Η ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΕΙΣΙΔΑΙΜΟΝΙΑ, ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΕΞΑΡΤΗΣΗ

Η αστρολογία είναι δεισιδαιμονία που δημιουργεί εξάρτηση, και προετοιμάζει έμμεσα τους ανθρώπους να δεχτούν τον περιορισμό της ελευθερίας τους

Πραγματικά, αδυνατεί κανείς να πι­στέ­ψει πως συμβαίνει στις μέρες μας, που η τεχνολογία και η επιστήμη έφθα­σαν στο ζενίθ τους, να ρυθμίζει τη ζωή πολλών μία μοιρολατρία του παρελθόντος!

Αστρολογία, ωροσκόπια, απο­κρυ­φι­σμός, μαγεία παρουσιάζουν σήμερα πρω­το­φανή έξαρση. Ραδιοφωνικοί και τηλεοπτι­κοί σταθμοί, ειδικές τηλεφω­νι­κές υπη­ρε­σίες, περιοδικά κι εφημερίδες διαθέτουν αστρολόγο, ενώ το διαδίκτυο κατακλύζεται από σχετικές πληροφορίες. Κάποτε, μάλιστα, πληροφορούμαστε ότι καλλιτέχνες, α­θ­λητές, αλλά και μεγα­λώ­νυμοι πολιτικοί και αρχηγοί κρατών, δεν κάνουν τίποτε αν προη­γουμένως δεν συμβουλευθούν τον αστρο­λό­γο τους.

Πρόκειται, ασφαλώς, για φαινόμενο ανησυχητικό, που υπογραμμίζει την κρί­ση του πολιτισμού μας, την κατάπτωση του σύγ­χρονου ανθρώπου και την παλιν­δρό­μηση προς την προχριστιανική αρ­χαιότητα.

Βασική αιτία που οι άνθρωποι κατα­φεύ­γουν στην αστρολογία είναι η απο­μάκρυν­σή τους από την αλήθεια της πίστεως. Έτσι ο άνθρωπος στην εποχή των πυ­ραύ­λων και των διαστημοπλοίων εξα­κο­λουθεί να ζη μέ­σα στη δεισι­δαι­μο­νία και την ειδω­λο­λα­τρία και καταντά άθυρμα και θύμα στα χέρια επι­τηδείων πού, εκμεταλλευόμενοι τη μωρία του, κά­νουν χρυσές δουλειές.

Υφέρπει, ωστόσο, κι ένας άλλος κίν­δυ­νος: η αλλοτρίωση του ορθόδοξου χρι­στια­νικού φρονήματος. Η αστρολογία α­ποτελεί το δολερό θρησκευτικό υ­πο­κα­τάστατο, το οποίο επιχειρεί να οικειοποι­ηθεί τον μο­ναδικό και αναντικατάστατο σωστικό ρό­λο της αγίας Εκκλησίας, κα­θώς έχει εξελι­χθεί σε ένα είδος θρη­σκεί­ας.

Οι «ειδικοί» της αστρολογίας υποστη­ρίζουν πως οι θέσεις και οι κινήσεις των ουρανίων σωμάτων, κυρίως των πλανητών του ηλιακού μας συστήματος, παίζουν κα­θο­ριστικό και ξεχωριστό ρόλο για τον κάθε άνθρωπο. Ρυθμίζουν μάλιστα, ι­σχυ­ρίζονται, την καθημερινή ζωή, την ε­παγ­γελματική σταδιοδρομία, την οικογενειακή κατάστα­ση, την ευημερία ή τη δυ­στυχία και γενικά ολόκληρη τη ζωή του. Τις θέσεις αυτές τις ονομάζουν ζώ­δια, δηλαδή ζώα, από το νο­ητό σχήμα των α­στερισμών που θυμίζει μορφές ζώ­ων (ταύρος, κριός, σκορπιός, ι­χθείς κτλ).

Αναμφισβήτητα, η αστρολογία δεν έ­χει καμιά απολύτως επιστημονική υπό­σταση. «Δεν υπάρχει στις ημέρες μας σε ολόκληρη την υφήλιο ούτε ένας αστρο­νόμος μεγάλος ή μικρός που να πιστεύει στην αστρολο­γία… Οι αστρονόμοι με α­κριβή γνώση του πράγματος προσ­βλέ­πουν στην αστρολογία με πλήρη απιστία και τοποθετούνται α­πέ­ναντι στους τσαρ­λατάνους που την υπη­ρετούν με δεδη­λω­μένη αντίθεση», δηλώ­νει ο αστρονόμος P. Gouderc.

