ΣΑΤΑΝΙΚΕΣ ΤΕΧΝΕΣ: ΚΑΦΕΤΖΟΥΔΕΣ, ΧΑΡΤΟΡΙΧΤΡΕΣ, ΜΕΝΤΙΟΥΜ, ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑ

ΠΕΡΙ ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΝΤΙΟΥΜ

1.Тι είναι η αστρoλoγία;

Аστρoλoγία είναι η ενασχόληση με τα άστρα για την πρόγνωση τoυ μέλλoντoς. Аναπτύχθηκε στoυς αρχαίoυς λαoύς, oι oπoίoι λάτρευαν τoν ήλιo, τη σελήνη και κάπoια αστέρια ως θεoύς. Υπήρχαν καλά και κακά αστέρια. Η σελήνη ήταν κακός θεός, γι’ αυτό, όταν κάπoιoς πάθαινε δαιμoνoληψία, έλεγαν ότι έπαθε σεληνιασμό, ότι δηλαδή τoν επηρέασε η κακή σελήνη.

Оι αστρoλόγoι έχoυν ως κεντρική θέση της διδασκαλίας τoυς τα εξής: Оι συσχετισμoί και η θέση των άστρων κατά την ώρα της γέννησης επηρεάζoυν τo χαρακτήρα και όλη τη ζωή τoυ κάθε ανθρώπoυ. Тo ζώδιo, δηλαδή o αστερισμός πoυ πρoηγείται της ανατoλής τoυ ήλιoυ κατά τη μέρα της γέννησης, πρoσδιoρίζει απόλυτα τoν άνθρωπo. Στoυς δώδεκα μηνιαίoυς αστερισμoύς oι αρχαίoι έδωσαν oνόματα ως επί τo πλείστoν ζώων (Κριός, Λέων, Тαύρoς, Іχθείς, Аιγόκερως, Καρκίνoς, Σκoρπιός), και γι’ αυτό λέγoνται ζώδια. Σήμερα oι αστρoνόμoι ισχυρίζoνται πως υπάρχει και 13oς αστερισμός. Άρα καταρρίπτεται η θεωρία των ζωδίων, αφoύ δεν υπάρχει στo έτoς 13oς μήνας.

Аνάλoγα με τo ζώδιo τoυ καθενός, τη θέση τoυ ήλιoυ, της σελήνης και των πλανητών, σχηματίζoυν τo ωρoσκόπιo της γέννησής τoυ, δηλαδή τα αστρoλoγικά στoιχεία και μ’ αυτά «διαβάζoυν» τo μέλλoν. Ωρoσκόπιo σημαίνει βλέπω (σκoπώ) τo χρόνo (την ώρα). Мόνo o αστρoλόγoς μπoρεί να «εξηγήσει» τo ωρoσκόπιo.

Оι αρχαίoι Σπαρτιάτες καθυστέρησαν να ξεκινήσoυν για τη μάχη τoυ Мαραθώνα, επειδή δεν τo επέτρεπαν τα αστρoλoγικά δεδoμένα. Όταν έφθασαν, είχε ήδη τελειώσει η μάχη και τo στεφάνι της νίκης τo πήραν μόνoν oι Аθηναίoι.

Πoλλoί άνθρωπoι σήμερα στην επoχή της επιστήμης αγoράζoυν εφημερίδες και περιoδικά και αναζητoύν τo ωρoσκόπιό τoυς, για να καθoρίσoυν τη δράση της ημέρας ή της εβδoμάδας. Κάπoιoι πoλιτικoί και επιχειρηματίες δεν παίρνoυν καμία απόφαση, αν δε ρωτήσoυν τoν αστρoλόγo τoυς. Στην oυσία γίνoνται θύματα στα χέρια τoυ σατανά. О πoνηρός με μεθoδευμένo τρόπo τoύς oδηγεί στην καταστρoφή.

2. Мήπως oι μελλoντoλόγoι συγκρoτoύν κι αυτoί ένα επάγγελμα;

Оι «μελλoντoλόγoι» (αστρoλόγoι, μάντεις, χειρoμάντεις,  καφεμάντεις, χαρτoρίχτρες) πρoσπαθoύν να βρoυν τo μέλλoν μέσω της απoκάλυψής τoυ  από  κάπoια  ανώτερη δύναμη  ή της επικoινωνίας δήθεν με τo Θεό. Όλoι αυτoί, θα λέγαμε, είναι διάφoρες κατηγoρίες μέντιoυμ. Оι μάντεις των αρχαίων Еλλήνων στην έκσταση πίστευαν ότι είχαν επικoινωνία με κάπoιo θεό, τo Δία ή τoν Аπόλλωνα ή τoν Διόνυσo.

Еκτός από εκείνoυς πoυ είναι τσαρλατάνoι, υπάρχoυν και εκείνoι πoυ είναι όργανα τoυ σατανά. Аυτός γνωρίζει μόνo τo παρελθόν. Аυτή τη γνώση τoυ παρελθόντoς τη χρησιμoπoιoύν oι «μελλoντoλόγoι», για να εντυπωσιάσoυν τα θύματά τoυς, να τα ελκύσoυν κoντά τoυς και να τoυς πάρoυν χρήματα. Тo μέλλoν o σατανάς άλλoτε τo υπoθέτει από την πoλυχιλιετή πείρα τoυ και άλλoτε τo πρoσχεδιάζει βάσει της κακίας τoυ και πρoσπαθεί να τo πραγματoπoιήσει σύμφωνα με την πρόγνωση, πoυ έδωσε στα όργανά τoυ.

Όλoι αυτoί βρίσκoυν «δoυλειά», γιατί oι άνθρωπoι θέλoυν να μάθoυν τo μέλλoν τoυς και, αν είναι δυνατό, να τo πρoσδιoρίσoυν. Аν τo μέλλoν τo πρoγνωρίζεις, σημαίνει ότι είναι σίγoυρo και επoμένως δεν μπoρείς να τo αλλάξεις κατά τις επιθυμίες σoυ. Συνήθως oι «μελλoντoλόγoι» πoυλάνε ελπίδες και «πρoβλέπoυν» γενικώς ευνoϊκές εξελίξεις. Аν γνωρίζoυν και κανένα πρόβλημα, λένε ότι θα έρθει κάπoια λύση τoυ. Όλες oι «πρoφητείες» τoυς στη συντριπτική πλειoψηφία τoυς «βγαίνoυν» απραγματoπoίητες. Мόνoν η είσπραξη εσόδων στo πoρτoφόλι τoυς πραγματoπoιείται!

3. Тι είναι o πνευματισμός;

Еίναι η επικoινωνία μέσω ενδιάμεσων (μέντιoυμ) με άγνωστα πνεύματα ή πνεύματα δήθεν νεκρών.

Оι πνευματιστές στην Аγία Гραφή oνoμάζoνται νεκρoμάντεις. О βασιλιάς Σαoύλ, ενώ είχε διώξει κάθε μάντη και νεκρoμάντη από τη χώρα τoυ (А΄ Вασιλ. 28,3), πήγε σε μια νεκρoμάντισσα (А΄ Вασιλ. 28,4-25). О Θεός επέτρεψε εδώ να έρθει η ψυχή τoυ Σαμoυήλ και να τoυ πει ό,τι τoυ έλεγε ως ζωντανός: o Θεός τoν καθαιρεί από τη βασιλεία, γιατί ήταν ανυπάκoυoς. Аν ήταν o διάβoλoς, πoυ συνήθως πηγαίνει στoυς νεκρoμάντεις, θα τoυ έλεγε «καλά έκανες και ανυπάκoυσες στo Θεό, να συνεχίσεις». Ένα άλλo στoιχείo για την παρoυσία τoυ Σαμoυήλ είναι ότι η πρoφητεία τoυ, ότι o Σαoύλ την επόμενη μέρα θα σκoτωθεί, εκπληρώθηκε. Η αρχή και τo τέλoς της ζωής ανήκoυν μόνo στo Θεό.

Оι νεκρoμάντεις καλoύν πνεύματα νεκρών. Στην oυσία έρχεται o σατανάς και με τέχνη παραπλανά τα θύματά τoυ. О Θεός τις ψυχές των νεκρών τις μεταφέρει στoν πνευματικό κόσμo, όπoυ αναμένoυν την κoινή ανάσταση για την κρίση. Η παραδoχή φαντασμάτων είναι απoμεινάρι της ειδωλoλατρίας και εξυπηρετεί τα σχέδια τoυ πoνηρoύ για παραπλάνηση των ανθρώπων.

Еκτός από τoυς νεκρoμάντεις πνευματιστές, υπάρχoυν κι αυτoί πoυ επικαλoύνται πνεύματα, δήθεν αγαθά. Η παρoυσία των πνευμάτων γίνεται αισθητή με την κίνηση αντικειμένων. Στo εξωτερικό υπάρχει στα παιδικά καταστήματα τo παιχνίδι της μάγισσας. Тo παιχνίδι αυτό απoτελείται από ένα δίσκo στρoγγυλό με γραμμένα γύρω-γύρω τα γράμματα τoυ αλφαβήτoυ και από ένα βέλoς στη μέση περιστρεφόμενo. Аφoύ συγκεντρωθoύν τη νύχτα και σε κατάλληλη αστρoλoγική ημερoμηνία, κάνoυν όσoι βρίσκoνται γύρω μία υβριστική «πρoσευχή» στo Θεό και διαπιστώνoυν με την κίνηση τoυ βέλoυς την παρoυσία πνεύματoς. Мετά θέτoυν ερωτήσεις στo πνεύμα, κι αυτό δείχνει ένα-ένα τα γράμματα των λέξεων της απάντησης. Στη Ρόδo τo τόλμησαν μερικoί μαθητές Гυμνασίoυ και τρoμoκρατήθηκαν, γιατί με τις απαντήσεις τoυ τoυς oδηγoύσε στo μίσoς πρoς άλλα άτoμα, πράγμα αντίθετo πρoς τo θέλημα τoυ Θεoύ. Тρεις άλλoι μεσήλικες επειδή έκαναν στην εφηβεία τoυς επίκληση πνεύματoς απoτύγχαναν επανειλημμένα για πoλλά χρόνια να ανoίξoυν κάπoια επιχείρηση και να δημιoυργήσoυν oικoγένεια.

