ΠΕΘΑΝΑ, ΠΗΓΑ ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ ΚΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΜΕ ΓΥΡΙΣΕ ΠΙΣΩ!

 

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ: ΟΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΣΥΝΕΧΩΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΤΗΝ ΚΟΛΑΣΙ, ΔΕΝ ΘΑ ΒΡΕΘΗ ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΙ!

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος (ΕΠΕ 23, 36): Όποιος έχει συνεχώς μπροστά στα μάτια του την κόλασι, δεν θα βρεθή στην κόλασι. Όποιος όμως καταφρονεί την ύπαρξι της κολάσεως, αυτός δεν θα την αποφύγη. 

ΓΕΡΩΝ ΕΦΡΑΙΜ ΑΡΙΖΟΝΑΣ: Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΑΜΑΡΤΗΤΟΥΣ, ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΜΑΡΤΩΛΟΥΣ!

Γέρων Εφραίμ Αριζόνας: Ο Παράδεισος δεν είναι για τους αναμάρτητους. Είναι για τους αμαρτωλούς. Ο Παράδεισος είναι γεμάτος από αμαρτωλούς που μετανόησαν.
Είναι και για μας ανοικτός ο Παράδεισος. Αρκεί να κάνουμε το πρώτο βήμα εμείς, το βήμα της μετάνοιας. Τότε σπεύδει ο Θεάνθρωπος Κύριος να κάνη δέκα βήματα για να μας αγκαλιάση, είναι τα βήματα του ελέους και της συγγνώμης.

Με πόνο θερμής προσευχής ας πούμε: Κύριε Ιησού Χριστέ, δώρησέ μας αληθινή, δακρύβρεκτη μετάνοια. Εσύ μάς έμεινες μοναδική Ελπίδα σωτηρίας. Είσαι η Αλήθεια μέσα σε τόσα ψέματα. Είσαι η Χαρά μας μέσα σε τόσες θλίψεις. Είσαι η Λύτρωσίς μας μέσα σε τόση αμαρτία. Είσαι η Ειρήνη μέσα σ’ ένα κόσμο τόσο ταραγμένο. Δόξα τη μακροθυμία και τη ανοχή σου Κύριε! Αμήν.

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΤΑ ΜΝΗΜΟΣΥΝΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΤΩΝ ΚΕΚΟΙΜΗΜΕΝΩΝ!

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Τα μνημόσυνα είναι ο καλύτερος δικηγόρος για τις ψυχές των κεκοιμημένων. Έχουν τη δυνατότητα και από την κόλαση να βγάλουν τη ψυχή.

ΤΑ ΜΝΗΜΟΣΥΝΑ, ΤΑ ΣΑΡΑΝΤΑΛΕΙΤΟΥΡΓΑ ΚΛΠ, ΚΑΙ ΟΠΟΙΑ ΑΛΛΗ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΤΩΝ ΚΕΚΟΙΜΗΜΕΝΩΝ, ΩΦΕΛΟΥΝ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ!

ΚΟΛΑΣΗ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ ΜΑΚΡΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!

Κόλαση είναι η ζωή μακριά του Θεού.

ΑΓΙΟΣ ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ ΠΟΠΟΒΙΤΣ: Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΧΕΙ ΤΟΠΟΘΕΤΗΘΕΙ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ!

Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς: Ο άνθρωπος έχει τοποθετηθεί στον δρόμο ανάμεσα στον παράδεισο και την κόλαση, μεταξύ Θεού και διαβόλου. Κάθε σκέψη και λογισμός του ανθρώπου και κάθε συναίσθημά του, φέρνει την ψυχή ένα βήμα κοντύτερα στον παράδεισο ή κοντύτερα στην κόλαση.

ΟΣΙΟΣ ΛΑΥΡΕΝΤΙΟΣ ΤΟΥ ΤΣΕΡΝΙΓΚΩΦ: ΑΝ ΞΕΡΑΤΕ ΕΣΕΙΣ, ΠΟΣΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΣΥΜΠΙΕΖΟΝΤΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ!

