ΟΣΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ: ΝΑ ΕΥΧΕΣΑΙ ΕΤΣΙ ΑΠΛΑ, ΑΠΛΑ ΚΑΙ ΤΑΠΕΙΝΑ!

Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης: Να εύχεσαι έτσι απλά, απλά και ταπεινά, με πίστη απλή, χωρίς να περιμένεις να σου απαντήσει ο Θεός. Χωρίς να δεις το χέρι Του ή το πρόσωπό Του ή το φωτισμό Του. Τίποτα! Να πιστεύεις! Εφ’ όσον μιλάς με το Θεό, μιλάς πραγματικά με το Θεό.

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: Ο ΘΕΟΣ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΦΗΝΕΙ, ΕΜΕΙΣ ΤΟΝ ΑΦΗΝΟΥΜΕ!

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Ο Θεός ποτέ δεν μας αφήνει, εμείς τον αφήνουμε!

ΚΥΡΙΕ, ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ, ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ!

ΚΥΡΙΕ, ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ, ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ!

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΥΝ ΠΑΝΤΑ!

Οι Άγιοι Άγγελοι να προστατεύουν πάντα!

ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΤΡΑΤΗΛΑΤΗΣ

Άγιος Θεόδωρος ο Στρατηλάτης 

O Άγιος Θεόδωρος ο Στρατηλάτης καταγόταν από τα Ευχάϊτα της Γαλατίας και κατοικούσε στην Ηράκλεια του Εύξεινου Πόντου. Στρατιωτικός στο επάγγελμα, διακρίθηκε για την γενναιότητά του και γρήγορα προήχθη στους υψηλότερους βαθμούς της στρατιωτικής ιεραρχίας. Αθλητής γενναιότατος ο Θεόδωρος, ήταν συγχρόνως και υπόδειγμα σεμνότητας όπως αρμόζει σε έναν γνήσιο Χριστιανό.

Όταν το 320 μ.Χ. ο Λικίνιος διέτριβε στη Νικομήδεια, άκουσε περί του Θεοδώρου ότι είναι Χριστιανός και βδελύσσεται τα είδωλα. Αμέσως απέστειλε στην Ηράκλεια ανώτερους αξιωματούχους, για να τον συνοδεύσουν με τιμή στη Νικομήδεια. Αλλά ο Θεόδωρος διεμήνυσε διά των ιδίων απεσταλμένων στον Λικίνιο, ότι για πολλούς λόγους η παρουσία του στην Ηράκλεια ήταν συμφέρουσα και τον προέτρεπε να μεταβεί εκεί. Αποδεχθείς την πρόταση ο Λικίνιος μετέβη στην Ηράκλεια, όπου τον προϋπάντησε με λαμπρότητα ο Θεόδωρος, προς τον οποίο ο Λικίνιος άπλωσε το χέρι, ελπίζοντας ότι διά του Θεοδώρου θα προσείλκυε τους Χριστιανούς στη θρησκεία των ειδώλων. 

Κάποια ημέρα, ενώπιον του λαού, ο Λικίνιος προέτρεψε τον Θεόδωρο να θυσιάσει στα είδωλα. Ο Θεόδωρος αρνήθηκε και ζήτησε να του δοθούν τα χρυσά και αργυρά αγαλματίδια των θεών, για να προσφέρει αυτά θυσία στον οίκο του ιδιωτικά και μετά να προσφέρει δημόσια τις θυσίες. Πράγματι, ο Θεόδωρος έλαβε τα αγαλματίδια τα οποία κομμάτιασε και μοίρασε τα χρυσά και αργυρά αυτών στους πτωχούς. Ο εκατόνταρχος Μαξέντιος είδε την κεφαλή της θεάς Αφροδίτης στα χέρια ενός πτωχού και κατέδωσε το γεγονός στον Λικίνιο, ο οποίος θεώρησε τον Θεόδωρο ως εμπαίκτη και καταφρονητή των ειδώλων. Για τον λόγο αυτό τον συνέλαβαν και αμέσως άρχισαν να τον υποβάλλουν σε πολυειδείς τιμωρίες. Τον κτυπούσαν, έκαιγαν και έγδερναν το σώμα του Μάρτυρος. Στην συνέχεια οι δήμιοι τον σταύρωσαν και διαπέρασαν τα πόδια, τα χέρια και τα κρυφά μέλη του διά περόνης, τόξευσαν το πρόσωπό του με τέτοιο τρόπο ώστε να εκχυθούν τα μάτια του και τον άφησαν επάνω στον σταυρό. Ο Λικίνιος, φοβούμενος την οργή του όχλου, διέταξε να τον αποκεφαλίσουν. Έτσι ο φόβος παρεχώρησε την θέση του στη χαρά και η λύπη και ο κόπος στην ανάπαυση.