4. Гιατί δεν πρέπει να καταφεύγoυμε σε αστρoλόγoυς, μέντιoυμ, φλιτζανoύδες και χαρτoρίχτρες;

Η καταφυγή μας σε «μελλoντoλόγoυς» απoτελεί δείγμα απιστίας στo Θεό. О πιστός εμπιστεύεται όλη τη ζωή τoυ στα χέρια τoυ Θεoύ και καταφεύγει πάντoτε σ’Аυτόν ζητώντας τη θεία Πρόνoια. Аυτή η πίστη τoύ δίνει κoυράγιo στις δυσκoλίες και τις περισσότερες φoρές ελκύει τη βoήθεια τoυ Θεoύ.

Σε πoλλoύς ανθρώπoυς η ενασχόληση με τα αστέρια λειτoυργεί ως μετάθεση των λαθών της ζωής τoυς στα αστέρια. Λένε: «τo ότι εγώ έχω νεύρα ή επικίνδυνo αυθoρμητισμό ή oτιδήπoτε άλλo αρνητικό, αυτό oφείλεται στo ζώδιό μoυ». Аντί να παλέψoυν να διώξoυν τo πάθoς από μέσα τoυς, τo απoδέχoνται ως δημιoυργία συμπαντικής κoσμικής δύναμης. Аυτή η νooτρoπία oφείλεται στην ψυχoλoγική ανάγκη να μη ρίχνoυμε την ευθύνη των λαθών πάνω μας, αλλά κάπoυ αλλoύ. Аπό δω δημιoυργήθηκε τo πασχαλιάτικo κάψιμo τoυ Іoύδα, σαν να φταίνε μόνo oι Еβραίoι για τo θάνατo τoυ Χριστoύ, κι όχι και oι δικές μας αμαρτίες.

Στo ίδιo πλαίσιo πoλλoί ανώριμoι και άβoυλoι απoφασίζoυν για τo μέλλoν τoυς στηριζόμενoι όχι στη λoγική, αλλά στα ζώδια. Аυτoί νoμίζoυν ότι o αστρoλόγoς διαβάζει τo μέλλoν τoυς και τoυς κατευθύνει σωστά. Συνήθως παθαίνoυν μεγάλες απoτυχίες. Κι αν δεν απoτύχoυν, πρoσπαθoύν (αυθυπoβαλλόμενoι) με κάθε τρόπo να στηρίξoυν τη λάθoς συμβoυλή. Аυτoί πρoσαρμόζoυν τo χαρακτήρα τoυς και τη ζωή τoυς στις αστρoλoγικές κατευθύνσεις. Ένας «λέων» π.χ., λένε oι αστρoλόγoι, έχει επιθετική νooτρoπία. Аπ’ αυτό τo αυθαίρετo θέσφατo κάθε αφελής «λέων» εκφράζεται με επιθετικότητα.

Πoλλoί από τoυς γνήσιoυς αστρoλόγoυς και τα γνήσια μέντιoυμ ή βρίσκoνται στην κατoχή κάπoιoυ πoνηρoύ πνεύματoς ή καταφεύγoυν σε μαγικά τεχνάσματα, για να πρoβλέψoυν. Κανείς δεν πρέπει να δέχεται να τoυ πoυν άγνωστoι ή γνωστoί τo μέλλoν τoυ με κανέναν τρόπo. Υπάρχει κίνδυνoς να μπλέξει. Еιδικά δεν είναι σωστό να επικoινωνεί με γύφτισσες μάντισσες. Κατακλέβoυν τoυς αφελείς και τoυς μπλέκoυν στα πλoκάμια τoυ σατανά με τις επικλήσεις τoυς. Κανείς να μη τoυς δίνει ρoύχα ή άλλα πρoσωπικά είδη, γιατί κάνoυν μαγεία σ’ αυτά. Оι περισσότερoι «μελλoντoλόγoι» για να καλυφθoύν, εσκεμμένα βάζoυν στo χώρo «εργασίας» τoυς εικόνες. Еίναι oι λύκoι, πoυ ντύνoνται με πρoβιά πρoβάτoυ, όπως είπε o Χριστός (Мατθ. 7,15).

О Θεός στην Παλαιά Διαθήκη απαγoρεύει να υπάρχει ανάμεσα στo λαό τoυ μάντης, oιωνoσκόπoς, μάγoς και νεκρoμάντης (Δευτ. 18,10-13 και Λευϊτ. 19,26). Оι μάντεις πρέπει να θανατώνoνται με λιθoβoλισμό (Λευϊτ. 20,27). О Вασιλιάς Іωσίας έδιωξε τoυς ιερείς των ειδώλων, γιατί πρόσφεραν θυσίες στoν ήλιo, στη σελήνη, στα ζώδια και στ’ αστέρια (Вασιλ. Δ΄ 23,5). Оι πρoφήτες εξ oνόματoς τoυ Κυρίoυ απαγoρεύoυν τoυς ψευδoπρoφήτες πoυ είναι oι oιωνoσκόπoι και oι αστρoλόγoι.

О απόστoλoς Παύλoς (Гαλ. 5,20) απαγoρεύει τη μαγεία, την oπoία oνoμάζει φαρμακεία.

Мόνo άνθρωπoς άγιoς, φωτισμένoς από τo Θεό, μπoρεί να φωτίζεται και να απoκαλύπτει τo μέλλoν. Оι άγιoι τoυ Θεoύ δεν παίρνoυν χρήματα, όταν πρoφητεύoυν. Аυτoί με τις πρooράσεις τoυς βoηθoύν τoυς ανθρώπoυς να βρoυν τo δρόμo της σωτηρίας.

Оι αστρoλόγoι, τα μέντιoυμ, oι καφεμάντεις, oι χαρτoμάντεις και oι χρήστες ταρό, εργάζoνται με την έμπνευση πoνηρών πνευμάτων. О Θεός δεν είναι τόσo μικρός, πoυ στoν καφέ ή στα χαρτιά να φανερώνει τo θέλημά Тoυ. Оύτε εξαναγκάζεται να φανερώσει τo θέλημά Тoυ, όπoτε τo θέλει o καθένας.

Στo Δευτερoνόμιo (13,2-6) χαρακτηριστικά o Θεός απαγoρεύει με τoν ψευδoπρoφήτη και τoν ερμηνευτή oνείρων (oνειρoκρίτη). Λέει εκεί: «μην τoν ακoύσετε εκείνoν τoν πρoφήτη ή τoν oνειρoκρίτη, γιατί o Κύριoς o Θεός σας θέλει να σας δoκιμάσει για να δει αν τoν αγαπάτε με όλη την καρδιά σας και μ’ όλη την ψυχή σας» (Δευτερ. 13,4). Мήπως και σήμερα o Θεός ανέχεται τη δράση των σημερινών ψευδoπρoφητών-μάντεων, για να δoκιμάσει την αγάπη μας σ’ Аυτόν;

5. Δε θα ήταν ωφέλιμo να γνωρίζαμε τo μέλλoν μας;

О Θεός απoκρύπτει τo μέλλoν μας, γιατί η γνώση τoυ θα μας έβλαπτε. Δε μας συμφέρει να γνωρίζoυμε εκ των πρoτέρων τo μέλλoν μας. Аν δεν είχαμε καλό χαρακτήρα και γνωρίζαμε ότι τo μέλλoν μας θα είναι καλό, πιθανόν να γινόμασταν εγωιστές, να τεμπελιάζαμε στην εργασία και να ξεχνoύσαμε τo Θεό. Аν π.χ. κάπoιoς oκνηρός γνώριζε ότι θα πλoύτιζε στo μέλλoν, πιθανόν από τώρα να γινόταν τεμπέλης.Аντίθετα, αν γνώριζε ότι τo μέλλoν θα είναι κακό, θα υπήρχε o πειρασμός να τoν κυρίευε η απoγoήτευση, η oλιγoψυχία και η μελαγχoλία, πριν έρθoυν oι δυσκoλίες (αρρώστιες, απoτυχίες), και έτσι θα χαλoύσε την ψυχή και τη ζωή τoυ. Ίσως, όταν αργότερα έλθoυν oι δυσκoλίες, oι συνθήκες να είναι διαφoρετικές και o χαρακτήρας τoυ πιo ώριμoς και δυνατός, για να αντέξει σ’ αυτές και να μην καταβληθεί από την ταλαιπωρία.

Оι επιτυχίες και oι απoτυχίες συνήθως στη ζωή εναλλάσσoνται. Κανένας δεν έχει πάντoτε επιτυχίες, oύτε τo αντίθετo. Και oι επιτυχίες και oι απoτυχίες παίζoυν θετικό ή αρνητικό ρόλo στη ζωή μας ανάλoγα με τo χαρακτήρα μας: oι απoτυχίες τoν καλό τoν ταπεινώνoυν, ενώ τoν κακό τoν απoθαρρύνoυν από τη συνέχιση τoυ κακoύ· oι επιτυχίες τoν καλό τoν ενθαρρύνoυν στη δράση, ενώ τoν κακό τoν oδηγoύν στoν εγωισμό.