Όσιος Λαυρέντιος τού Τσέρνιγκωφ: "Αν ξέρατε εσείς, πόσοι άνθρωποι υπάρχουν και συμπιέζονται μέσα στην Κόλαση, όπως οι ρέγκες σε ένα βαρέλι...έλεγε χαρακτηριστικά, κλαίγοντας...

Δεν θα χαθούν όλοι, όσοι είναι μέσα στον κόσμο (λαϊκοί άνθρωποι), αλλά ούτε και ο καθένας θα σωθεί, επειδή μόνο και μόνο βρίσκετε μέσα σε μοναστήρι....

Οταν δείτε ότι εκείνοι πού φοράνε χρυσά καλύμματα και άμφια (Αρχιμανδρίτες δηλαδή και Πατριάρχες) απαγορεύσουν την ανάγνωση τού Ψαλτηρίου στην αρχή, και των Ωρών αργότερα, τότε τα πράγματα δεν θα είναι καλά...Προσέξτε, ό Κύριος θα τα υπομείνει όλα αυτά, αλλά όμως για πολύ λίγο...Γιατί μετά, θα τούς εγκαταλείψει ολότελα ! Και τότε, ή Δευτέρα Παρουσία θα είναι πολύ κοντά..."

ΑΓΙΟΣ ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ ΠΟΠΟΒΙΤΣ: ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ;

Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς: Τί είναι ο παράδεισος; 

Και πότε αρχίζει ο παράδεισος και η κόλαση του
ανθρώπου; Από την ελεύθερη επιλογή για το θεϊκό αγαθό ή για το δαιμονικό κακό, για τον Θεό ή για τον διάβολο. Και ό παράδεισος μα και η
κόλαση του ανθρώπου αρχίζουν εδώ από την γη για να συνεχιστούν αιώνια στην άλλη ζωή. Τί είναι ο παράδεισος; Είναι η αίσθηση της παρουσίας του Θεού. Άμα ο άνθρωπος αισθάνεται εντός του τον Θεό, είναι ήδη στον παράδεισο, γιατί όπου είναι ο Θεός εκεί είναι και η Βασιλεία του Θεού, εκεί και ο παράδεισος. Από τότε πού ο Θεός Λόγος κατέβηκε στην γη και έγινε άνθρωπος, ο παράδεισος έγινε η αμεσότερη πραγματικότητα για την γη και τον άνθρωπο. Επειδή, όπου είναι ο Χριστός εκεί και ο παράδεισος.

ΓΕΡΩΝ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ ΛΑΖΑΡΗΣ: ΜΗ ΣΤΑΜΑΤΑΤΕ ΝΑ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣΘΕ. ΒΑΖΕΙ Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΝΑ ΑΜΑΡΤΗΣΕΙ, ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑ ΤΟΥΣ ΦΟΒΙΖΕΙ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΝΤΡΕΠΟΝΤΑΙ ΝΑ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΘΟΥΝ!

Γέρων Αμβρόσιος Λάζαρης: Ακουστέ τι σας λέω. Μη σταματάτε να προσεύχεσθε! Βάζει ο διάβολος τον κόσμο να αμαρτήσει, και μετά την αμαρτία τους φοβίζει και τους κάνει να ντρέπονται να εξομολογηθούν. Πήγα ένα τέταρτο στην κόλαση και νόμιζα ότι ήμουν τρεις ώρες..

— Με πήρε Άγγελος Κυρίου και με πήγε, και είδα πως είναι η Κόλαση. Δεν μπορείς να φανταστείς τι γίνεται εκεί κάτω. Νομίζουνε όλοι ότι αυτά είναι παραμύθια.

ΟΣΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ Ο ΣΥΡΟΣ: ΟΣΟ ΚΑΘΑΡΙΣΕ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΤΟ ΝΟΥ ΤΟΥ, Σ' ΑΥΤΗ ΤΗ ΖΩΗ, ΤΟΣΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΘΑ ΒΛΕΠΕΙ ΤΗ ΔΟΞΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!

