ΚΡΙΣΗ: ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ, ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ

Είναι σημαντικό να τονισθεί ότι υπάρχει και άλλος παράγοντας, σημαντικότερος από τους εξωτερικούς, που ορίζει την τύχη μιας χώρας και του λαού της. Συστατικά του παράγοντα αυτού είναι ο λαός και οι άρχοντές του. Υπάρχει δε το γνωστό γνωμικό «κατά τον λαόν οι άρχοντες».

Άρα η ευθύνη για την προστασία μιας χώρας από άσχημες περιπέτειες βαρύνει κυρίως τον λαό, τους πολίτες, το σύνολο των οποίων αποτελεί την Πολιτεία, ο οποίος εκλέγει τους άρχοντές του. Ένας ώριμος λαός εκλέγει ικανούς και κατάλληλους άρχοντες τους οποίους εμπιστεύεται, εξουσιοδοτεί, και νομιμοποιεί να πράξουν το καλύτερο δυνατόν για την προστασία και την ανάπτυξή του. Ποια είναι, όμως, τα κριτήρια για την επιλογή των ικανών και κατάλληλων αρχόντων, των πολιτικών εν προκειμένω;

Η σωστή επιλογή είναι μείζον θέμα και άπτεται της παιδείας των πολιτών, η οποία οδηγεί στην ανάδειξη υπεύθυνων χαρακτήρων. Όταν οι πολίτες μιας χώρας αντιμετωπίζουν με περίσκεψη, νηφαλιότητα, χωρίς εμπάθεια, με σωφροσύνη και μακροπρόθεσμη προοπτική τις υποψηφιότητες των πολιτικών, είναι μάλλον σε θέση να κρίνουν σωστά. Είναι σημαντικό να αναζητούν στον πολιτικό που θα τους εκπροσωπήσει ορισμένα χαρακτηριστικά, τα οποία δείχνουν και το ποιόν του.

Ίσως είναι σκόπιμο να αναφερθούν μερικά χαρακτηριστικά ενός σωστού πολιτικού και ασφαλώς έχει κάθε δικαίωμα να διαφωνήσει κάποιος, ο οποίος θεωρεί τα πράγματα από την δική του σκοπιά και που ενδεχομένως έχει δίκηο. Γενικά είναι παραδεκτόν ότι ο πολιτικός πρέπει να διαθέτει υπευθυνότητα, ακεραιότητα, θάρρος με συνέπεια, σύνεση, σταθερότητα χαρακτήρα αλλά όχι εγωιστικό πείσμα, απλότητα, εργατικότητα, καλοσύνη, να είναι δίκαιος, ψύχραιμος, να αναγνωρίζει το λάθος του και να ζητά συγγνώμη και το σπουδαιότερο να ακούει και να λέγει την αλήθεια.

Τα πολλά λόγια, οι πολλές υποσχέσεις, η παροχολογία, ο λαϊκισμός είναι στοιχεία που πρέπει ιδιαίτερα να τα προσέχει ένας πολίτης. Όταν παρακολουθεί κανείς στα παράθυρα των τηλεοράσεων «πολιτικούς» που εκφράζονται με τσιτάτα, που δεν σέβονται όσους έχουν αντίθετη άποψη, που διεκδικούν τον τίτλο της αυθεντίας, που εχουν έτοιμη την λύση για κάθε πρόβλημα και υπόσχονται την ικανοποίηση κάθε επιθυμίας, στοιχεία που δεν ευσταθούν στην κοινή λογική, πώς να τους εμπιστευθεί διαχείριση σοβαρών θεμάτων; Είναι απορίας άξιο γιατί οι υπεύθυνοι των κομμάτων τους τοποθετούν υποψήφιους και επί αποτυχίας εκλογής των τους τοποθετούν υπεύθυνους σε διοικητικές θέσεις. Όχι μόνο αδυνατούν να λύσουν προβλήματα, αλλά προσθέτουν και νέα και μάλιστα το σοβαρότεο πρόβλημα είναι οι ίδιοι. Αποτελεί δείγμα έλλειψης σεβασμού του πολίτη η ανάθεση ευθυνών σε τέτοιους επιπόλαιους χαρακτήρες. Εδώ βρίσκεται και η ευθύνη των πολιτών. Αντί να θαυμάζουν τους φωνασκούντες «πολιτικούς», να απαιτούν σοβαρότητα στην επιλογή των προσώπων, που θα επανδρώσουν την διοίκηση ενός κράτους.

Για να απαιτήσει σοβαρότητα από τους πολιτικούς ένας πολίτης και τα χαρακτηριστικά ενός σωστού πολιτικού όπως περιγράφηκαν, πρέπει πρώτα ο ίδιος να διαθέτει αντίστοιχα χαρακτηριστικά. Αλλά αυτά είναι αποτέλεσμα της παιδείας του. Αυτή θα δομήσει ακέραιους, αδιάφθορους και υπεύθυνους χαρακτήρες, που θα λέγουν την αλήθεια στον λαό και θα κυβερνούν με δικαιοσύνη. Από αυτούς τους ανθρώπους θα προέρχονται και οι άρχοντες και οι αρχόμενοι. Σωστή Παιδεία σημαίνει σωστοί πολίτες. Αυτή μορφώνει τους χαρακτήρες των πολιτών. Το ζητούμενο είναι το είδος της παιδείας που οδηγεί στην δημιουργία αυτών των χαρακτήρων. Είναι το μεγάλο στοίχημα των πολιτικών και άπτεται της συνέχισης της ύπαρξης ενός ιστορικού λαού. Η γλώσα, η γνώση, η παράδοση και ο πολιτισμός που ανέπτυξε στην ιστορική του πορεία ο Ελληνισμός οφείλεται στην Παιδεία του. Η Παιδεία αυτή οδήγησε στο εξανθρωπισμό και στον πολιτισμό πολλούς λαούς. Την έδωσε στους άλλους και την απόρριψε για τον εαυτό του. Δεν είναι τυχαία η κρίση. Έχει πάθη σύγχυση και θόλωση η κρίση μας. Η Ιστορία θα κρίνει αυστηρά κάθε υπεύθυνο.

---

Παρατήρηση: το παρόν κείμενο αποτελεί τμήμα του άρθρου “ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΛΥΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ;” (το οποίο η ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ δημοσιεύει σε συνέχειες), του ιατρού Γεωργίου Κόιου

ΠΗΓΗ: ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ

ΟΤΑΝ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΕΧΟΥΝ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΞΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ!

ΟΤΑΝ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΕΧΟΥΝ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΞΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ…

Μια συγκλονιστική ιστορία

 
Οδηγώντας σε μια μεγάλη λεωφόρο, μπροστά στα μάτια μιας κυρίας έγινε ένα τροχαίο ατύχημα, με αποτέλεσμα να τραυματισθεί σοβαρά ένας νέος. Με τη βοήθεια κάποιων ανθρώπων, έβαλαν στο αυτοκίνητο της το άγνωστο παλικάρι, περίπου 20 ετών, να το μεταφέρει στο εφημερεύον νοσοκομείο.