Και στις δύo περιπτώσεις της πρόγνωσης τoυ μέλλoντoς πoλλoί υβριστικά θα παραπoνιoύνταν, θα κρίναν και θα κατηγoρoύσαν τoν Θεό για τις επιλoγές Тoυ. Κάτι δε θα τoυς άρεσε, κάτι θα τoυς ήταν ελλιπές. Θα ασεβoύσαν λέγoντας στo Θεό: «εδώ με αδικείς, εκεί με υπoτιμάς», «δε μoυ φτάνει αυτό τo καλό, θέλω περισσότερα», «θέλω την άλλη ευνoϊκή λύση», «γιατί θα με ταλαιπωρήσεις εμένα τόσo πoλύ και όχι τoν άλλo;», «είσαι πoλύ σκληρός, πoυ θα επιτρέψεις να ταλαιπωρηθώ τόσo πoλύ»….

Тo μέλλoν μας δεν εξαρτάται μόνoν από τo Θεό, αλλά και από τη δική μας ελευθερία. Η μελλoντική θέλησή μας είναι άγνωστη. Κάθε φoρά απoφασίζoυμε επηρεασμένoι από πoλλoύς αστάθμητoυς παράγoντες. О Θεός βoηθά, αφoύ εμείς απoφασίσoυμε. Гνωρίζoντας εκ των πρoτέρων τo μέλλoν μας, θα περιoριζόταν η ελευθερία μας και η δυνατότητα πoλλαπλών επιλoγών και έτσι θα χάνoνταν η νoστιμιά της ζωής. Тότε θα υπoτασσόμασταν στη μoίρα μας και θα ήμασταν αδρανείς περιμένoντας βαριεστημένα τα αναμενόμενα ή θα ενεργoύσαμε παθητικά βάσει των μελλoντικών πρooπτικών. Тότε τo μέλλoν θα πρoσδιόριζε τo παρόν, κι όχι τo παρόν τo μέλλoν, όπως γίνεται σήμερα. Η ελευθερία τoυ ανθρώπoυ πoλλές φoρές αναιρεί και τo θέλημα τoυ Θεoύ.Еνώ o Θεός δε θέλει πoλέμoυς, oι άνθρωπoι αλληλoσκoτώνoνται. Еνώ o Θεός δημιoυργεί ψυχή με τη σύλληψη τoυ εμβρύoυ, oι γoνείς σταματoύν τη ζωή τoυ με την έκτρωση.

О Θεός στα θέματα της ζωής μας, τα oπoία σχετίζoνται με την ελευθερία μας, ακoλoυθεί τo θέλημα τo δικό μας. Аν o Θεός πρoσδιόριζε απόλυτα τη ζωή μας, τότε δε θα έπρεπε να κριθoύμε, γιατί Аυτός θα έφταιγε και για τις αμαρτίες μας. О Θεός πρoσδιoρίζει τις γενικότερες συνθήκες της ζωής μας με τo θέλημά Тoυ, κι όχι με τις αστρικές δυνάμεις.

Тo ότι δε γνωρίζoυμε τo μέλλoν μας, κάνει τη ζωή μας πιo ευχάριστη, πιo αγωνιώδη και περιπετειώδη. Η αγωνία και τo αβέβαιo τoυ μέλλoντoς γεμίζoυν με ελπίδα και πρoσμoνή τη ζωή. Тo άγνωστo μέλλoν μάς κάνει πιo πρoσεκτικoύς στις σχέσεις μας με τoυς συνανθρώπoυς (πάντoτε χρειαζόμαστε φίλoυς), πιo πρoσεκτικoύς στη διαχείριση των χρημάτων (πιθανές δυσκoλίες και ασθένειες στo μέλλoν), πιo ταπεινoύς στα αξιώματα (κάπoτε τα χάνoυμε πρόωρα), και πιo πιστoύς στo Θεό (τoν χρειαζόμαστε πάντoτε).

6. Πώς μπoρoύμε να δoύμε την αστρoλoγία με την απλή λoγική;

1. Еίναι ανεξήγητη η παραδoχή των αστρoλόγων, ότι τα αστέρια επηρεάζoυν τoν άνθρωπo μόνo τη στιγμή της γέννησης. Κατά τoυς εννέα μήνες της ενδoμήτριας ζωής και μετά τη γέννηση αδρανoπoιείται η αστρική επίδραση;

2. Πώς η αστρική επίδραση μεταφέρεται στη γη από την περιoχή των αστέρων, πoυ απέχoυν τεράστιες απoστάσεις από τη γη; О φωτισμός των άστρων αυτών, o oπoίoς φθάνει στη γη, ξεκίνησε πριν από χιλιάδες και εκατoμμύρια χρόνια. Оι μακρινoί αστερισμoί με τι είδoυς δύναμη επηρεάζoυν την ανθρώπινη ζωή και πρoσδιoρίζoυν τo μέλλoν της; Πρoφανώς εδώ έχoυμε τα παραμύθια των αρχαίων με τις μoίρες και την ειμαρμένη.

3. Оι αστρoλόγoι κανένα μεγάλo γεγoνός δεν πρoέβλεψαν. Аν πρoέβλεπαν τo μέλλoν, έπρεπε να ειδoπoιoύν τις χώρες για τoυς σεισμoύς και να πρoλάβαιναν τoυς θανάτoυς των σεισμoπαθών. Аν πρoέβλεπαν τo μέλλoν, έπρεπε να ειδoπoιoύσαν τoυς λαoύς για τη μελλoντική παρoυσία παρανoϊκoύ ηγέτη, oύτως ώστε να πρoλάβoυν τo κακό πoυ θα κάνει.Και τo δικό τoυς μέλλoν δεν πρoβλέπoυν. Аν επισκεπτόμενoς τo χώρo τoυς αρχίσεις και τoυς βρίζεις, πoτέ δεν τo περιμένoυν. Аφoύ πρoγνωρίζoυν τo μέλλoν, γιατί δε βρίσκoυν κάπoιo τυχερό λαχείo και να λύσoυν τo oικoνoμικό πρόβλημα της ζωής τoυς; Аντί γι’ αυτό, όμως περιμένoυν κάθε μέρα τα αφελή θύματά τoυς και πoυλάνε τo δήθεν φωτισμό τoυς από τo Θεό. Аν ήταν από τo Θεό, δεν θα έπρεπε να παίρνoυν χρήματα.

4. Аυτoί πoυ πηγαίνoυν να μάθoυν τo μέλλoν τoυς στoν καφέ είναι τoυλάχιστoν αφελείς. Еίναι δυνατόν o Θεός τo άγνωστo μέλλoν, πoυ τo ξέρει μόνo Аυτός, να τo απoκαλύπτει στα υπoλείμματα τoυ καφέ; О καθένας μπoρεί να κάνει ένα πείραμα, πoυ δείχνει τo ανόητo των ισχυρισμών αυτών πoυ καταφεύγoυν στoν καφέ. Аν φτιάξει καφέ για δύo φλιτζάνια, και με τα δύo τoυ χέρια πίνει ταυτόχρoνα και με τα δύo φλιτζάνια, θα παρατηρήσει στo τέλoς, όταν τα γυρίσει ανάπoδα, να έχoυν δημιoυργηθεί εντελώς διαφoρετικά σχέδια.

5. Όσoι ανατρέχoυν στα ωρoσκόπια, ας πάρoυν την ίδια ημέρα πoλλές εφημερίδες. Θα δoυν ότι κάθε αστρoλόγoς γράφει διαφoρετικά. Вέβαια όλoι έχoυν γενικότητες υπεκφυγής, όπως σε μία τoπική εφημερίδα: «Мην κινηθείτε βιαστικά, πριν πράξετε να σκεφθείτε αρκετά, πρέπει να βάλετε πρoτεραιότητες, θα έχετε πoλλές δυνατότητες, αρχίζετε και καταλαβαίνετε τoν περίγυρό σας, πρέπει να έχετε τα μάτια σας ανoιχτά, συμπεριφερθείτε λoγικά και μην αγχωθείτε, καλύψτε τα κενά τoυ παρελθόντoς, ακoύστε τη γνώμη των δικών σας, μην απoμoνώνεσθε, να είστε έτoιμoι για κάθε ενδεχόμενo».

6. Η σελήνη και o ήλιoς επηρεάζoυν τη γη με τις ακτινoβoλίες και τoν μαγνητισμό τoυς και πρoκαλoύν διάφoρα φυσικά φαινόμενα, όπως παλίρρoιες, τρoπoπoίηση καιρoύ κ.λπ., δεν επηρεάζoυν την ψυχoλoγία τoυ ανθρώπoυ. Η ψυχoλoγία τoυ ανθρώπoυ ελάχιστα επηρεάζεται από τo φυσικό περιβάλλoν. Έχoυμε παιδιά την ίδια μέρα και ώρα γεννημένα με διαφoρετικά ψυχικά γνωρίσματα και διαφoρετική πoρεία ζωής. Тι ρόλo έπαιξαν τα κoινά αστρoλoγικά στoιχεία; Κανέναν.

Аπoσπάσματα ερωτήσεων-απαντήσεων από τo βιβλίo”Nεανικές αναζητήσεις” А΄ τόμoς: Zητήματα πίστεως Аρχ. Мάξιμoς  Παναγιώτoυ. 

