ΤΑ ΝΕΑ “ΔΙΔΑΚΤΙΚΑ” ΒΙΒΛΙΑ ΤΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ ΜΑΣ Η ΑΛΛΙΩΣ “ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΛΟΒΟΤΟΜΗΣ ΟΔΗΓΟΙ” (ΜΙΑ ΕΥΓΕΝΙΚΗ ΧΟΡΗΓΙΑ ΕΥΡΩΛΑΓΝΩΝ ΕΦΙΑΛΤΩΝ)

Τα νέα “διδακτικά” βιβλία των Σχολείων μας

ή αλλιώς “παιδικής λοβοτομής οδηγοί”

[μια ευγενική χορηγία ευρωλάγνων Εφιαλτών]

του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου, δασκάλου - συγγραφέα

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ: “H παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Kράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Eλλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες." Αυτά διαβάζουμε στον ύψιστο νόμο του κράτους μας, το Σύνταγμα [Άρθρο 16, παράγραφος 2]. Όμως, απορούμε μήπως άλλαξε ή καταλύθηκε το Σύνταγμα και δεν το έχουμε αντιληφθεί;

 Ο λόγος που ερωτάμε ρητορικώς θα ήταν προφανής για οιονδήποτε εντρυφούσε στα νέα “εγχοιρίδια” [όχι τυχαία το γράφουμε με οι], των μαθητών του Σχολείου μας. Παρακάτω θα ανθολογήσουμε λίγα, και αυτά μόνο ενδεικτικά, από τα πολλά αντεθνικά, αντιχριστιανικά, και γελοία διαδήματα του ευρωλιγούρικου 'υφαντού” της σχολικής ύλης που επεβλήθη άνωθεν και μέσω του Υπουργείου της Παιδείας, που έπαψε ουσιαστικά και τυπικά να αποκαλείται και να είναι Εθνικής [Παιδείας]. Στα αποσπάσματα που θα παρουσιάσουμε ο κάθε καλοπροαίρετος αναγνώστης θα αντιληφθεί πόσο αντιπαιδαγωγικά, αντεθνικά, αντιχριστιανικά και φθοροποιά είναι τα κείμενα σε διδακτικά βιβλία Γλώσσας και Λογοτεχνίας στο Δημοτικό και το Γυμνάσιο, που μπήκαν κατά τέτοιο τρόπο στη σχολική ύλη με ξεκάθαρη στόχευση: την αποδόμηση των θρησκευτικών και εθνικών αξιών και η τη γελοιοποίηση των θείων. Ας δούμε όμως κατά σειρά και στόχο που σκοπεύουν τα {εν}χοιρίδια αυτά:

ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ: “Αίνιγμα: Noστιμίζει το σέλινο την φασολάδα και στην μέση δύο λάμδα, φοράει η πατρίδα μας η Ελλάδα..” (Τετρ. Εργασιών Γλώσσας Β΄ δημ., τ. Α΄, σελ.43.). Για την Εθνική εορτή της 28ης Οκτωβρίου παρατίθεται τιμής ένεκεν ... χλεύη: “Η Ιταλία μας κήρυξε τον πόλεμο! Κι εμείς πήγαμε στο υπόγειο”. (Γλώσσα Ε΄ Δημ., Τεύχος α΄, σελ.44.) Όσο για τους ήρωές μας... ύβρεις: “Καλούνται οι μαθητές να γράψουν μια ιστορία με πρωταγωνιστές το Μέγα Αλέξανδρο, το Καραγκιόζη και την Κοκκινοσκουφίτσα μαζί!” Κατά τα άλλα μέγα το ενδιαφέρον για τον τύμβο της Αμφίπολης.... (Τετρ Εργ. Γλώσσας Στ΄ Δημ., Τεύχος β΄ σελ. 39.).

Ακόμη ασεβούν κατά της εθνικής επετείου της 25ης Μαρτίου: “τότε ο Βαγγελάκης που έκανε τον Μπότσαρη, έσκυψε και φάνηκε το σώβρακό του και τα κορίτσια έβαλαν τα γέλια.” (Νεοελλ. Γλώσσα Α΄ Γυμν., σελ. 82.). Μήπως δεν εκπορνεύουν και το εθνικό όνομα της πατρίδας μας; “Ήταν η Ελλάδα μία γυναίκα τόσο προκλητική σεξουαλικά που έπρεπε να την ερωτευτώ.. ..απελπισμένα.” (Νεοελ. Λογοτεχνία Α΄ Γυμν., σελ.123). Παντού ορατή και η υστερία περί αντιρατσισμού: “Ο Δρόμος για τον Παράδεισο”, όπου η Ελληνίδα εμφανίζεται ως η κακιά. (Νεοελ. Γλώσ. Α΄ Γυμν., σελ.144). Ειρωνεύονται τους εκπαιδευτικούς που αγαπούν τις εθνικές γιορτές: “Το ρεπερτόριο θα' ναι το συνηθισμένο: Ελεύθεροι Πολιορκημένοι και δώσ' του.”

Η θυσία των Μεσολογγιτών και η Έξοδος του Μεσολογγίου απαξιώνεται. Το κορυφαίο έργο του Εθνικού μας ποιητή Διονυσίου Σολωμού «Ελεύθεροι Πολιορκημένοι» ισοπεδώνεται. Μήπως η φυλετική μνήμη επιδιώκεται να εξαλειφθεί; Επιπλέον διαβάζουμε: “Κάτι Κολοκοτρώνηδες και κάτι σημαίες και δάφνες”. Η φράση εκφράζει περιφρόνηση για τον Γέρο του Μοριά και επιχειρεί να υποβαθμίσει την μεγάλη προσωπικότητα της Επαναστάσεως του 1821 στα μάτια του αναγνώστη-μαθητή ενώ το εθνικό μας σύμβολο, η Ελληνική Σημαία, για το οποίο έπεσαν ηρωικά δεκάδες χιλιάδες Ελλήνων απαξιώνεται. [Nεoελ. Γλώσ. Β΄ Γυμν. Τετράδιο Εργασιών (σελ. 35-36) έκδ.Α΄2006]. Φτάνουν στο σημείο να κατηγορήσουν ακόμη και τον άγιο της πολιτικής Ιωάννη Καποδίστρια. Έτσι παρουσιάζεται ποίημα του Αλ. Σούτσου μευπαινιγμούς για χρηματισμό του!. (Νεοελ. Λογοτ. Γ΄ Γυμν., σελ. 72 ). Υπερτονίζουν το ολοκαύτωμα των Εβραίων, ενώ αποσιωπούν όλες τις άλλες γενοκτονίες: Πχ. Ο διωγμός των Εβραίων της Θεσσαλονίκης από τους Ναζί (Νεοελ. Γλώσσα Γ΄ Γυμνασίου, σελ. 58). Λες κι εμείς δεν είχαμε Δίστομο, Καλάβρυτα, γενοκτονίες στην Μικρά Ασία, Θράκη, Πόντο;

ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ: Παρουσιάζουν το Πάσχα ως ευκαιρία κοσμικής ευτυχίας, χωρίς να αναφέρονται στην Ανάσταση: Π.χ. “Πασχαλινά κουλούρια”. Εδώ, για τον συγγραφέα του κειμένου, το Πάσχα δεν είναι η Ανάσταση του Χριστού, αλλά μυρωδιές φούρνων. (Γλώσ. Α΄ Δημ. τ. Β΄, σελ.56).

