ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΠΟΥ ΔΙΑΔΙΔΕΙ Ο Δ. ΛΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ.

Στόχος μας

Απώτερος σκοπός μας είναι να ενημερωθεί ο κάθε καλοπροαίρετος αναγνώστης και να συνειδητοποιήσει το μέγεθος, το βάθος και την καταστροφική επίδραση, που ασκούν στις ψυχές χιλιάδων συμπολιτών μας, οι τόσες πολλές αιρέσεις του Δ. Λιακόπουλου. Επίσης να αφυπνιστούν όσοι έχουν παγιδευτεί στα δίχτυα της πλάνης.

Και το χειρότερο είναι πως όλα αυτά λέγονται δήθεν, εξ ονόματος της Ορθοδοξίας. Δυστυχώς όμως έχουμε να κάνουμε με μία νεοφανή αίρεση, που γνωρίζει απίστευτη διάδοση, τα τελευταία χρόνια. Όχι μόνο δεν προβάλλει Ορθόδοξες θέσεις, αλλά αντίθετα αλλοιώνει πολλές από τις δογματικές αλήθειες και τελικά στρέφεται κατά της Εκκλησίας και αρκετών Αγίων της. Αν κάποιος που αλλοιώνει μία και μόνη αλήθεια, ονομάζεται αιρετικός και αναθεματίζεται, κάποιος που διαστρέφει δεκάδες δόγματα πως θα πρέπει να ονομαστεί;

Στην προσπάθεια μας να ταξινομήσουμε το πλήθος των αιρέσεων που πιστεύει (;) και διαδίδει ο Δ. Λιακόπουλος δημοσιεύουμε τον παρακάτω κατάλογο με τις βασικότερες από αυτές.

___

* Οι πράσινοι αριθμοί μέσα σε παρένθεση δείχνουν σε ποιό βιβλίο του Δ. Λιακόπουλου, είναι γραμμένα όσα αναφέρουμε. Για παράδειγμα (1.28) σημαίνει 1ο βιβλίο, σελίδα 28. Επίσης μεπράσινα γράμματα αναφέρονται οι αιρετικές θεωρίες του Δ. Λιακόπουλου.

___

Κατάλογος των αιρέσεων του Δ. Λιακόπουλου

Οι βασικοί πυλώνες της αίρεσης είναι οτι δήθεν:

§               Ο Θεός δημιούργησε τους Ελοχίμ (σωματικά πλάσματα ανώτερα των Αγγέλων), πριν από τη δημιουργία των Αγγέλων. Το τελειότερο κατασκεύασμα και πλάσμα του θεού είναι ο Πρώτος Ελοχίμ, ο Παλαιός όλων των Ημερών.

§               Ο Θεός δημιούργησε τους Αγγέλους (κατώτερους και των Ελοχίμ και των ανθρώπων).

§               Ο Άγγελος Σαμαέλ (Σατανάς) επαναστάτησε λόγο της επικείμενης δημιουργίας του (ανώτερου των Αγγέλων) ανθρώπου. Τον επάταξε ο Πρώτος Ελοχίμ, περιορίζοντας απλώς την δράση του.

§               Ο Πρώτος Ελοχίμ δημιούργησε τον άνθρωπο, κατ΄εικόνα και καθ’ ομοίωσή του.

§               201 Ελοχίμ ενώθηκαν (δια της βίας) με τις θυγατέρες των ανθρώπων και γέννησαν τους Νεφελίμ.

§               Απο την επιμιξία Νεφελίμ και ανθρώπων, προήλθε το Κρόνιο γένος (Ραν). Το γένος του Κρόνου είναι οι Κρονίδες Ελ, δηλαδή οι Ολύμπιοι του Δία. Επίσης προήλθαν οι Γίγαντες.

§               Απο την ένωση των Ελ με τους ανθρώπους, δημιουργήθηκε το πρώτο πανίσχυρο γένος των Ελ-λην (ων).

Και πιο αναλυτικά ισχυρίζεται ψευδώς ότι :

Το Σύμπαν

§               Το σύμπαν δημιουργήθηκε απο ένα ”κοσμικό αυγό”.

Οι Ελοχίμ

§               Ο Θεός δημιούργησε τους Ελοχίμ (σωματικά πλάσματα), πριν από την δημιουργία των Αγγέλων.

§               Οι Ελοχίμ έχουν πύρινο, απαστράπτον σώμα. (1.28) Είναι όντα αγγελικά αλλά με σώμα και όχι ασώματα (1.29) Οι Ελοχίμ έχουν σώμα ενεργειακό. (1.31)

§               Οι Ελοχίμ είναι όντα ισχυρότερα απο τους Αγγελους.

§               Οι Ελοχίμ είναι πύρινα Χερουβίμ, ενώ οι Άγγελοι άυλα Χερουβίμ. (1.77)

§               Οι Ελοχίμ είναι πύρινες γλώσσες (1.75)

§               Οι Ελοχίμ είναι ουσιαστικά ενσώματοι Άγγελοι.

§               Οι Ελοχίμ δεν έχουν φύλλο.

§               Οι Ελοχίμ είναι χωρισμένοι σε 9 τάξεις : Ελ Ναρ, Ελ Λιν, Ελ Ζιν, Ελ Νιρ, Ελ Λαν, Ελ Σαν, Ελ Τερέ, Ελ Γαν, Ελ Ταν.

§               Στους Ελοχίμ αναθέτει ο Θεός την εκτέλεση των αποστολών και του θεληματος του.

§               Ο Πρώτος Ελοχίμ (ο Παλαιός όλων των Ημερών), κάθεται σε θρόνο δόξης, μετά τον περιορισμό του σε στάση, που του επιβληθηκε απο τον Θεό. Μένει σε στάση για να εξαγοράσει το δικαίωμα, να πάει στο βασίλειο του Σαμαέλ, μετά την Δευτέρα Παρουσία.

§               Ο περιορισμένος σε στάση Πρώτος Ελοχίμ, που χρησιμοποιεί μικρό μέρος της ύπαρξης του, ειναι ο ”πολέμαρχος του Θεού”.

§               Ο Ελ Σεντάι είναι ένας Ελοχίμ. (1.37)

§               Ο Ραιφάν είναι ένας Ελοχίμ. (1.37)

§               Ο Ελοχίμ Ελ Σεντάι, ρώτησε τον Αδάμ γιατι φοβήθηκε απο την παρουσία του και κρύφτηκε, (μετά την παράβαση).

§               Ένας Ελοχίμ οδήγησε τον Αδάμ και την Εύα εκτός του Παραδείσου.

