ΑΓΙΕ ΝΙΚΟΛΑΕ ΦΥΛΑΓΕ ΜΑΣ ΣΤΙΣ ΤΡΙΚΥΜΙΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ!

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ- Ο ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ ΤΩΝ ΝΑΥΤΙΚΩΝ

ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ: ΑΠΛΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ (Ο ΜΟΝΑΧΟΣ ΚΑΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ)

     Απλότητα στην προσευχή
(Ο Μοναχός και ο Άγιος Νικόλαος)

Ήταν ένα μοναστήρι, όπου όλοι οι μοναχοί είχαν γεράσει και πεθάνει, εκτός από ένα, που ζούσε εκεί σαν ερημίτης. Ο μοναχός αυτός ήταν τελείως αγράμματος, αλλά είχε δυνατή και απλή πίστη. Καθώς έκανε τις ακολουθίες του και τα διακονήματα του, πίστευε ότι ο Χριστός και οι Άγιοι είναι ζωντανοί και τον συντροφεύουν, γι’ αυτό και τους μιλούσε τακτικά, όπως μιλά κανείς σε ζωντανούς ανθρώπους. Μια μέρα που βγήκε από το Μοναστήρι, μπήκαν σ’ αυτό ληστές, έκλεψαν ότι βρήκαν, τα φόρτωσαν στα ζώα τους κι έφυγαν. Όταν επέστρεψε ο μοναχός και είδε το γυμνωμένο Μοναστήρι, ταράχθηκε. Αμέσως έτρεξε στο Ναό, που ήταν αφιερωμένος στον Άγιο Νικόλαο, στάθηκε μπροστά στον προστάτη του Μοναστηριού Άγιο και άρχισε να διαμαρτύρεται: «Άγιε μου Νικόλα, τι έγινε εδώ όταν έλειπα; Ήρθαν κακοί άνθρωποι και έκλεψαν το Μοναστήρι κι εσύ τους κοίταζες και δεν μιλούσες; Τι έκανες για να εμποδίσεις τους κλέφτες; Βλέπω ότι δεν έκανες τίποτα. Άμ τότε δεν σου αξίζει η θέση αυτή που έχεις, αφού δεν προστάτεψες το Μοναστήρι. Θα σε βγάλω απ’ εκεί». Κι αμέσως ξεκολλά την εικόνα του αγίου από το τέμπλο, την βγάζει έξω από το μοναστήρι, την ακουμπά σ’ ένα βράχο, επιστρέφει και κλείνει την πόρτα. Δεν πέρασε μια ώρα και ακούει δυνατά χτυπήματα στην εξώπορτα. Ανοίγει και τι να δει. Οι ληστές με τα ζώα τους φορτωμένα με όλα τα κλεμμένα και να του λένε:

Εμείς κλέψαμε το Μοναστήρι και καθώς φεύγαμε, τα ζώα μας περπατούσαν κανονικά, αλλά κάποια στιγμή σταμάτησαν και δεν προχωρούσαν. Τα χτυπούσαμε, τα τραβούσαμε, έμεναν ακίνητα, μόλις όμως γύριζαν πίσω έτρεχαν. Είπαμε, ότι όπως φαίνεται, ο Θεός θέλει πίσω τα κλεμμένα και στα φέραμε. Ο μοναχός πήρε τα πράγματα και καθώς έφευγαν οι ληστές, ευχαρίστησε το Θεό. Τότε θυμήθηκε την εικόνα του Αγίου, πήγε στο βράχο που την είχε ακουμπήσει, την προσκύνησε και είπε: «Τώρα σε παραδέχομαι, Άγιε Νικόλα. Είσαι ο προστάτης του Μοναστηριού». Πήρε θριαμβευτικά την εικόνα του Αγίου και την τοποθέτησε στη θέση της.

Από το Γεροντικό

ΗΡΑΚΛΗΣ ΡΕΡΑΚΗΣ: Η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΚΕΝΤΡΙΚΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ ΚΑΙ Η ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΠΟΛΥΘΡΗΣΚΕΙΑΣ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

Η κατάργηση του χριστοκεντρικού μαθήματος των Θρησκευτικών και η εισαγωγή της πολυθρησκείας στο ελληνικό σχολείο

του Ηρακλή Ρεράκη,
Καθηγητή Παιδαγωγικής της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ

Αν μελετήσει κάποιος σε βάθος τις ριζικές και πρωτοφανείς, για το μάθημα των Θρησκευτικών (ΜτΘ), αλλαγές και μετατροπές, που περιέχονται στο νέο Πρόγραμμα Σπουδών (ΠΣ) και τον Οδηγό Εκπαιδευτικού (ΟΕ) (2011 και 2014), με βασικό χαρακτηριστικό τους τον θρησκευτικό συγκρητισμό και κύριο στόχο τους τη μετατροπή του ορθοδόξου ΜτΘ σε πολυθρησκειακό, θα καταλάβει ότι η θρησκευτική αγωγή που μεθοδεύεται με αυτό το ΠΣ είναι λίαν επικίνδυνη και ακατάλληλη για παιδιά.

Το λυπηρό και ακραίο με το νέο ΠΣ του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ) είναι ότι «χρησιμοποιείται» επισήμως πλέον το θρησκευτικό μάθημα στα σχολεία της χώρας, όχι για να αναπτυχθεί η ορθόδοξη χριστιανική θρησκευτική συνείδηση των παιδιών, όπως ρητά αναφέρεται στο Σύνταγμα και στον εκπαιδευτικό νόμο 1566/1985, αλλά για να αποδομηθεί και να αλλοτριωθεί. Το νέο Πρόγραμμα, καταρχάς, στοχεύει στη ρήξη της σχέσης των μαθητών, μέσω του (ΜτΘ) με την Ορθόδοξη εκκλησιαστική πίστη και ζωή των παιδιών. Γράφτηκε με πλήρη μυστικότητα, δημοσιεύτηκε το 2011 και εφαρμόστηκε πιλοτικά σε επιλεγμένα σχολεία.  Η μέντορας του ΠΣ και τότε υπουργός Παιδείας κ. Διαμαντοπούλου, ένα έτος νωρίτερα (2010), δήλωνε στο London School of Economics, σχετικά με τη διδασκαλία του (ΜτΘ) στην Ελλάδα: «Πρέπει να διδάξουμε στα παιδιά όλες τις θρησκείες, απελευθερωμένα από εκκλησιαστικές επιρροές».

Σύμφωνα με το ΠΣ, η διδασκαλία του ορθοδόξου Μαθήματος είναι ανάγκη να υπερβαθεί, διότι είναι μονοφωνική και επομένως ικανή να λειτουργήσει ως «ιδεολογικός εγκιβωτισμός σε απολυτοποιημένες ερμηνείες και στάσεις ζωής»[1].

