ΓΕΡΩΝ ΕΦΡΑΙΜ ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΗΣ: Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΝΟΕΡΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ

Διάλογος ενός υποτακτικού με τον γέροντά του, (του πατέρα Εφραίμ τον Κατουνακιώτη):

-Γέροντα, λέω την ευχή, «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με», αλλά δεν καταλαβαίνω τίποτα.

-Δεν καταλαβαίνεις εσύ που τη λες την ευχή, αλλά καταλαβαίνει ο διάβολος και καίγεται, και φεύγει.

Ε, καλά παιδί μου, θέλεις να δείς θαύμα, από την ευχή, απ’ την προσευχή;

-Και βεβαίως θέλω!

-Καλά, του λέει, θα προσευχηθώ στον Θεό να σού δείξει ένα θαύμα να καταλάβεις πόση δύναμη έχει η ευχή. Αυτό το «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με» που στην οποίαν ευχή αναφέρονται όλα τα πατερικά μας βιβλία∙ και ειδικότερα βέβαια η Φιλοκαλία.

Έκανε προσευχή ο γέροντας, έκανε νηστεία, τριήμερο νηστεία, μόνο με λίγο νερό.

-Έλα δω παιδί μου τώρα, του λέει, ύστερα από τις τρεις ημέρες, του έδωσε ένα καλάθι – ξέρετε τι ήταν τα καλάθια;- και

- Πήγαινε να το γεμίσεις νερό.

- Γέροντα, λέει, με συγχωρείς, τα μυαλά τα έχω, το λογικό το έχω, πως θα γεμίσει αυτό νερό; Γεμίζει το καλάθι νερό; Βρέχεται, ναί, αλλά να γεμίσει νερό;

- Καλά, παιδί μου, του λέει, δεν ήθελες να δείς ένα θαύμα;

Λέει:
- Μάλιστα.

- Ε, και να δείς τι δύναμη έχει η ευχή; Το «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με» τι δύναμη έχει; Γιατί την παντοδυναμία της ευχής την παίρνει απ’ τον παντοδύναμο Θεό, διότι ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός είναι και σωτήρας του κόσμου, αλλά είναι και Θεός αληθινός, εκ Θεού αληθινού. Δε θέλεις να τη δείς;

- Πως, πως, πως!

- Ε, κάνε αυτό που λέω, αλλά θα λες την ευχή, όλο την ευχή. Θα πας και θάρθεις χωρίς να την διακόψεις καθόλου. Θα λες συνέχεια «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με».

- Να’ναι ευλογημένο. Πάει λοιπόν στο δρόμο, περπατάει να πάει μέχρι την, εκεί που ήταν το νερό,

-«Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με», «Κύριε Ισηού Χριστέ ελέησόν με».
Και βάζει το καλάθι στη βρύση και κάτω. Το νερό γεμίζει το καλάθι! Και το καλάθι δεν τρέχει! Δεν βγάζει ούτε από τα πλάγια, ούτε από κάτω σταγόνα νερό. Συνέχεια όμως, δεν διακόπτει την ευχή και τη λέει.

- «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με», «Κύριε, Ιησού Χριστέ ελέησόν με».

Εννοείται βέβαια ότι ο γέροντας, στο κελάκι του προσηύχετο για να δείξει ο Θεός θαύμα στον υποτακτικό του. Το γέμισε το καλάθι. Μόλις το είδε, τρέχει λοιπόν, να το δείξει στον γέροντά του. Να του πεί δηλαδή ότι «Γέροντα, το καλάθι γέμισε νερό, και δεν τρέχει». Στον δρόμο λοιπόν πηγαίνοντας αυτά τα πενήντα μέτρα, φανερώνεται ο διάβολος, αλλά με ανθρώπινη μορφή. Σαν καλόγεροι, σαν καλόγερος.
Του λέει:

- Καλόγερε, του λέει, που πας;

- Πάω στο γέροντά μου.

- Πως σε λένε;

- Γεώργιο.

- Πόσα χρόνια έχεις εδώ;

- Λέει, πέντε – έξι.

