ΣΑΒΒΑΣ ΗΛΙΑΔΗΣ: Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΜΑΣ ΚΑΛΕΙ ΝΑ ΤΗΝ «ΕΚΔΙΚΗΘΟΥΜΕ»!

Η Αλήθεια μας καλεί να την «εκδικηθούμε»!

Σάββας Ηλιάδης, δάσκαλος- Κιλκίς

      

Παρόλο τον λήθαργο που ενέσκυψε επί των ημερών μας στα αντανακλαστικά του λαού επί όλων των θεμάτων της ζωής, με αποτέλεσμα τη γενική απραξία,  εντούτοις, στις ημέρες μας, δεν άντεξαν οι ψυχές που κρατούν ακόμη μέσα τους το θησαυρό του Γένους. 

Έδειξαν πως διαθέτουν αντανακλαστικά και ήγειραν, ομοθυμαδόν, φωνή διαμαρτυρίας και αγανακτήσεως, πρωτοστατούντων των Μητροπόλεων, κατά των κυβερνώντων, αλλά και των λοιπών, φανερών και αφανών εχθρών, οι οποίοι έβαλαν σκοπό να καταλύσουν τα πάντα, «από γενεάς εις γενεάν». Τι θα γίνει όμως από δω και πέρα; Ο εχθρός, «ὡς λέων ὠρυόμενος»,εργάζεται μεθοδικά και οργανώνει και προγραμματίζει τις επόμενες κινήσεις του, ενώ ο λαός αντιδρά, καταθέτοντας την ψυχική αγωνία του, αλλά δίχως πρόγραμμα και σχέδια σε βάθος χρόνου. Και αυτό, διότι δεν υπάρχει ηγεσία, η οποία θα οργανώσει αυτήν την αποστολή, ώστε να υπάρχει συνέχεια στον αγώνα. Πού είναι η ηγεσία και πού μπορεί να βρεθεί;

     Πρέπει να καταλάβουμε και να αποδεχτούμε πως το πρώτο και βασικότατο αίτιο αυτής της κρίσης είναι η συνοδοιπορία με τον κόσμο και η διαρκής αποστροφή μας στην αγία Παράδοση. Όχι απλώς στην λαϊκή, αλλά στην ευσεβή Παράδοση, που σκοπός της είναι ο αγιασμός και η σωτηρία της ψυχής. Κατά συνέπεια, ποιοι πρέπει είναι οι «αρχηγοί», που θα ηγηθούν αυτού του κινήματος; Είναι αυτοί οι ίδιοι, που ενήργησαν και σ` αυτές τις κινητοποιήσεις. Φυσικά οι ποιμένες, οι διάδοχοι της αποστολικής Παραδόσεως και των αγίων και διδάχοι του λαού.  

      Όμως, στις ημέρες μας, που το κίνημα του οικουμενισμού βρίσκεται στο απόγειό του, είναι αδύνατον να γίνει κάτι τέτοιο. Και όχι μόνο δεν θα γίνει, αλλά θα συνεχιστεί και ο ίδιος κατήφορος. Οι πλείστοι ποιμένες σιώπησαν στο Κολυμπάρι, όπου ο οικουμενισμός έριξε μια ακόμη μεγάλη ταφόπλακα στην ελπίδα της επιστροφής. Νόθευσαν, άνευ όρων, τον ορισμό της έννοιας Εκκλησία και κατέλυσαν τα όριά της. Ενέδωσαν και ενδίδουν στις απαιτήσεις των δυνατών του κόσμου, για την αποδοχή των θεωριών περί μη κατοχής της αποκλειστικότητας της Αλήθειας από την Ορθοδοξία. Εξισώνουν ανερυθριάστως τις αιρέσεις με την μόνη αληθινή Εκκλησία και γενικώς πορεύονται φυγομαχούντες, ως γνήσιοι διάκονοι της παγκοσμιοποίησης.Πώς είναι δυνατόν να μάχονται τα «ελάσσονα» κακά, ενώ γνωρίζουν πως είναι γεννήματα ενός «μείζονος», το οποίο αφήνουν στο απυρόβλητο; Είναι παράλογο, διότι αυτό το ένα κακό θα γεννά συνεχώς άλλα παρόμοια κακά. Διότι ο οικουμενισμός είναι η πρώτη και βασική αιτία και ο γεννήτορας όλων των κακών που συμβαίνουν στον τόπο μας.

      Ο άγιος Χρυσόστομος στη θεία Λειτουργία αναφωνεί δι` αυτών: «Τὴν ἑνότητα τῆς πίστεως καὶ τὴν κοινωνίαν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος αἰτησάμενοι, ἑαυτοὺς καὶ ἀλλήλους, καὶ πᾶσαν τὴν ζωὴν ἡμῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα», αιτούμενος την ενότητα στην πίστη και την κοινωνία στα δώρα του Αγίου Πνεύματος. Θέτει ως προϋπόθεση την κοινή πίστη, για να έχει η Εκκλησία ως σώμα,  αλλά και ο κάθε πιστός ξεχωριστά, την παρρησία, ώστε να παραδώσουν, να «εγκαταλείψουν» τον εαυτό τους και όλη τους τη ζωή, στα χέρια του Θεού.

      Η ενότητα είναι η κυρίαρχη δύναμη, που βασιλεύει ανάμεσα στα βαπτισμένα μέλη της Ορθόδοξης Εκκλησίας, τα οποία αγιάζονται διαρκώς και γίνονται κοινωνοί του Αγίου Πνεύματος, διά της συμμετοχής στα άγια Μυστήρια και στην ευσεβή πολιτεία, δηλαδή στην ιερή Παράδοση, η οποία διδάσκεται από τους αγίους της. Έτσι δημιουργείται το κοινό φρόνημα, με την μυστικώς απορρέουσα εσωτερική βεβαιότητα, ότι είναι μέλη του ενιαίου και αδιάσπαστου σώματος της Μίας Εκκλησίας του Χριστού και κρατούν τη ζέση στην καρδιά, για να αγωνίζονται υπέρ αυτής.    

     Λέγοντας ενότητα,  εννοούμε το συμπαγές, το αδιάσπαστο, το ενιαίο. Υπάρχει οπωσδήποτε μια ισχυρή, μυστική συνεκτική δύναμη, η οποία συνδέει τις ψυχές, συντηρεί, ζωογονεί και ανανεώνει διαρκώς την πίστη στην ενότητα αυτή.  Είναι η προσήλωση στο ένα Πρόσωπο, στη μία Αλήθεια, δηλαδή στον αποκαλυφθέντα, βεβιωμένο και μεμαρτυρημένο διά των αγίων, Χριστό. Η κοινή αυτή έμπρακτη πίστη, που είναι και ο ιεροκρύφιος θεμελιωτής της κοινοτικής ζωής, της ανυπόκριτης και υγιούς συμβίωσης των ανθρώπων. (Α΄Κορινθ.ιβ΄,1-11).

     Η ενότητα είναι απαιτητική. Είναι, όπως όλες οι αρετές, σκληρή και αδυσώπητη. Απαιτεί πίστη στη δύναμή της και αγώνα και επιμονή, για την διατήρησή της. Προϋποθέτει τη θυσιαστική αντιμετάδοση των χαρισμάτων μεταξύ των πιστών, που την αποζητούν. Η φυγομαχία, σύνηθες «άθλημα» της εποχής, με σύμμαχο την εκλογίκευση, η οποία κατάντησε πανάκεια για την δικαιολόγηση όλων των «αδιεξόδων» του σημερινού ανθρώπου, η φυγομαχία, επαναλαμβάνουμε, αποτελεί την ευκολότερη λύση, για την προδοσία και την κατάργηση της ενότητας, αφού προβάλλεται σήμερα ευτελώς ως άθλος, με πλήθος «λογικών επιχειρημάτων», από το εκκοσμικευμένο εκκλησιαστικό καθεστώς,  για την καταστολή του ελέγχοντος συνειδότος.

     Η ενότητα, για να καρποφορήσει, πρέπει να ποτιστεί με δάκρυα, ιδρώτα και αίμα. Έτσι μας την άφησαν παρακαταθήκη οι άγιοι και μας έδωσαν εντολή, να την παραδώσουμε αγκαλιασμένη με την Αλήθεια. «Καί τήν ἀγάπην φυλάττεσθαι καί τήν ἀλήθειαν ἐκδικεῖσθαι», λέει ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής. Και η μεν αγάπη, κατά τον άγιο ζητάει μόνο διαφύλαξη, κράτηση (φυλάττεσθαι), κάτι που δεν χρειάζεται μάχες και θυσίες, αφού είναι δώρο του Θεού, ενώ η  Αλήθεια, η πίστη, ζητάει προφύλαξη,προστασία(ἐκδικεῖσθαι).

     Τι σημαίνει όμως η λέξη «εκδίκηση» στην παραπάνω αυτή φράση; Ό,τι σημαίνει και στην παραβολή του άδικου κριτή και της χήρας, που του ζητούσε επίμονα να την δικαιώσει απέναντι στον αντίδικό της: «χήρα δὲ ἦν ἐν τῇ πόλει ἐκείνῃ, καὶ ἤρχετο πρὸς αὐτὸν λέγουσα· ἐκδίκησόν με ἀπὸ τοῦ ἀντιδίκου μου». (Λουκά, 18,3). «ἐκδίκησόν με», είναι το ρήμα και ερμηνεύεται, σύμφωνα με το Υπόμνημα του καθηγητή Τρεμπέλα: «Βγάλε μια απόφαση, που να με προστατεύει από τον αντίδικό μου, διεκδίκησε εσύ το δίκαιό μου και έτσι θα με προστατεύσεις από τον αντίδικό μου. Δεν εκφράζει την έννοια της τιμωρίας κατά του αντιδίκου, αλλά την προστασία από αυτόν. Δεν σημαίνει, λοιπόν, τιμώρησε τον αντίδικό μου». Επίσης ο μακαριστός δάσκαλός μας, καθηγητής Σ. Σάκκος, στην ερμηνεία της παραβολής γράφει: «εκδίκησόν με από του αντιδίκου μου, υπερασπίσου με από τον άνθρωπο που με αδικεί. Δεν ζητούσε εκδίκηση, τιμωρία, αλλά προστασία. Αγωνιζόταν για ό,τι δικαιούνταν, αλλά της το κρατούσε ο αντίδικός της».

Η Αλήθεια ζητάει αγώνα και μαχητικότητα. Ενότητα χωρίς Αλήθεια, δηλαδή χωρίς καθαρή και ανόθευτη πίστη, είναι ψευδαίσθηση. Είναι κατασκεύασμα στην άμμο. Είναι σπίτι αθεμελίωτο και καράβι ανερμάτιστο, τουτέστιν ευανάτρεπτο. Είναι επινόηση δαιμονικής υποβολής. Είναι δώρο από τον δαίμονα στους ανθρώπους και αντίδωρο των ανθρώπων  σ` αυτόν, για το καταστροφικό του έργο.

    Καημός μεγάλος των οικουμενιστών, είναι η «πολυπόθητη ένωση», με τους έξωθεν της Εκκλησίας αιρετικούς, χριστιανούς αποκαλουμένους και λοιπούς, δίχως την ανάγκη επιστροφής τους στην κοινή πίστη. Η προδοτική ένωση στο όνομα της «αγάπης». Μιας αγάπης, η οποία δεν χρειάζεται να ακουμπάει στην Αληθινή πίστη. Μιας αγάπης-απάτης.  Βέβαια, δεν μιλούν ακόμη καθαρά για ενότητα, διότι δεν πέρασε πλήρως στη συνείδηση του λαού, το «είμαστε ίδιοι». Μιλούν για ενότητα, μόνο, όταν πρόκειται να  κάνουν τους γνωστούς και οικείους σ` αυτούς πονηρούς ελιγμούς τακτικής, λεκτικούς και πρακτικούς, για να «ελλιμενίσουν», πάση θυσία, την πλάνη τους στις καρδιές των εν αγνοία όντων πιστών και να προωθήσουν, βήμα βήμα και με αξιοθαύμαστη υπομονή, όχι απλώς τα σκοτεινά τους σχέδια, αλλά τα σχέδιά τους, που οδηγούν ασφαλώς στο σκοτάδι.

     Δεν είναι δυνατόν να αφήσει ο Θεός, ώστε να ολοκληρώσουν τα προγράμματά τους. Διότι σ` αυτήν τη ζωή, η αγάπη του Θεού καραδοκεί πριν από τη δικαιοσύνη του. Και μας «χρωστάει» ακόμη προθεσμίες για μετάνοια και επιστροφή. Εξαρτάται από τον καθένα μας, αν και πόσο, εν προσοχή και εν προσευχή, θα αξιοποιήσουμε αυτές τις προθεσμίες.

Σάββας Ηλιάδης

Δάσκαλος

Κιλκίς, 7-11-2017

http://aktines.blogspot.gr

ΑΡΧΙΜ. ΠΑΪΣΙΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ: ΜΕΡΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΟΥΝ ΟΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΕΡΙ ΑΥΤΩΝ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΑ

ΜΕΡΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΟΥΝ ΟΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΕΡΙ ΑΥΤΩΝ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΑ

Γράφει: Ο Αρχιμ. Παΐσιος Παπαδόπουλος Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά Φιλώτα

Πολλοί άνθρωποι που βλέπουν τον σάλο που  ξέσπασε στην τοπική Εκκλησία και μας ακούν να ομιλούμε ή να γράφουμε για  την αίρεση του Οικουμενισμού ενώ ψιλιάστηκαν ότι κάτι τρέχει δεν μπορούν να μάθουν τί ακριβώς συμβαίνει, διότι  ο επίσκοπος Φλωρίνης, όπως και οι άλλοι κατά κανόνα επίσκοποι των ιερών Μητροπόλεων, ως εκ τούτου και οι παπάδες καθώς και οι ιεροκήρυκες, εκ προθέσεως, δεν ενημερώνουν το χριστεπώνυμο πλήρωμα για εκείνα που συνέβησαν στην «Αγία -τάχα- και Μεγάλη Σύνοδο». Οι περισσότεροι στον κλήρο αλλά και οι θεολόγοι πήραν γραμμή δια των μητροπολιτών τους από το Πατριαρχείο να σιωπούν ή και να μην ομιλούν με ευκρίνεια για την Σύνοδο αυτή που έγινε στο Κολυμβάρι. Γι’ αυτό και όταν χρειάζεται να δώσουν εξηγήσεις αποκρύπτουν αρκετά από τα γεγονότα και δεν παρουσιάζουν συνολικά σφαιρική την εικόνα της κατάστασης σχετικά με τα κάτωθι:

·        Γιατί στην Σύνοδο στο κολυμβάρι δεν προσήλθαν τα τέσσερα πατριαρχεία Ρωσίας, Γεωργίας, Βουλγαρίας και Αντιόχειας που εκπροσωπουν τουλάχιστον τα 2/3 του χριστιανικού πληθυσμού στον κόσμο;

·        Γιατί δεν συμμετείχαν σ’ αυτή την Σύνοδο όλοι οι επίσκοποι ως η ιεραρχία εκάστης Εκκλησίας αλλά μόνο 24 από καθέ Εκκλησία, το επιτρέπουν αυτό οι ιεροί κανόνες;

·        Γιατί δεν είχαν δικαίωμα ψήφου τελικά ούτε και αυτοί οι επίσκοποι που συμμετείχαν αλλά μόνο οι προκαθήμενοι;

·        Γνωρίζεται ότι οι ψήφοι ήταν λιγότροι (10) από ένα δεκαπενταμελές ενός σχολείου;

·        Γιατί η Σύνοδος χρηματοδοτήθηκε από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, τί πόσο χορηγήθηκε;

·        Γιατί πρόσωπο της CIA συνεργαζόταν μάλιστα κατά τις συνεδρίες με την  πατριαρχική επιτροπή στην εν λόγω Σύνοδο;

·        Γιατί ενώ αποφασίσθηκε συνοδικά από την Ιεραρχία της Εκκλησία της Ελλάδος να μην χαρακτηρισθούν ως Εκκλησίες οι άλλες ομολογίες δεν τηρήθηκε τελικά η συγκεκριμένη απόφαση της Συνόδου, έγινε αυτοαναίρεση;

·        Γιατί εξοβελίσθηκε από την ατζέντα της θεματολογίας το ζήτημα του παλαιού ημερολογίου στην οποία χρόνια συμπεριλαμβανόταν;

·        Αφού λοιπούν εσείς, όπως ισχυρίζεσθε, δεν θέλετε τα σχίσματα γιατί τα διατηρείτε; Δεν ήταν θέμα άξιο λόγου για να ενδιαφερθεί η Σύνοδος γι’ αυτό που σχίζει την ορθόδοξη Εκκλησία περισσότερο από έναν αιώνα;

·         Αν από αγάπη θέλετε να ενωθούμε με τους αιρετικούς γιατί δεν θέλετε να ενωθούμε και με τους παλαιοημερολογήτας που είναι ορθόδοξοι;

·        Μήπως τελικά το παλαιό ημερολόγιο είναι ένα εμπόδιο να μας ενώσετε με τους παπικούς και τις όποιες άλλες αιρέσεις γι’ αυτό και δεν το λύνετε;

·        Γιατί τόση σπουδή να ενωθούμε με τους παπικούς και τις άλλες αιρέσεις αφού δεν διόρθωσαν τις δογματικές τους κακοδοξίες σε θέματα πίστεως;  

·        Σας έχει εξηγήσει ποτέ κανείς ότι αιρετικός δεν καθίσταται μόνο όποιος κηρύττει κακοδοξία αλλά και ο ποιμένας εκείνος που δεν αντιδρά την ώρα που φανερά προωθείται η αίρεση αλλ’ απεναντίας στηρίζει τον αιρετικό στις ενέργειές του;

·        Γιατί ο επίσκοπός μας ενώ λέει ότι είναι ορθόδοξος δεν αντέδρασε στην Σύνοδο της Ιεραρχίας όταν εγκρίθηκαν οι αποφάσεις της Κολυμβάριας Ψευτοσυνόδου;

·        Γιατί δεν παίρνει τουλάχιστον τώρα σαφή θέση ως προς τις αποφάσεις της Κολυμβάριας ψευτοσυνόδου;

·        Γιατί διώκει τους ορθόδοξους πατέρες δύο ιερών μονών;

·        Σας έχει εξηγήσει κανείς τί σημαίνει η διατύπωσις του κανανικού δικαίου ότι «ὁ κοινωνῶν ἀκοινωνήτω ἀκοινώνητος ἔσται»,  αφορά την μόλυνση της πίστεώς σας ως προς το δόγμα, όταν ο επίσκοπος μνημονεύει τον οικουμενικό Πατριάρχη που εξόκειλε στην αίρεση του Οικουμενισμού και είναι πλέον ο μεγαλύτερος αιρεσιάρχης και όταν εσείς πηγαίνετε στις λειτουργίες τους συνευδοκείτε στην αίρεση;

·        Σας εξήγησε κανείς ότι η Εκκλησία προέβλεψε και την περίπτωση να μπορεί να αντιδράσει ένας ιερέας ή και ένας απλός πιστός με την διακοπή κοινωνίας όταν εισάγεται αίρεση;

·        Υπήρχε περίπτωση να μην προέβλεπε η Εκκλησία τρόπο να αντιδράσει και ένας απλός πιστός πολύ περισσότερο ένας ιερέας ή επίσκοπος στη περίπτωση που κηρύσστεται αίρεση;

·        Γιατί δεν ομιλούν γι’ αυτά τα ζητήματα καθόλου στις ενορίες; Αν αυτά δεν είναι ζητήματα  που αφορούν την κατήχηση γιατί γίνατε ιερείς και επίσκοποι;

·        Γιατί σε τοπικό εκκλησιαστικό επίπεδο δεν έχουμε το δικαίωμα να μπούμε στις ενορίες ως ιεροκήρυκες και εμείς να εξηγήσουμε στον κόσμο αυτά τα θέματα αφού εσείς δεν το κάνετε;

·        Γιατί δεν βγαίνουν ο επίσκοπος ή εκπρόσωποί του τουλάχιστον στα τηλεοπτικά κανάλια να κάνουμε δημόσιο διάλογο για να καταλάβει ο κόσμος τί τέλος πάντων συμβαίνει;

·        Γιατί τόσο δραστικά μέτρα να μας ξυλώσουν γρήγορα γρήγορα από τα μοναστήρια μας;

·        Γιατί προβαίνουν στη διακοπή και της μισθοδοσίας μας ενώ συνεχίζουμε να ασκούμε τα καθήκοντά μας χωρίς κάποια αλλαγή;

·         Θα είναι άδικο αν προσφύγουμε στο Συμβούλιο της Επικρατείας για την παράνομη διακοπή μισθοδοσίας;

·        Δεν λειτουργούσαμε στα μοναστήρια μας με την εντολή της ίδιας της Μητροπόλεως;

·        Αυτοβούλως βρεθήκαμε σ’ αυτά και μάλιστα παίρνοντας καταναλωτικά δάνεια στο όνομά μας;

·        Μήπως τελικά στηρίζετε την αίρεση γι΄ αυτό τα κάνετε αυτά και δεν θέλετε να ενημερωθεί ο λαός και δεν αφήνεται ούτε εμάς να μιλήσουμε αφού δεν μας δίνετε πρόσβαση;

Αίρεση δεν είναι μόνο να κηρύττεις ο ίδιος κακοδοξίες, αν και αυτό τελικά δεν μπορώ να πώ ότι συμβαίνει, διότι υπάρχουν ιερείς και αρχιμανδρίτες και στην Πτολεμαΐδα που κηρύττουν ότι ο παπισμός είναι Εκκλησία και ότι έχει έγκυρα μυστήρια. Αίρεση είναι και το να συνευδοκείς με την στάση σου και να καλύπτεις την δράση των αιρετικών, να μην ενημερώνεις με ακρίβεια το ποίμνιο τι συμβαίνει σχετικά και να λέγεις στους πιστούς μισά πράγματα. Η μισή παρουσίαση των πραγμάτων και η απόκριψη ορισμένων πλευρών ή η παραποίηση της αλήθειας την ώρα μάλιστα που προωθείται η εδραίωση της αιρέσεως είναι χειρότερη. Είναι σαν την ημιμάθεια που είναι πιο επικίνδυνη της αμάθειας. Τί λέγει ο Κύριος: «ὁ μισθωτὸς δὲ καὶ οὐκ ὢν ποιμήν, οὗ οὐκ εἰσὶ τὰ πρόβατα ἴδια, θεωρεῖ τὸν λύκον ἐρχόμενον καὶ ἀφίησι τὰ πρόβατα καὶ φεύγει· καὶ ὁ λύκος ἁρπάζει αὐτὰ καὶ σκορπίζει τὰ πρόβατα. ὁ δἑ μισθωτὸς φεύγει, ὅτι μισθωτός ἐστι καὶ οὐ μέλει αὐτῷ περὶ τῶν προβάτων»(Ιω.10,12-13).

