ΗΠΑ: Ο ΣΑΤΑΝΙΣΜΟΣ ΘΑ ΔΙΔΑΣΚΕΤΑΙ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ

Μια απόφαση αμερικανικού δικαστηρίου έφερε τα πάνω κάτω στην εκπαίδευση των παιδιών στα σχολεία στην Φλόριντα. Σύμφωνα με την απόφαση του δικαστηρίου όπως οι Χριστιανοί δίνουν την Βίβλο για να διδάσκεται στα παιδιά και οι άλλες θρησκευτικές ομάδες έχουν το δικαίωμα να πράξουν το ίδιο. 

Η απόφαση αυτή αφορά την επαρχία του Όραντζ Κάουντι στην Φλόριντα, αλλά πολλοί θεωρούν ότι είναι «πιλοτική» και μπορούν να την επικαλεστούν καταρχήν σε όλη την πολιτεία και στην συνέχεια σε όλες τις ΗΠΑ.

Έτσι λοιπόν το βιβλίο των Σατανιστών παραδόθηκε στα σχολεία και είναι έτοιμο προς διδασκαλία. Το βιβλίο ονομάζεται «Το μεγάλο βιβλίο των μικρών σατανιστών».

                       

ΠΗΓΗ: ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΛΑΕ

ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΦΑΝΗΣ Ο ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΣ: Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΟΙΕΣ, ΑΛΛΑ ΠΡΟΣΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΝΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΣΤΟ ΘΕΟ!

Η συγκέντρωση του νου την ώρα της προσευχής.

Τι να κάνουμε, όταν ο νους μας τρέχει εδώ κι εκεί και δεν μπορούμε να τον συμμαζέψουμε στην προσευχή;

Όταν είμαστε μόνοι στο σπίτι, μπορούμε ν’ αναβάλουμε την έναρξη της προσευχής ή, αν έχουμε ήδη αρχίσει, να τη διακόψουμε για λίγο. Αν και ύστερα απ’ αυτό το μικρό διάλειμμα ο νους μας δεν συνεργάζεται με την προαίρεση μας, τότε δεν έχουμε παρά να του επιβάλουμε με τη βία, θέλει δεν θέλει, να συγκεντρωθεί στην προσευχή, σ’ όποιο βαθμό βέβαια είναι δυνατόν. Μέσα στην εκκλησία, πάλι, μερικές φορές δεν ακούμε ή δεν καταλαβαίνουμε όσα ψάλλονται, διαβάζονται ή εκφωνούνται. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις, σταθείτε νοερά ενώπιον του Κυρίου και αφοσιωθείτε στην ευχή του Ιησού. Πρέπει να ξέρετε, πάντως, ότι στο ναό, κατά την τέλεση οποιασδήποτε ακολουθίας, και κατεξοχήν της θείας Λειτουργίας, κάθε λατρευτική πράξη, κάθε κίνηση έχει τη σημασία της. Όποιος, λοιπόν, γνωρίζει και κατανοεί τη σημασία κάθε πτυχής της τελετουργίας, συμμετέχει με επίγνωση στη σύναξη των πιστών και τρέφει την ψυχή του με το ουράνιο μάννα, που προσφέρεται άφθονα στα πνευματικά συμπόσια της εκκλησιαστικής λατρείας.

Η νύχτα, ιδιαίτερα οι μεταμεσονύκτιες ώρες, είναι το πιo κατάλληλο χρονικό διάστημα για προσευχή.

Πόσες μετάνοιες να κάνει κανείς, λέγοντας την ευχή;

Όσες θέλει, μικρές ή μεγάλες, ανάλογα με τη σωματική δύναμη και την ψυχική διάθεση του. Καλό είναι, πάντως, να καθορίσει έναν ελάχιστο αριθμό μετανοιών για κάθε μέρα και να τις εκτελεί με αυστηρή συνέπεια.

Το Ευαγγέλιο δεν είναι ανάγκη να το διαβάζετε όρθιος. Καθιστός το κατανοείτε καλύτερα, γιατί δεν κουράζεστε, κι έτσι η προσοχή σας συγκεντρώνεται στο ιερό κείμενο, χωρίς να μειώνεται η ευλαβική σας διάθεση. Όσο για τους Ψαλμούς, διαβάζετε όσους μπορείτε και επιθυμείτε. Έναν, δύο, τρεις ή περισσότερους…

Μπορείτε να κοινωνάτε συχνά, φτάνει να είστε κάθε φορά σωστά προετοιμασμένος.

Τί σημαίνει να έχουμε καθαρή συνείδηση ως προς τα υλικά πράγματα και αντικείμενα; Σημαίνει να μην κάνουμε κακή χρήση των πραγμάτων, αλλά να τα χρησιμοποιούμε συνετά και να τα συντηρούμε με τη μεγαλύτερη δυνατή επιμέλεια.

Η αδιάλειπτη μνήμη του Θεού

Θέλεις να μην ξεφεύγει ο νους σου την ώρα της προσευχής και της ακολουθίας; Αγωνίσου να θυμάσαι το Θεό κάθε στιγμή της ημέρας, είτε είσαι μόνος είτε μαζί με άλλους, στο σπίτι, στη δουλειά, στο δρόμο, παντού. Έτσι, και την ώρα της προσευχής ή της ακολουθίας στο ναό, ο νους σου θα είναι συγκεντρωμένος σ’ Εκείνον και ευλαβικά θα επικοινωνεί μαζί Του.

