ΑΓΙΟΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣ ΛΑΖΑΡΟΣ

 Άγιος και Δίκαιος Λάζαρος

 

Ο Λάζαρος ήταν φίλος του Χριστού και οι αδελφές του Μάρθα και Μαρία τον φιλοξένησαν πολλές φορές (Λουκ.ι΄, 38-40, Ιωαν.ιβ΄, 1-3) στη Βηθανία κοντά στα Ιεροσόλυμα. Λίγες μέρες πρό του πάθους του Κυρίου ασθένησε ο Λάζαρος και οι αδελφές του ενημέρωσαν σχετικά τον Ιησού που τότε ήταν στη Γαλιλαία να τον επισκεφθεί. Ο Κύριος όμως επίτηδες καθυστέρησε μέχρι που πέθανε ο Λάζαρος, οπότε είπε στους μαθητές του πάμε τώρα να τον ξυπνήσω. Όταν έφθασε στη Βηθανία παρηγόρησε τις αδελφές του Λάζαρου που ήταν πεθαμένος τέσσερις μέρες και ζήτησε να δει το τάφο του.

Όταν έφθασε στο μνημείο, δάκρυσε και διέταξε να βγάλουν την ταφόπλακα. Τότε ύψωσε τα μάτια του στον ουρανό, ευχαρίστησε τον Θεό και Πατέρα και με μεγάλη φωνή είπε: Λάζαρε, βγές έξω. Αμέσως βγήκε έξω τυλιγμένος με τα σάβανα ο τετραήμερος νεκρός μπροστά στο πλήθος που παρακολουθούσε και ο Ιησούς ζήτησε να του λύσουν τα σάβανα και να πάει σπίτι του. (Ιωαν. ια΄,44)
Η αρχαία παράδοση λέγει ότι τότε ο Λάζαρος ήταν 30 χρονών και έζησε άλλα 30 χρόνια. Τελείωσε το επίγειο βίο του στην Κύπρο το έτος 63 μ.Χ. και ο τάφος του στην πόλη των Κιτιέων έγραφε: «Λάζαρος ο τετραήμερος και φίλος του Χριστού».

Το έτος 890μ.Χ. μετακομίσθηκε το ιερό λείψανό του στην Κωνσταντινούπολη από τον αυτοκράτορα Λέοντα το σοφό, ο οποίος συνέθεσε τα ιδιόμελα στον εσπερινό του Λαζάρου: Κύριε, Λαζάρου θέλων τάφον ιδείν, κλπ
Χαρακτηριστικό της μετέπειτας ζωής του Λαζάρου λέγει η παράδοση, ήταν ότι δεν γέλασε ποτέ παρά μια φορά μόνο όταν είδε κάποιο να κλέβει μια γλάστρα και είπε την εξής φράση: Το ένα χώμα κλέβει το άλλο. Η Ανάσταση του Λαζάρου επέτεινε το μίσος των Εβραίων που μόλις την έμαθαν ζήτησαν να σκοτώσουν τον Λάζαρο και το Χριστό.
 
Η μνήμη του θαύματος της Αναστάσεως του Λαζάρου γιορτάζεται το Σάββατο πριν από την Κυριακή των Βαΐων. Η ανακομιδή και μετάθεση του ιερού λειψάνου του αγίου Λαζάρου από το Κίτιο στην Κωνσταντινούπολη, η οποία τιμάται από την Εκκλησία τη 17ην Οκτωβρίου, έγινε κατά το έτος 890 μ.Χ. μετά από εντολή του αυτοκράτορα Λέοντα Στ' του Σοφού, ο οποίος συνέθεσε τα ιδιόμελα στον εσπερινό του Λαζάρου.

ΓΕΡΩΝ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ ΛΑΖΑΡΗΣ: ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ ΟΤΙ ΑΥΤΗ Η ΖΩΗ, ΔΕΝ ΠΕΡΝΑΕΙ!

Γέρων Αμβρόσιος Λάζαρης: Νομίζουμε ότι αυτή η ζωή, δεν περνάει. Περνάει πάρα πολύ γρήγορα και σημασία έχει, πού θα βρεθείς μετά.

Π. ΕΥΜΕΝΙΟΣ ΣΑΡΙΔΑΚΗΣ: ΧΩΡΙΣ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ ΔΕΝ ΣΤΕΡΙΩΝΕΙ ΚΑΜΙΑ ΑΡΕΤΗ!

