ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ

Πάντοτε σκεφτόμουν ότι ειδικά υπουργός παιδείας θα έπρεπε να ήταν ένα ανεξάρτητο πρόσωπο μακριά από κόμματα, που θα είχε ζωντανές εμπειρίες στη ζωή του για την εκπαίδευση του τόπου. 

Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι ένας καθηγητής πανεπιστημίου με ειδικότητα πολύ κοντά στην εκπαίδευση των νέων θα έπαιρνε αποφάσεις εντελώς αντίθετες προς την πραγματικότητα. Σήμερα η Ελλάδα μεταξύ άλλων πάσχει από υπερπαραγωγή επιστημόνων και εξαιτίας της αδυναμίας εξευρέσεως εργασίας το πλέον δυναμικό προσωπικό εγκαταλείπει τη χώρα για να σταδιοδρομήσει στο εξωτερικό. Μια χώρα όπως η Ελλάδα με τις καλύτερες οικονομικές επιδόσεις δεν μπορεί να απορροφήσει επιστήμονες πέραν του 15% του φοιτητικού πληθυσμού. Εμείς όμως υποβιβάζουμε συνεχώς τις εξετάσεις εισόδου των φοιτητών στα πανεπιστήμια και καυχόμαστε ότι 90% και πλέον των αποφοίτων των Λυκείων στρέφονται προς την ανώτερη και ανώτατη παιδεία. Έτσι ιδρύσαμε 23 πανεπιστήμια τα οποία θα μπορούσαν να ανταποκριθούν στις εκπαιδευτικές ανάγκες μιας χώρας όπως η Ρωσία! Αναφέρω ότι η Αγγλία, η οποία εκπαιδεύει μεγάλο αριθμό ξένων φοιτητών, έχει μόνο 20 πανεπιστήμια.

Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι ένας υπουργός του οποίου η ειδικότητα σχετίζεται άμεσα με την εκπαίδευση του μαθητικού δυναμικού της χώρας θα εξήγγελλε την κατάργηση δύο ΤΕΙ για να ιδρύσει ένα ακόμα πανεπιστήμιο. Το ΤΕΙ, κύριε υπουργέ, σκοπό έχει να προετοιμάσει ανώτερα τεχνολογικά στελέχη, απαραίτητα για να ανασυγκροτήσουν οικονομικά τη χώρα. Αυτό έπραξε π.χ. η Γερμανία, και χάρις στα ΤΕΙ –όπως εξήγησε στους Έλληνες πρυτάνεις το 1979 ο υπουργός παιδείας της Βαυαρίας– οι Γερμανοί ανασυγκρότησαν την οικονομία τους. Ο ίδιος υπουργός είπε επίσης ότι ήταν τόση η σημασία που διδόταν στα ΤΕΙ ώστε υπήρχαν καθηγητές ΤΕΙ που αμείβονταν πολύ περισσότερο από καθηγητές πανεπιστημίων.

 Εμείς όμως αντί να φροντίσουμε ώστε να συμπτύξουμε κάπως σιγά σιγά την ανώτατη παιδεία και να επεκτείνουμε την τεχνική παιδεία με τεχνικές σχολές και πραγματικά ΤΕΙ που αποσκοπούν στην παραγωγή ανώτατων στελεχών τεχνολογίας για να μείνουν και να εργαστούν στην πατρίδα μας, ιδρύουμε ελαφρά τη καρδία και άλλα πανεπιστήμια. 

Κονομής Ν.

ΤΟ ΒΗΜΑ

ΝΟΤΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ: Ο Κ. ΓΑΒΡΟΓΛΟΥ ΒΛΑΠΤΕΙ ΣΟΒΑΡΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ

Όταν σε μία χώρα η επένδυση στην Παιδεία θεωρείται το σημαντικότερο διαβατήριο για το μέλλον θα περίμενε κανείς ότι ο υπουργός Παιδείας της θα έβαζε ως πρώτη του προτεραιότητα την αναβάθμιση της παρεχόμενης εκπαίδευσης σε όλες τις βαθμίδες και την βελτίωση του επιπέδου των ελληνικών πανεπιστημίων σε σχέση με τον διεθνή ανταγωνισμό.

