Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΥΠΟ ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ

Η Μακεδονία υπό το φως της Αγίας Γραφής.

Υπνχος Νικόλαος Παπανικολόπουλος:

Αγία Γραφή και Μακεδονία.

(Α') Στην ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ αναγνωρίζεται ο Μέγας Αλέξανδρος ως «Βασιλιάς των Ελλήνων»

Α΄ ΜΑΚΚΑΒΑΙΩΝ   (Κεφ. Α’ στιχ. 1 – 10)

«Και εγένετο μετά το πατάξαι Αλέξανδρον τον Φίλιππον τον Μακεδόνα, oς εξήλθεν εκ της γης Χεττειείμ, και επάταξε τον Δαρείον βασιλέα Περσών και Μηδων και εβασίλευεν αντ’ αυτού πρότερος επί την Ελλάδα… Και εβασίλευεν Αλέξανδρος έτη δώδεκα και απέθανε… Και εξήλθεν εξ αυτών ρίζα αμαρτωλός Αντίοχος Επιφανής, υιός Αντιόχου βασιλέως ος ην όμηρος εν τη Ρώμη και εβασίλευεν εν έτει εκατοστώ και τριακοστώ και εβδόμω βασιλείας Ελλήνων».

«Ο Αλέξανδρος, ο υιός του Φιλίππου, ο Μακεδών, έπειτα από την νίκη του εναντίον των Περσών…και έγινε βασιλεύς αντί εκείνου στις χώρες αυτές, αφού προηγουμένως είχε γίνει βασιλεύς ολοκλήρου της Ελλάδος.

Και βασίλευσε ο Αλέξανδρος δώδεκα έτη και μετά πέθανε… Από αυτούς βγήκε μία ρίζα αμαρτωλή, ο Αντίοχος ο Επιφανής, υιός του βασιλέως Αντιόχου, ο οποίος ήταν προηγουμένως όμηρος στη Ρώμη και αυτός έγινε βασιλεύς κατά το εκατοστό τριακοστό έβδομο έτος της βασιλείας των Ελλήνων Σελευκιδών».

 (Β) Στην ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ γίνεται αναφορά περιοχών μεταξύ των οποίων και της Ελληνικής Μακεδονίας στις οποίες περιόδευσε ο Απόστολος Παύλος και έγραψε στην ελληνική και όχι στην… σκοπιανή γλώσσα !!!

ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ (Κεφ. Ιστ στιχ. 9)

« Και όραμα δια της νυκτός ώφθη τω Παύλω, ανήρ τις ην Μακεδών εστώς, παρακαλών αυτόν και λέγων, διαβάς εις Μακεδονίαν βοήθησον ημίν ».

Είναι χαρακτηριστικό το κείμενο αυτό, όπου ο μαθητής και συνοδοιπόρος του Αποστόλου Παύλου, Ευαγγελιστής Λουκάς, αναφέρει ότι στο όραμα που είδε ο Απόστολος Παύλος ένας άνδρας Μακεδόνας στεκόταν όρθιος, και τον παρακαλούσε λέγοντάς του : «Πέρασε στη Μακεδονία και βοήθησέ μας»

Είναι καταγεγραμμένα τα επόμενα Βήματα του Αποστόλου Παύλου, στο Βιβλίο των Πράξεων των Απόστολων, γύρω στο 50 μ.Χ, τα οποία ακολουθούν και σήμερα πλήθη προσκυνητών, από τα Ιεροσόλυμα στα παράλια της Μικράς Ασίας (Τρωάδα), και συνέχεια στη Σαμοθράκη (Παλαιόπολη), την Καβάλα (Νεάπολη) και τους Φιλίππους (Κρηνίδες), την Αμφίπολη, την Απολλωνία, τη Θεσσαλονίκη, τη Βέροια, την Αθήνα, τη Πρέβεζα και την Κόρινθο.

Και μόνο το γεγονός ότι, στην Παλαιά Διαθήκη (Α΄ ΜΑΚΚΑΒΑΙΩΝ) αναγνωρίζεται ο Μέγας Αλέξανδρος ως «Βασιλιάς των Ελλήνων» και στην Καινή Διαθήκη (ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ) γίνεται αναφορά για την περιοδεία του Αποστόλου Παύλου στην Ελληνική Μακεδονία, αρκούν για την απόδειξη της ελληνικότητας της Μακεδονίας και του Μέγα Αλέξανδρου.

Η Αγία Γραφή (τα σαράντα εννέα (49) βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης και τα είκοσι επτά (27) της Καινής Διαθήκης), είναι θεόπνευστος, άρα και αλάθητος. Περιέχει την υπό του Θεού αποκαλυφθείσα στους ανθρώπους αλήθεια. Στη σύνταξη και διατύπωση των νοημάτων και των λόγων της Αγίας Γραφής συνεργάστηκε ο Θείος παράγοντας, δηλαδή το Άγιο Πνεύμα, εξασφαλίζοντας το αλάθητo της και ο ανθρώπινος παράγοντας, για τη διατύπωση των θείων αληθειών, μέσα από το ιδιαίτερο γλωσσικό ιδίωμα, το ύφος και τη λογοτεχνική ικανότητα των συγγραφέων .

Ο Ιερός Χρυσόστομος, ο μεγάλος μεταλλωρύχος της Αγίας Γραφής, έχει πει μεταξύ άλλων: «Και σε μία συλλαβή και σ’ ένα μικρό γράμμα της Γραφής, αν σκαλίσεις θα βρεις κρυμμένους στο βάθος θησαυρούς».

Πιστεύουμε ή δεν πιστεύουμε στην Αγία Γραφή;

ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ

Υποναύαρχος Λ.Σ (ε.α)

https://kosmas-agrinio-gr.blogspot.gr 

ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΔΑΠΕΡΓΟΛΑΣ: ΓΙΑ ΕΝΑ «ΠΟΥΚΑΜΙΣΟ ΑΔΕΙΑΝΟ»

Του Νεκτάριου Δαπέργολα

Διδάκτορος Ιστορίας

       

Έξαρση της…καζαντζακολαγνείας πάλι εσχάτως, με αφορμή την πρόσφατη συμπλήρωση 60 χρόνων από τον θάνατό του, αλλά φυσικά και την μόλις εμφανισθείσα νέα ταινία του Γιάννη Σμαραγδή. Του γνωστού δηλαδή ατάλαντου «δημιουργού», που εδώ και χρόνια επιμένει να βασανίζει ειδεχθώς τη δύσμοιρη Έβδομη Τέχνη. Και αυτή τη φορά, μετά τις πρωτοφανώς εκείνες άτεχνες ταινίες για τις - σημαντικές πράγματι - μορφές των Ελ Γκρέκο και Ιωάννη Βαρβάκη, σειρά έχει μία άλλη μορφή (άκρως θλιβερή αυτή τη φορά): εκείνη του Νίκου Καζαντζάκη. 

     Και την αποκαλούμε θλιβερή, γιατί θα μας επιτρέψουν βεβαίως τα πολυπληθή λιβανιστήρια της καθ’ ημάς νεοελληνέζικης πνευματικής χωματερής που στέκουν έκθαμβα μπροστά στον…«οικουμενικό Έλληνα» και τον «κορυφαίο μας συγγραφέα και στοχαστή» (μέχρι για «τον σπουδαιότερο μετά τον Όμηρο», έφτασε στο απίστευτο σημείο να γράψει πρόσφατα κάποιος σε γνωστή αθηνοφυλλάδα) να υπάρχουμε και μερικοί που δεν τον θεωρούμε τίποτε περισσότερο από ένα…κοινό ντενεκέ (που ναι μεν γυαλίζει, ουδεμία ωστόσο σχέση έχει με τον χρυσό). Ένας άνθρωπος που η αναμφίβολη ευφυΐα και η τεράστια κοσμική παιδεία του, αξεδιάλυτα όμως με την απροσμέτρητη έπαρση ενός υπερτροφικού εγωκεντρισμού, τον οδήγησαν δυστυχώς σε ένα συνεχή κατήφορο τερατώδους παραμόρφωσης (προς πλήρη μάλλον επίρρωση της γνωστής πλατωνικής ρήσης ότι «πάσα επιστήμη, χωριζομένη αρετής, πανουργία, ου σοφία φαίνεται»). Ένα τραγικό πλάσμα με συνεχή τρικυμία εν κρανίω, ένα απερινόητα αλλοπρόσαλλο ον, ένας εξεζητημένος επαΐων της πλέον φτιασιδωμένης και υπερτιμημένης, αλλά απολύτως κούφιας και βερμπαλιστικής τελικά υπαρξιστικής αμπελοφιλοσοφίας.

       Ο Καζαντζάκης «έπαιξε με όλα, με βουδισμούς, με νιτσεϊσμούς, με χριστιανισμούς, με ό,τι θέλεις», έγραφε με ειλικρινή πόνο ο σπουδαίος μας (και επί σειρά ετών φίλος του) Φώτης Κόντογλου, μαζί με τη διαπίστωση ότι «τα γραφόμενά του είναι κούφια κι ολοένα γίνονται χειρότερα». Καθόλου τυχαία και η αποστροφή που αισθανόταν, όποτε άκουγε γι’ αυτόν, ο Άγιος Παΐσιος, φτάνοντας στο σημείο να ξύνει το χαραγμένο σε βράχο του Σινά όνομά του, για να το εξαφανίσει (θεωρώντας παράταιρο να βρίσκεται το «βδέλυγμα της αθεΐας εν τόπω αγίω»), ή να συμμετέχει προς έκπληξιν πολλών στο μεγάλο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης κατά της βέβηλης ταινίας του Σκορτσέζε. Καθόλου τυχαία και η έντονη δυσφορία που προκαλούσε η μορφή και τα γραπτά του και σε άλλους σημαντικούς αυθεντικά ορθόδοξους αγωνιστές (κληρικούς και λαϊκούς) της Εκκλησίας μας. Καθόλου τυχαία όμως και η αποδοχή του από άλλους ιεράρχες πλανεμένους, ενώ ο διαβόητος οικουμενιστής Αθηναγόρας έφτανε να δηλώνει ότι «τα βιβλία του Καζαντζάκη κοσμούν την Πατριαρχική βιβλιοθήκη».

       Από την τραγική «Ασκητική» ως τον ψυχοδιαστροφικά βλάσφημο «Τελευταίο Πειρασμό» και από τον αποτρόπαια πλανεμένο «Φτωχούλη του Θεού» ως τα στερνά γραπτά του και το εωσφορικά εφιαλτικό επίγραμμα του τάφου του, βλέπει κανείς στον Καζαντζάκη μια πορεία ενίοτε παλινδρομήσεων, αλλά γενικά σταθερής και συνεχούς κατάδυσης μέσα σε ολοένα και πιο ερεβώδεις σκιές, βλέπει κανείς ένα «πλανών και πλανώμενο» καταραμένο πνεύμα, που κι όταν κάποτε έδειξε επιφανειακά να πλησιάζει προς το φως, δεν μπόρεσε (και δεν θέλησε) ποτέ του πραγματικά να το αγγίξει. Είχε τη μόρφωση, είχε τις προϋποθέσεις, είχε και τις ευκαιρίες, αλλά η επιλογή του ήταν αυτή: «ουκ ηβουλήθη συνιέναι». Αντίθετα, εκείνο που επέλεξε ήταν να βουλιάξει μέσα στους πλέον σκοτεινούς και δύσοσμους βάλτους της πλάνης, της βλασφημίας και του δαιμονισμού. Αν και φυσικά δεν είναι καθόλου υπερβολή να πει κανείς ότι αυτός πήγε κι ακόμη πιο πέρα, γιατί όσα σκέφτηκε κι έγραψε για τον Χριστό το σκοτισμένο και άρρωστο αυτό μυαλό είναι σίγουρο πως ούτε οι δαίμονες μπορούν να τα διανοηθούν ή τολμούν να τα εκφράσουν.

