ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΜΟΡΦΟΥ ΝΕΟΦΥΤΟΣ: "Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΝΕΙ ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ".

Ο Χριστός κάνει τα Μυστήρια... Ο Χριστός κάνει την Λειτουργία και πάνω και κάτω! Συ ει ο προσφέρων και προσφερόμενος και προσδεχόμενος και διαδιδόμενος Χριστέ ο Θεός! 

Αυτός ο Χριστός που Λειτουργεί και πάνω και κάτω θέλει να λειτουργεί και μέσα στην καρδιά μας! Έτσι! Θέλει να μπει μες την καρδιά μας και να κάνει εκεί την τρίτη λειτουργία! Και το καταλαβαίνουμε ότι μπήκε! 

Μην νομίζετε ότι όλα αυτά ειναι φανταστικά... Πως καταλαβαίνουμε ότι ο Χριστός μπήκε και άρχισε η καρδιακή λειτουργία; Όταν ακούεις μέσα σου το όνομα του Χριστού! Μες την καρδιά σου το ακούεις... το αισθάνεσαι!  

«Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με!»
«Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς!»

Το ακούς συνεχώς... Αυτενεργεί μόνο του! Στην αρχή έρχεται... φεύγει! Έρχεται - φεύγει ανάλογα με την ταπείνωσή μας, την προσοχή μας, με τη διαφύλαξη που κάνει το Άγιο Πνεύμα και πόσο το παρακαλούμε συνεχώς το Άγιο Πνεύμα να κρατηθεί κοντά μας και το κυριότερο να μας κρατήσει χωρίς κρίση, χωρίς κατάκριση, χωρίς κακούς λογισμούς! Πράους και ταπεινούς τη καρδία! Όλο το Ευαγγέλιο αυτά λέει! 

- Απόσπασμα από το κήρυγμα του Πανιερωτάτου Μητροπολίτου μας Μόρφου κ. Νεοφύτου στην Θεία Λειτουργία της εορτής της Υπαπαντής του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού που τελέσθηκε στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό της Παναγίας Σκουριώτισσας στη Σκουριώτισσα στις 02.02.2022.

https://youtu.be/yJK4W6pP0Rk
https://youtu.be/RymeEr36MZ8

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ: "ΤΙ ΘΑ ΠΕΙ ΟΜΟΛΟΓΙΑ;".

Τί θὰ πῇ ὁμολογία; Αὐτὸ ποὺ πιστεύεις νὰ μὴν τὸ κρύβῃς ἀλλὰ νὰ τὸ λὲς μὲ τὸ στόμα σου... Σωστὸ εἶν’ αὐτό... Ὅπως ἕνας νέος ποὺ ἀγαπάει μιὰ νέα δὲν κρύβει τὸν ἔρωτά του ἀλλ’ ὅπου σταθῇ μὲ ὅλα τὰ μέσα (μὲ νεύματα μὲ λουλούδια μὲ γράμματα μὲ ποιήματα μὲ τραγούδια μὲ κάθε τρόπο) ἐκφράζει τὸν ἔρωτά του φανερώνει τὴν ἀγάπη του ἔτσι κ’ ἐσύ... Ἂν εἶσαι Χριστιανός... ἂν αἰσθάνεσαι ἀγάπη γιὰ τὸ Χριστό... νὰ τὸν ὁμολογῇς παντοῦ! Νὰ τὸν κηρύττῃς θερμά! Αὐτὸ ἔκαναν οἱ ἅγιοι Πάντες· ὡμολόγησαν τὸ Χριστό! Ποῦ τὸν ὡμολόγησαν; Ὄχι μόνο στὰ χρόνια τὰ ἥσυχα ἀλλὰ  καὶ στὰ χρόνια τὰ δύσκολα.. στὰ φοβερὰ χρόνια τῶν διωγμῶν! Ζοῦμε βέβαια τώρα σὲ ἐποχὴ φιλελευθέρου δημοκρατικοῦ πολιτεύματος κανείς δὲ μᾶς διώκει... Ἀλλὰ «ῥόδα εἶνε καὶ γυρίζει» ἀλλάζει ὁ κόσμος. Δὲν ἀποκλείεται νὰ βρεθοῦμε κ’ ἐμεῖς σὲ δοκιμασία... 

- Επ. Αυγ. Καντιώτης †

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΦΡΑΙΜ ΑΡΙΖΟΝΑΣ: "ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ ΝΑ ΛΕΜΕ ΟΤΙ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΜΑΣ".

Να ξέρετε ότι σήμερα είναι ομολογία να λέμε ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Θεός μας! Αυτό δεν το θέλουν οι σκοτεινές δυνάμεις! Η πίστις θα κλονισθή μέχρι τα θεμέλια - οι Άγιοι όμως δεν θα εκλείψουν μέχρι της συντελείας! Περιμένουμε πολλά να συμβούν – σύμφωνα με τις προφητείες των αγίων - εις τους έσχατους χρόνους. Και ο λόγος του Θεού και των Αγίων είναι Αλήθεια. Το άθλημα το οποίο περιμένουμε να δώσουμε είναι για την πίστη μας στην Θεανθρωπία του Ιησού αφού βέβαια πιστεύουμε ότι ο Χριστός ήτο Θεός κι έγινε άνθρωπος κι ότι κατέβηκε στη γη να δώσει τη λύτρωση και να διώξει το σκοτάδι της απιστίας και της αθεϊας. Και εμείς σαν στρατιώτες του Χριστού μας αφού αποτελούμε το στράτευμα Του οφείλουμε να προετοιμασθούμε. Και η προετοιμασία είναι γνωστή. Να πιστεύουμε κατά πρώτον ότι εάν έχουμε πίστη και ταπείνωση θα ελκύσουμε την Χάρη κι αυτή τη μεγάλη δύναμη του Χριστού για να μαρτυρήσουμε. Ποτέ να μη πιστέψουμε και να τολμήσουμε να σκεφτούμε ότι εμείς μόνοι μας έχουμε αυτή τη δύναμη!

Π. ΑΓΓΕΛΟΣ ΑΓΓΕΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Η ΔΙΟΡΑΤΙΚΗ ΜΟΡΦΗ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΟΥ - ΕΠΙΚΑΙΡΕΣ ΔΙΔΑΧΕΣ ΚΑΙ ΝΟΥΘΕΣΙΕΣ ΣΕ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ!

π. Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλος: Η διορατική μορφή του Γέροντος Βασιλείου Καυσοκαλυβίτου - Ἐπίκαιρες διδαχές καί νουθεσίες σέ σύγχρονα ἐκκλησιαστικά καί ἐθνικά θέματα
 

1. Σύντομος βίος Γέροντος Βασιλείου
 
Ὁ Γέρων Βασίλειος ὁ Καυσοκαλυβίτης γεννήθηκε στήν Κρήτη τό 1922, ἀλλά μεγάλωσε στήν Κόρινθο. Σέ ἡλικία δεκαπέντε ἐτῶν ἐγκαταστάθηκαν οἰκογενειακῶς στό Λουτράκι.  Ἐκεῖ δούλευε ὡς καροποιός μέ τήν τέχνη τοῦ ροδᾶ στό ἐργαστήριο τοῦ πατέρα του. Γράμματα πολλά δέν γνώριζε. Εἶχε, ὅμως, μεγάλη ἐπιθυμία ἀπό μικρός νά γνωρίσει τά γράμματα τοῦ Θεοῦ, γι' αὐτό εἶχε τάξει ἀπό μικρός νά γίνει μοναχός. Ἡ κλήση του αὐτή ἦταν τόσο ἐμφανής, ὥστε οἱ συγγενεῖς καί οἱ συμμαθητές του ἀπό πολύ μικρό τόν ἀποκαλοῦσαν «ὁ καλόγερος». Ξεχώριζε ἀπό τά ἄλλα παιδιά τῆς ἡλικίας του. Στό σχολεῖο ἤ στό σπίτι προτιμοῦσε νά ἀγιογραφεῖ, ἀντί νά παίζει, ὅπως ἔκαναν ὅλα τά παιδιά.     
Ἄν καί εἶχε μεγάλο πόθο νά γίνει μοναχός, βρέθηκε σέ ἡλικία δεκαεννέα ἐτῶν παντρεμένος μέ μιά συνομήλικη κοπέλα ἀπό τό Λουτράκι. Μέσα στή φτώχεια μεγαλώσανε καί τά τέσσερα παιδιά τους. Ἐνῶ ἡ Ἑλλάδα βρισκόταν σέ ἐμπόλεμη κατάσταση, πατέρας δύο παιδιῶν πλέον, ὑπηρέτησε στόν Ἑλληνικό Στρατό. Μετά ἀπό πέντε χρόνια ἐπέστρεψε στό Λουτράκι, ὅπου ἐργάστηκε ὡς καροποιός ἀρχικά, κι ἔπειτα ὡς μαραγκός. Οἱ δυσκολίες τῆς ζωῆς ἐνίσχυαν τήν πίστη του καί τίς ἀντιμετώπιζε πάντα μέ προσευχή. Ἰδιαίτερα εὐλαβοῦνταν τήν Παναγία μας.
 
Ὅταν ἔφυγε ἀπό τήν ζωή ἡ σύζυγός του, ἐκεῖνος ἔφυγε γιά τό Ἅγιον Ὄρος. Δέν παρέλειψε προηγουμένως νά τακτοποιήσει καί τά τέσσερα παιδιά του. Στό Ἅγιον Ὄρος δέν κάθισε πολύ.  Πῆρε τήν καλύβη του καί μετά πῆγε στά Ἱεροσόλυμα, στόν Πανάγιο Τάφο. Ἐκεῖ τόν χειροθετήσανε κι ἔλαβε τό μικρό ἀγγελικό σχῆμα. Προηγουμένως, τόν εἶχε χειροθετήσει ἀναγνώστη καί τοῦ διάβασε τήν ρασοευχή ὁ πατήρ Χρυσόστομος ὁ Γρηγοριάτης στόν Ναό, πού ὁ Γέρων εἶχε χτίσει στά Κοιμητήρια τοῦ Λουτρακίου. Ὁ συγκεκριμένος Ναός εἶναι ἀφιερωμένος στήν Παναγία τήν Μυρτιδιώτισσα καί στόν Ἅγιο Θεόδωρο τόν Στρατηλάτη. Ἀναγνώστη τόν χειροθέτησε καί ὁ μακαριστός Μητροπολίτης Κορίνθου κυρός Παντελεήμων.
 
