ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ: Ο Κ. ΦΙΛΗΣ…ΠΑΣΧΕΙ ΑΠΟ «ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ» ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Λάβρος εμφανίστηκε στον Alpha 989 ο Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ εναντίον του Πρωθυπουργού, του Πάνου Καμμένου και του Νίκου Φίλη για το μάθημα των θρησκευτικών:

«Να αναλάβει τις ευθύνες του ο πρωθυπουργός και να μην «παίζει κρυφτούλι» με τον κ. Φίλη. Και όχι μόνο ο Αλέξης Τσίπρας και ο Πάνος Καμμένος. Πρόταγμα του κόμματος των ΑΝΕΛ είναι η διατήρηση της ορθόδοξης ιδιοπροσωπίας του λαού μας. Πώς θα διατηρηθεί η ιδιοπροσωπία του λαού; Κάνοντας «σούπα» το μάθημα των θρησκευτικών; Κρύπτεται ο Πάνος Καμμένος» είπε χαρακτηριστικά ο Μητροπολίτης Πειραιώς και πρόσθεσε «δεν μπορεί η Εκκλησία να παραδίδεται βορά στην ιδεοληψία του κάθε κυρίου Φίλη. Δεν είναι η πατρίδα ιδιοκτησία του κ. Φίλη ούτε του πρωθυπουργού ούτε κανενός».

«Ο Αρχιεπίσκοπος αντιδρά πολύ σωστά. Είναι και θέμα Δημοκρατίας. Είναι ένα πρόβλημα βαθιάς νομικής τάξεως και οι μη νομικοί δεν το κατανοούν πλήρως. Μιλάμε για μία στυγνή παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ο κ. Φίλης με τρόπο απαράδεκτο καταφέρεται εναντίον της Εκκλησίας γιατί δεν έχει επιχειρήματα. Πάσχει από «θρησκευτικό ρατσισμό» σε βάρος της ορθοδόξου Εκκλησίας»

Τόνισε πως «η Εκκλησία έχει έναν μόνο δρόμο, να κηρύξει αυτή εν διωγμό από την κυβέρνηση της Ελλάδος. Να προσφύγει στο δικαστήριο Ευρωπαϊκό Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και να καταγγείλει την κατάσταση του θρησκευτικού ρατσισμού σε βάρος της, παγκοσμίως». 

Συγκεκριμένα για τον Νίκο Φίλη ο κος Σεραφείμ είπε πως «ο ίδιος άνθρωπος ψήφισε νόμο στη Βουλή, όπου στο άρθρο 55 και την παράγραφο 5 λέει τα εξής: για τις ανάγκες των μαθητών του εβραϊκού δόγματος είναι δυνατή η πρόσληψη εκπαιδευτικού εκτός των πινάκων αναπληρωτών εκπαιδευτικών για την διαδικασία της διδασκαλίας των θρησκευτικών του ρωμαιοκαθολικού δόγματος και της εβραϊκής θρησκείας, με απόφαση του υπουργού Παιδείας. Ο κ. Φίλης διαπράττει «έγκλημα καθοσιώσεως» σε βάρος της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Ο κόσμος δεν γνωρίζει το ζήτημα. Γνωρίζει ότι είναι μία πλουραλιστική προσπάθεια του κ. Φίλη για να αναστοχαστεί επάνω στο θέμα των θρησκευτικών. Το θέμα δυστυχώς για τον κ. Φίλη είναι θέμα παραβιάσεως της αρχής της ισονομίας της χώρας μας, παραβιάσεως της συνταγματικής ισότητας και είναι θέμα παραβιάσεως της Δημοκρατίας μας.

Τη στιγμή που ο κ. Φίλης θέλει να αναστοχαστεί επάνω στο μάθημα των ορθοδόξων ελληνοπαίδων, την ίδια στιγμή αναγνωρίζει το δικαίωμα στο Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο, στη Ρωμαιοκαθολική Ιεραρχία της Ελλάδας και στις Μουσουλμανικές Μουφτείες, όχι μόνο να επιλέγουν το περιεχόμενο του μαθήματος αλλά να διορίζουν και τους καθηγητές τους. Γεννάται τεράστιο θέμα Δημοκρατίας.

Η Εκκλησία θεωρείται «παρίας» του κοινωνικού συστήματος. Τίθεται η Εκκλησία σε ήσσονα μοίρα από το Ισλάμ, τον Ιουδαϊσμό και ότι είμεθα υποκείμενα του κάθε κυρίου Φίλη. Δεν μπορεί να έχει άλλα μέτρα και άλλα σταθμά για τους Έλληνες Μουσουλμάνους και τους Έλληνες Εβραίους.

Γιατί δεν τολμά να αναστοχαστεί ο κ. Φίλης και για το μάθημα των Μουσουλμάνων Ελληνοπαίδων, να διδάσκονται και αυτοί το Κοράνιο και το Ευαγγέλιο.

Γιατί δεν τολμά να αναστοχαστεί για το μάθημα των Εβραίων ελληνοπαίδων, να διδάσκονται μαζί με την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη.

Γιατί δεν τολμά να αναστοχαστεί για το μάθημα των Ρωμαιοκαθολικών παιδιών να διδάσκονται μαζί με το Πρώτιο Δόγμα και την Ορθόδοξη θέση που λέει ότι όλο αυτό στηρίζεται σε πλαστογραφημένα κείμενα. Μόνο οι ορθόδοξοι έχουν ανάγκη αναστοχασμού; Είναι θέμα Δημοκρατίας και ισονομίας.

Το θέμα έχει λυθεί με δύο αποφάσεις του ΣτΕ και με μία απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Χανίων. Έχει υποχρέωση η Ελληνική Πολιτεία βάσει του Συντάγματος να διδάσκει το ομολογιακό μάθημα στα ορθόδοξα παιδιά, όπως διδάσκει το ομολογιακό μάθημα στα μουσουλμανάκια, στα εβραιόπαιδα και στα παιδιά της ρωμαιοκαθολικής κοινότητας. Δεν μπορεί η Εκκλησία να παραδίδεται «βορά» στην ιδεοληψία του κάθε κυρίου Φίλη. Δεν είναι η πατρίδα ιδιοκτησία του κ. Φίλη ούτε του πρωθυπουργού ούτε κανενός. Ένα ψευδές αυτό που ακούγεται ότι δήθεν η Εκκλησία έχει συμπράξει. Η Εκκλησία όρισε μία επιτροπή, έγινε μόνο μία συνάντηση και μετά ήρθε η απάντηση που εξαγγέλλουν καθημερινώς από τα ΜΜΕ».

Αναφερόμενος στον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο ο κος Σεραφείμ είπε πως «ο Μακαριότατος έχει από πολλού χρόνου κινητοποιηθεί για το θέμα αυτό. Στη Σύνοδο έχει τεθεί το θέμα που παρουσιάζω στην επιστολή μου στον πρωθυπουργό. Η επιστολή μου είναι ευγενής, κοσμία. Ο Αρχιεπίσκοπος κουράζεται για να υπάρξει σύγκλιση των θέσεων».

http://aktines.blogspot.gr

ΕΝΑ... ΓΕΜΙΣΜΑ!

Θά σού τό πώ, παιδί μου, γιά νά ένισχυθείς στήν πίστη ότι ό Κύριος δέν έγκαταλείπει τούς δικούς του, όταν αύτοί μέ απόλυτη έμπιστοσύνη στή στοργική Πρόνοιά Του άφήνουν τούς έαυτούς τους καί τις οίκογένειές τους στά χέρια Του...

Μέ τούτα τά λόγια άρχισε ό πατήρ 'Ιωάννης νά διηγείται σέ πνευματικό του παιδί τό περιστατικό έκείνο άπό τήν ιερατική του ζωή καί διακονία, όταν νέος άκόμα άρχιμανδρίτης γυρνούσε τά χωριά τού θεσσαλικού κάμπου ώς ιεροκήρυκας τής Μητροπόλεως.

-Πάνε χρόνια τώρα, άλλά τό γεγονός έκείνο δέν είναι δυνατόν νά σβήσει μέσα μου. Είναι κάτι πού θά τό θυμούμαι σ’ όλη μου τή ζωή.

Κι άρχισε νά διηγείται:

-Ήταν Κυριακή, Νοέμβρης μήνας, άν θυμάμαι καλά. Άπό τή Μητρόπολη μ’ έστειλαν νά λειτουργήσω σ’ ένα ήμιορεινό χωριό, κάπου στούς πρόποδες τού Κισσάβου. Ήξερα ότι έκεί εφημέριος είναι ένας πολύ εύσεβής ίερεύς, ό π. ’Εμμανουήλ. Τόν έβλεπα κάπου - κάπου στις ιερατικές μας συνάξεις. Διακρινόταν γιά τή σεμνότητα καί εύλάβειά του. Ήταν καί πολύτεκνος οικογενειάρχης. Πέντε παιδιά είχε. 

