ΓΕΡΩΝ ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΖΕΡΒΑΚΟΣ: ΝΑ ΛΕΓΕΤΕ "ΟΧΙ ΕΜΕΙΣ, ΑΛΛΑ Η ΧΑΡΙΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ"!

Γέρων Φιλόθεος Ζερβάκος: Να προσέχετε, όταν κάνετε κάποιο καλό ή κάποια αρετή, νηστεία, προσευχή, αγρυπνία, ελεημοσύνη, να μην υπερηφανεύσεστε σαν τον Φαρισαίο, ότι το εκάματε μόνοι σας, με την δύναμή σας, με την θέλησή σας... Να λέγετε: Όχι εμείς, αλλά η Χάρις του Θεού!

ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ: ΑΝ ΔΕΧΕΤΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΤΟΣΟ ΕΥΚΟΛΑ ΤΗΝ ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ!

Γεροντικό: Ένας νέος ρώτησε τον εξομολόγο του, αν πραγματικά, όπως του έλεγαν, δεχόταν ο Θεός τόσο εύκολα την μετάνοια του ανθρώπου.

- Αν κατά λάθος σκιστεί κάπου το παλτό σου, παιδί μου, του είπε εκείνος, το βγάζεις και το πετάς σαν άχρηστο;

- Όχι, δα, έκανε ο νέος. Το ράβω και το επιδιορθώνω, όσο βέβαια δέχεται επιδιόρθωση.

- Αν λοιπόν εσύ λυπάσαι το φόρεμά σου κι εύκολα δεν το πετάς, πως δεν θα λυπηθεί ο Θεός το πλάσμα Του και δεν θα κάνει ότι είναι δυνατό για να το διορθώσει; είπε ο καλός Γέροντας κι ανάπαυσε τον νέο.

ΓΕΡΩΝ ΕΦΡΑΙΜ ΑΡΙΖΟΝΑΣ: ΟΙ ΘΛΙΨΕΙΣ ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΙΚΙΛΟΜΟΡΦΙΑ ΤΟΥΣ ΜΑΣ ΕΞΑΓΝΙΖΟΥΝ!

Γέρων Εφραίμ Αριζόνας: Οι θλίψεις με την ποικιλομορφία τους μας εξαγνίζουν και αγιάζουν, είναι θείες επισκέψεις, που αποβλέπουν στην σωτηρία μας.

ΟΣΙΟΣ ΝΕΙΛΟΣ Ο ΑΣΚΗΤΗΣ: ΟΠΟΙΟΣ ΥΠΟΦΕΡΕΙ ΤΑ ΛΥΠΗΡΑ, ΘΑ ΠΕΤΥΧΕΙ ΚΑΙ ΤΑ ΧΑΡΟΥΜΕΝΑ!

Όσιος Νείλος ο ασκητὴς: Όποιος υποφέρει τα λυπηρά, θα πετύχει και τα χαρούμενα. Και όποιος ανέχεται με καρτερικότητα τα θλιβερά συμβάντα, δεν θα στερηθεί και τα ευχάριστα.

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ: ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ!

Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός: Μετάνοια σημαίνει επάνοδο από το παρά φύση στο κατά φύση και όδευση προς το υπέρ φύση. Είναι πορεία από το κατ’ εικόνα στο καθ’ ομοίωση.

NENAD BADOVINAC: «ΔΕΚΑ ΜΕΡΕΣ ΣΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ»

Ο 39χρονος Nenad Badovinac ανέβασε μια όμορφη ταινία που ετοίμασε για το Άγιον Όρος.

Ο νεαρός προσκυνητής με σπουδές στο Τμήμα Οργάνωσης και Πληροφορικής του Πανεπιστημίου του Ζάγκρεμπ, είναι ο τεχνικός σύμβουλος της ιστοσελίδας Manastir Lepavina και πνευματικό τέκνο του Αγιορείτη Ηγουμένου της Ιεράς Μονής Λεπαβίνα, Αρχιμανδρίτη Γαβριήλ.

Όπως λέει ο ίδιος η ταινία κινηματογραφήθηκε με μία ημι-επαγγελματική φωτογραφική μηχανή. Η ταινία είναι ερασιτεχνική κι εκτελέστηκε το 2015.

ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

ΟΙ ΒΑΣΙΚΕΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΜΕΤΑΞΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΑΙ ΡΩΜΑΙΟΚΑΘΟΛΙΚΩΝ

Η Ορθόδοξη Εκκλησία ήταν ενωμένη με τους Καθολικούς μέχρι το 1054, οπότε και επήλθε οριστικά ο χωρισμός Της από εκείνους.

Ο Άγιος και Μέγας Βασίλειος βέβαια (330-379 μ.Χ.), τον οποίο ως γνωστόν, αναγνωρίζουν ως Άγιο και Μέγα και οι Καθολικοί, είχε μιλήσει από τον 4^ο ακόμη αιώνα για τα σφάλματα των Καθολικών, λέγοντας χαρακτηριστικά:

« Εάν συνεχισθή η εναντίον μας οργή του Θεού, ποια βοήθεια μπορεί να μας προσφέρη η Δυτική αλαζονεία και υπεροψία; Αυτοί ούτε την αλήθειαν γνωρίζουν, ούτε θέλουν και ανέχονται να την μάθουν, αλλά καθώς είναι προκατειλημμένοι από αστηρίκτους υποψίας... εμάχοντο εκείνους που τους έλεγαν την αλήθειαν και εστήριζαν την αίρεσιν με την στάσιν τους. Εγώ μάλιστα σκέπτομαι να γράψω προς τον πρώτον (τον Πάπα Ρώμης Δάμασον) και κορυφαίον από αυτούς... ότι ούτε την αλήθειαν γνωρίζουν, ούτε καταδέχονται να ακολουθήσουν την οδόν δια της οποίας θα ηδύναντο να την μάθουν... και να μην θεωρούν ως αρετήν την υπερηφάνειαν, η οποία είναι αμάρτημα αρκετόν να δημιουργήση, από μόνον του αυτό, έχθραν προς τον Θεόν » (Μεγάλου Βασιλείου, ΕΠΕ 1, 304).

Τον 4^ο επίσης αιώνα, το 381 μ.Χ., η Δεύτερη Οικουμενική Σύνοδος με τον τρίτο Κανόνα της, όρισε ότι ο Επίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως έχει τα πρωτεία τιμής μετά τον Επίσκοπο Ρώμης, επειδή η Κωνσταντινούπολη ήταν η «νέα Ρώμη». Στον Επίσκοπο Ρώμης ανεγνώριζε «πρεσβεία τιμής», επειδή υπήρξε η αρχαιότερη πρωτεύουσα του Βυζαντινού κράτους.

Τρεις αιώνες αργότερα, το 680 μ.Χ., η Έκτη Οικουμενική Σύνοδος υπέδειξε στους Καθολικούς ορισμένες καινοτομίες τους, αλλά αυτοί δεν έδωσαν σημασία. Η Δύση προχωρούσε για τον χωρισμό.

