ΚΥΡΙΕ ΜΟΥ, ΣΕ ΔΟΞΑΖΩ ΚΑΙ ΣΕ ΠΡΟΣΚΥΝΩ!

Κύριέ μου είσαι το πιο σίγουρο, το πιο στερεό αποκούμπι των ανθρώπων. Σε δοξάζω και σε προσκυνώ!

ΔΙ ΕΥΧΩΝ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ!

Δι' ευχών των Αγίων Πατέρων ημών,

Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός ημών, ελέησον ημάς. Αμήν.

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΥΣ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου πατρός ∆ιονυσίου Τάτση

ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ στή Χώρα µας νοµοθετοῦν χωρίς νά σέβονται τούς θείους νόµους. Ἐπηρεασµένοι ἀπό τό τί γίνεται στό ἐξωτερικό, παίρνουν ἀντιχριστιανικές ἀποφάσεις καί ἀποµακρύνουν τό λαό ἀπό τήν Ἐκκλησία καί τίς παραδόσεις της.

Θέλουν νά µᾶς κάνουν µέ τό ζόρι Εὐρωπαίους, δηλαδή ἀνθρώπους πού θά περιφρονοῦν τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ στό ὄνοµα τῆς ἐλευθερίας καί τῆς δηµοκρατίας. Τά ἀποτελέσµατα αὐτῆς τῆς προσπάθειας θά ἦταν περιορισµένα, ἐάν οἱ χριστιανοί τηροῦσαν στή ζωή τους τίς ἐντολές τοῦ Εὐαγγελίου καί εἶχαν πνευµατικά βιώµατα. ∆υστυχῶς, οἱ χριστιανοί τῆς ἐποχῆς µας εἶναι πολύ χαλαροί ἀπέναντι στό θέληµα τοῦ Θεοῦ καί δέν ἀνησυχοῦν στό βαθµό πού θά ἔπρεπε, ὅταν αὐτό καταπατεῖται ἀπό τούς κοσµικούς ἄρχοντες.

Κάτι παρόµοιο παρατηρεῖται καί σέ πολλούς κληρικούς. Μένουν ἀδιάφοροι καί ἀπαθεῖς στά ὅσα µεθοδεύουν οἱ πολιτικοί. ∆έν γίνονται τό δυναµικό ἐµπόδιο στά ἀντιχριστιανικά σχέδια τῶν ἀντίχριστων πολιτικῶν. Θά συµπλήρωνα καί ἀνάξιων. Ἄν ἀναλογιστεῖ κανείς ὅτι οἱ πολιτικοί εἶναι ὑποβαθµισµένοι πνευµατικά, χωρίς γνώση καί ἦθος, χωρίς ἰδανικά καί ὁράµατα, ἀπελπίζεται καί βλέπει ὅτι ἡ πατρίδα θά βρεθεῖ στό χεῖλος τοῦ γκρεµοῦ χωρίς ἐλπίδα ἐπιστροφῆς καί σωτηρίας.

Στίς δύσκολες ὅµως ὧρες παρεµβαίνει ὁ Θεός, ἀρκεῖ νά ὑπάρχουν, ἔστω καί λίγοι, ἄνθρωποι...

πού ἐπικαλοῦνται τό ἔλεός του. Εὐτυχῶς πού ὑπάρχουν αὐτοί οἱ ἐκλεκτοί τοῦ Θεοῦ, πού εἶναι σταθερά προσηλωµένοι στό θέληµά του. Ἡ πίστη ὑπάρχει καί αὐτό εἶναι παρήγορο σηµάδι. Τό ρόδο τῆς ἀληθινῆς πίστης δέν πνίγηκε στά ἀγκάθια, ὅπως ἔλεγε ἕνας πατριάρχης τοῦ 15ου αἰῶνος.

Οἱ χριστιανοί δέν πρέπει νά βλέπουµε τούς πολιτικούς µέ φόβο, οὔτε νά ὑποκλινόµαστε µπροστά τους, γιατί τυχαίνει νά ἔχουν τήν ἐφήµερη ἐξουσία νά νοµοθετοῦν µέ εὐκολία. ∆έν πρέπει ἀκόµα νά ξεχνοῦµε ὅτι πολλές φορές οἱ νόµοι τους µένουν ἀνεφάρµοστοι. Πάντως ἀπέναντι στούς ἀντιχριστιανικούς νόµους πρέπει νά µένουµε ψύχραιµοι καί ἄκαµπτοι στίς ἀρχές µας. Καί νά διαφωτίζουµε τό λαό νά εἶναι ἀδιάφορος. Νά µή δίνουµε στούς νόµους αὐτούς περισσότερη ἀξία ἀπό ὅση ἔχουν.

Οἱ πολιτικοί συχνά ὑποστηρίζουν ὅτι οἱ χριστιανοί δέν ἔχουν δικαίωµα νά ἀντιδροῦν δυναµικά στά ὅσα ἀντιχριστιανικά οἱ ἴδιοι νοµοθετοῦν. Τούς θεωροῦν συντηρητικούς καί ἐκτός ἐποχῆς. Οἱ ἴδιοι ὅµως ἔχουν δικαίωµα νά κάνουν ὅ,τι θέλουν, προκειµένου νά περιορίσουν τήν Ἐκκλησία καί νά τή θέσουν στό περιθώριο. Ξεχνοῦν οἱ δυστυχεῖς ὅτι ὅλοι ἔχουµε τά ἴδια δικαιώµατα καί κανένας δέν ὑπερέχει τοῦ ἄλλου. Πρέπει λοιπόν οἱ χριστιανοί νά ἀντιστέκονται στά ὅσα οἱ πολιτικοί σχεδιάζουν καί µερικῶς ὑλοποιοῦν εἰς βάρος τῆς Ἐκκλησίας µας.

Ὀρθόδοξος Τύπος, 4/3/2016

ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ ΤΗΣ ΑΣΕΒΕΙΑΣ

ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΑΚΡΆΤΟΣ ΤΗΣ ΑΣΕΒΕΙΑΣ

Χαρά - Ανδριάνα Λιαναντωνάκη

ΔΕΝ ΣΕΒΟΝΤΑΙ οι κρατούντες (την εξουσία, με νύχια και με δόντια). ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΟΥΤΕ ΙΕΡΟ ΟΥΤΕ ΟΣΙΟ,  όπως έλεγαν οι παλαιοί.

Τι βαριά ασθένεια αυτή η ασέβεια και πόσο μολυσματική: σκορπά την ασυνειδησία, την ανομία, α-παιδεία, αλογία… Πόσο σκοτεινή και κατά κοινή ομολογία τυραννική αυτή η περιφερόμενη στον δημόσιο χώρο στα κανάλια, στη Βουλή, κ.ο.κ. ύβρις, των μετά μανίας και πάση θυσία, παρόλη τη κοινωνική κατακραυγή επίδοξων «εκσυγχρονιστών» της Ελλάδας …

Σε σχέση με το έγκλημα, που διαπράττεται αυτή την ώρα στην καρδιά της ελληνικής Παιδείας, είδαμε αυτή τη νέα «δημοκρατική» υπερεξουσία που ξεφύτρωσε στην Ελλάδα του μηδενισμού της Δημοκρατίας (της Γλώσσας, της Παράδοσης,  του Πολιτισμού, της Πίστης κ.ο.κ.), και η οποία ακούει (;) στο όνομα «αρμόδιες επιστημονικές επιτροπές».