Το παλικάρι αιμορραγούσε, η κυρία έφτασε στο νοσοκομείο όσο πιο γρήγορα μπορούσε. Οι τραυματιοφορείς της βάρδιας το πήραν μέσα. Μπήκε μαζί τους και η κυρία, για να μάθει ποιος είναι, και να ειδοποιήσει τους συγγενείς του. Οι γιατροί της βάρδιας διέγνωσαν πως έπρεπε να μπει επειγόντως στο χειρουργείο. Ειδοποίησαν τον χειρούργο, ο οποίος όμως για να τον χειρουργήσει ήθελε 1000 δολάρια. Το είπαν στην κυρία, η οποία όμως τους εξήγησε ότι δεν γνώριζε αυτό το παλικάρι.

Εξήγησαν και στον γιατρό αλλά αυτός ανένδοτος, ήθελε πρώτα τα χρήματα...
Η ώρα κυλούσε και η κυρία βλέποντας το παλικάρι να αργοπεθαίνει, είπε: 

"Ξεκινήστε να το σώσετε και πάω να σας φέρω εγώ τα χρήματα".

Η κυρία πράγματι πήγε όσο πιο γρήγορα μπορούσε, έφερε τα χρήματα και τότε ήρθε και ο χειρούργος.

Όμως τι ειρωνεία! Τι οδυνηρό παιχνίδι του φύλαξε αυτή τη νύχτα η αγάπη του για τα χρήματα...

Με το που είδε το παλικάρι, έμεινε ακίνητος, κιτρίνισε, άσπρισε, πήρε το χρώμα του νεκρού... Έπεσε πάνω στο παιδί ουρλιάζοντας... Και το παιδί είπε τις τελευταίες του λέξεις:
«Πατέρα με σκότωσες» και ξεψύχησε...

Η κυρία συγκλονισμένη από αυτό το συμβάν πέταξε τα χρήματα στα μούτρα του γιατρού και του είπε:
-Πάρτα, και κάνε τώρα την κηδεία του παιδιού σου.

Σημειωτέον πως ήταν το μόνο παιδί που είχε...

* * *

Αλήθεια, σε τι τραγικά λάθη οδηγεί κάποιους η απληστία για τα χρήματα και η αδιαφορία για τον πόνο των συνανθρώπων τους…

Π. ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΖΟΥΝ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ… ΜΕ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΤΗΣ «ΕΥΧΗΣ»

του Πρωτοπρεσβύτερου Στέφανου Κ. Αναγνωστόπουλου

Σε κάποια πόλη της Πελοποννήσου, συναντήθηκα κάποτε με έναν χριστιανό, περίπου 32 ετών, που μοσχομύριζε κάτι σαν δενδρολίβανο.

Και η έκπληξη μου μεγάλωσε ακόμη περισσότερο, όταν άρχισε να μου μιλάει για την Ευχή, το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με», διαπιστώνοντας ότι από το στόμα του εξήρχετο η άρρητος ευωδία του Παναγίου Πνεύματος.

Για το κομποσχοίνι και την Ευχή είχε μάθει πριν από χρόνια στο Άγιον Όρος και από τότε την έλεγε ασταμάτητα, μέρα-νύχτα, και πολλές φορές χωρίς διακοπή ακόμα και τις νύχτες. Η Ευχή αναπλήρωνε και τις φυσικές ανάγκες του ύπνου του.

Έτσι, σιγά-σιγά η προσευχή του Ιησού έγινε πνευματική και νοερά μέσα στην καρδιά του και απολάμβανε το μεγαλείο της, χωρίς να μπορεί να ερμηνεύσει το πως λέγεται μέσα του η Ευχή και μάλιστα από το μέρος της καρδιάς του, με πολλή γλυκύτητα και χωρίς αυτός να την λέγει συνειδητά, είτε προφορικά είτε με τον ενδιάθετο λόγο. (Αυτό είναι το μεγαλείο της πνευματικής προσευχής και ειδικότερα της Νοεράς λεγόμενης προσευχής).

Κάποτε, σε μια τέτοια κατάσταση, αλλοιώθηκε τόσο πολύ από την Χάρη του Θεού, ώστε… (όπως χαρακτηριστικά μου είπε):

«Ξέχασα τον εαυτό μου, ήτο σαν να χάθηκα και απροσδόκητα αισθάνθηκα πως η ψυχή μου ήτο μέσα στα ανοιχτά χέρια του Πνευματικού μου, του πατρός Γ.Κ., ο οποίος προσευχόταν μπροστά σ’ έναν ουράνιο ολόλαμπρο θρόνο, που είχε πολύ Φως και Δόξα Θεού. Σε λίγο -δεν ξέρω πότε- αυτό το ουράνιο Φως έλουσε και τον Πνευματικό μου και τον λάμπρυνε τόσο πολύ, που είχα την αίσθηση ότι έκλεισα τα μάτια της ψυχής μου. Πως έβλεπα και πως τα έκλεισα δεν ξέρω.

Σφιχταγκαλιασμένη καθώς ήτο η ψυχή μου με τον Πνευματικό μου, τον άκουσα να προσεύχεται στον Κύριο ημών Ιησούν Χριστόν για μένα. Δεν τολμούσα να σηκώσω τα μάτια της ψυχής μου, εν τούτοις, ένοιωθα αυτήν την υπέρλαμπρη φωτοχυσία να με πλημμυρίζει, να με λούζει κυριολεκτικά, να με γεμίζει από χαρά, ευτυχία, ειρήνη, θαυμασμό, αγαλλίαση…

Κάποτε συνήλθα. Ένοιωθα να μην πατώ στη γη και η προσευχή του Ονόματος του Ιησού Χριστού να λέγεται από μέσα μου άπειρες φορές: «Ιησού μου… Ιησού μου… Ιησού μου… Ιησού μου…».

Τρεις-τέσσερις μέρες ούτε έφαγα ούτε ήπια σταγόνα νερό ούτε κοιμήθηκα, μόνο απελάμβανα αδιάλειπτα μια ουράνια ευτυχία, που δεν περιγράφεται. Τα δε δάκρυα μου έτρεχαν σαν ποτάμι συνεχώς και ήταν γλυκύτατα».

Εδώ τελείωσε η θεωρία αυτού του χριστιανού, που ζει ανάμεσά μας και αποτελεί εξαίρεση σ’ αυτήν την τρελή εποχή που ζούμε!

από το βιβλίο: «Η Ευχή μέσα στον κόσμο» του Πρωτοπρεσβύτερου Στέφανου Κ. Αναγνωστόπουλου (Πειραιάς 2007).

ΓΕΡΩΝ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΒΙΤΑΛΗΣ: "ΠΗΓΑ ΣΤΟΝ ΑΛΛΟ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ ΞΑΝΑΓΥΡΙΣΑ"

             

O γέροντας Νεκτάριος για πρώτη φορά μιλά για την μεταθανάτια εμπειρία του...

Το θαυμαστό γεγονός έζησε ο γέροντας Νεκτάριος στηv Καμαρίζα Λαυρίου Αττικής-Ιερός Ναός Αγίου Νεκταρίου.

