Η ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΤΟ ΣΒΗΣΤΗΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!

Η Εξομολόγηση το σβηστήρι του Θεού!

ΑΓΙΟΣ ΣΙΛΟΥΑΝΟΣ Ο ΑΘΩΝΙΤΗΣ: ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΝΗΣΤΕΥΕΙ ΠΟΛΥ!

Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης: Μπορεί κάποιος να νηστεύει πολύ, να προσεύχεται πολύ, να κάνει πολλά καλά, αν όμως υπερηφανεύεται γι΄ αυτά, θα γίνει όμοιος με κύμβαλον αλαλάζον, που από μέσα θα είναι αδειανό. Η κενοδοξία ερημώνει την ψυχή από την χάρη και χρειάζεται πολύ πείρα και μεγάλος αγώνας, για να νικήσεις αυτό το πάθος.

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ: ΜΗΝ ΠΡΟΣΦΕΡΕΣΑΙ ΝΑ ΑΚΟΥΣ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΤΟΥ ΚΑΤΑΛΑΛΟΥ!

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: Μην προσφέρεσαι να ακούς τους λόγους του καταλάλου, ούτε να μιλάς σε εκείνον που από εμπάθεια κατηγορεί τους πάντες.

Π. ΕΛΠΙΔΙΟΣ ΒΑΓΙΑΝΑΚΗΣ: ΘΕΕ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΟΥ!

Π. Ελπίδιος Βαγιανάκης: Θεέ της καρδιάς μου! 

Αυτό μας ζητάει τώρα ο Θεός! Να Τον βάλουμε σαν κεντρικό στόχο, σαν κεντρικό λατρεμένο πρόσωπο της ψυχής μας!
 Θέλει να γίνει αυτός ο έρωτας της ψυχής μας!
Και μιλάω για τον Θεϊκό Έρωτα και άλλοι παρεξηγούνται λέγοντας:
... « Γιατί δεν μας λες για την αγάπη; »
Μα, η Αγάπη είναι κάτι γενικό, που δόθηκε σαν «κατ’ εικόνα».
Ο έρωτας είναι αυτό, που θα αποκτήσεις εσύ, για να πετύχεις το «καθ’ ομοίωσιν». Γιατί, μέσα στο θεϊκό έρωτα ανακαλύπτεται και φανερώνεται και ζωοποιείται και εμποτίζεται η ψυχή ενός ανθρώπου. Όταν εμποτιστεί από το άγιο Πνεύμα, τότε όλος είναι φως, όλος είναι χαρά!

Αναζήτησε από σήμερα Το Άγιο Πνεύμα και πέστε Του:
«Πανάγιο Πνεύμα, Eσύ που ξέρεις τα μυστικά του θεϊκού έρωτα, Eσύ που ανακαλύπτεις μέσα στις ψυχές μας, τους καλύτερους δρόμους για τον καθένα, για να φτάσουμε κοντά στον Βασιλιά Θεό Πατέρα μας, αποκάλυψε και σε μας, τους μυστικούς δρόμους εκείνους που θα γίνουμε ένα με τον Βασιλιά Θεό μας!»

Όσοι πρώτα θα Tο αναζητήσουν και μετά θα Tο ανακαλύψουν, για να Tο γευθούν στη συνέχεια, αυτοί θα μπορούν να φωνάζουν:
«Θεέ της καρδιάς μου, πλημμύρισέ με, με τον θεϊκό Σου έρωτα, με το πανάγιό Σου Πνεύμα, την απόλυτη εμπιστοσύνη στο θεϊκό Σου θέλημα και… και τι άλλο; Αυταπάρνηση !… Δώσε μας αυταπάρνηση, να κόβουμε τα θελήματά μας, για να ζεις μονάχα Εσύ μέσα σε μας».

Είναι αυτό που έλεγε ο απόστολος Παύλος:
«Ζῶ δὲ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστός». 

Πολλοί θα τα ακούσουν, λίγοι θα τα αφήσουν στη καρδιά τους, και πολλοί ελάχιστοι θα τα ζήσουν.
Εύχομαι εσείς να είστε από αυτούς τους ανθρώπους που τα άκουσαν, τα έβαλαν μέσα στη καρδιά τους και που τώρα είναι έτοιμοι να τα ζήσουν.
Και όταν θα ξεκινήσετε να τα ζείτε, λέγοντας τις μυστικές εκείνες λέξεις, τα κλειδιά εκείνα, που μπαίνουν στην πόρτα για να την ανοίξουν, που είναι:

«Γλυκιά μου Αγάπη, γλυκέ μου Έρωτα, γλυκέ μου Ιησού, Ουράνιε μου Πατέρα, Θεέ της καρδιάς μου…». Αυτοί είναι οι κωδικοί μέσα από τους οποίους, ανοίγονται τα μυστήρια του Ουράνιου διαδικτύου.
Εύχομαι όλοι σας, αυτό να αναζητάτε, αυτό να ακολουθάτε, και μ’ αυτό τώρα να ζείτε.
Γιατί αν το ζήσετε, τότε όλα τα υπόλοιπα προβλήματα που έχετε στο σπίτι σας, θα είναι σαν τα σκύβαλα, δεν θα έχουν αξία.

Ο ερωτευμένος μόνο τον έρωτα κοιτά, δεν κοιτάει τίποτα άλλο. Και θέλω να το πω αυτό, γιατί, το μυστικό της μεγάλης αυτής ευλογίας, δεν δίνεται μόνο σε συγκεκριμένους ανθρώπους, δήθεν ευσεβείς, που ξέρουν να κάνουν μια μετάνοια, που ξέρουν να κάνουν έναν εσπερινό, που ξέρουν να κάνουν καμιά αγρυπνία και καμιά προσευχή… Όχι. 

Το μυστικό Του Θείου Έρωτα δίνεται σε όλους ανεξαιρέτως, έστω κι αν είναι ο μεγαλύτερος αλήτης των αιώνων.
Ξέρετε γιατί;
Για τον απλούστατο λόγο. Ότι όλοι έχουν τη δυνατότητα να ερωτευθούν.
Ποιος μπορεί να αρνηθεί στον τελευταίο αλήτη του κόσμου να ερωτευθεί μια κοπέλα;
Μπορεί να του το αρνηθεί κανένας;
Είναι το μόνο πράγμα, που έχει χαριστεί σε όλο τον κόσμο, ακόμα και στον πιο τελευταίο άνθρωπο.

Γι’ αυτό σας λέω, όλοι έχουμε την ίδια δυνατότητα: «Να ερωτευθούμε Το Θεό μας!»
Και, έρωτας σημαίνει: «Να Του αφοσιωθείς, να Τον εμπιστευτείς, να Τον υπακούς, όπως το μωρό την μαμά του»! 

 Εύχομαι ο Θεός να σας ευλογήσει όλους! 

(απόσπασμα από κήρυγμα του π. Ελπιδίου Βαγιανάκη)

ΨΑΛΜΟΣ 142- ΚΥΡΙΕ, ΕΙΣΑΚΟΥΣΟΝ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ ΜΟΥ!

Ψαλμός 142- Κύριε, εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου 

Κύριε, εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τὴν δέησίν μου ἐν τῇ ἀληθείᾳ σου, εἰσάκουσόν μου ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου.
Καὶ μὴ εἰσέλθῃς εἰς κρίσιν μετὰ τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν σου πᾶς ζῶν.
Ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρὸς τὴν ψυχήν μου· ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τὴν ζωήν μου.
Ἐκάθισέ με ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκροὺς αἰῶνος, καὶ ἠκηδίασεν ἐπ᾿ ἐμὲ τὸ πνεῦμά μου, ἐν ἐμοὶ ἐταράχθη ἡ καρδία μου.
Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων.
Διεπέτασα πρὸς σὲ τὰς χεῖράς μου· ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρός σοι.
Ταχὺ εἰσάκουσόν μου, Κύριε, ἐξέλιπε τὸ πνεῦμά μου.
Μὴ ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπόν σου ἀπ᾿ ἐμοῦ, καὶ ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον.
Ἀκουστὸν ποίησόν μοι τὸ πρωῒ τὸ ἔλεός σου, ὅτι ἐπὶ σοὶ ἤλπισα.
Γνώρισόν μοι, Κύριε, ὁδὸν ἐν ᾗ πορεύσομαι, ὅτι πρὸς σὲ ἦρα τὴν ψυχήν μου.
Ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, πρὸς σὲ κατέφυγον·
δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τὸ θέλημά σου, ὅτι σὺ εἶ ὁ Θεός μου.
Τὸ Πνεῦμά σου τὸ ἀγαθὸν ὁδηγήσει με ἐν γῇ εὐθείᾳ· ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου, Κύριε, ζήσεις με.
Ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τὴν ψυχήν μου· καὶ ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τοὺς ἐχθρούς μου·
καὶ ἀπολεῖς πάντας τοὺς θλίβοντας τὴν ψυχήν μου, ὅτι ἐγὼ δοῦλός σού εἰμι.

ΣΤΙΣ ΠΙΟ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΟΥ ΣΚΥΨΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΘΕΟ- ΚΥΡΙΕ, ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ, ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ!

Στις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής σου σκύψε μπροστά στο Θεό… παρακάλεσέ τον με όλη σου την πίστη κι Εκείνος θα είναι πάντα κοντά σου… Με μια απλά προσευχούλα στα χείλη…

ΚΥΡΙΕ, ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ, ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ!

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: Η ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ ΔΕΧΕΤΑΙ ΤΗΝ ΘΕΙΑ ΧΑΡΗ!

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Ο πολύ αμαρτωλός έχει και πολύ υλικό για ταπείνωση και η πολλή ταπείνωση δέχεται την θεία Χάρη, αρκεί ο άνθρωπος να αποφεύγη στη συνέχεια τις αφορμές, τα αίτια, για να την διατηρήσει.

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ: ΠΑΡΗΓΟΡΙΕΜΑΙ ΟΤΙ ΚΑΠΟΥ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟ ΚΑΜΑΡΑΚΙ, ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ ΝΑ ΕΞΟΥΔΕΤΕΡΩΣΟΥΝ ΤΗ ΦΘΟΡΑ!

Οδυσσέας Ελύτης: Μέσα στη θλίψη της απέραντης μετριότητας, που μας πνίγει από παντού, παρηγοριέμαι ότι κάπου, σε κάποιο καμαράκι, κάποιοι πεισματάρηδες αγωνίζονται να εξουδετερώσουν τη φθορά. 

ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΟΥ ΡΟΣΤΩΦ: ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ «ΜΕΤΑΝΟΙΑ»

Να κρατάς αδιάκοπα την ψυχή σου σε κατάστασι μετανοίας και πένθους. Διαπίστωσε και τις πιο ασήμαντες αδυναμίες σου και πολέμησέ τες. Αν αδιαφορήσης για τις μικρές πτώσεις και τα μικρά αμαρτήματα, να είσαι βέβαιος ότι θα δης κάποτε τον εαυτό σου ν᾿ αδιαφορή και για τα μεγάλα. Από την πιο φευγαλέα και λεπτή αμαρτωλή σκέψι γεννιέται κάποτε το πιο σοβαρό αμάρτημα.

  

Αρχή της σωτηρίας είναι η αρχή της μετανοίας. Αρχή της μετανοίας είναι η αποχή από την αμαρτία. Αρχή της αποχής από την αμαρτία είναι η καλή πρόθεσις, η αγαθή προαίρεσις.