Επίσης, η Διεθνής Αστρονομική Ε­ται­ρεία σε συνέδριό της δημοσίευσε την εξής δήλωση: «Αυτό που τιτλοφορείται αστρολογία, κοσμοβιολογία κτλ. δεν εί­ναι παρά ένα κράμα δεισιδαιμονίας, τσαρλα­τανισμού και εμπορίου… Η α­στρολογία δεν είναι παρά ένα σύστημα κανόνων που γίνονται αυθαί­ρετα αποδεκτοί».

Αλλά και η Αμερικανική Εταιρεία Ψυ­χολογικών και Κοινωνικών Σπουδών προ­έβη στην εξής επίσημη δήλωση: «Οι ψυ­χολόγοι δεν βρίσκουν καμιά ένδειξη ότι η αστρολογία έχει κάποια αξία ως προς τις πληροφορίες του παρελθόντος, του παρό­ν­τος και του μέλλοντος για τη ζωή ή τον προ­ορισμό οποιουδήποτε».

Τις υπεύθυνες διακηρύξεις των ει­δι­κών επιστημόνων έρχεται να επικυρώσει η κα­θη­μερινή πραγματικότητα. Κατά κα­νόνα οι συμβουλές των αστρολόγων εί­ναι κοι­νό­τοπες, γενικές και αόριστες, για να καλύ­πτουν ευρύ φάσμα πιθανοτήτων και να μένουν ανεξέλεγκτες. Κάποτε ό­μως για λό­γους εντυπωσιασμού γίνονται συγ­κεκρι­μένες. Και τότε αρχίζει η γε­λοι­οποίηση. «Θα περάσετε κοντά σε κάποιο αγαπημένο σας πρόσωπο ένα πολύ όμορφο βράδυ», προ­έβλεπε αστρολόγος για κάποιον «Υδρο­χόο». Συναινώντας σε αυτό κι άλλη αστρο­λόγος απο­φαι­νό­ταν: «Ανήκετε στους ευνοημένους». Και ο «ευνοημένος» πέρασε τη νύχτα του στο κελί της Ασφάλειας… παρέα με τον δεσμοφύλα­κα. Τέτοιες παταγώδεις διαψεύ­σεις βρί­σκει κανείς άπειρες, αν θελήσει να ερευνήσει και να τις διασταυ­ρώσει.

Εύλογο είναι και το ερώτημα: Τι γί­νεται με τα δίδυμα; Γιατί δεν έχουν την ίδια «τύχη»; Π.χ. ο Ησαύ και ο Ιακώβ, τα παι­διά του Ισαάκ, γεννήθηκαν στον ίδιο αστε­ρι­σμό. Πόσο, όμως, διαφορε­τι­κοί χαρακτήρες ήταν και πόσο διαφο­ρε­τικός ο τρόπος της ζωής τους και της εξέ­λιξής τους!

Με τόσες αντιφάσεις και δια­ψεύ­σεις, πως μπορεί να ερμηνευθεί ο πα­ρατηρούμενος οίστρος της αστρολο­γίας; Αυτή η «νό­θος θυγατέρα της α­στρο­νο­μίας», -έτσι την χαρακτήριζε ο Κέπλερ-, δεν είναι κα­θό­λου αθώα, όπως συνήθως φαίνεται. Επιδρά βαθιά στον χαρακτήρα και αλλοιώνει την ψυχο­σύν­θεση, τη νο­οτροπία, τη συμπερι­φορά και την όλη προσωπικότητα του ανθρώπου, λειτουρ­γώντας ως «ψυχο­ναρ­κωτικό».

Ο ειδικός επιστήμονας Τ. Αντόρνο τονίζει: «Η αστρολογία είναι μια ιδεολογία της εξ­άρ­τησης, που προετοιμάζει έμμεσα τα πνεύματα των αθρώπων για την αποδο­χή ολοκληρωτικών ῾῾πιστεύω᾽᾽. Η σύγχρο­νη κοινωνική πραγματικότητα επι­βάλ­λεται στους ανθρώπους σαν ένα κα­ταπιεστικό σύστημα χωρίς διεξόδους διαφυγής, σαν ένα πεπρωμένο ανεξάρτητα από τις επι­θυ­μίες και τις ανάγκες τους».