Ώσπου φτάνουμε στον 9^ο αιώνα, κατά τον οποίο, προς έκπληξη όχι μόνο των Ανατολικών αλλά και των Δυτικών ακόμη, ο Πάπας θέλησε να εμφανιστεί «Θείω δικαίω» (!), άρχοντας της Εκκλησίας και όλου του κόσμου, πάνω από όλους τους Πατριάρχες και τις Οικουμενικές Συνόδους (οι Οποίες του αναγνώριζαν το πρωτείο τιμής, το προβάδισμα δηλαδή μεταξύ ίσων, ωστόσο εκείνος αξίωσε υπέρτερη εξουσία)!!! Από φιλοδοξία ανακατεύθηκε στα εσωτερικά ζητήματα της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως, όταν Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ήταν ο Ιγνάτιος και ο Φώτιος.

Από εκείνη τη χρονική στιγμή και μετά, επειδή οι Δυτικοί, όλο και περισσότερο απομακρύνονταν από την Ιερή Παράδοση της Αγίας του Χριστού Εκκλησίας, οι Ανατολικοί τόσο περισσότερο δεν συμφωνούσαν με τις αυθαίρετες καινοτομίες τους. Το Σχίσμα στην Εκκλησία του Χριστού, ήταν πλέον κάτι παραπάνω από ορατό.

Τέλος, το 1054 φτάσαμε στον οριστικό χωρισμό. Συνέβη το εξής γεγονός: Τριμελής αντιπροσωπεία απεσταλμένη δήθεν από τον Πάπα Λέοντα τον 9^ο (ο οποίος εν τω μεταξύ είχε πεθάνει), αφού προκάλεσε πολλά επεισόδια στην Κωνσταντινούπολη, όρμησε με βρισιές στον Ιερό Ναό της Αγίας Σοφίας κατά τη διάρκεια της Θείας Λατρείας, και ο Καρδινάλιος Ουβέρτος άφησε πάνω στην Αγία Τράπεζα έγγραφο, με το οποίο αναθεμάτιζε τον τότε Ορθόδοξο Πατριάρχη Κωνσταντίνο Μιχαήλ Κηρουλάριο και όλους τους Ορθόδοξους σαν αιρετικούς!

Από τότε οι Καθολικοί έπαψαν να έχουν επικοινωνία με την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία, όπως επίσης και με τα τέσσερα άλλα Πατριαρχεία, γεγονός θλιβερό που έρχεται σε αντίθεση με τον Ευαγγελικό Νόμο, ο Οποίος δεν θέλει να υπάρχει Σχίσμα μέσα στην Εκκλησία του Χριστού.

Και ερχόμαστε στο σήμερα, στο 2012, όπου οι Καθολικοί αντί να αναθεωρήσουν την στάση τους και να επανέλθουν από εκεί που έφυγαν, ζητούν από την Ορθόδοξη Εκκλησία να αρνηθεί την αρχαία Αγία της Πίστη και να υποταχθεί στον Πάπα της Ρώμης!

Ας δούμε όμως παρακάτω τις βασικές δογματικές διαφορές μας με τους Καθολικούς:

1) Στο Σύμβολο της Πίστεως (“Πιστεύω”), πρόσθεσαν αυθαίρετα την φράση «και εκ του Υιού εκπορευόμενο» (filioque), διδασκαλία ξένη που δεν υπάρχει στο Ευαγγέλιο. Αντιθέτως, ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, Λέει καθαρά ότι το Άγιο Πνεύμα παρά τους Πατρός εκπορεύεται (Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον, Κεφάλαιο 15, Εδάφιο 26), γεγονός που ανεγνώρισαν και επικύρωσαν η Πρώτη και η Δεύτερη Οικουμενική Σύνοδος.

2) Οι Καθολικοί υποστηρίζουν πως ο Πάπας έχει το αλάθητο! Η Αίρεση των Καθολικών, το 1870, κατά την πρώτη Βατικάνιο Σύνοδο, ανεγνώρισε το αλάθητο. Δηλαδή, πως όταν μιλάει ο εκάστοτε Πάπας περί πίστεως από καθέδρας, είναι αλάνθαστος!

Αυτή όμως η ιδέα, ότι ο εκάστοτε Πάπας δεν κάνει λάθη, είναι αντίθετη προς την Αγία Γραφή και την Αποστολική Παράδοση, διότι σημαίνει Απόλυτη Θεοπνευστία! 

Εμείς γνωρίζουμε, ότι Απόλυτα Θεόπνευστοι και συνεπώς αλάθητοι, ήσαν μόνο οι Άγιοι Απόστολοι, οι οποίοι Φωτίστηκαν ιδιαιτέρως από το Άγιο Πνεύμα, και είπαν και έγραψαν αυτά που είδαν και άκουσαν (Κατά Λουκάν Ευαγγέλιον, Κεφάλαιο 6, Εδάφιο 10, και, Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον, Κεφάλαιο 14, Εδάφιο 26, και, Κεφάλαιο 16, Εδάφιο 13). 

Εξ άλλου, οι Πρωτοκορυφαίοι Απόστολοι Πέτρος και Παύλος, ουδέποτε ζήτησαν να γίνει το δικό τους θέλημα, αλλά συζητούσαν αρκετά, όλοι μαζί οι Φωτισμένοι Άγιοι Απόστολοι, και κατόπιν, κατέληγαν με αυτόν τον τρόπο, στα Θεόπνευστα Συμπεράσματά τους, και ουδέποτε με τον δικτατορικό τρόπο που ενεργεί ο Πάπας, ο οποίος έφθασε στο σημείο να ανακηρύξει τον εαυτό του διάδοχο του Αποστόλου Πέτρου και αντιπρόσωπο του Χριστού, ορατή κεφαλή της Εκκλησίας (το λεγόμενο «πρωτείο του Πάπα») και αλάνθαστο διδάσκαλο της Χριστιανικής Πίστεως!!! Κι αυτό συμβαίνει, ενώ η Καινή Διαθήκη Αναφέρει σαφέστατα, πως μόνο ο Χριστός είναι η Κεφαλή και ο Αρχηγός της Εκκλησίας, τόσο της Στρατευομένης εδώ στη Γη, όσο και της Θριαμβευούσης Εκκλησίας στον Ουρανό (Προς Εφεσίους Επιστολή, Κεφάλαιο 1, Εδάφια 22-23).

3) Οι Καθολικοί επέβαλαν στους κληρικούς τους την υποχρεωτική αγαμία! Ενώ, σύμφωνα με την Καινή Διαθήκη και ολόκληρη την Ιερά Εκκλησιαστική Παράδοση, ο Κληρικός είναι ελεύθερος να διαλέξει μεταξύ Γάμου και αγαμίας.

