ΑΝ ΒΙΑΖΕΣΑΙ ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ, ΑΡΧΙΣΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ. ΕΙΝΑΙ Ο ΣΥΝΤΟΜΟΤΕΡΟΣ ΔΡΟΜΟΣ.

Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2015

Ο ΣΤΑΡΕΤΣ ΒΑΡΣΑΝΟΥΦΙΟΣ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΤΗΣ ΟΠΤΙΝΑ: Ο ΤΟΥΡΚΟΣ ΠΑΣΑΣ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΟΣ

Ο στάρετς Βαρσανούφιος
Ο στάρετς Βαρσανούφιος
Ο στάρετς Βαρσανούφιος ήταν ένας από τους μεγαλύτερους αγίους γέροντες που έζησαν στην Όπτινα. Γεννήθηκε στις 5 Ιουλίου 1845 στο Όρενμπουργκ. Καταγόταν από Κοζάκους γονείς και το κοσμικό του όνομα ήταν Παύλος Ιβάνοβιτς Πλεχάνωφ.
Σπούδασε στη στρατιωτική σχολή του Πολότσκ και στη συνέχεια αποφοίτησε από τη στρατιωτική Ακαδημία του Όρενμπουργκ. Μετά έγινε αξιωματικός του τσαρικού στρατού κι έφτασε ίσαμε το βαθμό του συνταγματάρχη.

Κάποτε αρρώστησε από μιαν απλή πνευμονία, πού όμως παρά λίγο να τον οδηγήσει στο θάνατο. Την ώρα πού κατ’ εντολή του ένας στρατιώτης του διάβαζε το ευαγγέλιο έχασε τις αισθήσεις του. Και τότε είδε ξαφνικά ν’ ανοίγει ο ουρανός. Από το δυνατό φως και το φόβο του ταράχτηκε πολύ. Σε μια στιγμή συνειδητοποίησε το παρελθόν του, την αμαρτωλή ζωή του κι ένιωσε έντονη τη διάθεση για μετάνοια. Και μέσα σ’ αυτήν την έκσταση άκουσε μια φωνή να του λέει: «Να πας στην Όπτινα».

Η προαγωγή σε στρατηγό του τσαρικού στρατού
Μ’ όλο πού οι γιατροί του ήταν απαισιόδοξοι για την έκβαση της υγείας του, ό συνταγματάρχης Παύλος Πλεχάνωφ έγινε καλά και πήρε το δρόμο για την Όπτινα. Εκεί συνάντησε το στάρετς Αμβρόσιο, ό όποιος του έδωσε εντολή να γυρίσει πρώτα για να τακτοποιήσει τις εκκρεμότητες του και μετά να πάει στο μοναστήρι. Του έδωσε όμως προ­θεσμία τρεις μήνες. Αν καθυστερούσε περισσότερο, ή ψυχική του βλάβη θα ήταν μεγάλη. Ο Παύλος γύρισε στην Πετρούπολη, αλλά τα εμπόδια πού συνάντησε ήταν μεγάλα. Πρώτα του πρόσφεραν προαγωγή σε στρατηγό. Μετά του βρήκαν μια θαυμάσια σύζυγο, έπειτα ο περίγυρος άρχισε να του φέρνει εμπόδια και να προσπαθεί να τον μεταπείσει. Με δυσκολία κατόρθωσε ό Παύλος να ρυθμίσει τις εκκρεμότητες του και να φτάσει στην Όπτινα την τελευταία μέρα της τρίμηνης προθεσμίας του, για να βρει όμως το στάρετς Αμβρόσιο μέσα στο ναό, στο φέρετρο του.
Ο ηγούμενος π. Ανατόλιος τον παρέδωσε στην υποταγή του στάρετς Νεκταρίου. Κοντά του ό δόκιμος Παύλος πέρα­σε όλα τα στάδια της μοναχικής υπακοής, έγινε μοναχός με το όνομα Βαρσανούφιος και χειροτονήθηκε ιερομόναχος.
Στη διάρκεια του ρωσοϊαπωνικού πολέμου ό π. Βαρσανούφιος κλήθηκε να υπηρετήσει ως εφημέριος στο νοσοκομείο του Αγίου Σεραφείμ. Με το τέλος του πολέμου γύρισε στην Όπτινα και διαδέχτηκε ως προϊστάμενος της σκήτης το στάρετς Ιωσήφ.
Ο π. Βαρσανούφιος ήταν άνθρωπος με εξαιρετική μόρφωση, αρκετή ευφυΐα και ακέραιο χαρακτήρα. Ως προϊστάμενος της σκήτης βοήθησε με όλες του τις δυνάμεις, πνευμα­τικές και σωματικές, στην οικοδομική ανανέωση και την εύρυθμη λειτουργία της. Συνδύαζε αρμονικότατα την αυστηρότητα με την επιείκεια και τη στοργική αγάπη προς τους αδελφούς της σκήτης. Δε δίσταζε να επιτιμά όταν το έκρινε απαραίτητο, ήταν όμως πολύ σπλαχνικός προς εκεί­νους πού μετανοούσαν. Όπως κι οι άλλοι γέροντες της Όπτινα ήταν κι αυτός μεγάλος ασκητής κι είχε το χάρισμα της προορατικότητας, πού το χρησιμοποιούσε ιδιαίτερα στην εξομολόγηση.

Το πρόβλημα της υγείας του
Πολλοί άνθρωποι πού επισκέπτονταν τον π. Βαρσανούφιο έγιναν χάρη στις προσευχές και τις συμβουλές του αληθινά παιδιά της Εκκλησίας. Ανάμεσα στα πνευματικά του παιδιά συγκαταλέγεται κι ό συγγραφέας Σέργιος Νείλος, πού έμεινε κοντά του στη σκήτη περίπου πέντε χρόνια κι ήταν υπεύθυνος για τα αρχεία του μοναστηριού.
Πολλά από τα πνευματικά του παιδιά τον ευλαβούνταν ιδιαίτερα, δεν έλειψαν όμως και κείνοι πού δεν τους άρεσε αυτή του ή πνευματική δραστηριότητα. Ό στάρετς αντιμετώπισε πολλές δυσκολίες και πειρασμούς, ιδιαίτερα μετά την κοίμηση του προηγούμενου προϊσταμένου της σκήτης, του στάρετς Ιωσήφ.
Από το 1909 ό στάρετς Βαρσανούφιος αρρώσταινε όλο και πιο συχνά. Κι ακόμα συχνότερα άρχισε να μιλάει για το θάνατο του πού πλησίαζε. Γύρω στον Απρίλιο του ίδιου χρόνου ό π. Αλέξιος ο πορτάρης του ‘φερε ένα δέμα πού του είχε στείλει μια μοναχή. Τι είχε μέσα; “Ένα μεγάλο σχήμα των μοναχών. Ό στάρετς ποθούσε από καιρό να γίνει μεγαλόσχημος. Αυτό όμως το λογάριασε σημαδιακό.
- Αυτό είναι ένδειξη ότι το τέλος μου είναι κοντά, είπε.
‘Άφησε την τελευταία του πνοή στο Γκολουτβίνσκυ, την 1η Απριλίου του 1913. Ως το τέλος του είχε διαύγεια πνευματική. Προσευχόταν συνέχεια στο Χριστό και την Παναγία κι επικαλούνταν πολλούς αγίους, τους όποιους ευλαβούνταν ιδιαίτερα, καθώς και τους γέροντες της Όπτινα πού είχαν ήδη κοιμηθεί.
Τα τελευταία του λόγια ήταν για τον παράδεισο. Το σώμα του, καλυμμένο με το μεγάλο και αγγελικό σχήμα, τοποθετήθηκε στην εκκλησία του Γκολουτβίνσκυ, οπού έμεινε ως τις 6 Απριλίου, Σάββατο του Λαζάρου. Την ημέρα εκείνη ό επίσκοπος Τρύφων λειτούργησε κι εκφώνησε μια εμπνευσμένη και ζεστή ομιλία, λέγοντας ανάμεσα στ’ αλλά απευθυνόμενος, στο νεκρό:
«Ήξερες μόνο ν’ αγαπάς, μονό να ‘σαι καλός, παρ’ όλη τη θάλασσα του μίσους και των συκοφαντιών πού έπεσε επά­νω σου. Όλα τα δεχόσουν με υπομονή, όπως ό Ιώβ. Είμαι ό ίδιος μάρτυρας και το επιβεβαιώνω πώς λόγος κατάκρισης δεν ακούστηκε από σένα για κανέναν. . . Σαν ποιμενάρχης γνωρίζω Τι σημαίνουν τέτοιοι γέροντες για μας. 0ι συμβου­λές του ήταν πολύτιμες, γιατί τη μόρφωση του τη συμπλή­ρωνε με την εμπειρία και το ύψος της μοναχικής ζωής . . .»Το σώμα του, με εντολή της Ιεράς Συνόδου, μεταφέρθη­κε μετά με ειδικό τρένο μέχρι το Κόζελσκ, κι από κει τον κουβάλησαν κληρικοί στην Όπτινα στα χέρια τους. Στις 9 Απριλίου, Μεγάλη Τρίτη, έγινε ή κηδεία κι ή ταφή του στη σκήτη, παρουσία 21 ιερομόναχων, 4 διακόνων και πλήθους κόσμου.