Έφτασα σχεδόν άχάραγα άκόμη στό χωριό. Ό ναός άνοιχτός. Ό π. ’Εμμανουήλ άναβε τά καντήλια. Πώς έκανε πού μέ είδε! «Καλώς ήλθες, πάτερ μου, στό χωριό μας. Σήμερα θά ’χουμε πατριαρχική λειτουργία μέ τήν παρουσία σου»! Τό ’λεγε, καί τό πρόσωπό του φωτιζόταν. Τί άνθρωπος!

Λειτουργήσαμε μαζί. Τόσο πού εύχαριστήθηκα! Συνδύαζε ό ίερεύς αύτός τήν άπλότητα μέ κάποια - πώς νά τό πώ; - έπισημότητα στή λειτουργία του. Μεγάλα πράγματα...

Όταν άπολύσαμε, μού λέει μέ τό φωτεινό του πρόσωπο:

-Πάτερ μου, δέν θά φύγεις. Σήμερα θά φάμε μαζί στό σπίτι.

Ήδη ή πρεσβυτέρα πήγε νά έτοιμάσει τό τραπέζι.

Δέν μπορούσα νά άρνηθώ. Καί μόνο ό τρόπος του μέ σκλάβωνε.

Πήγα στό σπίτι του. Όλα πρόδιδαν έσχατη φτώχεια. Δύο καμαρούλες όλο κι όλο, κι ένα καθιστικό, πού ήταν καί κουζίνα καί τραπεζαρία μαζί.

Τά παπαδοπαίδια - πέντε, όπως σού είπα - όλα τους χαριτωμένα, γελαστά, πρόθυμα. Τό μεγαλύτερο ώς δεκάξι -δεκαεφτά χρονών. Τό μικρότερο στήν αγκαλιά τής μάννας. Τά δύο άγοράκια, άφού πήραν τήν εύχή μου καί ζήτησαν τήν άδεια άπό τόν πατέρα τους, βγήκαν έξω στήν αύλή νά παίξουν. Ή μία άπό τις κόρες έψησε τόν καφέ καί τόν έφερε σεβαστικά, νά πιούμε μέ τόν παπα-Μανώλη. Έπειτα εύγενικά άποσύρθηκε στό διπλανό δωμάτιο. Ή άλλη, μικρότερη, έτρεχε πίσω άπό τή μαμά.

-Πάτερ Ιωάννη, μού λέει ό παπα-Μανώλης, όπως βλέπεις, φτώχεια μεγάλη έχουμε. Αλλά δόξα τω Θεώ. Τίποτε δέν μάς λείπει. Όλα μάς τά δίνει ό άγαθός Θεός. Μέρα - νύχτα Τόν ευχαριστούμε καί Τόν δοξάζουμε. Τί νά σού πω; Έγώ, πάτερ μου, συγκινούμαι πολύ μέ τις εύεργεσίες τού Θεού στό σπίτι μας. Έχουμε τέτοια χαρά έδώ μέσα, ένα γέμισμα νιώθουμε, δέν μπορώ νά σού τό έξηγήσω.

-Ή χάρις είναι, πάτερ μου, ή χάρις τού Θεού. Αύτή δίνει αύτό τό γέμισμα πού λές.

-Ναι, πάτερ. Αύτό είναι. Όπως τό είπες. Η χάρις.

Μού ’πε καί άλλα γιά τήν ιερατική του διακονία στό χωριό, μέχρι πού έφτασε ή ώρα γιά τό φαγητό. Ή πρεσβυτέρα φώναξε τά παιδιά καί όλοι βρεθήκαμε γύρω άπό τό τραπέζι.

Έμεινα έμβρόντητος. Στό τραπέζι ύπήρχε μία ψωμιέρα στό κέντρο μέ μιά λειτουργιά άπό τήν έκκλησία, καί στόν καθένα μπροστά ένα πιάτο μ’ ένα κεφτεδάκι μέσα. Τό δικό μου πιάτο είχε δύο. Τίποτε άλλο.

Τό μικρότερο άγόρι είπε τό «Πάτερ ημών»; «Τόν άρτον ήμών τόν έπιούσιον δός ήμίν σήμερον...». Έγώ εύλόγησα. Καθίσαμε.

Φάγαμε. Τί γεύμα ήταν έκείνο! Τί άπόλαυση! Δέν μπορώ νά σού πώ, παιδί μου. Άπόλαυση. Χαρά! Χορτασμός. Χορτασμός; Ξέρεις τί χορτασμός; Σά νά είχα φάει διπλή μερίδα άπ’ ό,τι συνήθως τρώμε. Κι όχι μόνο χορτασμός. Ένα... - πώς νά σού πώ; - ένα γέμισμα! Αύτό. Αύτό πού είπε ό π. ’Εμμανουήλ πρίν. Γέμισμα. Εύφροσύνη. Ηδονή. Συγκίνηση. Πώς νά σού τό περιγράφω, δέν ξέρω!

Έκανα τήν εύχαριστία στό τέλος. «Εύλόγησον τά περισσεύματα τής παρούσης τραπέζης...» - λίγα ψίχουλα ήταν - «καί πλήθυνον αύτά έν τώ οϊκω τούτω καί εις τόν κόσμον σου άπαντα». Καί καθώς τά παιδιά μέ κοίταζαν πού έλεγα τήν προσευχή, τά μάτια τους είχαν μιά τέτοια λάμψη, ζωηράδα, χαρά... Τί νά σού πώ, παιδί μου. Ένα... γέμισμα! 

ΣΦΟΔΡΗ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ: «ΟΙ ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΕΣ ΚΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ»

Υψηλούς τόνους χρησιμοποίησε ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος για τις προωθούμενες αλλαγές στο μάθημα των Θρησκευτικών με το νέο πρόγραμμα σπουδών που εφαρμόζει το υπ. Παιδείας κάνοντας λόγο για «απαράδεκτα και επικίνδυνα πράγματα».

«Επειδή το διάβασα το πρόγραμμα σπουδών, αυτά τα πράγματα είναι απαράδεκτα και επικίνδυνα. Είναι πράγματα που δεν θα αποδώσουν καρπούς αλλά μεγάλη ζημιά στην παιδεία γενικότερα, στην κοινωνία και ρήξη στις σχέσεις Εκκλησίας-Πολιτείας» είπε ο κ. Ιερώνυμος μετά από συνάντηση που είχε με την Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων.

Ο κ. Ιερώνυμος έκανε λόγο, επίσης, για βεβιασμένα νέα προγράμματα που ξέρουμε πώς προωθήθηκαν και με σφραγίδα ποιών ανθρώπων προωθήθηκαν.

«Έχουμε την ανάγκη όλοι και από πλευράς Εκκλησίας και από πλευράς πολιτείας να συνεργαστούμε με θετική άποψη, όχι περιοριζόμενοι από χρονικά όρια 10 ή 5 ημερών αλλά με περισσότερη άνεση για να πάρουμε τις σχετικές αποφάσεις» πρόσθεσε ο Αρχιεπίσκοπος.

«Κάνω έκκληση στον πρωθυπουργό να σταματήσει την προσπάθεια αυτή, να αναβάλει κάθε νέα πρωτοβουλία ενός ή μερικών ανθρώπων και σε μια βάση μεγάλη να συνεργαστούμε σοβαρά επιτέλους σε έναν τόπο που ακούγονται λόγια, λόγια, λόγια και λείπει ο λόγος» κατέληξε ο κ. Ιερώνυμος.

http://www.pronews.gr

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ

Το σημαντικότερο κείμενο-παρακαταθήκη του Αγίου Γέροντα Παϊσίου του Αγιορείτου:

“Ο Γέροντας, ξεριζωμένος από την βρεφική του ηλικία, και έχοντας ζήσει τη φρίκη του πολέμου και της Κατοχής, γνώριζε από την πείρα του ότι το να «διάγωμεν ήρεμον και ησύχιον βίον» είναι μεγάλη ευλογία.

Αγαπούσε τη Πατρίδα και έλεγε: «Και η Πατρίδα είναι μία μεγάλη οικογένεια». Δεν επεδίωκε το εθνικό μεγαλείο, τη δόξα και την ισχύ με την κοσμική έννοια, αλλά την ειρήνη, τη πνευματική άνοδο και την ηθική ζωή των πολιτών, για να μας βοηθά και ο Θεός. Ούτε επιζητούσε την ασφάλεια για ν’ απολαμβάνουν οι άνθρωποι τις ανέσεις τους.