- Και τι δουλειά κάνεις; Τι διακόνημα κάνεις;

- Φτιάχνουμε σφραγίδια.

Με το διάλογο, αδειάζει το καλάθι και το νερό φεύγει από κάτω ολόκληρο. Έπιασε αργολογία, άφησε την ευχή. Πήγε στο γέροντά του με άδειο το καλάθι.

- Τι συμβαίνει παιδί μου; Γιατί μου φέρνεις το καλάθι άδειο;

- Γέροντα έτσι κι’ έτσι.

Άαα. Άφησες την ευχή παιδί μου. Και έπιασες διάλογο και διάλογο με αυτόν που φαινόταν σαν καλόγερος αλλά δεν ήταν καλόγερος, αλλά ήταν ο διάβολος. Εάν δεν του μιλούσες, το καλάθι θα ήταν γεμάτο νερό. Τώρα όμως που μίλησες και άφησες την ευχή, έφυγε το νερό. Βλέπεις λοιπόν, όταν έλεγες και όσο έλεγες την ευχή το καλάθι κρατούσε το νερό. Όταν τη σταμάτησες και άρχισες την αργολογία σου, έφυγε το νερό. Η προσευχή, το κομποσχοίνι με το «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με», η ελεημοσύνη, η πνευματική, διότι το «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με» είναι πνευματική ελεημοσύνη, νικά το έλεος του Θεού. Καμμιά αμαρτία δεν είναι μεγαλύτερη απ’ αυτό το έλεος του Θεού (δηλ. το έλεος του Θεού μπορεί να σβήσει κάθε δική μας αμαρτία). Το έλεος του Θεού είναι μεγάλο.

ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ: ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΔΙΣ Η ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ ΤΟΥ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΥ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

Σύμφωνα με τον Καταστατικό Χάρτη της Εκκλησίας της Ελλάδος (Νόμος 590/1977):

Ἄρθρον 9.

1. Ἡ Δ.Ι.Σ., ὡς διαρκὲς διοικητικὸν ὄργανον τῆς Ἐκκλησίας, ἀσκεῖ τὰς κάτωθι ἀρμοδιότητας:

...

ε) Παρακολουθεῖ τὸ δογματικὸν περιεχόμενον τῶν διὰ τὰ σχολεῖα τῆς Στοιχειώδους καὶ Μέσης Ἐκπαιδεύσεως προοριζομένων διδακτικῶν βιβλίων τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν.

ΔΕΙΤΕ ΤΟΝ ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟ ΧΑΡΤΗ (ΦΕΚ Α΄, 146/1977)

Καταστατικός Χάρτης της Εκκλησίας της Ελλάδος

http://thriskeftika.blogspot.gr

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ IΕΡΟΘΕΟΣ: «ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΗΔΗ ΘΡΗΣΚΕΙΟΛΟΓΙΚΟ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΓΙΝΗ ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΙΑΚΟ ΚΑΙ ΟΡΙΣΜΕΝΟΙ ΤΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΣΥΓΚΡΗΤΙΣΤΙΚΟ».

Μετά τόν ἁγιασμό στά Σχολεῖα τῆς πόλεως, ἀκολούθησε καί ὁ ἁγιασμός τῆς ἔναρξης τῶν Κατηχητικῶν καί τῶν ἐν γένει δραστηριοτήτων τῆς νεότητος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως καί τῶν Ἐνοριῶν τῆς Ναυπάκτου. Τόν ἁγιασμό τέλεσε ὁ Σεβασμιώτατος τήν Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου στό Νεανικό Πνευματικό Κέντρο τῆς Μητροπόλεως, παρουσίᾳ τῶν Ἐφημερίων, κατηχητῶν, δασκάλων, γονέων καί βεβαίως τῶν παιδιῶν, καί ἔψαλαν μαθητές τῆς Βυζαντινῆς Σχολῆς τῆς Μητροπόλεώς μας.

