ΑΝ ΒΙΑΖΕΣΑΙ ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ, ΑΡΧΙΣΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ. ΕΙΝΑΙ Ο ΣΥΝΤΟΜΟΤΕΡΟΣ ΔΡΟΜΟΣ.

Κυριακή 21 Φεβρουαρίου 2016

ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ Ι. ΚΑΝΑΚΗΣ: "ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΑΝ;"


Οι άγγελοι, σύμφωνα με τον Μέγα Βασίλειο, δημιουργήθηκαν πριν από τον υλικό κόσμο, ενώ ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος,  συμπληρώνει ότι δημιουργήθηκαν με κίνητρο την «εκστατική» Του αγάπη και αγαθότητα, με σκοπό να συμμεριστούν ως λογικά όντα τη μακαριότητά Του.

Ἡ πρώτη σημασία τῆς λέξεως ἄγγελος στήν Ἁγία Γραφή εἶναι αὐτή τοῦ ἀγγελιαφόρου καί τήν συναντοῦμε στούς Εὐαγγελιστές Ματθαῖο καί Λουκᾶ. Πολλές φορές σημαῖνει αὐτόν πού κομίζει κάποιο μήνυμα, ἄλλες ὑποδηλώνει τόν Προφήτη, ἄλλες πάλι τόν ἱερέα, ἐνῶ ἄλλες τόν ἱεροκήρυκα. Ὅμως ὄταν στήν Παλαιά Διαθήκη ἀκόμα διαβάζουμε περί τοῦ Μεγάλου Ἀγγέλου ἤ τοῦ Μεγάλου ἀγγέλου τῆς Διαθήκης πού ἀναφέρεται στόν προφήτη Μαλαχία γνωρίζουμε ὅτι πρόκειται γιά τό δεύτερο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριαδός, τόν Ἰησοῦ Χριστό. Ὅμως σήμερα δέν θά ἀναφερθοῦμε στόν Μεγάλης Βουλῆς Ἄγγελο Ἰησοῦ Χριστό ἀλλά γιά τούς κτιστούς ἀγγέλους τούς ἀγγέλους δηλαδή πού δημιούργησε ὁ Θεός τῶν ὁποίων σήμερα ἑορτάζουμε τήν Σύναξη.

Πότε ὅμως δημιουργήθηκαν οἱ ἄγγελοι;

Οἱ ἄγγελοι δημιουργήθηκαν πολύ πρίν τήν δημιουργία τοῦ ὁρατοῦ κόσμου: “ὅτε ἐγενήθησαν ἄστρα, ἤνεσάν με φωνή μεγάλη πάντες ἄγγελοί μου.” ἀναφέρεται χαρακτηριστικά στό βιβλίο τοῦ Ἰώβ. Ἄρα ἄν μᾶς ρωτήσει κάποιος γιά τό πότε δημιουργήθηκαν οἱ ἄγγελοι μποροῦμε νά τοῦ ἀπαντήσουμε ὅπως ἡ Ἁγία Γραφή μᾶς πληροφορεῖ γιά αὐτό.

Τί ὄντα εἶναι; Ὑπάρχει μεταξύ τους διάκριση φύλων;

Εἶναι πνευματικά ὄντα καί δέν ἔχουν διάκριση στό φύλο τους. Διαβάζουμε σχετικά μέ αὐτό «Ἐν γὰρ τῆ ἀναστάσει οὔτε γαμοῦσιν οὔτε ἐκγαμίζονται, ἀλλ’ ὡς ἄγγελοι Θεοῦ ἐν οὐρανῶ εἰσί».

Πόσοι εἶναι ὡς πρός τό πλῆθος τους;

Στήν Βίβλο οἱ ἄγγελοι παρουσιάζονται πολυπληθεῖς καί ἀναφέρεται «ποταμός πυρὸς εἶλκεν ἔμπροσθεν αὐτού· χίλιαι χιλιάδες ἐλειτούργουν αὐτῶ, καί μύριαι μυριάδες παρειστήκεισαν αὐτῶ· κριτήριον ἐκάθισε, καί βίβλοι ἠνεώχθησαν», ἀλλά καί οἱ εὐαγγελιστές Ματθαῖος καί Λουκᾶς ὅπως καί ὁ ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν Παῦλος ἀναφέρει. Ἀκόμα στήν θεία λειτουργία γιά παράδειγμα τοῦ Ἱεροῦ Χρυστοστόμου διαβάζουμε «καίτοι σοι παρεστήκασι χιλιάδες ἀρχαγέλλων καί μυριάδες ἀγγέλων, τά Χερουβίμ καί τά Σεραφίμ, ἑξαπτέρυγα, πολυόμματα, μετάρσια, πτερωτά».

Ποιό εἶναι τό ἔργο τους;

Ἀφοῦ γνωρίζουμε ὅτι εἶναι λειτουργικά πνεύματα εἰς διακονίαν ἀποστελλόμενα καταλαβαίνουμε ὅτι τό ἔργο τους εἶναι νά μεταφέρουν τά μηνύματα τοῦ Θεοῦ στούς ἀνθρώπους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα εἶναι ἡ ἀποστολή τοῦ Γαβριήλ στήν Παναγία γιά νά τῆς πεῖ ὅτι θά γεννήσει τόν Ἰησοῦ Χριστό. Ὑπάρχουν στήν ἁγία Γραφή πολλά περιστατικά πού διαφαίνεται τό ἔργο τους.

Ἔχουν δύναμη καί τά πνεύματα αὐτά;

Ναί, ἀναφέρονται ὡς ὄντα μεγάλης ἱσχύος. Διαβάζουμε στούς ψαλμούς «εὐλογεῖτε τόν Κύριον, πάντες οἱ ἄγγελοι αὐτοῦ, δυνατοί ἱσχύι ποιοῦντες τόν λόγον αῦτοῦ τοῦ ἀκούσαι τῆς φωνῆς τῶν λόγων αῦτοῦ». Σέ ἄλλα χωρία φαίνεται νά εἶναι καί ἐνεργητικοί.

Πῶς ὁμαδοποιούνται οἱ ἄγγελοι; Ποιές οἱ τάξεις τῶν ἀγγέλων;

Οἱ Οὐράνιες Δυνάμεις χωρίζονται σέ Ἀγγέλους, Ἀρχαγγέλους, Χερουβίμ, Σεραφίμ, Θρόνους, Κυριότητες, Δυνάμεις, Ἐξουσίες καί Ἀρχές. Ἡ καθεμιά ἀπό αὐτές τίς τάξεις τῶν ἀγγέλων ἔχουν κάποιο ἔργο ἀπό τό Θεό νά πράττουν. Δέν μποροῦμε νά ξέρουμε ἀκριβῶς τήν διάκριση τῶν τάξεων αὐτῶν.