4) Διδάσκουν ότι υπάρχει το καθαρτήριο πυρ, γεγονός που δεν αναφέρεται πουθενά, ούτε στην Αγία Γραφή, ούτε και στην Ιερά Εκκλησιαστική Παράδοση! Δηλαδή, ότι οι ψυχές μετά τον θάνατο, καθαρίζονται από κηλίδες αμαρτιών, που δεν είχαν καθαριστεί όταν ζούσαν με το σώμα στη Γη! 

Από την άλλη, η Καινή Διαθήκη μας Διδάσκει με σαφήνεια, πως ο Κύριος Ιησούς Χριστός, με την Σταυρική Του Θυσία, Αναδείχθηκε "Ιλασμός περί των αμαρτιών μας", δηλαδή, η Χάρη του Χριστού που Προήλθε από την Σταυρική Του Θυσία, Δίνει την άφεση των αμαρτιών για όσο είμαστε στη Γη και Εξομολογούμαστε (Α' Καθολική Επιστολή Ιωάννου, Κεφάλαιο 2, Εδάφιο 2).

Και ακόμα, πως όταν φύγουμε από την ζωή αυτή, δεν θα υπάρξει καμία κάθαρση των ψυχών μας, παρά μονάχα η Κρίση τους από τον Κύριο.

5) Διδάσκουν τα περί αξιομισθίας των Αγίων, μία ακόμα αυθαίρετη διδασκαλία, η οποία και αυτή δεν αναφέρεται πουθενά, ούτε στην Αγία Γραφή, ούτε και στην Ιερά Εκκλησιαστική Παράδοση!

Αξιομισθία των Αγίων σημαίνει, πως τα καλά έργα της Θεοτόκου και των Αγίων, είναι περισσότερα από όσα χρειάζονται για να σωθούν αυτοί, και επομένως περισσεύουν και για τους άλλους ανθρώπους, που δεν έχουν τέτοια έργα. Τα καλά λοιπόν έργα που περισσεύουν από τους Αγίους, νομίζει ο Πάπας πως μπορεί να τα διαθέτει (!) για την συγχώρηση αμαρτιών άλλων ανθρώπων, που υστέρησαν σε έργα αρετής ή πέθαναν αμαρτάνοντες!

Αντιθέτως, ο Κύριος και οι Άγιοι της Εκκλησίας μας, μας Διαβεβαιώνουν πως η κάθε ψυχή, θα Κριθεί σύμφωνα με τις πράξεις της και μόνο, δηλαδή, πως ο Θεός θα Κρίνει τον καθένα, σύμφωνα με τα έργα του και μόνο. 

6) Διδάσκουν ότι η Θεοτόκος γεννήθηκε χωρίς το προπατορικό αμάρτημα (με τη λεγόμενη «άσπιλη σύλληψη»), ενώ η Αλήθεια της Αγίας μας Εκκλησίας μας Υποδεικνύει, ότι το Άγιο Πνεύμα Την Καθάρισε από κάθε μολυσμό της προπατορικής αμαρτίας, όταν ο Αρχάγγελος Γαβριήλ είπε κατά τον Ευαγγελισμό Της «Πνεύμα Άγιον επελεύσεται επί σε» (Κατά Λουκάν Ευαγγέλιον, Κεφάλαιο 1, Εδάφιο 35).

7) Έχουν πέσει στην αίρεση της Μαριολατρείας, αφού πιστεύουν ότι η Θεοτόκος ανελήφθη όπως ο Χριστός στους Ουρανούς με Σώμα άφθαρτο και πνευματικό και την λατρεύουν σαν θεά! 

Ενώ όπως μας Διδάσκει η Αγία μας Εκκλησία μέσα από την Ιερή Της Παράδοση, η Παναγία μας δεν αναστήθηκε λαμβάνοντας Σώμα άφθαρτο και πνευματικό (όπως μόνο ο Κύριός μας Έλαβε κατά την Ανάστασή Του), δεν έλαβε δηλαδή το σώμα που θα λάβουμε όλοι οι άνθρωποι όταν θα γίνει η καθολική ανάσταση των νεκρών (κατά την Ημέρα της Δευτέρας Παρουσίας).

Όπως μας διδάσκει περί της Αναστάσεως του Χριστού ο Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος, "μετά την Ανάστασή Του συνανέστησε και το σώμα Του άφθαρτο, πνευματικό, όλο θείο και άυλο". 

Δεν συνέβη όμως κάτι τέτοιο στην περίπτωση της Παναγίας μας, αλλά Εκείνη μετέστη με το υλικό Σώμα Της (αφού αυτό ενώθηκε με την Παναγία ψυχή Της) στους Ουρανούς την τρίτη ημέρα από την Κοίμησή Της, για να μην γνωρίσει εκείνο φθορά, αλλά και διότι «δεν ήταν δυνατό να παραμείνει κάτω από τη γη το Σώμα Εκείνης, χάριν της Οποίας ο Θεός έπλασε όλο τον κόσμο» (όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο Άγιος και Μέγας Βασίλειος).

8) Τέλος, οι Καθολικοί επιδεικνύουν αιρετική συμπεριφορά και στα Ιερά Μυστήρια της Εκκλησίας μας. Δεν Βαπτίζουν όπως Δίδαξε ο Κύριος (Κατά Μάρκον Ευαγγέλιον, Κεφάλαιο 16, Εδάφιο 16, και Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον, Κεφάλαιο 28, Εδάφιο 19), αλλά ραντίζουν!

Βαπτίζω σημαίνει βυθίζω, βουτάω εξ ολοκλήρου στο νερό. Αντιθέτως, εκείνοι κατήργησαν την τριπλή κατάδυση και ραντίζουν απλώς και μόνο τον βαπτιζόμενο.

Εμείς οι Χριστιανοί Ορθόδοξοι ραντίζουμε κατ’εξαίρεση το νήπιο, μόνο σε περίπτωση ύψιστης ανάγκης, μόνο δηλαδή όταν κινδυνεύει να πεθάνει αβάπτιστο (οπότε και του κάνουμε Αεροβάπτισμα), και αργότερα εάν ζήσει κάνουμε μόνο το Χρίσμα.

Οι Καθολικοί το Χρίσμα το τελούν στα αγόρια στην ηλικία των 14^ων ετών και στα κορίτσια στην ηλικία των 12 ετών, ενώ εμείς σε νηπιακή ηλικία μαζί με το Βάπτισμα, και κατόπιν τα Κοινωνούμε, κάνοντας έτσι πράξη τα Θεόπνευστα Λόγια των Αγίων Πατέρων μας, οι οποίοι Διδάσκουν πως κατά τον νηπιοβαπτισμό υπάρχει ωφέλεια Πνευματική, την οποία ο άνθρωπος λαμβάνει ακόμα και χωρίς να καταλαβαίνει κάτι. Μιλάνε για την Πνευματική Ωφέλεια που προέρχεται από το Άγιο Πνεύμα και που λαμβάνει κάποιος στο Βάπτισμα και στο Χρίσμα, η Οποία εργάζεται μυστικά στο πνεύμα του βαπτιζόμενου, ενώ τονίζουν πως κατά το Μυστήριο του Χρίσματος, ο βαπτιζόμενος δέχεται από νήπιο ακόμη τα Χαρίσματα και τις Δωρεές του Αγίου Πνεύματος.