Πότε είναι ευάρεστη στο Θεό η προσευχή μας

Θυμηθείτε ότι η προσευχή δεν είναι λόγια και μετάνοιες, αλλά προσήλωση του νου και της καρδιάς στο Θεό. Είναι δυνατό να διαβάσετε όλες τις τακτές ακολουθίες της ημέρας και να εκτελέσετε όλες τις καθορισμένες μετάνοιες, αλλά η επαφή σας με το Θεό να είναι είτε εντελώς ανύπαρκτη είτε ασήμαντη, με το νου σκορπισμένο και την καρδιά κρύα. Έτσι κάνετε τον κανόνα σας, όχι όμως προσευχή. Μια τέτοια «προσευχή» είναι εφάμαρτη. Ο Κύριος να μας φυλάξει!

Με φόβο και τρόμο πρέπει να επιτελούμε τα έργα του Θεού -αυτό να το θυμάστε πάντα. Με κάθε τρόπο και μ’ όλη σας τη δύναμη προσπαθήστε να έχετε το νου σας στα λόγια της προσευχής ή, όπως λέει ο όσιος Ιωάννης ο Σιναΐτης, να κλείνετε το νου σας μέσα στα λόγια της προσευχής. Τη στιγμή που αρχίζετε να προσεύχεστε, πρέπει όλη σας η προσοχή να είναι συγκεντρωμένη στο Θεό και να μην απομακρύνεται απ’ Αυτόν…

Τότε μόνο να θεωρήσετε ότι προσευχηθήκατε καλά, όταν, τελειώνοντας, η ψυχή σας δονείται από συντριβή και αυτομεμψία. Στη διάρκεια της ημέρας προσπαθήστε, με την αδιάλειπτη προσευχή, να βρίσκεστε νοερά ενώπιον του Κυρίου κάθε στιγμή, όπως βρίσκονται οι άγγελοι. Εκείνοι Του προσφέρουν την ακατάπαυστη δοξολογία. Εμείς ας Του προσφέρουμε τη μετάνοιά μας.

Πότε εισακούεται από το Θεό η προσευχή μας

Να πως πρέπει να ζητάς κάτι από το Θεό: “Κύριε, Εσύ βλέπεις ότι χρειάζομαι το τάδε πράγμα ή ότι υποφέρω από τη δείνα συμφορά. Βοήθησε με, όπως ξέρεις και όπως θέλεις! Γενηθήτω το θέλημά Σου…”.

Μ’ αυτή την εσωτερική τοποθέτηση, να προσεύχεσαι πολύ. Όχι μια φορά, έστω και παρατεταμένα, ούτε για μια μέρα μόνο, αλλά για εβδομάδες, μήνες, χρόνια… Όλο να ικετεύεις, όλο να κραυγάζεις: “Κύριε, βοήθησε με! Κύριε, λύτρωσε με! ‘Ωστόσο, ας μη γίνει ό,τι θέλω εγώ, μα ό,τι θέλεις Εσύ”. Αυτό ακριβώς έλεγε και ο Χριστός στη Γεθσημανή, όταν προσευχόταν στον Πατέρα Του. Και η χήρα της ευαγγελικής παραβολής βρήκε τελικά το δίκιο της από τον άδικο εκείνο δικαστή, μόνο και μόνο επειδή δεν κουράστηκε να τον παρακαλάει για πολύν καιρό. Κάποιος σοφός είπε το λόγο τούτο: “Πρέπει να γίνεις φορτικός στο Θεό και στους άγιους Του!”.

Η δύναμη της προσευχής

Η δύναμη της προσευχής βρίσκεται όχι στον εξωτερικό τύπο της, αλλά στο περιεχόμενο, στο πνεύμα της.

Προσπαθείτε να βιώσετε την προσευχή. Αυτό ακριβώς είναι που χρειάζεται. Κάποιος από τους πατέρες λέει, πως, όταν προσευχόμαστε, πρέπει να αισθανόμαστε όπως οι υπόδικοι μπροστά στο δικαστή.

Ρώτησε κάποιος έναν ασκητή: “Πώς να στέκομαι στην προσευχή;” Κι εκείνος αποκρίθηκε: “Να στέκεσαι σαν σε κριτήριο, με το βλέμμα σου προσηλωμένο στα χείλη του Κυρίου, που την επόμενη κιόλας στιγμή -έτσι να πιστεύεις- θα προφέρουν την τελευταία απόφαση για σένα: “Έλα κοντά μου!’ ή ‘Φύγε μακριά μου’. Και να κραυγάζεις: ‘Κύριε, ελέησον!”.

Νομίζω, ακόμα, πως η ευχή του Ιησού είναι η καλύτερη και δυνατότερη προσευχή για κάθε περίσταση, μόνο που πρέπει να τη λέμε όχι μηχανικά, δίχως συναίσθηση, αλλά με συμμετοχή του νου και της καρδιάς.

(Αγ. Θεοφάνους του Εγκλείστου, «Ο δρόμος της ζωής»-επιλογές, Ι.Μ.Παρακλήτου)

ΜΙΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΜΕΤΑΘΑΝΑΤΙΑ ΕΜΠΕΙΡΙΑ 20ΧΡΟΝΗΣ

                       

              Ο μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος 

μιλά για μία συγκλονιστική μεταθανάτια εμπειρία 20χρονης.

Αν θέλετε να ακούσετε αμέσως την περιγραφή πηγαίνετε στο 2:30 του βίντεο.

ΑΠΟΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΑΙΜΟΜΙΞΙΑΣ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΗΘΙΚΗΣ ΣΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ

Την αποποινικοποίηση της αιμομιξίας προτείνει το Συμβούλιο Ηθικής της Γερμανίας με το σκεπτικό ότι το κράτος δεν έχει το δικαίωμα να απαγορεύει τις σεξουαλικές σχέσεις ανάμεσα σε αδέλφια διαφορετικού φύλου.  