Ὁ Σεβασμιώτατος κ. Ἱερόθεος στήν ὁμιλία του, ἀφοῦ ἐπεσήμανε τίς διαφορές τοῦ περιεχομένου τῆς Κατήχησης τῆς Ἐκκλησίας ἀπό τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν στά Σχολεῖα, ἔκανε ἰδιαίτερη ἀναφορά στό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν καί στόν θόρυβο πού ἔχει δημιουργηθεῖ, τόν ὁποῖον θεωρεῖ παραπλάνηση.
Ὁ Σεβασμιώτατος ἀναφέρθηκε στίς εἰσηγήσεις του στήν Διαρκῆ Ἱερά Σύνοδο καί στήν Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας, οἱ ὁποῖες ἦταν τεκμηριωμένες καί στηρίζονταν σέ ἐπιστημονικά δεδομένα καί διδακτορικές διατριβές, καί τίς ὁμόφωνες ἀποφάσεις πού ἐλήφθησαν ἀπό τήν Ἱεραρχία. Ἐπικέντρωσε τόν λόγο του κυρίως στό ὅτι τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν ὅπως γίνεται στά Σχολεῖα τῆς Πατρίδος μας «εἶναι γνωσιολογικό, πολιτισμικό, μέ θρησκειολογική ἀναφορά». Ἐνῶ ἀντίθετα «τό προτεινόμενο Πρόγραμμα εἶναι περισσότερο διαθρησκειακό καί μερικοί τό χαρακτηρίζουν καί συγκρητιστικό». 

Ὁ Ὑπουργός Παιδείας καί Θρησκευμάτων γνωρίζει τήν Ἀπόφαση τῆς Ἱεραρχίας, ἀλλά ἐνημερώθηκε καί προσωπικά ἀπό ἐπιτροπή τῆς Ἐκκλησίας τῆς ὁποίας προήδρευε ὁ Σεβασμιώτατος πού τόν ἐπισκέφθηκε καί ἐξέθεσε λεπτομερῶς τίς ἀπόψεις αὐτές τῆς Ἐκκλησίας. Γι' αὐτό, εἶπε ὁ Σεβασμιώτατος, θεωρεῖται τοὐλάχιστον παραπλάνηση τό νά ἐπιμένουν ὁρισμένοι νά ὀνομάζουν τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν ὅπως γίνεται σήμερα «ὁμολογιακό καί κατηχητικό», καί ἄρα ὑπάρχει ἀνάγκη δῆθεν νά γίνη θρησκειολογικό. Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι τό μάθημα εἶναι ἤδη θρησκειολογικό καί ἡ προσπάθεια πού γίνεται ἀπό τό Ὑπουργεῖο εἶναι νά γίνη διαθρησκειακό καί ὁρισμένοι τό χαρακτηρίζουν καί συγκρητιστικό. Εἶναι ἀπαράδεκτο νά διδάσκωνται τά παιδιά συγχρόνως πολλές ξένες παραδόσεις ἀπό τό Δημοτικό Σχολεῖο, πρίν κἄν γνωρίσουν τήν δική τους πολιτιστική παράδοση. Εἶναι σάν νά μαθαίνουν οἱ μαθητές πολλές γλῶσσες συγχρόνως πρίν μάθουν τήν δική τους γλώσσα.

Ἡ Ἐκκλησία, εἶπε ὁ Σεβασμιώτατος, οὔτε θέλει οὔτε προσπαθεῖ νά παραδώση τήν κατήχησή της στά χέρια τρίτων, ἀλλά ἐπιθυμεῖ τόν σεβασμό τῆς Παραδόσεως τῆς Πατρίδος μας καί τήν εἰλικρινῆ συνεργασία μέ τήν Πολιτεία γιά τό καλό τῆς Πατρίδος καί τοῦ ἀνθρώπου.