Πῶς βρίσκονται; Πῶς ὑπάρχουν;

Ἄν θελήσουμε νά ἀπαντήσουμε στό ἐρώτημα αὐτό πού θά ποῦμε ὅτι ἀπολαμβάνουν τῆς οὐρανίου μακαριότητος ὅπως συμβαῖνει καί μέ τούς ἁγίους. Αὐτό σημειώνεται καί στήν πρός Ἑβραίους ἐπιστολή τοῦ ἀποστόλου Παύλου. Διαβάζουμε: «Ἀντίθετα, ἐσεῖς προσήλθατε στό ὄρος Σιῶν, στήν πόλη τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ, στήν ἐπουράνια Ἰερουσαλήμ, σέ μυριάδες ἀγγέλους, σέ πανηγύρι καί σέ σύναξη τῶν πρωτοτόκων υἱῶν τοῦ Θεοῦ, πού τά ὀνόματά τους ἔχουν καταγραφεῖ στούς οὐρανούς.»

Ἐνδιαφέρονται γιά τούς ἀνθρώπους;

Οἱ ἄγγελοι ἐνδιαφέρονται γιά τούς ἀνθρώπους καί τό χαρακτηριστικότερο παράδειγμα βρίσκεται στό βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως τοῦ Ἰωάννου στό ὁποῖο διαβάζουμε: « Ἔγινε τότε πόλεμος στόν οὐρανό· ἀπό τήν μιά ὁ Μιχαήλ μέ τούς ἀγγέλους του καί ἀπό τήν ἄλλη ὁ δράκοντας. Ὁ δράκοντας μέ τούς ἀγγέλους του πολέμησε ἀλλά δέν ἐπικράτησε, κί ἔτσι δέν τοῦ ἐπιτράπηκε νά μείνει στόν οὐρανό. Ἔτσι ρίχθηκε ὁ δράκος ὁ μεγάλος, ὁ ὄφις ὁ ἀρχαῖος, πού λέγεται διάβολος καί σατανάς».

Οἱ δαίμονες ἦταν κάποτε ἄγγελοι; Πῶς ἐξέπεσαν;

Ἦταν μιά στιγμή πού οἱ ἄγγελοι ἔδειξαν ἐγωισμό πρός τόν Θεό καί ἔπεσαν. Ναί, μιά τάξη ἀγγέλων ἔπεσαν καί ἔγιναν δαίμονες. Μιά ὁμάδα ἀγγέλων ἁμαρτάνοντας ἀποπέμφθηκε ἀπό τόν Θεό στήν Ἄβυσσο. Πῶς γνωρίζουμε ὅτι κατοικοῦν στήν Ἄβυσσο; Ἀπό τήν περικοπή μέ τό δαιμόνιο στό θαῦμα τῆς θεραπείας στήν χώρα τῶν Γαδαρηνῶν: «Παρήγγειλε γάρ τῶν πνεύματι τῶν ἀκαθάρτω ἐξελθεῖν ἀπό τοῦ ἀνθρώπου…καί παρεκάλει αὐτόν ἵνα μή ἐπιτάξη αὐτοῖς εἰς τήν ἄβυσσον ἀπελθεῖν».
Οἱ παραπάνω ὀνομάστηκαν διάβολοι, δαίμονες ἤ πειρασμοί. Ὁ ἀρχηγός τους ὀνομάζεται στήν ἑβραϊκή γλῶσσα Βεελζεβούλ πού μεταφράζεται τόν ἄρχοντα τῶν μυγῶν.

Πῶς νά τιμοῦμε τούς ἀγγέλους στήν ζωή μας; Ἔχει ὁ καθένας χριστιανός ἕναν ἄγγελο;

Ἀξίζει νά ἀναφέρουμε ὅτι, ἐκτός τῆς σημερινῆς ἑορτῆς τῶν ἁγίων Αρχαγγέλων Γαβριήλ και Μιχαήλ, ἡ Ἐκκλησία μας ἔχει ἀφιερώσει μιά ἡμέρα τῆς ἐβδομάδος σ᾽αὐτούς, τήν Δευτέρα, κάθε δευτέρα εἶναι ἀφιερωμένοι σ᾽ἀυτούς. Ἔτσι οἱ μοναχοί πού ἔχουν τάξη ἀγγέλων καί πρέπει νά ζοῦν σάν ἄγγελοι νηστεύουν κάθε Δευτέρα καί διαβάζουν πρός τιμήν τους τόν παρακλητικό τους κανόνα. Καί στά ἐκκλησιαστικά μας βιβλία πού ἀναγινώσκουμε στούς ναούς ἀναφέρονται τήν Δευτέρα πολλά τροπάρια καί ὕμνοι ἐξυμνοῦν τούς ἁγίους ἀγγέλους.
Καί ὁ καθένας μας ἔχει ἕναν ἄγγελο πού εἶναι μοναδικός γι᾽αὐτόν καί ὀνομάζεται φύλακας ἄγγελος. Τόν λαμβάνει ὡς δῶρο ὁ κάθε ἄνθρωπος πού βαπτίζεται καί βρίσκεται βοηθός του μέχρι τό πέρας τῆς ζωῆς του. Στόν ἄγγελο αὐτόν πρέπει νά δίνουμε χαρά μέ τίς σκέψεις μας καί τά ἔργα μας. Ὑπάρχει μιά ὡραία προσευχή πρός αὐτόν τόν ἄγγελο μας, πού μποροῦμε νά τοῦ ἀπευθύνουμε κάθε βράδυ πρίν κοιμηθοῦμε!
Ἐπίσης, στούς ἱερούς μας ναούς μετά τήν ἀκολουθία τῶν ἐγκαινίων τους ἕνας φύλακας ἄγγελος βρίσκεται πάντοτε δίπλα στήν Ἁγία Τράπεζα στό ἱερό βῆμα καί εἶναι ὁ φύλακας ἄγγελός της. Σέ κάθε ἱερό χῶρο ὑπάρχουν τέτοιοι ἄγγελοι. Ἔχω παρατηρήσει ὅταν γίνεται ὁ σαραντισμός τῶν μικρῶν ἀθώων παιδιῶν στόν ναό, τά παιδιά νά κοιτοῦν ψηλά καί χαμογελοῦν, εἴμαστε βέβαιοι ὅτι βλέπουν τούς ἀγγέλους τοῦ Θεοῦ! Αὐτό τό γεγονός μᾶς δίνει ἕνα δίδαγμα ὅτι πρέπει γιά νά βλέπουμε τά μεγάλα καί θαυμαστά πού ἔχει ἱ πίστη μας νά καθαρεύει ἡ καρδιά μας!
Γιά μιά ὁλοκληρωμένη προσέγγιση περί τῶν ἀγγέλων δέν μποροῦμε νά μήν παραθέσουμε καί ἕνα τμῆμα τῶν ὅσων ἀναφέρει ὁ μεγάλος δογματολόγος τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός :
«Εἶναι ὁ ἄγγελος φύση λογική, πνευματική καί ἐλεύθερη, μεταβλητή σύμφωνα μέ τήν ἀπόφασή της, δηλαδή μεταβλητὴ μέ τή θέλησή της· διότι κάθετι πού ἔχει δημιουργηθεῖ εἶναι καί μετάβλητο καί μόνο τό ἀδημιούργητο εἶναι ἀμετάβλητο. Ἐπίσης κάθετι λογικό εἶναι ἐλεύθερο. Ἐπειδὴ λοιπόν ὁ ἄγγελος εἶναι λογικὴ καί πνευματική φύση, εἶναι ἐλεύθερη· ἐπειδή ὅμως εἶναι φύση πού ἔχει δημιουργηθεῖ, εἶναι μεταβλητή, μέ δυνατότητα νά μένει σταθερή καί νά προοδεύει στό ἀγαθό, ἀλλὰ καί νά κατευθύνεται στό κακό.
Ἐπίσης, δέν ἔχει τή δυνατότητα νά μετανοήσει, διότι εἶναι καί ἀσώματος. Ὁ ἄνθρωπος δηλαδὴ μπορεῖ νά μετανοήσει λόγῳ τῆς ἀσθένειας τοῦ σώματός του. Εἶναι ἀθάνατος ὄχι ἐκ φύσεως, ἀλλὰ κατά χάρη· διότι κάθετι πού ἔχει ἀρχή, ἔχει καί τέλος σύμφωνα μέ τούς φυσικούς νόμους. Καί μόνος ὁ Θεός εἶναι αἰώνιος, ἤ καλύτερα πέραν ἀπό τό αἰώνιο· διότι ὁ Δημιουργός τοῦ κόσμου δέν ἐξαρτᾶται ἀπό τό χρόνο, ἀλλὰ εἶναι πέραν ἀπό τό χρόνο. Οἰ ἄγγελοι εἶναι δεύτερα πνευματικά φώτα, πού παίρνουν τό φωτισμό ἀπὸ τό πρῶτο καί ἄναρχο φῶς καί δέν ἔχουν ἀνάγκη ἀπὸ γλῶσσα καί ἀκοή, ἀλλά πληροφοροῦνται μεταξύ τους τά προσωπικά διανοήματα καί τίς ἀποφάσεις τους χωρίς τόν προφορικό λόγο».