«Το ποινικό δίκαιο δεν είναι το κατάλληλο μέσο για να διατηρηθεί ένα κοινωνικό ταμπού. Το θεμελιώδες δικαίωμα ενήλικων αδελφών στη σεξουαλική αυτοδιάθεση βαραίνει περισσότερο  από την αφηρημένη ιδέα της προστασίας της οικογένειας", αναφέρει το Συμβούλιο.  

Για να στηρίξει την άποψη του το Συμβούλιο υποστηρίζει ότι οι γενετικές ανωμαλίες από αιμομικτικές σχέσεις είναι ένας μύθος και αναφέρει ότι αν ήταν έτσι, τότε θα έπρεπε να απαγορευτεί δια νόμου η τεκνοποίηση και στα ζευγάρια που χωρίς να έχουν κάποια συγγένειας παρουσιάζουν αυξημένες πιθανότητες να φέρουν στη ζωή παιδιά με κάποια γενετική ανωμαλία.  

Η υπόθεση που έδωσε αφορμή στην παρέμβαση του Συμβουλίου Ηθικής είναι αυτή του Πάτρικ και της Σούζαν που μεγάλωσαν χωριστά αλλά όταν γνωρίστηκαν, ερωτεύτηκαν και απέκτησαν μαζί 4 παιδιά, εκ των οποίων τα δύο παρουσιάζουν αναπηρία. Το δικαστήριο καταδίκασε σε τριετή κάθειρξη για αιμομιξία τον Πάτρικ ο οποίος προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, χωρίς επιτυχία.

Πηγή: www.lifo.gr

Ο ΣΑΤΑΝΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΟΚΛΑΧΟΜΑ

Μια Σατανιστική συγκέντρωση έλαβε χώρα σε θέατρο στο κέντρο της πόλης της Οκλαχόμα την ώρα που την ίδια ώρα, λίγα μέτρα πλησίον της τελετής, διεξαγόταν μια αντισυγκέντρωση εκατοντάδων Χριστιανών που διαμαρτύρονταν για το γεγονός.

Σύμφωνα με τις καταγγελίες, οι Αρχές της πόλης επιτρέπουν τις πομπές και τις τελετές στους Σατανιστές που έχουν αρχίσει και πληθαίνουν κάνοντας πλέον αισθητή την παρουσία τους στην μεγαλύτερη πόλη και πρωτεύουσα της πολιτείας της Οκλαχόμα των ΗΠΑ.

Η συγκέντρωση των Σατανιστών στο Civic Center, ξεκίνησε με συναυλία μιας heavy metal μπάντας και στη συνέχεια ο αρχηγός της, Adam Daniels που απεικονίζεται αριστερά, έδωσε το έναυσμα για να ξεκινήσει η τελετή.

Σύμφωνα με τον Τύπο της Οκλαχόμα, περίπου 40 με 50 άτομα συμμετείχαν στην τελετή αυτή και ένας από τους στόχους του Daniels ήταν να μιλήσει εναντίον του Χριστιανισμού και του Καθολικισμού και να εξυμνήσει τον Σατανά.

Ο ίδιος ο Daniels είχε αναφέρει σε τοπικά Μέσα πως στην τελετή θα "καταγγείλουν" τον Ιησού και την "επιρροή" του, ενώ προειδοποίησε πως οι τελετές του περιλαμβάνουν σεξ και πολύ γυμνό. Κάτι που δεν υπήρξε όμως στη συγκεκριμένη στο Civic Center η οποία "προσαρμόστηκε" για να μην την απαγορεύσει η αστυνομία.

Οι Σατανιστές διάβασαν κάτι σαν εξορκισμό, όχι του σατανά φυσικά, αλλά εξορκισμό του Αγίου πνεύματος.

Όπως γράφει το τοπικό tulsaworld.com, οι Σατανιστές έψαλλαν υπέρ του Σατανά, έθεσαν εαυτόν στις υπηρεσίες του και ποδοπάτησαν εικόνες και χριστιανικά σύμβολα πτύοντας πάνω σε αυτά. 

Μάλιστα, πριν ένα μήνα η Καθολική Εκκλησία του Κάνσας είχε καταγγείλει ότι μέλη της ομάδας του Daniels είχαν κλέψει Θεία Ευχαριστία για να την χρησιμοποιήσουν σε αυτή την τελετή.

Η Αστυνομία πάντως απάντησε πως το Civic Center είναι δημόσιο κτίριο της πόλης και πως η ομάδα των οπαδών του Σατανά είχε λάβει νόμιμη άδεια για να πραγματοποιήσει τα δρώμενα της.

Εκατοντάδες Χριστιανοί συγκεντρώθηκαν για να διαμαρτυρηθούν, την ώρα που 1.600 περίπου Καθολικοί γέμισαν τον Καθεδρικό ναό της πόλης για να προσευχηθούν ομαδικά.

ΠΗΓΗ: NEWS247

«ΕΥΛΟΓΕΙΤΕ ΚΑΙ ΜΗ ΚΑΤΑΡΑΣΘΕ» ΚΑΙ ΜΗ ΣΤΕΛΝΕΤΕ ΣΤΟΝ ΔΙΑΒΟΛΟ! ΤΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ ΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ ΙΩΣΗΦ

Στην Σκήτη του Αγίου Παντελεήμονος στο Κουτλουμούσι, ο μοναχός Ιωσήφ, θέλησε να επισκευάσει, στο πάτωμα της καλύβας του, ένα σανίδι που είχε σπάσει. Καθάρισε το σάπιο, πήρε με ακρίβεια τα μέτρα, έκοψε το σανίδι και πήγε να το τοποθετήσει. Όταν το έβανε στη θέση του, το σανίδι ήταν μεγαλύτερο. Το πήρε, έκοψε το περίσσιο και πήγε πάλι να το τοποθετήσει. Το είδε πως ήταν μικρότερο απ΄ ότι έπρεπε.

