ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΙΤΗ- ΤΩΝ ΔΕΚΑ ΠΑΡΘΕΝΩΝ!

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: Η ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ ΕΜΠΟΔΙΖΕΙ ΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΠΡΟΟΔΟ!

«Ή δικαιολογία εμποδίζει τήν πνευματική πρόοδο»

- Γέροντα, όταν λένε ότι ή δικαιολογία δεν υπάρχει στην Αγία Γραφή, τί εννοούν;

- Ότι δέν δικαιολογείται κατά κάποιον τρόπο ή δικαιολογία.

- Όταν, Γέροντα, δικαιολογούμαι, εκ των ύστερων σκέφτομαι ότι ή δικαιολογία δέν είναι ίδιον του μονάχου.

- Όχι απλώς δέν είναι ίδιον του μοναχού ή δικαιολογία, άλλα δέν έχει καμμιά σχέση με τήν πνευματική ζωή. Πρέπει να καταλάβω ότι, όταν δικαιολογούμαι, βρίσκομαι σέ λανθασμένη κατάσταση.

Κόβω τήν επικοινωνία μέ τον Θεό και στερούμαι τήν θεία Χάρη, γιατί ή θεία Χάρις δέν έρχεται σέ λανθασμένη κατάσταση. Από τήν στιγμή πού ο άνθρωπος δικαιολογεί τά αδικαιολόγητα, απομονώνεται από τον Θεό. Μπαίνει μόνωση, ...καουτσούκ, ανάμεσα στον άνθρωπο και στον Θεό. Μπορεί να περάση το ρεύμα μέσα από το καουτσούκ; Όχι. Απομονώνεται. Ισχυρότερο μονωτικό από τήν δικαιολογία δέν υπάρχει γιά τήν θεία Χάρη! Είναι σάν νά χτίζης έναν τοίχο και νά χωρίζης τον εαυτό σου από τόν Θεό, οπότε κόβεις κάθε σχέση μαζί Του.

- Γέροντα, συχνά λέτε: «Να προσπαθήσουμε νά πιάσουμε τουλάχιστον την πνευματική βάση». Ποιά είναι ή πνευματική βάση;

- Ή ταπεινή αναγνώριση του σφάλματος και νά μή δικαιολογήται εν γνώσει του τουλάχιστον ο άνθρωπος, όταν φταίη και του κάνουν παρατήρηση. Το νά μή δικαιολογήται, όταν δεν φταίη και τον κατηγοροϋν, αυτό είναι το άριστα. Όποιος δικαιολογεί τον εαυτό του, και προκοπή δεν κάνει, αλλά και εσωτερικά δεν αναπαύεται. Δεν θά μας κρέμαση ο Θεός γιά ένα σφάλμα πού κάναμε, άλλα νά μή δικαιολογούμε τον εαυτό μας γιά το σφάλμα και το θεωρούμε φυσικό.

- Αν μού πουν ότι έσφαλα σέ κάτι, άλλα δεν μπορώ νά καταλάβω πόσο έσφαλα, νά ρωτήσω, ώστε άλλη φορά νά προσέξω, ή νά σιωπήσω;
- Άν πιάσης ότι έσφαλες είκοσι πέντε τοις εκατό, ενώ έσφαλες πέντε, δεν έχεις κέρδος; Βάλε περισσότερο, γιά νά είσαι μέσα. Αυτή είναι ή πνευματική εργασία πού πρέπει νά κάνης: Νά βρίσκης το σφάλμα σου, νά πιάνης τον εαυτό σου. Αλλιώς πιάνεσαι από τον εαυτό σου, δικαιώνεις τον εαυτό σου, άλλα ανάπαυση δεν έχεις.

- Όταν, Γέροντα, κάποιος εχη τήν συνήθεια νά δικαιολογήται, άλλα μετά άναγνωρίζη το λάθος του και ελεεινολογή τον εαυτό του, αυτό τον ωφελεί;
- Τουλάχιστον τού μένει ή πείρα καί, άν τήν αξιοποίηση, θά ωφεληθή. Και άν πή ο Θεός: «αφού το κατάλαβε καί μετάνοιωσε, ας τού δώσω κάτι», τότε θά πάρη καί κάτι από άλλο ταμείο, από το ταμείο της μετανοίας.