Μοναχός Νικόλαος της Όπτινα
κατά κόσμον Γιουσούφ Αμπντούλ Ογλού
Ο Τούρκος διοικητής που έγινε μάρτυρας
Ένας άλλος κρυμμένος θησαυρός στο κοιμητήριο της Σκήτης είναι και ο μοναχός Νικόλαος, πιο γνωστός στους πατέρες με το υποκοριστικό όνομα «ο Τούρκος», λόγω της προφοράς του και της μελαχρινής του όψης. Την πραγματική του καταγωγή γνώριζαν μόνο οι πατέρες Αμβρόσιος, Ανατόλιος και η ελαχιστότητά μου, πού είχα το ευτύχημα να είμαι και ο πνευματικός του πατέρας.
Ο Γιουσούφ Ογλού ήταν κάποτε πασάς, στρατηγός και διοικητής των Τουρκικών Δυνάμεων. Ποιος θα το περίμενε ποτέ ότι ένας τέτοιος άνθρωπος θα τελείωνε την ζωή του όχι άπλα στην Ρωσία, αλλά, σε μοναστήρι σαν μοναχός, και μάλιστα σαν νεομάρτυρας; Πιστεύω ούτε και ο ίδιος.
Κατά την διάρκεια του Ρωσο – Τούρκικου πολέμου (1853-1856) ήταν διοικητής του Τούρκικου στρατού. Οι Τούρκοι υπέβαλλαν τους αιχμαλώτους σε φρικτά βασανιστήρια. Ο πασάς, πού σαν θεατής παρακολουθούσε από κοντά τα διαδραματιζόμενα, κυριολεκτικά θαύμαζε την αντοχή και την σταθερότητα των νεαρών αυτών Ρώσων στρατιωτών. Ρώτησε να μάθει, γιατί νέα παιδιά προτιμούσαν όχι απλώς να πεθάνουν με ένα τόσο φρικτό θάνατο, αλλά τον δέχονταν με χαρά, παρά να αρνηθούν την χριστιανική τους πίστη, για να χαρούν την ομορφιά της ζωής. Και επειδή φαίνεται, πώς ήταν άνθρωπος με καλή διάθεση, ζήτησε να γνωρίσει καλύτερα την χριστιανική πίστη.

Μια ήμερα φώναξε έναν Ορθόδοξο ιερέα και τον εβάπτισε στα κρυφά. Στην συνέχεια έφυγε για την Περσία. Οι Τούρκοι μόλις έμαθαν ότι πρόδωσε το Ισλάμ έψαχναν να τον σκοτώσουν. Τελικά τον συνέλαβαν ζωντανό και με αιχμηρά αντικείμενα – λεπίδες και ξυραφάκια – εχάραξαν σταυρούς σε όλο το μήκος της πλάτης και του στήθους του. Στο τέλος για να τον αποτελειώσουν του τσάκισαν ένα προς ένα όλα τα κόκκαλα. Μέσα σε αυτούς τους φρικτούς πόνους ο Γιουσούφ σωριάστηκε λιπόθυμος. Νομίζοντας τον για νεκρό τον πέταξαν τροφή στα σκυλιά. Ο Κύριος όμως τον προστάτευε. Ανάκτησε τις αισθήσεις του. Από το μέρος εκείνο έτυχε να διαβαίνουν Ρώσοι έμποροι και τον περιμάζεψαν. Εκείνος τους είπε πώς του επιτέθηκαν ληστές. Από συμπόνια τον έφεραν μαζί τους στον Καύκασο και τον παρέδωσαν σε μια ευσεβή γυναίκα να τον φροντίσει. Έγινε καλά. Άλλα ήταν πλέον αγνώριστος. Σε όλη του την ζωή παρέμεινε διπλωμένος στα δύο. Ντυμένος φτωχικά και με ένα μπαστούνι στο χέρι κατάφερε και πέρασε στην Οδησσό. Από εκεί ταξίδευσε σε όλα τα προσκυνήματα της Ρωσίας μέχρι πού τα βήματα του τον οδήγησαν στην Όπτινα.
Κατά την παραμονή του εδώ αρρώστησε και οι πατέρες τον μετέφεραν στο νοσοκομείο της Μονής. Επειδή ρωσικά λίγα ήξερε, ζήτησε να του φέρουν κάποιον πού να μιλάει τα γαλλικά, γιατί ήθελε να εξομολογηθεί. Την εποχή αυτή, αν και ζούσα έγκλειστος, κάνοντας υπακοή δέχθηκα να τον εξομολογήσω.
Αφού μου εξιστόρησε όλη του την ζωή, στο τέλος με ύφος αυστηρό, ζήτησε, όσο ακόμη βρισκόταν στην ζωή, να μην εκμυστηρευθώ σε κανένα το παραμικρό γεγονός πού είχε σχέση με την ζωή του. Μέσα σε λίγο χρόνο ανέκτησε την υγεία του και αμέσως μετά έγινε η κουρά του σε μοναχό με το όνομα Νικόλαος.

Το θαύμα στον τάφο του
Ήταν ένας άνθρωπος ασυνήθιστος: πάντοτε σιωπηλός, ντροπαλός ,φιλάσθενος τους απόφευγε όλους. Σαν άλλος μαγνήτης, σε τραβούσε, χωρίς να το θέλεις, να τον αγαπήσεις. Ποτέ δεν επήγαινε στα κελλιά των πατέρων ούτε την ημέρα, πολύ περισσότερο την νύχτα. Αξιώθηκε από τον Θεό, όπως ο όσιος Ανδρέας, να αρπαγεί στον παράδεισο και να ιδεί τα σκηνώματα των δικαίων σαν αμοιβή για όλα όσα υπέφερε στην ζωή του για τον Χριστό.
Δεν θα το λησμονήσω ποτέ, όταν κάποια ημέρα ενώ περπατούσαμε μαζί, γύρισε και μου είπε:
- Γέροντα, δεν ακούς κάτι;
- Όχι! Τίποτα. Τι είναι; Τι ακούς;
- Δεν ακούς τους αγγέλους να ψάλλουν; Ω, Τι ωραία μελωδία! Τι ευτυχία! Τι χαρά!
Εγώ δεν άκουγα τίποτα. Και εκείνος μέσα στην απλότητα του έμεινε κατάπληκτος με την κουφαμάρα μου.
Έζησε στην Σκήτη μόνο δύο χρόνια. Στις 18 Αυγούστου 1893, αρρώστησε χωρίς ελπίδα ανάρρωσης. Εκοιμήθη σε ηλικία 65 χρονών. Όταν οι πατέρες ετοίμαζαν το σώμα του για την ταφή βρέθηκαν μπροστά σε ένα θέαμα πού έκαμε το αίμα στις φλέβες τους να παγώσει. Όλο του το σώμα ήταν μια πληγή , ακρωτηριασμένο, στιγματισμένο από μαχαιρώματα. Ήταν ένας αληθινός μάρτυρας του Χριστού. Και το πιο παράξενο: μέχρι σήμερα στο μονοπάτι πού οδηγεί στον τάφο του δεν έχει φυτρώσει ούτε το ελάχιστο χορταράκι! Καθαρό, ελεύθερο στους διαβάτες! Για όσους επιθυμούν να προσκυνήσουν στον τάφο του.

