ΚΥΠΡΟΣ ΚΑΤΕΧΟΜΕΝΑ: 41 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΞΑΝΑΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΑΝ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΠΟΥ ΕΙΧΑΝ ΓΙΝΕΙ ΤΖΑΜΙΑ

Λειτουργήθηκαν ξανά σήμερα, μετά από 41 χρόνια, οι εκκλησίες του Αρχαγγέλου Μιχαήλ στα κατεχόμενα χωριά Γιαλούσα και Χάρτζια.

Οι δύο ναοί πανηγύριζαν μέχρι το 1974 στις 6 Σεπτεμβρίου, ημέρα κατά την οποία η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά την ανάμνηση του "εν Χώναις" θαύματος του Αρχαγγέλλου Μιχαήλ.

Στη Γιαλούσα, της Αρχιερατικής Θείας Λειτουργίας προϊστατο ο Επισκόπος Καρπασίας Χριστοφόρος. Μέχρι πριν από ένα χρόνο ο ναός χρησιμοποιείτο ως τέμενος.
Θεία λειτουργεία τελέστηκε το πρωί και στη μισογκρεμισμένη εκκλησία του Αρχαγγέλου Μιχαήλ στην Χάρτζια. 

http://www.defencenet.gr

Η ΚΡΙΣΗ ΣΤΡΕΦΕΙ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΟ ΘΕΟ

Τον υψηλότερο δείκτη θρησκευτικότητας μεταξύ των πολιτών της Ευρωπαϊκής Ένωσης εμφανίζουν οι Έλληνες οι οποίοι χαρακτηρίζονται ως ο πιο «πιστός» λαός της γηραιάς ηπείρου.  Σύμφωνα με τα αποτελέσματα πανευρωπαϊκής έρευνας οι Έλληνες εμφανίζουν σταθερά δείκτη θρησκευτικότητας υψηλότερο από τον μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Το ποσοστό των πολιτών της ΕΕ που δηλώνουν ότι πιστεύουν στον Θεό είναι 52% ενώ στην Ελλάδα ανέρχεται στο 81%. Επίσης οι Έλληνες δηλώνουν ότι προσεύχονται σε υψηλότερο ποσοστό από τους άλλους Ευρωπαίους ενώ 56% δηλώνουν ότι σκέφτονται συχνά για το νόημα και τον σκοπό της ζωής σε σχέση με 35% στην υπόλοιπη ΕΕ. Είναι χαρακτηριστικό μάλιστα πως τα δύο τελευταία χρόνια η θρησκευτικότητα των Ελλήνων παρουσιάζει αυξητική τάση και σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ερευνητών είναι αποτέλεσμα της καταρράκωσης πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών θεσμών από τους οποίους αισθάνονται προδομένοι και απογοητευμένοι. Σε εθνικό επίπεδο τα ποσοστά θρησκευτικότητας εμφανίζονται σε κάποιες έρευνες υψηλότερα στις μεγαλύτερες ηλικίες και στις γυναίκες, όπως επίσης στον πληθυσμό με κατώτερο μορφωτικό επίπεδο και στις αγροτικές περιοχές.  Συγκρίνοντας όμως την θρησκευτικότητα των Ελλήνων με αυτή των υπολοίπων ευρωπαίων εμφανίζονται ωστόσο και μερικά παράδοξα.

Για παράδειγμα, αν και στη δήλωση πίστης στον Θεό οι Έλληνες υπερέχουν κατά πολύ του ευρωπαϊκού μέσου όρου, τα ποσοστά του εβδομαδιαίου εκκλησιασμού στη χώρα μας είναι χαμηλότερα από αυτά άλλων χωρών. Εδώ εμπλέκονται πολιτισμικοί παράγοντες και ιδιαιτερότητες της κάθε θρησκευτικής παράδοσης. Στην καθολική παράδοση, για παράδειγμα, ο εκκλησιασμός έχει πολύ πιο «υποχρεωτικό» χαρακτήρα ενώ στην ορθόδοξη, πέραν του εβδομαδιαίου εκκλησιασμού υπάρχουν και άλλες τελετές, όπως οι Χαιρετισμοί ή οι λειτουργίες σε μοναστήρια, ενώ η πίστη εκδηλώνεται και με πιο «προσωπικούς» τρόπους, όπως η νηστεία, τα τάματα, η προσευχή ή το να ανάψει κανείς ένα κερί.

---

Πηγή: Αγία Βαρβάρα Πατρών

Ο ΦΩΤΗΣ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΑ

Η βυζαντινή ορθόδοξη αγιογραφία

Η βυζαντινή ορθόδοξη αγιογραφία δεν είναι απλά μια "τέχνη", είναι ιερή τέχνη. Δεν είναι "ζωγραφική", είναι θεολογία. Δεν είναι "καλλιτεχνική έκφραση", είναι προσδοκία σωτηρίας. Δεν είναι "στολίδι", είναι συνάντηση με το θείο. Δεν είναι "φωτογραφία", είναι "εις Χριστόν παιδαγωγία". Δεν είναι "αντικείμενο", είναι ιερό σκεύος. Δεν είναι "υλική αξία", είναι υπέρβαση. Δεν είναι "συλλεκτικό είδος", είναι παρηγοριά, παραμυθία και ανάπαυση των Ορθοδόξων Χριστιανών κοντά στον Τριαδικό Θεό.