Για τον λόγο αυτό ο χριστιανισμός, οδηγώντας μας από το έρεβος της πλά­νης στο φώς της Αλήθειας, καταδικάζει την α­στρολογία. Ο απόστολος Παύλος πα­ραγ­γέλλει στον Τιμόθεο: «Τούς δε βε­βήλους και γραώδεις μύθους παραιτού» (Α΄ Τι 4, 7). «Τέκνον, μη γίνου οιωνο­σκό­πος,… εκ γάρ τούτων απάντων ειδω­λο­λα­τρία γίνεται», διαβάζουμε στη «Διδαχή των Δώδεκα Α­ποστόλων».

Στις πιο επι­κίνδυνες από­κρυ­φες μαγικές πρακτικές ενέταξαν την αστρολογία οι Πατέρες της Εκκλησίας και τη θεω­ρούν ως έργο του αν­θρω­πο­κτόνου σατανά. Ο Μ. Βασίλει­ος την απο­καλεί «πολυάσχο­λον ματαιό­τητα» και πα­ρα­τηρεί πώς, αν το μέλλον μας και τις πράξεις μας όριζαν τα άστρα και τα ζώδια, τότε θα ήταν περιττοί οι νομοθέτες και οι νόμοι τους, καθώς και οι δικαστές, που τιμωρούν την πονηρία και την αδικία και τιμούν την αρετή. Ο 61ος κα­νό­νας της ΣΤ΄ Οικου­με­νι­κής Συν­όδου και ο 36ος της εν Λαοδικεία απειλούν με αφο­ρισμό τους ασχο­λου­μένους με αυτήν. Ο πιστός χριστιανός κι­νείται με εμπιστοσύνη στην πρόνοια και στην αγάπη του Θεού. Η ζωή του δεν κατευθύνεται από τα άστρα, αλλά από το πολικό Αστέρι, τον Χριστό, που είναι «η οδός και η αλήθεια και η ζωή» (Ιω 14,6).

Ευδοξία Αυγουστίνου, Φιλόλογος – Θεολόγος  

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΝΤΟΛΕΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΙΝΑΙ ΓΡΑΜΜΕΝΕΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!

Ο ΙΣΧΥΡΟΤΕΡΟΣ ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Η ΛΕΞΗ ΑΓΑΠΩ!

Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ, Η ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΚΑΙ Η ΤΗΛΟΨΙΑ

Όπου και όποτε γινόταν συζήτηση για την τηλεόραση και την τηλοψία και για τη σχέση που μπορεί να έχει με αυτά τα

πράγματα ἕνας ἄνθρωπος ποὺ ἀγωνίζεται γιὰ τὴ σωτηρία τῆς ψυχῆς του, καθόμουν καὶ σκεφτόμουν πάντοτε, θέλοντας νὰ δώσω κάποια λύση ξεκάθαρη καὶ ὁριστικὴ.

Σκεφτόμουν, διότι δὲν μὲ ἀνέπαυε ὁποιοδήποτε ἐπιχείρημα, ποὺ πραγματικὰ μπορεῖ νὰ ἦταν λογικό, γιὰ νὰ μὲ πείσει πὼς εἶναι ἀναγκαία ἡ τηλεόραση- αὐτὴ ἡ τηλεόραση ποὺ λειτουργεῖ στὴ χώρα μας- στὴν καθημερινότητά μας.

Γιὰ τὴν τηλεόραση καὶ τὸ ρόλο της στὴ ζωὴ τοῦ σύγχρονου ἀνθρώπου ἔχουν γραφτεῖ τὰ πάντα ἀπὸ εἰδικούς. Δὲν θὰ μᾶς ἀπασχολήσουν καθόλου. Δὲν ὑπάρχει λόγος νὰ ξοδευτεῖ χρόνος γιὰ νὰ τὰ μελετήσουμε. Διότι εἶναι ξεκάθαρο τὸ φαινόμενο, ἄρα καὶ τὸ συμπέρασμα: Η ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ.

