ΑΝ ΒΙΑΖΕΣΑΙ ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ, ΑΡΧΙΣΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ. ΕΙΝΑΙ Ο ΣΥΝΤΟΜΟΤΕΡΟΣ ΔΡΟΜΟΣ.

Τετάρτη 8 Ιουνίου 2016

Τρίτη 7 Ιουνίου 2016

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΒΟΜΒΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΥΘΗΡΩΝ ΣΕΡΑΦΕΙΜ: ΘΕΡΜΗ ΠΡΟΣΥΝΟΔΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΗ ΠΡΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΠΡΟΚΑΘΗΜΕΝΟΥΣ

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΝ ΜΕΤΣΧΕΤΗΣ ΚΑΙ ΤΥΦΛΙΔΟΣ ΚΑΙ ΚΑΘΟΛΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΝ ΠΑΣΗΣ ΓΕΩΡΓΙΑΣ (ΙΒΗΡΙΑΣ) κ.κ. ΗΛΙΑΝ Β΄

Μακαριώτατε,

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
Ταπεινῶς  καί εὐσεβάστως ἐκφράζουμε τόν βαθύτατο θαυμασμό, πού μᾶς προκαλεῖ τό πνευματικό Σας ἔργο στόν ὁμόδοξο καί ἀδελφό Γεωργιανό λαό, ὁ ὁποῖος πέρασε δύσκολα χρόνια ἐπί κομμουνισμοῦ καί σήμερα δοκιμάζεται ἀπό τόν κίνδυνο τῆς ἐκκοσμικεύσεως. Ἰδιαιτέρως ἐπιθυμοῦμε νά ἐκφράσουμε τήν χαρά μας καί τίς εὐχαριστήριες προσρήσεις μας πρός Ἐσᾶς, ἐπειδή τό Σεπτό Πατριαρχεῖο τῆς Γεωργίας ἀπέρριψε κάθε ἀντικανονικό συμβιβασμό μέ τόν ἑτερόδοξο κόσμο. Αἰσθανόμαστε ἀσφαλεῖς ἐξαιτίας τῆς παρουσίας τῆς Μακαριότητός Σας στόν Ὀρθόδοξο κόσμο. Ἐσεῖς,  Μακαριώτατε, ὁμολογεῖτε τήν Ὀρθόδοξη Πίστι, ὑπερασπίζεσθε τήν Ὀρθοδοξία καί δέν λησμονήσατε τούς φοβερούς ὅρκους, πού ἐδώσατε κατά τή χειροτονία Σας ὡς Ἐπίσκοπος, δηλαδή νά διαφυλάσσετε καί νά διατηρεῖτε ἀκέραιη τήν πίστι τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας.

Σέ μιά ἐποχή ταραχῆς καί συγχύσεως ἡ Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας κινδυνεύει νά εἰσέλθη σέ μεγάλη δοκιμασία καί περιπέτεια ἐν ὄψει τῆς συγκλήσεως τῆς «Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου», ἡ ὁποία θά συνέλθη τόν προσεχῆ Ἰούνιο στήν Κρήτη. Βεβαίως, οἱ μόνοι λόγοι, πού θά δικαιολογοῦσαν τήν σύγκλησι αὐτῆς τῆς Συνόδου, δέν εἶναι ἄλλοι παρά μόνο α) ἡ καταδίκη τῆς συγκρητιστικῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὅπως τήν ἀποκαλοῦσε ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος ὁ Πόποβιτς, β) ἡ ἀποτροπἠ τῆς παρουσίας τῶν Ὀρθοδόξων Τοπικῶν Ἐκκλησιῶν στό λεγόμενο «Παγκόσμιο Συμβούλιο τῶν Ἐκκλησιῶν» (Π.Σ.Ε.) καί γ) ἡ καταδίκη τῆς μεταπατερικῆς καί ἀντιπατερικῆς «νέας ἐκκλησιολογίας», ἡ ὁποία ἀπορρίπτει τά χαρισματικά, δογματικά καί κανονικά ὅρια τῆς Ἐκκλησίας.

Δυστυχῶς, ὅμως, αὐτή ἡ Σύνοδος, ἀντί νά ἀσχοληθῆ μέ τά ἀνωτέρω καίριας σημασίας θέματα, λαμβάνοντας καταδικαστική ἀπόφασι, φαίνεται νά νομιμοποιῆ καί ἀποδέχεται τήν παναίρεσι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί τήν σχετικοποίησι στήν Ἐκκλησία καί νά προβάλλη τό λεγόμενο «Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν» καί τήν συμμετοχή τῆς Μιᾶς καί Μόνης Ἐκκλησίας σ’αὐτόν τόν ἀντορθόδοξο ὀργανισμό, μέ βάσι τόν διάλογο ἐπί ἴσοις ὅροις μέ τίς Προτεσταντικές αἱρέσεις, γιά νά δώσει δῆθεν τήν καλή μαρτυρία ἐνώπιον αὐτῶν. Ἀλλά, μετά ἀπό ἕνα ὁλόκληρο αἰῶνα Διαλόγων, δέν ὑπάρχει κανένα ἀποτέλεσμα καί καμμία καρποφορία, ἀκριβῶς ἐπειδή ἡ Ἀλήθεια φαλκιδεύεται καί ἀποσιωπᾶται ἀπό τούς ὀρθοδόξους ἐκπροσώπους στίς συνεδριάσεις τῶν οἰκουμενιστικῶν αὐτῶν ὀργανισμῶν καί χρησιμοποιεῖται μία γλῶσσα μέ διπλή ἔννοια καί ἀσαφής, δῆθεν διπλωματική, ἡ ὁποία δέν ἀνήκει στό πνεῦμα τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ.

Ἀπεναντίας, ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ζημιώνεται καί θά ζημιωθῆ πάρα πολύ ἐξαιτίας τῆς συμμετοχῆς της στό λεγόμενο «Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν» (Π.Σ.Ε.). Στό ὄνομα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, πολλοί ἑτερόδοξοι, οἱ ὁποῖοι θέλουν νά ἐπιστρέψουν στήν Ὀρθοδοξία, δέν εἰσέρχονται στήν Ἐκκλησία μέ τό εἰσαγωγικό καί  ἄκρως ἀπαραίτητο Μυστήριο τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος, ἰδιαίτερα στή Δύσι. Μέ τόν τρόπο,  ὅμως, αὐτό ἐμποδίζεται ἡ διάδοσις τῆς ἀληθινῆς Πίστεως καί κλείονται οἱ πύλες τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν γιά ὅσους ἐπιθυμοῦν νά ἔλθουν στήν Ἀλήθεια.