Οἱ πρόσφατες μονομερεῖς ἐνέργειες τοῦ Ὑπουργοῦ Παιδείας καί Θρησκευμάτων στήν ἀλλαγή τοῦ προγράμματος Θρησκευτικῶν προκάλεσαν ὄχι μόνον τήν ἀντίδραση τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά καί τά σχόλια οὐδέτερων πολιτικῶν ἀναλυτῶν, οἱ ὁποῖοι ὑποστηρίζουν ὅτι πρόκειται γιά μιά προσπάθεια παραπλάνησης, ἀποπροσανατολισμοῦ καί πολιτικῆς ἐκμετάλλευσης τοῦ θέματος. Γιά παράδειγμα ὁ δημοσιογράφος Μιχάλης Τσιτσίνης σχολίασε: «Ὁ ὑπουργός Παιδείας ἔχει δώσει στό θέμα περιωπή σύγκρουσης γιά τόν κοσμικό χαρακτήρα τῆς ἐκπαίδευσης. Στήν πραγματικότητα τό μάθημα στά σχολεῖα δέν ἔχει οὔτε τήν κατηχητική ἰσχύ πού φαντάζονται οἱ ὑποστηρικτές του. Οὔτε ἡ γραφειοκρατική του ἐκκοσμίκευση, ὅπως ἐπιχειρεῖται, θά ἀπελευθερώσει τάχα τούς μαθητές ἀπό τήν ἐκκλησιαστική ἐπιρροή. Πιστός δέν γίνεσαι χάρη στά Θρησκευτικά. Ἄθεος δέν γίνεσαι χωρίς αὐτά. Ἡ σύγκρουση γιά τό μάθημα εἶναι συμβολική».

Ι.Κ. «Εκκλησιαστική Παρέμβαση» Σεπτέμβριος 2016 -parembasis.gr

© 2015 Ἱερὰ Μητρόπολις Ναυπάκτου καὶ γίου Βλασίου.

Η ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΗ ΚΑΙ ΤΟ ΚΡΕΜΜΥΔΙ

Στους Αδελφούς Καραμάζωφ περιλαμβάνεται μια λαϊκή ιστορία, σχετικά με μια ηλικιωμένη γυναίκα που δεν έζησε σωστά και μετά θάνατο βρέθηκε σε μια λίμνη από φωτιά. Ο φύλακας Άγγελός της προσπαθούσε να κάνει ό,τι μπορούσε για να την βοηθήσει. Η μόνη καλή πράξη όμως που θυμόταν ότι έκανε αυτή η γυναίκα όταν ζούσε, ήταν που είχε δώσει κάποτε από τον κήπο της ένα κρεμμύδι, σε μια ζητιάνα. Πήρε λοιπόν ο άγγελος το κρεμμύδι, είπε στη γυναίκα να πιαστεί απ' αυτό κι άρχισε να την τραβά έξω από τη λίμνη.

Μέσα στη λίμνη όμως δεν ήταν μόνη της. Όταν οι άλλοι είδαν τι συνέβαινε, μαζεύτηκαν τριγύρω και κρεμάστηκαν πάνω της με την ελπίδα να συρθούν κι αυτοί έξω μαζί της. Τότε όμως η γυναίκα, με τρόμο και αγανάκτηση, άρχισε να τους κλωτσά. «Αφήστε με», φώναξε. «Έμένα τραβά έξω, όχι εσάς. Δικό μου είναι το κρεμμύδι, όχι δικό σας». Τη στιγμή που το είπε αυτό, το κρεμμύδι έσπασε στα δύο και η γυναίκα έπεσε πίσω, μέσα στη λίμνη. Και εκεί μέσα καίγεται μέχρι σήμερα. 

Εάν η ηλικιωμένη γυναίκα έλεγε μόνο, «αυτό είναι το κρεμμύδι μας», δεν θα αποδεικνυόταν άραγε αρκετά δυνατό για να τους τραβήξει όλους έξω από τη φωτιά; Μόλις όμως είπε «είναι δικό μου, όχι δικό σας», έγινε κάτι λιγότερο από άνθρωπος. Με το να αρνηθεί το μοίρασμα, αρνήθηκε την προσωπικότητα της. Ο γνήσιος άνθρωπος, πιστός στην εικόνα της τρισυπόστατης Θεότητας, είναι αυτός που πάντοτε λέει όχι «εγώ», αλλά «εμείς», όχι «δικό μου» αλλά «δικό μας». 

Επίσκοπος Διοκλείας Kάλλιστος WARE, Το μυστήριο του ανθρωπίνου προσώπου. 