Ο γέροντας κατά την ακολουθία της Αποκαθήλωσης ένιωσε αδιαθεσία και μέσα σε λίγα λεπτά έχασε την επαφή με τον περιβάλλον.

Έσπευσαν γιατροί από το πλήθος των προσκυνητών και διαπίστωσαν ότι έχει πεθάνει. Πανικόβλητοι οι διακονητές του παρήγγειλαν το φέρετρο και ειδοποιήθηκαν Ιερείς για να τον ντύσουν.....

ΓΕΡΩΝ ΑΝΘΙΜΟΣ ΑΓΙΑΝΝΑΝΙΤΗΣ: Η ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ ΣΤΟ ΕΣΧΑΤΟ ΣΚΑΛΟΠΑΤΙ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ!

Γέρων Άνθιμος Αγιαννανίτης

Σήμερα η ανθρωπότητα βρίσκεται στην χειρότερη κατάσταση της από κτίσεως κόσμου. Ο δρόμος που ακολουθεί είναι δρόμος παρακμής, δρόμος διαφθοράς, δρόμος σκοταδισμού, δρόμος που οδηγεί στον όλεθρο.

Οι άνθρωποι με τις καταχρήσεις, και ιδίως τις σαρκικές, πάσχουν και λογικώς και σωματικώς. Η θεραπεία τους είναι πολύ δύσκολη. Μόνο ο παντοδύναμος και πανάγαθος Θεός με τις πρεσβείες των πολλών Αγίων, που εδώ στην Ελλάδα είναι πλήθος αμέτρητο, και πάντων των εκατομμυρίων Μαρτύρων, Οσίων, Αποστόλων και Ομολογητών, μπορεί να λυπηθεί τον λαό του και να του δώσει φώτιση...

Με αυτή μόνο ο άνθρωπος θα διορθωθεί και θα βαδίσει ορθά. Το έλεος και η ευσπλαχνία του Θεού αλλάζει τις διαθέσεις του κόσμου. Σήμερα η κατάσταση της σήψεως είναι χειρότερη από αυτή της εποχής των Σοδόμων. Ο βόρβορος της αμαρτίας υπερχείλισε και πλημμύρισε τον κόσμο. Λυπούμε για την απώλεια τόσου πλήθους ψυχών. Ο φιλάνθρωπος Κύριος γι’ αυτό ήρθε στην γη, για να ανεβάσει το πλάσμα Του στον ουρανό.

Μας έδωσε την χάρη και πήρε την αμαρτωλή σάρκα μας και την καθάρισε και την αγίασε και την θέωσε. Έβαλε τον άνθρωπο να καθίσει στα δεξιά του θρόνου της μεγαλωσύνης Του. Πως εμείς μπορούμε να απολογηθούμε για την αχαριστία που δείχνουμε στην τόση Του ευσπλαχνία; Έχουμε φθάσει σήμερα στα πρόθυρα της Δευτέρης Παρουσίας του Κυρίου. Πότε θα γίνει; Ο Θεός μόνο ξέρει, κανείς άλλος…!

…Ας αφήσουμε, όμως αδελφοί μου, τον Θεό να αποφασίσει την ώρα της θριαμβευτικής ελεύσεως Του στη γη, για να κρίνει ζώντες και νεκρούς. Εμείς ας προσπαθήσουμε να αποφύγουμε την αμαρτία, γιατί αυτή είναι πραγματικός θάνατος, αφού μας απομακρύνει, μας χωρίζει από τον Θεό, από την όντως Ζωή, από το Φως, από την ατελεύτητη χαρά, από όλα τα αγαθά.

Είθε, ο καλός Θεός να φωτίσει τα πλάσματα του και μάλιστα τους Έλληνες που «σοφίαν ζητούσι» (Α’ Κορ. α’,23), αλλά τώρα αντί για σοφία πηγαίνουν στους φακίρηδες και στα μέντιουμ, να τους διδάξουν μωρία.

ΠΟΡΕΥΟΜΑΣΤΕ ΧΩΡΙΣ ΘΕΟ!...

Εἶναι κοινὴ ὁμολογία ὅτι ἡ πατρίδα μας στοὺς γενικὰ κρίσιμους αὐτοὺς και­­ροὺς παραπαίει ἀποδυναμωμένη καὶ προχωρεῖ ἀπὸ τὸ κακὸ στὸ χειρότερο. Βαδίζει τρικλίζοντας ἀπὸ τὴ μιὰ περιπέτεια στὴν ἄλλη. Ἡ οἰκονομία μας συνεχῶς καταρρέει. Γίναμε ὁ ζήτουλας τῆς Εὐρώπης, τῆς Ρωσίας, τῆς Κίνας. Προσερχόμαστε στὶς κάλπες γιὰ τρίτη φορὰ μέσα σὲ ἐννέα μῆνες σ’ ἕ­­­­να τοπίο ἀποσταθεροποιήσεως, ­προσμένοντας νὰ προέλθει ἀπ’ αὐτὲς ἕνα στα­θερὸ Κοινοβούλιο. Τὰ γεγονότα ὅ­­­μως φωνάζουν ὅτι ἔλειψε ἡ ὑπευθυνότητα ἐκείνων ποὺ ἀσχολοῦνται μὲ τὰ κοινά, γι᾿ αὐτὸ καὶ ἐπικρατεῖ ἀβεβαιότητα ἂν θὰ ὑπάρξει στὸ νέο Κοινοβούλιο κλίμα ἁρμονίας καὶ ὑπευθυνότητος ἢ κομματικῶν συγκρούσεων. 

Καὶ ἐνῶ ζοῦμε μέσα σ’ αὐτὴ τὴ σύγχυση, δὲν ἀκούγεται ἀπὸ πουθενὰ ἡ λέ­ξη «Θεός»! Τὸν ἀγνοοῦμε παν­τελῶς! Τοῦ ἔχουμε πεῖ μὲ ὅλες τὶς συμ­περιφορές μας καὶ σ’ ὅλους τοὺς τόνους τὸν φοβερὸ λόγο: «Ἀπόστα ἀπ’ ἐμοῦ, ὁδούς σου εἰδέναι οὐ βούλομαι· τί ἱκανός, ὅτι δουλεύσομεν αὐτῷ; καὶ τίς ὠ­­φέλεια, ὅτι ἀπαντήσομεν αὐτῷ;» (Ἰὼβ κα΄ [21] 14-15)· φύγε μακριὰ ἀπὸ ἐμέ· δὲν θέλω νὰ μάθω τοὺς δρόμους τῆς δικαιοσύνης καὶ ἀρετῆς, στοὺς ὁποίους παραγγέλλεις νὰ βαδίζουν οἱ ἄνθρωποι. Κατὰ τί εἶναι ἱκανὸς ὁ Θεὸς γιὰ νὰ δουλεύσουμε σ’ Αὐτόν; Καὶ ποιὰ ἡ ὠφέλεια γιὰ μᾶς, ὥστε νὰ σπεύσου­με νὰ Τὸν συναντήσουμε καὶ νὰ Τὸν παρα­­καλέσουμε; Κινούμαστε, ­ἀποφασίζουμε, ἐ­ν­εργοῦμε χωρὶς Θεό· καὶ ὅμως μέσα στὴ δική Του πνευματικὴ παρουσία ζοῦμε καὶ κινούμαστε καὶ ­ὑπάρχουμε (Πράξ. ιζ΄ [17] 28). Λησμονήσαμε δὲ ἐντελῶς τὸν λόγο Του: «χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ­ποιεῖν οὐ­δέν» (Ἰω. ιε΄ [15] 5). Ἡ ἑξάρτησή μας ἀπὸ τὸν Θεὸ εἶναι πάντοτε ἀπολύτως ἀναγκαία, μάλιστα δὲ σήμερα ὅσο ποτὲ ἄλλοτε. 