      Αποδείχτηκε έτσι ο Καζαντζάκης ένας μέγας «υιός της απωλείας», που πλην του εαυτού του όμως και πολλούς ακόμη παρέσυρε σ’ αυτή την οδό και χιλιάδες ανθρώπους έβλαψε πνευματικά με τα τόσο προβεβλημένα και πολυδιαβασμένα γραπτά του. Αποδείχτηκε ένα θλιβερό κύμβαλο αλαλάζον πένθιμα κι ένα τραγικό «πουκάμισο αδειανό», που εξαιτίας μάλιστα όλου του συνονθυλεύματος των πεποιθήσεών του, θα μπορούσε δικαιωματικά να θεωρηθεί και εκ των σκαπανέων και προφητών της Νέας Εποχής, ως μέγας μυστικιστικός homo universalis της διαπλανητικής συγκρητιστικής πολτοποίησης του παντός, ένας αυθεντικός συνοδοιπόρος του Χόμπαρντ, της Μπέιλι και της Μπλαβάτσκι, ένας σκοτεινός μύστης που μέσα από την ξεκάθαρα θεοσοφική και μασονική του σκέψη λάτρεψε κι υπηρέτησε αναφανδόν ένα ζοφερό «Θεό» μέσα στο όραμα της παγκόσμιας Πανθρησκείας, ένα «ανήσυχο πνεύμα» και ένας δήθεν «αμφισβητίας» (ο οποίος βέβαια τόσο αμφισβητίας ήταν, που αν ζούσε σήμερα θα ήταν από τους βασικούς πνευματικούς ινστρούχτορες για όλη τη γνωστή νεοταξίτικη πολυπολιτισμική και πολυθρησκειακή ατζέντα).

     Δικαίως λοιπόν αποτελεί εδώ και πολλά χρόνια είδωλο κάθε φανατικού οικουμενιστή, κάθε μεταπατερικού ψευδοθεολογούντος και κάθε επιφανειακού ψευδοφιλολογούντος, κάθε θολοκουλτουριάρη αθεϊστή, κάθε μπερδεμένου αγνωστικιστή, κάθε βλακωδώς βαυκαλιζόμενου ως «πολίτη του κόσμου», κάθε εκκλησιομάχου γραικύλου, κάθε ψευτοπροοδευτικού της κακιάς ώρας και κάθε άλλου αφελληνισμένου φελλού. Αφελληνισμένου, γιατί ούτως ή άλλως κι ετούτος ο δήθεν «κορυφαίος» και «οικουμενικός Έλληνας», πέραν της ρηχής επιφάνειας κάποιων τύπων, δεν είχε στην πραγματικότητα καμία ουσιαστική και ζωντανή σχέση κι επαφή με την αυθεντική Ελλάδα της αείποτε ζώσας και ζήδωρης ελληνορθόδοξης διαχρονίας. Δικαίως επίσης οι ύμνοι της αναγνώρισης κλιμακώνονται ολοένα και περισσότερο σε μια εποχή τεχνητής συγκρητιστικής σύγχυσης που ταιριάζει ζηλευτά στη ζοφερά ταραγμένη του σκέψη. Είναι και αυτό απλούστατα άλλο ένα από τα πολύ φυσιολογικά «σημεία των καιρών»…

https://ellasnafs.blogspot.gr 

ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗ, Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΕΠΕΝΔΥΣΗ

«Ελεημοσύνη. Η καλύτερη επένδυση»

Πρωτοπρ. Αθανασίου Πολ. Τύμπα, Θεολόγου – Μουσικού

Συχνά όταν συναντούμε στον δρόμο έναν ζητιάνο βρίσκουμε χίλιες δικαιολογίες να μην απλώσουμε το χέρι μας να δώσουμε έστω και ένα δεκάλεπτο. Άλλοι πάλι αυτές τις ημέρες, όταν βλέπουν τις κυρίες του εράνου αγάπης με τα κουπόνια στο χέρι να ζητούν την συνδρομή μας, βγάζουν όλη την γκρίνια τους.

Την 1η Δεκεμβρίου γιορτάσαμε την μνήμη του αγίου Φιλαρέτου του ελεήμονος. Στα τελευταία χρόνια της ζωής του γυρνούσε στους δρόμους της Κωνσταντινουπόλεως μ΄ έναν υπηρέτη ο οποίος κρατούσε τρία πουγγιά: ένα γεμάτο χρυσά νομίσματα, ένα με αργυρά και το τρίτο με χάλκινα. Μόλις τον πλησίαζε κάποιος ζητιάνος έπαιρνε στην τύχη νομίσματα χωρίς να υπολογίζει την ελεημοσύνη με βάση την δική του κρίση αλλά άφηνε στον Θεό να αποδίδει στον καθένα ό,τι του αξίζει.

Και μην μου πείτε ότι αυτός ήταν πλούσιος άρχοντας της εποχής. Ο Θεός για να τον δοκιμάσει, όπως τον Ιώβ, του στέρησε όλα τα υλικά αγαθά. Αυτός και τότε δεν σταμάτησε να ασκεί την αρετή της ελεημοσύνης. Το μοναδικό βόδι που είχε το χάρισε σ΄ έναν φτωχό χωρικό, το άλογό του σ΄ έναν στρατιώτη που είχε χάσει το δικό του και έτσι δεν είχε την δυνατότητα να οργώσει το χωράφι του. Γκρίνια από την γυναίκα του, γκρίνια και από τα παιδιά του. Τον λυπήθηκε ένας πλούσιος γείτονας και του έδωσε ένα μεγάλο ποσό για να ζήσει για λίγο καιρό άνετα. Αυτός το χώρισε σε μερίδια όσα ήταν  τα μέλη της οικογενείας του και το δικό του μερίδιο το μοίρασε στους φτωχούς. Ακόμη και το ένδυμά του το έδωσε σ΄ έναν φτωχό ζητιάνο διότι δεν είχε τίποτε άλλο να του δώσει όταν εκείνος του ζήτησε λίγη τροφή.

Η καλύτερη επένδυση τόσο για την ψυχή μας όσο και για την οικονομική μας ευμάρεια είναι η ελεημοσύνη. Ο άγιος Φιλάρετος γρήγορα πάλι έγινε πολύ πλούσιος διότι ο Θεός βλέποντας την μεγάλη του αρετή τον αντάμειψε ανάλογα. Ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος ΣΤ΄ έστειλε σ΄ όλη την επικράτεια απεσταλμένους με εντολή να του βρουν νύφη όμορφη και ενάρετη. Όταν έφτασαν στην πόλη  Άμνεια που κατοικούσε ο άγιος δέχτηκαν την φιλοξενία του, είδαν την αρχοντιά του και την σεμνότητα της κόρης του Μαρίας και την πρότειναν για νύφη στον αυτοκράτορα. Έτσι ο πατέρας της βρέθηκε πάλι πλούσιος στα ανάκτορα.

Μου διηγήθηκε πρόσφατα ένας φίλος μου επιχειρηματίας, πώς αντιμετώπισε τα δύσκολα χρόνια της κρίσης. Όταν η επιχείρησή μου άρχισε να μην πηγαίνει καλά πήγα, μου λέει, απελπισμένος στον πνευματικό μου με την απόφαση να την κλείσω, διότι κάθε μήνα τα χρέη της μεγάλωναν. Εκείνος μου είπε να κάμω λίγο υπομονή ακόμη και να αρχίσω το ένα δέκατο των χρημάτων που περνούν από τα χέρια μου να το κάνω ελεημοσύνη. Με φώτισε ο Θεός και του έκανα υπακοή. Δεν άρχισε η ώρα που όλα στην ζωή μου αντιστράφηκαν. Και το οικονομικό θέμα λύθηκε αλλά κυρίως ήλθε η χαρά σε όλα τα μέλη της οικογενείας μου.

Ο Κύριός μας είπε: »Ζητείτε δε πρώτον την Βασιλεία του Θεού και την δικαιοσύνη αυτού και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν» (Ματθ. 6, 25-33). Ο κάθε άνθρωπος στις δύσκολες στιγμές δείχνει πόσο έχει εμπιστοσύνη στον Θεό αλλά και πόσα αγαπά τον συνάνθρωπο. Ο Κύριός μας επαίνεσε το δίλεπτο της φτωχής χήρας.

Αγαπητοί φίλοι η ελεημοσύνη ας γίνει τρόπος ζωής για μας και τα παιδιά μας που δυστυχώς τα μαθαίνουμε μόνο να ζητούν και όχι να δίνουν. Η πνευματική χαρά όμως έρχεται όταν δίνουμε και όχι όταν παίρνουμε. Ένας βασικός λόγος που είναι σήμερα καταθλιπτικοί οι άνθρωποι γύρω μας είναι διότι είμαστε όλη εγωιστές και ξέρουμε μόνο πώς να βολεύουμε τον εαυτούλη μας. Εάν γνωρίζαμε την ανιδιοτέλεια και τον τρόπο να βγούμε από τον εαυτό μας και να δοθούμε χωρίς ανταλλάγματα στον διπλανό μας δεν θα υπήρχε η αρρώστια της κατάθλιψης.

Και ας μην ξεχνούμε ότι υπάρχει και άλλη ζωή. Το καλύτερο εισιτήριο για την αιώνια ζωή είναι η ελεημοσύνη. Όσο εμείς ελεήσαμε τους συνανθρώπους μας σ΄αυτή την ζωή άλλο τόσο και το εκατονταπλάσιο αυτού θα μας δώσει ο Θεός στην άλλη ζωή. Επιπλέον θα ζούμε και σ΄ αυτόν τον μάταιο κόσμο χωρίς τύψεις γεμάτοι χαρά διότι πράξαμε και εμείς το ελάχιστο για τον φτωχό αδελφό μας. Η ελεημοσύνη ας γίνει τρόπος ζωής όχι μόνον για τις μέρες των Χριστουγέννων αλλά για όλη μας την ζωή.

http://aktines.blogspot.gr 

ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ ΣΤΟΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ ΧΩΡΟ

Αποτελεί μία καθημερινή κατάσταση το φαινόμενο, οι άνθρωποι που ακολουθούν πνευματική ζωή, να αντιμετωπίζουν κυρίως στον εργασιακό τους χώρο, κάποια συμπεριφορά που τους φέρνει σε μία δυσχερή θέση.Ερωτήσεις επί ερωτήσεων, σχόλια, αντιδράσεις, ακόμη και ειρωνείες.

Η αντιμετώπιση πολλές φορές είναι απαράδεκτη, όχι μόνο από συναδέλφους, αλλά και από άλλους συνανθρώπους, που η στάση τους δείχνει ότι δεν σέβονται την επιλογή του άλλου.Νιώθει κανείς ότι ξεχωρίζει, σε σχέση με το σύνολο, που τις περισσότερες φορές διαφοροποιείται στα θέματα πίστεως και δεν συμφωνεί με την υιοθέτηση κάποιας στάσης ποιό «θερμής» θα λέγαμε στα θέματα αυτά, αφού μερικοί θεωρούν ότι είναι αρκετή μία χαλαρή σχέση με την Εκκλησία, δηλαδή, Βάπτιση, Γάμος, άντε και να πάνε να ακούσουν το «Χριστός Ανέστη», άσχετα αν κατά βάθος το πιστεύουν ή όχι. 