Σάββατο 28 Νοεμβρίου 2015

ΟΣΙΟΣ ΖΩΣΙΜΑΣ ΤΗΣ ΣΙΒΗΡΙΑΣ: Η ΗΧΩ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ (ΠΑΤΕΡ, ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΑΝΤΙΠΑΘΕΙ;)

ΠΑΤΕΡ, ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΑΝΤΙΠΑΘΕΙ;
 
Μια αδελφή παραπονέθηκε κάποτε στον π. Ζωσιμά για κάποια άλλη.
- Πάτερ, γιατί η τάδε με αντιπαθεί; Τι της έκανα;
Ποιος σου είπε ότι σε αντιπαθεί; αντέδρασε εκείνος. Λάθος κάνεις! Από τον πονηρό είναι αυτός ο λογισμός. Μην τον δέχεσαι!
- Όχι, γέροντα, κάτι έχει μαζί μου. Το δείχνουν και τα λόγια της και το φέρσιμό της. Αλλά και η καρδιά μου το πληροφορείται καθαρά!
- Καλά, ας υποθέσουμε ότι έχεις δίκιο. Βγες στο δάσος και φώναξε: «Αγαπημένη μου αδελφή...!» 
Η ηχώ τι θα σου απαντήσει;
- Το ίδιο πάτερ.
- Ύστερα ξαναφώναξε: «Τρελή... Τιποτένια!...» Τι θα σου απαντήσει η ηχώ;

- Τις ίδιες λέξεις.
- Πίστεψέ με, κόρη μου, στη σχέση δύο ψυχών, στην αμοιβαία τους επικοινωνία, συμβαίνει ότι και με την ηχώ! Κοίταξε, λοιπόν, πρώτα μέσα στην καρδιά σου. Θα διαπιστώσεις ότι είναι πράγματι αρνητικά προκατειλημμένη απέναντι στην αδελφή σου.  Επομένως, πρώτα γέμισε την δική σου καρδιά με ειρήνη και αγάπη γι΄ αυτήν και να είσαι βέβαιη, πως θα σου ανταποδώσει τα ίδια αισθήματα!
- Τι να κάνω γέροντα; Μήπως και εγώ δεν είμαι δυστυχισμένη όταν δεν έχω μέσα στην καρδιά μου αγάπη για την αδελφή μου;
- Δεν έχεις μέσα σου αγάπη; Κάνε τουλάχιστον, εξωτερικά έργα αγάπης.  Έμαθες ότι χρειάζεται κάτι; Πρόσφερέ της το. Διαφωνήσατε σε ένα ζήτημα; Υποχώρησε. Σε μάλωσε; Καταδίκασε τον εαυτό σου και ζήτησέ της πρώτη συγχώρηση. Μα, πάνω απ’ όλα, να προσεύχεσαι αδιάλειπτα γι’ αυτήν, λέγοντας: «Φώτισέ την, Κύριε, και ελέησε κι εμένα την αμαρτωλή!». Τότε οπωσδήποτε ο Θεός θα αλλοιώσει την καρδιά σου. Αλλά κι αν εκείνη, μετά απ’ όλα αυτά, δεν ειρηνεύσει μαζί σου, εσύ πάντως θα έχεις την συνείδησή σου αναπαυμένη!

Από το βιβλίο «Όσιος Ζωσιμάς της Σιβηρίας», έκδοση Ιεράς Μονής Παρακλήτου.

https://paraklisi.blogspot.com

ΠΡΩΤΟΠΡ. ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΤΑΤΣΗΣ: ΕΠΙΚΡΑΤΕΙ Η ΑΣΕΒΕΙΑ ΚΑΙ Ο ΥΛΙΣΜΟΣ

Ἐπικρατεῖ ἡ ἀσέβεια καὶ ὁ ὑλισµός
Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. ∆ιονυσίου Τάτση

Η ΕΠΟΧΗ µας εἶναι δύσκολη. Οἱ συνειδητοί χριστιανοί ἀποτελοῦν µικρή µειονότητα. Μειονότητα ἀνάµεσα σέ χριστιανούς! Ἡ τήρηση τῶν ἐντολῶν περιφρονεῖται. Ὁ δρόµος τῆς ἀρετῆς τούς εἶναι ἄγνωστος, ὅπως ἄγνωστο τούς εἶναι καί τό ἀλφάβητο τῆς πνευµατικῆς ζωῆς.
Ἐκεῖνος πού ἀπευθύνεται στούς σύγχρονους ἀνθρώπους καί µιλάει γιά τό Χριστό καί τήν Ἐκκλησία, διαπιστώνει ὅτι οἱ ἀκροατές του ἔχουν ἐλάχιστο ἐνδιαφέρον γι’ αὐτά πού λέει, ἄν δέν δυσανασχετοῦν καί κάποτε δέν ἐκνευρίζονται.
Ὁ διάβολος τούς ἔχει αἰχµαλωτισµένους τόσο πολύ, πού ἔχεις τήν αἴσθηση ὅτι δέν ὑπάρχει ἐλπίδα ἀπελευθέρωσής τους καί αὐτό τόν καταθλίβει. Πρόκειται γιά ἐσωτερικό µαρτύριο, τό ὁποῖο δύσκολα περιγράφεται. Ὡστόσο χρειάζεται ζῆλος, πού θά ἐµποδίζει τήν ἀπόγνωση καί θά διατηρεῖ τήν προσπάθεια στό ρυθµό πού χρειάζεται. Αὐτό ἰσχύει πρωτίστως γιά τούς ἱερεῖς, οἱ ὁποῖοι καλοῦνται νά συνεχίζουν τό ποιµαντικό τους ἔργο, χωρίς ταλαντεύσεις καί δισταγµούς. Ὅπως ἐπίσης δέν πρέπει νά ἀνησυχοῦν γιά τά ἀποτελέσµατα, τά ὁποῖα εἶναι ὑπόθεση τοῦ Θεοῦ.
Ὁ γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος, πού εἶχε µεγάλη ἐµπειρία ἀπό τό τί συµβαίνει στην κοινωνία, ἔλεγε: «Σήµερα εἶναι ὀλίγοι οἱ ἐργαζόµενοι τήν ἀρετή. Ἡ διαφθορά καί ἡ παραλυσία ἐπιπολάζει, ἡ ἀνοµία, ἡ ὑπερηφάνεια, ὁ φθόνος καί ἡ ἀντιζηλία κορυφώθηκαν, ἡ δέ ἀσέβεια καί ὁ ὑλισµός ἐπικρατοῦν. Γι᾿ αὐτό ἔχουµε ἀνάγκη πολλῆς προσοχῆς καί ἐγρηγόρσεως, ἐάν θέλουµε νά ἐπιτύχουµε τήν αἰώνια ζωή. Ἄς βαδίζουµε τήν ὁδό τῆς ἀρετῆς καί τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ, γιά νά φθάσουµε, Θεοῦ εὐδοκοῦντος, στά ἀγαπητά σκηνώµατα τοῦ Κυρίου» ( Γνωριµία µέ τό γέροντα Φιλόθεο Ζερβάκο, Θεσ/νίκη 2014, σελ. 135). Παρ᾿ ὅλα αὐτά ὁ γέροντας Φιλόθεος συνέχιζε ἀκούραστος τήν ἱεραποστολική του δράση, ἐλπίζοντας σέ µελλοντική καρποφορία.
Ὑπάρχει ὅµως καί ἕνα παρήγορο σηµάδι. Εἶναι τό γεγονός ὅτι οἱ ἄνθρωποι -ἀκόµα καί αὐτοί πού εἶναι ἀδιάφοροι περί τήν πίστη- ἔχουν τό ὀρθό κριτήριο νά βλέπουν καί νά ἐκτιµοῦν κάθε πνευµατική προσπάθεια, κάτι πού εἶναι τονωτικό γιά τούς ἐργάτες τοῦ Εὐαγγελίου.
Ἡ κατάσταση βέβαια θά ἦταν καλύτερη, ἐάν οἱ ἐργάτες ἦταν περισσότεροι καί ἀποδοτικότεροι.Αὐτό θά µποροῦσε νά τό πετύχει ἡ Ἐκκλησία, ἐάν οἱ ὑπεύθυνοι µητροπολίτες δραστηριοποιοῦνταν περισσότερο γιά τούς κληρικούς, γιά τήν καλλιέργειά τους καί τόν ποιµαντικό τους ζῆλο, καί λιγότερο γιά τήν προσωπική τους προβολή καί τήν ἱκανοποίηση τοῦ φοβεροῦ πάθους τῆς φιλοδοξίας, τό ὁποῖο δυστυχῶς παίζει κυρίαρχο ρόλο στή ζωή τους. Ἐλπίζουµε ὅµως ὅτι δέν θά ἀργήσει νά ἔλθει κάτι καλύτερο γιά τήν Ἐκκλησία καί τό λαό τοῦ Θεοῦ.

