ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ!

ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ: ΜΑΚΑΡΙΟΙ ΟΙ ΕΙΡΗΝΟΠΟΙΟΙ!

«Μακάριοι εἶναι οἵ εἰρηνοποιοί γιατί αὐτοί θά ὀνομασθοῦν παιδιά τοῦ Θεοῦ»
Ματθαίος 5,9

ΘΑΝΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑΦΗ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ;

Τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν, μὲ τὴν ὕ­πουλη ἀποκοιμιστικὴ τακτικὴ τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας, μὲ τὴν ὁποία ἐξουδετέρωσε τὴν ὅποια ἀντίδραση τῆς Ἐκκλησιαστι­κῆς Διοικήσεως, φαίνεται νὰ παραδίδεται στὰ νύχια τῆς Πανθρησκείας καὶ νὰ ὁδηγεῖται σὲ θάνατο.

Καὶ ὅλος αὐτὸς ὁ ὑποτιθέμενος διάλογος ἀπὸ μηδενικὴ βάση μεταξὺ Ἐκκλησίας καὶ Πολιτείας τί ἦταν; Τίποτε! Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς κ. Νικόλαος, ποὺ ἦταν μέλος τῆς Ἐπιτροπῆς Διαλόγου, τὸ εἶπε καθαρά: «Ὑπῆρχε ἡ αἴσθηση ὅτι ἐνῶ μιλούσαμε γιὰ μηδενικὴ βάση, στὴν οὐσία ὑπῆρχε τετελεσμένο». Κάτι ποὺ ἐπιβεβαίωσε ὠμὰ καὶ ὁ Πρόεδρος τοῦ Ἰνστιτούτου Ἐκπαιδευτικῆς Πολιτικῆς (ΙΕΠ) κ. Γεράσιμος Κουζέλης: «Τὰ προγράμματα σπουδῶν ἔμειναν αὐτὰ ποὺ ἦταν... Βέβαια, τὸ ἀποτέλεσμα δίνει τὴ δυνατότητα στὴν Ἐκκλησία νὰ πεῖ ὅτι ἔδωσε μία μάχη καὶ ἄλλαξε τὰ προγράμματα. Δίνει τὴ δυνατότητα σὲ ἄλλους νὰ ποῦν ὅτι ἡ Πολιτεία ὑποχώρησε ἀπέναντι σὲ μία πίεση ποὺ δέχθηκε. Ὁποιοσδήποτε ὅμως συγκρίνει τὰ δύο προγράμματα, θὰ καταλάβει ὅτι δὲν ἄλλαξε κάτι».

Θέλετε καὶ ἄλλη ἀπόδειξη; Ὁρίστε οἱ δηλώσεις τοῦ πρώην Ὑπουργοῦ Παιδείας κ. Φίλη: «Οἱ προσπάθειες τῆς ἡγεσίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδας νὰ δημιουργήσει παραπλανητικὲς ἐντυπώσεις γιὰ ἐσωτερι­κὴ κατανάλωση, ἔχουν ἐξ ἀντικειμένου διαψευστεῖ... Ἐπικαλοῦνται σήμερα αὐτὰ τὰ στοιχεῖα γιὰ νὰ ἀποκρύψουν τὴ στρατηγι­κὴ ὑποχώρηση στὴν ὁποία ἐξαναγκάζον­ται λόγῳ τῆς ἀποδοχῆς τοῦ νέου μαθήμα­τος ἀπὸ τοὺς μαθητὲς ἀλλὰ καὶ τὴ συντριπτικὴ πλειοψηφία τῶν θεολόγων. Ἡ ἀλήθεια ποὺ θέλουν νὰ συσκοτίσουν εἶναι ὅτι τελικὰ ἀποδέχονται τὸ περιεχόμενο τοῦ νέου μαθήματος ποὺ μέχρι χθὲς πολεμοῦ­σαν λυσσαλέα μαζὶ μὲ τὴν Π.Ε.Θ. καὶ τοὺς ἄλλους ἀντιδραστικοὺς καὶ σκοταδιστικοὺς κύκλους, ἐξαπολύοντας ἀναθέματα ἐναν­τίον τοῦ “προβληματικοῦ”, ὅπως μὲ χαρακτήριζαν, Ὑπουργοῦ Παιδείας. Ἡ οὐσία δὲν ἀλλάζει. Τὸ νέο μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν ἦρθε γιὰ νὰ μείνει».

Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀλήθεια. Πικρὴ μέν, ἀναμφισβήτητη ὅμως. Ὁ ἀπαράδεκτος σχεδια­σμὸς τοῦ Νέου Προγράμματος Σπουδῶν ἐπεβλήθη μὲ τὴν ἔνοχη ἀνοχὴ πολλῶν. Τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν ἀποδομεῖται ὁλοσχερῶς. Παραμένει μὲν ὡς μάθημα... Ὅμως...

Ὅμως αὐτὸ ποὺ πλέον θὰ διδάσκεται στὰ Σχολειά μας δὲν εἶναι μάθημα Θρησκευτικῶν Ὀρθόδοξο, ἀλλά, ὅπως ἀκριβέστατα τὸ περιέγραψε στὴν παρέμβασή του ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μεσογαί­ας, «κατήντησε νὰ εἶναι οὐδετερόθρησκο... Ἕνα μάθημα μὲ θρησκευτικὲς θερμίδες ποὺ ἀρρωσταίνουν καὶ παχαίνουν καὶ ὄχι μὲ βιταμίνες ποὺ προσφέρουν ζωὴ καὶ ὑγεία. Μπορεῖ νὰ ἱκανοποιεῖ τὴ λαιμαργία, ἀλλὰ δὲν μεταβολίζεται... Εἶναι καρπὸς δειλίας, ἐξισορροπιστικῆς ἀντίληψης, ἴσως καὶ μειονεκτικῆς καὶ ἡττοπαθοῦς προσέγγισης ὡς πρὸς τὸν σχεδιασμό του. Σχεδιάσθηκε ὄχι γιὰ νὰ ἐμπνεύσει στὴν πίστη καὶ νὰ ἀναδείξει τὴ δύναμη τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ γιὰ νὰ εἶναι συμβατὸ μὲ τὸν σύγχρονο ὀρθολογισμὸ καὶ ἀνεκτὸ ἀπὸ τὶς σύγχρονες ἀθεϊστικὲς καὶ συγκρητιστικὲς ἀντιλήψεις».

Παρόμοια ἐπεσήμανε καὶ ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱερόθεος: «Τὸ πρόγραμμα αὐτὸ ἀπὸ τὴ βάση του εἶναι προβληματικό, θὰ μποροῦσα δὲ νὰ πῶ ἐκθεμελιωτικό, διότι ἀποδομεῖ τὰ πάντα».

Ἐμεῖς θὰ συμπληρώναμε ὅτι πλέον τὸ μάθημα δὲν εἶναι κὰν οὐδετερόθρησκο, εἶ­ναι μάθημα κατηχητικό. Ὄχι ὅμως κατηχητικὸ τῆς Ὀρθόδοξης Πίστεως, ἀλλὰ τοῦ δαιμονικοῦ βδελύγματος τῆς Πανθρησκείας.

Ὁ δημοσιογραφικὸς θόρυβος ἑστιάσθηκε κυρίως γύρω ἀπὸ τὸ ὅτι μὲ τὴν παρέμβαση τῆς Ἐπιτροπῆς τῆς Ἐκκλησίας ἀφαιρέθηκαν δυό-τρία τραγουδάκια. Τὸ πρόβλημα ὅμως τοῦ νέου Προγράμματος δὲν βρίσκεται στὰ ὅποια τραγουδάκια περιέχει. Βρίσκεται στὴν ἐξομοίωση τῆς ἀλήθειας μὲ τὴν πλάνη, τοῦ Χριστοῦ μὲ τοὺς ποικίλους ἱδρυτὲς θρησκειῶν, τῆς Χριστιανικῆς Πίστεως μὲ ὅλες τὶς θρησκευτικὲς δοξασίες τοῦ κόσμου.

Μιὰ ὁμάδα «θεολόγων» ποὺ δὲν εἶχε τὴν τόλμη ἢ ἀπέτυχε νὰ διεκδικήσει τὴν ἡγεσία τῆς ΠΕΘ (Πανελλήνιας Ἕνωσης Θεολόγων), δημιούργησε ἕνα ρῆγμα μέσα στὸ θεολογικὸ σῶμα μὲ τὸ ὄνομα «Θεολογι­κὸς Σύνδεσμος ΚΑΙΡΟΣ», εἰσέδυσε μὲ τὴ συνδρομὴ πολιτικῶν προσώπων στοὺς χώρους τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας καὶ τοῦ Ἰνστιτούτου Ἐκπαιδευτικῆς Πολιτικῆς (ΙΕΠ), ἐκμεταλλεύθηκε χρηματοδοτικὰ Προ­γράμ­ματα τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως καὶ δη­μιούργησε αὐτὸ ποὺ ὀνομάσθηκε «Νέο Πρό­­γραμμα Σπουδῶν τοῦ Μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν», ἕνα δηλαδὴ θρησκευτικὸ μόρφωμα ποὺ εὐνοεῖ τὶς ἐπιταγὲς τῆς Νέας Ἐποχῆς.

«Θεωρῶ ἀνεπίτρεπτο», ἔγραψε ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου, «τὸ ὅτι ὁ διάλογος ἔγινε μεταξὺ τοῦ Ἰνστιτούτου Ἐκπαιδευτικῆς Πολιτικῆς καὶ τῶν ἐκπροσώπων τῆς Ἐκκλησίας καὶ ὄχι καὶ μὲ τὴν Πανελλήνια Ἕνωση τῶν Θεολόγων. Παραγνωρίσθηκαν τελείως οἱ θεολόγοι ποὺ ἐργάζονται τὸ μάθημα στὴν τάξη, καὶ δὲν τοὺς δόθηκε ἡ δυνατότητα νὰ ἐκφράσουν τὶς ἀπόψεις τους, ὅπως δόθηκε ἡ δυνατότητα νά ἐκφράσουν τὶς ἀπόψεις τους ὁ Θεολογικὸς Σύνδεσμος ΚΑΙΡΟΣ».

