Ο ΘΕΪΚΟΣ ΕΡΩΤΑΣ

Ο θεϊκός έρωτας είναι ενέργεια της θείας χάριτος! Είναι η δύναμη της φωτάς που πυρακτώνει το καμίνι της Πίστης στην καρδιά μας!

Ζήτησε από τον Θεό να σε πλημμυρίσει με τον θεϊκό Του έρωτα!

Τότε κάθε θυσία που αποφασίσεις να κάνεις στο άγιο όνομά Του, κάθε νηστεία, αγρυπνία και προσευχή, δεν θα πηγάζει πλέον από τον φόβο της κολάσεως, αλλά από την αγαπητική διάθεση της καρδιάς σου να ενώνεσαι διαρκώς με τον Νυμφίο της ψυχής σου!

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΠΟΥ ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ Η ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ!

-Γέροντα, ποῦ ὀφείλεται ἡ δικαιολογία;

-Στὸν ἐγωισμό. Ἡ δικαιολογία εἶναι πτώση καὶ διώχνει τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ. Πρέπει ὄχι μόνο νὰ μὴ δικαιολογεῖται κανείς, ἀλλὰ καὶ νὰ ἀγαπήσει τὴν ἀδικία ποὺ γίνεται εἰς βάρος του.

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΟΠΟΙΟΣ ΤΑ ΕΧΕΙ ΟΛΑ ΚΑΙ ΑΝΤΙ ΝΑ ΕΥΓΝΩΜΟΝΕΙ ΤΟΝ ΘΕΟ, ΕΧΕΙ ΠΑΡΑΛΟΓΕΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΓΚΡΙΝΙΑΖΕΙ!

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Όποιος τα έχει όλα, και υλικά αγαθά και υγεία, και αντί να ευγνωμονεί τον Θεό, έχει παράλογες απαιτήσεις και γκρινιάζει, είναι για την κόλαση με τα παπούτσια!

ΟΤΑΝ ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ ΜΑΣ ΦΩΤΙΖΕΙ ΤΟΝ ΝΟΥ ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΛΑΘΗ!

Όταν ο πονηρός μας σκοτίζει τον νου σκεφτόμαστε των άλλων τα λάθη!
Όταν το Άγιο Πνεύμα μας φωτίζει τον νου σκεφτόμαστε τα δικά μας λάθη!

ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΝ ΤΑ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΝΑΔΥΕΤΑΙ ΑΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΠΑΝΑΓΙΟ ΤΑΦΟ ΠΟΥ ΕΡΕΥΝΟΥΝ ΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ!

Ανεξήγητα φαινόμενα διαπιστώνουν οι μελετητές μέσα στον Πανάγιο Τάφο κατά τις εργασίες που λαμβάνουν χώρα εκεί το τελευταίο διάστημα…

Ως γνωστόν επιστήμονες ανάμεσά τους και Έλληνες αποκάλυψαν πρόσφατα την επιφάνεια που παραδοσιακά θεωρείται ο τάφος του Ιησού Χριστού. Χτισμένος στην Εκκλησία του Παναγίου Τάφου στην Παλιά Πόλη της Ιερουσαλήμ, ο τάφος έχει καλυφθεί από μάρμαρο τουλάχιστον από το 1555 μ.Χ., και πιθανότατα και πολλούς αιώνες νωρίτερα.

Το τελευταίο διάστημα όμως οι επιστήμονες αυτοί βρίσκονται αντιμέτωποι με μια απροσδόκητη περίσταση: ανεξήγητες ηλεκτρομαγνητικές παρεμβολές που βγάζουν κυριολεκτικά νοκ άουτ ορισμένες συσκευές μέτρησης, σύμφωνα με αναφορές σε ισπανικά μέσα ενημέρωσης.

Επιπλέον, σύμφωνα με τους ερευνητές, από τον τάφο αναδύεταιι άρωμα.