Πολλές προτεσταντικές ὁμάδες τοῦ λεγομένου «Π.Σ.Ε.» θεωροῦν τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ὡς  «μία κατώτερη ἐκκλησία, διότι δέν εὐλογεῖ τούς γάμους τῶν ὁμοφυλόφιλων καί δέν δέχεται τήν χειροτονία τῶν γυναικῶν», σύμφωνα μέ τούς ἰσχυρισμούς ἑνός προτεστάντου καθηγητοῦ θεολογίας, πού ἦταν παρών στήν 10 η  Γενική Συνέλευσι τοῦ λεγομένου «Π.Σ.Ε.» στό Πουσάν τῆς Κορέας τόν Νοέμβριο τοῦ 2013.
Στίς 23 Μαρτίου 2016 συνδιοργανώσαμε στόν Πειραιᾶ, στό Στάδιο Εἰρήνης καί Φιλίας, σέ συνεργασία μέ τίς Ἱερές Μητροπόλεις Πειραιῶς, Γλυφάδας καί Γόρτυνος, καί μέ τή συμμετοχή τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ναυπάκτου κ. Ἱεροθέου, ἐπιστημονική καί θεολογική ἡμερίδα μέ θέμα  :  «Ἡ Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος».
Στήν ἡμερίδα αὐτή ἀνεγνώσθη μήνυμα τοῦ  ἐκπροσώπου τοῦ Σεπτοῦ Πατριαρχείου Βουλγαρίας,  Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λόβετς κ. Γαβριήλ, καί ὡμίλησαν ὁ ἐκπρόσωπος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τοῦ Κιέβου καί πάσης Οὐκρανίας Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μπαντσέν  κ. Λογγῖνος, οἱ Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες 1.Πειραιῶς κ. Σεραφείμ, 2.Ναυπάκτου κ. Ἱερόθεος, 3.Γλυφάδας κ. Παῦλος, 4.Γόρτυνος κ.Ἱερεμίας καί ἡ ἐλαχιστότητά μου, ὁ ἐλλογιμώτατος Καθηγητής τῆς Δογματικῆς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Α.Π.Θ. κ. Δημήτριος Τσελεγγίδης, ὁ ὁμότιμος Καθηγητής τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, Αἰδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος π. Γεώργιος Μεταλληνός, ὁ ὁμότιμος Καθηγητής τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης,Αἰδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης, ὁ Πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης π. Ἀθανάσιος Ἀναστασίου, Προηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Μεγάλου Μετεώρου, καί πολλές ἄλλες σύγχρονες προσωπικότητες τῆς Ὀρθοδοξίας, Κληρικοί καί Λαϊκοί.

Τό συμπέρασμα τῆς ἡμερίδος ἦταν ὅτι ἡ ἐν λόγῳ Σύνοδος ἔχει μιά σειρά σοβαρῶν προβλημάτων, ὄχι μόνον ὅσον ἀφορᾶ στά προπαρασκευαστικά κείμενα, ἀλλά καί στόν κανονισμό διοργανώσεώς της.

Πῶς εἶναι δυνατόν σ’ αὐτή τήν Σύνοδο νά μήν συμμετέχουν ὅλοι οἱ Ἐπίσκοποι τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἀλλά μόνο 24 ἐκ μέρους κάθε Τοπικῆς Ἐκκλησίας; Γιατί λείπει ἡ δυναμική παρουσία Ἰερέων, Ἱερομονάχων, Ἱεροδιακόνων, Μοναχῶν, θεολόγων καί λαϊκῶν; Πῶς εἶναι δυνατόν νά ἐκφρασθῆ καί ψηφισθῆ ἡ Ἀλήθεια ἀπό μιά μειονότητα Ἐπισκόπων, ἡ ὁποία δέν ἐκπροσωπεῖ καθ’ ὁλοκληρίαν τό Πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας; Πῶς εἶναι δυνατόν νά μήν ληφθοῦν ὑπ’ ὄψιν οἱ Ἐπίσκοποι καί οἱ Τοπικές Ἐκκλησίες, οἱ ὁποῖες ἐκφράζουν ἀντιρρήσεις στά κείμενα, μέ τό πρόσχημα ὅτι ἀποτελοῦν δῆθεν μειοψηφία; Πῶς εἶναι δυνατόν ἀπό ἐκκλησιολογικῆς καί κανονικῆς πλευρᾶς ἑκάστη Τοπική Ὄρθόδοξος Ἐκκλησία νά ἔχη μία ψῆφο, καί ὄχι ὁ κάθε Ἐπίσκοπος νά ἔχη τήν ψῆφο του, καί νά ἐπιβάλλεται ἐκ προοιμίου εἰς ὅλα τά θέματα ἡ ἀρχή τῆς ὁμοφωνίας ὡς ἀπαραίτητος ὅρος; Πολύ φοβούμεθα ὅτι αὐτή ἡ Σύνοδος δέν θά ἀποτελέση συνέχεια καί ἐπιβεβαίωσι τῆς διδασκαλίας τῆς Ἁγίας Γραφῆς, τῶν Οἰκουμενικῶν καί Τοπικῶν Συνόδων καί τῶν Ἁγίων Πατέρων.

Κατ’ἀρχήν θά ἔπρεπε ν’ ἀλλάξη ἐκ θεμελίων τό Καταστατικό διοργανώσεως τῆς Συνόδου, ἐπειδή εἶναι ἀντισυνοδικό. Πῶς εἶναι δυνατόν νά ἀναγκασθοῦν οἱ Τοπικές Ἐκκλησίες νά ἀποδεχθοῦν τήν ἀπαράδεκτη παρουσία τους στούς Οἰκουμενικούς Διαλόγους καί στούς ἑτεροδόξους ὀργανισμούς («Π.Σ.Ε.» κλπ.); Ποιός εἶναι ὁ σκοπός τῆς παρουσίας τῶν ἑτεροδόξων παρατηρητῶ ν πίσω ἀπό τούς Μακ. Προκαθημένους στήν ἔναρξι καί τό τέλος τῆς Συνόδου, ἐνῶ σέ ὡρισμένους ἀπό τούς ἀποκλειομένους νά συμμετάσχουν Ὀρθοδόξους Ἐπισκόπους, πού ἐνδεχομένως θά ἤθελαν νά παρευρεθοῦν στήν «Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο», ἔστω καί ὡς παρατηρητές, δέν θά τούς παρείχετο, προφανῶς, αὐτό τό δικαίωμα καί ἡ δυνατότητα;

Αὐτή ἡ Σύνοδος θέλει νά αὐτοαποκληθῆ ὡς ὁ  «ἁρμόδιος καί ἔσχατος κριτής περί τῶν θεμάτων τῆς πίστεως» . Ἔτσι, ὅμως, ἀπ’τή μιά θεωρεῖ τόν ἑαυτό της ἀλάθητο, χωρίς νά σέβεται τά πατερικά κριτήρια καί χωρίς νά εἶναι συνέχεια τῶν Οἰκουμενικῶν καί Τοπικῶν Συνόδων καί τῆς διδασκαλίας τῶν Ἁγίων Πατέρων, ἐνῶ ἀπό τήν ἄλλη, διευκρινίζεται ὅτι ἡ Σύνοδος δῆθεν δέν θά ἀσχοληθῆ μέ τά δόγματα, μέ θέματα πίστεως.

Ἐπίσης, ἡ Σύνοδος αὐτή δέν ὀνομάζεται «οἰκουμενική», ὅπως θά ἦταν φυσιολογικό γιά μιά Σύνοδο τῆς καθόλου Ἐκκλησίας, πράγμα πού θά ἀναδείκνυε τήν ὀρθόδοξη αὐτοσυνειδησία, ὅτι δηλαδή ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ εἶναι μόνον ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἡ Μία καί Μοναδική. Δέν θά ἀναγνωρίση, οὔτε κἄν θά συζητήση γιά τίς Οἰκουμενικές Συνόδους ἐπί Φωτίου τοῦ Μεγάλου (τήν Η’ Οἰκουμενική Σύνοδο) καί ἐπί Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ (τήν Θ΄ Οἰκουμενική Σύνοδο), οἱ ὁποῖες ἀναθεμάτισαν τίς παπικές αἱρέσεις τοῦ Filioque καί τῆς κτιστῆς χάριτος-ἐνεργείας. Μόνο ἐάν γίνονταν τά ἀνωτέρω ἡ Σύνοδος θά ἀναδεικνυόταν ὡς «Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος» καί συνέχεια τῆς Συνοδικῆς Παραδόσεως τῆς Ἐκκλησίας καί θά μποροῦσε νά γίνη μελλοντικά ἀποδεκτή ὡς Οἰκουμενική ἀπό τό Πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας.