Σκοπός του ΠΣ είναι να απαλλαγούν τα παιδιά από τη μονοφωνία της Ορθοδοξίας. Για τον σκοπό αυτό είναι εμπλουτισμένο με μία πλούσια σε πληθωρισμό αναληθειών επιχειρηματολογία αναφέροντας ότι «το μάθημα βρίσκεται μπροστά σε μια νέα πρόκληση: να υπερβεί τη μονοφωνία και την όποια ομολογιακή φυσιογνωμία του»^[2], ότι «η θρησκευτική μάθηση επιχειρεί την υπέρβαση της θρησκευτικής απολυτότητας»^[3]και ότι «θεωρείται σπουδαίο να ελαχιστοποιηθεί το ενδεχόμενο επιβολής ενός μονοδιάστατου πολιτισμικού μοντέλου»^[4]. Η διδασκαλία του ορθόδοξου ΜτΘ επιτρέπεται μόνον, όταν διδάσκεται -παράλληλα και ταυτόχρονα με μία ποικιλία άλλων (8) θρησκειών και ομολογιών.

Κεντρική επιδίωξη του ΠΣ είναι η παράκαμψη του αποκαλυπτικού, εμπειρικού και μυστηριακού χαρακτήρα της χριστιανικής πίστεως η ισοτιμοποίησή της με τις θρησκείες και η προσαρμογή της σε μία δυτικότροπη εκκοσμικευμένη διαθρησκειακή αντίληψη του Χριστιανισμού. Με μία διαρκή παραποίηση της χριστιανικής αντιλήψεως της αλήθειας για τον Θεό και την πίστη, το ΠΣ ομιλεί για «ανθρώπινη διάσταση των θρησκειών και της θρησκευτικής πίστης»[5], όταν η Ορθόδοξη Θεολογία κάνει λόγο για χριστοκεντρική και θεανθρωποκεντρική διάσταση και της χριστιανικής διδασκαλίας και της χριστιανικής πίστεως.

Είναι σαφές ότι σε αυτό το Πρόγραμμα απουσιάζει κραυγαλέα ο κύριος στόχος ενός αληθινού μαθήματος Θρησκευτικών, που είναι μία υγιής και ουσιαστική θεολογική πρόταση βασικών και απαραίτητων για την πνευματική συγκρότηση κάθε Χριστιανού μαθητή στοιχείων και αληθειών, που να μπορούν να συμβάλλουν στην ψυχοσωματική ολοκλήρωσή του.

Στην ουσία, πρόκειται για ένα ΠΣ, στο οποίο είναι έντονη η παρουσία των πολλών Θεών και θρησκειών. Ωστόσο, δεν μπορεί να διακρίνει κανείς τι είδους θεολογική και χριστιανική ανάπτυξη μπορεί να προσφέρει στα ορθόδοξα παιδιά ένα ΠΣ, όταν δεν υπάρχει σ’ αυτό τίποτα ουσιαστικό για την αληθινή πίστη και σχέση του ανθρώπου με τον Θεό, όταν υποτιμάται η εκκλησιαστική παράδοση, όταν απουσιάζει ο αγιοπνευματικός τρόπος ζωής, τα χριστιανικά πρότυπα, το ήθος και οι αρχές της Ορθοδοξίας. Το γεγονός ότι υπάρχουν στο νέο πολυθρησκειακό ΠΣ και χριστιανικά στοιχεία, πολλά ή λίγα, δεν μειώνει καθόλου το δηλητήριο του υπάρχοντος συστηματικά σε όλες σχεδόν τις ενότητες θρησκευτικού συγκρητισμού. Δεν εξετάζονται άλλωστε τα θέματα αυτά ποσοτικά και με αριθμούς, αλλά ποιοτικά, με κριτήριο αφενός το δικαίωμα της θρησκευτικής ελευθερίας[6], αφετέρου το διακινδυνευόμενον με τη μετάλλαξη της αληθείας της πίστεως που είναι η εν Χριστώ σωτηρία[7]. Πολυθρησκεία σημαίνει πολλές θρησκείες, με πολλούς Θεούς ή είδωλα. Το νέο πολυθρησκειακό Πρόγραμμα, επομένως, προβάλλει και διδάσκει βιωματικά στα παιδιά το πνεύμα των ειδώλων. Οι ορθόδοξοι Άγιοι και Πατέρες αγωνίζονταν, ακόμη και για την μετατροπή μίας λέξεως, όταν με αυτήν την αλλαγή διακινδυνευόταν η εν Χριστώ σωτηρία των πιστών. Και ο Χιλιασμός περιέχει, ανάμεσα στα άλλα, και κείμενα της Καινής Διαθήκης, δεν είναι όμως κατάλληλος για τα σχολείο και η διδασκαλία του θεωρείται προσηλυτισμός. Κινδυνεύει, επομένως, με τον σκοπό, τη δομή και το περιεχόμενό του, το νέο ΠΣ να θεωρηθεί από τους γονείς των ορθοδόξων παιδιών ή την Εκκλησία, ως προσπάθεια προσηλυτισμού στην πολυθεΐα ή την πολυθρησκεία.

Ο Απόστολος Παύλος επισημαίνει -και αυτό ισχύει για κάθε χριστιανό μικρό ή μεγάλο- ότι «οὐδέν εἴδωλον ἐν κόσμῳ καί ὅτι οὐδείς Θεός ἓτερος εἰ μή Εἷς»[8]. Ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος διδάσκει για τον Ιησού Χριστό ότι: «Οὗτός ἐστιν ὁ ἀληθινός Θεός καί ζωή αἰώνιος» και προτρέπει τους Χριστιανούς να φυλάσσονται από τα είδωλα: «Τεκνία φυλάξατε ἑαυτούς ἀπό τῶν εἰδώλων»[9].

Στην ιστορία της Ορθόδοξης Εκκλησίας, ουδέποτε προτάθηκε ή υιοθετήθηκε τέτοιο εγχείρημα, να διδάσκονται και να αναπτύσσονται παιδιά των Ορθοδόξων μέσα από το πνεύμα, τις αλήθειες και τις αξίες όλων των θρησκειών και των ποικίλων κοσμοθεωριών μαζί!

Από την άλλη πλευρά, είναι δυνατόν σε επίσημο κείμενο του Υπουργείου, όπως είναι το ΠΣ για τα Θρησκευτικά, να παραποιείται εσκεμμένα η πραγματικότητα και η επιστημονική αλήθεια, όπως για παράδειγμα με αυτό που αναφέρεται για την Ευρώπη: «Εντός ενός πλαισίου πλουραλιστικών εξελίξεων στην Ευρώπη γινόταν πλέον αποδεκτό πως το ΜτΘ δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στις εκπαιδευτικές απαιτήσεις της εποχής, διατηρώντας τον «ειδικό» (=χριστιανικό) χαρακτήρα του»^[10]; Από ποιον ή ποιους και με ποιες έρευνες «γινόταν πλέον αποδεκτό» ότι το μάθημα δεν μπορεί και δεν πρέπει να έχει χριστιανικό χαρακτήρα εντός της Ευρώπης, όταν το 95% των ευρωπαϊκών χωρών έχουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο χριστιανικά ΠΣ στα σχολεία τους;