Μετά ἀπό πέντε χρόνια διακονίας στόν Πανάγιο Τάφο, γύρισε στό Ἅγιον Ὄρος, ὅπου ἐκάρη μεγαλόσχημος μοναχός. Ἀνάδοχο εἶχε τόν γέροντα Λουκᾶ. Στό Ἅγιον Ὄρος, μέχρι νά ἑτοιμαστεῖ τό κελί του, ἔμενε γιά ἕνα διάστημα μέσα σέ σπήλαιο. Ἐκεῖ, μέ αὐστηρή νηστεία καί ἀδιάλειπτη προσευχή, μακρυά ἀπό τίς συνήθεις μέριμνες τῆς καλύβης, ζοῦσε μέ ἀπόλυτη προσευχή καί προσήλωση στόν Θεό.
Ἀπό τήν σπηλιά ἔφυγε, ὅταν ἑτοιμάστηκε ἡ καλύβη του στά Καυσοκαλύβια. Τό 1987 στάλθηκε ἀπό τό Ἅγιον Ὄρος στό μοναστήρι τῆς Κλεισούρας στήν Καστοριά. Ἡ διακονία του ἐκεῖ ἦταν ὑποδειγματική καί ἀπολάμβανε τῆς ἀπόλυτης ἐμπιστοσύνης τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτη Καστοριᾶς κυροῦ Γρηγορίου. Κατά τήν ἐκεῖ παραμονή του ἔγιναν καί κάποια θαύματα στόν χῶρο τοῦ μοναστηριοῦ. Ἔπειτα, ἐπέστρεψε καί πάλι στήν καλύβη του στό Ἅγιον Ὄρος, ἀπ΄ ὅπου, ἐξαιτίας τῆς ἐπιβαρυνθείσης ὑγείας του, ἀνεχώρησε ὁριστικά τό 2007. Πλέον φιλοξενοῦνταν ἀπό μία οἰκογένεια στά Πεῦκα Θεσσαλονίκης.
Ἔξω ἀπό τό Ἅγιον Ὄρος, στόν κόσμο πλέον καί σέ προχωρημένη ἡλικία, ὁ Γέρων Βασίλειος διακονοῦσε τόν κόσμο μέσα ἀπό τήν διαρκή διδασκαλία τοῦ θείου λόγου. Διακρινόταν γιά τήν ταπείνωση, τήν καρτερία του, τό ἀσκητικό του πνεῦμα καί τήν ἀνεξάντλητη, χριστιανική ἀγάπη του.  Ἀγαποῦσε πολύ νά χτίζει Ναούς καί μέχρι τήν κοίμησή του ἔχτισε συνολικά ὀκτώ.
 
Τήν 18η Ὀκτωβρίου 2015 ὁ Γέρων Βασίλειος ἀπεδήμησε εἷς Κύριον. Τάφηκε, κατ΄ ἐπιθυμία του, στό Παλαιόκαστρο Κοζάνης, στόν τόπο, ὅπου θεμελιώθηκε ὁ τελευταῖος του Ναός. Ὁ τάφος του βρίσκεται στόν περίβολο τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Προφήτου Ἠλιού τοῦ νεκροταφείου [1].
Οἱ διδαχές καί οἱ νουθεσίες τοῦ Γέροντος Βασιλείου ἔχουν καταγραφεῖ σέ δύο τόμους ἀπό τίς ἐκδόσεις «Ἀγαθός Λόγος» (Ἀθήνα, 2018 - 2019). Ἐπειδή ἀρκετές ἀπό αὐτές ἀναφέρονται σέ σύγχρονα ἐκκλησιαστικά θέματα δογματικοῦ χαρακτῆρος, καί ἄλλες σέ σημερινά τεκταινόμενα στόν κόσμο καί στή Χώρα μας, γι’αὐτό κρίναμε ὀρθό νά τίς παραθέσουμε στό παρόν κείμενο.
 
2. Ὁ Γέρων Βασίλειος γιά τόν αἱρεσιάρχη Πάπα. Κόρακας, πού μεταμορφώνεται σέ ἥμερο περιστέρι.
 
«Ἐσεῖς νά μήν ξεχνᾶτε ὅτι ὁ Πάπας εἶναι ὁ πρόδρομος τοῦ ἀντιχρίστου. Θά δεῖτε πῶς θά ἔλθει σάν λευκή ἀθώα περιστερά καί, προσποιούμενος, θά κερδίσει τήν ἐμπιστοσύνη τους. Θά ἔλθει μαζί μέ ἄλλους κόρακες. Θά μποῦν στά σπίτια μας. Θά τούς ἐμπιστευθοῦμε καί, ἀφοῦ μᾶς κερδίσουν, τότε θά δείξουν τό ἀληθινό πρόσωπο τοῦ κόρακα καί θά μᾶς ξεσχίσουν, γιά νά φᾶνε τίς σάρκες μας. Νά μήν τούς ἐμπιστευθοῦμε. Σήμερα οἱ περισσότεροι Ἱεράρχες μας προτιμοῦν νά ἀξιοποιήσουν τά φθαρτά καί τά ἄφθαρτα, τά ὠφέλιμα τά ρίχνουν στόν κάλαθο τῶν ἀχρήστων. Καλό εἶναι νά εἴμαστε δεῖκτες τῆς ἀληθείας καί νά μήν ἐπιδεικνύουμε συμπάθεια πρός τό κακό» [2].
 
«Τὸ κακὸ θὰ ἔρθει ἀπὸ τὴ Δύση καὶ γρήγορα. Θὰ δεῖτε πὼς θὰ κυριαρχήσουν οἱ ἀλλόθρησκοι. Θὰ φτιάξουν σημεῖα καὶ τέρατα οἱ αἱρέσεις. Θὰ δεῖτε πὼς τἄχιστα ὁ κόρακας θὰ γίνει περιστέρι ἥμερο. Οἱ Χριστιανοὶ θὰ ἀνοίξουν τὶς πόρτες τῶν σπιτιῶν τους, ἀφοῦ θὰ τὸ δοῦν ἥμερο, καὶ θὰ τὸ καλοδεχτοῦν. Τὸ περιστέρι αὐτὸ θὰ τοὺς ξεγελάσει. Θὰ τοὺς πάρει μὲ τὸ μέρος του. Κι ἀφοῦ τοὺς πάρει μὲ τὸ μέρος του καὶ τοὺς κοροϊδέψει, τότε καὶ πάλι θὰ πάρει τὴ μορφὴ τοῦ κόρακα. Μάλιστα θὰ σπεύσει νὰ φέρει καὶ τοὺς ἄλλους κόρακες, γιὰ νὰ φωλιάσουν στὰ σπίτια τῶν χριστιανῶν, σὲ κάθε σπίτι, σ’ ὅλα τὰ σπίτια ποὺ θὰ τὸν δεχθοῦν» [3].
 
«Ἀκοῦστε προσεκτικά, παιδιά μου. Ἐδῶ καὶ λίγα χρόνια, δυστυχῶς, ἔχουμε ἀνοίξει ὡς χώρα παράθυρο, τί λέγω παράθυρο, ὁλάκερη τὴν κεντρικὴ πόρτα τοῦ σπιτιοῦ μας στὸν κόρακα, δηλαδὴ τὸν Πάπα. Πολιτικοὶ καὶ ἐκκλησιαστικοὶ προύχοντες ἔτρεξαν νὰ τὸν προσκυνήσουν, εἴτε ἐδῶ, ποὺ ἦρθε καὶ θὰ ξανάρθει, εἴτε στὸν οἶκο του, στὸ Βατικανό. Βλέπεις ἔχει καὶ διακινεῖ τὸ χρῆμα καὶ τὶς γνωριμίες τῆς ἐξουσίας. Ἄσχημο πράγμα ὁ Μαμωνᾶς. Ἀπὸ τὴ στιγμή, ποὺ τὸν προσκυνήσεις, σὲ κυριεύει. Αὐτὸς ὁ κόρακας, δηλαδὴ ὁ Πάπας, παιδιά μου, θὰ γίνει περιστερὰ καὶ θὰ καταφέρει νὰ εἰσέλθει σὲ πολλοὺς οἴκους τῶν χριστιανῶν. Δὲν εἶχε ἄδικο ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, ὅταν βροντοφώναζε καὶ προέτρεπε τοὺς χριστιανούς, λέγοντας˙ «Τὸν Πάπα νὰ καταρᾶστε, γιατί αὐτὸς θὰ εἶναι ἡ αἰτία τοῦ κακοῦ…» [4]!
 
«Ἀκοῦστε παιδιά μου. Ὅταν δεῖτε αὐτὸ τὸ δέντρο καὶ ἀνθίσει πρόσκαιρα, τότε περιμένετε τὸ ἄλφα σημεῖο. Τότε θὰ δεῖτε τοὺς κόρακες καὶ τοὺς γλάρους νὰ κατασπαράζουν τὰ περιστέρια. (Αὐτὸ ἔγινε λίγες ἑβδομάδες μετὰ τὴν ἀνάληψη τῆς ἐξουσίας στὸ Βατικανὸ ἀπὸ τὸν νῦν Πάπα Φραγκῖσκο, ὅταν ἕνα κοράκι ἐπιτέθηκε καὶ σκότωσε ἕνα ἐκ τῶν δύο περιστεριῶν, ποὺ ἐλευθέρωσε ὁ Πάπας, καὶ τὴν ἴδια στιγμή, ταυτόχρονα δηλαδή, ἕνας γλάρος σκότωσε τὸ δεύτερο περιστέρι. Ὅλοι τότε μίλησαν γιὰ σημάδι τοῦ οὐρανοῦ). Τότε θὰ ἀρχίσει ὁ κόρακας νὰ ὀρέγεται διακαῶς τὴν Ορθόδοξην ἀνατολήν. Προσέχετε καὶ προσεύχεστε. Διότι, θέλουν νὰ σᾶς πλησιάσουν προβατόσχημοι λύκοι, γιὰ νὰ σᾶς πάρουν μὲ τὸ μέρος τους. Οὐαὶ-οὐαὶ καὶ ἀλοίμονο εἰς τοὺς πιστεύοντας εἰς αὐτὸν τὸν κόρακα. Ὅλα ὅσα ἀκούσατε τὰ πάντα θὰ γίνουν.
Κατὰ τὴν διάρκεια τῆς προσευχῆς του ἕνας νηστευτὴς μοναχὸς ἄκουσε φωνὴ Κυρίου ἐξ οὐρανοῦ λέγουσα: «Εἶπον γὰρ καὶ λέγω σοι ἑτέραν φοράν˙ λάλησον εἰς τὸ ποίμνιον, ὃ ἤκουσας. Λέγω σοι ἑτέραν φοράν˙ ὁ κόραξ θέλει γίνει περιστερά, πολὺ ὡραία, πολὺ ὡραία περιστερά, ἥμερος, ἵνα ξεγελάσει τοὺς ἀνθρώπους, ἵνα τὴν ἀποδεχθοῦν εἰς τὰς οἰκίας αὐτῶν. Ἀκούσωσιν τὰς διδαχάς αὐτῆς τῆς περιστερᾶς, τὰ κελαηδήματά της. Θὰ τὴν περιποιηθοῦν πλήρως! Τόσον πολὺ αὕτη ἡ περιστερὰ θὰ τοὺς γοητεύσει. Αὔθις τοὺς κερδίσει, αὐτομάτως σπεύδει, φέρει κι ἄλλους κόρακας, ἵνα καταβροχθήσωσι τὰς σάρκας αὐτῶν. Προσέχετε˙ προσεύχεστε˙ λάλησον, ἃ εἶδες, ἃ ἤκουσες. Δίδαξον τὸ ποίμνιον, ἵνα εἰσέλθῃ εἰς τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν, εἰς τὴν εὐθείαν ὁδόν, τὴν λευκὴν ὁδὸν τῆς σωτηρίας. Στενὴ μέν, ἀλλὰ πλουσία. Στενὴ μέν, ἀλλὰ σωτήριος. Διὰ τῆς στενῆς ὁδοῦ πάντες σωθήσονται» [5].
 