Το σεπτό σκήνωμά του μετετέθη, στις 8 Ιουνίου, από την Ηρακλεία στο προγονικό κτήμα του Αγίου, στα Ευχάιτα, κατά την επιθυμία του Αγίου την οποία εξέφρασε προ της εκτομής αυτού στον γραμματέα του Ούαρο. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου στις 8 Φεβρουαρίου και στις 8 Ιουνίου την ανακομιδή των λειψάνων του.

http://www.saint.gr

ΜΕΓΑΛΟΠΡΕΠΗ ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΝΑΟΥ ΤΟΥ AΓΙΟΥ ΠΑΪΣΙΟΥ ΣΤΗ ΔΑΜΑΣΚΟ

Στην ιερή ελεύθερη Δαμασκό έγιναν τα εγκαίνια του ναού του Αγίου γέροντος Παϊσίου του Έλληνα.Ο μεγαλοπρεπής ναός που του αφιερώθηκε στη Δαμασκό στην πρωτεύουσα της αντίστασης κατά της νέας τάξης δεν έχει όμοιό του ούτε στην Ελλάδα για την οποία ακόμη αποτελεί σημείο αμφιλεγόμενο. Ανηγέρθηκε στην περιοχή της Jaramana. Παρόντες κατά τα εγκαίνια πλήθος κόσμου o πατριάρχης Αντιοχείας και πάσης Ανατολής Ιωάννης ο 10ος και σύσσωμη σχεδόν η ιεραρχία  των ελληνορθόδοξων μητροπόλεων της ιστορικής Συρίας τοποτηρητές άλλων εκκλησιών πολιτικοί και στρατιωτικοί αξιωματούχοι.

Ο Άγιος Γέροντας Παΐσιος από τα Φάρασα της Καππαδοκίας με απήχηση και αποδοχή τεράστια από τη Ρωσία τα Βαλκάνια ως και τη Μέση Ανατολή Συρία Λίβανο τιμάται επί προεδρίας Bashar al Assad μ’ έναν ναό αντάξιο του έργου του της φήμης του και της απήχησής.

http://www.pronews.gr- Περισσότερες φωτογραφίες

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΕΧΟΥΜΕ ΕΥΘΥΝΗ!

Εἶχε ἔρθει στὸ Καλύβι ἕνας ἄθεος μέχρι τὸ κόκκαλο.   Ἀφοῦ εἶπε διάφορα, μετὰ μοῦ λέει: «Ἐγὼ εἶμαι εἰκονομάχος». Ἀπὸ ἐκεῖ ποὺ δὲν πίστευε τίποτε, ὕστερα ἔλεγε ὅτι εἶναι εἰκονομάχος. «Βρὲ ἀθεόφοβε, τοῦ λέω, ἐσὺ ἀφοῦ δὲν πιστεύεις σὲ τίποτε, τί μοῦ λὲς ὅτι εἶσαι εἰκονομάχος; Τότε, τὸν καιρὸ τῆς Εἰκονομαχίας, μερικοὶ Χριστιανοὶ ἀπὸ ὑπερβολικὸ ζῆλο ἔπεσαν σὲ πλάνη, ἔφθασαν στὴν ἄλλη ἄκρη, καὶ μετὰ ἡ Ἐκκλησία τοποθέτησε τὸ θέμα· δὲν εἶναι ὅτι δὲν πίστευαν».Ὑποστήριζε ἐν τῷ μεταξὺ ὅλη τὴν σημερινὴ κατάσταση. Μαλώσαμε ἐκεῖ πέρα. «Καλά, τοῦ λέω, κατάσταση εἶναι αὐτή; Δικαστικοὶ νὰ φοβοῦνται νὰ δικάσουν, νὰ κάνουν μηνύσεις γιὰ ἐγκληματίες καὶ νὰ τοὺς ἀπειλοῦν ὁ ἕνας καὶ ὁ ἄλλος καὶ νὰ ἀναγκάζωνται νὰ τὶς ἀποσύρουν; Καὶ τελικὰ ποιοί κυβερνοῦν; Σὲ ἀναπαύει αὐτὴ ἡ κατάσταση; Ὑποστηρίζεις αὐτούς; Ἐσὺ εἶσαι ἐγκληματίας. Γι᾿ αὐτὸ ἦρθες; Ἄντε, φύγε ἀπὸ ἐδῶ!». Τὸν ἔδιωξα.