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

ΛΟΓΟΙ Γ΄ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»,

ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ- ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΣ Ο ΕΡΧΟΜΕΝΟΣ ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ ΚΥΡΙΟΥ!

Π. ΕΠΙΦΑΝΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ: ΟΤΑΝ ΤΑ ΕΧΟΥΜΕ ΟΛΑ, ΞΕΧΝΑΜΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΚΑΙ ΤΗ ΝΗΣΤΕΙΑ!

Αρχιμ. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος: Ὅλοι ὅσοι ἔχουμε περάσει πόνους, εἴτε ψυχικοὺς εἴτε σωματικούς, ξέρουμε ὅτι ποτὲ δὲν κάναμε τόση προσευχὴ καὶ σὲ ποιότητα καὶ σὲ ἔκταση, ὅση κάναμε, ὅταν εἴμαστε στὸ κρεβάτι τοῦ πόνου ἢ ὅταν κάποια βαριὰ θλίψη μας δοκιμάζει. Ἐνῶ ὅταν τὰ ἔχουμε ὅλα, ξεχνᾶμε καὶ τὴν προσευχὴ καὶ τὴ νηστεία καὶ πάρα πολλὰ πράγματα. Γι' αὐτὸ ὁ Θεὸς ἐπιτρέπει τὸν πόνο».

Π. ΕΠΙΦΑΝΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ: ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΧΟΥΝ ΠΟΛΛΑ ΕΛΑΤΤΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΙΔΙΟΤΡΟΠΙΕΣ!

Αρχιμ. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος: Οι άνθρωποι έχουν πολλά ελαττώματα και ιδιοτροπίες. Να τους διορθώσουμε όλους, είναι αδύνατον. Δεν μένει λοιπόν άλλη λύση, από το να μάθουμε να υπομένουμε και να τους ανεχόμαστε όλους. Αρκετοί άνθρωποι είναι αγνώμονες. Αν περιμένουμε ανταπόδοση, θα στεναχωρηθούμε... 

Αν όμως δεν περιμένουμε, τότε θα είμαστε ήρεμοι. Από τους ανθρώπους, να δεχόμαστε ό,τι μας δίνουν. Σε κάποιον προσφέρεις ένα πέλαγος αγάπης. Και αυτός ανταποκρίνεται με τον εξής τρόπο: παίρνει ένα σταγονόμετρο και σου λέει: ''Άνοιξε τα χέρια σου!… Μια…, δύο…, τρεις…'' και σου δίνει δύο – τρεις σταγόνες αγάπης! Τί, να κάνουμε;! Δεκτό και αυτό! 

Όταν σας αδικούν οι άνθρωποι, να ξέρετε ότι αποκτάτε μετοχές στον Ουρανό. Όταν μας αδικούν οι άνθρωποι, μας δικαιώνει ο Θεός. Γενικά, τους ανθρώπους να τους δεχόμαστε όπως είναι και όχι όπως θα θέλαμε εμείς να είναι...

ΑΓΙΟΣ ΣΙΛΟΥΑΝΟΣ Ο ΑΘΩΝΙΤΗΣ: Η ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ ΕΜΠΟΔΙΖΕΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΝΑ ΜΠΕΙ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ!

Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης: Η υπερηφάνεια εμποδίζει την ψυχή να μπει στο δρόμο της πίστεως. Στον άπιστο δίνω μια συμβουλή. Ας πει: «Κύριε, αν υπάρχεις, φώτισε με, και θα Σε υπηρετήσω μ΄ όλη μου την καρδιά και μ’ όλη μου την ψυχή». Και ο Κύριος θα φωτίσει οπωσδήποτε μια τέτοια ταπεινή σκέψη και προθυμία για την υπηρεσία του Θεού.

ΑΓΙΟΣ ΣΙΛΟΥΑΝΟΣ Ο ΑΘΩΝΙΤΗΣ: Η ΑΠΙΣΤΙΑ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ!

Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης: Η απιστία προέρχεται από την υπερηφάνεια. Ο υπερήφανος ισχυρίζεται ότι θα γνωρίσει τα πάντα με τον νου του και την επιστήμη, αλλά η γνώση του Θεού παραμένει ανέφικτη γι’ αυτόν, γιατί ο Θεός γνωρίζεται μόνον με αποκάλυψη του Αγίου Πνεύματος. Ο Κύριος αποκαλύπτεται στις ταπεινές ψυχές. Σε αυτές δείχνει ο Κύριος τα Έργα Του, που είναι ακατάληπτα για τον νου μας. Αν ένας λαός ή μια πολιτεία υποφέρουν, τότε πρέπει να μετανοήσουν οι πάντες κι ο Θεός θα τα εξομαλύνει όλα προς το καλό.

ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ: Η ΥΠΟΜΟΝΗ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΩΤΗ ΤΩΝ ΑΡΕΤΩΝ, ΔΙΟΤΙ Μ' ΑΥΤΗ ΕΠΙΒΡΑΒΕΥΕΤΑΙ Η ΣΩΤΗΡΙΑ!

Άγιος Νεκτάριος: Η υπομονή είναι Αρετή, αφού υπάρχει ως καρπός της ελπίδας προς τον Θεό. Η θλίψη οδηγεί στην υπομονή, η υπομονή στον δοκιμασμένο χαρακτήρα, ο δε δοκιμασμένος χαρακτήρας στην ελπίδα. Κι η ελπίδα τελικά δεν απογοητεύει. Η υπομονή είναι η πρώτη των Αρετών, διότι μ’ αυτή επιβραβεύεται η Σωτηρία. ''ὁ δὲ ὑπομείνας εἰς τέλος, οὗτος σωθήσεται''. (Ματθ. 10,22)

ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ: Η ΜΑΚΡΟΘΥΜΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΕΤΗ ΓΕΝΝΑΙΑΣ ΚΑΙ ΕΥΓΕΝΙΚΗΣ ΨΥΧΗΣ!

Άγιος Νεκτάριος: Η μακροθυμία είναι αρετή γενναίας και ευγενικής ψυχής, που έχει θεμέλιο την αγάπη προς τον πλησίον. Είναι μεγαλοψυχία, μεγαλοφροσύνη και φίλη της πραότητας. Η μακροθυμία μαρτυρεί καλή αγωγή ψυχής και εκδηλώνεται σαν συμπάθεια, φιλανθρωπία, μετριοφροσύνη και δικαιοσύνη.

ΑΓΙΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ: ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΤΟ ΘΕΟ, ΓΕΜΙΖΟΥΝ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΚΑΛΗ ΕΝΝΟΙΑ!

Άγιος Αντώνιος: Εκείνοι που γνωρίζουν το Θεό, γεμίζουν από κάθε καλή έννοια και επειδή επιθυμούν τα ουράνια, καταφρονούν τα βιοτικά. Αυτοί οι άνθρωποι ούτε αρέσουν στους πολλούς, ούτε και αυτοί αρέσκονται με τους πολλούς. Και γι' αυτό όχι μόνο τους μισούν αλλά και τους περιγελούν οι πιο πολλοί ανόητοι. Υπομένουν όσα τους φέρνει η φτώχεια επειδή γνωρίζουν ότι εκείνα που οι πολλοί θεωρούν κακά, σ' αυτούς είναι καλά. Γιατί εκείνος που στοχάζεται τα επουράνια, πιστεύει στον Θεό γνωρίζοντας ότι όλα είναι έργα της θελήσεώς Του. Εκείνος όμως που δε τα στοχάζεται, δεν πιστεύει ποτέ ότι ο κόσμος είναι έργο του Θεού και ότι δημιουργήθηκε για τη σωτηρία του ανθρώπου.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ: ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΩΝ ΕΣΧΑΤΩΝ ΧΡΟΝΩΝ!

Απόστολος Παύλος: Οι άνθρωποι των εσχάτων χρόνων.

