ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΓΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΠΑΩ ΑΡΑΙΑ ΚΑΙ ΠΟΥ ΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ!

Δεν υπάρχει μεγαλύτερο εργαστήριο ψυχών από την εκκλησία μας. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη πηγή δύναμης, από την προσευχή που γίνεται την ώρα της Θείας Λειτουργίας.

Μα εγώ, θα πει κάποιος, δεν έχω γνώσεις θεολογικές και οι γραμματικές μου γνώσεις είναι λίγες, ή ξέρω γράμματα, αλλά δεν καταλαβαίνω τι λένε οι ψάλτες και ο ιερέας την ώρα της Θείας Λειτουργίας…

Και ποιος είπε ότι χρειάζονται γνώσεις γραμματικές ή θεολογικές για να προσεγγίσει κανείς τον Χριστό; Ήταν μήπως κανείς απόστολος γραμματιζούμενος; Ψαράδες φτωχοί, αγράμματοι και ταπεινοί ήταν ή πρώην τελώνες ή πρώην διώκτες του Χριστού…

Πολλοί Άγιοι μας επίσης ήταν αγράμματοι και όμως το συγγραφικό τους ταλέντο και τις γραπτές τους παρακαταθήκες θα ζήλευαν πολλοί λόγιοι.

Το «πάτερ ημών» δεν το γνωρίζουμε; Δεν το καταλαβαίνουμε;

Το «Πιστεύω» που είναι ομολογία πίστεως και περιέχει όλη την ουσία της ορθοδοξίας μας, δεν το ξέρουμε; Δεν το καταλαβαίνουμε;

Αλλά και ποιος είπε, ότι πρέπει από την μια μέρα στην άλλη να μάθουμε και να κατανοήσουμε, όλες τις προσευχές, όλες τις ακολουθίες, όλη την τάξη και το τυπικό της Εκκλησίας μας;…σιγά, σιγά. Αργά και σταθερά.

Είναι έργο του διαβόλου και πλάνη μεγάλη, να νομίζουμε ότι, αφού δεν καταλαβαίνουμε και πολλά, (δεν γνωρίζουμε, γιατί η κατανόηση έρχεται μόνη της σιγά-σιγά), αφού νομίζουμε ότι δεν είναι «του στυλ» μας, να μην κάνουμε τίποτα απολύτως. Να αδιαφορούμε…

Κάποτε πήγε μια πολύ ηλικιωμένη, εντελώς αγράμματη, σε ένα χριστιανικό βιβλιοπωλείο και ζήτησε να αγοράσει το Ευαγγέλιο. Την είδε κάποιος γνωστός της και της λέει: τι το θες το Ευαγγέλιο θεία;

Αφού δεν ξέρεις ανάγνωση και γραφή, τι θα το κάνεις;

Αχ, παιδάκι μου, του απαντάει, θέλω μόνο να Το κρατώ αγκαλιά και να παρακαλώ τον Κύριο να βάλει την Σοφία των λόγων Του στην καρδιά μου!!!.

Προσέξτε ταπείνωση, προσέξτε ομολογία πίστεως και προσέξτε το προχωρημένο της ηλικίας της…Τι ωραίο παράδειγμα, τι ωφέλεια είχε αυτή η γυναίκα, από μια τόσο απλή κίνηση…

Τι μας στοιχίζει δηλαδή, πχ το Σάββατο, να διαβάζουμε το Ευαγγέλιο που θα αναγνωστεί την Κυριακή, να το κατανοήσουμε με ή χωρίς μετάφραση, να διαβάσουμε τον Απόστολο που θα πει ο ψάλτης και να δούμε, τέλος, τι εορτάζουμε εκείνη την ημέρα που θα εκκλησιαστούμε;

Φτάνει να ανοίξουμε ένα οποιοδήποτε εκκλησιαστικό ημερολόγιο, για να βρούμε ποιος Άγιος εορτάζει, ποια αναγνώσματα θα ακουστούν κλπ. Δεν έχουμε ένα ημερολόγιο; Δεν έχουμε το Ευαγγέλιο; Δεν ξέρουμε πως θα τα προμηθευτούμε;

Εμείς, οι νεότερης ηλικίας άνθρωποι, χρήστες καλοί της τεχνολογίας και του Διαδικτύου, δεν έχουμε καμία απολύτως δικαιολογία: Όλα βρίσκονται κάπου στο Διαδίκτυο. Ευαγγέλιο, αναγνώσματα, μεταφράσεις: ΟΛΑ.

Καλό είναι βέβαια αυτά που βρίσκουμε, ειδικά αν πρόκειται για λόγια Ευαγγελίου και γενικότερα για θέματα Αγίας Γραφής να τα διασταυρώνουμε και από άλλες πηγές ή ακόμα καλύτερα να τα προμηθευτούμε σε έντυπη μορφή από έγκυρους, ορθόδοξους εκδοτικούς οίκους.

https://simeiakairwn.wordpress.com

Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ ΣΤΗΝ ΕΚΠΟΜΠΗ "ΙΣΤΟΡΙΕΣ" ΤΟΥ ΣΚΑΪ

Στην εκπομπή «Ιστορίες» του ΣΚΑΪ μίλησε ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, ο οποίος μεταξύ άλλων περιέγραψε τον Υπουργό Παιδείας, Νίκο Φίλη, ως «προβληματικό άνθρωπο». «Άλλα λέει το πρωί, άλλα το βράδυ, είναι ασυνεπής στις σχέσεις και τα λόγια του» σημείωσε ο κ. Ιερώνυμος, ο οποίος έκανε λόγο και για μητρική σχέση της Εκκλησίας και του λαού και διερωτήθηκε: «Ποιος θα μας χωρίσει;». 

O Aρχιεπίσκοπος είπε ότι ο κ. Φίλης είναι «ασυνεπής στις σχέσεις του και στα λόγια του», ενώ αναφερόμενος στη συνάντησή του με τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα στο Μέγαρο Μαξίμου, παρουσία του υπουργού Παιδείας, τόνισε ότι «δεν προλάβαμε να φύγουμε και ο κ. Φίλης τα άλλαξε όλα».

«Προβληματικός και ασυνεπής ο Φίλης»

Στην ερώτηση σχετικά με το «πώς φτάσαμε σε τόσο μεγάλη ένταση με αφορμή το μάθημα των Θρησκευτικών με την κυβέρνηση», ο κ. Ιερώνυμος εξαπέλυσε βολές κατά του υπουργού Παιδείας, λέγοντας ότι «ο κ. Φίλης είναι ένας προβληματικός άνθρωπος» και πως «άλλα λέει το βράδυ, άλλα λέει το πρωί. Είναι ασυνεπής. Και το λέω αυτό ως Αρχιεπίσκοπος. Είναι ασυνεπής στις σχέσεις του και στα λόγια του. Επομένως από μία τέτοια σχέση δεν περιμένει κανείς καλούς καρπούς». 

Ο Αρχιεπίσκοπος πρόσθεσε: «Ο λαός τους ψήφισε, ο λαός θα απολαύσει τα καλά και τα κακά και στο συγκεκριμένο θέμα, ποιο λόγο έχει ο πρωθυπουργός, η Αριστερά, ο Κομμουνισμός -αν θέλετε- να έχει λόγο στα εκκλησιαστικά πράγματα; Ολόκληρη ιστορία ποιος θα πάρει το παγκάρι της Ευαγγελιστρίας, του ναού της Τήνου. Και την καλύτερη απάντηση την έδωσε το ΚΚΕ. Και από τα κόμματα όλα το ΚΚΕ. Ο κ. Κουτσούμπας. Και τον συγχαίρω από αυτή τη θέση είπε "δε μπορώ να καταλάβω ένα κομμουνιστικό κόμμα, μία Αριστερά, τι δουλειά έχει στο παγκάρι της Εκκλησίας;"».

