ΑΓΙΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ Ο ΣΙΝΑΪΤΗΣ: ΜΕ ΠΟΙΑ ΔΥΝΑΜΗ ΟΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΥΝ ΚΑΙ ΠΡΟΦΗΤΕΥΟΥΝ;

ΑΓΙΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΣΙΝΑΪΤΟΥ

Επισκόπου Θεουπόλεως Αντιοχείας
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΟΚΡΙΣΕΙΣ

ΕΡΩΤΗΣΗ 20^η

Με ποια δύναμη αυτοί που πιστεύουν και κάνουν τα αντίθετα, πολλές φορές προφητεύουν και θαυματουργούν;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Τα διάφορα σημεία και θαύματα και οι προφητείες πολλές φορές γίνονται και από ανάξιους, σύμφωνα με κάποια ανάγκη ή οικονομία, όπως συνέβη με τον Βαρλαάμ και την εγγαστρίμυθο. Και αλλού, οι  απόστολοι, όταν βρήκαν κάποιον άπιστο, «ο οποίος έδιωχνε δαιμόνια με το όνομα του Χριστού», και τον εμπόδισαν και το ανάφεραν στον Χρι­στό, ο Χριστός τους είπε «Μη τον εμποδίζετε, γιατί όποιος δεν είναι ενα­ντίον σας, είναι με το μέρος σας». Επομένως, όταν δης να γίνεται ένα θαύμα και από αιρετικούς και από άπιστους, να μην απορήσεις ούτε να μετακινηθείς από την ορθόδοξη πίστη. Γιατί πολλές φορές εκείνη που κάνει το θαύμα είναι η πίστη αυτού που προσέρχεται, και όχι η αξία εκείνου που το κάνει. Άλλωστε ο Ιωάννης, ο μεγαλύτερος από όλους όσους γεννήθηκαν από γυναίκες, δεν φαίνεται να έχει κάνει θαύμα, ενώ ο Ιούδας οπωσδήποτε έκανε, αφού ήταν και αυτός ανάμεσα σ’ εκείνους που στάλθηκαν να αναστήσουν νεκρούς και να θεραπεύσουν λε­προύς. Γι^’ αυτό να μη θεωρήσεις σπουδαίο, εάν δεις κάποιον ανάξιο ή αιρετικόν να κάνει θαύμα. Ούτε φυσικά πρέπει να κρίνουμε τον ορθόδο­ξο άνθρωπο από τα θαύματα και τις προφητείες, αν είναι άγιος ή όχι, αλλά από τη διαγωγή του. Γιατί πολλές φορές πολλοί όχι μόνο ορθόδο­ξοι αμαρτωλοί, αλλά και αιρετικοί και άπιστοι, έκαναν θαύματα και προφήτευσαν σε ειδικές περιπτώσεις, όπως ειπώθηκε, ύστερα από παρα­χώρηση του Κυρίου, όπως στην περίπτωση του Βαλαάμ και του Σαούλ και του Ναβουχοδονόσορα και του Καϊάφα, στους οποίους μπορούμε να βρούμε, ότι το άγιο Πνεύμα ενήργησε, αν και ήταν ανάξιοι και βέβη­λοι, για δικαιολογημένες αιτίες.

Αφού λοιπόν, όπως αποδείχτηκε, και από αμαρτωλούς και άπι­στους γίνονται πολλές φορές θαύματα και προφητείες, κατ’ οικονομία, δεν πρέπει από τα γεγονότα αυτά, όπως είπα, να δοκιμάζουμε κάποιον, αν είναι άγιος, αλλά από τους καρπούς του, όπως λέγει ο Κύριος «Θα τους αναγνωρίσετε από τους καρπούς τους». Τους καρπούς του αληθινού και πνευματικού ανθρώπου τις φανέρωσε ο Απόστολος, λέγο­ντας· «Ο καρπός του Πνεύματος είναι αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστοήθεια, αγαθωσύνη, πίστη, πραότητα, εγκράτεια. Εναντίον αυτών δεν υπάρχει νόμος». Εάν λοιπόν ο άνθρωπος έχει τις αρετές αυτές, είτε κάνει θαύματα, είτε δεν κάνει, είναι φανερό ότι ο άνθρωπος αυτός είναι άγιος και φίλος του Θεού. Γιατί στους αληθινούς φίλους του Θεού δεν υπάρχει χάρη χωρίς πνευματικό χάρισμα. Γιατί δέχεται ή λόγο σοφίας, ή λόγο γνώσης, ή πίστη, ή χάρισμα να θεραπεύει, ή κάποιο άλλο από αυτά που αναφέρει ο Απόστολος στα όσα λέγει περί των δωρεών του αγίου Πνεύματος. Χωρίς τους καρπούς αυτούς, αυτός που κάνει  θαύματα ή προφητεύει, είναι ένας από εκείνους που θα λένε την ημέρα εκείνη· «Κύριε, Κύριε, στο όνομά σου δεν κάναμε πολλά θαύματα; Και θα ακούσει. Ομολογώ πως ποτέ δεν σε γνώρισα. Απομακρύνσου από εμένα, συ ο εργάτης της ανομίας». Και αυτά βέβαια ειπώθηκαν για τους ορθόδοξους Χριστιανούς που κάνουν θαύματα.