Τά προπαρασκευαστικά κείμενα τῆς Συνόδου στήν παροῦσα μορφή τους περιέχουν σοβαρές ἀσάφειες καί ἀντιφάσεις. Γράφεται π.χ. ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι Μία καί ταυτόχρονα ὑπάρχουν καί «ἄλλες ἐκκλησίες», χρησιμοποιώντας τόν ὅρο «Ἐκκλησία» γιά τούς αἱρετικούς καί ἑτεροδόξους ἐντελῶς ἀντικανονικά καί ἀπαράδεκτα καί μάλιστα σέ κείμενο Πανορθοδόξου Συνόδου. Οἱ ἀναφερθεῖσες ἀσάφειες τῶν κειμένων δύνανται νά ἑρμηνευθοῦν εὔκολα μέσα ἀπό τό πνεῦμα τῶν ἀντιλήψεων τοῦ Ἰησουίτη θεολόγου Karl Rahner, μέντορα τῆς Β΄ Βατικάνειας «Συνόδου» καί τοῦ Yves Congar. Ὁρισμένες ἀπό τίς ἀντιλήψεις τους υἱοθετεῖ καί ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Περγάμου κ. Ἰωάννης,  ὅπως τήν «θεωρία τῶν ἀτελῶν ἐκκλησιῶν», σύμφωνα μέ τήν ὁποία ὁρισμένες ἐκκλησίες βρίσκονται πιό κοντά, ἐνῶ ἄλλες πιό μακριά ἀπό τήν πλήρη Ἐκκλησία. Στήν περίπτωσι τῆς Β΄ Βατικάνειας «Συνόδου» ὁ Παπισμός εἶναι ἡ πλήρης Ἐκκλησία, ἐνῶ οἱ ἄλλες (συμπεριλαμβανομένης καί τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας)  εἶναι οἱ ἀτελεῖς ἐκκλησίες. Στήν περίπτωσι τῆς λεγομένης «Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας», ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι ἡ πλήρης Ἐκκλησία, ἐνῶ οἱ ἄλλες (συμπεριλαμβανομένων τῶν αἱρέσεων τοῦ Παπισμοῦ καί τοῦ Προτεσταντισμοῦ) εἶναι οἱ ἀτελεῖς ἐκκλησίες.  Ὅμως, αὐτή ἡ ἀντίληψις μᾶς παραπέμπει σέ μιά Βατικανοποίησι τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας , τήν ὁποία προσπαθεῖ νά εἰσαγάγη συνοδικῶς τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, ὡς προϊστάμενον αὐτῆς τῆς κινήσεως. Αὐτό εἶναι τό λογικό συμπέρασμα, πού προκύπτει, βάσει τῶν πληροφοριῶν καί τῆς μελέτης τῶν θεολογικῶν κειμένων, σχετικά μέ αὐτή τήν πρωτοφανῆ ἐκκλησιολογία, ὡς ἐξάγεται ἀπό τίς θεολογικές ἀπόψεις τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Περγάμου κ. Ἰωάννου καί τήν ἀνάλυσι τῆς ἐκκλησιολογίας τῆς Β΄ Βατικάνειας «Συνόδου», ὅπως κατέδειξε στό ἐξαίρετο βιβλίο του μέ τίτλο  «Ἡ ἐκκλησιολογική ἀναθεώρηση τῆς Β΄ Βατικανῆς Συνόδου˙ μία Ὀρθόδοξη διερεύνηση τοῦ Βαπτίσματος καί τῆς Ἐκκλησίας κατά τό Διάταγμα περί Οἰκουμενισμοῦ»  ὁ Αἰδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος π. Πέτρος Χίρς. Οἱ θεωρίες τῶν «ἀδελφῶν ἐκκλησιῶν», τῶν «δύο πνευμόνων τῆς Ἐκκλησίας» (Ὀρθοδοξία καί Παπισμός), τῶν «κλάδων», τῆς «μεταπατερικῆς καί μετακανονικῆς θεολογίας», τῆς «βαπτισματικῆς θεολογίας», ἡ θεωρία ὅτι ἡ Ἐκκλησία περιλαμβάνει ὅλες τίς ὁμολογίες, οἱ ὁποῖες ἀπεσχίσθησαν ἀπό αὐτήν, ἡ ἀποδοχή τῶν μικτῶν γάμων μέ τούς ἑτερόδοξους κ.ἄ. ἀποτελοῦν ἐκφράσεις καί μορφές τῆς νέας ἐκκλησιολογίας, τῆς νέας μεταπατερικῆς ἤ καλύτερα ἀντιπατερικῆς ἐκκλησιολογίας.

Σύμφωνα μέ τήν θεωρία «τῆς βαπτισματικῆς θεολογίας», ὅποιος βαπτίζεται στό ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος εἶναι μέλος τῆς Ἐκκλησίας, ἀνεξαρτήτως πίστεως, δόγματος καί ὁμολογίας. Ὅμως, οἱ ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας οὐδέποτε ἀνεγνώρισαν τό βάπτισμα τῶν αἱρετικῶν, παρά μόνον κατ’ οἰκονομίαν τούς δέχονταν ἐν μετανοίᾳ, ἐφ’ ὅσον διατηροῦσαν τήν ἐξωτερική μορφή τοῦ Βαπτίσματος μέ τίς τρεῖς καταδύσεις καί ἀναδύσεις. Ἡ οἰκονομία δέν δύναται ποτέ νά μετατραπῆ σέ κανόνα πίστεως ἤ σέ δόγμα.

Τά κείμενα τῆς Συνόδου ἔπρεπε νά γραφοῦν, λαμβάνοντας ὑπ’ ὄψιν τό πνεῦμα τῶν Ἁγίων Πατέρων καί τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Παραδόσεως.  Δέν ἀρκεῖ νά συγκληθῆ μιά Σύνοδος μόνο καί μόνο γιά νά ἀποδειχθῆ στόν κόσμο ὅτι οἱ Ὀρθόδοξοι εἴμαστε ἑνωμένοι. Ἑνωμένοι σέ τί; Ἡ ἕνωσις γίνεται ἐν ἀγάπῃ μόνο βάσει τῆς Ὄρθοδόξου Πίστεως καί τῆς Ἀληθείας. Ἡ ἑνότητα εἶναι ὁ καρπός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὅπως μᾶς λέγει ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός στήν Ἀρχιερατική Του Προσευχή :  «ἵνα ὦσιν ἕν καθώς ἡμεῖς… ἁγίασον αὐτούς ἐν τῇ ἀληθείᾳ Σου… ἵνα καί αὐτοί ὦσιν ἡγιασμένοι ἐν ἀληθείᾳ».  Ἡ ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας συνίσταται στήν ἀκέραιη καί ἀβλαβῆ διαφύλαξι τῶν διδασκαλιῶν τῆς ὀρθῆς Πίστεως, τήν ὁποία παρέλαβαν παρά Κυρίου καί μᾶς παρέδωσαν οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι καί οἱ Ἅγιοι Πατέρας, ὁπότε διηρημένοι καί ἀπεσχισμένοι ἀπό τήν Ἐκκλησία εἶναι ὅλοι ἐκεῖνοι, πού φρονοῦν διαφορετικά ἀπό τούς ἁγίους Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας, καθώς μᾶς λέγει ὁ Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης. Ὁ Χριστός ὀνόμασε «Καθολική» τήν Ἐκκλησία Του, ἐπειδή μόνο αὐτή διατηρεῖ τήν Ἀλήθεια καί τήν Ὁμολογία τῆς Πίστεως, χωρίς τήν ὁποία κανείς δέν μπορεῖ νά σωθῆ.