Συνέχισε λέγοντας: «Υπάρχει σύγχυση αποστολής και είναι πολύ επικίνδυνο. Ο κ. Φίλης θέλει να ορίσει τι θα διδάσκονται τα παιδιά στα σχολεία. Έχει το δικαίωμα ως υπουργός Παιδείας αλλά η Εκκλησία δεν έχει δικαίωμα να πει ποια είναι η πίστη της; Όταν βλέπει ότι όλα κατακρεμνίζονται και στο θέμα της Παιδείας και στο θέμα των σχέσεων, στις παραδόσεις μας, στην Ιστορία. Δεν έχει λόγο αυτή η Εκκλησία να πει πώς θέλει τα Θρησκευτικά;».
Συνέχισε λέγοντας: «Έχετε αυτές τις απόψεις, τις σεβόμαστε. Ακούστε και τις απόψεις της Εκκλησίας, να κάνουμε επιτροπές, να υπάρξει συμφωνία να δημιουργηθεί ένα νέο βιβλίο. Η άποψή μου είναι να γίνει μία επιτροπή της Εκκλησίας και μία επιτροπή του Πρωθυπουργού, που θα συνεργαστούν. Συμφωνήσαμε σε αυτό».

«Το Μαξίμου απάντησε ότι οι απόψεις Ν. Φίλη είναι προσωπικές»

Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος τόνισε ότι ρώτησε τον κ. Φίλη μπροστά στον πρωθυπουργό «αν έχει να μας πει κάτι δικό του» και εκείνος του απάντησε: «Έχουμε μπροστά μας τον πρωθυπουργό, ό,τι πει ο πρωθυπουργός». Ο κ. Ιερώνυμος συνέχισε: «Φύγαμε ειρηνικά και όμορφα, είπαμε τις απόψεις μας στους δημοσιογράφους, ε, δεν προλάβαμε να φύγουμε και ο κ. Φίλης τα άλλαξε όλα. Τόσο, που αισθάνθηκα άσχημα κι εγώ και τα μέλη της Επιτροπής άσχημα όταν πήγαμε στη Σύνοδο, να τους έχουμε πει άλλα πράγματα και να ακούγονται άλλα. Στη διαμαρτυρία μας απάντησε το γραφείο του Πρωθυπουργού και μας λέει «μην ακούτε, αυτά που είπε ο Πρωθυπουργός, αυτά θα γίνουν. Οι απόψεις του κ. Φίλη είναι προσωπικές απόψεις». 

«Να εμπλουτίσουμε τις άλλες θρησκείες αλλά όχι να αλλοιώσουμε την δική μας»

Στην ερώτηση για το αν πρέπει να διδάσκονται και άλλες θρησκείες στα σχολεία, αλλά να υπάρχει κι ένα κομμάτι για την ορθοδοξία, ο Αρχιεπίσκοπος απάντησε πως «αν δείτε τα βιβλία που κυκλοφορούν, έχουν ένα πολύ μεγάλο κομμάτι. Αλίμονο μας εάν δεν κάνουμε για τις άλλες θρησκείες σήμερα. Να τις εμπλουτίσουμε. Αλλά όχι να μπορούμε να αλλοιώσουμε και να χαλάσουμε το δικό μας. Δεν είναι της ώρας. Αν σας κάνω μία μικρή ανάλυση στα μαθήματα που επιχειρείται να γίνει, θα σηκωθείτε από τη θέση σας. Θα φρίξετε. Αλλά αυτά είναι για άλλους και για άλλο χρόνο».

«Δεν έχουμε ούτε ακραίους, ούτε Ταλιμπάν»

Ερωτηθείς αν υπάρχουν ακραίες φωνές στην Εκκλησία, ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος είπε ότι «δεν έχουμε ούτε ακραίους, ούτε Ταλιμπάν», ενώ ανέφερε ότι «δεν κάνει λάθος ο Αμβρόσιος, είναι λάθος ο τρόπος που τα λέει».  «Ούτε ακραίους έχουμε, ούτε Ταλιμπάν. Έχουμε ανθρώπους, οι οποίοι βλέπουν με έναν άλλο τρόπο πολλά θέματα, μεταξύ των οποίων και αυτό και θέλουν μία άλλη αντιμετώπιση», είπε χαρακτηριστικά.

Χωρισμός Κράτους – Εκκλησίας

Ο Αρχιεπίσκοπος: υπογράμμισε ότι «δεν υπάρχει στην Αποστολή την ποιμαντική της Εκκλησίας, η λέξη χωρισμός. Χωρίζω ποιον; Το παιδί μου; Στην Ελλάδα οι πολίτες δημιουργούν το Κράτος. Υπάρχει μία σχέση. Η Εκκλησία γεννάει τους πολίτες». Συνέχισε λέγοντας ότι «για εμάς, δεν υπάρχει η λέξη χωρισμός. Όποιος όμως θέλει από το Κράτος, από τους πολίτες, να πάει στο καλό. Δεν μας πειράζει. Τον περιμένουμε να ξαναγυρίσει». Μιλώντας για τις σχέσεις Κράτους - Εκκλησίας, σημείωσε ότι μέχρι στιγμής «όλες οι προτάσεις για την εκκλησιαστική περιουσία πάσχουν». 

«Έχουμε 10.000 οικογένειες ιερέων. Θα τους αφήσουμε χωρίς μισθό;» διερωτήθηκε και πρόσθεσε: «Ας μας δώσει το κράτος όλη την περιουσία που μας έχει πάρει αντί να μας δίνει το μισθό». «Μητρική σχέση μεταξύ Εκκλησίας και λαού, ποιος θα μας χωρίσει;» Ο προκαθήμενος της Εκκλησίας της Ελλάδος έκανε λόγο για μητρική σχέση που υπάρχει μεταξύ της Εκκλησίας και του λαού και διερωτήθηκε «ποιος θα μας χωρίσει;».

Για Προσφυγικό και «κίνδυνο ισλαμοποίησης»

Ο κ. Ιερώνυμος εξέφρασε την εκτίμηση ότι ο τόπος «προχωράει από στιγμή σε στιγμή στον αφελληνισμό και στον αποχριστιανισμό» και έκανε λόγο για «κίνδυνο ισλαμοποίησης», χαρακτηρίζοντας «βαθιά νυχτωμένους» εκείνους που δεν το βλέπουν. Για το αν βλέπει πραγματικό κίνδυνο ισλαμοποίησης της χώρας, ο Αρχιεπίσκοπος είπε χαρακτηριστικά: «Δεν είναι κίνδυνος ισλαμοποίησης όταν πιστεύουμε ότι αυτοί ήρθανε και θα πάνε στις πατρίδες τους. Αλλά δεν είναι ότι το καλύτερο. Είναι μια απόπειρα αλλοίωσης από κέντρα. Να μην είναι μόνο η γλώσσα ελληνική, να μην είναι μόνο θρησκεία η ελληνική, να μην είναι μόνο η συνείδηση ελληνική. Ο τόπος μας προχωράει από στιγμή σε στιγμή στον ανθελληνισμό και στον αποχριστιανισμό. Εκείνοι που δεν το βλέπουν είναι μακριά νυχτωμένοι. Και εκείνοι που το βλέπουν χαίρονται γιατί βλέπουν και το καμαρώνουν ότι το πρόγραμμα τους και το όνειρο τους πραγματοποιείται».

Ο Καμμένος μου είπε «αν δεν συμφωνείτε Μακαριότατε, ρίχνω την κυβέρνηση αύριο το πρωί»

Ο κ. Ιερώνυμος αποκάλυψε ότι ο υπουργός Άμυνας Πάνος Καμμένος του είπε πως «αν δεν συμφωνείτε Μακαριότατε, ρίχνω την κυβέρνηση αύριο το πρωί». Χαρακτήρισε ωστόσο δημιουργικές τις συζητήσεις του με τον πρωθυπουργό, ενώ καταλόγισε στα κόμματα ότι «δεν μπόρεσαν να κάνουν μαζί ένα τείχος», για να έχουν πιο ισχυρή φωνή στις Βρυξέλλες. Ο Αρχιεπίσκοπος παραδέχθηκε ότι δεν έχει αρμοδιότητα για να αλλάξει ο κ. Φίλης και έδειξε θετικός στο να εμπλουτιστεί η διδασκαλία για άλλες θρησκείες, «όχι όμως να αλλοιώσουμε τη δική μας» όπως είπε. Προειδοποίησε επίσης ότι, αν διαφανεί αδιέξοδο, η Εκκλησία «δεν θα μείνει με σταυρωμένα τα χέρια».