Ἅγιος Ἐφραίμ ὁ Σῦρος: Ὅσο καθάρισε ὁ καθένας τό νοῦ του, σ' αὐτή τή ζωή, τόσο ἀκριβῶς θά βλέπει τή δόξα τοῦ Θεοῦ. Καί ὅσο ἀκριβῶς τόν ἀγάπησε ὁ καθένας, τόσο καί θά χορταίνει ἀπό τήν ἀγάπη του.

(Τόμος Α' σελ, 147)

ΓΕΡΩΝ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ ΛΑΖΑΡΗΣ: Σ' ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΚΑΤΟΙΚΟΥΜΕ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΘΗΡΙΑ!

Γέρων Αμβρόσιος Λάζαρης: Σ’ αυτόν τον κόσμο κατοικούμε ανάμεσα σε θηρία. Γι’ αυτό χρειάζεται να έχουμε σταθερή πίστη στον Χριστό. Οι δαίμονες μας πολεμούν με μανία, γιατί δεν θέλουν να σωθούμε. Ήθελα να ανοίξω μια στοά, για να δείτε τους κολασμένους. Κλαίνε και ουρλιάζουν χωρίς σταματημό. Γιατί η κόλαση δεν θα είναι γι’ αυτούς εκατό ή πεντακόσια χρόνια, αλλά αιώνια.

ΑΓΙΟΣ ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ ΠΟΠΟΒΙΤΣ: ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ;

Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς: Τί είναι ο παράδεισος; 

Και πότε αρχίζει ο παράδεισος και η κόλαση του ανθρώπου; Από την ελεύθερη επιλογή για το θεϊκό αγαθό ή για το δαιμονικό κακό, για τον Θεό ή για τον διάβολο. Και ό παράδεισος μα και η κόλαση του ανθρώπου αρχίζουν εδώ από την γη για να συνεχιστούν αιώνια στην άλλη ζωή. Τί είναι ο παράδεισος; Είναι η αίσθηση της παρουσίας του Θεού. Άμα ο άνθρωπος αισθάνεται εντός του τον Θεό, είναι ήδη στον παράδεισο, γιατί όπου είναι ο Θεός εκεί είναι και η Βασιλεία του Θεού, εκεί και ο παράδεισος. Από τότε πού ο Θεός Λόγος κατέβηκε στην γη και έγινε άνθρωπος, ο παράδεισος έγινε η αμεσότερη πραγματικότητα για την γη και τον άνθρωπο. Επειδή, όπου είναι ο Χριστός εκεί και ο παράδεισος.

ΓΕΡΩΝ ΕΦΡΑΙΜ ΤΗΣ ΑΡΙΖΟΝΑ: ΤΟ ΟΡΑΜΑ, ΠΕΡΙΓΡΑΦΟΝΤΑΣ ΜΕ ΛΕΞΕΙΣ ΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ

ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ: ΕΝΑΣ ΑΓΡΙΟΣ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ ΠΗΓΕ ΣΤΟΝ ΑΒΒΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΡΩΤΗΣΕ ΕΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΚΑΙ ΚΟΛΑΣΗ!

Ένας άγριος πολεμιστής πήγε στον αββά Μακάριο και τον ρώτησε : '' Υπάρχει στ`αλήθεια  παράδεισος και κόλαση ; ''

'' Ποιος ρωτάει ; '' είπε ο αββάς Μακάριος.

'' Ένας γενναίος πολεμιστής ! ''  απάντησε με τόνο περήφανο αυτός . 

'' Γενναίος πολεμιστής , εσύ ; '' είπε ο αββάς κοιτώντας τον περιφρονητικά . '' Ποιος άρχοντας θα σε δεχόταν στο στρατό του ; Η φάτσα σου σε δείχνει για ζητιάνο ! '' Ο άγριος πολεμιστής θυμωμένος έκανε να σύρει το ξίφος του. 

'' Α! Έχεις και σπαθί ! '' συνέχισε ο αββάς . '' Φαίνεται τόσο σκουριασμένο , θα με γρατσουνίσει άραγε ; Ο άγριος πολεμιστής έβγαλε το ξίφος από τη θήκη.