Σε κάποιο Έλληνα θερμό πατριώτη που ζούσε στην Αμερική και προσπαθούσε να προβάλλει την Ελλάδα, συνέστησε ν’ αγωνιστεί για ν’ αγιάσει και ύστερα να προβάλλει σωστά και πνευματικά και την Ελλάδα.

Όπως οι Προφήτες του Ισραήλ συμμετείχαν στη ζωή του έθνους ενεργά με τον τρόπο τους, προσεύχονταν, θρηνούσαν, έλεγχαν βασιλείς, κήρυτταν μετάνοια και προφήτευαν για τα επερχόμενα δεινά, το ίδιο και ο Γέροντας δεν ήταν αδιάφορος και απαθής στα θέματα της Πατρίδας. Ο προφήτης δεν ήταν εθνικιστής που έλεγε: «Δια Σιών ου σιωπήσομαι». Το ίδιο και η στάση του Γέροντα ήταν καθαρά πνευματική.

Ενώ ζούσε έκτος κόσμου, αγωνίσθηκε όσο λίγοι για το καλό της Πατρίδας. Αξιοθαύμαστη ήταν η δραστηριότητα και η προσφορά του στα εξωτερικά εθνικά θέματα μας. Μιλούσε εναντίον των ανθελληνικών ρευμάτων, των πλαστογράφων της ιστορικής αληθείας, και κυρίως εναντίον των αδίκων εδαφικών διεκδικήσεων σε βάρος της Ελλάδας, των Σκοπιανών «πανσλαυϊστών», Αλβανών, Τούρ­κων κ.ά. Έλεγε: «Ο ένας θέλει τη Θεσσαλονίκη, ο άλλος θέλει να φθάσει μέχρι τη Λάρισα, ο άλλος θέλει το Αιγαίο. Μα τέλος πάντων δεν υπήρχε ποτέ Ελλάδα;».

Επεσήμανε τους εθνικούς κινδύνους, πριν ακόμη φανούν. Βοήθησε πολλούς να δουν ξεκάθαρα τις ξένες προπαγάνδες σε βάρος της Πατρίδας, και όσοι είχαν θέσεις και ευαισθησία έλαβαν τα ανάλογα μέτρα.

Σχετικά με το Μακεδονικό, αναφέρει ανώτατος αξιωματικός: «Εγώ ήμουν μέσα στα πράγματα και δεν είχα πάρει είδηση. Ο Γέροντας μου άνοιξε τα μάτια. Στην αρχή παραξενευόμουν και έλεγα: Τί είναι αυτά που λέει ο Γέροντας και από πού τα ξέρει; Έπειτα κατάλαβα». Ο Γέροντας ήδη από το 1977, όταν πήγε στην Αυστραλία, ανέφερε το Μακεδονικό θέμα. Αυτά κάποιοι «ειδικοί» τα θεώρησαν «ανεύθυνες φανατικές κινδυνολογίες».

Υπερασπιζόμενος την ελληνικότητα της Μακεδονίας, ανήρτησε στο αρχονταρίκι του το κείμενο του προφήτη Δανιήλ, που αναφέρεται στο βασιλέα των Ελλήνων Αλέξανδρο, και δίπλα του μία μεγάλη χάρτινη εικόνα ενός Αγγέλου από Σερβικό Μοναστήρι, να δείχνει το κείμενο.

Παρομοίαζε το κράτος των Σκοπίων με οικοδόμημα που είναι κτισμένο με τούβλα και με φαρσαλινούς χαλβάδες, που είναι κομμένοι σε σχήμα τούβλων, και που φυσικό είναι κάποτε να κατάρρευση.

Το βιβλίο του πρώην υπουργού Βορείου Ελλάδος κ. Νικολάου Μάρτη «Η πλαστογράφηση της Μακεδονίας», όταν το διάβασε, τον ενθουσίασε. «Δόξα τω Θεώ», είπε, «υπάρχουν και πατριώτες». Πήρε πολλά βιβλία και τα μοίραζε ευλογία. Έγραψε και ένα επαινετικό ποιηματάκι, το οποίο ο κ. Μάρτης συμπεριέλαβε σε νέα έκδοση του βιβλίου του.

Για την Τουρκία διεκήρυσσε με βεβαιότητα: «θα διαλυθεί,οι Κούρδοι θα κάνουν κράτος και οι μεγάλες δυνάμεις θα μας δώσουν την Πόλη. Όχι επειδή μας αγαπούν αλλά γιατί θα οικονομήσει ο Θεός τα πράγματα έτσι, ώστε το συμφέρον τους θα είναι να την έχουμε εμείς. Θα λειτουργήσουν οι πνευματικοί νόμοι. Οι Τούρκοι έχουν να πληρώσουν πολλά, απ’ αυτά που έχουν κάνει. Αυτό το Έθνος θα καταστραφεί, διότι δεν προήλθε με την ευλογία του Θεού. Τα κόλλυβα τους τα’ χουν στο ζωνάρι τους (δηλαδή πλησίασε το τέλος τους).

Ο άγιος Αρσένιος έλεγε πριν από την Ανταλλαγή: «Την Πατρίδα μας θα την χάσουμε, αλλά πάλι θα την βρούμε».

Ρωτήθηκε ο Γέροντας, πότε θα ελευθερωθεί η Κύπρος, και απάντησε: «Η Κύπρος θα ελευθερωθεί, όταν μετανοήσουν οι Κύπριοι. Να κάνετε πνευματικές βάσεις για να διώξουν τις βάσεις των Τούρκων, των Άγγλων και των Αμερικανών». Έβλεπε δηλαδή το Κυπριακό ως πνευματικό θέμα, όχι ως εθνικό ή πολιτικό, και ότι η λύση του θα προέλθει από την μετάνοια του λαού και την προσευχή.

Βλέποντας τον από Ανατολάς κίνδυνο για την Θράκη, μετέβη στην Κομοτηνή για να στηρίξη εκχριστιανισθέντες Μουσουλμάνους. Ήθελε να παραμείνη μαζί τους για ένα διάστημα για να βοηθήση.

Στα θέματα της Πατρίδος δεν ήθελε οι Χριστιανοί να είναι αδιάφοροι. Πολύ λυπόταν που έβλεπε πνευματικούς ανθρώπους να επιζητούν να βολευθούν οι ίδιοι και να μην ενδιαφέρωνται για την Πατρίδα. Ο καημός του και η απορία του ήταν πως οι υπεύθυνοι δεν αντιλαμβάνονται πού οδηγούμαστε. Ο ίδιος από παλαιά διέβλεπε την σημερινή κατάσταση και ανησυχούσε, αλλά δεν διέσπειρε τις ανησυχίες του στον κόσμο.

Έλεγε: «Από το κακό που επικρατεί σήμερα θα βγει μεγάλο καλό. Βλέπω μια ελιά. Το ένα της κλωνάρι έχει ξεραθεί, το άλλο το τρώγει η κάμπια και θα ξεραθή και αυτό. Αλλά πετιέται ένα άλλο βλαστάρι από κάτω που έχει πολύ θυμό (δύναμη) και αναπτύσσεται γρήγορα».

Λυπόταν για την πνευματική κατάπτωση των πολιτών. Μιλούσε αυστηρά γι’ αυτούς που ψήφιζαν αντιχριστιανικούς νόμους. Λυπήθηκε για την αλλαγή της γλώσσας και είπε: «Η επόμενη γενεά θα φέρει Γερμανούς να μας μάθουν την γλώσσα μας, και τα παιδιά μας θα μας φτύνουν». Έγραφε σε επιστολή του: «Αυτοί που κατάργησαν τα Αρχαία πάλι θα τα ξαναφέρουν».

Δημοσίευσε ένα σύντομο κείμενο υποστηρίζοντας τον αγνότατο πατριώτη και ευλαβέστατο ήρωα Μακρυγιάννη από τις εναντίον του άδικες και ψευδείς κατηγορίες. Πέρα από την αποκατάσταση της αληθείας, υπήρχε τότε, όπως και σήμερα, επιτακτική ανάγκη προβολής ενός ιδανικού προτύπου προς μίμηση για τους πολιτικούς ηγέτες, αλλά και για υποβοήθηση του λαού να αποκτήση ορθά πολιτικά κριτήρια στην επιλογή των κυβερνητών του Έθνους μας.