Χαρακτηριστικά της Βυζαντινής Αγιογραφίας

Ο χαρακτήρας της Ορθόδοξης αγιογραφίας είναι σεμνός, κατανυκτικός, με πνευματικό και όχι σωματικό κάλλος. Τα άγια πρόσωπα εικονίζονται "εν αφθαρσία", με πνευματική και σωματική ρωμαλεότητα, με ανδρείο και γενναίο φρόνημα, με ευθύτητα. Η εικόνα είναι η σκάλα που μας ανεβάζει στον Ουρανό, αλλά και κατεβάζει τον Ουρανό στη γη. Είναι ένα σημείο συναντήσεως κτιστού και ακτίστου, παρελθόντος, παρόντος και μέλλοντος, του "νυν" και "αεί".

Ιδιότητες της Βυζαντινής Αγιογραφίας

Η Βυζαντινή αγιογραφία:

1. Καταργεί το κοσμικό φως. Σε καμία Ορθόδοξη εικόνα δεν αποδίδεται σκιά. Όλα είναι φωτεινά και ευδιάκριτα, επειδή φωτίζονται από τον Ανέσπερο Ήλιο της Δικαιοσύνης, τον Χριστό.
2. Καταργεί τον κοσμικό χώρο και χρόνο. Η εικόνα διατηρεί τα ιστορικά στοιχεία και πλαίσια αυτού που απεικονίζει, αλλά δε δεσμεύεται από αυτό. Ο Τριαδικός Θεός είναι άχρονος και αχώρητος. Ο χώρος και ο χρόνος είναι ανθρώπινα μεγέθη. Έτσι, η ορθόδοξη αγιογραφία δε διστάζει να αποδεσμευτεί από τη φυσιοκρατική αντίληψη της κοσμικής τέχνης.
3.Καταργεί την προοπτική. Δεν τηρείται η φυσική τάξη των πραγμάτων. Αυτή η αντίστροφη προοπτική, δηλώνει το μυστικό βάθος της εικόνας, που είναι το σωτηριώδες έργο του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού.

Σχολές της Βυζαντινής Αγιογραφίας

H βυζαντινή αγιογραφία περιλαμβάνει τη φορητή εικόνα, την τοιχογραφία, το ψηφιδωτό και τη μικρογραφία, πού κοσμεί χειρόγραφους κώδικες και βιβλία. Κατά τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες χρησιμοποιήθηκαν κυρίως κηρόχυτες και εγκαυστικές φορητές εικόνες και ψηφιδωτά.

Τα ψηφιδωτά, μέχρι την εικονομαχία, κυριαρχούσαν στην ιστόρηση των ιερών ναών, επειδή οι μικροσκοπικές ψηφίδες της χρωματισμένης υαλόμαζας, με την ανακύκλιση και αντανάκλαση του φωτός, αναδείκνυαν τα χρώματα λαμπερά και ζωηρά, δημιουργώντας μίαν υπερβατική ατμόσφαιρα.

Σταδιακά, όμως, αυξάνεται ή χρήση της φορητής εικόνας και της τοιχογραφίας, είτε με τη μορφή της υδατογραφίας είτε με τη μορφή της ξηρογραφίας. Η περίοδος της δυναστείας των Παλαιολόγων αυτοκρατόρων του Βυζαντίου (1261-1453) θεωρείται ό χρυσούς αιών της βυζαντινής αγιογραφίας. Την εποχή αυτή διαμορφώνονται δύο Σχολές-τεχνοτροπίες: ή Μακεδονική, πού κυριαρχεί μέχρι τα μέσα του 15ου αιώνος και ή Κρητική, πού ανθεί κατά τον 16° αιώνα.

Η Μακεδονική τεχνοτροπία χαρακτηρίζεται από έντονα χρώματα με πλατιά σαρκώματα και φωτίσματα. Τα σώματα διαγράφονται κάτω από τα ενδύματα. Ή πτυχολογία είναι πλούσια και διακοσμείται με θεαματική λεπτομέρεια, ενώ παρατηρούνται ένταση, κίνηση, ελευθερία, πλούσια χρώματα και έντονη έκφραση της ψυχολογικής καταστάσεως των εικονιζόμενων προσώπων. Κύριος εκφραστής αυτής της τεχνοτροπίας υπήρξε ό Μανουήλ Πανσέληνος, πού ανεδείχθη στο πρώτο ήμισυ του 14ου αιώνα.

Τέλη του 14ου αιώνα καλλιεργείται η Κρητική τεχνοτροπία. Κύρια χαρακτηριστικά είναι οι σκοτεινότεροι προπλασμοί, κυρίως στα πρόσωπα, όπου χρησιμοποιείται, το καφέ και όχι το πράσινο χρώμα της μακεδονικής σχολής. Η τέχνη είναι απλή, λιτή, με μυστικό ασκητικό χαρακτήρα. Το φως είναι πλέον λιγοστό και μοιάζει να πηγάζει από κάποιο βάθος, στοιχείο που υποβάλλει στον θεατή αποφατισμό και βαθιά κατάνυξη. Κύριος εκπρόσωπος αυτής της τεχνοτροπίας είναι ο Θεοφάνης ο Κρής.