Δέν ἐπιχειρεῖται νά ἀλλάξη οὔτε ἡ νηστεία, οὔτε ἡ τάξις τοῦ Μοναχισμοῦ, οὔτε ἡ τάξις τῶν Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν˙ ὅμως παραχαράσσεται καί στρεβλώνεται τό πιό νευραλγικό σημεῖο, δηλαδή ὁ ὁρισμός τῆς Ἐκκλησίας. Τό κείμενο τῆς Συνόδου μέ τίτλο «Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρός τόν λοιπόν χριστιανικόν κόσμον» εἶναι κατ’ἐξοχήν δογματικό, ὅπως ἰσχυρίζεται ὁ Καθηγητής τῆς Δογματικῆς κ. Δημήτριος Τσελεγγίδης˙ ὅμως εἶναι ἀντορθόδοξο, ἐπειδή ἐπιτρέπει ἐντελῶς λανθασμένες ἑρμηνεῖες, οἱ ὁποῖες ἐνθαρρύνουν τίς ἑτερόδοξες ἀντιλήψεις, πρᾶγμα πού σημαίνει ἀλλοίωσι τῆς ἀποκαλυφθείσης Ἀληθείας τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ . Ὁ μόνος λόγος συμμετοχῆς σ’αὐτή τήν Σύνοδο μιᾶς Τοπικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία θέλει νά διαφυλάξη μέ ἀκρίβεια τήν θεία Ἀποκάλυψι, δέν εἶναι ἄλλος παρά μόνον ἡ καταδίκη τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τῆς συμμετοχῆς στό λεγόμενο «Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν» καί τῆς νέας μεταπατερικῆς ἐκκλησιολογίας, ἡ ὁποία προκαλεῖ σύγχυσι καί μεγάλη πνευματική ζημία στίς Θεολογικές Σχολές καί σέ Τοπικές Ἐκκλησίες. Ὁ ρόλος μιᾶς Συνόδου εἶναι ἀκριβῶς νά ἀποκόψη ἀπό τό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας τίς αἱρετικές διδασκαλίες, καί ὄχι νά τίς νομιμοποιήση.

Μακαριώτατε,
Ταπεινῶς καί βαθυσεβάστως θέλουμε νά συγχαροῦμε καί πάλιν ἐκ μέσης καρδίας τήν Μακαριότητά Σας, ἐπειδή ἀπορρίψατε τό κείμενο γιά τό Μυστήριο τοῦ Γάμου, τό ὁποῖο θεσμοθετεῖ τούς λεγομένους «μικτούς γάμους» στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, πρᾶγμα πού ἀπαγορεύεται ἀπό τούς Ἱερούς Κανόνες. Δέν εἶναι δυνατόν νά ὑπάρχη Μυστήριο τοῦ Γάμου, παρά μόνον μεταξύ Ὀρθοδόξων, διότι δέν γίνεται ἕνωσις μεταξύ ἀνομοίων καί ἑτεροπίστων. Μέσῳ τῶν «μικτῶν γάμων» ἐγκρίνεται καί πάλι ὁ δογματικός μινιμαλισμός, δηλαδή ἡ βαπτισματική θεολογία, ἡ ὁποία de facto θεωρεῖ ἔγκυρο ὁποιοδήποτε αἱρετικό βάπτισμα, τό ὁποῖο ἐτελέσθη στό ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος.

Γνωρίζοντας πολύ καλά τήν πλήρη ἀφιέρωσι καί τήν θυσιαστική ἀγάπη Σας γιά τόν Σωτῆρα Ἰησοῦ Χριστό, τόν Ὁποῖον διακονεῖτε μέ ὅλη τήν ὕπαρξί Σας, Σᾶς ἀπηύθυνα ὡς ὁ ἐλάχιστος ἐν Ἐπισκόποις αὐτές τίς ταπεινές σκέψεις, οἱ ὁποῖες προβληματίζουν τό Χριστεπώνυμο Πλήρωμα. Προσευχόμεθα ὁλόθερμα ἡμέρα καί νύκτα στόν Ἀρχιποίμενά μας καί ἐν πᾶσι πρωτεύοντα  Κύριο Ἰησοῦ Χριστό νά Σᾶς ἐνισχύη νά παραμένετε πάντοτε εὐσταθής στή θέσι, τήν ὁποία υἱοθετήσατε, καί ἡ ὁποία δέν σημαίνει τίποτε ἄλλο παρά μόνο τήν σταθερή ἐπιμονή καί παραμονή στήν Ὀρθοδοξία, ὡς ἄξιος διάδοχος πού εἶσθε ὄχι μόνο τῶν «θρόνων τῶν Ἀποστόλων», ἀλλά καί τοῦ βίου, τῆς Πίστεως καί τῆς Ὁμολογίας τους

Μακαριώτατε,
Ἐκζητοῦμε μετά τοῦ Ποιμνίου μου ταπεινῶς καί γονυπετῶς τίς ἅγιες καί θεοπειθεῖς εὐχές Σας καί Σᾶς εὐχόμεθα μακροχρόνια ζωή, ὑγεία, δύναμι καί πνευματική χαρά. Οἱ γρηγοροῦντες ἐν τῇ Ὁμολογίᾳ τῆς Πίστεως Ἱεράρχες τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, μαζί μέ πολλούς Κληρικούς καί πιστούς, προβλέπουν μέ κραταιά ἐλπίδα πρός τήν Μακαριότητά Σας καί τήν Ἱερά Σύνοδο τοῦ Σεπτοῦ Πατριαρχείου τῆς Γεωργίας καί Σᾶς ἀποδίδουν φόρο εὐγνωμοσύνης γιά τήν σταθερή θέσι Σας ἐνώπιον τοῦ κλύδωνος, ὁ ὁποῖος ἠγέρθη  ἐναντίον τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας.
Ἀσπάζομαι βαθυσεβάστως τήν δεξιάν Σας.
Καί ἐπί τούτοις διατελῶ μετά Πασχαλίων προσρήσεων καί εὐχῶν

Ὁ Μητροπολίτης
†Ὁ Κυθήρων καί Ἀντικυθήρων Σεραφείμ 


Δευτέρα 6 Ιουνίου 2016

ΤΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ ΜΕ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΤΣΑΛΙΚΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΜΕ ΕΤΕΡΟΔΟΞΟΥΣ

Ως «χείμαρρος» έχουν ενσκήψει τελευταία τα συχνά περιστατικά των συμπροσευχών ορθόδοξων ιεραρχών με παπικούς ακόμα και με προτεστάντες.
Αξίζει για το τεράστιο αυτό θέμα να γνωρίσουμε πως το είχε αντιμετωπίσει ένας πράγματι φωτισμένος Γέροντας, ο Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης που μας έφυγε πριν από λίγα χρόνια:


«Όταν ἔ­μει­νε γι­ά δι­α­νυ­κτέ­ρευ­ση στό Μο­να­στή­ρι ἕ­νας πα­πι­κός, ὁ Γέ­ρον­τας τοῦ φέρ­θη­κε μέ ἀ­γά­πη. Ὁ ἐ­πι­σκέ­πτης ἦ­ταν κα­λο­προ­αί­ρε­τος καί εἶ­χε πολ­λές ἀ­πο­ρί­ες. Ὁ Γέ­ρον­τας τοῦ ἐ­ξη­γοῦ­σε μέ κα­λωσύ­νη καί πρα­ό­τη­τα. Τό­τε τό Μο­να­στή­ρι δέν εἶ­χε τήν με­γά­λη τρά­πε­ζα πού ἔ­χει τώ­ρα, καί ἔ­τρω­γαν ὅ­λοι μα­ζί (μο­να­χοί, κλη­ρι­κοί, λα­ϊ­κοί) σέ μι­ά μι­κρή τράπε­­ζα (τρα­πε­ζα­ρί­α) στό ἰ­σό­γει­ο, δί­πλα στή βρύ­ση. Εἶ­χαν προ­πο­ρευ­θῆ ὅ­λοι οἱ ἄλ­λοι. Κά­θησαν στήν τρά­πε­ζα καί πε­ρί­με­ναν τόν Γέ­ρον­τα. Ὅ­ταν μπῆ­κε ὁ Γέ­ρον­τας μέ­σα, ὅ­λοι ση­κώ­θη­καν ἀ­πό σε­βα­σμό ἀλ­λά καί γι­ά νά γί­νη ἡ συ­νη­θι­σμέ­νη προ­σευ­χή τῆς τρα­πέ­ζης. Ὁ Γέ­ρον­τας κά­θησε, εἶ­πε καί στούς ἄλ­λους νά κα­θή­σουν, ἔ­κα­νε τό σταυ­ρό του καί ἄρ­χι­σε νά τρώ­η. Ὁ πα­πι­κός ἦ­ταν πι­στός. Παίρ­νει τό λόγο καί λέ­ει στό Γέ­ρον­τα: ”Γέροντα, δέν θά κά­νω­με προ­σευ­χή;”. Καί ὁ Γέ­ρον­τας ἤ­ρε­μα τοῦ ἀ­παν­τᾶ: ”Καλύ­τε­ρα νά κά­νω­με σι­ω­πή­”. Καί συ­νέ­χι­σε τό φα­γη­τό του. Ἄς κα­τα­νο­ή­σουν τό πνεῦ­μα τοῦ ἁ­γί­ου Γέ­ρον­τος ὅ­σοι ἐ­πι­μέ­νουν στίς συμ­προ­σευ­χές μέ ἑ­τε­ρο­δό­ξους».

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΕΝΩΜΕΝΗΣ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗΣ: Ο ΓΕΡΩΝ ΙΑΚΩΒΟΣ

Κυριακή 5 Ιουνίου 2016

ΚΑΤΑΡΓΕΙΤΑΙ Ο ΝΟΜΟΣ ΠΕΡΙ ΒΛΑΣΦΗΜΙΑΣ


Με γοργούς ρυθμούς προωθείται υπό της Νέας Τάξης με λύσσα και χωρίς ενδοιασμούς και αιδώ, η πλήρης ισοπέδωση καθετί Εθνικού και Ορθόδοξου στην χώρα μας, η αποεθνοποίηση και αποχριστιανοποίηση, υπό το πρόσχημα δήθεν "ανθρωπιστικών δικαιωμάτων, ελευθερίας και ιδεωδών".
                    
Χτυπιέται αλύπητα και πρωτίστως η Ορθόδοξη πίστη, αφού είναι γνωστό ότι έτσι θα επιτευχθεί ευκολότερα η πλήρης αποχριστιανοποίηση και υποδούλωση του ατίθασου και περήφανου ελληνικού λαού.

Έτσι,  συνολικά 54 οργανώσεις «ανθρωπίνων δικαιωμάτων», άθεων και «ουμανιστών» από όλο τον κόσμο, με κοινή ανακοίνωση που υπογράφουν όλοι και την οποία έστειλαν τηνΠέμπτη 2 Ιουνίου, στον Γενικό Γραμματέα Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο Υπουργείο Δικαιοσύνης, ζητούν την κατάργηση του νόμου περί βλασφημίας από τον ελληνικό ποινικό κώδικα. Η επιδίωξη είναι η ύβρις και βλασφημία της Ορθοδόξου Πίστεώς μας, των Ιερών και των Οσίων μας, για τα οποία εχύθησαν ποτάμια αίματος, άνευ νομικής συνέπειας. 

Θα το δούμε και αυτό ;

Δυστυχώς, ζούμε στον αιώνα όπου οι διαφόρου τύπου και περιεχομένου νοσηρές, σκοτεινές, ψευτοπροοδευτικές μειοψηφίες, προσπαθούν να επιβάλλουν και να επιβληθούν στο όνομα μιας υποτιθέμενης ελευθερίας και ενός δήθεν ανθρώπινου δικαιώματος.

Ποιός τους χρηματοδοτεί; Ποιά τα κέντρα λήψης των αποφάσεων;  Θα γίνει καλύτερη η κοινωνία μας με τέτοιες πρωτοβουλίες ; Είναι ανθρώπινο δικαίωμα και πολιτισμικό αγαθό η βλασφημία και η ύβρις της πίστης του συνανθρώπου σου; Πολύ περισσότερο κάτι τέτοιο ανήκει στην πολιτιστική και την ιστορική παράδοση του Γένους μας;

Η κατρακύλα που έχουμε πάρει, δεν έχει τελειωμό. Το καίριο ερώτημα είναι αν και πότε θα βρεθούν τα πρόσωπα που θα βάλουν τέλος στην παρακμιακή πορεία που έχει εισέλθει η πατρίδα και η κοινωνία μας. 

ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑΣ ΔΕΝ ΘΑ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΕΙ ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΟΔΟ - ΑΚΥΡΩΘΗΚΕ Η ΠΤΗΣΗ ΓΙΑ ΚΡΗΤΗ

Με σημερινή (4/6/2016) ανακοίνωσή του το Πατριαρχείο Βουλγαρίας δηλώνει ότι:

1. Η απόφαση της Συνόδου της 1ης Ιουνίου 2016 για τη Μεγάλη Σύνοδο είναι ομόφωνη και υπεγράφη από τον Πατριάρχη Βουλγαρίας και όλα τα Μέλη της Συνόδου.
2. Η απόφαση της Συνόδου είναι κατηγορηματική: Η Εκκλησία της Βουλγαρίας δεν θα συμμετάσχει στη Μεγάλη Σύνοδο για τους λόγους που ήδη ανακοίνωσε.
3. Η απόφαση της Συνόδου εστάλη σε όλες τις Ορθόδοξες Εκκλησίες.
4. Ακυρώθηκε η πτήση που θα μετέφερε στην Κρήτη τα μέλη της αντιπροσωπείας της Εκκλησίας της Βουλγαρίας.
5. Βουλγαρική αντιπροσωπεία διαπραγματεύεται ευνοϊκούς όρους για την ακύρωση των κρατήσεων ώστε αυτή να οριστικοποιηθεί.


Τα Μέλη της Συνόδου της Εκκλησίας της Βουλγαρίας διατηρούν υψηλή εκκλησιαστική συνείδηση και ο πιστός λαός εμπιστεύεται την Εκκλησία η οποία δεν θα υποκύψει σε περιττές και ανάξιες προσπάθειες χειραγώγησης.