Ο αιρετικός όμως που κάνει θαύματα ή προφητεύει, είναι φανερό ότι εμπαίζεται από τους δαίμονες, αν και νομίζει ότι από τον Θεό γίνο­νται τα θαύματά του. Οι δαίμονες φυσικά δεν γνωρίζουν εκ των προτέρων τίποτε από αυτά που θα γίνουν ή είναι απόρρητα, αλλά μόνο ο Κύριος, ο οποίος τα γνωρίζει όλα πριν να γίνουν, όπως λέγει μέσω του προφήτη· «Δεν υπάρχει κανείς που να προλέγει αυτά που θα γίνουν, εκτός από μένα». Οι δαίμονες λένε στους ανθρώπους αυτά που βλέπουν και ακούνε, ή φανερώνουν τα περισσότερα πράγματα υποθέτοντάς τα από κάποια σύμβολα. Φανερώνουν δηλαδή την παρουσία οδοιπόρων βλέποντάς τους να περπατούν στον δρόμο, και προηγούμενοι αυτών που πρόκειται να έρθουν, αναγγέλλουν την άφιξή τους. Επίσης κρυφακούο­ντας λόγια ανθρώπων που συζητούν ιδιαιτέρως με κάποιους, τα ανακοι­νώνουν σε όποιους θέλουν, και άλλα όμοια με αυτά, βλέποντας και ακούοντάς τα τα φανερώνουν στους ανθρώπους, και την ευφορία των καρπών της γης και την ακαρπία και τις κινήσεις των ανέμων και τις βροχές, και την εποχή των ραγδαίων βροχών και τις ξηρασίες και τις βαρυχειμωνιές και όλα τα παραπλήσια με αυτά τα προλέγουν, διαπιστώνοντάς τα από κάποια διακριτικά σημάδια, όπως και οι άνθρωποι. Αλλά και σκέψεις και αποφάσεις των ανθρώπων συμβαίνει να βλέπουν από κάποια σύμβολα στον άνθρωπο, ή από λόγια κάποιων. Και όχι μόνο αυτά βρίσκουν να πουν οι ακάθαρτοι δαίμονες, αλλά ακόμα και θανά­τους ανθρώπων. Γιατί υπάρχουν μερικά σημάδια που έχουν τοπο­θετηθεί από τη θεία Πρόνοια στο ανθρώπινο σώμα, ιδιαίτερα μάλιστα στο πρόσωπό του, και πριν από πολύ χρόνο, αλλά και πριν από λίγο, όπως λένε αυτοί που ασκούν την ιατρική επιστήμη με δεξιοτεχνία και ακρίβεια. Μερικοί μάλιστα βεβαιώνουν ότι οι πολύπειροι από τους Σαρακηνούς έχουν αυτή την ικανότητα της πρόγνωσης, οι οποίοι στον πόλεμο γνωρίζουν ολοκάθαρα εκείνον που πρόκειται να πεθάνει από κάποιο διακριτικό σημάδι. Έτσι λοιπόν και οι δαίμονες, σαν πιο διορα­τικοί από τα υλικά σώματα, προαναγγέλλουν τους θανάτους των ανθρώ­πων. Επειδή δηλαδή είναι πνεύματα λεπτά και ασώματα, ερευνούν και  γνωρίζουν καλύτερα από κάθε ιατρική επιστήμη τις δυνάμεις των ανθρώπων και τις ενέργειες και τα πλεονάσματα και τις ελλείψεις της ζωτικής ύπαρξής τους μέσω του αίματος, και από αυτά με συλλογι­σμούς, όχι βέβαια ακριβείς, προσδιορίζουν τον θάνατο του ανθρώπου. Το ίδιο μπορούμε να πούμε και για τους μάντεις και τους εγγαστρίμυθους. Βλέποντας δηλαδή οι δαίμονες ποιος είναι ο κλέφτης και που βρί­σκονται τα κλοπιμαία, μπορούν να τα πουν. Όπως πολλές φορές, βλέπο­ντας τις πολλές βροχές που έγιναν στην Ινδική χώρα, προλέγουν σε κάποιον ότι στην Αίγυπτο θα ανέβει πολύ η στάθμη του Νείλου. Αν όμως τους ρωτήσει κάποιος πόσους πήχεις και δακτύλους θα έχει η άνο­δος της στάθμης του, δε μπορούν να απαντήσουν, και αποδεικνύονται ότι δεν γνωρίζουν τίποτε.

Δίνουν επίσης την εντύπωση, ότι μέσω των ψευδοπροφητών ανθρώ­πων, που πιστεύουν σ’ αυτούς, κάνουν και θαύματα με αυτούς και θε­ραπείες σωματικών ασθενειών, για να εξαπατήσουν και αυτούς και άλλους, και παρουσιάζουν νεκρόν άνθρωπο να ανασταίνεται και το προαναγγέλλουν αυτό στους ζωντανούς με τη φαντασία. Διεισδύοντας δηλαδή ο δαίμονας στο νεκρό σώμα του ανθρώπου και κουνώντας το, παρουσιάζει τον νεκρό, ότι δήθεν ανασταίνεται με την ανώφελη προ­σευχή του απατεώνα ανθρώπου. Ακόμα και συζητά ο δαίμονας εκ μέρους του νεκρού με τον άνθρωπο που εξαπατάται από αυτόν γι^’ αυτά που θέλει και γι^’ αυτά που ερωτάται από αυτόν, φανερώνοντάς του πράγματα που έγιναν και ειπώθηκαν κρυφά από ανθρώπους, επειδή τα γνωρίζει επακριβώς λόγω του ότι ήταν κρυφά παρών μέσα σ’ αυτόν που γινόταν αυτά από τους ανθρώπους εκείνους, και τα έβλεπε και τα άκουε. Αλλά ας μας γλυτώσει ο Θεός από αυτή την πλάνη των αιρετικών επισκόπων.

Γνωρίσαμε μάλιστα και αιρετικόν επίσκοπο στην Κύζικο, την πόλη των οπαδών του Μακεδονίου, των Πνευματομάχων, ότι ένα δένδρο ελιάς το μετέφερε με μια δήθεν προσευχή από τον τόπο που ήταν σε άλλον τόπο, επειδή σκοτείνιαζε το παράθυρο του ασεβούς οίκου προσευχής τους. Και σε κάποιον άδικο δανειστή, που εξεβίαζε μια γυναίκα χήρα, εξαιτίας χρέους της που είχε κάνει ο άνδρας της, και απαιτούσε ποσόν όχι όσο ήταν το δάνειο, αλλά περισσότερο, όταν το πληροφορήθηκε αυτό ο αιρετικός επίσκοπος που προαναφέρθηκε, πριν ακόμα θαφτεί ο άνδρας της, αλλά ενώ ακόμα τον πήγαιναν για ταφή, σταμάτη­σε το νεκρικό κρεβάτι και έκανε δήθεν τον νεκρό να μιλήσει και να πει πόσο ήταν το χρέος που ώφειλε στον δανειστή του. Όταν αυτός ο αιρε­τικός πέθανε, ακόμα και στο μνήμα του έγιναν διάφορα φανταστικά πράγματα και θαύματα.