Κάποιος Πρωθυπουργός, του οποίου κατέκρινε δημοσίως ενέργειες επιζήμιες για το Έθνος και την Εκκλησία, ζήτησε να τον συναντήση στην Σουρωτή. Ο Γέροντας απάντησε: «Ας έρθη, θα του τα ψάλω και μπροστά του». Είχε το ψυχικό σθένος αυτός ο πτωχός καλυβίτης να υψώνη την φωνή του άφοβα μπροστά στους ισχυρούς της ημέρας.

Όταν κάποιος πρόεδρος της Δημοκρατίας επισκέφθηκε το Άγιον Όρος, ο Γέροντας συνέστησε στα μοναστήρια να μην τον δεχθούν, γιατί είχε υπογράψει τον νόμο περί των αμβλώσεων.

Από Υπουργό που θέλησε να βοηθήση γνωστό του Μοναστήρι δεν δέχθηκε τίποτε, γιατί ανήκε σε κόμμα που είχε υπογράψει αντιχριστιανικούς νόμους.

Ο Γέροντας ήταν άνθρωπος της ειρήνης και της ενότητος. Δεν ανήκε σε κανένα κόμμα. Ήταν υπεράνω κομμάτων. Απέρριπτε άθεα πολιτικά κόμματα και πολιτικούς που είχαν σχέση με την Μασωνία, για την αθεΐα τους και την πολεμική τους προς την Εκκλησία. Έλεγε: «Τι να το κάνω το δεξί ή το αριστερό χέρι, αν δεν κάνη σταυρό;», απορρίπτοντας έτσι τούς άθεους πολιτικούς ανεξάρτητα από την πολιτική τους τοποθέτηση. Κάποια κόμματα; γνωρίζοντας την επιρροή του στον λαό, ζήτησαν να τον προσεταιρισθούν χάριν ψηφοθηρίας, αλλά ματαίως.

Τον επισκέπτονταν πολιτικά πρόσωπα, βουλευτές, υπουργοί, γερουσιαστές από τις Η.Π.Α. και ο βασιλιάς Κωνσταντίνος του έστελνε κάρτες. Από κανέναν όμως δεν ζήτησε τίποτε για τον εαυτό του ή για γνωστά του μοναστήρια. Μόνο ζητούσε να ενεργούν για το καλό της Πατρίδος και της Εκκλησίας.

Ακόμη βοήθησε πολλούς κρατικούς υπαλλήλους με τις συμβουλές του να είναι τίμιοι και ευσυνείδητοι στην εργασία τους. Εκτιμούσε τους καλούς παιδαγωγούς για το ουσιαστικό έργο που προσφέρουν, και τους ευλαβείς στρατιωτικούς, που έχουν ιδανικά.

Πολλούς νέους αναρχικούς τους έπεισε να υπηρετήσουν στρατιώτες.

Γενικώς συμβούλευε όλους να έχουν σεβασμό και αγάπη προς την Πατρίδα, να ενεργούν για το κοινό καλό ευσυνείδητα και να μην παρασύρωνται από το γενικό πνεύμα της αδιαφορίας, της ισοπεδώσεως των πάντων, του βολέματος και της καταχρήσεως.

Κυρίως όμως ο Γέροντας βοήθησε την Πατρίδα αφανώς με την προσευχή του. Αυτό φαίνεται από το τυπικό που αναφέρθηκε, αλλά και από το ποίημα που έστειλε στην μητέρα του. Στο τέλος γράφει ότι γίνεται καλόγηρος για να προσεύχεται «και για όλη την Πολιτεία». Έδινε πρώτος το παράδειγμα και παρακινούσε, λέγοντας: «Να κάνουμε προσευχή ο Θεός να φωτίζη τους υπευθύνους που έχουν θέσεις μεγάλες στην Πολιτεία, γιατί αυτοί μπορούν να κάνουν μεγάλο καλό».

Όταν υπήρχε ένταση στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις, έλεγε: «Πολλά σύννεφα μαζεύτηκαν. Αν μπορέσουμε να τα διώξουμε» (με την προσευχή).

Σε παρόμοια περίπτωση έκανε θεία Λειτουργία στο Καλύβι του. Στους Μακαρισμούς δεν έψαλλε ό,τι προέβλεπε το τυπικό, αλλά από τον κανόνα του οσίου Νικολάου του Κατασκεπηνού, γιατί ήταν κατάλληλο για την περίπτωση αυτή: «Αθέων Αγαρηνών τα βέλη σύντριψον Δέσποινα, και πάσαν επιβουλήν δαιμόνων ματαίωσον, λαόν χριστεπώνυμον σκέπων και φυλάττων, ίνα πόθω σε δοξάζωμεν».

Όταν η Πατρίδα περνούσε περίοδο πολιτικής αστάθειας, λόγω αδυναμίας σχηματισμού κυβερνήσεως, ο Γέροντας πονούσε και ευχόταν πολύ. Την τρίτη φορά που θα γίνονταν εκλογές σε μικρό χρονικό διάστημα συνέβη το εξής, όπως διηγήθηκε: «Ήταν παραμονή εκλογών. Καθόμουν στο ξυλοκρέββατο στο Αρχονταρίκι και έλεγα την ευχή. Ξαφνικά παρουσιάστηκε ο διάβολος με την μορφή του… (ανωτάτου πολιτικού προσώπου της εποχής εκείνης του οποίου κατέκρινε ενέργειες καταστρεπτικές) και με απειλούσε. Αλλά δεν μπορούσε να πλησίαση. Ήταν σαν δεμένος, κάτι τον κρατούσε και σφιγγόταν».

Το ίδιο βράδυ ο Γέροντας παρουσιάσθηκε σ’ έναν έγγαμο ιερέα στον ύπνο του. Του είπε αυστηρά:

«Παπα-… τι κοιμάσαι; Σήκω να κάνης προσευχή, γιατί η Πατρίδα κινδυνεύει».

Την σωτηρία του Έθνους την περίμενε από τον Θεό. Έλεγε: «Αν ο Θεός άφηνε την τύχη του Έθνους στους πολιτικούς θα καταστρεφόμασταν. Αλλά αφήνει λίγο τα πράγματα, για να φανούν οι διαθέσεις του καθενός».

Για τούς πολιτικούς που έκαναν κακό στο Έθνος έλεγε: «Με αναπαυμένη συνείδηση παρακαλώ τον Θεό να τους δίνη μετάνοια και να τους παίρνη, για μην κάνουν μεγαλύτερο κακό, και να αναστήση Μακκαβαίους».

Πίστευε ότι ένας μοναχός μπορεί να βοηθήση ολόκληρο το Έθνος. «Άλλον ο Θεός τον κάνει μοναχό για να βοηθήση μια οικογένεια και άλλον για να βοηθήση ολόκληρο Έθνος. Το Άγιον Όρος πολλά μπορεί να προσφέρη. Μπορεί να δημιουργήση πάλι το Βυζάντιο από το οποίο προήλθε».

Βίος Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου

†Ιερομονάχου ΙΣΑΑΚ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ: ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΟΙ ΟΙ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΕΣ ΣΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ

Ανεξέλεγκτοι οι Προτεστάντες

στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Ανεξέλεγκτοι οι Προτεστάντες στο Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών (ΠΣΕ) προωθούν την παγκοσμιοποίηση και την παγκόσμια συγκρητιστική θρησκεία.

Είναι λυπηρό ότι στη δράση τους αυτή δεν αντιμετωπίζουν οποιαδήποτε αντίρρηση, αντίδραση, και διαμαρτυρία από τους Ορθοδόξους, που συμμετέχουν σ’ αυτό. Μια δικαιολογία είναι πως οι Ορθόδοξοι  αισθάνονται ότι φιλοξενούνται από τους Προτεστάντες στο ΠΣΕ και έτσι συμπεριφέρονται με ευπείθεια προς αυτούς...

Πρόσφατο παράδειγμα: Η ομιλία του Γενικού Γραμματέα του ΠΣΕ Όλαφ Τβέιτ,  Νορβηγού Λουθηρανού πάστορα, στην έναρξη της 24^ης Παγκοσμίου Συνδιάσκεψης των Πεντηκοστιανών, στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας, την 7η Σεπτεμβρίου 2016. Ο Δρ. Τβέιτ απευθυνόμενος σ’ αυτούς ανέφερε, μεταξύ των άλλων: « Ο κόσμος απεγνωσμένα έχει ανάγκη από λαό όπως εσείς, που πιστεύετε στη μεταμορφωτική δύναμη του Αγίου Πνεύματος, για να την επενδύσουμε στο μέλλον του κόσμου για τα παιδιά μας» (Σημ.!!!).