Δια πάσαν νόσον…. αυτές οι επιτροπές, κυκλοφορούν και οπλοφορούν με περισσή επιστημονικοφάνεια και ασέβεια προς τα παραδεδομένα ήθη: «όλα τα σφάζουν και όλα τα μαχαιρώνουν» σαν πλανόδιοι έμποροι, αποφασισμένοι να ξεπουλήσουν τα πάντα, εργάζονται αόκνως και…. πολυπλοκάμως για τον βίαιο «εξορθολογισμό»-διαφωτισμό των πάντων στην πατρίδα μας.

Οι σκοτισμένοι θα μας δώσουν φως; Μα κι ένα παιδί του σχολείου, το βλέπει –την τύφλα τους! άκου γ’ δημοτικού να διδάσκονται τα παιδάκια θρησκειολογία. Απαράδεκτα, αδιανόητα,  ανόητα, επικίνδυνα, δηλητηριώδη και προσηλυτιστικά τα προτεινόμενα Νέα προγράμματα Σπουδών για τα Θρησκευτικά.

Οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί διαμαρτύρονται έντονα, αλλά ποιος τους ακούει; Αντιστέκονται θαρραλέα για λόγους συνειδήσεως, αλλά ο «δημοκρατικός» φρονηματισμός του Υπουργείου Παιδείας τους απειλεί εκβιαστικά με διοικητικά μέτρα και ενθαρρύνει το «συναδελφικό» κάρφωμα, για να εντοπιστούν παραβάτες, οι οποίοι – άκουσον - «παρενοχλούν τη νομιμότητα»!

Μας εμπαίζουν κανονικά αυτοί που παραβιάζουν κανονικά και συστηματικά τη νομιμότητα, την κοινωνική συνοχή και συνταγματική τάξη.  Μαίνονται: δεν έχουν ιερό και όσιο,  δεν θέλουν πιστούς, θέλουν «πολίτες» (όπως δήλωσε ο υπουργός εκ-παίδευσης και α-Παιδείας), ζητούν νέα πολιτισμική ταυτότητα,  δεν θέλουν ιστορία, δεν θέλουν τίποτε παλαιό και ιερό, δεν έχουν όραμα, θέλουν αχταρμά πολυπολιτισμικό, αυτό να διδαχθούν τα παιδιά. Όχι τον Ελληνισμό.. όχι τον οικουμενικό ελληνισμό,  αλλά τον οικουμενιστικό διεθνισμό, τον συγκρητισμό– όχι Μέγα Αλέξανδρο, όχι Μυκηναϊκό πολιτισμό!

Όπως είπε σε τηλεοπτική δήλωσή της η η αναπληρώτρια υπουργός α-παιδείας οι «αρμόδιες επιστημονικές επιτροπές» αποφασίζουν λίγο –πολύ για την αλλαγή του περιεχομένου των βιβλίων της ιστορίας και ο υπουργός συγκατατίθεται ή όχι! Με ποια αυθεντία, χωρίς σεβασμό στο παρελθόν στο συλλογικό ιστορικό βίωμα των Ελλήνων; Τι υβρις, Δεν σέβονται Χριστό! Δεν σέβονται λαό! Δεν σέβονται Παιδεία, ιστορία, δημοκρατία, Εκκλησία. Αυτή η ασέβειά τους είναι η αδυναμία τους.

Νομίζουν ότι μπορούν να εμπαίζουν τους Έλληνες και να ξηλώσουν τη διαχρονική ταυτότητα πολιτισμού, παιδείας και πίστης του λαού μας. Εργάζονται μανιωδώς γι’ αυτή την εξέλιξη. Δεν «αγκαλιάζουν του ξένους», όπως διατείνονται, τους χρησιμοποιούν, όπως και εμάς. Είναι ανήκουστη και απεχθής η ασέβειά τους. Ξένη στον λαό μας …πιο ξένη και από τους ξένους που φιλοξενούμε στην Ελλάδα. Δεν θέλουν να μας εκπαιδεύσουν να συνυπάρχουμε με τον Άλλον, όπως ισχυρίζονται. Επιθυμούν να γίνουμε εμείς άλλοι …μισ-αλλό-δοξοι, ρατσιστές, ‘ουδετερόθρησκοι’ φονταμενταλιστές…. Να γιορτάζουμε, ήθελαν κάποιοι, την απελευθέρωση της Αθήνας (12 Οκτωβρίου) με ανέγερση τεμένους. Υποκινούν τη βία, αναιρούν την ελευθερία. Μαρτύριο της συνειδήσεως, διωγμός.

Σε λίγες μέρες θα τιμήσουμε την εθνική επέτειο του ΌΧΙ, την σθεναρή αντίσταση του ελληνικού λαού στον κατακτητή, τη συστράτευση των πολιτών με της Αγίας Σκέπης την ισχύ- την θεία παρεμβολή του ουρανού που μας σκεπάζει όλους, χωρίς βία…

Αυτή μάλιστα, ΕΙΝΑΙ «υπερεξουσία», αυθεντία, η απουσία της ύβρεως, η ουσία της κοινωνίας της αγάπης, ο σεβασμός του άλλου ΚΑΙ του εαυτού – η συντριβή του φόβου!

Εδώ και τώρα, ας συντρίψουμε το κράτος του φόβου πριν αυτό σταδιακά μας συντρίψει!

http://aktines.blogspot.gr

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ!

-Γέροντα, όταν είμαι στενοχωρημένη, πως θα βρω παρηγοριά;

-Να καταφύγεις στην προσευχή. Και μόνον το κεφάλι σου να ακουμπήσεις σε μία εικόνα, θα βρεις παρηγοριά. Κάνε το κελλί σου σαν εκκλησάκι με εικόνες που σε αναπαύουν, και θα δης, θα βρίσκεις μέσα σε αυτό πολλή παρηγοριά.

-Μερικές φορές, Γέροντα, κατά την ώρα της προσευχής ασπάζομαι τις εικόνες. Είναι σωστό;

-Σωστό είναι. Κανονικά έτσι πρέπει να ασπαζόμαστε τις εικόνες: Να ξεχειλίζει η καρδιά μας από αγάπη προς τον Χριστό, την Παναγία και τους Αγίους, και να πέφτουμε , να προσκυνούμε τις άγιες εικόνες τους.

Μία χρονιά, στις 26 Μαρτίου, που γιορτάζουμε την Σύναξη του Αρχαγγέλου Γαβριήλ, προσευχόμουν όρθιος μπροστά στις εικόνες του Χριστού και της Παναγίας. Για μία στιγμή βλέπω τον Χριστό και την Παναγία να κινούνται σαν ζωντανοί! «Χριστέ μου, είπα, ευλόγησε με». Και, καθώς έπεφτα να προσκυνήσω, μία έντονη ευωδία γέμισε το κελλί. Με επιασε τρέλλα! Το χαλάκι που είχα στρωμένο κάτω, αν και ήταν γεμάτο χώμα, ακόμη και αυτό ευωδίαζε. Έμεινα γονατιστός και…. ασπαζόμουν αυτό το χαλάκι. Τέτοια ευωδία!