Ο ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ

ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ

Από τον Βασίλειο Χ. Στεργιούλη, θεολόγο

Στην επικαιρότητα και πάλι το θέμα της διδασκαλίας του μαθήματος των θρησκευτικών στα σχολεία της χώρας μας.

Το έφερε η πρόσφατη μονομερής, αυθαίρετη, αντισυνταγματική και αντίθετη, προς τη σχετική νομολογία και τις αποφάσεις του Ανώτατου Ακυρωτικού Δικαστηρίου της χώρας μας (του Σ. τ. Ε ) απόφαση του Υπουργείου Παιδείας να μετατρέψει το μάθημα των Θρησκευτικών στα σχολεία από μάθημα ορθοδόξου αγωγής σε ….. θρησκειολογία. Σε μάθημα διδασκαλίας των θρησκειών. Δηλαδή σε θρησκευτικό «αχταρμά» και σε θρησκειολογική «σούπα», για να θυμηθούμε το μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο.

Ας μη θεωρηθεί υπερβολικός ο λόγος. Γιατί ένα μάθημα διδασκαλίας όλων των θρησκειών σε μικρούς μαθητές (του Δημοτικού Σχολείου), που δεν έχουν ακόμη γνωρίσει το περιεχόμενο της πίστης τους και δεν έχουν εδραιώσει τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις, θα επιφέρει σύγχυση και θολούρα πνευματική, αντί να τους διαφωτίσει περί της θρησκευτικής αλήθειας.

Ποια ανάγκη επέβαλε αυτή την αλλαγή του περιεχομένου της διδασκαλίας του θρησκευτικού μαθήματος; Δεν αρκούσε που η διδασκαλία των θρησκευτικών γινόταν ως τώρα στους μαθητές της Δευτέρας τάξης του Λυκείου, οι οποίοι είναι σε ωριμότερη ηλικία, έχουν ανεπτυγμένη την κριτική ικανότητα και έχουν διδαχθεί το περιεχόμενο της ορθοδόξου χριστιανικής πίστεως, ώστε να μπορούν να προβληματιστούν και να κατανοήσουν τη θρησκευτική αλήθεια και τον άφθαστο πλούτο της ορθοδοξίας;

Ύστερα από τόσες συζητήσεις και παλινωδίες σχετικά με το αν πρέπει να διδάσκεται το μάθημα των Θρησκευτικών στα σχολεία, αν πρέπει να είναι υποχρεωτικό για τους ορθόδοξους μαθητές και αν πρέπει να απαλλάσσονται αυτοί από τη διδασκαλία του με απλή δήλωση του κηδεμόνα ή και των ίδιων των μαθητών κ. α., φθάσαμε στην πρόσφατη απόφαση του κ. Φίλη.

Το ερώτημα είναι, γιατί αυτή η απόφαση; Στοχεύει στον περιορισμό της ορθοδόξου αγωγής στα σχολεία, αφού δεν μπορεί να την καταργήσει; Μην λησμονείται ότι ο στόχος του κόμματός του ήταν η ανάθεση του θρησκευτικού μαθήματος σε…. Κοινωνιολόγους. Αγκυλωμένοι στις ιδεολογικές τους προκαταλήψεις, αντιμετωπίζουν φαίνεται την Εκκλησία ως ένα κοινωνικό μόρφωμα. Ή μήπως αποβλέπει αυτή η απόφαση στο να επιφέρει σύγχυση στους μαθητές;

