Άγιος Ιωάννης ο
Σιναΐτης: Οσμή ταπεινώσεως!
Μόλις φανεί το φως,
υποχωρεί το σκότος.
Ομοίως μόλις
"μυρίσει" η ταπείνωσις, εξαφανίζεται κάθε πικρία και θυμός!
Σάββατο 8 Απριλίου 2017
ΠΥΞΙΔΑ ΜΑΣ ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!
Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς
οὐρανοῖς·
ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου·
ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου·
γενηθήτω τὸ θέλημά σου,
ὡς ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς·
ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ: ΤΟΣΟΝ ΗΓΑΠΗΣΕΝ Ο ΘΕΟΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟΝ!
οὕτω γὰρ ἠγάπησεν ὁ
Θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων
εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλλ' ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον. (Ιωάννης 3,16)
Μετάφραση: Διότι τόσο
αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε έδωσε τον Υιό του το μονογενή, για να μη χαθεί
καθένας που πιστεύει σ’ αυτόν, αλλά να έχει ζωή αιώνια.
ΣΥΝΗΘΩΣ ΠΑΥΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΜΑΣ ΟΤΑΝ ΠΕΡΝΑΜΕ ΕΞΩ ΑΠΟ ΜΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ!
Όταν μεγαλώσουμε, συνήθως παύουμε να κάνουμε τον
σταυρό μας, όταν περνάμε έξω από μια Εκκλησία γιατί ντρεπόμαστε.
Έτσι θα ντραπεί και ο Κύριος Ιησούς Χριστός και Θεός
μας, να μας παρουσιάσει στην Δευτέρα Παρουσία στον Πατέρα Του και Δημιουργό
μας.
ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΣΤΟΝ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟ ΜΙΧΑΗΛ
Προσευχή στον
Αρχάγγελο Μιχαήλ
Έχων σε προστάτην και
βοηθόν,
φύλακα και ρύστην, της ψυχής μου της ταπεινής
Μιχαήλ πρωτάρχα και μέγα Ταξιάρχα
εν ώρα του κινδύνου Συ μοι βοήθησον.
φύλακα και ρύστην, της ψυχής μου της ταπεινής
Μιχαήλ πρωτάρχα και μέγα Ταξιάρχα
εν ώρα του κινδύνου Συ μοι βοήθησον.
ΔΑΚΡΥΣΕ Ο ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ ΜΑΝΤΑΜΑΔΟΥ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 1 ΑΠΡΙΛΙΟΥ
Όλοι
γνωρίζουμε για τα θαύματα του και όλοι νιώθουμε στο πετσί μας την ανατριχίλα,
κάθε φορά που ακούμε ένα από αυτά.
Πολλά
βλέπουν το φως της δημοσιότητας και άλλα πάλι όχι.
Το kalloninews.gr σας
παρουσιάζει ένα ζωντανό, ανατριχιαστικό και γεμάτο προβληματισμούς νέο θαύμα
του προστάτη της Λέσβου, του Ταξιάρχη, όπως μας το διηγήθηκε ανατριχιαστικά η
αναγνώστης μας, κάτοικος Αγίας Παρασκευής, η οποία πήγε να ανάψει το κερί της
και σάστισε! Μαζί της κι άλλοι δεκάδες πολίτες που ήταν αυτή την ώρα παρόντες…
Ας
δούμε τι δήλωσε η Μ.Σ. στον Θεόφιλο Μυζίκα (Δημοσιογράφο, ιδιοκτήτη του kalloninews.gr)…
«Ήταν απόγευμα Σαββάτου(01/04/17), όταν πήγα στον
Ταξιάρχη, στον Μανταμάδο να ανάψω ένα κερί, όπως συνηθίζω να κάνω πολύ συχνά.
Μπαίνοντας στον ναό, κάνω μερικά βήματα και αντικρίζω μια ομάδα ανθρώπων
αμείλικτη και εμφανώς συγκινημένη μπροστά στην εικόνα του.
Εκείνη την ώρα έπαψα να είμαι ήρεμη, λέγοντας κάτι
μέσα μου πως κάτι έχει γίνει. Πλησιάζω στον κόσμο και αμέσως η περιέργεια και η
αγωνία μετατρέπονται σε ερώτηση. «Τι έγινε»; Αμέσως μου αποκριθήκαν «Δάκρυσε ο
Ταξιάρχης μπροστά στα μάτια μας»! Τότε γυρνάω τα μάτια μου στην εικόνα του. Όντως
φαινόταν πως η εικόνα του είχε δακρύσει. Ο δρόμος των δακρύων ήταν
σχηματισμένος επάνω του! Το πρόσωπο του ήταν πολύ θερμό και περίεργο όπως ποτέ
άλλοτε.
