ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΟΡΕΙΑ ΚΑΙ ΖΩΗ

Τρίτη 8 Νοεμβρίου 2016

ΑΓΙΟΙ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΠΡΕΣΒΕΥΣΑΤΕ ΥΠΕΡ ΗΜΩΝ!

Σύναξις των Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ
και των λοιπών Ασωμάτων και Ουράνιων Αγγελικών Ταγμάτων

Κατά την Άγια Γραφή οι άγγελοι στέλνονται από το Θεό με μορφή ορατή (οι άγγελοι είναι αόρατα αγαθά πνεύματα κοντά στο, Θεό) σε σπουδαίες ιστορικές περιστάσεις, που πρόκειται να εκδηλωθεί ή να εκτελεσθεί κάποια μεγάλη θεία θέληση.

Τη σχέση, τώρα, που έχουν οι άγγελοι με το Θεό και τους ανθρώπους, καθώς και την αποστολή τους, βλέπουμε επίσης μέσα στην Αγία Γραφή. Και ιδιαίτερα, στους Ψαλμούς 33, στίχ. 8 και 90, στίχ. 10-12, στη δε Καινή Διαθήκη, Ματθ. ιη' στίχ. 10, καθώς επίσης και στην προς Εβραίους επιστολή, κεφ. α' στίχ. 14, όπου ο συγγραφέας αναφωνεί: «οὐχὶ πάντες εἰσὶ λειτουργικὰ πνεύματα εἰς διακονίαν ἀποστελλόμενα διὰ τοὺς μέλλοντας κληρονομεῖν σωτηρίαν;» Δηλαδή, δεν είναι όλοι οι άγγελοι πνεύματα υπηρετικά, τα όποια ενεργούν όχι από δική τους πρωτοβουλία, αλλά αποστέλλονται από το Θεό για να υπηρετήσουν εκείνους που μέλλουν να κληρονομήσουν την αιώνια ζωή;

Επικεφαλής των αγγελικών δυνάμεων είναι οι αρχάγγελοι Μιχαήλ και Γαβριήλ. Τον Μιχαήλ συναντάμε στην Παλαιά Διαθήκη. π.χ. όταν ο Αβραάμ μέλλει να θυσιάσει τον Ισαάκ, στον Ιησού του Ναυή, στον Ηλία, στον Λώτ, για να τον σώσει όταν ο Θεός αποφάσισε να καταστρέψει τα Γόμορα, στον Πατριάρχη Ιακώβ, στον μάντη Βαρλαάμ και άλλου. Επίσης ο Μιχαήλ, ήταν αυτός που οδήγησε το λαό του Ισραήλ στη φυγή από την Αίγυπτο. Τον Γαβριήλ συναντάμε στην Καινή Διαθήκη, όπως στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου και άλλου. Στην μνήμη, λοιπόν, των αποστολών και του έργου πού επιτελούν οι άγγελοι, η Εκκλησία μας όρισε τη γιορτή της 8ης Νοεμβρίου.

https://www.saint.gr

Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2016

ΚΑΙΡΟΣΚΟΠΟΙ

ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ… Η ΚΟΡΥΦΗ ΤΟΥ ΠΑΓΟΒΟΥΝΟΥ

Θρησκευτικά… ἡ κορυφή τοῦ παγόβουνου

Αἴσθηση προκάλεσε ἡ ἀναφορά γνωστοῦ δημοσιογράφου στή συζήτηση πού εἶχε μέ τόν ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν κ. Ἱερώνυμο. Στήν ἐρώτησή του γιά τόν λόγο πού κράτησε δυναμική στάση γιά τό θέμα τῶν Θρησκευτικῶν, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἀπάντησε ὅτι τά Θρησκευτικά εἶναι τό πρῶτο ἀπό μία σειρά ἀντιεκκλησιαστικῶν μέτρων πού ἔρχονται στό ἐγγύς μέλλον. Ἀνάμεσά τους εἶναι ὁ περιορισμός τῆς περιφορᾶς τοῦ Ἐπιταφίου καί ἡ ἀπαγόρευση τοῦ κτυπήματος τῆς καμπάνας.