Έχουμε επίσης πρόσφατο και καθοριστικό μήνυμα του Παναγιωτάτου Οικουμενικού μας Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου, που απέστειλε στο Διήμερο Πανελλήνιο Επιστημονικό Συνέδριο που οργανώθηκε από το Εργαστήριο Παιδαγωγικής – Χριστιανικής Παιδαγωγικής του Τμήματος Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας του ΑΠΘ για το Μάθημα των Θρησκευτικών στη Θεσσαλονίκη (Μάρτιος του 2013), που αναφέρει ρητά ότι: «Το πρόγραμμα της εκπαιδεύσεως πρέπει να είναι χριστοκεντρικόν και να έχη ως βαθύτερον στόχον την πνευματικήν καλλιέργειαν των μαθητών». Το ίδιο Συνέδριο στη Θεσσαλονίκη με (27) επιστημονικές εισηγήσεις και πολύωρες συζητήσεις κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το νέο αυτό Πρόγραμμα είναι ακατάλληλο και επικίνδυνο για να αναπτύξει τη χριστιανική ταυτότητα των παιδιών. Η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων απορρίπτει, επίσης, ως απαράδεκτο, μη θεολογικό και μη παιδαγωγικό το νέο ΠΣ. Ο ΟΕ προτείνει ως στόχο της θρησκευτικής μάθησης τη μη συμμόρφωση σε χριστιανικές αξίες; «Η θρησκευτική μάθηση επιχειρεί την υπέρβαση της θρησκευτικής απολυτότητας» (δηλαδή τη συμμόρφωση σε χριστιανικές αξίες)[11];

Με όλα αυτά διαπιστώνουμε ότι για πρώτη φορά στην ιστορία του ΜτΘ, επιχειρείται να επιβληθεί μία θρησκευτική διδασκαλία στο σχολείο, με πολυθρησκειακή δομή, που οδηγεί, με μαθηματική ακρίβεια, στον αποχρωματισμό της νεολαίας, όταν, ως γνωστό, τον τελευταίο καιρό, όλο και πιο συνειδητά αποδεικνύεται, αφενός τι σημαίνει να χάνει ο λαός μας την πνευματική του υπόσταση και ταυτότητα και αφετέρου πόσο μεγάλη είναι η ανάγκη να ξαναβρεί τις αξίες, τις αρχές και τα πρότυπα που τον κράτησαν και μπορούν να τον κρατήσουν όρθιο ηθικοπνευματικά και κοινωνικά. Παρόλα αυτά, ένας βασικός στόχος που βάζουν οι συντάκτες  για το νέο ΜτΘ είναι «να προσανατολίσει το ενδιαφέρον των μαθητών στην ποικιλία των θρησκευτικών δυνατοτήτων και ηθικών αντιλήψεων που ανιχνεύονται στις θρησκευτικές εμπειρίες»[12].

Υπάρχει, επομένως, προσανατολισμός, κατεύθυνση, καθοδήγηση στη θρησκευτική ποικιλία, με στόχο, αφενός την απομάκρυνση των παιδιών από τη δική τους παραδοσιακή πίστη και αφετέρου την υιοθέτηση μίας πνευματοφθόρας ανάμειξης των θρησκειών στη διδασκαλία, που, κατά τη γνώμη μας, θα προκαλέσει ηθική, πνευματική και κοινωνική σύγχυση, κατάπτωση και εξαθλίωση των νέων μας, κατά δε τη φιλοσοφία των εμπνευστών και υποστηρικτών του Προγράμματος, απελευθέρωση από τη μονοφωνική ορθοδοξία και συνεπώς συμβολή στο κτίσιμο της πολυπολιτισμικής κοινωνίας!

Αντικειμενικά, είναι φανερό, πλέον, ότι προσδίδονται νέοι πολιτικοί, κοινωνικοί και ιδεολογικοί σκοποί στο νέο ΜτΘ που οδηγούν σε μία αποδόμηση της χριστοκεντρικής ταυτότητας του μαθητή, όταν σημειώνεται αμφισβήτηση στη θρησκευτική του παράδοση και προτείνεται να τον βοηθήσει το ΜτΘ  να μετακινηθεί σε θρησκευτικές και κοσμικές παραδόσεις, που αρνούνται τη θρησκευτική αλήθεια! Ακριβώς έτσι περιγράφεται η νέα προσέγγιση του ΜτΘ: «Να αφυπνίσει την αντίληψη του μαθητή, ώστε να συνειδητοποιήσει τις θρησκευτικές προκατανοήσεις του, δηλαδή τη λανθάνουσα ή μερικώς αρθρωμένη θρησκευτική του παράδοση…Να τον βοηθήσει να μετακινηθεί από τις προκατανοήσεις του και να διαλεχθεί με τις αφηγήσεις και τον λόγο βασικών θρησκευτικών, αλλά και κοσμικών παραδόσεων που αρνούνται τη θρησκευτική αλήθεια»^[13].

Το ΠΣ, επίσης, αναφέρεται στον παραγκωνισμό των θρησκευτικών «πιστεύω» καθώς και στην αμφισβήτηση της δυνατότητας κοινωνικής συμβίωσης σε πολυπολιτισμικά περιβάλλοντα ανθρώπων που έχουν ή πιστεύουν θρησκευτικές αλήθειες: «“τα πιστεύω” που βρίσκονται στον πυρήνα των θρησκευτικών πεποιθήσεων αγνοούνται… Η κριτική προσέγγιση για τη θρησκευτική εκπαίδευση διερευνά το ενδεχόμενο της εστίασης σε ζητήματα θρησκευτικών αληθειών και το κατά πόσο αυτά είναι συμβατά για μια ειλικρινή συμβίωση σε πολυπολιτισμικά περιβάλλοντα»[14].

Το ΠΣ, βέβαια, προχωρά και σε άλλες καινοτομίες, όπως αυτήν, με την οποία σχεδιάζεται να καλλιεργείται με το ΜτΘ στα παιδιά στο σχολείο μία νέας μορφής θρησκευτική συνείδηση, που να είναι διαφορετική από τη θρησκευτική συνείδηση με βάση την Εκκλησία. Στο πλαίσιο αυτό, μάλιστα, γίνεται σαφής διάκριση στο νέο Πρόγραμμα, μεταξύ της σχεδιαζόμενης σχολικής θρησκευτικής συνείδησης των παιδιών και της προϋπάρχουσας εκκλησιαστικής συνείδησης: «Άλλο πράγμα είναι η “ανάπτυξη θρησκευτικής συνείδησης” ως παιδαγωγικός σκοπός της Εκπαίδευσης και άλλο με βάση θρησκευτικά ή εκκλησιαστικά κριτήρια»^[15]. Κατ’ ουσίαν, είναι άγνωστο πώς θα επιτευχθεί αυτό, να έχουν δηλαδή τα παιδιά άλλη εκκλησιαστική θρησκευτική συνείδηση στο σπίτι και στην Εκκλησία και άλλη στο σχολείο με βάση τον σκοπό της Εκπαίδευσης!! Αυτός ωστόσο ο σκοπός  της Εκπαίδευσης, που υπαγορεύει μία εκτός Εκκλησίας σχεδιαζόμενη θρησκευτική συνείδηση για ορθόδοξα παιδιά, ούτε στο Σύνταγμα της χώρας ούτε στους εκπαιδευτικούς και τους άλλους νόμους υπάρχει!!