§               Οι Ελοχίμ ενσαρκώνονται (1.46)

§               Οι Ελοχίμ ήταν υπερόντα και μετέτρεπαν το σώμα τους σε ότι ήθελαν. (1.47, 1.86)

§               Οι Ελοχίμ είχαν δυνατότητα »αλλασομορφίας». (1.86)

§               Τρείς Ελοχίμ επισκέφθηκαν τον Αβραάμ. (1.28, 1.40,1.41,1.43, 1.44, 1.45, 1.46)

§               Δύο Ελοχίμ κατέστρεψαν τα Σόδομα. (1.28, 1.44, 1.45, 1.46, 1.47, 1.48)

§               Οι Ελοχίμ χρησιμοποιούνται για πράξεις – ενέργειες, ενώ οι άγγελοι μόνο για μεταφορά μυνημάτων. (1.44)

§               Οι Ελοχίμ είναι το πατρώον γένος. (1.44, 1.46)

§               Οι Ελοχίμ ήταν άγια όντα. (1.84)

§               Ο όρος Ελοχίμ η πιο παλιά, η πρώτη λέξη στο σύμπαν. Κανείς δεν μπόρεσε ως τώρα να την μεταφράσει με σιγουριά. (1.36)

§               Όταν αποστάτησαν οι 201 Ελοχίμ, οι υπόλοιποι πήγαιναν στην Γή μόνο με άδεια. (1.61)

§               Οι Αρχάγγελοι περιόρισαν τους Ελοχίμ, για να ταπεινωθούν. (1.65)

§               Οι Ελοχίμ είναι οι εγρήγοροι, οι θέοντες. (1.89)

Ο Άνθρωπος

§               Οι Ελοχίμ δημιούργησαν τον άνθρωπο (το τρίτο γένος), κατ΄εικόνα και καθ’ ομοίωσή τους. (1.31, 1.33) Και πιο συγκεκριμένα ο Ελοχίμ ο ονομαζόμενος, ο Ένας, ο Μέγας, ο Πρώτος, ο Αρχαίος των Ημερών. (1.41, 1.73, 1.75)

§               Ο άνθρωπος είναι ανώτερος απο τους Αγγέλους.

§               Ο άνθρωπος είχε προ της πτώσης ενεργειακό σώμα.

§               Στον άνθρωπο ανατέθηκε μια αποστολή, που είναι ο αρχαίος σκοπός της δημιουργίας του, ο οποίος ουδέποτε αποκαλύφθηκε απο τον Θεό.

§               Ο Αδάμ και η Εύα αρχικά δεν έχουν φύλλο. Τα όργανα αναπαραγωγής εμφανίστηκαν μετα την φυγή απο τον Παράδεισο. (1.42)

§               Η Ευά κατασκευάστηκε, με τη μέθοδο της κλωνοποίησης. (1.50)

Το προπατορικό αμάρτημα

§               Στο προπατορικό αμάρτημα ο Σατανάς λεει το ψέμα στην Εύα, ότι μπορεί να ξεπεράσει τους Ελοχίμ, να θεοποιηθεί.

Η Λιλίθ

§               Πρίν την Εύα δόθηκε στον άνθρωπο (άντρα) μια άλλη σύντροφος η Λιλίθ. Είχε πνεύμα και σώμα και προσπάθησε να σκοτώσει τον Αδάμ. είναι η πόρνη της Βαβυλώνος, ο θηλυκός Αντίχριστος. Είναι το πρώτο δημιούργημα των Ελοχίμ (και αυτή), που αποστάτησε απο τον θεό.

Σαμαέλ (Σατανάς)

§               Ο Σαμαέλ (Άγγελος) είναι αυτός που ξέρουμε ως Σατανά. (1.57)

§               Ο Σαμαέλ ήταν αρχάγγελος της μουσικής αρμονίας του σύμπαντος (1.57)

§               Ο Σαμαέλ δυσαρεστήθηκε για την δημιουργία των ανώτερων του ανθρώπων. Έτσι εξέπεσε.

§               Ο Σαμαέλ μετέπειτα Σατανάς εξέπεσε από μία »ανθρώπινη» αδυναμία, την έπαρση, την υπερηφάνεια, την ματαιοδοξία. (1.84)

§               Έγινε πόλεμος στον Ουρανό και ο Πρώτος Ελοχίμ επάταξε τον Σαμαέλ και τους ομοίους του και κατέστειλε την εξέγερση.

§               Αλλά μετά την πτώση των ανθρώπων, ο Σαμαέλ ”έβγαλε απο την μέση” και περιόρισε τον πρώτο Ελοχίμ, σε αντάλλαγμα του να μην εξαφανιστεί ο άνθρωπος, απο τον Θεό.Ο Πρώτος Ελοχίμ (ο Παλαιός όλων των Ημερών), κάθεται σε θρόνο δόξης, μετά τον περιορισμό του σε στάση, που του επιβληθηκε απο τον Θεό. Μένει σε στάση για να εξαγοράσει το δικαίωμα, να πάει στο βασίλειο του Σαμαέλ, μετά την Δευτέρα Παρουσία.

§               Ο Σαμαέλ ζήτησε σαν αντίτιμο όταν ο Θεός όρισε τον ερχομό του στη Γή, τη σταύρωση και το θάνατο του Χριστού.

§               Ο Σαμαέλ έκανε μετέπειτα ”φωλιές” ανάμεσα στις νεφέλες του σύμπαντος, πού πήραν πράσινο χρώμα, το χρώμα του κακού.

Η αποστασία των 201 Ελοχίμ και οι Νεφελίμ (γιοί της Γής και του Ουρανού).

§               40.000 χρόνια πρίν 201 Ελοχίμ (φωτεινοί υπηρέτες του Θεού) εξέπεσαν και ενώθηκαν (δια της βίας) με τις θυγατέρες των ανθρώπων. Τα παιδιά τους από αυτή την ένωση είναι οι Νεφελίμ. (1.9, 1.27, 1.40, 1.55, 1.57, 1,59, 1,63, 1,81, 1.85, 3.9)

§               Οι Νεφελίμ έχουν ύψος 3.000 πήχεις, και καταβροχθίζουν τους ανθρώπους (1.59) και είναι ανθρωπόμορφοι η τερατόμορφοι. Οι Νεφελίμ είναι συνολικά 17 γένη, 1 ανθρωπόμορφο (οι Κρόνιοι) και 16 τερατόμορφα.

§               Οι Νεφελίμ είναι υποχθόνιες Θεότητες.

§               Οι Νεφελίμ είναι ενεργειακά όντα.

§               Οι Νεφελίμ είχαν υπεράνθρωπες δυνατότητες και εξουσίαζαν τους ανθρώπους. (1.87)

§               Οι ψυχές των Νεφελίμ θα χαθούν, χωρίς καν να κριθούν καν στην Δευτέρα Παρουσία.(1.40)

§               Ο Βαάλ είναι ένας Νεφελίμ.

§               Σήμερα οι Νεφελίμ είναι κλεισμένοι στα Τάρταρα, εξακολουθούν όμως να συνωμοτούν με επιτυχία. (1.87)

Οι Ελ

§               Ελ ονομάζονταν οι Ολύμπιοι θεοί. (1.27)

§               Το γένος του Κρόνου είναι οι Κρονίδες Ελ, δηλαδή οι Ολύμπιοι του Δία.

