ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΗΛΕΙΑΣ ΓΕΡΜΑΝΟΣ: Η ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ. ΚΡΗΤΗ ΑΠΟ 18 ΕΩΣ 26 ΙΟΥΝΙΟΥ 2016.

Εισήγησις Μητροπολίτου Ηλείας ΓΕΡΜΑΝΟΥ Εις την έκτακτον Σύνοδον της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος 8 -10 Μαρτίου 2016

Συνεδρία της 8 - 3 - 2016

Εντολή ΔΙΣ :Αριθμ.Πρωτ.746/16-2-2016

Θέμα : Η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Κρήτη από 18 έως 26 Ιουνίου 2016.

Μακαριώτατε άγιε Πρόεδρε,

Σεβασμιώτατοι άγιοι Σύνεδροι,

Όπως γνωρίζετε η Εκκλησία μας έχει τέσσαρα ιδιαίτερα γνωρίσματα.Είναι «Μία, Αγία , Καθολική και Αποστολική» και αποτελείται από τον σεσαρκωμένον Λόγον του Θεού, ως κεφαλή,1 και μέλη της έχει πάντας τους σεσωσμένους εν Χριστώ Χριστιανούς, δηλαδή τον Κλήρον και τον Λαόν, τους ζώντας και τους κεκοιμημένους, όλους τους ανθρώπους, που δια του αγίου Βαπτίσματος έχουν κατά χάριν ενωθή μαζί Του. Η, όπως λέγει ο Απόστολος Παύλος, Μέλη της Εκκλησίας είμεθα όλοι εμείς οι αγριελιές, που ναι μεν λόγω της παρακοής των Πρωτοπλάστων εξεκλάσθημεν του δένδρου της ζωής, αλλά τώρα δια του αγίου Βαπτίσματος εμβολιαστήκαμε «στην καλιέλαιον Ιησού Χριστού ». 2

Ο άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος θα ειπή, ότι « όπου αν η Χριστός , εκεί και η Καθολική Εκκλησία».Και επροχώρησε• « Πάντες τω Επισκόπω ακολουθείτε, ως Ιησούς Χριστός τω Πατρί..... Μηδείς χωρίς του Επισκόπου τι πρασσέτω των ανηκόντων εις την Εκκλησίαν. Εκείνη βεβαία ευχαριστία ηγείσθω, η υπό τον Επίσκοπον ούσα, η ω αν αυτός επιτρέψη. Όπου αν φανή ο Επίσκοπος, εκεί το πλήθος έστω». 3 Διότι ο προκαθήμενος Επίσκοπος είναι «εις τύπον Θεού»,4 « εις τύπον του Πατρός», 5 «εις τιμήν Πατρός» 6 και « εις τόπον Χριστού , λέγων• «Ο Επίσκοπος τω Χριστώ, ως ο Χριστός τω Πατρί. Και ούτως η ενότης δια πάντων σώζεται».7

Κατά συνέπειαν τούτων ο Επίσκοπος, ως Κεφαλή της Τοπικής Εκκλησίας, μετά των Πρεσβυτέρων συμβούλων του « ως χορδαί κιθάρα», κατά τον άγιον Ιγνάτιο,8 λύει τα προβλήματα της Επισκοπής του , ο Αρχιεπίσκοπος (Αρχιεπίσκοπος-Μητροπολίτης-Έξαρχος) μετά των Επισκόπων της Επαρχίας του λύει τα προβλήματα της Αρχιεπισκοπικής – Μητροπολιτικής του Περιφερείας και ο Οικουμενικός Πατριάρχης με όλους τους Πατριάρχας και Αρχιεπισκόπους, αλλά και με πάντας τους Επισκόπους της Εκκλησίας λύει τα προβλήματα της Καθολικής ( = Οικουμενικής ) Εκκλησίας .

Α

Αι Σύνοδοι της Ορθοδόξου Εκκλησίας.

1.Το όνομά τους.

Η λέξις Σύνοδος είναι Ελληνική λέξις και σημαίνει την συνάθροισι, την συνέλευσι πολλών ανθρώπων και παν συμβούλιον η σύναξι, οιοσδήποτε και αν είναι ο σκοπός τους.Στην κυριολεξία σημαίνει συν- οδός, δηλαδή οδός (=δρόμος) που τον βαδίζουν δύο η περισσότεροι άνθρωποι μαζί, τους συνοδίτας η συνοδοιπόρους, όπως λέγωνται. Μεταφορικά δε σύνοδος ονομάζεται κάθε συγκέντρωσις ανθρώπων, οι οποίοι ακολουθούν τον ίδιον δρόμον στη ζωή τους, έχουν την ίδια πνευματική πορεία, πιστεύουν τα ίδια.

Εις την Εκκλησία μας, όταν ομιλούμε για Σύνοδο, εννοούμε την Σύνοδον των Επισκόπων. Αυτήν δε την Σύνοδον την ονομάζομε Αγία Σύνοδο, διότι δεν είναι μία απλή συνάθροισις ανθρώπων, αλλά των Αγίων Επισκόπων, που εκπροσωπούν και όλα τα Μέλη της Τοπικής Εκκλησίας που είναι και αυτά Άγια, αφού είναι Μέλη του Παναγίου Σώματος του Χριστού. Γράφει ο Απόστολος Παύλος• «Ει η ρίζα (ο Χριστός ) αγία, και οι κλάδοι». 9

Αλλά και κάτι ακόμη πρέπει να υπογραμμίσω στο σημείο αυτό. Ότι δηλαδή η Αγία Σύνοδος δεν λέγεται Αγία, μόνον επειδή είναι συνάθροισις των αγίων Επισκόπων, αλλά και διότι οι Επίσκοποι ακολουθούν το Πανάγιον Πνεύμα. Είναι πολύ χαρακτηριστική η φράσις με την οποίαν αρχίζει η απόφασις της λεγομένης Αποστολικής Συνόδου• «Έδοξε γαρ τω Αγίω Πνεύματι και ημίν».10 Αν οι Επίσκοποι δεν συμπορευθούν με το άγιον Πνεύμα και αν οι αποφάσεις των δεν είναι σύμφωνες με Αυτό, τότε αυτή η Σύνοδος ΟΧΙ μόνον δεν είναι Αγία Σύνοδος, αλλά λέγεται και είναι ψευτοσύνοδος. Και τέτοιες Συνόδους η Εκκλησία μας στην ιστορική της διαδρομή έχει πολλές.

2. Είδη Αγίων Συνόδων.

Πρώτη Σύνοδος της Εκκλησίας μας είναι η πιο πάνω μνημονευομένη Αποστολική Σύνοδος, που ως γνωστόν έγινε στα Ιεροσόλυμα το 49 μ.Χ. και απεφάσισε ότι, όταν βαπτίζωνται οι εξ Εθνών (=ειδωλολάτραι) χριστιανοί, δεν χρειάζεται να κάνουν πρώτα την περιτομήν, όπως επέμεναν οι εξ

Ιουδαίων χριστιανοί, αλλά μόνον να παύσουν να τρώνε ειδωλόθυτα, αίμα ζώων και πνικτά ζώα και να αποφεύγουν την πορνεία. 11

Εν συνεχεία εις την Εκκλησία μας έγιναν κατά καιρούς πολλές Σύνοδοι και διαφόρων τύπων. Κυρίως όμως δύο είναι οι τύποι των Συνόδων της Εκκλησίας μας.

α) Τοπικαί - Επαρχιακαί, Και

β) Οικουμενικαί.

Βεβαίως υπήρξε και ένας άλλος ακόμη τύπος Συνόδου, η «Μείζων Σύνοδος», όπως την ονομάζει ο ΣΤ Κανών της Β Οἰκουμενικῆς Συνόδου. 12 Η Σύνοδος αυτή εθεσμοθετήθη από τον 12ον και 14ον Κανόνα της εν Αντιοχεία Τοπικής Συνόδου (341) και ελειτούργησε ως Εφετείον κάποιων αποφάσεων κατά Επισκόπων και άλλων Κληρικών της Επαρχιακής Συνόδου. 13 Στις ημέρες μας αυτή η Σύνοδος ονομάζεται «Μείζων και Υπερτελής Σύνοδος» με Πρόεδρον τον Οικουμενικόν Πατριάρχην.Εις το Οικουμενικόν Πατριαρχείον υπήρξε και ο τύπος της ενδημούσης Συνόδου. Τέλος να σημειώσω ότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος από 1992 άρχισε να συγκαλή την «Σύνοδον» των Προκαθημένων των Αυτοκεφάλων Εκκλησιών της Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Επαρχιακαί Σύνοδοι επραγματοποιήθησαν τον 2ον αιώνα δια τον εορτασμόν του Πάσχα, τον 3ον αιώνα έχομε Συνόδους δια το πως πρέπει να δέχεται η Εκκλησία τους «πεπτωκότας», ως και δια την εκλογήν Αρχιερέων, σύμφωνα μάλιστα και με τον 19ον Κανόνα της Συνόδου της Αντιοχείας, ο οποίος ορίζει• «Επίσκοπον μη χειροτονείσθαι δίχα Συνόδου και παρουσίας του εν τη Μητροπόλει της Επαρχίας»14. Επίσης θυμίζω τον 34ον Κανόνα των Αγίων Αποστόλων, ο οποίος ομιλεί περί των καθηκόντων του Πρώτου της Επαρχίας (Μητροπολίτου- Αρχιεπισκόπου) και των Επισκόπων αυτής, αλλά και περί των μεταξύ αυτών σχέσεων 15.

Τέλος θέλω να σημειώσω , ότι έκαστος Επίσκοπος, ως κεφαλή της Τοπικής Εκκλησίας, φέρει εν εαυτώ και τον Κλήρον και τον Λαόν της Επισκοπής του και κατά την συμμετοχήν του σε κάποια Σύνοδον εκπροσωπεί και όλα τα Μέλη, Κλήρον και Λαόν, της Επισκοπής του. Έτσι είδε τον Επίσκοπον Τράλλεων ο άγιος Ιγνάτιος, όταν τον επεσκέφθη δέσμιον στην Σμύρνη. Γράφει ο άγιος Ιγνάτιος προς τους Τραλλιανούς • « Καθώς εδήλωσέ μοι Πολύβιος, ο επίσκοπος υμών, ος παρεγένετο θελήματι Θεού και Ιησού Χριστού εν Σμύρνη , και ούτως μοι συνεχάρη δεδεμένω εν Ιησού Χριστώ , ώστε με το παν πλήθος υμών εν αυτώ θεωρείσθαι ». 16

Επομένως από τα ανωτέρω γίνεται φανερόν, ότι σε κάθε Σύνοδο Τοπική η Οικουμενική πρέπει να συγκαλούνται και να συμμετέχουν πάντες οι Επίσκοποι της Τοπικής η της Καθολικής Εκκλησίας, αναλόγως.

3. Ο σκοπός των αγίων Συνόδων.

Εκ των ανωτέρω γίνεται κατανοητός επίσης και ο σκοπός των Αγίων Συνόδων. Ότι δηλαδή αι Σύνοδοι , πολύ περισσότερον αι Οικουμανικαί, δεν εγίνοντο παρά δια τα μεγάλα, τα σπουδαία και γενικώτερα ζητήματα της Τοπικής η της Οικουμενικής Εκκλησίας και δη τα αφορώντα εις την αλήθεια της πίστεώς μας , τα δόγματα και τις αιρέσεις , βεβαίως και δια Κανονικά θέματα που αφορούσαν εις την όλην Εκκλησίαν μας 17 . Δια τούτο και αι αποφάσεις των ήσαν δύο ειδών :

α) Οι Όροι ( δια τα δογματικά θέματα ), Και

β) Οι Κανόνες ( δια τα Κανονικά ) .

Β

Η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος της Ορθοδόξου Εκκλησίας.

1. Η ονομασία της.

Εν πρώτοις πρέπει να ειπώ, ότι η ονομασία αυτή , δηλαδή Αγία και Μεγάλη Σύνοδος , δεν είναι ούτε πρωτοφανής ούτε πρωτότυπη . Διότι :

Η πρώτη Οικουμενική Σύνοδος στον Η καί στον ΙΔ Κανόνα της αυτοχαρακτηρίζεται ως «Αγία και Μεγάλη Σύνοδος ». 18 Έτσι ονομάζει την εν Νικαία Α' Οικουμενικήν Σύνοδον και η εν Αντιοχεία Τοπική Σύνοδος στον Α Κανόνα της, ορίζουσα• « Πάντας τους τολμώντας παραλύειν τον όρον της αγίας και μεγάλης συνόδου της εν Νικαία συγκροτηθείσης επί παρουσία της ευσεβείας του θεοφιλεστάτου βασιλέως Κωνσταντίνου, περί της αγίας εορτής του σωτηριώδους Πάσχα, ακοινωνήτους και αποβλήτους είναι της Εκκλησίας....».19 Σημειώνω επίσης ότι η Α' Οικουμενική Σύνοδος στον Γ Κανόνα αυτής ονομάζει εαυτήν «Μεγάλην Σύνοδον», δηλαδή χωρίς το επίθετο «αγία», 20 η δε Β' Οικουμενική Σύνοδος στον ΣΤ Κανόνα της αυτοχαρακτηρίζεται μόνον ως «αγία». 21

Επομένως η προς σύγκλησιν Σύνοδος στην Κρήτη τον προσεχή Ιούνιον αυτοκαλούμενη Αγία και Μεγάλη, προφανώς θέλει να συσχετίση εαυτήν προς τας Οικουμενικάς Συνόδους , χωρίς βεβαίως να το κατονομάζει. Πάντως όπως και αν τώρα ονομασθή αυτή η Σύνοδος, το τι θα είναι στην ουσία της, αλλά και πως τελικά θα ονομασθή θα κριθή από την εκκλησιαστικήν ιστορία και εκ των αποφάσεών της.

2. Η Προετοιμασία της.

Η σύλληψις της ιδέας συγκλήσεως Συνόδου πασών των επί μέρους Τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών έγινε στις Αρχές του 20ου αιώνα, αφού ήδη

είχε εμφανισθή από τον προηγούμενο αιώνα ο Εθνοφυλετισμός. Δηλαδή τότε που κάθε ένα Κράτος της Βαλκανικής, ελευθερούμενο από τον Τουρκικό ζυγό, επεζήτει μαζί με την εθνική του ανεξαρτησία να αποκτήση και την εκκλησιαστική του απελευθέρωσι (!) από το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Έτσι, δια την προετοιμασία συγκλήσεως Συνόδου πασών των επί μέρους Τοπικών Εκκλησιών της Ορθοδόξου Εκκλησίας εξεδόθησαν δύο σχετικαί Εγκύκλιοι του Οικουμενικού Πατριάρχου Ιωακείμ Γ . Η μία το 1902 και η άλλη το 1904. Ακολούθησε η Εγκύκλιος του Τοποτηρητού Μητροπολίτου Δωροθέου το 1920 και επηκολούθησε το 1923 του Οικουμενικού Πατριάρχου Κων/νουπόλεως Μελετίου Μεταξάκη. Τώρα είναι η εποχή, κατά την οποίαν οι αρχηγοί των Μεγάλων τότε Κρατών ζητούσαν σύσφιγξη των μεταξύ τους σχέσεων προς αποφυγήν ενός μεγάλου δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Είναι οι χρόνοι που δημιουργήθηκε η Κοινωνία των Εθνών, η οποία εξελίχθηκε στον παγκόσμιον σημερινόν θεσμόν του Οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών.