Γι’ αυτό λοιπόν δεν πρέπει να παραδεχόμαστε ως άγιον κάθε θαυμα­τοποιό, αλλά να τον δοκιμάζουμε, σύμφωνα με εκείνον που λέγει  «Να μη πιστεύετε σε κάθε πνεύμα, αλλά να δοκιμάζετε τα πνεύματα, αν είναι από τον θεό, γιατί παρουσιάστηκαν πολλοί ψευδοπροφήτες στον κόσμο». Και ο Απόστολος λέγει· «Οι άνθρωποι αυτοί είναι ψευδαπό­στολοι, εργάτες δόλιοι, που μεταμορφώνονται σε αποστόλους του Χρι­στού». Και δεν είναι να απορούμε γιατί «ο ίδιος ο Σατανάς μεταμορ­φώνεται σε άγγελο φωτεινό». Δεν είναι σπουδαίο λοιπόν, αν και οι υπηρέτες του μεταμορφώνονται σε υπηρέτες της δικαιοσύνης, των οποί­ων το τέλος θα είναι ανάλογο με τα έργα τους. Άλλωστε και ο Αντίχρι­στος όταν θα έρθει, κατά παραχώρηση του θεού, με τη συνεργασία των δαιμόνων θα κάνει πάρα πολλά σημεία και τέρατα ψεύτικα, προς απώλεια των απίστων και δοκιμασία των πιστών. Και τι το παράξενο αν, με τη βοήθεια του διαβόλου, θα κάνει φανταστικά θαύματα, τη στιγμή που έχουμε ήδη γνωρίσει και κάποιους άλλους μάγους και αγύρτες που έκα­ναν διάφορα θαύματα με την ενέργεια των δαιμόνων, μεταξύ των οποί­ων είναι ο Ίαννης και Ίαμβρης, οι οποίοι την εποχή του Μωυσή, μετα­βάλλοντας τις ράβδους τους σε φίδια και τα νερά σε αίμα, έβγαλαν πλήθος βατράχων από τα νερά, ώστε να γεμίσουν όλη την χώρα της Αίγυπτου;

Και ο Σίμων επίσης, ο μάγος την εποχή των αποστόλων, πόσα φανταστικά θαύματα έκανε; Έκανε πραγματικά αγάλματα να περπα­τούν και να πέφτουν στη φωτιά χωρίς να καίονται. Πετούσε στον αέρα και έκανε ψωμιά από πέτρες. Γινόταν φίδι και μεταμορφωνόταν και σε άλλα ζώα. Γινόταν με δύο πρόσωπα, μεταβαλλόταν σε χρυσάφι, άνοιγε κλειστές πόρτες, έσπαζε σιδερένια δεσμό, σε δείπνα παρουσίαζε τις μορ­φές διαφόρων ειδώλων, έκανε τα οικιακά σκεύη να έρχονται μόνα τους και να υπηρετούν χωρίς να φαίνονται αυτοί που τα μετέφεραν. Έκανε να προπορεύονται πριν από αυτόν πολλές σκιές, που έλεγε πως ήταν ψυχές των νεκρών. Πολλούς επίσης, που τον αποκαλούσαν αγύρτη, τους συμφιλίωσε μαζί του, και στη συνέχεια με την δικαιολογία ξεφαντώματος, θυσίασε βόδι και αφού τους παρέθεσε γεύμα, τους έκανε υποχείρι­ους διαφόρων ασθενειών και δαιμόνων. Όταν λοιπόν κάποτε τον κα­ταζητούσε ο βασιλιάς, φοβήθηκε και δραπέτευσε, δίνοντας το πρόσωπό του σε άλλον.

Αλλά και οι μάγοι Ιουλιανός, Απολλώνιος και Απουλήϊος, κατά την εποχή του βασιλιά Δομετιανού έκαναν διάφορα φανταστικά πράγ­ματα, ένα από τα οποία σώζεται στις διηγήσεις των παλαιοτέρων ανδρών. Όταν κάποτε διαδόθηκε στη Ρώμη θανατηφόρα ασθένεια και όλοι πέθαιναν εδώ και εκεί, παρακινούνταν οι μάγοι αυτοί από τον βασιλιά και από τους προκρίτους του να βοηθήσουν την πόλη που κατα­στρεφόταν. Λέγει λοιπόν ο Απουλήιος «Εγώ την επιδημία που απλώθηκε στο ένα τρίτο της πόλης θα την σταματήσω σε δεκαπέντε μέρες». Έπειτα ο Απολλώνιος «Και εγώ θα σταματήσω, είπε, την επιδημία που διαδόθηκε στο άλλο ένα τρίτο σε δέκα μέρες». Απαντώντας και ο διαπρε­πέστερος από αυτούς και πιο κοντινός στον διάβολο, λόγω της ματαιοδοξίας του, Ιουλιανός, είπε «Μέσα σε δεκαπέντε μέρες η πόλη ολόκλη­ρη θα καταστραφεί, και δεν θα περιμένει τη δική μας βοήθεια. Για μένα λοιπόν το άλλο τρίτο της πόλης που μου ανήκει, θα παύσει από τώρα η καταστροφή της επιδημίας». Και πραγματικά σταμάτησε. Και όταν παρακλήθηκε από τον βασιλιά σταμάτησε και των άλλων δύο μερών την ταχύτητα διάδοσης της επιδημίας.

Σε μερικά μέρη μάλιστα τα τελετουργικά τεχνάσματα του Απολ­λώνιου μέχρι και τώρα κάνουν θαύματα, άλλα για να αποστρέψουν τε­τράποδα ζώα και πτηνά, που μπορούν να βλάψουν τους ανθρώπους, άλλα πάλι για να συγκρατήσουν τα ρεύματα ποταμών που κυλούν άτα­κτα, και άλλα για να αποστρέψουν άλλα περιστατικά που προκαλούν φθορά και βλάβη στους ανθρώπους. Αυτά όμως δεν τα έκαναν οι δαίμο­νες μέσω αυτού μόνο όσο ήταν στη ζωή, αλλά και μετά τον θάνατό του, παραμένοντας στο μνήμα του, έκαναν κάποια θαύματα στο όνομά του, για να εξαπατήσουν αυτούς που εύκολα βλάπτονταν με αυτά από τον διάβολο. Τι θα μπορούσε όμως να πει κανείς για τα μαγικά έργα του Μανέθωνα, ο οποίος έγινε τόσο διάσημος στη μαγική απάτη, ώστε διαρ­κώς να περιγελά τον Απολλώνιο Τυανέα, ότι δήθεν δεν κατείχε την ακριβή εμπειρία της τέχνης Γιατί έπρεπε και αυτός, λέγει, όπως και εγώ, να κάνει μόνο με λόγο του αυτά που ήθελε να κάνει, και να μη παραδίνει σε κάποιες τελετές αυτά που κάνει.