§               Υπάρχουν οι Ολύμπιοι θεοί, (που δεν είναι άγιοι), που ονομάζονται Ελ, (πρόθεμα της λέξης Ελοχίμ), με σημαία το γράμμα – Λ -.

§               Το – Λ – είναι το κορυφαίο σύμβολο προστασίας του ανθρωπίνου γένους.

§               Ο Κρόνος είχε δυνατότητα τηλεπάθειας, τηλεκίνησης, τηλεμεταφοράς κλπ.

§               Το 33.000 π.Χ γεννήθηκε ο Δίας 2ης γενιάς γιός της ” Γής και του Ουρανού”, ο ισχυρότερος τους, παιδί του Κρόνου και της Ρέας.

§               Ο Δίας απελευθέρωσε απο τα τάρταρα τους αδερφούς του Κρονίδες.

§               Οι Ελ δεν ήταν καλοί και αγαθοί, αλλα ήταν δίκαιοι.

Διάφορες αιρετικές Θεωρίες

§               Οι επτά Ουρανοί είναι επτά στάδια αυτογνωσίας και συνειδητότητας. (1.30)

§               Το Αγγελικό σύστημα, είναι δίκτυο πληροφόρησης και μετέφερε στον Δημιουργό την απελπισία των ανθρώπων. (1.61)

§               Ένας άγγελος μπορεί όπως ένας δαίμονας να καταλάβει ένα ανθρώπινο σώμα. (1.40)

§               Οι αρχάγγελοι μεταφέρουν την κραυγή των ανθρώπων στον Θεό. (1.87)

§               Ο Αρχάγγελος Γαβριέλ δημιούργησε πόλεμο μεταξύ των Νεφελίμ. Ο πόλεμος είναι η Γιγαντομαχία ή Τιτανομαχία. (1.89)

§               Ο Αρχάγγελος Μιχαέλ συνέλαβε τους εκπεσόντες Ελοχίμ και τους φυλάκισε στο εσωτερικό της Γης. (1.89)

§               Μετά την Ανάσταση του Χριστού, το σώμα του είναι υλικό και ενεργειακό άυλο και μπορεί να εξαυλώνεται.

§               Κανείς άνθρωπος δεν έρχεται σε απευθείας επαφή με τον Θεό. Οι προσευχές μας δεν ακούονται, αλλά εισακούονται, τις μεταφέρουν Άγγελοι Κυρίου. (1.31, 1.47)

§               Το κακό είναι πνευματικό δημιούργημα, αφου ήταν πνεύμα ο Άγγελος Σαμαέλ.

§               Το κακό είναι κτιστό από κτίσματα του θεού. Κτιστό και επομένως φθαρτό.

§               Κλαυθμός, οδυρμός και τριγμός των οδόντων, ήταν η σφαγή και κατακρεούργηση των ανθρώπων, από τους Νεφελίμ.

§               Εντολή Θεού η φύτευση της αμπέλου, μετα την νίκη εναντίον των Νεφελίμ. Ο Διόνυσος φύτευσε στην Κίνα αμπέλια. (1.89)

Γραφές και Εκκλησία

§               Η Ελληνική μετάφραση των Ο΄(Εβδομήκοντα) της Παλαιάς Διαθήκης, είναι σκόπιμα παραποιημένη, με σκοπό να εξαφανιστούν οι κύριες ιστορικές αλήθειες. Οι εβδομήκοντα είναι παραφραστές (1.25, 1.38, 1.40)

§               Οι Εβδομήκοντα απέκρυψαν την δημιουργία των πρώτων όντων, των φωτεινών υπηρετών του Θεού. (1.29)

§               Οι Εβδομήκοντα είχαν σαν σκοπό να εξαφανίσουν απο την μνήμη των ανθρώπων τους Ελοχίμ, το πατρώον γένος. (1.44)

§               Οι Εβδομήκοντα τα κάνανε σαλάτα! (1.48)

§               Οι Εβδομήκοντα δεν ήταν Χριστιανοi. (1.38) *(σημ.μας : Τον 3ο προ Χριστού αιώνα πως θα μπορούσαν να υπάρχουν Χριστιανοί;).

§               Η Παλαια Διαθήκη είναι ”ιερή” και αλληγορική. (1.7, 3.7)

§               Το (απόκρυφο) βιβλίο του Ενώχ, το έγραψε ο προφήτης Ενώχ. (1.55)

§               Η Ελληνική μετάφραση του βιβλίου του Ενώχ, έχει και αυτή παραποιηθεί. (1.55)

§               Πολλά αρχαία Ελληνικά κείμενα είναι ιερά και προφητικά. (1.7, 3.7)

§               Οι Ελληνικές γραφές λένε τα ίδια με τις Εβραικές, αλλα με περισσότερες λεπτομέρειες.(1.86)

§               Καμμία Οικουμενική Σύνοδος δεν ασχολήθηκε με το ”κατ’εικόνα” και ”καθ’ ομοίωση”, διότι κανείς δεν μπορούσε να το εξηγήσει πειστικά και οι μισοί Πατέρες της Εκκλησίας, θα εβγαζαν τους άλλους μισούς αιρετικούς… Οι Άγιοι του Θεού δεν είχαν πληροφόρηση γι’αυτό το θέμα. (1.31) Οι Άγιοι της Εκκλησίας ανέπτυξαν φιλολογία διαφωνούντες μεταξύ τους για το θέμα του ”καθ’ εικόνα”. (1.34)

§               Ο όρος Ελοχίμ προκαλεί αντιφάσεις και αμηχανία, στους Αγίους του Θεού. (1.35)

Πηγές του

§               Οι πληροφορίες για τα πρό Χριστού γεγονότα προέρχονται από τα χάλκινα βιβλία(σημ.μας : δικής του φυσικά εφεύρεσης). (3.11)

§               Οι πληροφορίες για το σήμερα προέρχονται απο πηγές που δεν μπορεί να αποκαλύψει. (3.11)

§               Ένας ραβίνος του είπε ότι Ελοχίμ σημαίνει ”εκείνοι που θα αποδώσουν στον καθένα ότι του αξίζει”. (1.26)

Κοινωνία

§               Δεν μας κυβερνά ο πλανητάρχης ή οι κεφαλαιοκράτες, αλλά ένα σύστημα χιλιάδων ετών. (3.9)

§               Οι Αμερικάνοι ελέγχονται απο τους Νεφελίμ του Βαάλ. (3.10)

§               Οι Αρχαίοι Πέρσες ελέγχονταν από τους Νεφελίμ του Αχούρα Μάζντα. (3.10)

___

Πηγές

Αυτά διαβάζουμε στίς αρχές των βιβλίων του Δ. Λιακόπουλου :

§               Γιατί και πως ζουν ανάμεσα μας, Τόμος 1 – Ελοχίμ

§               Γιατί και πως ζουν ανάμεσα μας, Τόμος 2 – Ελ

§               Γιατί και πως ζουν ανάμεσα μας, Τόμος 3 – Νεφελίμ

(Συνεχίζεται)

https://norfid.wordpress.com

ΠΑΤΗΡ ΙΩΑΝΝΗΣ: ΕΝΑΣ ΚΑΘΟΛΙΚΟΣ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΙΕΡΕΑΣ

Θεωρούμαι προδότης από την οικογένειά μου. Εκεί στη νότιο Ιταλία είναι φανατικά Καθολικοί. Δεν μπορούν να δεχθούν οτιδήποτε εναντίον του Πάπα ...ΕΝΑΣ ΚΑΘΟΛΙΚΟΣ ΕΓΙΝΕ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΙΕΡΕΑΣ...

Η εντυπωσιακή ιστορία ενός δυναμικού Ιταλού, που μέσα από τις συμπληγάδες του φανατικού καθολικισμού της Σικελίας, βρήκε την προσωπική του λύτρωση μέσα στην Ορθοδοξία. 
Σήμερα είναι ιερέας της Αγίας Τριάδας Χολαργού

     «Ως καθολικός έκανα το σταυρό μου, την προσευχή μου και μέχρι εκεί. Μετά ήμουν ο άνθρωπος της καθημερινότητας»

·       «Με το που μπήκα στην μάνδρα της μονής, ένα απέριττο κελί, αισθάνθηκα ότι άγγιζε τον ουρανό, ενώ όταν μπαίνεις σε δυτικούς ναούς αισθάνεσαι ότι οι ουρανοί είναι κλειστοί κι απόμακροι»

·       «Στην Ορθοδοξία νιώθεις ότι ο Θεός σε ακολουθεί κατά πόδας. Νιώθεις το πατρικό χέρι του Θεού ότι σε καλύπτει, σε σκεπάζει. Είναι κοντά σου, είναι μέσα σου, δεν είναι απέναντι»

·       «Ναι, θεωρούμαι προδότης από την οικογένειά μου. Εκεί στη νότιο Ιταλία είναι φανατικά καθολικοί. Δεν μπορούν να δεχθούν οτιδήποτε εναντίον του Πάπα»

·       «Οι νέοι πιστεύουν στο Θεό αλλά δεν πηγαίνουν στην Εκκλησία εξαιτίας της εκκοσμίκευσής της. 
Η Εκκλησία θεωρείται εταιρεία του ιερού. Σε πληρώνω για να μου παρέχεις την βάπτιση, τον γάμο κ.λ.π. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να είναι γεμάτες οι καφετέριες και τα μπαρ από νεολαίους»

·       «Το ότι επιτίθενται στην Ελλάδα και στην Ορθοδοξία, σημαίνει ότι πάμε καλά. Κάποιοι μας φοβούνται»

·       «Ὁ Έλλην εκ γενετής δεν έχει όρια, είναι μία φύση ''ταξιδιωτική'', δεν μπαίνει σε καλούπια»

Συνέντευξη στον Μάκη Βραχιολίδη

Giovanni Pileri-Bruno χθες, πατήρ Ιωάννης σήμερα. 
Ο Ιταλός από το Παλέρμο Σικελίας, που γεννήθηκε, μεγάλωσε και σπούδασε σε μια περιοχή κάτω από τα Αρβανιτοχώρια. 
Δεν είναι ελληνική παροικία, όπως λέει δε ο ίδιος, η ελληνική γλώσσα έχει χαθεί από την περιοχή, ήδη από τον 15ο αιώνα! 
Από πιστή καθολική οικογένεια, ο Bruno ήταν παιδί του ιερού. 
Ο αδερφός του είναι παπικός ιερέας. 
Οπότε, γίνεται αντιληπτό πόσο δύσκολο ήταν για τον νεαρό Ιταλό να ξεφύγει από τον καθολικισμό και να ακολουθήσει τα βήματα της Ορθοδοξίας. 
Ένα ταξίδι, μια διαδρομή εξαιρετικά δύσκολη αλλά μαγευτική, όπως ομολογεί και ο ίδιος.

Εδώ και 14 χρόνια, και συγκεκριμένα από την άνοιξη του 1999 ο Bruno είναι ο Ορθόδοξος. 
Μετά το σεισμό της Αθήνας την ίδια χρονιά, βρέθηκε στην ελληνική πρωτεύουσα ως υπότροφος της Ιεράς Συνόδου. Τότε, ερχόταν με την επιθυμία να τελειώσει το Πανεπιστήμιο Θεολογίας, και μετά να επιστρέψει για να αναλάβει ιεραποστολή. 
Τελικά, ρίζωσε και έμεινε στην Ελλάδα. Έγινε διάκος το 2005 και από το 2008 είναι ιερέας.
Όσα αποκαλύπτει ο πατήρ Ιωάννης είναι εξίσου μαγευτικά και για μας. 
Πραγματικά, αξίζει τον κόπο να διαβάσετε μια συνέντευξη εντελώς διαφορετική από τις άλλες.

Πότε σας γεννήθηκε η τάση να ξεφύγετε από τον καθολικισμό;

π. Ιωάννης: Ήμουν παιδί θρήσκας οικογένειας, παιδί ιερού θα ‘λεγα. Δεν ήμουν με παρωπίδες. Στην εφηβεία πέρασα ένα διάστημα όπου είχα επαναστατήσει, άκουγα πολύ μουσική, πάντα όμως σεβόμενος τα της θρησκείας και του Θεού. 
Στα 16 μου χρόνια επιστρέφω στην καθολική εκκλησία προς παρηγορία, αγωνιζόμενος και διαβάζοντας τα της θεολογίας. Δεν με ανέπαυε όμως τίποτα.  Σκεφτείτε ότι εκεί υπάρχει μια μεγάλη γκάμα πνευματικοτήτων. 
Τότε ειδικά, ο πάπας Κάρολος Βοϊτίλα, είχε εγκαινιάσει μια πολιτική ανοίγματος προς όλες τις θρησκείες και τις Εκκλησίες. Οπότε είχα την πολυτέλεια επιλογής. Αυτό μου βγήκε σε καλό γιατί μέσα σε αυτή την γκάμα υπήρχαν και ορθόδοξοι βυζαντινοί. Αυτό με τράβηξε.  Θυμάμαι τότε δε, ότι είχα διαβάσει ένα βιβλίο «Οι Περιπέτειες ενός Προσκυνητού», το οποίο αφορούσε στη σχέση σου με τον Θεό σε καθημερινή βάση. Αποφάσισα τότε, στα 16 μου να το επαναφέρω στη μνήμη μου.  
Ως καθολικός έκανα το σταυρό μου, την προσευχή μου και μέχρι εκεί. Μετά ήμουν ο άνθρωπος της καθημερινότητας. Μέσα στη διήγηση όμως αυτού του προσκυνητού, είχα την αίσθηση ότι ο Θεός σε ακολουθεί κατά πόδας.