Όσο για το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, οι Καθολικοί χρησιμοποιούν άζυμο άρτο, ενώ κάποια στιγμή μετά από το 1200, έπαψαν να μεταδίδουν στους πιστούς το Σώμα και το Αίμα όπως εμείς, αλλά μεταδίδουν μόνο αγιασμένο άρτο!

Όμως ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, Είπε καθαρά πως «αλήθεια, αλήθεια σας λέω, αν δεν φάτε την σάρκα του Υιού του ανθρώπου και δεν πιείτε το αίμα του, δεν έχετε ζωή μέσα σας. Εκείνος που μου τρώει τη σάρκα και μου πίνει το αίμα έχει ζωή αιώνια, κι εγώ θα τον αναστήσω την έσχατη ημέρα» (Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον, Κεφάλαιο 6, Εδάφιο 53-54).

Εάν τώρα εδώ στην Ελλάδα (ή και σε άλλες Ορθόδοξες χώρες), συμβαίνει οι Καθολικοί να βουτάνε τον αγιασμένο άρτο μέσα στον αγιασμένο οίνο πριν τον δώσουν στους πιστούς τους, θέλοντας με τον τρόπο αυτό να δείξουν πως δεν τους αποκλείουν από το Αίμα του Κυρίου (γιατί μόνο στις χώρες αυτές άραγε;), και με σκοπό να καλλιεργήσουν την εντύπωση (σε Καθολικούς και Ορθοδόξους) πως δήθεν οι Καθολικοί δεν έχουν δα και μεγάλες διαφορές με τους Ορθοδόξους, αυτό είναι μία άλλη ΜΕΓΑΛΗ ιστορία και συζήτηση, που έχει τις ρίζες της στις προθέσεις του εκάστοτε Πάπα να συνενώσει κάποια στιγμή την Μοναδική Αληθινή και Ανόθευτη Πίστη του Χριστού, την Ορθοδοξία, με τον Ρωμαϊκό Καθολικισμό, υποτάσσοντάς Την σε αυτόν, δηλαδή να υποτάξει το Φως του Χριστού στο Σκοτάδι του παπισμού.

Αυτό όμως ουδέποτε πρόκειται να συμβεί, διότι ο Ίδιος ο Κύριος Προφήτευσε πως η Εκκλησία Του δεν θα γνωρίσει θάνατο ποτέ. Και μία τέτοια υποτακτική ένωση μεταξύ Φωτός και Σκότους θα ισοδυναμούσε με πνευματικό θάνατο!

Τέλος, το Ιερό Ευχέλαιο οι Καθολικοί το τελούν μόνο προ του θανάτου ως εφόδιο, ενώ αντιθέτως η Αγία Γραφή μας Διδάσκει πως το Ιερό Ευχέλαιο, τελείται για τους πιστούς προς ίαση όταν αυτοί ασθενούν (Επιστολή Ιακώβου, Κεφάλαιο 5, Εδάφιο 14). Πάνω στο Θέμα αυτό οι Άγιοι Πατέρες της Ορθοδοξίας μας, Διδάσκουν με την Χάρη του Αγίου Πνεύματος πως τα Εφόδια προ του θανάτου για τους Χριστιανούς, είναι πρωτίστως και απαραιτήτως η Εξομολόγηση και ακολούθως η Θεία Κοινωνία.

https://sites.google.com/site/orthodoxy1054 

ΤΑ ΙΕΡΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Ποια είναι τα Ιερά Μυστήρια της Εκκλησίας, εκείνα που εσωκλείουν δύναμη Θεία, με την οποία παρέχει τη σωτηρία και τα μέσα για την σωτηρία;

Το Ιερό Μυστήριο του Βαπτίσματος: το ίδρυσε ο ίδιος ο Κύριος μετά την Ανάστασή του, όταν στους μαθητές του έδωσε εντολή να μεταφέρουν την πίστη σε όλα τα έθνη της γης και να Βαπτίζουν τους ανθρώπους στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.

Το Ιερό Χρίσμα: σφραγίζει με τις δωρεές του Αγίου Πνεύματος και την νέα ύπαρξη μετά το Βάπτισμα, να εισέλθει στην Οδό των Πνευματικών Αγώνων και ν’ αξιοποιήσει υποκειμενικά το αγαθό του Ιερού Βαπτίσματος.

Το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας: ίδρυσε απ’ ευθείας ο Κύριος Ιησούς Χριστός, το εσπέρας πριν του Πάσχα.

Ο Κύριος λαβών άρτον: τον ευλόγησε και αφού τον έκοψε τον έδωσε στους Μαθητές του, είπε: «Λάβετε, φάγετε τουτό εστί το Σώμα μου». Ομοίως, αφού έλαβε το Ποτήριο και ευχαρίστησε, και είπε:

«Πίετε εξ’ αυτού πάντες τούτο έστι το Αίμα μου το της Καινής Διαθήκης το περί πολλών εκχυνόμενον».

Η Θεία Κοινωνία μας ενώνει με το Χριστό αλλά και μεταξύ μας. Ο Ιερός Αυγουστίνος γράφει ότι: είναι σημείο ενότητος ανάμεσα εμάς τους ανθρώπους και δεσμός αγάπης. Ιδιαίτερα κατά τις στιγμές των πειρασμών και των θλίψεων, στις διάφορες ασθένειες και δοκιμασίες η Θεία Μετάληψη είναι φάρμακο και για την ψυχή και για το σώμα.

Το Μυστήριο της Ιερωσύνης: για τον Ιερατικό βαθμό των Διακόνων λέγεται ότι οι Απόστολοι «προσευξάμενοι επέθηκαν αυτοίς τας Χείρας». Για τους Πρεσβυτέρους, διώριζαν δια Χειροτονίας στις κατά τόπους Εκκλησίες ο Απόστολος Παύλος και Ιδρυτής της Εκκλησίας μας και ο Βαρνάβας. Ομοίως και οι Απόστολοι κατέλιπον δια Χειροθεσίας διαδόχους αυτών στο Επισκοπικό Αξίωμα, όπως ο Παύλος τον Τιμόθεο στην Έφεσο και τον Τίτο στην Κρήτη.

Το Ιερό Μυστήριο του Γάμου: τον φυσικό αυτό δεσμό ο Σωτήρας ανύψωσε σε Μυστήριο στην Καινή Διαθήκη. Κλασικό σχετικά είναι το χωρίο προς: (Εφεσ. 5ο Κεφ. παράγραφοι: 23-25), όπου ο Απόστολος Παύλος χαρακτηρίζει την ένωση ανδρός και γυναικός σαν Εικόνα της Μυστηριακής ενώσεως του Ιησού Χριστού μετά της Εκκλησίας, συνάγων ότι ο άνδρας οφείλει ν’ αγαπά τη γυναίκα του, όπως ο Χριστός αγάπησε την Εκκλησία.