Σάββατο 4 Ιουνίου 2016

ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΠΑΛΑΜΑΣ: Η ΣΙΓΗ ΣΕ ΘΕΜΑΤΑ ΠΙΣΤΕΩΣ ΕΙΝΑΙ ΤΡΙΤΟ ΕΙΔΟΣ ΑΘΕΪΑΣ

Μόνο ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία κρατᾶ ἀκέραια καί ἀνόθευτη τήν διδασκαλία καί τόν τρόπο τῆς σωτηρίας. Τά ἄλλα χριστιανικά συστήματα καί οἱ ἄλλες λεγόμενες χριστιανικές ὁμολογίες ὅσο ποσοστό ἀλήθειας καί ἄν διατηροῦν, ἐφόσον δέν συνδέονται ὀργανικά μέ τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, εἶναι πλάνες.
Ἀδικοῦμε τήν Ὀρθοδοξία καί προσβάλλουμε τήν ἀλήθεια ὅταν ἀνομάζουμε «ἀδελφές Ἐκκλησίες» τίς ποικιλώνυμες χριστιανικές ὁμολογίες.
Ἀλλά καί τούς ἴδιους τούς αἱρετικούς βλάπτουμε καί ἀδικοῦμε ὅταν τούς δημιουργοῦμε τήν ἐντύπωση ὅτι βρίσκονται στήν ἀλήθεια, ἐνῶ εἶναι ἐκτός Ὀρθοδοξίας….
Ἐπίκαιρο καί διαχρονικό τό μήνυμα τοῦ ἁγίου Γρηγορίου Παλαμά ἠχεῖ ὡς ἐγερτήριο σάλπισμα ἐπισημαίνοντας τά τρία εἴδη ἀθεΐας πού μᾶς ἀπειλοῦν καί σήμερα:
Εἶναι ἀθεΐα νά ἀρνεῖσαι τόν Θεό. Ἀθεΐα νά μήν πιστεύεις ὀρθόδοξα τόν Ἰησοῦ Χριστό, νά εἶσαι αἱρετικός.
Ἀθεΐα νά εἶσαι ὀρθόδοξος καί νά μήν ἀγωνίζεσαι γιά τά ὀρθόδοξα δόγματα.
Ἄν θέλουμε, λοιπόν, σήμερα νά ἀναγνωρίζουμε στόν ἅγιο Γρηγόριο Παλαμᾶ καί γενικά στούς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας τήν θέση πού τούς ἀνήκει, ὀφείλουμε νά κρατοῦμε καί νά διακηρύττουμε τήν δική τους πίστη. 

Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς

Παρασκευή 3 Ιουνίου 2016

ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΓΕΩΡΓΙΑΣ: ΑΝ ΔΕΝ ΓΙΝΟΥΝ ΣΟΒΑΡΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΜΕ ΕΤΕΡΟΔΟΞΟΥΣ, ΔΕΝ ΤΟ ΥΠΟΓΡΑΦΟΥΜΕ

Στις 25 Μαΐου 2016 συνεδρίασε η Ιερά Σύνοδος της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Γεωργίας υπό την προεδρία του Πατριάρχη Ηλία. Ο Πατριάρχης ευχαρίστησε αρχικά τους κληρικούς και λαϊκούς που εργάστηκαν στις προσυνοδικές εργασίες προετοιμασίας της Μεγάλης Συνόδου.

Ακολούθως έλαβαν το λόγο πολλοί ιεράρχες και εξέφρασαν τις απόψεις τους. Ο Μητροπολίτης Γκόρι και Ατένι Ανδρέας παρουσίασε συνοπτικά το περιεχόμενο των κειμένων που έχουν υποβληθεί στη Μεγάλη Σύνοδο.
Η Εκκλησία της Γεωργίας κατέληξε σε συγκεκριμένες αποφάσεις για τροποποιήσεις επί των κειμένων που αφορούν το γάμο αλλά και την αποστολή της Ορθόδοξης Εκκλησίας στο σύγχρονο κόσμο.
Εκτενής συζήτηση έγινε για το κείμενο που αφορά τις "Σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον υπόλοιπο χριστιανικό κόσμο". Θέσεις διατύπωσαν πολλοί Μητροπολίτες. Διαπιστώθηκε ότι το κείμενο αυτό ήταν προβληματικό από την αρχική του μορφή και απαράδεκτο για τους εκπροσώπους της Εκκλησίας της Γεωργίας. Είχε υπογραφεί μόνον κατά την προκαταρκτική συνάντηση, διότι μετά από παρεμβάσεις προστέθηκε σε αυτό η ακόλουθη φράση: "Αἱ Ὀρθόδοξοι Ἐκκλησίαι Γεωργίας καί Βουλγαρίας ἀπεχώρησαν ἐκ τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν, ἡ μέν πρώτη ἐν ἔτει 1997, ἡ δέ δευτέρα ἐν ἔτει 1998, ὡς ἔχουσαι ἰδίαν αὐτῶν γνώμην περί τοῦ ἔργου τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν καί οὕτω δέν συμμετέχουν εἰς τάς ὑπ᾽ αὐτοῦ καί τῶν ἄλλων διαχριστιανικῶν ὀργανισμῶν δραστηριότητας".
Η Ιερά Σύνοδος κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το συγκεκριμένο κείμενο περιέχει λάθη που αφορούν στην εκκλησιολογία και την ορολογία και απαιτούνται σοβαρές τροποποιήσεις του.Εάν οι αλλαγές αυτές δεν γίνουν η Εκκλησία της Γεωργίας δεν θα υπογράψει το κείμενο αυτό.

Τέλος η Σύνοδος της Εκκλησίας της Γεωργίας όρισε την αντιπροσωπεία που θα συμμετάσχει στη Μεγάλη Σύνοδο.

Η ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ ΑΛΛΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ, ΑΝΤΙΣΤΡΑΤΕΥΕΤΑΙ ΣΤΟ ΟΤΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ

Η ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ ΑΛΛΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ, 
ΑΝΤΙΣΤΡΑΤΕΥΕΤΑΙ ΣΤΟ ΟΤΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ
Του   Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

Η αναφορά στη δημοσιευθείσα απόφαση της Συνάξεως των Προκαθημένων των Ορθοδόξων Εκκλησιών, που πραγματοποιήθηκε στο Ορθόδοξο Κέντρο του Οικουμενικού Πατριαρχείου στο Σαμπεζύ Γενεύης, ότι «η Ορθόδοξος Εκκλησία αναγνωρίζει την ιστορικήν ύπαρξιν άλλων χριστιανικών Εκκλησιών και Ομολογιών μη ευρισκωμένων εν κοινωνία μετ’ αυτής» αντιστρατεύεται στο ότι η Εκκλησία είναι Μία και μοναδική.
Δεν είναι μόνο η αναφορά σε άλλες  εκκλησίες (χωρίς αυτό να συνεπάγεται οποιαδήποτε συνηγορία σε τέτοια αναφορά για τις αιρέσεις), αλλά και ο τονισμός περί αναγνώρισης της «ιστορικής ύπαρξις άλλων χριστιανικών Εκκλησιών και Ομολογιών μη ευρισκωμένων εν κοινωνία μετ’ αυτής».