Στη συνέχεια ο Γ.Γ. του ΠΣΕ  εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του προς τους εκπροσώπους των Πεντηκοστιανών (Σημ. !!!), γιατί «υιοθέτησαν μια καρποφόρα συνεργασία εν Χριστώ μεταξύ του ΠΣΕ και της Παγκόσμιας Πεντηκοστιανής Αδελφότητας (ΠΠΑ) και πιο συγκεκριμένα διαμέσου του Παγκόσμιου Χριστιανικού Φόρουμ, αλλά και με τη συμμετοχή τους  στη Γενική Συνέλευση του ΠΣΕ στο Πουσάν της Νότιας Κορέας». Επίσης στην ομιλία του ο Δρ. Τβέιτ σημείωσε: «Μια Καινούργια εποχή αρχίζει αμοιβαίας αναγνώρισης μεταξύ της Πεντηκοστιανής κίνησης και της αντίστοιχης Οικουμενικής, με την έννοια  ότι αισθάνονται υποχρεωμένοι δια της πίστεώς τους να βαδίσουν μαζί, να προσευχηθούν μαζί και να υπηρετήσουν μαζί...». Μαζί Πεντηκοστιανοί, Κουάκεροι, Λουθηρανοί και...Ορθόδοξοι!

Ο Γενικός Γραμματέας του ΠΣΕ είναι ο Πάπας, ο απόλυτος ηγεμόνας  στην οικουμενιστική κίνηση. Οι Ορθόδοξοι, με πρώτο το Φανάρι απλώς επικροτούν, ως υπάκουοι υπήκοοι, τις ενέργειες του... Τα διοικητικά όργανα του ΠΣΕ είναι, στην ουσία, διακοσμητικά, αφού σε όλα τη μεγάλη πλειονοψηφία έχουν οι προτεστάντες:

 Η Γενική Συνέλευση είναι το ανώτατο όργανο διοίκησης του ΠΣΕ και συνεδριάζει κάθε οκτώ χρόνια! Σ’ αυτήν άνω του 90% των μελών είναι προτεστάντες. Μεταξύ αυτών και οι πιο απίθανες ομάδες, από τον Στρατό Σωτηρίας και τους Κουάκερους έως τους μεταρρυθμισμένους των ατολών Τουβάλου, των 10.851 κατοίκων...

Η Κεντρική Επιτροπή – η ονομασία  θυμίζει τα πάλαι ποτέ κομμουνιστικά κόμματα – συνεδριάζει ανά δύο έτη και επί 151 μελών οι Ορθόδοξοι είναι 25, λιγότεροι οι Μονοφυσίτες και πάνω από εκατόν δέκα οι Προτεστάντες.

Η Εκτελεστική Επιτροπή συνεδριάζει δύο φορές το χρόνο και αποτελείται από 20 μέλη και τρεις συντονιστές. Από τα 23 μέλη της τα πέντε είναι από τις τοπικές Ορθόδοξες Εκκλησίες ( ανά ένα από τα Πατριαρχεία Κωνσταντινουπόλεως, Ιεροσολύμων, Ρωσίας και Ρουμανίας και από την Εκκλησία της Ελλάδος), δύο είναι μονοφυσίτες και δεκαέξι  προτεστάντες.

Τα όργανα όταν συνεδριάζουν καλούνται να εγκρίνουν έτοιμες προτάσεις από τον Γενικό Γραμματέα και σχεδόν πάντα τις εγκρίνουν ομοφώνως... Αν γίνει ψηφοφορία οι προτεστάντες διαθέτουν τη μεγάλη πλειονοψηφία. Το θέμα της συναίνεσης έχει ατονήσει σε μεγάλο βαθμό... Παράδειγμα: Τον περασμένο Ιούνιο έγινε πρόταση από τον ΓΓ στην Κεντρική Επιτροπή να εκλεγούν ως αναπληρωτές Γενικοί Γραμματείς ο Ρουμάνος Ορθόδοξος δρ. Ιοάν Σάουκα και η δρ. Ιζαμπέλ Απάβο Φίρι, αφρικανή προτεστάντισσα, από το Μαλάουι. Η πρόταση περνούσε και με απλή πλειονοψηφία των προτεσταντών, αλλά έγινε δεκτή ομοφώνως... Τα δύο νέα στελέχη αντικαθιστούν τους αποχωρούντας Γεώργιο Λαιμόπουλο, του Οικουμενικού Πατριαρχείου, και Χίελκε Βόλτερς, Ολλανδό Προτεστάντη. Το Φανάρι έχασε μια θέση, γοήτρου περισσότερο. Την πήραν οι Ρουμάνοι...

Οι Πεντηκοστιανοί στην Ελλάδα

          Στη Σύνοδο της Κρήτης  το Φανάρι πέτυχε να αναγνωριστούν ως Εκκλησίες όσες ομάδες αυτοπροσδιορίζονται ως χριστιανικές και συμμετέχουν στο ΠΣΕ. Μεταξύ αυτών και οι Πεντηκοστιανοί, που ορισμένες ομάδες τους συμμετέχουν στο ΠΣΕ. Σημειώνεται ότι η μεγάλη  πλειονοψηφία των Πεντηκοστιανών δεν θέλει να ενταχθεί στο ΠΣΕ, γιατί θεωρεί ότι οι Ορθόδοξοι και οι άλλοι Χριστιανοί δεν έχουν το Πνεύμα το Άγιο, όπως το έχουν εκείνοι...

Από πλευράς Ορθοδόξων υπάρχουν τα πορίσματα της ΚΓ΄ Πανορθόδοξης Συνδιάσκεψης Εντεταλμένων Ορθοδόξων Εκκλησιών και Ιερών Μητροπόλεων διά Θέματα Αιρέσεων και Παραθρησκείας, του 2011. Στα πορίσματα ομοφώνως οι εκπρόσωποι των τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών – και του Οικουμενικού Πατριαρχείου με τον εκπρόσωπό του, αείμνηστο Μητροπολίτη Νικοπόλεως Μελέτιο - είχαν  διακηρύξει την πλάνη των Πεντηκοστιανών. Οι σημερινοί  Ορθόδοξοι ταγοί, που συμμετέχουν στο ΠΣΕ, φαίνεται ότι πλέον δέχονται τη διδασκαλία και τις σε βάρος των Ορθοδόξων προσηλυτιστικές δράσεις των Πεντηκοστιανών!...    

          Οι Πεντηκοστιανοί ξεκίνησαν από το Λος Άντζελες των ΗΠΑ, στις αρχές του 20ού αιώνα και έχουν αναπτύξει παγκοσμίως ένα πολύ επιθετικό δίκτυο προσηλυτισμού προς τον αμερικανικό τρόπο κουλτούρας, με τη βοήθεια της κυβέρνησης των ΗΠΑ. Στην Ελλάδα οι ίδιοι αναφέρουν ότι διαθέτουν 122 ευκτήριους οίκους. Ελπίζεται ότι θα εφαρμοστεί και σ’ αυτούς ο προσφάτως ψηφισθείς Νόμος και θα ελεγχθούν αν διαθέτουν τους απαιτούμενους ανά ευκτήριο οίκο 250 πιστούς και επίσης από πού προέρχονται οι πόροι μιας τόσο δαπανηρής προσηλυτιστικής καμπάνιας, με εφημερίδα, φυλλάδια, δωρεάν Άγιες Γραφές, ενοίκια, προσωπικό. Πρέπει κάποτε να πληροφορηθεί η κοινή γνώμη αν οι Πεντηκοστιανοί διαθέτουν ευκτήριους οίκους ή κέντρα προσηλυτισμού. Σημειώνεται ότι κατά την έκδοση Operation World μέσα σε λιγότερο από 25 χρόνια οι Πεντηκοστιανοί έχουν προσηλυτίσει περίπου 10.000 Ορθοδόξους Έλληνες.

http://thriskeftika.blogspot.gr 

ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ ΓΕΜΑΤΕΣ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΠΟΥ ΛΑΤΡΕΥΟΝΤΑΝ ΓΙΑ ΑΙΩΝΕΣ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ

Διώξεις και ακραία περιστατικά θρησκευτικού φανατισμού έχει καταγράψει η Ιστορία για ζητήματα που ακροβατούν μεταξύ αφοσίωσης και αιρετικής διδασκαλίας. Το πώς επιβιώνει μια θρησκεία σε έναν τόπο και το πώς εξελίσσεται τελικά παραμένει ένα γεγονός ανοιχτό σε επηρεασμούς και δάνεια, αν και το τελικό αποτέλεσμα προκαλεί συνήθως τη μήνη των καθιερωμένων λατρειών.