Το ιερό, που στεγάζει τον παραδοσιακό χώρο ταφής του Ιησού Χριστού βρίσκεται στο στάδιο αποκατάστασης μέσα στην Εκκλησία του Παναγίου Τάφου στην Ιερουσαλήμ

Σύμφωνα με την χριστιανική παράδοση το σώμα του Ιησού Χριστού τοποθετήθηκε πάνω σε μια πλάκα το λεγόμενο «ταφικό κρεβάτι» το οποίο είναι από ασβεστόλιθο δίπλα σε μια σπηλιά, μετά την σταύρωσή του από τους Ρωμαίους.

Η ταφική πλάκα βρίσκεται στο Κουβούκλιο, η οποία αναστηλώθηκε τελευταία φορά το διάστημα 1808-1810, καθώς είχε καταστραφεί σε πυρκαγιά.

Υπό την καθοδήγηση της καθηγήτριας Αντωνίας Μοροπούλου μέλη μιας ομάδας επιστημόνων από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο της Αθήνας πραγματοποιούν εργασίες αποκατάστασης τόσο στο Κουβούκλιο όσο και τον εσωτερικό τάφο.

Η έκθεση του «ταφικού κρεβατιού» για πρώτη φορά εδώ και αιώνες δίνει στους ερευνητές τη δυνατότητα να μελετήσουν την αρχική επιφάνεια του τάφου και μια ανάλυση του αρχικού βράχου.

ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΘΙΩΤΙΔΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ: ΕΝΑΣ ΛΑΟΣ ΜΕ ΙΣΤΟΡΙΑ, ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΟΔΗΓΗΘΗΚΕ ΣΤΟΝ ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΜΟ!

"Εάν για παλαιότερες εποχές ο Έρανος της Αγάπης ήταν μια ενισχυτική οικονομική δύναμη για την επιτέλεση του Φιλανθρωπικού έργου της Εκκλησίας, σήμερα είναι αναγκαίος για την επιβίωση πολλών συνανθρώπων μας, οι οποίοι έχουν φτάσει στο ακρώτατο όριο φτώχειας και εξαθλιώσεως. Ποιος περίμενε, ότι η υπερήφανη πατρίδα μας θα έφθανε σ΄αυτό το κατάντημα, να επαιτεί την βοήθεια άλλων λαών και μέρα με τη μέρα να δια­λύεται σε όλους τους τομείς! Ποιος ημπορούσε να πιστέψει, ότι θα γέμιζαν οι μεγάλες πόλεις από αστέγους και ότι οι πεινασμένοι θα έψαχναν στους κάδους απορριμμάτων για να βρούν ληγμένα και πεταμένα τρόφιμα! Ένας λαός με ιστορία, τιμή και αξιοπρέπεια οδηγήθηκε στον εξευτελισμό από κακούς χειρισμούς και διεφθαρμένη τακτική εκείνων, που κατηύθυναν τις τύχες του, με αποτέλεσμα να εισπράττει σήμερα τις ειρωνίες και τον χλευασμό των ευεργετηθέντων βαρβάρων, που απ΄αυτό τον ιστορικό λαό διδάχθηκαν τον πολιτισμό και τις αξίες της ζωής.

Τα πράγματα θα ήταν πολύ χειρότερα, εάν δεν υπήρχε η Μητέρα και Τροφός του Έθνους μας Ορθόδοξη Εκκλησία, η οποία, όπως πάντοτε, έτσι και σήμερα τρέφει τους πεινασμένους, περιθάλπει τους ανήμπορους, στηρίζει τους απελπισμένους και πέρα από τα υλικά αγαθά προσφέρει ελπίδα και αισιο­δοξία στο δοκιμαζόμενο λαό. Και η Πολιτεία αντί να ευγνωμονεί, δυσκο­λεύει και δυσφημεί την ευεργέτιδα Εκκλησία. Είναι κι αυτό από τα περίεργα και ανερμήνευτα του χαρακτήρος μερίδος των Ελλήνων".

Απόσπασμα από το μήνυμα του Μητροπολίτη Φθιώτιδος Νικολάου αναφορικά με τον έρανο αγάπης

ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ 

ΔΙΑΒΟΛΟΣ: ΑΣΤΟ ΓΙ’ ΑΥΡΙΟ!