-Γέροντα, όταν προσεύχομαι, βοηθάει να φέρω στον νού μου την εικόνα του Χριστού;

-Κοίταξε, όταν προσεύχεσαι μπροστά σε μία εικόνα, η εικόνα βοηθάει, γιατί από την εικόνα περνάς στο εικονιζόμενο πρόσωπο. Όταν όμως προσεύχεσαι νοερώς και είσαι σκυμμένη με κλειστά τα μάτια, δεν πρέπει να φέρνης στην φαντασία σου εικόνες, γιατί μπορεί να το εκμεταλλευθή το ταγκαλάκι και να σού τα παρουσιάση σαν οράματα, για να σε πλανήση και να σού κάνει κακό.

Ιδίως η ευχή καλά είναι να γίνεται με καθαρό νού, χωρίς λογισμούς η παραστάσεις, έστω κι αν αυτές είναι εικόνες του Χριστού η παραστάσεις από την Αγία Γραφή, γιατί αυτό είναι επικίνδυνο, ιδιαίτερα για όσους έχουν πολλή φαντασία και υπερηφάνεια. Μόνον όταν έρχονται ρυπαροί η βλάσφημοι λογισμοί , μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε παραστάσεις από την Αγία Γραφή. Η καλύτερη όμως «παράσταση» είναι η συναίσθηση της αμαρτωλότητός μας και της αχαριστίας μας.

Ἀπὸ τὸ βιβλίο «Γέροντος Παισίου Ἁγιορείτου- Λόγοι Ζ΄Περὶ Προσευχῆς»

ΤΟ ΚΑΝΤΗΛΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΚΑΙ Η ΧΗΡΑ ΜΕ ΤΑ ΠΕΝΤΕ ΠΑΙΔΙΑ

Ήταν παραμονή του Ευαγγελισμού, 24 Μαρτίου του 1942, και ήμασταν στη Δράμα, στην ιδιαιτέρα μου πατρίδα. Η ξένη κατοχή ήταν βουλγάρικη. Οι στερήσεις, οι αρρώστιες και η πείνα είχαν πάρει τρομακτικές διαστάσεις και ο θάνατος θέριζε κάθε μέρα μικρούς και μεγάλους και ιδιαιτέρως τα παιδιά.

Μεταξύ των συγγενών μου είχα και μία μακρινή θεία, χήρα με πέντε παιδιά. Τον άνδρα της τον είχαν σκοτώσει οι κατακτητές πριν από έξι μήνες στις σφαγές της 29ης Σεπτεμβρίου τού1941.

Από τρόφιμα της είχαν απομείνει ένα δάκτυλο ελαιόλαδο και μία χούφτα καλαμποκάλευρο. Εκείνο, λοιπόν, το απόγευμα σκέφθηκε ότι αύριο, του Ευαγγελισμού, είχε έστω και κάτι λίγο για τροφή στα παιδιά: εκατό δράμια αλευράκι κι ένα δάκτυλο λαδάκι.

Ξαφνικά τα μάτια της έπεσαν πάνω στο σβησμένο καντήλι, που ήταν κρεμασμένο μπροστά στο εικονοστάσι. Και τότε μπήκε στο δίλημμα: Το λαδάκι στα νηστικά παιδιά της ή στο εικονοστάσι με την εικόνα του Ευαγγελισμού; Αποφασιστικά όμως έκαμε τον σταυρό της και είπε στην Παναγία: “Παναγία μου! Εγώ θα Σου ανάψω το καντήλι, γιατί η μέρα που ξημερώνει είναι πολύ μεγάλη για την πίστη μας, αλλά και Σύ όμως ανάλαβε να μου θρέψης τα παιδιά”. Πήρε το λιγοστό λαδάκι και μ’ αυτό άναψε το καντήλι της Παναγιάς. Το ιλαρό του φως φώτισε το φτωχικό σπίτι και η καρδιά της γέμισε από γαλήνη. Αυτό τους συνόδευσε στη βραδινή τους προσευχή και στον ύπνο τους όλο εκείνο το αξέχαστο βράδυ.

Την άλλη μέρα, μετά τη Θεία Λειτουργία, η θεία μου άνοιξε το ντουλάπι, για να πάρει το λιγοστό αλεύρι, και έμεινε άφωνη. Τί βλέπει; Το “λαδερό” γεμάτο λάδι μέχρι πάνω, και δύο σακούλες γεμάτες αλεύρι και μακαρόνια!…

Σταυροκοπήθηκε η γυναίκα πολλές φορές, δοξάζοντας και ευχαριστώντας τον Θεό και την Παναγία για το μεγάλο θαύμα, αλλά δεν είπε σε κανέναν τίποτα.

Για δύο χρόνια ούτε το λάδι άδειαζε από το μπουκάλι, ούτε και το αλεύρι “σώθηκε” ποτέ, παρά την καθημερινή τους χρήση για έξι στόματα, για ανταλλαγή με άλλα τρόφιμα και για κρυφή ελεημοσύνη. Αλλά και το καντήλι παρέμεινε από τότε μέρα-νύχτα αναμμένο, μαρτυρώντας με το άσβεστο φως του τη ζωντανή πίστη αυτής της ευλογημένης γυναίκας.

Πηγή: Από το βιβλίο «Εμπειρίες κατά την Θεία Λειτουργία» του Πρωτοπρεσβυτέρου Στεφάνου Αναγνωστόπουλου.

ΑΓΙΟΣ ΣΙΛΟΥΑΝΟΣ Ο ΑΘΩΝΙΤΗΣ: ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗΣ!

Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης 

Λες: Με βρήκαν πολλές συμφορές. Εγώ, όμως, θα σου πω ή μάλλον ο Κύριος ο Ίδιος λέει: ταπεινώσου και θα δεις πώς όλες οι συμφορές σου θα μετατραπούν σε ανάπαυση, έτσι πού εσύ ο ίδιος έκπληκτος θα λες: Γιατί λοιπόν πριν βασανιζόμουν και στενοχωριόμουν τόσο;

Τώρα, όμως, χαίρεσαι, γιατί έχεις ταπεινωθεί και ήρθε η χάρη του Θεού. Τώρα, και αν ακόμη μείνεις μόνος εσύ , και φτωχότερος στον κόσμο, δεν θα σε εγκαταλείψει η χαρά γιατί δέχθηκες στην ψυχή σου τήν ειρήνη εκείνη, για τήν οποία λέει ο Κύριος: «Ειρήνην τήν Εμήν δίδωμι υμίν».
Έτσι δίνει ο Κύριος σε κάθε ταπεινή ψυχή τήν ειρήνη Του, που ξεπερνά τον ανθρώπινο νου.

ΑΡΧΑΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΗΡΘΕ ΣΤΟ ΦΩΣ ΚΟΝΤΑ ΣΤΗΝ ΑΤΤΑΛΕΙΑ

Σύμφωνα με τον Τούρκο καθηγητή, Μεχμέτ Εζανλί, η εκκλησία ήταν η τρίτη κατά σειρά μεγαλύτερη εκκλησία στην αρχαία πόλη της Πισιδίας και είχε κτισθεί πάνω από έναν ναό της εποχής της δυναστείας των ρωμαίων αυτοκρατόρων Αντωνίνων

Μία μεγάλη εκκλησία στην αρχαία πόλη της Πισιδίας, κοντά στην Αττάλεια της Τουρκίας, "βγήκε σήμερα στο φως", μετά από τρία χρόνια ανασκαφών. Η εκκλησία που χτίστηκε τον έκτο αιώνα, πιστεύεται ότι είχε καταστραφεί στη διάρκεια μίας μεγάλης πυρκαγιάς τον 11ο ή 12ο μ.Χ αιώνα. Ο επικεφαλής των ανασκαφών στην περιοχή, καθηγητής Μεχμέτ Εζανλί του Αρχαιολογικού τμήματος του Πανεπιστημίου "Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ" εξέφρασε την ελπίδα, ότι τα ευρήματα που ήλθαν στο φως θα τους βοηθήσουν να αποκτήσουν μία σαφέστερη εικόνα για την ιστορία της περιοχής.

«Πιστεύουμε ότι μια μεγάλη πυρκαγιά κατέστρεψε την εκκλησία ενώ οι εργασίες συντήρησης συνεχίζονται στους σωζόμενους τείχους της εκκλησίας», λέει ο Εζανλί.

Σύμφωνα με τον Τούρκο καθηγητή, η εκκλησία ήταν η τρίτη κατά σειρά μεγαλύτερη εκκλησία στην αρχαία πόλη της Πισιδίας και είχε κτισθεί πάνω από έναν ναό της εποχής της δυναστείας των Ρωμαίων αυτοκρατόρων Αντωνίνων. Οι τέσσερις εκκλησίες που έχουν ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα στην Πισιδία, αποδεικνύουν ότι η περιοχή αποτελούσε έναν θρησκευτικό τόπο λατρείας. Η πόλη χωριζόταν σε γειτονιές και οι τέσσερις εκκλησίες είχαν χωρητικότητα 300 ατόμων, η κάθε μία. Οι εργασίες ανασκαφής ξεκίνησαν τον Ιούλιο του 2016 και θα συνεχισθούν έως τον Δεκέμβριο, σε έναν μόνο τομέα λόγω έλλειψης κονδυλίων, λέει ο Εζανλί.

Η μεγάλη πυρκαγιά που ξέσπασε στην περιοχή πριν αιώνες, λέει ο Τούρκος αρχαιολόγος, μαινόταν τόσες μέρες ώστε οι πέτρες στο εσωτερικό της εκκλησίας "εξερράγησαν" λόγω της υπερβολικής θερμότητας.

«Ένα κέρμα της εποχής των Σελτζούκων που βρέθηκε σε ένα στρώμα της στάχτης στο βόρειο τμήμα του ναού, ενισχύει την άποψη οτι η εκκλησία κάηκε τον 11ο ή 12ο αιώνα », δήλωσε ο Εζανλί

Η αρχαία πόλη της Πισιδίας κατοικήθηκε από την Παλαιολιθική Εποχή, με τους οικισμούς να έχουν κατασκευαστεί μεταξύ της όγδοης και τρίτης χιλιετίας π.Χ.. Στην περιοχή κατοίκησαν Χετταίοι, Έλληνες και Ρωμαίοι ενώ τον 11ο αιώνα μ.Χ., καταλήφθηκε από τους Σελτζούκους Τούρκους. Η αρχαία πόλη συχνά άλλαζε χέρια από τους Βυζαντινούς στους Τούρκους, έως το 1176 όπου οι τελευταίοι παρέμειναν οριστικά.

http://www.pronews.gr

ΛΕΩΝ ΜΠΡΑΝΓΚ: Η ΘΡΗΣΚΕΙΟΛΟΓΙΚΗ ΣΟΥΠΑ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΑΝΑΛΥΤΙΚΩΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΩΝ

Ἡ Θρησκειολογική σούπα

τῶν νέων Ἀναλυτικῶν Προγραμμάτων

Λέων Μπράνγκ, Δρ. Θεολογίας

Κανένας δέν ἀμφισβητεῖ, ὅτι ἡ Ἑλλάδα περνάει ἀπό μία βαθύτατη ἠθική κρίση, ἡ ὁποία εἶναι καί ἡ οὐσιαστική αἰτία τῆς οἰκονομικῆς κρίσης πού κλονίζει τήν χώρα ἤδη παραπάνω ἀπό μιά 5ετία. Ἐπίσης γίνεται ἀπό ὅλους δεκτό, ὅτι βαρύτατη εὐθύνη γιά τήν κρίση αὐτή, τόσο τήν ἠθική ὅσο καί τήν οἰκονομική, φέρουν τά πολιτικά κόμματα τῆς πατρίδας μας πού ἐκπροσωποῦνται στό Ἐθνικό Κοινοβούλιο.

Καί ἐνῶ εἶναι φανερό, ὅτι σχεδόν ἀποκλειστικά αὐτά εὐθύνονται, ἔχουν τό θράσος καί ὑπόσχονται ὅτι θά βγάλουν τήν χώρα ἀπό αὐτή τήν δεινή κατάσταση. Σέ μία τέτοια κρίση τό πιό φυσικό πού ἔχει νά κάνει κανείς εἶναι ὁ τονισμός τῶν ἠθικῶν ἀξιῶν, ἡ ἐνίσχυση τῆς ὀρθόδοξης παράδοσης τῆς χώρας, ἡ παροχή κάθε βοήθειας στό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ἐνίσχυση τῆς παιδείας μέσῳ τῆς καλλιέργειας ἰδίως τοῦ Μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν (ΜτΘ) πού μέ μοναδικό τρόπο καλλιεργεῖ τόν ἄνθρωπο. Ὁ Ντοστογιέφσκι ἔχει ἐπισημάνει μιά μεγάλη ἀλήθεια λέγοντας: «Ὅταν δέν ὑπάρχει Θεός, ὅλα ἐπιτρέπονται». Πέφτουν ὅλοι οἱ ἠθικοί φραγμοί. Ἡ Ρωσσία πού ἐπί 70 χρόνια ἔζησε στή δύνη τῆς ἀθεΐας, σήμερα βρίσκει πάλι τό δρόμο της μέ τόν ἐπανευαγγελισμό τῆς χώρας. Στήν Ἑλλάδα ὅμως τά πράγματα μοιάζουν νά ἀκολουθοῦν ἄλλη πορεία. Δέν ἐπιχειρεῖται αὐτό τό αὐτονόητο, ἡἐπιστροφή στόν θησαυρό τῆς Ἐκκλησίας, ἀπό τόν ὁποῖο τρεφόταν ἐπί χιλιετίες ὁ λαός της. Ἀντίθετα ἡ χώρα ὠθεῖται ἀπό τίς πολιτικές ἐξουσίες ὅλων τῶν ἀποχρώσεων ὅλο καί περισσότερο στόν ἀποχριστιανισμό της, στήν ἀθεΐα. Κυριολεκτικά μέ μανία γκρεμίζεται ὅ,τι ἔχει ἀπομείνει ἀπό Χριστό στόν τόπο αὐτό.