Ἐμεῖς ὅμως κάναμε καὶ κάτι ἄλλο πιὸ ἐ­­παναστατικό. Μέσα στὴν ἀφροσύνη μας ­ μιὰ ὁ­­­μάδα ποὺ ὀνομάζεται Ἕνωση Ἀθέων, συναντήθηκε μέσα στὸν Αὔγουστο μὲ τὸν ἀπερχόμενο ἀναπληρωτὴ ὑπουργὸ Παιδείας καὶ τοῦ ὑπέβαλαν ὑπόμνημα γιὰ τὴν κατάργηση τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν στὸ Δημοτικὸ καὶ τὸ Γυμνάσιο καὶ τὴν ἐξαφάνιση ὁποιασδήποτε ἐπαφῆς τῶν σχολείων μὲ κάθε μορφὴ θρησκείας. Καὶ αὐτὸς τοὺς «ἐξέφρασε τὴν πρόθεσή του νὰ ἐπιλυθοῦν τὰ ὅποια ζητήματα τὸ συντομότερο δυνατόν» («Ρομφαία» 12-8-2015). Διαμαρτυρήθηκε ὅμως ἔντονα ὁ Ἀρχιεπίσκοπος στὸν πρωθυπουργὸ καὶ ὁ ὑπουργὸς ἔσπευσε νὰ συναντήσει ἐκπροσώπους τῆς Πανελληνίου Ἑνώσεως Θεολόγων, στοὺς ὁποίους μασώντας τὰ λόγια του διευκρίνισε ὅτι «παρερμηνεύθηκαν οἱ δηλώσεις του καὶ ὅτι τὸ μάθημα τῶν θρησκευτικῶν παραμένει κανονικὰ στὰ σχολεῖα, ὅπως καὶ ἡ πρωινὴ προσευχή» («Βῆμα» 23-8-2015). 

Ὕστερα ἀπὸ αὐτὰ τὰ ἀνήκουστα, ποὺ συμβαίνουν στὴν Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα μας, πῶς περιμένουμε νὰ ὀρθοποδήσουμε;

---

Πηγή: Ο Σωτήρ

ΑΓΙΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ Ο ΣΙΝΑΪΤΗΣ: ΜΕ ΠΟΙΑ ΔΥΝΑΜΗ ΟΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΥΝ ΚΑΙ ΠΡΟΦΗΤΕΥΟΥΝ;

ΑΓΙΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΣΙΝΑΪΤΟΥ

Επισκόπου Θεουπόλεως Αντιοχείας
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΟΚΡΙΣΕΙΣ

ΕΡΩΤΗΣΗ 20^η

Με ποια δύναμη αυτοί που πιστεύουν και κάνουν τα αντίθετα, πολλές φορές προφητεύουν και θαυματουργούν;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Τα διάφορα σημεία και θαύματα και οι προφητείες πολλές φορές γίνονται και από ανάξιους, σύμφωνα με κάποια ανάγκη ή οικονομία, όπως συνέβη με τον Βαρλαάμ και την εγγαστρίμυθο. Και αλλού, οι  απόστολοι, όταν βρήκαν κάποιον άπιστο, «ο οποίος έδιωχνε δαιμόνια με το όνομα του Χριστού», και τον εμπόδισαν και το ανάφεραν στον Χρι­στό, ο Χριστός τους είπε «Μη τον εμποδίζετε, γιατί όποιος δεν είναι ενα­ντίον σας, είναι με το μέρος σας». Επομένως, όταν δης να γίνεται ένα θαύμα και από αιρετικούς και από άπιστους, να μην απορήσεις ούτε να μετακινηθείς από την ορθόδοξη πίστη. Γιατί πολλές φορές εκείνη που κάνει το θαύμα είναι η πίστη αυτού που προσέρχεται, και όχι η αξία εκείνου που το κάνει. Άλλωστε ο Ιωάννης, ο μεγαλύτερος από όλους όσους γεννήθηκαν από γυναίκες, δεν φαίνεται να έχει κάνει θαύμα, ενώ ο Ιούδας οπωσδήποτε έκανε, αφού ήταν και αυτός ανάμεσα σ’ εκείνους που στάλθηκαν να αναστήσουν νεκρούς και να θεραπεύσουν λε­προύς. Γι^’ αυτό να μη θεωρήσεις σπουδαίο, εάν δεις κάποιον ανάξιο ή αιρετικόν να κάνει θαύμα. Ούτε φυσικά πρέπει να κρίνουμε τον ορθόδο­ξο άνθρωπο από τα θαύματα και τις προφητείες, αν είναι άγιος ή όχι, αλλά από τη διαγωγή του. Γιατί πολλές φορές πολλοί όχι μόνο ορθόδο­ξοι αμαρτωλοί, αλλά και αιρετικοί και άπιστοι, έκαναν θαύματα και προφήτευσαν σε ειδικές περιπτώσεις, όπως ειπώθηκε, ύστερα από παρα­χώρηση του Κυρίου, όπως στην περίπτωση του Βαλαάμ και του Σαούλ και του Ναβουχοδονόσορα και του Καϊάφα, στους οποίους μπορούμε να βρούμε, ότι το άγιο Πνεύμα ενήργησε, αν και ήταν ανάξιοι και βέβη­λοι, για δικαιολογημένες αιτίες.

Αφού λοιπόν, όπως αποδείχτηκε, και από αμαρτωλούς και άπι­στους γίνονται πολλές φορές θαύματα και προφητείες, κατ’ οικονομία, δεν πρέπει από τα γεγονότα αυτά, όπως είπα, να δοκιμάζουμε κάποιον, αν είναι άγιος, αλλά από τους καρπούς του, όπως λέγει ο Κύριος «Θα τους αναγνωρίσετε από τους καρπούς τους». Τους καρπούς του αληθινού και πνευματικού ανθρώπου τις φανέρωσε ο Απόστολος, λέγο­ντας· «Ο καρπός του Πνεύματος είναι αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστοήθεια, αγαθωσύνη, πίστη, πραότητα, εγκράτεια. Εναντίον αυτών δεν υπάρχει νόμος». Εάν λοιπόν ο άνθρωπος έχει τις αρετές αυτές, είτε κάνει θαύματα, είτε δεν κάνει, είναι φανερό ότι ο άνθρωπος αυτός είναι άγιος και φίλος του Θεού. Γιατί στους αληθινούς φίλους του Θεού δεν υπάρχει χάρη χωρίς πνευματικό χάρισμα. Γιατί δέχεται ή λόγο σοφίας, ή λόγο γνώσης, ή πίστη, ή χάρισμα να θεραπεύει, ή κάποιο άλλο από αυτά που αναφέρει ο Απόστολος στα όσα λέγει περί των δωρεών του αγίου Πνεύματος. Χωρίς τους καρπούς αυτούς, αυτός που κάνει  θαύματα ή προφητεύει, είναι ένας από εκείνους που θα λένε την ημέρα εκείνη· «Κύριε, Κύριε, στο όνομά σου δεν κάναμε πολλά θαύματα; Και θα ακούσει. Ομολογώ πως ποτέ δεν σε γνώρισα. Απομακρύνσου από εμένα, συ ο εργάτης της ανομίας». Και αυτά βέβαια ειπώθηκαν για τους ορθόδοξους Χριστιανούς που κάνουν θαύματα.