Η ΜΕΛΕΤΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ

Με τη μελέτη της Αγίας Γραφής η προσευχή μας γίνεται θερμότερη. Και με την προσευχή μας ο νους μας φωτίζεται για την κατανόηση της Αγίας Γραφής. 

Εκτός από τα όσα αναφέραμε πιο πάνω, σημειώνουμε και μερικούς ακόμα πρακτικούς τρόπους.

α) Το προσωπικό μας αντίτυπο. Χρειάζεται ν’ αποκτήσουμε πριν απ’ όλα το προσωπικό μας αντίτυπο της Αγίας Γραφής. Αυτή να έχουμε πάντα. Να μην την δανείζουμε. Και μόνον απ’ αυτήν να διαβάζουμε. Έτσι θα αποκτήσουμε με κάθε λέξη προσωπική γνωριμία.

β) Σταδιακό πλησίασμα. Η Αγία Γραφή δεν διαβάζεται όπως όλα τα βιβλία. Κάθε φράση, κάθε λέξη έχει βάθος πολύ, ένα μήνυμα κρυμμένο. Οι πατέρες της Εκκλησίας έχουν δώσει θαυμάσιες ερμηνείες. Και σήμερα έχουμε την δυνατότητα μέσω αυτών των έργων τους, αλλά και σύγχρονων ερμηνευτών να γνωρίσουμε καλύτερα την Αγία Γραφή.

γ) «Προσπάθησα αλλά δεν καταλαβαίνω». Η Αγία Γραφή δεν είναι παιδικό βιβλίο, ούτε εύκολο. Γι’ αυτό και θέλει, όπως τονίσαμε, σταδιακό πλησίασμα, όταν συναντάμε κάτι που δεν καταλαβαίνουμε, δεν σταματάμε. Προχωρούμε πιο κάτω. Με τα ερμηνευτικά κείμενα που κυκλοφορούν, μπορούμε να κατανοήσουμε κάθε φορά και περισσότερα πράγματα.

Πολύ ωραία λέει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: «Εάν εσύ δεν καταλαβαίνεις, ο διάβολος καταλαβαίνει και τρέμει». Και σ’ άλλο σημείο τονίζει: «Στο δωμάτιο που υπάρχει Ευαγγέλιο τρέμουν να μπουν οι δαίμονες».

diakonima.gr

ΠΕΘΑΝΕ Ο ΠΑΠΑ ΣΤΡΑΤΗΣ Ο "ΚΑΛΟΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΗΣ" ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΟΗΕ

Σε ηλικία 57 ετών έχασε τη μάχη με τον καρκίνο ο παπά Στρατής, ο "Καλός Σαμαρείτης" όπως τον χαρακτήρισε η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες.

Φτωχότερη είναι από χτες η κοινότητα των εθελοντών στη Λέσβο. Την τελευταία του πνοή άφησε χτες το μεσημέρι στο Νοσοκομείο Λέσβου ο ιερέας Στρατής Δήμου, νικημένος από την επάρατη νόσο.

Ο Παπαστρατής από το Κεράμι, όπως ήταν γνωστός, περιέθαλψε χιλιάδες φτωχούς και πρόσφυγες κατά τη διάρκεια του πολύχρονου φιλανθρωπικού του έργου. Μαζί με τα μέλη της ΜΚΟ "Αγκαλιά" στο Κεράμι της Καλλονής.

Ο Παπαστρατής συνέβαλε καθοριστικά στη δράση του εθελοντικού κινήματος στη Λέσβο και ήταν ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα πρόσωπα στην προσπάθεια για αλληλεγγύη σε πρόσφυγες και μετανάστες. Επίσης, αδιάκοπα φρόντιζε καθημερινά δεκάδες φτωχούς συμπολίτες μας.

Η δράση του εξαπλώθηκε σε Ελλάδα και εξωτερικό καθώς εκτός του πρόσφατου αφιερώματος του για λογαριασμό της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, εμφανίστηκε στους New York Times σε ανάλυσή τους αναφορικά με τη μεταναστευτική κρίση στην, ήδη υπό κρίση, Ελλάδα και συγκεκριμένα στη Λέσβο.

"Έχω δει τα μικρά παιδιά με φουσκάλες στα πόδια τους και έγκυες γυναίκες που κρατούσαν τις κοιλιές τους και έκλαιγαν από τον πόνο", έλεγε. "Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι μετανάστες, δεν επιλέγουν να έρθουν εδώ. Είναι τα παιδιά του πολέμου, που προσπαθούν να ξεφύγουν από τις σφαίρες", σημείωνε.