Υποστηρίζουν σθεναρά, ότι δεν χρειάζονται πολλά-πολλά με την Εκκλησία, φέρνοντας μερικές φορές και επιχειρήματα, πράγμα που τους αναδεικνύει ως «ειδήμονες» σε καταστάσεις που δεν γνωρίζουν καθόλου ή έχουν ελάχιστη γνώση. «Αυτοχρίζονται» οι ίδιοι δηλαδή ειδήμονες. 

Κατέστη αδύνατο πολλές φορές να αντιληφθούν ορισμένοι σε διάφορες συζητήσεις που παραβρέθηκα ο ίδιος, ότι η πίστη αποτελεί επιλογή τρόπου υπάρξεως και όχι μία ιδεοληψία που διακατέχει τον πιστό, όπως ένα φιλοσοφικό, ή πολιτικό σύστημα. 

Αρκετοί δε, τη θεωρούν γκέτο θρησκευτικών ανθρώπων, που λειτουργούν με παρωπίδες και με νοσηρότητα. 

Οτιδήποτε δεν συμφωνεί με το ρεύμα των ανθρώπων του σήμερα, είναι γι αυτούς ανορθολογισμός και απορρίπτεται, σύμφωνα με αυτή την ιδιόμορφη αντίληψη. 

Καλείται μερικές φορές ο χριστιανός να γίνει ο συνήγορος του κληρικού που σκανδάλισε, να απαντά σε θεολογικά θέματα, που τις περισσότερες φορές αδυνατεί να απαντήσει, διότι του λείπει η κατήχηση κλπ. ενώ ταυτόχρονα και ο ίδιος αισθάνεται στριμωγμένος και αδύναμος, λόγω της ελλιπούς κατάρτισης. 

Δύσκολο το συναίσθημα, να νιώθεις ότι μετέχεις στην αλήθεια του Χριστού και να μην μπορείς να την εκφράσεις σωστά, γιατί δεν κατηχήθηκες σωστά. 

Αρκετές φορές ο πιστός χριστιανός, αντιμετωπίζεται ως «είδος προς εξαφάνιση», αν μάθουν οι συνάδελφοί του ότι νηστεύει τη Μεγάλη Σαρακοστή. 

Όπως θα μπορούσαμε να πούμε για παράδειγμα, οι περισσότεροι δίνουν την εντύπωση ότι συμμερίζονται την άποψη, πως η νηστεία αποτελεί ένα είδος ακραίας θρησκευτικής εκδήλωσης. 

Μερικοί πιο αδιάβαστοι, προχωρούν και σε μία εννοιολογική ταύτιση της θρησκοληψίας με τον εκκλησιαζόμενο πιστό, λες και είναι το ίδιο πράγμα.

Και ερχόμαστε να εξετάσουμε τους τρόπους με τους οποίους αντιμετωπίζει κανείς αυτή την κατάσταση. 

Άλλος δυσκολεύεται να ομολογήσει την πίστη του και κρατά υποκριτική συμπεριφορά, παραβλέποντας ότι χριστιανός δεν είναι κάποιος μέχρι την εξώπορτα του σπιτιού του, ούτε μόνο εντός του Ναού. 

Ορισμένοι έχουν την εντύπωση, ότι μετά το πέρας της θείας Λειτουργίας, μπορούν άνετα να «απεκδυθούν» την χριστιανική ταυτότητα και να «ενδυθούν» μία άλλη προσωπικότητα, τελείως διαφορετική. 

Η πίστη είναι στάση ζωής και όχι μάσκα συμμετεχόντων σε καρναβάλι. 

Για να ξέρουμε τι συζητάμε. 

Η υποκρισία αποτελεί νόσο σύμφωνα με την Πατερική διδασκαλία. 

Και τίθεται το εξής ερώτημα. 

Όταν δεν μπορούμε να ομολογήσουμε την πίστη μας στον εργασιακό μας χώρο, τι σόι νερόβραστοι χριστιανοί είμαστε;

πηγή: euxh.gr

ΜΙΧΑΗΛ ΧΟΥΛΗΣ: ΤΟ ΠΑΡΑΛΟΓΟΝ ΤΗΣ ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑΣ

ΤΟ ΠΑΡΑΛΟΓΟΝ ΤΗΣ ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑΣ

(ΜΙΧΑΗΛ ΧΟΥΛΗΣ, ΘΕΟΛΟΓΟΣ)

Τόσο φιλοσοφικά όσο και επιστημονικά η αστρολογία καταρρίπτεται. Ακόμη, χριστιανική ζωή και αστρολογία δεν συμβιβάζονται μεταξύ τους. Αυτό επισημαίνουν τόσο η Παράδοση της Εκκλησίας, όσο και η Αγία Γραφή. Από την στιγμή που ορίζουμε το Θεό ως οδηγό μας, παύει πλέον να ισχύει κάθε άλλη απόλυτη εξάρτηση από είδωλα, δεισιδαιμονίες και πεπρωμένο. Όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Επρόκειτο για θρησκοληψίες και πνιγηρή ζωή επί ειδωλολατρικού εδάφους. Ο Θεός μάς θέλει ελεύθερους και ρωμαλέους, όχι υποταγμένους σε αδιέξοδους και ψεύτικους ντετερμινισμούς. Οι πιστοί εμπιστεύονται στο θέλημα του παντοδύναμου Θεού και όχι στη μαγεία και δουλεία αστρολογικών υπολογισμών και αστερισμών, των οποίων άλλωστε οι ενδείξεις και οι θέσεις έχουν αλλάξει κατά πολύ από το παρελθόν, σύμφωνα και με τα πορίσματα της αστρονομίας. Εξάλλου, οι εσωτερικοί αστρολόγοι αντιμετωπίζουν την αστρολογία σαν πίστη, όχι σαν επιστήμη, και μάλιστα αποκρυφιστική, ΣΑΝ “ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ”. Στο ίδιο πλαίσιο, ο χριστιανός που έχει ουσιαστική σχέση με την αστρολογία, οφείλει να γνωρίζει ότι άγεται και φέρεται από μια προχριστιανική πλάνη, της οποίας το θρησκευτικό κοσμοείδωλο δεν ισχύει πλέον.

ΤΙ ΠΡΕΣΒΕΥΕΙ Η ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑ

Ο μοντέρνος όρος New Age (Νέα Εποχή) είναι παρμένος από την Αστρολογία. Αστρολογία είναι εκείνη η αρχαία πρακτική, που ασχολείται με «την επιρροή των άστρων πάνω στη φύση και την ανθρωπότητα» (‘Το Αλφάβητο του Αποκρυφισμού’, Kurt E. Koch, εκδ. Στερέωμα, 1993, σελ. 19). Οδηγός της είναι το ωροσκόπιο. Δηλαδή «ένας χάρτης του ουρανού, που ερμηνεύεται σύμφωνα με αυστηρά καθορισμένους κανόνες» (‘Η ιστορία της Αστρολογίας’, Manly P. Hall, εκδ. Ιάμβλιχος, 1990, σελ. 24). Για τους αστρολόγους, η ομάδα άστρων που φαίνεται στον ουρανό τη στιγμή της γέννησης του ανθρώπου, το ζώδιό του δηλαδή, καθορίζει και το χαρακτήρα του, τη ζωή του και το μέλλον του. Οι αστρολόγοι δέχονται πως υπάρχει ένα βασικό σχέδιο σύμφωνα με το οποίο κινούνται τα παγκόσμια γεγονότα και “προφητεύουν” μια σειρά από καταστάσεις, που πρόκειται να συμβούν, δεχόμενοι τον κόσμο σαν ένα σύνολο συνεχώς επαναλαμβανόμενων προμελετημένων συνθηκών, που νομοτελειακά και κυκλικά διαδέχονται η μια την άλλη (Manly P. Hall, όπου ανωτέρω, σελ. 86). Έτσι όμως, το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον για τον καθένα ξεχωριστά και για όλους μαζί σαν σύνολο είναι προκαθορισμένο, και η έννοια της ελευθερίας, το “κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν” του Δημιουργού, με το οποίο προίκισε το δημιούργημά Του, ώστε να τελειωθεί και να θεωθεί, δεν λαμβάνεται καθόλου υπόψη ή μάλλον αναιρείται a priori.

Η αστρολογία ξεκίνησε ως ενασχόληση με τα άστρα, τα ουράνια σώματα και τον ήλιο, με σκοπό την προσπάθεια καθορισμού της καλύτερης εποχής για σπορά και θερισμό και τη μέτρηση του χρόνου. Σταδιακά, οι αστέρες λατρεύτηκαν ως επώνυμοι θεοί και συνδέθηκε η αστρολογία με «τη μαντική, τη μαγεία και την ειδωλολατρία» (‘Λεξικό Βιβλικής Θεολογίας’, εκδ. Βιβλικό Κέντρο Άρτος Ζωής, Αθ. 1980, σελ. 154). Απετέλεσε δηλαδή τμήμα των παγανιστικών θρησκειών (‘Η Αστρολογία στους αιώνες’, Francis και Dominique Clerc, στην “Ιστορία εικονογραφημένη”, αρ. τ. 120, Ιούνιος 1978). Ο άνθρωπος υποδουλώθηκε έκτοτε σε ασφυκτικές και τρομακτικές δυνάμεις, που έκρυβαν τον αληθινό Θεό από τα μάτια της ψυχής του, ενώ στη Βίβλο όλες οι φυσικές δυνάμεις και τα άστρα χάνουν το ειδωλολατρικό τους περιεχόμενο, υποτάσσονται και υμνούν το Γιαχβέ, τον κυρίαρχο και αληθινό Θεό του Αβρααμικού μονοθεϊσμού και τον Ιησού Χριστό, που έδωσε τέλος στις «δεισιδαιμονίες», στην «αστρική αιτιοκρατία» και στο φόβο του «πεπρωμένου» (‘Λεξικό Βιβλικής Θεολογίας’, όπου ανωτέρω, σελ. 154,155).

Η αστρολογία στοχεύει στο “πεπρωμένο”. Αυτό ζητά να αναλύσει και ερμηνεύσει. Το πεπρωμένο όμως, η ‘εσωτερική αστρολογία’, που είναι ξεχωριστή θρησκεία και η πηγή απ’ την οποία ξεκίνησε η σημερινή δυτική αστρολογία, το ερμηνεύει με βάση τη μετενσάρκωση και τον αποκρυφισμό. Δέχεται μάλιστα ότι μπορεί να μας υποδείξει “τη γνώση και τα μέσα για το πώς θα καθοδηγήσουμε τη μελλοντική μας γέννηση” (‘Αστρολογία, Το μυστήριο των Κύκλων’, H. P. Blavatsky, εκδ. Ιάμβλιχος, 1991, σελ. σελ. 18-20). “Η εσωτερική αστρολογία”, τονίζουν οι οπαδοί της, “ΕΙΝΑΙ ΘΡΗΣΚΕΙΑ, είναι ένας τρόπος ζωής … μια ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΑΛΗΘΕΙΑ”, αναφέρει ο αστρολόγος Μάνλυ Χολ. “Η αστρολογία”, συνεχίζει, “δεν μπορεί να αποδειχθεί επιστημονικά παρά μόνο όταν η ίδια η επιστήμη αποκτήσει επίγνωση των ΥΠΕΡΦΥΣΙΚΩΝ ΚΟΣΜΩΝ και τις επιδράσεις τους πάνω στις τάξεις της υλικής ζωής”. Επομένως, οι γνήσιοι αστρολόγοι αντιμετωπίζουν την αστρολογία σαν πίστη, όχι σαν επιστήμη, και μάλιστα αποκρυφιστική, σαν “μέρος της αρχαίας εσωτερικής παράδοσης” (Τα κεφαλαία γράμματα δικά μας) (‘Η ιστορία της αστρολογίας’, σελ. 12,13,37,99). Για το τελευταίο αυτό, ορισμένοι τηρούν αιδήμονα σιγή. Στο ίδιο πλαίσιο, ο χριστιανός που έχει ουσιαστική σχέση με την αστρολογία, οφείλει να γνωρίζει ότι άγεται και φέρεται από μια προχριστιανική πλάνη.