Ευτελίζουν την Μεγάλη Παρασκευή: “σήκωσαν τον Επιτάφιο ψηλά πάνω κι όλοι περάσαμε από κάτω .. όπως παίζουμε περνά-περνά η μέλισσα” (Ανθολόγιο Γ΄ και Δ΄ Δημ., σελ.79). Ειρωνεύονται το κύρος του ορθόδοξου ιερέα: «Ένας αλλιώτικος ποδοσφαιρικός αγώνας», όπου ο παπάς και ο δάσκαλος διαπληκτίζονται με απαράδεκτες φράσεις! (Ανθολόγιο Γ΄ και Δ΄ Δημοτικού, σελ. 143). Προσβάλλουν την ορθόδοξη αγιογραφία και τους Αγίους μας: «Ο Νορντίν στην εκκλησιά» όπου χαρακτηρίζονται οι αγιογραφημένοι Άγιοι, “άσχημοι γέροι με μακριές γενειάδες”! (Ανθ. Γ΄ και Δ΄ Δημ., σελ. 72). Υποβιβάζουν στα μάτια των μικρών μαθητών τον Μέγα Βασίλειο: «Η μπουγάδα του Αϊ Βασίλη» όπου παρουσιάζεται ο Άγιος να απλώνει την μπουγάδα του με το μακρύ σώβρακό του! (Γλώσ. Δ΄ Δημ. τ. β΄ σελ. 52). Βλασφημούν τον ίδιο το Χριστο! “Τα μάτια του γατιού ήταν γλυκά. Τα μάτια του Χριστού ήταν γλυκά.” Ώ τι σύγκριση! (Ανθ. Ε΄ και Στ΄ Δημ., σελ. 164) Γελοιοποιούν Χριστούγεννα και Θεοφάνεια: “Φρικαντέλα, η μάγισσα που μισούσε τα κάλαντα”. Τα κάλαντα επενδύονται με την παρουσία μιας μάγισσας που βωμολοχεί, ενώ λίγο πιο κάτω τα Άγια Θεοφάνεια προβάλλονται ως κολυμβητικοί αγώνες και μόνο! (Γλώσ. Ε΄ Δημ., τεύχος β΄ σελ. 26,29) Εισάγουν παγανιστικά στοιχεία: «Μεγάλη Παρασκευή στην εκκλησία» παραλληλίζεται ο Χριστός με τον Άδωνη και η Μ. Παρασκευή με τις ιέρειες των Μελισσών της Εφεσίας Αρτέμιδος. (Τετρ. Εργ. Α΄ Γυμν., σελ. 76). Καταρρακώνουν, άπαγε της βλασφημίας, ακόμη και το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας!!: “Η γάτα του παπά”, όπου μια γάτα έχει λερώσει με τις ακαθαρσίες της την Αγία Τράπεζα. [Κείμ. Νεοελ. “Λογοτεχνίας” Α΄ Γυμν. (σελ. 222-226)]. Όλοι γνωρίζουμε ότι διδακτικοί στόχοι των κειμένων Νεοελληνικής Λογοτεχνίας στο Γυμνάσιο αλλά και στις μεγάλες τάξεις του Δημοτικού είναι η επαφή των μαθητών με σπουδαία έργα Ελλήνων και ξένων λογοτεχνών, η μύηση των μαθητών στην τέχνη του λόγου, η καλλιέργεια και ο εμπλουτισμός του λεξιλογίου των, η αισθητική αγωγή τους. Μέσα από την “εξ απαλών οχνύχων” μελέτη των κειμένων οι μαθητές δέχονται τα μηνύματα των λογοτεχνών και εξάγουν διδάγματα. Το ανωτέρω κείμενο, όπως και πολλά άλλα, δεν υπηρετεί τέτοιους στόχους, αλλά διακωμωδεί τα ιερά και τα όσια με τα οποία γαλουχήθηκαν και ανατράφηκαν γενιές Ελληνοπαίδων, τα σεβάσθηκαν και συνεχίζουν να τα σέβονται. Σύμφωνα βέβαια με οδηγίες του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου (Βιβ. Εκπαιδ. Ν.Ε. Λογοτεχνίας Α΄ Γυμν. σελ.151) το κείμενο έχει ως στόχο: «Να απολαύσουν οι μαθητές μια διασκεδαστική και χαριτωμένη ιστορία με πρωταγωνιστή ένα κατοικίδιο ζώο, μέσα από την οποία αναδεικνύεται η μεγάλη αγάπη του ανθρώπου γι' αυτό». Έτσι για τους ινστρούχτορες καθοδηγητές της εκπαίδευσης «Χαριτωμένη ιστορία» είναι η διακωμώδηση των ιερών και των οσίων ή ιεροσυλία και βλασφημία! Ακόμη, συκοφαντούν τη χριστιανική ελεημοσύνη: Στο κείμενο “Στρίγκλα και καλλονή” χαρακτηρίζεται η ελεημοσύνη των πιστών ως φαυλότητα, υποκρισία και εκδήλωση εγωισμού(!) ενώ η τέλεια μορφή αγάπης είναι η ζωοφιλία! (Κείμ. Νεοελ. Λογ. Α΄ Γυμν. Σελ. 239). Προβάλλουν βλάσφημες και ειρωνικές αναφορές κατά της Ορθόδοξης Εκκλησίας: “Οι Έλληνες αφήνονται στις γήινες απολαύσεις. Η Εκκλησία είναι απαιτητική στις τελετουργίες, χαλαρή στη εξομολόγηση και την θρησκευτική ηθικολογία.” (Νεοελ. Γλώσ. Γ΄ Γυμν., σελ.14). Στο Ανθολόγιο διαβάζουμε και οσφραινόμαστε ένα ακόμη “άνθος”. Διαβάζουμε: “Μπορεί η γερόντισσα που πέθανε να πήγε στην Κόλαση. “Λες”; Η Κλάρα έγνεψε με το κεφάλι της. “Το δίχως άλλο θα πήγε στην Κόλαση, γιατί μάλωνε όλα τα παιδιά της πολυκατοικίας. Κι επειδή πρέπει να πάει στην Κόλαση, κλαίνε όλες οι φίλες της. Έτσι θα είναι. Κι εγώ αυτό το νομίζω πολύ σωστό”. Και όταν έκανα να ρωτήσω, αν οι διάβολοι θα ψήσουν στην Κόλαση τη γριά, μας είπε χαμηλόφωνα ο πατέρας: “Σιωπή! Πολλά λέτε!” (Ανθολόγιο, Ε’-Στ’ Δημοτικού, σελ. 134). Ούτε το φοβερό μυστήριο του θανάτου δεν σέβονται οι ιποτένιοι, που αποφασίζουν το τι θα διδάσκονται τα παιδιά του προδομένου λαού μας. Και υποτίθεται ότι στο «Ανθολόγιο» βάζεις τα άνθη της λογοτεχνίας, ό,τι καλύτερο έγραψε η γραφίδα των λογοτεχνών μας!; Αλλά, σαν θέλει ο Θεός, θα ολοκληρώσουμε στο επόμενο σημείωμά μας.

ΘΕΜΑΤΑ ΠΟΥ ΣΤΡΕΦΟΝΤΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ: Στα νέα “λογοτεχνικά “ και γλωσσικά βιβλία γίνεται συχνά λόγος για διαζύγια, συζυγικές απιστίες, απρεπείς έρωτες, αποϊεροποίηση του Γάμου, διακωμώδηση του πατρικού και μητρικού φίλτρου: Π. χ. “Όταν ήμουν μικρή δεν μπορούσα να καταλάβω πώς ένας άνθρωπος αγνός σαν τον πατέρα μπορούσε να κάνει απιστία. Τώρα το καταλαβαίνω.”! (Κείμ. Νεοελ. Λογοτ. Β΄ Γυμν. Σελ. 52). Βάλλεται ανελέητα η μητρότητα και στοχοποιούνται οι μητέρες, εμφανιζόμενες ως νευρωτικά πλάσματα και όχι ως πρόσωπα στοργής και αγάπης: “η μητέρα με τον χαρακτήρα της και τα ελαττώματα της μου πλακώνει την καρδιά. Αγαπώ τρελά τον Πιμ (τον πατέρα της). Είναι το μεγάλο μουιδεώδες.” («Το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ», Κείμ. Νεοελ. Λογ. Β΄ Γυμν. Σελ.48).

Μπορεί να ακούμε και δίκαια να ανατριχιάζουμε με του “γάμους” που εξαναγκάζονται να κάνουν 12 χρονα κορίτσια στις ισλαμικές ΄χωρες, αλλά τον παιδικό έρωτα(!!!) τα σχολικά βιβλία τον... προβάλλουν δεόντως. Έτσι στο Σχολικό Βιβλίο της Α Γυμνασίου προβάλλεται η σχέση μαθήτριας 15 ετών, με τον υδραυλικό, τον "Σάκη" που είναι 25 ετών! Προβάλλεται η λαγνεία και η ¨επίδειξη”: Α' Ανθολόγιο Β' Γυμνασίου. Αρχαία Ελλάδα: Ο τόπος και οι άνθρωποι. Κείμενο (από μετάφραση). "Ο χωριάτης".

Διαβάζουμε; "... κάθεται με ανασηκωμένο το ιμάτιο πάνω από τα γόνατα, με αποτέλεσμα να φαίνονται τα απόκρυφα του"!! (σελ. 44). Αλλού, στο ίδιο βιβλίο, γίνεται αναλυτική παρουσίαση του έργου και της εμφάνισης των πορνών της Αρχαιότητας: "Οι Εταίρες". Το κείμενο στις σελίδες 40-42 να διαβαστεί. Στο τέλος του κειμένου υπάρχουν οι “ουσιώδεις” {sic} ερωτήσεις για τους μαθητές: α) Με βάση τις βελτιωτικές επεμβάσεις, πού αναφέρονται στο κείμενο, να γράψετε τις προδιαγραφές για την εμφάνιση και τη συμπεριφορά της ιδεώδους Εταίρας. (!!!!) β) Ποια καλλυντικά αναφέρονται και σε ποια σημεία του σώματος χρησιμοποιούνται; (χωρίς σχόλια, ειδικά για τα ... σημεία). Στα κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας Γ' Γυμνασίου και τις σελίδες 164-168 μεταξύ των άλλων διαβάζουμε: "από της μυλωνούς τον πισινό ζητάς ορθογραφία. Ο πισινός της μυλωνούς είναι ο νους του ανθρώπου. Είχα διαβάσει πολλούς ορισμούς του νου του ανθρώπου, τούτος μου φάνηκε ο πιο καταπληκτικός και μου άρεσε" (Χρειάζονται σχόλια;). Αλλού στο ίδιο εγχοιρίδιο: "κανείς δεν διαμαρτυρόταν παλιά, όταν ένας Γάλλος στρατιωτικός έκλεινε την τηλεόραση του καφενείου, επειδή ενοχλούσε. Το ίδιο θα μπορούσε να κάνει και σήμερα ένας μπάτσος (!!) χωρίς να προκαλέσει περισσότερες αντιδράσεις. Είμαστε λαός, χωρίς φωνή" (σελ. 102). Ήθελα να΄ξερα αν κάποιος καθηγητής ή μαθητής είχε πατέρα αστυνομικό τι θα ΄κανε! Στο Ανθολόγιο Ε’-Στ’ Δημοτικού, σελ. 85, διαβάζουμε και συγκινούμαστε από τις παιδικές αναμνήσεις του συγγραφέα...”Ένα βράδυ η γιαγιά μου κάπνιζε το μαύρο της πούρο, ενώ εγώ μισοκοιμόμουν μακάρια στη ζεστή αγκαλιά της”!!. Βεβαίως, όσοι τουλάχιστον είμαστε πάνω από τα σαράντα και ζήσαμε εκείνες τις μαυροντυμένες γριούλες γιαγιάδες των περισσοτέρων από μας, που ανάβανε ακούραστες τα καντήλια στα ταπεινά ξωκλήσια στο χωριό μας, αυτήν την εικόνα φυλάξαμε στην μνήμη μας; Να μας νανουρίζουν, καπνίζοντας μαύρα πούρα, ίσως απ΄την Κούβα κι όχι απ΄τα φτηνιάρικα...

