση, νά φωτίση μέ τό φῶς τῆς Ἀναστάσεώς Του ὅλους μας καί νά δώση δύναμη καί ἀντοχή στόν λαό Του. Μέ τήν χάρη Του νά φθάσωμε στήν ἡμέρα τῆς ἀπολυτρώσεώς μας ἀπό τήν ἁμαρτία καί ἀπό ὅλα τά δεινά. Ἀμήν.

Μέ πόνο ψυχῆς

καί εἰλικρινή φιλαδελφία.

Ἱερομόναχος Εὐθύμιος

Καλύβη Ἀναστάσεως - Καψάλα

Ἅγιον Ὄρος

01-14 / 04 / 2020

http://thriskeftika.blogspot.com

ΓΕΡΩΝ ΕΦΡΑΙΜ ΑΡΙΖΟΝΑΣ! ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΝΔΕΚΑΤΗ ΩΡΑ, Ο ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ ΘΕΟΣ ΜΑΣ ΜΑΣ ΔΕΧΕΤΑΙ!

Γέρων Εφραίμ Αριζόνας: Ακόμα και κατά την ενδέκατη ώρα, ο ευγενικός Θεός μας μας δέχεται εφ 'όσον συνειδητοποιούμε ότι περιμένει την επιστροφή μας. Αλλά ο πονηρός εχθρός της ψυχής μας δεν παραμένει ανενεργός. τίποτα δεν ξεφεύγει από την ειδοποίησή του. Γιατί αυτός ο νεκρός ξέρει την ανεκτίμητη αξία του χρόνου και επιδιώκει μέσα από μάταιες φροντίδες και χάρες και ανέσεις του κόσμου να καθιερώσει σταθερή άγνοια και ξεχασμό, ώστε να φέρει απόλυτη απελπισία στην τελευταία ώρα του ανθρώπου και να κερδίσει τις αθάνατες ψυχές για τις οποίες πέθανε ο Χριστός ο σταυρός!

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟΣ, ΘΕΛΕΙ ΟΛΟΙ ΝΑ ΣΩΘΟΥΜΕ!

Ο Θεός είναι καλός. Θέλει όλοι να σωθούμε. Αν ήταν να σωθούνε μόνο λίγοι, τότε γιατί σταυρώθηκε ο Χριστός; Δεν είναι στενή η πύλη του Παραδείσου. Χωράει όλους τους ανθρώπους που σκύβουν ταπεινά και δεν είναι φουσκωμένοι από υπερηφάνεια, αρκεί να μετανοήσουν, να δώσουν δηλαδή το φορτίο των αμαρτιών τους στον Χριστό, και τότε χωρούν να περάσουν εύκολα από την πύλη. Έπειτα έχουμε και το δικαιολογητικό ότι είμαστε χωματένιοι. Δεν είμαστε μόνον πνεύμα όπως οι Άγγελοι. Είμαστε όμως αδικαιολόγητοι, όταν δεν μετανοούμε και δεν πλησιάζουμε τον Σωτήρα μας ταπεινά. Ο ληστής στον σταυρό ένα « ευλόγησον » είπε και σώθηκε. Η σωτηρία του ανθρώπου εξαρτάται από το δευτερόλεπτο, όχι από το λεπτό. Ο άνθρωπος με έναν ταπεινό λογισμό σώζεται , ενώ αν φέρη έναν υπερήφανο λογισμό, τα χάνει όλα.

Από φιλότιμο και μόνον πρέπει να σωθούμε. Δεν υπάρχη μεγαλύτερος πόνος για τον Θεό από το να το να δη τον άνθρωπο στην κόλαση. Νομίζω ότι και μόνον η ευγνωμοσύνη στον Θεό για τις πολλές Του ευλογίες και η ταπεινή συμπεριφορά με αγάπη προς τις εικόνες Του , τους συνανθρώπους μας , με λίγο φιλότιμο αγώνα, είναι αρκετά, για να έχουμε αναπαυμένη την ψυχή μας και σε αυτήν την ζωή και στην άλλη.

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: Η ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΕΓΩΪΣΜΟ!

«Ή δικαιολογία οφείλεται στον εγωισμό »

- Γέροντα, όταν δεν δικαιολογώ τους άλλους γιά μιά πράξη τους, αυτό σημαίνει ότι έχω σκληρή καρδιά;

- Δεν δικαιολογείς τους άλλους και δικαιολογείς τον εαυτό σου; Μεθαύριο και ό Χριστός δεν θά σε δικαιολόγηση.
Μπορεί σε μιά στιγμή ή καρδιά του άνθρωπου νά γίνη σκληρή σάν πέτρα, αν φερθή με κακία, και σε μιά στιγμή νά γίνη πολύ τρυφερή, αν φερθή με αγάπη.
Νά απόκτησης μητρική καρδιά. Βλέπεις, ή μάνα όλα τά συγχωρεί και καμμιά φορά κάνει πώς δεν βλέπει.
Όποιος κάνει σωστή πνευματική εργασία, γιά όλους βρίσκει ελαφρυντικά, όλους τους δικαιολογεί, ενώ τον εαυτό του ποτέ δεν τον δικαιολογεί, ακόμη και όταν έχη δίκαιο. Πάντοτε λέει ότι φταίει, γιατί σκέφτεται ότι δέν αξιοποιεί τις ευκαιρίες πού του δίνονται. Βλέπει λ.χ. έναν νά κλέβη καί σκέφτεται ότι καί ό ίδιος, αν δέν είχε βοηθηθή, θά έκλεβε περισσότερο από αυτόν και λέει: «Ό Θεός εμένα μέ βοήθησε, αλλά εγώ οικειοποιήθηκα τά δώρα του Θεού. Αυτό είναι μεγαλύτερη κλεψιά. Ή διαφορά είναι ότι του άλλου ή κλεψιά φαίνεται, ενώ ή δική μου δέν φαίνεται».
Έτσι καταδικάζει τον εαυτό του και κρίνει μέ επιείκεια τον συνάνθρωπο του. "Η, άν δη στον άλλον ένα ελάττωμα, είτε μικρό είτε μεγάλο, τον δικαιολογεί, βάζοντας καλούς λογισμούς.
Σκέφτεται ότι καί αυτός έχει πολλά ελαττώματα, τά όποια βλέπουν οι άλλοι. Γιατί, άν ψάξη κανείς, βρίσκει πολλά στραβά στον εαυτό του, ώστε μπορεί εύκολα νά δικαιολογή τον άλλον. Πόσα και πόσα δέν έχουμε κάνει!«­Αμαρτίας νεότητας μου καί αγνοίας μου μή μνησθης, Κύριε»[1].
- Όταν, Γέροντα, μου ζητήσουν μιά εξυπηρέτηση καί τήν κάνω πρόθυμα, άλλα πάνω στην βιασύνη κάνω μιά μικρή ζημιά καί μου κάνουν παρατήρηση, δικαιολογώ τον εαυτό μου.
- Πήγες νά κάνης ένα καλό, έκανες καί μιά μικρή ζημιά. Δέξου τήν παρατήρηση γιά τήν μικρή ζημιά, γιά νά λάβης ολόκληρη την αμοιβή. Ό διάβολος είναι πολύ πονηρός. Την τέχνη του την ξέρει άριστα. Την πείρα τόσων χρόνων νά μην την αξιοποίηση!