Ο Θεός δηλαδή σε κάθε λεπτό ήταν κοντά σας;

π. Ιωάννης: Ναι. Το πατρικό χέρι του Θεού σε καλύπτει, σε σκεπάζει. Είναι κοντά σου, είναι μέσα σου, δεν είναι απέναντι. Τότε είπα: αυτό είναι που αναζητώ και θέλω.

Διαπιστώσατε λοιπόν τότε ότι σας άγγιζε η Ορθοδοξία. Υπήρχε εκεί κάποια ορθόδοξη κοινότητα στην οποία απευθυνθήκατε;

π. Ιωάννης:  Κυκλοφορούσαν τότε μεταφράσεις του Πιέρ Ζιλέτ του Ορθόδοξου Βέλγου, του Σιλουανού Αθωνίτου κ.α. Μιλάμε για σύγχρονους αγίους και αυτό θα μου προξενήσει εντύπωση,γιατί η Ορθοδοξία παράγει αγίους.Όταν τελείωσα το σχολείο γράφτηκα στην ποντιφική σχολή του Παλέρμου, στην οποία υπήρχε ένα μάθημα η «Βυζαντινή Θεολογία» η οποία όμως δεν με κάλυπτε πάλι καθόλου. Τότε άκουσα ότι στην Καλαβρία υπήρχε ένας μοναχός Λαυριώτης (από την Μεγίστη Λαύρα), που είχε εγκαταβιώσει σε ένα κελί και είχε αναβιώσει τον Ορθόδοξο μοναχισμό. 

Είπα λοιπόν μέσα μου: «Ώπα, αυτός θα ξέρει να μου πει για την πνευματικότητα και την Εκκλησία». Κανόνισα λοιπόν με έναν ομοϊδεάτη μου Ιταλό να πάμε στο κελί του μοναχού.Με το που μπήκα στην μάνδρα της μονής, ένα απέριττο κελί, αισθάνθηκα ότι άγγιζε τον ουρανό, ενώ όταν μπαίνεις σε δυτικούς ναούς αισθάνεσαι ότι οι ουρανοί είναι κλειστοί ή απόμακροι. 
Θυμάμαι όταν διάβαζα τις πρώτες σελίδες του «Αντίχριστου» του Νίτσε ότι «ο Θεός απέθανε». Αυτός ο Θεός όντως μπορεί να απέθανε. 

Εγώ αισθανόμουν μέσα μου ότι ο Θεός υπάρχει και μάλιστα ο Θεός των χριστιανών. Με το που μπήκα λοιπόν στο μοναστήρι, αισθάνθηκα ότι ο Θεός είναι τρομερά προσιτός. Έκανες έτσι με το χέρι και τον άγγιζες. Αυτό βεβαίως οφειλόταν στους μεγάλους αγώνες του ασκητού. Αργότερα μου έλεγε ότι αυτό που τραβάει ο ασκητής στην έρημο είναι οριακή εμπειρία. Κατηχήθηκα λοιπόν στην μονή του ασκητού.

Από την οικογένειά σας αντιμετωπίσατε αντιδράσεις;

π. Ιωάννης: Υπήρξε ένας «πόλεμος» και από την οικογένεια και από την τοπική Εκκλησία. Το ενδιαφέρον τους ήταν αν θα ξεκινούσα εγώ πόλεμο ή αν θα υπέγραφα δημόσιο λίβελλο. 
Τους είπα «όχι», απλώς αφήστε με να πάρω το δρόμο μου. Κοιτάξτε, δικαιολογώ τη στάση τους διότι επαναλαμβάνω ότι ήμουν παιδί του ιερού. 

Το αξιόλογο είναι ότι ενώ κατά εκατοντάδες ή χιλιάδες μεταστρέφονται στον προτεσταντισμό ή στους ιεχωβάδες, δεν κάνει τόσο μεγάλη εντύπωση όσο το ότι μπορεί κάποιος να μεταπηδήσει στην Ορθοδοξία. 
Βέβαια, αυτό έχει να κάνει και με το background της κάτω Ιταλίας η οποία κάποτε υπήρξε Ορθόδοξη αλλά εκλατινίστηκε.

Η αποσκίρτησή σας όμως από τον καθολικισμό έγινε αποδεκτή από την οικογένειά σας ή θεωρείστε ως «αποδιοπομπαίος τράγος»;

π. Ιωάννης: 

 Ο ιταλικός νότος που εκλατινίστηκε βίαια είναι σαν τους γενίτσαρους. Είναι βαθιά και φανατικά καθολικοί. Δεν μπορείς να τους μιλήσεις κατά του πάπα. Σε αντίθεση με τους Ιταλούς της Ρώμης ή της Φλωρεντίας που έχουν ζήσει από πρώτο χέρι τον πάπα και είναι ανοιχτοί στον διάλογο και την αυτοκριτική. Συμπερασματικά λοιπόν σας λέω ότι ναι, θεωρούμαι προδότης.

Έχετε τολμήσει να πάτε εκεί, πίσω στην πατρίδα, εννοώ;

π. Ιωάννης:  Πήγα πριν από δύο χρόνια.

Έτσι όπως είστε, με τα ράσα;

π. Ιωάννης:  Όχι, τα είχα βγάλει γιατί θα υπήρχε θέμα. Δεν ήθελα να εκληφθεί ως πρόκληση. Ο πατέρας μου, ειρωνευόμενος μου είπε: «Εσύ μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσες να γίνεις ιερέας», θέλοντας να πει ότι εδώ υπάρχει χαμηλό πνευματικό επίπεδο. Οπότε εγώ του απάντησα: «Δεν έχω το πνευματικό ανάστημα των παιδοφίλων της Ιρλανδίας».

Πώς βρεθήκατε στην Ελλάδα;

π. Ιωάννης:  Στην ιερά μονή συνάντησα έναν αρχιερατικό επίτροπο της Καλαβρίας και Σικελίας, ο οποίος με πήρε στο Άγιον Όρος ως κατηχούμενο και μου είπε: «Μην βιάζεσαι, είσαι νέος και μην πάρεις απόφαση για τον άγαμο ή έγγαμο βίο. Κάνε μερικά βήματα μέσα στην Εκκλησία κι εκεί θ’ αποφασίσεις ποια είναι η κλίση σου». Ήρθα ως υπότροφος της Εκκλησίας της Ελλάδος το 1999 και ωρίμασε μέσα μου η ιδέα να παραμείνω εδώ. Τα αρχικά μου σχέδια μου περί ιεραποστολής, ήταν ουτοπία.

Ήρθατε λοιπόν στην Ελλάδα, σπουδάσατε στην Θεολογική Σχολή Αθηνών και μιλάτε τα ελληνικά καλύτερα από Έλληνα. Παντρευτήκατε εδώ;

π. Ιωάννης:  Ναι.