Αρχιμανδρίτης Ιάκωβος Κανάκης
Πηγή: dogma.gr

Ο ΤΑΦΟΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ: ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΚΑΤΑ ΣΕΙΡΑ ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΗΤΑΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ

Κατά τη θρησκευτική παράδοση, η Παναγία πέθανε δέκα χρόνια μετά τη Σταύρωση του Ιησού και τάφηκε στην Ιερουσαλήμ. Στην Αγία Γεθσημανή, λοιπόν, βρίσκεται ο Ιερότατος Τάφος της Παναγίας.
Ο τάφος της Παναγίας, γνωστός και ως Πάνσεπτο Θεομητορικό Μνήμα της Γεθσημανής,  αποτελεί για τους Ορθοδόξους Χριστιανούς το τρίτο κατά σειρά σπουδαιότητας προσκύνημα.
Εντός του Ναού Δεσπόζουν το Πανάγιο Θεομητορικό μνήμα και η Θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της Ιεροσολημήτισσας.
Ο σημερινός Ναός και είναι από τα παλαιότερα χτίσματα της Ιερουσαλήμ, το οποίο χτίστηκε από την Αγία Ελένη το 326μ.Χ. προς τιμή της Κοιμήσεως Θεοτόκου.
Βρίσκεται κάτω από την επιφάνεια του εδάφους και πρέπει ο επισκέπτης να κατέβει 49 σκαλιά.
Τα 49 σκαλιά που κατεβαίνει ο προσκυνητής για τον Τάφο της Παναγίας
Αν και είναι μια ταπεινή κρύπτη, ωστόσο στο εσωτερικό της ανακαλύπτει κανείς μια ξεχωριστή μεγαλοπρέπεια. Καταπληκτικός παραλληλισμός με το Υπερευλογημένο πρόσωπο της Θεοτόκου.
Το κυρίως προσκύνημα βρίσκεται μέσα σε ένα λιθόκτιστο κουβούκλιο, ύψους 2 m, μήκος 3 m και πλάτος 4 m και είχε λαξευτεί σε λίθινο βράχο.
Η είσοδος στο κουβούκλιο γίνεται από τα μια μικρή είσοδο η οποία βρίσκεται δυτικά, ενώ η έξοδος από τα βόρεια.
Βγαίνοντας από το Κουβούκλιο, στα δεξιά υπάρχει το Καθολικό του Ιερού Ναού των Ορθοδόξων στο οποίο βρίσκεται η θαυματουργός Εικόνα της Θεοτόκου της Ιεροσολυμίτισσας.
Στο 24ο σκαλοπάτι υπάρχουν  από δεξιά οι Τάφοι των αγίων και δικαίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης. Από αριστερά ο Τάφος του αγίου μνήστορος Ιωσήφ. Και οι δύο αυτοί τάφοι αυτοί είναι άγια θυσιαστήρια.
Το μνημείο αυτό είναι υψίστης σημασίας για τους ορθοδόξους χριστιανούς καθώς σε αυτό ο Κύριος μας προσευχήθηκε θερμά και με πολύ αγωνία, δέχτηκε το φιλί της προδοσίας, συνελήφθη από τους στρατιώτες του Πιλάτου, τον όχλο και τους υπηρέτες των Φαρισαίων, κηδεύθηκε και ενταφιάστηκε το πανσεβάσμιο Σώμα της Παναγίας μας από τους αγίους Αποστόλους.
Σύμφωνα με την ιερά παράδοση από το σημείο αυτό το Πάνσεπτο Σώμα της Παναγίας μετέστει την τρίτη ημέρα προς την Ουράνιο Βασιλεία και κοντά στον αγαπημένο Υιό της.

Τέλος, η Ιερά Παράδοση αναφέρει ότι στην περιοχή της Γεθσημανής θα γίνει η θεϊκή κρίση της Β’ Παρουσίας του Κυρίου.

Σάββατο 20 Φεβρουαρίου 2016

ΗΤΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!