Προς ευόδωση της νέας πολυθρησκειακής αγωγής, καταργείται ουσιαστικά μία βασική προϋπόθεση της χριστιανικής πίστεως και Θεολογίας, που είναι ο σεβασμός και η αποδοχή της ιερότητας και της θεοπνευστίας των ιερών πηγών και κειμένων της χριστιανικής Παραδόσεως, αφού τα ορθόδοξα παιδιά θα μαθαίνουν πλέον ότι όλα αυτά δεν έχουν θεία καταγωγή, αλλά είναι ανθρώπινης κατασκευής και προελεύσεως: «Η βασική της αρχή βρίσκεται στην εκτίμηση ότι οι κονστρουκτιβιστικές θεωρίες της μάθησης, όπου η γνώση εκλαμβάνεται ως ανθρώπινη κατασκευή παρά ως αντανάκλαση μιας αντικειμενικής οντολογικής πραγματικότητας, μπορούν να αποτελέσουν βάση για τη θρησκευτική εκπαίδευση»[16]. «Στη θρησκευτική μάθηση δεν αρμόζει μια αναπαραγωγική άποψη, η οποία δίνει έμφαση στην αναπαραγωγή «έτοιμης» διδακτικής ύλης»[17]. Στο Πρόγραμμα, ακόμη, σημειώνεται με έμφαση ότι: «Η γνώση είναι αληθινή, όταν ελευθερώνει από την απροϋπόθετη και χωρίς κριτήρια «πρόσδεση στο παρελθόν». Χωρίς αυτό το «χειραφετικό ενδιαφέρον», οι «αλήθειες» οποιασδήποτε επιστήμης και γνώσης λειτουργούν στατικά με ενδεχόμενο κίνδυνο την ιδεολογική χρήση τους και την ποικιλότροπη χειραγώγηση»[18].

Λαμβάνοντας υπόψη τις παραπάνω οδηγίες του νέου ΠΣ και του κονστρουκτιβισμού, το παιδί θα αντιλαμβάνεται πλέον τη θρησκευτική γνώση, τις γραφές και την εν γένει αγιοπνευματική παράδοση, ως μία ανθρώπινη κατασκευή και ως αντανάκλαση μίας  «αντικειμενικής οντολογικής πραγματικότητας», αφού «στη θρησκευτική μάθηση», με τα νέα πολυθρησκειακά δεδομένα «δεν αρμόζει μια αναπαραγωγική άποψη που δίνει έμφαση στην αναπαραγωγή «έτοιμης» διδακτικής ύλης». Αν όμως το παιδί διδάσκεται ότι η θρησκευτική γνώση για να είναι αληθινή θα πρέπει να απελευθερωθεί από την πρόσδεσή της στο παρελθόν, τότε είναι ολοκάθαρο ότι με το νέο ΜτΘ αποκόπτεται το παιδί από κάθε σχέση του με την Ορθοδοξία, της οποίας οι βάσεις βρίσκονται στην πίστη προς τα πρόσωπα και τα γεγονότα της αγίας της γραπτής και άγραφης παράδοσης, στο ένδοξο μαρτυρικό και αγιοπνευματικό της παρελθόν, όπως μαρτυρεί ο Απ. Παύλος: «Πάσα γραφή θεόπνευστος και ωφέλιμος προς διδασκαλίαν, προς έλεγχον, προς επανόρθωσιν, προς παιδείαν την εν δικαιοσύνη, ίνα άρτιος ο του Θεού άνθρωπος, προς παν έργον αγαθόν εξηρητημένος»[19].

Συμπερασματικά και με βάση τα παραπάνω, είναι σαφές ότι το νέο ΠΣ έχει αντιχριστιανικό προσανατολισμό, πολυθρησκειακό χαρακτήρα και πρόκειται, αν ισχύσει, να οδηγήσει πολλές εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά σε μία πλήρη απο-εκκλησιαστικοποίηση, σε έναν αποτρόπαιο θρησκευτικό συγκρητισμό και σχετικισμό, με αποτέλεσμα τη θρησκευτική σύγχυση και τον ηθικό και κοινωνικό μηδενισμό. Δυστυχώς η θεολογική και υπαρξιακή βλάβη της ασθένειας αυτής, που λέγεται πολυθρησκεία στο σχολείο, παρά το γεγονός ότι έχει επισημανθεί δημόσια και αρκούντως από πολλούς, δεν έχει εκτιμηθεί και συνειδητοποιηθεί στον βαθμό που θα έπρεπε μέχρι σήμερα, από μια μερίδα της υπεύθυνης εκκλησιαστικής μας ηγεσίας! Δόξα τω Θεώ, όμως, διότι υπάρχει και η άλλη μερίδα…

[1] Υπουργείο Παιδείας Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής, Νέο Σχολείο, Πρόγραμμα Σπουδών στα Θρησκευτικά Δημοτικού – Γυμνασίου, Αναθεωρημένη Έκδοση, Αθήνα 2014, σ. 16.

[2] Υπουργείο Παιδείας Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, Νέο Σχολείο, Οδηγός Εκπαιδευτικού, Θρησκευτικά Δημοτικού – Γυμνασίου, Αθήνα 2011, σ. 27.

^[3]  Ό.π., σ. 92.

[4]  Ό.π., σ. 97.

[5] Υπουργείο Παιδείας Δια Βίου Μάθησηςκαι Θρησκευμάτων, Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής, Νέο Σχολείο, Πρόγραμμα Σπουδών στα Θρησκευτικά Δημοτικού –Γυμνασίου, Αναθεωρημένη Έκδοση, Αθήνα 2014, σ. 19.

[6] Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του ανθρώπου, άρθρ. 9, όπου ρητά αναφέρεται: «Παν πρόσωπον δικαιούται την ελευθερίαν σκέψεως, συνειδήσεως και θρησκείας…ως και την ελευθερίαν εκδηλώσεως της θρησκείας ή των πεποιθήσεων μεμονωμένως ή συλλογικώς, δημοσία ή κατ΄ ιδίαν, διά της λατρείας, της παιδείας και της ασκήσεως των θρησκευτικών καθηκόντων και λειτουργιών».

[7] Εβρ. 5, 9.

[8] Α΄Κορ. 8, 4.

[9] Α΄Ιω. 5, 20.

[10] Υπουργείο Παιδείας Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, Νέο Σχολείο, Οδηγός Εκπαιδευτικού, Θρησκευτικά Δημοτικού – Γυμνασίου, Αθήνα 2011, σ. 9.

[11] ΟΕ, σ. 92.

[12] Υπουργείο Παιδείας Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής, Νέο Σχολείο, Πρόγραμμα Σπουδών στα Θρησκευτικά Δημοτικού –Γυμνασίου, Αναθεωρημένη Έκδοση, Αθήνα 2014, σ. 12.

[13] Υπουργείο Παιδείας Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, Νέο Σχολείο, Οδηγός Εκπαιδευτικού, Θρησκευτικά Δημοτικού – Γυμνασίου, Αθήνα 2011, σ. 14.