Ελληνίδα είναι η πρεσβυτέρα;

π. Ιωάννης:  Όχι, Ρουμάνα. Σπούδαζε στην Πάτρα, είχε περισσότερα χρόνια από μένα στην Ελλάδα και γνωριστήκαμε στην Αθήνα.

Τα παιδιά σας αισθάνονται Έλληνες;

π. Ιωάννης:  Ναι, αλλά προσπαθώ πάντα αυτά να συμβαίνουν φυσιολογικά. 

Εσείς νιώθετε Έλληνας;

π. Ιωάννης:  Όχι Ελλαδίτης, αλλά είμαι μέλος της οικογένειας του Ελληνισμού.

«ΟΙ ΝΕΟΙ ΠΙΣΤΕΟΥΝ ΣΤΟ ΘΕΟ, ΦΤΑΙΕΙ ΟΜΩΣ Η ΕΚΚΟΣΜΙΚΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΟΣΕΡΧΟΝΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΝΑΟΥΣ»

Τι έχετε διαπιστώσει για τον Έλληνα Ορθόδοξο, είναι πιστός ή επιφανειακά πιστεύει στον Χριστό;

π. Ιωάννης:  Εδώ γεννήθηκε η φιλοσοφία. Αυτό σημαίνει ότι ο Έλληνας πιστεύει πολύ στην λογική του. Βλέπετε με πόση ευκολία στιγματίζει ο Έλληνας τον κομπογιανιτισμό ή την λαϊκή ευσέβεια κάτι που είναι αδιανόητο σε χώρες σλαβικές ή πιο ασιατικές. Εδώ γεννήθηκε η φιλοσοφία, ο ήλιος και το φως δεν είναι εφήμερο αλλά δεν μπορείς να εμπιστεύεσαι μόνο την λογική σου γιατί μακροπρόθεσμα θα σε κουράσει, θα σε αποδυναμώσει. 

Γι’ αυτό βάζουν τον Έλληνα να σκέφτεται μόνον λογικά, για να τον αποδυναμώσουν. Γιατί ξέρουν πού θα φτάσει. Τα μεγάλα αναστήματα μόνο με την προδοσία τα ρίχνουν. Τον Χριστό πώς τον ρίξανε; Με τον Ιούδα. Τον Μέγα Αλέξανδρο; Πάλι με προδοσία. Τον μεγάλο δεν μπορείς κατά μέτωπο να τον ρίξεις, παρά μόνο με προδοσία.

Για την νεολαία όμως, τ ι λέτε; Τα μπαρ και οι καφετέριες είναι γεμάτες από νεολαίους. Ελάχιστοι βρίσκονται στις εκκλησίες. Δεν νομίζω ότι είναι θέμα φιλοσοφίας αυτό.

π. Ιωάννης:  Αυτό έχει να κάνει με την εκκοσμίκευση της Εκκλησίας. Αυτό και στη Δύση είχε δημιουργηθεί. Ότι δηλ. η Εκκλησία είναι μια εταιρεία του ιερού. Σε πληρώνω για να μου παρέχεις την βάπτιση, τον γάμο κ.λ.π. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να είναι γεμάτες οι καφετέριες και τα μπαρ. Αν ρωτήσεις τα παιδιά αυτά αν πάνε στην Εκκλησία, θα σου πουν: 

«Α, δεν μπορώ τους παπάδες». Αν τους ρωτήσεις εάν πιστεύουν στο Θεό, θα σου πουν «πάρα πολύ» και μπορεί να δακρύσουν κιόλας. Όταν είχε ξεσπάσει το λεγόμενο σκάνδαλο του Βατοπαιδίου, ο Λαζόπουλος είχε κάνει μια παραλλαγή ενός τραγουδιού με περιπαικτικούς στίχους για τον Εφραίμ και παρότρυνε τα παιδιά να τραγουδήσουν μαζί του. Τα παιδιά όμως δεν ήθελαν να τραγουδήσουν και κάποια από αυτά δακρύζανε. Ποιο ήταν το μήνυμα: «το Άγιον Όρος είναι Άγιον Όρος. Για μας δεν είναι ένα γεωγραφικό μέρος αλλά και πνευματικό».

«ΝΟΙΑΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΜΕΝΟΣ ΚΙ ΑΦΗΝΟΥΝ ΝΑ ΚΑΤΑΡΡΕΟΥΝ ΤΑ ΒΥΖΑΝΤΙΝΑ ΜΝΗΜΕΙΑ»

Το ότι η ελληνική κυβέρνηση έσπευσε να υιοθετήσει τη δημιουργία του μουσουλμανικού τεμένους και μάλιστα προχώρησε στη σχετική δημοπρασία του έργου, δεν γεννά κινδύνους; Ποια είναι η άποψή σας;

π. Ιωάννης:  Εμένα με πληγώνει ότι από τη μια κόπτονται για τα δικαιώματα των μουσουλμάνων, αλλά την ίδια ώρα τα βυζαντινά μνημεία καταστρέφονται, καταρρέουν. Δεν υπάρχει ενδιαφέρον από το Υπουργείο Πολιτισμού. Φτιάξε τέμενος αλλά πρώτα φρόντισε για τα δικά σου, για τα του οίκου σου. Είναι κρίμα.

Πολλοί συμπατριώτες μας πιστεύουν ότι όσα υποφέρει ο λαός μας είναι μια δοκιμασία ή τιμωρία του Θεού. Είναι έτσι;