ΠΗΓΗ: ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΝ ΕΓΚΟΛΠΙΟΝ

O ΤΖΑΪΝΙΣΜΟΣ Η ΖΑΪΝΙΣΜΟΣ: ΜΙΑ ΙΝΔΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ

O Τζαϊνισμός ή Ζαϊνισμός (εκ του ινδικού Τζάιν Ντάρμα (जैन धर्म), δηλαδή Νόμος του Τζάιν) αποτελεί θρησκεία που προέρχεται από την Ινδία και ιδρυτής της φέρεται ο Κύριος Ρισάμπα (ऋषभ), θεωρούμενος ως μία μορφή των μετεμψυχώσεων του Βισνού, το έργο του οποίου συνεχίσθηκε από τους 23 διαδόχους του, των «Τιρθανκάρα». Κατά μία δε παράδοση ο προτελευταίος αυτών υπήρξε σύγχρονος του «Σακιαμούνι» (Βούδα).

Ο Τζαϊνισμός παραδέχεται την ύπαρξη δύο μόνο «ουσιών» εκ των οποίων η μία είναι χονδροειδής και αδρανής καλούμενη «ατζίβα» και που αποτελεί το άψυχο τμήμα του Σύμπαντος, η δε άλλη καλούμενη «τζίβα» (= έμψυχος) αποτελεί τις ψυχές (άτμαν) τόσο των φυτών και των ζώων, όσο και του ανθρώπου ακόμη και του Θεού. Η «τζίβα» είναι επ΄ άπειρον άφθαρτος. Όλες οι φθαρτές και εφήμερες μορφές γεννιούνται κάτω από την επίδραση μιας αθάνατης και ακαταμάχητης δύναμης, η οποία και ενεργεί ως αποτέλεσμα των πράξεων ενός εκάστου όντος.

Οι ψυχές, περιβεβλημένες με υλική μορφή, προάγονται βαθμηδόν, ανάλογα των καλών ή κακών πράξεών των, και η περιβάλλουσα αυτές ύλη καθίσταται λεπτότερη ή χονδροειδέστερη. Τοιουτοτρόπως, επιτελείται βαθμηδόν η προαγωγή της ψυχής από της φυτικής μορφής στη ζωική και από αυτή στην ανθρώπινη, καταλήγουσα τέλος στη Θεία.

Απαλλασσόμενη έτσι από του φθαρτού περιβάλλοντός της, η ψυχή, καθίσταται «Σίντα» (ή «σίντχα»), επιτυγχάνει δηλαδή τη μακαριότητα της «Νιρβάνα» ή «Μόκσα» (της αιθέριας διαμονής) όπου βρίσκονται σ' αυτήν ενθρονισμένες οι ψυχές των 24 ιδρυτών του Τζαΐνισμού. (Οι ψυχές των ιδρυτών είναι πλέον απαλλαγμένες από την ανάγκη περαιτέρω αναγέννησης, αφού στερούνται υλικής υπόστασης, έτσι δεν αναμειγνύονται στη σωτηρία των ανθρώπων αφού δεν μπορούν να συντελέσουν σ΄ αυτό. Αποτελούν μόνο παράδειγμα για τους ανθρώπους από τις εν ζωή πράξεις τους.).

Οι οπαδοί του Τζαϊνισμού διακρίνονται σε δύο κατηγορίες: στους «Ντεγκαμπάρας» και «Κβεταμπάρας» χωρίς μεταξύ τους δογματικές διαφορές, απλά οι πρώτοι έχουν αυστηρότερο νόμο, είναι πιο πιστοί στο δόγμα.

http://www.defencenet.gr

ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ: ΑΣΤΙΚΟΣ ΜΥΘΟΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΦΟΡΟΛΟΓΕΙΤΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Με απαρίθμηση των φόρων που πληρώνουν τα εκκλησιαστικά νομικά πρόσωπα απαντά στον υπηρεσιακό υπουργό Οικονομίας, Ν. Χριστοδουλάκη, η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας, για τις δηλώσεις του περί αφορολογήτου

Για «αναπαραγωγή του αστικού μύθου ότι η Εκκλησία δεν φορολογείται» εγκαλεί τον υπηρεσιακό υπουργό Οικονομίας, Νίκο Χριστοδουλάκη, η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας, για αναφορά του σχετικά με την έλλειψη τόλμης των κυβερνήσεων της χώρας να φορολογήσουν την Εκκλησία.

Με ανακοίνωσή της του απαριθμεί τους φόρους που πληρώνουν τα εκκλησιαστικά νομικά πρόσωπα, «Επειδή ίσως ο κ. Υπουργός δεν έχει προλάβει να ενημερωθεί για τις νομοθετικές αλλαγές στην φορολόγηση της Εκκλησίας της Ελλάδος από την τελευταία του θητεία ως Υπουργού Οικονομίας-Οικονομικών (2001-2004) και μέχρι σήμερα».

Η σχετική ανακοίνωση:

Σε χθεσινή ομιλία του στην Θεσσαλονίκη (σσ το Σάββατο) ο Υπουργός Οικονομίας κ. Νίκος Χριστοδουλάκης, απαντώντας στην ερώτηση του επιχώριου Σεβ. Μητροπολίτη κ. Ανθίμου «Πού πάνε οι φόροι που εισπράττει το κράτος», φέρεται να προέβη, αντί απαντήσεως επί της ουσίας, σε μια ad hominem υπόδειξη προς τον Σεβ. Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης ότι δεν χρειάζεται να ανησυχεί, γιατί μέχρι τώρα καμία κυβέρνηση δεν τόλμησε να φορολογήσει την Εκκλησία.

Κατ' αρχάς προκαλεί απορία η αναπαραγωγή του αστικού μύθου ότι «η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν φορολογείται ή έχει φορολογικά προνόμια» από τον ίδιο τον Υπουργό Οικονομίας της χώρας.

Επειδή ίσως ο κ. Υπουργός δεν έχει προλάβει να ενημερωθεί για τις νομοθετικές αλλαγές στη φορολόγηση της Εκκλησίας της Ελλάδος από την τελευταία του θητεία ως Υπουργού Οικονομίας-Οικονομικών (2001-2004) και μέχρι σήμερα, επαναλαμβάνουμε ότι προβλέπεται και καταβάλλεται από τα νομικά πρόσωπα της Εκκλησίας της Ελλάδος:

α. Φόρος Εισοδήματος με συντελεστή 26% για τα έσοδά τους, τα οποία μάλιστα θεωρούνται κατά νόμον ως «έσοδα από επιχειρηματική δραστηριότητα», και προκαταβολή Φόρου Εισοδήματος επομένου έτους με συντελεστή 55% (άρθρα 44, 45 περ. γ', 47 παρ. 2, 58, 71 παρ. 1 του Ν. 4172/2013).

Φόρος Δωρεών και Κληρονομιών με συντελεστή 0,5%, όπως προβλέπεται για τα Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου και τους ΟΤΑ (άρθρα 25 παρ. 3, 29 παρ. 5 43 Κεφ. Β' περ. α' Ν. 2960/2001, 25 παρ. 9, 14, 16 Ν. 3842/2010).