Πρώτη προτεραιότητα ,ωστόσο, του υπουργού Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ κ. Γαβρόγλου δεν είναι η καλύτερη εκπαίδευση αλλά η αναβάθμιση (δήθεν) της ...Δημοκρατίας στα Πανεπιστήμια, η συμμετοχή των φοιτητών στην διοίκηση των πανεπιστημίων και η επαναφορά του φοιτητικού ασύλου ! Λες και τα ελληνικά πανεπιστήμια είναι καταπιεστικά και ανελεύθερα για τους φοιτητές τους!

Όταν είναι τοις πάσι γνωστό ότι -αν υπάρχει κάτι σε μεγάλη αφθονία στα πανεπιστημιακά ιδρύματα είναι η υπερβολική ελευθερία που φτάνει στην απόλυτη ασυδοσία σε βάρος της εύρυθμης λειτουργίας των πανεπιστημίων.

Δεν γνωρίζει ο κ.Γαβρόγλου ότι υπάρχουν αυτή τη στιγμή σε όλα τα μεγάλα πανεπιστήμια της Αθήνας χώροι που αποτελούν άβατο για τους καθηγητές, την διοίκηση αλλά και τους φοιτητές και τελούν υπό κατάληψη από άτομα που συχνά δεν έχουν καμία σχέση με το πανεπιστήμιο ; Δεν δείχνει αυτό μία πρωτοφανή ανοχή στην ανομία στα πανεπιστήμια στο όνομα των δημοκρατικών ελευθεριών;

Δεν γνωρίζει ο υπουργός ,ότι το πολυτεχνείο εξακολουθεί να αποτελεί ορμητήριο αναρχοαυτόνομων και κουκουλοφόρων αριστεριστών για την κατασκευή μολότοφ και άλλων πολεμοφοδίων που χρησιμοποιούνται στις καθημερινές σχεδόν συγκρούσεις με την αστυνομία, για καταστροφή δημόσιας περιουσίας ,πυρπόληση ΙΧ αυτοκινήτων ,λεωφορείων και τρόλεϊ στο όνομα της επαναστατικής γυμναστικής χωρίς καμία συνέπεια ;

Δεν γνωρίζει ακόμη ο κ. Γαβρόγλου ότι μικρές μειοψηφίες φοιτητών απειλούν ,επιτίθενται και χτίζουν μη αρεστούς καθηγητές μέσα στα γραφεία τους, κλείνουν με το έτσι θέλω κάθε ίδρυμα και επιβάλλουν τις αποφάσεις τους στην μεγάλη πλειοψηφία των φοιτητών και του εκπαιδευτικού προσωπικού κάνοντας φανερό ότι αυτό που λείπει από τα Πανεπιστήμια δεν είναι η ελευθερία αλλά η πειθαρχία και η τήρηση στοιχειωδών πανεπιστημιακών κανόνων και διαδικασιών; 

Πως γίνεται ο υπουργός Παιδείας να μην εξανίσταται με την απαράδεκτη κατάσταση που επικρατεί στα ανώτατα ιδρύματα , όταν αυτή η διάλυση ζημιώνει κυρίως τους οικονομικά ανίσχυρους φοιτητές για τους οποίους θάπρεπε , ως Αριστερός , να νοιάζεται και να θέλει να τους προστατεύσει .Αυτοί είναι εξάλλου οι μεγάλοι χαμένοι από την μπαχαλοποίηση του πανεπιστημίου- οι υπόλοιποι θα μάθουν ,αν θέλουν, γράμματα αφού έχουν τη δυνατότητα να φύγουν από την Ελλάδα και να σπουδάσουν στο εξωτερικό.

Το χειρότερο είναι ότι όλα αυτά τα γνωρίζει ο κ. Γαβρόγλου - τόσα χρόνια εξάλλου ασχολείται με τα θέματα της Παιδείας. Γνωρίζει επίσης την πλήρη ακινησία και οπισθοδρόμηση που είχε φέρει στα πανεπιστήμια ο νόμος πλαίσιο του ΠΑΣΟΚ , τον οποίο το ίδιο το ΠΑΣΟΚ τον απαρνήθηκε. Και προσπάθησαν να τον αλλάξουν τόσο η κυρία Γιαννάκου, όσο (κυρίως) η κυρία Διαμαντοπούλου η οποία μάλιστα έβαλε τις βάσεις με διακομματική συναίνεση ενός πραγματικά εξωστρεφούς ελληνικού Πανεπιστημίου .