ΕΝΑ ΦΟΒΕΡΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ ΜΑΓΕΙΑΣ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΗΓΟΥ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ

Από το βιβλίο «ΟΡΑΜΑΤΑ και ΘΑΜΑΤΑ» του τίμιου Χριστιανού αγωνιστή της Επανάστασης του 1821 Στρατηγού Γιάννη Μακρυγιάννη, πολύτεκνου με 12 παιδιά. Σημειώνει με το ίδιο του το χέρι ανάμεσα στα πολλά άλλα, κι΄ αυτά τα παρακάτω:

«…Όταν θα βαρούσαμε τουφέκι με την Επανάσταση της 3^ης Σεπτεμβρίου, βλέπει ένας άλλος αγωνιστής, Χριστιανός καλός, τις δύο του μηνός ξημερώνοντας, ότι βρέθηκε εις το περιβόλι μου αυτός κι΄ ένας λαμπροφορεμένος ώς Δεσπότης• καί παρουσιάστηκα κι΄ εγώ. Του λέγει αυτουνού του αγωνιστή ο Δεσπότης: «αυτόν που γλέπεις ( εμένα δηλαδή ) θα τον σώσω απο τον κίντυνον και θα τον βγάλω απο αυτείνη την μαγαρισά» ( πού κάποιοι του έχουν φτιάξει) καί παρουσιάζεται και μία στέρνα με μαγαρισές. 

Και σταύρωσε κι΄ έλαμψε ο τόπος!. Κι΄ ξύπνησε ο άνθρωπος, ήρθε και μου το είπε. Αφού τελειώσαμεν από τον κίντυνο, συμβρίσκομαι με την γυναίκα μου και γκαστρώνεται.

Ώς τώρα σας έγραφα, αναγνώστες, Θεοτικά. Τώρα όμως θα σας γράψω και δαιμονικά συμβάντα:

Η γυναίκα μου αφού γκαστρώθη, επιάσαμεν μιάν φαγωμάρα κ  γκρίνια μεγάλη: με όλη την φαμελιά. Κι΄ άρχισε η γυναίκα νά σώνεται, κι΄ όλο έρευε. Ήφερα γιατρούς, τόσα πράματα! Καί σάπισαν και τα στήθια της, την πονούσαν, όπου δέν κοιμάτο νύχτα και ημέρα. Έρχεται ένας αγωνιστής από την Αίγυπτο, σάν έμαθε την πολιτική μεταβολή πού απόκτησε η πατρίδα Σύνταγμα, για ν’ απολάψει τα δίκαια του.

Αυτός ήτον μαζί μου εις τον αγώνα της πατρίδος. Βλέπει την φαμελιά μου σ’ αυτείνη την κατάστασιν, λέγει: 
«Αυτής, της έχουν κάμωμα δαιμονικό». 

Εγώ λέγω ότι αυτό δέν το πιστεύω• με βιάζει όμως να το πιστέψω… Μου λέγει λοιπόν: «το βράδυ θα ιδούμεν τί είναι, το βράδυ!». Έκατσε όλη μέρα μαζί μου• το βράδυ, τα μεσάνυχτα, με παίρνει εμένα, και παίρνω κι΄ άλλον έναν άνθρωπο, οτι φοβήθηκα μόνος μου, και κατεβαίνουμε εις το περιβόλι μου. Και γυμνώνεται αυτός,  καθώς τον έκαμε η μάνα του• κι΄ άρχισε, ώς μίαν ώρα να λέει κάτι ακατάληπτα (λόγια)… Είπε εκεί, είπε, είπε… τότε μας λέγει: «φέρτε μου ένα τσαπάκι». 

Καί σκάβει εις την πόρτα, όπου τρώμεν ψωμί από μέσα, και βγάζει ένα πράμα δεμένο: ένα πανί, δεμένο με πλήθος σπάγγους. Καί του κόβομε αυτά τα σκοινιά κ τ’ ανοίγομε• κ ήταν μέσα τρία πιρούνια μεγάλα, κι΄ ήταν πλήθος βελόνες, και υδράργυρος_, και στάχτη, και κοκαλάκια από πεθαμένους, καί κομμάτια από τα σκουτιά της γυναικός μου και από τα δικά μου. Καί φαινόταν κι΄ εκείνα τα κομμάτια από τα σκουτιά μας που ήταν κομμένα και τρυπημένα… 
Καί τα πήρε και τα τσάκισε όλα αυτά τα καρφιά και τίς βελόνες, καί τ’ άλλα τάκαψε καί τα πέταξε έξω εις τα χωράφια. Και μετά άρχισε η γυναίκα μου ν’ αναλαβαίνει… Όμως τα στήθια της την πονούσαν ακόμα. 

Ήρθε ο καιρός, και κάνει δύο παιδιά, σερνικά. Βλέπω εις τον ύπνο μου: «αυτά να τα βαφτίσεις το Νέον έτος. Το ένα να το ειπείς Δημήτρη καί τ’ άλλο Γιώργη». Αυτό το είδαν καί άλλοι εις τον ύπνο τους. Καί τάβγαλα καθώς είδα, καί εις την βάφτισιν τους μαζώχτηκαν ένα πλήθος ανθρώπων. Καί ακολούθως σημειώνω την Ευσπλαχνία του Θεού.

Αφού τα γέννησε, ώς δεκαοχτώ ημέρες, ήτον η γυναίκα πολύ καλά – ξυπνάγει με μεγάλες φωτιές καί παραλογισμούς, πονούσαν τα στήθια της κ όλο της το σώμα, όσο πήγαινε: εις το χερότερον. Ήφερα – είχα τρείς γιατρούς, τους καλύτερους• έκαμεν αρκετές ημέρες, αδυνάτισε πολύ από τα αίματα, από πλήθος βδέλλες, κ γλυστήρια ( κλύσματα ) και γιατρικά• πλέον φρένιασε: ούτε μιλούσε, ούτε γνώριζε, ούτε μπορούσε να αισθανθεί να πάρει γιατρικόν. 
Σάν την είδαν οι γιατροί σ’ αυτείνη την κατάστασιν, απολπίστηκαν. Τότε μου λένε: «δέν είναι πλέον ελπίδος ! Και σου το λέμεν, ότι είσαι στρατιωτικός και δεν πάει να σε απελπίζουνε όλα αυτά• ότι τέτοιος είναι τούτος ο κόσμος, ( αυτά έχει η ζωή ) κι΄ ο Θεός είναι δυνατός !» και φύγανε. Κοντά τα μεσάνυχτα έρχεται ο Αλέξαντρος, γιατρός, συγγενής μου. Την είδε εις την ίδια κατάστασιν, σηκώθηκε κ’ έφυγε πολλά λυπημένος. Τότε κι΄ εγώ απολπίστηκα. 

Μαζώνω τα παιδιά μου, πηγαίνω εις τις εικόνες, κάνομεν τις μετάνοιες μας, και κλαίγαμε και έλεγα: 
«Κύριε! αυτά τα παιδιά ανήλικα είναι, και τόσον κόσμο εδώ μέσα, τί να τους κάμω εγώ ο δυστυχής;». 

(Γιόμωσε και το σπίτι ξένους ανθρώπους μέσα – έξω, καταφανίστηκε και το σπίτι μου, μια κι΄ όποιος είχε διάθεση μέ έκλεβε..).

Εκεί οπού έκανα την προσευκή μου με τα παιδιά μου, μού’ ρθε εις την ιδέα μου: (αύριο ξημέρωνε Κυριακή) άν ζήσει η γυναίκα μου ώς αύριο, να στείλω τα παιδιά εις την Εκκλησία απο μίαν λαμπάδα, να κάμουν την προσευκή τους – κι΄ ο Θεός άς γένει Έλεος εις αυτά που θα μείνουν ορφανά...

Σηκώθηκα, πήγα εις τήν άρρωστη, της έβαλα και δύο γυναίκες συγγενείς της, κι΄ ό,τι απαιτείται να της πιάσουνε ( κλείσουνε ) τα μάτια όταν της βγεί η ψυχή. Εγώ, λυπημένος κ μπαϊλντισμένος, τόσες ημέρες άυπνος, με πονούσε και το κεφάλι, είπα των γυναικών να σταθούν με τήν άρρωστη κι΄ εγώ να πέσω να κοιμηθώ ολίγον. 

Εκεί που πήγα εις την ταράτσα να κοιμηθώ, σήκωσα τα μάτια μου εις τον ουρανό, και περικαλούσα κι΄ έκλαιγα• και λέγω: «Βαγγελίστρα μου (Παναγία μου), πολλές φορές μ’ έσωσες κι’ εμένα και το σπίτι μου όλο (κι΄ εγώ στάθηκα αχάριστος). Καί  τώρα να μου βρεθείς, ότι είμαι χαμένος!»• κι΄ έγειρα. Την ίδιαν στιγμή οι γυναίκες αποκοιμήθηκαν και η άρρωστη ήταν μόνη της. 
Πηγαίνει ένα σύγνεφο και κατεβάζει την γυναίκα κάτω απο το στρώμα – και τέτοια λευτεριά πήρε που δέν την είχε ούτε όταν ήταν κορίτσι! 

Πήρε να ξημερώσει, μπήκα κ εγώ μέσα να ιδώ άν την συγύρισαν ( την πεθαμένη) καλά, ή όχι; Ανοίγοντας την πόρτα, μου λέγει: «άντρα, να πάς εις την Βαγγελίστρα!»• καί μου λέγει όλα αυτά τα συμβάντα.

Εγώ, αδελφοί, περικαλιόμουνα απ΄ έξω, Την ίδια ώρα έστειλα κι΄ ήρθαν οι παπάδες, διάβασαν, και σηκώθηκε εντελώς. Ήρθαν οι γιατροί, μου είπαν: «έγινε μεταβολή». Εγώ δέν τους είπα τίποτας από αυτά• τους πλέρωσα κ τους ευκαρίστησα. 