Έκτοτε και δια πολλά χρόνια η ιδέα αυτή ξεχάστηκε και μετά τον Β Παγκόσμιον Πόλεμον επί του Οραματιστού Οικουμενικού Πατριάρχου Αθηναγόρου προωθήθηκαν και πάλιν οι διορθόδοξες σχέσεις και άρχισαν οι προετοιμασίες δια την έκφρασι της Πανορθοδόξου ενότητος δια της Συνοδικής οδού . Έτσι συνεκροτήθησαν οι Πανορθόδοξες Προσυνοδικές

Διασκέψεις, όπως της Ρόδου το 1961, το 1962, τό1963 και του Σαμπεζύ της Γενεύης το 1968, δια των οποίων καθορίστηκε και ένας Κατάλογος των

θεμάτων της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας.

Στην συνέχεια από το 1971 άρχισαν την επεξεργασία των θεμάτων της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου Διορθόδοξοι Προπαρασκευαστικαί Επιτροπαί, και Διορθόδοξοι Προσυνοδικαί Διασκέψεις, ως κάτωθι:

1. Η Α Διορθόδοξος Προπαρασκευαστική Επιτροπή ( 16-18 Ιουλίου 1971 ) .

2. Η Α Πανορθόδοξος Προσυνοδική Διάσκεψις ( 21-28 Νοεμβρίου 1976).

3. Η Β Διορθόδοξος Προπαρασκευαστική Επιτροπή 1979

4. Η Β Προσυνοδική Πανορθόδοξος Διάσκεψις( 3-12 Σεπτεμβρίου 1982 ) .

5. Η Γ Διορθόδοξος Προπαρασκευαστική Επιτροπή( 15-23 Φεβρουαρίου 1986) .

6. Η Γ Προσυνοδική Πανορθόδοξος Διάσκεψις ( 28 Οκτωβρίου - 6 Νοεμβρίου 1986 ).

7. Η Δ Διορθόδοξος Προπαρασκευαστική Επιτροπή( 10-17 Νοεμβρίου 1990 ) .

8. Η Ε Διορθόδοξος Προπαρασκευαστική Επιτροπή( 7-13 Νοεμβρίου 1993).

9. Η ΣΤ Διορθόδοξος Προπαρασκευαστική Επιτροπή( 28 Φεβρουαρίου -6 Μαρτίου 1999).

10. Η Δ Προσυνοδική Πανορθόδοξος Διάσκεψις( 6-13 Ιουνίου 2009 ).

Η Ζ Διορθόδοξος Προπαρασκευαστική Επιτροπή( 9-16 Δεκεμβρίου 2009).

12. Η Η Διορθόδοξος Προπαρασκευαστική Επιτροπή( 21-26 Φεβρουαρίου 2011).22

Τελευταία είναι η Ε Προσυνοδικῆ Πανορθόδοξος Διάσκεψις (10 – 17 Οκτωβρίου 2014).

Τέλος έχουμε την Σύναξι των Προκαθημένων των Ορθοδόξων Εκκλησιών στην Κωνσταντινούπολιν από 6-9 Μαρτίου 2014, η οποία και απεφάσισε την σύγκλησι της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου δια το 2016 , εκτός απροόπτου και καθώρισε τα προς συζήτησι θέματα της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου, τα εξής δέκα :

α.Η Ορθόδοξος Διασπορά.

β. Το Αυτοκέφαλον και ο τρόπος ανακηρύξεως αυτού.

γ.Το Αυτόνομον και ο τρόπος ανακηρύξεως αυτού.

δ.Τα Δίπτυχα .

ε. Το ζήτημα του κοινού Ημερολογίου .

στ. Κωλύματα Γάμου .

ζ. Αναπροσαρμογή των περί νηστείας εκκλησιαστικών διατάξεων.

η.Σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον λοιπόν χριστιανικόν κόσμον.

θ. Ορθοδοξία και Οικουμενική Κίνησις.

ι. Συμβολή των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών εις την επικράτησι των χριστιανικών ιδεωδών της ειρήνης, της ελευθερίας , της αδελφοσύνης και της αγάπης μεταξύ των λαών και άρσιν των φυλετικών διακρίσεων.

3. Τα προς συζήτησιν θέματα .

Α . Ποία θέματα τελικά θα συζητηθούν εις την Αγίαν και Μεγάλην Σύνοδον του Ιουνίου στην Κρήτη απεφασίσθηκαν από την Σύναξιν των Προκαθημένων των κατά Τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών του παρελθόντος Ιανουαρίου στο Σαμπεζύ της Ελβετίας .

Αυτά είναι τα εξής πέντε :

α.Η Αποστολή της Ορθοδόξου Εκκλησίας εν τω συγχρόνω κόσμω.

β. Το Αυτόνομον εν τη Ορθοδόξω Εκκλησία και ο τρόπος ανακηρύξεως αυτού.

γ.Το μυστήριον του Γάμου και τα κωλύματα αυτού.

δ.Η σπουδαιότης της νηστείας και η τήρησις αυτής σήμερον.

ε) Σχέσις της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον λοιπόν χριστιανικόν κόσμον.

Όμως θα τεθή και το θέμα « Η Ορθόδοξος Διασπορά», αλλ' όχι προς έγκρισιν, διότι υπάρχουν διαφωνίαι, αλλ' ίνα επικυρωθή η απόφασις της Δ Προσυνοδικῆς Πανορθοδόξου Διασκέψεως (6-13 Ιουνίου 2009 ), η οποία απεφάσισε « προς το παρόν και ως μεταβατικόν στάδιον να υπάρχουν Επισκοπικαί Συνελεύσεις πάντων των εν τη περιοχή κανονικώς αναγνωριζομένων Επισκόπων, οίτινες θα εξακολουθούν να υπάγωνται εις τας κανονικάς δικαιοδοσίας, εις ας υπάγονται σήμερον».

Τα παραπάνω εξ ( 6 ) κείμενα τη εντολή της Ιεράς ημών Συνόδου έχουν αποσταλή υπό της Αρχιγραμματείας εις πάντας τους Σεβ.Μητροπολίτας – Μέλη της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος και ευρίσκονται εις χείρας σας.

Β. Δεν είναι δυνατόν να εισαχθούν εις την Σύνοδον αυτήν προς συζήτησιν άλλα θέματα, εκτός από το τελικόν Μήνυμα της Συνόδου, το οποίον θα προετοιμασθή εν σχεδίω υπό Πανορθοδόξου Ειδικής Επιτροπής μίαν εβδομάδα προ της συγκλήσεως αυτής, τη εγκρίσει των Προκαθημένων των Ορθοδόξων Εκκλησιών (Άρθρον 8, παράγραφος 2, του Κανονισμού).

Γ . Όμως αυτά τα ως άνω πέντε ( 5 ) κείμενα πρέπει σήμερα να εγκριθούν η να απορριφθούν από την σεπτήν Ιεραρχίαν, ώστε ο Μακαριώτατος Πρόεδρος εις την Κρήτην να ψηφίση αναλόγως. Επίσης είναι δυνατόν σήμερα να κατατεθούν συγκεκριμένες προτάσεις τροπολογιών, διορθώσεων η προσθηκών στα ήδη ομοφώνως εγκριθέντα πέντε κείμενα, ώστε αφού εγκριθούν από την Ιεραρχίαν, να υποβληθούν εις την Αγίαν και Μεγάλην Σύνοδον προς έγκρισιν, σύμφωνα με το άρθρον 11 του Κανονισμού και το από 16-2-2106 Γράμμα προς πάντας ημάς του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Προέδρου μας κ.ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ.

α. Ήδη ο Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεος εις την σχετικήν συζήτησιν στην ΔΙΣ τον παρελθόντα Φεβρουάριον εξέφρασε την έντονη διαφωνία του δια το πρώτον κείμενον «Η αποστολή της Ορθοδόξου Εκκλησίας εν τω συγχρόνω κόσμω», ειδικά δε δι' όσα λέγονται περί του ανθρωπίνου προσώπου. Δηλαδή προτείνει, όπου εις το κείμενο γίνεται λόγος δια το πρόσωπο, η λέξις πρόσωπον να αντικατασταθή στην Α 1 και 3 παραγράφους με την λέξιν άνθρωπος.Ο άγιος Ναυπάκτου είναι εδώ και ασφαλώς θα λάβη τον λόγον και θα εξηγήση καλύτερα την διαφωνία του.

Η ταπεινότης μου δέχεται τούτο, νομίζω δε ότι την πρότασιν αυτήν απεδέχθησαν και τα Μέλη της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου .

Ἐάν και η σεπτή Ιεραρχία δεχθή την τροπολογίαν αυτήν του Αγίου Ναυπάκτου, τότε όντως είναι δυνατή η υποβολή της εις την Γραμματείαν της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου δια να τεθή εις αυτήν προς συζήτησιν και λήψιν αποφάσεως. Αν η τροπολογία ψηφισθή ομόφωνα από την Αγίαν και Μεγάλην Σύνοδον η τροπολογία εισέρχεται εις το κείμενον. Άλλως το κείμενο παραμένει ως έχει ( Άρθρον 11, παράγραφος 2 του Κανονισμού ) και προφανώς τότε η προταθείσα αλλαγή παραμένει δια τα Πρακτικά.

β. Η ταπεινότης μου όμως προτείνει να γίνη και άλλη μία ακόμη διευκρινιστική αλλαγή στην παράγραφο Α3 του ιδίου κειμένου. Δηλαδή η φράσις της δευτέρας Περιόδου ( σειρά δεύτερη τέλος ) « Αι Ορθόδοξοι Εκκλησίαι καλούνται να συμβάλουν ..», να αναγραφή επί το ορθοδόξως σαφέστερον, ως εξής • « Η Ορθόδοξος Εκκλησία καλείται να συμβάλη ...», ίνα μη παρερμηνευθή υπό τινων, ότι δεχόμεθα την ύπαρξιν πολλών Ορθοδόξων Εκκλησιών.

γ. Όμως γίνονται πολλές συζητήσεις και προβάλλονται ενστάσεις και δια το έτερον κείμενον «Σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον λοιπόν χριστιανικόν κόσμον».Διότι ενώ ο τίτλος του θέματος έχει με σαφήνεια ορθοδόξως διατυπωθή, το περιεχόμενο του κειμένου αυτού είναι σε πολλά σημεία ασαφές και εις τινα άλλα φαίνεται ανορθόδοξο. Δια τούτο και σκανδαλίζονται πολλοί και διαμαρτύρονται άλλοι, ότι οι συντάκτες του κειμένου αυτού κάτι θέλουν να κρύψουν από τους πιστούς.

Επισημαίνω τέσσερα σημεία του κειμένου τούτου , τα οποία πιστεύω και προτείνω ότι πρέπει να προταθούν εις την Αγίαν και Μεγάλην Σύνοδον προς διασάφησι και διόρθωσι :

Πρώτον• Εις την παράγραφον 6 η φράσις «Η ορθόδοξος Εκκλησία αναγνωρίζει την ιστορικήν ύπαρξιν άλλων χριστιανικών Εκκλησιών και Ομολογιών ...». Τούτο φαίνεται ότι αναγνωρίζει την ύπαρξιν και άλλων Εκκλησιών εκτός της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας. Τούτο επαναλαμβάνεται στις παραγράφους 16, 19, (4 φορές) 20 και 21 του κειμένου και είναι δυνατόν να νομίση κάποιος, ότι η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος αναγνωρίζει την ανορθόδοξον θεωρία των Κλάδων.

Δια τούτο προτείνω να προταθή εις την Αγίαν και Μεγάλην Σύνοδον να φύγουν από την παραπάνω φράσι οι δύο λέξεις «Εκκλησιών και» και η φράσις να διαμορφωθή ούτως• «Η Ορθόδοξος Εκκλησία αναγνωρίζει την ιστορικήν ύπαρξιν άλλων χριστιανικών Ομολογιών ....». Ανάλογη αλλαγή να επέλθη και εις τας άλλας ως άνω αναφερομένας περιπτώσεις.

Δεύτερον• Εις την παράγραφον 20, να προταθή, ότι πρέπει να διευκρινισθούν τα εξής :

I. Ποία είναι « τα κανονικά κριτήρια της ήδη διαμορφωμένης εκκλησιαστικής παραδόσεως».

II. Ότι υπάρχουν και άλλοι ιεροί Κανόνες που καθορίζουν τον τρόπον εισδοχής των ετεροδόξων εις τους κόλπους της Ορθοδόξου Εκκλησίας, ως οι ΜΣΤ , ΜΖ καί Ν τῶν Αγίων Αποστόλων, Η καί ΙΘ τῆς Α Οἰκουμενικῆς, Ζ καί Η τῆς Λαοδικείας κ.λ.π,.Και

III. Ότι η κατ' οικονομίαν εισδοχή των Ετεροδόξων δια Λιβέλου και αγίου Χρίσματος δεν σημαίνει ότι η Ορθόδοξος Εκκλησία αναγνωρίζει την εγκυρότητα του Βαπτίσματος η των λοιπών μυστηρίων αυτών.

Τρίτον• Χρειάζεται λεκτική βελτίωσις της παραγράφου 22, δια να μη φαίνεται ότι παραθεωρείται η αλήθεια ότι την Ορθόδοξον Εκκλησίαν δεν αποτελούν μόνον οι Επίσκοποι, αλλά και ο Κλήρος και ο Λαός 23.

Τέταρτον • Προτείνω να γίνουν και οι εξής λεκτικές αλλαγές •

Ι. Εις την προτελευταία σειρά της παραγράφου 24, και εις την φράσιν «εις τον διηρημένον χριστιανικόν κόσμον», να προστεθή η λέξις «λοιπόν» και η φράσις να γίνη• «εις τον διηρημένον λοιπόν χριστιανικόν κόσμον». Διότι όπως είναι διατυπωμένο το κείμενο, είναι δυνατόν να ερμηνευθή από

κάποιους ότι η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος αναγνωρίζει ότι μέσα στον διηρημένον χριστιανικόν κόσμον συμπεριλαμβάνεται και η Ορθόδοξη Εκκλησία, όπερ κακόδοξον . Και

ΙΙ. Εις την τελευταίαν παράγραφον του όλου κειμένου η φράσις « ο Κύριος θα εκπληρώση την ελπίδα των Ορθοδόξων Εκκλησιών» να διορθωθή εις• «ο Κύριος θα εκπληρώση την ελπίδα της Ορθοδόξου Εκκλησίας», δια να μη νομισθή και πάλιν υπό τινων, ότι το κείμενον αναγνωρίζει πολλάς Ορθοδόξους Εκκλησίας και όχι Μίαν , όπως πράγματι είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία.