Η αστρολογία είναι άμεσα συνυφασμένη με το Ζωδιακό Κύκλο. Η αρχή όμως και η ρίζα των ζωδίων είναι δαιμονολογική. Οι αρχαίοι Έλληνες (Πυθαγόρας, Πλάτωνας, Χρύσιππος, Ξενοκράτης κ.λπ.) όταν μιλούν για δαιμόνια, τα εκλαμβάνουν σαν ενδιάμεσα όντα μεταξύ θείου και ανθρωπίνου κόσμου, «που επηρεάζουν τη ζωή και το πεπρωμένο των ανθρώπων». Τα “θεοειδή” κατά Όμηρον αυτά όντα είναι υπεύθυνα, σύμφωνα με τον Πλούταρχο, για τις “αποφράδες ημέρες”, διότι έχουν ασταθή φύση και αρνητικά επηρεάζουν την καθημερινή ζωή των ανθρώπων. Με το πέρασμα του χρόνου τα όντα αυτά «μετονομάστηκαν σε κοσμικές ενεργειακές δυνάμεις και απετέλεσαν τη βάση των ζωδίων» (‘Αποκρυφισμός, Γκουρουισμός Νέα Εποχή’, π. Αντ. Αλεβιζόπουλου, Αθ. 1993, σελ. 7, 8 και ‘Ανεξήγητο’, εκδ. ΩΡΙΩΝ, 1992, τόμος 2ος, σελ. 156). Όταν πέρασαν 2.160 χρόνια στο ζώδιο του Κριού, μας λένε οι Αστρολόγοι της Νέας Εποχής, οι “ουράνιες περιστροφές μετατόπισαν την εαρινή ισημερία στους Ιχθείς”, το τελευταίο ζωδιακό σημείο (Manly P. Hall, όπου ανωτέρω, σελ. 146). Ήταν, ισχυρίζονται, η εποχή του χριστιανισμού. Μια εποχή πόνου, ανισότητας, καταπίεσης, οικολογικής αναστάτωσης, πολέμων και διακρίσεων. Στη νέα περίοδο του Υδροχόου, που ανατέλλει, οι αποκρυφιστές διδάσκουν το τέλος του Χριστιανισμού και τη γέννηση μιας νέας θρησκείας (πανθρησκείας), νέου πολιτισμού (Παγκόσμια Τάξη πραγμάτων), νέας συνείδησης (μυστικιστικής) και νέου “Μεσσία” (του Υδροχοϊκού Χριστού), που θα αναλάβει στο τέλος την Παγκόσμια Κυβέρνηση. Οι θιασώτες της αστρολογίας έχουν αυξηθεί στην εποχή μας. Μια εποχή που απέρριψε τη θρησκεία στο όνομα του ορθολογισμού και του θετικισμού και, επειδή η θρησκεία είναι βασικό συστατικό στοιχείο της ψυχοσύνθεσης του ανθρώπου, τώρα ξαναγυρίζει ως αποκρυφισμός, μαγεία και παραθρησκεία. Γι’ αυτό στη Γερμανία, τη Γαλλία, την Αγγλία, την Αμερική και τις Η.Π.Α., οι μαθητές της ‘αστρο-σοφίας’ αυξάνονται καθημερινά.

Το μόνο που παρέχει, βέβαια, η αστρολογική ενασχόληση στους αφελείς είναι δεισιδαιμονία και λατρεία αλλότριων θεών, αφού ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΤΗ ΛΑΤΡΕΙΑ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ Η ΟΠΟΙΟΥΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΟΥ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΑΛΗΘΙΝΟΥ ΘΕΟΥ. Και σαν τέτοια είναι κατακριτέα από το Θεό στην Παλαιά Διαθήκη, από τους Προφήτες, τους Πατέρες της Εκκλησίας και τους Ιερούς Κανόνες, που αποδοκιμάζουν την αστρολογία σαν ψεύτικη και ψυχοφθόρα ενασχόληση.

ΑΝΑΙΡΕΣΗ ΤΗΣ ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑΣ

1. Από την πλευρά της φιλοσοφίας

Για το διάσημο φιλόσοφο και εκπρόσωπο της Σχολής της Φραγκφούρτης, Τέοντορ Αντόρνο, η αστρολογική “κουλτούρα” είναι σύμπτωμα πνευματικής οπισθοδρόμησης της κοινωνίας, που διευκολύνει την επικράτηση αυταρχικών και ολοκληρωτικών τάσεων, γιατί ΕΙΝΑΙ “ΜΙΑ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΕΞΑΡΤΗΣΗΣ”. Με την εργασία του “Τα άστρα κάτω στη γη” (εκδόσεις Πρίσμα, μετάφραση: Φώτης Τερζάκης), ο Αντόρνο “έδειξε ότι η αστρολογική ιδεολογία εναρμονίζεται με τον καθολικό σκοπό της κυρίαρχης ιδεολογίας, στο μέτρο που προωθεί την αποδοχή του δεδομένου, ΕΝΙΣΧΥΕΙ ΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΗ ΤΟΥ ΜΟΙΡΑΙΟΥ, ΤΗΝ ΕΞΑΡΤΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΑΚΟΗ, παραλύει τη θέληση για αλλαγή των κοινωνικών συνθηκών και αναπαράγει τελικά το status quo μέσα στο πνεύμα των ανθρώπων (βλ. και Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, 21-1-1996, σελ. 52). Σημαντική συμβολή του Ιουδαϊσμού και του Χριστιανισμού στη φιλοσοφία και την επιστήμη υπήρξε η απομυθοποίηση της φύσης των ουράνιων σωμάτων και η αντιμετώπισή τους ως αψύχων υλικών. Η ζωή μας για τις δύο αυτές εξ Αποκαλύψεως θρησκείες εξαρτάται όχι από τα ζώδια και τους αστερισμούς, αλλά ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΝΟΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΑΦ’ ΕΝΟΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΜΑΣ ΑΓΩΝΑ ΑΦ’ ΕΤΕΡΟΥ.

2. Από την πλευρά της επιστήμης

ΦΗΜΙΣΜΕΝΟΙ ΑΣΤΡΟΝΟΜΟΙ ΣΕ ΑΡΚΕΤΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ ΣΥΝΕΔΡΙΑ ΑΡΝΗΘΗΚΑΝ ΤΗΝ ΕΓΚΥΡΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΦΕΡΕΓΓΥΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑΣ. Τα ουράνια σώματα (ήλιοι, πλανήτες, δορυφόροι, κομήτες, κλπ.), αποφαίνονται οι αστρονόμοι, είναι άψυχα αντικείμενα, που επηρεάζουν ελάχιστα την ψυχοσύνθεσή μας, μπορούν να συσχετισθούν με φυσικά φαινόμενα (πχ. παλίρροιες) ή να επηρεάσουν τα ραδιοφωνικά κύματα, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να επέμβουν στο παρόν και το μέλλον μας, να προκαλέσουν “τύχη ή ατυχία”, να μας αλλάξουν χαρακτήρα ή θέληση, να μας οδηγήσουν στη ζωή ή στο θάνατο.

3. Εξ επόψεως χριστιανικής

Στην Παλαιά Διαθήκη, ο Θεός δια του προφήτη Ησαΐα εξαγγέλλει: “Πολύ έχεις κοπιάσει στις συσκέψεις σου και τις αποφάσεις σου. Ας σταθούν τώρα όρθιοι και ας σε σώσουν οι αστρολόγοι του ουρανού, αυτοί που (τάχα) βλέπουν τους αστέρες και μαντεύουν το μέλλον, ας αναγγείλουν σε σένα τι πρόκειται να συμβεί εναντίον σου. Να όλοι αυτοί σαν φρύγανα θα κατακαούν στη φωτιά” (Ησαΐας: 47, 12-15).

Στο ΔΕΥΤΕΡΟΝΟΜΙΟ, ο Θεός αυστηρά προειδοποιεί: “Δεν πρέπει να υπάρξει ποτέ μεταξύ σας Ισραηλίτης, ο οποίος, για να εξαγνίσει τάχα τον υιό ή τη θυγατέρα του, θα περνά αυτούς δια του πυρός, ή άλλος ο οποίος θα ζητά μαντείες ή θα λέγει μαντείες, ή θα παρατηρεί σημεία και οιωνούς, για να εξακριβώσει το μέλλον. Δεν θα υπάρχει μεταξύ σας μάγος, που θα ψάλλει μαγικές ωδές, ούτε άνθρωπος που θα φαίνεται να μιλά από την κοιλιά του (εγγαστρίμυθος), ούτε τερατοσκόπος (που θα παρατηρεί τάχα τέρατα στον ουρανό για να προλέγει το μέλλον), ούτε άλλος (πνευματιστής) που θα ερωτά τους νεκρούς. Εκείνος, που θα πράττει αυτά είναι μισητός και αποκρουστικός στα μάτια του Κυρίου του Θεού σου” (18, 10-12). Άλλωστε, μεγάλοι ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ καταφέρθηκαν με οξύτητα εναντίον της ειδωλολατρικής αστρολογικής πλάνης (Μ. Βασίλειος, Γρηγόριος Θεολόγος, Γρηγόριος Νύσσης, Ιωάννης Χρυσόστομος, Ιωάννης Δαμασκηνός), αλλά και ο 36ος κανόνας της τοπικής Συνόδου της Λαοδικείας ορίζει: “ου δει ιερατικούς ή κληρικούς, μάγους ή επαοιδούς ή μαθηματικούς (αστρολόγους) είναι“. Ο πανεπιστήμων Μέγας Βασίλειος αποφαίνεται ότι είναι μάλλον ανέφικτο να προσδιορίσει κανείς τις εκάστοτε θέσεις και τα σχήματα και τις κινήσεις των άστρων και των ουρανίων σωμάτων, γιατί είναι πράγματι αεικίνητα και μεταβάλλεται τάχιστα το παρόν τους. Δεν μπορεί, δηλαδή, να βασιστεί κανείς σ’ αυτά, για να προβλέψει τις μελλοντικές τύχες των ανθρώπων και των εθνών (‘Και σήμερα είδωλα;’ αρχιμ. Γ. Ι. Δημοπούλου, εκδ. Σωτήρ, Αθ. 1992, σελ. 35,39).

Ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, στο μνημειώδες έργο του “Έκδοσις ακριβής της Ορθοδόξου Πίστεως”, αφού επισημαίνει ότι η αστρολογία ξεπήδησε μέσα από την προχριστιανική αλογία και πλάνη, συμπεραίνει: “Επειδή δημιουργηθήκαμε από τον Δημιουργό με ελεύθερη βούληση, είμαστε κύριοι των πράξεών μας. Διότι, αν όσα πράττουμε, τα κάνουμε λόγω της κινήσεως των αστέρων, τότε ό,τι κάνουμε γίνεται αναγκαστικά. `Ο,ΤΙ ΟΜΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΥΤΕ ΑΡΕΤΗ, ΟΥΤΕ ΚΑΚΙΑ”. ΣΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΑΥΤΗ, Ο ΚΟΣΜΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΧΕ ΚΥΒΕΡΝΗΤΗ ΤΟ ΘΕΟ ΚΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΧΕ ΤΟ ΑΥΤΕΞΟΥΣΙΟ (‘Σύγχυση – Πρόκληση – Αφύπνιση’, π. Γ. Μεταλληνού, εκδ. Αρμός, Αθ. 1991, σελ. 29,30). Ακόμη, αν όλα ήταν «αποτέλεσμα ανάγκης», θα ήταν «περιττοί και οι νομοθέτες», περιττοί και οι «δικαστές» και οι ελπίδες των χριστιανών θα ήταν άχρηστες και μάταιες, εφόσον οι πράξεις μας δεν θα ήταν αποτέλεσμα εσωτερικής ελεύθερης βούλησης, αλλά επακόλουθο της ειμαρμένης. Τότε, ούτε η δικαιοσύνη θα ετιμάτο, ούτε η αμαρτία και η παρανομία θα έπρεπε να τιμωρείται (‘Και σήμερα είδωλα;’, όπου ανωτέρω, σελ. 36). Επομένως, οι χριστιανοί γνωρίζουμε πως όλη η κτίση και Δημιουργία είναι στα χέρια και μόνο του Θεού, που είναι ο απόλυτος Κύριος του σύμπαντος, ως προσωπικός δημιουργός του. Ο άνθρωπος, που είναι πλασμένος “κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσίν” Του, έχει ελεύθερη βούληση και μπορεί να υπερβαίνει την ενστικτώδη φύση του, καθοδηγώντας την, και μεταμορφώνοντάς την προς την οντολογική του τελείωση, δηλαδή τον αγιασμό του.

http://alopsis.gr 

ΜΕΡΤΖΑΝΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ: ΤΟΛΜΩΝΤΑΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ. ΕΣΕΙΣ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΕ Κ. ΕΦΡΑΙΜ;

Τολμώντας και πάλι την αλήθεια.

Εσείς Σεβασμιώτατε κ. Εφραίμ;

Μερτζάνης Νικόλαος, Θεολόγος

«Τοῖς τολμῶσιν ἡ τύχη ξύμφορος»  
           (Θουκυδίδης)

Τολμάμε και πάλι την αλήθεια να κρίνουμε λόγους και θέσεις, αυτή τη φορά, του Μητροπολίτη Ύδρας, Σπετσών και Αιγίνης κ. Εφραίμ, διότι η τύχη είναι σύντροφος των τολμηρών κατά τον Θουκυδίδη.

Θα σχολιάσουμε κάποια σημεία από την εισήγηση της 9^ης Μαρτίου 2017 του Μητροπολίτου[1]. Αναφέρει «τὶς ἀπόψεις κάποιου Θεολόγου Λυκειάρχου, μέλους τῆς ἐπιτροπῆς», που παραδόξως αποκρύπτει το όνομά του :

«Γιὰ πρώτη φορὰ τὸ Ν.Π.Σ. θέλει διδάσκοντες, οἱ  ὁποῖοι κατέχουν σοβαρὴ θεολογικὴ παιδεία καὶ γνῶστες τῶν συγχρόνων θεολογικῶν σκέψεων καὶ βεβαίως κάτι τέτοιο σημαίνει κούραση, μελέτη, ἀλλὰ καὶ ἔξοδα, τὰ ὁποῖα πολλοὶ ἐκ τῶν Διδασκόντων, ὅπως συμβαίνει καὶ μὲ τὶς ἄλλες εἰδικότητες, δὲν φαίνεται νὰ ἐπιθυμοῦν».

Ο ως άνω «Θεολόγος Λυκειάρχης» θεωρεί ότι όσοι δεν θέλουν τα ΝΠΣ είναι  φυγόπονοι, δεν μελετούν κ.ά.

Θα εφιστούσα την προσοχή  του συναδέλφου στα εξής:

1.      Πολλοί θεολόγοι, ειδικά της ΠΕΘ έχουν αποδομήσει τα Ν.Π.Σ με αδιάσειστα θεολογικά, παιδαγωγικά, διδακτικά και νομικά επιχειρήματα. Δεν βρέθηκε κάποιος να ανασκευάσει τις θέσεις τους.

2.      Νυχθημερόν, επί έξι τουλάχιστον χρόνια μελετούν τις εκατοντάδες σελίδες των νέων προγραμμάτων σπουδών, καταδεικνύοντας την προβληματική δομή τους.

3.      Διοργανώνουν συνέδρια[2], εκδίδοντας τα πρακτικά των ομιλιών των εισηγητών.

4.      Έχουν γράψει βιβλία[3] ολόκληρα και αρκετές ιστοσελίδες βρίθουν άρθρων τους.

5.      Σε αρκετά τεύχη του περιοδικού «κοινωνία», στο μεγαλύτερο μέρος ασκείται κριτική κατά των Ν.Π.Σ.

6.      Οι εμπειρογνώμονες  που αποβλήθηκαν από την επιτροπή της Εκκλησίας συγκαταλέγονται στη συνομοταξία που εφηύρε ο κ. Λυκειάρχης;

7.      Μάλιστα, ένα εκδιωχθέν μέλος της επιτροπής έχει πολυετή εμπλοκή στην επιμόρφωση εκπαιδευτικών και είναι μέλος επιτροπών αξιολόγησης εκπαιδευτικού έργου σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο.

8.      Όσοι αντιδρούν κατά των Ν.Π.Σ. δεν σημαίνει ότι θέλουν το μάθημα να     μείνει καθηλωμένο στα παλιά προγράμματα.

Ζητούν να γίνει διάλογος από μηδενικής βάσεως και να καταρτισθούν νέα αναλυτικά προγράμματα και βιβλία με τις πλέον σύγχρονες επιστημονικές προδιαγραφές, που δυστυχώς δεν πληρούν τα προς επιβολή Ν.Π.Σ.
Σε άλλο σημείο της εισήγησής του ο Σεβασμιώτατος κ.Εφραίμ παραθέτει και άλλη άποψη του εν λόγω Θεολόγου - Λυκειάρχη:

 «………καὶ ἡ συνήθης ἐπίκληση τοῦ ἑλληνικοῦ Συντάγματος ἀποτελεῖ τὸ μόνο ἐπιχείρημα γιὰ τὴν διατήρηση τῶν παλαιῶν προγραμμάτων[4]».

Επίσης, ο κ.Λυκειάρχης ομιλεί για την αμφισβήτηση του ορθοδόξου χαρακτήρα του μαθήματος από τις εγκυκλίους του 2008 και τις ανεξάρτητες αρχές του συνηγόρου του πολίτη και της προστασίας προσωπικών δεδομένων.
Τα επιχειρήματά του είναι έωλα, διότι  δεν είναι μόνο το Ελληνικό Σύνταγμα, αλλά και  αποφάσεις δικαστηρίων (ΣτΕ 1995 , 1998), ιδίως δε η 115/2012 του Διοικητικού εφετείου Χανίων, που ομιλούν ρητά περί υποχρεωτικού και ορθοδόξου μαθήματος θρησκευτικών. Η γνωμοδότηση της 17/11/2008 του Συνηγόρου του Πολίτη, ότι αναιτιολόγητα οι μαθητές μπορούν να απαλλάσσονται από το μάθημα των θρησκευτικών «για λόγους συνείδησης χωρίς να δηλώνεται ο λόγος της συγκεκριμένης αυτής επιλογής», είναιαντισυνταγματική. Οι δε απόψεις του συνηγόρου του πολίτη (και άλλων ανεξάρτητων αρχών) δεν έχουν δεσμευτικό χαρακτήρα για τις κρατικές υπηρεσίες[5].

Το παράδοξο με τον Σεβασμιώτατο είναι ότι εισάγει τις θέσεις του Λυκειάρχη-θεολόγου ως εξής: «Γιὰ νὰ ἀκουστοῦν ὅλες οἱ ἀπόψεις, μεταφέρω ἐδῶ τὶς ἀπόψεις τοῦ Θεολόγου Λυκειάρχου, μέλους τῆς ἐπιτροπῆς»[6].

Πράγματι, ενώ οι άλλες απόψεις είναι λίγων γραμμών, του Λυκειάρχου καταλαμβάνουν σχεδόν ολόκληρη σελίδα. Ίσως, γιατί ο προσβλητικός και απαξιωτικός τους χαρακτήρας βρίσκει απόλυτα σύμφωνο τον Σεβασμιώτατο.
Εν κατακλείδι, τα επιχειρήματα του κ.Εφραίμ και του «Λυκειάρχου» είναι παντελώς αβάσιμα. Ο Σεβασμιώτατος κ. Εφραίμ δίνει έμφαση στις απόψεις ενός ανωνύμου Λυκειάρχου- θεολόγου και μέλους της επιτροπής και δεν αναφέρει άλλες απόψεις αντίθετες προς τα προγράμματα.

Γιατί άραγε;

Αγνοούν  προκλητικά τις δικαστικές αποφάσεις (ΣτΕ 1995 και1998, 115/2012 και 1/2015 Διοικητικού εφετείου Χανίων) που είναι υπέρ του ορθοδόξου μαθήματος[7].
Σύμπτωση, τυχαίο; Μήπως  είναι υπέρ των προγραμμάτων;

Η απόκρυψη τόσο σημαντικών στοιχείων δεν είναι μια μορφή παραπληροφόρησης;

---

[1]ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΠΙΣΗΜΟΝ ΔΕΛΤΙΟΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ, ΤΕΥΧΟΣ 3-ΜΑΡΤΙΟΣ 2017 , σ.187-197, ΑΘΗΝΑΙ.

[2]ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗΣ-ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗΣ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗΣ & ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ  ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ, ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ ,ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΚΔΟΣΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 2014

[3]Πονηρός Ευάγγελος, ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ , ΑΘΗΝΑ 2013.

4ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΠΙΣΗΜΟΝ ΔΕΛΤΙΟΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ, σ.194

[5]Μερτζάνη Νικολάου, Εθνική και θρησκευτική συνείδηση των Ελλήνων και η συνταγματική κατοχύρωση του ορθοδόξου χριστιανικού μαθήματος των Θρησκευτικών,http://aktines.blogspot.gr/2017/03/blog-post_67.html

[6]ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΠΙΣΗΜΟΝ ΔΕΛΤΙΟΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ, ΤΕΥΧΟΣ 3-ΜΑΡΤΙΟΣ 2017 ,σ.194, ΑΘΗΝΑΙ.

[7]Γ. Κρίππας : Επιστημονικά αβάσιμες οι απόψεις που διατυπώνει ο Μητροπολίτης Ύδρας και Αιγίνης κ. Εφραίμ, http://aktines.blogspot.gr/2017/07/blog-post_90.html

http://aktines.blogspot.gr 

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΣΑΓΚΑΡΗΣ: «ΛΕΜΕ ΟΧΙ ΣΤΑ ΝΕΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ»

Ο γ.γ. της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων Παναγιώτης Τσαγκάρης 

μιλά στον «ΕΚ»:«Λέμε όχι στα νέα θρησκευτικά».