Ὅλα ξεκινοῦν ἀπὸ τὶς ὑπαρξιακὲς ἀνησυχίες ποὺ ἔχει ὁ ἄνθρωπος καὶ τὴν ἐπιθυμία νὰ δίνει λύσεις σ αὐτές.

Ποιὸ εἶναι τὸ ζητούμενο σ αὐτὴν τὴ ζωή, ἐν τέλει, γιὰ τὸν ἄνθρωπο γενικά, ἀλλὰ πιὸ συγκεκριμένα γιὰ τὸν ἄνθρωπο τοῦ Θεοῦ; Γιατί ζεῖ ὁ ἄνθρωπος σαὐτὴν τὴ ζωή; Ζεῖ γιὰ νὰ ἀγωνιστεῖ καὶ μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ νὰ καθαριστεῖ καὶ νὰ ἑτοιμαστεῖ γιὰ τὴν ἄλλη ζωή, τὴ ζωὴ στὴν αἰώνια μακαριότητα ἢ νὰ ζήσει γι αὐτὰ τὰ πρόσκαιρα καὶ μετὰ ὅλα τελείωσαν; Σ` αὐτὸ τὸ ἐρώτημα συμπεριλαμβάνεται καὶ ἡ ἀπάντηση στὸ θέμα μας.

Ἐρχόμαστε λοιπὸν σἐκεῖνον ποὺ πιστεύει καὶ θέλει νὰ ζήσει παρουσία Χριστοῦ, ἐμπειρία Ἁγιοπνευματική, θεία Χάρη. Αὐτὸς ἔχει ἀνάγκη νὰ ἀποφύγει κατὰ τὸ δυνατὸν εἰκόνες, ἀκούσματα, ἐρεθίσματα, προκλήσεις, ποὺ βλάπτουν πνευματικά. Ἀφορμὲς γιὰ τὴ διάπραξη τῆς ἁμαρτίας. Ἄσκοπες, βλαπτικὲς πληροφορίες καὶ ἀναστατώσεις, ποὺ ἔχουν σχέση μὲ πρόσωπα καὶ καταστάσεις, ὥστε μὲ περισσότερη εὐκολία νὰ πλησιάσει τὸ Χριστὸ διὰ τῆς ἀσκήσεως καὶ τῶν ὅπλων τῆς Ἐκκλησίας. Προφανέστατα πηγὴ καὶ φορέας τέτοιων ἐμπειριῶν καὶ προκλήσεων, ποὺ ἀποπροσανατολίζουν ἀπολύτως τὸ νοῦ καὶ τὴν καρδιὰ ἀπὸ τὰ θεία, εἶναι ἡ τηλεόραση. Καὶ ὄχι μόνο. Προβάλλει ἕναν κόσμο, ὁ ὁποῖος δὲν ἀκουμπάει καθόλου τὶς πνευματικὲς ἐν Χριστῷ διαστάσεις. Ἀντίθετα, τὶς ἀπαξιώνει καταφανέστατα σὲ τέτοιο βαθμό, ποὺ νιώθουμε τὴν ἀνάγκη κάθε φορᾶ ποὺ βρισκόμαστε μπροστά της νὰ ἀναφωνοῦμε μὲ ἱερὴ ἀγανάκτηση: «τὶς γὰρ μετοχὴ δικαιοσύνη καὶ ἀνομία; τὶς δὲ κοινωνία φωτὶ πρὸς σκότος; τὶς δὲ συμφώνησις Χριστῷ πρὸς Βελίαρ; ἢ τὶς μερὶς πιστῶ μετὰ ἀπίστου;». (Β΄Κορ. 6, 14-15). Σὲ τί μπορεῖ λοιπὸν νὰ τὸν ὠφελήσει ἡ τηλεόραση ἐν τοιαύτη περιπτώσει; Σ αὐτὸ τὸ ἐρώτημα ἂς ἀπαντήσουμε κι ἐμεῖς μὲ ἕνα ἄλλο ἐρώτημα, ἀπὸ τὸ ὁποῖο θὰ προκύψει ἡ ἀπάντηση καὶ μάλιστα ἀβίαστα.