Ορθόδοξος Τύπος, 27/11/2015

Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2015

ΗΡΑΚΛΗΣ ΡΕΡΑΚΗΣ: ΤΟ ΝΕΟ ΠΟΛΥΘΡΗΣΚΕΙΑΚΟ ΜΑΘΗΜΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

Το νέο πολυθρησκειακό μάθημα Θρησκευτικών
και  η κατάργηση της διαφορετικότητας
Ηρακλής Ρεράκης,
Καθηγητής Παιδαγωγικής της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης

Επικίνδυνες για τις δημοκρατικές προδιαγραφές της παιδείας μας οι θέσεις ορισμένων σχεδιαστών του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ) ως προς τα Προγράμματα του μαθήματος των Θρησκευτικών που επιδιώκουν να εφαρμόσουν.
Το έως τώρα ορθόδοξο μάθημα είναι ομολογουμένως ένα μάθημα που συμβάλλει ουσιαστικά και πολύπλευρα στη θεολογική, πνευματική, ηθική, κοινωνική και πολιτισμική αγωγή και ανάπτυξη των μαθητών. Το «νέο» μάθημα Θρησκευτικών -που έχουν ετοιμάσει οι υπεύθυνοι του (ΙΕΠ) και οι αυλιζόμενοί τους- και, όπως είδαμε σε σχετικές δημοσιεύσεις, προτρέπουν τον Υπουργό να το εφαρμόσει- διαπνέεται από έναν μεθοδευμένο  αλλοτριωτικό και θρησκευτικό ολοκληρωτισμό. Εντελώς ανορθόδοξα, αντιπαιδαγωγικά, παράνομα και αυταρχικά, στο όνομα μίας δήθεν καλλιέργειας της πολυπολιτισμικότητας και του πλουραλισμού, το Πρόγραμμα παρεμβαίνει αρνητικά στον πνευματικό κόσμο και στην πίστη των παιδιών από την Τρίτη Δημοτικού (8 ετών), διδάσκοντας σ’ αυτά ένα συνονθύλευμα τριών εκδοχών του Χριστιανισμού και (6) θρησκειών. Έτσι καταργεί, στην ουσία, ό, τι ισχυρίζεται πως επιδιώκει να πετύχει, δηλαδή,  τον ίδιο τον πλουραλισμό και τον σεβασμό της θρησκευτικής ετερότητας του «άλλου».
Οι άνθρωποι αυτοί, με έναν παραπλανητικό και διαστρεβλωτικό τρόπο, όταν μεν απευθύνονται στους Ιεράρχες και τους θεολόγους, διαφημίζουν το Πρόγραμμά τους ως ορθόδοξο, ενώ, αντίθετα, όταν  απευθύνονται σε «προοδευτικούς»  ή σε ανθρώπους της εξουσίας ή σε δημοσιογράφους, διατείνονται ότι είναι προοδευτικό, σύγχρονο, ανοιχτό στις θρησκείες και στους άθεους κ.ά. Για να πετύχουν τον στόχο τους, μάλιστα, διασύρουν διαρκώς το έως τώρα διδασκόμενο ορθόδοξο μάθημα, χαρακτηρίζοντάς το  ως «μονοθρησκευτικό», «κατηχητικό», «ομολογιακό», «αναχρονιστικό»  «κλειστό», προκειμένου να νεκραναστήσουν το ήδη ληγμένο πολυθρησκειακό Πρόγραμμα ΕΣΠΑ και, βέβαια, ευελπιστώντας ότι αυτό θα γεννήσει και νέα ΕΣΠΑ! Δεν σκέπτονται όμως την παιδαγωγία των Ελλήνων μαθητών, που καθώς είπε ο Απ. Παύλος, είναι ανάγκη να διεξάγεται «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου», δηλαδή, «χριστοκεντρικά», όπως επανειλημμένως έχει υποστηρίξει και ο Οικουμενικός Πατριάρχης. Η τυχόν εφαρμογή ενός αντορθόδοξου, πολυθρησκειακού συνονθυλεύματος είναι βέβαιο, ότι, μέσω της μείξεως των πίστεων και των θρησκειών, θα συμβάλλει, αντιδημοκρατικά, στη σταδιακή  κατάργηση των θρησκευτικών ετεροτήτων και θα οδηγήσει την ελληνική νεολαία σε μια πορεία ομογενοποίησης προς  μία παγκόσμια θρησκεία για όλους !!!
Είναι σαφές ότι το Πρόγραμμα ξεφεύγει εντελώς από την ορθόδοξη παράδοση, διαπνέεται από μία διεθνιστική ιδεολογία και από μία, όπως οι ίδιοι ονόμασαν, θεολογία της πολυπολιτισμικότητας. Σε πρόσφατο άρθρο που δημοσιεύτηκε στην  εφημ. «Αυγή» την 1-11-2015, από εκπροσώπους του ΙΕΠ, προδιαγράφονται τα ολοκληρωτικά χαρακτηριστικά του νέου προτεινόμενου πολυθρησκειακού μαθήματος των θρησκευτικών: «…Στο Δημοτικό, το Γυμνάσιο και στο Λύκειο έχει να κάνει με ένα μάθημα για όλους, που μπορούν να το διδάσκονται οι ορθόδοξοι χριστιανοί με έμφαση στα χαρακτηριστικά αυτά, μπορούν να το διδάσκονται και άλλες χριστιανικές παραδόσεις και άλλες θρησκείες ακόμα και οι άθεοι μαθητές, οι αδιάφοροι μαθητές, οι ουδετερόθρησκοι, ή εκεί που θα συζητώνται ζητήματα φιλοσοφικών αντιλήψεων, μεταφυσικών αντιλήψεων που δεν έχουν θεολογικό χαρακτήρα κ.λπ.». Από τα παραπάνω, καταλαβαίνει κανείς ότι το μεθοδευμένο αυτό σχέδιο διδασκαλίας του πολυθρησκειακού (αθεϊστικού) ή θρησκειολογικού μαθήματος σε Έλληνες μαθητές θα έχει, εάν εφαρμοστεί, απρόβλεπτες παιδαγωγικές συνέπειες, διότι πρόκειται για ένα περίεργο σούπερ μάρκετ  θρησκειών, για ένα θρησκευτικό συγκρητισμό των ρωμαϊκών χρόνων, που με την πνευματική σύγχυση που θα δημιουργήσει στα μικρά κυρίως παιδιά, θα αποδομήσει την ορθόδοξη πίστη και θα ισοπεδώσει αντί να αναπτύξει τη θρησκευτική συνείδηση των νέων. Το ό, τι πρόκειται για ένα σχέδιο επιβολής μίας παγκόσμιας, εκκοσμικευμένης, άθεης κατ΄ ουσίαν «θρησκευτικότητας» ή «πνευματικότητας», αποδεικνύεται και από ένα άλλο απόσπασμα του ίδιου δημοσιεύματος της εφημ. «Αυγής» (1-11-2015), όπου, για πρώτη φορά, αποκαλύπτεται απροκάλυπτα από το ΙΕΠ ότι τα  πανθρησκειακά σχέδια, που βρίσκονται ήδη σε εξέλιξη, αφορούν, εκτός  από τους Έλληνες ορθοδόξους και τους Έλληνες μουσουλμάνους μαθητές: Διαβάζουμε λοιπόν: «.. Χρειαζόμαστε νέα, ανοιχτά προγράμματα σπουδών για το μάθημα των Θρησκευτικών που αφορούν το Ισλάμ… Πρέπει να πάμε σε προγράμματα σπουδών για τα δημόσια σχολεία, όπου οι μουσουλμάνοι μαθητές δεν θα κάνουν κατηχητικό μουσουλμανικό μάθημα. Θα κάνουν κι αυτοί ένα ολοκληρωμένο μάθημα θρησκευτικού γραμματισμού. Κατά κύριο λόγο, δηλαδή, τοπική θρησκευτική (μουσουλμανική) παράδοση, χριστιανική και  ιουδαϊκή παράδοση, αλλά και άλλες θρησκείες. Αυτό το νόημα έχει το μάθημα του Ισλάμ στα δημόσια σχολεία. Το υπουργείο Παιδείας δεν θέτει νησίδες ισλαμικής κατήχησης στα δημόσια σχολεία. Εξ ου και η προοπτική ίδρυσης κατεύθυνσης ισλαμικών σπουδών στη Θεολογική Σχολή του ΑΠΘ».