''Τίς ἔσχατες ἡμέρες θά ἔρθουν δύσκολοι καιροί. Γιατί οἱ ἄνθρωποι θά εἶναι φίλαυτοι, φιλάργυροι, ἀλαζόνες, ὑπερήφανοι, βλάσφημοι, ἀπειθεῖς στούς γονεῖς τους, ἀχάριστοι, ἀσεβεῖς, ἄστοργοι, ἀδιάλλακτοι, συκοφάντες, ἄσωτοι, ἄγριοι, ἐχθροί τοῦ καλοῦ, προδότες, αὐθάδεις, φουσκωμένοι ἀπό ἐγωισμό. Θ΄ ἀγαπᾶνε πιό πολύ τίς ἡδονές παρά τόν Θεό. Θά δείχνουν ὅτι ἔχουν εὐσέβεια, ἀλλά θά ἔχουν ἀρνηθεῖ τή δύναμή της μέ τίς πράξεις τους. Κι αὐτούς νά τούς ἀποφεύγεις...''

Προς Τιμόθεον Β´ επιστολή, κεφ. γ´, στίχοι 1-6

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΠΟΝΟ ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΑΓΑΠΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΝΟΝΙΚΗ!

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Μέσα στον πόνο κρύβεται περισσότερη αγάπη από την κανονική. Γιατί, όταν πονάς τον άλλο, τον αγαπάς λίγο παραπάνω. Αγάπη με πόνο είναι να σφίξεις στην αγκαλιά σου έναν αδελφό σου που έχει δαιμόνιο και το δαιμόνιο να φύγει. Γιατί η «σφιχτή» αγάπη, η πνευματική αγάπη με πόνο, δίνει παρηγοριά θεϊκή στα πλάσματα του Θεού, πνίγει δαίμονες, ελευθερώνει ψυχές και θεραπεύει τραύματα με το βάλσαμο της αγάπης του Χριστού που χύνει. Ο πνευματικός άνθρωπος είναι όλος ένας πόνος. Λειώνει από τον πόνο για τους άλλους, εύχεται, παρηγορεί. Και ενώ παίρνει τον πόνο των άλλων, είναι πάντα χαρούμενος, γιατί ο Χριστός του παίρνει τον πόνο και τον παρηγορεί πνευματικά.

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΜΗ ΛΥΠΑΣΑΙ, ΟΥΤΕ ΝΑ ΣΟΥ ΚΑΚΟΦΑΙΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΟΤΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΤΑΧΑ ΧΩΡΙΣ ΘΕΛΗΜΑ ΘΕΟΥ!

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Μη λυπάσαι, ούτε να σου κακοφαίνεται και να νομίζεις ότι όλα αυτά γίνονται τάχα χωρίς θέλημα Θεού. Άλλα άπ’ αυτά πού συμβαίνουν, άλλα γίνονται κατά παραχώρηση, άλλα για παίδευση κι άλλα κατά οικονομία.

Γι’ αυτό στο εξής να μην πολυεξετάζεις τις κρίσεις του Θεού, γιατί Εκείνος τις κάνει δίκαια και όπως ξέρει, ενώ εσύ τις περνάς για άδικες. Γνώριζε επίσης ότι και πολλά άλλα γίνονται στον κόσμο με το θέλημα του Θεού για λόγους που οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν. Κι έτσι το σωστό είναι να λέει ο καθένας: «Δίκαιος ει Κύριε, και ευθείαι αι κρίσεις σου.»

ΓΕΡΩΝ ΕΦΡΑΙΜ ΑΡΙΖΟΝΑΣ: Η ΑΜΑΡΤΙΑ ΕΙΝΑΙ ΦΩΤΙΑ!

Γέρων Εφραίμ Αριζόνας: Η αμαρτία είναι φωτιά.