Είναι φανερό, όμως, ότι ο κ.Γαβρόγλου βάζει πιο ψηλά από την εκπαίδευση των φοιτητών και το μέλλον τους ,την μακροημέρευση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Και επιχειρεί με κάθε τρόπο να χαϊδέψει τους συνδικαλιστές , τους βολεμένους και τους φοβισμένους στα πανεπιστήμια. Αυτούς που δεν θέλουν την αλλαγή προς το καλύτερο γιατί δεν μπορούν να την υπηρετήσουν. Τρέμουν την αξιολόγηση, αντιλαμβάνονται πως θα χάσουν έτσι τα όποια κεκτημένα τους και θα πρέπει να δουλέψουν σκληρότερα σε ένα αναβαθμισμένο και πιο απαιτητικό πανεπιστήμιο που θα πασχίζει να πιάσει τα διεθνή στάνταρντ.

Επιχειρεί ουσιαστικά με τις λαϊκίστικες ,οπισθοδρομικές αποφάσεις του ο κ. Γαβρόγλου να αντισταθμίσει την απότομη στροφή δεξιά της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, με την υπογραφή δυο μνημονίων και την εφαρμογή σκληρών μέτρων 15 δισ ευρώ, πουλώντας «αριστερτιλίκι » στους οργισμένους οπαδούς και τους νεολαίους του κόμματος.

Προσπαθεί να πείσει τους ψηφοφορους του κόμματος ότι ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει αριστερό κόμμα, που θεωρεί ότι η γνώση είναι κοινωνικό αγαθό για όλους κι όχι αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς σε μία ανταγωνιστική κοινωνία όπου οι καλύτεροι προχωρούν μπροστά.

Άλλο αν με τις επιλογές του και την υποβάθμιση του ελληνικού πανεπιστημίου αποκλείει επί της ουσίας ,από τις σοβαρές σπουδές και την όποια κοινωνική και οικονομική ανέλιξη μπορεί αυτές να προκαλέσουν τους λιγότερο προνομιούχους της κοινωνίας μας.

ΤΟ ΒΗΜΑ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΡΙΖΟΥΛΗΣ: ΟΙ ΕΛΠΙΔΕΣ ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΑΠΛΟΥΣ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΘΕΟΛΟΓΟΥΣ

Του Δημήτρη Ριζούλη

Κύριο άρθρο της εφημερίδας "Ορθόδοξη Αλήθεια"

Στα κρυφά προχωρά ολοταχώς ο σχεδιασμός του υπουργείου Παιδείας και κυρίως του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής για την πλήρη μετάλλαξη των Θρησκευτικών στα σχολεία. Δεν ξέρω τι λένε επισήμως οι αρμόδιοι εκπρόσωποι της Εκκλησίας, η αλήθεια όμως είναι ότι το παιχνίδι έχει χαθεί για τα καλά.

Αυτές τις ημέρες αξιολογητές του υπουργείου Παιδείας και άλλοι αρμόδιοι παράγοντες ενημερώνουν τους θεολόγους για τις αλλαγές και, ουσιαστικά, τους εξηγούν ότι πρέπει να ξεχάσουν όλα όσα γνώριζαν.

Ακόμα και την ίδια τη Θεολογία που έχουν διδαχθεί. Ενα νέο θρησκευτικό μόρφωμα θα διδάσκεται πλέον στα σχολεία -με την ανοχή της Εκκλησίας, όπως φαίνεται-, όπου ακόμα και οι παραβολές του Ιησού θα προσεγγίζονται ως ιστοριούλες, χωρίς κανένα θεολογικό βάθος.

Πρόκειται, δηλαδή, για την απόλυτη ισοπέδωση και τη διάλυση του μαθήματος! Ουδείς όμως μιλά γι' αυτό! Οι Αρχιερείς σιωπούν, οι συνομιλητές του υπουργείου Παιδείας μάλλον έχουν παραδοθεί και οι απλοί θεολόγοι, άφωνοι, παρακολουθούν τις αλλαγές, χωρίς να μπορούν να πιστέψουν όσα συμβαίνουν.