Σε βάζει νά δικαιολογηθής, για νά χάσης την ωφέλεια από το καλό πού έκανες. Όταν δής έναν άνθρωπο καταϊδρωμένο νά σηκώνη στον ώμο του ένα φορτίο κι εσύ πάς νά του το πάρης, γιά νά τον έλαφρώσης, ε, αυτό είναι κάπως φυσικό.
Είδες το βάρος πού κουβαλούσε, κινήθηκες από φιλότιμο και έτρεξες νά τον βοηθήσης. Το νά σήκωσης όμως μιά κουβέντα πού θά σού πή ό άλλος άδικα, αυτό έχει ψωμί. Αν, όταν μας κάνουν μιά παρατήρηση, αμέσως δικαιολογούμαστε, αυτό φανερώνει ότι έχουμε ακόμη μέσα μας ολοζώντανο το κοσμικό φρόνημα.
- Γέροντα, πού οφείλεται ή δικαιολογία;
- Στον εγωισμό. Ή δικαιολογία είναι πτώση και διώχνει την Χάρη του Θεού. Πρέπει όχι μόνο νά μή δικαιολογήται κανείς, άλλα και νά αγαπήση την αδικία πού γίνεται εις βάρος του. Αύτη ή δικαιολογία μας έβγαλε από τον Παράδεισο. Έτσι δεν τό έπαθε ό Αδάμ; Όταν τον ρώτησε ό Θεός: «μήπως έφαγες από τό δένδρο πού σού είπα νά μή φας;», εκείνος δεν είπε: «ήμαρτον, Θεέ μου, ναί, έσφαλα», άλλα δικαιολογήθηκε. «Ή γυναίκα πού μου έδωσες, είπε, αύτη μου έδωσε και έφαγα».
Σάν νά έλεγε: «Έσύ φταις πού έπλασες τήν Εύα»! Μήπως ήταν υποχρεωμένος ό Αδάμ σ' αυτό τό θέμα νά ακούση τήν Εύα; Ρωτάει ό Θεός και τήν Εύα κι εκείνη απαντάει: «Τό φίδι μέ απάτησε»[2] .
Αν έλεγε ό Αδάμ: «ήμαρτον, Θεέ μου, έσφαλα» και άν έλεγε και ή Εύα: «εγώ έσφαλα», όλα θά τακτοποιούνταν. Αλλά αμέσως δικαιολογία- δικαιολογία.
- Γέροντα, τί φταίει, όταν κάποιος δεν καταλαβαίνη πόσο κακό είναι ή δικαιολογία;
-Τί φταίει; Ότι φταίει! Όταν κανείς δικαιολογή συνεχώς τον εαυτό του και νομίζη ότι οι άλλοι δεν τον καταλαβαίνουν, ότι όλοι είναι άδικοι και αυτός είναι πού πάσχει, είναι το θύμα, από 'κεί και πέρα είναι ανεξέλεγκτος. Και τό παράξενο μερικές φορές ποιο είναι;
Ενώ ό ίδιος έχει αδικήσει και φταίει, λέει: «Έγώ θά τήν δεχόμουν τήν αδικία, άλλα δέν θέλω νά κολασθή ό άλλος».
Πάει δηλαδή νά δικαιολογηθή, δήθεν από... αγάπη, γιά νά έρθη σε συναίσθηση ό άλλος, από τόν όποιο νομίζει ότι αδικήθηκε, και νά μήν κολασθή! Ή αρχίζει νά δίνη ένα σωρό εξηγήσεις, μην τυχόν καταλάβη ό άλλος κάτι λάθος καί... κολασθή! Βλέπετε ό διάβολος τί λεπτή εργασία κάνει;