Για το ενδεχόμενο τζαμιού στην Αθήνα

Τέλος, ερωτηθείς για το ενδεχόμενο ανέγερσης τζαμιού στην Αθήνα, ο αρχιεπίσκοπος ανέφερε ότι «θα μπορούσε να αναβληθεί, έως ότου ξεκαθαρίσει το θέμα των μουσουλμάνων. Θα μείνουν εδώ, δικαιούνται. Αν όμως είναι περαστικοί τι χρειάζεται; Τίποτα δε θα κάνουμε». Διερωτήθηκε: «Ποιος θα το διοικήσει; Θα είναι ένας τόπος προσευχής ή θα είναι ένας χώρος διδασκαλίας; Ποιος θα διδάξει τον μουσουλμανισμό; Είναι ένα πρόβλημα αυτό. Και ο άλλος ο κίνδυνος ότι θα γίνει αφορμή πολέμου μεταξύ των μουσουλμάνων. Στο τζαμί ποιοι θα πάνε; Θα πάνε οι Σιίτες, θα πάνε οι Σουνίτες; Θα αρχίσει ένας άλλος καυγάς εσωτερικός».

2/11/2016

Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΕΥΣΕΒΕΙΑ Γ’- ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ: Ο ΘΕΟΣ Ή ΕΜΕΙΣ;

Ἡ ἀληθινὴ εὐσέβεια (γ)

ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ: Ο ΘΕΟΣ Ἢ ΕΜΕΙΣ;

π. Δημητρίου Μπόκου

Πολ­λοὶ ἄν­θρω­ποι σή­με­ρα θὰ δι­α­φω­νοῦ­σαν μὲ τὴ στά­ση τοῦ Ἰὼβ ἔ­ναν­τι τοῦ Θε­οῦ κατὰ τὴν ὥρα τῆς φοβερῆς δοκιμασίας του (βλ. ΛΥΧΝΙΑ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ, ἀρ. φ. 383, Ἰ­ούν. 2015). Καὶ αὐ­τό, για­τὶ σή­με­ρα ὅ­λο καὶ λι­γό­τε­ρο οἱ ἄν­θρω­ποι ἔ­χουν τὴ δι­ά­θε­ση νὰ ἐκ­χω­ρή­σουν στὸν Θε­ὸ δι­και­ώ­μα­τα ἐ­πὶ τῶν κε­κτη­μέ­νων τους. Δὲν τὸν ἀ­να­γνω­ρί­ζουν Κύ­ριό τους.

Ἰ­δι­αί­τε­ρα ἰ­σχύ­ει αὐ­τὸ προ­κει­μέ­νου γιὰ τὰ παι­διά τους. Οἱ γο­νεῖς τὰ θε­ω­ροῦν ἀ­πο­κλει­στι­κὸ κτῆ­μα τους. Δὲν ἐν­νο­οῦν νὰ ἀ­φή­σουν κα­νέ­να, οὔ­τε τὸν Θε­ό, νὰ πα­ρεμ­βλη­θεῖ στὴ σχέ­ση τους μα­ζί τους. Τὰ θέ­λουν ὁ­λωσ­δι­ό­λου δι­κά τους. Ἰ­δί­ως ἂν τὰ ἀ­πέ­κτη­σαν μὲ δυ­σκο­λί­α, σύ­νη­θες πράγ­μα σή­με­ρα. Γι’ αὐ­τὸ καὶ τοὺς εἶ­ναι ἀ­δι­α­νό­η­το νὰ χαθεῖ κά­ποι­ο παι­δί τους, νὰ τὸ πά­ρει ὁ Θε­ὸς πρὶν τὴν ὥ­ρα του. Ἀ­κό­μα καὶ συ­νει­δη­τοὶ Χρι­στια­νοὶ δείχνουν ἐ­ξαι­ρε­τι­κὴ δυ­σκαμ­ψί­α στὸ ζή­τη­μα αὐ­τό. Ἐ­ξε­γεί­ρον­ται καὶ δυ­σα­να­σχε­τοῦν ἐ­ναν­τίον τοῦ Θε­οῦ, ὅ­ταν ἐ­πι­συμ­βεῖ κάτι τέτοιο. Ἡ λο­γι­κὴ τοῦ Ἰ­ὼβ τοὺς φαί­νε­ται ἀ­κα­τα­νό­η­τη.

Ἔ­χου­με δη­λα­δὴ τὴν αἴ­σθη­ση ὅ­τι τὰ παι­διὰ μᾶς ἀ­νή­κουν ἀ­πο­κλει­στι­κά. Ἐ­μεῖς τὰ γεν­νᾶ­με, ἐ­μεῖς τὰ με­γα­λώ­νου­με, ἐ­μεῖς ὑ­πο­φέ­ρου­με νύ­χτα-μέ­ρα γι’ αὐ­τά. Αὐ­τὰ εἶ­ναι ὁ­λό­κλη­ρη ἡ ζω­ή μας. Ξε­χνᾶ­με ὅ­μως ὅ­τι δὲν τὰ δη­μι­ουρ­γοῦ­με μό­νοι μας. Μᾶς δι­α­φεύ­γει ὅ­τι ἀ­πό­λυ­τος Δη­μι­ουρ­γὸς εἶ­ναι μό­νο ὁ Θε­ός. Πη­γὴ τῆς ζω­ῆς, τοῦ καλοῦ, τῆς κά­θε ὕ­παρ­ξης, εἶ­ναι μό­νο ὁ Θε­ός. Μό­νο τὸ κα­κὸ δὲν πη­γά­ζει ἀ­πὸ τὸν Θε­ό. Ὅ­λα τὰ ὑ­πό­λοι­πα, τὰ «κα­λὰ λί­αν» τῆς δη­μι­ουρ­γί­ας, τὰ γεννᾶ ἡ ἀ­γά­πη τοῦ Θε­οῦ.

Ὁ Θε­ὸς ὅ­μως στὸ θέ­μα τῆς γεν­νή­σε­ως τῶν παι­δι­ῶν θέ­λη­σε νὰ μᾶς κά­νει βο­η­θούς του. Ἀ­πὸ συγ­κα­τά­βα­ση. Ὄ­χι για­τὶ ἀδυνατοῦσε ὁ ἴδιος. Ἀλ­λὰ γιὰ νὰ τι­μή­σει ἐ­μᾶς. Νὰ δώ­σει ἀ­ξί­α στὰ πλά­σμα­τά του. Νὰ νοι­ώ­θου­με ὅ­τι εἴ­μα­στε ἀ­πό­λυ­τα ση­μαν­τι­κοὶ γι’ αὐ­τόν. Ὅτι κάτι κάνουμε κι ἐμεῖς. Γι’ αὐ­τὸ μᾶς ἔ­κα­με τὴν τι­μὴ νὰ εἴ­μα­στε συν­δη­μι­ουρ­γοί του. Νὰ ἔ­χου­με τὴν ἀ­προ­σμέ­τρη­τη χα­ρὰ καὶ ἱ­κα­νο­ποί­η­ση νὰ φτι­ά­χνου­με μα­ζί του τὸν νέ­ο ἄν­θρω­πο. Νὰ γινόμαστε κι ἐμεῖς γονεῖς. Ἀ­να­θέ­τει λοιπὸν σὲ μᾶς νὰ δί­νου­με σάρ­κα καὶ ὀ­στᾶ, τὸ σῶ­μα. Κι Ἐ­κεῖ­νος χτί­ζει τὴν ψυ­χὴ μὲ τὸ ἐμ­φύ­ση­μα τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος, ὅ­πως ἔ­κα­με καὶ μὲ τὸν πρῶ­το ἄν­θρω­πο, τὸν Ἀ­δάμ. Καὶ ἔ­τσι γί­νε­ται «ψυ­χὴ ζῶ­σα» ὁ νέ­ος ἄν­θρω­πος, τὸ παι­δί μας.