 Ἦταν ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ
 
Ἕνα φωτεινό παράδειγμα ἡρωϊκοῦ φρονήματος στήν τήρηση τῆς νηστείας βρίσκουμε στό μικρό βιβλίο «ΙΕΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΜΑΣ» (σελ. 75-76):
 
«Ἦταν ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ. Τόν ἔλεγαν Μιχάλη Ζιάκα. Τό 1948-49 ἦταν στρατιώτης. Καί βρισκόταν στίς ἐπιχειρήσεις τοῦ Γράμμου.
Ἐκεῖ ὁ λόχος του εἶχε μείνει μιά ἑβδομάδα ὁλόκληρη χωρίς ἀνεφοδιασμό. Ὑπόφεραν πολύ τά παιδιά ἀπό πεῖνα, ἀσιτία καί ἐξάντληση. Μά κάποτε ἔφθασαν καί τά τρόφιμα. Ψωμί καλό, κουραμάνα· καί κρέας μαγειρεμένο, ἕτοιμο. Μπῆκαν στήν σειρά, ἕνας-ἕνας, καί ἔπαιρναν πρῶτα τήν κουραμάνα καί μετά τό κρέας στήν καραβάνα!
Ἦρθε καί ἡ σειρά τοῦ Μιχάλη νά πάρει τό φαγητό. Πλησιάζει στό διανομέα καί τοῦ λέει:
-Μπορεῖς νά μοῦ δώσεις ἀντί γιά κρέας λίγες ἐλιές;-Τί; Ἐλιές; Γιατί ἐλιές; Ἀφοῦ ἔχει κρέας!
Ἀπάντησε ὁ Μιχάλης.
-Νά φάω κρέας, νά μαγαρίσω τήν Παρασκευή;
Κάθεται λοιπόν ὁ Μιχάλης ἀνάμεσα σέ ἄλλους στρατιῶτες. Ἐκεῖνοι τρῶνε κρέας. Ὁ Μιχάλης ἐλιές. Καί τόν κοροϊδεύουν. Γιατί ἔκαμε τόν σταυρό του. Γιατί εἶναι κουτός. Γιατί, ἐνῶ μπορεῖ νά φάει κρέας -καί μάλιστα μετά τέτοια πεῖνα-, τρώει ἐλιές! Λένε πολλά. Ὁ Μιχάλης σιωπᾶ.
Ξαφνικά ὅμως, ἐνῶ ἔτρωγε καί συνέχιζαν νά τόν κοροϊδεύουν, πέφτει λίγα μέτρα πιό πέρα μιά ὀβίδα! Σηκώθηκε σύννεφο ἡ σκόνη στόν ἀέρα! Ἔτρεξαν ἄλλοι στρατιῶτες νά ἰδοῦν, τί εἶχε συμβῆ. Καί εὑρῆκαν τούς δύο στρατιῶτες νεκρούς. Καί τόν Μιχάλη νά σηκώνεται ἀπό χάμω καί νά τινάζει τά ροῦχα του ἀπό τά χώματα!
 
* * *
 
Πέρασαν χρόνια. Ὁ Μιχάλης Ζιάκας εἶναι ἕνας φτωχός τσοπάνης στό χωριό του. Ζεῖ, ὅπως πάντα, μέ εὐσέβεια.
Μιά Παρασκευή, παρέα μέ ἄλλους φτωχούς τσοπάνηδες, κάθησαν νά φᾶνε. Ἔβγαλε ἀπό τό σακκούλι του λίγο ψωμί καί ἔτρωγε. Καί ἀπό τό παγούρι του ἔπινε λίγο νερό νά μαλακώνει τό ψωμί στό στόμα του.
Ἕνας ἀπό τούς τσοπάνηδες προσφέρθηκε τότε νά τοῦ δώσει λίγο τυρί γιά προσφάϊ. Τοῦ λέει ὁ Μιχάλης:
-Δέν μαγάρισα τήν Παρασκευή, μιά ἑβδομάδα νηστικός στόν Γράμμο, καί θά τήν μαγαρίσω τώρα;
Καί διηγήθηκε τήν ἱστορία.
 
* * *
 
Θέλει συζήτηση, ὅτι τόν Μιχάλη τόν ἔσωσε ὁ Χριστός, ἐπειδή σεβάστηκε τήν ἡμέρα πού σταυρώθηκε γιά μᾶς;
Ὤ Χριστέ μου, πόσο εὔκολα μαγαρίζουν μερικοί τήν ψυχή τους!
Μακάρι τέτοια παραδείγματα νά μᾶς ἐμπνέουν ἦθος καί φρόνημα…
 
ΑΓΙΑ ΜΕΤΕΩΡΑ

Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου 2016

ΑΓΙΟΣ ΣΑΒΒΑΣ Ο ΠΑΡΗΓΟΡΗΤΗΣ: ΑΠΛΗΣΤΙΑ, ΤΣΙΓΓΟΥΝΙΑ ΚΑΙ ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗ!

 Άγιος Σάββας ο παρηγορητής
Ἀπληστία, τσιγγουνιά καί ἐλεημοσύνη
 
Ο στάρετς αγωνιζόταν επίμονα κατά της τσιγγουνιάς και της απληστίας, της ασυμπάθειας προς το πλησίον, για την άκαρπη συσσώρευση του πλούτου.
Έλεγε ότι τέτοιοι άνθρωποι, που ζουν μόνο για τη δική τους ικανοποίηση, που δεν θέλουν να σκέφτονται τους φτωχούς αδελφούς τους, είναι όμοιοι με τον άπληστο πλούσιο του Ευαγγελίου. Ο στάρετς καλούσε τους ανθρώπους που είχαν πλούτο να βοηθούν τους φτωχούς, ακολουθώντας τα λόγια του αποστόλου: «Οι έχοντες ως μη έχοντες και οι μη έχοντες ως έχοντες». Με το παράδειγμα της φύσεως αποκάλυπτε την αμοιβαία σχέση των δημιουργημάτων του Θεού:
 