Κι έτσι οι πιστοί των λατρευτικών αυτών «υβριδίων» αναγκάζονται να κατέβουν σε υπόγεια για να δεηθούν στους θεούς τους, όταν και αρχίζουν οι περιπέτειες…

Οι κρυπτοχριστιανοί της Ιαπωνίας

Όταν το Σογκουνάτο Τοκουγκάβα, η τελευταία φεουδαρχική ιαπωνική στρατιωτική διακυβέρνηση, απαγόρευσε τη λατρεία του χριστιανισμού στη Χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου, οι πιστοί αναγκάστηκαν να παραμείνουν αθέατοι. Οι Κακούρε Κιρισιτάν, όπως ονομάζονταν οι ιάπωνες κρυπτοχριστιανοί, παρέμειναν κρυμμένοι για αιώνες, μέχρι να αρθεί η απαγόρευση το 1873.

Και βέβαια καθώς η λατρεία επιβίωσε στη σκιά, μεταμορφώθηκε σε κάτι που οι ισπανοί ιεραπόστολοι του 16ου αιώνα που διέδωσαν τον χριστιανισμό στην Ιαπωνία δεν θα αναγνώριζαν κατά κανέναν τρόπο. Δεν ήταν μόνο ότι οι ιάπωνες πιστοί παπαγάλιζαν τις λατινικές προσευχές χωρίς να τις κατανοούν, ήταν κυρίως ότι ο καθολικισμός μετατράπηκε σε ένα ιδιαίτερο κράμα χριστιανισμού, σιντοϊσμού και βουδισμού.

Η Παρθένος Μαρία και ο Ιησούς μεταμορφώθηκαν σε βουδιστικές φιγούρες, οι προσευχές έγιναν λαϊκά τραγούδια και τα ιερά του χριστιανισμού απέκτησαν μια μορφή δύσκολα αναγνωρίσιμη από τον δυτικό πιστό.

Οι λατινικοί ύμνοι των κρυπτοχριστιανών της Ιαπωνίας είναι σαν να μας ταξιδεύουν στη μεσαιωνική Ισπανία του 16ου αιώνα, καθώς έχουν μείνει αναλλοίωτοι. Αν και όλα τα άλλα είναι χριστιανικά μόνο στην εξωτερική περιβολή τους…

Η Σαντερία που τόσο τρόμο προκαλούσε στη Δύση

Ο Τρόπος των Αγίων, όπως είναι επισήμως γνωστό το δόγμα που λατρευόταν από τους σκλάβους της Κούβας, αναπτύχθηκε κατά τον 18ο αιώνα στις φυτείες ζάχαρης του νησιού, όταν σύρθηκαν εκεί καραβιές σκλάβων από τη Νιγηρία. Οι καθολικοί άγιοι μετατράπηκαν σε αφρικανικές εκδοχές των παραδοσιακών πίστεων της Μαύρης Ηπείρου, ενσαρκώνοντας τα ημίθεα πνεύματα των προγόνων τους.

Η συγκριτική θρησκεία που αναπτύχθηκε στην Κούβα υιοθέτησε τα χριστιανικά στοιχεία που επέβαλαν διά της βίας οι καθολικοί Ισπανοί στους απαχθέντες αφρικανούς ιθαγενείς, κι εκείνοι τα μετέτρεψαν σε αλληγορίες και αναλογίες των τοπικών δογμάτων τους. Η διαβόητη Σαντερία περιβαλλόταν από απόλυτη μυστικότητα, ως πρακτική ριζωμένη εξάλλου μέσα σε έναν κόσμο καταπίεσης και μισαλλοδοξίας, καταφέρνοντας να επιβιώσει τόσο από τα αδίστακτα αφεντικά της αποικιοκρατικής Κούβας όσο και τη θρησκευτική μισαλλοδοξία του Φιντέλ Κάστρο.

Απαγορευμένη διά ροπάλου απ’ όλους τους κυριάρχους της Κούβας, η Σαντερία πήρε τα υπόγεια και τις ερημιές για να λατρέψει τους θεούς της, επιβιώνοντας κυρίως ως ένα σώμα προφορικών παραδόσεων που περνούσε από γενιά σε γενιά. Μέχρι και σχετικά πρόσφατα, πολύ λίγα ήταν γνωστά για την πίστη και τις λατρευτικές της τελετές, όπως η θυσία ζώων, αν και σήμερα, έπειτα από αιώνες μυστικής ύπαρξης, η Σαντερία ασκείται ανοιχτά.

Και βέβαια εκπροσωπεί πλέον την κοινή πολιτιστική ταυτότητα της Κούβας, μια κληρονομιά και μορφή λατρείας αποκλειστικά κουβανική…

Ουμπάντα: καθολικισμός με ολίγη από Αφρική

Η Ουμπάντα παραμένει η μόνη γηγενής θρησκεία της Βραζιλίας που υπάρχει ως τα σήμερα, ως γνήσιο κράμα γηγενών παραδόσεων, αφρικανικών πίστεων, χριστιανισμού, ακόμα και πνευματισμού. Ως ένα από τα πλέον εντυπωσιακά παραδείγματα συγκρητισμού, ανάμειξης θρησκευτικών δοξασιών δηλαδή, η Ουμπάντα είναι άλλο ένα υποπροϊόν των εκατομμυρίων αφρικανών σκλάβων που μεταφέρθηκαν στις φυτείες της Βραζιλίας και προσπάθησαν να διατηρήσουν τις θρησκευτικές τους παραδόσεις κάτω από τον βούρδουλα του χριστιανού δυνάστη.

Η ντόπια παράδοση πέρασε μέσα από το αφρικανικό φίλτρο και απέκτησε τελικά χριστιανικό επίχρισμα, αν και ακόμα και σήμερα οι μερικές εκατοντάδες χιλιάδες πιστοί της Ουμπάντα προτιμούν να λατρεύουν τα πνεύματά τους μακριά από τα αδιάκριτα μάτια, κι αυτό για να αποφεύγουν τους βανδαλισμούς και τις απειλές.

Κι αυτό γιατί η πλειονότητα του βραζιλιάνικου πληθυσμού συνεχίζει να την ταυτίζει με τον σατανισμό και τη μαύρη μαγεία. Ιδιαίτερα οι πεντηκοστιανοί και οι ευαγγελιστές την έχουν δαιμονοποιήσει για τα πάντα, την ίδια ώρα που αρκετοί πάστορες έχουν συλληφθεί στη Χώρα του Καφέ επειδή κηρύττουν τη θρησκευτική ανεκτικότητα απέναντι στην Ουμπάντα…

Οι Δρούζοι και η επιβίωσή τους ανά τους αιώνες

Ήταν η ιδιαίτερη θρησκευτική παράδοση των Δρούζων αυτή που τους έκανε να μοιάζουν τόσο αξιοσημείωτοι, δίνοντάς τους τελικά υπόσταση λαού με κοινή καταγωγή και παρόμοια κοινωνική οργάνωση. Κι ενώ το δόγμα προέρχεται σαφώς από το Ισλάμ, λίγη σχέση καταλήγει να έχει με το πολυπληθές θρήσκευμα.

Κι αυτό γιατί ενσωματώνει στοιχεία από τον ινδουισμό, τον χριστιανισμό, τον εβραϊσμό, ακόμα και από την αρχαιοελληνική φιλοσοφία! Οι Δρούζοι είχαν εξαπλωθεί σε πολλές γωνιές της Μέσης Ανατολής και ανυπότακτοι καθώς ήταν, δεν έσκυβαν κεφάλι σε κανέναν. Μετά την κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, εγκαταστάθηκαν στη Συρία, τον Λίβανο, την Ιορδανία και το Ισραήλ, ενώ αξίζει να σημειωθεί πως στα χρόνια των Σταυροφοριών υπερασπίστηκαν τις ακτές του Λιβάνου από την επέλαση των χριστιανικών στρατευμάτων.

Για τις υπηρεσίες τους αυτές αλλά και εξαιτίας των συχνών εξεγέρσεών τους κατά των Τούρκων, οι Δρούζοι απέσπασαν κάποια στιγμή την αυτονομία τους από την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Αποσύρθηκαν στα ορεινά και διατήρησαν τα μυστικά της θρησκείας τους, καθώς μόνο οι ανώτεροι βαθμοί των πιστών έχουν πρόσβαση στα ιερά κείμενα και τις θρησκευτικές τελετές…

Οι μυστικές κινεζικές εταιρίες που δεινοπαθούν ως τα σήμερα

Η Κίνα είναι επισήμως αθεϊστικό κρατικό μόρφωμα, αν και το κομμουνιστικό κόμμα αναγνωρίζει κάποιες θρησκείες: βουδισμό, ταοϊσμό, ισλαμισμό, καθολικισμό και προτεσταντισμό. Κι έτσι πολλοί χριστιανοί αλλά και πιστοί άλλων παραδόσεων δεν βρίσκουν το δόγμα τους στην περιορισμένη αυτή λίστα των θρησκευμάτων, αναγκαζόμενοι να λατρεύουν τους θεούς τους σε ανήλιαγα υπόγεια.