Το μυστήριο της μετάνοιας και της εξομολόγησης: Η μετάνοια είναι το ιερό μυστήριο που αποκαθιστά την πνευματική υγεία της ψυχής, όταν αυτός που μετανιώνει ειλικρινά για τ' αμαρτήματά του και τα εξομολογείται στον πνευματικό της Εκκλησίας λειτουργό, λαμβάνει άφεση αμαρτιών, γινόμενος και πάλι φίλος και τέκνο αγαπητό του Θεού. Το μυστήριο αυτό επαναλαμβάνεται, ανάλογα με τις πνευματικές ανάγκες των πιστών. Έτσι σκοπός του μυστηρίου είναι η θεραπεία των τραυμάτων της πτώσης των ανθρώπων με την άφεση των αμαρτιών. 

Το Ιερό Μυστήριο του Ευχελαίου: η Ακολουθία του Ιερού Ευχελαίου τελείται και σε ελαφρές ασθένειες και κυρίως την Μεγάλη Τετάρτη για όλους.

Πηγή: dogma.gr, https://www.imilias.gr

AΡΧΙΜ. KΩΝ/ΝΟΣ PΑΜΙΩΤΗΣ: TΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΚΑΙ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ

Tα Θρησκευτικά και οι γονείς

Kύριε διευθυντά

Γίνεται αντιληπτό από τον κάθε αντικειμενικό και αμερόληπτο Eλληνα πολίτη ότι η νέα αριστερή κυβέρνηση της χώρας κήρυξε τον πόλεμο εναντίον της Eκκλησίας με μοχλούς πιέσεως το μάθημα των Θρησκευτικών, τα δήθεν (ανύπαρκτα) περιουσιακά ζητήματα, για τα οποία υπάρχει η διεθνής νομολογία του Δικαστηρίου Aνθρωπίνων Δικαιωμάτων

και τον δήθεν χωρισμό Eκκλησίας - Πολιτείας (το πώς σκέπτεται να χωρίσει τους ορθόδοξους χριστιανούς Eλληνες που συνιστούν την Eκκλησία του Θεού και συγχρόνως είναι Eλληνες πολίτες δεν μας το ξεκαθαρίζει).

Aπό πλευράς θρησκευτικών θεσμών, επικρατούσα, κατά το Σύνταγμα, θρησκεία στην Eλλάδα είναι η Oρθόδοξη Xριστιανική, με την έννοια της πλειοψηφίας του λαού αφενός και με τη νομική έννοια του προβαδίσματος, της υπεροχής, η οποία δεν ανατρέπεται κατά τη θέληση του συνταγματικού και συντακτικού νομοθέτη, όταν διεκηρύσσετο η ίδρυση της Πολιτείας. H πληθυσμιακή κατάσταση δείχνει ότι το 97,6% του πληθυσμού ανήκει στην Oρθόδοξη Eκκλησία (εγκυκλ. Λεξ. Πάπυρος - Larous).

Kαθημερινά ο Tύπος αναφέρεται στην «αντιπαράθεση» Eκκλησίας - Πολιτείας. (Σχολιασμοί, άρθρα, αξιόλογα επιχειρήματα και νομικές απόψεις διατυπώνονται.) Eπειδή δεν είδα να αναφέρεται κανείς στον νομικό εξοπλισμό των γονέων για τη θρησκευτική αγωγή των παιδιών τους, στην κρίσιμη νεαρή ηλικία του σχολείου και των δικαιωμάτων τους, θα ήθελα να επισημάνω ότι υπάρχουν οι διεθνείς συμβάσεις της Pώμης και των Hνωμένων Eθνών για τις οποίες είχα απασχολήσει την εφημερίδα σας στις 23-10-2015.

H Διεθνής Σύμβαση των Hνωμένων Eθνών (N. 2462/1997) ΦEK A25/26.2.1997) στο άρθρο 18 ρητά προ­βλέ­πει τα δικαιώματα των γονέων και κηδεμόνων να φροντίζουν για τη θρησκευτική αγωγή των παιδιών τους. Προβλέπει επίσης τη δυνατότητα ατομκών προσφυγών.

Eπομένως, Eκκλησία, σύλλογοι, φορείς, ενώσεις και γονείς και κηδεμόνες, κατά τη γνώμη μου, στην κρίσιμη αυτή στιγμή, που η πολιτεία δεν σέβεται τα δικαιώματα των χριστιανών ορθοδόξων πολιτών οφείλουν να ακολουθήσουν την ξεκάθαρη διαδικασία των προσφυγών, αφού τα πράγματα είναι καθαρά, έχουν το δίκαιο και την αλήθεια με το μέρος τους, την πάγια νομολογία των ελληνικών δικαστηρίων ότι το μάθημα των Θρησκευτικών είναι υποχρεωτικό για τους ορθόδοξους Eλληνόπαιδες και έχει αυστηρώς ορθόδοξο χαρακτήρα, τον οποίο η Iερά Σύνοδος ελέγχει και επικυρώνει.

Tη νομική αυτή ισχύ, τάξη και παιδαγωγική πρακτική, με συνταγματική ισχύ, η παρούσα κυβέρνηση τη βρήκε και δεν μπορεί να την αλλάξει χωρίς να παραβιάσει το Σύνταγμα και τις διεθνείς συμβάσεις.

Aν θέλει η αριστερή κυβέρνηση να μην ταλαιπωρήσει τη χώρα, ας συμμορφωθεί άμεσα στις νομικές υποχρεώσεις της χώρας και ας ακούσει τη φωνή της Eκκλησίας.

Aν θέλει επίσης να προσθέσει για λόγους γνώσεως τη θρησκειολογία σε άλλους μαθητές (όχι ορθοδόξους) ας το κάνει παράλληλα και ας βρει ώρες από αλλού. Tο μάθημα των Θρησκευτικών και τα δικαιώματα των γονέων και κηδεμόνων δεν μπορεί, ακινδύνως, και χωρίς περιπέτειες να τα θίξει. Oι χριστιανοί θεολόγοι καθηγητές δεν διορίστηκαν να διδάσκουν ένα μάθημα (θρησκειολογία) που είναι και λίαν ακαταλαβίστικο στους νεαρούς μαθητές. Eνώ συγχρόνως δεν πρέπει να διαφεύγουν την προσοχή μας, υπό το κάλυμμα της δήθεν αναβαθμίσεως, οι υφέρποντες κομματικοί αριστεροί στόχοι αποχριστιανοποιήσεως της νεολαίας.