Δείτε το αφιέρωμα της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τον πατέρα Ευστράτιο Δήμου:

     

http://news247.gr

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΤΙ ΕΛΕΓΕ ΓΙΑ ΕΚΛΟΓΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ

Όταν πλησίαζε ο καιρός για τις εθνικές εκλογές, πολλοί προσκυνητές ερχόντουσαν και ρωτούσαν τον Γέροντα ποια ήταν η γνώµη του και ποιόν εκείνος θεωρούσε άξιο, για να ψηφίσουν. Ο Γέροντας έλεγε:

-Να ψηφίσετε όποιον βλέπετε ότι είναι ο καλύτερος, όποιος αγαπά τον Θεό και την πατρίδα µας, αυτόν να ψηφίσετε. Τότε εκείνοι, επί µονίµου βάσεως του απαντούσαν:

-Γέροντα, όλοι το ίδιο είναι. Κι εκείνος τους έλεγε:

-Βρε παιδιά, κοιτάξτε εδώ πέρα: όλες οι ελιές ίδιες είναι και όλες έχουν δάκο, όµως άλλες έχουν εκατό τοις εκατό, ενώ άλλες πενήντα τοις εκατό. Εµείς, λοιπόν, εφόσον έχουµε ανάγκη από ελιές, πρέπει να κοιτάξουµε ποιές έχουν το λιγότερο δάκο, γιατί διαφορετικά δέ γίνεται.

Και πάντα πρέπει να ψηφίζουµε µε δύο κριτήρια:

α) µε το πόσο αγαπά ο υποψήφιος το Θεό και είναι συνειδητό µέλος της Εκκλησίας και

β) µε το πόσο αγαπά την πατρίδα και αποβλέπει στο γενικό καλό του τόπου κι όχι στο δικό του συµφέρον.

Εάν κάποιος χρησιµοποιήσει κάποιο άλλο κριτήριο, εκτός από αυτά τα δύο, τότε κινείται ιδιοτελώς, και δεν είναι αυτό που κάνει χριστιανικό. Αργότερα θα επιτρέψει η Θεία ∆ικαιοσύνη να το πληρώσει.

*[Από βιβλίο Αγιορείτου Ιεροµονάχου: «Ο Γέρων Παϊσιος» (Εκδόσεις «ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ» 1994)]

Και σε άλλο σημείο είχε πει σε κάποιους επισκέπτες που τον ρώτησαν για το ίδιο θέμα:

– Κοιτάξτε βρε παιδιά! Ποιός είναι πιο κοντά στην Εκκλησία, ποιός αγωνίζεται γι’ αυτήν και για την πατρίδα και ποιός έχει ζωή σύμφωνη μ’ αυτά που λέει; Όποιον βλέπετε πως είναι πιο καλός και πιο κοντά στην Εκκλησία, αυτόν να ψηφίζετε.

Δε λέω να ψηφίζετε κόμματα, όπως αυτά που βγαίνουν και λέγονται Χριστιανοδημοκρατικά κλπ, γιατί είναι λάθος. Δεν πρέπει να κομματιζόμαστε. Εμείς πρέπει να αγαπούμε πρώτα την Εκκλησία μας και μετά την Πατρίδα μας και να ψηφίζουμε αυτούς που βλέπουμε να αγωνίζονται γι’ αυτά τα δύο. Βλέπετε, ο Μακρυγιάννης κι όλοι οι μεγάλοι ήρωες γι’ αυτά τα δύο αγωνίστηκαν κι έχυσαν το αίμα τους. Πρώτα υπέρ πίστεως και μετά υπέρ πατρίδος.

Γι’ αυτό και μεις, σήμερα, πρέπει να τους είμαστε ευγνώμονες, που είμαστε ελεύθεροι και όχι… δούλοι των Τούρκων και να προσπαθούμε τέτοιοι Έλληνες να βγαίνουν στην εξουσία, που να χύνουν το αίμα τους πρώτα υπέρ της πίστεως και μετά υπέρ της πατρίδος. Σήμερα δυστυχώς βάλαμε μέσα στη Βουλή ανθρώπους να μας διοικούν των οποίων το ιστορικό είναι πολύ επιβαρημένο.

*[από το βιβλίο: του Ιερομονάχου Χριστοδούλου Αγιορείτου «Ο γέρων Παΐσιος»]

Και επίσης έλεγε ο Όσιος Παΐσιος:

«Αν ο Θεός άφηνε την τύχη του Έθνους στους πολιτικούς θα καταστρεφόμασταν. Αλλά αφήνει λίγο τα πράγματα, για να φανούν οι διαθέσεις του καθενός»

«Βίος γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου», Ιερομόναχου Ισαάκ  

ΑΝ ΑΝΟΙΞΕΤΕ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ, ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΜΕΣΑ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ!

 ΑΝ ΑΝΟΙΞΕΤΕ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ, ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΜΕΣΑ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ!