Πρός ἐπιβεβαίωση τῶν λόγων του μάλιστα, λίγο καιρό πρίν, πολιτικός ἀρχηγός ζήτησε νά μή γίνεται περιφορά τοῦ Ἐπιταφίου γιά νά μήν παρεμποδίζεται ἡ κυκλοφορία, ἐνῶ «κινήσεις πολιτῶν» ζητοῦν νά σταματήσουν νά χτυποῦν οἱ καμπάνες. Ἄς ἐλπίσουμε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος καί ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος νά συνεχίσουν τήν ἀντίσταση στά μέτρα πού προωθοῦνται κι ἔχουν ὡς στόχο νά πλήξουν τή σύνδεση τῆς κοινωνίας μας μέ τήν Ἐκκλησία, γιατί ἡ μόνη χαμένη ἀπ᾽ ὅλη αὐτήν τήν ὑπόθεση θά εἶναι ἡ δύσμοιρη πατρίδα μας.

Περιοδικό “Ἀπολύτρωσις”, Νοέμβριος 2016

ΠΕΡΙ ΤΟΥ PRANIC HEALING ΠΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΕΤΑΙ ΣΕ ΚΕΝΤΡΟ ΟΛΙΣΤΙΚΗΣ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗΣ

ΠΕΡΙ ΤΟΥ PRANIC HEALING

ΠΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΕΤΑΙ ΣΕ ΚΕΝΤΡΟ ΟΛΙΣΤΙΚΗΣ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗΣ

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

Κέντρο ολιστικής θεραπευτικής προβάλει ανάμεσα στ’ αλλα και το pranic healing. Μια ακόμα εναλλακτική θεραπευτική πλάνη, την οποία θεωρούν οι προβάλλοντες αυτήν ως την ‘’θεραπεία’’ της τρίτης χιλιετίας. Έτσι χαρακτηρίζεται από τους καλούμενους ‘’δάσκαλους’’ του ‘’εσωτερισμού’’. Ο Choa Kok Sui θεωρείται ο κατ’ εξοχή αναπτύξας το pranic healing, η οποία θεωρείται ως μια non touch ‘θεραπευτική’’ τέχνη.

Όπως η ολιστική πλάνη αναφέρεται σε αρχές που διέπουν το σύμπαν, ενσωματώνοντας τις έννοιες πνεύμα, νους, σώμα, για να προσδώσει ‘’μεταφυσική’’ χροιά στην πλάνη της και ως εκ τούτου επιπρόσθετη θεραπευτική βεβαιότητα, έτσι και στην πλάνη του pranic healing, ισχυρίζονται ότι δια της πράνα (prana), δια της καλούμενης ‘’ζωτικής’’ ενέργειας, ‘’θεραπεύονται’’ πέραν των βιολογικών προβλημάτων, ψυχολογικά, συναισθηματικά και νοητικά προβλήματα.

Μάλιστα προβάλλεται από κέντρα που ασκούν το pranic healing, ως πανίσχυρη ‘’θεραπευτική’’. Δεν προβάλλεται από κάποια κέντρα μόνο ως ‘’θεραπευτική’’ τέχνη, αλλά και ως ‘’φιλοσοφία’’ που υπόσχεται μια πιο ισορροπημένη ζωή. Όλα τούτα είναι απότοκα πλανεμένων ινδουϊστικών και άλλων παρομοίων αντιλήψεων.

Όπως η ονομασία γιόγκα έλκει την καταγωγή της από τη σανσκρητική λέξη yuj που σημαίνει ένωση, έτσι και η πράνα έλκει την καταγωγή της από τη σανσκρητική λέξη prana που σημαίνει ζωή - δύναμη..

Για ζωή, ζωτική δύναμη, ομιλεί και η εναλλακτική πλάνη της ‘’αγιουρβέδα’’, που επίσης προσφέρεται από κάποια κέντρα ολιστικής ‘’θεραπείας’’. Η σύνθετη λέξη ayurveda, του ινδουϊστικού διαλογιστικού αυτού συστήματος, προέρχεται από τη λέξη ayus που θα πει ζωή, ζωτική δύναμη, υγεία και από τη λέξη veda που θα πει ολοκληρωμένη γνώση, επιστήμη. Να σημειώσουμε ότι υπάρχει αγιουρβέδα η οποία χρησιμοποιεί τη λεγόμενη βέδικη αστρολογία, η οποία καλείται jyotish και θα πει ‘’εσωτερικό φως’’(εσωτερικό σκότος). Ως γνωστό οι Νεοεποχίτικες γενικά πλάνες είναι απότοκες προγενεστέρων ινδουϊστικών πλανών ή άλλων παρόμοιων πλανών. Όλα τούτα αποτελούν εμπόδια στην εν Χριστώ ζωή.

http://aktines.blogspot.gr

Κυριακή 6 Νοεμβρίου 2016

ΑΔΑΜΑΝΤΙΟΣ ΤΣΑΚΙΡΟΓΛΟΥ: Ο ΘΕΟΣ ΔΕΝ ΕΜΠΑΙΖΕΤΑΙ!