Aρχιμ. Kων/νος Pαμιώτης - Πτυχ. Θεολογίας - πρώην δικαστής, Aθήνα

Γράμματα Αναγνωστών - ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

http://thriskeftika.blogspot.gr

Η ΘΡΗΣΚΕΙΟΛΟΓΙΚΗ ΣΟΥΠΑ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΩΝ

Η Θρησκειολογική σούπα των νέων Προγραμμάτων

Γράφει ο κ. Λέων Μπρανγκ, Δρ Θεολογίας, Κοσμήτωρ της ΠΕΘ

Κανένας δεν αμφισβητεί ότι η Ελλάδα περνάει από μία βαθύτατη ηθική κρίση, η οποία είναι και η ουσιαστική αιτία της οικονομικής κρίσης που κλονίζει την χώρα ήδη παραπάνω από μία 5ετια. Επίσης γίνεται από όλους δεκτό, ότι βαρύτατη ευθύνη για την κρίση αυτή, τόσο την ηθική όσο και την οικονομική, φέρουν τα πολιτικά κόμματα της πατρίδας μας που εκπροσωπούνται στο Εθνικό Κοινοβούλιο.

 Και ενώ είναι φανερό, ότι σχεδόν αποκλειστικά αυτά ευθύνονται, έχουν το θράσος και υπόσχονται ότι θα βγάλουν την Xώρα από αυτή την δεινή κατάσταση. Σε μία τέτοια κρίση το πιο φυσικό που έχει να κάνει κανείς είναι ο τονισμός των ηθικών αξιών, η ενίσχυση της ορθόδοξης παράδοσης της Xώρας, η παροχή κάθε βοήθειας στο έργο της Εκκλησίας, η ενίσχυση της παιδείας μέσω της καλλιέργειας ιδίως του Μαθήματος των Θρησκευτικών (ΜτΘ) που με μοναδικό τρόπο καλλιεργεί τον άνθρωπο. Ο Ντοστογιέφσκι έχει επισημάνει μία μεγάλη αλήθεια λέγοντας: «Όταν δεν υπάρχει Θεός, όλα επιτρέπονται». Πέφτουν όλοι οι ηθικοί φραγμοί. Η Ρωσία που επί 70 χρόνια έζησε στη δίνη της αθεΐας, σήμερα βρίσκει πάλι το δρόμο της με τον επανευαγγελισμό της χώρας. Στην Ελλάδα όμως τα πράγματα μοιάζουν να ακολουθούν άλλη πορεία. Δεν επιχειρείται αυτό το αυτονόητο, η επιστροφή στον θησαυρό της Εκκλησίας, από τον οποίο τρεφόταν επί χιλιετίες ο λαός της. Αντίθετα η Xώρα ωθείται από τις πολιτικές εξουσίες όλων των αποχρώσεων όλο και περισσότερο στον αποχριστιανισμό της, στην αθεΐα. Κυριολεκτικά με μανία γκρεμίζεται ό,τι έχει απομείνει από Χριστό στον τόπο αυτό.

Χαρακτηριστικό δείγμα αυτής της μανίας των πολιτικών εξουσιών εναντίον του Χριστού είναι οι περιπέτειες του Μαθήματος των Θρησκευτικών στα τελευταία χρόνια. Φθάνει δε η μανία αυτή στη κορύφωσή της με τη σημερινή ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας. Ο τωρινός Υπουργός έχει συνυφάνει με το πρόσωπό του σε μοναδικό βαθμό τον αμοραλισμό, την απάτη και τα ασύστολα ψεύδη, προκειμένου να παρουσιάζει τα άσπρα μαύρα και τα μαύρα άσπρα.

Μερικά μόνο δείγματα αυτής της «ικανότητας» του κ. Υπουργού: Διακηρύττει κάθε τόσο, ότι το σχολείο στην Ελλάδα είναι «κοσμικό», ενώ ο βασικός νόμος της Χώρας, το Σύνταγμα, ξεκινάει με την επίκληση της Αγίας Τριάδος. Εδώ μόνο δύο δυνατότητες ερμηνείας υπάρχουν: Η ο κ. Υπουργός δεν έχει ανοίξει καθόλου το Σύνταγμα, πράγμα όμως που το θεωρούμε εντελώς απίθανο, η το κάνει απόλυτα ενσυνείδητα με βαθύτατη περιφρόνηση προς τον Ελληνικό λαό που έχει δώσει στον εαυτό του αυτόν τον βασικό νόμο και επιθυμεί την εθνική του συγκρότηση και την λειτουργία της κοινωνίας του να την ρυθμίζει σύμφωνα με το πνεύμα του Τριαδικού Θεού. Η περιφρόνηση προς τον Ελληνικό λαό συνδέεται, βέβαια, στην περίπτωση αυτή με ένα ασύλληπτο αυταρχισμό και αλαζονεία, επειδή παρά την τόσο ρητή επιθυμία του λαού, ο κ. Υπουργός όχι μόνο διατυμπανίζει συνεχώς αυτό τον κοσμικό χαρακτήρα του σχολείου, αλλά ζητεί και να το κάνει πραγματικότητα.

Διακηρύττει και διαφημίζει από τηλεόρασης προς τον Ελληνικό λαό, ότι με τη διατύπωση «ανάπτυξη της θρησκευτικής συνείδησης» που αναφέρεται στο άρθρο 16, παρ. 2 του Συντάγματος μεταξύ άλλων ως σκοπός της παιδείας, εννοείται αόριστα κάποια θρησκευτική συνείδηση, που πρέπει να καλλιεργηθεί στους Ορθόδοξους Έλληνες μαθητές. Και στο σημείο αυτό σχετικά με την ερμηνεία που δίνει, θα μπορούσε πάλι να επικαλεσθεί κανείς την άγνοια του κ. Υπουργού. Ήδη όμως παραπάνω απορρίψαμε αυτή την εκδοχή ως ιδιαίτερα απίθανη. Έτσι μένει μόνο να διαπιστώνουμε το εξής: Ο κ. Υπουργός πρέπει να γνωρίζει πολύ καλά, ότι αρμόδιο για την ερμηνεία του Συντάγματος είναι το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ).

Και η ερμηνεία αυτής της διατύπωσης «ανάπτυξη της θρησκευτικής συνείδησης» έχει δοθεί με απόλυτη σαφήνεια στις αποφάσεις του ΣτΕ 3356/1995 και 2176/1998 και στην τελεσίδικη απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Χανίων 115/2012. Σύμφωνα με τις αποφάσεις αυτές ο όρος «θρησκευτική συνείδηση» ερμηνεύεται λόγω του προοιμίου του Συντάγματος, δηλ. της επίκλησης της Αγίας Τριάδος και λόγω του άρθρου 3, όπου ορίζεται η Ορθόδοξη Ανατολική Εκκλησία ως επικρατούσα θρησκεία, ως η Ορθόδοξη χριστιανική συνείδηση. Όμως απόλυτα συνειδητά διαστρέφει το νόημα του Συντάγματος, και με περιφρόνηση προς την ίδια την έννοια της δημοκρατίας, που περικλείει τον διαχωρισμό των εξουσιών, ακυρώνει στην πράξη τη δικαστική εξουσία ορίζοντας ο ίδιος με απολυταρχικό τρόπο, τι μέλλει γενέσθαι: Για να εκπληρωθεί η συνταγματική απαίτηση για την ανάπτυξη της θρησκευτικής συνείδησης ως σκοπού της παιδείας, όπως την εννοεί ο ίδιος, πρέπει να προσφέρεται στα Ορθόδοξα παιδιά η θρησκειολογική σούπα των νέων Αναλυτικών Προγραμμάτων Σπουδών (ΑΠΣ) στο ΜτΘ, δηλ. να διδάσκονται παράλληλα με την αληθινή πίστη του Χριστού και άλλες έξι θρησκείες και δύο χριστιανικές ομολογίες, εξισώνοντας έτσι τα πάντα. Μέχρι τώρα γινόταν όχι διδασκαλία αλλά ενημέρωση και εξήγηση της πίστης όπως και του πολιτισμού των άλλων θρησκειών και ομολογιών.