Καὶ τώρα ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μεσογαίας διαπιστώνει μὲ ὀδύνη: «Τὸ κύριο πρόβλημα δὲν εἶναι ὅτι μὲ ἕνα ἀκατάλληλο ἢ ἐλλιπὲς μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν χάνουμε (ἡ Ἐκκλησιαστικὴ Διοίκηση) τοὺς μαθητές, ἀλλὰ ὅτι ἤδη χάσαμε τοὺς θεολόγους»...

Ἔτσι τελείωσε αὐτὴ ἡ θλιβερὴ ἱστορία... «Χάσαμε τοὺς θεολόγους». Οἱ θεολόγοι ἔ­­χουν χαθεῖ ἐδῶ καὶ δεκαετίες, ἀπὸ τότε ποὺ οἱ Θεολογικὲς Σχολὲς μὲ τὴν ἀλλαγὴ τοῦ συστήματος εἰσαγωγῆς πλημμύρισαν μὲ ἑκατοντάδες ἄσχετους, ἀδιάφορους καὶ ἄθεους φοιτητές ποὺ ἔβλεπαν τὶς σπουδές τους στὴ Θεολογία ὡς βιοποριστικὸ ἐπάγγελμα, τίποτε ἄλλο!

Σήμερα ἁπλῶς διαπιστώνουμε τὴν ἀπώλεια. Ἀπώλεια τῶν Θεολόγων καὶ τραγικὴ ὑποβάθμιση τοῦ μαθήματος. Δὲν θέλουμε ὅμως νὰ παραδεχθοῦμε ὅτι αὐτὸ ὄντως θὰ συμβεῖ. Ἐπιθυμοῦμε τὴ διατήρηση τοῦ ὀρθόδοξου προσανατολισμοῦ τοῦ μαθήματος.

Καὶ αὐτὸ εὐχόμαστε· αὐτὴ ἡ δραματικὴ διαπίστωση καὶ ἡ καταστροφικὴ πορεία τοῦ μαθήματος νὰ ὁδηγήσει σὲ ἀφύπνιση... Διότι ἂς μὴν ξεχνᾶμε ὅτι ἡ πρὸ ἔτους ἀντίδραση τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου συγκλόνισε συθέμελα τὴν κίνηση ἀποδομήσεως τοῦ μαθήματος, κάτι ποὺ δυστυχῶς ἐξανεμίσθηκε στὴ συνέχεια.

Ορθόδοξο Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

Πανθρησκεία:

Το κύριο μήνυμα του νέου μαθήματος των θρησκευτικών

της Ράνιας Γάτου

Έντονες διαστάσεις αρχίζει να παίρνει η προσπάθεια της πολιτείας να χειραγωγήσει την εκκλησία στο μάθημα των θρησκευτικών. Στις 27 Ιουνίου ημέρα Τρίτη 2017, συνέρχεται η ιεραρχία της εκκλησίας της Ελλάδος με θέμα το μάθημα των θρησκευτικών.

 Ήδη με επιστημονικά έγκυρο τρόπο έχει αποκαλυφθεί ο σχετικιστικός χαρακτήρας του μαθήματος που οδηγεί στην αποδόμηση όχι μόνον της ορθοδοξίας, αλλά και κάθε μορφής θρησκείας αντικαθιστώντας τη προτεραιότητα του πνευματικού με υλιστικούς συναισθηματισμούς που κάνουν τα παιδιά ικανά να λειτουργούν μόνο σαν καταναλωτές στις αγορές.

Όλα αυτά εξανάγκασαν τους γονείς να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους και να εκδώσουν μια έκκληση προς την εκκλησιαστική ιεραρχία της Ελλάδος.

Κατόπιν αυτού έντονος παραμένει ο προβληματισμός για το αν τελικά και ποιος θα υποκύψει πρώτος σε αυτά τα πισώπλατα χτυπήματα εις βάρος της ανυπεράσπιστης νεολαίας. Ήδη μετά τη δημοσιοποίηση στο διαδίκτυο των φακέλων και την έκδοση στις 19 Ιουνίου 2017 των δύο υπουργικών αποφάσεων για το πρόγραμμα σπουδών για όλες τις τάξεις του σχολείου οι υποψίες έχουν γίνει πλέον ορατή γραπτή πραγματικότητα. Οι γονείς συνασπίζονται πανελληνίως δημιουργώντας ένα τείχος προστασίας γύρω από τους μικρούς μαθητές απαγορεύοντας να χρησιμοποιηθεί από ενδοτικά στοιχεία το σχολείο σε όργανo μακιαβελικής μηδενιστικής προπαγάνδας. Η πανελλήνια έκκληση προς τον Αρχιεπίσκοπο και την Ιερά σύνοδο φανερώνει τη βαρύτητα των μηνυμάτων και την κρισιμότητα των στιγμών.

Ο αγώνας προβλέπεται μακρύς και δεν πρόκειται να κλείσει με εκβιαστικές εκδόσεις υπουργικών αποφάσεων οι οποίες δήθεν εκπροσωπούν και τη συναίνεση της εκκλησίας. Η πανελλήνια διακήρυξη είναι ένα κείμενο ευρείας πνοής που αξίζει να διαβαστεί από όλους τους Έλληνες και έχει ως εξής:

___________________________________

Πανελλήνια Έκκληση Γονέων για το Μάθημα των Θρησκευτικών

Μακαριώτατε, Σεβασμιώτατοι,

«Η χώρα βασανίζεται από μια ατέρμονη κρίση από την οποία έξοδος δεν φαίνεται. Η ψυχολογική και σωματική κούραση τσακίζει την καθημερινότητα μας. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, τα παιδιά μας, θύματα και αυτά της ψυχολογικής κατάρρευσης, που προέρχεται από την αποδόμηση του κοινωνικού ιστού και την αναζήτηση της μετανάστευσης, σαν λύση απελπισίας, αντί να βλέπουν στο σχολείο μια πυξίδα για το μέλλον τους και χώρο για αναζήτηση του πραγματικού νοήματος της ζωής, μπερδεύονται σε ένα χάος ανθρώπινων θεωριών που το κεντρικό τους νόημα είναι ότι αλήθεια δεν υπάρχει. Θέλουν να μάθουν στο παιδί ότι όλα είναι σχετικά και ανθρώπινες κατασκευές. Άρα το μόνο νόημα της ζωής είναι το τίποτα. Τι νόημα λοιπόν έχει μέσα σε αυτό το νοητικό κλίμα η παρακολούθηση έστω και μιας ώρας ζωής υποχρεωτικής εκπαίδευσης;

Η επίθεση στο μάθημα των θρησκευτικών, όπως αποδεικνύεται με τη δημοσίευση στο διαδίκτυο του πλήρους περιεχομένου του φακέλου σπουδών (για όλες τις τάξεις πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης), ύπουλα προσπαθεί να παρασύρει αθώες ανήλικες ψυχές μέσω της παιδοκολακείας σε συμμετοχή σε θεατρικά δρώμενα μέσα στην τάξη, όπου ο κάθε μαθητής θα φτιάχνει τη δική του αλήθεια βάσει της φαντασίας του. Αυτές οι μεθοδεύσεις το μόνο που θα καταφέρουν, είναι να οδηγήσουν στη δημιουργία εγωπαθών και ανερμάτιστων προσωπικοτήτων, για τις οποίες το κέντρο θα είναι το εγώ τους και όχι η κοινωνική αλληλεγγύη. Ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός ως τελεσιουργός του μυστηρίου της σωτηρίας μας δια του Σταυρού και της Αναστάσεως απουσιάζει και επανεμφανίζεται σαν ένας συνήθης ηθικοδιδάσκαλος που συμπαρατίθεται με κοσμικές και θρησκευτικές θυμοσοφίες του Μωάμεθ, του Βούδα, του Κομφουκίου και άλλων ηθικολόγων. Αυτό οδηγεί τελικά στη δημιουργία απνευμάτιστων ανθρωποτύπων που άλλοτε ιδεολογικοποιούν ή ηθικοποιούν συγχυτικά τα πάντα ανάλογα με τις συναισθηματικές ροπές και τις εξαρτήσεις τους. Είναι δηλαδή τα τελικά άριστα υποψήφια θύματα των διαφημίσεων και των κάθε λογής εξουσιαστών.

Εάν το παιδί μπολιαστεί με ένα τέτοιου είδους μηδενιστικό φρόνημα, γιατί να αγωνιστεί να χτίσει κάτι για την πατρίδα του ή και για την Ευρώπη ολόκληρη, αν όλα αυτά που ζούμε δεν είναι παρά παιχνίδια της φαντασίας μας; Η εικονική πραγματικότητα μπορεί να είναι καλή για παιχνίδια διασκέδασης στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, αλλά εάν μεταφερθεί στον πραγματικό χώρο όλα μετατρέπονται σε χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου και μάλιστα εν ζωή. Εάν το σχολείο είναι όργανο αντικατήχησης στην αποδόμηση και στο τίποτα, τότε ο λόγος υπάρξεώς του παύει να υπάρχει.

Είναι απύθμενα ανόητο γονείς να θυσιάζουν όλο τους το είναι, για να μάθουν τα παιδιά τους λίγα γράμματα, σαν στήριγμα στη ζωής τους, όταν κάθε μορφής αξία πριονίζεται τόσο ριζικά μέσα στην απροστάτευτη παιδική ψυχή.

Με την παρούσα επιστολή μεταφέρουμε την έντονη διαμαρτυρία της γρηγορούσας συνείδησης του πληρώματος της Εκκλησίας στην Ιεραρχία και ζητούμε, έστω και εκ των υστέρων, να μη συναινέσει σε αυτό το ανοσιούργημα που προσπαθεί να επιβληθεί στα παιδιά μας με υπουργικές αποφάσεις και φακέλους μαθημάτων.