Ὁ Θε­ὸς δὲν δη­μι­ουρ­γεῖ τὴν ψυ­χὴ πρὶν πλά­σου­με ἐ­μεῖς, μὲ τὴ δι­κή Του βέ­βαι­α συ­ναί­νε­ση, τὸ σῶ­μα. Καὶ τὰ δυ­ὸ μα­ζί, ψυ­χὴ καὶ σῶ­μα, χτί­ζον­ται ταυ­τό­χρο­να, ὅ­ταν θε­λή­σει ὁ Θε­ός, ὁ μό­νος κα­τ’ οὐ­σί­αν Δη­μι­ουρ­γός. Ἡ ζω­ὴ τοῦ νέ­ου ἀν­θρώ­που ξε­κι­νά­ει μὲ τὴν ἕ­νω­ση αὐ­τὴ τῆς ψυ­χῆς καὶ τοῦ σώ­μα­τος καὶ τε­λει­ώ­νει, ὅ­ταν πά­λι ἡ ψυ­χὴ χω­ρι­σθεῖ ἀ­πὸ τὸ σῶ­μα. Ὁ Θε­ὸς καὶ ὄ­χι ἐ­μεῖς ὁ­ρί­ζει τὴν εἴ­σο­δό μας καὶ τὴν ἔ­ξο­δό μας ἀ­πὸ τὸν κό­σμο αὐ­τόν.

Πρῶ­τα λοι­πὸν εἶ­ναι τοῦ Θε­οῦ τὰ παι­διά μας καὶ με­τὰ δι­κά μας. Ὅ­λοι ἔ­χου­με τὸν Θε­ὸ πα­τέ­ρα μας, πλά­στη μας, δη­μι­ουρ­γό μας. Αὐ­τὸς μᾶς ἔ­δω­σε τὸ δι­καί­ω­μα νὰ τὸν προ­σφω­νοῦ­με: «Πά­τερ ἡ­μῶν, ὁ ἐν τοῖς οὐ­ρα­νοῖς». Αὐ­τὸς εἶ­ναι ὁ Κύ­ριος τῆς ζω­ῆς μας, «θα­να­τοῖ καὶ ζω­ο­γο­νεῖ» (Α΄ Βασ. 2, 7), σ’ αὐ­τὸν ἀ­πο­κλει­στι­κὰ ἀ­νή­κου­με. Ὅ­ποι­ος δὲν τὸ ἀ­να­γνω­ρί­ζει αὐ­τό, δεί­χνει ἁ­πλῶς τὴ μι­κρό­νοι­ά του.

Ἐ­μεῖς ἂς τὸν εὐ­χα­ρι­στοῦ­με πάν­το­τε. «Ἐ­πὶ ταῖς εἰ­σό­δοις ἡ­μῶν ταῖς εἰς τὸν κό­σμον τοῦ­τον, καὶ ταῖς ἐ­ξό­δοις». Καὶ γιὰ τὴν εἴσοδό μας στὴν παροῦσα ζωὴ καὶ γιὰ τὴν ἔξοδό μας.

(ΛΥΧΝΙΑ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ, ἀρ. φ. 384, Ἰούλιος 2015)

(Συνεχίζεται)

Ἀ ν τ ι ύ λ η

Ἱ. Ναὸς Ἁγ. Βασιλείου, 481 00 Πρέβεζα

Τηλ. 26820-25861/23075/6980.898.504

e-mail: antiyli.gr@gmail.com 

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΣΕΛΕΓΓΙΔΗΣ: Η ΣΥΝΟΔΙΚΟΤΗΤΑ, ΩΣ ΑΓΙΟΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΟΡΙΟΘΕΤΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, ΚΑΙ ΟΙ ΘΕΟΛΟΓΙΚΕΣ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ

Εἰσήγηση στό Ἀντιαιρετικό Σεμινάριο

 τῆς Ἱεράς Μητροπόλεως Γλυφάδας,

17 Ὀκτωβρίου 2016

Οἱ ἀποφάσεις ὅλων ἀνεξαιρέτως τῶν Συνόδων ὑπόκεινται στήν ἁγιοπνευματική κρίση τῆς δογματικῆς συνειδήσεως τοῦ πληρώματος τῆς ἀνά τόν κόσμο Ἐκκλησίας. Ὡς πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας νοοῦνται ὅλοι οἱ πιστοί –κληρικοί, μοναχοί καί λαϊκοί- οἱ ὁποῖοι, δυνάμει τοῦ Ἁγίου Χρίσματός τους, ἐπικυρώνουν ἤ καί ἀπορρίπτουν τίς δογματικές ἀποφάσεις τῶν Συνοδικῶν Ἐπισκόπων, πού τούς ἐκπροσώπησαν, στήν περίπτωση πού αὐτοί δέν ἦσαν «ἑπόμενοι τοῖς Ἁγίοις Πατράσι», διαχρονικῶς. Ἔτσι, ἡ δογματική συνείδηση τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ πληρώματος ἀποτελεῖ τήν ἀνώτατη αὐθεντία στήν Ἐκκλησία, τήν ὁποία -Ἐκκλησία- ἐκφράζει θεσμικά καί ἀλαθήτως ἡ ὄντως Οἰκουμενική Σύνοδος, καί εὔλογα τότε αὐτή ἔχει δεσμευτικές ἀποφάσεις γιά τό σύνολο τῶν πιστῶν ὅλων τῶν ἐπιμέρους Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν, ὅλων τῶν ἐποχῶν.

Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο της εισήγησης εδώ:

ΑΓΙΟΙ ΑΝΑΡΓΥΡΟΙ ΚΟΣΜΑΣ ΚΑΙ ΔΑΜΙΑΝΟΣ- ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

ΡΩΣΙΑ: ΤΟ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ 12ΧΡΟΝΟΥ ΑΓΟΡΙΟΥ

Ένα αγόρι δώδεκα ετών πέθανε στην ενορία του π. Αλεξίου στη Ρωσία. Στη ζωή του το παιδί αυτό ήταν ιδιαίτερα ήσυχο και το σκέπαζε ή χάρη του Θεού.
Ήταν σαν άγγελος και όλοι το θεωρούσαν έτσι. Παντού όπου στεκόταν μετέδιδε γαλήνη.

Αν σε μια παρέα ακουγόταν σφοδρή συζήτηση ή τσακωμοί, το παιδί στεκόταν σ’ αυτή σιωπηλά, χωρίς να πει ούτε μια λέξη! Αλλά από τα αγνά του μάτια πεταγόταν σαν ένα ουράνιο φώς και όταν οι μεγάλοι καταλάβαιναν ότι είναι δίπλα τους ό άγγελος αυτός, σταματούσαν αμέσως το μάλωμα. Και όταν γινόταν τελεία ησυχία στην παρέα, το παιδί χαμογελούσε αγνά και πήγαινε άλλου.

Οι άνθρωποι παρατηρούσαν ότι το παιδί αυτό δεν πήγαινε ασκόπως πέρα δώθε, όπως τα άλλα παιδιά, αλλά πήγαινε και στεκόταν εκεί που ήσαν τσακωμοί και σφοδρές συζητήσεις για να τις καθησυχάσει. Για να αποκατασταθεί κάπου ή ειρήνη ήταν αρκετό να παρουσιαστεί το παιδί αυτό, γι’ αυτό και το έλεγαν αγγελούδι τους. Και πραγματικά είχε αγγελική εμφάνιση. Τα μαλλάκια του, τα μάτια του, το χαμόγελο του το παρουσίαζαν σαν άγγελο. Όταν χαμογελούσε έλαμπε. Οι γονείς του ήσαν απλοί χωρικοί άνθρωποι και το υπεραγαπούσαν. Αλλά και όλοι στο χωριό υπεραγαπούσαν αυτό το αγόρι-το αγαπούσαν περισσότερο ακόμη και από τα δικά τους παιδιά.

Κάποτε στο χωριό έγινε μια μεγάλη πανήγυρη. Με την ευκαιρία της πανήγυρης αυτής, που κράτησε πολύ, οι χωρικοί κάτοικοι του χωρίου μέθυσαν. Μετά το μεθύσι έγιναν πολλές αμαρτίες και ασωτίες στο χωριό. Γι` αυτόν τον λόγο το παιδί, για το οποίο μιλήσαμε, αρρώστησε σοβαρά από στενοχώρια και σε λίγες μέρες πέθανε.