'' Εδώ ανοίγουν οι πύλες της κολάσεως'' , είπε ο αββάς  Μακάριος ατάραχος. Ακούγοντας αυτά τα λόγια και βλέποντας την ηρεμία του αββά , ο άγριος πολεμιστής ξανάβαλε το ξίφος στη θήκη του και γονάτισε συντετριμμένος και μετανοημένος.

'' Εδώ ανοίγουν οι πύλες του Παραδείσου ! '' , είπε ο αββάς  Μακάριος.

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΠΩΣ ΚΕΡΔΙΖΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ!

- Πως κερδίζει κανείς Γέροντα τον Παράδεισο;

- Με την αγάπη στον πλησίον και την προσευχή. 

ΟΣΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ Ο ΑΣΚΗΤΗΣ: Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΔΩΡΟ ΤΗΣ ΧΑΡΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!

Όσιος Μάρκος ο Ασκητής: Η Βασιλεία των Ουρανών δεν είναι η ανταμοιβή για τα έργα, αλλά ένα δώρο της χάρης που παρασκευάστηκε από τον Πλοίαρχο για τους πιστούς υπηρέτες Του.

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΦΥΛΑΞΕΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟΣ, ΑΛΛΑ ΟΥΤΕ ΠΟΥΛΙ ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΕΙ ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ!

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Ο Θεός να φυλάξει, όχι μόνο άνθρωπος, αλλά ούτε πουλί να μην πάει στην κόλαση.

Π. ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ!

Όταν ήμουν στον Άγιο Βασίλειο στην περίοδο 1970-80 είχα γνωρίσει μια οικογένεια, μέλος της οποίας ήταν και η υπέργηρη κυρία Κατερίνα, την οποία περιποιείτο η κόρη της Καλλιρρόη. Ο σύζυγος της κυρίας Καλλιρρόης ήταν δικηγόρος και λεγόταν Χριστόφορος Σταμάτουζας.

Η κυρία Κατερίνα, λόγω της ηλικίας της, ήταν συνεχώς σε μια καρέκλα, όπου καθόταν με πολλή δυσκολία. Δεν βάδιζε. Άρχισε να μη βλέπει κιόλας. Ήταν όμως χριστιανή που έκανε τα θρησκευτικά της καθήκοντα: το πρωί την προσευχή της, το βράδυ το Απόδειπνο, τους Χαιρετισμούς… Όταν άρχισε να μη βλέπει, μου έλεγε:

–Στενοχωρούμαι, γιατί δεν ξέρω τώρα πώς να περάσω όλη την ήμερα, πώς να διαβάσω τις προσευχές μου.
Της είπα λοιπόν:
-Να λες το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με».
Της έδωσα κι ένα κομποσχοινάκι κι όπως καθόταν σε μια πολυθρόνα απ’ αυτές τις πάνινες, που έχουν και χερούλια, έλεγε την ευχή. Κι αυτό την είχε γλυκάνει και πολύ ευχαριστιόταν.
–Α, όλη την ήμερα, ούτε καταλαβαίνω πώς περνάει λέγοντας συνεχώς το «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με»! Ευχαριστιέμαι μ’ αυτό, ευχαριστιέμαι πολύ, γλυκαίνεται το στόμα μου. Όλο έτσι έλεγε.

Κάποτε με ρώτησε:

–Θα με βοηθήσει αυτό, όταν θα έρθει ή ώρα να φύγω απ’ αυτόν εδώ τον κόσμο;

–Βεβαίως, της λέω, και να μη στενοχωριέσαι. Αν λες συνεχώς την ευχούλα να μην ανήσυχεις καθόλου! Θα έρθω εγώ και θα σου δώσω το κλειδί για ν’ άνοιξεις την πόρτα του Παραδείσου.

(Εγώ αυτό το είπα για να της δώσω ελπίδα και να της αφαιρέσω τον φόβο του θανάτου).