Το ελληνικό σύνταγμα θέτει όρια στην παρεμβατικότητα του κράτους και μάλιστα όταν θίγονται ανθρώπινα δικαιώματα. Ο σχετικισμός μπορεί να είναι μια θεωρία των αποδομιστών, μια ιδιαίτερη ερμηνεία του μεταμοντερνισμού, αλλά ούτε πλουραλιστικό, ούτε κριτικό, ούτε αντικειμενικό είναι να παρουσιάζεται ως η μόνη αλήθεια. Η επιβολή με υπουργικές αποφάσεις φιλοσοφικών δοξασιών, ως της μόνης νομικά επιτρεπτής στο δημόσιο εκπαιδευτικό χώρο αλήθειας, συνιστά φασισμό της χειρότερης μορφής. Οι ιεράρχες της Εκκλησίας μας καλούνται να μην υποκύψουν σε γελοίες ποσοστώσεις περί την ορθόδοξη πίστη, π.χ. 60% ορθοδοξία, 30% Ισλάμ, 10% βουδισμός και άλλα τινά φαιδρά. Ούτε να υποκύψουν στην αποδοχή του σχετικισμού ως της επίσημης φιλοσοφίας του νέου προγράμματος σπουδών για τα θρησκευτικά. Γιατί, αν και η ορθόδοξη πίστη είναι κάτι σχετικό μέσα σε ένα φαντασιακό συνονθύλευμα απόψεων, τι νόημα έχει να πάρουμε στα σοβαρά την έννοια της Εκκλησίας και τι νόημα έχει να συζητάμε περί σχέσεων Εκκλησίας και Πολιτείας, όταν αυτά είναι απλά ένα φαντασιώδες τίποτα. Το περίεργο είναι ότι όλοι αυτοί οι οπαδοί του πνευματικού σχετικισμού, όταν αναφέρονται στο χρήμα και στον υλισμό γίνονται απολυτοκράτες. Όταν μιλούν για οικονομικά, είτε αυτά λέγονται υποχρεώσεις έναντι των δανειστών ή υποχρεώσεις οικονομικές έναντι του Ελληνικού Δημοσίου, εκεί δεν ισχύει ο σχετικισμός; Γιατί για το χρήμα ισχύει η απόλυτη και ανελέητη σπάθη του νόμου; Είναι τυχαία αυτή η αντεστραμμένη αντικατήχηση;

Ό,τι και να συμβεί οι γονείς και τα παιδιά μαζί με τους δασκάλους στα σχολεία, που δεν κάνουν εκπτώσεις συνειδήσεως, δηλώνουν ότι θα αρνηθούν οποιαδήποτε ενεργητική ή παθητική συμμετοχή μέσα στις τάξεις σε αυτό το εκκολαπτόμενο έκτρωμα. Η ομόφωνη -ει δυνατόν- αρνητική ψήφος όλων των Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών θα αποδείξει ότι οι Έλληνες Ιεράρχες ξέρουν να ιεραρχούν το πνευματικό συμφέρον ενάμιση εκατομμυρίων ανηλίκων παιδιών που φοιτούν στα σχολεία πάνω από οποιεσδήποτε άλλες σκοπιμότητες με τις οποίες ο καίσαρας θέλει να διαιρέσει την Εκκλησία».

Μετά από αυτό κείμενο όλα δείχνουν ότι η δημοκρατία σε επίπεδο λαού και γονέων λειτουργεί και η μαχητικότητα είναι εντονότατη. Δηλώνεται απερίφραστα ότι δεν πρόκειται να γίνει ανεκτός κανένας εκ των άνω πολιτικάντικος καιροσκοπισμός, ούτε ανταλλαγές πνευματικών με υλικά κάτω από το τραπέζι εις βάρος της μαθητιώσας νεότητας..

Από e-thessalia.gr 

ΗΡΑΚΛΗΣ ΡΕΡΑΚΗΣ: «ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΠΟΥ ΑΠΟΚΡΥΠΤΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ»

«Αλήθειες που αποκρύπτονται για το μάθημα των Θρησκευτικών»

Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής Παιδαγωγικής – Χριστιανικής Παιδαγωγικής της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ

Για να γίνει αποδεκτό το μοντέλο της νέας πολυθρησκειακής αγωγής έχουν λεχθεί και γραφτεί πολλά αναληθή, αλλά υπάρχουν πολλά, επίσης, που συστηματικά αποκρύπτονται και που είναι όμως εκείνα, τα οποία ίσως διαλεύκαναν το τοπίο και αποκάλυπταν τους πραγματικούς λόγους δημιουργίας των νέων πολυθρησκειακών Προγραμμάτων στη χώρα μας.

Ένας από αυτούς είναι η οντολογική σχέση της πολυθρησκειακής αγωγής με το φαινόμενο της μετανεωτερικότητας: Σε ένα σημείο των νέων Προγραμμάτων διαβάζουμε ότι «το ΜτΘ καλείται να προχωρήσει πέρα και από τη νεωτερικότητα». Τι υπάρχει πέρα και από τη νεωτερικότητα (μοντερνισμός); Υπάρχει η κοσμοθεωρία της μετανεωτερικότητας (μεταμοντερνισμός) στο χώρο της Φιλοσοφίας και φυσικά της κοινωνίας και της πολιτικής. Τι περιεχόμενο έχει η μετανεωτερικότητα, έτσι ώστε να αποτελεί το όραμα του συντάκτη ή των συντακτών των νέων Προγραμμάτων της πολυθρησκευτικότητας στη χώρα μας; Ποια κοινά στοιχεία υπάρχουν μεταξύ τους;

Η μετανεωτερικότητα διακηρύττει έμπρακτα ότι δεν υπάρχει ανάγκη για μια κοινή αντικειμενική λογική και αλήθεια. Γι’ αυτήν, όλες οι αλήθειες και οι όλες οι διαχρονικά κοινά αποδεκτές σταθερές του πολιτισμού είναι σχετικές. Με αυτόν τον τρόπο, η μετανεωτερικότητα έρχεται να υποδαυλίσει τον σύγχρονο μηδενισμό, τη θέση δηλαδή ότι ο σύγχρονος άνθρωπος δεν έχει ανάγκη από αυτό που λέμε «νόημα ζωής», δεν χρειάζεται να έχει αξιακό άξονα και κεντρικά πρότυπα, που χρειάζονται στήριξη ή ανάδειξη ή προβολή για να διατηρηθεί ο πολιτισμός και η κοινωνία σε κάποιο ηθικοπνευματικό επίπεδο. Όλα βασίζονται, πορεύονται και καταλήγουν στο κενό και στο μηδέν. Σε αυτό το πλαίσιο, δεν είναι παραδεκτές ούτε οι πολιτισμικές ούτε οι θρησκευτικές ταυτότητες, αφού επιλέγεται η αρχή των πολλαπλών ταυτοτήτων σε όλα τα κυρίαρχα θέματα, που αφορούν κυρίως στην οντολογική πλευρά της ανθρώπινης ύπαρξης. Στη μετανεωτερική σκέψη, υπάρχουν μόνον ατομικές επιλογές ή επινοήσεις ταυτότητας, υπάρχουν μόνο προσωπεία, αλλά όχι πρόσωπα. Η πίστη στον Θεό και η εμπιστοσύνη προς τον άνθρωπο, ως στηρίγματα και σημεία αναφοράς, απορρίπτονται ή αποδομούνται. Φορείς, που πρόσφεραν στο παρελθόν καταφύγιο κοινωνικής συνοχής και ενότητας, όπως οι ποικίλες συλλογικότητες, αποδοκιμάζονται και μηδενίζονται, μπροστά στην υπεροψία και την αυτολατρεία του ατομικού «εγώ», που όμως, και αυτό, με αυτόν τον τρόπο, αυτοκαταστρέφεται μέσα στα υπαρξιακά κενά, που το ίδιο δημιουργεί, αρνούμενο τη σχέση και τη συνύπαρξη με ένα «εσύ» και με ένα «εμείς», έξω από τον εαυτό του.

Μέσα σε αυτήν τη γενικευμένη πνευματική κρίση και αποδόμηση, που έφερε η μετανεωτερικότητα στον κόσμο και στην Ελλάδα, από τη δεκαετία του 1960,  η μόνη ελπίδα και δυνατότητα να κρατηθεί και να στηριχθεί ο πολιτισμός και η κοινωνία σε μια υγιή πνευματικά κατάσταση, προκειμένου να έχει στη συνέχεια και στο μέλλον προσδοκίες ανακαίνισης ήταν το πνευματικό ανάχωμα και θεραπευτήριο της ορθόδοξης Εκκλησίας, ως το πνευματικό σώμα με αρχηγό τον Χριστό. Ειδικότερα στην περιοχή της νεότητας, αυτό το συγκεκριμένο έργο της Εκκλησίας το διακονούσε, η ορθόδοξη χριστιανική αγωγή στο επίπεδο του ελληνικού σχολείου.

Ωστόσο, αυτήν  την ελπίδα έσβησε η εισαγωγή ή μάλλον επιβολή της πολυθρησκειακής διδασκαλίας στην Ελλάδα. Η πολυθρησκειακή αγωγή ταυτίζει, πλέον, μέσα από  την κατάλληλη θρησκευτική παραπλάνηση, στην οποία ασκεί τους νέους μας, τις αρχές της με τις αρχές της μετανεωτερικότητας, προβάλλοντας, ως θετικό πρόσημο, το ψεύτικο όραμα του προοδευτισμού και του εκσυγχρονισμού, το οποίο έντεχνα προέβαλε και προβάλλει και η κοσμοθεωρία της μετανεωτερικότητας. Βασική προϋπόθεση για να κυριαρχήσει αυτή η μολυσματική ασθένεια, που εκπορεύεται από αυτήν την  κοσμοθεωρία και αποτελεί  ένα βασικότατο πρότυπο για να διαδοθεί η πολυθρησκειακή αγωγή, είναι ένας ελλειπτικός επιστημονικά προσδιορισμός  των αναγκών, των «ενδιαφερόντων και των ερωτημάτων των σημερινών μαθητών».