Όταν διαδόθηκε στο χωριό το νέο του θανάτου του παιδιού, τότε οι χωρικοί ξύπνησαν από τη μέθη της ασωτίας τους, σκέφτηκαν σοβαρά και ξέσπασαν σε θρήνο. Κάθε ένας κατηγορούσε τον εαυτό του για τον θάνατο τού παιδιού και θεωρούσε τον θάνατο του σαν μια τιμωρία για την δική του ακολασία. Γερόντισσες γυναίκες οδύρονταν γι` αυτό το κακό και όλο το χωριό συγκεντρώθηκε στο σπίτι των γονέων τού παιδιού με βαθειά μετάνοια για τις παραβάσεις τους.

Το αγόρι ήταν ξαπλωμένο στο φέρετρο σαν ζωντανό• ένα χαμόγελο ήταν στα χείλη του. Ήταν ένας σιωπηλός αλλά βαρύς έλεγχος των χωρικών για τα αμαρτήματα τους. Όσοι το κοίταζαν κατέβαζαν το κεφάλι τους από ντροπή και έκλαιγαν. Για μια ολόκληρη εβδομάδα, κατά την οποία όλοι έκλαιγαν για τις ασωτίες τους στην πανήγυρη, πού προκάλεσαν τον θάνατο τού παιδιού, δεν το έθαψαν.

Άρχισε όμως να παρουσιάζεται ή φθορά και πρασινωπά εξανθήματα εμφανίστηκαν στα χέρια του, χωρίς όμως να μυρίζει το σώμα τού νεκρού παιδιού. Τότε μετέφεραν το φέρετρο στην Εκκλησία και ό π. Αλέξιος Γκνεούσεβ άρχισε να ψάλλει την νεκρώσιμη Ακολουθία. Ό Άγιος Ιερέας με δυσκολία από τα κλάματα του έψαλλε την Ακολουθία.

Ή ώρα ήταν 5 μ .μ. όταν θα δινόταν ό τελευταίος ασπασμός. Είναι αδύνατον να περιγραφεί τί γινόταν στην Εκκλησία. Φωνές και κλάματα ακούγονταν. Κτυπούσαν τα στήθη τους. Κάθε ένας θυμούμενος τις ακολασίες του στην πανήγυρη, κατηγορούσε τον εαυτό του ως υπεύθυνο για τον θάνατο τού παιδιού. Ό π. Αλέξιος στεκόταν στο Ιερό Βήμα, προ τού θυσιαστηρίου, με υψωμένα τα χέρια του στον ουρανό και τόλμησε να κάνει την έξης προσευχή στον Θεό με φωνή ακουστή σε όλο το εκκλησίασμα:

«Θεέ μου, Θεέ μου! Βλέπεις ότι δεν έχω την δύναμη μέσα μου να δώσω τον τελευταίο ασπασμό σ’ αυτό το παιδί!, Μην επιτρέψεις σε εμέ, σε ένα γέροντα άνθρωπο, δούλο Σου και Ιερέα Σου, να αφήσω ντροπιασμένος αυτήν την Εκκλησία, γιατί ό εχθρός της ανθρωπότητας θα με περιπαίξει, τον υπηρέτη Σου, επειδή διέκοψα την Ακολουθία για την αδυναμία μου. Άλλα είναι πέρα από την δύναμη μου. Άκουσε τα βογγητά τού μετανοούντος λαού Σου. Δες την οδύνη των καρδιών αυτών των γονέων. Άκουσε, Κύριε, την αίτηση μου, την δέηση ενός γέροντα Ιερέα: Μη μας στερήσεις από όσα μας έδωσες για την διόρθωση μας, για την διδασκαλία μας και για την δόξα τού αγίου Σου ονόματος. Δεν μας είπες, Κύριε, ότι θα μας δώσεις ότι Σου ζητήσουμε με πίστη; Συ δεν είσαι, πολυέλεε Κύριε, που μας είπες, «Αιτείτε και δοθήσεται ύμίν…»; Ώ Δίκαιε Θεέ μου! Σ’ αυτήν την Εκκλησία δεν μπορεί κανένας να πλησιάσει αυτό το παιδί και να τού δώσει τον τελευταίο ασπασμό. Εγώ είμαι ένας γέροντας άνθρωπος. Και εγώ, επίσης, δεν έχω την δύναμη… ΤΩ Θεέ μου, σπλαχνίσου μας! Άκουσε μας, Κύριε και Θεέ μας…». Και σιώπησε… Σε λίγο ό Ιερέας έπεσε στα γόνατα μπροστά στο Θυσιαστήριο και φώναξε με δυνατή φωνή:

«Έτσι, Κύριε, έτσι, άλλα ανάστησε αυτό το παιδί, γιατί τίποτε δεν είναι αδύνατο σε Σένα. Συ είσαι ό Κύριος μας, ό Κυβερνήτης μας… Σε παρακαλώ, όχι με υπερηφάνεια, άλλα με ταπείνωση…». Τότε, σαν μια λάμψη αστραπής φάνηκε και ένας δυνατός κρότος ακούστηκε ως απάντηση στον γέροντα Ιερέα, τον γονατισμένο ενώπιον του Θυσιαστηρίου!…

Γυρίζοντας πίσω, ό Ιερέας είδε το αγόρι να είναι όρθιο στο φέρετρο και να κοιτάζει προς όλες τις διευθύνσεις. «Όταν ό Ιερέας είδε ότι το παιδί ήταν όρθιο στο φέρετρο, έπεσε πάλι στα γόνατα του μπροστά στο Θυσιαστήριο και κλαίοντας σιωπηλά, άρχισε να ευχαριστεί τον Θεό για το θαύμα. «Έπειτα σηκώθηκε και χωρίς να πει λέξη κατευθύνθηκε προς το φέρετρο. Γύρω από το φέρετρο γινόταν μια απερίγραπτη ενθουσιαστική ταραχή.

Με δυσκολία ό Ιερέας προχώρησε διά μέσου τού πλήθους στο φέρετρο, πήρε το παιδί στην αγκαλιά του, το έφερε στο Ιερό, το έβαλε σε μια καρέκλα και αυτός έπεσε στα γόνατα. «Έπειτα κοινώνησε το αναστημένο παιδί τα άχραντα Μυστήρια και μετά το παρέδωσε στους γονείς του, οι οποίοι το μετέφεραν στο σπίτι.

Ό π. Αλέξιος όμως δεν έφυγε από την Εκκλησία αμέσως. Ήταν τόση ή συγκίνηση του από το συμβάν, ώστε δεν μπορούσε να φύγει. Κάθισε στον Ναό και διάβασε τον Ακάθιστο στην Θεοτόκο. Κατόπιν, βαθειά συγκλονισμένος, παρέμεινε κλινήρης επί μία εβδομάδα. Μετά το θαύμα, ο Μπάτιουσκα Αλέξιος έζησε τρία ακόμη χρόνια. Το παιδί έζησε έξι ακόμη χρόνια μετά την ανάσταση του και πέθανε σε ηλικία δέκα οκτώ ετών.

Τόση είναι ή δύναμη της προσευχής! Τόση είναι ή τόλμη που έχει στο Θεό ένας Άγιος Ιερέας!

Βιβλ. ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ ΟΡΛΩΦΣΥ. ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΟΜΟΛΟΓΗΤΕΣ ΚΑΙ ΑΣΚΗΤΕΣ ΤΗΣ ΡΩΣΙΚΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ. ΤΟΥ Κ ΑΙΩΝΟΣ. ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΠΟΥΛΑΤ. ΤΒΕΡ 1992.

ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ NΑΥΠΑΚΤΟΥ ΙΕΡΟΘΕΟΣ ΓΙΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ: «ΕΓΚΛΗΜΑ» Η ΔΗΘΕΝ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΠΡΟΣ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΠΟΙΩΝ ΟΠΑΔΩΝ

Ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου έχει μελετήσει το θέμα του μαθήματος των θρησκευτικών στα σχολεία όσο κανείς. Η άποψή του αποτέλεσε την ομόφωνη θέση της Εκκλησίας της Ελλάδος στις συνομιλίες της με το υπουργείο.