συνέντευξη στον Γιάννη Δράκο

  

Ένα από τα πολλά δεινά τα οποία έχει φέρει ο ΣΥΡΙΖΑ στην χώρα μας, πέραν του οικονομικού, είναι και οι αλλαγές στα βιβλία της διδακτέας ύλης των μαθητών. Οι στόχοι αυτής του της επίθεσης είναι τα βιβλία των θρησκευτικών και της Ιστορίας. Σε αυτό το φύλλο της εφημερίδας μας φιλοξενούμε τον Γ. Γ. της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων κύριο Παναγιώτη Τσαγκάρη ο οποίος μας εξηγεί για την πρωτοβουλία που πήραν για την απόσυρση των νέων βιβλίων, αλλά και για τους λόγους για τους οποίους αυτή κρίνεται αναγκαία.

Κύριε Τσαγκάρη αφού σας ευχαριστήσω για αυτήν μας την συνομιλία θα ήθελα να σας ρωτήσω, για να πληροφορηθούν και οι αναγνώστες μας, που έγκειται η διαφωνία σας και αιτείστε να αποσυρθούν τα νέα βιβλία των θρησκευτικών;

Σας ευχαριστώ διότι μου δίνετε την ευκαιρία μέσω αυτής εδώ της συνέντευξης στην έγκριτη εφημερίδα σας «Ελεύθερος κόσμος», να απευθυνθώ στους εκλεκτούς αναγνώστες σας, πληροφορώντας τους για το μεγάλο θέμα που προέκυψε με την βεβιασμένη εισαγωγή από το Υπουργείο Παιδείας στα σχολεία, νέων βιβλίων για το μάθημα των Θρησκευτικών, τα οποία μάλιστα, παραπλανητικά αποκαλούνται «Φάκελοι του μαθητή». Διαφωνούμε «οριζοντίως και καθέτως», με αυτά τα νέα βιβλία αλλά και τα νέα πολυθρησκειακά και συγκρητιστικά Προγράμματα Σπουδών, από τα οποία προέκυψαν αυτά τα βιβλία, για τρεις πολύ συγκεκριμένους και σπουδαίους λόγους. Διότι όλα αυτά ως προς τη φιλοσοφία, τη δομή, το σκοπό και το περιεχόμενό τους είναι αντισυνταγματικά, αντιπαιδαγωγικά και αντορθόδοξα:

1. Είναι αντισυνταγματικά τα νέα Προγράμματα Σπουδών και τα νέα βιβλία-Φάκελοι των μαθητών, διότι ενώ οι μαθητές των άλλων θρησκευτικών κοινοτήτων στην Ελλάδα (Μουσουλμάνοι, Ρωμαιοκαθολικοί, Εβραίοι, κ.λ.π.), απολαμβάνουν το δικαίωμα να διδάσκονται διδακτικά βιβλία, τα οποία επιλέγονται από τις θρησκευτικές τους κοινότητες και στα οποία περιέχεται ακέραιη και ανόθευτη η δική τους πίστη, οι ορθόδοξοι μαθητές αντίθετα είναι υποχρεωμένοι, πλέον, να διδάσκονται ένα συνονθύλευμα θρησκειών και μάλιστα, ταυτόχρονα, στην ίδια δηλαδή διδακτική ενότητα, να συνεξετάζουν το Χριστιανισμό με τις θρησκείες (Ισλάμ, Ιουδαϊσμό, Βουδισμό, κ.λ.π.).

Αυτό που δικαιούται και το απολαμβάνει ο Εβραίος, ο Μουσουλμάνος και ο Ρωμαιοκαθολικός μαθητής, δηλαδή τη διδασκαλία της δικής του πίστεως, για ποιον λόγο η πολιτεία να το στερεί στον ελληνορθόδοξο μαθητή και να του επιβάλλει να διδαχθεί την πολυθρησκεία; Εδώ λοιπόν εφαρμόζεται ένας απαράδεκτος, ιδιότυπος ρατσισμός σε βάρος των Ελλήνων μαθητών. Κατά συνέπεια, παραβιάζεται καταφανώς η Συνταγματική Αρχή της Ισότητας και της θρησκευτικής ελευθερίας των ορθοδόξων μαθητών, που αποτελούν τη συντριπτική πλειονότητα του μαθητικού πληθυσμού. Από την άλλη πλευρά οι ορθόδοξοι μαθητές δικαιούνται και αυτοί εκ του ελληνικού Συντάγματος, του εκπαιδευτικού νόμου και της Διεθνούς Συμβάσεως της Ρώμης για την Προστασία των δικαιωμάτων του ανθρώπου, να διδάσκονται τη δική τους πίστη, δηλαδή το ορθόδοξο μάθημα των θρησκευτικών, επειδή οι γονείς έχουν αυτό το δημοκρατικό δικαίωμα να μορφώνουν τα παιδιά τους σύμφωνα με τις θρησκευτικές και φιλοσοφικές πεποιθήσεις τους, κάτι που δεν μπορεί να ανατρέψει ή να καταργήσει το σχολείο.... 

2. Είναι αντιπαιδαγωγικά τα νέα Προγράμματα Σπουδών και τα νέα βιβλία-Φάκελοι των μαθητών, διότι: Η διδακτέα ύλη προσφέρεται πλέον, χωρίς λογική δομή και συνέχεια, δηλαδή αποσπασματικά με βάση κάποια εννοιολογικά θέματα (π.χ λατρεία, προσευχή, ιερά βιβλία, ιερές πορείες, γιορτές κ.λ.π.). και όχι με βάση την ιστορική σειρά των γεγονότων. Έτσι, τα παιδιά δεν θα διδάσκονται πλέον, στην Α’ Γυμνασίου την Παλαιά Διαθήκη, στη Β’ Γυμνασίου την Καινή Διαθήκη, στη Γ’ Γυμνασίου την Εκκλησιαστική Ιστορία κ.λ.π.. Καταργείται έτσι, η ιστορικότητα στην παρουσίαση των θεμάτων, με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένα παιδαγωγικό, θεολογικό και γνωσιακό κομφούζιο στο μυαλό των μαθητών.

3. Είναι αντορθόδοξα τα νέα Προγράμματα Σπουδών και τα νέα βιβλία-Φάκελοι των μαθητών, διότι:

α) Περιέχουν υλικό από διδασκαλίες πολλών θρησκειών, οι οποίες συνεξετάζονται εξισωτικά και ισόκυρα στην ίδια διδακτική ενότητα, ταυτόχρονα με την Ορθοδοξία. Το ως άνω υλικό με την πολυθεϊστική του δομή και τις προτεινόμενες ομαδικές εργασίες του, σπείρει στη θρησκευτική συνείδηση των παιδιών σύγχυση και αμφιβολίες για την Αλήθεια της Ορθόδοξης Πίστης και τα βιώματά τους, με τα οποία έχουν γαλουχηθεί από την οικογένειά τους, με αποτέλεσμα να ενεργεί καταφανώς προσηλυτιστικά, διδάσκοντας στα παιδιά μας αλλότριους και ποικίλους πνευματικούς δρόμους, με αποτέλεσμα να μην ξέρουν τελικά αυτά, σε τι να πιστεύσουν.

β) Τα Προγράμματα και οι φάκελοι δεν παρουσιάζουν με πληρότητα, συστηματικότητα και επιστημονικότητα τα βασικά χαρακτηριστικά της πίστεως, της ιστορίας, της ζωής και της λατρείας της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Για παράδειγμα ο Χριστός στα νέα βιβλία του Δημοτικού παρουσιάζεται ως ένας απλός «δάσκαλος που όλοι θαύμαζαν» και όχι ως ο μοναδικός Θεός και Σωτήρας του κόσμου και του ανθρώπου, ενώ σε καμία τάξη του Δημοτικού δεν αναφέρονται τα θαύματά Του! Επίσης, οι αναφορές στα νέα βιβλία των Θρησκευτικών, στην Γέννηση στην Βάπτιση, στην Ανάληψη του Χριστού, αλλά και στην Παναγία Μητέρα Του, την Υπεραγία Θεοτόκο, είναι ελάχιστες έως μηδαμινές. Θέλουν να παρουσιάσουν αριστερό προσωπείο.

 Πιστεύετε ότι πίσω από αυτήν την κίνηση του υπουργείου Παιδείας υποβόσκουν κάποιες σκοπιμότητες και αν ναι γνωρίζεται ποιες είναι αυτές και ποιοι τις υποκινούν;

Το μάθημα των Θρησκευτικών, το οποίο βασανίζεται, επί χρόνια πολλά, από τους αυτόκλητους σωτήρες του, πολεμιέται ανελέητα και από τους σημερινούς κυβερνώντες, οι οποίοι, καθώς δεν μπορούν να τιθασεύσουν την καθοδική πορεία της οικονομίας της χώρας, και να κάνουν πράξη όσα επαγγέλονταν, προσπαθούν να εξαντλήσουν την επίδειξη της αριστερής τους ιδεολογίας, επιτιθέμενοι και διώκοντας μανιωδώς την «πίστη των Ελλήνων» μέσα από τις αλλαγές που επιχειρούν στο μάθημα των Θρησκευτικών, αλλά και με άλλα θέματα, που ως γνωστό ανατρέπουν τις ηθικοθρησκευτικές παραδόσεις, τις κοινωνικές αξίες και τα πολιτισμικά πρότυπα του Ορθόδοξου Ελληνισμού.

Με τον τρόπο αυτόν θεωρούν ότι προσφέρουν ένα ευκολοχώνευτο πολιτικό καταπραϋντικό στον πυρήνα της αριστερόστροφης εκλογικής τους πελατείας, ως αντάλλαγμα για να λάβουν τα διαπιστευτήρια της δήθεν αριστερής τους κατεύθυνσης και για να εξιλεωθούν για όλες τις άλλες ανεκπλήρωτες υποσχέσεις τους και για όλα τα έργα και τις ημέρες της υποτιθέμενης «αριστερής» τους κυβέρνησης.

Στην ουσία όμως, σε όλους, πλέον, είναι γνωστό, ότι υπηρετούν τα συμφέροντα και τους σκοπούς της καπιταλιστικής και αντιδημοκρατικής Νέας Τάξης Πραγμάτων, της δομούμενης παγκόσμιας διακυβέρνησης και τους έσωθεν και έξωθεν εκφραστές και υποστηρικτές των νεοεποχίτικων αυτών κατασκευασμάτων.... 

Στόχος τους ο αφελληνισμός και η αποχριστιανοποίησή μας. Σήμερα η κυβέρνηση προσπαθεί να εντάξει στην ελληνική κοινωνία και φυσικά στην εκπαίδευση αρκετά παιδιά με μουσουλμανικό θρήσκευμα, θεωρείτε ότι αυτό έπαιξε κάποιο ρόλο στην απόφαση του υπουργείου Παιδείας για αλλαγή των βιβλίων του μαθήματος των θρησκευτικών;

Δεν γνωρίζω αν η κυβέρνηση πραγματικά πιστεύει ότι μπορεί να εντάξει στην ελληνική κοινωνία και φυσικά στην εκπαίδευση αρκετά παιδιά με μουσουλμανικό θρήσκευμα ή αν προσπαθεί πραγματικά να το κάνει αυτό ή ακόμη, αν προσπαθεί να κάνει το αντίθετο, όπως πολλοί διατείνονται, δηλαδή να μεταβάλει βίαια, την ελληνική κοινωνία σε μια πολυπολιτισμική κοινωνία μη ελληνική, αλλοτριωμένη από άλλους πληθυσμούς διαφορετικού πολιτισμού και θρησκεύματος. Η αλλαγή των βιβλίων του μαθήματος των θρησκευτικών, όμως, σηματοδοτεί μια προσπάθεια συνειδητής αποχριστιανοποίησης των παιδιών των Ελλήνων και αυτό δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό.