Π. Ευμένιος Σαριδάκης: Χωρίς ταπείνωση δεν στεριώνει καμιά αρετή, γιατί δεν υπάρχει βάση να πατήσει. Αυτός που θέλει να αποκτήσει αρετές να ξεκινά από την ταπείνωση. Χωρίς ταπείνωση θα γίνει περίγελο των δαιμόνων, είναι σαν να θέλει να οικοδομήσει πάνω στην άμμο. Η ταπείνωση προφυλάσσει τον θησαυρό και η υπερηφάνεια τον σκορπίζει.

ΓΕΡΩΝ ΔΩΡΟΘΕΟΣ ΤΖΕΒΕΛΕΚΑΣ: ΟΛΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΟ ΚΟΣΚΙΝΟ ΚΑΙ ΧΟΡΟΠΗΔΑΜΕ!

Γέρων Δωρόθεος Τζεβελέκας: Ο Θεός έχει ένα μεγάλο κόσκινο και κοσκινίζει το πλήρωμα της Εκκλησίας. Θα αλλάξει πλήρωμα η Εκκλησία κάποια στιγμή. Στο κοντινό μέλλον. Τώρα λοιπόν και ο Δεσπότης κοσκινίζεται και ο παπάς κοσκινίζεται και ο λαϊκός κοσκινίζεται και ο μοναχός κοσκινίζεται. 

ΑΓΙΟΣ ΑΓΑΠΙΟΣ & ΟΙ ΣΥΝ ΑΥΤΩ ΜΑΡΤΥΡΕΣ

Άγιος Αγάπιος και των συν αυτώ μάρτυρες:

Πλήσιος, Ρωμύλος, Τιμόλαος, Αλέξανδρος,

Αλέξανδρος (έτερος), Διονύσιος καί Διονύσιος (έτερος)

 
Έζησαν και κέρδισαν τα αθάνατα βραβεία, κατά το διωγμό του Διοκλητιανού (284-304) εναντίον της Εκκλησίας. Ο Αγάπιος ήταν από τη Γάζα της Παλαιστίνης, ο Τιμόλαος από τη Μαύρη Θάλασσα, οι δύο Διονύσιοι από την Τρίπολη της Φοινίκης, ο Ρωμύλος -υποδιάκονος- από τη Λύδδα ή Διόσπολη, ο Πλήσιος και οι δύο Αλέξανδροι από την Αίγυπτο. Κατηγορήθηκαν ότι είναι χριστιανοί και οδηγήθηκαν μπροστά στον έπαρχο της Καισαρείας Ουρβανό, όπου με παρρησία ομολόγησαν το Χριστό. Μάταιες απόπειρες έκανε εκείνος για να τους δελεάσει ή και να τους εκφοβίσει. Διότι στο μυαλό όλων επικρατούσε ο λόγος του Θεού: «Τον φόβον αυτών μη φοβηθήτε μηδέ ταραχθήτε» (Α'επιστολή Πέτρου, γ' 14). Δηλαδή, μη φοβηθείτε το φόβο με τον οποίο ζητούν οι άπιστοι να σας πτοήσουν και μη ταραχθείτε καθόλου απ' αυτόν. Πέθαναν όλοι μαρτυρικά με αποκεφαλισμό, δίνοντας σ' όλους τους αγωνιστές χριστιανούς μήνυμα θάρρους και ελπίδας. Η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τη μνήμη των Αγίων στις 15 Μαρτίου.

https://www.saint.gr

ΑΓΙΟΣ ΜΑΝΟΥΗΛ Ο ΕΚ ΣΦΑΚΙΩΝ

Άγιος Μανουήλ ο εκ Σφακίων 

Ο νεομάρτυρας αυτός γεννήθηκε στα Σφακιά της Κρήτης, από γονείς ευσεβείς. Σε μικρή ηλικία αιχμαλωτίστηκε από τους Τούρκους, με τη βία εξισλαμίστηκε και στη συνέχεια παρέμεινε στην υπηρεσία τους. Βρήκε όμως την ευκαιρία και δραπέτευσε από το σπίτι των κυρίων του, και πήγε στη Μύκονο, όπου εξομολογήθηκε και ζούσε με χριστιανοπρέπεια.