Τελικά αυτοί, οι απλοί καθηγητές θεολόγοι, είναι οι μόνοι που με κάποιον τρόπο (όσο μπορούν) αντιδρούν και προσπαθούν να διασώσουν ό,τι είναι δυνατόν.

Προ ημερών στην Κέρκυρα, σε μια τέτοια ενημέρωση από τα στελέχη του υπουργείου Παιδείας, οι θεολόγοι αντέδρασαν έντονα και αμφισβήτησαν τις αλλαγές που τους παρουσιάστηκαν.

«Αυτά δεν είναι Θρησκευτικά. Θέλετε να μας μετατρέψετε σε... ψυχολόγους» ήταν ένα σχόλιο από όσα ακούστηκαν. Αυτή η αντίδραση -την οποία μάλλον δεν ανέμεναν στην Κέρκυρα οι επιτελείς του κ. Γαβρόγλου- είναι ίσως και η μόνη λύση για να αντιμετωπιστεί η λαίλαπα των αλλαγών, που μεταλλάσσουν τα Θρησκευτικά σε ένα θολό, γενικόλογο και χωρίς θεολογικό υπόβαθρο μάθημα. Δηλαδή μια «σούπα» με ολίγον από θρησκεία...

Η αντίσταση των θεολόγων στις συναντήσεις με τους αξιολογητές του υπουργείου Παιδείας και η άρνησή τους να διδάξουν αυτά τα αλλοιωμένα στις αίθουσες είναι οι μόνες λύσεις που απέμειναν.

Ολοι οι άλλοι φαίνεται ότι φανερά ή μυστικά συμφώνησαν να υποταχθούν στις ορέξεις της Πολιτείας. Αξιολόγηση του μαθήματος ουσιαστικά δεν θα γίνει ποτέ και όλες οι αλλαγές που συνέλαβαν νοσηρά μυαλά θα προχωρήσουν χωρίς καμία διόρθωση!

Οι αντιστάσεις, λοιπόν, παραμένουν μόνο στη «βάση»: στους καθηγητές θεολόγους και τους απλούς πιστούς. Μόνο αυτοί είναι η ελπίδα για να μη συμβεί μια ανεπανόρθωτη ζημιά, που θα έχει σοβαρό αντίκτυπο στο μέλλον του τόπου μας και στη θρησκευτική συνείδηση των παιδιών μας.

Εμπρός, λοιπόν! Οι απλοί αγωνιστές της Παιδείας σε όλη την Ελλάδα, οι τίμιοι αν και κακοπληρωμένοι καθηγητές μας, ας δώσουν την ύστατη μάχη, μήπως και σώσουν ό,τι μπορούν. Μόνο σε αυτούς ελπίζουμε πλέον!

romfea.gr

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΤΗΣ ΠΕΘ ΓΙΑ ΤΑ ΝΕΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΠΟΥΔΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥΣ "ΦΑΚΕΛΟΥΣ ΜΑΘΗΤΗ" ΣΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ

Δελτίο τύπου της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων (ΠΕΘ)

Η ΠΕΘ

Επιμένει :

§        στην κατάργηση του παρόντος Προγράμματος και στη σύνταξη ενός νέου.

Καταγγέλλει :

§        Τα ψέματα του Υπουργού Παιδείας και τον εμπαιγμό της Εκκλησίας της Ελλάδος

§        Τις αντιδημοκρατικές και αντισυνταγματικές πρωτοβουλίες της έκδοσης «φακέλων του μαθητή» για το μάθημα των Θρησκευτικών

§        Την Κυβέρνηση για χριστιανοφοβία -  ορθοδοξοφοβία

Προτείνει και ζητά :

§        Την εκτύπωση και διανομή των ήδη υπαρχόντων βιβλίων των Θρησκευτικών μέχρι να γραφούν, με τη συναίνεση όλων των ενδιαφερόμενων πλευρών, νέα βιβλία

