Γράφει ο Κωνσταντίνος
Χολέβας.
Η Εκκλησία της Ελλάδος
όρισε ήδη τριμελή Επιτροπή Μητροπολιτών, η οποία θα εξηγήσει στο Υπουργείο
Παιδείας τα προβλήματα που θα προκαλέσει το Νέο Πρόγραμμα Σπουδών για τα
Θρησκευτικά. Η Ιερά Σύνοδος δικαιούται να έχει λόγο επί της ύλης του μαθήματος.
Δεν έχει δίκαιο ο Υπουργός Παιδείας ο οποίος θεωρεί αποκλειστικά αρμόδιο το
Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής. Ο Καταστατικός Χάρτης της Εκκλησίας της
Ελλάδος, που είναι και νόμος του Ελληνικού Κράτους (Ν. 590/1977), προβλέπει ότι
η Διαρκής Ιερά Σύνοδος: «Παρακολουθεί το δογματικόν περιεχόμενον τών δια τα
Σχολεία της Στοιχειώδους και Μέσης Εκπαιδεύσεως προοριζομένων διδακτικών
βιβλίων του μαθήματος των Θρησκευτικών».
Δεν διαφωνώ να δίδεται στους μαθητές
κάποια ενημέρωση για άλλα δόγματα και άλλες θρησκείες που έχουν μεγάλο
αριθμό πιστών, αλλά αυτό δεν πρέπει να γίνεται εις βάρος της Ορθόδοξης
Χριστιανικής διδασκαλίας. Ήδη στα υπάρχοντα σχολικά εγχειρίδια υπάρχουν
κεφάλαια γνωριμίας με τα άλλα θρησκεύματα, η δε ύλη της Β΄ Λυκείου αναφέρεται
κυρίως στις άλλες θρησκείες. Η Εκκλησία της Ελλάδος με ομόφωνη απόφαση της
Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας τον Μάρτιο του 2016 πρότεινε σε όλες τις
τάξεις του Γυμνασίου και του Λυκείου να αφιερώνεται το 80% της ύλης στην
Ορθόδοξη Χριστιανική αγωγή και το 20% στα άλλα δόγματα και θρησκεύματα, με
ποσότητα ύλης και μεθοδολογία, που θα αντιστοιχεί στο πνευματικό τους επίπεδο
και δεν θα τους προξενεί σύγχυση. Τα κεφάλαια για τα θρησκεύματα να τίθενται,
σε ξεχωριστές ενότητες, στο τέλος του βιβλίου και να μην κατατάσσεται ο Κύριος
ημών Ιησούς Χριστός σαν ένας διδάσκαλος ισότιμος με μία δεκάδα άλλων
σοφών, διδασκάλων ή ιδρυτών θρησκειών.
Η θεμελιώδης διαφωνία μας ως
Ορθοδόξων Χριστιανών έναντι του νέου Προγράμματος Σπουδών είναι ότι
υποβαθμίζεται, συρρικνώνεται και διαστρεβλώνεται η Ορθόδοξη Χριστιανική
διδασκαλία. Επίσης αντί να γίνεται σαφής διάκριση μεταξύ της Ορθοδόξου
διδασκαλίας και των άλλων θρησκειών, το νέο Πρόγραμμα τα παρουσιάζει όλα μαζί
συγκεχυμένα και ισοπεδωμένα στις ίδιες ενότητες. Αυτό στην επιστημονική
ορολογία λέγεται θρησκευτικός συγκρητισμός. Οι σχεδιαστές του Προγράμματος
δίνουν την εντύπωση ότι έβαλαν σε ένα μίξερ την Ορθοδοξία, τις άλλες
Χριστιανικές Ομολογίες και τα γνωστά θρησκεύματα και κατασκεύασαν ένα
πολυθρησκειακό συνονθύλευμα, καλλιεργώντας τον σχετικισμό και υπονομεύοντας την
Ορθόδοξη Χριστιανική ταυτότητα του λαού μας. Ουσιαστικά οι μαθητές δεν
βοηθούνται να αποκτήσουν έναν αξιακό κώδικα, αλλά καλούνται να διαμορφώσουν την
«ατομική τους θρησκεία» από πολύ μικρή ηλικία.
Στο Πρόγραμμα Σπουδών συνεξετάζεται η
Αγία Γραφή μαζί με τα ιερά βιβλία των θρησκειών, δηλ. η αλήθεια του Θεού μαζί
με τις μαγείες, τους μύθους και τις δεισιδαιμονίες γεγονός που προσβάλει κάθε
Ορθόδοξο Χριστιανό. Οι Άγιοι αναφέρονται στην ίδια κατηγορία με τους
ασκούμενους στη γιόγκα και το διαλογισμό, ενώ η μετάνοια, η νηστεία, η άσκηση
της Σαρακοστής θεωρούνται κοινοί τόποι με τη νηστεία, το διαλογισμό και τη
γιόγκα του Ινδουισμού και του Βουδισμού.