Εκεί παντρεύτηκε και απόκτησε έξι παιδιά. Επειδή όμως η σύζυγος του πρόδωσε την συζυγική της τιμή, μετακόμισε αυτός με τα έξι παιδιά του σε άλλο σπίτι χωρίς να τη διαπομπεύσει. Αλλ' ο αδελφός της άπιστης συζύγου του, που υπηρετούσε στον Τούρκικο στόλο, κατάγγειλε τον Μανουήλ στον Τούρκο πλοίαρχο ότι, ενώ είχε γίνει μουσουλμάνος επανήλθε στη χριστιανική θρησκεία.

Όταν συνελήφθη από τον Τούρκο πλοίαρχο, ο Μανουήλ με θάρρος ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό. Μετά από πολλά βασανιστήρια, παραδόθηκε στον Τούρκο Ναύαρχο Κουτζούκ, που βρισκόταν στη Χίο. Αυτός τον ανέκρινε και εξέδωσε θανατική απόφαση. Οπότε οι υπηρέτες του Ναυάρχου, πήραν τον Μανουήλ και τον οδήγησαν στον τόπο της εκτέλεσης, που ονομαζόταν Παλαιά Βρύση. Και ενώ ο μάρτυρας έσκυψε το κεφάλι του, ο δήμιος, που είχε ορισθεί να τον εκτελέσει, δείλιασε, πέταξε το σπαθί και απομακρύνθηκε. Τότε άρπαξε το σπαθί κάποιος υπαξιωματικός, ο οποίος αφού δεν μπόρεσε μετά από πολλά κτυπήματα στο λαιμό του μάρτυρα να τον αποκεφαλίσει, τον έριξε κάτω και τον έσφαξε με τον πιο φρικτό τρόπο σαν πρόβατο.

Όλα αυτά έγιναν στη Χίο, στις 15 Μαρτίου 1792 μ.Χ., ήμερα Δευτέρα και ώρα τέσσερις μ.μ. Το δε τίμιο λείψανο του, οι Τούρκοι, αφού το έδεσαν με ογκόλιθους το έριξαν στη θάλασσα. Χειρόγραφο μαρτύριο του Αγίου αυτού, βρίσκεται στη βιβλιοθήκη της Μονής Ξενοφώντος του Αγίου Όρους. Η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τη μνήμη του Αγίου στις 15 Μαρτίου.

https://www.saint.gr

Π. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΤΡΑΤΗΓΟΠΟΥΛΟΣ: ΑΝΤΙ ΝΑ ΜΙΛΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΙΡΑΣΜΟ ΝΑ ΣΤΡΕΦΕΣΑΙ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ!

Π. Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος: Να ακούς απαθώς... Να συγχωρείς ταχέως... Να προσεύχεσαι γι' αυτούς που σε αδικούν... Αντί να μιλάς με τον πειρασμό να στρέφεσαι στον Χριστό.

ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΦΑΝΗΣ Ο ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΣ: ΑΛΛΟΣ ΧΘΕΣ, ΑΛΛΟΣ ΣΗΜΕΡΑ, ΑΛΛΟΣ ΑΥΡΙΟ, ΟΛΟΙ ΑΝΑΧΩΡΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΑ ΖΩΗ!

Άγιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος: Άλλος χθες, άλλος σήμερα, άλλος αύριο, όλοι αναχωρούμε για την αιώνια ζωή. Σημασία δεν έχει το πότε, αλλά το πως θα φεύγει κανείς.

ΟΣΙΑ ΣΟΦΙΑ ΚΛΕΙΣΟΥΡΑΣ: ΟΙ ΤΑΠΕΙΝΟΙ ΘΑ ΚΕΡΔΙΣΟΥΝ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ!

Αγία Σοφία της Κλεισούρας: Οι ταπεινοί θα κερδίσουν τον Παράδεισον.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ- ΗΜΕΡΑ ΧΑΡΜΟΣΥΝΟΣ!

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ 

Ἡμέρα χαρμόσυνος, καὶ εὐφροσύνης ἀνάπλεως, πεφανέρωται σήμερον, φαιδρότης δογμάτων γάρ, τῶν ἀληθεστάτων, ἀστράπτει καὶ λάμπει, ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, κεκοσμημένη ἀναστηλώσεσιν, Εἰκόνων τῶν ἁγίων νῦν, ἐκτυπωμάτων καὶ λάμψεσι, καὶ ὁμόνοια γίνεται, τῶν Πιστῶν θεοβράβευτος.