3. Ὁ Γέρων Βασίλειος γιά τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο καί τόν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο
 
«Τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον μας ἐκτίει ποινὴ αἰώνων, ποὺ προῆλθε ἀπὸ τὸ ἀπαράδεκτο ἄνοιγμά του στὸν παπισμό, πρὶν τὸ σκλαβώσουν οἱ Ὀθωμανοί, τότε μὲ τὸν Ἅγιο Μάρκο τὸν Εὐγενικό, πού εὐτυχῶς ἀντιστάθηκε καί κράτησε ἀναμμένη τή δάδα τῆς ἁγίας Ὀρθοδοξίας μας. Ὁ καλὸς Θεὸς τὸ ἐλευθέρωσε γιὰ λίγο πρὶν τὴ Μικρασιατικὴ καταστροφή, ἀλλά, δυστυχῶς, καὶ οἱ τότε ἐπικεφαλῆς τοῦ θρόνου τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέα δὲν ἐξέλαβαν τὴ χάρη γιὰ τὸ ὑπόλοιπο τῆς ποινῆς, ποὺ τοὺς ἔδωσε ὁ Θεός, καὶ ἀσχολοῦνταν πάλι μὲ τὴ Δύση, μὲ τὴν ὁποία εἶχαν καί ἐμμένουν νά ἔχουν σούρτα-φέρτα. Καὶ τότε ὁ Θεὸς ζήτησε νὰ συνεχιστεῖ ἡ ποινή, μέχρις ὅτου ἔρθει ἡ μετάνοια. Κρίμα καὶ πάλι κρίμα! Ἂν καὶ ὁ Θεὸς προίκισε τὸν νῦν Οἰκουμενικό μας Πατριάρχη Βαρθολομαῖο μὲ πολλὰ χαρίσματα, αὐτὸς δυστυχῶς δὲν τὰ ἀξιοποιεῖ γιὰ τὴ δόξα τοῦ Τριαδικοῦ καὶ μόνου ἀληθινοῦ Θεοῦ. Ἐμμένει σὲ πάγιες τακτικὲς τῶν προκατόχων του, οἱ ὁποῖοι ἦταν ἁλυσοδεμένοι ἀπὸ τὴν βδελυρὴ Μασονία. Νὰ προσευχηθοῦμε ὅλοι ὁ νῦν Οἰκουμενικός μας Πατριάρχης νὰ στρέψει τὴν καρδιά του στὸν Θεὸ καὶ νὰ γυρίσει τὴν πλάτη του στὴ Δύση. Νὰ καταλάβει ὅτι ἀπὸ τὴ Δύση μόνο μαῦρα σύννεφα ἔρχονται καὶ δὲν θὰ βρεῖ κανένα καλό. Νὰ προσευχόμαστε γι’ αὐτόν, γιά νὰ καταγραφεῖ ὡς Πατριάρχης, ποὺ θὰ δεῖ ἐλευθερωμένο τὸν θρόνο του ἀπὸ τὴν Ὀθωμανικὴ καὶ κάθε ἄλλη φανερή καί ἀφανή αἰχμαλωσίαν ποὺ ἔχουν ἐπιβληθεῖ ἀπὸ πνευματικοὺς νόμους ὡς ποινές. Αὐτὸ προσμένει ὁ οὐρανὸς καὶ οἱ ἅγιοί μας. Ὁ Θεὸς εἶναι δίκαιος. Θὰ φθάσει σύντομα ὁ καιρὸς ποὺ στὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον μας θὰ συνειδητοποιήσουν ὅτι τὴν πραγματικὴ ἀσφάλεια δὲν τὴν ἐγγυῶνται τὰ ταγκαλάκια τῆς Δύσεως, ἀλλὰ ὁ Κύριός μας, ὁ γλυκύτατος Ἰησοῦς Χριστός. Νὰ προσεύχεστε γιὰ τὸν Βαρθολομαῖο μας νὰ τὸν φωτίσει ὁ Θεός, ἔτσι ὥστε νὰ ἑνώσει καὶ ὄχι νὰ διχάσει τὸ χριστεπώνυμον ποίμνιον. Νὰ γνωρίζετε πάντως ὅτι εἶναι θέλημα Θεοῦ ὁ θρόνος τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέα νὰ ἐπανέλθει σύντομα στὰ χέρια τῶν Ρωμιῶν. Μακάρι νὰ εἶναι ὁ Βαρθολομαῖος τότε Πατριάρχης. Ἐσεῖς θὰ τὸ ζήσετε. Θὰ τὸ δεῖτε» [6].
 
4. Ὁ Γέρων Βασίλειος γιά τόν Ἀρχιεπίσκοπο κ. Χριστόδουλο καί τίς σχέσεις του μέ τόν Πάπα
 
«Ὁ μακαριστός Ἀρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος καθιέρωσε ἕνα ἀλισβερίσι τῆς Ἐκκλησίας μας μέ τόν πρόδρομο τοῦ Ἀντιχρίστου, τόν Πάπα. Τό πλήρωσε φρικτά ὁ ἴδιος. Τό πλήρωσαν καί θά τό πληρώσουν κι ἄλλοι, πού συμμετεῖχαν ἐνεργά σ'αὐτό. Νά προσευχόμαστε γι'αὐτόν. Δυστυχῶς, αὐτό τό ἀλισβερίσι δίδει τό δικαίωμα στόν διάολο νά ἁλωνίζει στόν εὐλογημένο αὐτό τόπο» [7].
 
«Ἄχ, παιδιά μου, ἕνα θὰ σᾶς πῶ! Ἐὰν ὁ μακαριστὸς Χριστόδουλος εἶχε γυρίσει τὴν πλάτη στὸν Πάπα, ὁ Θεὸς δὲν θὰ τὸν ἔπαιρνε τόσο πρόωρα. Ἀκόμα θὰ ζοῦσε. Τὰ ὅποια ἀνθρώπινα λάθη ὁ Θεὸς τὰ συγχωρεῖ. Τὰ λάθη, ὅμως, ποὺ ἐγκυμονοῦν κινδύνους γιὰ τὴν πίστη μας, εἶναι ἀσυγχώρητα. Νὰ, ὁ μακαριστὸς Σεραφεὶμ δὲν εἶχε οὔτε τὴν μόρφωση οὔτε τὰ χαρίσματα τοῦ Χριστοδούλου, ἀλλὰ ἦταν ἁγνός. Ἄφησε τὴν καρδιά του νὰ μιλήσει κι εἶπε ἀλήθειες, ποὺ τοῦ ἄνοιξαν τὴν πόρτα τοῦ Παραδείσου. «Εἶναι τὸ Βατικανὸ Ἐκκλησία»; εἶχε κάποτε πεῖ στὴν Ἱεραρχία! Καὶ δὲν ἀρκέστηκε μόνο στὸ νὰ ἀμφισβητήσει εὐθέως τοὺς Λατίνους, ἀλλὰ εἶχε ἀπαγορεύσει στὸν Πάπα νὰ ἔρθει στὴν Ἑλλάδα. Ὁ μακαριστὸς Ἐπίσκοπος Σιατίστης Ἀντώνιος εἶδε μετὰ τὴν κοίμησή του μὲ ὁλόλευκη στολὴ τὸν μακαριστό Σεραφεὶμ νὰ λειτουργεῖ στὸ οὐράνιο θυσιαστήριο καὶ μοῦ ἐκμυστηρεύτηκε ὅσα τώρα σᾶς λέγω. Ὁ Κύριος προειδοποίησε τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο, μέσῳ τοῦ αἰφνιδίου θανάτου τοῦ Κερκύρας Τιμοθέου, τὸ βράδυ τῆς ἐπιστροφῆς του ἀπὸ τὸ Βατικανὸ, ἀλλὰ τὸ μήνυμα τότε δὲν τὸ κατανόησε… Κατά τόν ἴδιο τρόπο δέν κατανόησε κι ἄλλα μηνύματα, πού τοῦ ἔστειλε πρίν καί μετά τήν ἐκδήλωση τῆς ἀσθενείας του» [8].
 
«Σταθεροποιῆστε τήν πίστη σας στήν ἁγνή Ὀρθοδοξία, πιστεύετε μέ καθαρή τήν καρδία καί ὄχι ἀναμεμειγμένοι μετά τῶν αἱρετικῶν, μετά τοῦ προδρόμου τοῦ ἀντιχρίστου» [9].
 
5. Προόραση Γέροντος Βασιλείου τό 2011 γιά τήν ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης
 
«Ἐκ Δυσμῶν θά ἔλθει τό κακό καί ἐκ τῆς Κρήτης θά ξεκινήσει. Ναί, τεσσαράκοντα καί δύο ἡμέρες, ναί παιδιά μου, λέγω αὐτά θά γίνουν σαράντα καί δύο ἡμέρες μετά τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας. Μέσα σέ ὀκτώ ἡμέρες ἀπό τότε θά γίνουν πολλά, τά ὁποία θά ἀποτελέσουν καί τήν αἰτία, γιά νά στείλει ὁ Κύριός μας πολλές δοκιμασίες, προκειμένου νά δεῖ, ἄν θά ἄρουν τάς κακάς βουλάς των. Ἐπίσκοποι βούλονται ἐκ τῆς Κρήτης τό κακόν, κακόν θέλουσι καί λάβουν. Θεέ μου, μή γένοιτο! Πῶ-πῶ! Τί φρικτό τέλος θά ἔχουν! Θεέ μου μή γένοιτο! Οὗτοι (οἱ Ἐπίσκοποι) πορεύονται πρός τόν Κύριό μας κακῶς καί διεστραμμένως. Κι Ἐκεῖνος θά φανεῖ πρός αὐτούς μέ ὀργή καί ἀγανάκτηση. Ὅποιος θέλει νά σωθεῖ, παιδιά μου, ἔρχεται σέ μετάνοια. Κι ὅποιος δέν θέλει νά σωθεῖ, ἀγκαλιάζει τήν κακογνωσία καί τήν κακογνώμονα θέλησή του. Διά τῆς μετανοίας ὁ ἁμαρτωλός θά σωθεῖ, ἐνῶ ὁ ἀμετανόητος ὄχι. Μετανοεῖτε, μετανοεῖτε καί προσεύχεσθε. Τό τέλος εἶναι ἐγγύς. Οἱ ἀναστάντες πορεύονται ἐν τῷ νόμῳ τοῦ Θεοῦ καί γνωρίζουν ὅτι ὁ Κύριος γνωρίζει τά πάντα, βλέπει τά πάντα. Μή γελιέστε! Συνέλθετε, ἔλθετε εἰς τήν ὁδόν τῆς σωτηρίας. Μετανοεῖτε καί προσεύχεσθε, παιδιά μου, ὥστε νά μήν χάσετε, νά μήν σᾶς ἐγκαταλείψει ἡ Χάρις τοῦ Κυρίου μας. Ἔρχονται πολλά δεινά στήν Ἐκκλησία μας. Θά δοκιμασθοῦμε πολύ». «Ἀνώτατος ρασοφόρος θά κηρύξει καινούργια θρησκεία, ξένη μέ τήν Ὀρθοδοξία»» [10].   
 
6. Ὁ Γέρων Βασίλειος γιά τούς προδίδοντας τήν Ὀρθοδοξίαν
 
«Οὐαὶ καὶ ἀλλοίμονο εἰς τοὺς ἀπιστοῦντας, οὐαὶ καὶ ἀλλοίμονο εἰς τοὺς προδίδοντας τὴν Ὀρθοδοξίαν. Οὐαὶ καὶ ἀλλοίμονο εἰς τοὺς βλασφημοῦντες. Θέλουν νὰ δοῦν αὐτοὶ οἱ βλασφημοῦντες, οἱ προδίδοντες τὴν Ὀρθοδοξίαν, θέλουν νὰ δοῦν πλείονες ἀσθένειες, ὅτι οὗτοι οὐκ ἠθέλησαν νὰ ἀσπαστοῦν τὴν μετάνοια. Μακάριοι οἱ μετανοοῦντες, ὅτι αὐτοὶ θέλουν κληρονομήσωσιν τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. Μακάριοι οἱ πιστεύσαντες. Οὐκ εἶδον˙ οὐκ ἔχουσι ὀφθαλμοὺς οἱ προδίδοντες τὴν Ὀρθοδοξίαν, γιὰ νὰ δοῦν τί ποιοῦν, τί κάνουν. Ἐθελουσίως βαδίζουν εἰς τὰς ἀνομίας˙ ἐθελουσίως βλαστημοῦν˙ ἐθελουσίως ἔσονται δοῦλοι τοῦ διαβόλου. Ὦτα ἔχουσι καὶ οὐκ ἀκούωσι˙ ὀφθαλμοὺς ἔχουν καὶ οὐ ὄψονται. Ὢ ἁμαρτωλέ! στρέψε τοὺς ὀφθαλμοὺς καὶ δὲς τὸ φῶς τὸ ἀληθινό˙ φεῦ ἐκ τοῦ σκότους˙ δὲν βλέπεις ποῦ βαδίζεις; Σὺ δὲ ζητεῖς τὴν ὁδὸν τῆς ἀπωλείας, ἡ ὁποία ὁδηγεῖ στὸ σκότος. Αὐτός, ποὺ ἐπιδιώκει νὰ δεῖ τὸ σκότος, ποιεῖ τὸ θέλημα τοῦ Μαμωνᾶ, γίνεται δοῦλος αὐτοῦ» [11].
 