–       Τα στοιχεία της φύσεως και της επιστήμης συμπληρώνουν το ένα το άλλο, μοιράζονται μεταξύ τους ότι έχουν, και η φύση στο λογικό ον, τον άνθρωπο, δίνει τα αγαθά της: το φως, τη θερμότητα, την υγρασία και μ’ αυτόν τον τρόπο διατηρείται η ζωή του και η ζωή του οργανικού κόσμου. Αλλά εμείς, τα λογικά όντα, οι άνθρωποι, συχνά μετατρεπόμαστε σε τσιγγούνηδες, αναίσθητους, κουφούς στους στεναγμούς και τις κραυγές των αδελφών μας.
Γι’ αυτό ας μοιραστούμε αμοιβαία τα αγαθά μας ο ένας με τον άλλο, ας ζηλέψουμε την αγαθή αφιλοχρηματία, ας μοιραστούμε τα αγαθά χωρίς τσιγγουνιά και αλαζονία, αλλά με γενναιοδωρία, με πραότητα και ταπείνωση. Η τσιγγουνιά και η φιλοχρηματία καταστρέφουν την ψυχή, και στην επίγεια ζωή αυτά τα πάθη οδηγούν σε βαρειές συνέπειες.
Υπάρχει η εξής διήγηση: Τρεις άνθρωποι, ενώ βάδιζαν στο δρόμο, βρήκαν ένα θησαυρό κι αποφάσισαν να τον καρπωθούν. Τον μετέφεραν σ’ άλλο μέρος κι έστειλαν τον ένα απ’ αυτούς στην πόλη για να αγοράσει κρασί και να το γλεντήσουν. Οι δύο που έμειναν συμφώνησαν να τον σκοτώσουν, ώστε ο πλούτος να μείνει σ’ αυτούς. Εκείνος όμως, αφού αγόρασε το κρασί, πήγε σ’ ένα φαρμακείο κι αγόρασε δηλητήριο για να δώσει στους άλλους δύο το δηλητηριασμένο κρασί, ώστε να κρατήσει μόνο για τον εαυτό του το θησαυρό. Και να τί έγινε. Ο ένας ήρθε από την πόλη με το κρασί. Οι άλλοι δύο τον σκότωσαν κι άρχισαν να πίνουν το κρασί. Δηλητηριάστηκαν κι έτσι απολέσθηκαν τρεις ψυχές.
Η τσιγγουνιά και η απληστία είναι το πιο καταστροφικό πάθος.  Είναι η αμαρτία του Ιούδα. Πρέπει να έχουμε συμπάθεια και να είμαστε ελεήμονες.
Η ευσπλαχνία είναι μεγάλη αρετή. Ο άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων θεωρούσε χαμένη την ημέρα που δεν έκαμε ελεημοσύνη στον πλησίον. Οι ενάρετοι άνθρωποι ψάχνουν ευκαιρία για να βοηθήσουν κάποιον. Η Παναγία ιδιαιτέρως χαίρεται όταν οι χριστιανοί κάνουν ελεημοσύνη στον πλησίον, και οργίζεται με τους σκληροκάρδιους και άσπλαχνους ανθρώπους.
 
Σε μια οικογένεια συνέβη μια δυστυχία. Αυτοί που υπέφεραν ζητούσαν από τον πατέρα Σάββα να προσευχηθεί και οι ίδιοι, παρακαλούσαν τον Κύριο να ελαφρώσει το βάσανό τους, αλλά η θλίψη δεν περνούσε. Τότε ο π. Σάββας κατά τη διάρκεια μιας παρακλήσεως είπε:
–       Συμβαίνει κάποτε ο Κύριος να στέλνει στους ανθρώπους κάποια συμφορά εξ αιτίας της ασπλαχνίας τους. Κι αυτοί προσεύχονται∙ ζητούν από τον Κύριο να τους λυτρώσει απ’ αυτή τη θλίψη. Ο Κύριος όμως, σαν να μην ακούει την προσευχή τους, δεν ελαφρώνει τη θλίψη τους. Ο Κύριος ακούει όλες τις προσευχές, αλλά καθυστερεί, γιατί περιμένει να δείξουμε ευσπλαχνία. Χωρίς ευσπλαχνία ούτε ο Κύριος δείχνει το έλεός Του. Κάποιοι απομονώθηκαν στα όρια της οικογένειάς τους και δεν δίνουν σημασία στους πτωχούς, αυτούς που έχουν ανάγκη βοήθειας.
Έχετε δει καμμιά φορά πώς πιάνουν τα παιδιά τα περιστέρια; Για να μην πετάξουν, τους δένουν τα φτεράκια τους. Έτσι και ο άνθρωπος ο οποίος έχει προσκόλληση στα χρήματα, στα πράγματα, όπως και στο περιστέρι, είναι δεμένα τα φτερά της ψυχής του, κι εκείνη δεν μπορεί να πετάξει στα ουράνια σκηνώματα . Κι έτσι οι προσευχές του ανθρώπου αυτού δεν γίνονται δεκτές από τον Κύριο.

Ρώτησε κάποιος τον Γέροντα:
–       Κι αν κάποιος δεν έχει χρήματα και πράγματα, τί προσκόλληση μπορεί να έχει;
Ο Γέροντας απάντησε:
–       Όποιος δεν έχει τα μέσα για ελεημοσύνη, αλλά φθονεί εκείνος που τα έχει, είναι κι αυτός φιλάργυρος, λάτρης του πλούτου. Φύλαξέ μας, Κύριε, από τέτοιο πάθος! Ας είμαστε ευχαριστημένοι με τα πλέον αναγκαία για τη συντήρηση του σώματος, με τα απαραίτητα για να το ντύσουμε, ώστε να μην κρυώνει, για να το ενισχύσουμε ώστε να μην γίνει αδύναμο και να είναι φίλος στην ψυχή, για να δουλεύουμε στον Κύριο. Όλα τα άλλα είναι όλεθρος για την ψυχή. Ιδιαιτέρως φοβηθείτε την πολυτέλεια, την μίμηση στη μόδα. Μη μαζεύετε χρήματα. Όσα μείνουν μοιράστε τα στους φτωχούς. Κάποιοι τα βάζουν στο βιβλιάριο για την «άσχημη ώρα». Αλλά τί λέει ο Προφήτης Δαυίδ; «Το αργύριον αυτού  ουκ έδωκεν επί τόκω» (Ψαλμ. 14,5) . Για μας είναι αρκετή η μέριμνα για τη σημερινή ημέρα. Στην Κυριακή προσευχή ζητούμε από τον Κύριο: «Τον άρτον ημών τον επιούσιον». Ας μη ζητούμε τίποτε σ’ αυτή την αμαρτωλή γη. Δεν έχουμε εδώ μόνιμη κατοικία, είμαστε ξένοι και παρεπίδημοι στη γη.
Υπάρχει κι άλλο είδος πλεονεξίας η λεγόμενη βιβλιομανία, όταν δηλαδή πολλοί μαζεύουν πολλά βιβλία, παρακλήσεις κ.λπ. και μένουν άχρηστα. Και οι ίδιοι δεν τα διαβάζουν και φοβούνται να τα δώσουν σε άλλους να τα διαβάσουν. Ένας τέτοιος πνευματικός θησαυρός δεν πρέπει να μένει αχρησιμοποίητος. Τον καιρό που δεν τα διαβάζεις δώσε τα στους άλλους. Είναι κι αυτό ένα είδος ευσπλαχνίας που είναι ευάρεστη στον Θεό…
 
Από το βιβλίο: « ΣΤΑΡΕΤΣ ΣΑΒΒΑΣ
Ο ΠΑΡΗΓΟΡΗΤΗΣ»
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΘΩΣ

Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου 2016

ΝΑ ΕΛΕΟΥΜΕ ΧΩΡΙΣ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ!