[14] ΟΕ, σ. 100.

[15] Υπουργείο Παιδείας Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, Νέο Σχολείο, Οδηγός Εκπαιδευτικού, Θρησκευτικά Δημοτικού – Γυμνασίου, Αθήνα 2011, σ. 13.

[16] ΟΕ, σ. 101.

[17] ΠΣ, σ. 15.

[18] ΠΣ, σ. 22.

[19] Β’  Τιμ. 3, 16-17.

http://aktines.blogspot.gr

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΙΑΣ ΣΧΕΣΗΣ!

 Η ιστορία μιας σχέσης

 

Σήμερα θα 'θελα να σου μιλήσω για την ιστορία μιας σχέσης. Είναι αληθινή ιστορία και με πολλά διδάγματα....
Πριν 6-7 χρόνια μια γυναίκα αποφάσισε να προχωρήσει και να δημιουργήσει μια σχέση. Εκείνος ήταν γλυκομίλητος, ταπεινός, γεμάτος αγάπη. Άνθρωπος φτωχός, μα με ταπείνωση... Εκείνη τον είδε, του άρεσε. Αποφάσισε να του μιλήσει. Πήρε το θάρρος, τον βρήκε. Εκείνος δέχτηκε. Όλα έδειχναν να κυλούν μια χαρά. Ώσπου στον αρραβώνα επάνω, εκείνος κατά παραχώρηση Θεού (άλλο μεγάλο κεφάλαιο κι αυτό...) απέκτησε μια σπάνια ασθένεια στην καρδιά και έκανε δυο χειρουργεία απανωτά....
 
Εκείνη αμέσως άρχισε να σκέφτεται λογικά: "Και τι θα γίνει; Πώς μπορώ να μείνω μαζί του; Τι με νοιάζει που είναι τόσο γλυκός και καλός; Αφού είναι φτωχός! Δεν έχει καν αυτοκίνητο! Άμα πεθάνει τι θα γίνω εγώ; Και άμα γεννήσω και παιδιά; Πώς θα τα μεγαλώσω"; Εκείνος το αντιλαμβανόταν, το ένιωθε πως εκείνη δυσκολευόταν, αλλά δεν την πίεσε. Της έδωσε ελευθερία. Κι εκείνη, παρόλο που αυτός ήταν ακόμη στο νοσοκομείο τον παράτησε κι έφυγε.
Μετά από λίγες βδομάδες γνώρισε έναν άλλο άντρα που ήταν υγιής. (Και είχε και αυτοκίνητο και δουλειά και απ' όλα!). Πάλι με τη λογική τα κοίταξε εκείνη. Ωφελιμιστικά. Πέρασαν λίγους μήνες μαζί. Αρραβωνιάστηκαν. Παντρεύτηκαν. Έκαναν και 3 παιδιά μέσα σε 4 χρόνια, τα 2 πρώτα δίδυμα. Και στον τέταρτο χρόνο επάνω ο άντρας της αιφνιδιαστικά σε τροχαίο πέταξε για τα λημέρια τα ουράνια...
 
Η ιστορία αυτή με συγκλόνισε όταν την άκουσα. Πολλά τα μηνύματα και τα διδάγματα... Οι σχέσεις, αλλά και η ζωή μας ολόκληρη δεν μπορεί να ιδωθεί με τη στείρα, την ανθρώπινη λογική μας. Η τραγική ειρωνεία είναι ότι ο πρώτος άντρας ακόμη και τώρα (7 χρόνια μετά) είναι μια χαρά....
Δε ξέρω τι άλλο να γράψω ούτε και πώς...
 
Πηγή: http://xristianos.gr

ΟΣΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ: Η ΑΓΑΠΗ ΠΑΝΩ ΑΠ' ΟΛΑ!

 Η αγάπη πάνω απ' όλα

Γέροντα Πορφύριου

 

Η αγάπη προς τον Χριστό δεν έχει όρια, το ίδιο και η αγάπη προς τον πλησίον. Να εκτείνεται παντού, στα πέρατα της γης. Παντού, σε όλους τους ανθρώπους. Εγώ ήθελα να πάω να ζήσω μαζί με τους χίπηδες στα Μάταλα χωρίς, βέβαια, αμαρτίες, για να τους δείξω την αγάπη του Χριστού, πόσο είναι μεγάλη και πώς μπορεί κάποιος να τους αλλάξει, να τους μεταμορφώσει. Η αγάπη είναι πάνω απ’ όλα. Θα σας το πω μ’ ένα παράδειγμα.
 
Ήταν ένας ασκητής κι είχε δυο υποτακτικούς. Προσπαθούσε πολύ να τους ωφελήσει και να τους κάνει καλούς. Είχε, όμως, την ανησυχία αν όντως προχωρούν στην πνευματική ζωή, αν προοδεύουν κι αν είναι έτοιμοι για τη Βασιλεία του Θεού. Περίμενε ένα σημάδι γι’ αυτό απ’ τον Θεό, αλλά δεν έπαιρνε καμία απάντηση. Κάποια ημέρα θα γινόταν αγρυπνία στην εκκλησία μιας άλλης σκήτης που απείχε πολλές ώρες απ’ τη δική τους. Έπρεπε να γίνει πορεία μες στην έρημο. Έστειλε τους υποτακτικούς του απ’ το πρωί, ώστε να φθάσουν νωρίς, για να τακτοποιήσουν την εκκλησία, κι ο Γέροντας θα πήγαινε τ’ απόγευμα. Οι υποτακτικοί είχαν προχωρήσει αρκετά, όταν ξαφνικά άκουσαν βογκητά. Ήταν ένας άνθρωπος βαριά τραυματισμένος και ζητούσε βοήθεια:
- Πάρτε με, σας παρακαλώ, τους έλεγε, γιατί εδώ είναι ερημιά, κανείς δεν περνάει, ποιος θα μπορέσει να με βοηθήσει. Εσείς είστε δυο. Σηκώστε με και οδηγήστε με στο πρώτο χωριό.
- Δεν μπορούμε! του είπαν. Βιαζόμαστε να πάμε για την αγρυπνία, έχουμε πάρει εντολή να ετοιμάσουμε.
- Πάρτε με, σας παρακαλώ! Αν μ’ αφήσετε, θα πεθάνω, θα με φάνε τα θηρία.
- Δεν μπορούμε! Τι να κάνουμε, πρέπει να πάμε στο καθήκον μας.
 