Πάω συνέχεια και ανάβω κερί. Αυτό δεν το έχω
αντικρίσει ποτέ ξανά. ήταν κάτι σπάνιο και μοναδικό. Ένιωσα περίεργα.
Κλονίστηκα. Δεν ξέρω αν είναι κάποιο σημάδι για κάτι που έρχεται, δεν ξέρω αν
θέλει κάτι να μας δείξει. Το μόνο που ξέρω είναι ότι αυτό που ένιωσα ήταν
μοναδικό.»
ΤΙ ΑΠΕΓΙΝΕ Ο ΛΑΖΑΡΟΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ;
Σύμφωνα με το
χριστιανικό εορτολόγιο το Σάββατο πριν το Μεγάλο Σάββατο είναι γνωστό ως
Σάββατο του Λαζάρου.
Η ημέρα αυτή αναφέρεται
σε ένα από τα θαύματα του Χριστού, που περιέχονται στα ιερά κείμενα της
Εκκλησίας.
Ο Λάζαρος ο επονομαζόμενος και Δίκαιος ή Τετραήμερος, αρρώστησε βαριά και
πέθανε, σε ηλικία μόλις 30 χρονών (Ιωάννου ια’ 1-44).
Κατά την Καινή Διαθήκη, οι αδελφές του ειδοποίησαν τον Ιησού ο οποίος βρισκόταν
στη Γαλιλαία ότι ο φίλος του ασθενεί βαρέως.
Στους μαθητές του, σύμφωνα με το dogma.gr, είπε ότι ο φίλος του κοιμήθηκε
και ότι θα μεταβεί στη Βηθανία για να τον ξυπνήσει. Όταν έφθασε στη Βηθανία με
τους μαθητές του, η Μαρία του παραπονέθηκε ότι αν ερχόταν εγκαίρως δεν θα
πέθαινε ο αδελφός της.
Ο Ιησούς δάκρυσε και ζήτησε να τον οδηγήσουν στον τάφο -ένα σπήλαιο φραγμένο με
πέτρα βαριά. Παρότι προειδοποιήθηκε ότι, η οσμή θα ήταν ανυπόφορη, περίμενε να
ανοίξει η είσοδος του τάφου και υψώνοντας φωνή μεγάλη είπε: «Λάζαρε δεύρο
έξω!».
Ο Χριστός ανάστησε τον Λάζαρο τέσσερις ημέρες μετά τον θάνατό του -εξού και ο
χαρακτηρισμός «Τετραήμερος».
Γιατί ο Λάζαρος δεν ξαναγέλασε ποτέ μετά την Ανάστασή του
Η λαϊκή παράδοση θέλει τον Λάζαρο σκυθρωπό και αγέλαστο μετά την Ανάστασή του.
Μάλιστα, δικαιολογεί τη θλίψη του αυτή στα όσα είχε δει κατά την τετραήμερη
παραμονή του στον κόσμο των νεκρών.
Οι ίδιες παραδόσεις αναφέρουν ότι γέλασε μόνο μία φορά, όταν είδε κάποιον να
κλέβει ένα πήλινο αγγείο και σχολίασε αποφθεγματικά: «το ένα χώμα κλέβει το
άλλο».
Τι απέγινε ο Λάζαρος μετά την Ανάσταση
Όπως ήταν φυσικό, το θαύμα της εγέρσεως του Λαζάρου εξέγειρε τους Ιουδαίους και
«εβουλεύσαντο οι αρχιερείς, ίνα και τον Λάζαρον αποκτείνωσιν» (Ιω. ιβ΄ 9-11),
καθότι ήταν το ζωντανό τεκμήριο του θαύματος. Ετσι ο Άγιος διωκόμενος από τους
Ιουδαίους καταφεύγει στη νήσο Κύπρο, όπου τον συναντούν οι απόστολοι Παύλος και
Βαρνάβας και τον χειροτονούν πρώτον επίσκοπο Κιτίου.