Ο διάβολος κάλεσε όλους τους δαίμονες και ζήτησε από τον καθένα να του προτείνει ένα σχέδιο που θα είναι ιδιαίτερα καταστρεπτικό για τους ανθρώπους.

Οι δαίμονες πρότειναν ο καθένας το δικό του σχέδιο, αλλά στο τέλος ο διάβολος επαίνεσε εκείνον που πρότεινε την αναβολή. «Εγώ, είπε, θα λέω σ’ όλους τους Χριστιανούς πως όλα όσα τους λέει η Εκκλησία είναι ορθά και αληθινά, αλλά δεν είναι ανάγκη από τώρα να τα εφαρμόζουν! Τώρα μπορούν να ζουν όπως θέλουν και να ασχοληθούν αργότερα με την σωτηρία της ψυχής τους».

Η αναβολή αποδεικνύεται το ισχυρότερο όπλο στα χέρια του πονηρού. Πολλοί χριστιανοί πέφτουν ακριβώς σ’ αυτήν την παγίδα. Είναι η ώρα της προσευχής; Ο πονηρός ζητά την αναβολή: Δεν πειράζει, είσαι κουρασμένος, αύριο προσευχήσου. Σου δίνεται μια ευκαιρία να κάνεις μια ελεημοσύνη; Ο πονηρός με χίλιες δύο προφάσεις σε αποτρέπει: Και συ είσαι φτωχός. Αύριο θα βρεις κάποιον φτωχότερο από αυτόν. Είναι η ώρα του εκκλησιασμού; Ο πονηρός λέει: Δεν πειράζει, εκκλησιάζεσαι την άλλη Κυριακή, δεν είναι ανάγκη να πηγαίνεις κάθε Κυριακή. Πλησιάζει η ώρα της μελέτης του Λόγου του Θεού; Ο πονηρός υπαγορεύει: Δεν χάθηκε ο κόσμος που δεν θα μελετήσεις και μια ημέρα. Έρχεται η ώρα της εξομολογήσεως; Ο πονηρός συμβουλεύει: Καλή η εξομολόγηση, αλλά όχι και κάθε τόσο. Άλλωστε, δεν έκανες κανένα σπουδαίο αμάρτημα. Ακολουθεί η Θεία Κοινωνία, η μετάληψη των Αχράντων Μυστηρίων; Ο διάβολος συγκατανεύει: Καμία αντίρρηση να μεταλαμβάνεις τα Άχραντα Μυστήρια, αλλά όχι και τόσο συχνά. Μια ή το πολύ δυο φορές τον χρόνο φθάνει. Και έτσι, χωρίς πολύ κόπο, ο διάβολος κερδίζει έδαφος και εμείς συνεχώς υποχωρούμε χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε.

Ο δρόμος του αύριο οδηγεί στη χώρα του ποτέ. Το σήμερα είναι δικό μας. Το αύριο είναι άγνωστο, άδηλο και αβέβαιο. Ακόμη και το θέμα της σωτηρίας της ψυχής μας, το σοβαρότερο όλων των προβλημάτων μας, όταν εμπλακεί στα δίκτυα της αναβολής, υπάρχει ο κίνδυνος να το χάσουμε. Αυτό που μπορούμε σήμερα να κάνουμε, ποτέ δεν πρέπει να το αφήνουμε για την αυριανή ημέρα, διότι κανείς δεν γνωρίζει τι μπορεί το αύριο να μας φέρει.

Σύμφωνα με τον Πλούταρχο, ο Αρχίας ο άρχοντας των Θηβών, διασκέδαζε στο σπίτι ενός φίλου του. Κατά την διάρκεια του συμποσίου ένας υπηρέτης του έφερε εμπιστευτικά μια σπουδαία επιστολή. Ο Αρχίας όμως προτίμησε να συνεχίσει την διασκέδασή του και άφησε την επιστολή να τη διαβάσει την επόμενη μέρα, λέγοντας την παροιμιώδη φράση: «Ἐς αὔριον τά σπουδαῖα». Την ίδια νύχτα εισέβαλαν στο σπίτι οι άντρες του Πελοπίδα και τον σκότωσαν, η δε επιστολή τον προειδοποιούσε για την συνωμοσία και πως κινδύνευε να τον σκοτώσουν εκείνη την ημέρα!…