Η ΠΕΘ καταγγέλλει την αντισυνταγματική απόφασή του Υπουργού Παιδείας κ.κ. Γαβρόγλου 89720/Δ1/ 29-5-2017, σύμφωνα με την οποία ενέκρινε “την εκτύπωση και διανομή του διδακτικού υλικού «Φάκελοι μαθήματος Θρησκευτικών» για τις τάξεις Γ΄, Δ΄, Ε΄ και ΣΤ΄ Δημοτικού, για την κάλυψη των διδακτικών αναγκών του σχολικού έτους 2017-2018”. Η πράξη αυτή του Υπουργού είναι αντισυνταγματική, γιατί δεν περίμενε, όπως όφειλε να πράξει, τη σχετική απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας. Η απόφασή του, επίσης, είναι αντιδημοκρατική, γιατί προκλητικά αγνόησε τον Ορθόδοξο ελληνικό λαό και την Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων (ΠΕΘ), η οποία εκπροσωπεί τη συντριπτική πλειοψηφία των Θεολόγων. Με τη συνεργασία ολιγάριθμων Θεολόγων, που ενεργούν σύμφωνα με τις ατομικές τους πεποιθήσεις, έσπευσε να «νομιμοποιήσει» και να δημιουργήσει «τελεσμένο καθεστώς» για τα νέα Προγράμματα Σπουδών, που έχουν συγκρητιστικό χαρακτήρα και καταστρατηγούν συνταγματικά δικαιώματα των ελλήνων ορθοδόξων μαθητών – πολιτών εφόσον επιβάλλονται, ρατσιστικά, μόνο σε αυτούς και όχι στους αλλόθρησκους μαθητές, διαπράττοντας έτσι και το συνταγματικό αδίκημα της ανισονομίας. Τα Προγράμματα αυτά αλλοιώνουν και καταργούν τον ορθόδοξο χαρακτήρα του μαθήματος των Θρησκευτικών, αναμειγνύοντας, με ιδιότυπο τρόπο, την Ορθόδοξη χριστιανική διδασκαλία με διδασκαλίες θρησκειών, στοχεύοντας στη διάδοση της ατομικής θρησκείας, που θα είναι προϊόν συγκρητισμού και σύγχυσης, μέσω του καλλιεργούμενου σχετικισμού, που προκύπτει από το όλο αυτό το πολυθρησκειακό συνονθύλευμα.

Η απόφαση αυτή έρχεται σε ευθεία αντίθεση με το Σύνταγμα (άρθρο 3 & 1, άρθρο 13 & 1,2,  άρθρο 16 & 2), με τη Διεθνή Σύμβαση της Ρώμης της 4ης Νοεμβρίου 1950 "περί προασπίσεως των δικαιωμάτων του ανθρώπου και των θεμελιωδών ελευθεριών" (ειδικότερα με το άρθρο 2 του 1ου Προσθέτου Πρωτόκολλου αυτής), με τη διάταξη της πργ.1 του άρθρου 1 του ν. 1566/1985 [ΦΕΚ Α  167] και με μια σειρά ακυρωτικών δικαστικών αποφάσεων (όπως ΣτΕ 3356/95, ΣτΕ 2176/1998, ΔΕΦ Χαν. 115/2012)1. Αντί να εφαρμόσει, ο Υπουργός, όπως έχει υποχρέωση, τα προβλεπόμενα εκ του νόμου και να εκδώσει βιβλία για το μάθημα των Θρησκευτικών, με γνώμονα την ως άνω εκ του Συντάγματος επιβαλλόμενη επιταγή και τον εκτελεστικό αυτού ν. 1566/1985 (ΔΕΦ Χαν. 115/2012, σελ. 23), ενέκρινε την εκτύπωση και διανομή στους μαθητές/τριες διδακτικού υλικού (φάκελος του μαθητή), σύμφωνα με τα συγκρητιστικά Προγράμματα Σπουδών, αντί των συνταγματικά και δικαστικά κατοχυρωμένων με Ορθόδοξο προσανατολισμό βιβλίων.