 Να ελεούμε χωρίς διακρίσεις
 
Ένας καλός ιερέας κάθε Κυριακή μετά τη Λειτουργία μάζευε τους φτωχούς της ενορίας του και τους μοίραζε τα χρήματα, που μάζευε το «κιβώτιο των πτωχών». Μια Κυριακή πήγε μία γυναίκα με παλιά ξεσκισμένα ρούχα με ύφος κακομοίρικο. Ο Ιερέας τη λυπήθηκε. Έβαλε το χέρι του στο κιβώτιο με την πρόθεση να της δώσει όσα χρήματα χωρούσε η παλάμη του. όταν το τράβηξε έξω, είδε πως είχε πιάσει λίγα κέρματα. Βιάστηκε να της τα δώσει, γιατί πίσω της περίμενε άλλη να πάρει φιλοδώρημα. Αυτή φορούσε περιποιημένα φορέματα. Ο ιερέας σκέφτηκε πως ήταν από κείνες που χωρίς λόγο ζητιανεύουν. Θα της έδινε λίγα, για να μην την αφήσει να φύγει έτσι και τής έμενε η ντροπή. Έβαλε πάλι το χέρι του στο κιβώτιο κι η χούφτα του γέμισε χρυσά νομίσματα.
 Σαν ευλαβής που ήταν κατάλαβε τη θεία επέμβαση. Ζήτησε λοιπόν πληροφορίες και για τις δύο εκείνες γυναίκες. Έμαθε τότε πως η μία που φαινόταν καλοντυμένη, ήταν από καλή οικογένεια, που τελευταία από διάφορα ατυχήματα φτώχυνε και υπέφερε πολύ. Από αξιοπρέπεια φορούσε περιποιημένα ρούχα. Η άλλη έβαζε κουρέλια, όταν έβγαινε να ζητιανέψει, για να της δίνουν ευκολότερα.

ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ: Η ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗΣ!

 Η αξία της ελεημοσύνης
 
Ένας άγιος Γέροντας έμενε με τον υποτακτικό του σε μια καλύβη, όχι μακριά από ένα κεφαλοχώρι.
Κάποτε έπεσε στον τόπο μεγάλη δυστυχία κι ο φτωχός κόσμος πέθαινε σχεδόν από την πείνα. Πολλοί στην απελπισία τους πήγαιναν και κτυπούσαν στην καλύβη του ερημίτη. Εκείνος πάλι, που ήταν πολύ ελεήμων, έδινε με την καρδιά του απ’ ό,τι τύχαινε να έχει. Ο υποτακτικός όμως που έβλεπε με τρόπο το ψωμί τους να λιγοστεύει, είπε μια μέρα στενοχωρημένος στο Γέροντα:
-Αββά, δε μου ξεχωρίζεις τα ψωμιά που μου αναλογούν, κι από δω και πέρα μοίραζε από τα δικά σου ελεημοσύνη. Έτσι όπως πάμε τώρα, γρήγορα θα πεινάσουμε κι οι δυο.

Ο αγαθός Γέροντας χώρισε τα ψωμιά του υποτακτικού του, χωρίς να πει τίποτα κι εξακολούθησε να δίνει από τα δικά του στους φτωχούς. Μα κι ο Θεός που είδε την καλή του προαίρεση τα ευλόγησε, κι όσο εκείνος έδινε, τόσο αυτά επληθύνονταν. Ο υποτακτικός στο μεταξύ έφαγε τα δικά του.

Όταν πια δεν του έμειναν παρά λίγα ψίχουλα, πήγε στον Γέροντα του και τον παρακαλούσε να τρώνε πάλι μαζί. Εκείνος τον δέχτηκε χωρίς να φέρει αντίρρηση. Τώρα όμως είχαν αυξηθεί και οι ζητιάνοι, κι ο υποτακτικός άρχισε πάλι να δυσανασχετεί. Ο υποτακτικός κατσούφιασε.
-Δώσε του ένα καρβέλι, πρόσταξε ο Γέροντας, που έκανε πως δεν είδε το μορφασμό του.
-Μου φαίνεται πως δεν έχουμε πια να φάμε ούτε εμείς. Είπε φωναχτά ο υποτακτικός, για να τον ακούσει κι ο ζητιάνος.
-Πήγαινε και ψάξε καλά, πρόσταξε ο Γέροντας.
Σηκώθηκε εκείνος απρόθυμα να πάει στο κελλαρικό. Μα τρόμαξε ν’ ανοίξει την πόρτα. Το βρήκε γεμάτο ως επάνω από καλοψημένα φρέσκα καρβέλια! Από την ημέρα εκείνη απόκτησε μεγάλη εμπιστοσύνη στον άγιο Γέροντά του κι έγινε πρόθυμος στο ν’ ανακουφίζει τους φτωχούς.

Τετάρτη 17 Φεβρουαρίου 2016

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ: Ο ΙΗΣΟΥΣ ΩΣ ΠΑΤΕΡΑΣ, ΑΔΕΛΦΟΣ, ΦΙΛΟΣ ΚΑΙ ΝΥΜΦΙΟΣ!


Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: Εγώ είμαι ο Πατέρας σου, εγώ ο αδερφός σου, εγώ νυμφίος της ψυχής σου, εγώ το σπίτι που μπορείς να καταφύγεις, εγώ η τροφή σου, εγώ το ένδυμά σου, εγώ η ρίζα σου, εγώ το στήριγμα σου, εγώ είμαι κάθε τι που επιθυμείς, κοντά μου δε θα 'χεις ανάγκη τίποτε . Εγώ και θα σε υπηρετήσω, γιατί ήρθα να υπηρετίσω και όχι να με υπηρετήσουν. Εγώ είμαι και φίλος και μέλος του σώματος σου και κεφαλή και αδελφός και αδελφή και μητέρα, όλα εγώ για σένα, αρκεί να έχεις φιλικά αισθήματα απέναντι μου. Εγώ έγινα φτωχός για σένα με την ενανθρώπηση μου, έγινα και ζητιάνος για σένα, για σένα ανέβηκα στο Σταυρό, για σένα κατέβηκα στον τάφο, στον ουρανό παρακαλώ για σένα τον Πατέρα μου, κατέβηκα στη γη για σένα ως αντιπρόσωπος του Πατέρα μου. Εσύ για μένα είσαι τα πάντα-και αδελφός και συγκληρονόμος και φίλος και μέλος του σώματος μου. Τι περισσότερο θέλεις; Γιατί αποστρέφεσαι Αυτόν που σε αγαπάει;
Είναι φανερό λοιπὸν, είναι ξεκάθαρο από κάθε πλευρά, ότι ο Θεός μας αγαπάει περισσότερο από όσο εμείς τον εαυτό μας.

Τρίτη 16 Φεβρουαρίου 2016

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: Η ΕΥΛΑΒΕΙΑ ΣΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ - ΠΑΡΑΠΟΝΕΘΗΚΕ Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ, ΓΙΑΤΙ ΤΟΝ ΕΒΑΛΕ Ο ΜΟΝΑΧΟΣ ΑΝΑΠΟΔΑ!