Λοιπόν, «ἰδοὺ νῦν καιρὸς εὐπρόσδεκτος, ἰδοὺ νῦν ἡμέρα σωτηρίας» (Β’ Κορ. 6,2) καὶ «ἐξαγοραζόμενοι τὸν καιρὸν ὅτι αἱ ἡμέραι πονηραὶ εἰσι» (Ἐφ. 5, 16).

diakonima.gr

Ο ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΦΙΔΙ

Μια ομάδα από έξι άτομα πήγαν στο Άγιο Όρος να συναντήσουν και να γνωρίσουν τον Γέροντα Παΐσιο, το έτος 1974, μία εβδομάδα πριν από την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο. Τότε δεν ήταν ακόμα και τόσο γνωστός ο Γέροντας.

Οι επισκέπτες ακολούθησαν ένα στενό μονοπάτι γεμάτο χαμόκλαδα και βρέθηκαν σε μια Καλύβη. Είδαν ένα γεροντάκι με τριμμένο ράσο και έσκαβε. Κάποιος από την παρέα ρώτησε:

-Πού είναι ο Γέροντας Παΐσιος;

-Εδώ είναι, απάντησε το γεροντάκι.

Τους άνοιξε την πόρτα, μπήκαν και προσκύνησαν. Όταν βγήκαν, είδαν τον μοναχό πιο περιποιημένο. Κι εκείνος, πού είχε ρωτήσει την πρώτη φορά, ξαναρώτησε:

-Πού είναι ο π. Παΐσιος;

-Εσείς ήρθατε να δείτε ένα μεγάλο καρπούζι και βρήκατε ένα νεροκολόκυθο, απάντησε ο μοναχός.

Όλοι κατάλαβαν τότε, ότι βρίσκονταν μπροστά στον Πατέρα Παΐσιο. Κάθισαν κάτω από μια ελιά, άλλοι σε πέτρες και άλλοι στα χόρτα. Το τι ακολούθησε δεν περιγράφεται. Η συζήτηση ήταν μια πνευματική πανδαισία.

Είχε την πιο κατάλληλη, φωτισμένη και πνευματική απάντηση στις ερωτήσεις και τις απορίες των επισκεπτών. Μετά από συζήτηση μιας ώρας, μέσα από τα χαμόκλαδα, εμφανίστηκε ένα τεράστιο φίδι. Δενδρογαλιά πρέπει να ήταν.-Φίδι, φίδι φώναξε κάποιος από την παρέα και πετάχτηκε επάνω παίρνοντας μια πέτρα στο χέρι του.

Ο Γέροντας τους καθησύχασε λέγοντας:

-Μην το πειράζετε, αυτό έρχεται να μου κάνει παρέα. Σηκώθηκε, πήρε ένα τενεκεδάκι, το γέμισε νερό και το άφησε πιο πέρα.

Αφού το φίδι ήπιε νερό, ο γέροντας Παΐσιος τού είπε:

-Φύγε τώρα, έχω παρέα. Αμέσως το φίδι, υπακούοντας, χάθηκε στα χόρτα αθόρυβα, όπως είχε εμφανισθεί. Όλοι έμειναν άναυδοι. Το γεγονός αυτό και η συζήτηση πού είχε προηγηθεί χαράχθηκαν βαθιά στην ψυχή τους.

Επιπλέον ο Γέροντας τους επεσήμανε προφητικά τα γεγονότα πού ακολούθησαν με την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο…

Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου – Από το βιβλίο «Βίος Γέροντος Παΐσιου»

Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ ΑΠΑΝΤΑ ΣΕ ΝΕΩΤΕΡΙΣΤΕΣ ΘΕΟΛΟΓΟΥΣ!

Του Ιωάννου Κανδρή

Την άνοιξη του 1993 επισκέφτηκα για πρώτη φορά το Άγιον Όρος  και έμελλε από τότε να μείνει χαραγμένο στην καρδιά μου τόσο για τις ευλογίες όσο και για ένα απρόσμενο γεγονός που με σημάδεψε, το οποίο είναι σχετικό με τους νεωτερισμούς που κατά τακτά διαστήματα επιχειρούν κάποιοι «Εκκλησιαστικοί αναμορφωτές» να εισαγάγουν εντελώς αναίτια στον χώρο της Εκκλησίας μας.