π. Ιωάννης:  Έχει ειπωθεί ότι η εποχή μας συγγενεύει και μοιάζει με την υστεροαρχαιότητα· με μία ιστορική περίοδο όπου όλοι οι δημόσιοι θεσμοί κατέρρεαν και η προσμονή ενός Λυτρωτού γινόταν όλο και πιο επιτακτική. 
Όλοι οι μεταβατικοί ιστορικοί περίοδοι χαρακτηρίζονται βέβαια από κάποια μορφή ''κρίσης''.
Μέχρι πρότινος θα’ λεγε κανείς ότι η Εκκλησία προσπαθούσε να αναπληρώσει τις ατέλειες των υπαρχόντων κοινωνικών θεσμών. Σήμερα, αυτό μπαίνει σε αμφισβήτηση και η Εκκλησία με παράπονο αργεί να το παραδέχεται, ίσως και με το δίκιο της. Θυμάμαι και το αναφέρω αυτό ενδεικτικά ότι το 2005 οι  εφημερίδες γράφανε, χωρίς επίσημα ακριβή στατικά στοιχεία, ότι η Εκκλησία με το συνολικό της έργο εκάλυπτε περίπου το 80% των αναγκών της κοινωνικής πρόνοιας. Αν σκεφτείτε τι εθελοντισμός διεξάγεται στις κατά τόπους εκκλησίες ακόμη και προτού γίνει της μόδας ο εθελοντισμός, δεν θα’ πρεπε αυτό να μας φανεί παράξενο.
Ένας λαός όπως ὁ ελληνικός, με τεράστια και μακραίωνη πνευματική και πολιτιστική παράδοση, έχει όλα τα εχέγγυα για να θεωρείται πνευματικά ώριμος. Ένας άνθρωπος πνευματικά προχωρημένος συνήθως δοκιμάζεται, προπονείται για να επιτύχει υψηλότερους στόχους. 
Θεωρώ ότι μάλλον η παρούσα στέρηση οικονομικών δυνατοτήτων είναι στην χειρότερη των περιπτώσεων μία πολύ δύσκολη εξέταση για τον ελληνικόν λαόν και για όλη την κοιτίδα της Μεσογείου.
Ἡ εκ των υστέρων μοιρολατρία,  εννοείται πως παραμονεύει συνεχώς πάντοτε και παντού σε ανάλογες περιπτώσεις. Είναι εύκολο εκ των υστέρων να λέμε· '' θα ‘πρεπε να ‘χει γίνει τούτο, εκείνο κ.ο.κ.''
Βέβαια, σημείο πνευματικής ωρίμανσης είναι και το να γνωρίζει κανείς τα δικά του όρια. Ὁ Έλλην εκ γενετής δεν έχει όρια, είναι μία φύση ''ταξιδιωτική'' ας μου επιτραπεί ἡ έκφραση, δεν μπαίνει σε καλούπια. 
Ένας γνωστός μου πολιτικός μηχανικός μου’ λεγε ότι κάποτε του ‘λαχε να συνεργαστεί με κάποιο ''βόρειο'' συνάδελφό του. Και ενώ εκείνος προσπαθούσε να βρει λύσεις αποτελεσματικές ὁ ''ορθολογιστής'' του ’μπαινε και του’ λεγε ότι αυτό δεν επιτρέπεται! Είναι αλήθεια ότι ο  Έλληνας περνάει ώρες μπροστά στον καφέ του, αλλά κύρια θέματα στην ημερήσια διάταξη είναι η δουλειά του, η οικογένειά του και η πνευματική και ολική πρόοδος του τόπου του που λατρεύει. Εξ' ου και επιτυγχάνει σε σύντομο χρονικό διάστημα τα μέγιστα. Ξεχάσατε το 2004; Θυμόσαστε τα κολακευτικά λόγια της διεθνούς κριτικής μετά το πέρας των ολυμπιακών αγώνων; Αυτή είναι η πραγματική φύσις του  Έλληνα. 

Αισιοδοξείτε για το αύριο της Ελλάδος και της Ορθοδοξίας ή όχι;

π. Ιωάννης:  Το ότι επιτίθενται στην Ελλάδα και στην Ορθοδοξία, σημαίνει ότι πάμε καλά. Κάποιοι μας φοβούνται. Το ότι υπάρχει η γαλανόλευκη, το ότι υπάρχει Αιγαίο σε κάποιους δεν αρέσει. Παρ’ όλα τα χάλια μας, παρ’ όλες τις αδυναμίες και τις δοκιμασίες, ενσαρκώνεται ο Λόγος στην Ιστορία.

http://kosmas-agrinio-gr.blogspot.gr

ΗΡΑΚΛΗΣ ΡΕΡΑΚΗΣ: Ο ΨΕΥΤΟΠΛΟΥΡΑΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΥΠ. ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ Η ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ

Ο ψευτοπλουραλισμός του υπ. παιδείας και η θρησκευτική αγωγή

Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής Παιδαγωγικής – Χριστιανικής Παιδαγωγικής

της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ

Στον πρόσφατα διεξαχθέντα στη Βουλή των Εφήβων διάλογο των μαθητών με τον υπουργό Παιδείας, οι μαθητές, μεταξύ άλλων, άσκησαν έντονη κριτική στον κ. Φίλη για το θέμα των αλλαγών στα Αρχαία Ελληνικά και τα Θρησκευτικά, θέτοντας τα προβλήματα που δημιουργούνται με τα πειράματα του υπουργού σε θέματα διαμόρφωσης ταυτότητας. Ο ίδιος ισχυριζόταν -εκτός των άλλων- θέματα πλουραλισμού.

Ο πλουραλισμός όμως, ως τρόπος ζωής και συμπεριφοράς, αποτελεί μια προσωπική, κοινωνική, πολιτισμική και, θα έλεγε κανείς, θρησκευτική αρετή, διότι προϋποθέτει βαθιά αισθήματα αποδοχής, σεβασμού και αγάπης του «άλλου», ανεξάρτητα από το φύλο, το θρήσκευμα, την εθνικότητα ή άλλες διαφορές.
Στις μέρες μας υπάρχουν δύο μορφές πλουραλισμού. Ο ψεύτικος, προσχηματικός και υποκριτικός πλουραλισμός, που είναι και ο επικρατέστερος, αποτελεί ένα πάθος όσων αγνοούν ή θέλουν να αγνοούν τι σημαίνει προσωπική, κοινωνική, θρησκευτική και πολιτισμική ταυτότητα και ετερότητα. Το συγκεκριμένο πάθος, έχοντας ως αφετηρία τον ατομικισμό, δεν επιτρέπει σε όσους ασθενούν από αυτό να υπερβούν το εγώ τους και, κατά συνέπεια, στερούνται ένα βασικό χαρακτηριστικό του αληθινού ανθρώπου: να είναι και να συμπεριφέρεται ως συνάνθρωπος. Πρόκειται για την έλλειψη της αληθινής αγάπης προς τον «άλλον», η οποία καθιστά τους ανθρώπους αδύναμους να αγαπήσουν και να σεβαστούν αληθινά, αφού, στην ουσία, δεν αγαπούν αληθινά τον ίδιο τον εαυτό τους, επιτρέποντάς του να ζει στο πλαίσιο της κοινωνικής βαρβαρότητας.

Ο αληθινός πλουραλισμός αποτελεί χαρακτηριστικό ολοκληρωμένων και ενάρετων ανθρώπων, που προσφέρουν απλόχερα τον σεβασμό τους στον διαφορετικό, με μοναδικό κριτήριο ζωής το «αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν».