Με το παραπάνω άρθρο γίνεται φανερό -και είναι ανάγκη να το προσέξει επισταμένως και το Υπουργείο Παιδείας και η διοικούσα Εκκλησία- ότι μεθοδεύεται η κατάργηση του ήδη από την εποχή του Δ΄ αιώνος κατοχυρωμένου δικαιώματος της ανεξιθρησκείας, του δικαιώματος των πιστών μαθητών μιας θρησκείας ή πίστεως να έχουν -και να διατηρούν και μέσω και της θρησκευτικής αγωγής- την πίστη των γονέων  τους. Ό Υπουργός  Παιδείας είναι ανάγκη να προσέξει σε τι μονοπάτια τον οδηγούν αυτές οι αναχρονιστικές και αντιδημοκρατικές, κατά τη γνώμη μας, απόψεις. Το μάθημα των θρησκευτικών, όπως και άλλα μαθήματα, σαφώς χρειάζεται αναμόρφωση και προσαρμογή με νέες παιδαγωγικές και διδακτικές μεθόδους. Δεν επιδέχεται όμως δομικές  και οντολογικές αλλαγές, ως προς  τον ορθόδοξο χαρακτήρα και το ορθόδοξο περιεχόμενό του, που θα το μετατρέψουν σε μία πολυθρησκειακή (πολυθεϊστική) ή πανθρησκειακή προπαγάνδα, κατήχηση ή ενδεχομένως σε έναν πανθρησκειακό προσηλυτισμό των μικρών ορθοδόξων παιδιών και μάλιστα εντός του ίδιου του σχολείου! Το ίδιο ισχύει και για τους Έλληνες μουσουλμάνους μαθητές. Αυτό το θέμα είναι πιθανόν να δημιουργήσει, όχι μόνον τεράστια παιδαγωγική βλάβη στα παιδιά αλλά και τεράστια αναταραχή στην παιδεία μας με απρόβλεπτες νομικές και άλλες συνέπειες.

Από την εφημερίδα "Ορθόδοξη Αλήθεια" 

http://thriskeftika.blogspot.gr

Πέμπτη 26 Νοεμβρίου 2015

ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΣΥΓΧΥΣΗ: H ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΛΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Του κ. Κωνσταντίνου Παπαχριστοδούλου
Προέδρου του Δ. Σ. Της «Πανελληνίου Ενώσεως Γονέων»

«Χριστός, ΑπόλλωναςΛευκή ΑδελφότηταΚοίλη Γη, Έλ, Ελοχίμ, Νεφελίμ, Διεθνείς Συνωμοσίες, Γέροντες, Προφητείες, UFOΑποκρυφισμόςΔαιμονολογία, Εξορκισμοί», είναι μερικά μόνο από τα θέματα με τα οποία ασχολούνται οι τηλεοπτικές εκπομπές προώθησης βιβλίων και πονημάτων του «ερευνητή-συγγραφέα» κ. Δημοσθένη Λιακόπουλου.

Το γεγονός δεν θα ήταν άξιο ιδιαίτερου σχολιασμού, αφού τέτοιου είδους βιβλία κυκλοφορούν, με ανάλογο περιεχόμενο, από την εποχή ακόμα του Μεσαίωνα. Μπορεί να τα ανακαλύψει κανείς στα ράφια βιβλιοπωλείων αλλά και ομάδων που ασχολούνται με μεταφυσικές αναζητήσεις. Το φαινόμενο όμως έχει πάρει διαστάσεις από τη στιγμή που δημιουργεί σύγχυση και αλλοίωση της Χριστιανικής συνείδησης του μέσου Έλληνα πολίτη, αφού για την προώθηση αυτών των βιβλίων γίνεται χρήση του μέσου της Τηλεόρασης σε πολύ μεγάλο βαθμό.
Ο κ. Λιακόπουλος είναι ο αποκλειστικός παρουσιαστής και διαφημιστής μιας μεγάλης γκάμας βιβλίων, πολλά από τα οποία φέρεται να έχει γράψει ο ίδιος. Ο συγγραφέας ασχολείται με πλήθος μεταφυσικών και παραφυσικών θεμάτων, που μπλέκονται όμως -και αυτό είναι το πρόβλημα- με την Εθνική ταυτότητα των Ελλήνων αλλά και την Χριστιανική και Ορθόδοξη πνευματικότητα.
Ο ίδιος διαθέτει ένα χαρακτηριστικό επικοινωνιακό χάρισμα και μια αμεσότητα, που θυμίζει σε πολλά σημεία τους αμερικανούς «τηλε-ευαγγελιστές». Ο λόγος του χειμαρρώδης. Χρησιμοποιεί διάφορα επικοινωνιακά τρυκ (αυξομείωση στην ένταση της φωνής, παρακλήσεις, ρητορικά σχήματα, ακόμα και προσταγές προς τους τηλεθεατές π. χ. «… Σηκωθείτε τώρα! από καναπέδες, ντιβάνια, πολυθρόνες, καρέκλες… Και πάρτε τηλέφωνο»!) και διάφορα εποπτικά μέσα: νideo, animation, τραγούδια και μουσικές αναλόγου περιεχομένου με τα βιβλία κ.ά. , τα οποία προκαλούν το ενδιαφέρον του τηλεθεατή.
Επαναλαμβάνουμε, ότι η διαφήμιση και μόνο βιβλίων δεν θα ήταν άξια σχολιασμού.Μέσα όμως από αυτές τις εκπομπές, προβάλλονται κάθε είδους αποκρυφιστικές θεωρίες (Κοίλη Γη, Λευκή Αδελφότητα, μεγάλη Πυραμίδα), αναβιώνει μια λανθάνουσα αρχαιολατρία μπλεγμένη με τη Χριστιανική διδασκαλία, ένα κράμα εθνικισμού και προγονολατρίας με ρατσιστικές αποχρώσεις, αλλά και μια ακατάσχετη συνωμοσιολογία -οι πάντες απεργάζονται, κατά τον κ. Λιακόπουλο, τον αφανισμό των Ελλήνων. Μπλέκονται με μεγάλη ευκολία η δαιμονολογία με την ουφολογία και τους εξωγήινους. Και τέλος, χώρο στις εκπομπές του κ. Λιακόπουλου έχουν οι γέροντες της Ορθοδοξίας, οι προφητείες του πατροκοσμά και του γέροντος Παϊσίου, μάλιστα ερμηνευμένες με τέτοιο τρόπο που σίγουρα δεν φαντάζονταν ακόμα και οι ίδιοι οι πατέρες.

Μετά από μια σχετική έρευνα όλων των «καταπληκτικών» και εξωφρενικών θεωριών του κ. Λιακόπουλου καταλήξαμε στα ακόλουθα συμπεράσματα:
1. Στα βιβλία που υπογράφει περιέχονται «ανακαλύψεις» και θεωρίες, οι οποίες τις περισσότερες φορές δεν συμβαδίζουν με τη λογική και την επιστήμη. Αυτό βέβαια δικαιολογείται από το συγγραφέα, αφού πάντοτε δίνεται μια μεταφυσική διάσταση σε κάθε επιστημονική θεωρία. Έτσι, σύμφωνα με τον κ. Λιακόπουλο: «η γη είναι κούφια, γεμάτη μιαρά έθνη, διαβολαραίους και καλλικατζαραίους Νεφελίμ, ο ήλιος είναι σιδερένια μηχανή, οι υποχθόνιοι ζουν ανάμεσά μας και τρώνε ανθρώπους, ο Διόνυσος και ο Μεγαλέξανδρος έπειτα από εντολή του Θεού βούλωσαν τρύπες με τεράστιες τάπες-πυραμίδες, η σελήνη είναι γεμάτη ελληνικές πόλεις και μέλαθρα, ο Λουκιανός έγραψε αληθή ιστορία, ο πλανήτης είναι ελληνικός, όλοι οι πολιτισμοί είναι ελληνικοί, όλες οι γλώσσες προέρχονται από την ελληνική, ο Αριστοτέλης ανακάλυψε τη σχετικότητα και το νόμο της απροσδιοριστίας, όλες οι γνώσεις του κόσμου είναι γραμμένες στα αρχαία Ελληνικά χειρόγραφα, οι αρχαίοι Έλληνες ήταν μονοθεϊστές, μάλλον πρώιμοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί και δεν πίστευαν στο δωδεκάθεο… ». Σε αυτό τον «ορυμαγδό» των θεωριών ο κ. Λιακόπουλος απαντά πάντα με πλήθος «επιχειρημάτων», νideo, φωτογραφιών, εγγράφων και δημοσιευμάτων. Οι περισσότερες από αυτές τις θεωρίες καταρρίπτονται ως αβάσιμες, από ανθρώπους που έχουν μια σχετική γνώση και πανεπιστημιακή μόρφωση. Ο μέσος όμως πολίτης μπορεί εύκολα να εντυπωσιαστεί, να προβληματιστεί, έως και να εκστασιαστεί με τον τρόπο που προβάλλονται όλα αυτά μέσα από τις σχετικές εκπομπές.