Ιδιωτικά σπίτια αλλά και μασκαρεμένοι χώροι λειτουργούν ως τόποι λατρείας για όλα τα απαγορευμένα δόγματα, αν και πρόσφατα η κινεζική κυβέρνηση τα έβαλε με τους χριστιανούς πολίτες της. Κι έτσι μέσα σε λίγα χρόνια περισσότεροι από 1.700 σταυροί αφαιρέθηκαν βιαίως από εκκλησίες μίας μόνο επαρχίας! Και βέβαια οι κρατικοί αυτοί βανδαλισμοί συνοδεύονται συχνά από βίαιες συγκρούσεις με τους πιστούς.

Η Κίνα εκτιμάται πως έχει 65 εκατομμύρια χριστιανούς πιστούς, με τους μισούς από τους οποίους να λατρεύουν μυστικά τον χριστιανισμό. Όπως εκτιμάται μάλιστα, δεν θα πάρει πολύ να μετατραπεί στην πολυπληθέστερη χριστιανική χώρα του κόσμου…

http://www.pronews.gr 

ΗΓΟΥΜΕΝΟΣ ΦΡΕΑΤΟΣ ΤΟΥ ΙΑΚΩΒ ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ: ''ΖΟΥΜΕ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ''

Λάβρος κατά των Εκκλησιαστικών Ποιμένων είναι ο Ηγούμενος του Φρέαρ του Ιακώβ Γέροντας Ιουστίνος, ο οποίος τον Αύγουστο του 2016 σώθηκε μετά από απόπειρα δολοφονίας του.

Ο Γέροντας μιλώντας σε προσκυνητές μεταξύ άλλων ανέφερε: "Αφήσαμε την Ορθοδοξία μας, αφήσαμε την γλώσσα μας, αφήσαμε τον πολιτισμό μας".
Επίσης ο Ηγούμενος αναφέρθηκε και στην επίσκεψη του Αρχιεπισκόπου στους μετανάστες του Πειραιά, τονίζοντας πως "άπαξ ο Αρχιεπίσκοπος έβγαλε το εγκόλπιο του σε ανθρώπους που ήρθαν στο σπίτι μας λάθρα, για να μην τους προσβάλει θρησκευτικώς, εμείς δηλαδή εδώ πέρα πως πρέπει να εμφανιζόμαστε με σορτς; Είμεθα αξιοκατάκριτοι και αξιολύπητοι!"

"Ο Θεός τιμώρησε την Εκκλησία της Ελλάδος, κάθε δέκα κληρικούς που πεθαίνουν να κάνουν έναν" πρόσθεσε χαρακτηριστικά ο Γέροντας Ιουστίνος.

Τέλος ο γέροντας μιλάει για τους Αγιοταφίτες, το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων αλλά και για την απόπειρα δολοφονία του.

Πηγή

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΩΣΤΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ

Αναμφίβολα, την Αγία Γραφή, δεν μπορούμε να την διαβάζουμε όπως ένα οποιοδήποτε βιβλίο. Η Αγία Γραφή έχει ανάγκη ερμηνείας, γιατί έχει βάθος πολύ. Αν μείνει κανείς στην επιφάνεια, δεν θα καταλάβει. Ίσως, πολλά πράγματα να τα διαστρεβλώσει.

Επιπλέον, δεν μπορεί κανείς  να ερμηνεύει την Αγία Γραφή όπως επιθυμεί. Έτσι έκαναν οι προτεστάντες, γι’ αυτό και έγιναν πεντακόσια κομμάτια.

Η Αγία Γραφή είναι το βιβλίο της Εκκλησίας. Για έναν άνθρωπο εκτός Εκκλησίας, πιθανόν να είναι ένα λευκό χαρτί με μαύρα γράμματα. Στο βιβλίο «Οι περιπέτειες ενός προσκυνητού» διαβάζουμε: «… Η Αγία Γραφή μιλά με κεκαλυμμένο τρόπο, για πράγματα τα οποία δεν μπορούμε εύκολα να τα συλλάβουμε με τις ασθενείς μας ανθρώπινες δυνάμεις. Θα σας πω ένα παράδειγμα σχετικό. Ο ήλιος είναι το πιο μεγάλο, το πιο λαμπρό και το πιο θαυμάσιο από όλα τα ουράνια σώματα, αλλά δεν μπορεί κανείς να τον συλλάβει και να τον εξετάσει με απροστάτευτα μάτια. Πρέπει να χρησιμοποιήσει μαύρα γυαλιά που είναι σε επιφάνεια εκατομμύρια φορές μικρότερα από τον ήλιο. Όμως μέσα από τα μικρά μαύρα »γυαλιά, μπορεί να τον χωρεί, χωρίς να τον βλάψουν οι βλαβερές του ακτίνες». Έτσι και η Αγία Γραφή είναι σαν το εκτυφλωτικό φως του ήλιου. Για να απολαύσει κανείς το φως της χρειάζονται ορισμένα γυαλιά, δηλαδή μερικοί βασικοί τρόποι.

α) Η Προσευχή. Λέει ο π. Ιουστίνος Πόποβιτς: «…Οι Άγιοι Πατέρες με επικεφαλής τον Άγιο Χρυσόστομο, είναι, οι καλύτεροι καθηγητές σ’ αυτό. Ο Άγιος Χρυσόστομος, μπορούμε να πούμε, έγραψε το πέμπτο ευαγγέλιο. Οι Άγιοι Πατέρες συνιστούν σοβαρή προετοιμασία για την ανάγνωση και τη μελέτη της Αγίας Γραφής. Και η προετοιμασία έγκειται σε τι; Κατ’ αρχήν στην προσευχή. Προσευχήσου στον Κύριο να φωτίσει τον νου σου, ώστε να κατανοήσεις τους λόγους της Αγίας Γραφής, και να χαριτώσει την καρδιά σου να αισθανθείς την αλήθεια των λόγων αυτών και την ζωή. Συνειδητοποίησε ότι αυτά είναι λόγια του Θεού, που Αυτός ο ίδιος απευθύνει σε σένα. Η προσευχή, σε σχέση με τις άλλες ευαγγελικές αρετές, είναι η καταλληλότερη για να καταστήσει ικανό τον άνθρωπο να κατανοήσει την Άγια Γραφή».

β) Με ευλάβεια, φόβο και σεβασμό. Με πόσο σεβασμό στέκεται η Εκκλησία στο Ευαγγέλιο. Το τοποθετεί χρυσόδετο πάνω στην Αγία Τράπεζα. Όταν ο ιερέας μπει στο Ιερό, πρώτα κάνει τρεις μετάνοιες και προσκυνεί το Ευαγγέλιο. Και εμείς όταν περνάει από μπροστά μας σηκωνόμαστε όρθιοι, ενώ σε ορισμένες ακολουθίες το ασπαζόμαστε με ευλάβεια. Παλαιότερα οι Χριστιανοί πριν το αγγίξουν έπλεναν τα χέρια τους.

γ) Με Ανεπιφύλακτη εμπιστοσύνη. Όταν παίρνουμε ένα γράμμα από ένα αγαπημένο πρόσωπο, δεν το κριτικάρουμε. Δεν μένουμε στα άψυχα στοιχεία, στο μελάνι, στο χαρτί. Πίσω από αυτά νοιώθουμε την καρδιά του αγαπημένου προσώπου. Ό,τι γράφει είναι το εκχύλισμα της αγάπης του για μας. Γι’ αυτό ό,τι υπάρχει στο γράμμα το δεχόμαστε απόλυτα, με ανεπιφύλακτη εμπιστοσύνη. Η Αγία Γραφή είναι το γράμμα Του Ουράνιου Πατέρα. Γι’ αυτό και το διαβάζουμε με αγάπη, προσπαθώντας πίσω και μέσα από κάθε γράμμα να βρούμε το θέλημα του Θεού και να νοιώσουμε την παρουσία της αγάπης Του.

Με διάθεση υπακοής και εφαρμογής. Η μοναδική μέθοδος για την κατανόηση της Αγίας Γραφής είναι η εφαρμογή της. Η υπακοή στο θέλημα του Θεού. Όταν εφαρμόζει κανείς αυτά που διαβάζει, όταν δέχεται ταπεινά το θέλημα του Θεού και τηρεί τις εντολές Του, τόσο και περισσότερο κατανοεί την Αγία Γραφή.