1. Ψαλμ. 24, 7.
2. Βλ. Γεν. 3,11-13

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

ΛΟΓΟΙ Γ΄ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»,

ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: Η ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ ΕΜΠΟΔΙΖΕΙ ΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΠΡΟΟΔΟ!

«Ή δικαιολογία εμποδίζει τήν πνευματική πρόοδο»

- Γέροντα, όταν λένε ότι ή δικαιολογία δεν υπάρχει στην Αγία Γραφή, τί εννοούν;

- Ότι δέν δικαιολογείται κατά κάποιον τρόπο ή δικαιολογία.

- Όταν, Γέροντα, δικαιολογούμαι, εκ των ύστερων σκέφτομαι ότι ή δικαιολογία δέν είναι ίδιον του μονάχου.

- Όχι απλώς δέν είναι ίδιον του μοναχού ή δικαιολογία, άλλα δέν έχει καμμιά σχέση με τήν πνευματική ζωή. Πρέπει να καταλάβω ότι, όταν δικαιολογούμαι, βρίσκομαι σέ λανθασμένη κατάσταση.

Κόβω τήν επικοινωνία μέ τον Θεό και στερούμαι τήν θεία Χάρη, γιατί ή θεία Χάρις δέν έρχεται σέ λανθασμένη κατάσταση. Από τήν στιγμή πού ο άνθρωπος δικαιολογεί τά αδικαιολόγητα, απομονώνεται από τον Θεό. Μπαίνει μόνωση, ...καουτσούκ, ανάμεσα στον άνθρωπο και στον Θεό. Μπορεί να περάση το ρεύμα μέσα από το καουτσούκ; Όχι. Απομονώνεται. Ισχυρότερο μονωτικό από τήν δικαιολογία δέν υπάρχει γιά τήν θεία Χάρη! Είναι σάν νά χτίζης έναν τοίχο και νά χωρίζης τον εαυτό σου από τόν Θεό, οπότε κόβεις κάθε σχέση μαζί Του.

- Γέροντα, συχνά λέτε: «Να προσπαθήσουμε νά πιάσουμε τουλάχιστον την πνευματική βάση». Ποιά είναι ή πνευματική βάση;

- Ή ταπεινή αναγνώριση του σφάλματος και νά μή δικαιολογήται εν γνώσει του τουλάχιστον ο άνθρωπος, όταν φταίη και του κάνουν παρατήρηση. Το νά μή δικαιολογήται, όταν δεν φταίη και τον κατηγοροϋν, αυτό είναι το άριστα. Όποιος δικαιολογεί τον εαυτό του, και προκοπή δεν κάνει, αλλά και εσωτερικά δεν αναπαύεται. Δεν θά μας κρέμαση ο Θεός γιά ένα σφάλμα πού κάναμε, άλλα νά μή δικαιολογούμε τον εαυτό μας γιά το σφάλμα και το θεωρούμε φυσικό.

- Αν μού πουν ότι έσφαλα σέ κάτι, άλλα δεν μπορώ νά καταλάβω πόσο έσφαλα, νά ρωτήσω, ώστε άλλη φορά νά προσέξω, ή νά σιωπήσω;
- Άν πιάσης ότι έσφαλες είκοσι πέντε τοις εκατό, ενώ έσφαλες πέντε, δεν έχεις κέρδος; Βάλε περισσότερο, γιά νά είσαι μέσα. Αυτή είναι ή πνευματική εργασία πού πρέπει νά κάνης: Νά βρίσκης το σφάλμα σου, νά πιάνης τον εαυτό σου. Αλλιώς πιάνεσαι από τον εαυτό σου, δικαιώνεις τον εαυτό σου, άλλα ανάπαυση δεν έχεις.

- Όταν, Γέροντα, κάποιος εχη τήν συνήθεια νά δικαιολογήται, άλλα μετά άναγνωρίζη το λάθος του και ελεεινολογή τον εαυτό του, αυτό τον ωφελεί;
- Τουλάχιστον τού μένει ή πείρα καί, άν τήν αξιοποίηση, θά ωφεληθή. Και άν πή ο Θεός: «αφού το κατάλαβε καί μετάνοιωσε, ας τού δώσω κάτι», τότε θά πάρη καί κάτι από άλλο ταμείο, από το ταμείο της μετανοίας.

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

ΛΟΓΟΙ Γ΄ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»,

ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 

Π. ΕΠΙΦΑΝΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ: ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΧΟΥΝ ΠΟΛΛΑ ΕΛΑΤΤΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΙΔΙΟΤΡΟΠΙΕΣ!

Αρχιμ. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος: Οι άνθρωποι έχουν πολλά ελαττώματα και ιδιοτροπίες. Να τους διορθώσουμε όλους, είναι αδύνατον. Δεν μένει λοιπόν άλλη λύση, από το να μάθουμε να υπομένουμε και να τους ανεχόμαστε όλους. Αρκετοί άνθρωποι είναι αγνώμονες. Αν περιμένουμε ανταπόδοση, θα στεναχωρηθούμε... 