2.   Είναι απορίας άξιο πώς ο κ. Λιακόπουλος χρησιμοποιεί στοιχεία, που με μια μικρή έρευνα στο διαδίκτυο και στη σχετική βιβλιογραφία αποδεικνύεται περίτρανα ότι είναι αστήρικτα και παραπλανητικά. Έτσι, έχει διαπιστωθεί ότι «ο σκελετός Κενταύρου, που ανακαλύφθηκε και φυλάσσεται σε πανεπιστήμιο», δεν είναι τίποτα άλλο από μια φάρσα, που θέλησε να κάνει ένας καθηγητής, ενώ οι φωτογραφίες με σκελετούς γιγάντων με «μικροσκοπικούς» ανθρώπους δίπλα τους, αποτελούν «πειραγμένες» φωτογραφίες από διαγωνιζόμενους σε ένα διαγωνισμό του «photoshop». Η παράθεση παρόμοιων «ντοκουμέντων» είναι ατελείωτη. Η χρήση τέτοιων «αποδεικτικών» μέσων όμως, κατά τη γνώμη μας, μπορεί να οδηγήσει το κοινό σε παραπληροφόρηση και σύγχυση.

3.   Παραποιείται συστηματικά από τον κ. Λιακόπουλο το περιεχόμενο της Άγιας Γραφής προκειμένου να υποστηριχθούν και με χωρία οι θεωρίες του. Άλλωστε, όπως έχει πει ο ίδιος σε εκπομπή του, οι «Εβδομήκοντα», που μετέφρασαν το εβραϊκό κείμενο στα Ελληνικά, «παραχάραξαν» το κείμενο της Π. Διαθήκης. Έτσι, δεν διστάζει να αλλοιώνει ο ίδιος τα χωρία, προκειμένου να στηρίξει τις θεωρίες του.Το χωρίο π. χ. Του: Ψαλμοί ργ’, στίχ. 4: «ο ποιών τους αγγέλους αυτού πνεύματα και τους λειτουργούς αυτού πυρός φλόγα», γίνεται: «ο ποιών τους αγγέλους αυτού πνεύματα και τους ελοχίμ αυτού πυρός φλόγα»Αλλοιώνοντας το χωρίο:Γένεση στ’ στίχ. 1-4, προσπαθεί να στηρίξει την περίφημη θεωρία του για τα «Ελοχίμ και τα Νεφελίμ »Η θεωρία του έχει ως εξής: «Εν αρχή ο Θεός έκανε τους Ελοχίμ, τον ουρανό και την γη, αυτοί κάναν Νεφελίμ, αφού διασταυρώθηκαν με τους ανθρώπους, τα κακά Νεφελίμ έμειναν κακά και τα καλά γίναν Έλ. Από τα καλά Νεφελίμ τα Έλ βγήκαν οι Έλληνες. Τα κακά ζούνε κάτω από τη γη (την κοίλη γη) και εξουσιάζουν τον κόσμο, μέχρι να γίνει πόλεμος ξανά… ».

4. Στο βιβλίο που διαφημίζει: «Ο καιρός γαρ εγγύς», παρουσιάζεται και σχολιάζεται εκτενώς η λεγόμενη «Προφητεία του Τραχωνίου Λεμεσού». Μάλιστα επί καθημερινής βάσης στις εκπομπές του γίνεται προσπάθεια να συνδεθούν διάφορα γεγονότα της επικαιρότητας με τις εν λόγω «προφητείες». Αποκρύπτεται όμως το γεγονός ότι η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Κύπρου εξέτασε το φαινόμενο και απέρριψε τις δήθεν «προφητείες» ως απαράδεκτες«Η Ιερά Σύνοδος έχοντας υπόψη τις απόψεις μελών της, που εκφράστηκαν από καιρό, καθώς και την έκθεση της Επιτροπής, που ορίστηκε για εξέταση της εμφάνισης «σημείων», σε οικία στο Τραχώνι, αποδέχεται χωρίς καμία επιφύλαξη το πόρισμα της Επιτροπής ότι τα κακότεχνα σχεδιάσματα, τα γράμματα και οι ημερομηνίες στην πιο πάνω οικία είναι «Προϊόντα Απάτης» και «ασυνάρτητον συνονθύλευμα φαντασιών πασχούσης και απατώσης προσωπικότητος»». (Ανακοινωθέν Ιεράς Συνόδου Κύπρου 7/7/99).
Είναι γεγονός ότι οι άνθρωποι ανά τους αιώνες συνέχονται από ένα φόβο για το μέλλον και τα έσχατα. Έτσι, πολύ εύκολα σαγηνεύονται από κάθε είδους προφητείες και ενοράσεις. Το κλειδί για την αναγνώριση κάθε είδους προφητικού λόγου, κατ’ αρχήν, είναι η «διάκριση των πνευμάτων», διότι είναι δυνατόν πολλές φορές να ομιλούν ακόμη και δαιμόνια. Για την ερμηνεία μιας προφητείας τον πρώτο λόγο έχει η Εκκλησία. Κάθε ιδιωτική προσπάθεια ερμηνείας, ακόμα και αν κρύβει ευσεβή πόθο και θρησκευτική ευλάβεια, εφόσον είναι ξεκομμένη από την Εκκλησία, μπορεί να οδηγήσει τους ανθρώπους σε επικίνδυνες ατραπούς. Πόσο μάλλον όταν κάποιος, αντί να ερμηνεύει προφητείες, παράγει ο ίδιος «προφητικό» λόγο. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις «φωτισμένων» «Προφητών» που δημιούργησαν σύγχυση σε πλήθος ανθρώπων και τελικά καταδικάστηκαν από την Εκκλησία.
Η εμμονή του κ. Λιακόπουλου σε αμφιβόλου ποιότητας προοράσεις και λαϊκού τύπου προφητείες, που είναι μάλιστα καταδικασμένες επίσημα από την Εκκλησία της Κύπρου, προκαλεί τουλάχιστον εντύπωση. Η ενασχόλησή του επίσης με θεωρίες ξεχασμένες από καιρό, τις οποίες προβάλλει ως νέες, πρωτότυπες δικές του ανακαλύψεις, όπως επίσης και τα αμφιβόλου προέλευσης «ντοκουμέντα» και αποδείξεις των θεωριών του, οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η ψευδοεπιστήμη και η μελλοντολογία «πουλάνε» και μάλιστα πολύ. Η ανάμιξη δε των ονομάτων και των λόγων του γέροντος Παϊσίου και του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού με όλο αυτό το συνονθύλευμα των κοσμοθεωριών του κ. Λιακόπουλου αποτελεί τουλάχιστον ασέβεια προς τα πρόσωπά τους, αν όχι προσπάθεια σύγχυσης του κοινού.

‘Αναδημοσίευση ‘από : http://www.oodegr.com/oode/asynithista/liakopoulos_1.htm#2.
Αναδημοσίευση από: Περιοδικό «Παρακαταθήκη» Σεπτέμβριος – Οκτώβριος 2008, τ. 62, σελ. 6-8.