 Σαφώς διαπιστώνεται απ’ όσα επισημάναμε ό,τι δεν ενημερώνουν οι μητροπολίτες το ποίμνιο τι επακριβώς συμβαίνει ενώ συνάμα πολεμούν τους ελάχιστους πατέρες, όχι απλώς με απομώνωση από το ποίμνιο, το οποίο το κατηχούν αποκλειστικά και το απαγορεύουν να έρχεται κοντά μας, αλλά και με το να μας παίρνουν την διοίκηση των μοναστηριών που εμείς οι ίδιοι χτίσαμε, και τώρα, επιπλέον, να παύουν το όποιο εισόδημά μας,  επειδή δεν συντασσόμαστε με την αίρεση αλλά αποκαλύπτουμε την σκοπιμότητα και την πονηρία τους,αυτό ακριβώς, δείχνει ό,τι έχουν συνταχθεί με τον Οικουμενισμό. Ας παριστάνουν τους Ορθοδόξους καθήν στιγμή δεν μας αφήνουν να μπούμε στι Εκκλησίες να ενημερώσουμε τους πιστούς και δεν βγαίνουν στα κανάλια για διάλογο να μας ακούσει ο κόσμος υπάρχει σκοπιμότητα! Το άσχημο είναι ότι εσείς οι πιστοί τους ακολουθείτε και δεν απαιτείτε τον δημόσιο διάλογο!

 Έτσι οι μισθωτοί ποιμένες αποδεικνύουν με τον πιο περίτρανο τρόπο ότι είναι και αυτοί μέρος του συστήματος της παγκοσμιοποίησης -που έχει άλλο «ευαγγέλιο»- ενός κατεστημένου σαθρού, βρωμερού, πονηρού και αλλοπρόσαλλου που άλλα λέει στον λαό, άλλα εννοεί και άλλα κάνει. Έτσι για παράδειγμα μπορεί να μιλά κανείς για τις αιρέσεις, μία εκ των οποίων είναι και ο παπισμός  που συμπεριλαμβάνεται στο συνοθύλευμα του Οικουμενισμού, και ενώ κάνει λόγο για την Λατινική αίρεση τον βλέπουμε παραδόξως να επικοινωνεί μυστηριάκα -αυτό είναι η διακοινωνία- με τον πατριάρχη που αναγνωρίζει την συγκεκριμμένη αίρεση ως Εκκλησία. Και έπειτα έχουμε λένε ευθύνη εμείς διότι διακόπτοντας την μνημόνευση κάνουμε σχίσμα! Συγνώμη ξέρετε τί λέτε ή μήπως κάτι δεν πάει καλά; Και όχι απλώς αυτό αλλά μνημονεύετε τον πατριάρχη ενώ γνωρίζετε ότι μνημονεύεται ο πάπας ως επίσκοπος την ώρα της Θείας Λειτουργίας και υπάρχουν ντουκουμέντα γι αυτά. Και αναρωτιέται κανείς που έχει ιδέα από το ιερό Πηδάλιο τί καραγκιοζλίκια είναι αυτά! Όντως είστε επικίνδυνοι για τους πιστούς διότι ακριβώς υποκρίνεσθε ευσέβεια! Θα ήσασταν πιο ειλικρινείς αν δεν μιλούσατε καθόλου για τον παπισμό. Τώρα τί κανετε ορισμένοι λέτε ότι ο παπισμός είναι αίρεση αλλά κοινωνείτε με τον πατριάρχη που δεν λέει το ίδιο και μνημονεύει τον πάπα! Λοιπόν υποκρίνεσθε ή όχι; Δεν συγχέετε έτσι τον πιστό λαό; Την εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού πού ήταν ο Πατριάρχης; Τί έχουν να απαντήσουν σ’ αυτά οι «ορθόδοξοι» μέχρι τώρα επίσκοποί μας; Είναι και αυτό από τα τραγελαφικά της εποχής μας! Μήπως λοιπόν πρέπει τώρα να μας δικαιώσετε διακόπτοντας και εσείς το μνημόσυνο του Αιρεσιάρχη Πατριάρχη για να αρχίσουμε να σας μνημονεύουμε; Διαφορετικά «τοιοῦδε μόχθου τέρμα μή τι προσδόκα, πρὶν ἂν..... » έστω και αν μας κόψετε πενήντα μισθούς! Αν νομίζετε ότι θα φοβηθούμε με διακοπή μισθοδοδοσίας και καθαίρεση να ομιλούμε και να κρατήσουμε την πίστιν μας είστε βαθιά νυχτωμένοι ο αγώνας δεν τελείωσε τώρα αρχίζει!

http://aktines.blogspot.gr 

Ο ΕΠΙΤΙΜΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ ΒΑΣ. ΝΙΚΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ ΤΗΝ ΨΕΥΤΟΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

Ο ΕΠΙΤΙΜΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ

ΒΑΣ. ΝΙΚΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ ΤΗΝ ΨΕΥΔΟΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

Σὲ ὁμολογιακὴ καὶ θαρραλέα ἐπιστολή του πρὸς τὸν π. Θεόδωρο Ζήση

12 Ἰουλίου 2017

Πρὸς

Τὸν Αἰδεσιμολογιώτατον

Πρωτοπρεσβύτερον

Πατέρα Θεόδωρον Ζήσην

Περαία Θεσσαλονίκης

Σεβαστὲ Πατέρα Θεόδωρε,

Ἀπὸ πολλοῦ χρόνου ἤθελα νὰ ἐπικοινωνήσω μαζί Σας διὰ τηλεφώνου, ἀλλὰ δὲν κατέστη δυνατόν, γι᾽ αὐτὸ καὶ ἀποφάσισα νὰ Σᾶς γράψω τὴν παροῦσαν ἐπιστολή. Ὁ λόγος εἶναι ἡ μεγάλη ὑποχρέωση ποὺ αἰσθάνομαι στὸ σεβαστὸ πρόσωπό Σας, νὰ Σᾶς εὐχαριστήσω ὡς ἁπλὸ μέλος τῆς Ἐκκλησίας Τοῦ Χριστοῦ, γιὰ τοὺς ἀγῶνες ποὺ ἀναλάβατε μὲ πρωτοχριστιανικὸ ζῆλο καὶ ἁγιοπατερικὸ θυσιαστικὸ πνεῦμα ὑπὲρ τῆς διαφυλάξεως ἀλωβήτου καὶ ἀκεραίας τῆς ἀμώμητης ὀρθόδοξης πίστεώς μας, ἰδιαίτερα μετὰ τὴν σύγκληση τῆς δῆθεν πανορθόδοξης ψευτοσυνόδου τῆς Κρήτης, ἡ ὁποία κάθε ἄλλο παρά «ὀρθόδοξη» ἀπεδείχθη, ἀφοῦ ἀπομακρύνθηκε τῆς ὀρθόδοξης συνοδικῆς καὶ πατερικῆς παραδόσεως, υἱοθετήσασα πλήρως τὴν παναίρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ, ἀναγνωρίζοντας γιὰ πρώτη φορὰ τὸν παπισμὸν καὶ προτεσταντισμὸν ὡς «ἐκκλησίες», ἐνῶ οἱ πάντες γνωρίζομε ὅτι πρόκειται γιὰ αἱρέσεις, ποὺ καταδικάσθηκαν συνοδικῶς καὶ ἑπομένως εἶναι ἐκτὸς τοῦ Σώματος τῆς «Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας». Ἐσεῖς, ἐχόμενος τῶν «πατρικῶν παραδόσεων», μὲ τὸ ἀκαδημαϊκό Σας κῦρος, τὶς ἀκένωτες ἁγιοπατερικὲς γνώσεις Σας καὶ προπάντων τὴν ἀταλάντευτη ὀρθόδοξη πίστη Σας, ἀγωνίζεσθε γιὰ τὴν τήρηση τῶν Ἱερῶν Κανόνων καὶ τὴν κανονικὴ εὐταξία στὴν Ἐκκλησία, ὡς ἐξέχων ἱερεὺς αὐτῆς, προβάλλοντας τὰ ἱερατικά Σας στήθη, ὥστε νὰ μὴν περάσουν στὸ Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας οἱ ἀντορθόδοξες καὶ ἄκρως αἱρετικὲς ἀποφάσεις τῆς ὡς εἴρηται ψευτοσυνόδου, φθάνοντας μέχρι τῆς διακοπῆς τῆς μνημόνευσης τοῦ ἐπιχωρίου μητροπολίτη, ὡς αἱρεσιάζοντος, λόγω τῆς υἱοθετήσεως ἐκ μέρους του τῶν ἀποφάσεων τῆς ψευτοσυνόδου τῆς Κρήτης, ὅπως ἐπιτάσσουν οἱ ἱεροὶ κανόνες, τοὺς ὁποίους μετ᾽ εὐλαβείας πιστῶς ἐφαρμόζετε, ὅπως πιστῶς καὶ ἀκλινῶς τοὺς ἐδιδάσκατε ἀπὸ τῆς πανεπιστημιακῆς ἕδρας, τιμώντας ἔτσι τὴν ἀκαδημαϊκή Σας ἰδιότητα. Τὸ σθένος Σας, ἡ σύνεση καὶ μετριοπάθεια, ἡ διάκριση, ἡ σταθερότητα καὶ ἡ ἀταλάντευτη προσήλωσή Σας στὶς ἁγιογραφικὲς καὶ ἁγιοπατερικὲς παραδόσεις εἶναι αὐτὰ ποὺ Σᾶς διακρίνουν στοὺς ἀγῶνες Σας γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία καὶ ποὺ ἐμπνέουν σὲ μᾶς τοὺς ἁπλοὺς πιστοὺς αἰσιοδοξία καὶ πίστη.

Ἐμεῖς οἱ ἁπλοὶ χριστιανοὶ αἰσθανόμαστε προδομένοι ἀπὸ τήν «Διοικοῦσα» Ἐκκλησία, ἐννοῶ τὰ διοικητικά της ὄργανα, ὅπως τὴν Ἱερὰ Σύνοδο, τὸν Ἀρχιεπίσκοπο καὶ τοὺς ἐπισκόπους, οἱ ὁποῖοι στὴν συντριπτική τους πλειοψηφία εἶναι ἐπιλήσμονες τῆς ἱερωσύνης τους, «μεριμνῶντες καὶ τυρβάζοντες περὶ πολλά» ἄλλα, τὰ ὁποῖα ὅμως δυστυχῶς δὲν εἶναι  μόνο ἁπλῶς περιττά, ἀλλὰ εἶναι καὶ ἄκρως ἐπικίνδυνα καὶ πνευματικῶς θανατηφόρα, ἀφοῦ εἶναι αἱρετικὰ καὶ ἀντορθόδοξα. Ἀντὶ οἱ ἐπίσκοποι τῆς Ἐκκλησίας μας μὲ ἐπικεφαλῆς τὸν Πατριάρχη καὶ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο νά «ὀρθοτομοῦν τὸν λόγον τῆς ἀληθείας» τοῦ Θεοῦ, ἀντὶ νὰ πολεμοῦν μὲ κάθε μέσον καὶ ἐν παντὶ καὶ πάντοτε τὶς ποικιλώνυμες αἱρέσεις, καὶ κυρίως τὴν παναίρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ, αὐτοὶ ἀφήνουν ἐγκαταλελειμμένα τὰ ποίμνιά τους «εἰς βοράν» τῶν αἱρετικῶν λύκων, ἀσχολούμενοι μὲ τά «φαγοπότια» καὶ «τσιμπούσια», τοὺς βδελυροὺς ἐναγκαλισμοὺς καὶ πομπώδεις φαρισαϊκοὺς ἀσπασμοὺς μετὰ τῶν αἱρετικῶν ἐκπροσώπων τοῦ πάπα καὶ τῶν προτεσταντῶν, ἀναλισκόμενοι σὲ ἐπιδεικτικοὺς ἀτέρμονες διαλόγους ὑπὲρ δῆθεν «τῆς τῶν πάντων ἑνώσεως», καταπατώντας ἔτσι ἀπροκάλυπτα ὄχι μόνο τοὺς ἀπαγορευτικοὺς ὅλων αὐτῶν τῶν βδελυρῶν ἐκδηλώσεων θείους καὶ ἱεροὺς κανόνες τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας, ἀλλὰ καὶ αὐτὸ ἀκόμη τὸ Ἅγιον καὶ ἱερὸν Εὐαγγέλιον, τὸ ὁποῖον παραγγέλλει ρητῶς«αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ πρώτην καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ, εἰδὼς ὅτι ἐξέστραπται ὁ τοιοῦτος καὶ ἁμαρτάνει..» (Τίτ. γ´ 10). Καὶ ὁ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης, ὁ μαθητὴς τῆς ἀγάπης, λέγει ὅτι ἐκεῖνος ποὺ ἀθετεῖ τὴ διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ καὶ δὲν μένει πιστὸς σ᾽ αὐτὴν τηρώντας την μὲ ἀκρίβεια, δὲν ἔχει τὸν Θεὸν μέσα του, ἀλλὰ εἶναι χωρισμένος ἀπὸ αὐτόν, καὶ αὐτὸν τὸν ἄνθρωπο, δηλαδὴ τὸν αἱρετικό, «μὴ λαμβάνετε εἰς οἰκίαν καὶ χαίρειν αὐτῷ μὴ λέγετε» (Β´ Ἰω. 10). Αὐτοὶ ὅμως οἱ πατριάρχες, οἱ ἀρχιεπίσκοποι καὶ ἐπίσκοποι, ὅσοι ἀκολουθοῦν τὴν παναίρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ, ὄχι μόνο ἀνταλλάσσουν χαιρετισμὸν μὲ τὸν ἀρχιαιρεσιάρχη Πάπα, ἀλλὰ καὶ εἰς τοὺς ὀρθοδόξους ναοὺς τὸν ὑποδέχονται καὶ συμπροσεύχονται μαζί του καὶ ἐναγκαλίζονται ὡς ἀδελφοὶ περιπόθητοι καὶ ἐπιπόθητοι! Καὶ τὸ χειρότερο, μετέχουν, ἂν καὶ ὀρθόδοξοι, στὸ σιωνιστικὸ Παγκόσμιο Συμβούλιο τῶν Ἐκκλησιῶν καὶ παρακάθηνται σὲ κοινὰ τραπέζια τρώγοντες καὶ πίνοντες μὲ παπικούς, προτεστάντες, μουσουλμάνους, βουδδιστές, ἰνδουϊστὲς καὶ ὅ,τι ἄλλο βάλλει ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου ὡς δῆθεν «ἐκκλησία», προδίδοντες ἔτσι τὴν ὀρθόδοξη πίστη μας, καί «ὀρθοτομοῦντες (ἀντὶ τῆς ἀληθείας) τὸν λόγον τῆς πανθρησκείας», ὡς γνήσια τέκνα τοῦ οἰκουμενισμοῦ! Ὅλοι αὐτοὶ οἱ «κύριοι», (διότι πῶς ἀλλιῶς νὰ τοὺς πεῖ κανείς, ἀφοῦ ὡς αἱρεσιάρχες ἀπώλεσαν πλέον τὴν χάρη τῆς ἱερωσύνης καὶ δὲν θεωροῦνται ὡς ἐκ τούτου ἐπίσκοποι καὶ πατριάρχες), ἐξακολουθοῦν νὰ συμπεριφέρονται ὡς ἐπίσκοποι, νὰ εἰσέρχονται εἰς τοὺς ἱεροὺς ναούς, ἀκόμη δὲ καὶ εἰς τὸ θυσιαστήριον ἐντὸς τοῦ Ἱεροῦ Βήματος, καὶ περιβεβλημένοι τὶς αὐτοκρατορικὲς ἁλουργίδες νὰ καμαρώνουν «ὡς δεσπότες καὶ αὐθέντες», διεκδικοῦντες ἔτσι τὴν ἀπόλυτη ἐξουσία τοῦ «ἀλαθήτου», μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἔχουμε δυστυχῶς καὶ ἐμεῖς οἱ ὀρθόδοξοι χριστιανοί, ἀντὶ ἕνα ἀλάθητο πάπα, τόσους ἀλάθητους, ὅσοι καὶ οἱ αἱρεσιάρχες οἰκουμενιστὲς ἐπίσκοπο!

Ἐσεῖς, πατέρα Θεόδωρε, ἐγκαίρως, ἐπικαίρως καὶ εὐκαίρως διαγνώσατε τὸν κίνδυνον καὶ ὀρθώσατε τὸ ὀρθόδοξο ἀνάστημά σας καταδικάζοντας ὅλους αὐτοὺς τοὺς πατριάρχες, ἀρχιεπισκόπους καὶ ἐπισκόπους ὡς αἱρεσιάρχες, ἐπειδὴ ἐγκολπώθηκαν τὴν παναίρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ καὶ ἐπρόδωσαν ἔτσι τὴν ὀρθοδοξία μας. Ἡ γενναία ἀπόφασή Σας νὰ διακόψετε τὴν μνημόνευση τοῦ μητροπολίτη Θεσσαλονίκης ὡς αἱρεσιάρχου οἰκουμενιστῆ, ἀναλαμβάνοντας ἀγώνα πρὸς ὑπεράσπιση τῆς φιλτάτης ὀρθοδοξίας, Σᾶς ἀνύψωσε στὶς συνειδήσεις τῶν πιστῶν ὡς ἄλλον Ἅγιον Μᾶρκον τὸν Εὐγενικόν, τὸν Ἀνθενωτικόν, ἀλλὰ καὶ ὡς ἄλλον Ἅγιον Μ. Φώτιον, κι ἀκόμη ὡς ἄλλον Ἅγιον Γρηγόριον Παλαμᾶν, τὰ ἀνεξίτηλα ὀρθόδοξα ἴχνη τῶν ὁποίων ἀκολουθεῖτε πιστῶς καὶ ἀπαρασαλεύτως! Στὸ πάνσεπτο πρόσωπό Σας ὅλοι ἐμεῖς οἱ ἁπλοὶ ὀρθόδοξοι χριστιανοὶ ἀναγνωρίζομε τὸν μεγάλο μαχητὴ τῆς πίστως, τὸν ἀρχηγὸ τοῦ ἀντιαιρετικοῦ ἀγώνα κατὰ πάσης αἱρέσεως, κυρίως δὲ τῆς σύγχρονης αἱρετικῆς πανώλους τοῦ οἰκουμενισμοῦ. Νὰ εἶστε βέβαιος, πατέρα Θεόδωρε, ὅτι χιλιάδες καὶ μυριάδες πιστῶν ἀνὰ τὸν κόσμον βρίσκονται κάτω ἀπὸ τὸ λάβαρο τῶν δικῶν Σας ἀντιαιρετικῶν ἀγώνων, ἕτοιμοι νὰ θυσιαστοῦν γιὰ τὴν ὀρθόδοξη πίστη μας!