Ο Γέρο - Ιωσήφ, ήταν μαραγκός στο επάγγελμα. Παίρνει για δεύτερη φορά τα μέτρα, κόβει άλλο σανίδι στα μέτρα που χρειάζονταν με ακρίβεια, πήγε να το βάλει στη θέση του, αλλά και πάλι περίσσευε, το έκοψε, κι όταν πήγε να το καρφώσει, έγινε μικρότερο. Τότε έχασε την υπομονή του και με θυμό είπε : «Άει στο διάβολο, διάβολε, τί έχεις, τί να σου κάμω για να ταιριάξεις; Τέσσερις φορές σε μέτρησα και τέσσερις σε έκοψα, τώρα τί διάβολο έχεις και δεν ταιριάζεις»;

Ο ταλαίπωρος αυτός μοναχός, αντί να ειπεί την ευχή και να επικαλεστεί τη θεία βοήθεια στην εργασία του, προτίμησε να μνημονεύσει τον διάβολο, ο οποίος δεν άργησε αλλά κάτι τέτοιες ευκαιρίες ζητάει, γι΄ αυτό παρουσιάστηκε μπροστά του, ο διάβολος, μ΄ όλη την αγριωπή μορφή του και του είπε : «Με φώναξες γέροντα, τί είναι, τί θέλεις ; Εδώ είμαι 'γω για να σε βοηθήσω».

Ο Γέρο - Ιωσήφ τρομαγμένος έκαμε το σταυρό του, παράτησε το σανίδι κι έτρεξε στον Πνευματικό του να εξομολογηθεί, αλλά από τότε μέχρι σήμερα έχουν περάσει περισσότερα από 30 χρόνια και δεν μπορεί να συνέλθει, του έμεινε ο φόβος και μια αφηρημάδα στο μυαλό, σαν αντιμισθία από τον διάβολο.

Τούτο ας γίνει μάθημα σε όλους, μικρούς και μεγάλους, να μη λένε στο διάβολο, ούτε για αστεία. Επειδή, ο διάβολος βάνει τον άνθρωπο να θυμώνει και στον θυμό του επάνω, τον βάνει να βρίζει ή να βλασφημεί τα θεία, κι αν δεν κατορθώσει τούτο, τον πείθει να ειπεί στον συνάνθρωπό του, στον αδελφό του, στο παιδί του, ή και στον εαυτό του ακόμη, «Άει στο διάβολο». Τούτο γίνεται κακίστη συνήθεια και πολλοί γονείς στέλνουν τα παιδιά τους στον διάολο.

Ενώ μπορεί ο άνθρωπος να αποκτήσει καλές συνήθειες κι αντί να λέει «άει στο διάβολο», να λέει «άει στην ευχή» ή «άει στο καλό σου» ή όπως συνηθίζουν οι πατέρες να λένε «να σε πάρει η ευχή» ή «ο Θεός να σ΄ ελεήσει», που είναι το καλύτερο απ΄ όλα. Έτσι συνηθίζει ο άνθρωπος να εύχεται και να λέει πάντοτε τα καλά, σύμφωνα με την Αγία Γραφή «ευλογείτε και μη καταράσθε» (Ρωμ. 12, 14).

Ανδρέου Μοναχού Αγιορείτου
«Γεροντικό Αγίου Όρους»

Ο ΤΣΟΜΠΑΝΟΣ ΠΟΥ ΠΗΓΕ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ

Αυτός ό τσοµπάνος, πού πήγε στόν Παράδεισο, τόν λέγανε Μαυρογένη, γιατί είχε µαύρα γένια καί ζούσε µέ τήν γυναίκα του απ' τόν κόσµο µακρυά, µέ τά ζωντανά του καί δέν κατέβαινε στό χωριό, παρά µονάχα γιά νά πουλήση τά τυριά του καί νά ψουνίση τά χρειαζούµενα, ξεκίνησε νά λέη ό Προκόπης. 
Μιάν ήµέρα τό λοιπόν, όπου βρέθτικε στό χωριό γιά τίς δουλειές του, πήγε νά άνάψη ενα κερί στήν εκκλτισιά, γιατί ήτανε θεοφοβούµενος καί καλής ψυχής άνθρωπος.Εκεί µιλούσεν ό παπάς στούς χωριανούς του καί τούς έλεγε τό κήρυγµα γιά τόν ίσιον δρόµο του Θεού, πού πάει όλόϊσια στόν Παράδεισον, αν δέν στρίβουµε δεξιά κι αριστερά. Πρέπει νά τραβούµεν ίσια καί νά είµαστε συµπονετικοί γιά κάθε άνθρωπον, όταν εχει τήν ανάγκην µας. Νάµαστεν δηλαδή ψυχηκάρη δες καί νά έλεούµε, γιατί τό ίδιο κάνει καί ο Θεός καί έλεεί τόν κόσµον όλον γιά νά ζη καί νά πορεύεται. Κι όποιον δει πώς κάνει κι αυτός τό ίδιο, τόν συµπαθα πολύ καί τόν παίρνει στόν Παράδεισον, όπου είναι ή ζωή µεγαλείο άτελείωτον! "Ετσι τά έλεγεν ο παπάς κι ετσι πρέπει νά είναι, κατά τήν γνώµην µου. Ή Έκκλησία δέν λέγει ποτέ της ψέµατα καί γιατί νά τά πη, µαθές;