ΕΠΙΜΥΘΙΟ: Προσπαθούμε να αποδείξουμε ότι εδώ και αρκετά χρόνια, δυστυχώς, «εάλω» η Παιδεία και εκ των έσω. Ύστερα από μελέτη των Αναλυτικών Προγραμμάτων Σπουδών (ΦΕΚ τ. Β' 303/13.3.2003) και των ενστάσεων κατά των νέων σχολικών βιβλίων κυρίως των θεωρητικών μαθημάτων, γιατί απλώς δεν καταγράφηκαν άλλες γελοιότητες και αντιπαιδαγωγικές μέθοδοι στα Μαθηματικά για παράδειγμα [οι έρμοι οι δασκαλοι ξέρουμε τι εστί Μαθηματικά της Ε΄Δημοτικού!], και των αντιστοίχων και ομότιτλων αυτών βιβλίων του "Εκπαιδευτικού" και των "Τετραδίων των μαθημάτων", καθώς και των Αναλυτικών Προγραμμάτων Σπουδών (ΦΕΚ τ. Β' 2335/17.10.2011) γίνεται φανερό ότι γίνεται διείσδυση ανθελληνικής προπαγάνδας εις βάρος της εθνικής μας Ιστορίας, της ορθοδόξου πίστεως, του Ελληνορθόδοξου πολιτισμού και του εκπαιδευτικού ήθους.

Τα εν χρήσει Προγράμματα Σπουδών καταδεικνύουν, μάλλον αποδεικνύουν νομοτελειακα, αναμφισβήτητα τον αφελληνισμό και την αποχριστιανοποίηση και αποδόμηση του ανθρώπινου προσώπου. Περιττό να επισημανθεί ότι όλα αυτά και πολλά άλλα διδάσκονται στα παιδιά μας. από το 2006-7 μέχρι σήμερα. Το ερώτημα που συνεχώς ακούγεται είναι «τι κάνετε εσείς οι δάσκαλοι;». Σωστό. Δάσκαλος με στοιχειώδη πνευματική εντιμότητα δεν διδάσκει τέτοια ρυπαρογραφήματα. Φοβάμαι όμως, τώρα που έρχεται η αξιολόγηση από διευθυντή και σχολικό σύμβουλο-πλην λαμπρών εξαιρέσεων, οι περισσότεροι είναι φερέφωνα της κυρίαρχης, νεοταξικής ιδεολογίας-οι δάσκαλοι θα συμμορφώνονται με τις άνωθεν οδηγίες και υποδείξεις, θα αυτολογοκρίνονται ή θα σιωπούν.

Θα δεχόμουν ευχαρίστως την αξιολόγηση, αλλά πρέπει πρώτα να αξιολογηθεί και να κατεδαφιστεί το κράτος της ανομίας και της αναξιοκρατίας που μολύνει και την Παιδεία. Δεν δέχομαι καμμιά αξιολόγηση, γιατί τώρα αξιολογώ εγώ- ο λαός- το υπουργείο και εισηγούμαι την απόλυση όλων των ανίκανων που διέλυσαν τα σχολεία. Και για να κατανοήσουμε και εμείς οι δάσκαλοι του καινού (ή κενού) σχολείου, που ευαγγελιζόταν η πρώην «δελφίνα» του ΠΑΣΟΚ, τι σημαίνει δάσκαλος, με τόλμη και αρετή, που θυσίαζε, όχι μισθούς και δώρα, αλλά την ίδια του τη ζωή για την πατρίδα, παραπέμπω σε μια ιστορία που διάβασα στα γραπτά του εκλεκτού συναδέλφου Δημ. Νατσιού, για τη «δασκαλίτσα» του Μακεδονικού Αγώνα: την Αγγελική Φιλιππίδου. Το 1906 οι Κομιτατζήδες επιτίθενται στο χωριό Κλεπούσνα των Σερρών, στο οποίο υπηρετεί η Αγγελική και ο σύζυγός της, ωςδάσκαλοι. Πολιορκούν και το σπίτι τους. Οι δύο σύζυγοι αμύνονται. Η Αγγελική τραυματίζεται στο γόνατο. Αφήνω τον λόγο στην Αθηνά Τζινίκου-Κακούλη, στο βιβλίο της «Η Μακεδόνισσα στο θρύλο και την ιστορία» (σελ. 336). «Έδωσε ο Θεός τη μέρα κι οι Βούλγαροι εγκατέλειψαν την Κλεπούσνα. Όταν έφτασε ο Πρόξενος Σερρών Σαχτούρης, η Αγγελική παρά τους πόνους παρακάλεσε να μη μεταφερθεί απ’ ευθείας στο νοσοκομείο Σερρών, αλλά να την τοποθετήσουν σε φορείο και να σταματούν στην πλατεία κάθε χωριού, να συγκεντρώνονται οι κάτοικοι και να τους μιλά. Οι χωρικοί τη φορτώθηκαν και κίνησαν να τη σώσουν. Το αίμα της στην τραγική εκείνη πορεία σταγόνα σταγόνα έβαφε την μακεδονική γη και γίνονταν αρραβώνας με τη λευτεριά… Πέρασαν έτσι πολλά χωριά. Οι άνθρωποι ξεμύτιζαν τρομαγμένοι από τα σπίτια τους να δούνε τι συμβαίνει. Κι άκουγαν από το στόμα της ηρωίδας να τους λέει με όση δύναμη της έμενε, πως αισθάνεται ευτυχής, που προσφέρει το αίμα της για την πατρίδα και να τους καλεί όλους, άντρες, γυναίκες, γέρους και παιδιά, να πάρουν όπλα, τσεκούρια και πέτρες και να εγερθούν κατά των Κομιτατζήδων. Στις Σέρρες τα πλήθη συνέρρεαν στο νοσοκομείο και μ’ ευλάβεια της ασπάζονταν το χέρι, που όλο και πάγωνε, καθώς ο Αρχάγγελος κοντοζύγωνε. Έπειτα τη μετέφεραν στο νοσοκομείο Θεσσαλονίκης. Οι προσπάθειες των γιατρών δενμπόρεσαν ν’ αποτρέψουν το μοιραίο. Εκεί η ηρωίδα άφησε την τελευταία της πνοή με το όραμα της λευτεριάς στα βασιλεμένα της μάτια». Τέτοιοι δάσκαλοι υπήρχαν τότε...

ΠΗΓΗ: ΑΚΤΙΝΕΣ

ΠΑΠΙΚΑ ΣΥΝΟΙΚΕΣΙΑ: ΟΤΑΝ ΟΡΓΙΖΕΤΑΙ Ο ΘΕΟΣ!

ΠΑΠΙΚΑ ΣΥΝΟΙΚΕΣΙΑ: ΟΤΑΝ ΟΡΓΙΖΕΤΑΙ  Ο ΘΕΟΣ !

MAZI ME ΤΗΝ ΕΞΕΛΙΞΗ του χρόνου εξελίχθηκε και η νοημοσύνη μας και έτσι μπορούμε πιο αποδοτικά κι’ αποτελεσματικά να ελισσόμαστε  σε θέματα πίστεως και όχι να φερόμεθα «ανοήτως» όπως τόσα εκατομμύρια Μαρτύρων, Ομολογητών, Νεομαρτύρων και Ηρώων που έχυσαν χιλιάδες βυτιοφόρα αίματος ενόσω  θα μπορούσαν να φερθούν με «διπλωματία» και «οικονομία» ούτως ώστε και την ζωούλα τους να περισώσουν αλλά και με τον Θεό καλά να τα έχουν.

Εμείς λοιπόν  μπορούμε ανά πάσα στιγμή να κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας , όμως ο Θεός δεν περιπαίζεται και μάλιστα πολλές φορές έχει φανερώσει την οργή και αγανάκτησή του όταν με τόση ευκολία και επιπολαιότητα κάνουμε εκπτώσεις στην αλήθεια και στην ακριβοπληρωμένη πίστη μας.

Και επειδή το θέμα είναι πλέον επίκαιρο,  θα αναφέρουμε λίγα παραδείγματα πνευματικών γραμματείων που ξεπλήρωσαν όσοι φέρθηκαν με πνευματικό ενδοτισμό προδίδοντας την Ορθόδοξη πίστη και Παράδοση εμπρός  στον αλεπουδο-Παπισμό και τις αιρετικές εμμονές και απόψεις του:

Όπως γράφει ο Ιστορικός Συρόπουλος:

Η αναχώρηση της Ορθοδόξου αντιπροσωπίας προς την Δύση για την ψευτοσύνοδο της Φερράρας έγινε ύστερα από πλήθος εμποδίων: « Πολλά κωλύματα επήγαγεν ο Θεός προς το μη γενέσθαι την Σύνοδον» και ενώ βρίσκονταν στο λιμάνι και  ήταν έτοιμοι προς αποβίβασιν   «ευθύς σεισμός εγένετο μέγας»

Οι συνετώτεροι εθεώρησαν τον σεισμόν ως «θεομηνίαν» και ένα «εκ των απαισίων οιωνών»

(S.SYROPOULOS, εκδ.V.Laurent.Τμ.ΙΙΙ, κεφ.12.σελ.172)

Ήρθε όμως και «δεύτερον σύμβολον Θεομηνίας» στις 27 Νοεμβρίου 1437, την ώρα ακριβώς που  ο αυτοκράτορας επιβιβάζονταν στην Βασιλική  τριήρη «ευθύς πάλιν σεισμός μέγας εγένετο»

(S.SYROPOULOS, εκδ.V.Laurent.Τμ.ΙV, κεφ,1 σελ. 196.)