Φόρος Προστιθέμενης Αξίας (ΦΠΑ) με τους ίδιους συντελεστές, οι οποίοι γενικώς ισχύουν για παραδόσεις αγαθών και παροχή υπηρεσιών, που αποτελούν εμπορική δραστηριότητα (Ν. 2859/2000).

β. Ενιαίος Φόρος Ακίνητης Ιδιοκτησίας (ΕΝΦΙΑ), κύριος και συμπληρωματικός, για όλα τα ακίνητά τους (άρθρα 5 παρ. 3 Ν. 4223/2013, δέκατο όγδοο παρ. 1.β Ν. 4286/2014).

Απαλλάσσονται μόνο οι λατρευτικοί χώροι και οι κοινωφελείς χώροι (π.χ. γηροκομεία, αίθουσες συσσιτίων) που ιδιοχρησιμοποιούνται.

Η εν λόγω απαλλαγή ισχύει όχι μόνο για την Εκκλησία της Ελλάδος, αλλά και για όλους τους νόμιμα υφισταμένους λατρευτικούς χώρους ή ακίνητα κοινωφελούς χρήσεως που χρησιμοποιούνται από όλες τις γνωστές θρησκείες και όλα τα μη κερδοσκοπικά νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου (σωματεία, ιδρύματα κ.λπ.) (άρθρο 3 παρ. 1 περ. δ', ε', στ'.α) Ν. 4223/2013).

Επιπλέον παρακρατούνται και αποδίδονται από τα εκκλησιαστικά νομικά πρόσωπα φόροι για παροχή μισθωτών ή ανεξάρτητων υπηρεσιών (άρθρο 61, 62, 64 παρ. 1δ Ν. 4172/2013) και καταβάλλονται τέλη χαρτοσήμου (κωδ. Π.Δ. της 28.7.1931) και όλες οι κρατήσεις (π.χ. ΟΓΑ) επί της αξίας συναλλαγών, που ισχύουν γενικώς για τα υπόλοιπα νομικά πρόσωπα.

Τέλος, η οποιαδήποτε ανησυχία της Εκκλησίας, την οποία διασκέδασε ο κ. Υπουργός κατά τον ανωτέρω ατυχή τρόπο, σε σχέση με την υπερφορολόγηση των πολιτών και την αποτελεσματική διαχείριση από το Κράτος των φορολογικών εσόδων, προέρχεται από την ζωντανή εμπειρία μέσα από τις Ενορίες, τα εκκλησιαστικά ιδρύματα και τα φιλόπτωχα ταμεία, που παρέχουν ηθική και υλική συμπαράσταση στη διαρκώς αυξανόμενη ανθρώπινη ανάγκη, φτωχοποίηση και έλλειψη ελπίδας των κατοίκων αυτής της χώρας, γεγονός που συνεπάγεται ότι η Εκκλησία δικαιούται και υποχρεούται «διά να ομιλεί» για τα θέματα αυτά, ελευθέρως και ακωλύτως, στην πολιτική ηγεσία της Πατρίδας."

http://news247.gr

ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΝΕΚΡΑΝΑΣΤΑΣΗΣ: «ΠΕΘΑΝΑ ΣΕ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΙΣΤΙΚΟ ΑΤΥΧΗΜΑ ΚΑΙ ΕΠΑΝΗΛΘΑ ΣΤΗ ΖΩΗ»

Ένας χρήστης του διαδικτύου μοιράστηκε την τρομακτική εμπειρία του, αυτή της νεκρανάστασης… Ο χρήστης, ο οποίος ανέβασε την ιστορία του στη πλατφόρμα συζητήσεων Reddit, όπου αφηγήθηκε την στιγμή που βίωσε έναν καρδιακό θάνατο, και αυτό που είδε πριν την ανάνηψή του από το παραϊατρικό προσωπικό.

«Πριν μερικά χρόνια, πέθανα σε αυτοκινητιστικό ατύχημα», γράφει «συγκρούστηκα μετωπικά με έναν μεθυσμένο οδηγό, που τη γλίτωσε με μερικές γρατζουνιές. Δεν πέθανα αμέσως. Καθόμουν εκεί, με πολλαπλά κατάγματα και αιμορραγία. Θυμάμαι τα σωστικά συνεργεία να προσπαθούν μανιωδώς να με απεγκλωβίσουν από την άμορφη μάζα που είχε μετατραπεί το αυτοκίνητό μου.

Καθώς άρχιζα να κουράζομαι, άρχισα να αισθάνομαι ότι «γλιστράω» και να χάνω τις αισθήσεις μου. Θυμάμαι που άρχισα να σκέφτομαι «αυτό ήταν. Έτσι θα πεθάνω. Έρχεται η αιώνια ανυπαρξία». Κατά παράξενο τρόπο, ένιωσα γαλήνια.

Ήταν σαν να μη συνέβαινε και κάτι συγκλονιστικό, αν και ήξερα ότι ήταν. Όλα θόλωσαν, ένιωσα πιο «ζωντανός»από ποτέ. Ήταν η πιο καθαρή, ανόθευτη ευαισθητοποίηση. Είναι αρκετά δύσκολο να το εξηγήσω, δεν ήταν κάτι που είχα βιώσει ή αισθανθεί κατά το παρελθόν. Ο μόνος τρόπος για να το θέσω, είναι ότι το μυαλό μου, η ύπαρξή μου ήταν ελεύθερη και με πλήρη γνώση…».

Ακολούθως, περιγράφει ότι τα μέλη του σωστικού συνεργείου, τον επανάφεραν στη ζωή: «Καθώς αισθανόμουν έναν «καθαρό» τρόμο, ξαφνικά βρέθηκα να παρασύρομαι πίσω στη ζωή. Συνήλθα στο πίσω μέρος ενός ασθενοφόρου. Είχα ξυπνήσει και βρισκόμουν σε μια φοβερή κατάσταση που ο νους μπορεί να βιώσει.