'Όλοι ακούγαµε τόν άπλοϊκόν τσοµπανο, πού µιλούσε µέ τόν δικό του παραστατικόν τρόπο καί κάθε λίγο σκούπιζε τά µουστάκια του, άγνωστον γιατί, καί δέν εδειχνε δυσκολία στό νά έκφραστή αυθόρµητα καί νά πη τήν πίστη του. Ό φίλος µου, πού είχε ένθουσιασθή, ρώτησε, συντοµεύοντας τήν µικρή παύση στήν διήγηση του Προκόπη:
- Καί µετά τί έγινε: Πως πήγε στόν Παράδεισον;
- 'Όταν γύρισε στό καλύβι του, τό είπε στήν γυναίκα του χαρούµενος αυτό τό ευχάριστο µαντάτο καί της είπε πώς θά πάει τήν άλλη µέρα νά συναντήση τόν Θεό. 'Ετσι κι έγινε.
Τήν άλλη µέρα πηρε ψωµοτύρι µαζί του, χαιρέτισε τήν κυρά του καί ξεκίνησε γιά τόν Παράδεισο. Πήρε τόν ίσιον δρόµο καί προχωρούσε ανάµεσα στά χωράφια, χωρίς νά στρίβη δεξιά τι αριστερά, όπως είπεν ο παπάς καί τό βραδινό κοιµήθηκε κάτω από ένα δέντρο καί συνέχισε τήν άλλη µέρα τόν ίσιο δρόµο γιά τόν Παράδεισο. 
'Εφαγε καί τό ψωµοτύρι, που είχε µαζί του καί συνέχισε καί τήν τρίτη µέρα καί τήν τέταρτη. Τό ένα βουνό ανέβαινε, τό άλλο κατέβαινε. Τήν πέµπτη µέρα πεί νασε πολύ καί σκέφτηκε τί νά κάνη καί που νά βρη τροφή. Κι όταν άνέβηκε τό βουνό, πού ηταν µπροστά του, είδε στήν απέναντι πλαγιά ένα Μοναστήρι. 'Έσυρε λοιπόν καί πήγε. Χτύπησε τήν πόρτα καί ζήτησε βοήθεια. Ευτυχώς τό Μοναστήρι βρισκόταν πάνω στόν δρόµο του. Τόν βάλανε λοιπόν µέσα στήν εκκλησιά του Μοναστηριού νά περιµένη, ώσπου νά του φέρουνε τίποτε φαγώσιµο. Κι έβλεπε ολόγυρα τίς εικόνες καί τίς θαύµαζε, όλες του φαινότανε ζωντανές, όλοζώντανες. Μόνο, πού δεν µιλούσανε. Κι όντας έστρεψε τό µάτι του καί εΙδε στόν σταυρό σταυρωµένον κι όλόγυµνο καί µατωµένον τόν Χριστό, άναφώνησε:

- Ωχου, τό παλληκάρι, τό λαβώσανε οί άτιµοι! 'Ωχου καί τόν έχουν κρεµασµένον ακόµα! 
- Τήν ίδια στιγµή, ένας καλόγερος του εφερε λίγα φαγώσιµα, τάβαλε πάνω στον πάγκο καί τούπε νά φάη, συνέχισε ο Προκόπης.Ό καλόγερος όµως µπαίνοντας τόν άκουσε, πού µιλούσε στόν σταυρωµένον καί τόν ρώτησε: 
Μιλούσες µέ κανέναν, άδερφέ; Ό Μαυρογένης, πού υποψιάστηκε τόν καλόγερον, πώς είναι απ' αύτούς, πού τόν σταυρώσανε, δέν είπε τίποτα. Κι όταν έφυγε ο καλόγερος φώναξε στόν σταυρωµένον: 
- 'Έ, παλληκάρι! Μπορείς νά κατεβη; από κεί πάνω, νά 'ρθης νά φαµε µαζί αυτά, πού µου φέρανε; Θές νά 'ρθώ νά σέ κατεβάσω εγώ; 
- 'Οχι. Μπορώ καί µόνος µου νά κατέβω. 'Ερχοµαι. 
- Κατέβηκε τό λοιπόν ο Σταυρωµένος κάτω, συνέχισε ο Προκόπης τήν άφήγησή του, καθησε στον πάγκο κι έφαγε κι έπιασε κουβέντα µέ τόν τσοµπάνο. 'Εκείνος τούπε νά τόν πάρη µαζί του, τώρα πού πάει νά συναντήσει τόν Θεό. 
Θέλεις νά σέ πάρω κι εσένα; Ό Θεός είναι καλός καί θά σε λυπηθή καί θά σέ βάλη καί σένα στόν Παράδεισο. 'Εγώ γι' αυτό πάω στόν Θεό. 'Ερχεοαι µαζί µου; Δέν πρόλαβε δµως ο Σταυρωµένος ν' άποκριθή, γιατί ακούστηκε νά ερχεται ο καλόγερος. Τότε ο Σταυρωµένος ξανανέβηκε γρήγορα πάνω στόν σταυρό κι έµεινε µέ ανοιγµένα χέρια. 
Καί ο καλόγερος ρώτησε τόν τσοµπάνο:
- Τώρα µή µου πης πώς δέν µίλαγες µέ κανέναν. Σ' ακουσα µέ τά ίδια µου τ' αυτιά. Λέγε µέ ποιόν µιλούσες; 
- Ό Μαυρογένης φοβήθηκε στήν αρχή, δίστασε καί στό τέλος είπε στόν καλόγερο πώς μιλούσε μέ τό κρεμασμένο αυτό παλληκάρι, πού τό λυπήθηκε καί τό κάλεσε νά φάνε μαζί τό βρισκάμενο. Καί είπε στόν καλόγερο: 
- Μή μέ μαρτυρήσεις, άγιε καλόγερε, αλλά θέλω νά πάω στόν Παράδεισο καί ό παπάς του χωριού μας είπε νά πάρουμε τόν ίσιο δρόμο καί νά είμαστε ψυχοπονιάρηδα; 
Κατάλαβες; Τό λυπήθηκα λοιπόν τό παλληκάρι καί τό κάλεσα νά πάρη κι αυτό μιά μπουκιά ψωμί. Κακό εκανα; 
- 'Οχι, όχι, καλά εκανες καί πάντα νά συμπονας τούς άναγκεμένους, αποκρίθηκε κατάπληκτος ό καλόγερος μέ τά όσα του είπε ό τσομπανος. Κι ετρεξε καί τά φανέρωσε όλα στόν Ήγούμενό του. 
'Ύστερα, λέγει η ιστορία, φτάσανε όλοι οί καλόγεροι μέ τόν Ήγούμενο στήν εκκλησιά καί βάλανε μετάνοια στόν τσομπανο, πού έφαγε μαζί με τόν Σταυρωμένο Χριστό καί τόν παρακαλέσανε νά πει καμμιά καλή κουβέντα καί γι' αύτούς, όταν συναντήσει τόν Θεό. 
- Άμα τόν δω τόν Θεό, θά του πω καί γιά σας, αλλά γιατί τό κρατατε σταυρωμένο τό παλληκάρι; Τί σας εκανε; Κατεβάστε το νά φάη καί νά ντυθη, πού είναι όλόγυμνος καί πληγωμένος. Κι αν δέν τόν θέλετε έσεις εδώ, τόν παίρνω εγώ μαζί μου. 