Χαρακτηριστικό δεῖγμα αὐτῆς τῆς μανίας τῶν πολιτικῶν ἐξουσιῶν ἐναντίον τοῦ Χριστοῦ εἶναι οἱ περιπέτειες τοῦ Μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν στά τελευταῖα χρόνια. Φθάνει δέ ἡ μανία αὐτή στή κορύφωσή της μέ τή σημερινή ἡγεσία τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας. Ὁ τωρινός Ὑπουργός ἔχει συνυφάνει μέ τό πρόσωπό του σέ μοναδικό βαθμό τόν ἀμοραλισμό, τήν ἀπάτη καί τά ἀσύστολα ψεύδη, προκειμένου νά παρουσιάζει τά ἄσπρα μαῦρα καί τά μαῦρα ἄσπρα.

Μερικά μόνο δείγματα αὐτῆς τῆς «ἱκανότητας» τοῦ κ. Ὑπουργοῦ:

Διακηρύττει κάθε τόσο, ὅτι τό σχολεῖο στήν Ἑλλάδα εἶναι «κοσμικό», ἐνῶ ὁ βασικός νόμος τῆς χώρας, τό Σύνταγμα, ξεκινάει μέ τήν ἐπίκληση τῆς Ἁγίας Τριάδος. Ἐδῶ μόνο δύο δυνατότητες ἑρμηνείας ὑπάρχουν: Ἤ ὁ κ. Ὑπουργός δέν ἔχει ἀνοίξει καθόλου τό Σύνταγμα, πρᾶγμα ὅμως πού τό θεωροῦμε ἐντελῶς ἀπίθανο, ἤ τό κάνει ἀπόλυτα ἐνσυνείδητα μέ βαθύτατη περιφρόνηση πρός τόν Ἑλληνικό λαό πού ἔχει δώσει στόν ἑαυτό του αὐτόν τόν βασικό νόμο καί ἐπιθυμεῖ τήν ἐθνική του συγκρότηση καί τήν λειτουργία τῆς κοινωνίας του νά τήν ρυθμίζει σύμφωνα μέ τό πνεῦμα τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ. Ἡ περιφρόνηση πρός τόν Ἑλληνικό λαό συνδέεται, βέβαια, στήν περίπτωση αὐτή μέ ἕναν ἀσύλληπτο αὐταρχισμό καί ἀλαζονεία, ἐπειδή παρά τήν τόσο ρητή ἐπιθυμία τοῦ λαοῦ, ὁ κ. Ὑπουργός ὄχι μόνο διατυμπανίζει συνεχῶς αὐτό τόν κοσμικό χαρακτῆρα τοῦ σχολείου ἀλλά ζητεῖ καί νά τό κάνει πραγματικότητα.

Διακηρύττει καί διαφημίζει ἀπό τηλεόρασης πρός τόν Ἑλληνικό λαό, ὅτι μέ τή διατύπωση «ἀνάπτυξη τῆς θρησκευτικῆς συνείδησης» πού ἀναφέρεται στό ἄρθρο 16, παρ. 2 τοῦ Συντάγματος μεταξύ ἄλλων ὡς σκοπός τῆς παιδείας, ἐννοεῖται ἀόριστα κάποια θρησκευτική συνείδηση πού πρέπει νά καλλιεργηθεῖ στούς Ὀρθόδοξους Ἕλληνες μαθητές. Καί στό σημεῖο αὐτό σχετικά μέ τήν ἑρμηνεία πού δίνει, θά μποροῦσε πάλι νά ἐπικαλεσθεῖ κανείς τήν ἄγνοια τοῦ κ. Ὑπουργοῦ. Ἤδη ὅμως παραπάνω ἀπορρίψαμε αὐτή τήν ἐκδοχή ὡς ἰδιαίτερα ἀπίθανη. Ἔτσι μένει μόνο νά διαπιστώνουμε τό ἑξῆς: Ὁ κ. Ὑπουργός πρέπει νά γνωρίζει πολύ καλά, ὅτι ἁρμόδιο γιά τήν ἑρμηνεία τοῦ Συντάγματος εἶναι τό Συμβούλιο τῆς Ἐπικρατείας (ΣτΕ). Καί ἡ ἑρμηνεία αὐτῆς τῆς διατύπωσης «ἀνάπτυξη τῆς θρησκευτικῆς συνείδησης» ἔχει δοθεῖ μέ ἀπόλυτη σαφήνεια στίς ἀποφάσεις τοῦ ΣτΕ 3356/1995 και 2176/1998 καί στήν τελεσίδικη ἀπόφαση τοῦ ΔιοικητικοῦἘφετείου Χανίων 115/2012. Σύμφωνα μέ τίς ἀποφάσεις αὐτές ὁ ὅρος «θρησκευτική συνείδηση» ἑρμηνεύεται λόγῳ τοῦ προοιμίου τοῦ Συντάγματος, δηλ. τῆς ἐπίκλησης τῆς Ἁγίας Τριάδος καί λόγῳ τοῦἄρθρου 3 ὅπου ὁρίζεται ἡὈρθόδοξη Ἀνατολική Ἐκκλησία ὡς ἐπικρατοῦσα θρησκεία, ὡς ἡὈρθόδοξη χριστιανική συνείδηση. Ὅμως ἀπόλυτα συνειδητά διαστρέφει τό νόημα τοῦ Συντάγματος, καί μέ περιφρόνηση πρός τήν ἴδια τήν ἔννοια τῆς δημοκρατίας, πού περικλείει τόν διαχωρισμό τῶν ἐξουσιῶν, ἀκυρώνει στήν πράξη τή δικαστική ἐξουσία ὁρίζοντας ὁἴδιος μέ ἀπολυταρχικό τρόπο, τί μέλει γενέσθαι: Γιά νά ἐκπληρωθεῖἡ συνταγματική ἀπαίτηση γιά τήν ἀνάπτυξη τῆς θρησκευτικῆς συνείδησης ὡς σκοποῦ τῆς παιδείας, ὅπως τήν ἐννοεῖὁἴδιος, πρέπει νά προσφέρεται στά Ὀρθόδοξα παιδιά ἡ θρησκειολογική σούπα τῶν νέων Ἀναλυτικῶν Προγραμμάτων Σπουδῶν (ΑΠΣ) στό ΜτΘ, δηλ. νά διδάσκονται παράλληλα μέ τήν ἀληθινή πίστη τοῦ Χριστοῦ καί ἄλλες ἕξι θρησκεῖες καί δύο χριστιανικές ὁμολογίες, ἐξισώνοντας ἔτσι τά πάντα. Μέχρι τώρα γινόταν ὄχι διδασκαλία ἀλλά ἐνημέρωση καί ἐξήγηση τῆς πίστης ὅπως καί τοῦ πολιτισμοῦ τῶν ἄλλων θρησκειῶν καί ὁμολογιῶν. Ἀπό τώρα ὅμως ὁ στόχος προφανῶς θά εἶναι, καί τονίζω πάλι γιά τά Ὀρθόδοξα παιδιά, ἡ ὤθηση τῶν παιδιῶν ἀπό τήν τρυφερή ἡλικία τῶν 8 χρονῶν στή ἀθεΐα, διότι αὐτή εἶναι ἡ συνέπεια τῆς σχετικοποίησης τῶν πάντων πού ἐπιχειρεῖται μέ τά νέα ΑΠΣ τοῦ ΜτΘ ἀπό τήν ἡγεσία τοῦὙπουργείου.