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ: ΠΟΣΑ ΚΑΛΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ Σ' ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΑ ΚΑΝΑΜΕ!

Μητροπολίτης Φλωρίνης κ. Αυγουστίνος Καντιώτης: Δὲν θὰ τιμωρηθῇ μόνο αὐτὸς ποὺ κάνει τὸ κακό · θὰ τιμωρηθῇ κι αὐτὸς ποὺ δὲν κάνει τὸ καλό. Πολλοὶ ἄνθρωποι λένε· Ἐγὼ δὲ σκότωσα, δὲν πόρνευσα, δὲν μοίχευσα, δὲν προσέβαλα τὴν τιμὴ τοῦ ἄλλου, δὲν πῆγα στὸ δικαστήριο ν᾽ ἁπλώσω τὸ χέρι μου στὸ Eὐαγγέλιο, δὲν συκοφάντησα, δὲν ἔκλεψα… Ἐν τούτοις, καὶ ἂν δὲν κάναμε αὐτὰ τὰ ἁμαρτήματα, δὲν μποροῦμε νὰ πάρουμε πιστοποιητικὸ ἁγιότητος οὔτε νὰ βγάλουμε εἰσιτήριο γιὰ τὸν παράδεισο. Θὰ τιμωρηθῇ ὡς κακοποιὸς ὄχι μόνο ὁ κλέφτης, ὁ ἀπατεώνας, ὁ μοιχός, ὁ πόρνος, ὁ βλάστημος, ἀλλὰ καὶ πᾶς μὴ ἀγαθοποιός, καθένας ποὺ μποροῦσε νὰ κάνῃ τὸ καλὸ καὶ δὲν τὸ ἔκανε. Θεέ μου, συχώρεσέ μας· πόσα καλὰ μπορούσαμε νὰ κάνουμε σ᾿ αὐτὸ τὸν κόσμο καὶ δὲν τὰ κάναμε! Πόσα τάλαντα ἔχουμε κρυμμένα καὶ δὲν τὰ ἀξιοποιήσαμε! 

Π. ΕΠΙΦΑΝΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ: ΕΧΩ ΣΥΝΗΘΙΣΕΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΤΟ ΣΤΑΥΡΟ ΜΟΥ ΒΓΑΙΝΟΝΤΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ!

Π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος: Από νηπιακής ηλικίας έχω συνηθίσει να κάνω το σταυρό μου βγαίνοντας από το σπίτι. Μετά το σεισμό του 1981 κάνω τον σταυρό μου και μπαίνοντας στο σπίτι.

Π. ΕΠΙΦΑΝΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ: ΤΙΣ ΘΛΙΨΕΙΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΙΣ ΔΕΧΟΜΑΣΤΕ ΟΠΩΣ ΔΕΧΟΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΤΑΛΑΙΠΩΡΙΑ ΜΙΑΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗΣ ΕΠΕΜΒΑΣΕΩΣ!

Π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος: Τίς θλίψεις πρέπει νά τίς δεχόμαστε ὅπως δεχόμαστε τήν ταλαιπωρία μίας χειρουργικῆς ἐπεμβάσεως, προκειμένου νά ἐξασφαλίσουμε τήν ὑγεία μας. Ὁ πόνος ταπεινώνει τόν ἄνθρωπο˙ καί ὅσο αὐτός ταπεινώνεται, τόσο πλησιάζει τόν Θεό.
Στίς μεγάλες θλίψεις μόνο ὁ Θεός μπορεῖ νά παρηγορήση. Γι’ αὐτό, τό καλύτερο εἶναι ἡ προσευχή καί ὄχι τόσο οἱ λόγοι παρηγορίας.

ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ, ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΑΠΟ ΤΑ ΒΑΘΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΟΥ!

Παναγία μου! Σε ευχαριστώ από τα βάθη της ψυχής μου για όσες φορές σου ζήτησα βοήθεια και προσέτρεξες στο πλευρό μου!

ΜΕΓΑΛΟΧΑΡΗ ΣΚΕΠΑΣΕ ΜΑΣ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΚΕΠΗ ΣΟΥ!

Μεγαλόχαρη σκέπασέ μας κάτω από την σκέπη σου! Βοήθησέ μας! Σώσε μας!

ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕΣ ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ!

Υπεραγία Θεοτόκε Σώσον ημάς!

Π. ΑΝΑΝΙΑΣ ΚΟΥΣΤΕΝΗΣ: Ο ΑΦΕΝΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ!

π. Ανανίας Κουστένης: Ο Αφέντης Χριστός είναι Παντοκράτορας και με ανεπανάληπτη «μαγκιά» θα παίρνει αιώνια τα πρωτεία του «κοσμοκράτορα» διαβόλου και των πάσης φύσεως συνεργατών του.

ΟΣΙΟΣ ΜΑΚΑΡΙΟΣ ΤΗΣ ΟΠΤΙΝΑ: ΟΙ ΘΛΙΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΒΑΣΑΝΑ ΕΔΡΑΙΩΝΟΥΝ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΜΕΣΑ ΜΑΣ!

Όσιος Μακάριος της Όπτινα: Οι θλίψεις και τα βάσανα εδραιώνουν την πίστη μέσα μας, και μας διδάσκουν να περιφρονούμε τον κόσμο και τη δόξα του. Πίστευε πάντοτε ότι κανένα κακό, καμιά λύπη δεν μπορεί να μας βρεί-ούτε μια τρίχα δεν μπορεί να πέσει από το κεφάλι μας-χωρίς να το παραχωρήσει ο Θεός.

Τίποτα δεν γίνεται, λέει ο αββάς Δωρόθεος, χωρίς την πρόνοια του Θεού. Καί όπου υπάρχει η πρόνοια του Θεού, οπωσδήποτε αυτό που συμβαίνει, όσο πικρό κι αν είναί, θα φέρει ωφέλεια στην ψυχή. 

ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ Ο ΑΣΚΗΤΗΣ: ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΝΤΙΕΣ Η ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ Η ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ!

Άγιος Μάρκος ο Ασκητής: Όπως είναι αδύνατη η συνύπαρξη φωτιάς και νερού, έτσι είναι ενάντιες η δικαιολογία και η ταπείνωση. 

ΟΣΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΣΛΙΔΗΣ: ΟΠΟΥ ΕΥΛΟΓΙΑ ΕΚΕΙ ΘΕΟΣ ΚΑΙ ΟΠΟΥ ΘΕΟΣ ΟΥΔΕΜΙΑ ΑΝΑΓΚΗ!

Όπου ευλογία εκεί Θεός και όπου Θεός ουδεμία ανάγκη

 

Μια χειμωνιάτικη μέρα η Κ.Τ. βρισκόταν στο μοναστήρι. Καθόταν στο κελί του Γέροντα και κοίταζε ένα όμορφο καδράκι που είχε πάνω από τη πόρτα.
Το διάβαζε και το ξαναδιάβαζε γιατί της άρεσε πολύ. Ήθελε να το αντιγράψει και μετά να το κεντήσει για να το κάνει ένα ωραίο καδράκι, αλλά δεν είχε ούτε χαρτί ούτε μολύβι. Δεν πέρασε ούτε μισή ώρα κι ο Γέροντας την πλησίασε κρατώντας χαρτί και μολύβι και λέγοντας της:
«Κωνσταντίνα παιδί μου γράψε το».
 
Το καδράκι αυτό έγραφε:
«Θεία του οίκου τούτου ευλογία. Όπου πίστις εκεί και αγάπη. Όπου αγάπη εκεί και ειρήνη. Όπου ειρήνη εκεί και ευλογία. Όπου ευλογία εκεί Θεός και όπου Θεός ουδεμία ανάγκη».
 
Άρχισε τότε με τρεμάμενο χέρι να το αντιγράφει, ενώ μέσα της αναρωτιόταν πως είχε διαβάσει τη σκέψη της. Έπειτα, επέστρεψε στο σπίτι, το κέντησε σε μαύρο βελούδο με βυζαντινή βελόνια και αργότερα, όταν έγινε κάτοικος Αθηνών, το έκανε έναν τεράστιο πίνακα ζωγραφικής και το τοποθέτησε στην είσοδο του σπιτιού της, ώστε όποιος μπαίνει να το βλέπει και να παίρνει δύναμη.
 
Όσιος Γεώργιος της Δράμας (Ο Άγιος των πτωχών και των πονεμένων)
 
proskynitis