Αν όμως δεν περιμένουμε, τότε θα είμαστε ήρεμοι. Από τους ανθρώπους, να δεχόμαστε ό,τι μας δίνουν. Σε κάποιον προσφέρεις ένα πέλαγος αγάπης. Και αυτός ανταποκρίνεται με τον εξής τρόπο: παίρνει ένα σταγονόμετρο και σου λέει: ''Άνοιξε τα χέρια σου!… Μια…, δύο…, τρεις…'' και σου δίνει δύο – τρεις σταγόνες αγάπης! Τί, να κάνουμε;! Δεκτό και αυτό! 

Όταν σας αδικούν οι άνθρωποι, να ξέρετε ότι αποκτάτε μετοχές στον Ουρανό. Όταν μας αδικούν οι άνθρωποι, μας δικαιώνει ο Θεός. Γενικά, τους ανθρώπους να τους δεχόμαστε όπως είναι και όχι όπως θα θέλαμε εμείς να είναι...

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΠΟΝΟ ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΑΓΑΠΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΝΟΝΙΚΗ!

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Μέσα στον πόνο κρύβεται περισσότερη αγάπη από την κανονική. Γιατί, όταν πονάς τον άλλο, τον αγαπάς λίγο παραπάνω. Αγάπη με πόνο είναι να σφίξεις στην αγκαλιά σου έναν αδελφό σου που έχει δαιμόνιο και το δαιμόνιο να φύγει. Γιατί η «σφιχτή» αγάπη, η πνευματική αγάπη με πόνο, δίνει παρηγοριά θεϊκή στα πλάσματα του Θεού, πνίγει δαίμονες, ελευθερώνει ψυχές και θεραπεύει τραύματα με το βάλσαμο της αγάπης του Χριστού που χύνει. Ο πνευματικός άνθρωπος είναι όλος ένας πόνος. Λειώνει από τον πόνο για τους άλλους, εύχεται, παρηγορεί. Και ενώ παίρνει τον πόνο των άλλων, είναι πάντα χαρούμενος, γιατί ο Χριστός του παίρνει τον πόνο και τον παρηγορεί πνευματικά.

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΜΗ ΛΥΠΑΣΑΙ, ΟΥΤΕ ΝΑ ΣΟΥ ΚΑΚΟΦΑΙΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΟΤΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΤΑΧΑ ΧΩΡΙΣ ΘΕΛΗΜΑ ΘΕΟΥ!

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Μη λυπάσαι, ούτε να σου κακοφαίνεται και να νομίζεις ότι όλα αυτά γίνονται τάχα χωρίς θέλημα Θεού. Άλλα άπ’ αυτά πού συμβαίνουν, άλλα γίνονται κατά παραχώρηση, άλλα για παίδευση κι άλλα κατά οικονομία.

Γι’ αυτό στο εξής να μην πολυεξετάζεις τις κρίσεις του Θεού, γιατί Εκείνος τις κάνει δίκαια και όπως ξέρει, ενώ εσύ τις περνάς για άδικες. Γνώριζε επίσης ότι και πολλά άλλα γίνονται στον κόσμο με το θέλημα του Θεού για λόγους που οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν. Κι έτσι το σωστό είναι να λέει ο καθένας: «Δίκαιος ει Κύριε, και ευθείαι αι κρίσεις σου.»

ΓΕΡΩΝ ΕΦΡΑΙΜ ΑΡΙΖΟΝΑΣ: Η ΑΜΑΡΤΙΑ ΕΙΝΑΙ ΦΩΤΙΑ!

Γέρων Εφραίμ Αριζόνας: Η αμαρτία είναι φωτιά.

Και οι κρουνοί που σβύνουν αυτή την φωτιά, είναι οι κρουνοί της μετανοίας. Αν πιάση φωτιά το διπλανό σπίτι, δεν θα τρέξης και εσύ για να σβύση η φωτιά; Αν αδιαφορήσης, η φωτιά θα επεκταθή και στο δικό σου σπίτι. Έτσι δεν μπορείς ν' αδιαφορήσης όταν ο άλλος καίγεται από τη φωτιά της αμαρτίας. Ρίξε τα δάκρυά σου για να σβεσθή η φωτιά. Αν αδιαφορήσης, θάχης και συ κρίμα, αμαρτία. Κι αν όχι μόνο αδιαφορήσης αλλά γελάς κι όλας και σχολιάζης την αμαρτία του άλλου και την διαπομπεύης, τότε πια θα επιτρέψη ο Θεός να πέσης και εσύ, και η φωτιά της δικής σου αμαρτίας, μπορεί να είναι ο προθάλαμος της κολάσεως, κατά τον ιερό Χρυσόστομο.