Η απόφαση αυτή έρχεται, επίσης, σε αντίθεση με την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, υπόθεση Folgero and Others κατά Νορβηγίας, της 29ης Ιουνίου 2007 (προσφυγή Νο 15472/02), που δημοσιεύεται σε ελληνική μετάφραση στο περιοδικό «Επιθεώρησις Δημοσίου και Διοικητικού Δικαίου» 2009 σελ. 257, η οποία καταδικάζει τη Νορβηγία, διότι εισήγαγε στα δημόσια σχολεία μάθημα Θρησκευτικών  με ύλη πολυθρησκειακή, η οποία δημιουργεί σύγχυση στους μαθητές και τους αποπροσανατολίζει. Παραβιάζεται έτσι το άρθρο 2 του 1ου Προσθέτου  Πρωτόκολλου της Ευρωπαϊκής Συμβάσεως Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, που επιβάλλει στα ευρωπαϊκά κράτη να διδάσκουν ως ύλη του Μαθήματος των Θρησκευτικών, την ανταποκρινόμενη στις θρησκευτικές και φιλοσοφικές πεποιθήσεις των γονέων (Σημ. η επίσημη θρησκεία της Νορβηγίας είναι η Προτεσταντική-Λουθηρανή). Με την απόφαση αυτή, δεν έλαβε υπ’ όψιν του ο Υπουργός ότι η διδασκαλία του μαθήματος των Θρησκευτικών, ιδιαίτατα του αμιγώς Ορθόδοξου χριστιανικού, ακριβώς επειδή προσφέρει ξεκάθαρες αξίες και στόχους πνευματικούς - όχι πολυθρησκειακά συγκεχυμένους - αποτελεί παράγοντα αποτρεπτικό του εγκλήματος, όπως δέχονται οι διαπρεπέστεροι των ελλήνων και αλλοδαπών εγκληματολόγων. Η απόφασή του, εξάλλου, να εισαγάγει τη διδασκαλία του πολυθρησκειακού μαθήματος είναι γενική και όχι ειδική και άρα εκδόθηκε καθ’ υπέρβαση νομοθετικής εξουσιοδοτήσεως, δηλαδή καθ’ υπέρβαση του άρθρου 1 του ν.1566/1985, ο οποίος εκδόθηκε κατ’ εφαρμογή του άρθρου 16 & 2 του Συντάγματος.

Η απόφαση του κ. Γαβρόγλου να εκδώσει το υλικό για τον μαθητή («φάκελοι»), όπως επίσης και η απόφασή του να διεξάγει επιμορφώσεις των Θεολόγων, ενώ ακόμη διεξαγόταν ο διάλογος με την Εκκλησία, αποδεικνύει τον εμπαιγμό του κλάδου των Θεολόγων. Γιατί, είναι προφανές ότι οι φάκελοι δεν φτιάχτηκαν μετά το πέρας του διαλόγου αλλά ήταν ήδη έτοιμοι για εκτύπωση! Με την ως άνω απόφαση του Υπουργού, κατά παράβαση των δημοσίων συμφωνιών του Αρχιεπισκόπου με τον Πρωθυπουργό για διάλογο «εκ του μηδενός», και ενώ ακόμη εξελισσόταν ο διάλογος μεταξύ του Υπουργείου και της Εκκλησίας, γίνεται ολοφάνερα μια μεθοδευμένη προσπάθεια:

α) Να εκβιασθεί  η Εκκλησία της Ελλάδος, ώστε να αποδεχθεί ως τετελεσμένο γεγονός τα νέα πολυθρησκειακά Προγράμματα, τα οποία η πλευρά του Υπουργείου επιχειρεί να τα περάσει ως «ορθόδοξα», παρά τις εκπεφρασμένες αρνητικές θέσεις του Αρχιεπισκόπου, της Ιεραρχίας και της μεγάλης πλειονότητας των Θεολόγων.

β) Να προεξοφληθεί το αποτέλεσμα του διεξαγόμενου διαλόγου μεταξύ Πολιτείας και Εκκλησίας (ο διάλογος, σύμφωνα με δηλώσεις Ιεραρχών, θα περατωθεί όταν η Εκκλησία τοποθετηθεί επισήμως και εγγράφως επί των συμπερασμάτων του διαλόγου).