7. Ὁ Γέρων Βασίλειος γιά τούς Ναούς, τούς Ἱερεῖς, τήν Θεία Κοινωνία καί τούς Ὀρθοδόξους
 
«Θά σφραγίσουν ἐκκλησίες καί θά τίς κάνουν ἀποθῆκες μέ τρόφιμα, δῆθεν γιά νά βοηθοῦν κόσμο. Θά ἀπαγορεύουν στούς ἱερεῖς νά φοροῦν καί νά κυκλοφοροῦν μέ ράσα. Θά τούς ξυρίσουν καί ὅσοι δέν ὑπακούουν, θά διώκονται. Ἡ Θεία Κοινωνία θά γίνει σέ στερεά μορφή καί σφραγισμένη, δῆθεν γιά νά μήν κολλᾶνε ἀρρώστειες οἱ πιστοί» [12].
 
«Πολλοί ἐκ τῶν πιστευόντων στόν ἀληθινό Θεό θά διωχθοῦν, θά ραπιστοῦν, θά τραυματιστοῦν βαρέως, θά θανατωθοῦν, ὅμως θά δικαιωθοῦν» [13].
 
«Θά βλέπουμε στήν Ἀθήνα καί τήν Θεσσαλονίκη κυρίως νά γίνονται παπικές λειτουργίες. Θά ὑποχρεώνουν τούς ἱερεῖς μας νά συμμετέχουν καί ὅποιος δέν θά πηγαίνει, θά τοῦ κόβουν τόν μισθό» [14].
 
8. Ὁ Γέρων Βασίλειος γιά τά τεκταινόμενα στόν κόσμο καί τήν Ἑλλάδα
 
Ὁ Γέρων Εὐσέβιος, πού ζοῦσε στά Κατουνάκια στό Ἅγιον Ὄρος, ἔστειλε τόν ὑποτακτικό του, μοναχό Ἰωάννη, στόν Γέροντα Βασίλειο, γιά νά τοῦ μεταφέρει τά ἑξῆς:
«Πὲς εἰς αὐτούς, ποὺ ἀνησυχοῦν, ὅτι τὸ τέλος ἐγγίζει! Ναί, θέλει διεξαχθεῖ πόλεμος εἰς γειτονικὰ κράτη, καὶ ἐντός τῆς χώρας θὰ διεξαχθοῦν διαταραχὲς (ἐμφύλιος). Πολλοὶ ἀκόμη θέλουν νὰ διασαλέψουν τὴν Ἐκκλησίαν˙ οὗτοι κακῶς σκεπτόμενοι, θὰ εὕρουν ὅ,τι τοὺς χρειάζεται. Ἐσύ, Βασίλειε, μὴ λυπᾶσαι˙ μᾶλλον πρόσεχε καὶ προσεύχου, ἵνα ἀπομακρύνουν τὰς κακάς των ἰδέας-ἐπιχειρήσεις κατὰ τῆς Ἐκκλησίας. Ὅσοι ἀπέσυραν τὸν σταυρὸν ἀπὸ τοὺς οἴκους τους, θὰ δοῦν τὸν σταυρὸν τοῦ Κυρίου μας ἐν τοῖς οὐρανοῖς καὶ θὰ τρέμουν ὡς τὰ φύλλα τοῦ δέντρου, ἱκετεύοντας γιὰ σωτηρία, ποὺ πλέον δὲν θὰ ἔχουν. Σύ, Βασίλειε, δίδαξον τὸ ποίμνιο, σύμφωνα μὲ τὴν ἐντολὴ τοῦ Κυρίου, νὰ δώσει μεγάλη προσοχή, ἄκρα σεβασμό, εἰς τὸν σταυρὸν καὶ εἰς τὰς ἱερᾶς εἰκόνας. Πολλὲς ἐξ αὐτῶν τῶν ἱερῶν εἰκόνων θέλουν θαυματοποιήσει, θέλουν ποιήσει θαύματα. Δίδαξον νὰ μὴν ἀποσύρουν σταυροὺς καὶ εἰκόνες ἀπὸ τὰς οἰκίας των, ἀπὸ τὰ σχολεῖα των, τὰ γραφεῖα, τὰ ἱδρύματα καὶ ἀπὸ ὅλα τὰ δημόσια κτίρια. Δίδαξον καὶ προέτρεψε πάντας νὰ ἔχουν πάντοτε πάνω τους τὸν Τίμιον Σταυρόν, ξύλινο σταυρό.
Τὸ διάστημα, ποὺ κάποιοι ἀλλόθρησκοι θὰ ἐπιχειροῦν μεθοδικὰ νὰ δημιουργήσουν κλίμα ἐνάντια εἰς τὰς ἱερᾶς εἰκόνας, μέλλει γενέσθαι μεταξὺ δύο γειτονικῶν κρατῶν πόλεμος. Κάποιοι ἐξ αὐτῶν θά προσορμιστοῦν καὶ ἐντός τῆς χώρας μας (λαθρομετανάστες-πρόσφυγες). Προσευχηθεῖτε, γιὰ νὰ ἀποφευχθεῖ αὐτό, λέγοντας˙ «Κύριε, Κύριε, βοήθησόν με˙ ναί, Κύριε, Κύριε, βοήθησὸν με», καθὼς καὶ ὡς λέγει τὸ τροπάριον «Σῶσον, Κύριε, τὸν λαόν σου καὶ εὐλόγησον τὴν κληρονομίαν σου» καὶ «νίκας χορηγών τοῖς Ὀρθοδόξοις». Προσευχηθεῖτε πρὸς ἀποφυγὴ τοῦ κακοῦ. Οὗτος ὁ πόλεμος θὰ ἔχει θύματα. Ἐν συνέχεια, ὁ παράξενος αὐτὸς καλόγερος μοῦ ἔκανε γνωστὸ πὼς ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστὸς ἐμφανίστηκε στὸν γέροντά του καὶ τοῦ εἶπε: «Ἐγὼ θέλω πάντας σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἐλθεῖν. Ὅμως, οἱ ἄνθρωποι βλασφημοῦν τὸ ὄνομά μου, τὸ ὄνομα τῆς μητρός μου, βλασφημοῦν τὸ ὄνομα τοῦ Πατρός μου καὶ ἐγὼ θέλω ἀνταποδώσω αὐτοῖς κατὰ τὰ ἔργα αὐτῶν. Ἄκουσον, εἶδε, κάθε βῆμα καὶ βλασφημία ἀπὸ πολλούς. Δὲν θέλουν νὰ μορφωθοῦν ἀπὸ τὴν διδασκαλία μου, παρὰ μόνο θὰ ἔρθουν εἰς ἐπίγνωσιν μὲ μίαν μεγάλην δοκιμασία, τὴν ὁποία θὰ λάβουν ἐγκαίρως. Πρόσεχε, προσεύχου, τὸ τέλος γὰρ ἐγγύς. Μὴ ρωτᾶς χρόνο, μόνο σπούδαζον τὸν κόσμον, δίδαξον τὸ ποίμνιο, ἵνα πατεῖ τὴν καλὴν ὁδὸν τοῦ φωτός» [15].
 
«Στόν εὐλογημένο αὐτό τόπο θά ζήσει λαός ἀσυνήθης, λαός ἀσεβής. Θά δημιουργηθεῖ διχόνοια ἐντός καί ἐκτός. Θά ὑπάρξουν θύματα» [16].
«Ἡ Ἑλλάδα θά ἀναδείξει πάλι πολλούς Ἁγίους, ἀλλά θά χαθοῦν καί πολλές ψυχές. Προσέχετε καί προσεύχεσθε, γιατί θά δεῖτε μέ τά μάτια σας πολλά ἀπρεπῆ. Προσεύχεσθε γιά καλή σωτηρία τῶν ψυχῶν καί ἰδιαίτερα γιά τά παιδιά σας. Εἴμαστε στούς ἐσχάτους καιρούς. Ἐκτός τῶν ἄλλων, θά χτυπήσουν τήν χώρα μας καί καιρικές συνθῆκες ἄσχημες. Θά γίνει σεισμός μέγας καί ἐντός καί ἐκτός. Ἄγρια ἀνεμοθύελλα μέ χαλάζι θά καταστρέψει δένδρα, φυτά, ζῶα καί ἀνθρώπους. Τό μίσος, τό ὁποῖο ἐπικρατεῖ, φέρνει τήν καταστροφή αὐτή, πρός γνώση καί συμμόρφωση πάντων. Θέλει ἔλθει κράτος ἐπί κράτος. Τό ἕνα κράτος κατά τοῦ ἄλλου, ὄχι ἕνα, ἀλλά πολλά. Τό ἕνα κράτος κατά τοῦ ἄλλου. Προσέχετε. Σταθεροποιῆστε τήν Ὀρθοδοξία μας, γιατί αὐτή εἶναι ἀληθής. Θά δεῖτε ἀκόμη πιό φρικτά, ὄχι σέ ἕνα μέρος, ἀλλά καί σέ ἄλλα καί σέ ἄλλα. Τό ἕνα κράτος νά πολεμᾶ τό ἄλλο, τό ἕνα κράτος νά πολεμᾶ τόν ἑαυτό του (ἐμφύλιος). Καί ἔτσι ρέει τό ἀθῶον αἷμα. Κι ὅλα αὐτά θά εἶναι ἀπό τούς ἀπίστους.
Τό κακό θα ἔρθει ἀπό τή Δύση καί γρήγορα. Θά κυριαρχήσουν οἱ ἀλλόθρησκοι. Θά φτιάξουν τέρατα καί σημεῖα οἱ αἱρέσεις. Θά γίνει ἐμφύλιος πάνω σέ πολιτική ἀκυβερνησία, σέ ἐκλογές, γιατί δέν θά θέλουν νά παραδώσουν τήν κουτάλα. Θά πληγοῦν κυρίως οἱ μεγάλες πόλεις. Θά χυθεῖ αἷμα καί ἀπό τις δύο πλευρές. Θά χυθεῖ ἀθῶο αἷμα, ἀλλά δέν θά κρατήσει πολύ˙ μέρες θά εἶναι˙ στά δάκτυλα τοῦ ἑνός χεριοῦ. Ὅλα τά κράτη θά εἶναι ἐναντίον τῆς Ἑλλάδας καί θά θέλουν νά τήν κατακτήσουν, ἀλλά τό μόνο, πού θά καταφέρουν, εἶναι νά κατακτηθοῦν οἱ ἴδιοι. Ἀλλά, νά γνωρίζετε ὅτι, χωρίς νά πέσει μία τουφεκιά, θά μᾶς σκλαβώσουν. Θά κοιμηθοῦμε ἐλεύθεροι καί θά ξυπνήσουμε σκλαβωμένοι μ’ αὐτά, πού θά ὑπογράψουν καί θά δεχθοῦν οἱ δικοί μας (πολιτικοί – μνημόνια). Ἀλλοίμονο στούς νέους τότε. Θά σπέρνουν καί δέν θά θερίζουν. Θά πέσει μεγάλη δυστυχία. Πολλοί θά φύγουν (μετανάστευση λόγῳ ἀνεργίας). Σέ λίγο καιρό θά ἔχουμε Νέα Τάξη, μέ τάξη, τό ψωμί δεκάξι (16) καί τό λάδι θά πετάξει.
Τούς ξένους θά τούς διώξει ὁ Θεός ἄρον-ἄρον. Θά τούς δώσει πολλές ἀρρώστειες ἀθεράπευτες, πού θά φοβηθοῦν καί θά φύγουν. Θά λένε˙ δέν μᾶς θέλει ἐδῶ ὁ Θεός τῆς Ἑλλάδος.
Ἐσεῖς θά τά ζήσετε, ἀλλά νά μήν φοβᾶστε. Νά θυμᾶστε πάντα πώς ἡ ἀγάπη ὑπερέχει, ἡ ὑπομονή βεβαιεῖ. Ἡ ταπείνωση ὑπογράφει καί ἡ μετάνοια εἰσάγει εἰς τήν βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Ὅποιος ἄνθρωπος τηρεῖ αὐτά τά τρία, τίς τρεῖς ἐντολές, ἀγάπη, ταπείνωση, μετάνοια, αὐτός θά κερδίσει τό πᾶν. Ἡ ἀγάπη φέρνει τήν πίστη. Ἡ πίστη φέρνει τήν εὐτυχία» [17].
 