Κι έφυγαν. Τ’ απόγευμα ξεκίνησε ο Γέροντας για την αγρυπνία. Πέρασε από τον ίδιο δρόμο. Έφθασε και στο μέρος που ήταν ο τραυματισμένος. Τον βλέπει, τον πλησιάζει και του λέει:
- Τι έπαθες, άνθρωπε του Θεού; Τι έχεις; Από πότε είσαι εδώ; Δε σε είδε κανείς;
- Πέρασαν το πρωί δύο μοναχοί και τους παρακάλεσα να με βοηθήσουν, αλλά βιαζόντουσαν να πάνε στην αγρυπνία.
- Θα σε πάρω εγώ. Μην ανησυχείς! Του λέει.
- Δεν μπορείς εσύ, είσαι γέροντας, δεν μπορείς να με σηκώσεις, αδύνατον!
- Όχι, θα σε πάρω! Δεν μπορώ να σ’ αφήσω!
- Μα δεν μπορείς να με σηκώσεις.
- Θα σκύψω και συ πιάσου από πάνω μου και λίγο λίγο θα σε πάω σε κανένα κοντινό χωριό. Λίγο σήμερα, λίγο αύριο, θα σε φθάσω.
 
Και τον πήρε με μεγάλη δυσκολία κι άρχισε να βαδίζει με το βάρος εκείνο μες στην άμμο πάρα πολύ δύσκολα. Ο ιδρώτας έτρεχε ποτάμι και σκεπτόταν: «Έστω και σε τρεις μέρες θα φθάσω». Καθώς όμως προχωρούσε άρχισε να νιώθει το φορτίο του πιο ελαφρό, πιο ελαφρό και σε κάποια στιγμή αισθάνθηκε σαν να μην κρατάει τίποτα. Τότε γυρίζει πίσω να δει τι συμβαίνει και βλέπει με έκπληξη πάνω του έναν άγγελο. Ο άγγελος του είπε:
- Μ’ έστειλε ο Θεός να σε πληροφορήσω ότι οι δύο υποτακτικοί σου δεν είναι άξιοι της Βασιλείας του Θεού, γιατί δεν έχουν αγάπη.

ΩΦΕΛΙΜΑ ΡΗΤΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ

•Ὅταν ἡ ψυχὴ εἶναι ταραγμένη, θολώνει τὸ λογικὸ καὶ δὲ βλέπει καθαρά. Μόνο, ὅταν ἡ ψυχὴ εἶναι ἤρεμη, φωτίζει τὸ λογικό, γιὰ νὰ βλέπει καθαρὰ τὴν αἰτία κάθε πράγματος.

• Ἡ ψυχὴ εἶναι πολὺ βαθιὰ καὶ  μόνο ὁ Θεὸς τὴ γνωρίζει.

• Γιατί νὰ κυνηγᾶμε τὰ σκοτάδια; Νά, θὰ ἀνάψουμε τὸ φῶς καὶ τὰ σκοτάδια θὰ φύγουν μόνα τους. Θὰ ἀφήσουμε νὰ κατοικήσει σ᾿ ὅλη τὴν ψυχή μας ὁ Χριστὸς καὶ τὰ δαιμόνια θὰ φύγουν μόνα τους.

• Ὅταν ἔρθει μέσα μας ὁ Χριστός, τότε ζοῦμε μόνο τὸ καλό, τὴν ἀγάπη γιὰ ὅλο τὸν κόσμο. Τὸ κακό, ἡ ἁμαρτία, τὸ μίσος ἐξαφανίζονται μόνα τους, δὲν μποροῦν, δὲν ἔχουν θέση, νὰ μείνουν.

• Νὰ μὴν ἐνδιαφέρεσαι ἂν σὲ ἀγαποῦν, ἀλλὰ ἂν ἐσὺ ἀγαπᾶς τὸ Χριστὸ καὶ τοὺς ἀνθρώπους. Μόνο ἔτσι γεμίζει ἡ ψυχή.

• Στὴν ψυχή, ποὺ ὅλος ὁ χῶρος της εἶναι κατειλημμένος ἀπὸ τὸ Χριστό, δὲν μπορεῖ νὰ μπεῖ καὶ νὰ κατοικήσει ὁ διάβολος, ὅσο κι ἂν προσπαθήσει, διότι δὲν χωράει, δὲν ὑπάρχει κενὴ θέση γι᾿ αὐτόν.

•Ὁ σκοπός μας δὲν εἶναι νὰ καταδικάζουμε τὸ κακό, ἀλλὰ νὰ τὸ διορθώνουμε. Μὲ τὴν καταδίκη ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νὰ χαθεῖ, μὲ τὴν κατανόηση καὶ βοήθεια θὰ σωθεῖ.

•Τὸ κακὸ ἀρχίζει ἀπὸ τὶς κακὲς σκέψεις. Ὅταν πικραίνεσαι καὶ ἀγανακτεῖς, ἔστω μόνο μὲ τὴ σκέψη, χαλᾶς τὴν πνευματικὴ ἀτμόσφαιρα. Ἐμποδίζεις τὸ Ἅγιο Πνεῦμα νὰ ἐνεργήσει καὶ ἐπιτρέπεις στὸ διάβολο νὰ μεγαλώσει τὸ κακό. Ἐσὺ πάντοτε νὰ προσεύχεσαι, νὰ ἀγαπᾶς καὶ νὰ συγχωρεῖς, διώχνοντας ἀπὸ μέσα σου κάθε κακὸ λογισμό.

•Ὁ ἄνθρωπος τοῦ Χριστοῦ πρέπει ν᾿ ἀγαπήσει τὸ Χριστό, κι ὅταν ἀγαπήσει τὸ Χριστό, ἀπαλλάσσεται ἀπ᾿ τὸ διάβολο, ἀπὸ τὴν κόλαση καὶ ἀπὸ τὸ θάνατο. 

• Νὰ προσεύχεσαι χωρὶς ἀγωνία, ἤρεμα, μὲ ἐμπιστοσύνη στὴν ἀγάπη καὶ τὴν πρόνοια τοῦ Θεοῦ.

• Δὲν πρέπει νὰ πολεμᾶτε τὰ παιδιά σας, ἀλλὰ τὸν σατανᾶ ποὺ πολεμᾶ τὰ παιδιά σας. Νὰ τοὺς λέτε λίγα λόγια καὶ νὰ κάνετε πολλὴ προσευχή.

•Ἡ προσευχὴ κάνει θαύματα. Δὲν πρέπει ἡ μητέρα νὰ ἀρκεῖται στὸ αἰσθητὸ χάδι στὸ παιδί της, ἀλλὰ νὰ ἀσκεῖται στὸ πνευματικὸ χάδι τῆς προσευχῆς.

•Ἡ σωτηρία τοῦ παιδιοῦ σας περνάει μέσα ἀπὸ τὸν ἐξαγιασμὸ τὸ δικό σας.

•Ὁ ἁγιασμὸς δὲν εἶναι ἀκατόρθωτο πράγμα, εἶναι μάλιστα εὔκολος, φθάνει ἐσεῖς νὰ ἀποκτήσετε ταπείνωση καὶ ἀγάπη.

• Ἂν θέλεις μπορεῖς νὰ ἁγιάσεις καὶ μέσα στὴν Ομόνοια.

• Νὰ παρακαλᾶς τὸ Θεὸ νὰ συγχωρήσει τίς ἁμαρτίες σου. Κι ὁ Θεός, ἐπειδὴ θὰ τὸν παρακαλᾶς πονεμένος καὶ ταπεινωμένος, θὰ σοῦ συγχωρήσει τὶς ἁμαρτίες σου καὶ θὰ σὲ κάνει καλὰ καὶ στὸ σῶμα.