4. Ο Κανονισμός Οργανώσεως και Λειτουργίας της .

Ο Κανονισμός Οργανώσεως και Λειτουργίας της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου που ήδη , Αδελφοί, είναι επίσης στα χέρια σας, άρχισε να ψηφίζεται από τους Αντιπροσώπους πασών των Ορθοδόξων Εκκλησιών τον

Δεκέμβριον του 2015 στην Αθήνα.24 Όμως δεν ολοκληρώθηκε η ψήφισις των άρθρων αυτού, λόγω του ΒΕΤΟ που άσκησαν οι Αντιπρόσωποι του Πατριαρχείου Αντιοχείας, αλλά και των αντιρρήσεων που προέβαλαν άλλες

Αντιπροσωπείες. Ο Κανονισμός τελικά διορθώθηκε, συμπληρώθηκε και ψηφίσθηκε από την Σύναξιν των Προκαθημένων τον παρελθόντα Ιανουάριον στο Σαμπεζύ.

Όμως τον Κανονισμόν δεν υπέγραψε ο εκπρόσωπος του Πατριάρχου Αντιοχείας Ιωάννου Μητροπολίτης εν Γερμανία κ. Ισαάκ, διότι είχε αντίθετον γνώμην. Ως εκ τούτου εδώ υπάρχει, κατά την άποψί μου, σοβαρό πρόβλημα εγκυρότητος του Κανονισμού, αφού είναι κοινή η δέσμευσις πάντων των Προκαθημένων, ότι ο,τι αποφασίζεται εις τας Πανορθοδόξους Συνάξεις δια να έχη ισχύ πρέπει να έχη αποφασισθή με ομοφωνία. (Οράτε τις υπογραφές του Κανονισμού και την παράγραφον 2, του άρθρου 11 αυτού ).

Πάντως ο Κανονισμός αυτός είναι πολύ χρήσιμο εργαλείο στον καθένα μας και πρέπει να τον μελετήσωμε με ιδιαίτερη προσοχή, διότι σύμφωνα με

αυτόν τον Κανονισμόν πιθανώτατα θα διεξαχθούν οι εργασίες της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου στην Κρήτη τον προσεχή Ιούνιον.

Λέγω δε πιθανώτατα, διότι υπήρξαν και πολλές άλλες αντιρρήσεις και έγιναν πολλές συζητήσεις επί διαφόρων Διατάξεων του Κανονισμού και πιθανόν θα υποβληθούν και εις την Αγίαν και Μεγάλην Σύνοδον προτάσεις δι'αλλαγήν η προσθήκην η διόρθωσιν Διατάξεων του Κανονισμού και συμφώνως τη αρχή της Ομοφωνίας είναι δυνατόν να μη εγκριθή ο Κανονισμός και τοιουτοτρόπως να υπάρξη πρόβλημα στις εργασίες της Συνόδου, όπερ οι πάντες απευχόμεθα, διότι εις την περίπτωσιν αυτήν η Ορθόδοξος Εκκλησία θα είναι αυτή που θα ζημιωθή τα μέγιστα.

Ενδεικτικά αναφέρω από τον Κανονισμόν αυτόν τα εξής :

α. Εν η περιπτώσει Προκαθήμενος Εκκλησίας τινός αδυνατεί να παραστή εις τας εργασίας της Συνόδου η εις τινα των Συνεδριών αυτής, ορίζεται αντιπρόσωπος αυτού, κατά τα εν εκάστη Εκκλησία ισχύοντα, όστις και καταλαμβάνει την θέσιν αυτού( Άρθρον 3, παράγραφος 5 του Κανονισμού ) .

Δια την διάταξιν αυτήν έφεραν αντιρρήσεις οι Αντιπρόσωποι της Εκκλησίας της Αντιοχείας, ισχυριζόμενοι ότι δεν είναι δυνατόν να πραγματοποιηθούν οι Εργασίες της Συνόδου, όταν μία Εκκλησία διαφωνεί και δεν προσέλθη η αποχωρήση, δεδομένου ότι έχει αποφασισθή Πανορθοδόξως, ότι οι αποφάσεις δέον να λαμβάνονται εν ομοφωνία, καίτοι σύμφωνα με τον ΣΤ Κανόνα της Α Οἰκουμενικῆς Συνόδου στα μη δογματικά ζητήματα δέον να κρατή «η των πλειόνων ψήφος»25. Δια τούτο ως ανέφερα ήδη δεν υπέγραψαν τον Κανονισμόν.

Όμως η παρούσα Σύνοδος της Ιεραρχίας μας, πρέπει να αποφανθή και περί του θέματος τούτου.Δηλαδή να αποφασίση ποίοι θα αναπληρώσουν τον

Μακαριώτατον Πρόεδρον ημών εις μίαν τοιαύτην περίπτωσιν και εφ'όσον βεβαίως θα ισχύση ο Κανονισμός . Διότι κατά τον Ψαλμωδόν «ητοιμάσθην και ουκ εταράχθην» (Ψαλμός 118, 60).

Προφανώς οι αντικαταστάται του Μακαριωτάτου Προέδρου θα πρέπει να είναι τρεις. Ο Εκπρόσωπός του και οι δύο σύμβουλοι αυτού.

Προς τούτο προτείνω τις εξής λύσεις •

Πρώτη• Να ορίση ο Μακαριώτατος Πρόεδρος ποίοι εκ των παραπάνω Αρχιερέων θα τον αντικαταστήσουν.

Δεύτερον• Να τον αντικαταστήσουν οι τρεις αρχαιότεροι εις την ιερωσύνην Αρχιερείς εκ της Συνοδείας του. Και

Τρίτον• Τα τρία αρχαιότερα Μέλη της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου της τρεχούσης Συνοδικής Περιόδου, εφ' όσον θα είναι εις την Συνοδείαν του.

β. Υπογραμίζω ακόμη, ότι κάθε Τοπική Εκκλησία εις την Αγίαν και Μεγάλην Σύνοδον της Κρήτης θα έχη μίαν ψήφον ( άρθρον 12,παράγραφος 1 του Κανονισμού).

Και αυτή η διάταξις ως γνωστόν έχει ήδη προκαλέσει πολλές συζητήσεις. Νομίζω όμως, ότι αφού τα προς έγκρισιν κείμενα έχουν δοθή εις πάντας τους Αρχιερείς προς διαβούλευσιν και αφού σήμερα πάντα τα Μέλη της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος έχομε την δυνατότητα να τα εγκρίνουμε η όχι η και να προτείνωμε αλλαγές η συμπληρώσεις, εις την ουσίαν ουδενός Επισκόπου στερείται η γνώμη η η ψήφος.

γ. Έκαστος συμμετέχων Επίσκοπος θα δύναται να λάβη τον λόγον, αφού ζητήσει και λάβει την έγκρισιν του Προέδρου της Συνόδου (Οικουμενικού Πατριάρχου), καθώς και δεν αποκλείεται να εκφρασθή η αρνητική θέσι ενός η και πλειόνων Αρχιερέων μιας Αντιπροσωπείας Αυτοκεφάλου τινός Εκκλησίας επί των γενομένων τροπολογιών η και επί ενός κειμένου γενικώτερα, η οποία διάφορος γνώμη αυτών η η διαφωνία των, αν δεν ψηφισθή ομόφωνα από την Σύνοδον θα καταχωρισθή εις τα Πρακτικά της Συνόδου (Άρθρον 12, παράγραφος 2 του Κανονισμού).

δ. Απαγορεύεται οιαδήποτε εκτός θέματος παρέμβασις, αφαιρουμένου του λόγου εκ του ομιλούντος, εκτός εάν αυτή αναφέρεται ητιολογημένως εις διαδικαστικόν η προσωπικόν ζήτημα, διο και , εν τοιαύτη περιπτώσει, ο ζητών τον λόγον οφείλει να αναγράφη την παραβιαζομένην διάταξιν του κανονισμού ( Αρθρον 9, παράγραφος 3 του Κανονισμού ).

ε. Δεν επιτρέπονται άσχετοι διαλογικαί αντιπαραθέσεις η προσωπικαί διενέξεις μεταξύ των μελών της Συνόδου , διότι είναι όχι μόνον ξέναι, αλλά και αντίθετοι προς την αποστολήν αυτής ( Άρθρον 10, παράγραφοι 1,2 και 3 του Κανονισμού) .

στ. Ο λόγος εις τας εργασίας της Συνόδου είναι ελεύθερος , αλλ' όμως ουδείς δύναται να ομιλήση πριν η ζητήση και λάβη την έγκρισιν του Προέδρου της Συνόδου.

Η υπό τινος των Μελών της Συνόδου δήλωσις της επιθυμίας δια την συμμετοχήν εις την συζήτησιν του θέματος γίνεται δια επιδόσεως γραπτού Σημειώματος προς το αρμόδιον μέλος της Γραμματείας της Συνόδου, το οποίον τηρεί τον κατάλογον προτεραιότητος των δηλωσάντων επιθυμίαν να ομιλήσουν και τον παραδίδει εις τον Πρόεδρον της Συνόδου .

Η χρονική διάρκεια της παρεμβάσεως του ομιλητού εις την συζήτησιν δεν δύναται να υπερβή τα δέκα ( 10 ) λεπτά της ώρας, εις δε τυχόν δευτερολογίαν, αν ζητηθούν εξηγήσεις η αν κριθή ότι είναι αναγκαία η χρήσιμος υπό του Προέδρου της Συνόδου , δεν δύναται να υπερβή τα πέντε ( 5 ) λεπτά της ώρας. Οι Προκαθήμενοι των αυτοκεφάλων Ορθοδόξων Εκκλησιών έχουν εις την διάθεσίν των διπλάσιον χρόνον αγορεύσεως (Άρθρον 10, παράγραφος 1 και 2 του Κανονισμού ) .

ζ. Κατά τας συζητήσεις εκάστου θέματος δύναται να διατυπωθούν προτάσεις τροπολογιών, διορθώσεων η προσθηκών, αλλ οἱ προτάσεις υποβάλλονται εις την Γραμματείαν της Συνόδου δια να παρουσιασθούν υπό του Προέδρου εις την Ολομέλειαν της Συνόδου και να καταστή επίσημος συνοδική απόφασις .

Η έγκρισις των τροπολογιών, μετά την ολοκλήρωσι της συζητήσεως

αυτών, εκφράζεται, κατά τα πανορθοδόξως καθιερωμένα, δια της αρχής της ομοφωνίας των αντιπροσωπειών πασών των αυτοκεφάλων Ορθοδόξων Εκκλησιών. Τούτο σημαίνει ότι τροπολογίαι που δεν γίνονται ομοφώνως αποδεκταί, δεν εγκρίνονται ( Άρθρον 11, παράγραφοι 1 και 2 του Κανονισμού). Προφανώς απλώς θα αναγραφούν στα Πρακτικά .

η. Ο Κανονισμός ορίζει επίσης, ότι αι συνεδρίαι της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου διεξάγονται κεκλεισμένων των θυρών, εκτός των συνεδριών της επισήμου ενάρξεως και λήξεως των εργασιών αυτής. (Άρθρον 8, παράγραφος 3 του Κανονισμού). Και

θ. Τέλος οι δημοσιογράφοι θα δύνανται να λαμβάνουν πληροφορίες μόνον από την Επιτροπή Τύπου της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου, και να παρασταθούν στην επίσημον έναρξιν και λήξιν των εργασιών αυτής, αλλ' όμως πρέπει να είναι διαπεπιστευμένοι εις την Γραμματείαν της Μεγάλης και Αγίας Συνόδου, προφανώς μετά από σύστασι εκάστης Εκκλησίας (Άρθρον 16, παράγραφος 2 του Κανονισμού).

5. Τα Μέλη, οι Σύμβουλοι και οι βοηθοί .

Α . Τα Μέλη.

α. Ο αριθμός τους. Σύμφωνα με όσα απεφάσισεν η Σύναξις των Προκαθημένων τον Μάρτιον του 2014 στην Κων/νούπολιν, Μέλη της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου θα είναι οι δεκατέσσαρες (14 ) Προκαθήμενοι των κατά Τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών, τους οποίους θα συνοδεύουν το πολύ μέχρι 24 Επίσκοποι κάθε Εκκλησίας.Άρα δεν θα συνοδεύωνται υπό πάντων των Επισκόπων αυτών. Τούτο όμως, ως γνωστόν, προκαλεί πολλές συζητήσεις από διαφόρους εκκλησιαστικούς και θεολογικούς κύκλους.

Βεβαίως υποστηρίζεται υπό τινων, ότι τούτο, δηλαδή το ότι θα κληθούν να συμμετάσχουν εις την Αγίαν και Μεγάλην Σύνοδον μόνον οι Προκαθήμενοι, τους οποίους δύναται να συνοδεύουν έως και 24 Επίσκοποι, συνέβαινε και εις πάσας τας Οικουμενικάς Συνόδους. Δηλαδή, ότι και εις αυτάς εκαλούντο μόνον τριμελείς η ολιγομελείς αντιπροσωπείαι εξ εκάστης Επαρχίας. Αλλά τούτο, και κατά την άποψί μου, δεν στηρίζεται στην ιστορίαν της εκκλησιαστικής τακτικής και πραγματικότητος συγκλήσεως των Ιερών Συνόδων, όταν π.χ. εις την Δ Οἰκουμενικήν Σύνοδον συνήλθαν 630 Θεοφόροι Πατέρες. Επίσης θέλω να υπογραμμίσω, ότι άλλο πράγμα είναι να καλούνται εις μίαν Σύνοδον οι πρώτοι και πάντες οι Επίσκοποι των Επαρχιών και να έρχωνται όσοι δύνανται η όσοι θέλουν, και άλλο είναι να καθορίζεται εκ των προτέρων ο αριθμός συμμετοχής αυτών, ώστε εξ ανάγκης κάποιοι να αποκλείωνται.

Όμως σε σχετική συζήτησι εις την Σύνοδον των Προκαθημένων στο Σαμπεζύ της Ελβετίας τον παρελθόντα Ιανουάριον, ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας κ. Αναστάσιος εξέφρασε την άποψιν, ότι η Σύνοδος αυτή δεν είναι ακριβές αντίγραφον των Οικουμενικών Συνόδων. Είναι ένας άλλος τύπος, μια άλλη Σύνοδος, καθ ὅ προς τούτο έχει δικαίωμα η Εκκλησία. Αυτή η άποψις νομίζω ότι λύει Κανονικώς το πρόβλημα τούτο, αλλά και ξεκαθαρίζει και τι είναι η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος, που πρόκειται να συνέλθη τον προσεχή Ιούνιον στην Κρήτη. Δια τούτο την άποψι αυτήν αποδέχεται και η ταπεινότης μου.