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: Ο ΦΙΛΟΤΙΜΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΧΕΙ ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ!

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Ο φιλότιμος άνθρωπος έχει ειλικρίνεια, δεν υπολογίζει τον εαυτό του, είναι απλός, έχει ταπείνωση. Όλα αυτά δίνουν ανάπαυση και στον ίδιο, αλλά είναι αισθητά και στον άλλον• έχει και επικοινωνία εσωτερική με τον άλλον και τον καταλαβαίνει. Και να του λες, ενώ πονάς, «είμαι πολύ καλά», για να μη στενοχωρηθή, εκείνος καταλαβαίνει ότι πονάς και προσπαθεί να μη σε κουράση. Και άλλος, ενώ σε βλέπει να μην έχης κουράγιο, να ζαλίζεσαι, επειδή θέλει να σε απασχολήση, σου λέει: «Σε βλέπω, Γέροντα, πιο καλά από κάθε άλλη φορά, σε βλέπω υγιέστατο!». Και να έχει τουλάχιστον κανένα σοβαρό πρόβλημα, θα ήταν κάπως δικαιολογημένος. Αντιθέτως ο φιλότιμος, και να έχη ανάγκη, λέει: «Γέροντα, μόνο την ευχή σου να μου δώσης, να μην σε απασχολώ». Τον κρατώ και βουρκώνουν τα μάτια του. «Να φύγω, Γέροντα, λέει, να φύγω, κουρασμένο σε βλέπω». Ε, αυτός πώς να μη δεχθή θεία βοήθεια;

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ, ΟΤΑΝ ΕΧΗ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ, ΜΕ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΜΕΝΟΣ!

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Όταν βλέπετε έναν άνθρωπο να έχη μεγάλο άγχος, στενοχώρια και λύπη, ενώ τίποτε δεν του λείπει, να ξέρετε ότι του λείπει ο Θεός.

Όποιος τα έχει όλα, και υλικά αγαθά και υγεία, και, αντί να ευγνωμονή τον Θεό, έχει παράλογες απαιτήσεις και γκρινιάζει, είναι για την κόλαση με τα παπούτσια. Ο άνθρωπος, όταν έχη ευγνωμοσύνη, με όλα είναι ευχαριστημένος. Σκέφτεται τί του δίνει ο Θεός κάθε μέρα και χαίρεται τα πάντα. Όταν όμως είναι αχάριστος, με τίποτε δεν είναι ευχαριστημένος γκρινιάζει και βασανίζεται με όλα.

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΠΟΣΟ ΣΥΜΠΑΘΗΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΤΑΠΕΙΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΠΟΣΟ ΑΠΟΚΡΟΥΣΤΙΚΟΣ Ο ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΣ!

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Πόσο συμπαθής είναι ο ταπεινός άνθρωπος και πόσο αποκρουστικός ο υπερήφανος! Τον υπερήφανο κανείς δεν τον αγαπάει, ακόμη και ο Θεός τον αποστρέφεται. Θυμάμαι κάποιον στην Κόνιτσα που, ενώ πέθαινε από την πείνα, φορούσε κάθε μέρα κοστούμι, γραβάτα και ρεπούμπλικο και έβγαινε στην πλατεία καμαρωτός. Τα παιδάκια, μόλις τον έβλεπαν, πήγαιναν από πίσω του και παρίσταναν πώς περπατούσε. Όποιος θέλει να προβάλλη τον εαυτό του, τελικά γελοιοποιείται. Άμα ο άνθρωπος είναι λίγο φαντασμένος, όλα φαντασμένα τα ερμηνεύει. Πιο ανόητος από τον υπερήφανο υπάρχει; Τελικά η υπερηφάνεια γελοιοποιεί τον άνθρωπο!