 

Κάποιο αγοράκι μπήκε επειγόντως στις Πρώτες Βοήθειες ενός νοσοκομείου. Ύστερα από επείγουσες εξετάσεις, ο γιατρός αποφάνθηκε τα εξής: «Θα ανοίξω την καρδιά σου…»
Το αγοράκι τον διέκοψε απότομα: «Μέσα στην καρδιά μου θα βρείτε το Χριστό»
Ο χειρουργός τον κοίταξε περίεργα και καθώς δεν πίστευε, σούφρωσε τα φρύδια του και του είπε: «Θα ανοίξω την καρδούλα σου για να διαπιστώσω τις βλάβες που σου προκάλεσε η αρρώστια σου…»
«Ναι, αλλά όταν ανοίξετε την καρδιά μου, θα βρείτε το Χριστό.»
Ο γιατρός έριξε ένα βλέμμα περίεργο προς τους γονείς του που κάθονταν ήρεμοι πλάι του και συνέχισε: «Όταν διαπιστώσω τις βλάβες, θα κλείσω την καρδιά και το στήθος σου και θα αποφασίσω τι θα κάνω.»
«Σύμφωνοι, αλλά θα βρείτε το Χριστό μέσα στην καρδιά μου. Η Αγία Γραφή λέει, πως ο Χριστός κατοικεί εκεί μέσα. Όλοι οι εκκλησιαστικοί ύμνοι λένε, πως ο Χριστός κατοικεί εκεί, μέσα στην καρδιά μας. Εσείς θα τον βρείτε μέσα στη δική μου καρδιά.»
Ο καρδιοχειρουργός απηύδησε: «Θα σου πω τι ακριβώς θα βρω μέσα στην καρδιά σου. Θα βρω ένα φθαρμένο καρδιακό μυ, μια μειωμένη κυκλοφορία αίματος και εξασθενημένα αιμοφόρα αγγεία. Και τότε θα μπορώ, αν ξέρω, αν έχω τη δυνατότητα να σε κάνω καλά.» «Και θα βρείτε επίσης και το Χριστό, που βρίσκεται εκεί…»
 
Ο γιατρός βγήκε από την αίθουσα εξετάσεως ενοχλημένος. Καημένο παιδί…!
Όπως είχε προβλέψει, προέβη στη χειρουργική επέμβαση… Οι βλάβες ήταν σημαντικές, καθώς είχε προβλέψει, σύμφωνα με την εικόνα των εξετάσεων. Δεν μπορούσε να κάνει τίποτα…
Όταν τελείωσε το χειρουργείο, κάθισε στο γραφείο του για να καταγράψει στο τετράδιο χειρουργείου τις σημειώσεις του σχετικά με την επέμβαση: κατεστραμμένη αορτή, κατεστραμμένη πνευμονική φλέβα, εκτεταμένη μυϊκή εκφύλιση. Καμιά ελπίδα μεταμόσχευσης. Καμιά ελπίδα ίασης. Θεραπεία: παυσίπονα και απόλυτη ανάπαυση. Πρόγνωση (σταμάτησε): ο θάνατος θα επέλθει μέσα στο χρόνο…
Άφησε τον Η/Υ και σηκώθηκε… Απευθύνθηκε στο Χριστό του μικρού: ¨Γιατί, αναφώνησε, γιατί το έκανες αυτό; Το έστειλες εδώ. Το έστειλες μ’ αυτό το κακό. Το καταδίκασες να πεθάνει μικρό απ’ αυτό το κακό. Γιατί; Γιατί;»
Τότε στο βάθος του είναι του, άκουσε μια φωνή να του απαντά: «Αυτό το παιδί δεν είναι προορισμένο να ζήσει μακροπρόθεσμα στο δικό σας ποίμνιο. Αυτό το παιδί ανήκει στο δικό μου ποίμνιο και έτσι θα είναι για πάντα. Εδώ, στο δικό μου ποίμνιο, δεν υπάρχει κανένας πόνος. Θα ανακουφιστεί τόσο, όσο δε φαντάζεσαι. Κάποια μέρα, οι γονείς του θα το συναντήσουν εδώ και θα γνωρίσουν την ειρήνη. Το ποίμνιό μου θα συνεχίσει να αυξάνεται.»
Δάκρυα έτρεχαν στα μάτια του καρδιοχειρουργού. Όμως τα αισθήματά του ενάντια στο Θεό, γεμάτα εγωισμό, αντιδρούσαν μέσα του: «Έπλασες αυτό το πλάσμα, έπλασες αυτή την καρδιά. Είναι καταδικασμένο να πεθάνει μέσα σε λίγους μήνες… γιατί;»
Η φωνή μέσα του απάντησε: «Το παιδί πρέπει να επιστρέψει στο δικό μου ποίμνιο γιατί έχει εκτελέσει το καθήκον του. Δεν έπλασα το παιδί μου στη γη για να το χάσω, αλλά για να ξαναβρεθεί ένα άλλο χαμένο πρόβατο.»
 