Σταθερός στην άποψη ότι το μάθημα των θρησκευτικών που διδάσκονταν μέχρι τώρα στα δημοτικά, γυμνάσια και λύκεια, ανταποκρίνονταν πλήρως στο Ευρωπαϊκό δίκαιο. Ουδέποτε είχαν ομολογιακό ή κατηχητικό χαρακτήρα. Απεναντίας είχαν χαρακτήρα γνωσιολογικό, πολιτισμικό και συγχρόνως θρησκειολογική αναφορά. Ως εκ τούτου δεν υπήρχε πραγματικό θέμα να δημιουργηθεί. Δεν μπορούμε να διακινδυνεύουμε την ενότητα του Ελληνικού λαού χάριν μερικών οπαδών.

Η Εκκλησία εργάστηκε και εργάζεται για την ενότητα του λαού, γνωρίζοντας όλοι την μακροχρόνια πολιτιστική, ψυχολογική, οικονομικής, αλλά κυρίως πολιτιστικής προσφοράς

Ως ο αρχαιότερος θεσμός η Εκκλησία, ακόμη και από την συγκρότηση του Ελληνικού κράτους, απαιτείται σεβασμός σε έναν θεσμό που κουβαλά μαζί του έναν ολόκληρο πολιτισμό.

Δεν πρέπει να επιδιώκεται δήθεν σύγκρουση με την Εκκλησία για να ικανοποιούνται μερικοί οπαδοί. Αυτό είναι έγκλημα εναντίον της εκκλησίας και του Έθνους, εκτός αν κάποιοι θέλουν να χωρίσουν το Έθνος από την Εκκλησία.

Ο κ. Ιερόθεος συνοψίζει τους δύο λόγους που τον κράτησαν μακρυά από τη συμμετοχή του στην επιτροπή μελέτης των νέων προγραμμάτων για το μάθημα των θρησκευτικών, ενώ εξέφρασε την ελπίδα να μην φτάσει η Εκκλησία στο σημείο να αλλάζει εύκολα αποφάσεις, χάριν της διπλωματίας.

ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ 

ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΑΤΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΩΝ «ΜΑΚΚΑΒΑΙΩΝ» ΓΙΑ ΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ

Σημαντικότατη παρέμβαση των «Μακκαβαίων» για τα Θρησκευτικά

Οι ''Μακκαβαίοι'' για όλους και για όλα!

Ø  Τι συμβαίνει με την εισβολή της νεοβουδιστικής οργάνωσης Arigatou στο διδακτικό έργο της Εκκλησίας και του Μαθήματος των Θρησκευτικών;Ø  Ποια η σχέση προσώπων που συνέταξαν τα νέα Προγράμματα των Θρησκευτικών με την οργάνωση αυτή; 

Ø  Γιατί δεν συμμετέχει ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου στην Επιτροπή της Εκκλησίας για το μάθημα των Θρησκευτικών;

Ø  Ποιος Μητροπολίτης χαρακτήρισε τον Μητροπολίτη Ναυπάκτου «στιγματισμένο» για να μην μπει στην Επιτροπή της Εκκλησίας για το μάθημα των Θρησκευτικών παρόλο που ήταν ο πιο καλός γνώστης του θέματος;

Ø  Γιατί η Εκκλησία άφησε τους Συντάκτες των Προγραμμάτων να προχωρήσουν τα νέα Προγράμματα για το μάθημα των Θρησκευτικών; Γιατί ο Αρχιεπίσκοπος άργησε να αντιδράσει;

Ø  Γιατί δεν συμμετέχουν οι Θεολόγοι και η ΠΕΘ στην Επιτροπή που συστήνει η Εκκλησία για το μάθημα των Θρησκευτικών;

Ø  Αφού η Εκκλησία, δια στόματος Μακαριωτάτου, χαρακτήρισε τα νέα Προγράμματα για τα Θρησκευτικά «απαράδεκτα και επικίνδυνα», γιατί συμμετέχουν στην εκκλησιαστική Επιτροπή πρόσωπα που συνέταξαν τα νέα Προγράμματα των Θρησκευτικών ή που έχουν επιλεγεί ως επιμορφωτές τους; 

Ø  Πού οδηγείται έτσι, αυτή η Επιτροπή; Σε φιάσκο ή ξεπούλημα του μαθήματος;

Ø  Ποιος κοροϊδεύει ποιόν; Γιατί η Εκκλησία σιωπά εφόσον η Κυβέρνηση δεν φαίνεται να υποχωρεί από τις θέσεις της; 

Ø  Μήπως τα λεφτά είναι πάρα πολλά!

Ø  Αυτά και άλλα πολλά, άκρως ενδιαφέροντα και αποκαλυπτικά, λέγονται στην εκπομπή των «Μακκαβαίων»!

Ø  Αναμένουμε αντιδράσεις από τους άμεσα εμπλεκόμενους και ενδιαφερόμενους.

Επέστρεψαν οι Μακκαβαίοι και σε μια καταιγιστική εκπομπή μετά από καιρό σχολιάζουν έξω από τα δόντια όλη την Εκκλησιαστική επικαιρότητα.

Ο διευθυντής του Πρακτορείου Εκκλησιαστικών Ειδήσεων Romfea.gr Αιμίλιος Πολυγένης και ο διευθυντής της Εφημερίδας "Ορθόδοξη Αλήθεια Δημήτρης" Δημήτρης Ριζούλης αναλύουν το ζήτημα που προέκυψε με το μάθημα των θρησκευτικών, ξεσκεπάζουν το παρασκήνιο και κάνουν εκτιμήσεις για την εξέλιξη της υπόθεσης.

http://aktines.blogspot.gr

ΗΡΑΚΛΗΣ ΡΕΡΑΚΗΣ: ΑΝΤΙΘΕΤΟ ΚΑΙ ΕΧΘΡΙΚΟ ΠΡΟΣ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΟ ΟΥΔΕΤΕΡΟΘΡΗΣΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΟΥ Κ. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ

Αντίθετο και εχθρικό προς το ελληνικό πολιτισμικό πλαίσιο

των μαθητών το  ουδετερόθρησκο σχολείο του κ. Υπουργού Παιδείας

Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής Παιδαγωγικής –Χριστιανικής Παιδαγωγικής 

της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ

Ένα Πρόγραμμα Σπουδών (ΠΣ) στα Θρησκευτικά, που αφορά στους μαθητές της χώρας οφείλει να έχει άμεση συνάφεια με την ορθόδοξη χριστιανική παράδοση, η οποία και αποτελεί την κυριαρχούσα στην Ελλάδα θρησκευτική πίστη, λόγω του συντριπτικού ποσοστού θρησκευτικής ομοιογένειας του ελληνικού λαού.