Ο αιρετικός όμως που κάνει θαύματα ή προφητεύει, είναι φανερό ότι εμπαίζεται από τους δαίμονες, αν και νομίζει ότι από τον Θεό γίνο­νται τα θαύματά του. Οι δαίμονες φυσικά δεν γνωρίζουν εκ των προτέρων τίποτε από αυτά που θα γίνουν ή είναι απόρρητα, αλλά μόνο ο Κύριος, ο οποίος τα γνωρίζει όλα πριν να γίνουν, όπως λέγει μέσω του προφήτη· «Δεν υπάρχει κανείς που να προλέγει αυτά που θα γίνουν, εκτός από μένα». Οι δαίμονες λένε στους ανθρώπους αυτά που βλέπουν και ακούνε, ή φανερώνουν τα περισσότερα πράγματα υποθέτοντάς τα από κάποια σύμβολα. Φανερώνουν δηλαδή την παρουσία οδοιπόρων βλέποντάς τους να περπατούν στον δρόμο, και προηγούμενοι αυτών που πρόκειται να έρθουν, αναγγέλλουν την άφιξή τους. Επίσης κρυφακούο­ντας λόγια ανθρώπων που συζητούν ιδιαιτέρως με κάποιους, τα ανακοι­νώνουν σε όποιους θέλουν, και άλλα όμοια με αυτά, βλέποντας και ακούοντάς τα τα φανερώνουν στους ανθρώπους, και την ευφορία των καρπών της γης και την ακαρπία και τις κινήσεις των ανέμων και τις βροχές, και την εποχή των ραγδαίων βροχών και τις ξηρασίες και τις βαρυχειμωνιές και όλα τα παραπλήσια με αυτά τα προλέγουν, διαπιστώνοντάς τα από κάποια διακριτικά σημάδια, όπως και οι άνθρωποι. Αλλά και σκέψεις και αποφάσεις των ανθρώπων συμβαίνει να βλέπουν από κάποια σύμβολα στον άνθρωπο, ή από λόγια κάποιων. Και όχι μόνο αυτά βρίσκουν να πουν οι ακάθαρτοι δαίμονες, αλλά ακόμα και θανά­τους ανθρώπων. Γιατί υπάρχουν μερικά σημάδια που έχουν τοπο­θετηθεί από τη θεία Πρόνοια στο ανθρώπινο σώμα, ιδιαίτερα μάλιστα στο πρόσωπό του, και πριν από πολύ χρόνο, αλλά και πριν από λίγο, όπως λένε αυτοί που ασκούν την ιατρική επιστήμη με δεξιοτεχνία και ακρίβεια. Μερικοί μάλιστα βεβαιώνουν ότι οι πολύπειροι από τους Σαρακηνούς έχουν αυτή την ικανότητα της πρόγνωσης, οι οποίοι στον πόλεμο γνωρίζουν ολοκάθαρα εκείνον που πρόκειται να πεθάνει από κάποιο διακριτικό σημάδι. Έτσι λοιπόν και οι δαίμονες, σαν πιο διορα­τικοί από τα υλικά σώματα, προαναγγέλλουν τους θανάτους των ανθρώ­πων. Επειδή δηλαδή είναι πνεύματα λεπτά και ασώματα, ερευνούν και  γνωρίζουν καλύτερα από κάθε ιατρική επιστήμη τις δυνάμεις των ανθρώπων και τις ενέργειες και τα πλεονάσματα και τις ελλείψεις της ζωτικής ύπαρξής τους μέσω του αίματος, και από αυτά με συλλογι­σμούς, όχι βέβαια ακριβείς, προσδιορίζουν τον θάνατο του ανθρώπου. Το ίδιο μπορούμε να πούμε και για τους μάντεις και τους εγγαστρίμυθους. Βλέποντας δηλαδή οι δαίμονες ποιος είναι ο κλέφτης και που βρί­σκονται τα κλοπιμαία, μπορούν να τα πουν. Όπως πολλές φορές, βλέπο­ντας τις πολλές βροχές που έγιναν στην Ινδική χώρα, προλέγουν σε κάποιον ότι στην Αίγυπτο θα ανέβει πολύ η στάθμη του Νείλου. Αν όμως τους ρωτήσει κάποιος πόσους πήχεις και δακτύλους θα έχει η άνο­δος της στάθμης του, δε μπορούν να απαντήσουν, και αποδεικνύονται ότι δεν γνωρίζουν τίποτε.

Δίνουν επίσης την εντύπωση, ότι μέσω των ψευδοπροφητών ανθρώ­πων, που πιστεύουν σ’ αυτούς, κάνουν και θαύματα με αυτούς και θε­ραπείες σωματικών ασθενειών, για να εξαπατήσουν και αυτούς και άλλους, και παρουσιάζουν νεκρόν άνθρωπο να ανασταίνεται και το προαναγγέλλουν αυτό στους ζωντανούς με τη φαντασία. Διεισδύοντας δηλαδή ο δαίμονας στο νεκρό σώμα του ανθρώπου και κουνώντας το, παρουσιάζει τον νεκρό, ότι δήθεν ανασταίνεται με την ανώφελη προ­σευχή του απατεώνα ανθρώπου. Ακόμα και συζητά ο δαίμονας εκ μέρους του νεκρού με τον άνθρωπο που εξαπατάται από αυτόν γι^’ αυτά που θέλει και γι^’ αυτά που ερωτάται από αυτόν, φανερώνοντάς του πράγματα που έγιναν και ειπώθηκαν κρυφά από ανθρώπους, επειδή τα γνωρίζει επακριβώς λόγω του ότι ήταν κρυφά παρών μέσα σ’ αυτόν που γινόταν αυτά από τους ανθρώπους εκείνους, και τα έβλεπε και τα άκουε. Αλλά ας μας γλυτώσει ο Θεός από αυτή την πλάνη των αιρετικών επισκόπων.

