Από τον Βασίλειο
Χ. Στεργιούλη, θεολόγο
Στην επικαιρότητα και
πάλι το θέμα της διδασκαλίας του μαθήματος των θρησκευτικών στα σχολεία της
χώρας μας.
Το έφερε η πρόσφατη
μονομερής, αυθαίρετη, αντισυνταγματική και αντίθετη, προς τη σχετική νομολογία
και τις αποφάσεις του Ανώτατου Ακυρωτικού Δικαστηρίου της χώρας μας (του Σ. τ.
Ε ) απόφαση του Υπουργείου Παιδείας να μετατρέψει το μάθημα των Θρησκευτικών στα
σχολεία από μάθημα ορθοδόξου αγωγής σε ….. θρησκειολογία. Σε μάθημα διδασκαλίας
των θρησκειών. Δηλαδή σε θρησκευτικό «αχταρμά» και σε θρησκειολογική «σούπα»,
για να θυμηθούμε το μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο.
Ας μη θεωρηθεί
υπερβολικός ο λόγος. Γιατί ένα μάθημα διδασκαλίας όλων των θρησκειών σε μικρούς
μαθητές (του Δημοτικού Σχολείου), που δεν έχουν ακόμη γνωρίσει το περιεχόμενο
της πίστης τους και δεν έχουν εδραιώσει τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις, θα
επιφέρει σύγχυση και θολούρα πνευματική, αντί να τους διαφωτίσει περί της
θρησκευτικής αλήθειας.
Ποια ανάγκη επέβαλε
αυτή την αλλαγή του περιεχομένου της διδασκαλίας του θρησκευτικού μαθήματος;
Δεν αρκούσε που η διδασκαλία των θρησκευτικών γινόταν ως τώρα στους μαθητές της
Δευτέρας τάξης του Λυκείου, οι οποίοι είναι σε ωριμότερη ηλικία, έχουν
ανεπτυγμένη την κριτική ικανότητα και έχουν διδαχθεί το περιεχόμενο της
ορθοδόξου χριστιανικής πίστεως, ώστε να μπορούν να προβληματιστούν και να
κατανοήσουν τη θρησκευτική αλήθεια και τον άφθαστο πλούτο της ορθοδοξίας;
Ύστερα από τόσες
συζητήσεις και παλινωδίες σχετικά με το αν πρέπει να διδάσκεται το μάθημα των
Θρησκευτικών στα σχολεία, αν πρέπει να είναι υποχρεωτικό για τους ορθόδοξους
μαθητές και αν πρέπει να απαλλάσσονται αυτοί από τη διδασκαλία του με απλή
δήλωση του κηδεμόνα ή και των ίδιων των μαθητών κ. α., φθάσαμε στην πρόσφατη
απόφαση του κ. Φίλη.
Το ερώτημα είναι,
γιατί αυτή η απόφαση; Στοχεύει στον περιορισμό της ορθοδόξου αγωγής στα
σχολεία, αφού δεν μπορεί να την καταργήσει; Μην λησμονείται ότι ο στόχος του
κόμματός του ήταν η ανάθεση του θρησκευτικού μαθήματος σε…. Κοινωνιολόγους.
Αγκυλωμένοι στις ιδεολογικές τους προκαταλήψεις, αντιμετωπίζουν φαίνεται την
Εκκλησία ως ένα κοινωνικό μόρφωμα. Ή μήπως αποβλέπει αυτή η απόφαση στο να
επιφέρει σύγχυση στους μαθητές;
Είναι ανεξήγητη η
απόφαση του κ. Υπουργού, που το όνομά του είναι συνδεδεμένο με τον ιερό ναό της
Αγίας Ειρήνης οδού Αιόλου. Και είναι μειωτική και υποτιμητική για την Ορθόδοξη
Εκκλησία. Γιατί χρησιμοποιεί δύο μέτρα και δύο σταθμά. Για μεν τους Έλληνες
Μουσουλμάνους το Θρήσκευμα μαθητές (της μουσουλμανικής μειονότητας) το
Υπουργείο διορίζει κάθε χρόνο τριακόσιους «ιεροδιδασκάλους», ύστερα από πρόταση
των τριών Μουφτειών της Θράκης. Μάλιστα από εδώ και πέρα θα διορίζονται
περισσότεροι για να καλύπτονται οι διδακτικές ανάγκες των Μουσουλμάνων
μεταναστών και προσφύγων, που έχουν κατακλύσει την Ελλάδα και εξακολουθούν
ακόμη οι ροές προς τη χώρα μας. Δεν αναγνωρίζει όμως καν στην Ορθόδοξη Εκκλησία
το έννομο δικαίωμα να έχει γνώμη επί του περιεχομένου της θρησκευτικής αγωγής
των ορθοδόξων μαθητών. Δηλαδή οι Μουφτείες των Μουσουλμάνων καθορίζουν αυτές
ότι βάση και περιεχόμενο του θρησκευτικού μαθήματος των Μουσουλμάνων είναι το
Κοράνιο. Και αυτό το περιεχόμενο διδάσκεται από «ιεροδιδασκάλους», που με πρόταση
τους στην ουσία διορίζουν οι Μουφτείες. Ανάλογα δικαιώματα παραχωρεί ο Νόμος
4386/11-5-2016 και στο Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο καθώς και στην ολιγομελή
Σύνοδο της Καθολικής Ιεραρχίας Ελλάδος. Τα ως άνω όργανα αποφασίζουν για το
περιεχόμενο του θρησκευτικού μαθήματος των Ελλήνων Εβραιοπαίδων μαθητών και των
μαθητών του Καθολικού δόγματος. Και αυτά τα όργανα στην ουσία διορίζουν τους
δασκάλους των παιδιών τους, αφού η πρόσληψη των δασκάλων αυτών γίνεται ύστερα
από πρότασή τους.