Πρώτη δημοσίευση στο αντιαιρετικό περιοδικό Διάλογος, όργανο του «Διορθοδόξου Συνδέσμου Πρωτοβουλιών Γονέων», τεύχος 52 (Απρίλιος – Ιούνιος 2008), Αθήνα, σελ.  8-11.
Κατεβάστε το τεύχος ‘εδώ :
καί άλλα τεύχη τού ‘αντιαιρετικού περιοδικού Διάλογος ‘εδώ :

Τετάρτη 25 Νοεμβρίου 2015

ΟΣΙΟΣ ΜΑΚΑΡΙΟΣ Ο ΑΙΓΥΠΤΙΟΣ: Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΕΙ ΤΑ ΠΟΝΗΡΑ ΠΝΕΥΜΑΤΑ!

Πηγαίνοντας μια Κυριακή στην Εκκλησία της σκήτης ο Αββάς Μακάριος, πού είχε χάρισμα από τον Θεό να διακρίνει με τα μάτια της ψυχής, όσα οι άλλοι δεν έβλεπαν με τα σωματικά τους μάτια, είδε την καλύβα κάποιου Μοναχού τριγυρισμένη από πονηρά πνεύματα. Πολλά είχαν τη μορφή παιδιών, πού έκαναν κάθε λογής αταξία. Άλλα έμοιαζαν με άσεμνες γυναίκες. Χόρευαν, πηδούσαν κι έκαναν διάφορα ανόητα καμώματα...

Χωρίς άλλο, συλλογίσθηκε ο Όσιος, έχει κυριευθεί από αμέλεια ο Αδελφός, γι’ αυτό έχουν τόσο θάρρος μαζί του οι δαίμονες.

Σαν τελείωσε η Λειτουργία, πήγε και χτύπησε την πόρτα του Μοναχού:
- Ήλθα να σου ζητήσω μια χάρη, του είπε. Μετά χαράς, Αββά, αν περνά από το χέρι μου. Βρίσκομαι σε μεγάλη στενοχώρια και θέλω να προσευχηθείς για μένα στον Κύριο να με ανακουφίσει. Απόρησε ο Αδελφός, ακούγοντας τον Γέροντα να μιλά έτσι. Δεν είμαι άξιος, Αββά, να προσεύχομαι εγώ για, σένα, του είπε συνεσταλμένα. Δεν φεύγω από δω, επέμενε ο Όσιος, αν δε μου δώσεις υπόσχεση πως θα κάνεις κάθε βράδυ μια προσευχή για μένα. Έτσι τον ανάγκασε να υποσχεθεί. Το ίδιο βράδυ κιόλας προσευχήθηκε για τον Γέροντα. Ύστερα συλλογίστηκε:
- Παρακάλεσες, ταλαίπωρε, για ένα τέτοιον άγιο και για τον εαυτό σου δεν ζήτησες τίποτε.

Πρόσθεσε έτσι άλλη μια προσευχή για τον εαυτό του. Το ίδιο έκανε και το άλλο βράδυ και το επόμενο. Ώσπου συνήθισε να λέει δυο προσευχές όλη την εβδομάδα. Την Κυριακή πέρασε πάλι έξω από την καλύβα του ο Όσιος. Οι δαίμονες βρίσκονταν εκεί, αλλά δυσαρεστημένοι. Κατάλαβε αμέσως πως η προσευχή του Αδελφού είχε αρχίσει να ενεργεί αποτελεσματικά. Μπήκε μέσα και τον παρακάλεσε να προσθέσει άλλη μια προσευχή για χάρη του. Εκείνος δέχθηκε με προθυμία. Κοντά στις δύο προσευχές πού έκανε τώρα για τον Γέροντα, πρόσθεσε δυο ακόμη για τον εαυτό του. Πέρασε άλλη μια εβδομάδα πού ο Αδελφός έλεγε τέσσερες προσευχές.

Όταν πήγε την Κυριακή να τον ιδεί ο Όσιος, βρήκε τους δαίμονες αμίλητους και σκυθρωπούς. Ευχαρίστησε τον Θεό και παρακάλεσε τον Αδελφό να προσθέσει και τρίτη προσευχή για χάρη του.
- Βλέπω μεγάλη ωφέλεια από τις προσευχές σου, Αδελφέ, του είπε, για να τον ενθαρρύνει.

Τώρα ο πρώην αμελής Μοναχός προσευχόταν το μεγαλύτερο μέρος της νύκτας, γιατί κοντά στις τρεις προσευχές, πού έλεγε για τον Όσιο, πρόσθεσε άλλες τρεις για τον εαυτό του.

Την Κυριακή πηγαίνοντας πάλι στην εκκλησία ο Αββάς Μακάριος, δέχτηκε την επίθεση των πονηρών πνευμάτων. Τον απειλούσαν και τον έβριζαν, γιατί έγινε αφορμή να διορθωθεί ο Μοναχός. Είχαν όμως απομακρυνθεί πολύ από την καλύβα του. Η προσευχή του τα εμπόδιζε να πλησιάσουν.

Ευχαρίστησε με την καρδιά του τον Θεό ο Όσιος για τη μεταβολή του Αδελφού. Ύστερα τον συμβούλευσε να μη παραμελεί ποτέ την προσευχή του, για να μην πέφτει εύκολα στις παγίδες πού στήνει ο διάβολος για να παρασύρει τον άνθρωπο στην απώλεια.

Γεροντικό

Τρίτη 24 Νοεμβρίου 2015

ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΑΓΓΛΙΑΣ

Τι κι αν έχει τον τίτλο του αρχιεπισκόπου του Κάντενμπερι; Ο Τζάστιν Γουέλμπι, ο πρώτος τη τάξει επίσκοπος της Εκκλησίας της Αγγλίας, δήλωσε πως οι αιματηρές επιθέσεις που σημειώθηκαν στο Παρίσι, τον έκαναν να αμφισβητεί την ύπαρξη του Θεού.  
Σε τηλεοπτική συνέντευξη που παρουσιάστηκε την Κυριακή, ο αρχιεπίσκοπος αποκάλυψε πως βρίσκεται σε μια αναζήτηση απαντήσεων, στον απόηχο του μακελειού της 13ης Νοεμβρίου.   «Το Σάββατο το πρωί, ήμουν έξω και, καθώς περπατούσα, προσευχόμουν και έλεγα: "Θεέ μου γιατί, γιατί συμβαίνει αυτό;"» είπε στο BBC.   «Που είσαι σε όλο αυτό; Ναι αμφιβάλλω» ήταν τα λόγια του σε μια, όπως την αποκάλεσε, «εσωτερική συζήτηση με το Θεό».   Στο παρελθόν, ο αρχιεπίσκοπος του Κάντενμπερι, είχε παραδεχτεί ότι έχει αμφιβολίες για την ύπαρξη του Θεού, σε «πολλούς διαφορετικούς τομείς».   Πριν από ένα χρόνο, είχε απασχολήσει ξανά τα μέσα ενημέρωσης για το γεγονός πως ζητούσε θεϊκή παρέμβαση για την τραγωδία και την αδικία. «Κατέληξα να λέω στο Θεό: "Κοίτα, αυτά είναι όλα πολύ καλά, αλλά μήπως ήρθε η ώρα να κάνεις κάτι; αν είσαι εδώ..."». 

Αναφερόμενος στο Παρίσι, ο αρχιεπίσκοπος Γουέλμπι είπε πως η χρήση της θρησκείας από κάποιους, για να χειραγωγήσουν κάποιους άλλους, είναι ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα του κόσμου αυτή την περίοδο. Η πίστη υφίσταται διαστροφή, είπε.   Σε άλλο σημείο, ανέφερε πως το Παρίσι ήταν ένα από τα πιο χαρούμενα μέρη που είχε βρεθεί με τη σύζυγό του, και τα τελευταία γεγονότα ήταν τέτοια που «πραγματικά ραγίζουν την καρδιά» κάποιου.

Δευτέρα 23 Νοεμβρίου 2015

Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΠΟΥ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΔΕΙ ΤΟ ΘΕΟ

Ένας βασιλιάς κάλεσε όλους τους λόγιους για να του δείξουν τον Θεό:

«Σας κάλεσα εδώ, εσάς τους επιστήμονες της αυτοκρατορίας μου για να μου Τον δείξετε, εγώ θέλω να δω τον Θεό . Αν δε μου Τον δείξετε θα σας κόψω το κεφάλι.»  