β . Η Εκλογή των 24 Μελών. Η ΔΙΣ του παρελθόντος Φεβρουαρίου, λόγω του επείγοντος του θέματος, εξέλεξε ήδη, ως παραπάνω σας ανέφερα, τα δύο Μέλη των Επιτροπών της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου και εγνωστοποίησε αυτά αρμοδίως. Άρα υπολείπεται η εκλογή ετέρων 22 Μελών. Ο Μακαριώτατος εις την ΔΙΣ του παρελθόντος Φεβρουαρίου επρότεινε, και έγινε αποδεκτό, αυτά τα Μέλη να εκλεγούν από την Ιεραρχίαν.

Προς τούτο υπάρχουν πολλοί τρόποι, με τους οποίους μπορεί να γίνη η εκλογή. Αναφέρω π.χ. δύο:

Πρώτος : Να τεθούν τα ονόματα πάντων των Μελών της σεπτής Ιεραρχίας εις την Κληρωτίδα και εξ αυτής να εξαχθούν 22 κλήροι. Αυτά θα είναι και τα Μέλη της Ακολουθίας του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου κ. Ιερωνύμου εις την Αγίαν και Μεγάλην Σύνοδον.

Δεύτερος: Όσοι επιθυμούν να μετάσχουν, να το δηλώσουν σήμερα εδώ εις την Αρχιγραμματείαν.Και εν συνεχεία:

I. Αν ζητήσουν περισσότεροι των 22, να μπουν όλα τα ονόματα αυτά στην Κληρωτίδα και να εξαχθούν εξ αυτής τα 22 ονόματα.Αυτοί θα είναι οι Συνοδοί του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου.

II. Αν οι δηλώσαντες είναι ολιγότεροι των 22, να εγκρίνη η Ιεραρχία αυτούς που εζήτησαν και να εκλέξη τα υπόλοιπα Μέλη μέχρι τα 22.

Η ημετέρα Πρότασις .

Η ταπεινότης μου προτείνει η εκλογή των Μελών να γίνη από τα θεσμικά όργανα της Εκκλησίας μας, ως ακολούθως:

I. Να συμμετάσχουν τα 12 Μέλη της παρούσης Διαρκούς Ιεράς Συνόδου.

II. Τα τέσσαρα Μέλη (τα αρχαιότερα;) από την ΔΙΣ της προηγουμένης Συνοδικής Περιόδου, η οποία εχειρίσθη πολλά θέματα της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου.

III. Τα τέσσαρα Μέλη ( τα αρχαιότερα;) από την ΔΙΣ της ερχομένης Συνοδικής Περιόδου, η οποία θα υλοποιήση τας αποφάσεις της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου.

IV. Ο Πρόεδρος της Μονίμου Συνοδικής Επιτροπής επί των Διορθοδόξων και Διαχριστιανικών Σχέσεων. Σημειώνω ότι τα άλλα δύο μόνιμα Αρχιερατικά Μέλη της Επιτροπής αυτής έχουν ήδη ορισθή ως ανέφερα παραπάνω, ως Μέλη των δύο Επιτροπών (Γραμματείας και Τύπου) της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου. Και

V. Ο Αρχιγραμματεύς της Ιεράς Συνόδου Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Μεθώνης.

γ . Οι δύο άμεσοι Πρωτοσύμβουλοι του Αρχιεπισκόπου. Έκαστος των Προκαθημένων εις την Αγίαν και Μεγάλην Σύνοδον δύναται να έχη παρ'εαυτώ ένα η δύο εκ των ως άνω Συνοδών του Επισκόπων. Ο Πρόεδρος, λόγω ηυξημένων υποχρεώσεων αυτού, δύναται να έχη παρ'εαυτώ δύο τοιαύτα μέλη και ένα γραμματέα. Πάντες οι σύμβουλοι κάθηνται όπισθεν των Προκαθημένων. ( Άρθρον 3, παράγραφος 4 του Κανονισμού ) .

Η εκλογή αυτών, νομίζω, ότι πρέπει να αφεθή εις την απόλυτον κρίσιν του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου ημών κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ.

Β Οἱ Σύμβουλοι.

Αι Αντιπροσωπείαι δύναται να συνοδεύωνται και υπό ειδικών συμβούλων, κληρικών, μοναχών η λαϊκών, αλλ'ο αριθμός αυτών δεν δύναται να υπερβαίνη τα εξ ( 6 ) μέλη.

Οι Σύμβουλοι δύναται να παρίστανται εις τας συνεδρίας της Ολομελείας της Συνόδου, χωρίς όμως δικαίωμα ψήφου , ενώ οφείλουν να επικουρούν το έργον της Γραμματείας η των Συνοδικών Επιτροπών μετά δικαιώματος λόγου και να ασκούν τα ανατιθέμενα εις αυτούς ειδικά καθήκοντα ( Άρθρον 3, παράγαρφος 2 και 3 του Κανονισμού ) .

Ως Σύμβουλοι προτείνω να εκλεγούν οι κάτωθι:

1. Ο Α Γραμματεύς - Πρακτικογράφος της ΔΙΣ.

2. Ο Γραμματεύς της Μονίμου Συνοδικής Επιτροπής επί των Διορθοδόξων και Διαχριστιανικών Σχέσεων.

3. Ο Γραμματεύς της Μονίμου Συνοδικής Επιτροπής επί των Δογματικών και Νομοκανονικών Ζητημάτων.

4. Ο Ειδικός Νομικός Σύμβουλος της Ιεράς Συνόδου.

5. Ένα εκ των Λαϊκών τακτικών Μελών της Μονίμου Συνοδικής Επιτροπής επί των Διορθοδόξων και Διαχριστιανικών Σχέσεων.Και

6. Ένα εκ των Λαϊκών Μελών της Μονίμου Συνοδικής Επιτροπής επί των Δογματικών και Νομοκανονικών Ζητημάτων.

Γ Τά βοηθητικά Στελέχη.

Κατά το άρθρον 3, παράγραφος 2, του Κανονισμού εκάστη Αντιπροσωπεία δύναται να συνοδεύεται και από τρία βοηθητικά Στελέχη.

Ταύτα προτείνω να είναι τα εξής :

1. Ο αρχιδιάκονος του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ.

2. Ο Διευθυντής της Διευθύνσεως Προσωπικού της Ιεράς Συνόδου , και

3. Ένας εκ των Ηγουμένων των Μονών των Μετεώρων μετά από πρότασι του Σεβ. Μητροπολίτου Σταγών και Μετεώρων κ. Σεραφείμ.

6.Επιτροπές προς στήριξι του έργου της.

Ο Κανονισμός ορίζει, ότι θα υπάρξουν δύο κυρίως τοιαύται Επιτροπαί:

Πρώτη• Επί της Γραμματείας της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου (Άρθρα 6 και 7 του Κανονισμού).

Εις την Επιτροπήν αυτήν μετέχει εις Αρχιερεύς εξ εκάστης Ορθοδόξου Εκκλησίας με προεδρεύοντα τον Γραμματέα επί της προπαρασκευής της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου, προφανώς τον Σεβ. Μητροπολίτην Ελβετίας κ. Ιερεμίαν. Και

Δευτέρα•Επί του Τύπου, εις την οποίαν επίσης θα μετέχη εις Αρχιερεύς εξ εκάστης Ορθοδόξου Εκκλησίας . (Άρθρον 16 του Κανονισμού).

Σημειώνω, ότι και οι δύο ως άνω Αρχιερείς Μέλη των Επιτροπών είναι εκ των Μελών της Αντιπροσωπείας εκάστης Εκκλησίας εις την Αγίαν και Μεγάλην Σύνοδον.

Ενημερώνω επίσης την σεπτήν Ιεραρχίαν, ότι επειδή τα Μέλη των ως άνω δύο Επιτροπών έπρεπε να έχουν γνωστοποιηθή εις το Οικουμενικόν Πατριαρχείον έως του τέλους του παρελθόντος μηνός Φεβρουαρίου, δι' αποφάσεως της ΔΙΣ ωρίσθησαν ήδη τα Μέλη αυτών. Και δια μεν την πρώτην (Γραμματείαν) ωρίσθη ο Σεβ. Μητροπολίτης Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος, δια δε την Δευτέραν (Τύπου) ο Σεβ. Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος., τακτικά Μέλη της Μονίμου Συνοδικής Επιτροπής επί των Διορθόδοξων και Διαχριστιανικών Σχέσεων.

7. Παρατηρηταί εις την Αγίαν και Μεγάλην Σύνοδον.

Εις την Αγίαν και Μεγάλην Σύνοδον απεφασίσθη από την Σύνοδον των Προκαθημένων του Ιανουαρίου 2016 να προσκληθούν ως Παρατηρηταί και εκπρόσωποι Ετεροδόξων Εκκλησιών, η συμμετοχή τους όμως θα είναι μόνον εις την επίσημον έναρξιν και την λήξιν της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου άνευ δικαιώματος λόγου η ψήφου (Άρθρον 14 του Κανονισμού). Επειδή δε καθωρίσθη να μη μετάσχουν εις την Αγίαν και Μεγάλην Σύνοδον Παρατηρηταί αντιπρόσωποι εκ των Καθολικών Ουνίται και εκ των Προτεσταντών Γυναίκες Επίσκοποι η ιερείς, απεφασίσθη οι προσκλήσεις των Παρατηρητών να είναι ονομαστικές. Θα προσκληθούν οι κάτωθι:

α) Δύο εκ της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας,

β) Εις εκ της Κοπτικής Εκκλησίας,

γ) Εις εκ της Εκκλησίας της Αιθιοπίας,

δ) Εις εκ της Αρμενικής Εκκλησίας του Ετσμιατζίν,

ε) Εις εκ του Καθολικάτου της Κιλικίας,

ς) Εις εκ της Συροϊακωβιτικής Εκκλησίας,

ζ) Εις εκ της Αγγλικανικής Εκκλησίας,

η) Ο Αρχιεπίσκοπος των Παλαιοκαθολικών της Ενώσεως της Ουτρέχτης,

θ) Εις εκ της Παγκοσμίου Λουθηρανικής Ομοσπονδίας,

ι) Ο Γενικός Γραμματεύς του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών και ο Διευθυντής της Επιτροπής Πίστις και Τάξις του αυτού Συμβουλίου,

ια) Ο Πρόεδρος του Συμβουλίου Ευρωπαϊκών Εκκλησιών,

ιβ) Ο Γενικός Γραμματεύς του Συμβουλίου Εκκλησιών Μέσης Ανατολής , και

ιγ) Ο Πρόεδρος του Συμβουλίου της Ευαγγελικής Εκκλησίας της Γερμανίας.

Σας ευχαριστώ

---

1.Εφεσίους Α 22-23, ε 23-27, Κολασαείς Α 17 -18,

2. Ρωμαίους ΙΑ 17-24, Εφεσίους Β 11-22.

3. Σμυρναίοις VIII, 1-2 .ΒΕΠ, Τόμος 2ος , σελίς 281, στίχοι 18-23.

4. Μαγνησιεύσι VI, 1. Ένθα ανωτέρω, σελίς 269, στίχος 32.

5. Τραλλιανοίς ΙΙΙ, 1. Ένθα ανωτέρω, σελίς 272, στίχος 14.

6. Τραλλιανοίς XII, 2. Ένθα ανωτέρω, σελίς 273, στίχος 36.

7. Φιλαδελφοίς IV, Ένθα ανωτέρω, σελίς 309, στίχοι 3-4.

8. Εφεσίους IV, 1. Ένθα ανωτέρω , σελίς 265, στίχος 5.

9. Ρωμαίους ΙΑ 16-17. Σχετικός είναι και ο λόγος του Κυρίου • « Ου γαρ εισι δύο η τρεις συνηγμένοι εις το εμόν όνομα, εκεί ειμι εν μέσω αυτών»( Ματθαίου ΙΗ 20).

10.Πράξεις ΙΕ 28.

11.Πράξεις ΙΕ 1-29.

12. ΠΗΔΑΛΙΟΝ , σελίς 160.

13. ΠΗΔΑΛΙΟΝ, σελίς 413 και 414.

14. ΠΗΔΑΛΙΟΝ, σελ.416. Ίδεται και : ΔΙΑΤΑΓΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ Η IV. Β.Ε.Π. Τόμος 2ος, σελίδα 143, στίχοι 20-24.

15.ΠΗΔΑΛΙΟΝ ,Ερμηνεία του Αγίου Νικοδήμου , εις τον 34 Κανόνα των Αγίων Αποστόλων σελίς 36.Ίδετε και το τέλος του 2ον Κανόνος της Β Οἰκουμενικῆς Συνόδου, λέγοντος. «...φυλαττομένου δε του προγεγραμμένου περί των Διοικήσεων Κανόνος, εύδηλον ως τα καθ' εκάστην επαρχίαν η της επαρχίας Σύνοδος διοικήσει» ΠΗΔΑΛΙΟΝ, σελίς 156.

16.Τραλλιανοίς Ι,1.ΒΕΠ, Τόμος 2ος , σελίς 271 , στίχοι 33-37.Περισσότερα ιδέ: Θ.Η.Ε .Τόμος 11, στήλη 574 κ. εξ.εις την λέξιν Σύνοδος.

17. « Με κανένα συνεπώς τρόπο δεν μπορεί μια αληθινή Σύνοδος να έχη ως σκοπό της τον διακανονισμό μερικών « εσωτερικών » διοικητικών προβλημάτων της Εκκλησίας », γράφει σε σχετικό παλιό άρθρον του –Δοκίμιον ο αείμνηστος Θεολόγος Παναγιώτης Νέλλας. ΣΥΝΑΞΗ , Ιανουάριος – Μάρτιος 2015, σελίς 8.

18. ΠΗΔΑΛΙΟΝ, σελίδες 133 και 142 .

19. ΠΗΔΑΛΙΟΝ ,σελίς 406.

20. ΠΗΔΑΛΙΟΝ, σελίς 125.

21. ΠΗΔΑΛΙΟΝ, σελίς 160.

22. Ίδετε • Συνοδική Επιτροπή Διορθοδόξων και Διαχριστιανικών Σχέσεων ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ και ΜΕΓΑΛΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ, ΑΘΗΝΑΙ , Απρίλιος 2014, θέμα 4ον : Ιστορικόν Προπαρασκευής των Επιτροπών και Προσυνοδικών Διασκέψεων (1971-2011 ). Το κείμενον αυτό δυστυχώς είναι χωρίς σελίδες.

23. Ίδετε• Στυλιανού (Χαρκιανάκη) Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας, Περί το αλάθητον της Εκκλησίας εν τη Ορθοδόξω Θεολογία, Έκδοσις Β Ἀποστολικῆς Διακονίας της Εκλησίας της Ελλάδος, Αθήναι 2014, σελ. 114 κ. εξ.

24. Εις την Σύναξιν αυτήν την Αντιπροσωπείαν της Εκκλησίας της Ελλάδος αποτελούσαν : Ο Σεβ. Μητροπολίτης Περιστερίου κ. Χρυσόστομος, η Ταπεινότης μου και ο Σεβ. Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος .

25. ΠΗΔΑΛΙΟΝ, σελίδα 129, όπου και ερμηνεία του Αγίου Νικοδήμου και σχετικές υποσημειώσεις αυτού.

http://aktines.blogspot.gr

ΕΠΙΦΑΝΙΟΣ ΣΤΟΚΟΣ: ΜΕΛΛΟΥΣΑ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΣΥΝΟΔΟΣ- ΟΡΘΟΔΟΞΗ Η ΛΗΣΤΡΙΚΗ;

Μέλλουσα Πανορθόδοξη Σύνοδος: Ορθόδοξη ή Ληστρική;

του Επιφάνιου Στόκου, Θεολόγου

Η σύγκληση της Πανορθόδοξης Συνόδου, που έχει δρομολογηθεί για τον φετινό Ιούνιο στην Κρήτη, αποτελεί σαφώς μία πολύ σημαντική στιγμή για το Εκκλησιαστικό σώμα.

Εάν και εφόσον πραγματοποιηθεί, προκειμένου οι αποφάσεις της να γίνουν αποδεκτές από το σώμα της Εκκλησίας, θα πρέπει οι προϋποθέσεις σύγκλησης της να είναι σύμφωνες με ό,τι ορίζουν οι Ιεροί Κανόνες της Εκκλησίας. Οι εκ των ων ουκ άνευ όροι για να χαρακτηρισθεί ως Ορθόδοξη αυτή η Σύνοδος είναι δύο: Καθολικότητα σε βάθος και καθολικότητα σε πλάτος.

1) Καθολικότητα σε βάθος ορίζεται η συμφωνία αυτής της Συνόδου με τις αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων και των τοπικών Συνόδων που έχουν επικυρωθεί από Οικουμενικές. Δεν γίνεται αποδεκτή καμία τροποποίηση για θέματα στα οποία η Εκκλησία έχει ήδη ορίσει με τον πλέον επίσημο και καθολικό τρόπο. Πρόκειται λοιπόν για το ιστορικό βάθος των αποφάσεων των Οικουμενικών Συνόδων, τις οποίες αποφάσεις οι Θεοφόροι πατέρες όρισαν και θεσμοθέτησαν με την φώτιση του αγ. Πνεύματος. «Ἐξ ἑνὸς γὰρ ἅπαντες καὶ τοῦ αὐτοῦ Πνεύματος αὐγασθέντες, ὥρισαν τὰ συμφέροντα.» ( Α' Κανών, Ζ' Οικ. Συν.) Ανατροπή ή διαφωνία στις αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων, αυτομάτως ανατρέπουν το κύρος της Πανορθόδοξης Συνόδου. Η παρουσία του κ. Βαρθολομαίου στη θέση του Οικουμενικού Πατριάρχου καθίσταται εκ των πραγμάτων προβληματική. Το κείμενο της προσυνοδικής σύναξης της Πανορθόδοξης Συνόδου που έχει απασχολήσει περισσότερο είναι εκείνο με τον τίτλο "Σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον λοιπόν Χριστιανικόν κόσμον". Προφανώς και δεν χρειάζεται να καταγράψουμε τον τρόπο με τον οποίο ο Οικουμενικός Πατριάρχης και οι περί αυτόν πορεύονται σε ζητήματα που αφορούν τις σχέσεις της Ορθόδοξης Εκκλησίας με τον παπισμό και τις λοιπές χριστιανικές αιρέσεις. Ήδη από το 1970, ο κ. Βαρθολομαίος, στην διδακτορική του διατριβή με θέμα «Περὶ τὴν κωδικοποίησιν τῶν ἱερῶν κανόνων καὶ τῶν κανονικῶν Διατάξεων ἐν τῇ Ὀρθοδόξῳ Ἐκκλησίᾳ», αναφέρει την εξής αντιπατερική και αντιεκκλησιαστική θέση αναφερόμενος στους Ιερούς Κανόνες που ρυθμίζουν την σχέση της Ορθόδοξης Εκκλησίας με αιρετικούς και αλλόθρησκους: «Δέν δύνανται να εφαρμοσθούν σήμερον και πρέπει να τροποποιηθούν αι διατάξεις αι κανονίζουσαι τας σχέσεις των Ορθοδόξων Χριστιανών προς τους ετεροδόξους και ετεροθρήσκους. Δεν δύναται η Εκκλησία να έχη διατάξεις απαγορευούσας την είσοδον εις τους ναούς των ετεροδόξων και την μετ’ αυτών συμπροσευχήν καθ’ ην στιγμήν αύτη διά των εκπροσώπων αυτής προσεύχεται από κοινού μετ’ αυτών διά την τελικήν ένωσιν εν τη πίστει, τη αγάπη και τη ελπίδι.» Αμφιβάλλει κάποιος εχέφρων άνθρωπος ότι έχει βάλει σε πλήρη εφαρμογή αυτό το σχέδιο της ανατροπής των Ιερών Κανόνων;

2) Καθολικότητα σε πλάτος ορίζεται η καθολική και πλήρης συμμετοχή όλων των Επισκόπων της Ορθόδοξης Εκκλησίας με δικαίωμα ψήφου. Αντιθέτως ο τρόπος ψηφοφορίας που μεθοδεύεται είναι ξένος προς την Ορθόδοξη συνοδικότητα και τον τρόπο που συμμετέχουν τα μέλη μίας Συνόδου. Δικαίωμα ψήφου στην Πανορθόδοξη θα έχουν μόνον οι προκαθήμενοι εκπροσωπώντας την αντιπροσωπεία της κάθε αυτοκεφάλου Εκκλησίας. Με αυτόν τον τρόπο αφαιρείται το δικαίωμα άσκησης και έκφρασης ψήφου και γνώμης του κάθε Επισκόπου.

Σε κάθε περίπτωση οφείλουμε να επαγρυπνούμε και να μην εφησυχάζουμε σε θέματα που αφορούν την ουσία της πίστεως μας, πόσο μάλλον τώρα που μεθοδεύεται η αλλοτρίωσή της. Τα πρόσωπα που αποτελούν τα μέλη της Συνόδου και ο θεσμικός - εκκλησιαστικός ρόλος που εκπροσωπούν δεν εξαγιάζουν αυτομάτως και τις αποφάσεις της Συνόδου. Αν ανατρέξουμε στην εκκλησιαστική ιστορία θα συναντήσουμε αρκετές συνόδους που αποτελούνταν από υψηλόβαθμους κληρικούς της Εκκλησίας και τελικά χαρακτηρίστηκαν ως ληστρικές Για να χαρακτηρισθεί μία Σύνοδος ως Ορθόδοξη οφείλουν οι αποφάσεις της να είναι σύμφωνες με εκείνες των προηγούμενων Συνόδων και επίσης να υπάρχει πλήρης και καθολική συμμετοχή, συμφωνία και αποδοχή από ολόκληρο το σώμα της Εκκλησίας.

http://thriskeftika.blogspot.gr

ΤO ΕΝ ΤΡΙΤΟΝ ΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ ΑΝΤΙΤΙΘΕΤΑΙ ΠΛΗΡΩΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗΝ ΣΥΝΟΔΟΝ

Κατά την πρώτην ημέραν της συνεδριάσεως της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος το κεντρικόν θέμα ήτο η Μεγάλη Σύνοδος. Μετά την εισήγησιν του Σεβ. Ηλείας ηκολούθησεν εκτενής συζήτησις, όπου έλαβαν τον λόγον 26 Μητροπολίται, δείγμα ότι το ζήτημα είναι ιδιαιτέρως φλέγον δια πολλούς και ποικίλους λόγους. Αυτοί ήσαν οι Σεβασμιώτατοι: Ναυπάκτου, Φιλίππων, Καλαβρύτων, Περιστερίου, Παροναξίας, Ν. Σμύρνης, Ξάνθης, Σπάρτης, Αλεξανδρουπόλεως, Καρυστίας, Γόρτυνος, Πατρών, Διδυμοτείχου, Κιλκισίου, Δημητριάδος, Δράμας, Βεροίας, Πειραιώς, Γλυφάδας, Μετεώρων, Φθιώτιδος, Κομοτηνής, Ελευθερουπόλεως, Άρτης, Καισαριανής, Μεσσηνίας.

Δια μυστικής ψηφοφορίας έγινε αποδεκτή η πρότασις της Δ.Ι.Σ. δια την σύνθεσιν των Μελών της Ιεραρχίας, που θα συμμετάσχουν εις την Μ. Σύνοδον. Η πρότασις αυτή έλαβε 52 θετικάς ψήφους, 25 αρνητικάς και ευρέθησαν και 2 λευκαί. Αι 52 θετικαί, δεν εκφράζουν μίαν ενιαίαν άποψιν. Άλλαι ψήφοι ανήκουν εις θιασώτας της γραμμής του Πατριαρχείου Κων/πόλεως και φιλοοικουμενιστάς, άλλαι εις εκείνους που δέχονται πιέσεις από το Φανάρι, άλλαι εις κάποιους οι οποίοι εμπιστεύονται τον Αρχιεπίσκοπον και άλλαι απλώς εις ουδετέρους εις το ζήτημα της συγκλήσεως, οι οποίοι απλώς συνετάχθησαν με την κεντρικήν γραμμήν.

Την έκπληξιν απετέλεσαν αι 25 αρνητικαί ψήφοι, διότι αναδεικνύουν μίαν συμπαγή ομάδα. Βεβαίως, δεν ομοφωνούν εις όλα τα ζητήματα οι 25, αλλά κατεδείχθη ότι αντιτάσσονται πλήρως εις την Μ. Σύνοδον, καθώς η ψήφος δεν ήτο κατ’ ουσίαν δια την αποδοχήν η απόρριψιν της προτάσεως της ΔΙΣ, αλλά δια την καθόλου συμμετοχήν της Εκκλησίας της Ελλάδος εις τα παίγνια του Φαναρίου. Κατεδείχθη δι’ αυτού του τρόπου ότι δεν είναι μόνον οι πέντε – έξι, οι οποίοι είναι οι γνωστοί που διαμαρτύρονται δι’ άρθρων η συνεδρίων, αλλά πολλοί περισσότεροι, οι οποίοι τηρούν μεν χαμηλούς τόνους, αλλά έχουν πλήρη επίγνωσιν εις ποίους κινδύνους εμβάλλει την Εκκλησίαν το σχέδιον του Πατριάρχου Κων/πόλεως. Έτσι το Φανάρι έλαβε και μίαν ισχυράν απόρριψιν από την αδελφήν Εκκλησίαν της Ελλάδος.

Αν και στόχος του Μακαριωτάτου ήτο η εκλογή της αντιπροσωπίας ως την είχεν υποδείξει εις την ΔΙΣ, χωρίς να το αναμένη έλαβεν ακόμη ένα ισχυρόν διαπραγματευτικόν όπλον εις τας χείρας του: την ομάδα των 25. Κατά την μετάβασίν του εις την Μ. Σύνοδον θα έχη ως «βέλος εις την φαρέτραν» και την ισχυράν μερίδα των αντιφρονούντων, η οποία δύναται να τινάξη εις τον αέρα ακόμη και την Μ. Σύνοδον, εις περίπτωσιν κατά την οποίαν χρειασθή να αποχωρήση η αντιπροσωπία της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Η σύνθεσις της αντιπροσωπίας της Εκκλησίας της Ελλάδος δεν είναι τυχαία, αλλά μελετημένη ιδιαιτέρως προσεκτικά. Κατ’ αρχάς ο Μακαριώτατος δεν θα ηδύνατο να απουσιάση παρά τας διαφωνίας με το Πατριαρχείον, διότι θα πρέπη να παρίσταται, ώστε να ηγηθή και να προβή εις τους καταλλήλους χειρισμούς και ελιγμούς, οι οποίοι θα απαιτηθούν εκ των πραγμάτων. Αφ’ ης στιγμής δεν ηκυρώθη η οποιαδήποτε συμμετοχή της Εκκλησίας της Ελλάδος εις την Μ. Σύνοδον η απόφασις να συμμετέχη ο ίδιος ήτο η καλυτέρα δυνατή.

Από τας επιλογάς των προσώπων, εκείνο το οποίον γίνεται άμεσα φανερόν είναι ότι εις την αντιπροσωπίαν μετέχουν έμπιστοι και φίλα προσκείμενοι προς τον Αρχιεπίσκοπον (Μαντινείας, Νικαίας, Ναυπάκτου, Πρεβέζης, Ιλίου, ο οποίος θα έχη και το ειδικόν καθήκον να μετάσχη εις την συντακτικήν επιτροπήν του μηνύματος της Συνόδου και βεβαίως ο Ν. Ιωνίας). Εκτός από αυτούς δύο οξυδερκείς ομοτράπεζοι του Μακαριωτάτου ο Καθηγητής Θεολογίας και ψυχίατρος πρωτ. Αδαμάντιος Αυγουστίδης αλλά και ο θεολόγος, ψυχολόγος και Διευθυντής του Ραδιοφωνικού Σταθμού της Εκκλησίας κ. Αλέξανδρος Κατσιάρας, συμπεριλαμβάνονται εις την αποστολήν και αναμένονται να είναι ο οφθαλμός και το ους του Αρχιεπισκόπου.

Μία ετέρα μερίς Μητροπολιτών είναι εκείνοι με «πείραν» εις τον Οικουμενισμόν, όπως οι Σεβασμιώτατοι Περιστερίου, Δημητριάδος (ο οποίος θα είναι εις την Επιτροπήν Τύπου), Μεσσηνίας (ο οποίος θα είναι εις την Γραμματείαν της Μ. Συνόδου) και πάλιν ο Ν. Ιωνίας. Ο Αρχιεπίσκοπος δεν ηδύνατο να τους παρακάμψη όχι μόνον λόγω αρμοδιοτήτων, αλλά κυρίως διότι αυτοί θα αποτελέσουν το άμεσον και διπλωματικόν χαρτί, ενώ παραλλήλως θα είναι ευκαιρία να τους έχη εις την πλευράν της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Η σπουδαιοτέρα ομάς είναι εκείνη των Μητροπολιτών της Βορείου Ελλάδος. Εις αυτούς ανήκουν οι Σεβασμιώτατοι Σάμου, Καστορίας, Φλωρίνης, Κασσανδρείας, Σερρών, Σιδηροκάστρου, Φιλίππων, Διδυμοτείχου, Λαγκαδά και Ιερισσού και Αγίου Όρους. Με αυτούς ο Μακαριώτατος δίδει το ιδικόν του μήνυμα προς τον Πατριάρχην Κων/πόλεως ότι αι λεγόμεναι «Νέαι Χώραι» δεν του ανήκουν, εφ’ όσον είναι οργανικόν τμήμα της Εκκλησίας της Ελλάδος. Όχι μόνον αυτό αλλά θα επιτύχη συνοδικήν απόφασιν με Πανορθόδοξον κύρος, ότι αι Μητροπόλεις αυταί ανήκουν εις την Εκκλησίαν της Ελλάδος, εφ᾽ όσον θα καταγραφούν επισήμως ως μέλη της αντιπροσωπίας της ακόμη και από το ίδιον το Πατριαρχείον Κων/πόλεως! Δεν είναι τυχαίον ότι απεκλείσθησαν οι δύο – τρεις (και μοναδικοί εις την Ελλάδα) Μητροπολίται «δεδηλωμένοι» Πατριαρχικοί, όπως επίσης οι Σεβασμιώτατοι Εδέσσης και Χίου, τους οποίους προσφάτως έδειξεν ο Πατριάρχης ότι δύναται να τους συμπεριφέρεται ως προϊστάμενος, όπως και ο Σεβ. Ιωαννίνων, δια να μη περιπλακή η κατάστασις περισσότερον, εφ᾽ όσον από την εκλογήν αυτού και όχι του νυν Αδριανουπόλεως εις τα Ιωάννινα ήρχισεν η διαμάχη με το Φανάρι.