Διακηρύττει, ὅτι προηγήθηκε ἐπί μῆνες διάλογος, πρίν ληφθεῖ ἡ ἀπόφαση γιά τήν ἐφαρμογή τῶν νέων ΑΠΣ στό ΜτΘ. Ὁ διάλογος, τόν ὁποῖο διαφημίζει τόσο ὁ κ. Ὑπουργός, ἐννοεῖται ὅτι διεξήχθη στό Ἰνστιτοῦτο Ἐκπαιδευτικῆς Πολιτικῆς (ΙΕΠ) ἀπό μιά ἐπιτροπή πού εἶχε συσταθεῖ μέ ἀπόφαση τοῦ ἴδιου τοῦ Ὑπουργοῦ καί ἀποτελεῖτο ἐκτός ἀπό τόν πρόεδρο τοῦ ΙΕΠ ἀποκλειστικά ἀπό νεωτεριστές Θεολόγους τοῦ Πανελληνίου Θεολογικοῦ Συνδέσμου «Καιρός», ὁ ὁποῖος ἀποδεδειγμένα συστάθηκε γιά τήν προώθηση καί ἐφαρμογή αὐτῶν τῶν προγραμμάτων καί μέ τόν ὁποῖο παρά τήν ἰσχνή μειοψηφία τῶν μελῶν του διαλέγεται ἀποκλειστικά τό Ὑπουργεῖο καί τό ΙΕΠ. Μάλιστα τά πέντε ἀπό τά 7 μέλη τῆς ἐπιτροπῆς εἶχαν συμμετάσχει στήν ἐπιτροπή ἐμπειρογνωμόνων τῶν νέων ΑΠΣ καί ἄρα εἶχαν ἄμεσο προσωπικό συμφέρον ἀπό τήν ἔκβαση τῆς κρίσης τῆς ἐπιτροπῆς. Γι’ αὐτό καί ἡ Πανελλήνια Ἕνωση Θεολόγων (ΠΕΘ) μέ αἴτησή της στόν Ὑπουργό εἶχε ζητήσει τήν ἐξαίρεσή τους, χωρίς φυσικά νά εἰσακουστεῖ (βλ. petheol.gr)

Ποιά ὅμως μορφή ἔλαβε αὐτός ὁ τόσο διαφημισμένος διάλογος στήν ἐπιτροπή τοῦ ΙΕΠ, ὅπου κλήθηκαν τόσο ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ὅσο καί ἡ ΠΕΘ νά καταθέσουν τίς προτάσεις τους; Φυσικά τήν μορφή πού εἶχε προκαθοριστεῖἀπό τόν ἴδιο τόν Ὑπουργό μέ τήν ἐντολή του πρός τήν ἐπιτροπή, νά μή συζητήσει καμία ἄλλη πρόταση πέραν τῶν πολυθρησκειακῶν νέων ΑΠΣ. Ἡ ΠΕΘ πού ἐκπροσωπεῖ τή συντριπτική πλειοψηφία τοῦ θεολογικοῦ κόσμου στήν Ἑλλάδα κατόπιν αὐτῶν ἀρνήθηκε σέ ἐπιστολή της πρός τόν πρόεδρο τοῦ ΙΕΠ νά συμμετάσχει σ’ αὐτήν τήν παρωδία διαλόγου, ὑπογραμμίζοντας ταὐτόχρονα ὅτι τά τελευταῖα χρόνια «δέν κλήθηκε ποτέ νά συμμετάσχει, παρά τά διαρκῆ αἰτήματά της περί αὐτοῦ, σέ καμία ἐπιτροπή διαλόγου πού ἀφοροῦσε τή σύνταξη ἤ τήν ἀναμόρφωση νέων Προγραμμάτων Σπουδῶν» (βλ. petheol.gr).

Παραπάνω τονίσαμε, ὅτι τά νέα ΑΠΣ προορίζονται οὐσιαστικά μόνο γιά τούς Ὀρθόδοξους μαθητές. Πῶς καταλήγουμε σ’ αὐτό τό συμπέρασμα; Πρίν ἀποφασιστεῖὁριστικά ἡ ἐφαρμογή τῶν νέων ΑΠΣ ὁ κ. Ὑπουργός εἶχε τονίσει ἐπανειλημμένα , ὅτι ἐάν διατηρεῖτο ὁ Ὀρθόδοξος χαρακτῆρας τοῦ μαθήματος, δέν θά μποροῦσε νά διατηρηθεῖ ὁ ὑποχρεωτικός χαρακτῆρας τοῦ μαθήματος, ἐννοώντας προφανῶς μέ αὐτό ὅτι θά ἔδινε πάλι τή δυνατότητα ἀπαλλαγῆς καί στούς Ὀρθόδοξους μαθητές, δηλ. ἕνα καθεστώς παρόμοιο μέ αὐτό πού ἴσχυε ἀπό τό καλοκαίρι τοῦ 2008 μέχρι τόν Ἰανουάριο τοῦ 2015. Στόχος προφανῶς αὐτῶν τῶν δηλώσεων ἦταν νά ἐκφοβίσει τούς Θεολόγους καθηγητές, οἱὁποῖοι εἶχαν ὑποφέρει ἀπό τό καθεστώς αὐτό τῶν ἀθρόων ἀπαλλαγῶν, βλέποντας τό μάθημά τους νά ἐξευτελίζεται, νά συμφωνοῦν χωρίς καμία ἀντίσταση μέ τήν ἐφαρμογή τῶν νέων ΑΠΣ. Τό καθεστώς αὐτό τῶν ἀθρόων ἀπαλλαγῶν πού ἦταν σέ ἰσχύ μέχρι τόν Ἰανουάριο τοῦ 2015 εἶχε βέβαια καταδικαστεῖ τελεσίδικα ὡς ἀντισυνταγματικό ἀπό τό Διοικητικό Ἐφετεῖο τῶν Χανίων (ἀπόφαση 115/2012). Ἀλλά, ὅπως εἴδαμε καί παραπάνω, ὁ κ. Ὑπουργός δέν δίνει καί ἰδιαίτερη σημασία στή δικαστική ἐξουσία, ἡ ὁποία, ὅπως φαίνεται, γι’ αὐτόν εἶναι περισσότερο διακοσμητική.

Ἐπίσης στό σημεῖο αὐτό πρέπει νά ἐπαναφέρουμε στή μνήμη μας ὅτι ἀρχικά αὐτά τά προγράμματα εἶχαν προβληθεῖἀπό τούς νεωτεριστές θεολόγους πού τά συντάξανε ὡς ἡ μεγάλη εὐκαιρία γιά τήν ἀναβάθμιση τοῦ ΜτΘ. Ἰσχυρίζονταν, ὅτι μέ αὐτά θά ἀφαιροῦνταν ἀπό τούς ἀμφισβητίες τά ἐπιχειρήματα ὑπέρ τῆς ἀπαλλαγῆς ἀπό τό μάθημα, ὅτι θά ἦταν ἕνα μάθημα ὑποχρεωτικό γιά ὅλους καί δέν θά ὑπῆρχε καθόλου ἡ δυνατότητα ἀπαλλαγῆς, ἀφοῦ θά διδάσκονται οἱ βασικές θρησκεῖες μέ βαρύτητα στή θρησκεία τοῦ τόπου, πού εἶναι ἀπόλυτα λογικό καί θεμιτό. Ὅλα αὐτά βλέπουμε σήμερα ὅτι ἦταν ἁπλή διαφήμιση γιά τά νέα ΑΠΣ. Διότι παρά τήν καθιέρωση τῶν νέων ΑΠΣ στήν σχολική πράξη ἡ δυνατότητα ἀπαλλαγῆς ἀπό τό ΜτΘ συνεχίζει νά ὑπάρχει. Μέχρι σήμερα βρίσκεται σέ ἰσχύ ἡ ἐγκύκλιος τῆς 23-1-2015, ἡὁποία περιορίζει τή δυνατότητα ἀπαλλαγῆς ἀπό τό ΜτΘ αὐστηρά στούς «μή Χριστιανούς Ὀρθόδοξους μαθητές, δηλαδή ἀλλόθρησκους ἤ ἑτερόδοξους ἤ ἄθρησκους, πού ἐπικαλοῦνται λόγους θρησκευτικῆς συνείδησης».