Είναι ανεξήγητη η απόφαση του κ. Υπουργού, που το όνομά του είναι συνδεδεμένο με τον ιερό ναό της Αγίας Ειρήνης οδού Αιόλου. Και είναι μειωτική και υποτιμητική για την Ορθόδοξη Εκκλησία. Γιατί χρησιμοποιεί δύο μέτρα και δύο σταθμά. Για μεν τους Έλληνες Μουσουλμάνους το Θρήσκευμα μαθητές (της μουσουλμανικής μειονότητας) το Υπουργείο διορίζει κάθε χρόνο τριακόσιους «ιεροδιδασκάλους», ύστερα από πρόταση των τριών Μουφτειών της Θράκης. Μάλιστα από εδώ και πέρα θα διορίζονται περισσότεροι για να καλύπτονται οι διδακτικές ανάγκες των Μουσουλμάνων μεταναστών και προσφύγων, που έχουν κατακλύσει την Ελλάδα και εξακολουθούν ακόμη οι ροές προς τη χώρα μας. Δεν αναγνωρίζει όμως καν στην Ορθόδοξη Εκκλησία το έννομο δικαίωμα να έχει γνώμη επί του περιεχομένου της θρησκευτικής αγωγής των ορθοδόξων μαθητών. Δηλαδή οι Μουφτείες των Μουσουλμάνων καθορίζουν αυτές ότι βάση και περιεχόμενο του θρησκευτικού μαθήματος των Μουσουλμάνων είναι το Κοράνιο. Και αυτό το περιεχόμενο διδάσκεται από «ιεροδιδασκάλους», που με πρόταση τους στην ουσία διορίζουν οι Μουφτείες. Ανάλογα δικαιώματα παραχωρεί ο Νόμος 4386/11-5-2016 και στο Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο καθώς και στην ολιγομελή Σύνοδο της Καθολικής Ιεραρχίας Ελλάδος. Τα ως άνω όργανα αποφασίζουν για το περιεχόμενο του θρησκευτικού μαθήματος των Ελλήνων Εβραιοπαίδων μαθητών και των μαθητών του Καθολικού δόγματος. Και αυτά τα όργανα στην ουσία διορίζουν τους δασκάλους των παιδιών τους, αφού η πρόσληψη των δασκάλων αυτών γίνεται ύστερα από πρότασή τους.

Δεν τίθεται λοιπόν σε κατώτερη θέση η Ορθόδοξη Εκκλησία, στην οποία ανήκει η πλειονότητα των Ελλήνων, από τις Μουφτείες το Κεντρικό Εβραϊκό Συμβούλιο και την Σύνοδο της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, όταν δεν της αναγνωρίζεται καν το έννομο δικαίωμα να έχει λόγο επί του περιεχομένου της θρησκευτικής αγωγής των ορθοδόξων μαθητών; Ή μήπως η πλειοψηφία δεν έχει δικαιώματα;

Εύλογα προκύπτει το ερώτημα: Γιατί το Υπουργείο μειώνει την ορθόδοξη διδασκαλία προκειμένου οι ορθόδοξοι μαθητές να διδαχθούν και τα πιστεύματα των άλλων θρησκειών; Και , αν αυτή η εις βάρος της ορθοδόξου διδασκαλίας και αγωγής πολυθρησκευτική αγωγή είναι παιδαγωγικώς ορθή και σύννομος, γιατί το Υπουργείο δεν προβαίνει σε ανάλογη ρύθμιση και της θρησκευτικής αγωγής των μουσουλμάνων μαθητών, των Εβραίων μαθητών και των μαθητών του Ρωμαιοκαθολικού δόγματος; Με άλλα λόγια, γιατί δεν υποχρεώνει τους μουσουλμάνους μαθητές να διδάσκονται μαζί με το Κοράνιο και το Ευαγγέλιο, τους Εβραίους μαθητές να διδάσκονται μαζί με την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη; Και τους μαθητές του Ρωμαιοκαθολικού δόγματος να διδάσκονται και τις αντίστοιχες περί πρωτείου, αλάθητου κ. λ. π. ορθόδοξες θέσεις;

Σε ποια παιδαγωγική αρχή και σε ποια αρχή ισότητος και ισονομίας στηρίζεται η αυθαίρετη απόφαση του Υπουργείου Παιδείας ; Και γιατί επιμένει στανικώς σ’ αυτή ο κος υπουργός και δεν προβαίνει σε ανάκλησή της; Μήπως, όπως και άλλοτε τονίσαμε, εντάσσεται και αυτή στην επιβολή της νεοταξικής παγκοσμιοποίησης και της πανθρησκείας; Και προβάλλεται γι’ αυτή τη ρύθμιση το έωλο επιχείρημα της ύπαρξης μεταναστών και προσφύγων στην χώρα μας. Επειδή δηλαδή ήρθαν εδώ απ’ όλη σχεδόν τη γη πρόσφυγες και μετανάστες, έπεται ότι εμείς πρέπει να αλλάξουμε την πίστη μας και τον πολιτισμό μας;