Σημειώθηκε όμως και Τρίτη «θεομηνία»:

 Μεγάλος σεισμός έγινε πάλι την ώρα κατά την οποία το βασιλικό πλοίο σταματούσε  στην Μάδυτο. Ο σεισμός ήταν τόσο έντονος που τον αισθάνθηκαν και όσοι βρίσκονταν μέσα στα πλοία.

Επίσης συνέβη στην Φερράρα, όπως αναφέρει ο Ρώσος Ιερεύς Συμεών του Σουζντάλ , και το ακόλουθο γεγονός:

«Ένας Παπικός θεολόγος, ονόματι Ιωάννης άρχισε να συκοφαντεί με σφοδρότητα τον Άγιο Μάρκο τον Ευγενικό κατά τις εργασίες της συνόδου και να του αντιλέγει με θραύτητα.

Αλλά ο Άγιος Μάρκος δεν  του απάντησε τίποτα, περιορίσθηκε μόνο , όταν βγήκε από το παλάτι του Πάπα να του πεί:

«πήγαινε ετοιμάσου και από τούδε και εις το εξής μην κακολογήσεις πλέον τας αγίας επτά Οικουμενικας Συνόδους των Αγίων Πατέρων.»

Κατόπιν επέστρεψε ο παπικός θεολόγος  στο ξενοδοχείο όπου διέμενε όπου και πέθανε αμέσως.

les Russes au Concile de Ferrare-Florence,εις Περιοδ. «IRENIKON” 1974/2 σελ. 201)

Ακόμη γίνεται αναφορά και για ένα φρικτό γεγονός την ώρα που μιλούσε στην ψευτοσύνοδο της Φλωρεντίας ο ενωτικός και Λατινόφρονας Αυτοκράτωρ Ιωάννης Η΄ ο Παλαιολόγος.

Μόλις άρχισε να δημηγορεί  υπέρ της ενώσεως, ο μεγάλος και αγαπητός του κυνηγετικός σκύλος του, που κοιμόταν εκείνη την στιγμή δίπλα από τα πόδια του, ξύπνησε ξαφνικά και άρχιζε να ουρλιάζει δυνατά και τρομερά. Οι υπηρέτες προσπάθησαν να τον φιμώσουν αλλά το ά-λογο ζώο συνέχιζε να γαυγίζει  και να κλαυθμυρίζει  αδιάκοπα. Σιώπησε μόνο  όταν τελείωσε τον λόγο του  ο βασιλιάς.»

(S.SYROPOULOS σελ.458)

Κάτι παρόμοιο  έκανε και στη Παλαιά Διαθήκη  ο ά-λογος όνος του προφήτου Βαλαάμ η οποία μίλησε με ανθρώπινη λαλιά  στον προφήτη για να τον εμποδίσει από την καταστροφή (Αριθμ. κβ΄23-30)

Ας συνεχίζουμε τώρα  με τον ενδοτικό και προ-διεφθαρμένο (όπως τον αποκαλεί ο Άγιος Μάρκος) Πατριάρχη των Ορθόδοξων Ιωσήφ του Β΄ και με τον τρόπο και χρόνο όπου ξεψύχησε:

Έλεγε ότι θα παραμείνει στην Φλωρεντία λίγες ακόμη ημέρες μέχρις ότου υπογράψει τον «Όρο» της  ενώσεως των Εκκλησιών, και μετά θα αποχωρήσει στην Κων/πολη.

Όμως δεν πρόλαβε. Πέθανε μετά από οκτώ ημέρες αιφνιδίως την ώρα που δειπνούσε.

Ήτο  Τετάρτη 10 Ιουνίου του 1439, και όπως γράφουν τα πρακτικά της συνόδου, ο Ιωσήφ κατελείφθη από «φοβεράν τρεμούλα.» «Μετά το δείπνον απεσύρθη στο δωματιό του  και ενώ έγραφε εξεψύχησε, τρόμου και κλόνου επιστάντος αυτώ»

(ΠΡΑΚΤιΚΑ vol.V,FascII,σελ.444

Αλλά ας πάμε και στην αλεπού τον Πάπα  Ευγένιο τον Δ΄ που έκανε ό,τι περνούσε από το δόλιο μυαλό του προκειμένου να υποτάξει και τορπιλίσει την Ορθόδοξη Πίστη και Εκκλησία μας και για το κύκνειο άσμα του λίγο πριν ξεψυχήσει αναθεωρώντας, κατόπιν εορτής, την ζωήν του και μοιρολογώντας :

«Τι καλύτερον θα ήτο δια την σωτηρίαν της ψυχής μου να μην γινόμουνα ποτέ Πάπας, ούτε Καρδινάλιος, αλλά να είχα αποθάνει ως Χριστιανός!»

(Περ.ΚΙΒΩΤΟΣ αρ.φυλ.17-18 ΜάΙος –Ιούνιος 1953, σελ. 196)

Κλείνοντας το άρθρο ας φιλοξενήσουμε και ένα αντιπροσωπευτικό απόσπασμα από το θαυμάσιο Βιβλίο του Μακαριστού Γέροντος Μωϋσέως του Αγιορείτου:

«Γεροντικό εναρέτων Αγιορειτών του εικοστού αιώνος» για να δούμε τα αποτελέσματα των ανίερων συμπροσευχών:

«Δεν μπορῶ να φάγω τρεῖς ἡμέρας»…

Ἱερομόναχος Γαβριήλ Ἰβηρίτης (1871-1965)

Διακρίθηκε ὡς διακριτικός Πνευματικός. Ἐξομολογοῦσε μοναχούς πέντε ἀθωνικῶν μονῶν, καθώς καί σκητῶν, κελλίων, καί προσκυνητές λαϊκούς. Σέ αὐτόν ἐξομολογεῖτο καί ὁ καπετάν Γιαγλής, πού στά τέλη του ἔγινε μοναχός…

Σέ ἐπιστολή του ὁ πάπα-Γαβριήλ ἀναφέρει πώς στίς 16.9.1887 μέ τόν Γέροντα του εἶδε σ' ἕνα σπήλαιο ἔξω τῆς Μ. Λαύρας τούς ἀφορισμένους, πού συλλειτούργησαν μέ τους παπικούς ,και καταλήγει: 

«Τότε διόλου δέν ἐδειλίασα, τώρα ὅμως, ὅταν τούς ἐνθυμηθῶ, ταράττεται ἡ ψυχή μου καί δέν ἠμπορῶ οὔτε νά κοιμηθῶ ημερόνυκτα οὔτε νά φάγω δύο καί τρεῖς ἡμέρας, ἐνῶ τότε ὅπου τούς εἶδα οὔτε ἔβαλα τίποτε εἰς τόν νοῦν μου.

Γράφω Ιδία χειρί εἰς τάς 2 Μαρτίου 1964 ἐν τή Ἱερά Μονή Ξενοφῶντος, Γαβριήλ Ἱερομόναχος Πνευματικός ἐκ τοῦ Ἴβηριτικου Κελλίου Γενέσιον τοῦ Τιμίου Προδρόμου καί Βαπτιστοῦ Ἰωάννου, τοῦ ἐπιλεγομένου Μαλακή» .

Ἀνεπαύθη ἐν Κυρίω στίς 17-03-1965 

(Μέγα  Γεροντικό – Μον. Μωϋσέως Αγιορείτου-εκδ. Μυγδονία) 

Ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός ας σκεπάζει την Ρωμιοσύνη μας και ας δέεται στον Κύριο Ιησούν Χριστό μας για όλους τους Ορθοδόξους διωκομένους Χριστιανούς, να μας χαρίζει  ψυχικό σθένος και πύρινη αγάπη για την Αγία αλήθεια Του.

ΠΗΓΗ: Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ Ο ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ ΚΑΙ Η ΕΝΩΣΙΣ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ Νικ.Βασιλειάδη εκδ. «Ο ΣΩΤΗΡ»

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ : Ιερεύς π.Διονύσιος Ταμπάκης

ΑΡΧΙΕΠ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ: «ΘΑ ΜΑΣ ΜΕΤΑΤΡΕΨΟΥΝ ΣΚΟΠΙΜΑ ΣΕ ΦΤΩΧΟΥΣ ΚΑΙ ΘΑ ΜΑΣ ΚΥΒΕΡΝΟΥΝ ΠΛΟΥΣΙΟΙ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ»

H πρόρρηση του μακαριστού Αρχιεπισκόπου: «Θα μας μετατρέψουν σκόπιμα σε φτωχούς, και θα μας κυβερνούν πλούσιοι τραπεζίτες» επιβεβαιώνεται - δυστυχώς - σε εντυπωσιακό βαθμό.