Ο γιατρός κατάλαβε πως αυτό το παιδί δεν ήρθε εκεί τυχαία… ήρθε γι’ αυτόν… Ο ίδιος είχε λάβει μια χριστιανική μόρφωση… Οι αναμνήσεις χόρευαν μέσα στο νου του. Εξ αιτίας των πολλών επαγγελματικών του επιτυχιών, η ψυχή του είχε γίνει η τελευταία του φροντίδα.
Μπήκε στο θάλαμο του παιδιού, κάθισε πάνω στο κρεβάτι του, έχοντας απέναντί του τους γονείς του.
Το αγοράκι ξύπνησε και ψέλλισε: «Ανοίξατε την καρδιά μου;»
«Ναι!», απάντησε συγκινημένος ο γιατρός.
«Και τι βρήκατε;», ρώτησε ο μικρός.
« Βρήκα το Χριστό», απάντησε ο χειρουργός, κλαίγοντας σαν το μικρό παιδί που ήταν ο ίδιος, πριν από πενήντα χρόνια…
Το παιδί και ο γιατρός έγιναν οι καλύτεροι φίλοι…

https://www.vimaorthodoxias.gr

Η ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ

Η ταπείνωση του Αγίου Νεκταρίου 

Τον καιρό που είχε τη διεύθυνση της Σχολής ο άγιος Νεκτάριος, για κάποιο διάστημα ο επιστάτης της Σχολής αρρώστησε. Όταν βγήκε από το Νοσοκομείο, οι γιατροί του είπαν να εργαστεί, τουλάχιστον για τρεις μήνες γιατί διαφορετικά θα βάλει σε κίνδυνο τη ζωή του. Οι εργαζόμενοι όμως τότε δεν ήταν μόνιμοι και δεν είχαν ασφάλεια, οπότε υπήρχε το ενδεχόμενο να χάσουν τη δουλειά τους. Αυτό φοβήθηκε και ο επιστάτης της Ριζαρείου.

Μια μέρα λοιπόν, μετά από κάποια μικρή ανάρρωση πήγε στη Σχολή και είδε τα πάντα να είναι πεντακάθαρα. Τον έκοψε κρύος ιδρώτας. Θα πήραν άλλον, υπέθεσε. Πήγε και την άλλη μέρα στη Σχολή και διαπίστωσε πάλι το ίδιο. Βέβαιος πια ότι τον απέλυσαν, πήγε να βρει το διευθυντή της Σχολής. Ο Άγιος τον δέχθηκε με πολλή καλοσύνη και του είπε:

- Μην ανησυχείς, παιδί μου, δεν πρόκειται να σε απολύσουν. Να κάνεις ό,τι σου είπαν οι γιατροί.

- Μα ποιος θα καθαρίζει Σεβασμιώτατε τόσον καιρό; Του αποκρίθηκε εκείνος.
- Μην σε απασχολεί παιδί μου, αυτό. Όλα θα είναι καθαρά, σαν να ήσουν εδώ εσύ.

Έφυγε ο επιστάτης γεμάτος χαρά, αλλά και περιέργεια για το ποιος θα καθάριζε τους χώρους της Σχολής τόσους μήνες που θα έλειπε.

Όταν πήγε σπίτι του, του ήλθε η σκέψη να πάει πρωί-πρωί την άλλη μέρα για να δει τι συμβαίνει. Πήγε, αλλά βρήκε πάλι τη Σχολή πεντακάθαρη.

- Αύριο θα πάω πιο πρωί για να δω επιτέλους τι γίνεται, σκέφθηκε. Πράγματι, μόλις χάραξε, έφθασε στη Σχολή. Και τι να δει! Ο Διευθυντής της Σχολής είχε μαζεμένα τα ράσα του και με μια σκούπα και έναν κουβά στο χέρι καθάριζε τους χώρους και τα αποχωρητήρια! Δεν κρατήθηκε, έτρεξε κοντά του και του είπε

- Σεβασμιώτατε, εσείς κάνετε αυτή την ταπεινωτική εργασία; Σας παρακαλώ, να μην το ξανακάνετε αυτό. Από αύριο θα έρχομαι εγώ. Αισθάνομαι τώρα καλύτερα αλλά και δεν θέλω να κάνετε εσείς αυτή τη δουλειά που πρέπει να την κάνω εγώ.

Ο άγιος Νεκτάριος τον πήρε τότε από το χέρι, τον οδήγησε στο Γραφείο και του είπε

- Παιδί μου, καμιά εργασία δεν είναι ταπεινωτική. Ο Θεός ευλόγησε την εργασία και ευλογεί και αυτούς που εργάζονται. Αυτό που είδες δεν θα το πεις σε κανέναν, αν θέλεις να μη σε απολύσει η επιτροπή της Σχολής!

ΓΙΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΣΚΕΦΤΗΚΕΣ ΚΑΠΟΙΟΝ ΑΛΛΟ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ…

Κάποτε ένα μικρό κορίτσι καθόταν μόνο του στο πάρκο. Όλοι το προσπερνούσαν και κανείς δεν σταματούσε να δει γιατί έμοιαζε να είναι τόσο θλιμμένο.

Ντυμένο με ένα φθαρμένο ροζ φορεματάκι, ξυπόλυτο και βρώμικο, το κορίτσι απλά καθόταν εκεί και παρακολουθούσε τους ανθρώπους που περνούσαν. Ποτέ δεν δοκίμασε να τους μιλήσει . Ποτέ δεν πρόφερε μία λέξη. Πολλοί άνθρωποι πέρασαν μπροστά της αλλά κανένας δεν σταμάτησε.