 – Γέροντα, δὲν φοβᾶστε ἔτσι ποὺ μιλᾶτε;

 – Τί νὰ φοβηθῶ; Τὸν τάφο μου τὸν ἔχω ἀνοίξει. Ἂν δὲν τὸν εἶχα ἀνοίξει, θὰ μὲ ἀπασχολοῦσε ποὺ θὰ κουραζόταν ὁ ἄλλος νὰ σκάψη. Τώρα θὰ χρειασθῆ νὰ ρίξη μόνο λίγους τενεκέδες χῶμα...

Ἔχω ὑπ᾿ ὄψιν μου ἕναν ἄλλον ἄθεο, ἕναν βλάσφημο, ποὺ τὸν ἀφήνουν στὴν τηλεόραση καὶ μιλάει, ἐνῶ ἔχει πεῖ τὰ πιὸ βλάσφημα λόγια γιὰ τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Παναγία. Δὲν παίρνει καὶ ἡ Ἐκκλησία μιὰ θέση νὰ ἀφορίση μερικούς. Αὐτοὺς ἔπρεπε νὰ τοὺς ἀφορίζη ἡ Ἐκκλησία. Λυποῦνται τὸν ἀφορισμό!

 – Γέροντα, τί θὰ καταλάβουν μὲ τὸν ἀφορισμό, ἀφοῦ τίποτε δὲν παραδέχονται;

 – Τοὐλάχιστον νὰ φανῆ ὅτι ἡ Ἐκκλησία παίρνει μιὰ θέση.

 – Ἡ σιωπή της, Γέροντα, εἶναι σὰν νὰ τὰ ἀναγνωρίζη;

 – Ναί. Ἔγραψε ἕνας κάτι βλάσφημα γιὰ τὴν Παναγία καὶ κανεὶς δὲν μίλησε. Λέω σὲ κάποιον: «Δὲν εἶδες τί γράφει ἐκεῖνος;». «Ἔ, τί νὰ τοὺς κάνης, μοῦ λέει. Θὰ λερωθῆς, ἂν ἀσχοληθῆς μαζί τους». Φοβοῦνται νὰ μιλήσουν.

 – Τί εἶχε νὰ φοβηθῆ, Γέροντα;

 – Νὰ μὴ γράψουν τίποτε γι᾿ αὐτὸν καὶ ἐκτεθῆ, καὶ ἀνέχεται νὰ βλασφημῆται ἡ Παναγία! Νὰ μὴ θέλουμε νὰ βγάλη ὁ ἄλλος τὸ φίδι ἀπὸ τὴν τρύπα, γιὰ νὰ ἔχουμε ἐμεῖς τὴν ἡσυχία μας. Αὐτὸ εἶναι ἔλλειψη ἀγάπης. Ὕστερα ἀρχίζει ὁ ἄνθρωπος νὰ κινῆται ἀπὸ συμφέρον. Γι' αὐτὸ βλέπεις ἕνα πνεῦμα σήμερα: «Μὲ τὸν τάδε νὰ ἔχουμε σχέσεις, γιὰ νὰ μᾶς λέη καλὰ λόγια. Μὲ τὸν ἄλλο νὰ τὰ ἔχουμε καλά, γιὰ νὰ μὴ μᾶς διασύρη κ.λπ. Νὰ μὴ μᾶς πάρουν γιὰ κορόιδα, νὰ μὴ γίνουμε θύματα». Ἄλλος ἀδιαφορεῖ καὶ δὲν μιλάει. «Νὰ μὴ μιλήσω, λέει, γιὰ νὰ μὴ μὲ γράψουν οἱ ἐφημερίδες». Οἱ περισσότεροι δηλαδὴ εἶναι τελείως ἀδιάφοροι. Τώρα ἄρχισε λίγο κάτι νὰ γίνεται. Τόσον καιρὸ δὲν ἔγραφε κανένας τίποτα. Εἶχα βάλει τὶς φωνὲς πρὶν ἀπὸ χρόνια σὲ κάποιον στὸ Ἅγιον Ὄρος. «Πολὺ πατριωτισμὸ ἔχεις», μοῦ λέει. Πρὶν ἀπὸ λίγο καιρὸ ἦρθε καὶ μὲ βρῆκε: «Ὅλα τὰ διέλυσαν, μοῦ λέει, οἰκογένεια, παιδεία...». Τοῦ λέω καὶ ἐγὼ μὲ τὴν σειρά μου: «Πολὺ πατριωτισμὸ ἔχεις!».