Το αρχαίο Κίτιο, η πόλη του φιλοσόφου Ζήνωνος είχε τη μεγάλη τιμή να
ευαγγελισθεί το λόγο της Αληθείας όχι από έναν απλό εργάτη του Ευαγγελίου αλλά
από ένα προσωπικό φίλο του Κυρίου. Σύμφωνα με τον Άγιο Επιφάνιο επίσκοπο
Κωνσταντίας της Κύπρου (367-403), ο δίκαιος Λάζαρος έζησε άλλα τριάντα χρόνια
μετά την έγερσή του. «Εν παραδόσεσιν εύρομεν ότι τριάκοντα ετών ήταν τότε ο
Λάζαρος ότε εγήγερται, μετά δε το αναστήναι αυτόν άλλα τριάκοντα έζησε, και
ούτω πρός Κύριον εξεδήμησε κοιμηθείς».
ΓΙΑΤΙ ΜΟΝΟ Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΤΟ ΜΕΓΙΣΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ;
Γιατί μόνο ο
Ευαγγελιστής Ιωάννης αναφέρει το μέγιστο γεγονός της Ανάστασης του φίλου του
Χριστού Λαζάρου, (Ιωανν. κεφ. 11), ενώ οι άλλοι Ευαγγελιστές το αποσιωπούν;
Δεν έγραψαν οι άλλοι
Ευαγγελιστές περί αυτού του γεγονότος, γιατί κατά την συγγραφή των Ευαγγελίων
τους, ο Λάζαρος ζούσε και τον έβλεπαν και γιατί ο ίδιος ο Λάζαρος διηγούταν το
θαύμα. Ο Άγιος Ιωάννης όμως, το έγραψε μετά την κοίμηση του Λαζάρου, (στην
Κύπρο το 63 μ.Χ), και μάλιστα λέγουν πολλοί, ότι για αυτό και μόνο το θαύμα,
που έγινε στην Βηθανία, που ο Κύριος τον Ανέστησε ενώ ήταν ήδη τέσσερις μέρες
στον τάφο, συνέγραψε το Ευαγγέλιο.
Επί τη ευκαιρία, ο
Ευαγγελιστής Ματθαίος, έγραψε το Ευαγγέλιο οκτώ χρόνια μετά την Ανάληψη του
Ιησού, ο Ευαγγελιστής Μάρκος δέκα χρόνια μετά την Ανάληψη του Ιησού, ο
Ευαγγελιστής Λουκάς δεκαπέντε χρόνια ύστερα από την Ανάληψη του Ιησού. Ο άγιος
Ιωάννης το έγραψε δύο χρόνια μετά την κοίμηση του Λαζάρου ή τριάντα δύο χρόνια
μετά την Ανάληψη του Χριστού.
Πηγή: dogma.gr
ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ!
Ανάσταση
του Λαζάρου
Αυτό το Σάββατο
τιμάμε την υπό του Χριστού Ανάσταση του φίλου Του Λαζάρου.
Ο Λάζαρος ήταν φίλος του Χριστού και οι αδελφές του Μάρθα και Μαρία τον φιλοξένησαν πολλές φορές (Λουκ.ι΄, 38-40, Ιωαν.ιβ΄, 1-3) στη Βηθανία κοντά στα Ιεροσόλυμα. Λίγες μέρες πρό του πάθους του Κυρίου ασθένησε ο Λάζαρος και οι αδελφές του ενημέρωσαν σχετικά τον Ιησού που τότε ήταν στη Γαλιλαία να τον επισκεφθεί. Ο Κύριος όμως επίτηδες καθυστέρησε μέχρι που πέθανε ο Λάζαρος, οπότε είπε στους μαθητές του πάμε τώρα να τον ξυπνήσω. Όταν έφθασε στη Βηθανία παρηγόρησε τις αδελφές του Λάζαρου που ήταν πεθαμένος τέσσερις μέρες και ζήτησε να δει το τάφο του.
Όταν έφθασε στο μνημείο, δάκρυσε και διέταξε να βγάλουν την ταφόπλακα. Τότε ύψωσε τα μάτια του στον ουρανό, ευχαρίστησε τον Θεό και Πατέρα και με μεγάλη φωνή είπε: Λάζαρε, βγές έξω. Αμέσως βγήκε έξω τυλιγμένος με τα σάβανα ο τετραήμερος νεκρός μπροστά στο πλήθος που παρακολουθούσε και ο Ιησούς ζήτησε να του λύσουν τα σάβανα και να πάει σπίτι του. (Ιωαν. ια΄,44)
Η αρχαία παράδοση λέγει ότι τότε ο Λάζαρος ήταν 30 χρονών και έζησε άλλα 30 χρόνια. Τελείωσε το επίγειο βίο του στην Κύπρο το έτος 63 μ.Χ. και ο τάφος του στην πόλη των Κιτιέων έγραφε: «Λάζαρος ο τετραήμερος και φίλος του Χριστού».