Ένας μοναχός ετοίμασε μία εικόνα του Αγίου Νικολάου, για να την δώσει ευλογία σε κάποιον. Την τύλιξε με καλό χαρτί και την έβαλε σε ένα ντουλάπι, μέχρι να την δώσει...
Αλλά χωρίς να το προσέξει, την έβαλε ανάποδα... Σε λίγο άρχισε να ακούγεται μέσα στο δωμάτιο ένας κρότος. Κοίταζε ο μοναχός από δω, αποκεί, να δει από πού ερχόταν αυτός ο κρότος... «τακ-τακ-τακ»· δεν τον άφηνε να ησυχάσει. Τελικά όταν πήγε κοντά στο ντουλάπι, κατάλαβε ότι ο κρότος έβγαινε από εκεί. Το ανοίγει και βλέπει ότι ο κρότος έβγαινε από την εικόνα. «Τι να έχει η εικόνα; λέει· για να δώ». 

Μόλις την ξετύλιξε, είδε πως ήταν ανάποδα...
Την έστησε όρθια και αμέσως σταμάτησε ο κρότος...
 
Ο ευλαβής ιδιαίτερα ευλαβείται τις εικόνες. Και όταν λέμε «ευλαβείται τις εικόνες», εννοούμε ότι ευλαβείται το εικονιζόμενο πρόσωπο. Όταν έχει κανείς μια φωτογραφία του πατέρα του, της μάνας του, του παππού του, της γιαγιάς του, του αδελφού του, δεν μπορεί να την σχίσει ή να την πατήσει, πόσο μάλλον μια εικόνα! 
Οι Ιεχωβάδες δεν έχουν εικόνες. Την τιμή που αποδίδουμε στις εικόνες την θεωρούν ειδωλολατρία.
Είπα σε έναν Ιεχωβά μια φορά: «Εσείς δεν έχετε φωτογραφίες στα σπίτια σας;».
«Έχουμε», μου λέει.
«Έ, καλά, η μάνα, όταν το παιδί της λείπει μακριά, δεν φιλάει την φωτογραφία του παιδιού της;». 
«Την φιλάει», μου λέει.
«Το χαρτί φιλάει ή το παιδί της;».
«Το παιδί της», μου λέει.
«Έ, όπως εκείνη, όταν φιλάει την φωτογραφία του παιδιού της, του λέω, φιλάει το παιδί της και όχι το χαρτί, έτσι και εμείς τον Χριστό φιλούμε· δεν φιλούμε το χαρτί ή το σανίδι».

Από το βιβλίο «Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου ΛΟΓΟΙ Β΄»

Ο «ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΣ» ΚΑΙ Η ΔΙΑΣΗΜΗ ΜΑΓΙΣΣΑ

Στο Γεωργίτσι της Μάνης, περί το 1850 ήταν μια διάσημη μάγισσα. Ήταν πληγή της περιοχής. Την έτρεμαν οι πάντες.
Κάποτε όμως, την συνάντησε ο άγιος μοναχός και ιεροκήρυκας Χριστόφορος Παπουλάκος. Της επετέθει με την μαγκούρα του και την τσάκισε στο ξύλο. Έκθαμβοι οι Μανιάτες κοίταζαν τον Γέροντα:

«Τι με κοιτάζετε;» τους λέει «και γιατί την φοβόσαστε αυτή την βρωμουναίκα; Να σας το πω εγώ. Φοβάσθε διότι λιγόστεψε η πίστη σας και παρατήσατε τον δρόμο του Χριστού. Διατί τάχα δεν την φοβούμαι εγώ; Ούτε πιο γερός από σας είμαι ούτε πιο νέος. Δεν είναι το μυαλό και τα χέρια, που μου έδωσαν την δύναμη να χτυπήσω με τούτο το ραβδί κατακέφαλα τον σατανά την ώρα που έκανε τα μάγια του, αλλ’ ο Χριστός.

Μονάχα όταν γυρίσετε στον Χριστό θα σπάσετε τις δαιμονικές κλωστές, με τις οποίες οι μάγισσες κυκλώνουν τα σπίτια σας και δένουν τους άνδρες σας και βασκαίνουν τα παιδιά σας.

Όμως τα μάγια της και οι δαίμονες, που την βοηθούν, στάθηκαν ανήμποροι να την γλυτώσουν απ’ το ραβδί μου…Αν πορευθείτε και σεις κατά τον λόγο του Χριστού, τότε η κλωστή που σας δένει θα κοπεί και το Γεωργίτσι θ’ ανασάνει ελεύθερο.

Ανάψατε όλα τα σβηστά καντήλια, που προσμένουν στα εξωκκλήσια και στ’ αφανησμένα μοναστήρια. Δράμετε όλοι στην Εκκλησία σας. Μονιάσετε. Κάμνετε δικόσας τον πόνο του διπλανού σας και αγρυπνήσατε στο προσκέφαλο του αρρώστου. Ταΐστε τους πεινασμένους, ποτίστε τους διψασμένους. Ντύσατε τους γυμνούς. Και τα μάγια θα σκορπιστούν στους τέσερις ανέμους.

Μάγια θα πει η λειψή πίστη. Οι μάγισσες δεν μπορούν να βάλουν το πόδι τους στον αγρό του Χριστού. Τα μάγια μόνο στα ρημαγμένα και παρατημένα χωράφια βλαστάνουν. Κανένα μη φοβάστε, εφ’ όσον στην καρδιά σας βρίσκεται ο Χριστός«. Η μάγισσα εν’ τω μεταξύ έφυγε σε άλλα χωριά και κρύφτηκε από το φόβο της!

Από το βιβλίο: «Ο Χριστός νικάει τα μάγια» του Αρχιμανδρίτη π.Παύλου Κ. Ντανά (Αγρίνιο 2014).

Δευτέρα 15 Φεβρουαρίου 2016

ΓΙΑΤΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΦΕΥΓΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ;

Κανένας, ποτέ, δέν ἀπομακρύνθηκε ἀπό τόν Θεό ἐπειδή θέλησε νά γίνει καλύτερος!