-«Μα βασιλιά μου πως θα σας δείξουμε τον Θεό;»

-«Ε, εσείς ξέρετε πολλά πράγματα έχετε βιβλία θα βρείτε τον τρόπο»

Και πλησίαζε ο καιρός που έπρεπε να δώσουν απάντηση και ήταν εκεί ένας βοσκός με τα πρόβατα του.
-Γιατί είστε στενοχωρημένοι;

- Ο βασιλιάς μας κάλεσε επειδή είμαστε επιστήμονες και μας ζήτησε να του δείξουμε το Θεό. Αλλά εμείς παρά τις γνώσεις μας δεν τα καταφέραμε και μας περιμένει ο θάνατος

-Εγώ μπορώ να δείξω στο βασιλιά το Θεό αλλά ποιος θα με πάρει σε αυτόν;

Και πήραν το βοσκό και τον παρουσίασαν στο βασιλιά.

-Μεγαλειότατε, ξέρουμε ότι μας περιμένει ο θάνατος επειδή δεν καταφέραμε να σας δείξουμε το Θεό. Αλλά βρήκαμε αυτόν το βοσκό και μας είπε ότι αυτός θα σας Τον δείξει.

-Εντάξει βοσκέ αυτοί παρά τις γνώσεις τους δεν κατάφεραν να μου δείξουν το Θεό και θα τα καταφέρεις εσύ;

-Βασιλιά μου θα δεις το Θεό αλλά θα κάνεις ότι σου πω;

-Θα κάνω ότι μου πεις μόνο να Τον δω

Έκανε μεγάλη ζέστη ο ήλιος έκαιγε ήταν Ιούλιος μήνας και του λέει: «Βασιλιά ο Θεός βρίσκεται στον ήλιο. Εκεί κατοικεί. Να κοιτάς τον ήλιο αλλά να έχεις υπομονή, νομίζεις ότι ο Θεός εμφανίζεται τόσο γρήγορα;»

Και ο βασιλιάς κοίταζε… προσπαθούσε…

-Τι κάνετε;

-Βρε βοσκέ , ο ήλιος καίει και φωτίζει πολύ δυνατά και δεν μπορώ να κοιτάζω άλλο.

-Καλά βασιλιά μου αν εσύ δεν μπορείς να κοιτάζεις τον ήλιο που είναι δημιούργημα του Θεού πως θα δεις τον Θεό που δημιούργησε τον ήλιο;

Και τότε ο βασιλιάς εντυπωσιάστηκε : «Κοιτάξτε βρε εσείς με όλα σας τα γράμματα δεν μπορέσατε να μου εξηγήσετε τόσο καλά όσο αυτός ο βοσκός.

Κυριακή 22 Νοεμβρίου 2015

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΙΣ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ

Οι καιροί που ζούμε είναι δύσκολοι και εξαιτίας της κρίσης που βιώνει η χώρα μας, κάθε τόσο πέφτουν στην αντίληψή μου προφητείες, που δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα. 

Οι προφητείες που αναφέρονται στην Αποκάλυψη του Ιωάννη, από τους Αγίους και από τους γέροντες της Εκκλησίας μας, είναι αόριστες όσον αφορά το χρόνο που θα πραγματοποιηθούν. Στις προφητείες χρησιμοποιούνται πραγματικές εικόνες και συμβολικές παραστάσεις για να γίνουν κατανοητές. Βέβαια όσο περνά ο καιρός γίνονται πιο ξεκάθαρες.

Επειδή οι προφητείες είναι πολλές, αόριστες στο χρόνο και σκόρπιες χρειάζεται πάρα πολύ προσοχή.
Οι προφητείες είναι όπως ένα παζλ. Κάθε κομμάτι που μπαίνει στραβά βγάζει λανθασμένο αποτέλεσμα και οδηγεί σε αυθαίρετες ερμηνείες. Δεν είναι τυχαίο ότι αρκετοί Άγιοι δεν ασχολήθηκαν με προφητείες… Και όσοι ασχολήθηκαν, το έκαναν με πολλή φώτιση και με πολλή ταπείνωση.
Όπως λέει και ο Ιωάννης στην Αποκάλυψη, συγκεκριμένα για το χάραγμα του Αντιχρίστου,  χρειάζεται να έχει κανείς ταπείνωση και φώτιση Θεού για να εξηγήσει τα γεγονότα.

Δυστυχώς όμως πολλοί εκμεταλλεύονται την κρίση που υπάρχει γύρω μας και κάθε τόσο πέφτουν στην αντίληψή μου προφητείες, που δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα. Παίρνουν προφητείες γνωστών Αγίων και ενώ αυτές αναφέρονται σε διαφορετικές εποχές, κάποιοι τις μπερδεύουν βγάζοντας λανθασμένα συμπεράσματα. Για παράδειγμα μπερδεύουν τις προφητείες που αναφέρονται στη σημερινή κρίση και στο άμεσο μέλλον με αυτές που θα γίνουν στα έσχατα χρόνια. Μπερδεύεται, συγχέεται και ταυτίζεται ο άνθρωπος του Θεού, ο οποίος θ’ αναδειχθεί μέσα από τα επόμενα μελλοντικά γεγονότα στην πατρίδα μας και ο οποίος θα οδηγήσει τη χώρα σε ευημερία με τον άνθρωπο, που αναφέρεται στο βιβλίο της Αποκάλυψης στο κεφάλαιο 19 και ο οποίος θα φέρει την τελική δικαιοσύνη στη γη.

Ακόμη κυκλοφορούν προφητείες για μελλοντικούς πολέμους και μελλοντικές καταστροφές που είναι ψευδείς και που είναι αόριστη η προέλευσή τους.

Υπάρχουν προφητείες Αγίων και γερόντων, παλιότερων και σύγχρονων, που αναφέρονται στα επερχόμενα, που είναι σύντομες και περιληπτικές με βαθύτερο περιεχόμενο. Ας μείνουμε λοιπόν σ’ αυτές και ας κλείσουμε τ’ αυτιά μας σε οτιδήποτε μας προσφέρεται δεξιά κι αριστερά.
Επειδή, όμως, υπάρχουν προφητείες Αγίων και γερόντων για τα επερχόμενα θα συνιστούσα πολλή προσοχή, ακόμη περισσότερη υπομονή, πίστη στον Κύριό μας Ιησού Χριστό και ν’ αφήσουμε τα γεγονότα να εξελιχθούν, γιατί υπάρχει αρκετός δρόμος ακόμη ως το Γολγοθά…

Και μερικά από τα σοφά λόγια του γέροντος Παϊσίου «Ἄλλοι ἀσχολοῦνται μὲ προφητεῖες καὶ κάνουν δικές τους ἑρμηνεῖες! Δὲν λένε τοὐλάχιστον «ἔτσι μοῦ λέει ὁ λογισμός», ἀλλὰ «ἔτσι εἶναι», καὶ λένε ἕνα σωρὸ δικές τους θεωρίες. Μερικοὶ πάλι τὰ ἑρμηνεύουν ὅπως θέλουν, γιὰ νὰ δικαιολογήσουν τὰ πάθη τους».
Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι Β’, Πνευματική Αφύπνιση, Ερμηνείες των προφητειών, σελ. 190.

«Ὁ Καλὸς Θεὸς ὅλα θὰ τὰ οἰκονομήση μὲ τὸν καλύτερο τρόπο, ἀλλὰ χρειάζεται πολλὴ ὑπομονὴ καὶ προσοχή, γιατὶ πολλὲς φορές, μὲ τὸ νὰ βιάζωνται οἱ ἄνθρωποι νὰ ξεμπλέξουν τὰ κουβάρια, τὰ μπλέκουν περισσότερο. Ὁ Θεὸς μὲ ὑπομονὴ τὰ ξεμπλέκει. Δὲν θὰ πάη πολὺ αὐτὴ ἡ κατάσταση. Θὰ πάρη σκούπα ὁ Θεός!
Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι Β’, Πνευματική Αφύπνιση, Ὁ Θεὸς θὰ δώση τὴν λύση, σελ. 19.

ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ

Σάββατο 21 Νοεμβρίου 2015

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΙΑΚΩΒΟΣ ΤΣΑΛΙΚΗΣ- ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ


Ο Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης γεννήθηκε στις 5 Νοεμβρίου του 1920.
Ήταν ο Ηγούμενος της Ιεράς Μονής του Οσίου Δαβίδ εν Ευβοίας.
Ο Γέροντας κοιμήθηκε στις 21 Νοεμβρίου του 1991.