Ὁ Θεὸς δὲν ἐμπαίζεται

Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου

Τὸ πρόσφατο κείμενο τοῦ ἀρχιμανδρίτη κ. Σεβαστιανοῦ Τοπάλη (http://www.eordaia.org/index.php/13-2016-noenvrios/422-i-ideologiki-tyrannia-kai-to-polemiko-menos-grafei-o-arxi-mandritis-sevastianos-topalis-arxieratikos-epitropos-amyntaiou) ἀποτελεῖ ἕνα ἀπὸ τὰ πολλὰ ἀθεολόγητα, ἀντι- καὶ μεταπατερικὰ κείμενα Ἐπισκόπων, ἱερέων, μοναχῶν καὶ λαϊκῶν, τὰ ὁποῖα ἐμπαίζουν καὶ χαρακτηρίζουν, ὅσους ἀντιδροῦν στὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ θέλουν νὰ ἀκολουθήσουν τὶς παρακαταθῆκες τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν Ἁγίων Πατέρων, ὡς φανατικούς, μισαλλόδοξους, σχισματικούς, πλανεμένους, ἀνόητους, ἀγύρτες, τιποτένιους κλπ.. Πρόκειται γιὰ ἕνα κουτσομπολίστικο κείμενο, ἕνα συκοφαντικὸ λίβελλο, μὲ τὸ ὁποῖο ὁ ἀρχιμανδρίτης συγγραφέας του (καὶ ὁ προσυπογράψας Ἐπίσκοπος, ἀφοῦ ὁ ἀρχιμανδρίτης δὲν κάνει τίποτα χωρὶς τὴν γνώμη τοῦ Ἐπισκόπου!), ἁρπάζοντας αὐθαίρετα ἀπὸ τὸν Θεὸ τὴν ἰδιότητα τοῦ παντογνώστη, διαβάζει σὰν καρδιογνώστης τὶς καρδιὲς τῶν θυμάτων του, καὶ τοὺς ἀποδίδει τοὺς παραπάνω χαρακτηρισμούς, τοὺς ψυχαναλύει μὲ τὴν διατεταγμένη φαντασία του μὲ σκοπὸ νὰ δικαιώσει τὴν «αὐτοκατάκριτη» ἐμμονὴ τοῦ Ἐπισκόπου του στὴν κοινωνία μὲ τὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

Αὐτοὶ ποὺ κρίνει καὶ κατακρίνει, ἔχουν (ὅπως παρακολουθοῦμε) μὲ Πατερικὰ κείμενα καὶ μὲ ἁγιογραφικὴ «λογικὴ» καταδείξει τὴν ἀλήθεια τῶν λόγων καὶ πράξεών τους, ὡς πρὸς τὴν ἀντιμετώπιση τῶν αἱρετικῶν· αὐτὸς ὅμως, μὲ μιὰ ψυχαναλυτικὴ ἀσύδοτη παρα-λογική, μένει στὴν κατάκριση προσώπων, χωρὶς καμιὰ θεολογικὴ συνεισφορὰ στὴν πρόβλημα. Ἔτσι, ἡ ὅποια ἐνασχόληση μὲ τὸ κείμενό του εἶναι ματαία, γιατὶ οἱ ἀλλοπρόσαλλοι συλλογισμοί του ἀντίκεινται ἀνατριχιαστικὰ σὲ ὁλόκληρη τὴν δισχιλιόχρονη ἁγιοπατερικὴ Παράδοση –τὴν ποτισμένη μὲ τὸ αἷμα τῶν ὁμολογητῶν Ἁγίων. Οἱ ἀπαντήσεις ποὺ κονιορτοποιοῦν τὸν ἐμπαθῆ καὶ κατευθυνόμενο λόγο του, ἔχουν γραφεῖ καὶ εἶναι πολλὲς καί, πιθανόν, ὑπάρχουν στὴν βιβλιοθήκη του. Ἂς τὶς ξαναδιαβάσει κι ὄχι μὲ πνεῦμα ὑποστηρίξεως τοῦ Δεσπότη του Ἐπίσκοπου, ἀλλὰ μὲ πνεῦμα Θεοῦ καὶ τότε θὰ «δεῖ» τὴν ἀλήθεια. Ἐδῶ θὰ τονισθεῖ σὲ ὅλους μόνο τὸ ἑξῆς!