Γνωρίσαμε μάλιστα και αιρετικόν επίσκοπο στην Κύζικο, την πόλη των οπαδών του Μακεδονίου, των Πνευματομάχων, ότι ένα δένδρο ελιάς το μετέφερε με μια δήθεν προσευχή από τον τόπο που ήταν σε άλλον τόπο, επειδή σκοτείνιαζε το παράθυρο του ασεβούς οίκου προσευχής τους. Και σε κάποιον άδικο δανειστή, που εξεβίαζε μια γυναίκα χήρα, εξαιτίας χρέους της που είχε κάνει ο άνδρας της, και απαιτούσε ποσόν όχι όσο ήταν το δάνειο, αλλά περισσότερο, όταν το πληροφορήθηκε αυτό ο αιρετικός επίσκοπος που προαναφέρθηκε, πριν ακόμα θαφτεί ο άνδρας της, αλλά ενώ ακόμα τον πήγαιναν για ταφή, σταμάτη­σε το νεκρικό κρεβάτι και έκανε δήθεν τον νεκρό να μιλήσει και να πει πόσο ήταν το χρέος που ώφειλε στον δανειστή του. Όταν αυτός ο αιρε­τικός πέθανε, ακόμα και στο μνήμα του έγιναν διάφορα φανταστικά πράγματα και θαύματα.

Γι’ αυτό λοιπόν δεν πρέπει να παραδεχόμαστε ως άγιον κάθε θαυμα­τοποιό, αλλά να τον δοκιμάζουμε, σύμφωνα με εκείνον που λέγει  «Να μη πιστεύετε σε κάθε πνεύμα, αλλά να δοκιμάζετε τα πνεύματα, αν είναι από τον θεό, γιατί παρουσιάστηκαν πολλοί ψευδοπροφήτες στον κόσμο». Και ο Απόστολος λέγει· «Οι άνθρωποι αυτοί είναι ψευδαπό­στολοι, εργάτες δόλιοι, που μεταμορφώνονται σε αποστόλους του Χρι­στού». Και δεν είναι να απορούμε γιατί «ο ίδιος ο Σατανάς μεταμορ­φώνεται σε άγγελο φωτεινό». Δεν είναι σπουδαίο λοιπόν, αν και οι υπηρέτες του μεταμορφώνονται σε υπηρέτες της δικαιοσύνης, των οποί­ων το τέλος θα είναι ανάλογο με τα έργα τους. Άλλωστε και ο Αντίχρι­στος όταν θα έρθει, κατά παραχώρηση του θεού, με τη συνεργασία των δαιμόνων θα κάνει πάρα πολλά σημεία και τέρατα ψεύτικα, προς απώλεια των απίστων και δοκιμασία των πιστών. Και τι το παράξενο αν, με τη βοήθεια του διαβόλου, θα κάνει φανταστικά θαύματα, τη στιγμή που έχουμε ήδη γνωρίσει και κάποιους άλλους μάγους και αγύρτες που έκα­ναν διάφορα θαύματα με την ενέργεια των δαιμόνων, μεταξύ των οποί­ων είναι ο Ίαννης και Ίαμβρης, οι οποίοι την εποχή του Μωυσή, μετα­βάλλοντας τις ράβδους τους σε φίδια και τα νερά σε αίμα, έβγαλαν πλήθος βατράχων από τα νερά, ώστε να γεμίσουν όλη την χώρα της Αίγυπτου;

Και ο Σίμων επίσης, ο μάγος την εποχή των αποστόλων, πόσα φανταστικά θαύματα έκανε; Έκανε πραγματικά αγάλματα να περπα­τούν και να πέφτουν στη φωτιά χωρίς να καίονται. Πετούσε στον αέρα και έκανε ψωμιά από πέτρες. Γινόταν φίδι και μεταμορφωνόταν και σε άλλα ζώα. Γινόταν με δύο πρόσωπα, μεταβαλλόταν σε χρυσάφι, άνοιγε κλειστές πόρτες, έσπαζε σιδερένια δεσμό, σε δείπνα παρουσίαζε τις μορ­φές διαφόρων ειδώλων, έκανε τα οικιακά σκεύη να έρχονται μόνα τους και να υπηρετούν χωρίς να φαίνονται αυτοί που τα μετέφεραν. Έκανε να προπορεύονται πριν από αυτόν πολλές σκιές, που έλεγε πως ήταν ψυχές των νεκρών. Πολλούς επίσης, που τον αποκαλούσαν αγύρτη, τους συμφιλίωσε μαζί του, και στη συνέχεια με την δικαιολογία ξεφαντώματος, θυσίασε βόδι και αφού τους παρέθεσε γεύμα, τους έκανε υποχείρι­ους διαφόρων ασθενειών και δαιμόνων. Όταν λοιπόν κάποτε τον κα­ταζητούσε ο βασιλιάς, φοβήθηκε και δραπέτευσε, δίνοντας το πρόσωπό του σε άλλον.

Αλλά και οι μάγοι Ιουλιανός, Απολλώνιος και Απουλήϊος, κατά την εποχή του βασιλιά Δομετιανού έκαναν διάφορα φανταστικά πράγ­ματα, ένα από τα οποία σώζεται στις διηγήσεις των παλαιοτέρων ανδρών. Όταν κάποτε διαδόθηκε στη Ρώμη θανατηφόρα ασθένεια και όλοι πέθαιναν εδώ και εκεί, παρακινούνταν οι μάγοι αυτοί από τον βασιλιά και από τους προκρίτους του να βοηθήσουν την πόλη που κατα­στρεφόταν. Λέγει λοιπόν ο Απουλήιος «Εγώ την επιδημία που απλώθηκε στο ένα τρίτο της πόλης θα την σταματήσω σε δεκαπέντε μέρες». Έπειτα ο Απολλώνιος «Και εγώ θα σταματήσω, είπε, την επιδημία που διαδόθηκε στο άλλο ένα τρίτο σε δέκα μέρες». Απαντώντας και ο διαπρε­πέστερος από αυτούς και πιο κοντινός στον διάβολο, λόγω της ματαιοδοξίας του, Ιουλιανός, είπε «Μέσα σε δεκαπέντε μέρες η πόλη ολόκλη­ρη θα καταστραφεί, και δεν θα περιμένει τη δική μας βοήθεια. Για μένα λοιπόν το άλλο τρίτο της πόλης που μου ανήκει, θα παύσει από τώρα η καταστροφή της επιδημίας». Και πραγματικά σταμάτησε. Και όταν παρακλήθηκε από τον βασιλιά σταμάτησε και των άλλων δύο μερών την ταχύτητα διάδοσης της επιδημίας.

Σε μερικά μέρη μάλιστα τα τελετουργικά τεχνάσματα του Απολ­λώνιου μέχρι και τώρα κάνουν θαύματα, άλλα για να αποστρέψουν τε­τράποδα ζώα και πτηνά, που μπορούν να βλάψουν τους ανθρώπους, άλλα πάλι για να συγκρατήσουν τα ρεύματα ποταμών που κυλούν άτα­κτα, και άλλα για να αποστρέψουν άλλα περιστατικά που προκαλούν φθορά και βλάβη στους ανθρώπους. Αυτά όμως δεν τα έκαναν οι δαίμο­νες μέσω αυτού μόνο όσο ήταν στη ζωή, αλλά και μετά τον θάνατό του, παραμένοντας στο μνήμα του, έκαναν κάποια θαύματα στο όνομά του, για να εξαπατήσουν αυτούς που εύκολα βλάπτονταν με αυτά από τον διάβολο. Τι θα μπορούσε όμως να πει κανείς για τα μαγικά έργα του Μανέθωνα, ο οποίος έγινε τόσο διάσημος στη μαγική απάτη, ώστε διαρ­κώς να περιγελά τον Απολλώνιο Τυανέα, ότι δήθεν δεν κατείχε την ακριβή εμπειρία της τέχνης Γιατί έπρεπε και αυτός, λέγει, όπως και εγώ, να κάνει μόνο με λόγο του αυτά που ήθελε να κάνει, και να μη παραδίνει σε κάποιες τελετές αυτά που κάνει.