Όταν το 2005 ο Χριστόδουλος μιλούσε για «σχέδιο κατά της Ελλάδας», κάποιοι τον έβρισκαν υπερβολικό. Όταν, το 2006, είπε «να είστε έτοιμοι γιατί κάποιοι προετοιμάζουν γενική έφοδο κατά της χώρας», πολλοί δεν τον πήραν στα σοβαρά, υπνωτισμένοι από την εικονική πραγματικότητα της δήθεν «ισχυρής Ελλάδας». Όταν, το 2007, στο τελευταίο του μήνυμα, προέτρεπε για «αντίσταση και ανάκαμψη για ό,τι κινδυνεύει», είχε δει τις δύσκολες μέρες που έρχονταν και ήθελε να προειδοποιήσει.

"Κάποιοι ετοιμάζουν γενική έφοδο κατά της χώρας (18/2/2005)

Τα αίτια της πρωτοφανούς εκστρατείας εναντίον της Εκκλησίας δεν είναι μόνον τα ανομήματά μας, υπαρκτά ή μη, είναι και άλλα πολλά. Όλα δείχνουν, και πολλοί πλέον το αποδέχονται, ότι οι επιθέσεις είναι συντονισμένες και μεθοδευμένες.

Τα σκάνδαλα είναι, κατά βάσιν, το ισχυρό επικάλυμμα που απευθύνεται στον λαό για να τον διαθέσει δυσμενώς εναντίον μας και να προετοιμάσει τα πνεύματα για τη γενική έφοδο που, όπως φαίνεται, επακολουθεί.

Μία από τις έντεχνες μεθοδεύσεις επηρεασμού ιδίως της νεολαίας είναι η πρόσκληση για συμμετοχή νέων ανθρώπων, και ειδικώς σπουδαστών, σε εκπομπές διασυρμού της Εκκλησίας. «Πόνεσε» και «πονάει» τις αντιεκκλησιαστικές δυνάμεις η αυξανόμενη εμπιστοσύνη της ελληνικής νεολαίας προς την Εκκλησία και αυτό θέλουν να το ανακόψουν με κάθε τρόπο, ακόμη καταστρέφοντας την εικόνα της Εκκλησίας μέσα στην ψυχή τους. Αλλά η νεολαία μας, παρά τα αντιθέτως λεγόμενα, έχει και κρίση και πίστη.

Τούτη την ώρα των σαρωτικών μεταλλαγών που η παγκοσμιοποίηση επιφέρει στους λαούς, ο ελληνορθόδοξος χαρακτήρας μας είναι απαραίτητος στην κοινή ευρωπαϊκή συνείδηση. Η ευρωπαϊκή κουλτούρα και παράδοση έχει άμεση αναφορά στην ελληνορθόδοξη ιδιαιτερότητα μας. Αυτά τα δύο οφείλουμε να τα καλλιεργήσουμε αναπόσπαστα• δηλαδή, να μην επιτρέψουμε να γίνουμε πολτός μέσα στην Ευρώπη, χωρίς συνείδηση πολιτισμού, αλλά ασφαλώς ούτε και εθνοσοβινιστές.

Τώρα είναι η ώρα για τη μεγάλη έξοδο της Εκκλησίας μας προς την Ευρώπη, με κοινό παρονομαστή τον χριστιανισμό απέναντι στους κινδύνους του τεχνοκρατισμού, των απρόσωπων δομών, του έντεχνου περιορισμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της πνευματικής φτώχειας. Αυτό το εξάμβλωμα θέλουν να επιβάλουν στον τόπο μας όσοι μάχονται την Εκκλησία ή θέλουν να της αφαιρέσουν ή, έστω, να της περιορίσουν— τη δυνατότητα αξιόπιστου λόγου.

Όσο ο παπάς της Εκκλησίας μας θα συνεχίσει το λαμπρό έργο του, όσο ο λαός θα μας εμπιστεύεται, κανείς δεν θα τολμά να μας επιτεθεί. Όταν όμως θα είμαστε ηθικά ανίσχυροι, τότε θα δεχτούμε έφοδο επιθέσεων και αυτή την πραγματικότητα βιώνουμε αυτόν τον καιρό. Δεν επιθυμώ να επεκταθώ περισσότερο στο σημείο αυτό, διότι γνωρίζω ότι όχι μόνο εμείς αλλά και ο λαός έχει αρχίσει να αντιλαμβάνεται τα βαθύτερα αίτια της οργανωμένης αυτής πολεμικής του γενικευμένου δημόσιου διασυρμού, για την οποία όμως το έναυσμα το δώσαμε εμείς.

Αυτοί είναι οι πολιτικοί μας (1/2004)

Οι πολιτικοί μας αγνοούν τι είναι θεολογικά η Εκκλησία. Πολλοί από αυτούς την αντιμετωπίζουν σαν «αναγκαίον κακόν» ή «κακό μπελά» που τους απασχολεί, έχοντας με τους λειτουργούς της καθιερώσει ένα επικίνδυνο κατεστημένο, που μεταφράζεται ενίοτε σε αρνητικές ή θείες γι” αυτούς ψήφους.

Μιλούν για το «ιερατείο» και εννοούν σκοταδισμό και Μεσαίωνα. Βλέπουν τον ιερό κλήρο σαν ένα παρία της κοινωνίας, που απομυζά το κρατικό χρήμα, το χρήμα του λαού. Δεν αναγνωρίζουν στην Εκκλησία καμιά αναγεννητική αποστολή, τη θεωρούν αρμόδια για τα βρέφη και τους γέροντες, τα δύο άκρα της ζωής.

Οι περισσότεροι από αυτούς «εκκλησιάζονται» κατά τις επίσημες δοξολογίες, δεν ζουν μυστηριακή ζωή, δεν λειτουργούνται, δεν κοινωνούν. Την Εκκλησία τη βλέπουν και σαν αντίπαλο τους μερικές φορές, ιδίως όταν, στο πρόσωπο κάποιου δυναμικού ιεράρχη, φαίνεται να επηρεάζει μάζες λαού.

Κι εμείς, από το άλλο μέρος, έχουμε συμβιβαστεί με την κατάσταση αυτή, επιδιώξαμε και εγγραφήκαμε στους τροφίμους του κρατικού προϋπολογισμού, εισπράττουμε κάθε μήνα τον μισθό μας και μένουμε ικανοποιημένοι.

Ο κίνδυνος όμως του επαγγελματισμού καιροφυλακτεί και δεν καταλαβαίνουμε ότι όσο περισσότερο εξαρτόμαστε οικονομικά από το κράτος τόσο λιγότερη ελευθερία χειρισμών σε πελώρια θέματα έχουμε. Το αποτέλεσμα είναι να σιωπούμε όταν χρειάζεται να υψώσουμε κραυγή και να φορτωνόμαστε ξένες αμαρτίες.

Και το ίδιο το κράτος, γνωρίζοντας μας καλά, μας κρατεί υποχείριους με την απειλή και μόνο της απογύμνωσης μας από τα προνόμια που μας εξασφάλισε η «συναλληλία». Και πόσοι τάχα αντέχουν στη στέρηση των κεκτημένων δικαιωμάτων χάριν μιας αναγέννησης που όμως τη ζητούν οι καιροί και τη λαχταρά ο λαός;

Κάθε φορά που γίνεται λόγος για αναβάθμιση του ιερού κλήρου και για μια δυναμική παρουσία της Εκκλησίας μέσα στον ιστορικό στίβο, συναντάμε μπροστά μας την απειλή για αφαίρεση των προνομίων με τα οποία έχουμε επί μακρόν ζήσει και ίσως και ταυτιστεί μερικοί.

Το νέο ξεκίνημα που πρέπει να γίνει, για να προλάβουμε το τρένο της Ιστορίας, επιβάλλει μια ταχεία μεταμόρφωση και αλλαγή νοοτροπίας, καθώς και μια δυναμική στάση απέναντι στην ίδια τη ζωή.

Αλλά ο κίνδυνος της αναμέτρησης με την πολιτεία, και των συνεπειών της, κυρίως των οικονομικών, τελικά λειτουργεί ανασταλτικά, με αποτέλεσμα να γυρίζει ο φαύλος κύκλος και να μην μπορούμε να απαγκιστρωθούμε. Γιατί πια δεν έχεις να κάνεις με ένα και δύο, αλλά με όλο τον κλήρο που πρέπει να συνεισφέρει στη γενική προσπάθεια.

Ποιος λοιπόν να τολμήσει να κηρύξει μια ειρηνική επανάσταση μετά στην Εκκλησία καλώντας κλήρο και λαό σε πανστρατιά αγάπης, και ποιος θα αποφασίσει να ομιλήσει με τη γλώσσα της ειλικρίνειας προς πάσα κατεύθυνση, όταν είναι τόσο αλληλένδετα τα συμφέροντα με τις επιδιώξεις και τα οράματα με την πραγματικότητα;

Ευγνωμονούμε συχνά εκείνους που μας ενέγραψαν στο δημοσιοϋπαλληλικό μισθολόγιο, αλλά πόσοι αναλογιζόμαστε το φοβερό τίμημα σε ελευθερία που πληρώνουμε και θα πληρώνουμε για πολύ ακόμη;

Τα κηρύγματα περιστρέφονται συνήθως γύρω από ανούσια και αδιάφορα θέματα, ενώ οι ανάγκες του λαού είναι άλλες. Γι” αυτό, σε πολλές περιπτώσεις, φεύγει ο κόσμος από την εκκλησία όταν κάποιος αρχίζει να ομιλεί.