Ἂς ὑποθέσουμε πὼς ὑπάρχουν στὴν Ἑλλάδα εἴκοσι τηλεοπτικὰ κανάλια πανελλήνιας ἐμβέλειας, τὰ ὁποία λειτουργοῦν καὶ προβάλλουν συνεχῶς εἴκοσι τέσσερις ὧρες τὸ εἰκοσιτετράωρο τὸ καθένα. Ἄρα ἔχουμε σύνολο ὡρῶν προβολῆς 20*24=480 ὧρες (περίπου πεντακόσιες) σ` ἕνα εἰκοσιτετράωρο. ΕΡΩΤΗΣΗ: Πόσες ἀπὸ αὐτὲς ἀναφέρονται στὸ Χριστό, στὴν Ἐκκλησία του καὶ στὴν πνευματικὴ ζωή; Στοὺς ἁγίους καὶ στὴν καθοδήγησή τους γιὰ σωστὴ πνευματικὴ πορεία; Σὲ θέματα, ποὺ βοηθοῦν νὰ γίνουμε πιὸ θερμοὶ στὴν πίστη καὶ νὰ προκόψουμε, γιὰ νὰ ἔχουμε προϋποθέσεις ἐλπίδας σωτηρίας; Στὴν πίστη καὶ στὴν προσδοκία τῆς ἄλλης ζωῆς; Ὄχι μία, ἀλλὰ οὔτε λίγα λεπτὰ τῆς ὥρας. Κι ἂν γίνεται καμιὰ ἀναφορὰ στὴν πίστη, στὸ Χριστὸ ἢ στὴν Ἐκκλησία του, θὰ ἔχει περιεχόμενο ἀπαξιωτικό, εἰρωνικὸ ἢ ὑβριστικό.

Θὰ ρωτήσετε: «Ποῦ ζοῦμε; Αὐτὴ εἶναι ἡ δουλειὰ τῆς τηλεόρασης; Νὰ δείχνει ἁγιωτικὰ καὶ νὰ μιλάει γιὰ Θεοὺς καὶ τὰ τοιαῦτα;» Ἀκριβῶς αὐτὸ θέλουμε νὰ ποῦμε. Ἂν δὲν εἶναι τουλάχιστον καὶ αὐτὴ ἡ δουλειά της, τότε ὁ ἀγωνιζόμενος χριστιανός, ποιὰ σχέση μπορεῖ νὰ ἔχει μαζί της; Ἐπίσης κάτι ἀκόμη πολὺ σημαντικό. Χωρὶς νὰ νιώθουμε καμιὰ ἐμπάθεια γιὰ τὰ πρόσωπα ποὺ προβάλλονται (εἶναι ὑπάλληλοι ἐργαζόμενοι καὶ ζοῦν τὶς οἰκογένειές τους), εἶναι ξεκάθαρο πὼς σκοπὸς τῶν ὀργάνων τῆς τηλεόρασης εἶναι ἡ ἀναστάτωση τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου παντοιοτρόπως. Διότι, αὐτὴ ἡ ἀναστάτωση φέρνει τὴ θέαση καὶ τὴ δουλικὴ ἐξάρτηση. Ναί, ἀλλὰ αὐτὴ ἡ ἀναστάτωση εἶναι ἐκ τοῦ πονηροῦ, διότι τὸ θεϊκὸ προκαλεῖ αἴσθηση εἰρήνης καὶ γαλήνης στὴν ψυχή, ἐνῶ τὸ τοῦ διαβόλου ἐσωτερικὴ ἀκαταστασία, καταφθείρουσα ἡδονή, τρόμο, ἀγωνία, ἀνασφάλεια καὶ τὰ παρόμοια. «Οὐ γὰρ ἐστιν ἀκαταστασίας ὁ Θεός, ἀλλὰ εἰρήνης». (Α΄ Κορ. 14,33) Εἶναι ξεκάθαρο πὼς αὐτὸ γίνεται συστηματικὰ ἀπὸ τὴν τηλεόραση καὶ ἰδιαίτερα σὲ δύσκολες ὧρες, ὅπως χαρακτηριστικὰ στὶς ἡμέρες μας. Λοιπόν; Μιλᾶνε οἱ ἀριθμοὶ καὶ ἡ λογική; Ἂν ναί, τότε γιατί νὰ καθίσει ὁ χριστιανὸς νὰ παρακολουθήσει τηλεόραση; Ποιὸ τὸ ὄφελος; Ἡ καρδιὰ τί ἔχει νὰ πάρει, γιὰ νὰ δώσει στὸ Σωτήρα της; ΤΙΠΟΤΑ. Μᾶλλον νὰ ζημιωθεῖ. Νὰ χάσει τὸ χρόνο τὸν πολύτιμο ἀπὸ ἕναν πονηρό, αἰσχρὸ καὶ ἀσεβῆ κλέφτη καὶ νὰ μὴν μπορέσει νὰ τὸν ἀξιοποιήσει σωτηριωδῶς. Κρίμα τέτοιος χρόνος. Ὅσο γιὰ τὴ συνηθισμένη ἔκφραση: «Ἔτσι ποὺ μᾶς κάνανε…», ἐννοώντας τὴν τηλεόραση, εἶναι ἐν πολλοῖς ἀδικαιολόγητη.