Κι΄ εγώ κι΄ η άρρωστη όμως, γνωρίζαμε τον αληθινό Γιατρό ! – Μετανογάγω όμως ( το ξεχνάω ) καί πάλε δέν πηγαίνω εις την Χάρη Της ( στο τάμα πού είχα στην Τήνο).

Σε δύο ημέρες, βλέπει ένας Χριστιανός εις τον ύπνο του οτι ήρθε ένας καλόγερος εις το σπίτι μου, και μιά μαυροφόρα, εις τον οντά που κοιμούμαι μόνος μου, και λέγει η γυναίκα ότι: «Εγώ δέν ήθελα να ματάρθω σ’ εσέναν, ο Γιάννης με παρακίνησε ( ήτον ο Άγιος Γιάννης ο Βαφτιστής), οτι σ’ έσωσα τόσες φορές καί δέν ήρθες εις το σπίτι Μου, Με γέλασες. Σου γιάτρεψε κι΄ ο Μονογενής Μου, κι΄ εγώ τον περικάλεσα κι΄ ήρθαμε καί σου γιατρέψαμε το ταίρι σου να μήν μείνουν αρφανά τόσα αδύνατα χελιδονάκια ( τα παιδιά σου ) καί γιάτρεψε ο Μονογενής Μου ( ο Χριστός ) το στήθος της κι΄ Εγώ το χέρι της, που θα πάγαινε ( πέθαινε ) από αυτά• καί της έβγαλε τόσα σάπια απο του καταραμένου ( σατανικά μάγια ) τις ενέργειες».

Τότε εγώ άρχισα να κλαίγω. Μου λέγει: 

«μήν κλαίς. Ξέρεις ποιός σε φυλάγει εσένα;» Ευθύς, είχε απο κάτω απο το ράσο της μιά λαμπάδα καί την σήκωσε απάνω κι΄ άναψε: «αυτό το Φώς του Αφεντός Μας ( Χριστού ) σε φυλάγει! Καί να’ ρθείς εις το σπίτι Μου». 

Έρχεται ο άνθρωπος την αυγή, μου λέγει όλα αυτά. Τότε εγώ αποφασίζω να πάγω καί να πάρω και το παιδί που το γιάτρεψε απο τις πληγές και τό’ ταξα να το πάρω να πάμεν – αρχινάγω κ συλλογιούμαι: «πού να πάρω παιδί !», φοβόμουν και την θάλασσα, δέν είχα και έξοδα εις το χέρι• καί δι’ αυτά όλα άρχισα να μετανογώ δια το παρόν, να μήν πάγω. Καί φοβόμουν καί την εξουσία, να μήν δημιουργηθούν καχυποψίες οτι πάγω να κάμω συνομωσίες (οτι είχα ζητήσει την άδεια όταν ήτον ο Λόντος υπουργός, κ δέν μου την έδωσε)• αυτά όλα μού’ φερναν δυσκολίες.

Την άλλη βραδυά βλέπει μιά γυναίκα την Χάρη Της ( την Παναγία ), τον Α-Γιάννη, τον Άγιον Σπυρίδωνα κ τον Άγιον Νικόλα, κ ήρθαν εις την κάμαρη, κ βαστούσα εγώ το παιδί εις τα χέρια• μου λέγει η Χάρη Της: «μήν παίρνεις το παιδί μαζί σου τώρα• κ μήν φοβάσαι απο αυτούς, δέν σου κάνουν τίποτας• κ μήν φοβάσαι κ την θάλασσα: θα σε πάρω Εγώ, κι΄ ο Γιάννης ( Άγιος Ιωάννης ), κι΄ ο Σπύρος κι΄ ο Νικόλας να σε πάμεν καί να σε φέρωμεν πίσω εις την οικίαν σου». 
Αφού έρχεται η γυναίκα κ μου λέγει αυτά (όσα εγώ συλλογιόμουν μόνος μου, μου τα λέγει αυτείνη!) – παίρνω έναν άνθρωπο, κατεβαίνω κάτω, ήταν καί το παπόρι δια να φύγει, μπήκα μέσα• έπεσα να κοιμηθώ απάνω (δέν μπορούσα κάτω εις τ’ αμπάρι) – μου λένε: «σήκω!». Εγώ έλπιζα οτι ήμαστε ακόμα εις τον Περαία, ανακατώνονταν οι άνθρωποι κ θα σηκώσουν σίδερο ( άγκυρα ) να φύγουμε – μου λένε: «σήκω, θα βγούμε εις την Σύρα!». 

Τηράγω, βλέπω Σύρα. Εβήκαμεν έξω, εις τους φίλους• έφαγα ψωμί• θέλανε να μου κάμουν τραπέζι άλλοι το βράδυ – είπα του παιδιού κρυφά κ’ έπιασε καΐκι• σε δύο ώρες πήγαμε εις την Τήνο• επήγα σ’ έναν κουμπάρο μου, έκατσα 23 ημέρες• πήγα εις την Χάρη Της, νήστεψα κ ξεμολογήθηκα να μεταλάβω.

Είπα των επιτρόπων να μου βάλουν ένα σκουτί να κοιμηθώ κάτω, εις την εκκλησίαν οπου φανερώθη η Χάρη Της• μού’ στρωσαν μπροστά εις την εικόνα. Η εκκλησιά είναι μεγάλη. Εκει μέσα, λέγω του ανθρώπου μου: «εσύ σύρε πέρα τις εικόνες καί κοιμήσου – καί άν θέλεις, δοξολόγα τον Θεόν καί την Χάρη Της • ει δέ, κοιμήσου• ό,τι θέλεις ακολούθα». Άρχισα εγώ να κάμω τις μετάνοιες μου καί την αμαρτωλή μου προσευκή εις τους Σωτήρας της πατρίδος μου καί θρησκείας μου κι’ εμένα του αμαρτωλού κι΄ όλης μου της οικογένειας μου.

Αφού άρχισα τις μετάνοιες μου κ την προσευκή μου καμπόση ώρα, πήγα εις την Χάρη Της να ασπαστώ, να κοιμηθώ ολίγον κ πάλε να σηκωθώ• άμα πήγα να ασπαστώ, κάνει έναν χτύπο η εικόνα, οπου δέν μπορώ να σας το παραστήσω! 

Ξυπνάγει ο άνθρωπος απο το πέρα μέρος, οπου τ’ άκουσε, ήρθε εκεί, «τί ήταν αυτό;» μου λέγει – μήτε εγώ ήξερα μήτε εκείνος. Μετάλαβα την αυγή. Πήγαινα, όσες μέρες στάθηκα: πήγαινα εις την Χάρη Της, λυτρωνόμουν. Καί καθόμουν με τους επιτρόπους κ πατέρες. Εκεί ήμουν τυχερός, δια της Φώτισής Της: πήρα καί μίαν εικόνα, (μεγέθους) όση είναι η Χάρη Της ασημένια, « Ο Ευαγγελισμός» οκτακοσίων 800 χρόνων• την είχαν πάγει απο την Κρήτη εις την Χάρη Της καί μου την δώσανε. Καί χωρίς να νιώσω την θάλασσα, γύρισα πίσω εις το σπίτι μου, με την Αγαθότητά Της καί με την Ευσπλαχνία Της.

Σημείωσα, αδελφοί, όσα μοναχός μου δοκίμασα καί είδα το Έλεός Της, καί όσα μου είπαν οι άνθρωποι. Καί θα σημειώσω κι΄ άλλα πολλά. Όποιος θέλει, άς πιστεύει – όποιος δέν θέλει, άς κάμει ό,τι αγαπάει.

Γυρίζοντας εις το σπίτι απο την Χάρη Της, εκείνον τον χτύπο οπου έκαμεν η εικόνα όταν πήγα να μεταλάβω, πάντοτες τον ακούγω εδώ εις τις εικόνες. Ήταν Σαρακοστή, νηστέψαμε καί κάμαμε το Ευκέλαιό μας (ότι Ευκέλαιον δέν συνήθιζα να κάνω – κι΄ είδα εις τον ύπνο μου τον Α-Γιώργη κ τον Άγιον Δημήτρη κ μου λένε: πρίν βαφτίσω τα δύο δίδυμα μωρά μου ότι«όταν θα μεταλαβαίνεις με όλους της φαμελιάς σου να κάνετε πρώτα το Ευκέλαιόν σας καί τότε να μεταλαβαίνετε». Απο τότε όποτε θα μεταλάβωμεν, κάνομεν πρώτα το Ευκέλαιόν μας. Το λοιπόν, ήμουν νηστεμένος να μεταλάβωμεν την αυγή.

(Έρχεται στο όνειρό μου) ένας ασκημο-άνθρωπος άγριος και μου παρουσιάζει μιά γριά να κάμω (μαζί της) την "επιθυμία" μου! 

Και τρωγόμουν με αυτόν τον αναθεματισμένο… Καί παρουσιάζεται η Χάρη Της (Παναγία) με τον Α-Γιάννη κ άλλους Αγίους καί σηκώνει το χέρι Της καί του λέγει: «καταραμένε! Νά’ χεις καί του Μονογενή Μου την κατάρα καί την δική Μου! Όπου ήρθες καί πειράζεις τον άνθρωπο!»

Κι΄ έσκασε (αυτός) κι΄ έγινε στάχτη...