Έτσι, η ελληνική διανόηση, όταν για λόγους ιδεολογικούς δεν εχθρεύεται την Εκκλησία, παραμένει σε μια συναισθηματική σχέση μαζί της, καθαρά επιδερμική και επιφανειακή.

Η διανοουμενίστικη αντίληψη της Εκκλησίας δεν διαφέρει εκείνης των πολιτικών, γιατί και αυτή βλέπει την Εκκλησία ως έκφραση του κατεστημένου, γι” αυτό και εύκολα εκσφενδονίζει τους μύδρους της εναντίον κυρίως των εκκλησιαστικών ηγετών, στους οποίους αρνείται χαρισματικές ιδιότητες και πνευματική υπεροχή.

Συγχέοντας τις προσωπικές ικανότητες κάθε ποιμένα με τις θεόδοτες πνευματικές ιδιότητες της χάριτος, φτάνει σε συμπεράσματα ολισθηρά, συγκρίνοντας και επικρίνοντας, μαζί με τους ανθρώπους, τους ιερούς θεσμούς.

Τα εξοργιστικά, πολλές φορές, κείμενα των διανοουμένων μας κινούνται στη συχνότητα της άγνοιας μαζί και της προκατάληψης σε ό,τι αφορά την Εκκλησία, ενώ παραπλανούν τους αφελείς και υποκαίνε το μίσος των ανθρώπων εναντίον μας, με την επίκληση των φανερών ελαττωμάτων της φυλής μας.

Για τους διανοουμένους μας λοιπόν, η Εκκλησία δεν είναι «σώμα Χριστού», αλλά «αργύριον και χρυσίον», είναι κρατική υπηρεσία, είναι κάλυψη σκανδάλων και άλλων ανομημάτων, κρυφών και φανερών. Αυτού του είδους οι λογάδες δεν διστάζουν να φτάνουν μέχρι παράκρουσης από το μένος τους εναντίον της Εκκλησίας, αντιγράφοντας, κατά κανόνα, ο ένας τον άλλον, μιλώντας αυθαίρετα και συκοφαντικά, καυστικά και άδικα για τη ζωή της Εκκλησίας και των ανθρώπων της.

Την εξομοιώνουν με τον κόσμο και αυτή η εκκοσμικευμένη εικόνα περί Εκκλησίας που έχουν είναι εκείνη που τους οδηγεί σε εξομοιώσεις της με τα αμαρτωλά περιβάλλοντα του κόσμου και σε κρίσεις για δήθεν ίντριγκες και κάστες και συμφέροντα, που όλα μαζί συμβάλλουν αποφασιστικά στη μεγαλύτερη παραπλάνηση του λαού.

Γιατί όλα αυτά και αν ακόμη υποτεθούν αληθινά πολύ απέχουν από το να χαρακτηρίζουν την αληθινή Εκκλησία, που δεν είναι ούτε εκκοσμικευμένος κρατικός οργανισμός ούτε οικονομικός παράγοντας στη ζωή του τόπου ούτε αμαρτωλό κατεστημένο, αλλά ζωή και ειρήνη και αγάπη και σωτηρία και θέωση.

Αίμα από το αίμα μας οι Κύπριοι (30/4/2007)

Eμείς, οι εξ Ελλάδος αδελφοί σας, ζήσαμε και ζούμε, αισθανθήκαμε και αισθανόμεθα περισσότερον από οιονδήποτε άλλον άνθρωπον και λαόν επί της Γης όλα αυτά τα χρόνια τον πόνον, την θλίψιν και το μαρτύριον των ανθρώπων της Κύπρου, διότι δι” ημάς οι Κύπριοι είναι και θα είναι αδέλφια μας, σάρκα από την σάρκα μας και αίμα από το αίμα μας.

Θα μας μετατρέψουν σκόπιμα σε φτωχούς (7/9/2007)

Σήμερα, στη διεθνή βιβλιογραφία, έχει γίνει αποδεκτό ότι η παγκοσμιοποίηση αποτελεί ιδεολογία και ότι μία μόνο από τις εκφάνσεις της είναι η κατάργηση των συνόρων στο εμπόριο. Κατά τις Annabelle Mooney και Βetsy Evans, οι πανεπιστημιακοί μελετούν σήμερα την παγκοσμιοποίηση μέσα από διάφορα πεδία της επιστήμης και της τέχνης, όπως είναι οι ανθρωπιστικές επιστήμες, η κοινωνιολογία, η οικονομική επιστήμη, οι διεθνείς σχέσεις, η πολιτική επιστήμη, και η γλωσσολογία, και ερευνούν τις επιπτώσεις της στη ζωή κρατών, εθνών, εθνικών ή θρησκευτικών ομάδων, αλλά και μεμονωμένως στον κάθε άνθρωπο.

Ο Larry Ray καθηγητής της Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Κεντ στην Αγγλία, σημειώνει ότι η παγκοσμιοποίηση, οι νέες τεχνολογίες στην πληροφορία, η ιδιωτικοποίηση της δημόσιας περιουσίας και η κυριαρχία των καταναλωτικών αξιών αποτελούν εξελίξεις, οι οποίες επιφέρουν σήμερα μείζονες αλλαγές στον τρόπο ζωής των λαών της γης και στην προσωπική και κοινωνική καθημερινή ζωή των ανθρώπων.

ΠΗΓΗ: Ο ΑΓΙΟΣ ΡΑΦΑΗΛ 

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΘΙΩΤΙΔΟΣ κ. ΝΙΚΟΛΑΟΣ: ΠΑΝΟΥΡΓΑ Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΩΝ ΕΧΘΡΩΝ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ

Έχουν κατορθώσει οι στρατευμένοι και θιασώτες της Νέας Εποχής να κοιμήσουν τους ηγέτες της πολιτείας, να παραπλανήσουν τους ποιμένες της Εκκλησίας, να αποπροσανατολίσουν την παράδοση και τον πολιτισμό των εθνών, να πειθαναγκάσουν τα κράτη και να εξαπατήσουν τους λαούς, ώστε χωρίς καμιά αντίσταση να προωθήσουν τα σχέδιά τους για την ισοπέδωση των εθνών και την μονοκρατία της παγκοσμιοποιήσεως.

Πριν μερικά χρόνια όλα αυτά εθεωρούντο υπερβολή, εάν κάποιος τα επεκαλείτο. Σήμερα έχει εκ των πραγμάτων αποδειχθεί, ότι ίσως είναι και χειρότερα απ’ ότι λέγονται και γνωρίζονται. Κάθε ημέρα, όλο και περισσότερο, αποκαλύπτονται τα σχέδια και οι συνωμοσίες εκείνων που έχουν ταχθεί στην μάχη κατά του Χριστιανισμού.

Η Νέα Εποχή φαίνεται, ότι είναι η εποχή του αντιχρίστου. Εμείς διαθέτουμε τους μηχανισμούς για να αντιληφθούμε πόσο πανούργα είναι η στρατηγική των εχθρών της πίστεως. Διαπιστώνουμε όμως, ότι ο βρόχος σφίγγει όλο και περισσότερο στη ζωή των χριστιανών όλου του κόσμου, μηδέ της Ορθοδόξου Ελλάδος εξαιρουμένης. Εισάγονται στη Βουλή μας προς ψήφιση πρωτάκουστα και εξωφρενικά νομοθετήματα, που καταλύουν την ηθική του Ευαγγελίου και την παράδοση του ελληνισμού. Τα νομοθετήματα αυτά ψηφίζονται από τους εκλεκτούς του λαού χωρίς συνείδηση και σκεπάζονται με το πάπλωμα του νόμου διαστροφές, με αποτέλεσμα να δημιουργείται στην κοινωνία ήθος άηθες και οι βουλευτές μας να αυτοκαταδικάζονται σε ευτελισμό. Ευτυχώς που ακόμα ο λαός μας αντιστέκεται και δεν πρόκειται ποτέ να υποχωρήσει από τις αρχές και τα ιδανικά της Ελληνορθοδοξίας.

Η Εκκλησία πάντως είναι αποφασισμένη να περιφρουρήσει την πίστη της και τον λαό της. Ας αφυπνισθούμε όλοι. Ο εχθρός έχει παραβιάσει τις πύλες της ψυχής μας και κινείται ανάμεσά μας.

«Αδελφοί, στήκετε εν Κυρίω».

Σεβ. Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Νικόλαος

Πηγή: Πενταπόσταγμα

ΠΡΩΤΟΠΡ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ Α. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ- ΝΕΩΤΕΡΑ ΑΠΟΚΡΥΦΑ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ»

Νεώτερα απόκρυφα «Ευαγγέλια»

Σύγχρονοι προσπάθειαι παραμορφώσεως του Προσώπου του Χριστού

Του πρωτ. π. Βασιλείου Α. Γεωργοπούλου, Επικ. Καθ. Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.

Απόκρυφα κείμενα στην ιστορία της Εκκλησίας θεωρούνται ψευδεπίγραφα κείμενα, που συντάχθηκαν από άγνωστους αιρετικούς συγγραφείς και έχουν μυθώδες περιεχόμενο. Μία από τις κατηγορίες των αρχαίων απόκρυφων κειμένων είναι τα λεγόμενα «Απόκρυφα Ευαγγέλια». Λαμβάνοντας αφορμή από το περιεχόμενο των Κανονικών Ευαγγελίων, οι αρχαίοι αιρετικοί συγγραφείς στα «Απόκρυφα Ευαγγέλια», άλλοτε αλλοιώνουν και άλλοτε προσθέτουν γεγονότα και λόγια, στην προσπάθειά τους να διαδώσουν τις αιρετικές τους αντιλήψεις.