Από την στιγμή που η κατάσταση στην Παιδεία μας είναι επιεικώς τραγική και συνεχώς αφελληνίζεται πώς οι γονείς μπορούν να προστατεύσουν τα παιδιά τους και τι έχετε να τους συμβουλέψετε;

Ήδη παρατηρούμε να γιγαντώνεται μέρα με τη μέρα, ένα κίνημα μαζικής διαμαρτυρίας των γονέων με επιστροφή των αντορθόδοξων βιβλίων των Θρησκευτικών στο υπουργείο Παιδείας. Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στις δίκαιες διαμαρτυρίες και τα αιτήματα των γονέων, οι οποίοι, επιθυμώντας να διατηρήσουν αλώβητη την ελληνορθόδοξη ταυτότητα και ιδιοπροσωπία που οι ίδιοι έδωσαν και θέλουν να διατηρήσουν τα παιδιά τους, προχωρούν, μαζικά, σε αυτή την επαναστατική και πρωτοφανή στα παγκόσμια εκπαιδευτικά χρονικά κίνηση, στην επιστροφή στα σχολεία των βιβλίων-Φακέλων που μοιράστηκαν τον Σεπτέμβριο του 2017, για τη διδασκαλία του μαθήματος των Θρησκευτικών και καλούμε όλους τους γονείς να μιμηθούν το παράδειγμά τους.  

Επιστρέφουμε τα νέα βιβλία των Θρησκευτικών στο Υπουργείο Παιδείας (Μια επαναστατική και πρωτοφανή στα παγκόσμια εκπαιδευτικά χρονικά κίνηση).

Πείτε μας τι ενέργειες έχετε κάνει για να υποστηρίξετε αυτό σας το αίτημα;... 

Α) Εδώ και μια εξαετία έχουν διοργανωθεί πλήθος επιστημονικών συνεδρίων και ενημερωτικών Ημερίδων για το εν λόγω θέμα, έχουν εκδοθεί πολλοί τόμοι για το επίμαχο ζήτημα αλλά και αμέτρητα άρθρα έχουν γραφεί, όπου με επιστημονικά επιχειρήματα αποδομούνται τα νέα Προγράμματα και τα νέα βιβλία του μαθήματος των Θρησκευτικών, από εκατοντάδες Θεολόγους, πανεπιστημιακούς, κληρικούς, λαϊκούς και επιστήμονες διαφόρων ειδικοτήτων.

Β) Έχουν αποσταλεί πολλές επιστολές της ΠΕΘ προς την εκκλησιαστική και πολιτική ηγεσία και έχουν γίνει πολλές συναντήσεις με όλους τους σχετικούς με το θέμα φορείς, έχουν γίνει δεκάδες παρεμβάσεις στην επικαιρότητα μέσω Δελτίων Τύπου της ΠΕΘ αλλά και μέσω συνεντεύξεων στα ΜΜΕ στελεχών της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων.

 Γ) Έγινε μια μεγαλειώδης διαδήλωση χιλιάδων ανθρώπων στο Δημαρχείο Αμαρουσίου, στις 23 Οκτωβρίου 2017, ενάντια στα νέα Θρησκευτικά που εισήγαγε η Κυβέρνηση στα σχολεία, την οποίαν συνδιοργάνωσαν με επιτυχία η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων, η Εστία Πατερικών Μελετών, η Ενωμένη Ρωμηοσύνη, και η Πανελλήνια Ένωση Φίλων των Πολυτέκνων. Πάνω από 5.000 άτομα, συμμετείχαν ειρηνικά, αλλά με αγωνιστικό φρόνημα, στη μεγαλύτερη διαδήλωση που έχει διεξαχθεί μέχρι σήμερα στο Μαρούσι, σύμφωνα με αστυνομικές πηγές. Βασικό αίτημα αυτής της παλλαϊκής – ειρηνικής συγκέντρωσης – πορείας ήταν η απόσυρση των νέων πανθρησκειακών Προγραμμάτων Σπουδών και των νέων βιβλίων – Φακέλων του μαθήματος των Θρησκευτικών. Δυστυχώς αυτή η συγκέντρωση δεν ήταν του Ρουβίκωνα για να προβληθεί από τα μεγάλα ΜΜΕ.

Δ) Έχουν κατατεθεί στο Συμβούλιο της Επικρατείας, από το επιτελείο των νομικών Συμβούλων της Πανελλήνιας Ενώσεως Θεολόγων και σε συνεργασία με γονείς μαθητών, δύο αιτήσεις ακυρώσεως κατά των αποφάσεων του πρώην Υπουργού Παιδείας, κ. Ν. Φίλη και κατά του νυν Υπουργού Παιδείας, κ. Κ. Γαβρόγλου για την εισαγωγή των νέων Προγραμμάτων Σπουδών και των νέων βιβλίων-Φακέλων του μαθήματος των Θρησκευτικών στα Σχολεία.

Και κάτι τελευταίο, αν δεν γίνει τελικά δεκτό το αίτημά σας τι έχετε κατά νου να πράξετε, πως θα αντιδράσετε στην συνέχεια;

Θα εξαντλήσουμε κάθε προσφερόμενο νόμιμο μέσο, για να ακυρώσουμε τα σχέδια της Κυβέρνησης για αποχριστιανοποίηση των παιδιών μας μέσω των νέων βιβλίων των Θρησκευτικών και αν δεν υπάρξει τελικά ικανοποίηση των αιτημάτων μας, θα προσφύγουμε μαζί με τους γονείς και στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.

«ΛΕΜΕ ΟΧΙ ΣΤΑ ΝΕΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ» για να διασώσουμε την Πίστη μας, τις οικογένειές μας, την Πατρίδα μας. Οι Έλληνες καλούμαστε, πλέον, σε συνεχή και κλιμακούμενη Αντίσταση, Εγρήγορση, Ομολογία και Μαρτυρία. Για μας και για τα παιδιά μας.

Κύριε Τσαγκάρη θέλω να σας ευχαριστήσω για τα όσα σημαντικά μας είπατε και να σας ευχηθώ για το καλό όλων των Ελλήνων κάθε επιτυχία στο δύσκολο έργο σας.

elkosmos16/12/2017

http://aktines.blogspot.gr

ΛΑΜΠΡΟΣ ΣΚΟΝΤΖΟΣ: ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΜΕ ΧΡΙΣΤΟ Ή ΧΩΡΙΣ ΧΡΙΣΤΟ;

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΜΕ Ή ΧΩΡΙΣ ΧΡΙΣΤΟ;

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού

        

Σύμπασα η ανθρωπότητα θα εορτάσει και εφέτος το μέγα και κοσμοσωτήριο γεγονός της Ενανθρωπήσεως του Θεού. Την κατά σάρκα Γέννηση του Σωτήρα και Λυτρωτή του κόσμου Χριστού, ο Οποίος καταδέχτηκε να απεκδυθεί την άφατη μεγαλοπρέπειά Του και δόξα Του, να ενδυθεί την ταπεινή ανθρώπινη φύση, ώστε να είναι η σωτηρία του κόσμου πραγματική. 

Ενδύθηκε την πτωτική μας φύση, ενώθηκε μαζί μας για να μπορέσει, μέσω αυτής της ενότητας, να μας σώσει. Δεν είναι η σωτηρία μας κάποιο αφηρημένο λεκτικό σχήμα, μια θεωρία, μια ιδεολογία, ένας φιλοσοφικός στοχασμός, αλλά μια απτή πραγματικότητα. Ο Θεός έγινε άνθρωπος, ενώθηκε μαζί μας για να ενωθούμε μαζί Του. Μέσα από το μυστήριο της αυτής της ενώσεως διοχετεύτηκε η θεότητα στην ανθρωπότητα. Μέσω του Χριστού μπορούμε να μετέχουμε στη θεότητα.

Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός είναι το κυριαρχούν θείο Πρόσωπο της μεγάλης εορτής. Αυτόν ανυμνούμε και ευχαριστούμε οι πιστοί για την υπέρτατη ευεργεσία Του προς το ανθρώπινο γένος και ολόκληρη τη δημιουργία. Η αγία μας Εκκλησία ετοίμασε μια υπέροχη πνευματική πανδαισία, να μπορούμε να βιώνουμε με το μεγαλύτεροι δυνατό τρόπο το μεγάλο αυτό γεγονός. Οι άγιοι και θεοφόροι Πατέρες στόλισαν τη μεγάλη εορτή με λόγους και υμνολογικά κείμενα άφθαστης αξίας. Συμμετέχοντες συνειδητά στις ιερές ακολουθίες των Χριστουγέννων και των άλλων εορτών Αγίου Δωδεκαημέρου, απολαμβάνουμε τον πλούτο της χάριτος του Θεού, την οποία λαμβάνουμε μέσα στην Εκκλησία. Γεμίζει η ολόκληρη η ύπαρξή μας από υπερκόσμια αγαλλίαση, συνειδητοποιώντας το μέγεθος της αγάπης του Θεού για το ανθρώπινο γένος και το κάθε πρόσωπο χωριστά, καθ ότι δεν βρισκόμαστε πια εγκαταλειμμένοι στη δίνη του πλάνου μας και χειρίστου εχθρού μας διαβόλου, ο οποίος πασχίζει για την καταστροφή μας, αλλά είμαστε παραδομένοι στην δωρεά της χάριτος του Θεού, του ουράνιου Πατέρα μας, ο Οποίος, μας αγαπά τόσο πολύ ώστε δε λυπήθηκε το Υιό Του το Μονογενή, δίνοντάς Τον ως σωτήρα και λυτρωτή μας.

Δεν χαιρόμαστε μόνο οι άνθρωποι, αλλά και ολόκληρη η δημιουργία. Εορτάζουν στον ουρανό οι αγγελικές νοερές δυνάμεις, διότι η θεία Ενανθρώπηση αποτελεί την απαρχή της νίκης του Θεού κατά του διαβόλου, την κατάλυση του δαιμονικού του βασιλείου, την έξωσή του από την θεοδημιούργητη κτίση. Εορτάζει επίσης η άλογη και άψυχη πλάση, διότι η σάρκωση του Θεού σήμανε και τη δική της απελευθέρωση από τη δουλεία της αμαρτίας, η οποία επήλθε από την πτώση του ανθρώπου και η οποία αποζητά τη δική της απολύτρωση.

Όλα λοιπόν εορτάζουν αυτή την αγία ημέρα, τα ουράνια, τα επίγεια και τα καταχθόνια, τα έμψυχα και τα άψυχα, ολόκληρος ο κόσμος, ο ορατός και ο αόρατος, την αναδημιουργία του. Καθότι εν τω Χριστώ συντελέστηκε η ανακεφαλαίωση της δημιουργίας και η απελευθέρωση από τη δουλεία της αμαρτίας και τη νομοτέλεια της φθοράς και του θανάτου. 