Τα παιδιά, ωστόσο, με τα νέα ΠΣ διδάσκονται ύλη, που αποτελείται από μείγμα θρησκειών και κοσμοθεωριών και, φυσικά, δεν εκφράζει, αλλά αλλοιώνει σε υπερβολικό βαθμό τη δομή και το περιεχόμενο της ορθόδοξης πίστης και διδασκαλίας, όπως αυτή έχει αποτυπωθεί στη λατρεία, τη ζωή, την παιδεία και τον πολιτισμό των Ελλήνων. Το όλο εγχείρημα του νέου ΠΣ, ούτε από πλευράς θεολογικής ούτε από πλευράς ψυχοπαιδαγωγικής  σχετίζεται με τα ενδιαφέροντα των παιδιών. Επιπλέον, όμως, τραυματίζει και σχεδόν μηδενίζει την ανάπτυξη της θρησκευτικής τους συνείδησης μέσα από την απέραντη σύγχυση που δημιουργεί, λόγω της αλλόκοτης πολυθρησκειακής του δομής και διδασκαλίας, που δεν ανταποκρίνεται και δεν αντιστοιχεί ούτε στο αναπτυξιακό πνευματικό τους επίπεδο ούτε στις πολιτισμικές και θρησκευτικές τους προϋποθέσεις και εμπειρίες. Πολλές φορές έχουμε τονίσει πως ο, τιδήποτε προσφέρεται στον έλληνα μαθητή είναι ανάγκη να συνάδει με το πολιτισμικό πλαίσιο του τόπου του, που το πιο μεγάλο και πιο σημαντικό κομμάτι του αποτελεί η ορθόδοξη χριστιανική πίστη. Το ελληνικό κοινωνικοπολιτισμικό περιβάλλον, εκτός των άλλων, είναι ζυμωμένο και διαποτισμένο, διά μέσου των αιώνων, όχι μόνον πολιτισμικά και θρησκευτικά αλλά και ιστορικά, με τον τρόπο ζωής, την πίστη, το πνεύμα, το ήθος και τα πρότυπα της Ορθοδοξίας. Τα ελληνόπουλα, από μικρά παιδιά, δέχονται και βιώνουν τις ορθόδοξες πνευματικές εμπειρίες, τις αρετές και τα πρότυπα που εγκαθίστανται, με γονιδιακό τρόπο, μέσα στις ψυχές τους και αυτή η ισχυρή επίδραση αποτελεί καθοριστικό και προσδιοριστικό παράγοντα της πνευματικής, κοινωνικής και πολιτισμικής τους εξέλιξης. Είναι γνωστό στην Παιδαγωγική ότι με βάση τη λειτουργία της προσαρμοστικότητας, το παιδί, αφενός εξοικειώνεται σε δοκιμασμένους τρόπους και στάσεις συμπεριφοράς, που εξάγονται από το κοινωνικοπνευματικό, θρησκευτικό και πολιτισμικό πλαίσιο ανατροφής και αποτελούν αφετηριακό παράγοντα για τη μεταγενέστερη ανάπτυξη της ταυτότητάς του. Υπάρχουν δηλαδή για κάθε παιδί ενεργά πρότυπα, τα οποία, σύμφωνα με τη θεωρία του δεσμού, αποτελούν τα νοητικά και κοινωνικά σχήματα, που ήδη, από την περίοδο της νηπιακής ηλικίας, επηρεάζουν καθοριστικά τη μετέπειτα ζωή του. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο οφείλει το σχολείο να αναπτύσσει περαιτέρω την προσωπικότητα του παιδιού και να το προετοιμάζει για τη ζωή. Αποτελεί λάθος του σχολείου, όταν δεν λαμβάνει υπόψη, στη διαδικασία της αγωγής, το ρόλο του πλαισίου, διότι το πλαίσιο είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τη γνώση και τα εσωτερικά βιώματα του ανθρώπου. Σε όλες τις χώρες του κόσμου, όταν ασχολούνται με Προγράμματα Σπουδών, λαμβάνουν υπόψη το πλαίσιο μέσα στο οποίο μεγαλώνουν και αντρέφονται τα παιδιά. Έχοντας υπόψη όλα τα παραπάνω, θα ήθελα να συστήσω στον νυν Υπουργό Παιδείας να αποσύρει άμεσα τα ακατάλληλα και επικίνδυνα Προγράμματα για τα Θρησκευτικά, αφού λάβει υπόψη επιτέλους το ρόλο του ορθόδοξου χριστιανικού πλαισίου, που αφορά στα ορθόδοξα παιδιά. Θα πρέπει να αντιληφθεί ο κ. Υπουργός ότι τα Προγράμματα Θρησκευτικών που θέλει να επιβάλει βρίσκονται αντιμέτωπα στην πράξη με το καταγεγραμμένο στις ψυχές των παιδιών πολιτισμικό πλαίσιο, που εκτός των άλλων περιέχει και τα στοιχεία της θείας χάριτος και της πίστεως που έλαβαν με το Άγιο Βάπτισμα και το Άγιο Χρίσμα. Αν θέλει να μάθει ο κ. Υπουργός τι σημαίνει  η δύναμη της πίστεως, την οποία, στην ουσία, πολεμά με τα νέα Θρησκευτικά, ας μελετήσει τα ισχνά αποτελέσματα, που βλέπουμε όλοι σήμερα ότι είχε η επί 70 συνεχόμενα χρόνια αθεϊστική προπαγάνδα και διδασκαλία στα σχολεία των κρατών που ακολούθησαν τον υπαρκτό σοσιαλισμό. Θα πρέπει να ξανασκεφτεί, μήπως κάνει μεγάλο λάθος, όταν πιστεύει ότι σε ένα κράτος δημοκρατικό θα πετύχει το σχέδιό του για επιβολή του άθρησκου σχολείου, μέσω διοικητικών ελέγχων, και διώξεων των Θεολόγων που αρνούνται, λόγω συνειδήσεως, να συμμορφωθούν στα παράνομα Προγράμματα που σχεδίασε, έχοντας στο πλευρό του κάποιους ελάχιστους θεολόγους που τον ακολουθούν ή χρησιμοποιώντας ως μέσο το μέτωπο εχθρότητας και αντιπαλότητας που ο ίδιος άνοιξε ανάμεσα στην πολιτεία και στην Εκκλησία; Μήπως κάνει επίσης λάθος, αν νομίζει ότι με τη μετατροπή του ρόλου των Συμβούλων σε ρόλο επιθεωρητών, θα εκφοβίσει και θα λυγίσει τους Θεολόγους να αρνηθούν την ορθόδοξη πίστη τους και να μετατραπούν σε διδασκάλους μιας αντιχριστιανικής αγωγής, όπως αυτήν που επιχειρεί να επιβάλλει στα σχολεία; Θα πρέπει να καταλάβει ότι οι θεολόγοι αρνούνται, λόγω συνειδήσεως και δεν μπορούν να διδάξουν παράνομα, αντιχριστιανικά και αντιπαιδαγωγικά Προγράμματα, που δεν τους εκφράζουν και ότι αυτή η νέα σχέση απειλών και εκβιασμών, που ανοίγει με εκπαιδευτικούς που υπηρετούν την παιδεία της ελληνικής συνταγματικής πολιτείας, επιβουλεύεται την ελευθερία και τη δημοκρατία και μας θυμίζει την εποχή της δικτατορίας του Προλεταριάτου. Καλό είναι ο νυν υπουργός παιδείας να μην διασπά την κοινωνική συνοχή των Ελλήνων σε καιρούς χαλεπούς για τη χώρα ούτε να  επαναλαμβάνει τα λάθη των ηγετικών στελεχών του αποτυχημένου υπαρκτού σοσιαλισμού κατά την περίοδο 1917-1987. Τότε, ήλπιζαν οι φανατισμένοι ιδεολόγοι της δικτατορικής βίας, ότι με τα απίστευτα για την αγριότητά τους μέσα,  τις διώξεις, τις φυλακίσεις, τις εξορίες, τις προπαγάνδες, τα μαρτύρια που ασκήθηκαν εναντίον πιστών κληρικών, λαϊκών και εκπαιδευτικών της Ορθόδοξης Εκκλησίας θα μπορούσαν να αλλάξουν την πίστη των λαών και να επιβάλουν την αθεϊα. Τώρα ο νυν Υπουργός παραγγέλλει στους Συμβούλους να του καταγγείλουν όσους Θεολόγους αρνούνται να εφαρμόσουν την βλαπτική για τις ψυχές των παιδιών πολυθρησκειακή διδασκαλία των Προγραμμάτων που τους επιβάλλει. Τότε, με τη δικτατορία του προλεταριάτου επιβλήθηκε ένα άθεο κράτος και ένα άθεο σχολείο, τώρα ο νυν Υπουργός με τα πρωτοπαλίκαρά του,  τους καιροσκόπους θεολογούντες που τον στηρίζουν θέλουν να πετύχουν, μέσω της επιβολής της πολυθρησκειακής κατηχήσεως, το  ουδετερόθρησκο κράτος και το ουδετερόθρησκο σχολείο. Και, βέβαια, δεν εκπλήσσεται κανείς από τα έργα και τις ημέρες του νυν Υπουργού. Το λυπηρό είναι να βλέπει κανείς κάποιους «θεολόγους»  να σπεύδουν, με υπερβάλλοντα ζήλο και να ακολουθούν τέτοιες μεθόδους και τέτοιους σχεδιασμούς σε βάρος του χριστιανικού μαθήματος των Θρησκευτικών, υποστηρίζοντας, μάλιστα, αφενός ότι αυτό που σχεδιάζουν με τον κ. Υπουργό (που καθημερινά ισχυρίζεται ότι σχεδιάζει το ουδετερόθρησκο σχολείο) είναι -άκουσον άκουσον- ορθόδοξο μάθημα και αφετέρου ότι αυτό το κάνουν για την αναβάθμισή του. Αναβάθμιση, βέβαια, εννοούν στην ουσία, όπως πολλάκις με ατράνταχτα στοιχεία υποστηρίχτηκε, την αποορθοδοξοποίηση του μαθήματος, προκειμένου να έχει τέτοιο πολλαπλό και πολυθρησκειακό χαρακτήρα και περιεχόμενο, που να μπορεί να υπηρετεί τόσο τη θρησκευτική, ομοιομορφία και ομογενοποίηση της καταρρέουσας παγκοσμιοποίησης όσο και τη νεομαρξιστική αθεϊα και ουδετερότητα κάποιων νοσταλγών του Μαρξισμού. Λυπάται κανείς, διότι ορισμένοι από αυτούς τους «θεολόγους» είναι και διδάκτορες Θεολογίας που, όταν πήραν το διδακτορικό τους από τη Θεολογική Σχολή, υποσχέθηκαν με το χέρι στο Ευαγγέλιο, μεταξύ άλλων, τα παρακάτω: «Τα δόγματα της Ορθοδόξου ημών Ανατολικής Εκκλησίας εσαεί τηρήσειν ακέραια και ακίβδηλα, ταις θείαις Γραφαίς αυτώ τε τω Ιερώ Ευαγγελίω και ταις των Αποστόλων διδασκαλίαις και τοις των επτά Οικουμενικών Συνόδων θεσπίσμασιν απαρατρέπτως επόμενος και μηδέν τούτοις αντίδοξον, μηδ’ απηχές, μηδ΄ αλλότριον, μηθ’ετέρους μητ’αυτός αποδέξασθαι». Μάλλον θα πρέπει να θυμηθούν ότι ο Χριστός καλεί όλους μας σε μετάνοια!