Το φαινόμενο όμως της σύνταξης και της εμφάνισης «Απόκρυφων Ευαγγελίων», ξαναεμφανίζεται στο ιστορικό προσκήνιο κυρίως κατά τον εικοστό αιώνα. Η πρακτική αυτή εντάσσεται στις προσπάθειες των νεωτέρων χρόνων διαφόρων ανθρώπων, που προσπάθησαν να αλλοιώσουν και να παραμορφώσουν την ιστορική εικόνα του Θεανθρώπου. Είναι μια παραγωγή νεοφανών απόκρυφων «Ευαγγελίων», που για μια ακόμη φορά αποκαλύπτουν δήθεν κρυμμένες, από τον ιστορικό Χριστιανισμό, πτυχές της ζωής, του προσώπου και της διδασκαλίας του Χριστού.

Πρόκειται για κείμενα που ενσωματώνουν μία ακατάσχετη φαντασιοκοπία των συγγραφέων τους και διαφημίζονται άλλοτε ως συμπλήρωμα, άλλοτε ως αποκατάσταση, άλλοτε ως νέα ανάδειξη και άλλοτε ως ανατροπή των ιστορικών θεολογικών δεδομένων.

Στα νεώτερα απόκρυφα «Ευαγγέλια» υπάρχει μια έντονη αντιιουδαϊκή θεώρηση του Χριστού. Επιπλέον, ανάλογα με τον συγγραφέα, Τον παρουσιάζουν ως μύστη, ως μυημένο σε παγανιστικά μυστήρια, ως μάγο, ως απλό θεραπευτή, ως εξωγήινη οντότητα, ως μετενσαρκωμένη οντότητα, ως χορτοφάγο, ως ταξιδιώτη στο Θιβέτ και στην Ινδία, ως Εσωτεριστή, ως παντρεμένο και άλλοτε ως Εσσαίο.

Στα ίδια κείμενα συνδυάζονται εκτός από την πρωτοφανή φαντασιοκοπία και μια έμμονη μυθομανία ακύρωσης του γεγονότος της Αναστάσεώς Του.

Γι’ αυτά τα απόκρυφα νεώτερα «Ευαγγέλια», οι συγγραφείς τους χρησιμοποίησαν εντυπωσιακούς και ασυνήθιστους τίτλους στην προσπάθειά τους να τα διαδώσουν περαιτέρω και να τύχουν ευρύτερης προσέγγισης.

Τα πιο γνωστά απόκρυφα «Ευαγγέλια» των νεώτερων χρόνων είναι:

1) Το Πέμπτο Ευαγγέλιο ή το Πρωτοευαγγέλιο των Εσσαίων [F. Clemens]. (Ο όρος ‘Πέμπτο Ευαγγέλιο’ εν προκειμένω δεν πρέπει να συγχέεται με ανάλογη φρασεολογία του R. Steiner ιδρυτή της Ανθρωποσοφίας).

2) Το Ευαγγέλιο της Ειρήνης του Ιησού Χριστού μέσω του μαθητή Ιωάννη ή το Ευαγγέλιο της Ειρήνης των Εσσαίων [E.B. Szekely].

3) Το Ευαγγέλιο της Τέλειας Ζωής [G.J. Ouseley].

4) Η μυστική ζωή του Ιησού [H. S. Lewis].

5) Το Υδροχοϊκό Ευαγγέλιο για τον Ιησού Χριστό της εποχής των Ιχθύων [L. Dowling].

6) Το Ευαγγέλιο του Ιακώβου (υπαγορεύθηκε από ένα μέντιουμ της Fraternitat Silvani).

7) Το Πέμπτο Ευαγγέλιο (διαφορετικό από το πρώτο στην παρούσα αρίθμηση) [H. Naber, J. Reban].

8) Το Λατινικό Ευαγγέλιο της Παιδικής Ηλικίας [C. Mendes].

9) Ευαγγέλιο του Ιούδα του Ισκαριώτη [E. Meier].

Τι αποτελούν όλα αυτά τα κείμενα; Σύγχρονες προσπάθειες παραμόρφωσης του Προσώπου και του έργου του Χριστού ή εάν χρησιμοποιήσουμε τον Παύλειο λόγο: «βεβήλους και γραώδεις μύθους» (Α’ Τιμ. 4, 7) και «βεβήλους κενοφωνίας και αντιθέσεις της ψευδωνύμου γνώσεως» (Α’ Τιμ. 6, 20).

Ορθόδοξος Τύπος, 14/11/2014

ΔΑΝΙΑ: ΓΑΜΟΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΜΕ ΑΛΟΓΟ!! Η ΗΘΙΚΗ ΔΙΑΦΘΟΡΑ ΤΟΥ ΔΥΤΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΕΛΟΣ...

Το ανώτατο δικαστήριο της Κοπεγχάγης αναγνώρισε το δικαίωμα 28χρονης ακτιβίστριας να παντρευτεί το άλογό της δημιουργώντας δεδικασμένο και ανοίγοντας το δρόμο σε γάμους ανθρώπων και ζώων σε όλη τη χώρα σύμφωνα με δημοσίευμα του worldnewsdailyreport.

Η δικηγόρος στο επάγγελμα, επικεντρώθηκε σε ένα νομικό κενό στους ευέλικτους νόμους της χώρας που αφορούν το sex. Eπικαλέστηκε ότι η ίδια και ο «σύζυγός της» Thorgen, ήταν τα θύματα του σπισισμού, μιας προκατάληψης παρόμοιας με το ρατσισμό ή το σεξισμό.

Το βασικό επιχείρημα ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου ήταν ότι η ένταξη των ειδών δεν έχει «ηθική σημασία».

«Οι διαφορές μεταξύ των ειδών μας, δεν μας καθιστούν εγγενώς διαφορετικούς. Η αντιμετώπιση των ατόμων στηρίζεται στην ιδιότητα του μέλους της ομάδας και όχι σε ηθικά άσχετες φυσικές διαφορές».

«Όταν η ζωοφιλία και η κτηνοβασία έχουν νομιμοποιηθεί σε μια χώρα, ανοίγει η πόρτα σε όλα τα είδη των παρανοήσεων σχετικά με το νομικό καθεστώς των ζώων σε σχέση με τους ανθρώπους υπό τους οποίους οι νομικές αρχές έχουν μικρό ή καθόλου έλεγχο», εξηγεί ο παγκοσμίου φήμης ειδικός και νομικός σύμβουλος, James Cudwell. 

«Η Δανία κατέστη η πρώτη χώρα που αναγνώρισε ως νόμιμο το γάμο ανθρώπων-ζώων, μια θέση που μπορεί να οδηγήσει σε πολλά άλλα παρόμοια σωματεία στη χώρα»,παραδέχεται ο Dan Jorgensen Υπουργός γεωργίας της Δανίας.

ΠΗΓΗ: ΕΡΕΠΟΡΤΑΖ

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΣΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ "ΠΟΛΙΤΙΣΜΕΝΟ" ΚΟΣΜΟ

ΜΙΧΑΗΛ ΤΡΙΤΟΣ: ΤΟ ΤΜΗΜΑ ΙΣΛΑΜΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΛΛΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΕΣΑ ΣΕ ΜΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΣΧΟΛΗ!

Μιχαήλ Τρίτος: Το τμήμα Ισλαμικών Σπουδών να γίνει αλλού 
και όχι μέσα σε μια Ορθόδοξη Θεολογική Σχολή!

Συνέντευξη στη Στέλλα Μεϊμάρη

Νομίζουμε ότι δεν υπάρχει ιδανικότερος άνθρωπος να μιλήσει για το φλέγον ζήτημα της επιχειρούμενης δημιουργίας τμήματος Ισλαμικών Σπουδών μέσα στη Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης από τον ίδιο τον Κοσμήτορα της, κ. Μιχαήλ Τρίτο. Ο γνωστός Καθηγητής Θεολογίας, μιλώντας αποκλειστικά στο «pentapostagma.gr», εκφράζει την αντίθεση του σε μια τέτοια ενέργεια, ενώ παράλληλα αναφέρεται και στις διώξεις και τα δεινά που υφίστανται οι Χριστιανοί από τους μουσουλμάνους στη Μέση Ανατολή. 

«Το τμήμα Ισλαμικών Σπουδών έχει γίνει σημείο αντιλεγόμενο. Από τη μια, υπάρχουν οι τέσσερις μητροπολίτες της Θράκης που το θέλουν, οι οποίοι πιστεύουν ότι πρέπει να εκπαιδεύονται στην Ελλάδα και όχι στη Σαουδική Αραβία, την Άγκυρα ή την Ανδριανούπολη οι θρησκευτικοί λειτουργοί της μουσουλμανικής μειονότητας, ώστε να μπορούμε να ελέγχουμε την κατάσταση. Και από την άλλη, υπάρχει η αντίθετη πλευρά, της οποίας ηγείται ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης στο τμήμα Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας, το οποίο, με ομόφωνη απόφαση του, υποστηρίζει ότι μπορεί να γίνει αλλού, σε ένα άλλο τμήμα και όχι σε μια ορθόδοξη θεολογική σχολή, γιατί θα προκύψουν τεράστια προβλήματα λειτουργίας.