ΠΗΓΗ: ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΝ ΕΓΚΟΛΠΙΟΝ

O ΤΖΑΪΝΙΣΜΟΣ Η ΖΑΪΝΙΣΜΟΣ: ΜΙΑ ΙΝΔΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ

O Τζαϊνισμός ή Ζαϊνισμός (εκ του ινδικού Τζάιν Ντάρμα (जैन धर्म), δηλαδή Νόμος του Τζάιν) αποτελεί θρησκεία που προέρχεται από την Ινδία και ιδρυτής της φέρεται ο Κύριος Ρισάμπα (ऋषभ), θεωρούμενος ως μία μορφή των μετεμψυχώσεων του Βισνού, το έργο του οποίου συνεχίσθηκε από τους 23 διαδόχους του, των «Τιρθανκάρα». Κατά μία δε παράδοση ο προτελευταίος αυτών υπήρξε σύγχρονος του «Σακιαμούνι» (Βούδα).

Ο Τζαϊνισμός παραδέχεται την ύπαρξη δύο μόνο «ουσιών» εκ των οποίων η μία είναι χονδροειδής και αδρανής καλούμενη «ατζίβα» και που αποτελεί το άψυχο τμήμα του Σύμπαντος, η δε άλλη καλούμενη «τζίβα» (= έμψυχος) αποτελεί τις ψυχές (άτμαν) τόσο των φυτών και των ζώων, όσο και του ανθρώπου ακόμη και του Θεού. Η «τζίβα» είναι επ΄ άπειρον άφθαρτος. Όλες οι φθαρτές και εφήμερες μορφές γεννιούνται κάτω από την επίδραση μιας αθάνατης και ακαταμάχητης δύναμης, η οποία και ενεργεί ως αποτέλεσμα των πράξεων ενός εκάστου όντος.

Οι ψυχές, περιβεβλημένες με υλική μορφή, προάγονται βαθμηδόν, ανάλογα των καλών ή κακών πράξεών των, και η περιβάλλουσα αυτές ύλη καθίσταται λεπτότερη ή χονδροειδέστερη. Τοιουτοτρόπως, επιτελείται βαθμηδόν η προαγωγή της ψυχής από της φυτικής μορφής στη ζωική και από αυτή στην ανθρώπινη, καταλήγουσα τέλος στη Θεία.

Απαλλασσόμενη έτσι από του φθαρτού περιβάλλοντός της, η ψυχή, καθίσταται «Σίντα» (ή «σίντχα»), επιτυγχάνει δηλαδή τη μακαριότητα της «Νιρβάνα» ή «Μόκσα» (της αιθέριας διαμονής) όπου βρίσκονται σ' αυτήν ενθρονισμένες οι ψυχές των 24 ιδρυτών του Τζαΐνισμού. (Οι ψυχές των ιδρυτών είναι πλέον απαλλαγμένες από την ανάγκη περαιτέρω αναγέννησης, αφού στερούνται υλικής υπόστασης, έτσι δεν αναμειγνύονται στη σωτηρία των ανθρώπων αφού δεν μπορούν να συντελέσουν σ΄ αυτό. Αποτελούν μόνο παράδειγμα για τους ανθρώπους από τις εν ζωή πράξεις τους.).

Οι οπαδοί του Τζαϊνισμού διακρίνονται σε δύο κατηγορίες: στους «Ντεγκαμπάρας» και «Κβεταμπάρας» χωρίς μεταξύ τους δογματικές διαφορές, απλά οι πρώτοι έχουν αυστηρότερο νόμο, είναι πιο πιστοί στο δόγμα.

http://www.defencenet.gr

ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ: ΑΣΤΙΚΟΣ ΜΥΘΟΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΦΟΡΟΛΟΓΕΙΤΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Με απαρίθμηση των φόρων που πληρώνουν τα εκκλησιαστικά νομικά πρόσωπα απαντά στον υπηρεσιακό υπουργό Οικονομίας, Ν. Χριστοδουλάκη, η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας, για τις δηλώσεις του περί αφορολογήτου

Για «αναπαραγωγή του αστικού μύθου ότι η Εκκλησία δεν φορολογείται» εγκαλεί τον υπηρεσιακό υπουργό Οικονομίας, Νίκο Χριστοδουλάκη, η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας, για αναφορά του σχετικά με την έλλειψη τόλμης των κυβερνήσεων της χώρας να φορολογήσουν την Εκκλησία.

Με ανακοίνωσή της του απαριθμεί τους φόρους που πληρώνουν τα εκκλησιαστικά νομικά πρόσωπα, «Επειδή ίσως ο κ. Υπουργός δεν έχει προλάβει να ενημερωθεί για τις νομοθετικές αλλαγές στην φορολόγηση της Εκκλησίας της Ελλάδος από την τελευταία του θητεία ως Υπουργού Οικονομίας-Οικονομικών (2001-2004) και μέχρι σήμερα».

Η σχετική ανακοίνωση:

Σε χθεσινή ομιλία του στην Θεσσαλονίκη (σσ το Σάββατο) ο Υπουργός Οικονομίας κ. Νίκος Χριστοδουλάκης, απαντώντας στην ερώτηση του επιχώριου Σεβ. Μητροπολίτη κ. Ανθίμου «Πού πάνε οι φόροι που εισπράττει το κράτος», φέρεται να προέβη, αντί απαντήσεως επί της ουσίας, σε μια ad hominem υπόδειξη προς τον Σεβ. Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης ότι δεν χρειάζεται να ανησυχεί, γιατί μέχρι τώρα καμία κυβέρνηση δεν τόλμησε να φορολογήσει την Εκκλησία.

Κατ' αρχάς προκαλεί απορία η αναπαραγωγή του αστικού μύθου ότι «η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν φορολογείται ή έχει φορολογικά προνόμια» από τον ίδιο τον Υπουργό Οικονομίας της χώρας.

Επειδή ίσως ο κ. Υπουργός δεν έχει προλάβει να ενημερωθεί για τις νομοθετικές αλλαγές στη φορολόγηση της Εκκλησίας της Ελλάδος από την τελευταία του θητεία ως Υπουργού Οικονομίας-Οικονομικών (2001-2004) και μέχρι σήμερα, επαναλαμβάνουμε ότι προβλέπεται και καταβάλλεται από τα νομικά πρόσωπα της Εκκλησίας της Ελλάδος:

α. Φόρος Εισοδήματος με συντελεστή 26% για τα έσοδά τους, τα οποία μάλιστα θεωρούνται κατά νόμον ως «έσοδα από επιχειρηματική δραστηριότητα», και προκαταβολή Φόρου Εισοδήματος επομένου έτους με συντελεστή 55% (άρθρα 44, 45 περ. γ', 47 παρ. 2, 58, 71 παρ. 1 του Ν. 4172/2013).