- Έκείνοι κοκκαλώσανε απ' τήν καλωσύνη καί τήν αθωότητα τοϋ Μαυρογένη καί, άφού του δώσανε όλα τα χρειαζούμενα, τόν συνόδεψαν κάμποσο στόν ίσιο δρόμο. πού ακολουθούσε κι όταν έκείνος απομακρύνθηκε, τόν βλέπανε πού δέν πάταγε στήν γη, αλλά περπατούσε στόν αέρα μέχρι, πού χάθηκε απ' τά μάτια τους. 

Αυτός ό καλός άνθρωπος γιά μένα θά πήγε στόν Παράδεισο τό δίχως άλλο. Γιατί λυπότανε όλους τούς πονεμένους, όπως κάνει κι ό Θεός. Έγώ γράμματα δέν ξέρω γιά νά τά πώ πιο όμορφα, αλλά θυμάμαι τόν παππού μου τόν Χαραλάμπη, πού έλεγε πώς ό,τι κάνεις σ' αυτήν τήν ζωή τά ίδια θά σου κάνουνε κι εσένα στήν άλλη. Κι αυτό τό πιστεύω. Αυτή εναι n Ιστορία, πού άκουσα. 

Από το βιβλίο του Π.M.Σωτήρχου «Οι εραστές του παραδείσου» εκδ.Αστήρ

ΑΝΑΜΠΕΛ ΦΟΡΕΣΤ: ΕΖΗΣΕ ΤΗΝ ΑΠΟΛΥΤΗ ΦΡΙΚΗ ΜΙΑΣ ΑΙΡΕΣΗΣ

Η απόλυτη φρίκη: Η μητέρα της την ανάγκασε να κάνει σεξ με 1.800 άντρες πριν τα 18 της

Από τα 7 της χρόνια ήταν θύμα βιασμών. Στα 14 της εξαναγκάστηκε να συμμετάσχει σε τελετές οργίων με τη μητέρα της και γείτονες της. Οι "σεξουαλικές" τελετές υποτίθεται ότι θα της εξασφάλιζαν την ευμένεια του Θεού της αίρεσης. Στα 17 της έμεινε έγκυος από τον σύντροφο της μητέρας της.

Η παραπάνω αρρωστημένη ιστορία έλαβε χώρα στην Ουαλία το 2011. Τώρα, η γυναίκα με το ψευδώνυμο Annabelle Forest μιλάει για τη φρικιαστική εμπειρία της στη Βρετανική Daily Mail.

Η νεαρή είχε μυηθεί στην αίρεση από την ίδια τη μητέρα της και στα 7 της χρόνια εξαναγκάστηκε να υπακούσει στις αρρωστημένες σεξουαλικές διαθέσεις του πνευματικού ηγέτη Colin Batley.

Ο Batley είχε εμπνευστεί την αίρεση του από τον Aleister ‘the Great Beast’ Crowley που πίστευε ότι ήταν σύγχρονος προφήτης και συνεχιστής του Αιγυπτιακού Θεού Horus.

Στη συνέντευξη της η κοπέλα αποκάλυψε ότι μέχρι να γίνει 18 ετών είχε εξαναγκαστεί από τη μητέρα της να κοιμηθεί με 1.800 άντρες και να μαζεύει χρήματα για λογαριασμό της αίρεσης.

Μεταξύ άλλων δηλώνει πως όταν έκλεισε τα 11 της χρόνια βιάστηκε δύο φορές από τον αρχηγό της αίρεσης και σύντροφο της μητέρας της και τρία χρόνια αργότερα η μητέρα της την εξανάγκασε να πάρει μέρος σε ομαδικό σεξ στο σπίτι τους στην Ουαλία στο οποίο συμμετείχε και η ίδια.

Μέσα στο σπίτι του, ο Colin Batley είχε φτιάξει έναν βωμό, πάνω στον οποίο είχε τοποθετήσει φίδια, ενώ γύρω του προσεύχονταν τα μέλη της αίρεσης.

Μόλις πριν από τρία χρόνια, το 2011, η μητέρα της Annabelle καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης 12 ετών, ενώ ο αρχηγός της αίρεσης καταδικάστηκε επίσης σε ποινή φυλάκισης 11 ετών. Και οι δύο φυλακίστηκαν για κατά συρροή σεξουαλική κακοποίησης ανηλίκου.