Εις αυτούς δεν συμπεριελήφθη κανείς εκ των επτά, οι οποίοι αν και προσεκλήθησαν δεν μετέβησαν την 29ην Αυγούστου 2015 εις το Φανάρι δια την «άϋλον» Σύνοδον. Αυτοί ήσαν οι Σεβασμιώτατου Θεσσαλονίκης, Παραμυθίας, Μυτιλήνης, Λήμνου, Κονίτσης, Ζιχνών και Κιλκισίου. Αυτούς δεν δύναται να τους αξιοποιήση το Πατριαρχείον με κάποιον τρόπον. Απ᾽ εναντίας μένοντες εις τα μετόπισθεν αναπτύσσουν συνείδησιν ομάδος με όσους άλλους Μητροπολίτας αντιτίθενται εις τα υπονομευτικά σχέδια του Πατριαρχείου. Ήτο ως φαίνεται στρατηγική επιλογή του Αρχιεπισκόπου να μη συμπεριλάβη κανένα όχι μόνον εκ των επτά, αλλά και όσων φανερώς εδήλωσαν το αγέρωχον φρόνημά τους εις τον επιχειρούμενον δια της Μ. Συνόδου διχασμόν της Ορθοδόξου Εκκλησίας (Γόρτυνος, Γλυφάδας, Κυθήρων, Πειραιώς, Ν. Σμύρνης). Διατί; Δια να μη προσαφθή εις την Εκκλησίαν της Ελλάδος εκ των προτέρων η κατηγορία της υπονομεύσεως της Μ. Συνόδου η της αποτυχίας της, την οποία δεν χρειάζεται να χρεωθή κανείς άλλος παρά το ίδιον το Πατριαρχείον Κων/πόλεως. Άλλωστε οι εναπομείνοντες εκτός της Συνόδου θα έχουν όλα τα περιθώρια να αντιδράσουν αδέσμευτα εις τας αποφάσεις της, τας οποίας πιθανώς να μη αναγνωρίσουν…

Τέλος εις την αντιπροσωπίαν συμπεριελήφθησαν Ιεράρχαι χαμηλών τόνων, οι οποίοι θα στηρίξουν ανεπιφυλάκτως την γραμμήν του Αρχιεπισκόπου, ενώ τυγχάνουν -μερικοί τουλάχιστον- ευρυτέρου σεβασμού, ενώ άλλοι είναι ευκόλως διαχειρίσιμοι. Αυτοί είναι οι Σεβασμιώτατοι Ηλείας, Άρτης, Λαρίσης, Ύδρας και Κηφισίας.

Επιπλέον συμφώνως προς τα συμπεφωνημένα εις την αντιπροσωπίαν ανήκει η «Εξαμελής Επιτροπή Ειδικών» (ο Αρχιγραμματεύς, ο Αρχιμ. κ. Ιγνάτιος Σωτηριάδης, ο Αρχιμ. Χερουβείμ Μουστάκας, πρωτ. Αδ. Αυγουστίδης και οι δύο Καθηγηταί των Θεολογικών Σχολών Πρωτοπρ. Βασίλειος Καλλιακμάνης και κ. Γεώργιος Φίλιας), η «Τριμελής Αντιπροσωπία βοηθών (Εμμανουήλ Παπαμικρούλης, Δημοσθένης Θεοχάρης, Νικόλαος Πετρόπουλος) και ο «Ειδικός Σύμβουλος επί του Τύπου του Μακαριωτάτου» (Χάρης Κονιδάρης), ενώ εις την «Γραμματείαν της Μ. Συνόδου» θα ενταχθή ο Πανοσιολ. Αρχιμανδρίτης κ. Μάξιμος Παφίλης).

Αν ο Μακαριώτατος έκανε ένα λάθος, αυτό ήτο η συμμετοχή του κ. Κονιδάρη, έστω και αν διαδραματίση ρόλον «λαγού». Πάντως μετά από τας κινήσεις αυτάς αναμένονται με ενδιαφέρον αι επιλογαί προσώπων εκ μέρους του Πατριάρχου. Μήπως θα είναι από τα Δωδεκάνησα;
Η 25μελης αντιπροσωπία αποτελείται από τον Αρχιεπίσκοπον Αθηνών και πάσης Ελλάδος και τους Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτας Ηλείας, Μαντινείας, Άρτης, Λαρίσης, Νικαίας, Ναυπάκτου, Σάμου, Καστορίας, Φλωρίνης, Κασσανδρείας, Σερρών, Σιδηροκάστρου, Φιλίππων, Περιστερίου, Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος, Δημητριάδος, Ύδρας, Μεσσηνίας, ᾽Ιλίου, Κηφισίας, Λαγκαδά, Πρεβέζης, Ιερισσού και Αγίου Όρους και Ν. Ιωνίας.

Ορθόδοξος Τύπος,11/03/2016

ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΕΙΚΟΝΩΝ, ΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΚΕΣ ΑΙΡΕΣΕΙΣ

ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΕΙΚΟΝΩΝ, 

ΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΚΕΣ ΑΙΡΕΣΕΙΣ

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

Ως γνωστό οι Προτεστάντικες αιρέσεις, ανάμεσα στις άλλες κακοδοξίες τους έχουν και τη δυσσέβεια της άρνησης των σεπτών και αγίων Εικόνων.  Ως εκ τούτου και το  πλήθος των Προτεσταντικών αιρετικών παραφυάδων,  που εν πολλοίς κατακλύζουν το Π.Σ.Ε.,  αρνούνται την προσκύνηση των αγίων Εικόνων. 

Ενδεικτικά παραθέτομε  κάποιες από τις Προτεσταντικές αιρετικές ομάδες  του Π.Σ.Ε. :  

Οι Προτεσταντικές αιρέσεις στο Batak, στο Μπαλί, στην Ινδονησία, στο Sabah, στο Sulawesi, στην Ινδονησία, στις Μολούκες, στην Αγκόλα, στην Αλγερία, στο Τιμόρ, στο Lorosa,e, στο Μπενίν κλπ, οι  αιρετικές κοινότητες των Ευαγγελιστών στην Minahasa, στην Sangihe Taulad, της Βρέμης, του Βερολίνου-Βραδεμβούργου Σιλεσίας, στη Βάδη, στην Κεντρική Γερμανία, στην Έσση, και στη Νασσώ, στη Ρηνανία, στη Βυρτεμβέργη, της Βεστφαλίας κλπ, οι Λουθηρανικές αιρετικές κοινότητες στη Βαυαρία, στο Όλτερπουρκ, της Σαξονίας, στο Ανόβερο, στην Αμερική, στον Καναδά, στην Χιλή, στο Κονγκό, στη Δανία, στην Ιορδανία και στους Αγίους Τόπους, στη Ναμίμπια, στη Νότια Αφρική, στη Ζιμπάμουε, στη Φιλλαδία κλπ, οι  αιρετικές κοινότητες των Μεθοδιστών στη Βολιβία, στην Ιταλία, στις Φιλιπίνες, στην Αργεντινή κλπ, οι αιρετικές κοινότητες των Πεντηκοστιανών στη  Χιλής, στην Αγκόλα και οι πάμπολλες άλλες αιρετικές ομάδες και κοινότητες της «φθοροποιού λύμης» των συνεχώς πολλαπλασιαζομένων Προτεστάντικων αιρετικών παραφυάδων.

«Λύμης φθοροποιού, φυγόντες κακοδόξων, ορθοδοξίας φέγγει, καρδίας ελλαμφθώμεν, πιστοί δοξάζοντες» (Απόστιχο προσόμοιο από την Ακουλουθία του Μικρού Εσπερινού της Εορτής της Κυριακής της Ορθοδοξίας).  Ως «φθοροποιό λύμη» χαρακτηρίζει ο υμνογράφος της Εκκλησίας μας τους κακόδοξους που αρνούνται την προσκύνηση των αγίων Εικόνων.  Πως μπορεί Ορθόδοξες Εκκλησίες να ανήκουν στο Π.Σ.Ε., το οποίο εν πολλοίς κατακλύζεται από αυτές τις αιρετικές ομάδες;

«Η χάρις επέλαμψε της αληθείας, τα προτυπούμενα πάλαι σκιωδώς νυν αναφανδόν εκτετέλεσται· ιδού γαρ η Εκκλησία, την ένσωμον Εικόνα Χριστού, ως υπερκόσμιον κόσμον επαμφιέννυται, της σκηνής του μαρτυρίου τον τύπον προϋπογράφουσα, και την Ορθόδοξον Πίστιν κατέχουσα, ίνα ον σεβόμεθα, τούτου και την Εικόνα διακρατούντες μη πλανώμεθα. Ενδυσάσθωσαν αισχύνην, οι ούτω μη πιστεύοντες· ημίν γαρ δόξα του Σαρκωθέντος η μορφή, ευσεβώς προσκυνουμένη, ου θεοποιουμένη.  Ταύτην κατασπαζόμενοι, πιστοί βοήσωμεν· ο Θεός σώσον τον λαόν σου, και ευλόγησον την κληρονομίαν σου» (Δοξαστικό από την Ακουλουθία του Μικρού Εσπερινού της Εορτής της Κυριακής της Ορθοδοξίας).

Δεν είναι λυπηρό Ορθόδοξες Εκκλησίες, να ανήκουν σε ένα τέτοιο Παγκόσμιο Συμβούλιο, όπως αυτό του Π.Σ.Ε.,  του οποίου τη συντριπτική πλειοψηφία αποτελούν τα αιρετικά παρακλάδια των Προτεσταντικών αιρέσεων, που μεταξύ των άλλων κακοδοξιών των, αρνούνται και την προσκύνηση των σεπτών και αγίων Εικόνων; 

ΕΠΙΣΤΟΛΗ Π. ΑΡΣΕΝΙΟΥ ΑΠΟ ΣΚΗΤΗ ΚΟΥΤΛΟΥΜΟΥΣΙΟΥ ΑΓ. ΟΡΟΥΣ: ΜΗΝΥΜΑ ΣΕΒΑΣΜΟΥ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΤΗΣ

Μήνυμα σεβασμού προς την Ορθόδοξη Εκκλησία και τους Αγίους της

Με λύπη βλέπουμε όλοι μας πλέον την Πατρίδα μας Ελλάδα να έχει μπει για τα καλά σε μεγάλες περιπέτειες τα τελευταία χρόνια. Και δεν μας φτάσανε όλα αυτά, αλλά βλέπουμε κάτι παράδοξες ενέργειες, ανορθόδοξες θα έλεγα, να γίνονται εκεί που δεν υπάρχει λόγος να γίνονται.

Ήμουν προ ημερών στη Θεσσαλονίκη για προσωπικούς λόγους και την Κυριακή στις 3 μ.μ. θα γινόταν η ομιλία για την κάρτα του πολίτη και σκέφτηκα να πάω να ακούσω για αυτό τον ενδιαφέρον θέμα, χωρίς να έχω πληροφορηθεί ποιοί έχουν την επιμέλεια της όλης διοργάνωσης και ποιοι θα ήταν οι ομιλητές. Αφού έφθασα στο άγαλμα του Μ. Αλεξάνδρου, όπου ήδη είχε αρχίσει η ομιλία, αμέσως κατάλαβα πως κάτι δεν πάει καλά, διότι οι ομιλητές καταφερόταν με υβριστικές λέξεις για διάφορα πολιτικά πρόσωπα και γενικά στην ομιλία υπήρχε άκρατος ανορθόδοξος φανατισμός. Από μία ερώτηση που έκανα σε κάποιον εκεί για το ποιοί είναι οι ομιλητές, μου είπε πως είναι από το ΕΛ.ΚΙ.Σ. και τους Γ.Ο.Χ.

Και ενώ απογοητευμένος ετοιμαζόμουν να αποχωρήσω από τη συγκέντρωση με πλησίασε κάποιος πολίτης από τη συγκέντρωση και μου έδωσε δύο έντυπα φυλλάδια. Από καλή περιέργεια τα πήρα να δω σε τι αναφέρονται και για μεγάλη μου δυσάρεστη έκπληξη, είδα μέσα στο φυλλάδιο να υπάρχει φωτογραφία του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου με τον πρόσφατα ανακηρυχθέντα μεγάλο Άγιο των ημερών μας Γέροντα Παΐσιο. Και κάτω από τη φωτογραφία υπήρχε το βλάσφημο σχόλιο ότι «Οικουμενιστής Πατριάρχης ανέδειξε ψευδοάγιο Οικουμενιστή».

Θα ήθελα να πω στους διοργανωτές αυτής της ομιλίας για την κάρτα του πολίτη, μήπως αυτοί οι ίδιοι είναι χειρότεροι πολέμιοι της Ορθοδοξίας μας από τους πολιτικούς μας;   Τους συνιστώ να σκεφθούν μέσα τους ειλικρινά, μήπως έχουν ξεκινήσει με τον ανορθόδοξο τρόπο τους έναν εμφύλιο πόλεμο εντός της Εκκλησίας του Χριστού;

Μήπως τελικά έχουν γίνει Θεομάχοι και Αγιομάχοι; Διότι όταν η Αγία μας Εκκλησία ανακηρύττει Αγίους και αυτοί ξεσηκώνουν πόλεμο και δεν δέχονται την απόφαση της Εκκλησίας μας, που είναι ουσιαστικά η Φωνή του Αγίου Πνεύματος, δεν γίνονται Πνευματομάχοι;

Φυσικά δεν θα ήταν δυνατό να γίνω υπερασπιστής του Αγίου Παϊσίου, διότι ποτέ ένας Άγιος δεν χρειάζεται υπεράσπιση. Και ούτε θα επιχειρήσω να γράψω ποιος ήταν ο Άγιος Παΐσιος, διότι έχουν γραφεί τόσα βιβλία για τον Άγιο, που δόξα τω θεώ όποιος θελήσει μπορεί πλήρως να μάθει ποιος ήταν ο μέγας των ημερών μας Άγιος Παΐσιος.

Όσο για την κάρτα του πολίτη, με τον τρόπο που αναφέρονται, μάλλον θόρυβος γίνεται και ζημία θα λέγαμε. Διότι μας λένε οι Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας, πως το κακό δεν νικιέται με το κακό. Επίσης μας λένε, πως ο καλός λόγος τον κακό τον κάνει καλό και ο κακός λόγος τον καλό τον κάνει κακό.