Η Εκκλησιαστική χρονιά 1992-93 με βρήκε σπουδαστή του Εκκλησιαστικού Λυκείου Αθηνών. Η χρονιά κυλούσε  σύμφωνα με το εκπαιδευτικό πρόγραμμα  και υπήρχε αρκετό ενδιαφέρον για τα μαθήματα, αν και περισσότερο επιζητούσαμε επίκαιρες Εκκλησιαστικές συζητήσεις που αφορούσαν καυτά θέματα της Εκκλησίας. Ένα από αυτά ήταν και ο καινοτόμος  νεωτερισμός από κάποιους καθηγητές, ευτυχώς όχι πολλούς, που επέμεναν σε κάθε μάθημα να μειωθεί ο χρόνος της Θείας Λειτουργίας με το αιτιολογικό, άκουσον – άκουσον, ότι η καημένη η γριούλα δεν μπορεί να ταλαιπωρείται όρθια σε κάποια γωνιά του Ναού. Άσε που η ακαταλαβίστικη γλώσσα των Αρχαίων «δημιουργούσε» ένα πρόσθετο πρόβλημα!

Πολλές φορές αγανακτούσα και ήθελα να τα «χώσω» σε κάποιον καθηγητή μου άλλα σαν κάτι  μου έλεγε να μην εκδηλώσω την ιερή αγανάκτησή μου. Αλλά δεν θα πέρναγε πολύς καιρός που η απάντηση θα ερχόταν από έναν Άγιο.

Ο καιρός περνούσε ώσπου πριν τις εξετάσεις  αποφασίσθηκε να πάμε εκδρομή στο Άγιον Όρος. Η χαρά μου ήταν απερίγραπτη. Άγιον Όρος... ο πόθος κάθε προσκυνητή  η λαχτάρα του πιστού να έρθει στο περιβόλι της Παναγιάς μας. Ξεκινήσαμε με πρώτο μοναστήρι το Ρωσικό του Αγίου Παντελεήμονα. Εκεί έμελλε να με αξιώσει η Παναγιά με το πρώτο θαύμα της. Κάποιος προσκυνητής αγνόησε τις προσταγές του αρχοντάρη, που δεν του επέτρεπε να βγάλει φωτογραφίες την εικόνα του Αγίου Παντελεήμονα. Εκείνος προκλητικά με μια ακριβή φωτογραφική  στάθηκε μπρος στον Άγιο και προσπάθησε να βγάλει φωτογραφία. Τότε εκ του Θαύματος η φωτογραφική μηχανή «πήδησε» ψηλά από τα χέρια του, που έντρομος και με τη βία την έπιασε. Ο προσκυνητής ξεπέρασε γρήγορα την έκπληξή του και προσπάθησε να ξανατραβήξει  φωτογραφία παρά την επιτακτική φωνή του μοναχού. Τότε ώ του θαύματος η μηχανή «ξαναπήδησε « από τα χέρια του ακόμα πιο ψηλά,  που με κίνδυνο να πέσει στο πάτωμα και με μεγάλη προσπάθεια την έπιασε!! Όλοι είχαμε μείνει άφωνοι αλλά και μάρτυρες στην άρνηση  του Αγίου.

Η ανάβασή μας προς την ιερά Μονή Ξηροποτάμου ήταν λίγο δύσκολή άλλα η δυσκολία εξανεμιζόταν από τις ιερές ευωδιές που νιώθαμε  σε κάποια μέρη άλλα και από τη θέα του Ρωσικού μοναστηριού και του πελάγους που ξεδιπλωνόταν μπροστά μας. 