Κανένας, ποτέ, δέν ἔφυγε ἀπό τήν ἐκκλησία, ἐπειδή δυσκολευόταν νά κατανοήσει τό πιστεύω της!
Μέ ἄλλα λόγια, ὁ ἄνθρωπος ποτέ δέν ξεκόβει ἀπό τήν ἐκκλησία καί ἀπό τόν Θεό γιά κάποια λογική αἰτία· γιά κάτι τό καλύτερο, τό πνευματικότερο, τό ἁγιώτερο. 
Τότε, γιατί φεύγει; γιατί ξεκόβει; γιατί ἀπομακρύνεται; Ἁπλά γιατί ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ τόν «στενεύει». Καί ἔτσι προτιμάει κάτι «ἄλλο»!
Ὁ Χριστός στήν παραβολή τοῦ μεγάλου Δείπνου ἀναφέρει τρεῖς αἰτίες, τρεῖς λόγους πού κάνουν τόν ἄνθρωπο νά γυρίζει τήν πλάτη του στόν Θεό: τόν ἐγωισμό, τά ἐγκόσμια, τό sex.
Στήν παραβολή τοῦ μεγάλου Δείπνου:
• ὁ πρῶτος προσκεκλημένος ἀρνήθηκε τήν πρόσκληση τοῦ Ἄρχοντα γιά τό Βασιλικό Δεῖπνο, γιατί, λέει, εἶχε ἀγοράσει χωράφι· 
• ὁ δεύτερος, γιατί ἤθελε νά δοκιμάσει τά πέντε ζευγάρια βόδια· καί 
• ὁ τρίτος, ἐπειδή παντρεύτηκε. 
Σέ πρώτη ματιά, ἄν τά ἰδεῖ κανείς αὐτά (τίς δικαιολογίες) δέν βρίσκει σ᾽ αὐτές κάτι τό μεμπτό. Τότε γιατί ὁ Κύριος εἶπε: «κανένας ἀπό αὐτούς δέν θά γευθῆ τό Δεῖπνο μου» (Λουκᾶ 14, 24); Ποῦ ἦταν τό λάθος τους; Σέ τί ἔσφαλαν; Ἁπλούστατα ἔκαμαν λάθος ἀξιολόγηγη· λάθος ἱεράρχηση· λάθος ἐκτίμηση. Ἔδωσαν προτεραιότητα σέ ὑλικά καί δευτερεύοντα· καί ὄχι στήν βασιλεία τοῦ Θεοῦ καί στήν σωτηρία τῆς ψυχῆς τους.

Ἡ πρώτη αἰτία, πού ὁδηγεῖ τήν ψυχή μακριά ἀπό τόν Θεό εἶναι ἡ ὑπερηφάνεια. Ὅταν τό ἐγώ τοῦ ἀνθρώπου γεμίζει ἀπό αὐτάρκεια καί αὐταρέσκεια καί πιστεύει ὅτι τά ξέρει ὅλα· καί ὅτι δέν ἔχει ἀνάγκη διδασκαλίας ἀπό κανένα· οὔτε ἀπό τόν Θεό! Ἡ ὑπερηφάνεια συνήθως εἶναι ἕνα φαινόμενο πού παρατηρεῖται ἀνάμεσα σέ ἀνθρώπους, πού ἡ λίγη γνώση πού ἀπέκτησαν, μπαίνει σέ ἄδειο κεφάλι, καί ἐνεργεῖ ὅπως τό κρασί σέ ἄδειο στομάχι!
Δεύτερη αἰτία εἶναι τά ἐγκόσμια-τά ὑλικά. Ἡ ψυχή ἀπορροφᾶται τόσο πολύ μέ τίς δραστηριότητες, τίς ἡδονές, τήν προσωρινή ἀσφάλεια... πού ὁ Θεός θεωρεῖται πιά σάν μιά περιττή, παραπανίσια, εὐλάβεια. Ἡ ζωή τέτοιων ἀνθρώπων καταντάει τόσο ἐξωστρεφής πού ἡ πνευματική ζωή (ἡ ζωή τοῦ ἔσω ἀνθρώπου) πιά ἀφανίζεται καί οὐσιαστικά ἐκμηδενίζεται! Σ᾽ αὐτήν τήν κατηγορία ἀνήκουν οἱ πολιτικοί· οἱ κοινωνικά ἀναρριχώμενοι (ἐκεῖνοι πού κυνηγᾶνε τά ἀξιώματα)· καί φεύγουν ἀπό τήν ἐκκλησία γιατί τάχα μέ τόν σταυρό δέν μπορεῖς νά πᾶς μπροστά.
Καί τρίτη αἰτία εἶναι ἡ σάρκα· τό sex· ὅταν ἡ αἰσθησιακή ἐμπειρία ἔχει προβάδισμα ἔναντι τοῦ πνεύματος. Τότε ἡ θυσία γίνεται ὅλο καί πιό ἐνοχλητική· καί τό σῶμα καταντάει ἀντικείμενο λατρείας. Καί ἡ ἄσχημη ζωή ὁδηγεῖ σέ ἄρνηση τοῦ Θεοῦ.
Ὅμως τό κακό δέν σταματάει ἐδῶ! Συνεχίζεται!
Καί ἔρχεται τό ἑπόμενο βῆμα... 
Γιά νά δικαιολογήσει τήν ἀπομάκρυνσή του ἀπό τόν Θεό, ὁ ἄνθρωπος, στρέφεται ἐναντίον τῆς διδασκαλίας τῆς ἐκκλησίας! Θά τόν ἀκούσεις νά λέει: Ἐγώ δέν πιστεύω στήν ἐξομολόγηση! 

Καί θέλει νά πεῖ: Ναί, τό παραδέχομαι ζῶ στήν ἁμαρτία, μά ἐπειδή δέν θέλω νά τήν διακόψω, θά καλύψω τήν ἐνοχή μου μέ ἕνα λογικοφανές κάλυμμα πολεμώντας τό φάρμακο! Καί ὅταν εἰρωνεύεται ἐκείνους πού πιστεύουν στήν ὕπαρξη τῆς κόλασης καί τούς χαρακτηρίζει ἠλίθιους, στήν πραγματικότητα εἶναι σάν νά λέει: γνωρίζω πολύ καλά πώς ὅ,τι σπείρω θά θερίσω· καί ἐπειδή θερίζω γιά τόν ἑαυτό μου κακό, κλῆρος μου θά εἶναι ἡ κόλαση. Μά, ἡ σκέψη αὐτή, ἐπειδή μέ τρομάζει, ὁ μόνος τρόπος γιά νά ἔχω «ἥσυχη» τήν συνείδησή μου εἶναι νά ἀρνηθῶ τήν ὕπαρξή της (τῆς κόλασης)!

Γι᾽ αὐτό, ἀδελφοί: Ἄς προσέχωμε: 

• Ἐκεῖνος πού δέν ἔχει τό θάρρος νά ἰδεῖ τήν πραγματικότητα - τίς ἀληθινές αἰτίες πού τόν ἀπομακρύνουν ἀπό τόν Θεό - θά καταφεύγει συνεχῶς στό καμουφλάρισμά τους καί στήν δικαίωσή του!

Ἄς μή ξεχνᾶμε: 

• Ἡ μόνη διαφορά ἀνάμεσα σέ ἕνα ὀρθολογιστή καθηγητή πανεπιστημίου καί ἕνα πνευματικά καθυστερημένο, εἶναι ὅτι, ἀπό τόν πρῶτο θά ἀκούσεις πιό «παράλογες» δικαιολογίες!

Fulton Sheen (Καθηγητής Ψυχολογίας)