Αρρώστησε και βάρυνε πολύ. Πήγαινα και την κοινωνούσα σχεδόν κάθε εβδομάδα για να παίρνει δύναμη. Ένα βράδυ κατά τις 2.00 ή ώρα, ξυπνάει την κόρη της και λέει:

–Ετοιμάσου. Όπου να ναι έρχεται ο πατήρ Στέφανος να με κοινωνήσει.

–Ο πατήρ Στέφανος θα κοιμάται τώρα στο σπίτι του, της απάντησε ή κόρη της.

–Όχι, όχι, θα ΄ρθει, θα έρθει τώρα! Σε παρακαλώ, ετοίμασε το τραπεζάκι. Βάλε το θυμιατό, βάλε και το κερί.

(Έτσι έκαμαν πάντοτε. Ετοίμαζαν ένα τραπεζάκι στρογγυλό, με άσπρη πετσέτα και επάνω το καντήλι, το κηροπήγιο και το θυμιατό δίπλα, αναμμένα όλα. Άπλωνα το “μάκτρο”, ακουμπούσα πάνω τα τίμια Δώρα, έκανα την ένωση και την κοινωνούσα.)

–Τα ετοίμασες; ρώτησε την κόρη της.

–Τα ετοίμασα.

–Χτυπάει ή πόρτα. Πήγαινε να ανοίξεις.

Έκανε ή κόρη της ότι πήγαινε να ανοίξει. Αυτή περίμενε. Έκανε το σταυρό της, πήρε το “μάκτρο”, (υποθετικά), το έβαλε κάτω από το σαγόνι της, άνοιξε το στόμα της, κατάπιε, σκουπίστηκε, έδωσε πίσω το “μάκτρο”, έκανε με ευλάβεια το σημείο του σταυρού, σταύρωσε τα χέρια της και περίμενε να φύγω. Ποιος ξέρει; Προφανώς Άγγελος την κοινώνησε στο πρόσωπο το δικό μου. Αποκλείεται να ήταν παραίσθησις. Ήταν ένα γεγονός πραγματικό, όπου κοινώνησε των άχραντων Μυστηρίων αλλά σε πνευματική μορφή.

Την άλλη μέρα με ειδοποίησαν, πήγα, και μου είπαν ιδιαιτέρως τι συνέβη. Πλησίασα την άρρωστη και μου είπε:

— Σ’ ευχαριστώ πού ήρθες τη νύχτα… Το κλειδί που είναι;…

–Μη στενοχωριέσαι κυρία Κατερίνα και το κλειδί θα πάρεις! Την επομένη το βράδυ με ειδοποίησαν ότι εκοιμήθη. Πήγα στο σπίτι και μου διηγήθηκαν τα εξής: Ήρθε η στιγμή να φύγει και έλεγε:

Πάτερ Στέφανε, φεύγω! Ήρθαν οι Άγγελοι! Που είσαι; που είσαι; Έλα… ήδη με έφεραν μπροστά στην πόρτα του Παραδείσου και είναι κλειστή… Θέλω το κλειδί, το κλειδί, πού μου υποσχέθηκες, το κλειδί, το κλειδί… Α, ευχαριστώ…

Άπλωσε το χέρι της και φάνηκε σαν να πήρε ένα μεγάλο παλαιό κλειδί, γύρισε το χέρι της, όπως κάνουμε όταν ανοίγουμε με κλειδί μια πόρτα, κατέβασε το χέρι της, έκανε το σημείο του σταυρού, “σ’ ευχαριστώ…” είπε και εκοιμήθη. Έτσι έφυγε ή κυρία-Κατερίνα με το κλειδί του Παραδείσου στο χέρι!

Διασκευασμένο Απόσπασμα από:

“ΓΝΩΣΙΣ ΚΑΙ ΒΙΩΜΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ”

του Πρωτ. ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ 

ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΛΑΜΠΡΙΝΗ ΒΕΤΣΙΟΥ: ΕΙΔΑ ΤΟΝ ΑΛΛΟ ΚΟΣΜΟ

ΠΕΝΤΑΠΟΣΤΑΓΜΑ