Από τώρα όμως ο στόχος προφανώς θα είναι, και τονίζω πάλι για τα Ορθόδοξα παιδιά, η ώθηση των παιδιών από την τρυφερή ηλικία των 8 χρονών στην αθεΐα, διότι αυτή είναι η συνέπεια της σχετικοποίησης των πάντων που επιχειρείται με τα νέα ΑΠΣ του ΜτΘ από την ηγεσία του Υπουργείου.

Διακηρύττει ότι προηγήθηκε επί μήνες διάλογος, πριν ληφθεί η απόφαση για την εφαρμογή των νέων ΑΠΣ στο ΜτΘ. Ο διάλογος, τον οποίο διαφημίζει τόσο ο κ. Υπουργός, εννοείται ότι διεξήχθη στο Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ) από μία επιτροπή που είχε συσταθεί με απόφαση του ίδιου του Υπουργού και αποτελείτο εκτός από τον πρόεδρο του ΙΕΠ αποκλειστικά από νεωτεριστές Θεολόγους του Πανελληνίου Θεολογικού Συνδέσμου «Καιρός», ο οποίος αποδεδειγμένα συστάθηκε για την προώθηση και εφαρμογή αυτών των προγραμμάτων και με τον οποίο παρά την ισχνή μειοψηφία των μελών του διαλέγεται αποκλειστικά το Υπουργείο και το ΙΕΠ. Μάλιστα τα πέντε από τα 7 μέλη της επιτροπής είχαν συμμετάσχει στην επιτροπή εμπειρογνωμόνων των νέων ΑΠΣ και άρα είχαν άμεσο προσωπικό συμφέρον από την έκβαση της κρίσης της επιτροπής. Γι’ αυτό και η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων (ΠΕΘ) με αίτησή της στον Υπουργό είχε ζητήσει την εξαίρεσή τους, χωρίς φυσικά να εισακουστεί (βλ. Ποιά όμως μορφή έλαβε αυτός ο τόσο διαφημισμένος διάλογος στην επιτροπή του ΙΕΠ, όπου κλήθηκαν τόσο η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος όσο και η ΠΕΘ να καταθέσουν τις προτάσεις τους; Φυσικά την μορφή που είχε προκαθοριστεί από τον ίδιο τον Υπουργό με την εντολή του προς την επιτροπή, να μη συζητήσει καμία άλλη πρόταση πέραν των πολυθρησκειακών νέων ΑΠΣ. Η ΠΕΘ που εκπροσωπεί τη συντριπτική πλειοψηφία του θεολογικού κόσμου στην Ελλάδα κατόπιν αυτών αρνήθηκε σε επιστολή της προς τον πρόεδρο του ΙΕΠ να συμμετάσχει σ’ αυτήν την παρωδία διαλόγου, υπογραμμίζοντας ταυτόχρονα ότι τα τελευταία χρόνια «δεν κλήθηκε ποτέ να συμμετάσχει, παρά τα διαρκή αιτήματά της περί αυτού, σε καμία επιτροπή διαλόγου που αφορούσε τη σύνταξη η την αναμόρφωση νέων Προγραμμάτων Σπουδών» (βλ. http://www.petheol.gr/).

Παραπάνω τονίσαμε ότι τα νέα ΑΠΣ προορίζονται ουσιαστικά μόνο για τους Ορθόδοξους μαθητές. Πως καταλήγουμε σ’ αυτό το συμπέρασμα; Πριν αποφασιστεί οριστικά η εφαρμογή των νέων ΑΠΣ ο κ. Υπουργός είχε τονίσει επανειλημμένα, ότι εάν διατηρείτο ο Ορθόδοξος χαρακτήρας του μαθήματος, δεν θα μπορούσε να διατηρηθεί ο υποχρεωτικός χαρακτήρας του μαθήματος, εννοώντας προφανώς με αυτό ότι θα έδινε πάλι τη δυνατότητα απαλλαγής και στους Ορθόδοξους μαθητές, δηλ. ένα καθεστώς παρόμοιο με αυτό που ίσχυε από το καλοκαίρι του 2008 μέχρι τον Ιανουάριο του 2015. Στόχος προφανώς αυτών των δηλώσεων ήταν να εκφοβίσει τους Θεολόγους καθηγητές, οι οποίοι είχαν υποφέρει από το καθεστώς αυτό των αθρόων απαλλαγών, βλέποντας το μάθημά τους να εξευτελίζεται, να συμφωνούν χωρίς καμία αντίσταση με την εφαρμογή των νέων ΑΠΣ. Το καθεστώς αυτό των αθρόων απαλλαγών που ήταν σε ισχύ μέχρι τον Ιανουάριο του 2015 είχε βέβαια καταδικαστεί τελεσίδικα ως αντισυνταγματικό από το Διοικητικό Εφετείο των Χανίων (απόφαση 115/2012). Αλλά, όπως είδαμε και παραπάνω, ο κ. Υπουργός δεν δίνει και ιδιαίτερη σημασία στη δικαστική εξουσία, η οποία, όπως φαίνεται, γι’ αυτόν είναι περισσότερο διακοσμητική.

