ΑΝ ΒΙΑΖΕΣΑΙ ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ, ΑΡΧΙΣΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ. ΕΙΝΑΙ Ο ΣΥΝΤΟΜΟΤΕΡΟΣ ΔΡΟΜΟΣ.
Σάββατο 19 Νοεμβρίου 2016
ΜΕΤΑΛΛΑΓΜΕΝΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ - Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΝ ΔΙΩΓΜΩ
Η ΜΑΖΙΚΗ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ ΣΤΟ ΝΑΟ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ
ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΤΗΝ ΒΡΑΖΙΛΙΑ!
Ταραγμένες άπ’ τά λεγόμενό του μητέρα καί κόρη τρέχουν στο δωμάτιο καί βρίσκουν τόν πλούσιο νεκρό. Πώς έγινε αυτό αφού πριν από λίγο ήταν εντελώς υγιής, πώς πέθανε ξαφνικά αφού ξάπλωσε υγιής στο κρεβάτι;
ΠΩΣ Ν' ΑΝΤΕΞΩ;
Πώς ν'αντέξω;
Πες μου πώς... Άνθρωπος είμαι. Με πιάνει το παράπονο...
Αλλιώς τα περίμενα τα πράγματα και αλλιώς γίνονται".
Είναι πολύ δύσκολο.
Ένας άγιος άνθρωπος μου είπε ότι όσο μεγαλύτερες γίνονται οι δυσκολίες
τόσο πιο πολύ μάς προσέχει ο Θεός.
Τόσο μεγαλώνουν οι ευεργεσίες του.
Γι' αυτό, χαμογέλα, Χαρμολύπη η ζωή μας...
Κάνε τον πόνο σου δάκρυ προσευχής. Και θα δεις...
Θα δεις που όλα θα πάνε καλά,
δεν είναι δυνατόν να μην πάνε καλά!
Ξέρει ο Θεός τι κάνει. Μας δίνει σταυρό προσωπικό.
Μέχρι εκεί που αντέχουμε.
Μέχρι εκεί. Όχι παραπάνω...
Και μην ξεχνάς πως δεν είσαι μόνος. Είμαστε όλοι μαζί.
Μαζί πονάμε, μαζί κλαίμε,
μαζί σφουγγίζουμε τα δάκρυα. Μαζί χαμογελάμε!
Μια προσευχή βγαίνει απ' όλους μας
μαζί και τρέχει προς το Θεό!
Ανεβαίνει με ελπίδα και φόρα στο θρόνο του!
Υπομονή και μην τα παρατάς!
Κάποτε θα γυρίσει η σελίδα. Κάποτε όλα θ' αλλάξουν...
ΠΑΤΗΜΑΣΙΕΣ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ
Μια νύχτα, κάποιος άνδρας, είδε ένα όνειρο.Ονειρεύτηκε, ότι περπατούσε με το Χριστό σε μία όμορφη παραλία.
Μπροστά του, ψηλά στον ουρανό
σαν σε οθόνη κινηματογράφου, έβλεπε σκηνές από τη ζωή του
ενώ κοιτάζοντας πίσω στην αμμουδιά,
έβλεπε το ζευγάρι από τα ίχνη
που άφηναν οι πατημασιές τους στην υγρή άμμο.
Ωστόσο σε κάποια σημεία της άμμου
υπήρχαν μόνο οι δικές του πατημασιές.
Παρατήρησε μάλιστα ότι αυτό συνέβαινε
όταν στην οθόνη του ουρανού προβάλλονταν
οι πιο δύσκολες στιγμές της ζωής του...
Αυτό τον παραξένεψε ιδιαίτερα,
καθώς δεν μπορούσε να καταλάβει πως ο Χριστός τον εγκατέλειπε
σε αυτές τις στιγμές της δοκιμασίας...
Ρώτησε τον Κύριο για αυτό λέγοντας…
Κύριε, υποσχέθηκες πως αν αφιέρωνα τη ζωή μου σε Εσένα,
ποτέ δεν θα με εγκατέλειπες.
Που ήσουν όταν σε χρειαζόμουν
περισσότερο, πάνω στο μονοπάτι της ζωής μου;
Και ο Κύριος απάντησε…
Παιδί μου, ποτέ δε σε εγκατέλειψα.
Όταν έβλεπες ένα ζεύγος πατημασιών στην άμμο,
ήμουν εγώ που σε μετέφερα στην αγκαλιά μου...
Η ΠΟΙΝΗ ΤΟΥ ΜΑΣΤΙΓΩΜΑΤΟΣ
Η ποινή του μαστιγώματος
Σε μία φυλή ινδιάνων,
κάποιος έκλεβε κοτόπουλα. Ο αρχηγός διέταξε ότι αν πιαστεί ο παραβάτης να
χτυπιόταν με 10 μαστιγιές.
Όταν η κλοπή
συνεχίστηκε το ανέβασε σε 20 μαστιγιές. Παρόλο αυτά τα κοτόπουλα
εξαφανίζονταν μεθοδικά.
Γεμάτος θυμό, ο αρχηγός ανέβασε την ποινή σε 100 μαστιγιές μία σίγουρη ποινή θανάτου. Ο κλέφτης τελικά πιάστηκε. Αλλά ο αρχηγός βρέθηκε αντιμέτωπος με ένα τρομερό δίλημμα. Ο κλέφτης ήταν η ίδια του η μητέρα.
Όταν ήρθε η μέρα της
εκτέλεσης της ποινής, συγκεντρώθηκε ολόκληρη η φυλή. Θα υπερίσχυε η αγάπη
του αρχηγού της δικαιοσύνης;
Το πλήθος παρακολουθούσε με κομμένη την ανάσα όταν διέταξε να δεθεί η μητέρα του στον πάσαλο των μαστιγώσεων.
Ο αρχηγός έβγαλε το πουκάμισό του, αποκαλύπτοντας το δυνατό του αναστημά του,
και πήρε το μαστίγιο στο χέρι. Αλλά αντί να το σηκώσει και να χτυπήσει την
πρώτη μαστιγιά, το έδωσε σε ένα δυνατό νεαρό ινδιάνο που στεκόνταν στο πλευρό
του.
Αργά ο αρχηγός πλησίασε τη μητέρα του και την έσφιξε με τα δυνατά του χέρια μέσα στην αγκαλιά του. Ύστερα διέταξε τον νεαρό να χτυπήσει με 100 μαστιγιές.
Αυτό ακριβώς έκανε και
ο Ιησούς για μας. Γεμάτος αγάπη έγινε ο δικός μας αντικαταστάτης και πέθανε στη
δικιά μας θέση. Υπερνίκησε την ανικανότητά μας να σώσουμε τους εαυτούς μας
πληρώνοντας Αυτός το αντίτιμο για τις αμαρτίες μας.
ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΚΑΙ ΚΟΛΑΣΗ!
– Θα σου πω μια ιστορία που έχω ακούσει: Κάποτε ένας απλός άνθρωπος παρακαλούσε τον Θεό να του δείξει πως είναι ο Παράδεισος και η κόλαση.
Έχεις αγάπη, καλωσύνη; Είσαι άγγελος και, όπου πας ή σταθείς μεταφέρεις τον Παράδεισο. Έχεις πάθη, κακία; Έχεις μέσα σου τον διάβολο και, όπου πας ή σταθείς, μεταφέρεις την κόλαση.