Ο π. Ιουστίνος γράφει για όλα αυτά: «…Η Αγία Γραφή θα πρέπει να διαβάζεται με προσευχή, φόβο και σεβασμό, γιατί σε κάθε λέξη υπάρχει και από μια σταγόνα αιώνιας αλήθειας, και όλες οι λέξεις αποτελούν απέραντο ωκεανό της Αιώνιας Αλήθειας. Η Αγία Γραφή δεν είναι βιβλίο αλλά ζωή. Γιατί οι λέξεις της «πνεύμα και ζωή εστίν» (Ίωαν.6,63), γι’ αυτό μπορούν να γίνουν καταληπτές εάν τις κάνουμε ψυχή της ψυχής μας και ζωή της ζωής μας. Αυτό είναι βιβλίο που διαβάζεται με ζωή, με έργο. Πρώτα αξίζει να ζήσει κανείς και μετά να καταλάβει. Εδώ ισχύει ο λόγος εκείνος του Σωτήρος: «… Εάν τις θέλει το θέλημα αυτού ποιείν, γνώσεται περί της διδαχής πότερον εκ του Θεού εστίν…» (Ιωαν. 7,17). Δούλεψε για να καταλάβεις. Αυτός είναι ο βασικός κανόνας της ορθόδοξης ερμηνευτικής. Συνήθως ο άνθρωπος στην αρχή διαβάζει γρήγορα την Αγία Γραφή, και μετά όλο και πιο αργά, μέχρις ότου στο τέλος αρχίζει να διαβάζει λέξη προς λέξη. Γιατί σε κάθε λέξη ανακαλύπτει ατέλειωτη αλήθεια και άφατο μυστήριο. Κάθε μέρα διάβαζε από ένα κεφάλαιο της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης, αλλά παράλληλα με αυτό εξάσκησε και μια αρετή. Εξάσκησέ την μέχρις ότου σου γίνει συνήθεια. Παραδείγματος χάριν εξάσκησε πρώτα την συγχώρηση των προσβολών. Αυτό να σου γίνει καθημερινό καθήκον, και παράλληλα με αυτό εύχου προς τον Κύριον.

Κύριε αγαθέ, δώσε μου αγάπη γι ‘αυτούς που με προσβάλλουν.

Και όταν μετατρέψεις την αρετή αυτή σε συνήθεια, τότε θα σου είναι ευκολότερη κάθε άλλη μετά απ’ αυτήν, και έτσι θα εργαστείς με τη σειρά μέχρι την τελευταία. Βασικό είναι να διαβάζεις την Αγία Γραφή όσο το δυνατόν περισσότερο. Ό,τι ο νους δεν αντιλαμβάνεται, θα το αισθανθεί η καρδιά. Και αν ακόμα ο νους σου δεν αντιλαμβάνεται και η καρδιά σου δεν αισθάνεται, εσύ εν τούτοις διάβαζε. Γιατί με την ανάγνωση σπείρεις τον λόγο του Θεού στην ψυχή σου. Και ο σπόρος αυτός εκεί δεν θα καταστραφεί, αλλά βαθμιαία και απαρατήρητα θα περάσει στη φύση της ψυχής σου, και θα εκπληρωθεί σε σένα ο λόγος του Σωτήρος, περί του ανθρώπου εκείνου, ο οποίος: «…βάλλει τον σπόρον επί της γης, και καθεύδει και εγείρεται νύχτα και ημέραν, και ο σπόρος βλαστάνη και μηκύνεται ως ουκ είδεν αυτός» (Μάρκ. 4,26-29). Βασικό είναι να σπείρεις και ο Θεός είναι Εκείνος που κάνει ν’ αυξάνεται η σπορά (Α ’ Κορ. 3,6). Μόνο μή βιάζεσαι για την επιτυχία, ώστε να μην μοιάσεις με τον άνθρωπο εκείνο που σήμερα σπέρνει και την επομένη θέλει ήδη να θερίσει. Διαβάζοντας την Αγία Γραφή μεταφέρεις το φύραμα στη ζύμη της ψυχής και του σώματός σου, το οποίο σταδιακά αυξάνεται, διαπερνά την ψυχή μέχρις ότου διεισδύσει σ ’ αυτήν και ζυμωθεί με την Ευαγγελική Αλήθεια και Δικαιοσύνη. Τελικά η παραβολή του Σωτήρος περί του σπορέως και του σπόρου μπορεί να εφαρμοστεί στον καθένα μας. Σε εμάς δόθηκε μέσα στην Αγία Γραφή ο σπόρος της Θεϊκής Αλήθειας. Διαβάζοντάς την, σπείρουμε τον σπόρο αυτό στην ψυχή μας. Και αυτός πέφτει και σε πετρώδη και σε ακανθώδη μέρη της ψυχής, αλλά κάτι πέφτει και στην καλή γή της καρδιάς μας και φέρει καρπό. Και όταν θα δεις τον καρπό και τον δοκιμάσεις, τότε από την γλυκύτητα και την χαρά θα βιαστείς να καθαρίσεις και τα πετρώδη και τα ακανθώδη μέρη της ψυχής σου, να οργώσεις και να σπείρεις το σπόρο του λόγου του Θεού. Ξέρετε πότε ο άνθρωπος είναι σοφός μπροστά στα μάτια του Κυρίου μας Ιησού Χριστού; Όταν ακούει τους λόγους και τους εκτελεί. Η αρχή της σοφίας είναι η υπακοή του λόγου του Θεού (Ματθ. 7,24). Κάθε λόγος του Σωτήρος έχει την ισχύ και την δύναμη να θεραπεύει και τις φυσικές και τις ψυχικές ασθένειες. «Ειπέ λόγω, και ιαθήσεται ο παίς μου» (Ματθ. 8,8). Ό Σωτήρ «είπε λόγω» και θεραπεύτηκε ο δούλος του εκατοντάρχου. Όπως τότε, έτσι και τώρα, ο Κύριος αδιάκοπα επαναλαμβάνει τους λόγους Του και σε σένα και σε μένα και σε όλους μας. Μόνο πρέπει να σταθούμε, να εμβαθύνουμε σ’ αυτούς και να τους δεχτούμε με την πίστη του εκατοντάρχου. Και το θαύμα θα γίνει και σε εμάς. Και θα θεραπευτεί η ψυχή μας, όπως ακριβώς θεραπεύτηκε ο δούλος του εκατοντάρχου. Γιατί στο Ευαγγέλιο είναι γραμμένο και το ακόλουθο:

«…Προσήνεγκαν Αυτώ δαιμονιζομένους πολλούς και εξέβαλε τα πνεύματα λόγω, και πάντας τους κακώς έχοντας εθεράπευσε» (Ματθ. 8,16). Αυτό κάνει και σήμερα, γιατί ο Κύριος «Ιησούς Χριστός χθες και σήμερον ο Αυτός, και εις τους αιώνας» (Εβρ. 13,8).

Πηγή: Έκδοση Ιεράς Μητροπόλεως Αργολίδος, Ναύπλιο

dogma.gr 

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΟΥΜΕ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΟΛΟ!

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Πρέπει νά βοηθήσουμε μέ τήν προσευχή τον κόσμο όλο, νά μήν κάνη ό διάβολος ό,τι θέλει. Έχει αποκτήσει δικαιώματα ό διάβολος. Όχι ότι τον αφήνει ό Θεός, άλλα δέν θέλει νά παραβίαση το αυτεξούσιο.

Γι' αυτό εμείς νά βοηθήσουμε μέ τήν προσευχή. Όταν πονάη κανείς γιά τήν σημερινή κατάσταση πού επικρατεί στον κόσμο και προσεύχεται, τότε βοηθιούνται οι άνθρωποι, χωρίς να παραβιάζεται τό αυτεξούσιο.

Αν προχωρήσετε με την Χάρη τοϋ Θεού ακόμη λίγο, θα αρχίσουμε νά κάνουμε μιά προσπάθεια στό θέμα της προσευχής, νά μπή μια σειρά, νά γίνετε ραντάρ, γιατί και τά πράγματα ζορίζουν. Θα διοργανώσουμε ένα συνεργείο προσευχής. Νά κάνετε πόλεμο με τό κομποσχοίνι. Με πόνο νά γίνεται ή προσευχή. Ξέρετε τί δύναμη έχει τότε ή προσευχή;

Ο ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΟΥΛΕΙΕΣ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης:

– Γέροντα, ποιος πρέπει να κάνει τις δουλειές του σπιτιού; Η γυναίκα ή ο άντρας;

– Όποιος προλάβει πρώτος… Αυτός θα έχει και το μεγαλύτερο μισθό.