“Ὀρθόδοξοι“ Πατριάρχες, ἐπίσκοποι κληρικοὶ καὶ λαϊκοὶ ἔκλεισαν τὸν ἅγιο Γρηγόριο τὸν Παλαμᾶ στὴν φυλακή, ἐπειδή ἀνέδειξε τὴν κακοδοξία τοῦ Πατριάρχη Καλέκα.

“Ὀρθόδοξοι“ Πατριάρχες, ἐπίσκοποι κληρικοὶ καὶ λαϊκοὶ ἐξόρισαν τὸν ἅγιο Μᾶρκο τὸν Εὐγενικό, ἐπειδὴ δὲν ὑπόγραψε τὴν ψευδοένωση μὲ τοὺς Παπικούς.

“Ὀρθόδοξοι“ Πατριάρχες, ἐπίσκοποι κληρικοὶ καὶ λαϊκοὶ κατεδίκασαν, ἐξόρισαν 4 φορὲς καὶ κυνήγησαν τὸν Μέγα Ἀθανάσιο, ἐπειδὴ δὲν συμβιβαζόταν μὲ τὴν αἵρεση καὶ τὸν ἐμπαιγμὸ τοῦ Κυρίου καὶ τοῦ Λόγου του.

“Ὀρθόδοξοι“ ἐπίσκοποι κληρικοὶ καὶ λαϊκοὶ ἐξόρισαν καὶ ἔστειλαν στὸν θάνατό του τὸν ἅγιο Ἰωάννη τὸν Χρυσόστομο, ἐπειδὴ δὲν ἔκλεινε τὰ μάτια του καὶ τὸ στόμα του στὸν Φαρισαϊσμὸ καὶ στὴν ἀδικία.

“Ὀρθόδοξοι“ Πατριάρχες, ἐπίσκοποι κληρικοὶ καὶ λαϊκοὶ βασάνισαν καὶ ἐξόρισαν τὸν ἅγιο Μάξιμο τὸν Ὁμολογητή καὶ τὸν ἅγιο Θεόδωρο τὸν Στουδίτη, ἐπειδὴ ὁμολογοῦσαντὴν Ὀρθοδοξία καὶ ἀπέρριπταν τὴν αἵρεση.

“Ὀρθόδοξοι“ ἐπίσκοποι κληρικοὶ καὶ λαϊκοὶ συκοφάντησαν, λοιδώρησαν, ὑποτίμησαν τὸν ἅγιο Νεκτάριο Πενταπόλεως καὶ προσπάθησαν να κλείσουν τὴν μονὴ ποὺ ἵδρυσε στὴν Αἴγινα, ἐπειδὴ δὲν ἄντεχαν τὴν ὀρθόδοξη στάση του, ἡ ὁποία τοὺς ἤλεγχε.

“Ὀρθόδοξος“ Πατριάρχης καὶ “ὀρθόδοξοι“ Ἡγούμενοι ἐκδίωξαν τοὺς Κολλυβάδες Ἁγίους ἀπὸ τὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ κατεδίκασαν τὸ βιβλίο τους «περὶ τῆς συνεχοῦς Θείας Μεταλήψεως» γιατὶ δῆθεν προκαλοῦσαν σκάνδαλα καὶ διχόνοιες.

“Ὀρθόδοξοι“ ἐπίσκοποι κληρικοὶ καὶ λαϊκοὶ ἐκδίωξαν, συκοφάντησαν καὶ συνέλαβαν τὸν Παπουλᾶκο, ἐπειδὴ κήρυττε τὴν Ὀρθοδοξία στὸν ἀκατήχητο λαό, ἐνῶ αὐτοὶ ὑποστηρίζοντας τὸν ἐκδυτικισμὸ τῆς Ἐκκλησίας σιωποῦσαν.

“Ὀρθόδοξοι“ Πατριάρχες, ἐπίσκοποι κληρικοὶ καὶ λαϊκοὶ ἐξόρισαν, βασάνισαν, φυλάκισαν, χλεύσαν ἀκόμα καὶ φόνευσαν πλῆθος ἁγίων Μαρτύρων καὶ ὁμολογητῶν. Τὸ ἔγκλημά τους; Δὲν ἔκαναν καμία συγκατάβαση μὲ τὴν αἵρεση καὶ τὴν ἀδικία, δὲν δέχθηκαν καμία ἀλλαγή στὴν Ὀρθόδοξη Πίστη τους. Ὁ ἀριθμός τους μέσα στο ποίμνιο; Λίγοι ἦταν ἢ ἀκόμα καὶ ἕνας καὶ μοναδικός σὲ ὁλόκληρη τὴν Ἐκκλησία.