 Έτσι, στο περιεχόμενο της νέας πολυθρησκειακής αγωγής, στήνονται φανταστικές ανάγκες, ερωτήματα και ενδιαφέροντα που δήθεν απασχολούν τους νέους καθώς και οι τρόποι και τα μέσα που θα ανταποκριθούν στην ικανοποίησή τους.  Μεταξύ άλλων υποστηρίζεται εντελώς αυθαίρετα ότι τα θεολογικά ζητήματα των μαθητών στην Ελλάδα θα τα λύσει μια εκσυγχρονισμένη και διευρυμένη μορφή του μαθήματος των θρησκευτικών, το οποίο δεν μπορεί να περιορίζει τη γνώση των μαθητών «αποκλειστικά στη δική τους θρησκευτική παράδοση», διότι αυτό το μοντέλο «έχει πλέον φτάσει  στα όριά του». Ποια επιστημονική έρευνα, επίσης, κατέγραψε ότι υπάρχει το αίτημα των ορθόδοξων νέων μας να επιλυθούν και να απαντηθούν τα θεολογικά τους ζητήματα,  όχι από τη δική τους ορθόδοξη πίστη και παράδοση, αλλά  από μια διευρυμένη με «τις θρησκείες και τις θρησκευτικές και μη θρησκευτικές κοσμοθεωρήσεις, που νοηματοδοτούν  τον ανθρώπινο βίο»; Ποια τεκμηριωμένη έρευνα κατέγραψε ότι οι γνώσεις και τα πρότυπα που παρέχει η Ορθοδοξία έχουν φτάσει στα όρια όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στα νέα Προγράμματα;

 Οι θέσεις αυτές που διατυπώνονται στα νέα Προγράμματα είναι μη επιστημονικές, ατεκμηρίωτες, δημαγωγικές και απευθύνονται στο θυμικό ορισμένων αδαών. Όπως κατανοεί ο αναγνώστης, όλα όσα καταγράφηκαν στα νέα πολυθρησκειακά Προγράμματα είναι ιδεοληπτικά κατασκευάσματα μιας μικρής ομάδας «Θεολόγων» και κληρικών, που βρίσκονται πίσω από όλα αυτά. Οι «Θεολόγοι» αυτοί έχουν καταφέρει από το 2011 έως σήμερα να παραπλανούν πολιτικούς και εκκλησιαστικούς παράγοντες, να εκμεταλλεύονται τις θέσεις τους για να παρασύρουν κυβερνητικά πρόσωπα όλων των αποχρώσεων σε λανθασμένες και καταστροφικές για την πορεία της Εκκλησίας μας αποφάσεις και να κατατρώγουν την σάρκα της Ορθοδοξίας και φυσικά όχι μόνον αυτήν… 

Η πολυθρησκειακή διδασκαλία, όπως ήδη αναφέρθηκε, ακολουθεί τη μετανεωτερικότητα, ως μία κοσμοθεωρία που νοηματοδοτεί τον ανθρώπινο βίο, γιατί ένα βασικό κοινό που έχουν και οι δύο είναι η αποδόμηση των πάντων. Η πολυθρησκειακή αγωγή, που επιβάλλουν τα νέα Προγράμματα, πολτοποιεί και συμψηφίζει τις διάφορες θρησκευτικές αλήθειες  με την αλήθεια της χριστιανικής πίστεως. Αρνείται να αποδεχθεί τον Χριστό και τη διδασκαλία του, ως μοναδική αλήθεια που σώζει και ελευθερώνει τον άνθρωπο, διδάσκοντας τους ορθόδοξους μαθητές ότι οι θρησκείες έχουν και προσφέρουν και αυτές αλήθεια, πνεύμα, θεραπευτική δύναμη και υπαρξιακή λύτρωση. Δεν στοχεύει σε ένα μαθητή με μία γνήσια θρησκευτική ταυτότητα, αλλά στην οικοδόμηση μίας αρρωστημένης πολλαπλής ταυτότητας.

Η πολυθρησκευτικότητα δεν διδάσκει σεβασμό στη διατήρηση της διαφοράς των θρησκευτικών ταυτοτήτων των μαθητών, αλλά στοχεύει στο μηδενισμό των διαφορών με τη μέθοδο της πολτοποίησης. Στοχεύει επίσης στην αλλοίωση, στην παραποίηση και στον μετασχηματισμό του ορθόδοξου Χριστιανισμού, αφού χρησιμοποιεί τον σχετικισμό, τον συγκρητισμό και τη σύγχυση, φαινόμενα που γεννούν τον μηδενισμό, την αμφισβήτηση και το υπαρξιακό χάος στις ψυχές των μαθητών. Αποξενώνει όλους τους μαθητές από τη θεολογική βάση της πίστεώς τους, επιβάλλοντάς τους μια εξισωτική και κυρίως μετανεωτερική και εκκοσμικευμένη πνευματικότητα. Όλα αυτά είναι ορισμένα μόνο ενδεικτικά από εκείνα που είναι ανάγκη να γνωρίζουν τόσο οι Ιεράρχες μας, που έχουν την ευθύνη του ελέγχου των νέων πολυθρησκειακών Προγραμμάτων όσο και ολόκληρος ο ελληνικός λαός, τα παιδιά του οποίου θα τα διδαχθούν.

Ορθόδοξη Αλήθεια, 05.07.2017

ΑΓΙΟΣ ΝΚΤΑΡΙΟΣ: ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΕΙΡΗΝΕΥΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ, ΕΙΡΗΝΕΥΕΙ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΠΛΗΣΙΟΝ ΤΟΥ!

Άγιος Νεκτάριος: Ἐκεῖνος ποὺ εἰρηνεύει μὲ τὸν ἑαυτό του, εἰρηνεύει καὶ μὲ τὸν πλησίον του, εἰρηνεύει καὶ μὲ τὸ Θεό. Ἕνας τέτοιος ἄνθρωπος εἶναι ἁγιασμένος, γιατὶ ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς κατοικεῖ μέσα του.

ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ: ΝΑ ΖΗΤΑΤΕ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ!

Να ζητάτε καθημερινά τον Κύριο· αλλά μέσα στην καρδιά σας και όχι έξω απ’ αυτήν. Και όταν Τον βρείτε, σταθείτε με φόβο και τρόμο όπως τα Χερουβείμ και τα Σεραφείμ, γιατί η καρδιά σας έγινε θρόνος του Θεού.

ΑΓΙΟΣ ΒΛΑΣΙΟΣ, Ο ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΕΞ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ

Άγιος Βλάσιος ο ιερομάρτυρας εξ Ακαρνανίας

Ο Άγιος Βλάσιος ήταν ηγούμενος ή εφυσυχάζων επίσκοπος στην Ιερά Μονή των Εισοδίων της Θεοτόκου που βρίσκονταν στην περιοχή των Σκλαβαίνων – Ζαβέρδας νυν Παλαίρου Αιτωλοακαρνανίας. Ετελειώθει με μαρτυρικό θάνατο από Αγαρηνούς πειρατές μαζί με πέντε συμμοναστες του και πλήθος χριστιανών λαϊκών αντρών γυναικών και παιδιών που αποτελούσαν ποίμνιο του, για την πίστη τους στο Χριστό. Τον αποκεφάλισαν αφού προηγουμένως κάρφωσαν αργά στο σώμα του πέντε καρφιά. Στην συνέχεια οι δήμιοι του προσπάθησαν να κάψουν το σώμα του αλλά αυτό δεν κάηκε. Οι διασωθέντες χριστιανοί που έφτασαν στο σημείο έθαψαν τον Άγιο Βλάσιο χωριστά από τους πέντε συμμαρτυρίσαντες συνασκητές του, τους οποίους ενταφίασαν μαζί σε κοινό τάφο. Τους υπόλοιπους χριστιανούς τους έθαψαν φύρδην μύγδην σε μεγαλύτερο ομαδικό. Το μαρτύριο τους έλαβε χώρα την 19η Δεκεμβρίου ημέρα Κυριακή. Σε πέτρινη επιγραφή που βρέθηκε στο σημείο του τάφου του αναφέρονταν το έτος 1006 μ.Χ. η οποία πιθανώς να προσδιορίζει και τον χρόνο του μαρτυρίου του.

Σιγά σιγά χάνεται και σκεπάζεται από την λήθη του χρόνου το μαρτύριο και η ιστορικότητα του Αγίου Βλασίου και των συν αυτώ αλλά και όλων των γεγονότων τα οποία έλαβαν χώρα. Αγνοείται παντελώς η οντότητα του μεγάλου αυτού αγίου. Μόνο στις διηγήσεις της προφορικής παραδόσεως αναφέρεται η σφαγή που έλαβε χώρα, σε απροσδιόριστο παρελθοντικό χρόνο. Εκείθε και η ονομασία της περιοχής από Κιάφα σε «Σκλάβαινα» (περιοχή που υπέστη σκλαβια- αιχμαλωσία). Χάνεται κάθε ιστορική ή και μορφολογική ένδειξη της ύπαρξης του Αγίου για 900 και πλέον χρόνια. Όλα τα σκέπασε το σκότος της λησμονιάς. Αν και το όλο ιστορικό χάθηκε στα βάθη των αιώνων αν και τίποτα δεν καταμαρτυρούσε για τα γεγονότα των Σκλαβαίνων, αν και ο τόπος είχε αλλάξει ριζικά από μορφολογικής αλλά και πληθυσμιακής πλευράς, το θείο δώρο της Αγάπης του Θεού προς το σύγχρονο άνθρωπο αναδύεται ως θείο φως από το φάσμα των σκοτεινών 900 και πλέον χρόνων. Ευδοκείτε έτσι από το έτος 1915 μ.Χ. και εξής αρχίζουν να συμβαίνουν ανεξήγητα αλλά και θαυμαστά γεγονότα στην περιοχή των Σκλαβαίνων. Πολλοί από τους κατοίκους της περιοχής αρχίζουν να βλέπουν σε όνειρα κάποιον επιβλητικό και ιεροπρεπή ρασοφόρο, ο οποίος να τους έλεγε «Είμαι ο Άγιος Βλάσιος. Να σκάψετε στο σημείο αυτό και να βγάλετε τα λείψανα μου» και τους έδειχνε το συγκεκριμένο τόπο. Σημειωτέων ότι επί του σημείου του τάφου τίποτα δεν δήλωνε την ύπαρξη του. Πάνω από αυτό και εν αγνοία, είχαν κατασκευαστεί ποιμνιοστάσια και στάβλιζαν στο σημείο πρόβατα. Οι κάτοικοι μη μπορώντας να εξηγήσουν το γεγονός των εμφανίσεων αυτών του ιερέα, κατασκεύασαν ένα πέτρινο εικονοστάσι αφιερωμένο στον Άγιο Βλάσιο επίσκοπο Σεβαστείας, στο σημείο που τους έδειχνε ο άγιος. Δεν επιχείρησαν όμως ποτέ να σκάψουν είτε από δυσπιστία είτε από τον φόβο της απογοήτευσης. Οι εμφανίσεις όμως του Αγίου άρχισαν να γίνονται πιο επίμονες και επιτακτικές με αποδέκτες πολλούς περισσότερους κατοίκους της περιοχής. Αλλά και πάλι δεν προχωρούσαν στο έργο της εκταφής του αγνώστου τάφου.