Ὅλη αὐτὴ ἡ κατάσταση ἔχει κάνει ἕνα κακὸ καὶ ἕνα καλό. Τὸ κακὸ εἶναι ὅτι καὶ ἐκεῖνοι ποὺ εἶχαν κάτι μέσα τους, ἄρχισαν νὰ ἀδιαφοροῦν, γιατὶ λένε: «Ἐγὼ θὰ σιάξω τὴν κατάσταση;». Τὸ καλὸ εἶναι ὅτι πολλοὶ ἄρχισαν νὰ προβληματίζωνται καὶ νὰ ἀλλάζουν. Μερικοὶ ἔρχονται καὶ μὲ βρίσκουν καὶ προσπαθοῦν νὰ δικαιολογήσουν ἕνα κακὸ ποὺ ἔκαναν προηγουμένως, γιατὶ ἔχουν προβληματισθῆ.

 – Δηλαδή, Γέροντα, πρέπει πάντα νὰ ὁμολογοῦμε τὸ «πιστεύω» μας;

 – Χρειάζεται διάκριση. Εἶναι φορὲς ποὺ δὲν πρέπει νὰ μιλήσουμε καὶ ἄλλες φορὲς ποὺ πρέπει νὰ ὁμολογοῦμε μὲ παρρησία τὸ «πιστεύω» μας, γιατὶ φέρουμε εὐθύνη, ἂν δὲν μιλήσουμε. Σ' αὐτὰ τὰ δύσκολα χρόνια ὁ καθένας μας πρέπει νὰ κάνη ὅ,τι γίνεται ἀνθρωπίνως καὶ ὅ,τι δὲν γίνεται ἀνθρωπίνως νὰ τὸ ἀφήνη στὸν Θεό. Ἔτσι θὰ ἔχουμε ἥσυχη τὴν συνείδησή μας ὅτι κάναμε ἐκεῖνο ποὺ μπορούσαμε. Ἂν δὲν ἀντιδράσουμε, θὰ σηκωθοῦν οἱ πρόγονοί μας ἀπὸ τοὺς τάφους. Ἐκεῖνοι ὑπέφεραν τόσα γιὰ τὴν πατρίδα καὶ ἐμεῖς τί κάνουμε γι᾿ αὐτήν; Ἡ Ἑλλάδα, ἡ Ὀρθοδοξία, μὲ τὴν παράδοσή της, τοὺς Ἁγίους καὶ τοὺς ἥρωές της, νὰ πολεμῆται ἀπὸ τοὺς ἴδιους τοὺς Ἕλληνες καὶ ἐμεῖς νὰ μὴ μιλᾶμε! Εἶναι φοβερό! Εἶπα σὲ κάποιον: «Γιατί δὲν μιλᾶτε; Τί εἶναι αὐτὰ ποὺ κάνει ὁ τάδε;». «Τί νὰ πῆς, μοῦ λέει, αὐτὸς ὅλος βρωμάει». «Ἂν βρωμάη ὅλος, γιατί δὲν μιλᾶτε; Χτυπῆστε τον». Τίποτε, τὸν ἀφήνουν. Ἕναν πολιτικὸ τὸν ἔφτυσα. «Πές, τοῦ λέω, "δὲν συμφωνῶ μ᾿ αὐτό". Τίμια πράγματα. Θέλεις νὰ ἐξυπηρετηθῆς ἐσὺ καὶ νὰ ρημάξουν ὅλα;».