Δὲν μποροῦν νὰ μᾶς κάνουνε, ἂν δὲ θέλουμε, ἂν δὲν ἔχουμε σχέση μὲ τὴν τηλεθέαση, ἂν διαθέτουμε τὸ χρόνο μας σὲ δημιουργικὲς ἐνασχολήσεις, ἂν ἔχουμε πρότυπα, ἂν ζοῦμε κατὰ συγκεκριμένο τρόπο μὲ καθοδήγηση πνευματική. Ἔχουμε εὐθύνη ἀκόμη καὶ γιὰ τὸ ὅτι ὑπάρχει ἡ τηλεόραση, ὅπως ὑπάρχει.

Θὰ τεθεῖ βέβαια ἡ ἔνσταση: «Ζοῦμε μέσα στὸν κόσμο καὶ χρειάζεται νὰ ἐνημερωνόμαστε». Ὄχι. Ὄχι ἀπὸ τὴν τηλεόραση. Ὑπάρχουν ἄλλοι τρόποι. Πιὸ ἀνώδυνοι καὶ ἀκίνδυνοι. Τοὺς γνωρίζουμε. Εἶναι καὶ ἐκ παραδόσεως γνωστοὶ καὶ συνεχίζουν νὰ ὑπάρχουν. Ἐξάλλου δὲν εἶναι γιὰ τὴν ἐνημέρωση ἡ δουλειὰ τῆς τηλεόρασης. Τὸ εἴπαμε. Ἄλλος εἶναι ὁ σκοπὸς τῆς λειτουργίας της. Ἀλλὰ δυστυχῶς ἔχουμε ἀναγάγει καὶ τὴν ἐνημέρωσή μας γιὰ τὴν ἐπικαιρότητα σὲ σημαντικὸ καὶ δυσανάλογα μεγάλο ρυθμιστὴ τῆς ζωῆς μας, ὡς νὰ εἶναι αὐτὴ ποὺ θὰ δώσει τὴ μαγικὴ λύση τῶν τρεχόντων, λησμονώντας τὸ Θεὸ καὶ τὴ θεία του Πρόνοια. Αὐταπάτη, ποὺ βολεύει τοὺς τηλεκατέχοντες. Ἡ τηλεόραση εἶναι δηλητηριῶδες ἐμβόλιο, μὲ τὸ ὁποῖο ἐμβολιάζεται, χωρὶς νὰ τὸ καταλαβαίνει ὁ ἄνθρωπος καὶ δηλητηριάζεται θανάσιμα. Γι` αὐτὸ δὲν κόβεται σιγὰ σιγὰ ἀλλὰ ἀποφασιστικά. Τώρα.

Τέρμα ἡ τηλεόραση. Τέτοια τηλεόραση νὰ λείπει. Δὲν εἶναι λογικὸ νὰ τὴν κατηγοροῦμε. Ἀφοῦ ὁ σκοπὸς της εἶναι δεδομένος, προσχεδιασμένος. Τὴν ἔχει στὰ χέρια του ὁ ἑξαποδῶς. Αὐτὴ τὴ δουλειά της κι ἐμεῖς τὴ δουλειά μας. Δηλαδὴ τὴν πετᾶμε στὰ σκουπίδια.