Κατά το έτος 1923 μ.Χ. ο Πανάγαθος Θεός ευδόκησε ώστε να δοξαστεί και επί της γης ο ένδοξος ιερομάρτυρας Του Βλάσιος. Και αυτό με την θαυμαστή δια ζώσης φανέρωση του, στην μακαριστή πλέον γερόντισσα Ευφροσύνη Κατσαρά. Μια απλή γνήσια και ευσεβή πολύτεκνη γυναίκα χήρα η οποία λάτρευε τον Θεό με την ίδια την ζωή της. Ήταν η νύκτα της 23η Αυγούστου του έτος 1923 μ.Χ. κατά την οποία η Ευφροσύνη φρόντιζε την ετοιμοθάνατη κόρη της η οποία έπασχε από τυφοειδή πυρετό. Ξαφνικά εν τω μέσω της νυκτός αφού ακούστηκε δυνατός κρότος άνοιξαν τα πορτοπαράθυρα της οικίας και εκτυφλωτικό φως εισήλθε εντός αυτής. Από υπερκόσμια αυτή λάμψη περιβάλλονταν κάποιος επιβλητικός ιερέας, ενδεδυμένος άπασα την ιερατική στολή ο οποίος κρατούσε στο χέρι ποιμαντική ράβδο. Τα χαρακτηριστικά του τα διέκρινε με κάθε λεπτομέρεια η γερόντισσα Ευφροσύνη ενώ η κόρης της αντιλαμβάνονταν μόνο την εκτυφλωτική λάμψη. Ο άγιος ιερέας απευθυνόμενος στην Ευφροσύνη της είπε ότι είναι ο Άγιος Βλάσιος και της ζήτησε να τον ακολούθησε για να της υποδείξει το ακριβές σημείο του τάφου του προκειμένου να ενεργήσει για την εκταφή του. Σαστισμένη η γερόντισσα από το γεγονός που ζούσε προέβελε στον Άγιο τον δισταγμό της λόγω της ασθένειας της κόρης της. Ο Άγιος τότε αφού έβγαλε κάποιον εγκόλπιο σταυρό σταύρωσε την ετοιμοθάνατη κόρη της και της ζήτησε ξανά να τον ακολουθήσει. Όπως κι έγινε. Μέσα στο αποπνικτικό σκοτάδι η Ευφροσύνη ακολούθησε το φωτοβόλο Άγιο Βλάσιο, ο οποίος την οδήγησε στο σημείο που είχαν χτίσει το προσκυνητάρι. Εκεί με την ράβδο που κρατούσε χάραξε ένα κύκλο στο χώμα, υποδυκνείοντας το σημείο που θα ‘πρεπε να σκάψουν για να βγάλουν τα άγια και χαριτόβρυτα λείψανα του. Στην συνέχεια ο Άγιος αφού επέστρεψε την Ευφροσύνη στο σπίτι της εξαφανίστηκε. Εκεί η γερόντισσα βρήκε την κόρη της πολύ καλύτερα και θεραπευμένη.

Από την επομένη ημέρα κιόλας άρχισε τις ενέργειες για να γίνει η ανακομιδή των λειψάνων. Όλοι όμως την αντιμετώπιζαν με κάποια δυσπιστία και επιφύλαξη. Αρωγός όμως των προσπαθειών της αυτών ήταν ο Άγιος Βλάσιος που την καθοδηγούσε , αλλά και που εμφανίζονταν και σε άλλα άτομα προκειμένου να γίνει αυτή πιστευτή. Πράγματι οι προσπάθειες της απέδωσαν και άρχισαν οι εργασίες της ανακομιδής με πολλές επιφυλάξεις και μεγάλη ένταση.

Την τρίτη ημέρα των εργασιών κι ενώ για πολλοστή φορά ήταν έτοιμοι να τα παρατήσουν η σκαπάνη χτύπησε σε μια πέτρινη πλάκα. Ρίγη συγκίνησης και δέος κατέλαβαν τους παρευρισκομένους. όταν έβγαλαν την επιτάφια πλάκα μια ουράνια ευωδία ξεχύθηκε και απλώθηκε στην ατμόσφαιρα. Όλοι βρίσκονταν επί του τάφου, εντός του οποίου βρίσκονταν τα λείψανα του Αγίου Βλασίου και τα οποία τόσα χρόνια πριν σε ενύπνια τους ζητούσε να βγάλουν από την γη. Εντός του τάφου και επί των ιερών λειψάνων ευρέθηκαν ένας εγκόλπιος βαρύτατος σιδερένιος σταυρός και τα πέντε καρφιά του μαρτυρίου του.

Αφού περισυνέλλεξε η Ευφροσύνη τα ιερά λείψανα σύμφωνα με τις οδηγίες του Αγίου άρχισε να ενεργεί τα δέοντα για την ανέγερση του ιερού του Ναού και την αγιογράφηση της ιεράς του Εικόνας.

Επίσης, ο Άγιος Βλάσιος έκανε δύο εμφανίσεις, μία σε όραμα στον ευσεβέστατο αείμνηστο Αρχιμ. Αρσένιο Τσαταλιό την 6-12-1978 μ.Χ. και μία άλλη στον ευλαβέστατο μοναχό Παΐσιο τον Αγιορείτη στο Άγιο Όρος το 1980 μ.Χ..

Από την εμφάνιση του Αγίου μέχρι σήμερα άπειρες είναι οι θαυμαστές επεμβάσεις και οι εμφανίσεις του και τα πολλά θαύματα του στα πέρατα της οικουμένης. Ο Θεός χαρίτωσε τον μεγαλομάρτυρα και ιερομάρτυρα Βλάσιο και τους συναθλητές του κι επί της γης, όπως και αυτοί πριν από 900 περίπου χρόνια έδωσαν το πολυτιμότερο ως χοϊκοί την ίδια τους την ζωή. Κέρδισαν όμως μέρος την Ενδόξου Ουράνιας Βασιλείας. Ουράνια Βασιλεία είθε της οποίας δια Πρεσβειών του Αγίου ιερομάρτυρος Βλασίου του Ακαρνάνος και των συν Αυτώ να γίνουμε άπαντες μέτοχοι.

Η επίσημη αγιοκατάταξη του Αγίου Βλασίου έγινε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο στις 31 Αυγούστου 2016 μ.Χ. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου Βλασίου στις 7 Ιουλίου.

http://www.saint.gr

ΑΓΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ Η ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ

Αγία Κυριακή η Μεγαλομάρτυς

Η Αγία Κυριακή ήταν κόρη του Δωροθέου και της Ευσεβίας. Αυτοί ήταν άτεκνοι και παρακαλούσαν το Θεό να τους δώσει παιδί. Πράγματι, ο Θεός ευδόκησε, και το χριστιανικό αυτό ζευγάρι, απέκτησε παιδί. Γεννήθηκε ημέρα Κυριακή, γι' αυτό και της έδωσαν το όνομα Κυριακή. Κατά το διωγμό του Διοκλητιανού, το έτος 282 μ.Χ., οι γονείς της συνελήφθησαν και μετά από ανάκριση βασανίστηκαν και αποκεφαλίστηκαν από το δούκα Ιούστο. Η δε Κυριακή παραπέμφθηκε στον Καίσαρα Μαξιμιανό, και από εκεί στον άρχοντα Βιθυνίας Ιλαριανό, ο οποίος της υπενθύμισε ότι η ομορφιά της είναι για απολαύσεις και όχι για βασανιστήρια. Τότε η παρθένος κόρη του απάντησε: «Ούτε στη νεότητα μου, ούτε στην ομορφιά μου δίνω την παραμικρή προσοχή. Και τα λαμπρότερα από τα επίγεια πράγματα είναι προσωρινά, όπως τα άνθη και κούφια, όπως οι σκιές. Σήμερα, έπαρχε, είμαι όμορφη, αύριο μια άσχημη γριά. Να κάνω, λοιπόν, κέντρο της ζωής μου την ομορφιά μου; Την αξία της, όμως, τη γνώρισα στις ρυτίδες, που την περιμένουν και στον τάφο που την καλεί. Νόμισες, λοιπόν, ότι θα κάνω την τερατώδη ανοησία, να χάσω την αιώνια λαμπρότητα για να μείνω λίγο περισσότερο στη γη; Γι' αυτό στο ξαναλέω, έπαρχε: είμαι και θα είμαι στη ζωή και στο θάνατο χριστιανή». Εξοργισμένος ο Ιλαριανός, σκληρά τη βασάνισε και διέταξε να την αποκεφαλίσουν. Αλλά πριν πέσει η σπάθη, προσευχόμενη παρέδωσε το πνεύμα της στον Κύριο. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη της Αγίας Κυριακής στις 7 Ιουλίου.

http://www.saint.gr

ΑΓΙΟΣ ΒΛΑΣΙΟΣ, Ο ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΕΞ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ

ΑΓΙΑ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ ΚΥΡΙΑΚΗ

ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΦΑΝΗΣ Ο ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΣ: ΣΑΣ ΕΒΡΙΣΑΝ ΚΑΙ ΣΑΣ ΠΡΟΣΒΑΛΑΝ; ΚΑΛΟ ΣΗΜΑΔΙ!

Άγιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος: Σας έβρισαν και σας πρόσβαλαν; Καλό σημάδι! Μην τα χάνετε! Ιαματική λάσπη είναι! Χωρίς αυτήν, ίσως θα πετούσατε στα σύννεφα με τα φτερά της υπερηφάνειας! Ο Κύριος, λοιπόν, που σας αγαπά, παραχώρησε να πέσει πάνω σας αυτή η λάσπη, για να ταπεινωθείτε...

ΖΗΤΗΣΑ...

ΚΥΡΙΕ, ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ, ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ!

ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΧΟΛΕΒΑΣ: ΓΙΑΤΙ ΕΝΟΧΛΕΙ Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΣ;

Γράφει ο Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Στη δημόσια διαβούλευση για τη Συνταγματική Αναθεώρηση η κυβέρνηση θέτει ως ερώτημα αν πρέπει να παραμείνει εν ισχύι η πρόβλεψη του άρθρου 16, παράγραφος 2, που ορίζει ως ένα εκ των σκοπών της παιδείας την ανάπτυξη θρησκευτικής συνειδήσεως. Το άρθρο αναφέρει και την ανάπτυξη εθνικής συνειδήσεως, αλλά προς το παρόν η κυβέρνηση ενοχλείται μόνον από τη θρησκευτική συνείδηση.

Η μελέτη της Ιστορίας καταδεικνύει ότι η θρησκευτικότητα και ο σεβασμός προς το θείον είναι στοιχεία άρρηκτα δεμένα με την εθνική μας ταυτότητα. Ο Ηρόδοτος ορίζει την κοινή θρησκευτική πίστη ως ένα εκ των τεσσάρων στοιχείων που συνδέουν όλους τους Έλληνες του 5^ου αιώνος π.Χ. Στη διάρκεια της Τουρκοκρατίας όποιος παρέμενε Ορθόδοξος διατηρούσε και την εθνική ταυτότητα, ενώ όποιος εξισλαμιζόταν «τούρκευε», χανόταν για τον Ελληνισμό. Ο Θ. Κολοκοτρώνης λέγει προς τους μαθητές του πρώτου αθηναϊκού Γυμνασίου ότι «όταν επιάσαμε τα όπλα πρώτα είπαμε υπέρ Πίστεως και ύστερα υπέρ Πατρίδος»!

Η ανάπτυξη θρησκευτικής συνειδήσεως με ορθόδοξο χριστιανικό περιεχόμενο υπήρξε από τα πρώτα χρόνια της ιδρύσεως του ελληνικού κράτους θεμελιώδης σκοπός της Παιδείας. Ο Κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας ζήτησε από τον Ανδρέα Μουστοξύδη να συγκεντρώσει Ορθόδοξα κείμενα, ύμνους και προσευχές σε ένα βιβλίο, το οποίο προοριζόταν για τους μαθητές. Ακόμη και η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση του 1964 με πρωταγωνιστή τον Ευάγγελο Παπανούτσο δεν αμφισβήτησε την ανάγκη διδασκαλίας των Ορθοδόξων Θρησκευτικών στο σχολείο. Θυμίζω επίσης ότι ο ισχύων Νόμος 1566/1985 (κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου) ορίζει ότι η παιδεία πρέπει να οδηγεί τους μαθητές «να διακατέχονται από πίστη προς την πατρίδα και τα γνήσια στοιχεία της ορθόδοξης χριστιανικής παράδοσης». Όλα αυτά ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να τα κατεδαφίσει;

Και αν διαγράψουμε την ανάπτυξη θρησκευτικής συνειδήσεως από τους σκοπούς της παιδείας με τί θα την αντικαταστήσουμε; Είδαμε τί συνέβη στον 20ό αιώνα. Ο Χιτλερισμός και ο Σταλινισμός αμφισβήτησαν τη Χριστιανική διδασκαλία και προσπάθησαν να την αντικαταστήσουν. Οι μεν Χιτλερικοί με τον Υπεράνθρωπο του Νίτσε και τον παγανισμό, οι δε Σταλινικοί με την υποχρεωτική διδασκαλία του αθεϊσμού. Πού οδήγησαν όλα αυτά; Σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως, σε εκτελέσεις αντιφρονούντων, σε πολέμους, σε Ολοκαυτώματα. Η Ορθόδοξη Χριστιανική διδασκαλία συνυπάρχει αρμονικά με τον σεβασμό στη δημοκρατία και τις ανθρωπιστικές αξίες. Καλλιεργεί τον σεβασμό στην ετερότητα χωρίς να καταργεί την εθνική ταυτότητα.

Όσοι ενοχλούνται από την ανάπτυξη της θρησκευτικής συνειδήσεως ας απαντήσουν: Ποιους στόχους και ποια ιδανικά θα βάλουν στη θέση της; Ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος, μιλώντας τον Σεπτέμβριο 2005 στη Φλώρινα, προειδοποίησε ότι ενδεχόμενη κατάργηση της θρησκευτικής αγωγής στα σχολεία θα φέρει αύξηση των αντικοινωνικών και παραβατικών συμπεριφορών.

Το άρθρο 16, παρ. 2, του Συντάγματος δεν πρέπει να αλλάξει.

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 2/7/2017 

Η ΑΘΕΤΗΣΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΚΩΣ ΚΕΙΜΕΝΑ ΣΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

Η ΘΕΣΗ ΚΑΙ ΟΙ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ.

H ΠΑΡΑΒΙΑΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΟΣΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ

ΟΣΟ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΕΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ.

Η ΣΒΟΥΡΑ. ΕΝΑ ΠΡΩΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΟ ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Η  σβούρα

Ένα πρώτο σχόλιο στο Δελτίο Τύπου της Ιεράς Συνόδου

της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος (27/06/2017)

Σταύρου Αβαγιάννη, Θεολόγου Καθηγητή

Οι αποφάσεις της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος(27/06/2017), όσον αφορά τουλάχιστον, στο μάθημα των Θρησκευτικών, θυμίζουν έντονα το παιχνίδι της σβούρας των παιδικών μας χρόνων.

Αν τώρα κάποιος αναρωτηθεί: Αυτό είναι καλό ή κακό; Η απάντηση που μπορεί να δοθεί θεωρούμε ότι είναι απλή : Ο χρόνος θα δείξει… 

Η υπόθεση του μαθήματος των Θρησκευτικών, λόγω της σβούρας, έχει ακόμη πολύ δρόμο να διανύσει…

Σε μια  πρώτη ανάγνωση του Δελτίου Τύπου της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος(27/06/2017), δεν μπορεί παρά να διαφωνήσει κάποιος, με την τακτική της Ιεραρχίας, να μην λαμβάνει ουσιαστικά, καμιά απόφαση, ούτε αρνητική αλλά ούτε και θετική, επί των Προγραμμάτων, των ΦΕΚ και των «Φακέλων μαθητή» και ταυτόχρονα να συνεχίζει το διάλογο με το Υπουργείο Παιδείας μέχρι την έκδοση των νέων βιβλίων.

Τυπικά, λοιπόν, έχει δίκιο η ΠΕΘ να λέγει ότι το ΙΕΠ λέει ψέματα, ασκεί μαύρη προπαγάνδα και εξαπατά την κοινή γνώμη, με την ανακοίνωση την οποία εξέδωσε και στην οποία προσπαθεί να παρουσιάσει την Ιεραρχία ότι αποδέχεται το νέο Πρόγραμμα. Στην ουσία, όμως, για να είμαστε ακριβοδίκαιοι, η μη ψηφοφορία στην Ιεραρχία για το νέο Πρόγραμμα και η απόφαση για συνέχιση του διαλόγου από την ίδια επιτροπή της Ιεραρχίας με το Υπουργείο, είναι στοιχεία που φαίνεται να μαρτυρούν αδιάψευστα ότι κάποιοι πετυχαίνουν το στόχο τους, που δεν είναι άλλος από την με κάθε τρόπο επιβολή του νέου Προγράμματος και την προώθηση συγγραφής νέων εγχειριδίων για το μάθημα των Θρησκευτικών.

Αν κάποιος τώρα, θελήσει να ισχυριστεί, χρησιμοποιώντας τους όρους νίκη και ήττα, ότι το αποτέλεσμα αυτό είναι ήττα της ΠΕΘ, οφείλουμε να του απαντήσουμε ότι  η απόφαση αυτή, μάλλον είναι ήττα του Αρχιεπισκόπου κ. Ιερωνύμου, της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, του μαθήματος των Θρησκευτικών, της Ορθόδοξης Χριστιανικής Αγωγής, της επιστήμης της Θεολογίας, της Ορθόδοξης πίστης και ότι, ουσιαστικά, στρέφεται εναντίον της πνευματικής και ορθόδοξης χριστιανικής κατάρτισης των παιδιών  του ελληνικού λαού. Διότι η ΠΕΘ δεν κάνει τίποτε άλλο από το να αγωνίζεται για τα δίκαια της Εκκλησίας, για να κηρύττεται και να τιμάται το όνομα Ιησού του Χριστού και όχι τα ονόματα των ψευδοσωτήρων θεών της πολυθεΐας και της πολυπολιτισμικότητας.  Η θέση μας αυτή θεωρούμε ότι στηρίζεται επίσης και στους λόγους που πολύ όμορφα παρουσίασε συνοπτικά, τόσο ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος με την εισήγησή του στην Ιεραρχία  (28-06-2017), η οποία αξίζει να μελετηθεί από κάθε ενδιαφερόμενο και με τους οποίους λόγους ο Σεβασμιώτατος αποδομεί πλήρως τα νέα Προγράμματα, όσο και όλα όσα έχουν υποστηρίξει με άρθρα τους η ΠΕΘ, ο κ. Γ. Παπαθανασόπουλος, ο κ. Δ. Βογιατζής κ.ά.

Η εισήγηση του Μητροπολίτη Ναυπάκτου θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι, μαζί με τις αξιόλογες παρεμβάσεις των Μητροπολιτών, Ηλείας, Πειραιώς και Καισαριανής διέσωσαν την τιμή και την υπόληψη της Ιεραρχίας στην προειρημένη συνεδρίασή της.