Την επόμενη μέρα η περιέργειά μου με οδήγησε πίσω στο πάρκο. Ήθελα να δω αν το μικρό κορίτσι θα ήταν ακόμα εκεί. Και ναι, ήταν εκεί, στην ίδια ακριβώς θέση όπου ήταν και την προηγούμενη μέρα και με το ίδιο λυπημένο βλέμμα. Σήμερα όμως θα έκανα το βήμα, θα πλησίαζα το μικρό κορίτσι. Εξάλλου ένα πάρκο γεμάτο κόσμο δεν είναι το κατάλληλο μέρος για να παίζει ένα μικρό παιδί ολομόναχο. Καθώς πλησίαζα μπορούσα να δω την πλάτη του κοριτσιού. Είχε ένα περίεργο σχήμα.

Σκέφτηκα ότι αυτός ήταν ίσως ο λόγος, που οι άνθρωποι την προσπερνούσαν χωρίς να κάνουν καμία προσπάθεια να της μιλήσουν.

Οι παραμορφώσεις δεν είναι καλοδεχούμενες στην κοινωνία μας, και αυτό οδηγεί στον αποκλεισμό αυτών που είναι διαφορετικοί.

Καθώς πλησίασα, το μικρό κορίτσι χαμήλωσε ελαφρά τα μάτια για να αποφύγει το εξεταστικό βλέμμα μου. Μπορούσα τώρα να διακρίνω πιο καθαρά το σχήμα της πλάτης της. Είχε κάτι περίεργο, που έμοιαζε σαν μια παράξενη καμπούρα. Της χαμογέλασα για να της δείξω ότι όλα ήταν εντάξει. Ήμουν εκεί για να την βοηθήσω, για να μιλήσουμε.

Έκατσα κάτω δίπλα της και την χαιρέτησα με ένα «γεια». Το μικρό κορίτσι έδειξε να ξαφνιάζεται και αφού με κοίταξε έντονα στα μάτια για λίγο απάντησε «γεια».

Της χαμογέλασα και μου χαμογέλασε κι αυτή ντροπαλά.

Αρχίσαμε να μιλάμε και συνεχίσαμε μέχρι που σουρούπωσε και το πάρκο άδειασε από κόσμο. Την ρώτησα γιατί ήταν τόσο θλιμμένη.

Το μικρό κορίτσι με κοίταξε με το λυπημένο μουτράκι:

- Γιατί είμαι διαφορετική, είπε.

- Αυτό είναι αλήθεια, είπα εγώ χαμογελώντας.

- Το ξέρω, είπε το μικρό κορίτσι και φάνηκε να μελαγχολεί περισσότερο.

- Μικρή μου, της είπα, μου θυμίζεις έναν γλυκό και αθώο άγγελο. Με κοίταξε και χαμογέλασε, μετά σηκώθηκε αργά και είπε:

- Αλήθεια το λες;

- Ναι, είσαι σαν ένας μικρός φύλακας άγγελος που στάλθηκε να φυλάει τους ανθρώπους που περνούν. Έκανε με το κεφάλι της ένα καταφατικό νεύμα και χαμογέλασε πάλι.Καθώς έκανε αυτό, άνοιξε την πλάτη του ροζ της φορέματος και από μέσα βγήκαν και απλώθηκαν δύο λευκά φτερά:

- Ναι είπε, αυτό είμαι, είμαι ο δικός σου φύλακας άγγελος.

Έμεινα άφωνος, σίγουρος πως όλα αυτά ήταν παιγνίδια της φαντασίας μου. Τότε το κορίτσι είπε:

- Για μια φορά σκέφτηκες κάποιον άλλο εκτός από τον εαυτό σου. Η αποστολή μου εδώ ολοκληρώθηκε.

Σηκώθηκα τότε όρθιος και είπα:- Περίμενε, γιατί κανείς δεν σταμάτησε να βοηθήσει έναν άγγελο;

Με κοίταξε, χαμογέλασε και είπε:

- Είσαι ο μόνος που μπορούσε να με δει και μετά εξαφανίστηκε.

Και μ' αυτό η ζωή μου άλλαξε ριζικά.

Η ΗΜΙΜΑΘΕΙΑ ΠΟΥ ΚΥΡΙΑΡΧΕΙ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ

Αν θελήσει κανείς να κάνει ένα «τεστ» ή μία δημοσκόπηση γύρω από την Αγία Γραφή, θα μείνει έκπληκτος από την άγνοια και την ημιμάθεια που κυριαρχεί, είτε στους άπιστους, είτε στους πιστούς.

Οι μεν πρώτοι αρνούνται κάτι που δεν γνωρίζουν. Αλλά και οι δεύτεροι πιστεύουν κάτι που και αυτοί δεν γνωρίζουν. Και όταν συζητούν, οι θέσεις και τα επιχειρήματα που χρησιμοποιούν, είναι πολύ χαμηλού επιπέδου, παιδαριώδη. Ένας σοβαρός άνθρωπος που γνωρίζει κάποια πράγματα, αισθάνεται σ’ ένα τέτοιο περιβάλλον, εξαιρετικά αμήχανα.