Δεν τίθεται λοιπόν σε
κατώτερη θέση η Ορθόδοξη Εκκλησία, στην οποία ανήκει η πλειονότητα των Ελλήνων,
από τις Μουφτείες το Κεντρικό Εβραϊκό Συμβούλιο και την Σύνοδο της
Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, όταν δεν της αναγνωρίζεται καν το έννομο δικαίωμα να
έχει λόγο επί του περιεχομένου της θρησκευτικής αγωγής των ορθοδόξων μαθητών; Ή
μήπως η πλειοψηφία δεν έχει δικαιώματα;
Εύλογα προκύπτει το
ερώτημα: Γιατί το Υπουργείο μειώνει την ορθόδοξη διδασκαλία προκειμένου οι
ορθόδοξοι μαθητές να διδαχθούν και τα πιστεύματα των άλλων θρησκειών; Και , αν
αυτή η εις βάρος της ορθοδόξου διδασκαλίας και αγωγής πολυθρησκευτική αγωγή
είναι παιδαγωγικώς ορθή και σύννομος, γιατί το Υπουργείο δεν προβαίνει σε
ανάλογη ρύθμιση και της θρησκευτικής αγωγής των μουσουλμάνων μαθητών, των
Εβραίων μαθητών και των μαθητών του Ρωμαιοκαθολικού δόγματος; Με άλλα λόγια,
γιατί δεν υποχρεώνει τους μουσουλμάνους μαθητές να διδάσκονται μαζί με το
Κοράνιο και το Ευαγγέλιο, τους Εβραίους μαθητές να διδάσκονται μαζί με την
Παλαιά και την Καινή Διαθήκη; Και τους μαθητές του Ρωμαιοκαθολικού δόγματος να
διδάσκονται και τις αντίστοιχες περί πρωτείου, αλάθητου κ. λ. π. ορθόδοξες
θέσεις;
Σε ποια παιδαγωγική
αρχή και σε ποια αρχή ισότητος και ισονομίας στηρίζεται η αυθαίρετη απόφαση του
Υπουργείου Παιδείας ; Και γιατί επιμένει στανικώς σ’ αυτή ο κος υπουργός και
δεν προβαίνει σε ανάκλησή της; Μήπως, όπως και άλλοτε τονίσαμε, εντάσσεται και
αυτή στην επιβολή της νεοταξικής παγκοσμιοποίησης και της πανθρησκείας; Και
προβάλλεται γι’ αυτή τη ρύθμιση το έωλο επιχείρημα της ύπαρξης μεταναστών και
προσφύγων στην χώρα μας. Επειδή δηλαδή ήρθαν εδώ απ’ όλη σχεδόν τη γη πρόσφυγες
και μετανάστες, έπεται ότι εμείς πρέπει να αλλάξουμε την πίστη μας και τον
πολιτισμό μας;
Αυτή η επιμονή του
Υπουργείου στην επιβολή της πολυθρησκευτικής αγωγής, αντί της ορθοδόξου αγωγής
οδήγησε στην Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων να απόσχει από το σχετικό διάλογο και να
τον καταγγείλει ως προσχηματικό. Και τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών να
διαμαρτυρηθεί εντόνως. Ιεράρχες δε της Εκκλησίας, μετά τις απαράδεκτες δηλώσεις
του κ. Υπουργού κατά της Εκκλησίας, να σκέπτονται και προσφυγή στα δικαστήρια
της χώρας και στα Ευρωπαϊκά. Ακόμη δε και να κηρύξουν την Ορθόδοξη Εκκλησία της
Ελλάδος εν διωγμό!
Όλα αυτά καταδεικνύουν
το μέγεθος του προβλήματος που έχει προκαλέσει το Υπουργείο με την απαράδεκτη
απόφαση του.
Ευχόμαστε να
πρυτανεύσουν ώριμες και υπεύθυνες σκέψεις στο Υπουργείο. Να αφήσει τους
επικίνδυνους χειρισμούς στα λεπτά θέματα της παιδείας και να εφαρμόσει το
παιδαγωγικώς ορθό, σεβόμενο την συνταγματική επιταγή και τη νομιμότητα. Να
ανακαλέσει την επίμαχη απόφαση, εφαρμόζοντας την αρχή της ισονομίας και
ισοπολιτείας για το καλό του λαού και της χώρας. Μα, προπαντός , για το καλό
των μαθητών, που είναι το μέλλον, η χρυσή ελπίδα του ταλαίπωρου έθνους μας.
Φτάνει ο χαλασμός, τον
οποίο έχουν επιφέρει στην ζωή μας τα μνημόνια και έχουν υποθηκεύσει το μέλλον
των νέων. Ας μην τους αφήσουμε και πνευματικά αθωράκιστους . Ας μην τους
στερήσουμε την πνευματική υποστήριξη και την ιδιοπροσωπεία, που χαρίζει στον
Έλληνα το ιλαρό και παρήγορο φως της λαμπροφόρας Ορθοδοξίας.