Τὸ κατ᾽ ἐμὲ πρέπει κατ᾽ ἀρχὴν νὰ δηλώσω ὅτι οὔτε θεολόγος εἶμαι, οὔτε ἔχω τέτοιες καὶ τόσες γνώσεις ποὺ νὰ μοῦ ἐπιτρέπουν νὰ ὁμιλῶ γιὰ πολὺ λεπτὰ ὅσο καὶ κρίσιμα θέματα τῆς πίστεώς μας. Γι᾽ αὐτὸ παρακαλῶ πολὺ νὰ συγχωρέσετε τὰ ὅποια τυχὸν σχετικὰ λάθη ἐντοπίσετε στὴν ἐπιστολή μου αὐτή. Φρονῶ ὅμως ταπεινῶς ὅτι τὸ γεγονὸς ὅτι εἶμαι βαπτισμένος «εἰς τὸ Ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος» καὶ ὡς ἐκ τούτου ἔχω ἐνδυθῆ Τὸν Χριστὸν κατὰ τὴν διαβεβαίωση τοῦ Ἀπ. Παύλου, μοῦ δίνει τὸ δικαίωμα, ἀλλὰ καὶ μοῦ ἐπιβάλλει τὴν ὑποχρέωση ὡς χριστιανοῦ, νὰ ἀγωνίζομαι γιὰ τὴν πίστη μου, ὁμολογώντας κυρίως αὐτὴν ἐν παντὶ καὶ πάντοτε. Σὲ θέματα πίστεως ὅλοι οἱ χριστιανοὶ πρέπει νὰ ἀγωνιζόμαστε, χωρὶς νὰ σκοντάφτομε σὲ τίτλους καὶ περγαμηνές. Εἶμαι χριστιανὸς ὀρθόδοξος καὶ ὁμολογῶ τὴν πίστη μου, ἀναλαμβάνοντας ὁποιαδήποτε θυσία πρὸς ὑπεράσπισή της. Τάσσομαι κάτω ἀπὸ τὸ πετραχήλι Σας, πατέρα Θεόδωρε, στὸν μεγάλο ἀντιαιρετικὸ ἀγώνα, χωρὶς αὐτὸ νὰ ἔχει γιὰ κανέναν ἄλλο κάποια ἰδιαίτερη σημασία. Γιὰ μένα ὅμως συνιστᾶ πράξη ὁμολογίας, τὴν ὁποία αἰσθάνομαι ὑποχρεωμένος νὰ κάνω ὡς ἁπλός, ἀφανὴς καὶ ἐλάχιστος χριστιανός. Καὶ ναὶ μὲν δὲν διαθέτω, ὅπως εἶπα, θεολογικὲς γνώσεις καὶ συνεπῶς δὲν μπορῶ νὰ μιλήσω γιὰ εἰδικὰ δογματικὰ θέματα, πλὴν ὅμως διαθέτω τὶς βασικὲς γνώσεις τῆς πίστεώς μας, ὅπως μᾶς τὶς δίδαξαν τὰ ὡραῖα ἐκεῖνα παλιὰ χρόνια τῆς δεκαετίας τοῦ πενήντα (1950) οἱ δάσκαλοί μας στὸ σχολεῖο, Δημοτικὸ καὶ Γυμνάσιο, οἱ ὁποῖες μοῦ ἐπιτρέπουν νὰ πῶ καὶ νὰ διακηρύξω ὅτι ὁ παπισμὸς δὲν εἶναι ἐκκλησία, ἀλλὰ αἵρεση. Εἰδικότερα μὲ βάση ἐκεῖνες τὶς ἐγκύκλιες, «θεολογικές», ἐλλιπεῖς, ἀλλὰ καθόλου ἀτελεῖς, γνώσεις μου ἔμαθα νὰ λέω ὅτι: «τὸ 1054 μ.Χ. ἡ Ἐκκλησία Τοῦ Χριστοῦ ἐσχίσθη στὰ δύο, σὲ Ἀνατολικὴ καὶ Δυτική, προσδιορισμοὶ γεωγραφικοί, οἱ ὁποῖοι ὅμως μὲ τὸν καιρὸ προσέλαβαν δογματικὸ περιεχόμενο. Ἡ Δυτικὴ ἐκκλησία μὲ ἡγέτη τὸν πάπα Ρώμης ἀπομακρύνθηκε δογματικῶς ἀπὸ τὴν Ἀνατολικὴ Ἐκκλησία, ἀπώλεσε τὴν καθαρότητα τῆς πίστεως μὲ νοθεύσεις ἀποκλειστικῶς παπικῆς ἐμπνεύσεως, ποὺ δὲν στηρίζονται στὶς Γραφὲς παρὰ πᾶσαν ἔρευναν αὐτῶν, καὶ προσέλαβε κοσμικὴ ὀργάνωση μεταξελιχθεῖσα σὲ Κράτος, τὸ ὁποῖον τῆς ἐστέρησε τὴν ἐκκλησιαστικὴ της ὀντότητα. Πρόκειται γιὰ τὸ γνωστὸ κρατίδιο τοῦ Βατικανοῦ. Ἔτσι ἀναφερόμενοι σ᾽ αὐτὴν δὲν μποροῦμε πλέον νὰ κάνομε λόγο γιὰ Ἐκκλησία καὶ μάλιστα γιὰ Ἐκκλησία Τοῦ Χριστοῦ, οὔτε βέβαια καὶ γιὰ χριστιανικὴ πίστη μὲ τὴν ἔννοια τῆς ἀποκεκαλυμμένης ἀλήθειας, ἀλλὰ μόνο περὶ θρησκείας καὶ μάλιστα κρατικίστικης, ἡ ὁποία ὑποστηρίζεται ὡς ἀνθρώπινο πλέον κατασκεύασμα ἀπὸ τὶς δυνάμεις τοῦ Βατικανοῦ, οἱ ὁποῖες τὴν στηρίζουν ἀνὰ τὸν κόσμον. Ὅπως ἐξελίχθηκε λοιπὸν ἡ Δυτική-Παπική «ἐκκλησία» ἀπώλεσε τόν «ἀποκαλυπτικό» της χαρακτήρα καὶ περιέπεσε σὲ ἀνθρώπινο ὀργανισμὸ μὲ ἀποτέλεσμα νὰ μὴν θεωρεῖται πλέον Ἐκκλησία, οὔτε πίστη. Ὁ πάπας τῆς Ρώμης κατ᾽ ἐπίφαση θεωρεῖται ἐκκλησιαστικὸς ἡγέτης, ἐνῶ στὴν πραγματικότητα δὲν εἶναι παρὰ πολιτικός-κρατικὸς ἄρχων». (ἀπὸ τὸ βιβλίο μου: «Η ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΑΘΕΟΣ» σελ. 112). Ὅλα αὐτὰ βεβαίως εἶναι ξένα πρὸς τὸν χριστιανισμὸ τοῦ Εὐαγγελίου καὶ ἀποβλητέα ἀπὸ τὸ Σῶμα τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας Τοῦ Χριστοῦ. Αὐτὲς τὶς στοιχειώδεις βασικὲς γνώσεις τῆς πίστεώς μας εἶμαι βέβαιος, πατέρα Θεόδωρε, ὅτι τὶς ἐγνώριζαν καλλίτερα ἀπὸ ἐμένα καὶ ὅλοι ἐκεῖνοι ποὺ συμμετεῖχαν στὴν ψευτοσύνοδον τοῦ Κολυμπαρίου τῆς Κρήτης, καὶ παρόλα αὐτὰ προχώρησαν στὴν ἐπαίσχυντη πράξη τῆς ἀναγνώρισης τοῦ παπισμοῦ ὡς Ἐκκλησίας, προδίδοντας, ὅπως προεῖπα, μὲ τὸν τρόπον αὐτὸν τὴν ὀρθόδοξη πίστη μας. Ὀρθῶς λοιπὸν καὶ δικαίως Ἐσεῖς, πάτερ Θεόδωρε, τοὺς κατηγορεῖτε ὡς αἱρεσιάρχες καὶ διακόψατε τὴν μνημόνευση ὅλων ἐκείνων ποὺ δέχονται τὴν ἀπόφαση αὐτὴ τῆς ψευδοσυνόδου τοῦ Κολυμπαρίου, κολυμπώντας στὰ λασπόνερα τῆς αἱρέσεως καὶ τῆς πλάνης.

Τελειώνοντας δεχθεῖτε Σᾶς παρακαλῶ τὶς ἄπειρες εὐχαριστίες μου γιὰ τὸν μεγάλο ἀγώνα ποὺ ἀναλάβατε καὶ νὰ εἶστε πλέον ἢ βέβαιος ὅτι θὰ στεφθῆ ὑπὸ πλήρους ἐπιτυχίας, ὅπως κάθε ἀγώνας ποὺ δόθηκε ἀνὰ τοὺς αἰῶνες γιὰ τὴν ὑπεράσπιση τῆς πίστεως, διότι τὸ εἶπε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός: «θαρσεῖτε ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον»! Περιττὸν νὰ Σᾶς βεβαιώσω ὅτι τάσσομαι ὡς ἁπλὸς χριστιανὸς στὸ πλευρό Σας, ὄχι γιατὶ Ἐσεῖς μὲ χρειάζεστε, ἀλλὰ διότι ἐγὼ τὸ αἰσθάνομαι ὡς ἀνάγκη. Γι᾽ αὐτὸ καὶ Σᾶς παρακαλῶ νὰ δεχθεῖτε αὐτὴν τὴν διαβαβαίωσή μου. Σᾶς εὐχαριστῶ καὶ πάλι γιὰ τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖον μᾶς στηρίζετε στὴν ὀρθόδοξη πίστη μας καὶ Σᾶς εὔχομαι ὁ Θεὸς τῶν Πατέρων ἡμῶν νὰ Σᾶς ἐνισχύει στὸν δύσκολο ἀγώνα Σας καὶ νὰ Σᾶς χαρίζει πολλὰ καὶ καρποφόρα γιὰ τὴν πίστη μας ἔτη, εὐλογημένα καὶ πάνω ἀπ᾽ ὅλα ὀρθόδοξα χριστιανικά.

http://aktines.blogspot.gr 

ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΣ ΣΚΟΤΑΔΙΣΜΟΣ

Πελίτης Ιωάννης, Θεολόγος

Έχοντας προηγηθεί η καταλήστευση της δημόσιας και της ιδιωτικής περιουσίας μας – αίμα και ιδρώτας γενεών – με υπογραφές προδοτικές για ένα χρέος πολλαπλάσιο του πραγματικού, που οδήγησε χιλιάδες σε αυτοκτονία -μπορούσαν να σωθούν κάποιοι από αυτούς με λίγη εκκλησιαστική φροντίδα- και ακολουθώντας η πλημμύρα από αλλόφυλους οργανωμένους να μας υποτάξουν, μόνο ο Χριστός και η ψυχή μας έμειναν, που δεν μπορούν να πάρουν, αν δεν το επιτρέψουμε (Αγ. Κοσμάς ). Αλλά ακριβώς εκεί βρίσκεται ο στόχος.

Όταν άρχισε ο λαός να γονατίζει απ’ την ολόπλευρη επίθεση πολιτικών, δημοσιογράφων, συνδικαλιστών, τραπεζιτών, που συνόδευαν κήρυκες του αθεϊσμού, της αγραμματοσύνης, της διαστροφής και της δουλείας, κάποια άλλα χέρια ρασοφορεμένα, κάρφωσαν πισώπλατα την πίστη, την καρδιά του, με γραφίδες που υπέγραψαν ως εκκλησίες τις αιρέσεις. Δηλαδή εξίσωσαν βλάσφημα τον Αληθινό Θεό με τους ψευτόθεους, απεμπολώντας το αίμα αμέτρητων μαρτύρων, που θυσιάστηκαν γι΄ αυτή την πίστη και αγνοώντας άπειρες ψυχές στον άδη εξαιτίας της πλάνης των αιρέσεων. 

Τελικός σκοπός η εξαφάνιση της Εκκλησίας του μοναδικού Θεανθρώπινου οργανισμού και πολιτισμού, που εγγυάται αιώνια ζωή με αναμφισβήτητα σημεία. Πριν από χρόνια δήλωναν σε παπικό περιοδικό, οι οικουμενιστές, ότι θα ανοίξει η Ορθόδοξη Εκκλησία στους άλλους χριστιανούς (Ορθόδοξοι και αιρετικοί στην ίδια μάντρα; ) και θα την εκσυγχρονίσει (υποτάσσοντας το αιώνιο στο χρονικό, το αθάνατο στον θάνατο; Ξανά μεσαίωνας δηλαδή ).

Η αποτυχημένη από πολλά πανορθόδοξη στην Κρήτη, ήταν φαίνεται η πρώτη πράξη του σχεδίου, όπως προκύπτει απ’ την δήλωση του πάπα, ότι «το πρώτο βήμα έγινε».

Το ότι μετά απ’ όσα γράφτηκαν από τότε, δεν ζήτησαν οι υπογράψαντες συγνώμη από τον λαό, που δεν τους εξουσιοδότησε και δεν ενέκρινε την στάση τους ούτε εκ των υστέρων, το ότι δεν διόρθωσαν έστω με εισαγωγικά το «εκκλησίες» (και παρά την καθησυχαστική αναγνώριση του δικαίου των ενστάσεων με την εγκύκλιο «προς τον λαό» ), δείχνει ότι οι θέσεις τους είναι αμετάκλητες. Εμμονή στην άγνοια ή την πλάνη; Ευρωαργύρια; Κάτι  χειρότερο;

Η ανακοίνωση της πλειοψηφίας των ηγουμένων του Αγίου Όρους επιδείνωσε το πρόβλημα, δίνοντας άλλοθι στους αδιάφορους να μην ασχοληθούν, παρ’ ό,τι η ουδετερότητα των χλιαρών είναι συνέργεια στην πνευματική γενοκτονία των Ορθοδόξων.

Η ψευτοσύνοδος αυτή κατέδειξε το βάθος και την έκταση της αλλοτρίωσης μεγάλου μέρους κλήρου και λαού, που οφείλεται κυρίως στην έλλειψη της αποφατικής Ορθόδοξης Θεολογίας απ’ την παιδεία του, και την συνεπαγόμενη αδυναμία του να διαμορφώσει αποφατική ανθρωπολογία στις τέχνες, στην πολιτική, τις επιστήμες, την καθημερινότητα. Η απόρριψη κάθε «ακαταλαβίστικου» από οίηση παντογνωσίας που διακρίνει όποιον φαντάζεται ότι μπορεί με νου κτιστό και μεταπτωτικό να καταλάβει και τον Άκτιστο, οδήγησε στο να αντιτάσσουμε στον θεό των αιρετικών, θεό καταληπτό, ανακυκλώνοντας την πτώση. Αγνοήσαμε ότι ακατάληπτος είναι και ο άνθρωπος που διαστέλλεται απ’ την Χάρη ώστε να «χωράει» τον Αχώρητο, και την κτίση όλη, αφού δεν εξαιρείται απ’ την αγάπη του κανένα κτίσμα (καύσις καρδίας και υπέρ δαιμόνων, Αγ. Ισαάκ ). Αυτός ο άνθρωπος, και μόνος του μαζί με το Αγιο Πνεύμα, είναι συνοδός – συμφωνία, σύμπραξη με τον Θεό, Ορθοδοξία.

Αν στον λαό δεν επιβάλλονταν κριτήρια ξένα στη ζωή του, για να τον κάνουν μερικώς αιρετικό στην πράξη, πιο εύκολα θα καταλάβαινε ότι ο θεός των αιρετικών απρόσιτα κλειστός στα κτίσματα, τα εγκαταλείπει στην κτιστότητα τους και ούτε στον Παράδεισο δεν έχουν μετοχή στην άκτιστη ζωή, αλλά σε μια κτιστή ευτυχία παρατεινόμενη στο διηνεκές σαν φυλακή.

Ο Χριστός τους δεν σταυρώνεται από αγάπη , ασύλληπτη και από τους Αγγέλους, για των άνθρωπο, αλλά για την ικανοποίηση ενός θείου θελήματος, που θίχτηκε από την παρακοή των πρωτοπλάστων. Δεν παρηγορεί με αίσθηση άφεσης στην εξαγόρευση, και με πρόγευση αιώνιας ζωής στο αίμα Του, που ούτε θάνατος, ούτε αντίλογος θα διαψεύσουν.

Τέτοια αισθητήρια, που χαρίζονται σ’ όποιον αξιώνεται δίψα Θεού, συμμαρτυρούν ότι ο Χριστός τους δεν μοσχοβολάει Ανάσταση απ’ τον Επιτάφιο δίνοντας και το Πάσχα θρίαμβο στον θάνατο. Γι’ αυτό η ζωή τους δυναστεύεται από αμνησία του θανάτου, απωθώντας τον με φόβο στο υποσυνείδητο.

Αδυνατώντας να θεμελιώσουν μνήμη θανάτου στην ανάσταση που τον μεταβάλλει σε κοίμηση, στηρίζουν την επικράτηση τους σε βασανιστική θανάτωση όσων αντιστάθηκαν στην πλάνη τους και τις ψυχωτικές απόπειρες τους για κοσμοκρατορία. Νομίζουν πως σκοτώνουν τον θάνατο στα σώματα των άλλων και ότι απαλλάσσονται έτσι από τους εχθρούς. Ιδιαίτερα όσους η ζωή τους μαρτυρεί πεποίθηση ανάστασης, εκθέτοντας τον θεό τους ως ανίσχυρο στον θάνατο.

Η βία ενάντια στους Ορθοδόξους που αντιστέκονται στον οικουμενισμό (Χριστιανισμό χωρίς Χριστό ) προτείνοντας Ορθόδοξη οικουμενικότητα, είναι ένα ακόμα δείγμα πού βρίσκεται η πλάνη:  Η Ορθοδοξία δεν εκβιάζει. Αυτοί που το επιχειρούν, μην αμφιβάλουν ότι απ’ την θριαμβεύουσα, που ισχύουν οι Θεόπνευστοι κανόνες, όπως και απ’ τη συνείδησή μας, το προσωπικό θυσιαστήριο κάθε πιστού, καταδικάζονται.

Ευγνωμονούμε όσους αγωνίζονται ενάντια  στον κοσμοκράτορα να κρατηθεί ανόθευτη η πίστη που αφθαρτίζει. Η δίωξη τους προξενεί Χαρά που δεν παλιώνει. Η θλίψη, για τους φιλοαιρετικούς που δεν εννοούν να καταλάβουν ότι οι Κανόνες δεν είναι απρόσωποι ρυθμιστές συμπεριφοράς, αλλά όριο στο θάνατο απ’ τον Άρχοντα της ζωής.

Όσοι ασυμβίβαστοι, έστω και με κάποια υπερβολή σε κάποιες στιγμές, δεν αγωνίζονται για μιαν άποψη με νοοτροπία νίκης ενάντια στην αντίπαλη άποψη, σαν κάποιους που καταδικάζουν το κακό απ’ έξω, δίχως να  το παίρνουν ούτε μια στιγμή στην πλάτη, αλλά γιατί γνωρίζουν ότι «ειρήνη» με αιρετικούς είναι έχθρα κατά του Χριστού, και των αιρετικών, γιατί αφαιρούν και απ’ αυτούς την μόνη ελπίδα να απομυθοποιηθεί ο θεός τους και να επιστρέψουν στην αυθεντική εκκλησία των προγόνων τους και να σωθούν.

Καιρός να διαβαστεί σωστά η ανιδιοτέλεια και η θυσιαστικότητα των διωκομένων και ν’ αντιληφθούν κάποιοι, ότι η διοίκηση είναι για να διακονεί την Εκκλησία κι όχι για να την δυναστεύει και χωρίς ανάλογο ανάστημα. Ας στρέψει στους πραγματικούς εχθρούς της τον δυναμισμό της για ν’ αντισταθεί διαλεγόμενη στην καλπάζουσα αποχριστιανοποίηση της κοινωνίας και, αν κηρυχθεί σε διωγμό, να απαιτήσει την  περιουσία της και την απαλλαγή των πολιτών απ’ την αντίστοιχη φορολογία.

Είναι επίσης ώριμο, όσοι Ιεράρχες προς τιμήν τους αντιτάσσονται ανένδοτα στην αλλοτρίωση, ν’ αποφασίσουν με ποιον τρόπο θα ηγηθούν στο αυθόρμητο κίνημα των συνειδητών πιστών, που ως ακέφαλο, αδυνατεί ακόμη να αναπτύξει την δυναμική του, μέχρι που να συγκληθεί μια αληθινή Σύνοδος εν Αγίω Πνεύματι, με αδιάβλητα πρόσωπα και μεθόδους, για την καταδίκη όποιας πρακτικής και νοοτροπίας, που ενδίδει σε αλλοτρίωση της Ορθοδοξίας στο δόγμα, στη λατρεία και στο ήθος. Ίσως η καταγγελία του Ηγουμένου της Μονής Λογγοβάρδας – που συνυπογράφουμε συγχαίροντες τον για την τόλμη και την ευστοχία – να είναι η λαβή για τέτοια αρχή. Άλλες «λύσεις» που δεν θεμελιώνονται στους κανόνες και την πρακτική της Εκκλησίας, τώρα ιδιαίτερα αν συνοδεύονται από οφέλη, πρέπει μάλλον να αποκλειστούν.

Με την βεβαιότητα ότι δεν πρόκειται να επικρατήσουν αλλότριοι, προσευχή, αντίσταση και συνοχή. 