• Ὅταν προσεύχεσαι, νὰ ξεχνᾶς τὴν σωματική σου ἀῤῥώστια, νὰ τὴν ἀποδέχεσαι σὰν κανόνα, σὰν ἐπιτίμιο, γιὰ τὴν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν σου. Γιὰ τὰ παραπέρα μὴν ἀνησυχεῖς, ἄφησέ τα στὸ Θεὸ κι ὁ Θεὸς ξέρει τὴ δουλειά Του.

•Οἱ ἀσθένειες μᾶς βγάζουν σὲ καλό, ὅταν τὶς ὑπομένουμε ἀγόγγυστα, παρακαλώντας τὸ Θεὸ νὰ μᾶς συγχωρήσει τὶς ἁμαρτίες καὶ δοξάζοντας τὸ ὄνομά Του.

•Η μεγάλη λύπη καὶ ἡ στενοχώρια δὲν εἶναι ἀπὸ τὸ Θεό, εἶναι παγίδα τοῦ διαβόλου. 

• Νὰ γεμίσεις τὴν ψυχή σου μὲ Χριστό, μὲ θεῖο ἔρωτα, μὲ χαρά. Ἡ χαρὰ τοῦ Χριστοῦ θὰ σὲ γιατρέψει.

• Ὁ Θεὸς φροντίζει ἀκόμη καὶ γιὰ τὶς πιὸ μικρὲς λεπτομέρειες τῆς ζωῆς μας. Δὲν ἀδιαφορεῖ γιὰ μᾶς, δὲν εἴμαστε μόνοι στὸν κόσμο.

• Ὁ Θεὸς μᾶς ἀγαπάει πολύ, μᾶς ἔχει στὸ νοῦ Του κάθε στιγμὴ καὶ μᾶς προστατεύει. Πρέπει νὰ τὸ καταλάβουμε αὐτὸ καὶ νὰ μὴ φοβούμαστε τίποτε.

• Μόνο ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ, μόνο ἡ ἀληθινὴ ἀγάπη μας, ποὺ θυσιάζεται μυστικὰ γιὰ τοὺς ἄλλους, μπορεῖ νὰ σώσει καὶ τοὺς ἄλλους καὶ μᾶς.

• Ἡ ἀγάπη χρειάζεται θυσίες. Νὰ θυσιάζουμε ταπεινὰ κάτι δικὸ μας, ποὺ στὴν πραγματικότητα εἶναι τοῦ Θεοῦ.

• Εὐτυχία μέσα στὸ γάμο ὑπάρχει, ἀλλὰ ἀπαιτεῖ μία προϋπόθεση: νὰἔχουν ἀποκτήσει οἱ σύζυγοι πνευματικὴ περιουσία, ἀγαπώντας τὸΧριστὸ καὶ τηρώντας τὶς ἐντολές Του. Ἔτσι θὰ φτάσουν νὰἀγαπιοῦνται ἀληθινὰ μεταξύ τους καὶ νὰ εἶναι εὐτυχισμένοι.

• Εἶναι προτιμότερο νὰ ἀποτύχεις σὰν λαϊκός, παρὰ σὰν μοναχός.

• Ὁ ὀρθόδοξος ἀσκητισμὸς δὲν εἶναι μόνο γιὰ τὰ μοναστήρια, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὸν κόσμο.

• Πολλοὶ λένε ὅτι ἡ χριστιανικὴ ζωὴ εἶναι δυσάρεστη καὶ δύσκολη, ἐγὼ λέω ὅτι εἶναι εὐχάριστη καὶ εὔκολη, ἀλλὰ ἀπαιτεῖ δυὸ προϋποθέσεις: ταπείνωση καὶ ἀγάπη. 

• Ἂν ἔρθει ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ, ὅλοι καὶ ὅλα ἀλλάζουν, ἔλα ὅμως ποὺ γιὰ νὰ ἔρθει, χρειάζεται πρῶτα νὰ ταπεινωθοῦμε!

• Μπορεῖ κάποιος νὰ μιλάει γιὰ τὶς ἁμαρτίες του καὶ νὰ εἶναι ὑπερήφανος κι ἄλλος νὰ μιλάει γιὰ τὶς ἀρετές του καὶ νὰ εἶναι ταπεινός.

• Νὰ εἴμαστε ταπεινοί, ἀλλὰ νὰ μὴν ταπεινολογοῦμε. Ἡ ταπεινολογία εἶναι παγίδα τοῦ διαβόλου, ποὺ φέρνει τὴν ἀπελπισία καὶ τὴν ἀδράνεια, ἐνῶ ἡ ἀληθινὴ ταπείνωση φέρνει τὴν ἐλπίδα καὶ τὴν ἐργασία τῶν ἐντολῶν τοῦ Χριστοῦ.

• Δὲ γίνεται κανεὶς χριστιανὸς μὲ τὴν τεμπελιά, χρειάζεται δουλειά, πολλὴ δουλειά.

• Τὸ πᾶν εἶναι νὰ ἀγαπήσει ὁ ἄνθρωπος τὸ Χριστὸ καὶ ὅλα τὰ προβλήματα τακτοποιοῦνται.

• Καὶ τώρα τὸ Ἅγιο Πνεῦμα θέλει νὰ μπεῖ στίς ψυχὲς μας, ὅπως καὶ τότε, ἀλλά σέβεται τὴν ἐλευθερία μας, δὲ θέλει νὰ τὴν παραβιάσει. Περιμένει νὰ τοῦ ἀνοίξουμε μόνοι μας τὴν πόρτα καὶ τότε θὰ μπεῖ στὴν ψυχή μας καὶ θὰ τὴν μεταμορφώσει. Ὅταν ἔρθει καὶ κατοικήσει σ᾿ ὅλο τὸ χῶρο τῆς ψυχῆς μας ὁ Χριστός, τότε φεύγουν ὅλα τὰ προβλήματα, ὅλες οἱ πλάνες, ὅλες οἱ στενοχώριες. Τότε φεύγει καὶ ἡ ἀμαρτία.

ΟΣΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΗΣ: «ΝΑ ΜΗ ΜΕ ΞΑΝΑΠΑΡΕΙΣ ΣΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ, ΔΙΟΤΙ ΕΧΩ ΑΠΟΘΑΝΕΙ!»

Ένας πολύ μορφωμένος άνθρωπος εδώ στην Αθήνα, πνευματικό τέκνο του Γέροντος Πορφύριου, που για χρόνια, όποιο πρόβλημα κι αν είχε, πήγαινε στον Γέροντα ή του τηλεφωνούσε για να τον συμβουλευτεί, τις ημέρες που εκοιμήθη ο Γέρων Πορφύριος, έλειπε στο εξωτερικό κι έτσι δεν πληροφορήθηκε την κοίμησή του (1991).

Όταν λοιπόν επέστρεψε στην Αθήνα, αντιμετώπισε ένα οικογενειακό πρόβλημα και θέλησε να συμβουλευτεί, όπως πάντα, τον Γέροντα. Σήκωσε το τηλέφωνο, σχημάτισε τον αριθμό του τηλεφώνου, που ήταν στο δωμάτιο του Γέροντος, και ακούει να του απαντάει ο ίδιος ο Γέρων Πορφύριος.