Και αυτό ακριβώς υποστηρίζω και εγώ, μια τέτοια συστέγαση στη Θεολογική Σχολή είναι πολύ επικίνδυνη. Αύριο ένας θερμοκέφαλος δικός μας μπορεί να κάψει ένα Κοράνι ή να βρίσει το Μωάμεθ και να μας κάνουν στακτή! Σαφώς είμαι υπέρ της εκπαιδεύσεως αυτών των ανθρώπων από την ελληνική κυβέρνηση, ώστε να μην έχουμε παρεμβολές από άλλες χώρες, αλλά όχι στο χώρο της Θεολογικής Σχολής, κάπου αλλού, ώστε να αποφευχθούν αυτές οι εκτροπές. Μπορούμε, αν θέλουμε, με σύνεση και διάκριση να λύσουμε και αυτό το πρόβλημα», τονίζει χαρακτηριστικά ο κ. Τρίτος.

Αναφορικά με το άλλο τεράστιο ζήτημα των διώξεων των Ορθόδοξων αδελφών μας στη Μέση Ανατολή, ο κοσμήτορας του ΑΠΘ υπογραμμίζει τα εξής: «Είναι ένα πολύ μεγάλο θέμα. Εγώ προσωπικά, αλλά και η Θεολογική Σχολή, γνωρίζουμε πολύ καλά έναν από τους μητροπολίτες, τον Χαλεπίου Παύλο, αδελφό του σημερινού Πατριάρχου Αντιοχείας, ο οποίος έχει απαχθεί εδώ και πολύ καιρό και δεν έχουμε ακόμα σημεία ζωής. Άλλοι λένε ότι ζει, άλλοι ότι τον έχουν «καθαρίσει» οι Τζιχαντιστές. Δεν ξέρω τι θα γίνει με αυτή την κατάσταση, είναι όντως ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα. Το Ισλάμ είναι πάρα πολύ σκληρό. Έλεγε χαρακτηριστικά κάποιος Ισλαμολόγος ότι «το σπαθί του Μωάμεθ και το Κοράνι είναι οι ολεθριότεροι εχθροί του ανθρωπίνου πνεύματος και του πολιτισμού».

Αυτά τα πράγματα είναι απαράδεκτα για τον αιώνα μας, τον αιώνα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τον αιώνα του πολιτισμού, τον αιώνα των «φώτων», να δολοφονούνται άνθρωποι με αυτές τις διαδικασίες… Είναι ό,τι χειρότερο και είμαι σαφώς αντίθετος με όλες αυτές τις διώξεις και τις ταλαιπωρίες που υφίστανται οι Χριστιανοί στην Μέση Ανατολή. Μάλιστα, τώρα που είχε έρθει ο Πατριάρχης Αντιοχείας στην Ελλάδα, εξέθεσε τη δραματική κατάσταση που επικρατεί εκεί και ζήτησε τη βοήθεια και τη συμπαράσταση μας. Αξίζει να σημειωθεί ότι πρότεινε να γίνει και ένα γραφείο στην Αθήνα, όπως έχουν και όλα τα υπόλοιπα Πατριαρχεία, το Οικουμενικό, το Αλεξανδρείας, το Ιεροσολύμων κ.ο.κ. Εγώ είμαι της γνώμης να γίνει άμεσα, γιατί θα προωθήσει πολλά θέματα και κυρίως θα πλησιάσουμε ένα Πατριαρχείο που έχει χάσει την ελληνική του προοπτική και έχει αραβοποιηθεί.  Ειδικά τώρα με τον Πατριάρχη αυτόν που γνωρίζει ελληνικά, είναι διδάκτωρ του ΑΠΘ και αγαπάει πολύ την Ελλάδα, είναι ευκαιρία να τους πλησιάσουμε και εμείς και να τους ζεστάνουμε με την αγάπη και τη στοργή μας.

pentapostagma

ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΗ ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΠΑΠΑ: «ΑΣΘΕΝΗΣ Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ»

«Ασθενής η Ορθόδοξη Εκκλησία»: Προκλητική δήλωση του Πάπα

του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Λίγες ημέρες προ της επίσκεψής του στο Φανάρι ο Πάπας προέβη σε προκλητική δήλωση σε βάρος της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Επειδή δεν είναι ενωμένη υπό το υπόδημα του, την χαρακτήρισε «άρρωστη»!  Μητροπολίτης της Εκκλησίας της Ελλάδος, ο οποίος ενημερώθηκε περί της δήλωσης, κούνησε το κεφάλι του θλιμμένα και είπε: «Προφανώς ο Πάπας Φραγκίσκος απέστειλε το μήνυμά του και επισκέπτεται στο τέλος Νοεμβρίου την, κατά την άποψή του, ασθενούσα Ορθόδοξη Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως, προκειμένου να συνεχίσει το πρόγραμμα των προκατόχων του και να φροντίσει για τη θεραπεία της…». Θεραπεία κατά τον Πάπα είναι η αναγνώριση του Πρωτείου του, με ανταπόδοση την αναγνώριση αναλόγου Πρωτείου του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως στην Ορθόδοξη Εκκλησία.

Ο Πάπας Φραγκίσκος απέστειλε το μήνυμα του προς το Φανάρι στις 5 Νοεμβρίου, κατά την ανά Τετάρτη γενική ακρόαση – κατήχηση του στην πλατεία του Αγίου Πέτρου και ενώπιον χιλιάδων πιστών του. Είπε μεταξύ των άλλων:

«Δεν υπάρχει υγιής Εκκλησία, όταν οι πιστοί, οι κληρικοί και οι διάκονοι δεν είναι ενωμένοι περί τον Επίσκοπό τους. Η Εκκλησία, η οποία δεν είναι ενωμένη περί τον Επίσκοπο είναι μια άρρωστη Εκκλησία. (Σημ. Η υπογράμμιση του υπογράφοντος). Ο Ιησούς θέλησε αυτήν την ένωση όλων των πιστών με τον Επίσκοπο. Το ίδιο και των ιερέων και των διακόνων. Όλοι οφείλουν να έχουν τη συνείδηση ότι ο Επίσκοπος καθιστά ορατό τον δεσμό του καθενός με την Εκκλησία, και της Εκκλησίας με τους Αποστόλους και με τις άλλες κοινότητες, οι οποίες επίσης είναι ενωμένες με τους Επισκόπους και με τον Πάπα στη Μία, Μοναδική (unique) Εκκλησία, που είναι η δική μας, η Ιεραρχική Αγία Μητέρα  Εκκλησία».

Σημειώνεται ότι κατά τον Πάπα ο όρος «ιεραρχική» έχει την έννοια ότι οι πιστοί και οι κατώτεροι κληρικοί είναι ενωμένοι με τους Επισκόπους και αυτοί με τον Πάπα.

Εύλογα είναι τα ερωτηματικά γιατί αυτή η δήλωση από τον Πάπα, λίγες ημέρες πριν από την επίσκεψη του στο Φανάρι. Και επειδή στο Βατικανό τίποτε δεν γίνεται τυχαία, έγκυροι παρατηρητές σχολιάζοντας το γεγονός σημείωσαν ότι ο ιησουίτης Πάπας έστειλε προς τους Ορθοδόξους και στο Φανάρι ένα σαφές μήνυμα. Ότι δηλαδή παρά τα επικοινωνιακά του ανοίγματα και το «προοδευτικό» προφίλ που προωθεί, όσον αφορά  στα κοινωνικά ζητήματα, στα διεθνή ΜΜΕ,  είναι βαθύτατα «παπικός» στα εκκλησιολογικά. Ο σημερινός «προοδευτικός» Πάπας, στα συγκεκριμένα ζητήματα  περί Εκκλησίας και Πρωτείου, δεν έχει καμία διαφορά με τον υπερσυντηρητικό προκάτοχό του Βενέδικτο. Η δήλωσή του, ότι η Εκκλησία του είναι η «μόνη» και η  «υγιής», υπονοώντας ότι  η Ορθόδοξη είναι «ασθενής»,  αποτελεί συνέχεια και ταυτίζεται με  το κείμενο – διακήρυξη «Dominus Jesus» του 2000, που ήταν της εμπνεύσεως και της γραφής του τότε καρδιναλίου Ιωσήφ Ράτζινγκερ, προέδρου της Επιτροπής για τη Διδασκαλία της Πίστεως και μετέπειτα Πάπα Βενεδίκτου. Ταυτίζεται επίσης με την παπική εγκύκλιο «Ινα εν ώσιν» του Πάπα Ιωάννου Παύλου Β’, το 1995, πάλι εμπνεύσεως του τότε καρδιναλίου  Ράτζινγκερ, αλλά και με την απόφαση της Β΄ Βατικανής Συνόδου, σύμφωνα με την οποία «η Εκκλησία του Χριστού ενυπάρχει στην Καθολική Εκκλησία, που διοικείται από τον διάδοχο του Πέτρου και από τους Επισκόπους σε κοινωνία μαζί του». Μία διαφορά. Ο σημερινός Πάπας έρχεται να καταστεί συντηρητικότερος από την απόφαση της Β΄ Βατικανής Συνόδου. Εκείνη μιλούσε για «ελλείψεις» της Ορθόδοξης Εκκλησίας, ο σημερινός Πάπας μίλησε για «ασθένεια»… Και βέβαια η δήλωση του Πάπα Φραγκίσκου απομακρύνει κάθε δυνατότητα προσέγγισης των δύο Εκκλησιών, παρά τις επιδιώξεις των νέων «Βησσαριώνων».

ΠΗΓΗ: ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