17/8/2017

https://epanastasilae.blogspot.gr  

ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΕΛΙΤΗΣ: ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΣ ΣΚΟΤΑΔΙΣΜΟΣ

Πελίτης Ιωάννης, Θεολόγος

Έχοντας προηγηθεί η καταλήστευση της δημόσιας και της ιδιωτικής περιουσίας μας – αίμα και ιδρώτας γενεών – με υπόγραφες προδοτικές για ένα χρέος πολλαπλάσιο του πραγματικού, που οδήγησε χιλιάδες σε αυτοκτονία, μπορούσαν να σωθούν κάποιοι από αυτούς με λίγη εκκλησιαστική φροντίδα και ακλουθώντας η πλημύρα από αλλόφυλους οργανωμένους να μας υποτάξουν, μονό ο Χριστός και η ψυχή μας έμειναν, που δεν μπορούν να πάρουν αν δεν το επιτρέψουμε (Αγ. Κοσμάς ). Αλλά ακριβώς εκεί βρίσκεται ο στόχος. Όταν άρχισε ο λαός να γονατίζει απ’ την ολόπλευρη επίθεση πολιτικών, δημοσιογράφων, συνδικαλιστών, τραπεζιτών, που συνόδευαν κήρυκες του αθεϊσμού, της αγραμματοσύνης, της διαστροφής και της δουλείας, κάποια αλλά χέρια ρασοφορεμένα, κάρφωσαν πισώπλατα την πίστη, την καρδιά του, με γραφίδες που υπέγραψαν ως εκκλησίες τις αιρέσεις. Δηλαδή εξίσωσαν βλάσφημα τον Αληθινό Θεό με τους ψευτόθεους, απεμπολώντας το αίμα αμέτρητων μαρτύρων, που θυσιάστηκαν γι΄αυτή την πίστη και αγνοώντας άπειρες ψυχές στον άδη εξαιτίας της πλάνης των αιρέσεων. 

Τελικός σκοπός η εξαφάνιση της Εκκλησίας του μοναδικού Θεανθρώπινου οργανισμού και πολιτισμού, που εγγυάται αιώνια ζωή με αναμφισβήτητα σημεία. Πριν από χρόνια δήλωναν σε παπικό περιοδικό, οι οικουμενιστές, ότι θα ανοίξει η Ορθόδοξη Εκκλησία στους άλλους χριστιανούς ( Ορθόδοξοι και αιρετικοί στην ίδια μάντρα; ) και θα την εκσυγχρονίσει (υποτάσσοντας το αιώνιο στο χρονικό, το αθάνατο στον θάνατο; Ξανά μεσαίωνας δηλαδή).

Η αποτυχημένη από πολλά πανορθόδοξη στην Κρήτη, ήταν φαίνεται η πρώτη πράξη του σχεδίου, όπως προκύπτει απ’ την δήλωση του πάπα, ότι «το πρώτο βήμα έγινε».

Το ότι μετά απ’ όσα γράφτηκαν από τότε, δεν ζήτησαν οι υπογράψαντες συγνώμη από τον λαό, που δεν τους εξουσιοδότησε και δεν ενέκρινε την στάση τους ούτε εκ των υστέρων, το ότι δεν διόρθωσαν έστω με εισαγωγικά το «εκκλησίες» ( και παρά την καθησυχαστική αναγνώριση του δικαίου των ενστάσεων με την εγκύκλιο «προς τον λαό» ), δείχνει ότι οι θέσεις τους είναι αμετάκλητες. Εμμονή στην άγνοια ήταν πλάνη; Ευρωαργύρια; Κάτι  χειρότερο;

Η ανακοίνωση της πλειοψηφίας των ηγουμένων του Αγίου Όρους επιδείνωσε το πρόβλημα, δίνοντας άλλοθι στους αδιάφορους να μην ασχοληθούν, παρ’ ό,τι η ουδετερότητα των χλιαρών είναι συνέργεια στην πνευματική γενοκτονία των Ορθοδόξων.

Η ψευτοσύνοδος αυτή κατέδειξε το βάθος και την έκταση της αλλοτρίωσης μεγάλου μέρους κλήρου και λαού, που οφείλεται κυρίως στην έλλειψη της αποφατικής Ορθόδοξης Θεολογίας απ’ την παιδεία του, και την συνεπαγόμενη αδυναμία του να διαμορφώσει αποφατική ανθρωπολογία στις τέχνες, στην πολιτική, τις επιστήμες, την καθημερινότητα. Η απόρριψη κάθε «ακαταλαβίστικου» από οίηση παντογνωσίας που διακρίνει όποιον φαντάζεται ότι μπορεί με νου κτιστό και μεταπτωτικό να καταλάβει και τον Άκτιστο, οδήγησε στο να αντιτάσσουμε στον θεό των αιρετικών, θεό καταληπτό, ανακυκλώνοντας την πτώση. Αγνοήσαμε ότι ακατάληπτος είναι και ο άνθρωπος που διαστέλλεται απ’ την Χάρη ώστε να «χωράει» τον Αχώρητο, και την κτίση όλη, αφού δεν εξαιρείται απ’ την αγάπη του κανένα κτίσμα (καύσις καρδίας και υπέρ δαιμόνων, Αγ. Ισαάκ ). Αυτός ο άνθρωπος, και μόνος του μαζί με το Άγιο Πνεύμα, είναι συνοδός – συμφωνία, σύμπραξη με τον Θεό, Ορθοδοξία.

Αν στον λαό δεν επιβάλλονταν κριτήρια ξένα στη ζωή του, για να τον κάνουν μερικώς αιρετικό στην πράξη, πιο εύκολα θα καταλάβαινε ότι ο θεός των αιρετικών απρόσιτα κλειστός στα κτίσματα, τα εγκαταλείπει στην κτιστότητα τους και ούτε στον Παράδεισο δεν έχουν μετοχή στην άκτιστη ζωή, αλλά σε μια κτιστή ευτυχία παρατεινόμενη στο διηνεκές σαν φυλακή. Ο Χριστός τους δεν σταυρώνεται από αγάπη , ασύλληπτη και από τους Αγγέλους, για των άνθρωπο, αλλά για την ικανοποίηση ενός θείου θελήματος, που θίχτηκε από την παρακοή των πρωτοπλάστων. Δεν παρηγορεί μα αίσθηση άφεσης στην εξαγόρευση, και με πρόγευση αιώνιας ζωής στο αίμα Του, που ούτε θάνατος, ούτε αντίλογος θα διαψεύσουν. Τέτοια αισθητήρια που χαρίζονται σ’ όποιον αξιώνεται δίψα Θεού, συμμαρτυρούν ότι ο Χριστός τους δεν μοσχοβολάει Ανάσταση απ’ τον Επιτάφιο δίνοντας και το Πάσχα θρίαμβο στον θάνατο. Γι’ αυτό η ζωή τους δυναστεύεται από αμνησία του θανάτου, απωθώντας τον με φόβο στο υποσυνείδητο. Αδυνατώντας να θεμελιώσουν μνήμη θανάτου στην ανάσταση που τον μεταβάλλει σε κοίμηση, στηρίζουν την επικράτηση τους σε βασανιστική θανάτωση όσων αντιστάθηκαν στην πλάνη τους και τις ψυχωτικές απόπειρες τους για κοσμοκρατορία. Νομίζουν πως σκοτώνουν τον θάνατο στα σώματα των άλλων και ότι απαλλάσσονται έτσι από τους εχθρούς. Ιδιαίτερα όσους η ζωή τους μαρτυρεί πεποίθηση ανάστασης, εκθέτοντας τον θεό τους ως ανίσχυρο στον θάνατο.

Η βία ενάντια στους Ορθοδόξους που αντιστέκονται στον οικουμενισμό (Χριστιανισμό χωρίς Χριστό) προτείνοντας Ορθόδοξη οικουμενικότητα, είναι ένα ακόμα δείγμα που βρίσκεται η πλάνη:  η Ορθοδοξία δεν εκβιάζει. Αυτοί που το επιχειρούν, μην αμφιβάλουν ότι απ’ την θριαμβεύουσα, που ισχύουν οι Θεόπνευστοι κανόνες, όπως και απ’ τη συνείδησή μας, το προσωπικό θυσιαστήριο κάθε πιστού, καταδικάζονται.

Ευγνωμονούμε όσους αγωνίζονται ενάντια  στον κοσμοκράτορα να κρατηθεί ανόθευτη η πίστη που αφθαρτίζει. Η δίωξη τους προξενεί Χαρά που δεν παλιώνει. Η θλίψη, για τους φιλοαιρετικούς που δεν εννοούν να καταλάβουν ότι οι Κανόνες δεν είναι απρόσωποι ρυθμιστές συμπεριφοράς, αλλά όριο στο θάνατοαπ’ τον Άρχοντα της ζωής. Όσοι ασυμβίβαστοι, έστω και με κάποια υπερβολή ή κάποιες στιγμές, δεν αγωνίζονται για μιαν άποψη με νοοτροπία νίκης ενάντια στην αντίπαλη άποψη, σαν κάποιους που καταδικάζουν το κακό απ’ έξω, δίχως να  το παίρνουν ούτε μια στιγμή στην πλάτη, αλλά γιατί γνωρίζουν ότι «ειρήνη» με αιρετικούς είναι έχθρα κατά του Χριστού, και των αιρετικών, γιατί αφαιρούν και απ’ αυτούς την μόνη ελπίδα να απομυθοποιηθεί ο θεός τους και να επιστρέψουν στην αυθεντική εκκλησία των προγόνων τους και να σωθούν.

Καιρός να διαβαστεί σωστά η ανιδιοτέλεια και η θυσιαστικότητα των διωκομένων και ν’ αντιληφθούν κάποιοι ότι η διοίκηση είναι για να διακονεί την Εκκλησία κι όχι για να την δυναστεύεικαι χωρίς ανάλογο ανάστημα. Ας στρέψει στους πραγματικούς εχθρούς της τον δυναμισμό της για ν’ αντισταθεί διαλεγόμενη στην καλπάζουσα αποχριστιανοποίηση της κοινωνίας και, αν κηρυχθεί σε διωγμό, να απαιτήσει την  περιουσία της και την απαλλαγή των πολιτών απ’ την αντίστοιχη φορολογία.

Είναι επίσης ώριμο, όσοι Ιεράρχες προς τιμήν τους αντιτάσσονται ανένδοτα στην αλλοτρίωση, ν’ αποφασίσουν με ποιον τρόπο θα ηγηθούν στο αυθόρμητο κίνημα των συνειδητών πιστών, που ως ακέφαλο, αδυνατεί ακόμη να αναπτύξει την δυναμική του, μέχρι που να συγκληθεί μια αληθινή Σύνοδος εν Αγίω Πνεύματι, με αδιάβλητα πρόσωπα και μεθόδους, για την καταδίκη όποιας πρακτικής και νοοτροπίας, που ενδίδει σε αλλοτρίωση της Ορθοδοξίας στο δόγμα, στη λατρεία και στο ήθος. Ίσως η καταγγελία του Ηγουμένου της Μονής Λογγοβάρδος – που συνυπογράφουμε συγχαίροντες τον για την τόλμη και την ευστοχία – να είναι η λαβή για τέτοια αρχή. Άλλες «λύσεις» που δεν θεμελιώνονται στους κανόνες και την πρακτική της Εκκλησίας, τώρα ιδιαίτερα αν συνοδεύονται από οφέλη, πρέπει μάλλον να αποκλειστούν.

Με την βεβαιότητα ότι δεν πρόκειται να επικρατήσουν αλλότριοι, προσευχή, αντίσταση και συνοχή. 

ΠΡΩΤΟΠΡ. ΑΓΓΕΛΟΣ ΑΓΓΕΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Η ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΗ ΑΛΛΟΙΩΣΗ ΠΟΥ ΕΠΕΦΕΡΕ Η ΨΕΥΔΟΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

Η ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΗ ΑΛΛΟΙΩΣΗ ΠΟΥ ΕΠΕΦΕΡΕ Η ΨΕΥΔΟΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

Ἐν Πειραιεῖ 14-7-2017

Πρωτοπρεσβ. π. Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλος, 

ἐφημ. Ἱ. Ν. Ἁγίας Παρασκευῆς Νέας Καλλιπόλεως Πειραιῶς

Συμπληρώθηκε τίς προηγούμενες ἑβδομάδες ἕνας χρόνος ἀπό τήν σύγκληση τῆς ψευδοσυνόδου τῆς Κρήτης, πού οὐσιαστικά δέν ἦταν οὔτε Ἁγία, οὔτε Μεγάλη, οὔτε Σύνοδος, ἀλλά μία οἰκουμενιστικῶν προδιαγραφῶν διευρυμένη Σύναξη τῶν δέκα ἀπό τούς δεκατέσσερεις Προκαθημένους τῶν Τοπικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν μετά τῶν συνοδειῶν τους. 

Καὶ μόνο ἡ ἀπουσία τῶν τεσσάρων Πατριαρχείων τῆς Ἀντιοχείας, τῆς Ρωσίας, τῆς Βουλγαρίας καί τῆς Γεωργίας, ποὺ ἐκπροσωποῦν περίπου τά 3/4  τῶν Ὀρθοδόξων, ἔπρεπε νὰ ἀναβάλει τὴν σύγκληση, μέχρι νὰ ἐπιτευχθεῖ ἡ συνεννόηση καὶ ἡ ἑνότητα. Ἡ ἔκφραση τῆς μεγάλης μας ἀνησυχίας καί ἀγωνίας καί τῆς καθέτου ἀντιθέσεώς μας ἀπέναντί της δικαιολογεῖται ἀπό τά παρακάτω γεγονότα.

Ἀντικανονικές συμπροσευχές

Μέ τό καλημέρα τῆς ψευδοσυνόδου ἔγιναν ἀντικανονικές συμπροσευχές. Ὁ οἰκουμενιστής Σεβ. Μητρ. Γέρων Περγάμου κ. Ἰωάννης Ζηζιούλας τέλεσε Θεία Λειτουργία τήν Κυριακή τῆς Πεντηκοστῆς τοῦ 2016 μέ τήν παρουσία Παπικών, Προτεσταντῶν καί Μονοφυσιτών[1].

Προετοιμασία

Ἦταν ἡ πρώτη φορὰ στὴν ἱστορία τῶν συνόδων, κατὰ τὴν ὁποία ἡ προετοιμασία διήρκεσε τόσο πολύ, ἐνενήντα τρία χρόνια! Αὐτὸ δείχνει ὅτι δὲν ὑπῆρχε οὔτε «εὔλογος αἰτία», οὔτε «ἐπείγουσα ἀνάγκη» γιὰ σύγκληση τῆς ψευδοσυνόδου, ἀλλὰ ἐξυπηρετήθηκαν ἄλλες ἐκκλησιαστικοπολιτικὲς σκοπιμότητες. Διότι, ἂν ὑπῆρχε «ἐπείγουσα ἀνάγκη», ὅπως πάντοτε συνέβαινε στὴν συνοδικὴ παράδοση μὲ τὴν ἐμφάνιση κάποιας αἱρέσεως, κάποιου σχίσματος ἢ ἄλλης ἐκτροπῆς, αὐτή ἔπρεπε νὰ ἀντιμετωπισθεῖ ἀμέσως ἐντὸς ὀλίγων μηνῶν ἢ ὀλίγων ἐτῶν.

Θεματολογία

Τὸ ἴδιο ἴσχυσε καὶ γιά τήν θεματολογία τῆς ψευδοσυνόδου. Ἀπό τά ἔξι τελικά θέματα, δύο μόνο εἴχαν τὸν χαρακτήρα τοῦ κατεπείγοντος, τὸ θέμα τῆς Διασπορᾶς καί τό θέμα τῶν σχέσεων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μέ τόν λοιπό χριστιανικό κόσμο. Τὰ ὑπόλοιπα τέσσερα θέματα, ὅπως τῆς ἀποστολῆς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας στόν σύγχρονο κόσμο, τῆς νηστείας, τῶν κωλυμάτων τοῦ γάμου, εἶναι αὐτονοήτως λελυμένα καὶ ἀπὸ τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ ἀπὸ τὴν Πατερικὴ καὶ Συνοδικὴ Παράδοση. Τό θέμα τῆς Διασπορᾶς ἔπρεπε νά διευθετηθεῖ μέ τήν δημιουργία Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν. Σέ καμία περίπτωση δέν ἔπρεπε νά συνεχιστεῖ τό ἀντικανονικό καί ἀντιεκκλησιαστικό φαινόμενο τῶν πολλῶν ἐπισκόπων σέ μία ἐπαρχία, οὔτε ἔπρεπε νά παραταθεῖ τό ἡμίμετρο τῶν ἐπισκοπικῶν συνελεύσεων. Τό θέμα τοῦ Αὐτονόμου ἔδειξε τὶς τάσεις πρωτοκαθεδρίας τῶν ἐκκλησιαστικῶν ἡγετῶν καὶ θὰ μποροῦσε βέβαια γιὰ λόγους εὐταξίας νὰ διευθετηθεῖ μετὰ ἀπὸ συνεννοήσεις, χωρὶς τὴν αἴσθηση τοῦ κατεπείγοντος.

Συμμετοχή Ἐπισκόπων

Ἄλλο μελανό σημεῖο τῆς Συνόδου ἦταν ἡ ἄρνηση κλήσεως καί ἐνεργοῦ συμμετοχῆς ὅλων τῶν ἐπισκόπων ὅλων τῶν Τοπικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, ὅπως γινόταν σὲ ὅλες τὶς Οἰκουμενικὲς Συνόδους. Μέ τόν ἀντιπαραδοσιακό αὐτό τρόπο ἀποφεύχθηκε ἡ πιθανότητα κάποιοι παραδοσιακοὶ ἐπίσκοποι νὰ ἀντιδράσουν σὲ ἀποφάσεις τῆς ψευδοσυνόδου, πού ἦταν ἀνατρεπτικὲς τῆς Παραδόσεως, ἢ κάποια Τοπικὴ Ἐκκλησία νὰ ἔχει μεγαλύτερη δύναμη στὴν λήψη τῶν ἀποφάσεων, λόγῳ τοῦ μεγαλυτέρου ἀριθμοῦ ἐπισκόπων. Αὐτὰ, ὅμως, ἀπετέλεσαν ἀνθρώπινες ἰδιοτελεῖς σκοπιμότητες, ξένες πρὸς τά ἁγιοπνευματικὰ κριτήρια, ἀλλὰ καὶ πρὸς τὴν ὀρθόδοξη ἐκκλησιολογία, ἡ ὁποία θεωρεῖ ὅτι ὁ Ἐπίσκοπος κάθε ἐπαρχίας, καὶ τῆς μικρότερης ἀκόμη, ἐκπροσωπεῖ μὲ τὸ ποίμνιό του ἕνα ζωντανὸ μέρος τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας. Ἡ ἀπουσία του, ὄχι μόνο τραυματίζει τὴν ὁλοκληρία τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ καὶ στερεῖ τὴν δυνατότητα νὰ ἐκφρασθεῖ ἀπὸ ὅλους ἡ συνείδηση τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας, τὴν ὁποία φαίνεται ὅτι φοβήθηκαν οἱ ὑπεύθυνοι γιὰ τὴν προετοιμασία καὶ σύγκληση τῆς ψευδοσυνόδου. Δὲν μπορεῖ νά δικαιολογηθεῖ μὲ κανένα κριτήριο, οὔτε ποιμαντικὸ οὔτε ἐκκλησιολογικό, ἡ συμμετοχὴ μόνο εἰκοσιτεσσάρων Ἐπισκόπων ἀπὸ κάθε Τοπική Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, πρᾶγμα ποὺ προσέβαλλε τὴν ἰσότητα τῶν ἐπισκόπων, ἀλλὰ καὶ δημιούργησε ἐρωτηματικὰ γιὰ τὰ κριτήρια ἐπιλογῆς τῶν Ἐπισκόπων, ποὺ μετεῖχαν. Μήπως εἶναι μειωμένης ἐπισκοπικῆς εὐθύνης καὶ ἀξίας οἱ Ἐπίσκοποι, ποὺ δὲν μετεῖχαν στήν ψευδοσύνοδο, καὶ ποὺ ἀποτελοῦν τὴν μεγάλη πλειονότητα στὶς περισσότερες Αὐτοκέφαλες Ἐκκλησίες; Ποιός γνώριζε καὶ ποιός μετέφερε στὴν ψευδοσύνοδο τὶς σκέψεις, τὶς ἐκτιμήσεις καὶ τὶς ἀντιδράσεις τῶν ποιμνίων τους; Μέ ποιά κριτήρια, ἄραγε, ἔγινε ἡ ἐπιλογή τῶν 24 αὐτῶν ἐπισκόπων κάθε Τοπικῆς Ἐκκλησίας; Δυστυχῶς, προτιμήθηκαν ὅσοι διακρίνονται γιά τήν οἰκουμενιστική δραστηριότητά τους καί εἶναι ἀρεστοί στούς Προκαθημένους, καί βεβαίως ἀπομονώθηκαν οἱ ἀντιτιθέμενες, παραδοσιακές καί ἀντιοικουμενιστικές φωνές πλείστων ὅσων Ἐπισκόπων. Παρέλκει βεβαίως νά τονισθεῖ τό γεγονός ὅτι στίς Ὀρθόδοξες Συνόδους, ἐκτός τῶν Ἐπισκόπων, συμμετεῖχαν καί κληρικοί κατωτέρων βαθμίδων, ὅπως Καθηγούμενοι, Ἀρχιμανδρῖτες, Ἱερεῖς, Μοναχοί, καθώς ἐπίσης καί ὁ πιστός λαός. Δέν θά ἦταν καθόλου ὑπερβολή νά λεχθεῖ ὅτι ἡ ψευδοσύνοδος τῆς Κρήτης ἦταν μία σύναξη χωρίς Ὀρθοδόξους. Τελικά, ἀπό τούς περίπου 800 ἀνά τόν κόσμο Ὀρθοδόξους Ἐπισκόπους συμετεῖχαν μόνοι οἱ 156, ἀπό τους ὁποίους περίπου οἱ 30 δέν ὑπέγραψαν ὅλα τά κείμενα.