Αυτή η επιμονή του Υπουργείου στην επιβολή της πολυθρησκευτικής αγωγής, αντί της ορθοδόξου αγωγής οδήγησε στην Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων να απόσχει από το σχετικό διάλογο και να τον καταγγείλει ως προσχηματικό. Και τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών να διαμαρτυρηθεί εντόνως. Ιεράρχες δε της Εκκλησίας, μετά τις απαράδεκτες δηλώσεις του κ. Υπουργού κατά της Εκκλησίας, να σκέπτονται και προσφυγή στα δικαστήρια της χώρας και στα Ευρωπαϊκά. Ακόμη δε και να κηρύξουν την Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδος εν διωγμό!

Όλα αυτά καταδεικνύουν το μέγεθος του προβλήματος που έχει προκαλέσει το Υπουργείο με την απαράδεκτη απόφαση του.

Ευχόμαστε να πρυτανεύσουν ώριμες και υπεύθυνες σκέψεις στο Υπουργείο. Να αφήσει τους επικίνδυνους χειρισμούς στα λεπτά θέματα της παιδείας και να εφαρμόσει το παιδαγωγικώς ορθό, σεβόμενο την συνταγματική επιταγή και τη νομιμότητα. Να ανακαλέσει την επίμαχη απόφαση, εφαρμόζοντας την αρχή της ισονομίας και ισοπολιτείας για το καλό του λαού και της χώρας. Μα, προπαντός , για το καλό των μαθητών, που είναι το μέλλον, η χρυσή ελπίδα του ταλαίπωρου έθνους μας.

Φτάνει ο χαλασμός, τον οποίο έχουν επιφέρει στην ζωή μας τα μνημόνια και έχουν υποθηκεύσει το μέλλον των νέων. Ας μην τους αφήσουμε και πνευματικά αθωράκιστους . Ας μην τους στερήσουμε την πνευματική υποστήριξη και την ιδιοπροσωπεία, που χαρίζει στον Έλληνα το ιλαρό και παρήγορο φως της λαμπροφόρας Ορθοδοξίας.

“Ελευθερία” 30/09/2016

ΤΟ ΑΚΤΙΣΤΟ ΦΩΣ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΙΩΑΝΝΗ ΜΑΞΙΜΟΒΙΤΣ

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΞΙΜΟΒΙΤΣ

Τα πρώτα χρόνια στο Παρίσι, όταν ο Άγιος Ιωάννης ήταν ακόμα εδώ μαζί μας, ήρθε από την Ελβετία ένας ηλικιωμένος άνθρωπος που τον έλεγαν Γρηγόριο (δεν θυμάμαι όμως ούτε το πατρώνυμό του, ούτε το επώνυμό του). Ήθελε να τον χειροτονήσει ιερέα ο Άγιος Ιωάννης. Αλλά ο Άγιος Ιωάννης δεν ήθελε να τον χειροτονήσει και του είπε ότι είχε να μάθει ακόμη πολλά. Το γιατί δεν ήθελε να τον χειροτονήσει, έγινε γνωστό αργότερα.