Αυτοί οι λεγόμενοι ζηλωτές της Γ.Ο.Χ. κάπου έχουν ολισθήσει μέσα τους και ξεχάσανε την ορθή και υγειά διδασκαλία των Αγίων μας, που είναι η πραότητα και προ πάντων η διάκριση και καταφέρονται με ένα φανατισμό, παρόμοιο με αυτόν που έχουν οι οπαδοί αντίπαλων ποδοσφαιρικών ομάδων. Σε ένα τέτοιο όμως φανατισμένο και γεμάτο ταραχή πνεύμα, πως θα σταθεί η Θεία Χάρις του Χριστού μας; Και αν δεν μπορεί να σταθεί η Θεία Χάρις του Χριστού μας και απουσιάζει, πως θα αντισταθούν αυτοί οι άνθρωποι στον πόλεμο εναντίον της κάρτας του πολίτη και γενικότερα του αντιχρίστου;

Ας εξετάσουν καλά και ας ψάξουν στους βίους των Αγίων μας και αν δούνε τέτοια συμπεριφορά ανορθόδοξη σαν την δικιά τους, τότε εντάξει όλα καλά. Αν όμως η συμπεριφορά των Αγίων μας αποδεικνύεται ακριβώς αντίθετη από τη δική τους, τότε πρέπει να πουν όλοι τους με πνεύμα ταπεινώσεως «Στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου» και να αλλάξουν πνεύμα, ώστε στη συνέχεια να πάψουν να υβρίζουν Αγίους της Εκκλησίας μας. Και τον Οικουμενικό Πατριάρχη σε καμία περίπτωση δεν έχουν το δικαίωμα να τον καθαιρούν. Διότι μόνο η Σύνοδος που τον εξέλεξε στο Θρόνο, αυτή και μόνο έχει το δικαίωμα να τον καθαιρέσει, όποτε το καλέσει η περίσταση.

Διότι αλλοίμονο, αν το κάθε μπουλούκι ανθρώπων είχε την εξουσία να καθαιρεί Πατριάρχες, τότε θα μιλάμε για το νόμο της ζούγκλας. Ωστόσο όμως με αδελφική αγάπη συνιστώ σε αυτούς τους ανθρώπους, που τολμούν και αναιρούν Αγίους και Πατριάρχες της Εκκλησίας μας, να μελετήσουν βαθιά τα συγγράμματα της μεγάλης μορφής της Εκκλησίας μας, του πατρός Επιφανίου Θεοδωροπούλου και εκεί θα πάρουν όλες τις απαντήσεις τους και θα εννοήσουν τι σημαίνει Σύνοδος της Εκκλησίας μας, τι σημαίνει Οικουμενικός Πατριάρχης και γενικότερα τι σημαίνει και πως πρέπει να σεβόμεθα την Ιερά Τάξη της Αγίας Ορθοδόξου Εκκλησίας μας. Εκεί εξηγεί ο Μακαριστός π. Επιφάνιος, πότε πρέπει και πότε έχει το δικαίωμα ένας κληρικός μιας ενορίας, όταν έχει ένα εμπόδιο ή πειρασμό θα λέγαμε, για τον Επίσκοπό του και θέλει να παύσει τη μνημόνευση του Επισκόπου του. Ο Μακαριστός Πατήρ τα εξηγεί με πάσα ορθόδοξη λεπτομέρεια και ρίχνει άπλετο φως σ' αυτόν τον μεγάλο πειρασμό που ταλανίζει την Εκκλησίας μας εδώ και πολλές δεκαετίες τώρα.

Βέβαια τα τολμηρά ανοίγματα του Οικουμενικού Πατριαρχείου προς τον Παπισμό και γενικότερα στον Οικουμενισμό προκαλούν ανησυχία. Όμως δεν μπορούμε και δεν έχουμε το δικαίωμα εκ των προτέρων να βγάζουμε συμπέρασμα και να πούμε πως το Οικουμενικό Πατριαρχείο πρόδωσε ολοκληρωτικά την Ορθοδοξία μας, εάν πρώτα δεν ομολογήσει το ίδιο το Φανάρι την ένωση με τους προαναφερόμενους αιρετικούς. Εάν, ο μη γένοιτο, γίνει αυτό το φοβερό, η Κεφαλή της Εκκλησίας μας που είναι ο Χριστός, θα τακτοποιήσει αυτή τη συμφορά, όπως και άλλοτε παλαιότερα χρειάστηκε και το έπραξε. Επομένως, δεν αρμόζει αυτός ο ανορθόδοξος τρόπος με ύβρεις και αφορισμούς για τον εκάστοτε Οικουμενικό Πατριάρχη. Διότι αυτός ο τρόπος, ο ανορθόδοξος και δαιμονικός θα έλεγα, είναι εκτός του Αγαθού Πνεύματος του Τριαδικού Θεού μας. Επίσης θέλω να υπενθυμίσω σ' αυτούς τους αυτοαποκαλούμενους ζηλωτές και γνήσιους Ορθοδόξους Χριστιανούς, όπως οι ίδιοι αποκαλούν τους εαυτούς τους, πως ένα βασικό και μεγάλο γνώρισμα ενός γνησίου Ορθοδόξου Χριστιανού είναι ο σεβασμός που πρέπει να έχει για κάθε Πατριάρχη, Μητροπολίτη κλπ. Διότι ας μη ξεχνάμε, πως ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός που πολλές φορές τον επικαλούνται στα κηρύγματά τους ως τον Μεγάλο Ομολογητή και Φύλακα της Ορθοδόξου Πίστεως, και όντως έτσι είναι, αυτός λοιπόν ο Άγιος Κοσμάς όταν έκανε τις ιερές Ισαποστολικές περιοδείες του και έφθανε σε κάποια πόλη της Ελλάδας, πρώτα φρόντιζε να λάβει άδεια του Οικουμενικού Πατριάρχου και έπειτα του Μητροπολίτη της Επαρχίας εκείνης και μετά άρχιζε το ιερό του κήρυγμα. Να λοιπόν το μεγαλείο της Πίστεως μας, μας το αποκαλύπτει ο Άγιος Κοσμάς, με το να δείχνει σεβασμό, ταπείνωση και υπακοή στο Πρόσωπο του Πατριάρχου και Μητροπολίτου της Εκκλησίας. Αλήθεια, ήθελα να ρωτήσω τους ένθερμους της Γ.Ο.Χ., από που πήραν την άδεια για να κηρύξουν μπροστά στο άγαλμα του Μ. Αλεξάνδρου στη Θεσσαλονίκη; Και το χειρότερο από όλα, από που πήραν την τόλμη να αναιρέσουν τον Άγιο Παΐσιο και τον Οικουμενικό Πατριάρχη; Ας ψάξουν βαθιά μέσα τους με ειλικρίνεια και πιστεύω θα βρουν την απάντηση.

Επειδή στην αρχή είπα, πως δεν χρειάζεται ένας Άγιος υπεράσπιση όταν υβρίζεται και όντως έτσι είναι, αλλά όμως επειδή και εγώ είμαι ένας από τους αναρίθμητους ευεργετηθέντες από τον Άγιο Παΐσιο, γι' αυτό τον λόγο με πιέζει ένα μεγάλο χρέος να πω λίγα λόγια γι' αυτόν τον Μεγάλο Άγιο των ημερών μας. Πόσο μάλλον τώρα που υβρίζεται αδίκως πάρα πολύ από τους ομοδόξους του. Και επειδή είναι μεγάλη αχαριστία όταν ο ευεργέτης μας αδικείται και εξακολουθούμε να παραμένουμε σιωπηλοί, αποφάσισα να πω λίγα λόγια ως ταπεινή διαμαρτυρία προς τους αδίκους εκείνους ανθρώπους που τόλμησαν να βλασφημήσουν τον Άγιο του Θεού.

Ο Άγιος Παΐσιος λοιπόν δεν είναι απλά μόνο ένας Άγιος, αλλά είναι θα λέγαμε ένας από τους νεοφανείς αστέρες της Αγιότητας του εικοστού αιώνος. Διότι εκ νεαράς του ηλικίας, εξασκούσε την ταπείνωση, την αγάπη και την απέραντη θυσία προς όλη την κτίση, σε τόσο μεγάλο βαθμό που υπερέχει μάλλον από πολλούς Αγίους των παλαιών χρόνων. Δηλαδή, αν πούμε πως ο εικοστός αιώνας ήταν το πλεόνασμα της αμαρτίας, μπορούμε να πούμε με απόλυτη σιγουριά, πως υπερπερίσσευσε η Χάρις του Θεού μας, με το να μας χαρίσει τον Άγιο Παΐσιο. Διότι χωρίς καμία αμφιβολία, η παρουσία του Αγίου Παϊσίου επί των ημερών μας ήταν μέγα δώρο του Τριαδικού Θεού μας. Επίσης ο Άγιος Πατήρ αγωνίστηκε με όλες του τις δυνάμεις εναντίον όλων των αιρέσεων, του Οικουμενισμού κλπ. Το μαρτυρεί άλλωστε η επιστολή που έστειλε ο Άγιος, επί της εποχής που ζούσε ο ιδρυτής του Ορθοδόξου Τύπου, Αρχιμανδρίτης Χαράλαμπος Βασιλόπουλος. Μια επίσης όντως μεγάλη μορφή της Εκκλησίας μας, με τεράστια προσφορά για την ωφέλεια των Πιστών του Χριστού. Αυτή την επιστολή του Αγίου Παϊσίου, συνιστώ να μελετήσουν σε βάθος αυτοί που τον κατηγορούν και θα πάρουν πολλές απαντήσεις.

Προσπαθώντας να αναφερθώ στις αρετές του Αγίου Παϊσίου, θυμήθηκα τον περίφημο εγκωμιαστικό λόγο του Ιερού Χρυσοστόμου προς τον αγαπημένο του Απόστολο Παύλο, που έλεγε πως για να επιχειρήσω να μιλήσω για τις αρετές του Αποστόλου, μοιάζει με κάποιον που μπαίνει σε έναν πανέμορφο ευωδιαστό κήπο και βρίσκεται σε αμηχανία, διότι δεν ξέρει ποιό άνθος πρέπει πρώτα να πλησιάσει και να το μυρίσει. Έτσι ακριβώς έπαθα και εγώ τώρα με την πανέμορφη ψυχή του Αγίου Παϊσίου, που μοιάζει πραγματικά με ευωδιαστό κήπο και δεν ξέρω από που να αρχίσω. Διότι ο Άγιος Πατήρ δεν τελειώθηκε με μία μόνο αρετή, όπως ο Όσιος Πέτρος ο Αθωνίτης μέσα σε ένα σπήλαιο, αλλά ο Μακάριος δεν άφησε σχεδόν καμία μοναχική αρετή, χωρίς να μην την έχει φέρει εις πέρας.

Ως υποτακτικός σε Κοινόβιο πέρασε και όχι μόνο πέρασε, αλλά ίσως ξεπέρασε και τον Αββά Δοσίθεο στην κατά Θεόν υπακοή. Διότι για τον Αββά Δοσίθεο δεν βλέπουμε τότε στο Κοινόβιο να έχει σκληρούς Προϊσταμένους να τον παιδεύουν, αλλά από τη δική του ελεύθερη μοναχική συνείδηση και προαίρεση έγινε αιτία και μεγαλούργησε ως υποτακτικός Άγιος. Αντίθετα ο Άγιος Παΐσιος στη ζωή του Κοινοβίου που έζησε, εκτός από την τέλεια κατά Θεόν υπακοή που έδειξε και εκτέλεσε, είχε επιπλέον σκληρούς Προϊσταμένους, τόσο σκληρούς που κάποια στιγμή αναγκάστηκε να φτύσει αίμα σωματικό από το στόμα του και ψυχικό, διότι ήταν άκρα ευαίσθητη η Αγία ψυχή του.

Στη συνέχεια της ζωής του με πληροφορία από την Κυρία μας Θεοτόκο, που την ευλαβούνταν σε υπερβολικό βαθμό, ανέλαβε να ανακαινίσει την Ιερά Μονή Στομίου της Κόνιτσας. Εκεί για το τι πέρασε και το τι είδους αγώνες έκανε, μας το εξιστορούν οι βιογράφοι του. Εγώ απλά να αναφέρω, πως τον αξίωσε η Παναγία μας και Κτίτορας Ιεράς Μονής να γίνει. Στη συνέχεια η Παναγία μας θα τον μεταθέσει τρόπον τινά θα λέγαμε στους Αγίους Τόπους του Σωτήρα μας Χριστού και συγκεκριμένα στο Θεοβάδιστο Όρος του Σινά.  Εδώ όντως αδυνατεί κάποιος να τολμήσει να περιγράψει τα κατορθώματα του Αγίου Πατρός. Διότι όντως η μικρή παραμονή του στο Όρος Σινά, ίσως να είναι το κεντρικότερο σημείο της Μοναχικής του ζωής. Και το λέω αυτό, διότι ο Άγιος Πατήρ έως ότου να τον φέρει η Παναγία μας στο Όρος Σινά και συγκεκριμένα στην έρημο του Σινά, η ψυχή του είχε έναν ανικανοποίητο πόθο και διψούσε σφόδρα γι' αυτόν και αυτός ο ανικανοποίητος πόθος του ήταν η μακαρία ησυχία της ερήμου. Και τόσο πολύ επιδόθηκε και συνεζεύχθη με την ησυχία της ερήμου, που είναι αδύνατο να το περιγράψουμε, εάν πρώτα δεν είναι κανείς εφάμιλλος με την προαίρεση του Αγίου. Ωστόσο όμως, νομίζω πως αρκετά γεγονότα του ξεφύγανε με τα λόγια του για τις μακάριες καταστάσεις που έζησε στην έρημο του Σινά. Και αυτά είναι καταγεγραμμένα από τους βιογράφους του.

Στη συνέχεια επιστρέφει πάλι στο Άγιον Όρος και το πρώτο του μέλημα ήταν να βρει Γέροντα, γιατί η ψυχή του ήταν φύσει ταπεινή και δεν γνώριζε τι σημαίνει ιδιορρυθμία και φυσικά δεν ήθελε να ζει ιδιόρρυθμα, δηλαδή χωρίς πνευματική καθοδήγηση από Γέροντα, όπως ορίζει ο νόμος της Μοναχικής ζωής. Θεία βουλήσει, επιλέγει για Γέροντα καθοδηγητή τον τότε μεγάλο Ησυχαστή πατήρ Τύχωνα, ρώσο ασκητή της Καψάλας. Στη Σκήτη των Ιβήρων ήταν η καινούργια πνευματική παλαίστρα του Οσίου. Εκεί προσπάθησε να ζήσει πάλι με το ίδιο ασκητικό τυπικό του Όρους Σινά, αλλά δεν του δόθηκαν παρόμοιες δυνατότητες που είχε στο Όρος Σινά, διότι εδώ στη Σκήτη το κλίμα ήταν πολύ βαρύ και δεν σήκωνε ανάλογη άσκηση που έκανε στην έρημο του Σινά. Επιπλέον, παρ΄ όλο που ήταν ησυχαστική η Σκήτη δεν είχε την άκρα ησυχία του Σινά. Ωστόσο οι βιογράφοι του μας εξιστορούν όλα τα κατορθώματα που επιτέλεσε στη Σκήτη των Ιβήρων. Στη συνέχεια επιλέγει για λίγο διάστημα την έρημο των Κατουνακίων για το λόγο που τα Κατουνάκια έχουν ξηρό κλίμα, πράγμα που ωφελούσε λίγο στη σωματική υγεία του Οσίου, που είχε ήδη κλονιστεί από την πολλή άσκηση. Και εδώ στην έρημο των Κατουνακίων, στο κελί του Υπατίου απόλαυσε άκρα ησυχία, όπως έλεγε ο ίδιος, σχεδόν παρόμοια μ' αυτή της Σιναΐτικης ερήμου. Πολλά γεγονότα πνευματικά, ισάξια παλαιών μεγάλων Αββάδων της ερήμου ξέφυγαν από το στόμα του Αγίου που μαρτυρούν την ψυχική του Αγιότητα. Όλα αυτά τα πνευματικά γεγονότα που ξέφυγαν από τα χείλη του Οσίου και που είναι πνευματική ελεημοσύνη για μας, είναι καταγεγραμμένα από τους βιογράφους του.