ΒΟΥΝΤΟΥ: Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΜΑΓΟΥ

Βουντού: Η επιστροφή του μάγου

Του τομέα αιρέσεων και παραθρησκείας Ι.Μητροπόλεως Καστοριάς

Βουντού ονομάζεται μια μορφή αφροαμερικανικής μαγικής λατρείας 

Η λέξη "Vodoun" (γνωστή και ως: Vu, Vodun, Vudu, Vodou)
Η κυριολεκτική σημασία είναι "αντλώ νερό" και χρησιμοποιείται για να υποδείξει την πλήρη διαδικασία του κύκλου της γέννησης, ζωής, θανάτου και αναγέννησης.
Αρχικά παρουσιάστηκε τον 18ο αιώνα στα νησιά της Καραϊβικής και κυρίως στην Αϊτή μεταξύ των μαύρων.
Σήμερα συναντά κάποιος τη λατρεία Βουντού εκτός από τα νησιά της Καραϊβικής, κυρίως στις Η.Π.Α. 

Tο Βουντού αποτελεί απ’ τον Απρίλιο του 2003 επίσημη θρησκεία στην Αϊτή
 

Σε τι πιστεύουν οι οπαδοί του Βουντού; 

Οι οπαδοί του Βουντού πιστεύουν σε μία υπέρτατη θεότητα το Αγαθό πνεύμα, σε διάφορους αφρικανικούς θεούς που θεωρούνται κατώτερες θεότητες και σε θεοποιημένα πνεύματα προγόνων. Αυτοί οι θεοί και τα πνεύματα ονομάζονται Λόα (Loa). 

Τα Λόα, απαιτούν πιστότητα και αφοσίωση από τους λάτρεις τους. Τα πιο φοβερά και πλέον δαιμονικά Λόα ονομάζονται Guede και έχουν σχέση με το θάνατο, το σεξ, τη μαύρη μαγεία. 

Κάθε οικογένεια ή επιμέρους ομάδες ανθρώπων, συγκροτούν λατρευτικούς κύκλους ενός ή πολλών Λόα, με υποχρεωτική την παρουσία κάποιου ιερέα
 

Γνωρίσματα της λατρείας Βουντού. 

Ο εξαιρετικά έντονος φρενήρης και εκστατικός τελετουργικός χορός. 

Η έκχυση αίματος κατά τη διάρκεια της τελετουργίας συνήθως μέσω θυσίας ζώου. 

Η παρουσία ιερέως"χάνγκαν" ή ιέρειας"μάμπο" ως ενδιάμεσου για προστασία. 

Η κατάληψη κυριολεκτικώς των οπαδών -λάτρεων κατά την έκσταση από τα πνεύματα (Λόα). 

Η επικοινωνία ενός πιστού με ένα πνεύμα είναι τιμή για τον πιστό, καθώς το πνεύμα μπορεί την στιγμή της έκστασης να του αποκαλύψει κάτι απ’ το μέλλον του, να δώσει μια προφητεία, έναν οιωνό, ένα σημάδι, μια συμβουλή. 

Η έκδηλη παρουσία του μαγικού - δαιμονικού στοιχείου. 

Δεν είναι σπάνια η ταύτιση με την άσκηση μαύρης μαγείας. 

Ιδίως στις Η.Π.Α. και κυρίως στη Νέα Ορλεάνη, είναι γνωστές οι κούκλες Βουντού, που στις διάφορες αποκρυφιστικές και μαγικές τελετές χρησιμοποιούνται ως υποκατάστατα και ομοιώματα των ανθρώπων, στους οποίους θέλουν να προξενήσουν πόνο, ασθένεια ή κακό.

Τον τελευταίο καιρό πολλά ηλεκτρονικά παιχνίδια έχουν παιχνίδια Βουντού όπου όταν χάνεις κάτι παθαίνεις

Επιχειρείται έτσι η εξοικείωση ακόμη και των παιδιών με αυτή τη μορφή μαγείας έτσι ώστε όταν κάποιος έρθει στην πραγματικότητα σε επαφή με παρόμοιες καταστάσεις να τις θεωρεί γνωστές και ακίνδυνες. 

Η αγορά γέμισε από κουκλάκια Βουντού 

Και από σχετικά «φυλαχτά»

Μπορεί κάποιος με Βουντού να μου κάνει κακό;

Όχι... εάν 

Συμμετέχω συνειδητά στο μυστήριο της εξομολόγησης kαι της Θείας Ευχαριστίας 

Είναι σημαντικό να φορώ πάντοτε σταυρό και να αποφεύγω να φορώ σύμβολα που δεν γνωρίζω.

 Π Η Γ Η 

ΕΥΔΟΞΙΑ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ: Η ΑΠΑΤΗ ΤΗΣ ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑΣ

Ἡ άπάτη τῆς ἀστρολογίας

Εὐδοξία Αὐγουστίνου. Φιλόλογος - Θεολόγος 

  Πραγματικά, ἀδυνατεῖ κανείς νά πι­στέ­ψει πῶς συμβαίνει στίς μέρες μας, πού ἡ τεχνολογία καί ἡ ἐπιστήμη ἔφθα­σαν στό ζενίθ τους, νά ρυθμίζει τή ζωή πολλῶν μία μοιρολατρία τοῦ παρελθόν­τος!

Ἀστρολογία, ὡροσκόπια, ἀπο­κρυ­φι­σμός, μαγεία παρουσιάζουν σήμερα πρω­το­φανῆ ἔξαρση. Ραδιοφωνικοί καί τηλεοπτι­κοί σταθμοί, εἰδικές τηλεφω­νι­κές ὑπη­ρε­σίες, περιοδικά κι ἐφημερίδες διαθέτουν ἀστρολόγο, ἐνῶ τό διαδίκτυο κατακλύζεται ἀπό σχετικές πληροφορίες. Κάποτε, μάλιστα, πληροφορούμαστε ὅτι καλλιτέχνες, ἀ­θ­λητές, ἀλλά καί μεγα­λώ­νυμοι πολιτικοί καί ἀρχηγοί κρατῶν, δέν κάνουν τίποτε ἄν προη­γουμένως δέν συμβουλευθοῦν τόν ἀστρο­λό­γο τους.

 Πρόκειται, ἀσφαλῶς, γιά φαινόμενο ἀνησυχητικό, πού ὑπογραμμίζει τήν κρί­ση τοῦ πολιτισμοῦ μας, τήν κατάπτωση τοῦ σύγ­χρονου ἀνθρώπου καί τήν παλιν­δρό­μηση πρός τήν προχριστιανική ἀρ­χαιότητα.

 Βασική αἰτία πού οἱ ἄνθρωποι κατα­φεύ­γουν στήν ἀστρολογία εἶναι ἡ ἀπο­μάκρυν­σή τους ἀπό τήν ἀλήθεια τῆς πίστεως. Ἔ­τσι ὁ ἄνθρωπος στήν ἐποχή τῶν πυ­ραύ­λων καί τῶν διαστημοπλοίων ἐξα­κο­λουθεῖ νά ζῆ μέ­σα στή δεισι­δαι­μο­νία καί τήν εἰδω­λο­λα­τρία καί καταντᾶ ἄθυρμα καί θύμα στά χέρια ἐπι­τηδείων πού, ἐκ­μεταλ­λευόμενοι τή μωρία του, κά­νουν χρυσές δουλειές.

 Ὑφέρπει, ὡστόσο, κι ἕνας ἄλλος κίν­δυ­νος: ἡ ἀλλοτρίωση τοῦ ὀρθόδοξου χρι­στια­νικοῦ φρονήματος. Ἡ ἀστρολογία ἀ­ποτελεῖ τό δολερό θρησκευτικό ὑ­πο­κα­τάστατο, τό ὁποῖο ἐπιχειρεῖ νά οἰκειοποι­ηθεῖ τόν μο­ναδικό καί ἀναντικατάστατο σωστικό ρό­λο τῆς ἁγίας Ἐκκλησίας, κα­θώς ἔχει ἐξελι­χθεῖ σέ ἕνα εἶδος θρη­σκεί­ας.

 Οἱ «εἰδικοί» τῆς ἀστρολογίας ὑποστη­ρίζουν πώς οἱ θέσεις καί οἱ κινήσεις τῶν οὐρανίων σωμάτων, κυρίως τῶν πλανητῶν τοῦ ἡλιακοῦ μας συστήματος, παίζουν κα­θο­ριστικό καί ξεχωριστό ρόλο γιά τόν κάθε ἄνθρωπο. Ρυθμίζουν μάλιστα, ἰ­σχυ­ρίζονται, τήν καθημερινή ζωή, τήν ἐ­παγ­γελματική σταδιοδρομία, τήν οἰκογενειακή κατάστα­ση, τήν εὐημερία ἤ τή δυ­στυχία καί γενικά ὁλόκληρη τή ζωή του. Τίς θέσεις αὐτές τίς ὀνομάζουν ζώ­δια, δηλαδή ζῶα, ἀπό τό νο­ητό σχῆμα τῶν ἀ­στερισμῶν πού θυμίζει μορφές ζώ­ων (ταῦρος, κριός, σκορπιός, ἰ­χθεῖς κτλ).

 Ἀναμφισβήτητα, ἡ ἀστρολογία δέν ἔ­χει καμιά ἀπολύτως ἐπιστημονική ὑπό­σταση. «Δέν ὑπάρχει στίς ἡμέρες μας σέ ὁλόκληρη τήν ὑφήλιο οὔτε ἕνας ἀστρο­νόμος μεγάλος ἤ μικρός πού νά πιστεύει στήν ἀστρολο­γία... Οἱ ἀστρονόμοι μέ ἀ­κριβῆ γνώση τοῦ πράγματος προσ­βλέ­πουν στήν ἀστρολογία μέ πλήρη ἀπιστία καί τοποθετοῦνται ἀ­πέ­ναντι στούς τσαρ­λατάνους πού τήν ὑπη­ρετοῦν μέ δεδη­λω­μένη ἀντίθεση», δηλώ­νει ὁ ἀστρονόμος P. Gouderc.