Η σύζυγος του αρχηγού της αίρεσης, Elaine καταδικάστηκε επίσης μαζί με μία ιερόδουλη. Και εκείνες συμμετείχαν στα ομαδικά όργια, στα οποία εξανάγκαζαν και άλλα παιδιά να συμμετέχουν.

Στα 14 της η Anabelle αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει. Στα 17 έμεινε έγκυος από τον πατριό της ενώ έναν χρόνο μετά τη γέννηση του παιδιού τους κατάφερε να φύγει κρυφά από το σπίτι και δεν ξαναείδε ποτέ ξανά την μητέρα και τον πατριό της έως την καταδίκη τους το 2011.

"Τίποτα δεν μπορεί να με πληγώσει πιο πολύ, από αυτό που μου έκανε η ίδια μου η μητέρα και αυτός ο άνδρας. Η μητέρα μου είναι μία πολύ κακιά γυναίκα και δεν πρόκειται να την συγχωρήσω ποτέ. Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να σε κακοποιεί η ίδια σου η μητέρα", λέει.

"Ήμουν 11 όταν με βίασε για πρώτη φορά και το χειρότερο από όλα ήταν ότι το παρουσίαζε σαν να ήταν δική μου επιλογή. Ήταν απαίσια. Ήταν ότι πιο οδυνηρό και σοκαριστικό μου είχε συμβεί, αλλά μου έλεγε ότι ήταν ο δρόμος μου και ότι αν δεν τον έκανα θα καιγόμουν στην πυρά της κολάσεως. Ο Κόλιν γνώριζε καλά πώς να χειραγωγεί τους άλλους", καταλήγει.

Προσπαθώντας σταδιακά να ξεπεράσει τα τραύματα της, η Annabelle ζει σε περιοχή της βόρειας Αγγλίας την οποία δεν αποκαλύπτει. Αναφέρει ότι είναι σήμερα μητέρα δύο παιδιών ενώ πρόσφατα ολοκλήρωσε το βιβλίο της "The Devil at the Doorstep" (Ο διάβολος στο κατώφλι) στο οποίο καταγράφει τις εμπειρίες της.

Περιγράφει τον τότε εαυτό της σαν "μαθήτρια το πρωί και σκλάβα του σεξ το βράδυ" και υπογραμμίζει ότι έγραψε το βιβλίο της για να μην κακοποιηθεί ποτέ ξανά κανένα ανήλικο παιδί στον κόσμο.

ΠΗΓΗ: NEWS247

ΓΕΡΩΝ ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΖΕΡΒΑΚΟΣ: Ο ΒΛΑΣΦΗΜΟΣ

Ο αείμνηστος πατήρ Φιλόθεος Ζερβάκος, Ηγούμενος τότε, για 50 περίπου χρόνια στο ιστορικό Μοναστήρι της Λογγοβάρδας στην Πάρο, στο βιβλίο του "Πόλεμος κατά τής βλασφημίας", σημειώνει κάποια συνταρακτικά περιστατικά τα οποία νομίζουμε ότι αξίζουν για μία ευρύτερη δημοσιότητα.

Γράφει σχετικά: Κατά το έτος 1924, εις την αρχή τής Μεγάλης Τεσσαρακοστής, καθήμενος εις το κελί μου και μελετών, άκουσα γοερές κραυγές. Σκύβοντας από το παράθυρό μου, είδα στο προαύλιο τής Μονής ένα νέο φορτωμένο επάνω σ’ ένα γαϊδουράκι. Τον βάσταζαν δύο άνθρωποι, οι οποίοι αφού τον κατέβασαν από το υποζύγιο, κρατώντας τον από τα χέρια τον οδήγησαν προς τον Ιερόν Ναόν τής Μονής.

Κατέβηκα κι εγώ στην Εκκλησία, για να πληροφορηθώ τι συμβαίνει. Είδα το παιδί αυτό, πεσμένο στην πόρτα τού Ναού, εντελώς παραμορφωμένο στο πρόσωπο. Όλο του το σώμα, χέρια πόδια, στόμα, μύτη, είχαν στρεβλωθεί, σε μία αλλόκοτη, τερατώδη, και δαιμονική έκφραση. Είδα ότι ήταν και τυφλός... Αυτοί που τον συνόδευαν μπήκαν μέσα και προσκύνησαν τις Εικόνες. Ήταν, όπως έμαθα, ο πατέρας του και ένας εξάδελφός του.
Ξαφνικά βλέπω τον νεαρό, νά σέρνεται σαν φίδι μέσα στην Εκκλησία, και αφού έφθασε στην μέση γονατιστός, στάθηκε μπροστά στις Άγιες Εικόνες και άρχισε να βλαστημάει τον Χριστό... Τον πλησίασα αγανακτισμένος για την ασέβειά του και χαστουκίζοντάς τον δυνατά, τού είπα, "Ασεβέστατε! Και μέσα στην Εκκλησία τολμάς νά βλαστημάς τον Θεό;"

Μαζεύτηκε, και είπε, "Κύριε ελέησον!".

Ρώτησα τον πατέρα του πώς το έπαθε, και μου είπε, ότι ο Γιώργος από μικρό παιδί βλαστημούσε... "Χθες το πρωί, μου είπε, τού φύγανε τα πρόβατα και μπήκαν σε ένα χωράφι σπαρμένο. Πήγε νά τα μαζέψει βλαστημώντας τουλάχιστον 10-15 φορές την Παναγία. Ενώ πλησίαζε στο χωράφι βλασφημώντας συνέχεια, έπεσε κάτω, τυφλώθηκε, και μεταμορφώθηκε η όψη του σε αυτή την τερατώδη κατάσταση. Τον φέραμε στη Μονή, νά τού κάνετε αγιασμό, παρακλήσεις, και ότι άλλο χρειάζεται...".