Αφού τον χαιρέτησε και ζήτησε την ευχή του, του μίλησε για το πρόβλημά του και του ζήτησε τη συμβουλή του. Ο Γέρων Πορφύριος του είπε τί έπρεπε να κάνει και τί ν΄ αποφύγει. Το πνευματικό αυτό τέκνο του τον ευχαρίστησε και του είπε : «Θα έρθω, Γέροντα, να σας δω μόλις μπορέσω». Του λέει τότε ο Γέρων Πορφύριος : «Να μη με ξαναπάρεις στο τηλέφωνο, διότι έχω αποθάνει !».

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΧΡ. ΚΑΡΑΚΟΛΗΣ Δ.Θ. – ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ, ΤΕΛΗ ΟΣΙΑΚΑ, εκδ. «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ», ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 2006, σ. 131 κ.ε.

ΟΙ ΓΑΤΕΣ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΑΪΣΙΟΥ

Διηγείτο η αδελφή του Γέροντα Χριστίνα:
Ήρθα μία φορά στο Στόμιο να δω τον Γέροντα και του έφερα και δύο γάτες, γιατί είχε πολλά ποντίκια, σκέτη μάστιγα.

"Πάτερ Παΐσιε", λέω, "σου έφερα τις γάτες να ησυχάσεις από τα ποντίκια".

Την επόμενη φορά που επισκέφτηκα την Μονή, βλέπω μπαίνοντας στην κουζίνα ένα σκεύος και να τρώνε μαζί γάτες και ποντίκια. Λέω, "Γέροντα, εγώ σου έφερα τις γάτες να φάνε τα ποντίκια και συ τα ταΐζεις όλα μαζί;".

Μου λέει, "Άστα ευλογημένη, κρίμα και αυτά, όλοι τα κυνηγάνε και τα σκοτώνουν, πλάσματα του Θεού είναι κι αυτά!".

Ο Όσιος Παΐσιος (Μαρτυρίες - περιστατικά - διδαχές)

Ενωμένη Ρωμιοσύνη, σελ. 202

ΣΟΦΑ ΛΟΓΙΑ ΑΓΙΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ!

Νομίζουμε ότι αυτή η ζωή, δεν περνάει. Περνάει πάρα πολύ γρήγορα και σημασία έχει, πού θα βρεθείς μετά...

Γέροντας Αμβρόσιος Λάζαρης

Σήμερα οι μεγάλοι θέλουν να παίρνουν πολλά λεφτά με λίγη δουλειά και οι μικροί να παίρνουν μεγάλους βαθμούς, χωρίς διάβασμα. Και αν είναι δυνατόν, χωρίς να φεύγουν από την καφετέρια...

Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης

Η πείρα είναι μεγάλο πράγμα, αλλά δεν μαθαίνεται, παθαίνεται!

Γέροντας Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος

Είτε πέντε χρόνια ζήσει κανείς, είτε εκατόν πέντε δεν έχει σημασία. Αξία έχει η υγεία της ψυχής. Χαρά σ' αυτούς που αντιμετωπίζουν την περίπτωση της ασθενείας με μετάνοια και είτε ζήσουν είτε όχι, θα είναι έτοιμοι. Ο Κύριος περιμένει. Περιμένει στο Φρέαρ του Ιακώβ την κάθε ψυχή, όσο αμαρτωλή κι αν είναι. Περιμένει ν' αδειάσει στο εξομολογητήριο το θολό νερό της ψυχής της και να γεμίσει με νερό καθαρό, ώστε να μήν διψάσει στην Αιώνια Ζωή.

Γέροντας Ευσέβιος Γιαννακάκης

Μέσα στον γάμο πρέπει ο καθένας να προσπαθεί με φιλότιμο να σηκώνει τα βάρη του άλλου πάνω του και να τον ξεκουράζει. Χαρά τους να γίνεται, πως να αναπαύει ο ένας τον άλλον.

Άγιος Παΐσιος

Να μήν κατηγορείς κανέναν απολύτως, να μήν κοροϊδεύεις, να μήν οργίζεσαι, να μήν περιφρονείς. Φυλάξου πολύ να μη λες ''ο τάδε ζει ενάρετα ή ο δείνα άσωτα'', διότι αυτό ακριβώς είναι το ''μή κρίνετε''. Όλους να τους βλέπεις με το ίδιο μάτι, με την ίδια διάθεση, με την ίδια σκέψη, με απλή καρδιά, να τους δέχεσαι σαν τον Χριστό.

Άγιος Νήφων

Άσε τα παλιά. Να τα ξεχάσεις όλα! Από εδώ και πέρα!

Γέροντας Αμβρόσιος Λάζαρης

Η Πνευματική ζωή έχει χαρές μεγάλες. Πετάς, φεύγεις από τον κόσμον, δεν λογαριάζεις τίποτε. Γίνεσθε παιδιά και κατοικεί ο Θεός εις την καρδιά σας.

Θα πάθετε αναισθησία, όπως λένε οι κοσμικοί, αλλά θα είναι ανύψωσις Πνεύματος.

Γέροντας Αμφιλόχιος Μακρής

Να κάνετε ελεημοσύνες στους γειτόνους και σε όλους, που έχουν ανάγκη. Πού είναι η Αγάπη, όταν δεν κάνουμε ελεημοσύνη; ...

Γέροντας Αμβρόσιος Λάζαρης

- Υπάρχουν σήμερα Άγιοι μέσα στον κόσμο;
- Πάρα πολλοί. Ο Θεός τους γνωρίζει. Αν δεν υπήρχαν, ο κόσμος μας θα είχε πάψει να ζει. Το λέει καθαρά ο Άγιος Συμεών, ο Νέος Θεολόγος: ''Όταν λείψουν από τον κόσμο οι Άγιοι, θα εκλείψει κι ο κόσμος''...

Γέροντας Κλεόπας Ήλιε

Εκεί που ο Χριστός είναι απών, εκεί περισσεύει το ψεύδος και η βία θριαμβεύει...

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Τί σημαίνει να σηκώσεις το σταυρό σου; Αυτό θα πει να λαμβάνεις οικειοθελώς απο το χέρι της Θείας Πρόνοιας κάθε ιαματική πικρία, που σου προσφέρεται. Συμβαίνουν καταστροφές μεγάλες; Μείνε υποτασσόμενος στη βουλή του Θεού καθώς ο Νώε. Σου ζητείται αυτοθυσία; Πρόσφεέε την με τέτοια πίστη στο Θεό καθώς και ο Αβραάμ ήθελε να προσφέρει ως θυσία τον υιό του. Χάνεται η περιουσία, πεθαίνουν αιφνιδίως τα τέκνα σου και σε ζώνει αρρώστια βαριά; Υπόφερε τα πάντα με καρτερία και μήν απομακρύνεις την καρδιά σου από το Θεό, καθώς και ο Ιώβ το ίδιο έκανε.

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς