ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: Η ΑΧΑΡΙΣΤΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΑΜΑΡΤΙΑ, ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΗΛΕΓΞΕ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ!

Γέρων Παΐσιος: Η αχαριστία είναι μεγάλη αμαρτία
την οποία ήλεγξε ο Χριστός

Όταν βλέπετε έναν άνθρωπο να έχει μεγάλο άγχος, στενοχώρια και λύπη, ενώ τίποτε δεν του λείπει, να ξέρετε ότι του λείπει ο Θεός.

Όποιος τα έχει όλα, και υλικά αγαθά και υγεία, και, αντί να ευγνωμονεί τον Θεό, έχει παράλογες απαιτήσεις και γκρινιάζει, είναι για την κόλαση με τα παπούτσια. Ο άνθρωπος όταν έχει ευγνωμοσύνη, με όλα είναι ευχαριστημένος. Σκέφτεται τί του δίνει ο Θεός και χαίρεται τα πάντα. Όταν όμως είναι αχάριστος, με τίποτε δεν είναι ευχαριστημένος. γκρινιάζει και βασανίζεται με όλα...

Θέλω να πω ότι, αν δεν αναγνωρίζουμε τις ευλογίες που μας δίνει ο Θεός και γκρινιάζουμε, έρχονται οι δοκιμασίες και μαζευόμαστε κουβάρι. Όχι, αλήθεια σας λέω, όποιος έχει αυτό το τυπικό, την συνήθεια να γκρινιάζει, να ξέρει ότι θα του έρθει σκαμπιλάκι από τον Θεό, για να ξοφλήσει τουλάχιστον λίγο σ΄ αυτήν την ζωή. Και αν δεν του έρθει σκαμπιλάκι, αυτό θα είναι χειρότερο, γιατί τότε θα τα πληρώσει όλα μια και καλή στην άλλη ζωή.

- Δηλαδή Γέροντα, η γκρίνια μπορεί να είναι συνήθεια;

- Γίνεται συνήθεια, γιατί η γκρίνια φέρνει γκρίνια και η κακομοιριά φέρνει κακομοιριά. Όποιος σπέρνει κακομοιριά, θερίζει κακομοιριά και αποθηκεύει άγχος. Ενώ, όποιος σπέρνει δοξολογία, δέχεται την Θεϊκή χαρά και την αιώνια ευλογία. Ο γκρινιάρης, όσες ευλογίες κι να του δώσει ο Θεός, δεν τις αναγνωρίζει. Γι΄ αυτό απομακρύνεται η Χάρις του Θεού και τον πλησιάζει ο πειρασμός. τον κυνηγάει συνέχεια ο πειρασμός και του φέρνει αναποδιές, ενώ τον ευγνώμονα τον κυνηγάει ο Θεός με τις ευλογίες Του. 

Η αχαριστία είναι μεγάλη αμαρτία την οποία ήλεγξε ο Χριστός : «Ουχί οι δέκα εκκαθαρίσθησαν ; οι δε εννέα πού ;» (Λουκάς 17,17), είπε στον λεπρό που επέστρεψε να τον ευχαριστήσει. Ο Χριστός ζήτησε την ευγνωμοσύνη από τους δέκα λεπρούς όχι για τον εαυτό Του αλλά για τους ίδιους, γιατί η ευγνωμοσύνη τους ίδιους θα ωφελούσε.

ΠΗΓΗ : ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ, Ε΄ ΠΑΘΗ ΚΑΙ ΑΡΕΤΕΣ, εκδ. ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ», ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2006, σ. 141 κ.ε.

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΕΧΕΙ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΑΧΑΡΙΣΤΙΑ!

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Το παράπονο έχει σχέση με την αχαριστία. Μπορεί μάλιστα κάποιος, ενώ τον φροντίζουν για το καλό του, να νιώθει αδικημένος και να παραπονιέται.

Λόγοι Γ, Σελ. 72 

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΔΙΑΚΡΙΣΗ!

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Χρειάζεται διάκριση. Είναι φορές που δεν πρέπει να μιλήσουμε και άλλες φορές που πρέπει να ομολογούμε με παρρησία το «πιστεύω» μας, γιατί φέρουμε ευθύνη, αν δεν μιλήσουμε.
Σε αυτά τα δύσκολα χρόνια ο καθένας μας πρέπει να κάνει ότι γίνεται ανθρωπίνως και....ό,τι δεν γίνεται ανθρωπίνως να το αφήνει στον Θεό. Έτσι θα έχουμε ήσυχη την συνείδησή μας ότι κάναμε εκείνο που μπορούσαμε. Αν δεν αντιδράσουμε, θα σηκωθούν οι πρόγονοί μας από τους τάφους. Εκείνοι υπέφεραν τόσα για την πατρίδα και εμείς τι κάνουμε γι’ αυτήν;
Η Ελλάδα, η Ορθοδοξία, με την παράδοσή της, τους Αγίους και τους ήρωές της, να πολεμείται από τους ίδιους τους Έλληνες και εμείς να μην μιλάμε! Είναι φοβερό!  

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΦΡΟΝΤΙΣΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΤΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ!

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Φροντίστε τα παιδιά και περισσότερο τα κορίτσια, γιατί αυτά γίνονται μάνες και αν βοηθηθούν, βγαίνουν σωστές μάνες και βελτιώνεται η κοινωνία. 

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: Η ΜΗΤΕΡΑ ΕΧΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΕΥΘΥΝΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ!

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Η μητέρα έχει περισσότερη ευθύνη από τον πατέρα για την ανατροφή των παιδιών. Η προσευχή των γονέων, ιδίως της μάνας, επειδή είναι καρδιακή και έχει πόνο, πολύ εισακούγεται. 

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΟΤΑΝ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΡΟΣΕΥΧΕΤΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΕΤΑΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΙΚΡΟ ΠΑΙΔΙ!

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Όταν ο άνθρωπος προσεύχεται πρέπει να αισθάνεται ότι είναι μικρό παιδί και ο Θεός ο στοργικός πατέρας, που ότι και να του γυρέψει θα του το δώσει ο καλός Θεός εάν είναι προς όφελός του.

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΟΙ ΠΕΙΡΑΣΜΟΙ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ!

 Γέροντας Παΐσιος: Οι πειρασμοί στη ζωή μας

 

Ο Θεός επιτρέπει τους πειρασμούς ανάλογα με την πνευματική μας κατάσταση. Άλλοτε επιτρέπει να κάνουμε ένα σφάλμα, λ.χ. μια μικρή απροσεξία, για να είμαστε άλλη φορά προσεκτικοί και να αποφύγουμε ή μάλλον να προλάβουμε ένα μεγαλύτερο κακό που θα μας έκανε το ταγκαλάκι. Άλλοτε αφήνει τον διάβολο να μας πειράζει, για να μας δοκιμάσει. Δίνουμε δηλαδή εξετάσεις και αντί κακό ο διάβολος μας κάνει καλό. Θυμηθείτε τον Γέρο-Φιλάρετο που έλεγε: «Τέκνον, εγκατάλειψις Θεού, ουδένα πειρασμόν σήμερα». Ήθελε να παλεύει κάθε μέρα με τους πειρασμούς, για να στεφανώνεται από τον Χριστό.
Ένας δυνατός, όπως ο Γέρο-Φιλάρετος, δεν αποφεύγει τους πειρασμούς, αλλά λέει στον Χριστό: «Στείλε μου, Χριστέ μου, πειρασμούς και δώσε μου κουράγιο να παλέψω». Ένας αδύνατος όμως θα πει: «Μην επιτρέπεις, Χριστέ μου, να πειρασθώ». «Μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν». Εμείς όμως πολλές φορές, όταν έχουμε έναν πειρασμό, λέμε: «ε, μα είμαι άνθρωπος κι εγώ· δεν αντέχω άλλο!», ενώ θα έπρεπε να πούμε: «Δεν είμαι άνθρωπος· είμαι παλιάνθρωπος. Θεέ μου, βοήθησέ με να γίνω άνθρωπος». Δεν λέω να επιδιώκουμε εμείς τους πειρασμούς, αλλά, όταν έρχονται, να τους αντιμετωπίζουμε με καρτερία και προσευχή.
Σε κάθε πνευματική χειμωνιά να περιμένουμε με υπομονή και ελπίδα την πνευματική άνοιξη. Οι μεγαλύτεροι πειρασμοί είναι συνήθως στιγμιαίοι και, εάν εκείνη την στιγμή τους ξεφύγουμε, περνάει και φεύγει η φάλαγγα των δαιμόνων και γλιτώνουμε. Όταν ενωθεί ο άνθρωπος με τον Θεό, δεν έχει πια πειρασμούς. Μπορεί ο διάβολος να κάνη κακό στον Άγγελο; Όχι, καίγεται.
Η πνευματική ζωή είναι πολύ απλή και εύκολη· εμείς την κάνουμε δύσκολη, γιατί δεν αγωνιζόμαστε σωστά. Με λίγη προσπάθεια και πολλή ταπείνωση και εμπιστοσύνη στον Θεό, μπορείς κανείς να προχωρήσει πολύ. Γιατί, όπου υπάρχει ταπείνωση, δεν έχει θέση ο διάβολος· και, όπου δεν υπάρχει διάβολος, επόμενο είναι να μην υπάρχουν πειρασμοί.
 
-Γέροντα, η πτώση σε μια αμαρτία μπορεί να γίνει κατά παραχώρηση Θεού;
-Όχι, είναι βαρύ να πούμε ότι παραχωρεί ο Θεός να αμαρτήσουμε. Ο Θεός ποτέ δεν παραχωρεί να αμαρτήσουμε. Εμείς κάνουμε παραχωρήσεις και έρχεται ο διάβολος και μας πειράζει. Όταν λ.χ. υπερηφανεύομαι, διώχνω την Θεία Χάρη, φεύγει ο Φύλακας Άγγελός μου, έρχεται ο άλλος…άγγελος, ο διάβολος, και σπάζω τα μούτρα μου. Αυτή είναι δική μου παραχώρηση, και όχι του Θεού.
 
-Είναι σωστό, Γέροντα, όταν έχουμε μια πτώση να λέμε: «Ο πειρασμός με έριξε»;
-Πολλές φορές ακούω κι εγώ μερικούς ανθρώπους να λένε ότι φταίει ο πειρασμός, όταν ταλαιπωρούνται, ενώ φταίνε οι ίδιοι που δεν αντιμετωπίζουν σωστά τα πράγματα. Έπειτα ο πειρασμός, πειρασμός είναι. Μπορείς να μας εμποδίσει από το κακό; Την δουλειά του κάνει. Να μην τα φορτώνουμε και όλα στον πειρασμό. Ένας υποτακτικός, που ζούσε σε μια Καλύβη με τον Γέροντά του, μια φορά που έμεινε για λίγο μόνος του, πήρε ένα αυγό, το έβαλε πάνω σε ένα κλειδί -ήταν από εκείνα τα μεγάλα, τα παλιά τα κλειδιά- και άναψε από κάτω ένα κερί, για να το ψήσει! Μπαίνει ξαφνικά ο Γέροντας και τον βλέπει. «Τι κάνεις εκεί;», του λέει. «Να, Γέροντα, ο πειρασμός με έβαλε να ψήσω ένα αυγό», του λέει ο υποτακτικός του. Και τότε ακούσθηκε μια άγρια φωνή: «Αυτήν την τέχνη εγώ δεν την ήξερα, από αυτόν την έμαθα!». Ο διάβολος μερικές φορές κοιμάται, και εμείς τον προκαλούμε.
 
Απόσπασμα από το βιβλίο: «Γέροντος Παϊσίου Λόγοι Γ’ – Πνευματικός Αγώνας», Ιερόν Ησυχαστήριον, «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος», Σουρωτή Θεσσαλονίκης 2001

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΓΙΑ ΝΑ ΑΓΑΠΗΣΟΥΜΕ ΚΑΠΟΙΟΝ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ, ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ!

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Για να αγαπήσουμε κάποιον, πρέπει να βάλουμε στη θέση του, τον εαυτό μας. Αν είχαμε αυτήν την αγάπη, τότε θα ένοιωθε ο ένας τον άλλον αδελφό του. 

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΕΝΑΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΜΑΚΡΥΣΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ, ΔΕΧΕΤΑΙ ΤΗΝ ΔΑΙΜΟΝΙΚΗ ΕΠΙΔΡΑΣΗ!

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Ένας που είναι απομακρυσμένος από τον Θεό, δέχεται την δαιμονική επίδραση. Ενώ αυτός που είναι κοντά στον Θεό, δέχεται την θεία Χάρη. Όποιος έχει Χάρη Θεού, θα του δοθή και άλλη. και όποιος έχει λίγη και την περιφρονεί, θα του αφαιρεθή και αυτή. η Χάρις του Θεού λείπει από τους σημερινούς ανθρώπους, γιατί με την αμαρτία πετάνε και την λίγη που έχουν. Και όταν φύγη η θεία Χάρις, ορμούν όλοι οι δαίμονες μέσα στον άνθρωπο... 

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΣΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ ΤΟ "ΕΓΩ" ΓΡΑΦΕΤΑΙ ΠΑΝΤΟΤΕ ΜΕ ΚΕΦΑΛΑΙΟ, ΕΝΩ ΕΜΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟ ΓΡΑΦΟΥΜΕ ΠΟΤΕ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΜΕ ΜΙΚΡΟ!

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Ένα μόνο να πω: το πρόβλημα με τους Αμερικάνους είναι ότι στα Αγγλικά το "εγώ" γράφεται πάντοτε με κεφαλαίο, ενώ εμείς στην Ελλάδα το γράφουμε πότε-πότε και με μικρό».

Γέλασαν με τη χαριτωμένη παρατήρηση και ρωτούν οι Αμερικάνοι: «Αυτό τί σημαίνει; Εμείς τί πρέπει να κάνουμε;».

«Να διαγράψετε το "εγώ" από το λεξιλόγιο σας, παιδιά. Ο εγωισμός είναι ο μεγάλος μας εχθρός. Αυτόν πρέπει να πολεμήσουμε όλοι ανεξαιρέτως». 

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΑΝ ΔΕΝ ΚΑΘΑΡΙΣΘΕΙ ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΟΙ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΘΗ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ, ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΡΠΙΣΕΙ ΑΡΕΤΕΣ!

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Ένα δέντρο, αν δεν το περιποιούμαστε στη ρίζα του δεν το σκαλίζουμε, δεν το ποτίζουμε, δε μπορεί να καρπίσει και να προοδεύσει. Έτσι και ο άνθρωπος, αν δεν καθαρισθεί και σκαλιστεί μέσα του, να φύγουν οι αμαρτίες και τα πάθη μέσω του πνευματικού, αν δεν θρέψει την ψυχή του με το λίπασμα του λόγου του Θεού και τη χάρη των Μυστηρίων, δεν θα καρπίσει αρετές. 

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΤΙ ΦΤΑΙΕΙ ΟΤΑΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΕΝΩ ΔΕΝ ΑΓΑΠΟΥΝ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ, ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΝ ΤΗΝ ΔΟΞΑ!

– Τι φταίει, Γέροντα, όταν πνευματικοί άνθρωποι, ενώ δεν αγαπούν τα χρήματα, επιδιώκουν όμως την δόξα; Ισχύει αυτό που έλεγαν οι Αρχαίοι Έλληνες: «Πολλοί εμίσησαν τον πλούτον, την δόξαν ουδείς»;

– Το κεφάλι το άδειο φταίει! Αυτή είναι κενή δόξα. Το «πολλοί εμίσησαν τον πλούτον…» είναι κοσμική νοοτροπία• δεν χωράει στην πνευματική ζωή. Αυτά τα έλεγαν οι Αρχαίοι Έλληνες που δεν γνώριζαν τον αληθινό Θεό. Στην πνευματική ζωή η δόξα πρέπει να εξαφανισθή. Μεγαλύτερη ατιμία από αυτή που υπέφερε ο Χριστός υπέφερε κανείς; Οι Πατέρες την ατιμία ζητούσαν και τους τιμούσε ο Θεός. Αυτοί ακόμη στο κοσμικό στάδιο βρίσκονται. Ποδόσφαιρο παίζουν. ΠΑΟΚ-ΑΕΚ-ΔΟΞΑ! Η δόξα που αναφέρει στο Ευαγγέλιο έχει αγάπη και ταπείνωση. «Δόξασόν σου τον υιόν, λέει, ίνα και ο υιός σου δοξάση σε… αυτή δε εστίν η αιώνιος ζωή, ίνα γινώσκωσί σε τον μόνον αληθινόν Θεόν». Ζητούσε δηλαδή ο Χριστός από τον Θεό να γνωρίσουν οι άνθρωποι τον Λυτρωτή τους, για να σωθούν. Σήμερα οι περισσότεροι ενδιαφέρονται πώς να αποκτήσουν από παντού δόξα. Δόξα από ΄δω, δόξα από ΄κει, και τελικά καταλήγουν σε… λόξα από ΄δω, λόξα από ΄κει. Αυτό είναι που είπε ο Χριστός: «Δόξαν παρά αλλήλων λαμβάνοντες», «πλανώντες και πλανώμενοι». Με κάτι τέτοια μου έρχεται να κάνω εμετό. Σε τέτοια ατμόσφαιρα δεν μπορώ να ζήσω ούτε είκοσι τέσσερις ώρες. 

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης 

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΜΟΛΙΣ ΣΒΗΣΕΙ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ, ΘΑ ΣΒΗΣΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ!

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Πολύ βοηθάει στην ομόνοια της οικογενείας, ο άνδρας να αγαπάει την γυναίκα του περισσότερο από την μητέρα του και από κάθε αγαπητό και συγγενικό του πρόσωπο. Να αγαπάς την γυναίκα σου πιο πολύ από τον εαυτόν σου. Με έργα, όχι με λόγια. Και να μη της μιλάς ποτέ άσχημα, γιατί καμμιά φορά η γλώσσα σκοτώνει και καταστρέφει την αγάπη. Όταν κάποιος είναι νευριασμένος, καλύτερα να μην του μιλήσεις καθόλου, έστω και με καλό τρόπο. Διότι μοιάζει με τον πληγωμένο, που δεν δέχεται ούτε και το χάδι, γιατί ερεθίζει τις πληγές του.

Μόλις σβήσει η οικογένεια, θα σβήσει ο κόσμος. Όταν χαλάσει η οικογένεια, θα χαλάσει και ο κλήρος και ο μοναχισμός και όλα.

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΕΚΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΚΟΣΜΙΚΕΣ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ, ΔΕΝ ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΧΑΡΑ!

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Εκπληρώνοντας τις κοσμικές επιθυμίες της καρδιάς, δεν έρχεται η πνευματική χαρά, άγχος έρχεται. Η κοσμική χαρά φέρνει και το άγχος στους πνευματικούς ανθρώπους. Η κοσμική χαρά δεν είναι μόνιμη, αληθινή χαρά, είναι μια χαρά πρόσκαιρη, εκείνης της στιγμής. Αυτή είναι υλική χαρά, δεν είναι πνευματική, από υλικές χαρές όμως δεν “γεμίζει” η ψυχή του ανθρώπου. Ίσα-ίσα γεμίζει σαβούρα μέσα. Όταν νιώσουμε την πνευματική χαρά, δεν θα θέλουμε την υλική χαρά.

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΒΟΗΘΑ ΤΟΝ ΠΛΗΣΙΟΝ ΤΟΥ, ΛΑΜΒΑΝΕΙ ΒΟΗΘΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΟ!

Εκείνος που βοηθά τον πλησίον του, λαμβάνει βοήθεια από το Θεό. Εκείνος που κατηγορεί τον συνάνθρωπό του με φθόνο, έχει κατήγορό του το Θεό. 

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΙΡΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΒΛΕΠΕΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΠΡΟΟΔΟ!

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Εκείνος που αγωνίζεται πολύ καιρό και δεν βλέπει πνευματική πρόοδο, υπάρχει υπερηφάνεια και εγωισμός. Πνευματική πρόοδος υπάρχει εκεί που υπάρχει πολύ ταπείνωση.

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΘΑ ΑΡΧΙΣΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ, ΟΤΑΝ ΠΑΨΕΙΣ ΝΑ ΑΣΧΟΛΕΙΣΑΙ ΜΕ ΤΟ ΤΙ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΓΥΡΩ ΣΟΥ!

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Θα αρχίσεις να κάνεις δουλειά στον εαυτό σου, όταν πάψεις να ασχολείσαι με το τί κάνουν οι άλλοι γύρω σου. Αν ασχολείσαι με τον εαυτό σου και πάψεις να ασχολείσαι με τους άλλους, θα βλέπεις μόνον τα δικά σου σφάλματα και στους άλλους δεν θα βρίσκεις κανένα σφάλμα. Τότε θα απελπιστείς με την καλή έννοια από τον εαυτό σου και θα κατακρίνεις μόνον τον εαυτό σου. Θα αισθάνεσαι την αμαρτωλότητά σου και θα αγωνίζεσαι να απαλλαγείς από τις αδυναμίες σου. Ύστερα, όταν θα βλέπεις στους άλλους κάποια αδυναμία, θα λες: «Μήπως εγώ ξεπέρασα τις αδυναμίες μου; Πώς λοιπόν έχω τέτοια απαίτηση από τους άλλους;

ΦΩΝΗ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΑΪΣΙΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΑ

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΕΧΕΙ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥ "ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ"!

Σε επισκέπτη που είχε μαλώσει με τους γονείς του, ο Όσιος Παΐσιος είπε:
«Οι γονείς σου σε αγαπάνε πολύ, αλλά που να συνεννοηθείτε! Εσύ έχεις το ραδιόφωνο στα ξένα, ο μπαμπάς σου στα λαϊκά, η μαμά σου στην κλασσική, η αδελφή σου αλλού.
Ο καθένας είχε τη δική του «συχνότητα». Αν δε γυρίσετε όλοι σας το κουμπί στην Εκκλησία, δεν πρόκειται να συνεννοηθείτε». 

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ, ΔΕΝ ΑΝΕΒΑΙΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΜΕ ΤΟ ΚΟΣΜΙΚΟ ΑΝΕΒΑΣΜΑ, ΑΛΛΑ ΜΕ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΑΤΕΒΑΣΜΑ!

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Στον ουρανό, δεν ανεβαίνει κανείς με το κοσμικό ανέβασμα, αλλά με το πνευματικό κατέβασμα. Μόνο έτσι, βαδίζοντας “χαμηλά”, χωράει να περάσει από την στενή πύλη του Παραδείσου.