Παραθέτω ορισμένα χαρακτηριστικά
παραδείγματα:
Στη Γ΄ Δημοτικού, πριν καν το μικρό
παιδί διδαχθεί τα βασικά περί Θεανθρώπου Ιησού Χριστού και Ορθοδοξίας, καλείται
να ζωγραφίσει τα Μάνταλα (σύμβολο του Ινδουισμού) ακούγοντας την αντίστοιχη
(ινδουιστική) μουσική!
Στη Δ΄ Δημοτικού υπό τον τίτλο
«Χριστιανοί Άγιοι και ιερά πρόσωπα άλλων θρησκειών» δίδεται μία εσφαλμένη
ερμηνεία της αγιότητος, ενώ η Αγία Λυδία η Φιλιππησία παρουσιάζεται ως πρόσωπο
αντίστοιχο και ισότιμο με τον Βούδα, τον Κομφούκιο και τον Λάο Τσε!
Στην ΣT΄ Δημοτικού, στη γνωριμία με
τις «Ισλαμικές κοινότητες της Ελλάδας» τα Ελληνόπουλα καλούνται να αναγνωρίσουν
«Μνημεία, δρόμους και περιοχές» με Ισλαμική σφραγίδα στην πατρίδα μας,
αποσιωπώντας το γεγονός ότι τα τζαμιά είναι κατάλοιπα της Οθωμανικής τυραννίας
στην πατρίδα μας.
Στη Θεματική Ενότητα της Α΄
Γυμνασίου: «Μονοθεϊστικές θρησκείες Ιουδαϊσμός και Ισλάμ» οι μαθητές
διδάσκονται ότι η Σαρία είναι «Νόμος του Θεού στην ανθρωπότητα»!
Στην Γ΄ Γυμνασίου υπό τον τίτλο
«Σύγχρονες θρησκευτικές μορφές στην Ορθοδοξία και στον κόσμο»
αναμειγνύεται ο Άγιος Πορφύριος με πολιτικούς όπως ο Μαχάτμα Γκάντι.
Σε καμμία τάξη του Δημοτικού, του
Γυμνασίου και του Λυκείου δεν διδάσκονται τα βασικά κεφάλαια της Παλαιάς
Διαθήκης. Η Καινή Διαθήκη, δηλαδή η ζωή και η διδασκαλία του Κυρίου ημών Ιησού
Χριστού, ενώ καλυπτε μέχρι σήμερα ολόκληρη την ύλη της Β΄ Γυμνασίου,
συρρικνώνεται σε λίγες ενότητες.
Υπενθυμίζω τέλος ότι μάθημα
Θρησκευτικών διδάσκεται στα δημόσια σχολεία όλων των χωρών μελών της Ευρ.
Ενώσεως – πλην της Γαλλίας. Προτείνω, λοιπόν, να ακολουθήσουμε το πρότυπο της
Γερμανίας, της Ιταλίας, της Ισπανίας και άλλων χωρών, όπου δίδεται στους γονείς
η επιλογή: Ή να παρακολουθούν τα παιδιά τους ένα μάθημα ομολογιακό βασισμένο
στην επικρατούσα Χριστιανική Ομολογία ή να παρακολουθούν ένα εναλλακτικό μάθημα
Ηθικής. Η λύση για την Ελλάδα θα είναι η υποχρεωτική διδασκαλία ενός
μαθήματος Ορθοδόξου Χριστιανικής αγωγής για την πλειοψηφία των μαθητών, και η
παρακολούθηση ενός μαθήματος Ηθικής ή Θρησκειολογίας από όσους
απαλλάσσονται (αλλόθρησκοι, ετερόδοξοι, άθεοι κ.λπ.).
Οι αγωνιστές του 1821, οι οποίοι
ελευθέρωσαν την πατρίδα μας, δεν έχυσαν το αίμα τους για μία ουδετερόθρησκη
Ελλάδα, αλλά για μία Ελλάδα με Ελληνορθόδοξη Παιδεία. Η διδασκαλία
του Ευγγελίου και των Πατέρων στα σχολεία καλλιεργεί στους νέους μας την
αληθινή σχέση με τον Θεό καθώς και την αγάπη, την αλληλεγγύη, την ειρήνη, και
τον σεβασμό προς κάθε συνάνθρωπο.
Άρθρο στην εφημερίδα ΟΡΘΟΔΟΞΗ
ΑΛΗΘΕΙΑ, Τετάρτη 19 Οκτωβρίου 2016