Ἔτσι προκύπτει τό ἑξῆς ἐνδιαφέρον στοιχεῖο: Ὅσο τό ΜτΘ εἶχε τόν παραδοσιακό ὀρθόδοξο χαρακτῆρα, ἡ ἡγεσία τοῦ Ὑπουργείου ἀπό τό 2008 ἔδινε μέ ἀσαφεῖς διατυπώσεις, ἐντελῶς ἀντισυνταγματικά, σέ Ὀρθόδοξους μαθητές τήν δυνατότητα ἀπαλλαγῆς, μαθαίνοντάς τους στή ἀπάτη μέ ψευδεῖς δηλώσεις καί χρησιμοθηρία, ἀφοῦ εἶχαν ἕνα μάθημα λιγότερο νά διαβάζουν. Τώρα πού ὁ κ. Ὑπουργός καθόρισε, πάλι ἐντελῶς ἀντισυνταγματικά, μέ τά νέα ΑΠΣ τόν πολυθρησκειακό χαρακτῆρα τοῦ ΜτΘ καί μέ τόν τρόπο αὐτό καθιερώνει πλέον ἐλεύθερα τόν προσηλυτισμό καί ὠθεῖ τούς μαθητές στήν ἀθεΐα ἀποκλείει πιά μέ ἀπόλυτη σαφήνεια καί αὐστηρότητα τήν ἀπαλλαγή Ὀρθόδοξων μαθητῶν ἀπό τό ΜτΘ, ἐπιτρέποντας αὐτή τήν ἀπαλλαγή μόνο σέ ἀλλόθρησκους, ἑτερόδοξους ἤ ἄθεους μαθητές. Τώρα πού μέ βάση τούς ἐμπνευστές «θεολόγους» τῶν νέων ΑΠΣ τό μάθημα θά ἔπρεπε νά εἶναι ὑποχρεωτικό γιά ἀνεξαιρέτως ὅλους τούς μαθητές, ἐπειδή δέν ὑπάρχουν πλέον λόγοι θρησκευτικῆς συνείδησης πού θά μποροῦσαν νά ἐπικαλεστοῦν, ἡἡγεσία τοῦὙπουργείου δίνει πάλι σέ μή Ὀρθόδοξους μαθητές τή δυνατότητα ἀπαλλαγῆς, προφανῶς γιά νά μή «προσηλυτίζονται» αὐτοί κατά λάθος στήν Ὀρθοδοξία καί γιά νά εἶναι σέ πλεονεκτική θέση ἔναντι τῶν Ὀρθοδόξων συμμαθητῶν τους μέ ἕνα μάθημα λιγότερο. Στούς δέ Ὀρθόδοξους μαθητές ἐπιβάλλει τό μάθημα, γιά νά ὑποστοῦν μέ τήν θρησκειολογική σούπα πού θά διδάσκεται πλύση ἐγκεφάλου καί νά στραφοῦν ἐπί τέλους στόν νέο παράδεισο τῆς ἀθεΐας πού ἐπαγγέλλεται ἐκεῖνος καί τό κόμμα τοῦ (βλ. τίς δηλώσεις τοῦ Πρωθυπουργοῦ στίς 25/7/2016 γιά μιά «Νέα Ἑλλάδα. Τήν Ἑλλάδα τοῦ 2021», ἡ ὁποία θά προκύψει ἀπό τήν ἀναθεώρηση τοῦ Συντάγματος καί τήν μετατροπή τῆς χώρας σέ οὐδετερόθρησκο κράτος).

Σέ ὅλα τά παραπάνω προστίθεται ἕνα ἀκόμα στοιχεῖο πού ἐπιβεβαιώνει μέ ἀκλόνητο τρόπο τή θέση μας, ὅτι τά νέα ΑΠΣ στοχεύουν βασικά στούς Ὀρθόδοξους μαθητές. Τήν ἴδια ἐποχή πού προωθοῦσε ὁ κ. Ὑπουργός τήν ἐφαρμογή τῶν νέων ΑΠΣ ψηφίστηκε στό Κοινοβούλιο ὁ νόμος 4386/11-5-16 (ΦΕΚ 83/11.5.2016 τ. Α΄), ὅπου στό ἄρθρο 55 «Ρύθμιση θεμάτων τῆς Γενικῆς Γραμματείας Θρησκευμάτων τοῦὙπουργείου Παιδείας Ἔρευνας καί Θρησκευμάτων» καί στήν παρ. 5 νομοθετήθηκαν τά ἀκόλουθα: «5. Στό ἄρθρο 16 τοῦ Ν. 1771/1988 (Α΄171) προστίθεται νέα παράγραφος 4, ὡς ἀκολούθως: «4. Κατ’ ἐξαίρεση, ἐφόσον στά δημόσια δημοτικά σχολεῖα των μέ ἀριθμό 25153/26.2.1957 (Β΄86) καί 78871/22.3.1962 (Β΄125) κοινῶν ὑπουργικῶν ἀποφάσεων τῶν Ὑπουργῶν Ἐθνικῆς Παιδείας καί Θρησκευμάτων καί Οἰκονομικῶν δέν ὑπηρετεῖ δάσκαλος τοῦ Καθολικοῦ δόγματος ἤ τῆς Ἑβραϊκῆς θρησκείας καί γλώσσας γιά τήν κάλυψη τῶν ἀναγκῶν τῶν μαθητῶν τοῦ Καθολικοῦ δόγματος ἤ τῆς Ἑβραϊκῆς θρησκείας καί γλώσσας ἀντίστοιχα, μετά ἀπό σχετική εἰσήγηση τῶν ἁρμοδίων Περιφερειακῶν Διευθύνσεων Πρωτοβάθμιας καί Δευτεροβάθμιας Ἐκπαίδευσης, εἶναι δυνατή ἡ πρόσληψη, ἀνά σχολικό ἔτος, ἐκπαιδευτικοῦἐκτός τῶν οἰκείων πινάκων ἀναπληρωτῶν ἐκπαιδευτικῶν γιά τή διδασκαλία τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν τοῦ Καθολικοῦ δόγματος καί γιά τή διδασκαλία τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν καί γλώσσας τῆς Ἑβραϊκῆς θρησκείας. Ἡἐπιλογή καί πρόσληψη τοῦἐκπαιδευτικοῦ γίνεται μέ ἀπόφαση τοῦὙπουργοῦ Παιδείας, Ἔρευνας καί Θρησκευμάτων, ὕστερα ἀπό πρόταση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Καθολικῆς Ἱεραρχίας Ἑλλάδος (Ι.Σ.Κ.Ι.Ε.) καί τοῦ Κεντρικοῦ Ἰσραηλιτικοῦ Συμβουλίου (Κ.Ι.Σ) ἀντίστοιχα». Τά δικαιώματα αὐτά, τά ὁποῖα ἡ κυβέρνηση πολύ καλῶς σύμφωνα μέ τήν ἐλευθερία τῆς θρησκευτικῆς συνείδησης (ἄρθρο 13 τοῦ Συντάγματος) καθιερώνει μέ τόν παραπάνω νόμο γιά τήν Ἱερά Σύνοδο τῆς Καθολικῆς Ἱεραρχίας Ἑλλάδος καί γιά τό Κεντρικό Ἰσραηλιτικό Συμβούλιο καί πού ἤδη ἰσχύουν γιά τή μουσουλμανική κοινότητα στή Θράκη, γιατί δέν ἰσχύουν καί γιά τήν Ἱερά Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί τούς Ὀρθόδοξους μαθητές; Μήπως στά μάτια τῆς Κυβέρνησης ἡἐπικρατοῦσα θρησκεία στήν Ἑλλάδα καί οἱ πιστοί της εἶναι ὑποδεέστεροί τῶν παραπάνω θρησκευτικῶν μειονοτήτων; Γιατί αὐτός ὁ θρησκευτικός ρατσισμός εἰς βάρος τῆς Ὀρθοδοξίας καί τῶν πιστῶν της; Γιατί οἱ Ρωμαιοκαθολικοί, Ἑβραῖοι καί Μουσουλμάνοι Ἕλληνες μαθητές νά ἔχουν τό δικαίωμα νά διδάσκονται τή δική τους θρησκεία, καί μάλιστα μέ ἐκπαιδευτικούς τῆς ἐπιλογῆς τῶν θρησκευτικῶν τους κοινοτήτων, καί οἱ Ὀρθόδοξοι Ἕλληνες μαθητές νά ταΐζονται μέ αὐτή τή θρησκειολογική σούπα τῶν νέων ΑΠΣ τοῦ ΜτΘ; Αὐτή εἶναι ἡ Νέα Ἑλλάδα πού ἐπαγγέλλεται ὁ Ὑπουργός Παιδείας Ἔρευνας καί Θρησκευμάτων καί ἡ Κυβέρνηση τοῦ ΣΥΡΙΖΑ;