Ψῆφος

Παντελῶς ἀμάρτυρη στήν Ὀρθόδοξη παράδοση καί γι’αὐτό ἀπαράδεκτη ἦταν καί ἡ θέση τῆς ψευδοσυνόδου ὅτι κάθε Τοπική Ἐκκλησία διέθετε μία ψῆφο. Τό ὀρθόν εἶναι ὅτι κάθε Ἐπίσκοπος διαθέτει μία ψῆφο καί ὅχι κάθε Τοπική Ἐκκλησία. Παραλλήλως, ἡ ἀρχή τῆς ὁμοφωνίας κινήθηκε κι αὐτή μέσα σέ ἀντιπαραδοσιακά πλαίσια. Ἡ παραδοσιακή τακτική λήψεως ἀποφάσεων σέ μιά Σύνοδο εἶναι ἡ ἀρχή, πού ὁρίζει ὅτι «ἡ τῶν πλειόνων ψῆφος κρατείτω», ἡ ὁποία ἰσχύει μόνο σέ θέματα ἐκκλησιαστικῆς εὐταξίας, καί ὄχι σέ δογματικά.  Ὅσοι Ἐπίσκοποι ἐπιλεκτικὰ ἔλαβαν μέρος δὲν εἶχαν δικαίωμα ψήφου, παρὰ μόνο οἱ Προκαθήμενοι, ποὺ λειτούργησαν σάν κάποιος «συλλογικὸς πάπας». Τὰ πλέον σημαντικὰ κείμενα τῆς ψευδοσυνόδου, ἰδιαίτερα τὸ οἰκουμενιστικὸ κείμενο «Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρὸς τὸν λοιπὸν χριστιανικὸν κόσμον», δὲν ὑπογράφτηκαν ἀπ’ὅλους, καὶ μάλιστα σὲ κάποιες ἀντιπροσωπεῖες δὲν τὸ ὑπέγραψε ἡ πλειονότητα ἤ μεγάλος ἀριθμὸς Ἐπισκόπων. Ἦταν ἀρκετή, ὅμως, ἡ ὑπογραφὴ τοῦ Προκαθημένου – πάπα, γιὰ νὰ θεωρηθεῖ ὅτι ὑπογράφτηκε ἀπ’ ὅλους. Ἄς θυμηθοῦμε τήν ἀπαράδεκτη ἐνέργεια τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου κ. Χρυσοστόμου, ὁ ὁποῖος ὑπέγραψε ἀντί τῶν Ἐπισκόπων, πού δέν ὑπέγραψαν[2].

Συμμετοχή ἑτεροδόξων παρατηρητῶν

Ἕτερο μελανό σημεῖο ἦταν ἡ παρουσία ὡς «παρατηρητῶν» αἱρετικῶν παπικῶν, προτεσταντῶν, ἀντιχαλκηδονίων μονοφυσιτῶν, δηλ. καταδικασμένων αἱρετικῶν ἀπό τήν ἐκκλησιαστική συνείδηση, ἀπό Πατέρες καί Οἰκουμενικές Συνόδους, τούς ὁποίους ὁ οἰκουμενιστής Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος ἀπό τήν ἀρχή τῆς ψευδοσυνόδου ἀπεκάλεσε ὡς «Σεβασμιωτάτους καί Ἱερωτάτους», ἀναγνωρίζοντάς τους ἱερωσύνη καί ἐκκλησιαστικότητα. Οὐδέποτε στή δισχιλιόχρονη ζωή τῆς Ἐκκλησίας, στίς τοπικές ἤ σέ Οἰκουμενικές Συνόδους, ὑπῆρχαν ἑτερόδοξοι «παρατηρητές». Μόνο στίς δύο παπικές ψευδοσυνόδους τοῦ Βατικανοῦ ἐμφανίστηκε τό καθεστώς τῶν ἑτεροδόξων «παρατηρητῶν». Ἡ ψευδοσύνοδος τῆς Κρήτης εἶχε καί σ'αὐτό τό σημεῖο ὡς πρότυπο τίς παπικές πρακτικές, μεθόδους καί μεθοδεύσεις.

Στήν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας οἱ αἱρετικοί καλοῦνταν καί παρίσταντο στίς Συνόδους, ὄχι ὡς «παρατηρητές», ἀλλά γιά νά ἀπολογηθοῦν ἤ νά ἐκφράσουν τήν μετάνοιά τους, καί ἄν ἐπέμεναν στήν πλάνη καί στήν αἵρεση καθαιροῦνταν, ἀναθεματίζονταν καί ἀμέσως ἐκδιώκονταν τῆς Συνόδου καί δέν συμμετεῖχαν στή συνέχεια τῶν ἐργασιῶν της. Ἡ παρουσία στήν ψευδοσύνοδο ὡς «παρατηρητῶν» ἐκπροσώπων αἱρετικῶν κοινοτήτων, πού ἔχουν καταδικαστεῖ ἀπό τήν πατερική συνείδηση καί τίς Οἰκουμενικές Συνόδους, νομιμοποίησε τήν πλάνη καί τήν αἵρεση καί συνεπῶς ἀκύρωσε τήν ἴδια τήν ψευδοσύνοδο. Σύνοδος, ἡ ὁποία δέν διαστέλλει «ἀναμέσον βεβήλου καί ἁγίου», τήν Ὀρθοδοξία ἀπό τήν αἵρεση, τήν ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ ἀπό τή δαιμονική πλάνη, νομιμοποιώντας ἐκκλησιαστικά τήν αἵρεση, δέν μπορεῖ νά εἶναι πραγματικά Ὀρθόδοξη Σύνοδος, ἀλλά ληστρική ψευδοσύνοδος. Ἐπιπλέον, ἡ παρουσία ὡς «παρατηρητῶν» ἐκπροσώπων αἱρέσεων εἶχε σοβαρότατες καί καταστροφικές ποιμαντικές προεκτάσεις. Προκάλεσε σύγχυση στούς πιστούς μας, εἰσάγοντας στή συνείδησή τους τή θεοσοφική προσέγγιση «μαζί καί διαφορετικά» (χωρίς δηλ. νά ἔχει καμία σημασία τό περιεχόμενο τῆς πίστεως). Ἡ ψευδοσύνοδος τῆς Κρήτης, ἀντί νά συντελέσει στήν ἑνότητα της Ἐκκλησίας μας, τήν κλόνισε, δίνοντας σοβαρότατα ἐπιχειρήματα γιά τή δημιουργία ἤ τήν ἑδραίωση σχισμάτων[3].

Οἰκουμενισμός

Τό πιό ἀνησυχητικό καί σοβαρό ἦταν ὅτι, ὅπως προέκυψε ἀπό τήν ἐνδελεχῆ μελέτη τοῦ κειμένου «Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρός τόν λοιπόν χριστιανικόν κόσμον»[4], οἱ ἰθύνοντες τῆς ψευδοσυνόδου ἀποσκοποῦσαν στήν, μέ πανορθόδοξη συνοδική ἀπόφαση, νομιμοποίηση καί θεσμοθέτηση, ἐπισημοποίηση καί ἐδραίωση τῆς παναιρέσεως τοῦ συγκρητιστικοῦ διαχριστανικοῦ καί διαθρησκειακοῦ Οἰκουμενισμοῦ ὡς ἐπισήμου γραμμῆς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Προέβησαν, δηλ. στήν πανορθόδοξη ἀναγνώριση τοῦ βαπτίσματος («βαπτισματική θεολογία») καὶ τῆς ἐκκλησιαστικότητας τῶν αἱρετικῶν Παπικῶν, Προτεσταντῶν καί Μονοφυσιτῶν, στήν ἀποδοχὴ τῆς προτεσταντικῆς «θεωρίας τῶν κλάδων», τῆς διευρυμένης ἐκκλησιολογίας τῆς Β´ Βατικανῆς ψευδοσυνόδου περὶ πλήρους καὶ ἐλλιποῦς ἐκκλησιαστικότητος καί τοῦ οἰκουμενιστικοῦ ἐκκλησιολογικοῦ μοντέλου τῶν «ἀδελφῶν ἐκκλησιῶν», ποὺ οἰκοδομήθηκε τὶς τελευταῖες δεκαετίες καὶ ἐπισημοποιήθηκε στὸν Θεολογικὸ Διάλογο μὲ τοὺς Παπικοὺς στὸ Balamand τοῦ Λιβάνου (1993), ὅπου οἱ ὑπογράψαντες ἐκ τῶν Ὀρθοδόξων οἰκουμενιστές ἀνεγνώρισαν τὸν Παπισμὸ ὡς Ἐκκλησία μὲ Χάρη, μυστήρια καὶ ἀποστολικὴ διαδοχή. Ἔτσι, ἡ συγκληθεῖσα ψευδοσύνοδος ἦλθε σέ σφοδρή σύγκρουση καί ἀντιπαράθεση μέ τήν Ὀρθόδοξη παράδοση δεκαεννέα αἰώνων, κατά τούς ὁποίους ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι Πατριάρχες καί ὅλες οἱ διευρυμένες ἐνδημοῦσες Σύνοδοι τῆς Κων/λης ὀνόμαζαν τόν Παπισμό καί τόν Προτεσταντισμό καθαρά καί ξάστερα αἱρέσεις καὶ αἱρετικούς. Καί ἐνῶ αὐτά τά θέματα ἔπρεπε νὰ ἐγγραφοῦν εὐθέως πρὸς συζήτηση καί καταδικαστική ἀπόφαση στὴ ψευδοσύνοδο, οἱ Προκαθήμενοι τά θεώρησαν δεδομένα. Ἡ υἱοθέτηση τῶν παραπάνω αἱρετικῶν οἰκουμενιστικῶν κακοδοξιῶν καί πλανῶν ἀπό τούς οἰκουμενιστές διευκολύνθηκε, ἐπίσης, καί ἀπό τό γεγονός ὅτι τὰ τελευταῖα χρόνια οἱ ἴδιοι οἱ οἰκουμενιστὲς ἀπεμπόλησαν, ἀποχαρακτήρισαν καὶ διέγραψαν τὸν Οἰκουμενικὸ χαρακτῆρα τῆς λεγομένης «Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου», ἡ ὁποία κατ’ἀρχήν εἶχε προγραμματιστεῖ νά συνέλθει μέ ἀξιώσεις Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἔστω κι ἂν ὀνομάστηκε Πανορθόδοξη ἤ Ἁγία καί Μεγάλη.

Τί ἔπρεπε νά κάνει;

Ἡ ψευδοσύνοδος, λοιπόν, τῆς Κρήτης, ἄν πραγματικά ἤθελε νά εἶναι Ὀρθόδοξη Σύνοδος, θά ἔπρεπε νά λάβει τίς ἑξῆς τέσσερεις καίριες ἀποφάσεις :

α) Νά ἀναγνωρίσει τίς θεωρούμενες ἀπὸ ὅλους τοὺς Ὀρθοδόξους δύο συνόδους τοῦ ἐνάτου καὶ δεκάτου τετάρτου αἰῶνος ὡς οἰκουμενικές, δηλ. τήν Η´ ἐπὶ Φωτίου, τοῦ 879, καὶ τήν Θ´ ἐπὶ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, τοῦ 1351, οἱ ὁποῖες, κατεδίκασαν ἡ μὲν πρώτη τὸ Filioque καί τό πρωτεῖο τοῦ Πάπα ὡς αἱρέσεις, ἡ δὲ δεύτερη τὴν περὶ κτιστῆς Χάριτος αἵρεση, ἑπομένως καὶ τὸν Παπισμό ὡς αἵρεση.

Βεβαίως, ἔγινε ἀναφορά στήν Ἐγκύκλιο τῆς ψευδοσυνόδου[5] στίς μεγάλες «καθολικοῦ κύρους» Συνόδους ἐπί ἁγίου Φωτίου (879) καί ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ (1351) καί στίς μεταγενέστερες, πού ἀνέτρεψαν τίς ἀποφάσεις τῆς ψευδοσυνόδου Φερράρας-Φλωρεντίας καί ἀπεκήρυξαν τίς προτεσταντικές δοξασίες, ὅμως δέν ὑπῆρξε ἀναγνώρισή τους ὡς Οἰκουμενικῶν. Συγκεκριμένα γράφεται : «Τό συνοδικόν ἔργον συνεχίζεται ἐν τῇ ἱστορίᾳ ἀδιακόπως διά τῶν μεταγενεστέρων, καθολικοῦ κύρους, συνόδων – ὡς λ.χ. τῆς ἐπί Μεγάλου Φωτίου, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, Μεγάλης συνόδου (879-880) καί τῶν ἐπί ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ συγκληθεισῶν Μεγάλων συνόδων (1341, 1351, 1368), διά τῶν ὁποίων ἐβεβαιώθη ἡ αὐτή ἀλήθεια τῆς πίστεως, ἐξαιρέτως δέ περί τῆς ἐκπορεύσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί περί τῆς μεθέξεως τοῦ ἀνθρώπου εἰς τάς ἀκτίστους θείας ἐνεργείας. Προσέτι δέ καί διά τῶν ἐν Κωσταντινουπόλει Ἁγίων καί Μεγάλων συνόδων τῶν ἐτῶν 1484 διά τήν ἀποκήρυξιν τῆς ἑνωτικῆς συνόδου τῆς Φλωρεντίας (1438-1439), τῶν ἐτῶν 1638, 1642, 1672 καί 1691 διά τήν ἀποκήρυξιν προτεσταντικῶν δοξασιῶν, ὡς καί τοῦ ἔτους 1872 διά τήν καταδίκην τοῦ ἐθνοφυλετισμοῦ ὡς ἐκκλησιολογικῆς αἱρέσεως».

β) Νά ἐκλέξει, νά χειροτονήσει καί νά ἐνθρονίσει στό πάλαι ποτέ περίπυστο Πατριαρχεῖο τῆς Ρώμης νέο Ὀρθόδοξο Πάπα Ρώμης, μή ἀναγνωρίζοντας καί ἐκθρονίζοντας τόν σημερινό καταληψία τοῦ Πατριαρχείου τῆς Δύσεως καί αἱρεσιάρχη κ. Φραγκῖσκο. Ἔτσι, θά λύνονταν τά θέματα τοῦ Παπισμοῦ, τῆς Οὐνίας καί τοῦ Προτεσταντισμοῦ.   

γ) Νά δημιουργήσει Αὐτοκέφαλες Ἐκκλησίες, λύνοντας τό θέμα τῆς Διασπορᾶς, καί 

δ) Νά ἀκολουθήσει τήν Πατερική ὁδό μαχίμου ἐπανευαγγελισμοῦ τῆς Οἰκουμένης, μέ τήν δημιουργία δορυφορικῆς πλατφόρμας γιά τήν Ὀρθόδοξη μαρτυρία σέ 17 γλῶσσες. Μέ τόν τρόπο αὐτό, θά κονιορτοποιοῦσε τίς αἱρέσεις μέ παγκόσμιο λόγο καί πατερική παρρησία, θά δόξαζε τόν Θεό καί θά διεσφάλιζε τό ἀνθρώπινο πρόσωπο.  

Οἱ μόνοι λόγοι, πού θά δικαιολογοῦσαν τήν σύγκληση αὐτῆς τῆς ψευδοσυνόδου, δέν θά ἦταν ἄλλοι παρά μόνο :

α) ἡ καταδίκη τῆς συγκρητιστικῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὅπως τήν ἀποκάλεσε ὁ Ὅσιος Ἰουστῖνος ὁ Πόποβιτς,

β) ἡ καταδίκη τῆς παρουσίας καί συμμετοχῆς τῶν Ὀρθοδόξων Τοπικῶν Ἐκκλησιῶν στό λεγόμενο «Παγκόσμιο Συμβούλιο τῶν Ἐκκλησιῶν» (Π.Σ.Ε.), δηλ. τῶν αἱρέσεων καί,

 γ) ἡ καταδίκη τῆς μεταπατερικῆς καί ἀντιπατερικῆς «νέας ἐκκλησιολογίας», ἡ ὁποία ἀπορρίπτει τά χαρισματικά, δογματικά καί κανονικά ὅρια τῆς Ἐκκλησίας.

Ἀπαράδεκτα τά κείμενα

Τά ἐπίσημα τελικά κείμενα τῆς ψευδοσυνόδου στήν παροῦσα μορφή τους περιέχουν σοβαρές ἀσάφειες καί ἀντιφάσεις. Γράφεται π.χ. ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι Μία καί ταυτόχρονα ὑπάρχουν καί «ἄλλες ἐκκλησίες», χρησιμοποιώντας τόν ὅρο «Ἐκκλησία» γιά τούς αἱρετικούς καί ἑτεροδόξους ἐντελῶς ἀντικανονικά καί ἀπράδεκτα καί μάλιστα σέ κείμενο Πανορθοδόξου Συνόδου. Οἱ ἀναφερθεῖσες ἀσάφειες τῶν κειμένων δύνανται νά ἑρμηνευτοῦν εὔκολα μέσα ἀπό τό πνεῦμα τῶν ἀντιλήψεων τοῦ Ἰησουΐτη θεολόγου Karl Rahner, μέντορα τῆς Β΄ Βατικάνειας ψευδοσυνόδου καί τοῦ Yves Congar. Ὁρισμένες ἀπό τίς ἀντιλήψεις τους υἱοθετεῖ καί ὁ μέγας οἰκουμενιστής καί ἰθύνων νοῦς τῆς ψευδοσυνόδου Σεβ. Μητρ. Γέρων Περγάμου κ. Ἰωάννης Ζηζιούλας,  ὅπως τήν «θεωρία τῶν ἀτελῶν ἐκκλησιῶν», σύμφωνα μέ τήν ὁποία ὁρισμένες ἐκκλησίες βρίσκονται πιό κοντά, ἐνῶ ἄλλες πιό μακριά ἀπό τήν πλήρη Ἐκκλησία. Στήν περίπτωση τῆς Β΄ Βατικάνειας ψευδοσυνόδου, ὁ Παπισμός εἶναι ἡ πλήρης Ἐκκλησία, ἐνῶ οἱ ἄλλες (συμπεριλαμβανομένης καί τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας)  εἶναι οἱ ἀτελεῖς ἐκκλησίες. Στήν περίπτωση τῆς ψευδοσυνόδου τῆς Κρήτης, ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι ἡ πλήρης Ἐκκλησία, ἐνῶ οἱ ἄλλες (συμπεριλαμβανομένων τῶν αἱρέσεων τοῦ Παπισμοῦ καί τοῦ Προτεσταντισμοῦ) εἶναι οἱ ἀτελεῖς ἐκκλησίες. Ὅμως, αὐτή ἡ ἀντίληψη μᾶς παραπέμπει σέ μιά βατικανοποίηση τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, τήν ὁποία εἰσήγαγε συνοδικῶς τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, ὡς πρωτοστατοῦν σ’ αὐτή τήν κίνηση. Αὐτό εἶναι τό λογικό συμπέρασμα, πού προκύπτει, πρῶτον ἀπό τήν μελέτη τῶν θεολογικῶν κειμένων, σχετικά μέ αὐτή τήν πρωτοφανή ἐκκλησιολογία, δεύτερον ἀπό τίς αἱρετικές «θεολογικές» ἀπόψεις τοῦ Σεβ. Μητρ. Γέροντος Περγάμου κ. Ἰωάννου Ζηζιούλα, καί τρίτον ἀπό τήν ἀνάλυση τῆς ἐκκλησιολογίας τῆς Β΄ Βατικάνειας ψευδοσυνόδου[6]. Οἱ θεωρίες τῶν «ἀδελφῶν ἐκκλησιῶν», τῶν «δύο πνευμόνων τῆς Ἐκκλησίας» (Ὀρθοδοξία καί Παπισμός), τῶν «κλάδων», τῆς «μεταπατερικῆς καί μετακανονικῆς θεολογίας», τῆς «βαπτισματικῆς θεολογίας», ἡ θεωρία ὅτι ἡ Ἐκκλησία περιλαμβάνει ὅλες τίς ὁμολογίες, οἱ ὁποῖες ἀποσχίστηκαν ἀπό αὐτήν, ἡ ἀποδοχή τῶν μικτῶν γάμων μέ τούς ἑτερόδοξους κ.ἄ. ἀποτελοῦν ἐκφράσεις καί μορφές τῆς νέας ἐκλησιολογίας, τῆς νέας μεταπατερικῆς ἤ καλύτερα ἀντιπατερικῆς ἐκκλησιολογίας.

Σύμφωνα μέ τήν θεωρία «τῆς βαπτισματικῆς θεολογίας», ὅποιος βαπτίζεται στό ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος εἶναι μέλος τῆς Ἐκκλησίας, ἀνεξαρτήτως πίστεως, δόγματος καί ὁμολογίας. Ὅμως, οἱ ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας οὐδέποτε ἀναγνώρισαν τό βάπτισμα τῶν αἱρετικῶν, παρά μόνον κατ’ οἰκονομίαν τούς δέχονταν, ἐφόσον διατηροῦσαν τήν ἐξωτερική μορφή τοῦ Βαπτίσματος μέ τίς τρεῖς καταδύσεις καί ἀναδύσεις. Ἡ οἰκονομία δέν δύναται ποτέ νά μετατραπεῖ σέ κανόνα πίστεως ἤ σέ δόγμα.  

Τά κείμενα τῆς ψευδοσυνόδου πρέπει νά ἀπορριφθοῦν καί νά γραφοῦν ἀπό τήν ἀρχή, λαμβάνοντας ὑπ’όψιν τό πνεῦμα τῶν Ἁγίων Πατέρων καί τῆς ἐκκλησιαστικῆς Παραδόσεως. Δέν ἀρκεῖ νά συγκληθεῖ μιά σύνοδος μόνο καί μόνο, γιά νά ἀποδείχθεῖ στόν κόσμο ὅτι οἱ Ὀρθόδοξοι εἴμαστε ἑνωμένοι. Ἑνωμένοι σέ τί; Ἡ ἕνωση γίνεται μόνο βάσει τῆς Ἀληθείας. Ἡ ἑνότητα εἶναι ὁ καρπός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὅπως μᾶς λέγει ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός στήν ἀρχιερατική Του προσευχή : «ἵνα ὦσιν ἕν καθώς ἡμεῖς… ἁγίασον αὐτούς ἐν τῇ ἀληθείᾳ σου… ἵνα καί αὐτοί ὦσιν ἡγιασμένοι ἐν ἀληθείᾳ». Ἡ ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας συνίσταται στήν ἀκέραιη καί ἀβλαβή διαφύλαξη τῶν διδασκαλιῶν τῆς ὀρθῆς πίστεως, τήν ὁποία μᾶς παρέδωσαν οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι καί οἱ Ἅγιοι Πατέρες, ὁπότε διηρημένοι καί ἀποσχισμένοι ἀπό τήν Ἐκκλησία εἶναι ὅλοι ἐκεῖνοι, πού φρονοῦν διαφορετικά ἀπό τούς ἁγίους Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, καθώς μᾶς λέγει ὁ Ὄσιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης. Ὁ Χριστός ὀνόμασε «Καθολική» τήν Ἐκκλησία Του, ἐπειδή μόνο αὐτή διατηρεῖ τήν Ἀλήθεια καί τήν Ὁμολογία τῆς Πίστεως, χωρίς τήν ὁποία κανείς δέν μπορεῖ νά σωθεῖ.

Πρέπει ἀπαραιτήτως νά κατανοηθεῖ ὅτι δέν ἐπιχειρήθηκε νά ἀλλάξει οὔτε ἡ νηστεία, οὔτε ἡ τάξη τοῦ μοναχισμοῦ, οὔτε ἡ τάξη τῶν ἱερῶν ἀκολουθιῶν, ὅμως παραχαράχθηκε καί στρεβλώθηκε τό πιό νευραλγικό σημεῖο, δηλ. ὁ ὁρισμός τῆς Ἐκκλησίας. Τό κείμενο τῆς ψευδοσυνόδου μέ τίτλο «Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρός τόν λοιπόν χριστιανικόν κόσμον» εἶναι κατ’ἐξοχήν δογματικό, ὅμως εἶναι ἀνορθόδοξο, ἐπειδή ἐπιτρέπει ἐντελῶς λανθασμένες ἑρμηνεῖες, οἱ ὁποῖες ἐνθαρρύνουν τίς ἑτερόδοξες ἀντιλήψεις, πράγμα πού σημαίνει ἀλλοίωση τῆς ἀποκαλυφθείσας Ἀληθείας τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ἀπαράδεκτες θέσεις Προκαθημένων

Ὁ οἰκουμενιστής Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας κ. Θεόδωρος, μέ παρέμβασή του στήν ψευδοσύνοδο ζήτησε «νά μήν ἀναλώνονται μόνο μέ τίς θεολογικές ἀναλύσεις, ἀλλά νά σταθοῦν καί στήν οὐσία». Μετά ἀπό πολύ ὥρα θεολογικῶν συζητήσεων, κατά τήν ἀπογευματινή συνεδρία, μεταξύ ἄλλων ἀνέφερε ὅτι «οἱ ἀρχιερεῖς, πού κάνουν ἱεραποστολή, ὅταν ἐπιστρέψουν στόν τόπο τους, θά κληθοῦν νά ἀπαντήσουν σέ οὐσιαστικά ζητήματα. Πῶς θά ἐπιστρέψουμε στήν Ἀμερική, στήν Ἀλβανία, στήν Σερβία, στήν Ἀφρική νά ποῦμε τί στόν κόσμο μας; Γιά τό πρόσωπο καί τόν ἄνθρωπο; Τό ποίμνιό μας περιμένει νά ἀκούσει γιά τά σημερινά προβλήματα τῆς κοινωνίας, νά τοῦ μιλήσουμε γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, νά τοῦ δώσουμε ἕνα πιάτο φαγητό»[7].

Ὁ  οἰκουμενιστής Ἀρχιεπίσκοπος Ἀλβανίας κ. Ἀναστάσιος πρότεινε στήν ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης νά καταδικαστεῖ ὁ «ἀντί-οἰκουμενισμός» ὡς αἵρεση καί εἶπε : «… νά ἀφήσουμε, λοιπόν, το Πνεῦμα νά πνέει καί σήμερα στήν Ἐκκλησία, ὅπωςθέλει, κι ὄχι νά ἀντιγράφουμε μονίμως το παρελθόν..»[8]. Ἐπίσης, ἀπερίφραστα ὁμολόγησε ὅτι ἡ ψευδοσύνοδος αὐτή δέν εἶναι ἀντίγραφο τῶν παλαιῶν συνόδων, ἀλλά ἕνα νέο εἶδος Συνόδου. «Θεωρῶ»  εἶπε,  «ὅτι εἶναι χρήσιμο νά ὑπενθυμίσουμε ὅτι ἡ Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος δέν εἶναι ἕνα ἀκριβές ἀντίγραφο τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων οὔτε ἕνα τηλεομοιότυπο Συνελεύσεων Δυτικῶν Χριστιανικῶν Παραδόσεων.  Προσαρμοσμένη στίς συνθῆκες καί στίς δυνατότητες τοῦ 21ου αἰῶνος ἔχει τά δικά της χαρακτηριστικά»[9].

Ὁ οἰκουμενιστής Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου κ. Χρυσόστομος, ἐπιτιθέμενος στόν Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερώνυμο, ἐξαιτίας τῆς ἀρχικῆς σθεναρῆς στάσεως τῆς ἀντιπροσωπείας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος σχετικά μέ τό θέμα τῆς χρήσεως τοῦ ὅρου «Ἐκκλησία» γιά τους ἑτεροδόξους, εἶπε ὅτι δέν θά μᾶς κρατήσει ὁμήρους ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος.

Οὐνία καί ψευδοσύνοδος τῆς Κρήτης

Μέ ἐπίσημη προσωπική ἐπιστολή του ὁ οἰκουμενιστής Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος εὐχαρίστησε τόν ἐπικεφαλῆς τῶν οὐνιτῶν τῆς Οὐκρανίας Σβιάτοσλαβ (Σέβτσουκ) «γιά τήν ὑποστήριξή του πρός τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο γιά τήν διοργάνωση τῆς Συνόδου στήν Κρήτη»! Ἡ ἐπιστολή δέν δόθηκε στή δημοσιότητα ἀπό τό Φανάρι. Ἀποκαλύφθηκε ἀπό τούς οὐνίτες τῆς Οὐκρανίας καί δόθηκε στά διεθνή ΜΜΕ ἀπό τήν κρατική Ὑπηρεσία Θρησκευτικῶν Εἰδήσεων τῆς Οὐκρανίας – ΥΘΕΟ (Religious Information Service of Ukraine - RISU) τήν 1η -8-2016[10].

Ἔγραψε ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος  : «Ἔχουμε τήν εὐχαρίστηση νά ἐπωφεληθοῦμε τῆς εὐκαιρίας νά ἐκφράσουμε τήν εἰλικρινή μας εὐγνωμοσύνη γιά τήν ἐπιστολή σας καί γιά τίς ἀδελφικές εὐχές σας γιά τήν Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο, ἡ ὁποία – μέ τή χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί τή συνέργια τῶν ἀδελφῶν μας Προκαθημένων καί ἱεραρχῶν τῶν Τοπικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν ἀπό ὅλο τόν κόσμο – συνῆλθε στίς 19 Ἰουνίου καί ἐπιτυχῶς ἐτελείωσε στίς 26 Ἰουνίου 2016 στήν Ὀρθόδοξη Ἀκαδημία Κρήτης. Μποροῦμε νά σᾶς διαβεβαιώσουμε, Σεβασμιώτατε, ἡ δέσμευσή μας στόν διάλογο μέ τήν Ἀδελφή μας Ἐκκλησία ὑπερβαλλόντως ὑποστηρίχθηκε στίς Συνοδικές Ἐπιτροπές καί ἐπισήμως ἀναφέρεται στό τελικό ἀνακοινωθέν. Αὐτή, κατά την ἄποψή μας, εἶναι βεβαίως κρίσιμη γιά τήν ἀξιόπιστη καί ἑνωτική μαρτυρία τοῦ Εὐαγγελίου στόν ταραγμένο κόσμο τῆς ἐποχῆς μας».

Τόν Μάϊο τοῦ 2016 ὁ οὐνίτης ψευδοπατριάρχης ἔγραψε ἐπιστολή στόν Πατριάρχη Κων/λεως, στήν ὁποία ἐξέφρασε τήν ὑποστήριξη του στή ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης. «Πολλοί ἀπό τούς ἱεράρχες, πού συλλογίζονται τά προβλήματα, πού ἀντιμετωπίζει ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἴσως νά ἐκπλήσσονται, ὅταν πληροφοροῦνται ὅτι ἡ κεφαλή τῆς (οὐνίτικης) ἐκκλησίας, ἡ ὁποία συχνά ἀναφερόταν ὡς τό μέγιστο ἐμπόδιο στόν οἰκουμενικό διάλογο, σᾶς ὑποστηρίζει μέ τίς εἰλικρινεῖς προσευχές της, ὁ Θεός νά εἶναι παρών στίς συζητήσεις σας, διότι «ὅπου εἶναι δύο ἤ τρεῖς συνηγμένοι στό ὄνομά μου, ἐκεῖ εἶμαι ἀνάμεσά τους (Ματθ. ιη΄ 20)», ἔγραψε ὁ ψευδοπατριάρχης Σβιάτοσλαβ.

Στήν ἐπιστολή του ὁ οὐνίτης ψευδοπατριάρχης ὑπενθύμισε, ἐπίσης, ὅτι πρίν ἀπό 21 χρόνια μέλη τῆς Ὁμάδας Μελέτης τῆς «Ἐκκλησίας» τοῦ Κιέβου πραγματοποίησαν ἐπίσκεψη στό Φανάρι. «Σᾶς διαβεβαιῶ ὅτι τό ἴδιο πνεῦμα οἰκουμενικῆς δεκτικότητας καί εἰλικρίνειας πού τότε εἴδατε στούς Οὐκρανούς Ἕλληνες Καθολικούς ἱεράρχες καί κληρικούς διατηρεῖται ζωντανό σήμερα. Ἐν τούτοις, ὑπάρχει ἕνα ζήτημα˙ θά ἤθελα νά προτείνω στή Σύνοδο νά μελετήσει – νά συζητήσει τη δυνατότητα ἐφαρμογῆς κοινῶν σχεδίων γιά την ἱστορία, γιά τον «καθαρισμό της μνήμης καί τήν ἐπούλωση τῶν πληγῶν τοῦ παρελθόντος», ἔγραψε[11].

Ἀμερική καί ψευδοσύνοδος τῆς Κρήτης

Μέ παρέμβαση τοῦ ἀμερικανικοῦ Ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν «πείσθηκαν» καί ἔστειλαν ἐκπροσώπους τους στήν ψευδοσύνοδο καί δύο ἀπό τά Πατριαρχεῖα τῆς Ἀνατολικῆς Εὐρώπης (Πατριαρχεῖο Σερβίας καί …) Ὡς γνωστόν, ὅταν ξεκινοῦσε, ὑπῆρχαν ἠχηρές ἀπουσίες πατριαρχείων, πού ἐξασθένιζαν τήν «αἴγλη» τῆς ψευδοσυνόδου. Ὡστόσο, μέ παρέμβαση τοῦ ἀμερικανικοῦ Ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν «πείσθηκαν» καί ἔστειλαν ἐκπροσώπους τους στήν ψευδοσύνοδο καί δύο ἀπό τά Πατριαρχεῖα τῆς Ἀνατολικῆς Εὐρώπης. Ἔτσι λύθηκε τό μυστήριο τῆς συμμετοχῆς τους. Μάλιστα ὑπάρχει καί σχετικό ἔγγραφο, πού ἐπιβεβαιώνει αὐτή τήν παρέμβαση ἀπό τίς ΗΠΑ, ἡ ὁποία στηρίζει πολύ τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, ὅπως προκύπτει ἀπό ὅλα τά παραπάνω[12].

Στήν ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης, πράκτορες δυτικῶν Ὑπηρεσιῶν Πληροφοριῶν βρίσκονταν σέ ἐπιχειρησιακή ἑτοιμότητα (δηλ. κατασκοπεία), μέ σκοπό νά διευρύνουν τόν διαχωρισμό καί τήν διαφωνία τῆς Ὀρθοδοξίας καί νά χρησιμοποιήσουν τήν ψευδοσύνοδο γιά ἀποφάσεις, πού δέν συνάδουν μέ τό Ὀρθόδοξο σύστημα ἀξιῶν. Ἔτσι, ἔπληξαν τήν ἑνότητα τοῦ Ὀρθόδοξου κόσμου. Ἀμερικανοί πράκτορες βρίσκονταν στή Κρήτη, μέ σκοπό νά ἀποκτήσουν τόν ἀπόλυτο ἔλεγχο σέ ὅ,τι ἐπρόκειτο νά συμβεῖ στή ψευδοσύνοδο. Ὑπῆρξε ἔλεγχος τῶν «δυτικῶν ἐλίτ» σέ κάποιες Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες. Στήν οὐσία ἐπρόκειτο γιά μιά δημιουργία τῆς Ἀμερικανικῆς ἐξωτερικῆς πολιτικῆς[13].

Τό γενικό διοργανωτικό πρόσταγμα τῆς ψευδοσυνόδου δέν τό εἶχαν οὔτε Ἕλληνες, οὔτε Κωνσταντινουπολίτες, ἀλλάἈμερικανοί καί Ἑλληνοαμερικανοί. Τό ἀμερικανικό στοιχεῖο ἦταν ἐντονότατο σέ κάθε ἐπίπεδο καί σέ κάθε γωνιά τῆς ψευδοσυνόδου. Ἀκόμη καί στά καρτελάκια τῶν διαπιστεύσεων δημοσιογράφων καί ἄλλων μελῶν τῶν ἀντιπροσωπειῶν, τά πάντα θύμιζαν πρακτικές FBI ἀπό τίς ταινίες[14]

Τά αὐστηρότατα μέτρα ἀσφαλείας «τύπου CIA» ἀνάγκαζαν ἀκόμη καί ἀρχιερεῖς νά περνοῦν ἀπό ἀκτίνες Χ, μήπως καί ὁπλοφοροῦν, κατά τήν εἴσοδό τους στήν οἰκουμενιστική Ἀκαδημία Κρήτης. Δρακόντεια ἦταν τά μέτρα ἀσφαλείας στήν Κρήτη. Λιμενικό, εἰδικές δυνάμεις, ἀστυνομία, ἐπί ποδός γιά τή φύλαξη τῶν Προκαθημένων. Ἐκεῖνοι, πού ξεχώριζαν - ὡς πανταχοῦ παρόντες - ἦταν οἱ σεκιούριτι τῶν ἑλληνοαμερικανικῶν ὑπηρεσιῶν, οἱ ὁποῖοι ἦταν τόσο «συνεπεῖς», πού δέν ἐπέτρεπαν στούς δημοσιογράφους νά πλησιάσουν οὔτε κἄν στούς ναούς, ἐκτός ἐάν εἶχαν εἰδική ἄδεια. Κι αὐτό γιά μερικά δευτερόλεπτα[15].

Ἐκεῖ, ὅμως, πού ἔγινε καταφανής ὁ ἀπόλυτος ἀμερικανικός ἔλεγχος τῆς ψευδοσυνόδου τῆς Κρήτης, ἦταν ἡ συμμετοχή τῆςκ. Ἐλισάβετ  Προδρόμου, ὡς κυρίας ἐκπροσώπου τύπου τῆς ψευδοσυνόδου. Τό ὄνομα τῆς Δρ. Ἐλισάβετ Προδρόμου οὔτε ἄγνωστο εἶναι, οὔτε βεβαίως ἀσήμαντο. Ἀπό το ἐξαιρετικά πλούσιο ἐπιστημονικό βιογραφικό της ξεχωρίζουν : ἐπίκουρος καθηγητής στό τμῆμα Διεθνῶν Σχέσεων τοῦ πανεπιστημίου τῆς Βοστώνης καί ἐπισκέπτης καθηγητής στήν ἔδρα Ἐπίλυσης Κρίσεων στή σχολή νομικῶν καί διπλωματικῶν σπουδῶν Flecher τοῦ πανεπιστημίου Tufts, συνεργάζεται ἐπίσης μέ το Κέντρο Εὐρωπαϊκῶν Σπουδῶν (CES) τοῦ πανεπιστημίου τοῦ Χάρβαρντ (Harvard), ὅπου προεδρεύει στήν ὁμάδα μελέτης Ἀνατολικῆς Μεσογείου καί Εὐρώπης. Οἱ ἀκαδημαϊκοί της τίτλοι τῆς ἐπιτρέπουν νά συμμετέχει, καί ἐδῶ εἶναι τό σπουδαιότερο, σέ ἁρμόδιες κυβερνητικές ἐπιτροπές χάραξης πολιτικῆς τῶν ΗΠΑ : ἀπό τό 2004-2012 ἀντιπρόεδρος τῆς ἐπιτροπῆς Διεθνῶν Θρησκευτικῶν Ἐλευθεριῶν τῆς ἀμερικανικῆς Βουλῆς καί ἀπό τό 2011 ἀναβαθμίστηκε σέ μέλος τῆς ἁρμόδιας ὁμάδας ἐργασίας τοῦ ἀμερικανικοῦ Ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν μέ ἀντικείμενο «Θρησκεία καί Ἐξωτερική Πολιτική». Θεωρεῖται εἰδήμων σέ θέματα ἀνατολικῆς Μεσογείου καί νότιο-ἀνατολικῆς Εὐρώπης καί ἔχει συνεργασθεῖ ὡς σύμβουλος στό Ἐθνικό Συμβούλιο Ἀσφαλείας τῶν ΗΠΑ, τό ὑπουργεῖο Ἄμυνας, τήν Ἀμυντική Ὑπηρεσία Πληροφοριῶν (DIA), τήν Κεντρική Ὑπηρεσία Πληροφοριῶν (CIA), τό NATO, τόν ΟΗΕ, ὑπουργεῖα καί Μ.Κ.Ο. διαφόρων εὐρωπαϊκῶν χωρῶν. Χαρακτηρίζεται τέλος ὡς ἀνώτερη διπλωμάτης (Senior Diplomat).

Ἐκ τῶν πραγμάτων ἀντιλαμβάνεται κανείς τό status τῆς Δρ. Ἐλισάβετ Προδρόμου ἐντός τοῦ πλέγματος ἰσχύος τῶν ΗΠΑ. Ἡ ἀκαδημαϊκή της ἰδιότητα συνυπάρχει μέ αὐτό, πού κυρίως τήν χαρακτηρίζει : τοῦ συνεργάτη -ἰδιαιτέρως μέ τίς ὑπηρεσίες ἀσφαλείας τῶν ΗΠΑ- αὐτοῦ πού ἀποκαλοῦμε ὡς «βαθύ κράτος».

Ἡ ἰδιαίτερη σχέση της μέ τά πολιτικά πράγματα τῶν ΗΠΑ ἀναμφίβολα τήν τοποθετεῖ σέ θέση ἐπιτρόπου ἐκ μέρους τῆς ὑπερδύναμης ἐντός τῆς ψευδοσυνόδου τῆς Κρήτης. Ἡ ἀναφορά της στά ἐπιμέρους ζητήματα, τά ὁποία καί συνθέτουν τό οὐσιαστικό περιεχόμενο, μέ ἄλλα λόγια τό σκληρό πυρήνα τοῦ οἰκουμενισμοῦ, ἀφήνοντας στούς «θεολόγους» τήν λεπτομερή ἐπεξεργασία τους, κάνει σαφές ἀφ'᾽ἑνός τήν προτεραιότητα, πού δόθηκε ἐκ μέρους τῶν ΗΠΑ στήν ψευδοσύνοδο, ἀφ'᾽ἑτέρου δέ τήν προσπάθεια ἐκ τῶν ἔσω, ἐλέγχου τῶν ἀποτελεσμάτων της καί συνακόλουθα τοῦ ἐλέγχου τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἡ διασύνδεση ἐξωγενῶν, ἀμιγῶς πολιτικῶν καί μέ χαρακτηριστική σήμανση νεοταξικῶν παραγόντων, στό πρόσωπο τῆς Δρ. Ἐλισάβετ Προδρόμου, μέ τούς οἰκουμενιστικούς παράγοντες τοῦ Φαναρίου, ὁδήγησαν στήν καταστρατήγηση τῆς Ὀρθοδοξίας[16].

Ἐθνοφυλετικά γνωρίσματα τῆς ψευδοσυνόδου

Οἱ ἐκ Φαναρίου κατηγοροῦν τίς τέσσερεις κανονικές Τοπικές Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες, πού δεν ἔλαβαν μέρος στήν ψευδοσύνοδο, γιά ἐθνοφυλετισμό, ἐνῶ εἶναι σαφές ἀπό τίς τοποθετήσεις τους ὅτι ἡ ἀπουσία τους ὀφείλεται σέ θεολογικούς καί ὀργανωτικούς λόγους, ὅπως προκύπτει ἀπό τίς συνοδικές ἀποφάσεις τους. Ἀντίθετα, μπορεῖ κανείς νά ἐντοπίσει ἐθνοφυλετικά κίνητρα στήν ἄκριτη καί ἀθεολόγητη ὑποστήριξη θέσεων καί παρεκκλίσεων τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἀπό τίς Ἑλληνόφωνες ἡγεσίες πολλῶν Τοπικῶν Ἐκκλησιῶν, μέ τήν ἀδικαιολόγητη θεολογικά θέση τῆς στηρίξεως τοῦ Πατριάρχη τοῦ Γένους.  

Βατικανό καί ψευδοσύνοδος τῆς Κρήτης

Ἡ Παπική Ἱεραρχία τῆς Ἑλλάδος στίς 15-6-2016 ἀπέστειλε εὐχετήρια ἐπιστολή πρός τόν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο γιά τήν ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης. Σ'αὐτή ἀνέφερε : «Θεωροῦμεν εὐλογίαν δι' ὅλην τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ καί γεγονός ἱστορικόν καί ἐλπιδοφόρον δι' ὅλην τήν ἀνθρωπότητα τήν σύγκλησιν τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, τῆς ὁποίας αἱ ἐργασίαι ἀρχίζουν τάς ἡμέρας αὐτάς εἰς τήν Ἀποστολικήν Μεγαλόνησον Κρήτην. Σᾶς συνοδεύομεν μέ τήν προσευχήν τῶν μελῶν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς ἐν Ἑλλάδι Καθολικῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ πληρώματος αὐτῆς. Ζητοῦμεν ἀπό τόν Σωτήρα Χριστόν νά πέμψη εἰς τό σύγχρονον «ὑπερῶον» τῆς Ὀρθοδόξου Ἀκαδημίας Κρήτης τό Πανάγιον Πνεῦμα, τό ὁποῖον «συγκροτεῖ τόν θεσμόν τῆς Ἐκκλησίας». Νά κατέλθει ἄφθονον εἰς τάς κεφαλάς καί τάς καρδίας τῶν Ἁγίων Προκαθημένων καί ὅλων τῶν Συνοδικῶν Πατέρων τῆς Πανορθοδόξου Ἁγίας αὐτῆς Συνόδου εἰς πνευματικόν ὄφελος ὅλης τῆς χριστιανοσύνης. Εὐχόμεθα κάθε ἐπιτυχίαν εἰς τάς ἐργασίας τῆς ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ συναγομένης Πανορθοδόξου Ἁγίας Συνόδου καί εὐελπιστοῦμεν ὅτι αὗται θά διεξαχθοῦν ἐν ἀγαστῇ συνεργασίᾳ καί ὁμοθυμίᾳ, ὥστε τό κοινόν αὐτῆς Μήνυμα νά ἀποτελέσει «χαράν καί ἐλπίδα» δι' ὅλον τόν σύγχρονον χριστιανικόν κόσμον. Μεταφέρατε, Σᾶς παρακαλοῦμεν, εἰς τήν Ἱεράν Ὁμήγυριν τήν βεβαιότητα τῆς προσευχῆς μας, τοῦ σεβασμοῦ μας καί τῆς ἐν Χριστῷ ἀγάπης μας, ἡ ὁποία καί ὀφείλει νά «συνέχει ἡμᾶς» ὅλους τούς ἐν Χριστῶ ἀδελφούς»[17].

Τό Βατικανό ἐπεκρότησε καί προέβαλλε θετικά τό Μήνυμα τῆς ψευδοσυνόδου τῆς Κρήτης. Πιό συγκεκριμένα ἡ μηνιαίαἐφημερίδα «Καθολική», ὄργανο τῶν Οὐνιτῶν στήν Ἑλλάδα, στό φύλλο τῆς Πέμπτης, 30ῆς Ἰουνίου 2016, (περίοδος Β΄, ἀριθμ. 179) μέ πρωτοσέλιδο εἶχε τόν ἑξάστηλο ἐντυπωσιακό τίτλο  «ΜΗΝΥΜΑ Τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας». Ἐππλέον στό κάτω μέρος τῆς 1ης σελίδας, πάλι μέ ἐντυπωσιακό τρόπο, παρουσιάσθηκε ἡ ἀνωτέρω εὐχετήρια ἐπιστολή τῆς «Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Καθολικῆς Ἱεραρχίας Ἑλλάδος»[18].

«Ἡ Πανορθόδοξη ἔχει μεγάλη σημασία γιά τό σύνολο τοῦ χριστιανικοῦ κόσμου, ἀφοῦ ἐνισχύει τήν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας γύρω ἀπό τήν πίστη, γύρω ἀπό τό εὐαγγέλιο σέ ὅλο τό χριστιανικό δόγμα, πρός ὄφελος ὅλων τῶν Χριστιανῶν», ἀνέφερε σέ συνέντευξή του ὁ Adriano Roccucci, καθηγητής ἱστορίας στό Πανεπιστήμιο «Roma Tre» καί Γενικός Γραμματέας τῆς Κοινότητας Ἁγίου Αἰγιδίου. Συνεχίζοντας, σχολίασε : «Ὅταν ἕνα τέτοιο σημαντικό κομμάτι τοῦ χριστιανισμοῦ βρίσκει τή δύναμη νά μιλήσει μέ μία φωνή, ἀγγίζει πολλές διαφορετικές χῶρες, θρησκεῖες καί πολιτισμούς, ὅλης τῆς ἀνθρωπότητας»[19].

Ὁ αἱρεσιάρχης «Πάπας» Φραγκίσκος θέλησε νά χαιρετίσει, μέ ανάρτηση στό Τwitter, τήν ἔναρξη τῆς ψευδοσυνόδου. Συγκεκριμένα, ὁ «Πάπας» ἔγραψε στό λογαριασμό του στό twitter : «Ἄς ἑνώσουμε τίς προσευχές μας μέ τούς Ὀρθόδοξους ἀδελφούς μας γιά τήν Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία ἀρχίζει σήμερα στήν Κρήτη»[20].

Παπικά ΜΜΕ ἔκαναν ἀναφορά ὅτι οἱ ἐργασίες τῆς ψευδοσυνόδου άρχισαν μέ ἕνα «ἐγκάρδιο εὐχαριστῶ» τοῦ οἰκουμενιστοῦ Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου πρός τόν αἱρεσιάρχη Πάπα Φραγκίσκο γιά τήν προσευχή του μέ πιστούς, πού συγκεντρώθηκαν στήν πλατεία τοῦ Ἁγίου Πέτρου[21].

Ὁ Καρδινάλιος Κούρτ Κόχ, πού βρέθηκε στήν Περιφέρεια Κρήτης, ἄφησε ἀνοιχτό τό ἐνδεχόμενο νά καθίσουν μελλοντικά στό ἴδιο τραπέζι ἐκπρόσωποι τῆς Ὀρθόδοξης καί τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας. Μαζί μέ ἄλλους ἑτεροδόξους παρατηρητές τῆς ψευδοσυνόδου, ὑπογράμμισε πώς «μία τέτοια Σύνοδος θά ἔφερνε πιό κοντά τίς δύο Ἐκκλησίες, γεφυρώνοντας διαφορές καί παράγοντας παράλληλα νέες διαμορφωμένες σχέσεις μεταξύ Πάπα καί Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. Θά ἦταν εὐχή νά καθίσουν στό ἴδιο τραπέζι στό μέλλον, Ρωμαιοκαθολική καί Ὀρθόδοξη ἐκκλησία», ἦταν τά λόγια τοῦ Καρδινάλιου καί ἐκπροσώπου τοῦ αἱρεσιάρχου «Πάπα» Φραγκίσκου Κούρτ Κόχ, λίγο μετά τή συνάντηση ἀντιπροσωπείας ἱεραρχῶν μέ τόν Περιφερειάρχη Κρήτης, Σταῦρο Ἀρναουτάκη. Ὅπως ὑπογράμμισε «μία ἀνάλογη Σύνοδος, ὅπως αὐτῆς πού λαμβάνει χώρα στό Κολυμπάρι, θά εἶχε πολλά νά ἀναδείξει ἀνάμεσα στόν Καθολικισμό καί τήν Ὀρθοδοξία»[22].

Ὁ αἱρεσιάρχης «Πάπας» Φραγκίσκος ὕμνησε τά ἀποτελέσματα τῆς ψευδοσυνόδου καί τήν χαρακτήρισε «ἕνα βῆμα μπροστά». Ἐν πτήσει, κατά τήν ἐπιστροφή ἀπό τήν Ἀρμενία, ὁ ποντίφηκας, ἀναφερόμενος στήν ψευδοσύνοδο, εἶπε : «Ἕνα βῆμα ἔγινε πρός τά ἐμπρός… Νομίζω ὅτι τό ἀποτέλεσμα ἦταν θετικό». Μιλώντας πάντως στήν «La Stampa», διευκρίνισε πώς «Ἦταν ἕνα βῆμα πρός τά ἐμπρός, ἄν καί δέν εἶναι 100%». Παράλληλα ὁ «Πάπας» δήλωσε ὅτι τό πρῶτο βῆμα εἶναι πολύ σημαντικό. «Πάρτε, γιά παράδειγμα, τά παιδιά» εἶπε. «Πρῶτα, σέρνονται, καί στή συνέχεια, προχωροῦν μέ τά πόδια. Τό ἴδιο τό γεγονός ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶχε μιά συνάντηση, γιά νά δεῖ ὁ ἕνας κατά πρόσωπο τόν ἄλλον, νά προσευχηθοῦν μαζί καί νά μιλήσουν, εἶναι πολύ θετική ἐξέλιξη, καί εἶμαι εὐγνώμων στόν Κύριο γι’ αὐτό». Τέλος, ἐξέφρασε τήν ἐλπίδα ὅτι «στήν ἑπόμενη συνεδρίαση θά ὑπάρξουν περισσότερες παρουσίες»[23].

Μονοφυσῖτες καί ψευδοσύνοδος τῆς Κρήτης

Στά ἐκκλησιαστικά μέσα ἐνημέρωσης τῶν μονοφυσιτῶν ὑποβαθμίστηκε τό κύρος τῆς ψευδοσυνόδου τῆς Κρήτης καί σημειώθηκε πώς δέν μπορεῖ νά ἀποκαλεῖται «Πανορθόδοξη», ἀφοῦ δέν περιέλαβε καί τίς λεγόμενες «Ἀνατολικές Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες» δηλ. τήν «Κοπτική Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία», τήν «Ὀρθόδοξη Ἐκκλησίας τῆς Αἰθιοπίας Tewahedo», τήν ἀντίστοιχη τῆς Ἐρυθραίας, τή «Συρορθόδοξη Ἐκκλησία», τήν «Ἀρμενική Ἀποστολική Ἐκκλησία» καί τήν «Συρορθόδοξη Ἐκκλησία Μαλανκαρᾶ». Μαζί, ἀντιπροσωπεύουν περίπου 84 ἑκατομμύρια πιστούς καί εἶναι ἀπό τίς ἀρχαιότερες στόν κόσμο. «Δέν μπορεῖ κανείς νά περιμένει πολλά ἀπό τή Σύνοδο αὐτή, ἀλλά πιστεύουμε στή δύναμη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, πού μπορεῖ νά μᾶς καθοδηγήσει σέ κάθε ἐπίπεδο», εἶπε ὁ Dr. K.M. George, «κληρικός» τῆς λεγόμενης «Συρορθόδοξης Ἐκκλησίας Μαλανκαρᾶ» στήν Ἰνδία. Ἐπιπλέον, ἐπέμεινε ὅτι «ἡ Σύνοδος τῆς Κρήτης δέν μπορεῖ νά συγκριθεῖ μέ τή δεύτερη Βατικάνεια Σύνοδο τῆς Ρ/Καθολικῆς Ἐκκλησίας, ἐπειδή κάθε ὀρθόδοξη ἐκκλησία εἶναι ἀνεξάρτητη καί ὑπάρχουν δυνάμεις σέ αὐτές τίς ἐκκλησίες, πού μπορεῖ νά ἀντισταθοῦν σέ ὅ,τι ἐγκρίνει ἡ Σύνοδος». Τόνισε δέ πώς «ἡ σύνοδος, ἡ ὁποία ὀνομάζεται Ἁγία καί Μεγάλη Ἱερά Σύνοδος, στήν πραγματικότητα χωρίζει τήν Ἀνατολική Ὀρθόδοξη ὡς μιά ξεχωριστή οἰκογένεια».

Πολύ σημαντική ἦταν ἡ ἄποψή του σχετικά μέ τήν ἀποδοχή, πού θά ἔχουν οἱ ἀποφάσεις τῆς ψευδοσυνόδου στό Ὀρθόδοξο πλήρωμα. Ἐξέφρασε δέ τίς ἀμφιβολίες του κατά πόσο αὐτές θά γίνουν ἀποδεκτές. «Οἱ προτάσεις τῆς Συνόδου, ἐκτός ἄν ἱκανοποιήσουν τίς ριζοσπαστικές ὁμάδες, σέ κάποιο βαθμό, δέν θά πετύχουν, λόγῳ μιᾶς διαδικασίας, πού ὀνομάζεται «ἀποδοχή». Ἡ Σύνοδος μπορεῖ νά λάβει ἀπόφαση, ἀλλά ἡ διαδικασία τῆς ἀποδοχῆς εἶναι πολύ σημαντική. Οἱ τοπικές ἐκκλησίες, ἐνορίες καί ἐθνικές ἐκκλησίες καί οἱ μοναστικοί κύκλοι θά πρέπει νά ἀποδεχθοῦν τίς ἀποφάσεις τῆς Συνόδου, καί αὐτό μπορεῖ νά πάρει κάποιο χρόνο καί θά χρειαστοῦν στρατηγικές ποιμαντικές δράσεις».

Τέλος, πρότεινε μιά νέα Σύνοδο ὅλων τῶν Χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν, συμπεριλαμβανομένης τῆς Ὀρθόδοξης καί τῶν Ἀνατολικῶν Ἐκκλησιῶν, ἐνῶ ὑποστήριξε πώς οἱ Χριστιανικές Ἐκκλησίες σέ ὅλο τόν κόσμο θά πρέπει νά υἱοθετήσουν ἕνα νέο πρότυπο, καί ἀνέφερε πώς ὁ Πάπας Φραγκίσκος «ἔχει ἕνα μοναδικό ὅραμα, ἄν καί μερικοί ἄνθρωποι θά ἔλεγαν ὅτι εἶναι πολύ ἰδεαλιστικό»[24].

Σχισματικοί καί ψευδοσύνοδος τῆς Κρήτης

Ἀκόμη καί σχισματικοί στήριξαν τήν ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης. «Ἀποδεχόμαστε τά ἔγγραφα, πού ἐγκρίθηκαν στήν Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο», ἀνέφερε σέ μήνυμά του ὁ σχισματικός «Πατριάρχης» Κιέβου Φιλάρετος γιά τήν ψευδοσύνοδο της Κρήτης. Ὁ «Πατριάρχης» Κιέβου, πού δέν ἀναγνωρίζεται ἀπό καμία ἄλλη ἐπίσημη Ἐκκλησία, καταφέρθηκε ἐναντίον τῆς Μόσχας καί ὕμνησε τόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη. Σημείωσε πώς «ἡ Σύνοδος ἔχει δημιουργήσει ἕναν μηχανισμό γιά συνοδικές ἀποφάσεις μέσα, ὄχι μόνο ἀπό μία τοπική ἐκκλησία ἤ ὁμάδα τοπικῶν ἐκκλησιῶν, ὅπως ἔχει συμβεῖ κατά τους τελευταίους αἰῶνες, ἀλλά μέσα σέ Πανορθόδοξο ἐπίπεδο». Μίλησε γιά την «ἰδιαίτερη διακονία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη ὡς πρῶτος μεταξύ ἴσων πρωτεύοντα τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας καί προέδρου τῆς Πανορθοδόξου Συνόδου». Γιά τή δική του ἀπουσία σχολίασε : «Τό Πατριαρχεῖο Κιέβου εἶναι εὐαίσθητο στό γεγονός ὅτι δέν κλήθηκε νά συμμετάσχει ἤ νά στείλει ἀντιπροσώπους στή Σύνοδο, διότι τό ζήτημα τῆς ἀναγνώρισης τοῦ αὐτοκεφάλου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας ἀπό ἄλλες Τοπικές Ἐκκλησίες πρέπει ἀκόμη νά ἀντιμετωπιστεῖ. Ὡστόσο, τό Πατριαρχεῖο Κιέβου, μέ τήν ἐμπιστοσύνη καί τήν ἀγάπη γιά τήν Μητέρα Ἐκκλησία μας τῆς Κωνσταντινούπολης καί μέ κοινό νοῦ μέ τίς Τοπικές Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες, θεωρεῖ ὅτι τά θέματα, πού συμφωνήθηκαν ἀπό τή Σύνοδο εἶναι ἐπαρκῶς ἀποδεδειγμένα γιά τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Ἡ θέση καί ἡ ἀπάντηση τοῦ Πατριαρχείου Κιέβου πρός τήν Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο καί σχετικά μέ τίς ἀποφάσεις της θά πιστοποιηθεῖ ἐπίσημα στήν ἑπόμενη συνεδρίαση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τοῦ UOC-KP, ἀλλά μποροῦμε νά βεβαιώσουμε σήμερα ὅτι ἡ στάση μας ἀπέναντί ​​τους εἶναι θετική καί ὅτι ἀποδεχόμαστε τά ἔγγραφα, πού ἐγκρίθηκαν»[25].

Συμμετοχή γυναικῶν στή ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης

Ἐκτός ἀπό τήν συμμετοχή στήν ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης τῆς Δρ Ἐλισάβετ Προδρόμου, πού ἀναφέραμε παραπάνω, ἡἰορδανή καθηγήτρια κ. Wafa Goussous μετεῖχε ἐπίσης στήν ψευδοσύνοδο. Ἡ Wafa Goussous διευθύνει μιά πρωτοβουλία γιά τήν εἰρήνευση στή Μέση Ἀνατολή, τήν προστασία τῶν χριστιανῶν καί τῶν προσφύγων, τήν ὁποία ἔχουν συστήσει ἀπό τό 2007 ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων Θεόφιλος μαζί μέ τούς Πατριάρχες Ἀλεξανδρείας, Ἀντιοχείας καί τόν Ἀρχιεπίσκοπο Κύπρου. «Εἶναι ἡ σημαντικότερη στιγμή τῆς ζωῆς μου. Οἱ ὀρθόδοξες γυναῖκες εἶναι ἐδῶ», δήλωσε στό «Βῆμα». Ἡ κ. Wafa Goussous εἶναι καθηγήτρια Ἀγγλικῆς Φιλολογίας, γέννημα θρέμμα τῆς Ἀραβικῆς Χερσονήσου, καί ἦταν μεταξύ τῶν μελῶν τῆς συνοδείας τοῦ Πατριάρχη Ἱεροσολύμων κ. Θεοφίλου στήν ψευδοσύνοδο. Ἡ 43χρονη Ἰορδανή συμμετεῖχε καί παρακολούθησε ὅλες τίς συνεδριάσεις ἐκτός ἀπό τίς Συνάξεις τῶν Προκαθημένων τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. «Ἡ Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος εἶναι μιά μεγαλειώδης στιγμή γιά ὅλους τούς ὀρθοδόξους. Γιά μένα εἶναι ἡ σημαντικότερη στιγμή τῆς ζωῆς μου. Εἶναι ἕνα ἱστορικό γεγονός. Ἡ κάθε ὥρα καί τό κάθε λεπτό εἶναι μεγαλειώδη καί ἱστορικά. Εἶναι σημαντικά. Ἡ παρουσία τῶν γυναικῶν εἶχε ἀποφασισθεῖ στή Σύναξη τῶν Ὀρθοδόξων Προκαθημένων, πού ἔγινε τόν Ἰανουάριο στή Γενεύη. Καί ἀποτελεῖ μιά σημαντική ἀρχή», δήλωσε. «Ἀπό τό 2003 ἐργάζομαι γιά τό Συμβούλιο Χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν Μέσης Ἀνατολῆς. Τό 2007 ὁ Πατριάρχης Θεόφιλος ἐξελέγη πρόεδρος τῶν Ἐκκλησιῶν Μέσης Ἀνατολῆς (μετέχουν ὅλες οἱ χριστιανικές ἐκκλησίες) καί μαζί μέ τούς Πατριάρχες Ἀλεξανδρείας καί Ἀντιοχείας καί τόν Ἀρχιεπίσκοπο Κύπρου ἔχουν δημιουργήσει μιά πρωτοβουλία, τήν ὁποία διευθύνω γιά τήν εἰρήνευση στή Μέση Ἀνατολή καί τήν προστασία τῶν χριστιανῶν καί τῶν προσφύγων. Εἶναι πραγματικά ἀπίστευτο. Μέ ἐντόπισε καί μέ ἐμπιστεύθηκε σέ μιά θέση μεγάλης εὐθύνης, πού ὡς στόχο ἔχει τήν εἰρήνη καί τή συνέχιση τῆς χριστιανικῆς παρουσίας στήν περιοχή. Στή Μεγάλη Σύνοδο οἱ ἄραβες χριστιανοί εἶναι παρόντες μέσα καί ἀπό τή δική μου παρουσία. Οἱ χριστιανοί τῆς Μέσης Ἀνατολῆς εἶναι γηγενεῖς. Βρισκόμαστε ἐκεῖ πρίν ἀπό τόν ὁποιονδήποτε ἄλλον καί σήμερα δυστυχῶς ξεριζωνόμαστε. Ὁ Χριστός βαφτίστηκε στόν Ἰορδάνη. Ὅλοι οἱ δικοί μου εἶναι ὑπερήφανοι γιά τήν παρουσία μου ἐδῶ. Εἶναι μιά παρουσία τῶν χριστιανῶν τῆς Ἀραβικῆς Χερσονήσου στήν Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο», σχολίασε. «Γιά τόν Χριστό ἄνδρες καί γυναῖκες εἴμαστε ἴσοι. Καί αὐτό ἐπισημαίνεται καί στά κείμενα τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου. Ἡ παρουσία μας ἐδῶ στήν Κρήτη ἦταν μιά σημαντική ἀρχή. Καί ἐμεῖς οἱ γυναῖκες τῆς Μέσης Ἀνατολῆς μετέχουμε παντοῦ στά ἐνοριακά συμβούλια, σέ διοικητικές θέσεις, στά φιλόπτωχα ταμεῖα. Καί αὐτό εἶναι ἰδιαίτερα σημαντικό», τόνισε, κλείνοντας[26].