Στις μέρες μας πολλοί χρησιμοποιούν κατά κόρον, λεκτικά και τυπικά, τον όρο «πλουραλισμός», χωρίς όμως να συνειδητοποιούν την ουσιαστική σημασία του. Και αυτό διότι πλουραλισμός σημαίνει τρόπος ειρηνικής, δημιουργικής και αγαπητικής συμβίωσης με ανθρώπους που είναι διαφορετικοί. Στην ουσία όμως όλοι οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί μεταξύ τους, ως «άλλοι» των «άλλων». Ο πλουραλισμός, επομένως, ως τρόπος ζωής, είναι μια αναγκαία μορφή πολιτισμικής συνύπαρξης εντός της κοινωνίας, που, έτσι κι αλλιώς, συνίσταται -σε απόλυτη ποσόστωση- από διαφορετικούς ανθρώπους. Η συζήτηση που γίνεται τον τελευταίο καιρό για τον πλουραλισμό σκέψης και ζωής στην ουσία προέκυψε από τα «κενά» που, κατά τον Οδυσσέα Ελύτη, «ζητούν πλήρωση». Η διαπίστωση της έλλειψης αρχών, αρετών και αξιών κατά τα τελευταία χρόνια, που κάνει δύσκολη την κοινωνική ή πολιτισμική συμβίωση, είναι εκείνη που έστειλε το σήμα κινδύνου πρωτίστως στις οικογένειες και έπειτα στο σχολείο για την επιβεβλημένη ανάγκη μιας πιο επιμελημένης ανάπτυξης και καλλιέργειας των αρετών που συνθέτουν την κοινωνική δεξιότητα του πλουραλισμού. Ουσιαστικά, στην περίπτωση αυτή, εκείνα που απουσιάζουν από τη σημερινή κοινωνία για να βλέπει και να αντιμετωπίζει με αληθινό πλουραλισμό τον διαφορετικό είναι το ήθος, η ευαισθησία, ο σεβασμός, η έγνοια της αγαπητικής αυτοπροσφοράς που εκπέμπει ως ορθόδοξο εκκλησιαστικό μήνυμα ο «καλός Σαμαρείτης». Εκείνο που κινεί ψυχικά, ανιδιοτελώς, τον εκάστοτε «καλό Σαμαρείτη» προς τον εκάστοτε έχοντα ανάγκη και τον κάνει να μην υπολογίζει ούτε τον κίνδυνο ούτε τον χρόνο ούτε την οικονομική επιβάρυνση είναι η αγάπη. Δεν πρέπει, μάλιστα, να ξεχνά κανείς ότι ο «καλός Σαμαρείτης» της παραβολής συμβολίζει το πρόσωπο και το έργο του ίδιου του Χριστού. Είναι γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια μπορεί οι αποστάσεις να μειώθηκαν και οι επικοινωνίες να διευκολύνθηκαν αφάνταστα με τη βοήθεια της ραγδαίας τεχνολογικής εξέλιξης, αλλά οι ψυχές των ανθρώπων, πτωχές από τα στοιχεία της αγάπης και άλλων βασικών πνευματικών αρετών, βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση μεταξύ τους. Η απουσία του προτύπου του «καλού Σαμαρείτη», δηλαδή του Χριστού, από τη σύγχρονη κοινωνική και πολιτισμική ζωή είναι εκείνη που δημιουργεί τα κοινωνικά και πνευματικά κενά. Το ερώτημα όμως είναι: πώς ξαναβρίσκει η κοινωνία μας τον αληθινά κοινωνικολειτουργικό πλουραλισμό; Μήπως με τα Θρησκευτικά που σχεδιάζει να επιβάλει το υπουργείο Παιδείας; Με ή χωρίς την καλλιέργεια του προτύπου του «καλού Σαμαρείτη»; Είναι βέβαιο ότι στη βελτίωση ή την αλλαγή της συμπεριφοράς συντελούν η ανάλογη αγωγή και η μόρφωση του πλουραλισμού, όταν βέβαια μέσω αυτών καλλιεργείται μια μορφή υγιούς συμβίωσης, με τη διατήρηση των ταυτοτήτων και των διαφορών. Η παιδεία μας όμως, νοσούσα πότε από μαρξιστικά και πότε από νεοφιλελεύθερα ιδεολογικά σύνδρομα, καταντά να μη σέβεται, αλλά να επιβουλεύεται, να αλλοιώνει ή και να καταργεί με διάφορες μεθοδεύσεις τη θρησκευτική και πολιτισμική ταυτότητα των νέων του τόπου μας, προσπαθώντας να τους αποχρωματίσει και να εμφυτεύσει στην ψυχή τους μια νέα, «πολλαπλή» ταυτότητα.
 Ωστόσο όλοι μας γνωρίζουμε ότι στο όνομα του αποχρωματισμού του «διαφορετικού», με στόχο τη μετατροπή των ταυτοτήτων, έγιναν και συνεχίζουν να γίνονται οι μεγαλύτερες γενοκτονίες και τα στυγνότερα εγκλήματα στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Η αγωγή του αληθινού πλουραλισμού προϋποθέτει, καταρχάς, την πρόθεση διατήρησης της ταυτότητας, της ιδιαιτερότητας και, φυσικά, της διαφοράς και της ετερότητας. Η αγωγή του «καλού Σαμαρείτη», μέσα από τη χριστιανική σχολική αγωγή, εκφράζει, καταρχάς, την αγάπη και τον σεβασμό στο διαφορετικό και, συνεπώς, την καλλιέργεια του αληθινού πλουραλισμού. Όσον αφορά τον θρησκευτικό πλουραλισμό, δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια οι υπεύθυνοι για τον σχεδιασμό των προγραμμάτων του ελληνικού σχολείου στο υπουργείο Παιδείας και το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής, δηλαδή των προγραμμάτων που δομούν το πνευματικό μέλλον των νέων του τόπου μας, για άγνωστους λόγους στοχεύουν και μεθοδεύουν με διάφορους τρόπους την αλλοίωση της ορθόδοξης συνείδησης και διαφοράς μόνο μιας κατηγορίας μαθητών, των ορθοδόξων. Ο πλέον ύπουλος και επικίνδυνος τρόπος που έχει επιλεγεί για να αποχρωματιστούν οι μαθητές από την ορθόδοξη συνείδηση και ταυτότητά τους είναι μια -αριγκάτειας μορφής- μείξη (ομογενοποίηση) της ορθόδοξης διδασκαλίας με τις διδασκαλίες των θρησκειών, των χριστιανικών ομολογιών και των κοσμοθεωριών. Το πολυθρησκειακό κοκτέιλ που προκύπτει από αυτή τη μείξη αποτελεί ένα δηλητήριο, το δραστικότερο στοιχείο του οποίου είναι η θρησκευτική σύγχυση, που μπορεί να προκαλέσει αλλοίωση ή και εξάλειψη της ορθόδοξης ταυτότητας και συνείδησης. Το εγχείρημα πραγματοποιείται μεθοδευμένα, με πρόφαση έναν ψεύτικο πλουραλισμό, που, στην πραγματικότητα, αποδομεί τον αληθινό και μαζί του όλες τις ποιοτικές πτυχές της πνευματικής κληρονομιάς μας, της προίκας των νέων μας. Όμως το περίεργο και αντιδημοκρατικό αυτό πνευματικό έγκλημα σε βάρος τόσο των ορθόδοξων μαθητών όσο και γενικότερα της ορθόδοξης πολιτισμικής κληρονομιάς ως ιδιαιτερότητας του ελληνικού λαού ήδη έχει αρχίσει να αποκαλύπτεται και, φυσικά, μαζί με αυτό και οι δράστες του.

http://aktines.blogspot.gr