Η αναφορά σε αναγνώριση δεν αφήνει περιθώρια χαρακτηρισμού αβρότητας.  Ο ρηματικός τονισμός καθιστά την αντίθεση σαφέστατα μεγαλύτερη και ξεκάθαρα αντιβαίνουσα στη μοναδικότητα της Μιας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, δηλαδή της Ορθόδοξης  Εκκλησίας.
Είναι λάθος να καλούνται Εκκλησίες οι ποικίλες αιρετικές ομάδες. Ορθά παρατηρεί ο Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος ότι «Εμείς ομολογούμε μια Εκκλησία και όλα τα άλλα είναι αιρέσεις και σχίσματα.  Θεωρώ ότι Θεολογικά και δογματικά και νομοκανονικά η απόδοση του τίτλου ‘’Εκκλησία’’ σε αιρετικές ή σχισματικές κοινότητες  είναι παντελώς λανθασμένη γιατί μία είναι η Εκκλησία του Χριστού, όπως και αναφέρεται και στο άρθρο 1, και δεν μπορεί να ονομασθή από εμάς μια αιρετική ή σχισματική κοινότητα ή ομάδα ως Εκκλησία, εκτός της Ορθόδοξης Εκκλησίας».
Επίσης ο Ηγούμενος της Μονής Οσίου Γρηγορίου του Αγίου Όρους Αρχιμανδρίτης Χριστοφόρος, αναφέρει  ότι ‘’είναι σφάλμα να θεωρηθούν Εκκλησίες, οι κακόδοξες χριστιανικές κοινότητες της Δύσης’’. Στην Επιστολή της Ιεράς Μονής Ζωγράφου, επισημαίνεται  ότι «εκτός από την Αγία Ορθόδοξη Εκκλησία δεν υπάρχουν άλλες Εκκλησίες, αλλά μόνο αιρέσεις και σχίσματα.  Επίσης επισημαίνεται επίσης με σαφήνεια ότι το  «να ονομάζονται οι αιρέσεις και τα σχίσματα  ‘’Εκκλησίες’’  είναι από θεολογική, δογματική και κανονική άποψη εντελώς λανθασμένο». 
«Κατά την ενιαίαν στάσιν των Πατέρων και των Συνόδων η Εκκλησία είναι μόνον μια, αλλά και μοναδική, διότι ο εις και μοναδικός Θεάνθρωπος, η Κεφαλή της, δεν δύναται να έχει πολλά σώματα.  Η Εκκλησία είναι  μία και μοναδική, διότι είναι το σώμα του μοναδικού Χριστού» αναφέρει με εκκλησιολογική σαφήνεια ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς.

Πέμπτη 2 Ιουνίου 2016

ΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΑΒΑΛΟΥΝ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

Σε μεγάλο κίνδυνο τίθεται πλέον ξεκάθαρα* η σύγκληση της Μεγάλης Πανορθόδοξης Συνόδου που έχει αναγγελθεί, ήδη από το 2008, και το 2014 και προγραμματιστεί, ύστερα από κόπους και μόχθους σχεδόν 100 ετών αρχής γενομένης από την πρώτη Πατριαρχική εγκύκλιο του Πατριάρχη Ιωακείμ του Γ' (1902- 1904) μέχρι την τελευταία σύναξη των Προκαθημένων στο Σαμπεζί της Γενεύης τον Περασμένο Ιανουάριο του 2016. Οι εργασίες του κορυφαίου εκκλησιαστικού και ιστορικού γεγονότος έχουν προγραμματιστεί για το διάστημα από 19 μέχρι και 27 Ιουνίου στις εγκαταστάσεις της Ορθόδοξης Ακαδημίας στα Χανιά της Κρήτης. Προηγήθηκε η επιστολή του Πατριάρχη Μόσχας κ. Κύριλλου ο οποίος -σε μάλλον αυστηρό τόνο - και αμέσως μετά την επίσκεψη του Ρώσου προέδρου Πούτιν στο Άγιο Όρος, σχεδόν την επομένη ημέρα έφτασε η επιστολή Κύριλλου στο Φανάρι στις αρχές της εβδομάδος αυτής, και ακολούθησε (την 1η Ιουνίου) η επιστολή με τις ενστάσεις και τις αντιρρήσεις, σε ένα βαθμό παρόμοιες με εκείνες του Πατριαρχείου Μόσχας, του Πατριαρχείου Βουλγαρίας. Μάλιστα το Πατριαρχείο Βουλγαρίας που θέτει και ζήτημα επί του κανονισμού λειτουργίας της Συνόδου αλλά και σοβαρότερες ενστάσεις και αντιρρήσεις επί σχεδόν όλων των κειμένων που έχουν λάβει την προ έγκριση και από την Σύναξη των Προκαθημένων (Ιανουάριος 2016) προχωρά ένα βήμα πιο πέρα και αφενός ζητά την αναβολή της συνόδου ώστε να υπάρξει χρόνος να μελετηθούν τα κείμενα αυτά και να υπάρξουν οι αναγκαίες τροποποιήσεις και αφετέρου ξεκαθαρίζει πως αν δεν τηρηθούν όσα ζητά δεν θα μετάσχει της Μεγάλης Πανορθόδοξης Συνόδου!
Ο Πατριάρχης Κύριλλος μεταξύ άλλων θέτει δυο φαινομενικά «διαδικαστικά» θέματα:
-Το Πρώτο, να τηρηθεί η χωροταξική διάταξη που είχε προ συμφωνηθεί ήδη από το 2014, δηλαδή όλοι οι Προκαθήμενοι να κάθονται σε ένα μεγάλο κυκλικό τραπέζι αφενός, ώστε όπως εξηγεί εν τοις πράγμασι να τηρείται το συνοδικό σύστημα χωρίς να υπάρχει ο κίνδυνος να δημιουργηθεί παρεξήγηση ότι η Ορθοδοξία έχει έναν «Πρώτο» και οι υπόλοιποι 13 ακολουθούν καθώς ισχύει για τον Οικουμενικό Πατριάρχη, αλλά και για κάθε άλλο προκαθήμενο από τους ηγέτες των Εκκλησιών της Ορθοδοξίας το «Πρώτος μεταξύ Πρώτων και ίσος μεταξύ ίσων ισόκυρος μεταξύ ισόκυρων» και αφετέρου η διάταξη όπισθεν των Προκαθημένων του κυκλικου τραπεζιού που θα κάθονται να είναι τέτοια που να υπάρχει δυνατότητα άμεσης επικοινωνίας με την υπόλοιπη συνοδεία εκ των 23 μελών της κάθε αντιπροσωπείας. Δηλαδή με απλά λόγια αυτό που λέει ο κ. Κύριλλος είναι κάθε αντιπροσωπεία να αποτελεί ένα ισοσκελές τρίγωνο όπου κεφαλή του τριγώνου αυτού θα είναι ο προκαθήμενος εκάστης εκ των 14 αυτοκεφάλων εκκλησιών και η ανάπτυξη αυτού του τριγώνου θα ακολουθείται από τα υπόλοιπα μέλη της αντιπροσωπείας που προΐσταται ο κάθε επικεφαλής.
-Το δεύτερο ζήτημα που τίθεται από το Πατριαρχείο Μόσχας είναι η παρουσία των ετεροδόξων (Ρωμαιοκαθολικών Προτεσταντών, Ευαγγελικών, Αγγλικανών, κ.ο.κ) με την ιδιότητα του παρατηρητή στην αίθουσα των συνεδριάσεων της Μεγάλης Συνόδου όπου ο Πατριάρχης Κύριλλος ζητά ευθέως να βρίσκονται «εντός του κάδρου της φωτογραφίας ή των τηλεοπτικών συνεργείων. Σε σημείο που η παρουσία τους να μην σκανδαλίζει όλους εκείνους που αντιτίθενται στην παρούσα Σύνοδο .
Φαινομενικά, για κάποιους που αγνοούν τη γλώσσα της σημειολογίας και των βαθύτερων συμβολισμών στην ζώσα και δρώσα βιωματική Ορθοδοξία ανά τους αιώνες, μπορεί οι δυο αυτές «αιτιάσεις» να φαντάζουν αφενός ως «παιδαριώδεις» και αφετέρου ως άκρως υπερβολικές για την εποχή που διανύουμε.
Ωστόσο στην γλώσσα της σημειολογίας, τα δυο αυτά ζητήματα, ανακύπτουν και προβάλλουν ως καίρια και ουσιαστικά για την ίδια την Ιερά Παράδοση της Εκκλησίας η οποία και συνέχεια έχει και συνέπεια και Ζώσα και κυρίως Δρώσα Παράδοση που παραμένει αιώνες τώρα. Από την εποχή των Αποστόλων και την Α' Αποστολική Σύνοδο το 49 μ.Χ. μέχρι τις ημέρες μας. Παρά τα σχίσματα και παρά τις διαιρέσεις η κατ' Ανατολάς όντως Ούσα Μια Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία μένει εις τους αιώνας η Ίδια και Αυτή και πορεύεται εν τω κόσμο.
Ο καταιγισμός επιστολών, και όπως πληροφορούμαι από το ρεπορτάζ, εντός της εβδομάδος ακολουθεί και άλλη επιστολή από άλλο Πατριαρχείο- Εκκλησία που επίσης θέτει παρόμοια ζητήματα, ξεκίνησε αμέσως μετά την ολοκλήρωση της επίσκεψης Πούτιν στο Άγιο Όρος. Μια επίσκεψη στην οποία δεν παρέστη ως είθισται και υποχρεούται εκ του πρωτοκόλλου ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, καθώς το Άγιο Όρος εμπίπτει στη δική του Πνευματική Δικαιοδοσία (παρά το αυτοδιοίκητο της Αθωνικής Πολιτείας). Γεγονός που δεν πέρασε απαρατήρητο ούτε από το Πατριαρχείο Μόσχας αλλά ούτε και από το Κρεμλίνο, το οποίο βεβαίως και γνωρίζει τους πραγματικούς λόγους αυτής της ηχηρότατης απουσίας. Απουσία με νόημα αλλά και πολλαπλά μηνύματα. Απουσία που στο παρασκήνιο της εξακολουθεί να υποκρύπτει εδώ και 10ετίες τον άλλοτε φανερό και σκληρό πόλεμο μεταξύ Φαναρίου και Μόσχας και άλλοτε τον πόλεμο χαρακωμάτων...