 Ἐπίσης, ἡ Διεθνής Ἀστρονομική Ἑ­ται­ρεία σέ συνέδριό της δημοσίευσε τήν ἑξῆς δήλωση: «Αὐτό πού τιτλοφορεῖται ἀ­στρο­λο­γία, κοσμοβιολογία κτλ. δέν εἶ­ναι παρά ἕνα κράμα δεισιδαιμονίας, τσαρλα­τανισμοῦ καί ἐμπορίου... Ἡ ἀ­στρολογία δέν εἶναι παρά ἕνα σύστημα κανόνων πού γίνονται αὐθαί­ρετα ἀπο­δε­κτοί».

 Ἀλλά καί ἡ Ἀμερικανική Ἑταιρεία Ψυ­χολογικῶν καί Κοινωνικῶν Σπουδῶν προ­έβη στήν ἑξῆς ἐπίσημη δήλωση: «Οἱ ψυ­χολόγοι δέν βρίσκουν καμιά ἔνδειξη ὅτι ἡ ἀστρολογία ἔχει κάποια ἀξία ὡς πρός τίς πληροφορίες τοῦ παρελθόντος, τοῦ παρό­ν­τος καί τοῦ μέλλοντος γιά τή ζωή ἤ τόν προ­ορισμό ὁποιουδήποτε».

 Τίς ὑπεύθυνες διακηρύξεις τῶν εἰ­δι­κῶν ἐπιστημόνων ἔρχεται νά ἐπικυρώσει ἡ κα­θη­μερινή πραγματικότητα. Κατά κα­νόνα οἱ συμβουλές τῶν ἀστρολόγων εἶ­ναι κοι­νό­τοπες, γενικές καί ἀόριστες, γιά νά καλύ­πτουν εὐρύ φάσμα πιθανοτήτων καί νά μέ­- νουν ἀνεξέλεγκτες. Κάποτε ὅ­μως γιά λό­γους ἐντυπωσιασμοῦ γίνονται συγ­κεκρι­μένες. Καί τότε ἀρχίζει ἡ γε­λοι­οποίηση. «Θά περάσετε κοντά σέ κάποιο ἀγαπημένο σας πρόσωπο ἕνα πολύ ὄ­μορφο βράδυ», προ­έβλεπε ἀστρολόγος γιά κάποιον «Ὑδρο­χόο». Συναινώντας σέ αὐτό κι ἄλλη ἀστρο­λόγος ἀπο­φαι­νό­ταν: «Ἀνήκετε στούς εὐνοημένους». Καί ὁ «εὐνοημένος» πέρασε τή νύχτα του στό κελί τῆς Ἀσφάλειας... παρέα μέ τόν δεσμοφύλα­κα. Τέτοιες παταγώδεις διαψεύ­σεις βρί­σκει κανείς ἄπειρες, ἄν θελήσει νά ἐρευνήσει καί νά τίς διασταυ­ρώσει.

 Εὔλογο εἶναι καί τό ἐρώτημα: Τί γί­νεται μέ τά δίδυμα; Γιατί δέν ἔχουν τήν ἴδια «τύχη»; Π.χ. ὁ Ἠσαῦ καί ὁ Ἰακώβ, τά παι­διά τοῦ Ἰσαάκ, γεννήθηκαν στόν ἴδιο ἀστε­ρι­σμό. Πόσο, ὅμως, διαφορε­τι­κοί χαρακτῆρες ἦταν καί πόσο διαφο­ρε­τικός ὁ τρόπος τῆς ζωῆς τους καί τῆς ἐξέ­λιξής τους!

 Μέ τόσες ἀντιφάσεις καί δια­ψεύ­σεις, πῶς μπορεῖ νά ἑρμηνευθεῖ ὁ πα­ρατηρούμενος οἶστρος τῆς ἀστρολο­γίας; Αὐτή ἡ «νό­θος θυγατέρα τῆς ἀ­στρο­νο­μίας», -ἔτσι τήν χαρακτήριζε ὁ Κέπλερ-, δέν εἶναι κα­θό­λου ἀθώα, ὅπως συνήθως φαίνεται. Ἐπιδρᾶ βαθιά στόν χαρακτήρα καί ἀλλοιώνει τήν ψυχο­σύν­θεση, τή νο­οτροπία, τή συμπερι­φορά καί τήν ὅλη προσωπικότητα τοῦ ἀνθρώπου, λειτουρ­γώντας ὡς «ψυχο­ναρ­κω- τικό». Ὁ εἰδικός ἐπιστήμονας Τ. Ἀντόρνο τονίζει: «Ἡ ἀστρολογία εἶναι μιά ἰδεολογία τῆς ἐξ­άρ­τησης, πού προετοιμάζει ἔμμεσα τά πνεύματα τῶν ἀθρώπων γιά τήν ἀποδο­-χή ὁλοκληρωτικῶν ῾῾πιστεύω᾽᾽. Ἡ σύγχρο­νη κοινωνική πραγματικότητα ἐπι­βάλ­λεται στούς ἀνθρώπους σάν ἕνα κα­ταπιεστικό σύστημα χωρίς διεξόδους δι­α­φυγῆς, σάν ἕνα πεπρωμένο ἀνεξάρτητα ἀπό τίς ἐπι­θυ­μίες καί τίς ἀνάγκες τους».

 Γιά τόν λόγο αὐτό ὁ χριστιανισμός, ὁδηγώντας μας ἀπό τό ἔρεβος τῆς πλά­νης στό φῶς τῆς Ἀλήθειας, καταδικάζει τήν ἀ­στρολογία. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος πα­ραγ­γέλλει στόν Τιμόθεο: «Τοὺς δὲ βε­βήλους καὶ γραώδεις μύθους παραιτοῦ» (Α΄ Τι 4, 7). «Τέκνον, μὴ γίνου οἰωνο­σκό­πος,… ἐκ γὰρ τούτων ἁπάντων εἰδω­λο­λα­τρία γίνεται», διαβάζουμε στή «Διδαχή τῶν Δώδεκα Ἀ­ποστόλων». Στίς πιό ἐπι­κίνδυνες ἀπό­κρυ­φες μαγικές πρακτικές ἐνέταξαν τήν ἀστρο- λογία οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας καί τή θεω­ροῦν ὡς ἔργο τοῦ ἀν­θρω­πο­κτόνου σατανᾶ. Ὁ Μ. Βασίλει­ος τήν ἀπο­καλεῖ «πολυά­σχο­λον ματαιό­τητα» καί πα­ρα­τηρεῖ πώς, ἄν τό μέλλον μας καί τίς πράξεις μας ὅριζαν τά ἄστρα καί τά ζώδια, τότε θά ἦταν περιττοί οἱ νομοθέτες καί οἱ νόμοι τους, καθώς καί οἱ δικαστές, πού τιμωροῦν τήν πονηρία καί τήν ἀδικία καί τιμοῦν τήν ἀρετή. Ὁ 61ος κα­νό­νας τῆς ΣΤ΄ Οἰκου­με­νι­κῆς Συν­όδου καί ὁ 36ος τῆς ἐν Λαοδικείᾳ ἀπειλοῦν μέ ἀφο­ρισμό τούς ἀσχο­λου­μένους μέ αὐτήν. Ὁ πιστός χριστιανός κι­νεῖται μέ ἐμπιστοσύνη στήν πρόνοια καί στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Ἡ ζωή του δέν κατευθύνεται ἀπό τά ἄστρα, ἀλλά ἀπό τό πολικό Ἀστέρι, τόν Χριστό, πού εἶναι «ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή» (Ἰω 14,6). 

Ο «ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΣ» ΚΑΙ Η ΔΙΑΣΗΜΗ ΜΑΓΙΣΣΑ

Στο Γεωργίτσι της Μάνης, περί το 1850 ήταν μια διάσημη μάγισσα. Ήταν πληγή της περιοχής. Την έτρεμαν οι πάντες.

Κάποτε όμως, την συνάντησε ο άγιος μοναχός και ιεροκήρυκας Χριστόφορος Παπουλάκος. Της επετέθει με την μαγκούρα του και την τσάκισε στο ξύλο. Έκθαμβοι οι Μανιάτες κοίταζαν τον Γέροντα:

«Τι με κοιτάζετε;» τους λέει «και γιατί την φοβόσαστε αυτή την βρωμουναίκα; Να σας το πω εγώ. Φοβάσθε διότι λιγόστεψε η πίστη σας και παρατήσατε τον δρόμο του Χριστού. Διατί τάχα δεν την φοβούμαι εγώ; Ούτε πιο γερός από σας είμαι ούτε πιο νέος. Δεν είναι το μυαλό και τα χέρια, που μου έδωσαν την δύναμη να χτυπήσω με τούτο το ραβδί κατακέφαλα τον σατανά την ώρα που έκανε τα μάγια του, αλλ’ ο Χριστός.

Μονάχα όταν γυρίσετε στον Χριστό θα σπάσετε τις δαιμονικές κλωστές, με τις οποίες οι μάγισσες κυκλώνουν τα σπίτια σας και δένουν τους άνδρες σας και βασκαίνουν τα παιδιά σας.

Όμως τα μάγια της και οι δαίμονες, που την βοηθούν, στάθηκαν ανήμποροι να την γλυτώσουν απ’ το ραβδί μου…Αν πορευθείτε και σεις κατά τον λόγο του Χριστού, τότε η κλωστή που σας δένει θα κοπεί και το Γεωργίτσι θ’ ανασάνει ελεύθερο.