Φθάσαμε στην Ι.Μ. Ξηροποτάμου και κατόπιν, Σεράι, Πρωτάτο, Κουτλουμούσι. Στο Κουτλουμούσι μάθαμε από έναν καθηγητή μου, που αγαπούσα πολύ, πως το απόγευμα θα κατηφορίζαμε στην Παναγούδα να δούμε τον π. Παΐσιο. Η χαρά μας και η αγωνία μας ήταν απερίγραπτη. Έτσι το απόγευμα δεν άργησε να έρθει και μας βρήκε να κατηφορίζουμε προς την Παναγούδα. Σταθήκαμε έξω από την καλύβα, χτυπήσαμε το καμπανάκι και περιμέναμε υπομονετικά, αφού ο Άγιος ήταν μέσα. Είμαστε μόνοι μας και ο καιρός ήταν καλός. Η αναμονή μας δεν ήταν περισσότερη από μισή ώρα. Ο Άγιος βγήκε να μας υποδεχθεί μοιράζοντας μας λουκούμια και σταυρουδάκια για ευλογία. Καθίσαμε γύρω του στα κούτσουρα που ήταν αραδιασμένα και άρχισε να μας μιλάει για θέματα ιεροσύνης, άλλα και για τρέχοντα εκκλησιαστικά θέματα. Τότε μου ήρθε η ζωηρά σκέψις να του πω για την ιερά αγανάκτησή μου για τις αντιλήψεις κάποιων καθηγητών μου για τον περιορισμό της θείας λειτουργίας.

Ζύγισα καλά τα πράγματα μέσα μου, ζήτησα τον λόγο και είπα: Πάτερ μερικοί καθηγητές έχουν την γνώμη πως πρέπει η Θεία Λειτουργία να μικρύνει, διότι οι γριούλες δεν μπορούν να καθίσουν για πολλές ώρες στο Ναό. Οι καθηγητές μας που μας συνόδευαν πάγωσαν, κοιτάζοντας με αμήχανα. Ο Γέροντας σούφρωσε τα φρύδια του σηκώθηκε και στράφηκε προς τον Άθωνα. Λοιπόν παιδιά μου θα σας κάνω μια ερώτηση και θέλω να μου απαντήσετε:

- Τον βλέπετε τον Άθωνα;

- Ναι, του απαντήσαμε.

- Αν δεν μπορούμε να ανέβουμε, θα τον κόψουμε;

Μείναμε όλοι άφωνοι! Κάποιοι προσπαθούσαν να κρύψουν την ντροπή τους και άλλοι πετούσαν στα ουράνια με την θεόπνευστη και αποστομωτική απάντηση του Αγίου.

Έπειτα μας νουθέτησε με αγάπη  για πολλά πράγματα και ωφελημένοι και ανάλαφροι ανηφορίσαμε χαρούμενοι προς το Κουτλουμούσι. Η ανηφόρα ήταν «κατηφόρα» για μας. Η συνάντηση με τον Άγιο Παΐσιο μας έβαλε τα σταθερά θεμέλια πως τα δόγματα, η παράδοση της Εκκλησίας και η Εκκλησιαστική  λειτουργική δεν αλλάζουν. Αλλάζουν μόνο οι άνθρωποι είτε προς το καλό είτε προς το κακό.

Ζει Κύριος ο Θεός.

Ιωάννης Κανδρής για το ιστολόγιο "ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΑΥΣ

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ!

Μικρό παιδάκι, πόσο μὲ βοηθοῦσε ποὺ πήγαινα στὴν Ἐκκλησία! Εἴχαμε καλό δάσκαλο στὸ Δημοτικό καὶ μᾶς βοηθοῦσε καὶ αὐτός. Μᾶς μάθαινε ἐθνικά ἄσματα καὶ ἐκκλησιαστικούς ὕμνους. Στὴν Ἐκκλησία τὶς Κυριακές ψάλλαμε τὴν Δοξολογία, «Ταῖς πρεσβείαις…», «Ἅγιος ὁ Θεός», τὸ Χερουβικό.