Το έτος 890μ.Χ. μετακομίσθηκε το ιερό λείψανό του στην Κωνσταντινούπολη από τον αυτοκράτορα Λέοντα το σοφό, ο οποίος συνέθεσε τα ιδιόμελα στον εσπερινό του Λαζάρου: Κύριε, Λαζάρου θέλων τάφον ιδείν, κλπ
Χαρακτηριστικό της μετέπειτας ζωής του Λαζάρου λέγει η παράδοση, ήταν ότι δεν γέλασε ποτέ παρά μια φορά μόνο όταν είδε κάποιο να κλέβει μια γλάστρα και είπε την εξής φράση: Το ένα χώμα κλέβει το άλλο.
Η Ανάσταση του Λαζάρου επέτεινε το μίσος των Εβραίων που μόλις την έμαθαν ζήτησαν να σκοτώσουν τον Λάζαρο και το Χριστό.
Αυτή τη μέρα δεν γίνονται μνημόσυνα με κόλλυβα, σε ανάγκη μόνο απλό Τρισάγιο.
Ο Λάζαρος ήταν φίλος του Χριστού και οι αδελφές του Μάρθα και Μαρία τον φιλοξένησαν πολλές φορές (Λουκ.ι΄, 38-40, Ιωαν.ιβ΄, 1-3) στη Βηθανία κοντά στα Ιεροσόλυμα. Λίγες μέρες πρό του πάθους του Κυρίου ασθένησε ο Λάζαρος και οι αδελφές του ενημέρωσαν σχετικά τον Ιησού που τότε ήταν στη Γαλιλαία να τον επισκεφθεί. Ο Κύριος όμως επίτηδες καθυστέρησε μέχρι που πέθανε ο Λάζαρος, οπότε είπε στους μαθητές του πάμε τώρα να τον ξυπνήσω. Όταν έφθασε στη Βηθανία παρηγόρησε τις αδελφές του Λάζαρου που ήταν πεθαμένος τέσσερις μέρες και ζήτησε να δει το τάφο του.
Όταν έφθασε στο μνημείο, δάκρυσε και διέταξε να βγάλουν την ταφόπλακα. Τότε ύψωσε τα μάτια του στον ουρανό, ευχαρίστησε τον Θεό και Πατέρα και με μεγάλη φωνή είπε: Λάζαρε, βγές έξω. Αμέσως βγήκε έξω τυλιγμένος με τα σάβανα ο τετραήμερος νεκρός μπροστά στο πλήθος που παρακολουθούσε και ο Ιησούς ζήτησε να του λύσουν τα σάβανα και να πάει σπίτι του. (Ιωαν. ια΄,44)
Η αρχαία παράδοση λέγει ότι τότε ο Λάζαρος ήταν 30 χρονών και έζησε άλλα 30 χρόνια. Τελείωσε το επίγειο βίο του στην Κύπρο το έτος 63 μ.Χ. και ο τάφος του στην πόλη των Κιτιέων έγραφε: «Λάζαρος ο τετραήμερος και φίλος του Χριστού».
Το έτος 890μ.Χ. μετακομίσθηκε το ιερό λείψανό του στην Κωνσταντινούπολη από τον αυτοκράτορα Λέοντα το σοφό, ο οποίος συνέθεσε τα ιδιόμελα στον εσπερινό του Λαζάρου: Κύριε, Λαζάρου θέλων τάφον ιδείν, κλπ
Χαρακτηριστικό της μετέπειτας ζωής του Λαζάρου λέγει η παράδοση, ήταν ότι δεν γέλασε ποτέ παρά μια φορά μόνο όταν είδε κάποιο να κλέβει μια γλάστρα και είπε την εξής φράση: Το ένα χώμα κλέβει το άλλο.
Η Ανάσταση του Λαζάρου επέτεινε το μίσος των Εβραίων που μόλις την έμαθαν ζήτησαν να σκοτώσουν τον Λάζαρο και το Χριστό.
Αυτή τη μέρα δεν γίνονται μνημόσυνα με κόλλυβα, σε ανάγκη μόνο απλό Τρισάγιο.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)