Η αγαθή προαίρεσις γεννά τους κόπους. Οι κόποι γεννούν τις αρετές. Οι αρετές γεννούν την πνευματική εργασία. Η πνευματική εργασία, τέλος, όταν είναι συχεχής και επίμονη, μονιμοποιεί στην ψυχή την αρετή και την κάνει φυσική κατάστασί της. Όταν φθάσης σ᾿ αυτή την τελευταία βαθμίδα, λίγο θ᾿ απέχης από την ψηλάφησι του Θεού!

Άκουσε με πολλή προσοχή πως ορίζει ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος την αληθινή μετάνοια:

Μετάνοια σημαίνει ανανέωσις του βαπτίσματος.

Μετάνοια σημαίνει συμφωνία με τον Θεό για νέα ζωή.

Μετάνοια σημαίνει οριστική αποχή από την αμαρτία.

Μετάνοια σημαίνει βαθιά συντριβή και ταπείνωσις,

Μετάνοια σημαίνει μόνιμη απομάκρυνσις από κάθε σωματική απόλαυσι.

Μετάνοια σημαίνει διαρκής αυτοκατάκρισις.

Μετάνοια σημαίνει αδιαφορία για τα πάντα και ενδιαφέρον μόνο για τη σωτηρία της ψυχής σου.

Μετάνοια σημαίνει έργα αρετής αντίθετα προς τις προηγούμενες αμαρτίες.

Μετάνοια σημαίνει κάθαρσις της σκοτισμένης συνειδήσεως.

Μετάνοια σημαίνει θεληματική υπομονή όλων των θλίψεων,από ανθρώπους και από δαίμονες.

Μετάνοια σημαίνει αυτοτιμωρίες και συνεχείς ταλαιπωρίες της σάρκας.

Μετάνοια σημαίνει κάψιμο των αμαρτιών με τη φωτιά της αδιάλειπτης δακρύρροης προσευχής.

Όλα αυτά αποτελούν την αληθινή μετάνοια. Είναι όμως γνωρίσματα της δικής σου μετανοίας;

Αυτός ο κόσμος, που ξέχασε τον Θεό, δεν είναι παρά κοιλάδα της αμαρτίας και λαβύρινθος του θρήνου. Δεν έχει τίποτε καλό, τίποτε αξιέπαινο. Παντού βασιλεύει η αμαρτία, η παρανομία, η αποστασία· αλλά και οι άφευκτες συνέπειές τους: ο πόνος, η θλίψις, ο στεναγμός. «Πάσα κεφαλή εις πόνον και πάσα καρδία εις λύπην. Από ποδών έως κεφαλής ουκέστιν εν αυτώ ολοκληρία… ουκ έστι μάλαγμα εποθήναι ούτε έλαιον ούτε καταδέσμους» (Ησ. 1. 5). Γι᾿ αυτό εσύ, αδελφέ μου, «κατάγαγε ως χειμάρρους δάκρυα ημέρας και νυκτός· μη δώςέκνηψιν σεαυτώ μη σιωπήσαιτο ο οφθαλμός σου» (πρβλ. Θρην. Ιερεμ. 2. 18).

Όλοι οι άγιοι έκλαψαν και πένθησαν πολύ, μετανοώντας για τις αμαρτίες τους, κι ας ήταν λιγότερες από τις δικές σου. «Εγενήθησαν τα δάκρυα αυτών αυτοίς άρτος ημέρας και νυκτός»και «το πόμα αυτών μετά κλαυθμού εκίρνων» (πρβλ. Ψαλμ. 41. 4 &101. 10). Και ο Κύριος έκλαψε, όχι γιατί είχε ανάγκη από τα δάκρυα της μετανοίας, αλλά για να θρηνήση την αμετανοησία και τη σκληροκαρδία των ανθρώπων: «Ιδών την πόλιν (την Ιερουσαλήμ)έκλαυσεν επ᾿ αυτή, λέγων ότι ει έγνως και συ, και γε εν τη ημέρα σου ταύτη, τα προς ειρήνηνσου! νυν δε εκρύβη από οφθαλμών σου» (Λουκ. 19. 41-42). Πως να μην κλάψης όταν η ζωή σου είναι γεμάτη από δοκιμασίες, θλίψεις, πόνο, συμφορές;«Ποία του βίου τρυφή διαμένει λύπης αμέτοχος; Ποία δόξα έστηκεν επί γης αμετάθετος; Πάντα σκιάς ασθενέστερα, πάντα ονείρων απατηλότερα· μία ροπή, και ταύτα πάντα θάνατος διαδέχεται». Πως να μη θρηνήσης όταν και την άλλη ζωή, την αιώνια, κινδυνεύης να τη χάσης; Αυτή θα είναι η πιο μεγάλη συμφορά. Κανείς δεν ξέρει τι θα του συμβή εκεί.