Τέτοια τηλεόραση δὲν εἶναι μόνο ἀξιοκατηγόρητη ἀλλὰ κυρίως ἀξιοπεριφρόνητη.

http://kaini-ktisis.blogspot.gr

ΤΙ ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΩΝ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ ΣΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ;

π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός

Το πέρας κάθε σχολικής χρονιάς βρίσκει μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικούς σε κινητοποίηση εν όψει των εξετάσεων. Άγχος, αλλά και προσδοκία ότι οι κόποι θα έχουν αποτέλεσμα. Περισσότερο αγωνιούν τα παιδιά που τελειώνουν το Λύκειο. Και η ευχή όλων είναι με την φώτιση του Θεού, αλλά και με την ψυχραιμία όλοι όσοι διαγωνίζονται, να λάβουν την ανταμοιβή για τους κόπους τους, τους οποίους πραγματικά μόνο οι ίδιοι γνωρίζουν.  

Σχετικά με τις εξετάσεις βρίσκεται σε εξέλιξη διάλογος με αφορμή την απόφαση της Πολιτείας να προαναγγείλει την κατάργησή τους, με σκοπό να ξαναχτιστεί το Λύκειο σε νέες βάσεις. Ήδη στο Γυμνάσιο περιορίστηκε ο αριθμός των εξεταζομένων μαθημάτων σε τέσσερα. Για τα υπόλοιπα ισχύει ο βαθμός των τετραμήνων. Εισάγεται σταδιακά (δεν είναι τυχαίο πρώτα στο μάθημα των Θρησκευτικών, το οποίο έχει καταστεί χώρος πειραματισμού) η λεγόμενη «περιγραφική αξιολόγηση». Ο εκπαιδευτικός δεν θα βαθμολογεί, αλλά θα περιγράφει εν είδει αναφοράς την μαθησιακή πορεία του μαθητή του, την ποσότητα και την ποιότητα των γνώσεων που αυτός έχει προσλάβει, αλλά και τις προοπτικές του στον σχολικό χώρο. Οι υποστηρικτές αυτής της μεθόδου (η οποία μέχρι τώρα θεωρούνταν απαραίτητη για παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες, τα οποία παραπέμπονταν σε ειδικούς) φιλοδοξούν να ξε-αγχώσουν τους μαθητές, να καταργήσουν τον ανταγωνισμό, την αριστεία, για να μπορούν τα παιδιά να ζούνε την ζωή τους. «Να ερωτεύονται, να διασκεδάζουν, να χαίρονται» και όχι να επενδύουν σε διάβασμα και κόπους, όντας παγιδευμένοι σε νοοτροπίες εργασιακές! 

Όλα αυτά βεβαίως χωρίς να λαμβάνεται υπόψιν ότι τα παιδιά έχουν να ανταγωνισθούν ένα ευρωπαϊκό περιβάλλον, στο οποίο η γνώση αποτιμάται με συγκεκριμένες μεθόδους (και εξεταστικά). Ότι δεν υπάρχουν οι ειδικοί σε κάθε σχολείο για να αποτιμήσουν την ποιότητα μάθησης και την πρόσληψή της, με αποτέλεσμα αυτή η λογική μάλλον να οδηγήσει σε περαιτέρω υποβάθμιση τόσο της παρεχόμενης παιδείας, αφού οι μαθητές θα εξισώνονται προς τα κάτω, ενώ η ήσσων προσπάθεια δεν θα έχει καμία συνέπεια. Όσοι γονείς λοιπόν θα θέλουν για τα παιδιά τους κάτι παραπάνω, θα υποχρεώνονται ουσιαστικά να τα στέλνουν σε ιδιωτικά σχολεία και ίσως σε παραρτήματα ξένων εκπαιδευτικών μονάδων, κάτι που θα αποτελέσει την ταφόπλακα του δημόσιου σχολείου, το οποίο ήδη αντιμετωπίζει και άλλα προβλήματα, εξαιτίας της αλλαγής της εθνολογικής σύνθεσης του πληθυσμού και του δημογραφικού προβλήματος. 