Θλιβερή εξαίρεση αποτελεί η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων, οι οποίοι εορτάζουν τα δικά τους «Χριστούγεννα», από τα οποία λείπει ο μεγάλος πρωταγωνιστής της εορτής, ο Χριστός! Ο άνθρωπος, το έλλογο και εκλεκτότερο ον, χάρις του οποίου έγινε η Ενανθρώπηση του Θεού, έστρεψε το πρόσωπό του από Αυτόν. Τον εξέβαλε από τη ζωή του. Αυτό φαίνεται καθαρά αυτές τις γιορτινές ημέρες. Ολόκληρος ο πλανήτης θα φορέσει τα γιορτινά του. Εκτός από τις χριστιανικές χώρες, θα εορτάσουν και χώρες μη χριστιανικές.  Εκατομμύρια στολίδια, χριστουγεννιάτικα δένδρα, φάτνες, λαμπιόνια θα στολίσουν δημόσιους και ιδιωτικούς χώρους, τα οποία κατασκευάστηκαν (κατά κανόνα) από χέρια μη χριστιανικά, όπως κινέζων, μπακλαντέζων και ινδών. Θα στολιστούν οι βιτρίνες των καταστημάτων για να κάνουν πιο δελεαστικά τα προϊόντα τους. Τα κέντρα διασκεδάσεως και οι λέσχες θα ετοιμαστούν για να προσφέρουν λαμπρό και πλουσιοπάροχο «ρεβεγιόν» στους αδηφάγους πελάτες τους. Τηλεοπτικές διαφημίσεις θα κάνουν δελεαστικές προτάσεις, εορταστικών αγορών. Τα ταξιδιωτικά γραφεία θα διοργανώσουν κοντινές ή μακρινές, σε εξωτικά μέρη, εκδρομές για όσους «έχουν τον τρόπο», για να «ξεδώσουν».

Τη γαλήνια μορφή του μειλίχιου Χριστού θα πάρει το αστείο ξωτικό, το οποίο του έδωσαν το όνομα του Αγίου Βασιλείου (στη Δύση του Αγίου Νικολάου). Αυτός ο χαζοχαρούμενος «άγιος» κυριαρχεί όλες αυτές τις γιορτινές ημέρες, για να προωθείται η καταναλωτική μανία και να σκεπάζει την εικόνα του δι’ ημάς Ενανθρωπήσαντος Θεού. 

Αυτές οι ημέρες θα είναι εξουθενωτικές για τους πολλούς. Θα τους κυριεύσει η καταναλωτική μανία. Θα σπεύσουν να κάνουν τα ψώνια τους εν μέσω συνωστισμού και άγχους. Οι νοικοκυρές θα δεινοπαθήσουν στις κουζίνες για να ετοιμάσουν το χριστουγεννιάτικο τραπέζι, το οποίο πρέπει να είναι πλούσιο, αντάξιο της μεγάλης εορτής, όπως και τα λογίς γλυκίσματα, τα οποία είναι απαραίτητα να συνοδεύσουν το χριστουγεννιάτικο φαγοπότι.  Όλα θα πρέπει να είναι έτοιμα, πλούσια και λαμπερά, για να δώσουν χαρά και να «ξεχωρίσουν τη μέρα». Τη χαρά θα συμπληρώσουν οι επισκέψεις συγγενών και φίλων, με τους οποίους ανταλλάξουν ευχές, για «χρόνια πολλά», τα οποία θα χαρίζουν υλική ευδαιμονία.     

Για πνευματική όμως προετοιμασία, νηστεία, εξομολόγηση, θεία κοινωνία, περίσκεψη, φιλανθρωπία, ούτε λόγος. Ποιος έχει χρόνο για τέτοιες «λεπτομέρειες»; Φυσικά ούτε λόγος και για εκκλησιασμό την μεγάλη κυριώνυμη ημέρα των Χριστουγέννων. Το «ρεβεγιόν» θα κρατήσει μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες και μετά από ένα βαρύ και πλούσιο δείπνο χρειάζεται χαλάρωση και αδιατάραχτος βαθύς και πολύωρος ύπνος!

Στην αποχριστιανισμένη Ευρώπη, τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα. Για να μη θιχτούν οι ορδές των αλλοθρήσκων και κυρίως των μουσουλμάνων προσφύγων και μεταναστών (νομίμων και παρανόμων), φρόντισαν κάποιοι να απαλείψουν το χριστιανικό περιεχόμενο των Χριστουγέννων.  Στη Γερμανία αφαίρεσαν από τους δημόσιους στολισμούς κάθε τι που θα δίνει μονομερή θρησκευτικό «χρώμα» στις εορτές, για την αποφυγή προκλήσεως των φανατικών μουσουλμάνων, οι οποίοι ερεθίζονται από τη θέα των χριστιανικών συμβόλων! Στο Βέλγιο αφαίρεσαν το σταυρό από το καπέλο του «Σάντα Κλάους»! Στην Αγγλία πρόσθεσαν στους στολισμούς των δρόμων θρησκευτικά σύμβολα όλων των θρησκειών για να μη θεωρείται η εορτή των Χριστουγέννων κτήμα καμιάς θρησκείας! Προτεστάντες πάστορες καλούν και αλλόθρησκους στους ναούς τους να συμπροσευχηθούν στο νεογέννητο Χριστό, που δεν πιστεύουν!

Όψιμοι λάτρεις των  αρχαίων ξεχασμένων εδώ και αιώνες παγανιστών θρησκευμάτων, μη μπορώντας να απαγκιστρωθούν από την αίγλη των Χριστουγέννων, δημιούργησαν τα δικά τους «Χριστούγεννα». Αντικατέστησαν τη Γέννηση του Χριστού με την ανάμνηση «γέννησης» ανύπαρκτων μυθικών «θεοτήτων», όπως οι έλληνες «αρχαιολάτρες» τα «Ηλιούγεννα», δηλαδή τη «γέννηση» του ηλιακού δίσκου κατά το χειμερινό ηλιοστάσιο! Οι παγανιστές της Ευρώπης θα μεταβούν στο μεγαλιθικό μνημείο  Στόουνχεντς στην Αγγλία, για να εορτάσουν τη «γέννηση» του ήλιου! Δεν τους ταιριάζει η λατρεία του Δημιουργού του κτιστού ηλίου, αλλά η λατρεία του δημιουργήματος! 

Ο μεγάλος απών από τη μεγάλη και λαμπρή εορτή είναι ο Χριστός! Αυτός, που με την θαυμαστή Του Ενανθρώπηση σημάδεψε ανεξίτηλα την ανθρώπινη ιστορία, χωρίζοντας την σε δύο μέρη, Στην προ της Γεννήσεώς Του εποχή και στην μετά τη Γέννησή Του! Απών από τους εορτασμούς της Γεννήσεώς Του! Προκλητική περιθωριοποίησή Του  από τη ζωή μας! Του δείχνουμε με τον πλέον σαφή τρόπο ότι δεν Τον χρειαζόμαστε πια, δεν Τον έχουμε ανάγκη. Δεν έχουμε ανάγκη από σωτήρα και σωτηρία. Δεν μας απασχολεί τι θα γίνει όταν πεθάνουμε, όπου κατά πάσα πιθανότητα, όπως πιτύουμε, εκμηδενιζόμαστε. Μας απασχολεί το πως θα απολαύσουμε τη ζωή μας. Σύνθημά μας το αρχαιοελληνικό σύνθημα των ηδονιστών: «φάγωμεν, πίωμεν, αύριο γαρ αποθνήσκομεν»! Μέλημά μας το πως θα ευχαριστήσουμε τη σάρκα μας, διότι μόνο αυτή αναγνωρίζουμε ως τη μόνη πραγματικότητα του εαυτού μας!

Αλλά ο Χριστός δεν είναι πραγματικά απών. Είναι αιωνίως παρών, είτε μας αρέσει, είτε δεν μας αρέσει, διότι είναι ο δημιουργός του χώρου και του χρόνου και ο κύριος της ιστορίας. Είναι παρών και παραστέκει πλάι μας, γεμάτος θλίψη για το κατάντημά μας, διότι μας εξαγόρασε από τη δουλεία της αμαρτίας και τον όλεθρο του θανάτου δια του τιμίου αίματός Του. Δεν μας εξαναγκάζει να Τον δεχτούμε, διότι έτσι θα κατέλυε την ελευθερία μας, η οποία συνιστά και την ουσία μας ως ανθρώπων. Μας καλεί μυστικά, μέσω της Εκκλησίας Του, των αγίων Γραφών και των ιερών υμνογραφιών να ξυπνήσουμε από το θανατερό ύπνο μας. Να εγερθούμε από την νωθρότητά μας. Να αποκολληθούμε από τα γήινα και φθαρτά πράγματα, τα οποία μας δίνουν την ψευδαίσθηση της ευδαιμονίας και να επιζητήσουμε τα πνευματικά και άφθαρτα, τα οποία θα μας οδηγήσουν στην σωτηρία και την όντως ευδαιμονία. Ο Χριστός δεν είναι μακριά μας, μπορούμε να Τον δούμε, αν καθαρίσουμε και διώξουμε από τα πνευματικά μας μάτια την αχλή της αμαρτίας. Μπορούμε να Τον ακούσουμε αν κλείσουμε τα αφτιά μας στις πλάνες σειρήνες του κόσμου και συντονιστούμε στη δική Του σωτήρια συχνότητα, που είναι το γλυκό Του κάλεσμα για σωτηρία. Ως φιλότιμος Δεσπότης, δεν απορρίπτει κανέναν, όλοι είμαστε προσκεκλημένοι στο μεγάλο Δείπνο Του, έχοντας την επιθυμία και λαχτάρα να γεμίσει ο οίκος Του. Ο μόνος αποκλεισμένος είναι εκείνος που αρνείται την πρόσκληση. Δεν υπάρχει αποκλεισμός από το Χριστό, αλλά από τη δική μας άρνηση.

Είναι λοιπόν ανάγκη και υπέρτατο συμφέρον μας, όσοι θέλουμε να λογιζόμαστε χριστιανοί, αυτά τα Χριστούγεννα να μην τα γιορτάσουμε χωρίς το Χριστό. Να γίνει Εκείνος το κέντρο και το σημείο αναφοράς μας. Να θέσουμε ως πρώτη προτεραιότητά μας την προσκύνηση, τη δοξολογία και την τιμή προς τον δι’ ημάς νηπιάσαντα Θεό μας. Να φτιάξουμε μια ζεστή νοητή φάτνη στην καρδιά μας, όπου θα Τον υποδεχτούμε και θα Τον κρατήσουμε για πάντα, να μας αγιάζει και να μας οδηγεί στη σωτηρία και στη θέωση. Να συνειδητοποιήσουμε ότι ο Θεός έγινε άνθρωπος για να κάνει εμάς θεούς! Ότι «ετέχθη ημίν σήμερον σωτήρ, ος εστι Χριστός Κύριος» (Λουκ.2,11). Ότι έχουμε τώρα μαζί μας τον Εμμανουήλ «ο εστι μεθερμηνευόμενον μεθ’ ημών ο Θεός» (Ματθ.1,23), που σημαίνει ότι ο Θεός είναι για πάντα μαζί  μας, και άρα έχουμε την ύψιστη ευλογία να γευόμαστε τις σωτήριες δωρεές Του και να«υπερικώμεν δια του αγαπήσαντος ημάς» (Ρωμ.8,37), κάθε αντιξοότητα και δύναμη, που επιβουλεύεται τη σωτήρια πορεία μας στη ζωή μας. Μόνο έτσι θα εορτάσουμε τα ωραιότερα Χριστούγεννα της ζωής μας!

http://aktines.blogspot.gr