Ορθόδοξη Αλήθεια, 26.10.2016

http://thriskeftika.blogspot.gr

ΤΙ ΛΕΕΙ Η ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΤΟΥ ΕΜΠ ΠΟΥ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΤΑΦΗΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ

Παγκόσμιο ενδιαφέρον προκαλεί η είδηση ότι επιστήμονες άνοιξαν μετά από αιώνες για πρώτη φορά τον Πανάγιο Τάφο. Και ιδιαίτερη συγκίνηση το γεγονός ότι τη μαρμάρινη πλάκα που σκέπαζε τον τάφο του Ιησού στον Ναό της Αναστάσεως στην Ιερουσαλήμ μετακίνησαν οι Έλληνες αναστηλωτές και συντηρητές του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, που έχουν αναλάβει την αναστήλωση και αποκατάσταση του Ιερού Κουβουκλίου του Παναγίου Τάφου.

«Το έργο βρίσκεται στην καρδιά της εξέλιξής του, στην πιο κρίσιμη φάση του. Η εμπειρία είναι συγκλονιστική» δηλώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η καθηγήτρια του ΕΜΠ Αντωνία Μοροπούλου, επικεφαλής της διεπιστημονικής ομάδας του ΕΜΠ.
Σε τηλεφωνική επικοινωνία του ΑΠΕ-ΜΠΕ με την κ. Μοροπούλου στην Ιερουσαλήμ όπου βρίσκεται, καθώς οι εργασίες στον Πανάγιο Τάφο συνεχίζονται, η ίδια αφηγείται:

«Στις 26/10 μετακυλήσαμε την πλάκα του Παναγίου Τάφου δεδομένου ότι ολοκληρώναμε τη φάση των ενεμάτων κι έπρεπε να προστατεύσουμε τον Ιερό Βράχο. Κάτω από την μαρμάρινη πλάκα του κάλφα Κομνηνού του φημισμένου αρχιτέκτονα που είχε κάνει την αποκατάσταση του τάφου το 1810 (μετά την πυρκαγιά του 1808) βρήκαμε μια πλάκα μάλλον σταυροφοριακή -αυτό τεκμαίρεται από τον χαρακτηριστικό σταυρό των Σταυροφοριών που φέρει επάνω της. Και από κάτω βρήκαμε την κοίτη του βράχου που θεωρείται ότι τοποθετήθηκε το σώμα του Ιησού. Διανοίξαμε ένα παράθυρο ώστε να είναι πάντα ορατός στον επισκέπτη ο ιερός βράχος.

Τώρα περνάμε στην τελική ευθεία του έργου που είναι να επανασυνδέσουμε τα μαρμάρινα και λίθινα φατνώματα τα οποία είχαμε απομακρύνει έτσι ώστε να αποκατασταθεί στέρεα το Ιερό Κουβούκλιο, με τρόπο που θα διασφαλίζει την ακεραιότητα του μνημείου και τη βιωσιμότητα της λύσης που δίνουμε. Δεδομένου ότι η αιτία της παραμόρφωσης του Κουβουκλίου παραμένει: δεν είναι πλέον τα όμβρια ύδατα που επί χρόνια έπεφταν από τον τρούλο του Ναού της Αναστάσεως -σήμερα ο τρούλος έχει κλείσει- αλλά τα νερά που ανεβαίνουν από τα υπόγεια, από ένα συγκρότημα που συνδέει όλο τον ναό με υπόγεια κανάλια, ανασκαφές και πρέπει να γίνει επέμβαση στο άμεσο μέλλον» δηλώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η κ. Μοροπούλου.

Με βαθιά συγκίνηση μάς μεταφέρει στιγμές της μοναδικής κι ανεπανάληπτης εμπειρίας που βιώνει η ελληνική ομάδα: «Βιώνουμε μοναδική εμπειρία φέροντας ταυτόχρονα μεγάλο βάρος ευθύνης. Δίπλα στον Πανάγιο Τάφο, στο πλαίσιο του έργου, έχει στηθεί ένα διεπιστημονικό εργαστήριο. Επιθυμούμε η τεκμηρίωση που θα ανακοινώσουμε να γίνει κτήμα όλου του κόσμου. Αυτό που μας συγκλονίζει όλους είναι ότι ο Τάφος του Ιησού είναι ένας τάφος ζωντανός. Εκπέμπει το μήνυμα της Ανάστασης και της ελπίδας κι είναι εκείνο που μας επηρέασε και μπορέσαμε να δουλέψουμε» λέει η Αντωνία Μοροπούλου στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.

Οι εργασίες της διεπιστημονικής ομάδας για την αναστήλωση του Ιερού Κουβουκλίου στον Πανάγιο Τάφο ξεκίνησαν τον Ιούνιο του 2016 μετά από πρόταση του Πατριάρχη Ιεροσολύμων Θεόφιλου προς το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και αφού εξασφαλίστηκε η συμφωνία και των άλλων δύο θρησκευτικών κοινοτήτων που χειρίζονται τον Πανάγιο Τάφο, του Τάγματος των Φραγκισκανών και του Πατριαρχείου των Αρμενίων στα Ιεροσόλυμα. Στη διεπιστημονική ομάδα του ΕΜΠ, με επικεφαλής την Αντωνία Μοροπούλου, καθηγήτρια της Σχολής Χημικών συμμετέχουν οι καθηγητές Αρχιτεκτονικής Μανόλης Κορρές, Αγρονόμων και Τοπογράφων Μηχανικών Ανδρέας Γεωργόπουλος και ο καθηγητής της Σχολής Πολιτικών Μηχανικών Κωνσταντίνος Σπυράκος.

Η ομάδα είχε παρουσιάσει τη μελέτη της τον Ιανουάριο 2016 στην Ιερουσαλήμ ενώπιον του πρωθυπουργού, τον Φεβρουάριο ενώπιον των ηγετών των τριών θρησκευτικών κοινοτήτων που έχουν την ευθύνη του Παναγίου Τάφου και τον Μάρτιο ενώπιον του κοινού στην Αθήνα. Οι εργασίες της αποκατάστασης θα ολοκληρωθούν τον Μάρτιο του 2017.

http://www.huffingtonpost.gr