Αντίθετα, η εισήγηση  του Μητροπολίτη Ύδρας αλλά και οι λόγοι και οι πράξεις, όλων όσων άλλων κληρικών ή λαϊκών, συνέπραξαν σε αυτό το αίσχος των νέων Προγραμμάτων, θεωρούμε ότι είναι εναντίον του μαθήματος των Θρησκευτικών, εναντίον της Ορθόδοξης Χριστιανικής Αγωγής, εναντίον της επιστήμης της Θεολογίας, εναντίον των Θεολόγων, εναντίον της Ορθόδοξης πίστης, και ουσιαστικά εναντίον του Χριστού και εναντίον του πνευματικού καταρτισμού των παιδιών του ελληνικού λαού.Με αυτές τις θέσεις που εξέφρασαν ο Μητροπολίτης Ύδρας αλλά και οι Μητροπολίτες Μεσογαίας και Δημητριάδος –τις σχεδόν ταυτόσημες θέσεις του για το μάθημα των Θρησκευτικών διαβάσαμε πρόσφατα στο διαδίκτυο-  και όλοι οι όμοια φρονούντες, εμπαίζονται οι πάντες, ακόμη και οι αλλόθρησκοι και ουσιαστικά αποτελούν τη μελανότερη μέχρι τώρα σελίδα στην ιστορία του μαθήματος των Θρησκευτικών. Διότι δεν είναι δυνατόν και δεν είναι ηθικό ούτε καν χριστιανικό, στο όνομα οποιωνδήποτε εκκλησιαστικών ή πολιτικών σκοπιμοτήτων να παίζεται μπιλιάρδο σε βάρος του μαθήματος των Θρησκευτικών, της πνευματικής οικοδομής των Ελλήνων Χριστιανών Ορθοδόξων μαθητών και των Θεολόγων και μάλιστα, να κατακρεουργείται στο βωμό αυτών των παιγνίων, κάθε έννοια επιστήμης, Θεολογίας, εκκλησιαστικής πίστης και Αλήθειας.

Επειδή όμως, αναμένεται η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας επί της αίτησης ακυρώσεως που είχε καταθέσει η ΠΕΘ εναντίον των ΦΕΚ Φίλη και, επειδή, επίσης, το γενικότερο κοινωνικοπολιτικό αλλά και εκκλησιαστικό περιβάλλον στη χώρα μας παρουσιάζεται ρευστό, υπακούοντας θαρρείς κι αυτό στην αδήριτη Ηράκλειο ρήση «τα πάντα ρει», καλό θα είναι να κρατάμε μικρό καλάθι στις κρίσεις μας και να αναμένουμε γεγονότα τα οποία, υπάρχει πάντα αυτή η ελπίδα, θα ανατρέψουν τις σημερινές φαινομενικά όχι και τόσο ευχάριστες εξελίξεις.

Μέχρι, βέβαια, να συμβούν όλα αυτά τα μελλοντικά, η ΠΕΘ οφείλει και αυτό πιστεύουμε θα πράξει, να αιτηθεί από το Συμβούλιο της Επικρατείας την επίσπευση της έκδοσης της απόφασης της σχετικής με την αίτηση ακυρώσεως, που είχε καταθέσει εναντίον των ΦΕΚ Φίλη και, άμεσα, να προσφύγει και πάλι στο Συμβούλιο της Επικρατείας, με νέα αίτηση ακυρώσεως κατά των νέων ΦΕΚ Γαβρόγλου. Και … έχει ο Θεός…

http://aktines.blogspot.gr

ΠΩΣ ΑΣΚΕΙΤΑΙ Η ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ ΤΟΥ ΔΟΓΜΑΤΙΚΟΥ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΥ ΤΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ;

Πώς ασκείται η παρακολούθηση του δογματικού περιεχομένου 

των βιβλίων Θρησκευτικών από την Εκκλησία;

του Ιωάννη Τάτση, Θεολόγου

Ο Καταστατικός Χάρτης της Εκκλησίας της Ελλάδος ορίζει στο άρθρο 9, παρ. ε΄ τα εξής: «(η Δ.Ι.Σ.) παρακολουθεί το δογματικόν περιεχόμενον των διά τα σχολεία της Στοιχειώδους και Μέσης Εκπαιδεύσεως προοριζομένων διδακτικών βιβλίων του μαθήματος των Θρησκευτικών».

Την διάταξη αυτή υπενθύμισε στους Ιεράρχες της Εκκλησίας της Ελλάδος ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος κατά την εισηγητική του ομιλία στην συνεδρία της έκτακτης Ιεραρχίας της 27ης Ιουνίου 2017 που μοναδικό θέμα είχε το μάθημα των Θρησκευτικών.

Λίγες μέρες αργότερα, στις 2 Ιουλίου 2017 ο Πρόεδρος του ΙΕΠ Γεράσιμος Κουζέλης σε συνέντευξή του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ απαντώντας σε ερώτηση εάν στα νέα βιβλία Θρησκευτικών που θα γραφούν θα έχει λόγο η Εκκλησία απάντησε: «Όχι, πρέπει να δει μόνο, εάν στέκει η δογματική απόδοση των αποσπασμάτων, που έχουν να κάνουν με την ορθόδοξη πίστη». Με την απάντησή του αυτή ο Πρόεδρος του ΙΕΠ επιχειρεί να ερμηνεύσει την διάταξη του Καταστατικού Χάρτη της Εκκλησίας με τρόπο λίαν περιοριστικό της δυνατότητας παρέμβασης της Εκκλησίας στα βιβλία Θρησκευτικών. Ενώ ο Καταστατικός Χάρτης δίνει ξεκάθαρα δικαίωμα παρακολούθησης του δογματικού περιεχομένου των σχολικών βιβλίων Θρησκευτικών εκείνος κάνει λόγο για έλεγχο μόνο των αποσπασμάτων των βιβλίων που αφορούν στην ορθόδοξη πίστη!

Στην πραγματικότητα ο Καταστατικός Χάρτης δίνει στην Εκκλησία δικαίωμα παρέμβασης και λόγου για όλο το περιεχόμενο των βιβλίων Θρησκευτικών σε ζητήματα που άπτονται της δογματικής διδασκαλίας της. Έτσι εάν οι ενότητες των διδακτικών βιβλίων έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τη δογματική της διδασκαλία ή με τρόπο άμεσο ή έμμεσο υποσκάπτουν την δογματική διδασκαλία της Ορθόδοξης Εκκλησίας τότε η Σύνοδος έχει δικαίωμα όχι απλώς να ζητήσει αλλά να απαιτήσει ως εκ του νόμου (του Καταστατικού Χάρτη της) την αλλαγή των σχετικών αναφορών.

Σε ευρύτερη κλίμακα η Εκκλησία θα έπρεπε ήδη να ζητήσει ριζικές αλλαγές στο προτεινόμενο νέο μάθημα Θρησκευτικών, έως και την πλήρη απόσυρσή του, για λόγους δογματικούς καθότι η πανθρησκειακή και μεταπατερική προοπτική του έρχεται σαφώς σε αντίθεση με τη δογματική της διδασκαλία. Όταν οι αιρετικοί που έχουν καταδικαστεί από Οικουμενικές και Τοπικές Συνόδους προβάλλονται ισότιμα με τους αγίους της Ορθόδοξης Εκκλησίας, όταν αποφεύγεται ακόμη και η αναφορά των λέξεων «αίρεση» και «αιρετικός» τότε η Εκκλησία έχει λόγους να ζητήσει πλήρη αναθεώρηση των νέων Θρησκευτικών. Οι ψευδοδιδασκαλίες και οι ψευδοδιδάσκαλοι που οι άγιοι της Ορθοδοξίας καταδίκασαν με Συνόδους και ανέτρεψαν με κείμενα γνήσιας ορθόδοξης θεολογίας δεν είναι δυνατόν να γίνονται δεκτά από την Εκκλησία της Ελλάδος ως αντικείμενο διδασκαλίας με θετικό πρόσημο στο μάθημα των Θρησκευτικών.

Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος δεν φαίνεται μέχρι στιγμής να έχει αντιληφθεί το χρέος της απέναντι του θρησκευτικού μαθήματος το οποίο απορρέει εκτός όλων των άλλων και εκ του νόμου του Κράτους. Αφήνει ανενόχλητο το ΙΕΠ και τους θεολόγους του να εισάγουν καινοφανείς «θεολογίες», μεταπατερικές αναζητήσεις και προσωπικούς στοχασμούς στο θρησκευτικό μάθημα και δεν ασκεί ενεργά το δικαίωμα ελέγχου των αποκλίσεων αυτών από την δογματική διδασκαλία της όπως αυτή παραδόθηκε από τους Αγίους Πατέρες.

Επειδή ο αντίλογος υπάρχει και είναι ότι τον πρώτο και τελευταίο λόγο έχει για όλα τα μαθήματα και για τα Θρησκευτικά το Υπουργείο Παιδείας και το ΙΕΠ, η απάντηση είναι ότι ενδιάμεσο αλλά κεντρικό ρόλο ειδικά για το μάθημα των Θρησκευτικών έχει η Εκκλησία σύμφωνα με την ανωτέρω πρόβλεψη του Καταστατικού Χάρτη. Τέτοια πρόβλεψη υπάρχει μόνο για τα Θρησκευτικά και για το λόγο αυτό, ναι, τα Θρησκευτικά δεν είναι ένα μάθημα όπως όλα τα άλλα μαθήματα.

Τέλος η Εκκλησία της Ελλάδος εάν κατά την άσκηση της υποχρέωσής της να ελέγχει το δογματικό περιεχόμενο των βιβλίων Θρησκευτικών συναντά εμπόδια από το Υπουργείο Παιδείας ή διαπιστώνει ότι οι επισημάνσεις της παραθεωρούνται ή βρίσκεται ενώπιον προειλημμένων αποφάσεων και τετελεσμένων πράξεων πρέπει να προσφύγει επισήμως στην ελληνική δικαιοσύνη ζητώντας την εφαρμογή των διατάξεων του Καταστατικού Χάρτη και την ακύρωση οποιασδήποτε πράξεως του Υπουργείου Παιδείας και του ΙΕΠ η οποία έγινε αντίθετα με τις διατάξεις αυτές.

http://thriskeftika.blogspot.gr/2017/07/blog-post_70.html

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΟΓΟΣ ΤΑΡΑΧΗΣ

Γράφει ὁ Φώτης Μιχαήλ, ἰατρός

Γιατρέ μου, λέει μέ ἔκδηλη ἀνησυχία ἡ ἄγρυπνη μάνα. Τό παιδί μου ἀπό χτές τό βράδυ κοιλοπονάει συνέχεια.

Μή φοβᾶστε, ἀπαντάει μέ σιγουριά ὁ γιατρός. Ὅλα θά πᾶνε καλά. Τί σόϊ καθηγητής εἶμαι ἐγώ. Ἐγώ εἶμαι ὁ πρῶτος καί ἀλάθητος γιατρός σέ ὁλόκληρη τήν οἰκουμένη. Οἱ διαγνώσεις μου δέν μποροῦν νά ἀμφισβητηθοῦν ἀπό κανέναν. Ἠρεμῆστε. Δέν ὑπάρχει λόγος ταραχῆς.