Ο Θεὸς ὅμως, ποὺ Αὐτὸς εἶναι ἡ κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας καὶ ὄχι οἱ ἄνθρωποι, ἀνέδειξε καὶ ἀνακήρυξε αὐτοὺς τοὺς διωγμένους, ἐξορισμένους, βασανισμένους, κατηγορουμένους Ἁγίους, ἐνῶ τοὺς “Ὀρθοδόξους“ Πατριάρχες, ἐπισκόπους κληρικοὺς καὶ λαϊκοὺς διῶχτες, δικαστὲς καὶ κατηγόρους τοὺς ἐξὲμεσε. Ξέχασαν οἱ Οἰκουμενιστὲς, ὅτι ἐμπαίζοντας τοὺς ἐνάντια στὸν Οἰκουμενισμὸ ἀγωνιστὲς Χριστιανούς, ἐμπαίζουν τοὺς ἁγίους τοῦ Θεοῦ, τῶν ὁποίων τὶς ἐντολὲς ἀκολουθοῦν αὐτοὶ οἱ Χριστιανοί. Ξέχασαν, ὅτι ἔτσι ἐμπαίζουν τὸν Θεὸ τὸν ἴδιο καὶ τὶς ἐντολές Του. Καὶ γιὰ αὐτὸν τὸν λόγο δὲν θὰ δικαιωθοῦν.

Γιατὶ ὁ Θεός δὲν ἐμπαίζεται.

http://aktines.blogspot.gr

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΙΕΡΟΘΕΟΣ: ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΘΕΟΛΟΓΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗ ΤΗΣ ΝΕΟΤΗΤΟΣ

Γιά τούς θεολόγους καί τήν ποιμαντική τῆς νεότητος

Δήλωση τοῦ Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου Ἱεροθέου

ΠΟΙΜΗΝ: Θεολόγοι πού δέν ἐπέλεξαν νά εἶναι θεολόγοι ἀλλά ἔγιναν δημόσιοι ὑπάλληλοι ἀπό τό πτυχίο τους, "νεοορθόδοξοι" ἀκόμα καί ἄθεοι διδάσκουν τόσα χρόνια θρησκευτικά. Ἡ Ἐκκλησία δέν ἔχει λόγο στήν ἐπιλογή τους. Τό Ὑπουργεῖο δέν ἀκούει τήν γνώμη της. Τί μπορεῖ νά γίνη; Μέ ποιό τρόπο μπορεῖ ἡ Ἐκκλησία νά μιλήση στούς νέους καί πόσο εἶναι ἐφικτό οἱ σημερινοί νέοι νά προσεγγίσουν ἢ ἀποδεχθοῦν τήν Ἐκκλησία, τήν ὁποία ἀπό ἀκοές καί μόνο ταυτίζουν μέ τήν διοίκησή της;

Ἀπάντηση Σεβασμιωτάτου: Αὐτό πού θέτετε στήν ἀρχή ἔχει μερικές ἀλήθειες, ἀλλά νομίζω δέν ἐκφράζει τήν μεγαλύτερη ὁμάδα τῶν θεολόγων, πού ἐργάζονται ἀποδοτικά στήν Πρωτοβάθμια καί Δευτεροβάθμια Ἐκπαίδευση.

Τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν στά Σχολεῖα προσδιορίζεται ἀπό τρεῖς παράγοντες, ἤτοι ἀπό τούς διδάσκοντες, τά ἐγχειρίδια-βιβλία, ἐπί τῇ βάσει τῶν ὁποίων γίνεται τό μάθημα καί ἀνταποκρίνονται στό ἀναλυτικό πρόγραμμα, καί τούς μαθητές πού θά διδαχθοῦν τό μάθημα.

Ἔτσι, ὁ παράγοντας ποιός διδάσκει τό μάθημα εἶναι ὁ οὐσιαστικότερος. Καί αὐτός προσδιορίζεται ἀπό τήν δική του ἀνάπτυξη, τήν παιδεία πού ἔλαβε, κυρίως στίς Θεολογικές Σχολές καί τήν ὅλη φιλοσοφία τῆς ζωῆς του.

Ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας δέν ἔχει τήν δυνατότητα νά καθορίση τόν τρόπο εἰσαγωγῆς τῶν φοιτητῶν στίς Θεολογικές Σχολές, οὔτε καί νά προσδιορίση τό περιεχόμενο τῶν Σπουδῶν στά Ἀνώτατα αὐτά Ἐκπαιδευτικά Ἱδρύματα. Ἔτσι, ὑπάρχουν διάφορες κατηγορίες θεολόγων καί αὐτοί ἐπηρεάζουν, κατά ποικίλους βαθμούς, τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖον θά γίνη τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν. Κανένας δέν μπορεῖ νά παραγνωρίση τόν φορέα τῆς ἀγωγῆς.

Νομίζω ὅτι οἱ κατά τόπους Μητροπόλεις θά πρέπει νά ἔχουν μιά διαρκῆ σχέση καί ἐπικοινωνία μέ τούς θεολόγους, οἱ ὁποῖοι οὕτως ἤ ἄλλως ἀντιμετωπίζουν πολλά προβλήματα στίς τάξεις τους καί δέχονται ὅλους τούς κραδασμούς τῆς κοινωνίας πρός τήν Ἐκκλησία.

Ἀπό τήν πείρα πού ἔχω σχηματίσει στήν Μητρόπολή μου, παρατηρῶ ὅτι οἱ θεολόγοι καθηγητές γενικά εἶναι καλοί, ἔχουν ἐκκλησιαστικό φρόνημα καί κάνουν εὐσυνείδητα τήν ἐργασία τους. Ἐξαιρέσεις ὑπάρχουν παντοῦ. Πολλές φορές οἱ Κληρικοί δέν τούς προσεγγίζουν μέ θετικό τρόπο. Ἐδῶ στήν Μητρόπολή μας ἔχουμε πολύ καλή συνεργασία.

Φυσικά πρέπει νά καταρτισθοῦν τά πιό κατάλληλα Προγράμματα, τά ὁποῖα θά ἐκφράζουν καί τήν παράδοση τοῦ τόπου, ἀλλά θά ἀνταποκρίνωνται καί στήν φιλαλληλία, τόν κάθε ἄλλον συνάνθρωπό μας. Γιατί, οὔτε ἐξ ὀνόματος τῆς παραδόσεώς μας πρέπει νά ἀπορρίψουμε τούς ἄλλους, οὔτε χάριν τῶν ἄλλων πρέπει νά ὑπονομεύσουμε τήν δική μας παράδοση. Αὐτός ὁ συνδυασμός πρέπει νά γίνη μέ ἐπιστημονικά κριτήρια καί ὄχι ἰδεολογικά καί πειραματικά. Γι' αὐτό χρειάζεται νά συνεργασθοῦν ὅλες οἱ δυνάμεις τοῦ τόπου.

Βρίσκω ἐδῶ τήν εὐκαιρία νά πῶ ὅτι μέ τήν εἰσήγησή μου στήν Διαρκῆ Ἱερά Σύνοδο καί στήν Ἱεραρχία, ἡ ὁποία ἔγινε ὁμοφώνως ἀποδεκτή, ἔκανα δημιουργική κριτική καί τοῦ παλαιοῦ Ἀναλυτικοῦ Προγράμματος καί τοῦ νέου Προγράμματος Σπουδῶν, βάσει ἐπιστημονικῶν δεδομένων, χωρίς νά κρίνω συγκεκριμένους ἀνθρώπους. Ἡ δέ πρότασή μου ἦταν νά βελτιωθῆ τό παλαιό πρόγραμμα καί νά προσαρμοσθῆ στά σύγχρονα δεδομένα, χρησιμοποιώντας τά καλά στοιχεῖα τοῦ νέου προγράμματος. Θεωρῶ ὅτι αὐτή ἡ πρόταση ἦταν συνθετική καί ἑνωτική ὅλων τῶν δυνάμεων, ἡ ὁποία ὅμως δυστυχῶς δέν ἔγινε ἀποδεκτή ἀπό τήν Πολιτεία.

Ὡς πρός τό δεύτερο μέρος τῆς ἐρωτήσεώς σας θέλω νά πῶ ὅτι ὅπου ὑπάρχουν δραστήριοι καί εὐαίσθητοι Κληρικοί, καταρτίζουν προγράμματα ἐκκλησιαστικῆς προσφορᾶς στούς νέους, χρησιμοποιώντας σέ διάφορες Μητροπόλεις καί Ἐνορίες τήν ἐκκλησιαστική κατήχηση, τήν ἐκμάθηση τῶν ἐκκλησιαστικῶν τεχνῶν, τήν ἔνταξη στήν ἐνοριακή κοινωνία, ἀλλά καί προγράμματα συνεργασίας μέ τά Σχολεῖα, μέ τήν σύμφωνη γνώμη τῶν καθηγητῶν.