Τού κάναμε πράγματι όλα αυτά, τού διαβάσαμε και εξορκισμούς, αλλά αυτός ο βέβηλος δεν σταμάτησε να βλαστημάει. Μετά από λίγες μέρες με φώναξε ο υπηρέτης τής Μονής που βοηθούσε τον νεαρό και τον τάιζε και μου είπε,

- Έλα να ιδής τον πάσχοντα. Τού κόπηκε η γλώσσα και δεν μπορεί ούτε νερό νά πιει... ". Πήγα, και έφριξα με ό,τι είδα. Η γλώσσα του, αυτή που συνεχώς βλαστημούσε, ήταν κομμένη και ξεριζωμένη, σφηνωμένη εντελώς στον λάρυγγα.

Την άλλη μέρα, διηγείται ο π. Φιλόθεος Ζερβάκος, έφυγα για να πάω στην Νάξο. Όταν γύρισα, ρώτησα σχετικά τούς πατέρες και μου είπαν. "Πέθανε εδώ και δύο μέρες. Ο πατέρας του είχε πάει στο χωριό για να φέρει καθαρά ρούχα για την ταφή, και ο υπηρέτης είχε πάει σπίτι του. Την νύκτα τού θανάτου του, ακούγαμε στο Μοναστήρι χορούς, φασαρίες, και τραγούδια: «ΕΙΣΑΙ ''ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ'' ΤΩΡΑ...».

Ξυπνήσαμε όλοι, νομίζοντας ότι τραγουδούσαν και χόρευαν οι υπηρέτες τής Μονής. Ο πατήρ Σάββας μάλιστα, πήρε το ραβδί του για να πάει να τούς διώξει. Ανοίγοντας το παράθυρο, τρεις η ώρα τη νύκτα, άκουσε φωνές στο σκοτάδι που έλεγαν δυνατά, " Γιώργο! Γιώργο! Έλα δω, πού πας να φύγεις! Είσαι δικός μας τώρα...".

Αφού παύσανε αυτοί, ακούστηκαν άλλες φωνές απέναντι από το μέρος των τραγουδιών... "Βρε, ελάτε εδώ, μη φοβάστε, τον πήραμε εμείς τον Γιώργο!" Ο πατήρ Σάββας έντρομος τότε, από τις φωνές των δαιμόνων που τραβούσαν μαζί τους την ψυχή τού βλάσφημου, άρχισε να προσεύχεται στον Χριστό και την Παναγία ζητώντας βοήθεια.

Πράγματι σταμάτησαν οι φωνές και οι δαίμονες έγιναν άφαντοι. Όταν μετά από λίγο κατέβηκε και πήγε στο δωμάτιο τού παιδιού, το βρήκε πεθαμένο και ριγμένο με δύναμη, έξω από το σπίτι. Φόβος και τρόμος μάς κατέλαβε όλους, γράφει ο πατήρ Φιλόθεος.

Π.Ε.Θ ΠΡΟΣ ΥΠΟΥΡΓΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ

Πρός τόν νέο Ὑπουργό Παιδείας καί Θρησκευμάτων, κ. Ἀνδρέα Λοβέρδο, ἡ «Πανελλήνιος Ἕνωσις Θεολόγων» ἀπέστειλε βαρυσήμαντο υπόμνημα  μέ τό ὁποῖο γνωστοποιεῖ τίς θέσεις της ἐπί καίριων θεμάτων. 

Παρουσιάζουμε δειγματοληπτικά κάποιες ἀπό αὐτές: 

 Γιά τό νέο πιλοτικό Πρόγραμμα Σπουδῶν τῶν Θρησκευτικῶν Δημοτικοῦ καί Γυμνασίου ἡ ΠΕΘ ζητεῖ «ἀφενός τήν πλήρη ἀπόσυρσή του καί ἀφετέρου τή σύσταση νέας Ἐπιτροπῆς Ἐμπειρογνωμόνων (μέ συμμετοχή ὅλων τῶν ἀπόψεων γιά ἐπίτευξη συνεννοήσεως)».

 Ζητεῖται «ὁριστική ἐπίλυση τοῦ ζητήματος» σχετικά μέ τίς ἀπαλλαγές ἀπό τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν.

Αἰτεῖται «δίωρη ἑβδομαδιαία διδασκαλία τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν σ’ ὅλες τίς τάξεις καί σ’ ὅλους τούς τύπους τῶν Σχολείων (ἀπό τήν Γ΄ Δημοτικοῦ), ὅπως τό Σύνταγμα καί οἱ νόμοι τοῦ κράτους ὁρίζουν».

 Σχετικά μέ τά διδακτικά βιβλία προτείνεται ἡ συγκρότηση «νέας Ἐπιτροπῆς κρίσεων... προκειμένου νά διορθωθοῦν».

 Ἡ Ἕνωση τοποθετεῖται ἀρνητικά στήν πρόταση νά ὀργανωθεῖ Τμῆμα Ἰσλαμικῶν Σπουδῶν στή Θεολογική Σχολή τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

 Ἐπιτέλους, τά τόσο δίκαια αἰτήματα περιμένουμε νά εἰσακουσθοῦν καί νά ἱκανοποιηθοῦν πρός ὄφελος πρωτίστως τῶν παιδιῶν μας.

Περιοδικό “Απολύτρωσις” –Αυγούστου-Σεπτεμβρίου 2014

ΠΗΓΗ: ΑΚΤΙΝΕΣ