Φόρος Δωρεών και Κληρονομιών με συντελεστή 0,5%, όπως προβλέπεται για τα Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου και τους ΟΤΑ (άρθρα 25 παρ. 3, 29 παρ. 5 43 Κεφ. Β' περ. α' Ν. 2960/2001, 25 παρ. 9, 14, 16 Ν. 3842/2010).

Φόρος Προστιθέμενης Αξίας (ΦΠΑ) με τους ίδιους συντελεστές, οι οποίοι γενικώς ισχύουν για παραδόσεις αγαθών και παροχή υπηρεσιών, που αποτελούν εμπορική δραστηριότητα (Ν. 2859/2000).

β. Ενιαίος Φόρος Ακίνητης Ιδιοκτησίας (ΕΝΦΙΑ), κύριος και συμπληρωματικός, για όλα τα ακίνητά τους (άρθρα 5 παρ. 3 Ν. 4223/2013, δέκατο όγδοο παρ. 1.β Ν. 4286/2014).

Απαλλάσσονται μόνο οι λατρευτικοί χώροι και οι κοινωφελείς χώροι (π.χ. γηροκομεία, αίθουσες συσσιτίων) που ιδιοχρησιμοποιούνται.

Η εν λόγω απαλλαγή ισχύει όχι μόνο για την Εκκλησία της Ελλάδος, αλλά και για όλους τους νόμιμα υφισταμένους λατρευτικούς χώρους ή ακίνητα κοινωφελούς χρήσεως που χρησιμοποιούνται από όλες τις γνωστές θρησκείες και όλα τα μη κερδοσκοπικά νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου (σωματεία, ιδρύματα κ.λπ.) (άρθρο 3 παρ. 1 περ. δ', ε', στ'.α) Ν. 4223/2013).

Επιπλέον παρακρατούνται και αποδίδονται από τα εκκλησιαστικά νομικά πρόσωπα φόροι για παροχή μισθωτών ή ανεξάρτητων υπηρεσιών (άρθρο 61, 62, 64 παρ. 1δ Ν. 4172/2013) και καταβάλλονται τέλη χαρτοσήμου (κωδ. Π.Δ. της 28.7.1931) και όλες οι κρατήσεις (π.χ. ΟΓΑ) επί της αξίας συναλλαγών, που ισχύουν γενικώς για τα υπόλοιπα νομικά πρόσωπα.

Τέλος, η οποιαδήποτε ανησυχία της Εκκλησίας, την οποία διασκέδασε ο κ. Υπουργός κατά τον ανωτέρω ατυχή τρόπο, σε σχέση με την υπερφορολόγηση των πολιτών και την αποτελεσματική διαχείριση από το Κράτος των φορολογικών εσόδων, προέρχεται από την ζωντανή εμπειρία μέσα από τις Ενορίες, τα εκκλησιαστικά ιδρύματα και τα φιλόπτωχα ταμεία, που παρέχουν ηθική και υλική συμπαράσταση στη διαρκώς αυξανόμενη ανθρώπινη ανάγκη, φτωχοποίηση και έλλειψη ελπίδας των κατοίκων αυτής της χώρας, γεγονός που συνεπάγεται ότι η Εκκλησία δικαιούται και υποχρεούται «διά να ομιλεί» για τα θέματα αυτά, ελευθέρως και ακωλύτως, στην πολιτική ηγεσία της Πατρίδας."

http://news247.gr

ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΝΕΚΡΑΝΑΣΤΑΣΗΣ: «ΠΕΘΑΝΑ ΣΕ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΙΣΤΙΚΟ ΑΤΥΧΗΜΑ ΚΑΙ ΕΠΑΝΗΛΘΑ ΣΤΗ ΖΩΗ»

Ένας χρήστης του διαδικτύου μοιράστηκε την τρομακτική εμπειρία του, αυτή της νεκρανάστασης… Ο χρήστης, ο οποίος ανέβασε την ιστορία του στη πλατφόρμα συζητήσεων Reddit, όπου αφηγήθηκε την στιγμή που βίωσε έναν καρδιακό θάνατο, και αυτό που είδε πριν την ανάνηψή του από το παραϊατρικό προσωπικό.

«Πριν μερικά χρόνια, πέθανα σε αυτοκινητιστικό ατύχημα», γράφει «συγκρούστηκα μετωπικά με έναν μεθυσμένο οδηγό, που τη γλίτωσε με μερικές γρατζουνιές. Δεν πέθανα αμέσως. Καθόμουν εκεί, με πολλαπλά κατάγματα και αιμορραγία. Θυμάμαι τα σωστικά συνεργεία να προσπαθούν μανιωδώς να με απεγκλωβίσουν από την άμορφη μάζα που είχε μετατραπεί το αυτοκίνητό μου.

Καθώς άρχιζα να κουράζομαι, άρχισα να αισθάνομαι ότι «γλιστράω» και να χάνω τις αισθήσεις μου. Θυμάμαι που άρχισα να σκέφτομαι «αυτό ήταν. Έτσι θα πεθάνω. Έρχεται η αιώνια ανυπαρξία». Κατά παράξενο τρόπο, ένιωσα γαλήνια.

Ήταν σαν να μη συνέβαινε και κάτι συγκλονιστικό, αν και ήξερα ότι ήταν. Όλα θόλωσαν, ένιωσα πιο «ζωντανός»από ποτέ. Ήταν η πιο καθαρή, ανόθευτη ευαισθητοποίηση. Είναι αρκετά δύσκολο να το εξηγήσω, δεν ήταν κάτι που είχα βιώσει ή αισθανθεί κατά το παρελθόν. Ο μόνος τρόπος για να το θέσω, είναι ότι το μυαλό μου, η ύπαρξή μου ήταν ελεύθερη και με πλήρη γνώση…».

Ακολούθως, περιγράφει ότι τα μέλη του σωστικού συνεργείου, τον επανάφεραν στη ζωή: «Καθώς αισθανόμουν έναν «καθαρό» τρόμο, ξαφνικά βρέθηκα να παρασύρομαι πίσω στη ζωή. Συνήλθα στο πίσω μέρος ενός ασθενοφόρου. Είχα ξυπνήσει και βρισκόμουν σε μια φοβερή κατάσταση που ο νους μπορεί να βιώσει.

Ήμουν έξαλλος και βρισκόμουν σε πανικό. Οι νοσηλευτές μου είπαν ότι ήμουν νεκρός για ενάμιση περίπου λεπτό… Που να με πάρει! Η αποκατάσταση της υγείας μου έγινε με αργούς ρυθμούς, έπειτα από πέντε μήνες. Ήμουν τόσο «σπασμένος», ηττημένος και σε κατάθλιψη», καταλήγει.

http://www.defencenet.gr