Και οι κρουνοί που σβύνουν αυτή την φωτιά, είναι οι κρουνοί της μετανοίας. Αν πιάση φωτιά το διπλανό σπίτι, δεν θα τρέξης και εσύ για να σβύση η φωτιά; Αν αδιαφορήσης, η φωτιά θα επεκταθή και στο δικό σου σπίτι. Έτσι δεν μπορείς ν' αδιαφορήσης όταν ο άλλος καίγεται από τη φωτιά της αμαρτίας. Ρίξε τα δάκρυά σου για να σβεσθή η φωτιά. Αν αδιαφορήσης, θάχης και συ κρίμα, αμαρτία. Κι αν όχι μόνο αδιαφορήσης αλλά γελάς κι όλας και σχολιάζης την αμαρτία του άλλου και την διαπομπεύης, τότε πια θα επιτρέψη ο Θεός να πέσης και εσύ, και η φωτιά της δικής σου αμαρτίας, μπορεί να είναι ο προθάλαμος της κολάσεως, κατά τον ιερό Χρυσόστομο.

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: Ο ΦΙΛΟΤΙΜΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΧΕΙ ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ!

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Ο φιλότιμος άνθρωπος έχει ειλικρίνεια, δεν υπολογίζει τον εαυτό του, είναι απλός, έχει ταπείνωση. Όλα αυτά δίνουν ανάπαυση και στον ίδιο, αλλά είναι αισθητά και στον άλλον• έχει και επικοινωνία εσωτερική με τον άλλον και τον καταλαβαίνει. Και να του λες, ενώ πονάς, «είμαι πολύ καλά», για να μη στενοχωρηθή, εκείνος καταλαβαίνει ότι πονάς και προσπαθεί να μη σε κουράση. Και άλλος, ενώ σε βλέπει να μην έχης κουράγιο, να ζαλίζεσαι, επειδή θέλει να σε απασχολήση, σου λέει: «Σε βλέπω, Γέροντα, πιο καλά από κάθε άλλη φορά, σε βλέπω υγιέστατο!». Και να έχει τουλάχιστον κανένα σοβαρό πρόβλημα, θα ήταν κάπως δικαιολογημένος. Αντιθέτως ο φιλότιμος, και να έχη ανάγκη, λέει: «Γέροντα, μόνο την ευχή σου να μου δώσης, να μην σε απασχολώ». Τον κρατώ και βουρκώνουν τα μάτια του. «Να φύγω, Γέροντα, λέει, να φύγω, κουρασμένο σε βλέπω». Ε, αυτός πώς να μη δεχθή θεία βοήθεια;

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΗΣ ΚΡΟΣΤΑΝΔΗΣ: ΠΟΣΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΛΕΝΕ ΟΤΙ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΣΤΟΝ ΘΕΟ ΧΩΡΙΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ!

Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης: Πόσοι χριστιανοί λένε ότι πιστεύουν στον Θεό χωρίς πραγματικά να πιστεύουν! Πόσα στόματα μένουν σιωπηλά, όταν είναι ανάγκη να υπερασπισθούν τη δόξα του Θεού και των Αγίων του ενώπιον των "υιών του αιώνος τούτου" που τη βλασφημούν! Πολλοί λένε ότι πιστεύουν στον Θεό, αλλά όταν έρχεται ο πειρασμός η πίστη τους εξανεμίζεται! Η πίστη αυτή λοιπόν ήταν μόνο λόγια.

Η ώρα του πειρασμού είναι ακριβώς η ώρα να δείξει κανείς την υπακοή του στις βουλές του Κυρίου και να του πει "Γεννηθήτω το θέλημά Σου". Ή να αναφωνήσει : "Είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον (Ιώβ α' 21). Αν δεν γίνεται έτσι τότε πρόκειται για πίστη που ανθεί στον καιρό των ανέσεων αλλά απαρνείται τον Κύριο στον καιρό της δοκιμασίας.

Από το βιβλίο "Η εν Χριστώ ζωή μου"

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ, ΟΤΑΝ ΕΧΗ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ, ΜΕ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΜΕΝΟΣ!

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Όταν βλέπετε έναν άνθρωπο να έχη μεγάλο άγχος, στενοχώρια και λύπη, ενώ τίποτε δεν του λείπει, να ξέρετε ότι του λείπει ο Θεός.

Όποιος τα έχει όλα, και υλικά αγαθά και υγεία, και, αντί να ευγνωμονή τον Θεό, έχει παράλογες απαιτήσεις και γκρινιάζει, είναι για την κόλαση με τα παπούτσια. Ο άνθρωπος, όταν έχη ευγνωμοσύνη, με όλα είναι ευχαριστημένος. Σκέφτεται τί του δίνει ο Θεός κάθε μέρα και χαίρεται τα πάντα. Όταν όμως είναι αχάριστος, με τίποτε δεν είναι ευχαριστημένος γκρινιάζει και βασανίζεται με όλα.