Καμμιά είδησις, καμμιά πληροφορία… Θα έρθη σαν κλέφτης ο θάνατος, θα χωρισθή η ψυχή από το σώμα και θ᾿ ακολουθήση ο φοβερός τελωνισμός της από τα πονηρά πνεύματα. Ω, ποία ώρα τότε! Θα πάη η ψυχή εκεί που ποτέ δεν ήταν. Θα δη εκείνα που ποτέ δεν εγνώρισε. Θ᾿ ακούση όσα ποτέ δεν άκουσε.

Κλάψε. Λοιπόν. Μετανόησε και προσκόμισε στον Κύριο τα δάκρυά σου σαν μύρο μετανοίας. Το δάκρυ καθαρίζει την ψυχή και την ξεπλένει από κάθε κηλίδα, λαμπικάρει τη συνείδησι, φωτίζει τον νού, σπάζει τα δεσμά των παθών, σχίζει τα χειρόγραφα της αμαρτίας.

Κλάψε και θρήνησε με μετάνοια, για να ξεπλυθής κι εσύ από τις αμαρτίες σου, για να καθαρίσης τον ρύπο της ψυχής σου, για να θεραπευθής από την πνευματική τύφλωσι, για να πνίξης στη θάλασσα των δακρύων τον νοητό διώκτη Φαραώ, για να σβήσης με τους κρουνούς των ματιών σου τη φλόγα της γεένης και ν᾿ αξιωθής της αιωνίας ζωής εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών.

Αγίου Δημητρίου του Ροστώφ

Από το βιβλίο : “Πνευματικό Αλφάβητο”

Εκδόσεις: ”Ιεράς Μονής Παρακλήτου Ωρωπού Αττικής

AΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ: ΕΝΑΣ ΛΟΓΟΣ ΜΟΝΟ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ: «ΑΜΑΡΤΗΣΑ»!

Είσαι αμαρτωλός; Μην απελπίζεσαι! Μπες στην εκκλησία με μετάνοια. Αμάρτησες; Πες στον Θεό: «Αμάρτησα». Τόσο δύσκολο είναι να ομολογήσεις την αμαρτία σου;

Μα, αν δεν κατηγορήσεις εσύ τον εαυτό σου, θα έχεις κατήγορό σου το διάβολο. Πρόλαβε, λοιπόν, και άρπαξέ του το αξίωμα, γιατί πράγματι αξίωμά του είναι το να κατηγορεί. Πρόλαβέ τον και σβήσε το αμάρτημα, γιατί έχεις κατήγορο που δεν μπορεί να σωπάσει.

Αμάρτησες; Δεν σου ζητώ τίποτα άλλο, παρά τούτο μόνο: Μπες στην εκκλησία βρες τον ιερέα και πες μετανοημένος «Αμάρτησα». Γιατί είναι γραμμένο: «Λέγε πρώτος εσύ τις αμαρτίες σου, για να δικαιωθείς» (Ησ. 43:26).

Πες την αμαρτία, για να της εξαλείψεις. Δεν χρειάζονται γι’ αυτό ούτε κόπος, ούτε πολλά λόγια, ούτε έξοδα, ούτε τίποτα παρόμοιο.

Ένας λόγος μόνο: «Αμάρτησα».