Ἂν οἱ Χριστιανοὶ δὲν ὁμολογήσουν, δὲν ἀντιδράσουν, αὐτοὶ θὰ κάνουν χειρότερα. Ἐνῶ, ἂν ἀντιδράσουν, θὰ τὸ σκεφθοῦν. Ἀλλὰ καὶ οἱ σημερινοὶ Χριστιανοὶ δὲν εἶναι γιὰ μάχες. Οἱ πρῶτοι Χριστιανοὶ ἦταν γερὰ καρύδια· ἄλλαξαν ὅλο τὸν κόσμο. Καὶ στὴν βυζαντινὴ ἐποχὴ μιὰ εἰκόνα ἔβγαζαν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία καὶ ἀντιδροῦσε ὁ κόσμος. Ἐδῶ ὁ Χριστὸς σταυρώθηκε, γιὰ νὰ ἀναστηθοῦμε ἐμεῖς, καὶ ἐμεῖς νὰ ἀδιαφοροῦμε! Ἂν ἡ Ἐκκλησία δὲν μιλάη, γιὰ νὰ μὴν ἔρθη σὲ ρήξη μὲ τὸ κράτος, ἂν οἱ μητροπολίτες δὲν μιλοῦν, γιὰ νὰ τὰ ἔχουν καλὰ μὲ ὅλους, γιατὶ τοὺς βοηθᾶνε στὰ Ἱδρύματα κ.λπ., οἱ Ἁγιορεῖτες πάλι ἂν δὲν μιλοῦν, γιὰ νὰ μὴν τοὺς κόψουν τὰ ἐπιδόματα, τότε ποιός θὰ μιλήση; Εἶπα σὲ κάποιον ἡγούμενο: «Ἂν σᾶς ποῦν ὅτι θὰ σᾶς κόψουν τὰ ἐπιδόματα, νὰ πῆτε: "Θὰ κόψουμε καὶ ἐμεῖς τὴν φιλοξενία", γιὰ νὰ προβληματισθοῦν». Οἱ καθηγητὲς τῆς Θεολογίας κ.λπ. δὲν φωνάζουν, γιατὶ λένε: «Εἴμαστε ὑπάλληλοι· θὰ χάσουμε τὸν μισθό μας, καὶ μετὰ πῶς θὰ ζήσουμε;». Τὰ μοναστήρια ἐν τῷ μεταξὺ τὰ ἔπιασαν μὲ τὶς συντάξεις. Γιατί ἐγὼ δὲν θέλω νὰ πάρω οὔτε αὐτὴν τὴν ταπεινὴ σύνταξη τοῦ Ο.Γ.Α.; Ἀκόμη καὶ ἀσφαλισμένο σὲ μιὰ ἀσφάλεια τοῦ Ο.Γ.Α. νὰ τὸν ἔχουν τὸν μοναχό, καὶ αὐτὸ δὲν εἶναι τίμιο. Νὰ τὸν ἔχουν ἀσφαλισμένο ὡς ἄπορο, ναί· αὐτὸ τὸν τιμᾶ. Ἀλλὰ νὰ τὸν ἔχουν ἀσφαλισμένο στὸν Ο.Γ.Α., γιατί; Ὁ μοναχὸς ἄφησε μεγάλες συντάξεις, ἔφυγε ἀπὸ τὸν κόσμο καὶ ἦρθε στὸ μοναστήρι, καὶ νὰ πάρη πάλι σύνταξη! Καὶ νὰ φθάνουμε γιὰ τὴν σύνταξη νὰ προδώσουμε τὸν Χριστό!

Λόγοι Γέροντος Παΐσιου, τόμος Β, σ.34-38

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΜΠΟΡΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΑΝΑΣΤΗΣΕΙ ΕΝΑΝ ΕΛΛΗΝΑ, ΦΤΑΝΕΙ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΕΝΑΣ!

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Κι αν μου πουν ότι δεν υπάρχει Έλληνας, εγώ δεν ανησυχώ! Μπορεί ο Θεός να αναστήσει έναν Έλληνα. Φτάνει ακόμη και ένας.