Ἔτσι, ἔχουν συσταθῆ κατηχητικές σχολές, φροντιστηριακά μαθήματα, σχολές ἐκκλησιαστικῆς μουσικῆς καί ἁγιογραφίας, κατασκηνώσεις, ψυχαγωγικές ἐκδηλώσεις καί πολλά ἄλλα.

Ὅπου ὑπάρχουν εὐαίσθητοι Κληρικοί παρατηρεῖται ἔντονη δραστηριότητα μεταξύ τῶν νέων, ἡ ὁποία προσφέρει ὄχι ἁπλῶς γνώσεις, ἀλλά νόημα ζωῆς.

Πάντως, ἡ Πολιτεία, ἐπίσης, πρέπει νά καταλάβη ὅτι ὁ σχολικός χῶρος δέν πρέπει νά αὐτονομηθῆ, ἀλλά νά ἐνταχθῆ μέσα στούς ἄλλους θεσμούς τῆς Πολιτείας καί τῆς κοινωνίας, μεταξύ τῶν ὁποίων καί ἡ Ἐκκλησία, διότι διαφορετικά ἡ λογικοκρατία, πού δέν ἐπιλύει τά οὐσιαστικά ψυχολογικά, ὑπαρξιακά καί πνευματικά προβλήματα τῶν νέων, θά δημιουργήση ἀνάπηρους ψυχικά πολίτες καί ἕναν «μονοδιάστατο ἄνθρωπο», πού θά εἶναι ἀπειλή καί τῆς ἴδιας τῆς κοινωνίας.

Γι' αὐτό χρειάζεται συνεργασία Ἐκκλησίας καί Πολιτείας, γιά τόν ἐπιπρόσθετο λόγο ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία στόν τόπο μας εἶναι ὁ «ἀρχαιότερος θεσμός» καί προηγήθηκε τοῦ Κράτους.

(Δημοσιεύθηκε στήν ἱστοσελίδα Ο ΠΟΙΜΗΝ, 22-10-2016)

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΙΕΡΟΘΕΟΣ: ΚΡΙΣΗ ΣΤΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

Ὁ ἀρχαιότερος θεσμός

Πρίν λίγες ἡμέρες ξέσπασε μιά κρίση στίς σχέσεις μεταξύ τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς Πολιτείας μέ ἀφορμή τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν. Αὐτή ἡ κρίση σιγόκαιε ἐδῶ καί πολύ καιρό καί κάποτε φούντωσε καί παρά λίγο νά γίνη πυρκαϊά.

Θεωρῶ ὅτι ἦταν ἀψυχολόγητες, ἄν καί βαθύτατα πολιτικές, οἱ ἐνέργειες τοῦ Ὑπουργοῦ. Ἀγνόησε παντελῶς τήν Ἐκκλησία στήν διδασκαλία τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, τήν προκάλεσε μέ τήν δημοσίευση τοῦ νέου Προγράμματος Σπουδῶν, χωρίς οὐσιαστικό διάλογο μαζί της, καί μετά ζήτησε συνεργασία.

Γράφηκαν πολλά στόν Τύπο γιά τό θέμα αὐτό. Μοῦ ἔκανε ἐντύπωση μιά παρατήρηση τοῦ Στέφανου Κασιμάτη, ὁ ὁποῖος δέν διάκειται εὐμενῶς πρός τήν Ἐκκλησία. Ἔγραψε:

«Οἱ θέσεις μου γιά τήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος –στήν ὁποία, νά τό ξαναπῶ, δέν ἀνήκω– εἶναι γνωστές καί δέν ὑπάρχει λόγος νά τίς ἐπαναλάβω. Πρέπει, ὅμως, νά εἶναι κάποιος τελείως ἀνιστόρητος ἤ τυφλωμένος ἀπό ἰδεολογικό μίσος γιά νά μήν ἀντιλαμβάνεται ὅτι αὐτή ἡ Ἐκκλησία, μέ ὅλα τά ἀρνητικά της, εἶναι ὁ ἀρχαιότερος θεσμός, μέ ἱστορική συνέχεια, τοῦ ἑλληνικοῦ ἔθνους καί τοῦ κράτους. Δέν συζητῶ ἄν μοῦ ἀρέσει αὐτό ἤ ὄχι∙ λέω, ἁπλῶς, αὐτό πού ἔχω καταλάβει ζώντας ἐδῶ καί μελετώντας τήν ἱστορία τοῦ τόπου στόν ὁποῖο ἀνήκω. Αὐτή ἡ Ἐκκλησία ἔχει ρίζες σέ τούτη τή χώρα καί τήν κοινωνία της –καί τό λέω ὡς ἐπικριτής της. Ἑπομένως, ὁποιαδήποτε θεμιτή ἀπόπειρα μεταρρύθμισης τῶν σχέσεων Πολιτείας-Ἐκκλησίας πρέπει νά ἐπιχειρεῖται μέ σοβαρότητα» (Καθημερινή, 9-10-2016).