8. Ὁ Γέρων Βασίλειος γιά τήν προσωρινή κατάληψη τῆς Λέσβου, τῆς Χίου καί τῆς Ρόδου ἀπό τούς Τούρκους
 
«Πλησιάζει ὁ καιρός, πού οἱ Τοῦρκοι θά πάρουν αὐτά τά τρία νησιά˙ τήν Λέσβο, τή Χίο καί τή Ρόδο. Θ’ἀκολουθοῦν μιά πολιτική ἀποπροσανατολισμοῦ, γιά νά μπερδέψουν τόν ἑλληνικό στρατό, ὅτι δῆθεν θέλουν μικρά νησιά, ἀλλά τά τρία αὐτά ἑλληνικά νησιά θέλουν νά καταλάβουν. Σέ λίγο καιρό, ὅμως, ἡ Τουρκία θά διαλυθεῖ. Στά νησιά αὐτά θά μποῦν καί θά βγοῦν˙ λίγο καιρό θά τά κρατήσουν˙ μόλις τρεῖς μῆνες. Θά χυθεῖ αἷμα καί ἀπό τούς μέν καί ἀπό τούς δέ. Θά δεῖτε ὅτι θά παρελάσουν οἱ Τοῦρκοι ἐντός Ἑλλάδος (λαθρομετανάστες) καί θά χτίσουν τζαμιά παντοῦ.
Εἴμαστε αἰχμάλωτοι˙ τελείωσε˙ μόνο ἡ προσευχή θά μᾶς σώσει. Ἀλλά, ποιός κάνει προσευχή; Κανένας.
Οἱ Ἑβραῖοι θά ὑπερισχύσουν. Αὐτοί ἀνακατεύουν σήμερα ὅλον τόν κόσμο. Ἔχουν κάνει μεγάλο κακό στόν κόσμο καί θά πληρώσουν. Τελειώνουν τά ψωμιά τους» [18].
 
9. Ὁ Γέρων Βασίλειος γιά τήν ἀλλόθρησκη κυβέρνηση
 
«Θὰ ἔρθει καιρός, ποὺ τὴν Ἑλλάδα θὰ κυβερνήσει κυβερνήτης, ποὺ ἐπισήμως θὰ δηλώνει ὅτι δὲν εἶναι ὀρθόδοξος χριστιανός. Θὰ τὸ δεῖτε γρήγορα˙ θὰ κυβερνήσει γιὰ ἕνα διάστημα. Ἐσεῖς νὰ μὴν τὸν πιστέψετε σὲ τίποτε, γιατί αὐτὸς καὶ οἱ συνεργάτες του θέλουν νὰ χτυπήσουν τὴ ρίζα τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ ἔχουν ἤδη ἁπλώσει τὰ πλοκάμια τους. Θέλουν νὰ χτυπήσουν ἀλύπητα τὴν πατρίδα μας, τόσο ἄσχημα ποὺ δὲν θὰ γνωρίζει ὁ ἄνθρωπος τὸν ἄνθρωπο. Στὸ λίγο διάστημα, ποὺ θὰ κυβερνήσει αὐτὴ ἡ ἀλλόθρησκος κυβέρνηση, θὰ συμβοῦν παρὰ πολλὰ κακὰ καὶ ἄσχημα πράγματα. Μὴν τοὺς δεχτεῖτε, μὴν κάνετε αὐτά, ποὺ θὰ σᾶς ποῦν, προκειμένου νὰ σᾶς σφραγίσουν. Διῶξτε τους. Ἄχ, ἄχ, ὁ στεναγμὸς θὰ εἶναι μεγάλος, Θὰ θρηνοῦν καὶ δὲν θὰ ξέρουν τί νὰ κάνουν οἱ ἄνθρωποι. Μὴν ἐξετάζεις χρόνο. Σᾶς εἶπα˙ ἤγγικεν ὁ καιρός. Θὰ κυριέψουν αὐτοὶ γιὰ ἕνα διάστημα. Ὅμως, ὁ Θεός, μὴ μπορώντας νὰ βλέπει τὸ πλάσμα του νὰ ὑποφέρει, θὰ στείλει τοὺς Ἁγίους ἀγγέλους Του καὶ θὰ τοὺς καταστρέψει ὅλους. Καὶ θ’ ἀνθίσει πάλιν ἡ ἀρχὴ τοῦ Χριστοῦ. Οἱ ἄνθρωποι τοῦ Χριστοῦ θὰ ζήσουν καὶ θὰ βασιλεύσουν εἰς αἰώνας αἰώνων» [19].
 
Ἐπίλογος
«Ὡς εἶπον σοι ἑτέραν φοράν λέγω˙ θέλει γεννηθεῖ ἄνθρωπος μὲ κεφαλὴν μόσχου, θέλει γεννηθεῖ ἄνθρωπος θῆλυ μὲ κεφαλὴν αἴγας. Ὅλα, ἃ λέγω σοι, ἃ εἶδες, ἃ ἤκουσες, τὰ πάντα γεννηθήσονται ἐν καιρῷ. Λάλησον τοῖς ἀνθρώποις˙ ἤγγικεν γὰρ ὁ καιρός. Μετανοεῖτε, γρηγορεῖτε καὶ προσεύχεστε. Μὴν καταπατεῖτε τὸν Σταυρόν μου καὶ τὰ πάθη μου. Ἐποιήσατε τὸν οἶκον τοῦ Πατρός μου οἶκον καταλαλιᾶς καὶ ἑτέρων φαύλων συζητήσεων. Εἴδατε καὶ στοχαστεῖτε˙ μᾶλλον ἐν τάχει ἔρχομαι. Ἵνα τί ἐθελοτυφλεῖτε ἐντός τοῦ οἴκου τοῦ Πατρός μου; Ποδοπατεῖτε τὸν σταυρόν, φαυλολογεῖτε διὰ ὀλίγα ἀργύρια. Εἴδετε καὶ στοχαστεῖτε˙ μέλλει ἀναβλύσῃ καὶ ἐκ τῆς γῆς φλόγα μεγίστη, ἵνα κατακαύσῃ ἀπίστους καὶ προβατόσχημους λύκους, ποὺ κατατρώγουν τὰ πρόβατά μου. Λάλησον εἰς τοὺς ἀνθρώπους ὅτι μέλλει ριφθεῖ ἐξ οὐρανοῦ καταρράκτης, οὐχὶ μόνον πλήρους ὕδατος, ἀλλὰ καὶ χώματος. Λάλησον εἰς τοὺς ἀνθρώπους τὰ πρέποντα, ἵνα ἔλθουν τάχιστα εἰς μετάνοιαν. Τὸ τέλος ἐγγίζει καὶ μέλλει θορυβῆστε. Γρηγορεῖτε, γρηγορεῖτε καὶ προσεύχεσθε, ἵνα εἰσέλθῃτε εἰς ζωὴν αἰώνιον, εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν». Κατόπιν αὐτῶν ὅλοι μας ὀφείλουμε νὰ θέσουμε ὡς βασικὴ προτεραιότητα στὴ ζωή μας τὴν ἐν Χριστῷ σωτηρία. Νὰ μετανοήσουμε καὶ νὰ πορευτοῦμε σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου μας [20].
 
«Σήμερα ὁ κόσμος διάγει κακῶς καί διεστραμμένως ἀπέναντι στό Θεό. Ποῦ εἶναι ἡ μετάνοια; Ποῦ εἶναι οἱ δεήσεις, ποῦ εἶναι οἱ νηστεῖες, οἱ προσευχές; Μετανοῆστε, μετανοῆστε! Τό τέλος ἐγγύς. Μετανοῆστε, γιά νά μᾶς λυπηθεῖ ὁ Θεός. Τήν λύση στά ἀδιέξοδα τήν φέρνουν ἡ ταπείνωση, ἡ μετάνοια, ἡ ὑπομονή καί ἡ πίστη. Ἄν δέν ἔχουμε πίστη, δέν ἔχουμε θάρρος. Ἡ πίστη καί τό θάρρος σώζουν τόν ἄνθρωπο. Οἱ ἅγιοι μάρτυρες ἐκλάμβαναν ὡς σκύβαλα τά ὑπάρχοντα ὑλικά ἀγαθά καί λαχταροῦσαν τά οὐράνια. Νά θυμᾶστε˙ πίστη ἄνευ καλῶν ἔργων νεκρά ἐστί» [21].
 

---

 
[1] http://gerontasvasileios.gr/#el/o-bios/
[2] ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΜΑΚΡΗΣ, Γέρων Βασίλειος Καυσοκαλυβίτης, Νουθεσίες – Διδαχές, Μέρος Α΄, ἐκδ. Ἀγαθός Λόγος (σειρά Συναξάρια Ἁγίων), Ἀθήνα 2018, σσ. 74-75.
[3] Ὅ. π., σ. 86.
[4] Ὅ. π., σ. 87.
[5] Ὅ. π., σσ. 91-92.
[6] Ὅ. π., σσ. 89-90.
[7] Ὅ. π., σ. 75.
[8] Ὅ. π., σσ. 88-89.
[9] Ὅ. π., σσ. 75-76.
[10] Ὅ. π., σσ. 72-73, 74.
[11] Ὅ. π., σ. 84.
[12] Ὅ. π., σ. 74.
[13] Ὅ. π., σ. 75.
[14] Ὅ. π., σ. 76.
[15] Ὅ. π., σσ. 81-82.
[16] Ὅ. π., σ. 75.
[17] Ὅ. π., σσ. 76-78.
[18] Ὅ. π., σσ. 69-70.
[19] Ὅ. π., σσ. 83-84.
[20] Ὅ. π., σσ. 92-93.
[21] Ὅ. π., σ.  76.