Και έχει μείζονα σημασία αυτή η επισήμανση μας καθώς της μεγαλοπρεπούς αυτής επίσκεψης του Προέδρου Πούτιν στον Άθω είχε προηγηθεί η σχετική άδεια από το Οικουμενικό Πατριαρχείο για την παρουσία του Πατριάρχη Κύριλλου και της συνοδείας των Μητροπολιτών και Επισκόπων που έφερε μαζί του και τέλεσαν τις καθιερωμένες λατρευτικές τελετές (Εσπερινούς Αγρυπνίες Θείες Λειτουργίες κτλ).
Το ζήτημα έχει βεβαίως αρχίσει να προκαλεί «πονοκέφαλο» όπως είναι φυσιολογικό και στην ελληνική κυβέρνηση, αφού ήδη έχουν γίνει πολλά έξοδα για όλες τις φάσεις της διοργάνωσης και ήδη οι προετοιμασίες από κάθε άποψη βρίσκονται στην τελική ευθεία παρά τις πολλές ατέλειες και καθυστερήσεις σε αρκετούς τομείς.
Ευλόγως θα αναρωτηθεί ο απλός Πιστός: Το ζητούμενο όλης αυτής της διαμάχης πέραν των ουσιαστικών θεολογικών πραγματικών διαφωνιών που εκφράζονται 10ετίες τώρα με τους εν εξελίξει διμερείς θεολογικούς διαλόγους με άλλες ομολογίες και άλλες χριστιανικές κοινότητες στον κόσμο; Απάντηση! Η εξουσία και η πρωτοκαθεδρία στην ηγεσία της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Αν και αυτά έχουν λυθεί αιδώ και αιώνες και τιμητικά -όχι ουσιαστικά ούτε με διοικητικά δικαιώματα - το Πρωτείο Τιμής ανήκει στην Νέα Ρώμη δηλ. το Οικουμενικό Πατριαρχείο, το οποίο ενίοτε όντως έχει ξεφύγει και του ρόλου και του Ορθού τρόπου που δια χειρίζεται όλα τα μείζονα ζητήματα, ωστόσο αυτά διορθώνονται με την πάροδο των ετών.
Πρωτείο Τιμής το οποίο όμως δεν αποστερεί σε τίποτα των άλλων 13 Προκαθημένων οι οποίοι όλοι τους -και ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος, ο οποίος μερικές φορές παρά την φαινομενική επιτηδευμένη απλότητα του δείχνει να ξεχνάει ότι είναι απλώς Πρώτος μεταξύ Πρώτων, ίσος μεταξύ ίσων και Ισόκυρος μεταξύ ισόκυρων και θα προσέθετα διότι δείχνουμε να το αγνοούμε. Ισόβαθμος, μεταξύ ισόβαθμων! Στο τρίτο και τελευταίο στάδιο του μυστηρίου της Ιεροσύνης. Δηλαδή ένας απλός Επίσκοπος. Έπονται ο Πρεσβύτερος, δηλαδή ο απλός ιερέας και ο διάκονος. Αυτοί είναι οι τρεις βαθμοί της Ιεροσύνης σε όλη την Ορθοδοξία. Όλα τα άλλα οι προσαγορεύσεις κτλ. δηλ. Πατριάρχης, Παναγιώτατος, Μακαριότατος, Αγιώτατος, Πάππας και 13ος των Αποστόλων, είναι απλώς τίτλοι που με την πάροδο της ιστορίας βάρυναν και απέκτησαν θεσμικό κύρος και υπόσταση. Μερικές φορές δυστυχώς και πολιτική υπόσταση...

Ο ΜΟΥΣΙΚΟΣΥΝΘΕΤΗΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΣΠΑΝΟΥΔΑΚΗΣ

Ο Έλληνας Μουσικός & συνθέτης Σταμάτης Σπανουδάκης αρχικά σπούδασε κλασική κιθάρα. Αρχικά ασχολήθηκε με την μουσική ποπ, αλλά αργότερα συνέχισε τις κλασικές σπουδές του στην Ακαδημία του Würzburg με τον Bertold Hummel και αργότερα στην Αθήνα με τον Κωνσταντίνο Κυδωνιάτη. Αργότερα ασχολήθηκε με τη βυζαντινή μουσική. Έχει κυκλοφορήσει αρκετούς προσωπικούς δίσκους και έχει γράψει τραγούδια που ερμήνευσαν διάφοροι καλλιτέχνες. Η μουσική του Σπανουδάκη χαρακτηρίζεται από τις ροκ, κλασικές και βυζαντινές μουσικές επιρροές του.

Γεννήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 1948 στην Αθήνα και από μικρή ηλικία η μουσική ήταν το πιο σημαντικό κομμάτι της ζωής του. Σαν παιδί, ασχολήθηκε με τη κλασική μουσική (κιθάρα και θεωρία) με τον καθηγητή Χαράλαμπο Εκμεκτσόγλου. Έπειτα, ως έφηβος στη δεκαετία του ’60 και του ’70, έπαιζε μπάσο και πλήκτρα σε κάποια συγκροτήματα στην Αθήνα, στο Παρίσι και τελικώς στο Λονδίνο, όπου έζησε αρκετά χρόνια και ηχογράφησε τους πρώτους του δίσκους.

Συνέντευξη στον Αρχιμανδρίτη π. Αμβρόσιο Γκουρβέλο
23 Νοεμβρίου 2013 – Λύχνος TV