Εδώ όμως τελείωσε η ησυχαστική ζωή του Αγίου. Και θα λέγαμε πως τα ελάχιστα χρόνια που έζησε την ησυχαστική ζωή της ερήμου «επλήρωσε χρόνους μακρούς». Οι πνευματικές του μπαταρίες είχανε πλήρως φορτίσει. Διότι τον περίμενε πλέον άλλος τρόπος ζωής, δηλαδή σύσταση Κοινοβίου, ώστε και ο ίδιος να αναγκαστεί εκ των πραγμάτων να γίνει Προϊστάμενος. Αργότερα, δημιουργία μικρών ησυχαστικών συνοδειών. Και ενώ επιτελούσε όλα αυτά, συγχρόνως ανέλαβε το μεγαλύτερο ίσως διακόνημα από την Παναγία μας, που είναι η Παράκληση και Παρηγορία των Πιστών του Κυρίου μας. Βέβαια στην αρχή δεν συμφωνούσε η καρδιά του με αυτό το νέο διακόνημα, μάλλον Λειτούργημα του Αγίου Πνεύματος, διότι η ψυχή του δεν είχε ξεδιψάσει από το ύδωρ της ποθητής του ησυχίας. Όμως, επειδή για τον Όσιο ήταν εντελώς ξένη η λέξη παρακοή στο Θέλημα του Κυρίου, γι' αυτό ταπεινά και αδιαμαρτύρητα εκφώνησε το ιδού ο δούλος Σου Κύριε, ας γίνει το Θέλημά Σου. Είναι αδύνατο να περιγράψουμε και να εξιστορήσουμε τα μεγαλεία που επιτέλεσε στο Λειτούργημα αυτό του Αγίου Πνεύματος ως Σκεύος του Παρακλήτου.

Εμείς τον προλάβαμε και εννοώ η δική μου γενιά της ηλικίας μου, στο ιερό κελί της Παναγούδας που ανήκει στα όρια της Ι.Μ. Κουτλουμουσίου. Τα υπόλοιπα χρόνια που έζησε στο ιερό κελί της Παναγούδας, ίσως είναι τα πολυτιμότερα της Μοναχικής του ζωής, διότι το πυρ της Θεϊκής Αγάπης που βίωσε στην έρημο και που πλέον είχε γίνει κτήμα του, εδώ στην Παναγούδα μετατράπηκε, όπως ο ίδιος έλεγε σε έναν γνωστό του, σε μεγάλη αγάπη για τον πονεμένο άνθρωπο. Που κατά παράδοξο τρόπο αυτό το δόσιμο στον πονεμένο άνθρωπο αναπλήρωνε το Θεϊκό πυρ που ζούσε στην έρημο. Και φυσικά όλοι μας, όσοι τον προλάβαμε στη ζωή, γευθήκαμε από αυτή την πύρινη Θεϊκή Αγάπη του και όχι μόνο εμείς που τον είδαμε και που τα χέρια μας τον εψηλάφησαν, αλλά και άνθρωποι που δεν τον γνώρισαν όσο ζούσε, με θαυμαστό τρόπο αξιωθήκανε και γευθήκανε από τη μεγάλη του αγάπη.

Όμως σύντομα τον κάλεσε η Πρόνοια του Θεού μας να εκπληρώσει το κοινό χρέος. Αφού πρώτα δοκιμάστηκε με σκληρές και ανίατες ασθένειες του σώματος, δεν θα ήταν υπερβολή αν πούμε, πως ετελειώθη με μαρτυρικούς πόνους. Αλλά πριν παραδώσει την ευαίσθητη και αγία ψυχή του εις Χείρας Θεού, πρόλαβε και έφερε εις πέρας ένα χρέος, όπως έλεγε ο ίδιος. Το χρέος αυτό έμοιαζε με αγκαθωτή κατάσαρκη φανέλα να τον κατατρώγει συνεχώς. Δηλαδή, ετακτοποίησε τις Μοναχές που τον είχαν ευεργετήσει σε μία εγχείρηση, όταν χρειάστηκε πολλές φιάλες αίματος. Και όχι μόνο τις ετακτοποίησε με το να εγκαθιδρύσει Μοναστήρι, αλλά και Ναό του Αγίου Αρσενίου να οικοδομήσει, όπως και έγινε, με αποτέλεσμα να αποφασίσει στο τέλος, λίγες μέρες πριν παραδώσει την αγία του ψυχή, να αφήσει και το ταλαιπωρημένο από την άσκηση και τις αρρώστιες Άγιο Σκήνωμά του δίπλα στον Ναό του Αγίου Αρσενίου και αυτό με ιδιόχειρο γραπτό του μήνυμα.

Μετά την κοίμησή του Αγίου είναι αδύνατο να περιγράψουμε τη λαοθάλασσα που συνέρρεε για προσκύνημα στον τάφο του, αυτά αναφέρονται από τους βιογράφους του. Μπορεί η Πάνσοφη Βουλή του Θεού μας να αποφάσισε να παραμείνει το Ιερό Σκήνωμα του Αγίου έξω στον κόσμο, για τους λόγους που γνωρίζει μόνο ο Θεός μας. Αλλά όμως, ο Άγιος τιμήθηκε σ' όλο το Άγιον Όρος και κυρίως στην Ι.Μ. Κουτλουμουσίου, όπου νομίμως ανήκε ο Άγιος, η οποία τον τίμησε με ξεχωριστή λαμπρότητα με αγιορείτικη ολονυκτία και με Αρχιερατική χοροστασία.

Όντως μακρηγόρησα πάρα πολύ, αλλά όσα είπα είναι απλά μια ταπεινή διαμαρτυρία προς τους σκληρούς κατηγόρους του Αγίου Παϊσίου, που τόλμησαν και τολμούν ακόμη, μη φοβούμενοι καθόλου τον Θεό, ο Οποίος βρίσκεται παρών σε κάθε Άγιο. Διότι, Άγιος σημαίνει καθέδρα του Θεού, Άγιος σημαίνει ολόκληρο το σώμα και το πνεύμα του ανθρώπου να το διαχειρίζεται ο Χριστός, χωρίς να παραβιάζεται η ελευθερία του ανθρώπου, δηλαδή ότι κάνει, ότι μιλάει, να είναι ολοκληρωτικά από τις ενέργειες του Χριστού. Τέλος, Άγιος σημαίνει εκουσίως αιχμάλωτος, ψυχή τε και σώματι, από το Πνεύμα του Χριστού και συγχρόνως να είναι ο πιο ελεύθερος άνθρωπος της γης. Αλλά για να γίνει αυτή η μακαρία αιχμαλωσία από το Πνεύμα του Χριστού μέσα μας, για να είμαστε συγχρόνως και οι πιο ελεύθεροι άνθρωποι, χρειάζεται αυτό που πάντα μας έλεγε ο Άγιος Παΐσιος «Ταπείνωση και Αγάπη, σ' αυτήν τη συχνότητα εργάζεται ο Θεός».

Ας ευχηθούμε όλοι μας, καθότι διανύουμε την Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή, να μας χαρίσει ο Τριαδικός Θεός μας την Ποθητή σε όλους μας Μετάνοια, που τόσο πολύ έχουμε ανάγκη.

Αμήν

Αρσένιος Μοναχός

Σκήτη Κουτλουμουσίου

Άγιον Όρος

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ….. ΓΕΛΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΑΙΜΟΝΟΠΛΗΞΙΑΣ!

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ… ΓΕΛΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΑΙΜΟΝΟΠΛΗΞΙΑΣ!

Γράφει η Σουλτάνα Χειλαδάκη

Μία από τις πιο γελοίες και πιο ανατριχιαστικές πονηρές εκδηλώσεις του δαιμονικού πνεύματος στις «χαρισματικές» ευαγγελικές εκκλησίες είναι το επονομαζόμενο «ιερό γέλιο». Οι άνθρωποι οι οποίοι πέφτουν υπό την επήρεια αυτού του «πνεύματος» φαίνονται σαν μεθυσμένοι, ζαλισμένοι, γελώντας ανεξέλεγκτα σαν ψυχασθενείς. Μία από τις πιο εξέχουσες μορφές αυτής της κίνησης είναι και ο πάστορας Rodney Howard-Browne που κηρύττει την… «σωτηρία» της ψυχής γελώντας.

Η στιγμή ορόσημο του κήρυκα Rodney Howard-Browne υπήρξε το 1993 όταν ένας πάστορας του ζήτησε να κηρύξει στον ναό Carpenter’s Home Church στη Φλόριντα. Παρόλο που το πρόγραμμα ήταν να κηρύξει για μια εβδομάδα, ο Howard-Browne έμεινε για τέσσερις εβδομάδες λόγω του αχανούς πλήθους το οποίο γέμιζε τις 10.000 θέσεις του ναού για να ακούσει τον «Γελαστό Ευαγγελιστή» και ίσως να μείνουν και οι ίδιοι άφωνοι από το γέλιο. Όταν οι συγκεντρώσεις αναμεταδόθηκαν από το ραδιόφωνο κατάφερε να μαζέψει ακόμη περισσότερο κόσμο. Η ελκυστικότητα βρίσκεται σε αυτό που ο Browne ονομάζει «ιερό γέλιο» όπου απελπισμένοι, θλιμμένοι Χριστιανοί, μετατρέπονται σε χαρούμενους ανθρώπους.

Χαρακτηριστικό είναι ότι σε αυτήν την κίνηση καθώς και σε παρόμοιες της, το πρώτο πράγμα που παραδέχονται οι πιστοί όταν ερωτούνται σχετικά είναι ότι χάνουν τον έλεγχο του εαυτού τους. «Μια νύχτα έκανα κήρυγμα στην κόλαση» είπε χαρακτηριστικά ο Rodney Howard-Browne, « και ξαφνικά ξέσπασε σε όλη την αίθουσα.. Όσο πιο πολύ μιλούσα στον κόσμο εξηγώντας τους πως είναι η κόλαση, τόσο περισσότερο γελούσαν και όταν τους κάλεσα μπροστά στην Αγία Τράπεζα ήρθαν εκατοντάδες για να σωθούν.» Ο ίδιος ισχυρίζεται ότι δεν χρησιμοποιούσε τη δύναμη της υποβολής για να κάνει τους πιστούς να κυλιούνται στο πάτωμα από το γέλιο. Έτσι η αντίδραση των πιστών του δεν είχε καμία σχέση με αυτά που κήρυττε.

Είναι πραγματικά απίστευτο ένας πάστορας να λέει ότι κηρύττει στην Κόλαση και το ακροατήριο αντί να τον επικρίνει για αυτές του τις δηλώσεις, να… γελάει ανεξέλεγκτα. Αυτό έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τη στάση που θα πρέπει, σύμφωνα με την Αγία Γραφή ,να έχει ο κάθε Χριστιανός απέναντι στο διάβολο και στην Κόλαση.

Η εκκλησία που είχε ιδρύσει ο πάστορας Howard-Browne, με την ονομασία Carpenter’s Home Church, στην οποία πραγματοποιούσε την «σωτηρία του γέλιου του» βρίσκεται σήμερα ερειπωμένη, εγκαταλειμμένη. Το κτίριο τη εκκλησίας αυτής με κόστος ύψους εννιά εκατομμυρίων δολαρίων για την ανέγερσή του, γκρεμίζεται μετά από τόσα χρόνια για να μετατραπεί σε κτίριο συνταξιοδότησης. Ο ίδιος έχει γίνει πάμπλουτος από τα κηρύγματα του.

Η πρακτική αυτή του Browne ομοιάζει αρκετά με το γενικό πέσιμο και το κύλισμα στο πάτωμα των πιστών, μια μέθοδο που χρησιμοποιείται σήμερα από αρκετούς Ευαγγελιστές πάστορες. Πιο συγκεκριμένα, οι άνθρωποι οι οποίοι λαμβάνουν αυτό που θεωρούν ως «μια αίσθηση από το Άγιο Πνεύμα» πέφτουν λιπόθυμοι στο πάτωμα όπου λέγεται ότι… αναπαύονται προσωρινά με το Άγιο Πνεύμα. Πολλοί από αυτούς μάλιστα δεν λιποθυμούν καν αλλά πέφτουν οικιοθελώς στο πάτωμα ώστε να λάβουν αυτήν την αίσθηση.

Οι πάστορες διδάσκουν σε αυτούς ότι το Άγιο Πνεύμα είναι «κρασί» και οι πιστοί θα πρέπει να μεθύσουν «εν Αγίω Πνεύματι». Αποτέλεσμα αυτών είναι οι άλογες αυτές συμπεριφορές που βλέπουμε να διαδραματίζονται στις αίθουσες κηρυγμάτων. Ορισμένες φορές χρησιμοποιούν μέχρι και τραγούδια προκειμένου να ελέγχουν τη συμπεριφορά των πιστών τους ξεγελώντας τους ότι με αυτόν τον τρόπο έρχονται σε επαφή με το Άγιο Πνεύμα.

Σε τελική ανάλυση, ο ερχομός ενός πάστορα σε βωμό και η πρόκληση υστερικού γέλιου στους πιστούς του δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση βιβλική σωτηρία. Όσοι λοιπόν είχαν «συναισθηματικές εμπειρίες» με αυτόν τον τρόπο, απλώς έχουν περάσει σε μια φάση παροξυσμού και δαιμονικής υστερίας ή έχουν καταληφθεί ολοκληρωτικά από δαιμονική επιρροή.

Και αυτό το ονομάζουν όλοι αυτοί οι Πάστορες-τσαρλατάνοι, …σωτηρία της ψυχής!.

Αλλοίμονο μας!

«Αγαπητοί, μη δίδετε εμπιστοσύνην εις κάθε πνεύμα ανθρώπων, αλλά να εξετάζετε τους ανθρώπους, που διαβεβαιώνουν ότι έχουν Πνεύμα Θεού και πνευματικά χαρίσματα, εάν πράγματι είναι από τον Θεόν, διότι πολλοί ψευδοπροφήται έχουν βγη στον κόσμον.’ (Α Ιω. 4,1).