ΟΣΙΟΣ ΒΟΥΚΟΛΟΣ, ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΣΜΥΡΝΗΣ

 Όσιος Βουκόλος, Επίσκοπος Σμύρνης 

Ο Όσιος Βουκόλος από νεαρή ηλικία έγινε κατοικητήριο του Αγίου Πνεύματος και μαθητής του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, ο οποίος τον χειροτόνησε Επίσκοπο της Εκκλησίας της Σμύρνης.

Ο Άγιος διακόνησε την Εκκλησία με όλη την ευσυνειδησία, την θερμότητα και την αυταπάρνηση των μαρτυρικών εκείνων χρόνων. Υπήρξε πατέρας και ποιμένας για τους Χριστιανούς του στη διδασκαλία και την υπεράσπιση, όταν κινδύνευαν από τους διώκτες του Ευαγγελίου. Προς δε τα ειδωλολατρικά πλήθη συμπεριφερόταν με σύνεση και διάκριση, προσέχοντας να μην τα ερεθίσει αλλά και προσπαθώντας με θεία τέχνη και φωτισμό να ελκύει πολλούς από αυτά στην Χριστιανική πίστη.

Λίγο πριν αναχωρήσει από τον πρόσκαιρο αυτό βίο, ο Όσιος χειροτόνησε ως διάδοχό του τον Άγιο Ιερομάρτυρα Πολύκαρπο και μετά κοιμήθηκε οσίως με ειρήνη.

Στο Συναξάρι του αναφέρεται ότι μόλις το ιερό λείψανο του Οσίου Βουκόλου ενταφιάσθηκε, με θαυματουργική ενέργεια του Θεού φύτρωσε στον τόπο της ταφής του ένα δένδρο το οποίο παρείχε ιάσεις στους πιστούς.
Απότμημα του Ιερού Λειψάνου του Αγίου βρίσκεται στη Μονή Αγίου Θεοδοσίου Άργους. Η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τη μνήμη του Οσίου στις 6 Φεβρουαρίου. 

http://www.saint.gr

ΓΕΡΩΝ ΙΩΣΗΦ Ο ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΟΣ: ΦΤΑΣΑΜΕ ΣΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΤΗΣ ΕΠΕΜΒΑΣΕΩΣ ΤΗΣ ΟΡΜΗΤΙΚΗΣ ΘΕΙΑΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ!

 Γέροντας Ιωσήφ Βατοπαιδινός: Φτάσαμε στο σημείο

της επεμβάσεως της ορμητικής Θείας Δικαιοσύνης!

 

«Είναι καιρός που τα σημεία πείθουν. Τραβάει πίσω την μακροθυμίαν ο Θεός και εφαρμόζει την δικαιοσύνη και επιβάλλεται δια της βίας, για να αναχαιτίσει τον νόμον της διαστροφής. Πλησιάζομεν σε αυτήν την ώραν. Γι’ αυτό προκαλώ την αγάπη σας, αν και η μετάνοια είναι πάντοτε επιβεβλημένη, αυτήν την ώραν είναι επείγουσα!!! Αδελφοί μου εάν δεν πείσομεν την αγαθότητάν του ότι μετανοούμε, επεμβαίνει ο Θεός, όπως και άλλοτε επενέβη, (πχ) εις τον κατακλυσμόν και εις άλλους τοπικούς κατακλυσμούς…
Τώρα, τα έχουν πει και οι πατέρες μας φυσικά, ότι φτάσαμεν σε αυτό το σημείο της επεμβάσεως της ορμητικής Θείας δικαιοσύνης, για να αναχαιτίσει ο Θεός το παράλογο, την αμαρτίαν και τους παραλόγους μαζί».

ΓΕΡΩΝ ΙΩΣΗΦ Ο ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΟΣ: ΜΗΝ ΤΡΟΜΑΞΕΤΕ! ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΕΤΟΙΜΟΙ.

 Γέρων Ιωσήφ ο Βατοπαιδινός: Mην τρομάξετε! Να είστε έτοιμοι.

 

Σας λέω υπεύθυνα, διότι ασχολήθηκα με την εσχατολογία. Εντός ολίγου, θα ξεκινήσει παγκοσμίως αυτό. Και σαν είδος κατακλυσμού, από τη δικαιοσύνη του Θεού, θα επιβληθεί παγκοσμίως να ξεριζώσει όλους τους αιτίους της παγκοσμίου διαστροφής. 
 
Θα γίνει τώρα αυτό! Θα το ψηλαφήσουμε με τα χέρια μας. Θα μείνουν μόνον όσοι έχουν σχέση πραγματική με τον Θεό. Όσοι δεν έχουν σχέση πραγματική με τον Θεό, και άρα δεν τους ανήκει η αιωνιότης, η αιώνια ζωή, κατ’ ανάγκην θα σαρωθούν. 
 
Διότι, τώρα, ο Θεός θα δημιουργήσει νέα γενιά, οπότε δε θα υπάρχει προζύμι διαστροφής. Και, γι’ αυτό, τώρα θα δείτε αυτήν την παγκόσμιο σύρραξη που θα γίνει, εντός ολίγου, και να μην τρομάξετε. Να είστε έτοιμοι. 
 
Θα γίνουν αυτά. Εγώ δεν παρακολουθώ ραδιόφωνα και εφημερίδες, να μου πουν οι ψεύτες την αλήθεια. Αυτοί θα πουν αλήθεια; Τι έγινε και τι θα γίνει; Αφού αυτοί είναι δημιουργοί… 

Απόσπασμα από βιντεοσκοπημένη ομιλία του μακαρίου Γέροντος,
διαθέσιμη στον ιστοχώρο: www.vatopedi.gr

ΑΓΙΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ Ο ΑΘΗΝΑΙΟΣ

 
Άγιος Αντώνιος ο Αθηναίος

 
Ο Άγιος Νεομάρτυρας Αντώνιος γεννήθηκε στην Αθήνα από φτωχούς και αφανείς γονείς, τον Μήτρο και την Καλομοίρα. Σε ηλικία 12 ετών άρχισε να εργάζεται, για να βοηθήσει την οικογένειά του, σε Τούρκους που είχαν έλθει από την Αλβανία.
Σε ηλικία 16 ετών επωλήθη υπό των αυθεντών του σε κάποιος Αγαρηνούς της Πελοποννήσου, οι οποίοι τον αγόρασαν με σκοπό να τον βασανίσουν, για να τον εξισλαμίσουν. Επειδή δεν κατάφεραν να κάνουν τον Άγιο να αλλαξοπιστήσει, τον πούλησαν σε άλλους σκληρότερος Τούρκους. Μεταπωληθείς πέντε φορές σε σκληρότερου αυθέντες, σε διάφορους τόπους, παρέμενε πάντοτε με πνευματική ανδρεία και γενναιότητα ψυχής πιστός στην πατρώα ευσέβεια. Τελικά αγοράσθηκε αντί 400 γροσσίων από έναν Ορθόδοξο Χριστιανό και έτσι εγκαταστάθηκε στην Κωνσταντινούπολη.
Στο εργαστήριο που δούλευε αναγνωρίσθηκε από κάποιον Τούρκο, που κάποτε στο παρελθόν τον είχε αγοράσει ως δούλο, ο οποίος τον κατηγόρησε ότι ενώ είχε προηγουμένως δεχθεί, τώρα αποκήρυσσε τον Ισλαμισμό. Τον συνέλαβαν και τον οδήγησαν ενώπιον του κριτού Μουράτ Μουλάν, ο οποίος με κολακείες και απειλές προσπάθησε να τον κάνει να αλλαξοπιστήσει. Τότε ο Άγιος Αντώνιος του απάντησε: «Μην νομίζεις ότι θα καταφέρεις να με αποτρέψεις από την πίστη μου στον Χριστό με τα φοβερίσματά σου. Γι' αυτό βασάνισε, μαστίγωσε και κατά τεμάχισε το σώμα μου και επινόησε και κανέναν άλλον καινούργιο και φοβερότερο θάνατο, επειδή περισσότερο υπάρχει περίπτωση εσύ να γίνεις Χριστιανός παρά εγώ να αρνηθώ τον Χριστό και να μην ομολογώ Αυτόν Υιόν του Θεού και αληθινό Θεό».

Ο κριτής συγκινημένος από την παρρησία του Νεομάρτυρα, προσπάθησε να τον αθωώσει. Επειδή όμως, φοβήθηκε τους ψευδομάρτυρες, τον απέστειλε στον βεζίρη Μεχμέτ Πασσά, αφού του διεμήνυσε τα περί της αθωότητας του Αγίου. Ο βεζίρης, πεισθείς για την αθωότητα του Αγίου, για να αποφύγει την οργή του πλήθους, έδωσε εντολή να τον φυλακίσουν. Όμως το μαινόμενο πλήθος κατηγόρησε τον βεζίρη στον σουλτάνο Χαμίτ τον Α' (1774 - 1789 μ.Χ.) για δωροδοκία και έτσι εκείνος έδωσε εντολή να αποκεφαλίσουν τον Άγιο. Ο Μάρτυρας, αφού διετράνωσε και πάλι την πίστη του στον Χριστό, δέχθηκε το αμαράντινο στέφανο της δόξας, αποκεφαλισθείς το έτος 1774 μ.Χ, ημέρα Τετάρτη, στην περιοχή Ακ - Σεράι της Κωνσταντινουπόλεως. Η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τη μνήμη του Αγίου στις 5 Φεβρουαρίου.
 
http://www.saint.gr

Ο ΑΓΙΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΤΩΝ ΚΡΗΤΙΚΩΝ

Ο Άγιος Ισίδωρος των Κρητικών(4 Φλεβάρη)

Σε ένα μικρό εξωκλήσι στο ανατολικότερο άκρο της Κρήτης, στο ακρωτήρι Κάβο Σίδερο, στους χώρους της ναυτικής βάσης Κυριαμαδίου, κάθε χρόνο στις 4 Φεβρουαρίου τιμάται με ιδιαίτερη λαμπρότητα ο Άγιος Ισίδωρος των Κρητικών. Το φημισμένο πανηγύρι στο φερώνυμο εξωκκλήσι της Ιεράς Σταυροπηγιακής Μονής Παναγίας Ακρωτηριανής είναι από τα μεγαλύτερα που γίνονται στην περιοχή της Σητείας και τιμάται από τις πολιτικές και στρατιωτικές Αρχές του Λασιθίου.

Πολλοί ιστορικοί έχουν συσχετίσει την ίδρυση της Παναγίας της Ακρωτηριανής με το μοναστήρι του Αγίου Ισιδώρου στο Κάβο Σίδερο (το «Σαμώνιον» ακρωτήριο που αναφέρεται στις Πράξεις των Αποστόλων, Πρ. 27,7). Όμως, πρόσφατη ανασκαφή αποκάλυψε τα υπολείμματα του παλιού ναού του Αγίου Ισιδώρου και οστά μοναχών, γεγονός που αποδεικνύει ότι στην περιοχή αυτή λειτούργησε άλλη μικρή ανεξάρτητη μονή.

Οι πύλες της ναυτικής βάσης ανοίγουν την παραμονή της γιορτής, και οι επισκέπτες μεταφέρονται με εκατοντάδες οχήματα από πολλές περιοχές της ανατολικής Κρήτης και του Ηρακλείου στο μοναδικό τοπίο άγριας φυσικής ομορφιάς το οποίο έχει σμιλεύσει η αλμύρα και η θάλασσα

Κοντά στο ναό του Αγίου Ισίδωρου υψώνεται το επιβλητικό κτήριο του φάρου, ύψους 15 m, που λειτουργεί σήμερα και χτίστηκε το 1880 από τη Γαλλική Εταιρεία Φάρων. Ο φάρος και η παρακείμενη κατοικία του φύλακα καταστράφηκαν το 1941 από τους Γερμανούς και ξαναχτίστηκαν το 1948. Η πρόσβαση στο φάρο απαγορεύεται, καθώς είναι ναυτική βάση.