Ήμουν έξαλλος και βρισκόμουν σε πανικό. Οι νοσηλευτές μου είπαν ότι ήμουν νεκρός για ενάμιση περίπου λεπτό… Που να με πάρει! Η αποκατάσταση της υγείας μου έγινε με αργούς ρυθμούς, έπειτα από πέντε μήνες. Ήμουν τόσο «σπασμένος», ηττημένος και σε κατάθλιψη», καταλήγει.

http://www.defencenet.gr

ΚΥΠΡΟΣ ΚΑΤΕΧΟΜΕΝΑ: 41 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΞΑΝΑΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΑΝ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΠΟΥ ΕΙΧΑΝ ΓΙΝΕΙ ΤΖΑΜΙΑ

Λειτουργήθηκαν ξανά σήμερα, μετά από 41 χρόνια, οι εκκλησίες του Αρχαγγέλου Μιχαήλ στα κατεχόμενα χωριά Γιαλούσα και Χάρτζια.

Οι δύο ναοί πανηγύριζαν μέχρι το 1974 στις 6 Σεπτεμβρίου, ημέρα κατά την οποία η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά την ανάμνηση του "εν Χώναις" θαύματος του Αρχαγγέλλου Μιχαήλ.

Στη Γιαλούσα, της Αρχιερατικής Θείας Λειτουργίας προϊστατο ο Επισκόπος Καρπασίας Χριστοφόρος. Μέχρι πριν από ένα χρόνο ο ναός χρησιμοποιείτο ως τέμενος.
Θεία λειτουργεία τελέστηκε το πρωί και στη μισογκρεμισμένη εκκλησία του Αρχαγγέλου Μιχαήλ στην Χάρτζια. 

http://www.defencenet.gr

Η ΚΡΙΣΗ ΣΤΡΕΦΕΙ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΟ ΘΕΟ

Τον υψηλότερο δείκτη θρησκευτικότητας μεταξύ των πολιτών της Ευρωπαϊκής Ένωσης εμφανίζουν οι Έλληνες οι οποίοι χαρακτηρίζονται ως ο πιο «πιστός» λαός της γηραιάς ηπείρου.  Σύμφωνα με τα αποτελέσματα πανευρωπαϊκής έρευνας οι Έλληνες εμφανίζουν σταθερά δείκτη θρησκευτικότητας υψηλότερο από τον μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Το ποσοστό των πολιτών της ΕΕ που δηλώνουν ότι πιστεύουν στον Θεό είναι 52% ενώ στην Ελλάδα ανέρχεται στο 81%. Επίσης οι Έλληνες δηλώνουν ότι προσεύχονται σε υψηλότερο ποσοστό από τους άλλους Ευρωπαίους ενώ 56% δηλώνουν ότι σκέφτονται συχνά για το νόημα και τον σκοπό της ζωής σε σχέση με 35% στην υπόλοιπη ΕΕ. Είναι χαρακτηριστικό μάλιστα πως τα δύο τελευταία χρόνια η θρησκευτικότητα των Ελλήνων παρουσιάζει αυξητική τάση και σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ερευνητών είναι αποτέλεσμα της καταρράκωσης πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών θεσμών από τους οποίους αισθάνονται προδομένοι και απογοητευμένοι. Σε εθνικό επίπεδο τα ποσοστά θρησκευτικότητας εμφανίζονται σε κάποιες έρευνες υψηλότερα στις μεγαλύτερες ηλικίες και στις γυναίκες, όπως επίσης στον πληθυσμό με κατώτερο μορφωτικό επίπεδο και στις αγροτικές περιοχές.  Συγκρίνοντας όμως την θρησκευτικότητα των Ελλήνων με αυτή των υπολοίπων ευρωπαίων εμφανίζονται ωστόσο και μερικά παράδοξα.

Για παράδειγμα, αν και στη δήλωση πίστης στον Θεό οι Έλληνες υπερέχουν κατά πολύ του ευρωπαϊκού μέσου όρου, τα ποσοστά του εβδομαδιαίου εκκλησιασμού στη χώρα μας είναι χαμηλότερα από αυτά άλλων χωρών. Εδώ εμπλέκονται πολιτισμικοί παράγοντες και ιδιαιτερότητες της κάθε θρησκευτικής παράδοσης. Στην καθολική παράδοση, για παράδειγμα, ο εκκλησιασμός έχει πολύ πιο «υποχρεωτικό» χαρακτήρα ενώ στην ορθόδοξη, πέραν του εβδομαδιαίου εκκλησιασμού υπάρχουν και άλλες τελετές, όπως οι Χαιρετισμοί ή οι λειτουργίες σε μοναστήρια, ενώ η πίστη εκδηλώνεται και με πιο «προσωπικούς» τρόπους, όπως η νηστεία, τα τάματα, η προσευχή ή το να ανάψει κανείς ένα κερί.

---

Πηγή: Αγία Βαρβάρα Πατρών

Ο ΦΩΤΗΣ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΑ

Η βυζαντινή ορθόδοξη αγιογραφία

Η βυζαντινή ορθόδοξη αγιογραφία δεν είναι απλά μια "τέχνη", είναι ιερή τέχνη. Δεν είναι "ζωγραφική", είναι θεολογία. Δεν είναι "καλλιτεχνική έκφραση", είναι προσδοκία σωτηρίας. Δεν είναι "στολίδι", είναι συνάντηση με το θείο. Δεν είναι "φωτογραφία", είναι "εις Χριστόν παιδαγωγία". Δεν είναι "αντικείμενο", είναι ιερό σκεύος. Δεν είναι "υλική αξία", είναι υπέρβαση. Δεν είναι "συλλεκτικό είδος", είναι παρηγοριά, παραμυθία και ανάπαυση των Ορθοδόξων Χριστιανών κοντά στον Τριαδικό Θεό.

Χαρακτηριστικά της Βυζαντινής Αγιογραφίας

Ο χαρακτήρας της Ορθόδοξης αγιογραφίας είναι σεμνός, κατανυκτικός, με πνευματικό και όχι σωματικό κάλλος. Τα άγια πρόσωπα εικονίζονται "εν αφθαρσία", με πνευματική και σωματική ρωμαλεότητα, με ανδρείο και γενναίο φρόνημα, με ευθύτητα. Η εικόνα είναι η σκάλα που μας ανεβάζει στον Ουρανό, αλλά και κατεβάζει τον Ουρανό στη γη. Είναι ένα σημείο συναντήσεως κτιστού και ακτίστου, παρελθόντος, παρόντος και μέλλοντος, του "νυν" και "αεί".