Αυτός ο ηλικιωμένος κύριος, ο Γρηγόριος, συχνά συνήθιζε να ψέλνει στην εκκλησία και του άρεσε ιδιαίτερα να διαβάζει τον Ακάθιστο ύμνο στην Υπεραγία Θεοτόκο, την Μητέρα του Θεού. Κάποτε διάβαζε τις ώρες. Ο Άγιος Ιωάννης έκανε την προσκομιδή στην Αγία Τράπεζα και η πλαϊνή πόρτα ήταν ανοικτή. Εγώ δεν ήμουν στην Εκκλησία, μόνον ο Γρηγόριος ήταν αλλά εκείνος αργότερα μου είπε τί έγινε εκείνη τη στιγμή. Επειδή είχε τελειώσει την ανάγνωση των Ωρών, ήθελε να ρωτήσει κάτι τον Άγιο Ιωάννη και κατευθύνθηκε προς την Αγία Πρόθεση. Όταν πλησίασε την ανοικτή πλαϊνή πόρτα, πάγωσε επιτόπου ! Είδε τον Άγιο Ιωάννη περικυκλωμένο από λαμπερό άκτιστο φως και να στέκεται, όχι στο έδαφος, αλλά περίπου μισό μέτρο από το πάτωμα !Αμέσως έκανε πίσω και δεν τον ρώτησε τίποτα. Ο Άγιος Ιωάννης συνέχισε τη Θεία Λειτουργία και ο Γρηγόριος δεν είπε σε κανέναν αυτό που είδε, για πολύ καιρό. Όταν το είπε σε μένα, ζήτησε να του υποσχεθώ ότι δεν θα πω τίποτα σε κανέναν, πριν από την κοίμηση του Αγίου Ιωάννη. Αυτός ο καλοκάγαθος ηλικιωμένος άνθρωπος, ποτέ δεν έγινε ιερέας, διότι σύντομα, μετά από αυτό το γεγονός, πέθανε.

Ακριβώς το ίδιο περιστατικό μου διηγήθηκε και μια ηλικιωμένη μοναχή, από το γυναικείο Μοναστήρι της Λέσνα. Ο Άγιος Ιωάννης συνήθιζε να πηγαίνει εκεί και να προσεύχεται γονατιστός μπροστά στην εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου των Ιβήρων, την οποία αγαπούσε πάρα πολύ. Μια φορά καθώς προσευχόταν μπροστά από την εικόνα αυτή, η μοναχή μπήκε μέσα στον Ναό κι αντίκρισε ακριβώς το ίδιο που είχε δει και ο Γρηγόριος. Ο Άγιος Ιωάννης ήταν περικυκλωμένος από άκτιστο φως και δεν πατούσε στο έδαφος, αλλά αιωρείτο !

ΠΗΓΗ : ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΞΙΜΟΒΙΤΣ  -  ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΣΑΓΚΑΗΣ ΚΑΙ ΣΑΝ ΦΡΑΝΣΙΣΚΟ Ο ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΣ (1896 – 1966, εκδ. ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΦΩΚΙΔΟΣ, 2004, σ

ΟΣΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ: Η ΑΓΙΑ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΔΩΡΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!

Μου είπε ο Γέροντας: «Σου έχει δώσει πολλά χαρίσματα ο Θεός. Σε προίκισε με δώρα σπάνια. Το νιώθεις; Να τον ευχαριστείς συνεχώς και να ταπεινώνεσαι στην Αγάπη Του. Παρακάλει το Θεό, να σου στείλει την αγία ταπείνωση. Όχι αυτή που λέει, είμαι τελευταίος, είμαι τιποτένιος. Αυτή είναι σατανική ταπείνωση. Η αγία ταπείνωση είναι δώρο του Θεού. Ακούς; Δώρο, χάρισμα.

Όχι από δικές μας προσπάθειες. Εσύ προετοίμαζε τον εαυτό σου, και ζήτα από το Θεό αυτό το άγιο δώρο. Μη λες, έχω αυτό το ελάττωμα, το προσφέρω στο Θεό. Τίποτα. Εσύ, αγωνίσου, εξουθένωνε τον εαυτό σου, και τα άλλα είναι του Θεού. Αγωνίζου να εισέλθομε από δω, εις την Άκτιστον Εκκλησίαν του Θεού». [Ά 101π.]

Αγίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτη

ΛΕΓΕ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΗΝ ΕΥΧΗ "ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ"!

Λέγε συνέχεια την ευχή

"Κύριε, Ιησού Χριστέ, ελέησόν με"!

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ: ΤΙΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΦΟΒΕΡΟ ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΤΟ ΝΑ ΒΡΕΘΕΙΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΟΣ ΜΕ ΤΟ ΘΕΟ!

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: Τίποτε δεν είναι φοβερό παρά μόνο το να βρεθείς αντιμέτωπος με τον Θεό.