«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Τεύχους 170 Ὀκτώβριος 2016 

http://aktines.blogspot.gr

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΙΕΡΟΘΕΟΣ: ΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΚΑΙ Η ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΣΗ

Τά Θρησκευτικά καί ἡ παραπλάνηση

…Δέν ἰσχύουν οἱ χαρακτηρισμοί πού ἔχουν δοθῆ ὅτι τό ἰσχύον μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν εἶναι κατηχητικό-ὁμολογιακό καί ὅτι τό νέο προτεινόμενο Πρόγραμμα εἶναι θρησκειολογικό ἤ ὑπερβαίνει τόσο τόν κατηχητικό ὅσο καί τόν θρησκειολογικό χαρακτήρα. Στήν πραγματικότητα τό μάθημα, πού διδάσκεται στούς μαθητές εἶναι γνωσιολογικό, πολιτισμικό, μέ θρησκειολογική ἀναφορά, ἐνῶ τό προτεινόμενο Πρόγραμμα εἶναι περισσότερο διαθρησκειακό καί μερικοί τό χαρακτηρίζουν καί συγκρητιστικό. [...]

Διαβάζοντας, λοιπόν, καί τά δύο Προγράμματα (τό ἰσχύον καί τό νέο) αἰσθάνθηκα μερικές ἐκπλήξεις.

Ἡ πρώτη ἔκπληξη ἦταν ὅτι τό ἰσχύον Ἀναλυτικό Πρόγραμμα δέν εἶναι ὁμολογιακό-κατηχητικό, ὅπως διατείνονται μερικοί, ἀλλά εἶναι γνωσιολογικό, πολιτισμικό μέ θρησκειολογική προοπτική. Συγκεκριμένα, ἡ θεματολογία τῶν βιβλίων τῶν Θρησκευτικῶν εἶναι ἡ ἑξῆς: Α΄   Γυμνασίου «Παλαιά Διαθήκη, προϊστορία τοῦ Χριστιανισμοῦ»∙ Β΄   Γυμνασίου: «Καινή Διαθήκη, ὁ Ἰησοῦς Χριστός καί τό ἔργο του»∙ Γ΄   Γυμνασίου: «Θέματα ἀπό τήν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας»∙ Α΄  Γενικοῦ Λυκείου: «Ὀρθόδοξη πίστη καί λατρεία»∙ Β΄  Γενικοῦ Λυκείου: «Χριστιανισμός καί Θρησκεύματα»∙  Γ΄   Γενικοῦ Λυκείου: «Θέματα Χριστιανικῆς ἠθικῆς».

Διαβάζοντας κανείς τά περιεχόμενα τῶν βιβλίων αὐτῶν παρατηρεῖ ὅτι ὑπάρχει μιά ἱστορική διάρθρωση τῆς ὕλης, μιά μεθοδολογία πού ἀναπτύσσεται στήν ἱστορική ἐξέλιξή της, καθώς ἐπίσης ἀναπτύσσονται τά θέματα μέ ρεαλισμό, πλουραλισμό καί μέ ἄνοιγμα σέ ἄλλες ἀπόψεις. [...]

Ἑπομένως, κακῶς καί παραπλανητικῶς ἰσχυρίζονται μερικοί ὑπέρμαχοι τῆς ἀλλαγῆς στό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν ὅτι τό ἰσχύον Πρόγραμμα προσδιορίζεται ἀπό τό κατηχητικό καί ὁμολογιακό περιεχόμενο.

Ἡ δεύτερη ἔκπληξη ἦταν ὅτι τό νέο Πρόγραμμα Σπουδῶν δέν εἶναι θρησκειολογικό, ὅπως ὑποστηρίζουν ἄλλοι, ἀλλά διαθρησκειακό, ἐμπνεόμενο ἀπό τήν συγκριτική θρησκειολογία, ἐνῶ ἄλλοι τό χαρακτηρίζουν συγκρητιστικό καί ἀπό τούς δημιουργούς του θεωρεῖται κατ' ἐξοχήν βιωματικό. Κατά τήν γνώμη μου, αὐτοῦ τοῦ εἴδους ἡ βιωματική ἐμπέδωση, προσεγγίζει σέ πολύ μεγάλο βαθμό μεθοδολογικά αὐτό πού γίνεται στήν κατήχηση, δηλαδή τήν ἐφαρμογή θρησκευτικῶν πρακτικῶν.

(Ναυπάκτου Ἱεροθέου, Εἰσήγηση στήν Ἱεραρχία, 9-3-2016)

“Εκκλησιαστική Παρέμβαση’Τεῦχος 242 - Σεπτέμβριος 2016

© 2015 Ἱερὰ Μητρόπολις Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου. parembasis.gr