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: Ο ΘΕΟΣ ΑΓΑΠΑΕΙ ΠΟΛΥ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Μην στενοχωριέστε, παιδιά μου, ο Θεός αγαπάει πολύ την Ελλάδα και τους Έλληνες. Έστω και λίγοι, μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού να μείνουν οι πιστοί, θα προστατεύει ο Θεός την Ελλαδα!

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ: ΣΧΟΛΕΙΟ: ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ;

ΣΧΟΛΕΙΟ: ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ;

Δυστυχῶς βιώνουμε ἕνα τραγικό κατάντημα στήν ἐποχή μας. Παρακολουθοῦμε μέ πόνο, ὀδύνη καί ἀποτροπιασμό νά γκρεμίζονται βασικοί θεσμοί τῆς ζωῆς τοῦ τόπου μας καί νά ὑποβαθμίζονται παντελῶς. Ἕνας θεσμός πού καταρρακώνεται εἶναι καί αὐτός τοῦ σχολείου. Ἀνακατατάξεις περίεργες, ταραχή στήν ἐκπαιδευτική κοινότητα, παιδιά μεταναστῶν στά σχολεῖα με ἀπώτερο στόχο τήν ἀλλοίωση τοῦ ἑλληνορθοδόξου φρονήματος στα παιδιά μας, μάθημα θρησκειολογίας και ὄχι θρησκευτικῶν καί ἄλλες ἀντι-ἐκπαιδευτικές ἐνέργειες. Ἀλλά κι αὐτό τό τελευταῖο τερατούργημα; Θεματική ἑβδομάδα, πού θά περιλαμβάνει ἑνότητα γιά τίς «ἔμφυλες ταυτότητες». Πραγματικά βόμβα ὄχι μόνο στήν συνύπαρξη ἀρρένων καί θηλέων στίς σχολικές αἴθουσες, ἀλλά «βόμβα μεγατόνων» στις ἀθῶες παιδικές ψυχές.

Δηλαδή λίγο πιό ἀναλυτικά… Ἔστειλε το Ὑπουργεῖο Παιδείας ἀπό τόν μήνα Δεκέμβριο ἐγκύκλιο στά Γυμνάσια τῆς χώρας, μέ τόν χαρακτήρα τοῦ ἐπείγοντος μάλιστα, ὅπου ὁρίζει νά διενεργηθεῖ Θεματική Ἑβδομάδα ὑπό τόν γενικό τίτλο «Σῶμα καί Ταυτότητα». Τό πρόγραμμα θά ἔχει 3 ἑνότητες (Διατροφή, Ἐθισμός-Ἐξαρτήσεις καί  Ἔμφυλες Ταυτότητες). Τά μέν δύο πρῶτα εἶναι πράγματι χρήσιμα γιά τήν ζωή τῶν παιδιῶν, ἀλλά τό τρίτο; Μάλιστα ἀναφέρεται στήν σχετική ἐγκύκλιο ὅτι θά ἀποδομηθοῦν τά στερεότυπα γύρω ἀπό τά θέματα τῶν σχέσεων τῶν δύο φύλων, τοῦ ἀνδρικοῦ καί τοῦ γυναικείου. Δηλαδή θά ἀναπτυχθοῦν στά παιδιά μας ἔννοιες γύρω ἀπό τήν ὁμοφυλοφιλία, τήν τρανσφοβία καί ὅτι ὑπάρχουν κι ἄλλες μορφές σχέσεων μεταξύ ἀνδρῶν καί γυναικῶν, ἀλλά καί ἄλλοι τύποι οἰκογένειας∙ μέ δύο πατέρες ἤ δύο μητέρες. Παράλληλα θά πραγματοποιηθοῦν καί ἐνημερώσεις στούς γονεῖς καί τούς ἐκπαιδευτικούς.