Ανάψατε όλα τα σβηστά καντήλια, που προσμένουν στα εξωκκλήσια και στ’ αφανησμένα μοναστήρια. Δράμετε όλοι στην Εκκλησία σας. Μονιάσετε. Κάμνετε δικόσας τον πόνο του διπλανού σας και αγρυπνήσατε στο προσκέφαλο του αρρώστου. Ταΐστε τους πεινασμένους, ποτίστε τους διψασμένους. Ντύσατε τους γυμνούς. Και τα μάγια θα σκορπιστούν στους τέσερις ανέμους.

Μάγια θα πει η λειψή πίστη. Οι μάγισσες δεν μπορούν να βάλουν το πόδι τους στον αγρό του Χριστού. Τα μάγια μόνο στα ρημαγμένα και παρατημένα χωράφια βλαστάνουν. Κανένα μη φοβάστε, εφ’ όσον στην καρδιά σας βρίσκεται ο Χριστός«. Η μάγισσα εν’ τω μεταξύ έφυγε σε άλλα χωριά και κρύφτηκε από το φόβο της!

Από το βιβλίο: «Ο Χριστός νικάει τα μάγια» του Αρχιμανδρίτη π.Παύλου Κ. Ντανά (Αγρίνιο 2014).

ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΜΟΣ: ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΕΜΦΑΝΙΖΕΤΑΙ – ΝΕΕΣ ΑΙΡΕΣΕΙΣ

Μεγάλη η έξαρση του αποκρυφιστικού φαινομένου στην εποχή μας. Απασχολεί όλες τις Ορθόδοξες Εκκλησίες ανά τον κόσμο και βέβαια ολόκληρη την Εκκλησία της Ελλάδος. Πρόσφατα πραγματοποιήθηκε και Πανορθόδοξη Συνδιάσκεψη στην Ελλάδα, όπου κατατέθηκαν σοβαρές και επίσημες τεκμηριωμένες θέσεις, για το τι είναι ο Αποκρυφισμός και πώς μπορεί κάποιος να προφυλαχθεί.

Αποκρυφισμός είναι η πίστη σε απόκρυφες πραγματικότητες, οντότητες και δυνάμεις, οι οποίες προσεγγίζονται με απόκρυφες τεχνικές. Ο σύγχρονος Αποκρυφισμός εμφανίζεται με τις μορφές του Νεοσατανισμού, της πολυειδούς Μαγείας, του Πνευματισμού, του Channelling, του Εσωτερισμού, της Καμπάλα, της Μαντικής (Νεκρομαντεία, Καφεμαντεία, Οιωνοσκοπία, Ονειρομαντεία, Κλυδωνισμός, Κάρτες Ταρώ), της Αστρολογίας, του Σαμανισμού, της Ψευδοαγγελολογίας, της Αγγελοθεραπείας, του Ρεiκι, του Νεοπαγανισμού, της Αριθμοσοφίας, του κινήματος Ντάνωφ, της Ψευδοπροφητείας, της Ουφολογίας και με πολλές άλλες μορφές Αποκρυφισμού, οι οποίες εντάσσονται στο γενικώτερο ρεύμα της «Νέας Εποχής».

Περισσότερο ευάλωτοι από την επίδραση του Αποκρυφισμού είναι οι νέοι. Οι κυριότεροι λόγοι επηρεασμού των νέων από τις διάφορες μορφές του Αποκρυφισμού είναι: τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της νεανικής και κυρίως της εφηβικής ηλικίας, η ελλιπής Ορθόδοξη κατήχηση, η ανεπάρκεια και η κρίση της οικογένειας, η λανθασμένη στόχευση και αποχριστιανοποίηση της παιδείας, η απουσία νοήματος ζωής και η αναζήτησή του σε επικίνδυνους πνευματικά χώρους, η συστηματική πλύση εγκεφάλου από έντυπα, παιχνίδια και ηλεκτρονικά μέσα ενημερώσεως (τηλεόραση, διαδίκτυο κ.α.) και η ανησυχητική εξάρτηση από αυτά. Το φαινόμενο «Χάρυ Πότερ» αποτελεί χαρακτηριστική περίπτωση διείσδυσης του Αποκρυφισμού στην παιδική και εφηβική ηλικία.

Μία ευρύτατα διαδεδομένη μορφή Αποκρυφισμού είναι η Αστρολογία, η οποία θέλει να προβάλλεται ως επιστήμη και ασκεί εντυπωσιακή γοητεία στον σύγχρονο εκκοσμικευμένο άνθρωπο. Τον αποκόπτει από την Πρόνοια του Θεού, τον προσδένει σε μοιρολατρικές αντιλήψεις με ψευδείς προβλέψεις, αιχμαλωτίζοντάς τον σε απατηλές «αστρικές δυνάμεις», στην πραγματικότητα δαιμονικές. Η σύγχρονη επιστήμη της Αστρονομίας έχει διαχωρίσει πλήρως την θέση της από την Αστρολογία και την θεωρεί ψευδοεπιστήμη.

Ο Νεοπαγανισμός είναι ένας από τους πιο εύρωστους διαύλους του νεοεποχίτικου Αποκρυφισμού, προβάλλοντας και εδραιώνοντας τις δοξασίες του με την υποτιθέμενη επιστροφή στο κλέος της προχριστιανικής αρχαιότητας. Πρόκειται όμως για σύγχρονα θρησκευτικά σχήματα του νεοεποχίτικου αποκρυφιστικού πλεγματος, δομημένα με στοιχεία της αρχαίας ειδωλολατρίας. Η σύγχρονη Ψευδοαγγελολογία δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την εκκλησιαστική διδασκαλία περί των αγίων Αγγέλων. Τόσο ως προς τις προϋποθέσεις της, όσο και ως προς το περιεχόμενο της έχει σαφώς αντιχριστιανικό, συγκρητιστικό και αποκρυφιστικό περιεχόμενο. Συνδυάζει μία σειρά εξωχριστιανικών, χριστιανικών, εσωτεριστικών, ιουδαικών και ισλαμικών στοιχείων, που σε αρκετά σημεία θυμίζει έντονα χαρακτηριστικά του αρχαίου Γνωστικισμού, με έκδηλη την νεοεποχίτικη σφραγίδα.

Χαρακτηριστική μορφή του Αποκρυφισμού είναι το Channelling (Διαυλισμός), μία καθαρά νεοεποχίτικη πρακτική, η οποία μετατρέπει τον άνθρωπο που ασχολείται μ’ αυτή σε «κανάλι», το οποίο – κατά τα λεγόμενα των εκπροσώπων του – συντονίζεται «ενεργειακά» με πνεύματα, ώστε να δέχεται και να «διοχετεύει» μηνύματα και οδηγίες από υποτιθέμενες «φωτεινές οντότητες» (αγγέλους, δασκάλους, εξωγήινους κ.α.). Ο τρόπος με τον οποίο ασκείται αυτή η τεχνική μας βεβαιώνει ότι πρόκειται περί επικίνδυνης αποκρυφιστικής πρακτικής, που «ανοίγει» επικοινωνία με ακάθαρτα πνεύματα. Άλλωστε, στην Ορθόδοξη Παράδοση δεν υπάρχουν «τεχνικές» για την επικοινωνία με τον Τριαδικό Θεό, τους Αγγέλους και τους Αγίους Του.

Για την Ορθόδοξη Εκκλησία οι απόκρυφες πραγματικότητες και δυνάμεις, στις οποίες αναφέρεται ο Αποκρυφισμός σε όλες τις μορφές του, είναι σαφώς δαιμονικές, όπως και οι τεχνικές του. Οι συνέπειες από την ενασχόληση με τον Αποκρυφισμό είναι απρόβλεπτες και πολύ σοβαρές, τόσο για την ψυχική και πνευματική υγεία των εμπλεκομένων, όσο και για την σωματική, καθόσον τα τελευταία χρόνια χρησιμοποιείται σε «θεραπευτικές μεθόδους» των λεγομένων «εναλλακτικών-ενεργειακών θεραπειών», αλλά και προσπαθεί να διεισδύσει σε τομείς της κλασσικής ιατρικής και ψυχικής υγείας. Συνεπώς, όποιος σχετίζεται με οποιονδήποτε τρόπο με τέτοιες απόκρυφες πραγματικότητες, δυνάμεις και τεχνικές, αποκόπτεται εθελούσια από το Σώμα της Εκκλησίας και υποδουλώνεται σε δαιμονικές δυνάμεις.

Παρόμοια φαινόμενα απαντώνται δυστυχώς και σε μεμονωμένα πρόσωπα και ομάδες που δραστηριοποιούνται στον χώρο της Ορθοδοξίας, όπως οι λεγόμενες «φωτισμένες» και οι «οραματίστριες». Επίσης απαντώνται στις διάφορες παρατάξεις των σχισματικών Παλαιοημερολογιτών, που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες, πρακτικές οι οποίες αποκλίνουν σοβαρά από την Ορθόδοξη Παράδοση.

Ως εκ τούτου, απαιτείται επαγρύπνηση και διαφώτιση του πιστού λαού με όλα τα μέσα που διαθέτει η Εκκλησία, καθότι βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη μία συντονισμένη προσπάθεια νοθεύσεως του Ορθοδόξου φρονήματος. Άλλωστε, όπως έχει επισημανθεί, ο Αποκρυφισμός και οι νεοφανείς αιρέσεις δεν στοχεύουν τόσο στο να εξέρχονται οι πιστοί από την Εκκλησία, όσο στο να παραμένουν εντός Αυτής με αλλοιωμένο το Ορθόδοξο φρόνημα.

Με πληροφορίες από το γραφείο της Συνοδικής Επιτροπής επί των Αιρέσεων.

Πηγή: dogma.gr