Ιδιότητες της Βυζαντινής Αγιογραφίας

Η Βυζαντινή αγιογραφία:

1. Καταργεί το κοσμικό φως. Σε καμία Ορθόδοξη εικόνα δεν αποδίδεται σκιά. Όλα είναι φωτεινά και ευδιάκριτα, επειδή φωτίζονται από τον Ανέσπερο Ήλιο της Δικαιοσύνης, τον Χριστό.
2. Καταργεί τον κοσμικό χώρο και χρόνο. Η εικόνα διατηρεί τα ιστορικά στοιχεία και πλαίσια αυτού που απεικονίζει, αλλά δε δεσμεύεται από αυτό. Ο Τριαδικός Θεός είναι άχρονος και αχώρητος. Ο χώρος και ο χρόνος είναι ανθρώπινα μεγέθη. Έτσι, η ορθόδοξη αγιογραφία δε διστάζει να αποδεσμευτεί από τη φυσιοκρατική αντίληψη της κοσμικής τέχνης.
3.Καταργεί την προοπτική. Δεν τηρείται η φυσική τάξη των πραγμάτων. Αυτή η αντίστροφη προοπτική, δηλώνει το μυστικό βάθος της εικόνας, που είναι το σωτηριώδες έργο του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού.

Σχολές της Βυζαντινής Αγιογραφίας

H βυζαντινή αγιογραφία περιλαμβάνει τη φορητή εικόνα, την τοιχογραφία, το ψηφιδωτό και τη μικρογραφία, πού κοσμεί χειρόγραφους κώδικες και βιβλία. Κατά τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες χρησιμοποιήθηκαν κυρίως κηρόχυτες και εγκαυστικές φορητές εικόνες και ψηφιδωτά.

Τα ψηφιδωτά, μέχρι την εικονομαχία, κυριαρχούσαν στην ιστόρηση των ιερών ναών, επειδή οι μικροσκοπικές ψηφίδες της χρωματισμένης υαλόμαζας, με την ανακύκλιση και αντανάκλαση του φωτός, αναδείκνυαν τα χρώματα λαμπερά και ζωηρά, δημιουργώντας μίαν υπερβατική ατμόσφαιρα.

Σταδιακά, όμως, αυξάνεται ή χρήση της φορητής εικόνας και της τοιχογραφίας, είτε με τη μορφή της υδατογραφίας είτε με τη μορφή της ξηρογραφίας. Η περίοδος της δυναστείας των Παλαιολόγων αυτοκρατόρων του Βυζαντίου (1261-1453) θεωρείται ό χρυσούς αιών της βυζαντινής αγιογραφίας. Την εποχή αυτή διαμορφώνονται δύο Σχολές-τεχνοτροπίες: ή Μακεδονική, πού κυριαρχεί μέχρι τα μέσα του 15ου αιώνος και ή Κρητική, πού ανθεί κατά τον 16° αιώνα.

Η Μακεδονική τεχνοτροπία χαρακτηρίζεται από έντονα χρώματα με πλατιά σαρκώματα και φωτίσματα. Τα σώματα διαγράφονται κάτω από τα ενδύματα. Ή πτυχολογία είναι πλούσια και διακοσμείται με θεαματική λεπτομέρεια, ενώ παρατηρούνται ένταση, κίνηση, ελευθερία, πλούσια χρώματα και έντονη έκφραση της ψυχολογικής καταστάσεως των εικονιζόμενων προσώπων. Κύριος εκφραστής αυτής της τεχνοτροπίας υπήρξε ό Μανουήλ Πανσέληνος, πού ανεδείχθη στο πρώτο ήμισυ του 14ου αιώνα.

Τέλη του 14ου αιώνα καλλιεργείται η Κρητική τεχνοτροπία. Κύρια χαρακτηριστικά είναι οι σκοτεινότεροι προπλασμοί, κυρίως στα πρόσωπα, όπου χρησιμοποιείται, το καφέ και όχι το πράσινο χρώμα της μακεδονικής σχολής. Η τέχνη είναι απλή, λιτή, με μυστικό ασκητικό χαρακτήρα. Το φως είναι πλέον λιγοστό και μοιάζει να πηγάζει από κάποιο βάθος, στοιχείο που υποβάλλει στον θεατή αποφατισμό και βαθιά κατάνυξη. Κύριος εκπρόσωπος αυτής της τεχνοτροπίας είναι ο Θεοφάνης ο Κρής.

Η ΜΕΛΕΤΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ

Με τη μελέτη της Αγίας Γραφής η προσευχή μας γίνεται θερμότερη. Και με την προσευχή μας ο νους μας φωτίζεται για την κατανόηση της Αγίας Γραφής. 

Εκτός από τα όσα αναφέραμε πιο πάνω, σημειώνουμε και μερικούς ακόμα πρακτικούς τρόπους.

α) Το προσωπικό μας αντίτυπο. Χρειάζεται ν’ αποκτήσουμε πριν απ’ όλα το προσωπικό μας αντίτυπο της Αγίας Γραφής. Αυτή να έχουμε πάντα. Να μην την δανείζουμε. Και μόνον απ’ αυτήν να διαβάζουμε. Έτσι θα αποκτήσουμε με κάθε λέξη προσωπική γνωριμία.

β) Σταδιακό πλησίασμα. Η Αγία Γραφή δεν διαβάζεται όπως όλα τα βιβλία. Κάθε φράση, κάθε λέξη έχει βάθος πολύ, ένα μήνυμα κρυμμένο. Οι πατέρες της Εκκλησίας έχουν δώσει θαυμάσιες ερμηνείες. Και σήμερα έχουμε την δυνατότητα μέσω αυτών των έργων τους, αλλά και σύγχρονων ερμηνευτών να γνωρίσουμε καλύτερα την Αγία Γραφή.

γ) «Προσπάθησα αλλά δεν καταλαβαίνω». Η Αγία Γραφή δεν είναι παιδικό βιβλίο, ούτε εύκολο. Γι’ αυτό και θέλει, όπως τονίσαμε, σταδιακό πλησίασμα, όταν συναντάμε κάτι που δεν καταλαβαίνουμε, δεν σταματάμε. Προχωρούμε πιο κάτω. Με τα ερμηνευτικά κείμενα που κυκλοφορούν, μπορούμε να κατανοήσουμε κάθε φορά και περισσότερα πράγματα.

Πολύ ωραία λέει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: «Εάν εσύ δεν καταλαβαίνεις, ο διάβολος καταλαβαίνει και τρέμει». Και σ’ άλλο σημείο τονίζει: «Στο δωμάτιο που υπάρχει Ευαγγέλιο τρέμουν να μπουν οι δαίμονες».

diakonima.gr

ΠΕΘΑΝΕ Ο ΠΑΠΑ ΣΤΡΑΤΗΣ Ο "ΚΑΛΟΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΗΣ" ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΟΗΕ

Σε ηλικία 57 ετών έχασε τη μάχη με τον καρκίνο ο παπά Στρατής, ο "Καλός Σαμαρείτης" όπως τον χαρακτήρισε η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες.