Ἐκκοσμίκευση καί ψευδοσύνοδος τῆς Κρήτης

Οἱ πλεῖστοι ἐκ τῶν συμμετεχόντων στήν ψευδοσύνοδο, δυστυχῶς, δέν τήρησαν τήν βασική προϋπόθεση τῆς προσωπικῆς ἀσκήσεως, ἀλλά, ἐκκοσμικευμένοι ὄντες, ἀκολούθησαν τήν ὁδό τῆς καλοπέρασης μέ τά ταξίδια, τή διαμονή σέ πολυτελῆ ξενοδοχεῖα, τή μετακίνηση μέ πολυτελῆ αὐτοκίνητα, τήν κατάργηση τῆς νηστείας καί τήν ἀντικατάστασή της μέ τήν πολυφαγία καί τήν καλοφαγία καί τήν διοργάνωση τῶν συνεδρίων σέ ἐξωτικά τουριστικά θέρετρα ἀνά τόν κόσμο.

Τά ξενοδοχεῖα, πού διέμειναν οἱ ἀντιπροσωπεῖες τῶν Τοπικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, πού πῆγαν στήν Κρήτη γιά τήν ψευδοσύνοδο, ἦταν τῆς ἀπόλυτης χλιδῆς, πεντάστερα, τά δωμάτια κόστισαν ἑκατοντάδες εὐρώ τήν βραδιά, καί δέν εἶχαν καμία σχέση μέ τήν ταπεινότητα καί τήν πτωχεία[27].

Μετά τήν λήξη τῶν ἐργασιῶν τῆς ψευδοσυνόδου στό Κολυμπάρι Χανίων, οἱ Προκαθήμενοι τῶν Αὐτοκέφαλων Ἐκκλησιῶν, οἱ ἱεράρχες καί οἱ ὑπόλοιποι προσκεκλημένοι δείπνησαν στό φρούριο Φιρκᾶ, κάτω ἀπό τό φῶς τοῦ φεγγαριοῦ, παρέα μέ τήν ὑψηλή ἀσφάλεια καί τά δρακόντεια μέτρα προστασίας. Οἱ 600 καί πλέον καλεσμένοι ἀπόλαυσαν τό κρητικό μενού στό διαμορφωμένο χῶρο, πού περιεῖχε γεύσεις ἀπό διάφορες περιοχές τῆς Κρήτης. Τό δεῖπνο στό φρούριο Φιρκᾶ ἦταν μιά προσφορά τοῦ ἑλληνοαμερικανικοῦ Τάγματος τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέα, ἐνῶ τήν ἐπιμέλεια τοῦ μενού γιά τό δεῖπνο τῆς ψευδοσυνόδου εἶχε ἡ ἑταιρεία Five Star catering καί ὁ σέφ Γιῶργος Μαγκλάρας[28].

Στό πλαίσιο τῆς ψευδοσυνόδου πραγματοποιήθηκε, στίς 21-6-2016, στό πέτρινο θέατρο, στά Νωπήγεια, ἡ συναυλία μέ τίτλο : «Ναοί στό σχῆμα τοῦ οὐρανοῦ», πρός τιμήν τοῦ Μίκη Θεοδωράκη. Ἀποσπάσματα ἀπό τό περίφημο «Ἄξιόν Ἐστι» τῶν Ὀδυσσέα Ἐλύτη-Μίκη Θεοδωράκη ἑρμήνευσαν οἱ σολίστ : Μαρία Φαραντούρη, Δημήτρης Καβράκος, Τατιάνα Παπαγεωργίου, πιάνο καί Καλλιτεχνική Διεύθυνση. Τιμητική ἐμφάνιση ἔκανε καί ὁ  Ὅμιλος Βρακοφόρων Κρήτης τῆς σχολῆς Γιάννη καί Χάρη Κουμῆ. Τήν συναυλία τίμησαν μέ τήν παρουσία τους Προκαθήμενοι καί ἱεράρχες τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, πού συμμετεῖχαν στήν ψευδοσύνοδο, ἐνῶ ὁ Μίκης Θεωδοράκης, πού δέν μπόρεσε νά παρευρεθεῖ, ἀπέστειλε μήνυμα, στό ὁποῖο χαιρέτισε τήν ψευδοσύνοδο, ἐκφράζοντας τήν μεγάλη τιμή, πού ἔνιωσε γι' αὐτή τήν συναυλία[29].

Τό οἰκονομικό σκάνδαλο τῆς ψευδοσυνόδου τῆς Κρήτης

Οἱ διοργανωτές, ἕνα χρόνο μετά τήν ψευδοσύνοδο, ἀκόμα ἔχουν ἀνεξόφλητους λογαριασμούς καί χρωστοῦν ἑκατομμύρια εὐρώ γιά μετακινήσεις, μέτρα ἀσφαλείας, τηλεοπτική κάλυψη, κέτερινγκ, ἀλλά καί γιά τήν φιλοξενία συνεργατῶν καί ἐθελοντῶν[30]. 

Ἄκυρες οἱ ἀποφάσεις

Εἶναι, λοιπόν, ποτέ δυνατόν, μετά τά προαναφερθέντα ἀποκαλυπτικά στοιχεία, νά γίνει ἀποδεκτή αὐτή ἡ ψευδοσύνοδος ἀπό τό ὀρθόδοξο πλήρωμα; Σέ καμμία περίπτωση, λοιπόν, οἱ οἰκουμενιστικές ἀποφάσεις αὐτῆς τῆς ψευδοσυνόδου δέν πρόκειται νά γίνουν ἀποδεκτές. Καί γιά τόν ἐπιπρόσθετο λόγο ὅτι ἡ ἴδια ἡ ψευδοσύνοδος παραβίασε τόν κανονισμό λειτουργίας της, πού ἐγκρίθηκε ἀπό τήν Σύναξη τῶν Προκαθημένων τόν Ἰανουάριο τοῦ 2016, σύμφωνα μέ τόν ὁποῖο οἱ ἀποφάσεις τῆς «συνόδου» εἶναι ἄκυρες, στήν περίπτωση πού ἔστω καί μία κανονική Τοπική Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δέν ὑπογράψει τίς ἀποφάσεις. Ἑπομένως, ἡ λεγομένη «σύνοδος» αὐτή ἔχει καταγραφεῖ στήν συνείδηση τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας καί εἰς τάς δέλτους τῆς συγχρόνου ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας ὡς ψευδοσύνοδος, ληστρική, αἱρετική καί οἰκουμενιστική σύνοδος. Ὅσες ἡμερίδες καί συνέδρια κι ἄν πραγματοποιήσουν οἱ οἰκουμενιστές, ὅπως τό μεγάλο Διορθόδοξο Θεολογικό Συνέδριο, πού πρόκειται να πραγματοποιηθεῖ στήν Θεσσαλονίκη τόν Ἀπρίλιο τοῦ 2018, σκοπός τοῦ ὁποίου θά εἶναι νά διαδοθοῦν κατά τό δυνατόν εὐρύτερα οἱ ἀποφάσεις αὐτῆς τῆς Συνόδου, ὥστε νά γίνουν κτῆμα τῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν, πού προανήγγειλλε ὁ οἰκουμενιστής Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος, κατά τήν ἐπίσκεψή του στίς ἀρχές Ἰουνίου στήν Ἱερά Ἀρχιεπισκοπή Ἀθηνῶν[31] καί ὅσα κείμενα και βιβλία κι ἄν γράφουν ὑπέρ αὐτῆς, τό ἀποτέλεσμα θά εἶναι τό ἀντίθετο.

Πανορθόδοξη συνοδική καταδίκη τῆς ψευδοσυνόδου τῆς Κρήτης

Μετά τά ἀνωτέρω ἀναφερθέντα, θεωροῦμε ὅτι εἶναι ἀδήριτη ἡ ἀνάγκη οἱ Τοπικές Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες, καί μάλιστα ὅσες δέν ἔλαβαν μέρος σ’αὐτήν (Βουλγαρία, Γεωργία, Ρωσία, Ἀντιόχεια), ἀλλά καί μία νέα Πανορθόδοξη Σύνοδος α) νά καταδικάσουν τήν λεγομένη «σύνοδο» τῆς Κρήτης ὡς ληστρική, αἱρετική καί οἰκουμενιστική σύνοδο, β) νά ἀπορρίψουν τά κείμενά της ὡς αἱρετικά, ἰδιαίτερα τό κείμενο γιά τίς σχέσεις μέ τούς ἑτεροδόξους, γ) νά καταδικάσουν τούς διοργανωτές, τούς πρωταγωνιστές, τούς συμμετέχοντες σ'αὐτήν, τούς ὑπογράψαντας καί ἀποδεχομένους τά αἱρετικά κείμενά της, δ) νά καταδικάσουν τόν διαχριστιανικό καί διαθρησκειακό συγκρητιστικό Οἰκουμενισμό ὡς παναίρεση, ε) νά ἀποφασίσουν τήν ἀποχώρηση ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων Τοπικῶν Ἐκκλησιῶν ἀπό τό λεγόμενο «Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν», δηλ. αἱρέσεων, στ) νά τερματίσουν κάθε κοινή ἐμφάνιση τῶν Ὀρθοδόξων μέ τούς ἀλλοθρήσκους καί αἱρετικούς, καί            ζ) νά ἀποχωρήσουν ἀπό τόν ἄγονο διάλογο τῆς Ὀρθοδοξίας μέ τούς πάσης φύσεως αἱρετικούς.

Εἴθε ὁ Ἅγιος Τριαδικός Θεός νά μᾶς ἀξιώσει νά ζήσουμε τήν Πανορθόδοξη Συνοδική καταδίκη τῆς ψευδοσυνόδου τῆς Κρήτης. 

---

[1] Μέ τήν παρουσία Παπικῶν καί Μονοφυσιτῶν ἡ Θεία Λειτουργία τήν Κυριακή τῆς Πεντηκοστῆς τοῦ Μητροπολίτη Περγάμου Ἰωάννη Ζηζιούλα, 20-6-2016, http://aktines.blogspot.gr/2016/06/blog-post_110.html

[2] Ὀ Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου ὑπογράφει στή θέση Ἱεραρχῶν χωρίς τήν συγκατάθεσή τους, 27-7-2016,http://www.vimaorthodoxias.gr/arthra/item/85742, Σύγχυση μέ τίς ὑπογραφές τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου γιά λογαριασμό ἄλλων Ἱεραρχών,          3-8-2016, http://www.vimaorthodoxias.gr/arthra/item/86080

[3] ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒ. ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΓΚΟΤΣΟΠΟΥΛΟΣ, Ἁπλές σκέψεις πόνου καί ἀγωνίας … Ἱέρεια (754) - Νίκαια (787) - Κωνσταντινούπολη (2016), 11-10-2015, http://aktines.blogspot.gr/2015/10/754-787-2016.html

[4] https://www.holycouncil.org/-/rest-of-christian-world?_101_INSTANCE_VA0WE2pZ4Y0I_languageId=el_GR

[5] Ἐγκύκλιος τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας (Κρήτη 2016), https://www.holycouncil.org/-/encyclical-holy-council?_101_INSTANCE_VA0WE2pZ4Y0I_languageId=el_GR

[6] Σχ. βλ. ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒ. ΠΕΤΡΟΣ ΧΙΡΣ,  Ἡ ἐκκλησιολογική ἀναθεώρηση τῆς Β΄ Βατικανῆς Συνόδου˙ μία Ὀρθόδοξη διερεύνηση τοῦ Βαπτίσματος καί τῆς Ἐκκλησίας κατά τό Διάταγμα περί Οἰκουμενισμοῦ, ἐκδ. Uncut Mountain Press, Πετροκέρασα Θεσ/κης, 2014.  

[7] Ἱερό ''ξέσπασμα'' τοῦ Πατριάρχη Ἀλεξανδρείας Θεοδώρου! 20-6-2016, http://www.romfea.gr/patriarxeia-ts/patriarxeio-alexandreias/8965-iero-jespasma-tou-patriarxi-alejandreias-theodorou

[8] ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟ : Ἀρχιερέας ζήτησε στό Κολυμπάρι νά χαρακτηριστοῦν αἱρετικοί οἱ "ΑΝΤΙ-οἰκουμενιστές" !!!! 21-2-2017, https://katanixis.blogspot.gr/2017/02/blog-post_674.html, https://panorthodoxcemes.blogspot.gr/2016/11/blog-post_24.html

[9]  ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ Ἀρχιεπίσκοπος Tιράνων, Δυρραχίου καί πάσης Ἀλβανίας, Ἐναρκτήρια Συνεδρίαση τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου, 19-6-2016, https://www.holycouncil.org/-/opening-archbishop-anastasios

[10] ΓΙΩΡΓΟΣ Ν. ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ, Προβληματισμός ἀπό φιλενωτικές ἐνέργειες, 29-8-2016,http://aktines.blogspot.gr/2016/08/blog-post_782.html

[11] Τοῦ ἰδίου, Τί γράφουν οἱ ἐπιστολές τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου καί τοῦ οὐνίτη πριμάτου τῆς Οὐκρανίας, 30-8-2016, http://aktines.blogspot.gr/2016/08/blog-post_626.html

[12] Μιά... Ὀρθόδοξη παρέμβαση ἀπό τό Ἀμερικανικό Ὑπουργείο Ἐξωτερικῶν, 28-6-2016, http://www.vimaorthodoxias.gr/all/item/84289

[13] «Κεραυνοί» κατά Βαρθολομαίου ἀπό τήν Ρωσία. «Σιώπησε στήν μετατροπή τῆς Ἁγίας Σοφίας σέ τζαμί – Ὑπάρχουν πράκτορες τῶν ΗΠΑ στήν Κρήτη» - 11 λόγοι πού δέν πρέπει νά γίνει ἡ Πανορθόδοξη Σύνοδος, 15-6-2016, https://katanixis.blogspot.gr/2016/06/blog-post_829.html, http://www.pentapostagma.gr

[14] Μικρά καί παρασκηνιακά ἀπό τήν Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο (μέρος Α΄), 17-6-2016, http://www.romfea.gr/epikairotita-xronika/8911-mikra-kai-paraskiniaka-apo-tin-agia-kai-megali-sunodo-meros-a

[15] Ὅταν καί οἰ ''φίλοι'' ἐπισημαίνουν τά λάθη, 23-6-2016, http://www.romfea.gr/diafora/9025-otan-kai-oi-filoi-episimainoun-ta-lathi

[16] ΜΟΝΑΧΟΣ ΕΠΙΦΑΝΙΟΣ ΚΑΨΑΛΙΩΤΗΣ, Ἡ CIA καθοδηγεῖ τήν Σύνοδον τῆς Κρήτης; http://orthodoxostypos.gr/h-cia-καθοδηγει-την-συνοδον-τησ-κρητησ/

[17] Εὐχετήρια ἐπιστολή τῆς Καθολικῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἑλλάδος πρός τήν Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο τῆς Ορθοδοξίας, 17-6-2016, http://episkopisyrou.gr/efchitiria-epistoli-tis-katholikis-ierarchias-tis-ellados-pros-tin-agia-megali-sinodo-tis-orthodoxias/

[18] ΓΙΩΡΓΟΣ Ν. ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ, Τό Βατικανό ἐπικροτεῖ τό Μήνυμα τῆς Συνόδου τῆς Κρήτης! 25-7-2016, https://katanixis.blogspot.gr/2016/07/blog-post_511.html

[19] Βατικάνεια φωνή γιά τήν Πανορθόδοξη : Σημαντική γιά ὅλους τούς Χριστιανούς - Τί εἶπε γιά ὅσους μένουν...κλειδωμένοι, 16-6-2016, http://www.vimaorthodoxias.gr/all/item/83626

[20] Τό tweet τοῦ Πάπα γιά τήν Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο, 19-6-2016, http://www.amen.gr/article/to-tweet-tou-papa-gia-tin-agia-kai-megali-synodo)

[21] Εὐχαριστίες τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη πρός τόν Πάπα Φραγκίσκο γιά τήν προσευχή, 20-6-2016,http://aktines.blogspot.gr/2016/06/blog-post_191.html

[22] Ἀνοιχτό τό ἐνδεχόμενο γιά Σύνοδο Ὀρθοδόξων καί Καθολικῶν, 23-6-2016, http://www.vimaorthodoxias.gr/arxeio/item/84059-ανοιχτό-το-ενδεχόμενο-για-σύνοδο-ορθοδόξων-καθολικών

[23] Ὅταν ὁ Πάπας λέει γιά τήν Πανορθόδοξη πώς ἔγινε «ἕνα βήμα πρός τά ἐμπρός», νά ἀνησυχοῦμε γιά τό...ἐμπρός; 27-6-2016 http://www.vimaorthodoxias.gr/all/item/84234

[24] Νά τούς χαιρόμαστε τους ...παρατηρητές! Δέν εἶναι Πανορθόδοξη λένε οι μονοφυσίτες - Τί λένε γιά τό Ἅγιο Ὄρος, 20-6-2016, http://www.vimaorthodoxias.gr/all/item/83825

[25] Ὕμνοι τοῦ σχισματικού Φιλάρετου γιά Βαρθολομαίο καί πυρά κατά Μόσχας - Ἀποδεχόμαστε τά ἔγγραφα τῆς Πανορθόδοξης, 6-7-2017, http://www.vimaorthodoxias.gr/patriarcheia/item/84715

[26] GOUSSOUS : «Εἶναι μιά ἀρχή ἡ συμμετοχή γυναικῶν στήν Πανορθόδοξη», 25-6-2016,http://www.amen.gr/article/goussous-einai-mia-arxi-i-symmetoxi-gynaikon-stin-panorthodoksi,http://www.tovima.gr/society/article/?aid=810430

[27] Μικρά και παρασκηνιακά ἀπό τήν Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο (μέρος Α'), 17-6-2016, http://www.romfea.gr/epikairotita-xronika/8911-mikra-kai-paraskiniaka-apo-tin-agia-kai-megali-sunodo-meros-a

[28] Τό γκουρμέ δείπνο πού ἀπόλαυσαν οἱ Προκαθήμενοι τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν (ΦΩΤΟ), 27-6-2016, http://www.vimaorthodoxias.gr/patriarcheia/item/84269-το-γκουρμέ-δείπνο-που-απόλαυσαν-οι-προκαθήμενοι-των-ορθοδόξων-εκκλησιών-φωτο

[29] Συναυλία πρός τιμήν τοῦ Μίκη Θεοδωράκη μέ τήν Μαρία Φαραντούρη στήν Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο, 29-6-2016, http://aktines.blogspot.gr/2016/06/blog-post_764.html

[30] Τζάμπα μάγκες μέ τήν Πανορθόδοξη. Ἀπίστευτο! Ἄφησαν μεγάλα φέσια γιά τήν… πεντάστερη φιέστα τῆς Κρήτης, ἐβδομαδιαία ἐφημερίδα «Ὀρθόδοξη Ἀλήθεια», 24-5-2017, ἀριθμός φύλλου 94, σσ. 1, 11.

[31] Θερμή συνάντηση Ἀρχιεπισκόπου μέ Οἰκουμενικό Πατριάρχη (ΦΩΤΟ), 6-6-2017, http://www.romfea.gr/epikairotita-xronika/15239-thermi-sunantisi-arxiepiskopou-me-oikoumeniko-patriarxi-foto

http://aktines.blogspot.gr