Πανηγύρι με Σητειακούς βιολατόρους

Οι ηλικιωμένοι θυμούνται τα πανηγύρια που ξεκινούσαν την παραμονή της γιορτής του Αγίου Ισίδωρου με Σητειακούς βιολατόρους. Από την πόλη της Σητείας και από όλα τα πλησιέστερα χωριά, οι προσκυνητές φρόντιζαν να φτάσουν αποβραδίς μέσα από μια δύσκολη διαδρομή από την Ερημούπολη, για δύο ώρες περίπου, ακολουθώντας τα παλιά μονοπάτια. Οι περισσότεροι προτιμούσαν να πάνε με καΐκι και να προσεγγίζουν τον κοντινό όρμο.

Μέχρι και τη δεκαετία του 1970, που δεν ήταν πολύ εύκολη υπόθεση η μετάβαση, η νυχτερινή διαδρομή αποτελούσε ένα από τα πιο σημαντικά λατρευτικά γεγονότα της επαρχίας Σητείας. Στα παλιά κελιά διέμεναν όλοι οι προσκυνητές ανάβοντας μεγάλες φωτιές στην κρύα νύχτα του Φλεβάρη. Τα καζάνια, που τα μετέφεραν με καΐκι μαζί με τον ηγούμενο και τους καλογέρους από τη Μονή Τοπλού, στήνονταν αποβραδίς και πρόσφεραν το δείπνο όπως και το γεύμα ανήμερα της γιορτής. Αν ο καιρός το επέτρεπε οι ψαράδες φρόντιζαν με την ψαριά τους να ταΐσουν τους προσκυνητές.

Ο Όσιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης

Ο Όσιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης ή Ισίδωρος Πηλουσίου γεννήθηκε κατά το 350 μ.Χ. στο Πηλούσιο της Αιγύπτου από γονείς ευγενείς και θεοφιλείς. Ονομάζεται Πηλουσιώτης επειδή πιθανώς ασκήτευσε και ήταν ηγούμενος μονής κοντά στο αρχαίο Πηλούσιο (το σημερινό Πορτ Σάιντ). Ασχολήθηκε με τη μελέτη των Γραφών και την υπεράσπιση της Ορθοδοξίας.

Ο Ισίδωρος έγινε σύντομα διάσημος από τα έργα του. Ασχολήθηκε με την υπόθεση του Νεστόριου, του οποίου ήταν αντίπαλος. Η διδασκαλία του Ισιδώρου αναφέρεται σε δογματικά θέματα. Πίστευε ότι ο μοναχισμός είναι το ιδεώδες της χριστιανικής τελειότητας και θεωρούσε ότι τρία πράγματα είναι απαραίτητα για τη σωτηρία της ψυχής: η προσευχή, η αρετή και η πίστη. Ο αντιρρητικός του λόγος απευθύνεται εξίσου προς τους Ιουδαίους και τους εθνικούς. Η χριστολογία του είναι πλησιέστερη προς τη σχολή της Αντιόχειας, παρά προς τη σχολή της Αλεξάνδρειας. Κατά το Λεξικό της Σούδας, ο Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης συνέγραψε τρεις χιλιάδες επιστολές, που είναι αφιερωμένες στην ερμηνεία της Αγίας Γραφής, ενώ, σύμφωνα με τον Νικηφόρο Κάλλιστο, οι επιστολές του φτάνουν τις δέκα χιλιάδες. Τα έργα του, που παρουσιάζουν και μεγάλο ιστορικό ενδιαφέρον, περιέχονται στην Patrologia Graeca του Migne. Η μνήμη του Αγίου Ισιδώρου του Πηλουσιώτη εορτάζεται στις 4 Φεβρουαρίου.

ΤΟ "ΒΡΟΥΒΟΛΟΗΜΑ" ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΕΘΙΜΟ

Προσκυνητές μαζεύουν γιαλοράδικο και αγριαγκινάρες

Οι προσκυνητές συνδυάζουν την επίσκεψή τους στον Άγιο Ισίδωρο στο ακρωτήρι Κάβο Σίδερο με το μάζεμα άγριων λαχανικών, όπως της αγριαγκινάρας που αυτή την εποχή αφθονεί, και του γιαλοράδικου, όπως λένε στην περιοχή το σταμναγκάθι. Το «βρουβολόημα» του Αγίου Ισιδώρου αποτελεί έθιμο, αφού μία και μοναδική φορά το χρόνο μπορούν να επισκεφτούν την περιοχή που βρίσκεται μέσα στη ναυτική βάση. Ελάχιστοι είναι οι επισκέπτες που επιστρέφουν με άδειες τσάντες. Παρά το γεγονός ότι είναι εκατοντάδες οι επισκέπτες και οι γεμάτες τσάντες με γιαλοράδικο, η περιοχή διαθέτει μεγάλες ποσότητες και ικανοποιεί όλους τους προσκυνητές.

Του Λεωνίδα Κουδουμογιαννάκη

ΝΑ ΈΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΥΛΟΓΙΆ ΤΟΥ ΒΟΉΘΕΙΑ ΜΆΣ.

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΜΟΡΦΟΥ ΝΕΟΦΥΤΟΣ: "ΕΜΕΙΣ ΛΕΜΕ ΟΤΙ ΗΜΕΘΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ..."

Εμείς, λέμε ότι είμεθα Χριστιανοί... Μόλις έλθει ασθένεια τί λέμε; «Σαν την υγείαν δεν έχει...» Και τότε πέφτει όλος ο Χριστιανισμός μας και όλη η Ορθοδοξία μας κλυδωνίζεται... Ενώ τότε είναι η στιγμή που θα φανερωθεί ποια είναι η Χριστιανική μας πίστη και ποια είναι η Ορθοδοξία μας! Από την ορθοπραξία μας! Ήρθε ασθένεια; Να την αξιοποιήσουμε διά της υπομονής! Ήρθε πτωχεία; Να την αξιοποιήσουμε διά της σιωπής και της πολλής προσευχής! Και τότε θα γίνει το θαύμα! Ήρθε συκοφαντία στο σπίτι μας, στον εαυτό μας, στους οικείους μας; Να κοιτάξουμε να δούμε τον Άγιο Νεκτάριο! - Απόσπασμα κηρύγματος του Πανιερωτάτου Μητροπολίτου μας Μόρφου κ. Νεοφύτου την 4η Οκτωβρίου 2018! Είς πολλά έτη Δέσποτα!

ΟΣΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ ΤΣΑΛΙΚΗΣ: "ΕΧΟΥΜΕ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ ΟΛΟΙ ΤΙΣ ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ ΜΑΣ".

"Έχουμε  παιδιά μου, όλοι τις αδυναμίες μας. Είμαστε άνθρωποι, δεν είμαστε και από τους Oυρανούς κατεβασμένοι κι εφόσον έχουμε και σάρκα στη γη έχουμε λοιπόν και λογισμούς, έχουμε και πολλά που μας έρχονται, αλλά να προσπαθούμε  όσο μπορούμε να διώχνουμε τους λογισμούς μας, να διώχνουμε το κάθε τι και να προσευχόμαστε και να λέμε: "Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με". Υπάρχουν τώρα βιβλία για να μας βοηθούν, υπάρχουν και οι Πατέρες της Εκκλησίας πάντοτε. Έδωσε την εξουσία στους Πατέρες ο Χριστός μας και λέγει: "Λάβετε Πνεῦμα Ἅγιον· ἄν τινων ἀφῆτε τὰς ἁμαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς, ἄν τινων κρατῆτε, κεκράτηνται".

Βλέπετε λοιπόν  παιδιά μου, γι' αυτό έχουν την εξουσία οι Πνευματικοί Πατέρες πολλάς και χαλεπάς αμαρτίας να συγχωρούν, αρκεί να έχουμε και εμείς ΜΕΤΑΝΟΙΑ."

ΌΣΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ ΤΣΑΛΙΚΗΣ  (♰ 22 Νοεμβρίου)

ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ Ο ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ, Ο ΣΤΟΥΔΙΤΗΣ

Όσιος Νικόλαος ο Ομολογητής ο Στουδίτης

 

O Όσιος Νικόλαος ο Ομολογητής γεννήθηκε στη Κυδωνία της Κρήτης το 792 μ.Χ. και εκεί διδάχτηκε τα πρώτα γράμματα. Σε νεαρή ηλικία οι γονείς του τον έστειλαν στη Κωνσταντινούπολη στο θείο του Θεοφάνη, που ήταν μοναχός στη περιώνυμη Μονή του Στουδίου, όπου και έγινε και αυτός μοναχός.
Στην ησυχία της Μονής, ο Νικόλαος είχε την ευκαιρία να λάβει μεγάλη θεολογική και φιλολογική παιδεία και να αναδειχθεί σε έναν από τους μεγαλύτερους ταχυγράφους της εποχής του.
Την περίοδο της εικονομαχίας, η Μονή Στουδίου και οι μοναχοί της, υπέστησαν μεγάλες διώξεις για την προσήλωσή τους στον αγώνα υπέρ των αγίων εικόνων. Την ίδια βέβαια τύχη είχε και ο Νικόλαος, γι' αυτό και επονομάσθηκε Ομολογητής.
Με τη λήξη της εικονομαχίας (847 μ.Χ.), ο Νικόλαος εξελέγη ηγούμενος της Μονής. Λίγο αργότερα, το 850 μ.Χ., παραιτείται και το 859 μ.Χ. ίδρυσε το μοναστήρι του Κονορωβίου βοηθούμενος από κάποιον πλούσιο και ευσεβή που ονομαζόταν Σαμουήλ.
Αλλά και από εδώ τον παρέσυραν οι εκκλησιαστικές έριδες μεταξύ των οπαδών των Πατριαρχών Ιγνατίου και Φωτίου. Μετέβη λοιπόν, από εδώ στην Προικόνησο, μετά στην Μυτιλήνη και στη συνέχεια στο Εξαμίλι της Θρακικής Χερσονήσου, απ’ όπου οδηγήθηκε με συνοδεία φρουράς, το έτος 866 μ.Χ., ως αιχμάλωτος κατά κάποιο τρόπο, στη μονή Στουδίου.
Το επόμενο έτος ο αυτοκράτορας Βασίλειος ο Α' (867 - 886 μ.Χ.) και ο Πατριάρχης Ιγνάτιος, κατά την δεύτερη πατριαρχεία του (867 - 877 μ.Χ.), προσέφεραν στον πολυπαθή Όσιο την ηγουμενία της μονής Στουδίου. Εκείνος, λυπούμενος για την ακαταστασία της εποχής, αρνήθηκε.
Ο όσιος Νικόλαος κοιμήθηκε με ειρήνη στις 4 Φεβρουαρίου του 868 μ.Χ. και το τίμιο λείψανό του κατατέθηκε κοντά στα ιερά σκηνώματα των ενδόξων Στουδιτών Ναυκρατίου και Θεοδώρου. Η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τη μνήμη του Οσίου στις 4 Φεβρουαρίου.
 
http://www.saint.gr

ΟΣΙΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ Ο ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΗΣ

Όσιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης 

 O Όσιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης γεννήθηκε στην Αίγυπτο περί το 360 μ.Χ. από γονείς θεοφιλείς, και ήταν συγγενής των Πατριαρχών Αλεξανδρείας, Θεοφίλου (385 - 412 μ.Χ.) και Κυρίλλου Α' (412 - 444 μ.Χ.). Σε νεαρή ηλικία έλαβε μεγάλη και θαυμαστή θεολογική και φιλοσοφική γνώση. Στην αρχή εργάσθηκε ως διδάσκαλος και κατηχητής της εκκλησίας της Αλεξάνδρειας. Επιζητώντας όμως την ησυχία για να δύναται να ασχοληθεί με το έργο της ζωής του, τη μελέτη των Αγίων Γραφών, αποσύρθηκε σε κάποιο μοναστήρι στο όρος Πηλούσιο, γι' αυτό έλαβε και το όνομα Πηλουσιώτης. Αργότερα δέχεται την πρόταση να γίνει ιερέας και στη συνέχεια εκλέγεται πανηγυρικά ηγούμενος στο μοναστήρι του.
Λόγω της τεράστιας θεολογικής του κατάρτισης, απέκτησε μεγάλο κύρος και φήμη, ώστε να θεωρείται μοναδικός στις ερμηνείες περίπλοκων γραφικών χωρίων. Κατά την Γ΄ Οικουμενική Σύνοδο που συνήλθε στην Έφεσο το έτος 431 μ.Χ. επί αυτοκράτορος Θεοδοσίου Β΄ του Μικρού (408 - 450 μ.Χ.), ο Άγιος αναφαίνεται με μεγάλη υπόληψη και σπουδαίο κύρος στην Εκκλησία. Έλεγχε με παρρησία τους αμαρτάνοντες, φώτιζε τους πάντες με τον θείο του λόγο, νουθετούσε τους άρχοντες, υπεστήριζε τους κλονιζόμενους και ήταν η «μούσα της ημετέρας αυλής», όπως αποκαλούσε αυτόν ο ιερός Φώτιος (Επιστολή 2, 44). Συνέγραψε αρκετές πραγματείες, ως και πλήθος επιστολών, από τις οποίες σώζονται 2.012, με τις οποίες νουθετούσε, συμβούλευε και συγχρόνως εξηγούσε τις θείες και σωτήριες Γραφές. Εκοιμήθη ειρηνικά το 440 μ.Χ. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Οσίου στις 4 Φεβρουαρίου.
 
http://www.saint.gr

ΟΣΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ ΤΣΑΛΙΚΗΣ: "ΕΓΩ ΑΓΑΠΗΣΑ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ".

Εγώ αγάπησα πάνω απ’ όλα τον Χριστό. Παιδί μου, ''τις ήλπισε εις τον Χριστόν και κατησχύνθη;''. Να λέμε συνέχεια: ''Μνήσθητί μου, Κύριε, εν τη Βασιλεία Σου''.

Όσιος Ιάκωβος Τσαλίκης.

ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΑΖΑΡΙΑΣ

 Προφήτης Αζαρίας

 

Ο Προφήτης Αζαρίας ήταν γιος του Ωδήδ (ή Aδδώ) και έζησε στα χρόνια της βασιλείας του Ασά (910-870 π.Χ.) γιού και διαδόχου του Αβιά στο βασίλειο του Ιούδα. Καταγόταν από την γη Σεμβαθά και κήρυττε στον λαό την ευσέβεια.
Ο Ασά υποστήριξε τη λατρεία του αληθινού θεού, οχύρωσε καλά την Ιουδαία και εξόπλισε και εκγύμνασε καλά 500.000 πολεμιστές. Σύμφωνα λοιπόν με τη διήγηση του βιβλίου Β' Παραλειπομένων Κεφ. ιδ'- ιε', εξήλθε κατά της Ιουδαίας Ζερά ο Αιθίοψ. Λέγεται ότι πρόκειται για τον Φαραώ Οσορκόν Α' της 223 Αιγυπτιακής δυναστείας, διάδοχο του Σησάκ, που νίκησε τον βασιλιά του Ιούδα Ροβοάμ. Ο Φαραώ διέθετε εκατομμύρια στρατού και 300 πολεμικά άρματα. Ο Ασά, προ της μάχης, έκανε θερμότατη προσευχή προς τον Θεό.
Όταν λοιπόν, νίκησε, ο Αζαρίας, εμπνευσμένος από το Πνεύμα το Άγιο, πήγε στον βασιλιά Ασά και στο λαό και είπε: «Ακούστε με συ ο βασιλιάς Ασά και όλος ο λαός των φυλών του Ιούδα και του Βενιαμίν. Ο Κύριος θα είναι μαζί σας, όταν σεις θα προσέχετε να είστε μαζί Του, λατρεύοντας το όνομα Του και τηρώντας τις εντολές Του. Όταν Τον ζητάτε θα Τον βρίσκετε. Αν όμως Τον εγκαταλείψετε, θα σας εγκαταλείψει και Αυτός». Λόγια πολυτιμότατα για κάθε Κράτος και για κάθε λαό.
Ο Αζαρίας πέθανε ειρηνικά και τάφηκε στον αγρό του. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Προφήτη στις 3 Φεβρουαρίου.
 
http://www.saint.gr

ΟΣΙΟΣ ΣΑΒΒΑΣ Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ

                                       Όσιος Σάββας ο Πνευματικός
 

Είναι άγνωστος ο τόπος καταγωγής του Οσίου Σάββα. Ασκήτεψε στην ιερά μονή του Τιμίου Προδρόμου της νήσου των Ιωαννίνων περί τα μέσα του 15ου αιώνα μ.Χ. και υπήρξε πνευματικός καθοδηγητής των Οσίων Νεκταρίου και Θεοφάνους των Αψαράδων. Ήταν γόνος αρχοντικής οικογένειας και από μικρή ηλικία αγάπησε την πτωχεία του Ιησού Χριστού και έζησε μέχρι την τελευταία του πνοή ως ένας ταπεινός και πτωχός ερημίτης. Ποτέ δεν είδαν τον Όσιο να θυμώσει, να κατακρίνει και να μνησικακεί, ενώ η καρδιά του πλημμύριζε από ταπείνωση, για την οποία ο ίδιος έλεγε: «Η ταπεινοφροσύνη είναι η πέτρα η στερεά και άρρηκτη επί της οποίας οικοδομείται η πνευματική ζωή».
Ο ασκητικός του βίος ήταν πολύ αυστηρός. Κάθε βράδυ προσευχόταν μέχρι το πρωί. Η τροφή του ήταν ελάχιστη και λιτή. Κρέας, ψάρι και τυρί δεν δέχθηκε ποτέ στο τραπέζι του, ενώ ποτέ δεν έριξε στο φαγητό του σταγόνα από λάδι.
Ο Όσιος Σάββας κοιμήθηκε με ειρήνη το 1505 μ.Χ. Όταν παρέδωσε την ψυχή του στον Κύριο, άρρητη ευωδία ανέβλυσε από το τίμιο σκήνωμά του. Ο Όσιος ενταφιάσθηκε στη μονή του Τιμίου Προδρόμου της νήσου των Ιωαννίνων. Στη μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, Ρουσάνου Μετεώρων φυλάσσεται με ευλάβεια ιερό λείψανο του Οσίου. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη των Αγίων στις 3 Φεβρουαρίου.
 
http://www.saint.gr

ΑΓΙΟΙ ΣΤΑΜΑΤΙΟΣ, ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΙ ΝΙΚΟΛΑΟΣ, ΟΙ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΕΣ ΕΚ ΣΠΕΤΣΩΝ

 

Άγιοι Σταμάτιος και Ιωάννης οι αυτάδελφοι

και ο συνοδίτης αυτών Νικόλαος οι Νεομάρτυρες εκ Σπετσών

 
Οι Άγιοι Νεομάρτυρες Σταμάτιος, Ιωάννης και Νικόλαος κατάγονταν από τις Σπέτσες και μαρτήρησαν υπέρ του Ονόματος του Χριστού στη Χίο, το έτος 1822 μ.Χ. Από αυτούς οι δύο πρώτοι, ο Σταμάτιος και ο Ιωάννης, ήσαν αδελφοί. Ο πατέρας τους ονομαζόταν Θεόδωρος Γκίνης και η μητέρα τους Ανέζω.
Κατά το έτος 1822 μ.Χ. οι Άγιοι ξεκίνησαν το ταξίδι τους για την Κωνσταντινούπολη μαζί με άλλους πέντε ναυτικούς, που ασχολούνταν με το εμπόριο, μεταξύ των οποίων ήταν και ο συναθλητής αυτών Νικόλαος. Η σφοδρή θαλασσοταραχή τους ανάγκασε να προσαράξουν απέναντι από τη Χίο, σε παραλία της Μικρασιατικής γης που ονομαζόταν Τσεσμέ. Αφού εξήλθαν στην ξηρά, φοβούμενοι τους Τούρκους, εμπιστεύτηκαν την ζωή τους σε κάποιον Χριστιανό, τον οποίο παρακάλεσαν να μεριμνήσει, δίδοντάς του αμοιβή για την εξεύρεση υλικών, προκειμένου να επισκευάσουν τα χαλασμένο πλοιάριό τους. Όμως αυτός τους πρόδωσε στον αγά και οδήγησε εναντίων τους, τους Τούρκους στρατιώτες, οι οποίοι τους κατεδίωξαν. Από τους επτά οι δύο φονεύθηκαν, άλλοι δε δύο έφυγαν διά θαλάσσης. Οι Οθωμανοί, εξαγριωμένοι, συνέλαβαν τους δύο αδελφούς, Σταμάτιο και Ιωάννη και τον γέροντα πλοίαρχο Νικόλαο. Ο πασάς, αφού τους ανέκρινε, έδωσε εντολή να φυλακίσουν τους δύο αδελφούς και να αποκεφαλίσουν το Νικόλαο στην εκτός του κάστρου πεδιάδα.
Οι Τούρκοι προέτρεπαν το Νικόλαο να αλλαξοπιστήσει, για να γλυτώσει τον θάνατο και να κερδίσει την ζωή, εκείνος όμως απάντησε με θάρρος ότι δεν αρνείται την πίστη του. Έτσι, ομολογώντας τον Χριστό, δέχθηκε το στεφάνι του μαρτυρίου, αφού απέκοψαν την τίμια κεφαλή αυτού.

Οι Τούρκοι προσπάθησαν να εξισλαμίσουν και τους δύο αδελφούς. Παρά τις μεθοδικές και επίμονες προσπάθειες αυτών, επί επτά συνεχείς ημέρες, δεν κατάφεραν τίποτε. Οι Μάρτυρες βρήκαν την ευκαιρία και απέστειλαν κρυφά έγγραφη την εξομολόγησή τους προς τον Μητροπολίτη Χίου, ο οποίος τους έδωσε την ευλογία του, για να προχωρήσουν προς τον δρόμο του μαρτυρίου με πνευματική ανδρεία. Κοινωνήσαντες δε των Αχράντων Μυστηρίων, των οποίων την αποστολή οικονόμησε ο Επίσκοπος διά γυναικός, ήσαν έτοιμοι για την μεγάλη θυσία. Προσαχθέντες ενώπιον του πασά, διεκήρυξαν και πάλι την ακλόνητη πίστη τους στον Χριστό και πορευόμενοι προς το μαρτύριο φώναξαν προς το πλήθος: «Χριστιανοί είμεθα, για τον Χριστό πηγαίνουμε στον θάνατο». 

Έτσι δέχθηκαν τους στέφανους του μαρτυρίου, αποκεφαλισθέντες, ο μεν νεομάρτυρας Σταμάτιος σε ηλικία 18 ετών, ο δε νεομάρτυρας Ιωάννης σε ηλικία 22 ετών. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη των Αγίων στις 3 Φεβρουαρίου.
 
http://www.saint.gr