Μετά ἀπό λίγες ὧρες ἐπανέρχεται ἡ μάνα συνοδεύοντας τό δωδεκάχρονο παιδί της. Γιατρέ μου, τό παιδί ἔκανε τώρα καί ἐμετό. Ὁ κοιλόπονος δέν σταματάει. Τί ἔχει τό παιδί μου;

Ὁ ἀλάθητος γιατρός ἐξετάζει ἀπό θρόνου ἐπηρμένου τό παιδί καί ἀπαντάει: Μή ταράζεσθε. Μιά ἁπλῆ γαστρεντερίτιδα εἶναι ὅλο κι ὅλο. Μέ λίγο πιλαφάκι, μέ κανέναν φιδέ καί μέ μιά θερμοφόρα στήν κοιλιά, ὅλα θά πᾶνε μιά χαρά. Δέν ὑπάρχει λόγος ταραχῆς.

Το ἀπόγευμα τῆς ἴδιας ἡμέρα νά ‘σου ξανά ἡ μάνα μέ τό παιδί της στό ἰατρεῖο τό μεγάλο. Γιατρέ μου, τό παιδάκι μου ἔκανε καί πυρετό. Ὁ κοιλόπονος χειροτέρεψε, ἔχει συνέχεια ἀναγοῦλα, κάνει ἐμετούς καί δέν αἰσθάνεται καθόλου καλά. Λέει, ὅτι πιάστηκε καί τό ποδαράκι του τό δεξί. Φαίνεται, πώς τά πράγματα δέν εἶναι ἔτσι ὅπως μᾶς τά περιγράφετε. Τό παιδί εἶναι ὁλοφάνερο ὅτι κινδυνεύει.

Ὁ γιατρός γίνεται ἔξω φρενῶν. Ποῦ βρέθηκε ἄνθρωπος νά ἀμφισβητήσει τήν διάγνωσή του καί τίς θεραπευτικές του ὁδηγίες;

Πρός ἐπιβεβαίωση, λοιπόν, τῆς ἀλάθητης ἄποψής του, ἀποφασίζει καί συγκαλεῖ συμβούλιο ἰατρικό. Καλοῦνται καί συγκεντρώνονται οἱ γνωστότεροι γιατροί τῆς πόλης, οἱ πιό φημισμένοι καί οἱ πιό εἰδικοί. Ἐξετάζουν τό παιδί μέ πολλή προσοχή. Δέν δυσκολεύονται νά βάλουν διάγνωση. Οὔτε μυαλό τούς λείπεται οὔτε καί ἐπιστημοσύνη.

Λένε μέ ἕνα στόμα: Ἡ κατάσταση εἶναι πολύ βαριά. Τό παιδί πάσχει ἀπό ὀξεῖα περιτονίτιδα λόγῳ παραμελημένης σκωληκοειδίτιδος. Ἐάν δέν μπεῖ τώρα ἀμέσως στό χειρουργεῖο, κινδυνεύει νά χάσει τήν ζωή του. Χωρίς ἐπέμβαση, δέν θά ἀντέξει. Θά πεθάνει. Θά πρέπει ὀπωσδήποτε νά ἐνημερώσουμε τούς γονεῖς του.

Τί νά ποῦν, ὅμως, στούς γονεῖς; Πῶς νά περιφρονήσουν τόν πρῶτο καί ἀλάθητο γιατρό; Πῶς νά ἀμφισβητήσουν τήν διάγνωσή του καί τήν θεραπεία πού ἔδωσε; Δέν εἶναι καί τόσο εὔκολο νά τά βάλουν μαζί του. Ἄσε, πού μπορεῖ, ὡς ἀλάθητος καθηγητής, νά τούς πάει κατευθεῖαν στό πειθαρχικό καί μέ τήν κατηγορία τῆς ἀνεπαρκοῦς ἐπιστημονικῆς κατάρτισης, νά τούς πάρει καί τίς ἄδειες ἀσκήσεως ἐπαγγέλματος. Καιρός γιά τέτοια εἶναι τώρα;

Τούς ἔλουσε κρύος ἱδρῶτας. Μπρός γκρεμός καί πίσω ρέμα. Τί νά κάνουν, λοιπόν; Νά βγάλουν ψεύτη τόν πρῶτο καί ἀλάθητο καθηγητή ἤ νά συμφωνήσουν σέ ὅλα μαζί του; Μέ ἄλλα λόγια, νά χειρουργήσουν καί νά σώσουν τόν μικρό τους ἀσθενή ἤ νά τόν στείλουν στόν ἄλλο κόσμο μέ τήν ψευτοδιάγνωση μιᾶς δῆθεν ἀπλῆς γαστρεντερίτιδας, βάζοντας μάλιστα καί τήν δική τους ὑπογραφή;

Οἱ γονεῖς τοῦ ἑτοιμοθάνατου μικροῦ ἀσθενοῦς περιμένουν μέ ἀγωνία τήν ἀπόφασή τους. Ἔχουν καταφθάσει καί οἱ φίλοι τῆς οἰκογένειας. Κάποιοι ἀπό αὐτούς σηκώνουν μέ ὁργή καί ἀγανάκτηση τά χέρια τους δείχνοντας πρός τόν ἀλάθητο γιατρό καί πρός τούς δειλούς καί ἀναποφάσιστους συνεργάτες του.

Σέ λίγο ἡ ἀπόφαση βγαίνει. Παραδίδεται γραπτῶς:  

‘’Καλοί μας γονεῖς τοῦ μικροῦ Γιωργάκη, σᾶς διαβεβαιώνουμε ὑπευθύνως, ἐμεῖς οἱ μεγαλογιατροί τῆς πόλης, ὅτι τά πάντα βαίνουν καλῶς. Δὲν ὑπάρχει κανένας λόγος ταραχῆς. Ὅσοι σᾶς λένε, ὅτι τό παιδί σας κινδυνεύει, νά μήν τούς πιστεύετε. Σᾶς λένε ψέματα.

Ποιός σᾶς ξεσήκωσε καί σᾶς ὥρισε κριτές τῶν διαγνώσεων καί τῶν θεραπειῶν τοῦ πασίγνωστου καθηγητῆ μας; Ποιός σᾶς ἔδωσε τό δικαίωμα νά ἀμφισβητήσετε τίς πολυχρόνιες σπουδές του, τά πτυχία καί τίς διακρίσεις, πού ἔχει λάβει ἀπό τίς μεγαλύτερες ἰατρικές σχολές τῆς Εὐρώπης καί τῆς Ἀμερικῆς; Οἱ διαγνώσεις τοῦ κ. καθηγητή παραμένουν πάντοτε στῦλος καί ἑδραίωμα τῆς ἰατρικῆς ἐπιστήμης. Ἐάν ὡς άνθρωποι παρεκκλίνομεν στήν ἰατρική μας τέχνη, τότε ἡ σοφία, ἡ αὐθεντία καί τό ἀλάθητον τοῦ κ. καθηγητῆ μᾶς ἐπαναφέρουν εἰς τόν ὀρθόν δρόμον. Δι’ αὐτό, κάθε φόβος εἶναι περιττός, ὡς φανέρωσις ὀλιγοπιστίας πρός τό πρόσωπον τοῦ πρώτου τῶν καθηγητῶν, ἐφ’ ὅσον εὑρισκόμεθα ἐντός τοῦ ἰδιωτικοῦ του ἰατρείου.

Γιά τήν ὑγεία τοῦ παιδιοῦ σας νά μείνετε ἥσυχοι. Δέν ὑπάρχει λόγος ταραχῆς, ἐφ’ ὅσον εὑρίσκεται μεθ’ ἡμῶν ὁ πρῶτος καί ἀλάθητος καθηγητής μας’’.

Τήν ἀπόφαση τήν διαβάζουν οἱ γονεῖς καί κατεβάζουν τά κεφάλια τους μέ θλίψη καί ἀπογοήτευση. Τήν διαβάζουν καί οἱ φίλοι τους, πού ἔτρεξαν ἀπό ἀγάπη καί ἐνδιαφέρον γιά τόν μικρό ἀσθενή. Οἱ καρδιές τους πλημμυρίζουν ἀπό πίκρα καί πόνο.

Γονεῖς καί φίλοι, ὅμως, δέν μένουν ἁπλά καί μόνον στήν ὀδύνη καί τήν ἀπογοήτευση. Τό νεῦρο τῆς ψυχῆς τους τεντώνεται μέχρι τέρμα. Δέν εἶναι δά οὔτε ἀφελεῖς οὔτε μικρόνοες καί ἀκατατόπιστοι.

 1/7/2017

ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ:

http://www.romfea.gr/epikairotita-xronika/11609-i-ierarxia-gia-tin-agia-kai-megali-sunodo

Η Ιεραρχία για την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο (23 Νοεμβρίου 2016.

... Σύμφωνα με την Ημερησία Διάταξη, ανέγνωσε την Εισήγησή του ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σερρών και Νιγρίτης κ. Θεολόγος, με θέμα: «Ενημέρωσις περί των διεξαχθεισών εργασιών της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας».

... την οποία χαρακτήρισε αξιοπρεπή, ουσιαστική, παραδοσιακή, στιβαρή, γονίμως παρεμβατική, ενοποιό, πολυφωνική, συνθετική, ευέλικτη, ρεαλιστική και φιλάδελφη.(1)

http://aktines.blogspot.gr/2017/06/blog-post_581.html

Μήνυμα τοῦ Ἁγίου Ὄρους περὶ τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης ἐν Κρήτῃ Συνόδου.

Ἡ κατὰ τὴν σήμερον 17ην / 30ὴν Ἰουνίου 2017 ἐν Καρυαῖς συγκληθεῖσα

ΣϚ΄ (206η) Ἔκτακτος Διπλῆ Ἱερὰ Σύναξις τοῦ Ἁγίου Ὄρους:

‘’...Διαρκῶς παρατηρεῖται μιὰ ὑποβόσκουσα ταραχὴ προκαλουμένη ἀπὸ ἀντιδράσεις κατὰ ἀποφάσεων τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου (Κρήτη, 2016).

...Ἡ Σύνοδος ἔγινε μετὰ ἀπὸ πολυχρόνιον προετοιμασίαν.

Δὲν ὑπάρχει λόγος ταραχῆς...’’(2)

http://aktines.blogspot.gr