Επίσης στο σημείο αυτό πρέπει να επαναφέρουμε στη μνήμη μας ότι αρχικά αυτά τα προγράμματα είχαν προβληθεί από τους νεωτεριστές θεολόγους που τα συντάξανε ως η μεγάλη ευκαιρία για την αναβάθμιση του ΜτΘ. Ισχυρίζονταν ότι με αυτά θα αφαιρούνταν από τους αμφισβητίες τα επιχειρήματα υπέρ της απαλλαγής από το μάθημα, ότι θα ήταν ένα μάθημα υποχρεωτικό για όλους και δεν θα υπήρχε καθόλου η δυνατότητα απαλλαγής, αφού θα διδάσκονται οι βασικές θρησκείες με βαρύτητα στη θρησκεία του τόπου, που είναι απόλυτα λογικό και θεμιτό. Όλα αυτά βλέπουμε σήμερα ότι ήταν απλή διαφήμιση για τα νέα ΑΠΣ. Διότι παρά την καθιέρωση των νέων ΑΠΣ στην σχολική πράξη η δυνατότητα απαλλαγής από το ΜτΘ συνεχίζει να υπάρχει. Μέχρι σήμερα βρίσκεται σε ισχύ η εγκύκλιος της 23-1-2015, η οποία περιορίζει τη δυνατότητα απαλλαγής από το ΜτΘ αυστηρά στους «μη Χριστιανούς Ορθόδοξους μαθητές, δηλαδή αλλόθρησκους η ετερόδοξους η άθρησκους, που επικαλούνται λόγους θρησκευτικής συνείδησης». Έτσι προκύπτει το εξής ενδιαφέρον στοιχείο: Όσο το ΜτΘ είχε τον παραδοσιακό ορθόδοξο χαρακτήρα, η ηγεσία του Υπουργείου από το 2008 έδινε με ασαφείς διατυπώσεις, εντελώς αντισυντα-γματικά, σε Ορθόδοξους μαθητές την δυνατότητα απαλλαγής, μαθαίνοντάς τους στην απάτη με ψευδείς δηλώσεις και χρησιμοθηρία, αφού είχαν ένα μάθημα λιγότερο να διαβάζουν. Τώρα που ο κ. Υπουργός καθόρισε, πάλι εντελώς αντισυνταγματικά, με τα νέα ΑΠΣ τον πολυθρησκειακό χαρακτήρα του ΜτΘ και με τον τρόπο αυτό καθιερώνει πλέον ελεύθερα τον προσηλυτισμό και ωθεί τους μαθητές στην αθεΐα αποκλείει πια με απόλυτη σαφήνεια και αυστηρότητα την απαλλαγή Ορθόδοξων μαθητών από το ΜτΘ, επιτρέποντας αυτή την απαλλαγή μόνο σε αλλόθρησκους, ετερόδοξους η άθεους μαθητές. Τώρα που με βάση τους εμπνευστές «θεολόγους» των νέων ΑΠΣ το μάθημα θα έπρεπε να είναι υποχρεωτικό για ανεξαιρέτως όλους τους μαθητές, επειδή δεν υπάρχουν πλέον λόγοι θρησκευτικής συνείδησης που θα μπορούσαν να επικαλεστούν, η ηγεσία του Υπουργείου δίνει πάλι σε μη Ορθόδοξους μαθητές τη δυνατότητα απαλλαγής, προφανώς για να μη «προσηλυτίζονται» αυτοί κατά λάθος στην Ορθοδοξία και για να είναι σε πλεονεκτική θέση έναντι των Ορθοδόξων συμμαθητών τους με ένα μάθημα λιγότερο. Στους δε Ορθόδοξους μαθητές επιβάλλει το μάθημα, για να υποστούν με την θρησκειολογική σούπα που θα διδάσκεται πλύση εγκεφάλου και να στραφούν επί τέλους στον νέο παράδεισο της αθεΐας που επαγγέλλεται εκείνος και το κόμμα του (βλ. τις δηλώσεις του Πρωθυπουργού στις 25/7/2016 για μία «Νέα Ελλάδα. Την Ελλάδα του 2021», η οποία θα προκύψει από την αναθεώρηση του Συντάγματος και την μετατροπή της Χώρας σε ουδετερόθρησκο κράτος). Σε όλα τα παραπάνω προστίθεται ένα ακόμα στοιχείο που επιβεβαιώνει με ακλόνητο τρόπο τη θέση μας, ότι τα νέα ΑΠΣ στοχεύουν βασικά στους Ορθόδοξους μαθητές. Την ίδια εποχή που προωθούσε ο κ. Υπουργός την εφαρμογή των νέων ΑΠΣ ψηφίστηκε στο Κοινοβούλιο ο νόμος 4386/11-5-16 (ΦΕΚ 83/11.5.2016 τ. Α ), όπου στο άρθρο 55 «Ρύθμιση θεμάτων της Γενικής Γραμματείας Θρησκευμάτων του Υπουργείου Παιδείας Έρευνας και Θρησκευμάτων» και στην παρ. 5 νομοθετήθηκαν τα ακόλουθα: «5. Στο άρθρο 16 του Ν. 1771/1988 (Α 171) προστίθεται νέα παράγραφος 4, ως ακολούθως: «4. Κατ’ εξαίρεση, εφόσον στα δημόσια δημοτικά σχολεία των με αριθμό 25153/26.2.1957 (Β 86) και 78871/22.3.1962 (Β 125) κοινών υπουργικών αποφάσεων των Υπουργών Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων και Οικονομικών δεν υπηρετεί δάσκαλος του Καθολικού δόγματος η της Εβραϊκής θρησκείας και γλώσσας για την κάλυψη των αναγκών των μαθητών του Καθολικού δόγματος η της Εβραϊκής θρησκείας και γλώσσας αντίστοιχα, μετά από σχετική εισήγηση των αρμοδίων Περιφερειακών Διευθύνσεων Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, είναι δυνατή η πρόσληψη, ανά σχολικό έτος, εκπαιδευτικού εκτός των οικείων πινάκων αναπληρωτών εκπαιδευτικών για τη διδασκαλία του μαθήματος των θρησκευτικών του Καθολικού δόγματος και για τη διδασκαλία του μαθήματος των θρησκευτικών και γλώσσας της Εβραϊκής θρησκείας.

Η επιλογή και πρόσληψη του εκπαιδευτικού γίνεται με απόφαση του Υπουργού Παιδείας, ύστερα από πρόταση της Ιεράς Συνόδου της Καθολικής Ιεραρχίας Ελλάδος (Ι.Σ.Κ.Ι.Ε.) και του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου (Κ.Ι.Σ) αντίστοιχα». Τα δικαιώματα αυτά, τα οποία η κυβέρνηση πολύ καλώς σύμφωνα με την ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης (άρθρο 13 του Συντάγματος) καθιερώνει με τον παραπάνω νόμο για την Ιερά Σύνοδο της Καθολικής Ιεραρχίας Ελλάδος και για το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο και που ήδη ισχύουν για τη μουσουλμανική κοινότητα στη Θράκη, γιατί δεν ισχύουν και για την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος και τους Ορθόδοξους μαθητές; Μήπως στα μάτια της Κυβέρνησης η επικρατούσα θρησκεία στην Ελλάδα και οι πιστοί της είναι υποδεέστεροι των παραπάνω θρησκευτικών μειονοτήτων; Γιατί αυτός ο θρησκευτικός ρατσισμός εις βάρος της Ορθοδοξίας και των πιστών της; Γιατί οι Ρωμαιοκαθολικοί, Εβραίοι και Μουσουλμάνοι Έλληνες μαθητές να έχουν το δικαίωμα να διδάσκονται τη δική τους θρησκεία, και μάλιστα με εκπαιδευτικούς της επιλογής των θρησκευτικών τους κοινοτήτων, και οι Ορθόδοξοι Έλληνες μαθητές να ταΐζονται με αυτή τη θρησκειολογική σούπα των νέων ΑΠΣ του ΜτΘ; Αυτή είναι η Νέα Ελλάδα που επαγγέλλεται ο Υπ. Παιδείας και η Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ;

Ορθόδοξος Τύπος