– Καὶ τὰ κοριτσάκια ψάλλανε;

– Ναί, ὅλα μαζί τὰ παιδιά. Παλιά, ἡ Ἐκκλησία ἦταν δίπλα στὸ σχολεῖο καὶ παίζαμε γύρω ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, στὴν αὐλή της. Μᾶς πήγαιναν στὴν Ἐκκλησία οἱ δάσκαλοι στὶς γιορτές, καὶ ἄς χάναμε κανένα μάθημα. Προτιμοῦσε ὁ δάσκαλος νὰ χάση μία ὥρα, γιὰ νὰ λειτουργηθοῦν τὰ παιδιά. Ἔτσι τὰ παιδιά διδάσκονταν, ἁγιάζονταν, γίνονταν ἀρνάκια. Εἴχαμε καὶ ἕναν δάσκαλο Ἑβραῖο, ἀλλὰ θρησκευτικά δὲν μᾶς δίδασκε· ἐρχόταν μία δασκάλα καὶ μᾶς ἔκανε θρησκευτικά. Πάρ΄ ὅλο ὅμως ποὺ ἦταν Ἑβραῖος, μᾶς πήγαινε μέχρι τὴν Ἐκκλησία. Καὶ στὴν Ἐκκλησία ὅλα τὰ παιδιά στεκόμασταν ὄρθια, ἥσυχα.

Καὶ βλέπω σήμερα ποὺ ἀπομακρύνουν τὰ παιδιά ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, πῶς ἔχουν ἀγριέψει! Ἐνῶ στὴν Ἐκκλησία τὸ παιδάκι θὰ ἠρεμήση, θὰ γίνη καλό παιδί, γιατί δέχεται τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ, ἁγιάζεται. Δὲν τὰ ἀφήνουν νὰ πηγαίνουν στὴν Ἐκκλησία, γιὰ νὰ μήν ἐπηρεασθοῦν ἀπὸ τὰ πνευματικά! Ἀπὸ τὶς ἄλλες ἀνοησίες ὄχι μόνον δὲν τὰ ἀπομακρύνουν, ἀλλὰ τούς τὶς διδάσκουν κιόλας! Μά δὲν καταλαβαίνουν ὅτι τὰ παιδάκια, ἄν ἐπηρεασθοῦν, ἄς ὑποθέσουμε, ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, ἀπὸ τὴν θρησκεία, στὸ κάτω-κάτω δὲν θὰ κάνουν ἀταξίες, θὰ εἶναι φρόνιμα, θὰ ἔχουν ἐπιμέλεια στὰ μαθήματά τους, δὲν θὰ εἶναι ζαλισμένα ὅπως τώρα. Μέχρι νὰ μεγαλώσουν, καὶ στὰ θέματα τὰ ἐθνικά θὰ εἶναι σωστὰ τοποθετημένα, δὲν θὰ μπλέξουν μὲ παρέες, μὲ ναρκωτικά, νὰ ἀχρηστευθοῦν. Ὅλα αὐτὰ  δὲν θὰ εἶναι μία προϋπόθεση νὰ γίνουν καλοί ἄνθρωποι; Αὐτὸ τουλάχιστον δὲν τὸ ἀναγνωρίζουν; Δὲν τὸ σέβονται;

Ἀλλά σκοπός τούς τώρα εἶναι νὰ ἀπομακρύνουν τὰ παιδιά ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία. Τὰ δηλητηριάζουν, τὰ μολύνουν μὲ διάφορες θεωρίες, κλονίζουν τὴν πίστη τους. Τὰ ἐμποδίζουν ἀπὸ τὸ καλό, γιὰ νὰ τὰ ἀχρηστέψουν. Τὰ καταστρέφουν ἀπὸ μικρά. Καὶ τὰ παιδάκια, φυσικά, ἀπὸ ἀρνάκια γίνονται κατσικάκια. Ἀρχίζουν μετά νὰ χτυποῦν ἄσχημα καὶ τούς γονεῖς τους καὶ τούς δασκάλους καὶ αὐτούς ποὺ τὰ κυβερνοῦν. Τὰ κάνουν ὅλα ἄνω-κάτω· συλλαλητήρια, καταλήψεις, ἀποχή ἀπὸ τὰ μαθήματα. Καὶ τελικά, ὅταν φθάσουν νὰ ξεκοιλιάσουν αὐτούς ποὺ τὰ κυβερνοῦν, τότε θὰ βάλουν καὶ αὐτοί μυαλό.