Δεν έχει παρά να επιχειρήσει κανείς ένα «τεστ», για να διαπιστώσει που στηρίζεται η απιστία, αλλά και η πίστη πολλών και πόσο λίγο η καθόλου γνωρίζουμε την Αγία Γραφή. Σταχυολογούμε μερικές ερωτήσεις και απαντήσεις που δείχνουν το μέγεθος της άγνοιάς μας και της αποξένωσής μας από την Βίβλο.

1. Αν ρωτήσετε κάποιον, ποιόν καρπό έφαγαν οι πρωτόπλαστοι, χωρίς πολλή σκέψη θα σας απαντήσει: το μήλο! Όμως στην αγία Γραφή δεν αναφέρεται κάτι τέτοιο, αλλά το δέντρο της γνώσεως του καλού και τού κακού.

2. Αν πάλι ρωτήσετε, πόσα είναι τα Ευαγγέλια, μην παραξενευτείτε αν αντί για τέσσερα σας πούν δώδεκα! Αυτή την απάντηση έδωσε κι ένας «σοφός» καθηγητής Πανεπιστημίου.

3. Αν ακόμη ρωτήσετε τι πρόσφερε στην Παναγία ο Αρχάγγελος Γαβριήλ κατά την στιγμή του Ευαγγελισμού, σίγουρα θα σας απαντήσουν: ένα κρίνο! Μία απλή ανάγνωση της σχετικής περικοπής θα δείξει ότι δεν συνέβη κάτι τέτοιο. Η εντύπωση αυτή έχει δημιουργηθεί από τις αναγεννησιακές θρησκευτικές ζωγραφιές.

4. Ρωτήστε ακόμη τι σημαίνει η φράση του Χριστού: «Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι». Δεν θα είναι λίγοι αυτοί που θα υποστηρίξουν πως εδώ ο Χριστός εννοεί τους καθυστερημένους διανοητικά. Η σωστή, βέβαια, ερμηνεία είναι διαφορετική. Ο Χριστός μιλάει για τους ταπεινούς.

5. Ένα πρόσωπο παρεξηγημένο είναι και η αγία Μαρία η Μαγδαληνή. Θεωρείται ότι υπήρξε αμαρτωλή γυναίκα και μάλιστα πολλοί την ταυτίζουν με την πόρνη που μύρωσε τον Χριστό. Αυτή τη γνώμη τη διατύπωσε ένας πάπας της Ρώμης, που την υιοθέτησαν οι δυτικοί και τη διέδωσαν παντού. Το Ευαγγέλιο όμως δεν αναφέρει πουθενά κάτι τέτοιο. Το μόνο που αναφέρει είναι ότι ο Χριστός είχε θεραπεύσει την Αγία Μαρία από δαιμονισμό, κάτι πολύ συνηθισμένο την εποχή εκείνη. Η Αγία Μαρία τιμάται από την Εκκλησία μας ως παρθένος και ισαπόστολος.

6. Ένα ακόμη ταλαιπωρημένο χωρίο είναι και η φράση του Απόστολου Παύλου: «η δε γυνή ίνα φοβήται τον άνδρα». Πολλές φεμινίστριες κατηγορούν τον Απόστολο Παύλο ότι υποθάλπει την ανισότητα. Αν όμως διαβάσουν όλο το κεφάλαιο θα αλλάξουν γνώμη. Θα δούν ότι ο Απόστολος ζητάει πολύ περισσότερες θυσίες από τον άνδρα απέναντι στην γυναίκα. Και βέβαια με την φράση αυτή δεν εννοείται ο φόβος και ο τρόμος, αλλά ο σεβασμός. Άλλωστε, όταν υπάρχει αγάπη δεν έχει θέση ο φόβος: «Φόβος ούκ έστιν εν τη αγάπη, αλλά η τελεία αγάπη έξω βάλλει τον φόβον».

7. «Ο μη εργαζόμενος, μηδέ εσθιέτω», λένε πολλοί, νομίζοντας πως μεταφέρουν φράση του Απόστολου Παύλου. Και τότε τι θα γίνει με τους ασθενείς, τους ηλικιωμένους και γενικά όλους όσοι δεν μπορούν να εργάζονται; Δεν πρέπει και να τρώνε; Ο Απόστολος Παύλος διατυπώνει διαφορετικά: «Ε! τις ου θέλει εργάζεσθαι, μηδέ εσθιέτω». Δηλαδή όποιος δεν θέλει να εργάζεται να μην τρώει κιόλας. Η διαφορά είναι εμφανής.

8. «Πίστευε και μή ερεύνα». Γνωστή και αυτή η φράση που χρησιμοποιείται ευκαίρως – ακαίρως. «Έτσι δεν γράφει το Ευαγγέλιο;» αναρωτιούνται πολλοί. Κι όμως αυτή η φράση δεν υπάρχει στην Αγία Γραφή, αλλά μάλλον το αντίθετο: «Ερευνάτε τας γραφάς», λέει κάπου ο Χριστός. Δεν γνωρίζουμε την προέλευση της φράσης, ούτε από ποιόν, ούτε γιατί ελέχθη. Το σίγουρο είναι πως δεν πρόκειται για κείμενο αγιογραφικό.

Έκδοση Ιεράς Μητροπόλεως Αργολίδος, Ναύπλιο.