Φτωχότερη είναι από χτες η κοινότητα των εθελοντών στη Λέσβο. Την τελευταία του πνοή άφησε χτες το μεσημέρι στο Νοσοκομείο Λέσβου ο ιερέας Στρατής Δήμου, νικημένος από την επάρατη νόσο.

Ο Παπαστρατής από το Κεράμι, όπως ήταν γνωστός, περιέθαλψε χιλιάδες φτωχούς και πρόσφυγες κατά τη διάρκεια του πολύχρονου φιλανθρωπικού του έργου. Μαζί με τα μέλη της ΜΚΟ "Αγκαλιά" στο Κεράμι της Καλλονής.

Ο Παπαστρατής συνέβαλε καθοριστικά στη δράση του εθελοντικού κινήματος στη Λέσβο και ήταν ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα πρόσωπα στην προσπάθεια για αλληλεγγύη σε πρόσφυγες και μετανάστες. Επίσης, αδιάκοπα φρόντιζε καθημερινά δεκάδες φτωχούς συμπολίτες μας.

Η δράση του εξαπλώθηκε σε Ελλάδα και εξωτερικό καθώς εκτός του πρόσφατου αφιερώματος του για λογαριασμό της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, εμφανίστηκε στους New York Times σε ανάλυσή τους αναφορικά με τη μεταναστευτική κρίση στην, ήδη υπό κρίση, Ελλάδα και συγκεκριμένα στη Λέσβο.

"Έχω δει τα μικρά παιδιά με φουσκάλες στα πόδια τους και έγκυες γυναίκες που κρατούσαν τις κοιλιές τους και έκλαιγαν από τον πόνο", έλεγε. "Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι μετανάστες, δεν επιλέγουν να έρθουν εδώ. Είναι τα παιδιά του πολέμου, που προσπαθούν να ξεφύγουν από τις σφαίρες", σημείωνε.

Δείτε το αφιέρωμα της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τον πατέρα Ευστράτιο Δήμου:

     

http://news247.gr

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΤΙ ΕΛΕΓΕ ΓΙΑ ΕΚΛΟΓΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ

Όταν πλησίαζε ο καιρός για τις εθνικές εκλογές, πολλοί προσκυνητές ερχόντουσαν και ρωτούσαν τον Γέροντα ποια ήταν η γνώµη του και ποιόν εκείνος θεωρούσε άξιο, για να ψηφίσουν. Ο Γέροντας έλεγε:

-Να ψηφίσετε όποιον βλέπετε ότι είναι ο καλύτερος, όποιος αγαπά τον Θεό και την πατρίδα µας, αυτόν να ψηφίσετε. Τότε εκείνοι, επί µονίµου βάσεως του απαντούσαν:

-Γέροντα, όλοι το ίδιο είναι. Κι εκείνος τους έλεγε:

-Βρε παιδιά, κοιτάξτε εδώ πέρα: όλες οι ελιές ίδιες είναι και όλες έχουν δάκο, όµως άλλες έχουν εκατό τοις εκατό, ενώ άλλες πενήντα τοις εκατό. Εµείς, λοιπόν, εφόσον έχουµε ανάγκη από ελιές, πρέπει να κοιτάξουµε ποιές έχουν το λιγότερο δάκο, γιατί διαφορετικά δέ γίνεται.

Και πάντα πρέπει να ψηφίζουµε µε δύο κριτήρια:

α) µε το πόσο αγαπά ο υποψήφιος το Θεό και είναι συνειδητό µέλος της Εκκλησίας και

β) µε το πόσο αγαπά την πατρίδα και αποβλέπει στο γενικό καλό του τόπου κι όχι στο δικό του συµφέρον.

Εάν κάποιος χρησιµοποιήσει κάποιο άλλο κριτήριο, εκτός από αυτά τα δύο, τότε κινείται ιδιοτελώς, και δεν είναι αυτό που κάνει χριστιανικό. Αργότερα θα επιτρέψει η Θεία ∆ικαιοσύνη να το πληρώσει.

*[Από βιβλίο Αγιορείτου Ιεροµονάχου: «Ο Γέρων Παϊσιος» (Εκδόσεις «ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ» 1994)]

Και σε άλλο σημείο είχε πει σε κάποιους επισκέπτες που τον ρώτησαν για το ίδιο θέμα:

– Κοιτάξτε βρε παιδιά! Ποιός είναι πιο κοντά στην Εκκλησία, ποιός αγωνίζεται γι’ αυτήν και για την πατρίδα και ποιός έχει ζωή σύμφωνη μ’ αυτά που λέει; Όποιον βλέπετε πως είναι πιο καλός και πιο κοντά στην Εκκλησία, αυτόν να ψηφίζετε.

Δε λέω να ψηφίζετε κόμματα, όπως αυτά που βγαίνουν και λέγονται Χριστιανοδημοκρατικά κλπ, γιατί είναι λάθος. Δεν πρέπει να κομματιζόμαστε. Εμείς πρέπει να αγαπούμε πρώτα την Εκκλησία μας και μετά την Πατρίδα μας και να ψηφίζουμε αυτούς που βλέπουμε να αγωνίζονται γι’ αυτά τα δύο. Βλέπετε, ο Μακρυγιάννης κι όλοι οι μεγάλοι ήρωες γι’ αυτά τα δύο αγωνίστηκαν κι έχυσαν το αίμα τους. Πρώτα υπέρ πίστεως και μετά υπέρ πατρίδος.

Γι’ αυτό και μεις, σήμερα, πρέπει να τους είμαστε ευγνώμονες, που είμαστε ελεύθεροι και όχι… δούλοι των Τούρκων και να προσπαθούμε τέτοιοι Έλληνες να βγαίνουν στην εξουσία, που να χύνουν το αίμα τους πρώτα υπέρ της πίστεως και μετά υπέρ της πατρίδος. Σήμερα δυστυχώς βάλαμε μέσα στη Βουλή ανθρώπους να μας διοικούν των οποίων το ιστορικό είναι πολύ επιβαρημένο.

*[από το βιβλίο: του Ιερομονάχου Χριστοδούλου Αγιορείτου «Ο γέρων Παΐσιος»]

Και επίσης έλεγε ο Όσιος Παΐσιος:

«Αν ο Θεός άφηνε την τύχη του Έθνους στους πολιτικούς θα καταστρεφόμασταν. Αλλά αφήνει λίγο τα πράγματα, για να φανούν οι διαθέσεις του καθενός»

«Βίος γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου», Ιερομόναχου Ισαάκ