Ηχεί ευχάριστα  η θέση για κατάργηση των εξετάσεων. Χωρίς όμως κόπο τίποτε στην ζωή δεν έχει νόημα. Ούτε η γνώση μπορεί να αποκτηθεί αν ο άνθρωπος δεν παλέψει, δεν πειθαρχήσει τον εαυτό του, δεν στοχεύσει στην ποιότητά της, στοιχείο που αποτυπώνεται και στους βαθμούς και στις εξετάσεις. Παραπονιόμαστε ότι έχουμε μαθητές-παπαγάλους. Ακόμη κι έτσι όμως μαθαίνουν.  Αναγκάζονται να «στρωθούν», να διαβάσουν. Να μεταθέτουν για αργότερα τα δικαιώματα που ο πολιτισμός ζητά να έχουν, άκριτα συνήθως. Γιατί δεν εμποδίζουν οι εξετάσεις έναν νέο με στόχους από το να ερωτευτεί, αλλά τον διδάσκουν προτεραιότητες. Ότι κάθε τι στον καιρό του. Και αυτό είναι υγιές. Ας μην παγιδευτούμε στην συναισθηματική συμπάθεια για τα παιδιά που δοκιμάζονται στις εξετάσεις, αλλά να τα ενθαρρύνουμε να μάθουν να χαίρονται όταν οι κόποι τους ανταμείβονται. Όταν εργάζονται για να πετύχουν. Γιατί αυτό μεταφέρεται και σε κάθε πτυχή της ζωής, ιδίως στην πνευματική! 

«Ορθόδοξη Αλήθεια»

ΑΓΙΟΣ ΣΙΛΟΥΑΝΟΣ Ο ΑΘΩΝΙΤΗΣ: ΟΤΑΝ Η ΨΥΧΗ ΓΝΩΡΙΣΕΙ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ!

Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης: Είδα επίγειους βασιλείς στη δόξα τους και πολύ το εκτιμούσα. Όταν, όμως, η ψυχή γνωρίσει τον Κύριο, λίγο θα ενδιαφέρεται για όλη τη δόξα των βασιλέων. Τότε η ψυχή διψά τον Κύριο και ποθεί αχόρταγα νύχτα και ημέρα να δει τον Αόρατο, να ψηλαφήσει τον Αψηλάφητο.

ΟΣΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ: ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ. ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΕΝΑ ΕΝ ΘΕΩ!

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΜΕ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ ΜΑΣ!

ΑΓΑΠΗ- ΤΟ ΔΩΡΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!

Όταν ο άνθρωπος αγαπάει τον Θεό, αγαπάει και τον πλησίον του και μετά παθαίνει υπερχείλιση η καρδιά του και αγαπάει και τα ζώα και όλη την κτίση…

Όσιος Παΐσιος

Πιστεύω ότι μονάχα ο άνθρωπος εξήλθε του παραδείσου. Τα ζώα «ποτέ» και ειδικά τα σκυλιά. Πόσο με διδάσκουν ανθρωπιά αυτά που δεν μιλάνε και δεν γράφουν ποιήματα. Κι όμως, όταν την νύχτα μοναχικό και έρημο με βλέπουν έρχονται γοργά δίπλα μου. Το μεγάλο πιο μετρημένο και ώριμο γλείφει το χέρι μου και κάθεται στα πόδια μου, ίσα ίσα να τα ακουμπάει προσπαθεί. Να μη με ενοχλεί μα και να μην με αφήσει δίχως επαφή. Το άλλο το πιο μικρό, θέλει να ανέβει πάνω μου. Να με πάρει αγκαλιά, να με φιλήσει στο πρόσωπο, να χαθεί στον κόρφο μου. Να ζεστάνει και να ζεσταθεί στην αγάπη. Δεν τους προσφέρω τίποτα και μου δίνουν τόσα πολλά. Και ξέρεις γιατί; Διότι δεν βρώμισαν ακόμη από το ανθρώπινο συμφέρον και την μπαμπεσιά. Δεν καταφέραμε να τα κάνουμε «ζώα». Σε αγαπάνε όπως είσαι και γι αυτό που είσαι. Χοντρός, κοντός, κουτσός, μουγκός, άσχημος και όμορφος, νέος ή γέρος, πλούσιος ή φτωχός, χαρούμενος ή θλιμμένος, εκείνα θα σου δώσουν την χαρά και την αγάπη τους. Όλος ο κόσμος να σε μισεί και να σε καταδικάζει, εκείνα θα σε κοιτάνε με έλεος στα μάτια, λες και κάποιος τους δίδαξε το ευαγγέλιο…

π. Λίβυος