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΠΟΣΟ ΣΥΜΠΑΘΗΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΤΑΠΕΙΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΠΟΣΟ ΑΠΟΚΡΟΥΣΤΙΚΟΣ Ο ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΣ!

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Πόσο συμπαθής είναι ο ταπεινός άνθρωπος και πόσο αποκρουστικός ο υπερήφανος! Τον υπερήφανο κανείς δεν τον αγαπάει, ακόμη και ο Θεός τον αποστρέφεται. Θυμάμαι κάποιον στην Κόνιτσα που, ενώ πέθαινε από την πείνα, φορούσε κάθε μέρα κοστούμι, γραβάτα και ρεπούμπλικο και έβγαινε στην πλατεία καμαρωτός. Τα παιδάκια, μόλις τον έβλεπαν, πήγαιναν από πίσω του και παρίσταναν πώς περπατούσε. Όποιος θέλει να προβάλλη τον εαυτό του, τελικά γελοιοποιείται. Άμα ο άνθρωπος είναι λίγο φαντασμένος, όλα φαντασμένα τα ερμηνεύει. Πιο ανόητος από τον υπερήφανο υπάρχει; Τελικά η υπερηφάνεια γελοιοποιεί τον άνθρωπο!

ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ Ο ΛΕΠΡΟΣ: ΣΥΜΠΑΘΕΙΑ ΝΑ ΕΧΕΤΕ Ο ΕΝΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ!

Άγιος Νικηφόρος ο Λεπρός: Αδελφοί μου, συμπάθεια να έχετε ο ένας για τον άλλον. Όχι με μίσος και έχθρα, όχι με φθόνον και κακία, όχι με πονηρία και σκληρότητα ψυχής και απανθρωπιά. Παρά με συμπάθεια, με μακροθυμία, με καρτερία, με σπλάχνα οικτιρμών και φιλανθρωπίας. Σήμερα είσαι εσύ, αύριο εγώ, τώρα σφάλλει ο ένας, σε λίγο ο άλλος. Κάθε στιγμή μας συγχωρεί ο Θεός. Και εμείς να συγχωρούμεν αλλήλους μας, και εμείς να κλαύσωμεν και να θρηνήσωμεν και να λυπηθούμεν και να συμπονέσωμεν και να παρακαλέσωμεν τον τον Θεόν για το σφάλμα του αδελφού μας. Αυτή είναι η μεγαλυτέρα αρετή. Όσες αρετές και αν έχης, όσα καλά έργα και προσευχές και αγαθοεργίες και αν κάμης, όλα τα υπερβαίνει, εάν πης ένα λόγο:Θεέ μου, συγχώρεσε τον αδελφόν μου για ό,τι μου έκανε.»

ΑΓΙΟΣ ΣΑΒΒΑΣ ΤΗΣ ΚΑΛΥΜΝΟΥ: ΜΗ ΖΗΤΕΙ ΝΑ ΜΑΝΘΑΝΗΣ ΜΕΓΑΛΑ ΚΑΙ ΑΚΑΤΑΝΟΗΤΑ, ΔΙΟΤΙ ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΔΙΑ ΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑΝ ΣΟΥ!

Άγιος Σάββας της Καλύμνου: Μή ζήτει, ἀδερφέ, νά μανθάνῃς μεγάλα καί ἀκατανόητα, διότι αὐτά δέν χρειάζονται διά τήν σωτηρίαν σου. Διά τοῦτο φεῦγε ἀπό αὐτά διά νά ἀκολουθήσῃ εἰς σέ ἡ ὡραιοπρόσωπος ταπεῖνωσις καί νά σέ συναριθμήσῃ εἰς τήν αἰώνιον τῶν ἀΰλων Ἀγγέλων ὁμήγυριν.

(Απόσπασμα εκ Χειρόγραφου τοῦ ἁγίου Σάββα)