Ἀλήθεια ποιός ἐπιστήμονας ἤ σοβαρός ἄνθρωπος ἔκρινε ὅτι μποροῦν νά διδαχθοῦν τέτοιες ἔννοιες στίς ἀθῶες παιδικές καί ἐφηβικές ψυχές; Εἶναι ἐπιστημονικά κατοχυρωμένο ἕνα τέτοιο ἐκπαιδευτικό ἀντικείμενο καί πρόγραμμα; Και ὅποιοι τό πρότειναν σέ ποιά Πανεπιστήμια τό διδάχθηκαν; Μήπως σέ χώρους πού καθοδηγοῦνται ἀπό τήν Παγκοσμιοποίηση καί τή Νέα Τάξη Πραγμάτων; Σαφῶς καί δέν ἀποτελεῖ σοβαρή ὑπόθεση διδασκαλίας ἕνα τέτοιο πρόγραμμα. Πῶς τολμᾶτε κύριοι ὑπεύθυνοι τῆς ἐκπαιδευτικῆς πολιτικῆς νά βομβαρδίζετε τίς ψυχές τῶν παιδιῶν μέ στάσεις καί ἔννοιες ζωῆς, πού ἀκόμη κι ἕνας ἐνήλικας θά ἔπρεπε νά ντρέπεται νά τίς ἀκούει καί νά τίς συζητᾶ; Πῶς τολμᾶτε νά προτείνετε στά παιδιά, πού δέν ἔχουν ἀναπτύξει τόν διανοητικό καί συναισθηματικό τους κόσμο, καί ὡς έκ τούτου εἶναι πιό εὐάλωτα, νά διαλέξουν τό κοινωνικό τους φῦλο; Ἄν ἐπιθυμοῦν νάεἶναι ἄνδρες ἤ γυναῖκες, παρά τό βιολογικό τους φῦλο, ὅπως γεννήθηκαν δηλαδή. Γιατί νά γκρεμίζεται μέσα στίς παιδικές ὑπάρξεις ἡ ὀντολογική τους ὑπόσταση; Πουθενά δέν ἀναφέρει ἡ πραγματική ψυχολογία, ὄχι ἡ πληρωμένη καί ὑποκειμενική, ὅτι ἡ ὁμοφυλοφιλία δέν εἶναι ἀσθένεια. Ἀντιθέτως θεωρεῖται ὡς ψυχικό νόσημα. Θἀ διδάξουμε δηλαδή τήν νομιμοποίηση παθῶν ἀντιθέτων στό Νόμο τοῦ Θεοῦ; Μέ ποιο δικαίωμα; Καί γιατί παραθεωρεῖται ἡ γνώμη τῶν γονέων, οἱ ὁποῖοι καί ἔχουν ἀποκλειστική εὐθύνη γιά τήν ἀγωγή τῶν παιδιῶν τους;

Ποιος θά μαζεύει τά ψυχικά συντρίμμια τῶν παιδιῶν μας μετά; Ποιός θά τά συγκρατεῖ ἀπό τίς ἠθικές παρεκτροπές ἤ τίς σεξουαλικές παρενοχλήσεις, πού θά προκύψουν, ὅπως σημειώθηκε σέ ἀντίστοιχο ἐγχείρημα στήν Κῦπρο; Καί ποιοί θά διδάξουν στά παιδιά τέτοια εὐαίσθητα θέματα, πού δέν ἀντέχει μιά ἀθῶα παιδική ψυχή νά σηκώσει; Μήπως ἄνθρωποι μέ σχετικά πάθη; Τότε «ἡ ἐσχάτη πλάνη θα εἶναι χείρων τῆς πρώτης» καί φοβούμαστε ὅτι θά πράγματα θά γίνουν ἀνεξέλεγκτα. Κι ἀν θεριέψουν τά ἀνθρώπινα πάθη καί σέ κάποιους διδάσκοντες καί ἔχουμε φαινόμενα παιδοφιλίας; Πρέπει να σκεφτοῦμε πολύ σοβαρά τίς συνέπειες! Νά μή παίζουμε «ἐν οὐ παικτοῖς»! Ὀφείλουν νά ἀντιδράσουν οἱ γονεῖς μέ τρόπο νηφάλιο, εἰρηνικό, χωρίς μῖσος, ἀλλάμέ ἐπιχειρήματα, βάσει νομοθεσίας καί νά ζητήσουν ἀπαλλαγή γιά τά παιδιά τους ἀπ’ αὐτές τίς αἰσχρές διδασκαλίες!

Ἀπαιτεῖται ἐγρἠγορση καί σωφροσύνη γιά νά ἔχουμε σχολεῖα πραγματικά ἐκπαιδευτήρια γνώσεων καί ἤθους καί ὄχι σχολεῖο δάσκαλο διαφθορᾶς!

Χριστιανική Ἕνωση Καλαμάτας

http://aktines.blogspot.gr