Πράγματι, ἡ Ἐκκλησία εἶναι θεσμός στήν κοινωνία, καί μάλιστα ὁ ἀρχαιότερος. Λέω στήν κοινωνία, γιατί ἀπό πλευρᾶς πνευματικῆς ἡ Ἐκκλησία δέν εἶναι κοσμικός θεσμός, ἀλλά Θεανθρώπινος Ὀργανισμός, κοινωνία μεταξύ Θεοῦ καί ἀνθρώπου, ἀφοῦ, ὅπως λέγεται στό τροπάριο, τό Ἅγιον Πνεῦμα «ὅλον συγκροτεῖ τόν θεσμόν τῆς Ἐκκλησίας».

Ὅμως, ἡ κοινωνία τήν ἐκλαμβάνει ὡς θεσμό, γιατί ἔχει βαθιές ρίζες στήν κοινωνία ἐδῶ καί δύο χιλιάδες χρόνια. Τό Κράτος καί τά Κόμματα δημιουργοῦνται καί ἀναπροσαρμόζονται. Ἀκόμη καί ὁλόκληρα ἔθνη ἐξαφανίζονται στήν πάροδο τοῦ χρόνου. Ὁλόκληρες Αὐτοκρατορίες διαλύθηκαν, ὅπως ἦταν ἡ ἀρχαία Ρωμαϊκή Αὐτοκρατορία, ἡ Χριστιανική Ρωμαϊκή Αὐτοκρατορία, τό Φραγκικό Κράτος κλπ. Διάφορα Κράτη, ὅπως τό Ἑλληνικό ἔχουν σχετικά μικρή ἡλικία.

Ὅμως, ἡ Ἐκκλησία ὡς θεσμός εἶναι ἀρχαιότερος ἀπό τό Ἑλληνικό Κράτος, ἀπό τά ἄλλα σύγχρονα Κράτη, ἀλλά καί ἀπό νεώτερες Αὐτοκρατορίες. Καί μάλιστα, εἶναι ἕνας θεσμός πού προσέλαβε, τοὐλάχιστον ὡς ἔκφραση, τό ἀρχαῖο ἑλληνικό σύστημα τῶν πόλεων καί τό δίκαιο τῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας. Ἔτσι, διασώζει στήν ὀργάνωσή της ἀρχαῖα διοικητικά συστήματα πού ἀλλοῦ ἔχουν χαθῆ.

Πέρα ἀπό αὐτά, ἡ Ἐκκλησία ἔχει δημιουργήσει ἕναν λαμπρότατο πολιτισμό πού τόν διατηρεῖ μέχρι σήμερα, στήν ἀρχιτεκτονική, τήν ποίηση, τήν μουσική, τήν ἁγιογραφία κλπ., πού ἀποτελεῖ τήν οὐσία τῆς παραδόσεως αὐτοῦ τοῦ τόπου, τό κέντρο καί τήν βάση τῆς πολιτιστικῆς μας κληρονομιᾶς.

Αὐτός ὁ θεσμός ἀπαιτεῖ σοβαρή ἀντιμετώπιση καί σεβασμό. Ἀπέναντί του στεκόμαστε μέ εὐλάβεια καί σοβαρότητα. Δέν εἶναι δυνατόν ὑπερφίαλα, ἑωσφορικά μειράκια νά μιλοῦν προσβλητικά, ἀνάγωγα καί ὑποτιμητικά, ἐπειδή ἔτυχε γιά ἕνα μικρό χρονικό διάστημα νά κατέχουν μιά μικρή θέση. Πρέπει νά καταλάβουν ὅτι ἔχουν ἀπέναντί τους τόν ἀρχαιότερο θεσμό τῆς κοινωνίας μας καί πέρα ἀπό αὐτό ἕνα τεράστιο Θεραπευτήριο πού ὑπερβαίνει καί τήν βιολογική ζωή καί τόν θάνατο.

Ἀπαιτεῖται, λοιπόν, σεβασμός!

Ν.Ι.

“Εκκλησιαστική Παρέμβαση” -parembasis.gr