Τα ερωτήματα των Θεολόγων της ΠΕΘ που προκύπτουν από όλα τα παραπάνω, είναι σαφή:

ü      Ο κ. Γαβρόγλου θεωρεί ότι η θέση του Υπουργού, και η κοσμική εξουσία που απορρέει εξ αυτής, του δίνουν το δικαίωμα να εμπαίζει έναν ολόκληρο επιστημονικό κλάδο;

ü      Θεωρεί ότι αποτελεί δημοκρατική διαδικασία η συμπαιγνία του με μια μικρή μερίδα Θεολόγων για να επιβάλει την αποδόμηση της χριστιανικής πίστης στον ελληνικό λαό; Αυτή τη μορφή δημοκρατίας επιλέγει;

ü      Θεωρεί ότι είναι έντιμο να διαμηνύει ψεύδη, μέσω των Συμβούλων του, ότι ο διάλογος με την Εκκλησία έχει τελειώσει και έχει επέλθει συμφωνία; Μήπως αγνοεί ότι η Εκκλησία αποφαίνεται συνοδικώς και δεν υπάρχει καμία τέτοια απόφαση της Συνόδου της Εκκλησίας; Ή μήπως θεωρεί ότι η Ιεραρχία των Επισκόπων είναι εύκολα χειραγωγήσιμη, ώστε δεν χρειάζεται να χάνεται χρόνος;

ü      Γιατί ψεύδεται και παραπλανεί τους Θεολόγους, την ώρα που μέλος της Επιτροπής του διαλόγου (και συγκεκριμένα ο Μητρ. Μεσογαίας και Λαυρεωτικής, κ. Νικόλαος) δήλωσε σε συναδέλφους ότι «Δεν έχει υπογραφτεί τίποτα – όλα θα έλθουν στην Ιεραρχία και θα εξετασθούν από αυτήν». Μάλιστα τα μέλη της Επιτροπής της Ιεραρχίας στον διάλογο με το Υπουργείο, εξέφρασαν, όπως αναφέρει ο Μητροπολίτης Ύδρας στην εισήγησή του στην Ιεραρχία (9-3-2017), επιφυλάξεις για τον «φάκελο του μαθητή», ο δε Μητροπολίτης Μεσσηνίας, κ. Χρυσόστομος: «Εξέφρασε σοβαράς επιφυλάξεις για τον εκδοθησόμενο Φάκελο Υλικού, θεωρώντας ότι θα δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα αντί να επιλύσει», και εξήγησε λέγοντας ότι, «όταν υπάρχουν δομικά και μεθοδολογικά προβλήματα στο όλο ΠΣ…, ο Φάκελος θα είναι δύσχρηστος και για τους μαθητές και για τους καθηγητές, γιατί θα παρουσιάζει τα ίδια δομικά προβλήματα πού παρουσιάζουν και οι υποδείξεις πού έχουν δοθεί ήδη στους καθηγητές».

ü      Δηλώνει ακόμη ο κ. Γαβρόγλου ότι ο προσανατολισμός του νέου Προγράμματος είναι τέτοιος που καταλήγει να «απευθύνεται σε όλους». Ζητάμε να μας κοινοποιήσει τα σχετικά αιτήματα που του έχουν απευθύνει οι οργανωμένες θρησκευτικές κοινότητες στην Ελλάδα. Τον έχουν διαβεβαιώσει ότι τα νέα Προγράμματα καλύπτουν τους αλλόθρησκους μαθητές και δεν θα υπάρχουν απαλλαγές αλλοθρήσκων;

ü      Έχει κάνει διάλογο (ουσιαστικό και όχι προσχηματικό), πριν τις αλλαγές που επιχείρησε; Αν είχε έστω και τη στοιχειώδη γνώση για το πώς συντάσσονται Αναλυτικά Προγράμματα, θα γνώριζε ότι ο διάλογος προηγείται, δεν έπεται. Μάλιστα, αυτός γίνεται με όλους τους ενδιαφερόμενους φορείς και όλες τις θρησκευτικές κοινότητες, αν το μάθημα, όπως ισχυρίζεται, «απευθύνεται σε όλους». Εκείνος τι είδους «διάλογο» έκανε, όταν με εντολές του, πρώτα συντάσσονται τα Προγράμματα και μετά «συζητούνται»; Τι είδους διάλογο κάνει όταν την ώρα που συζητά με την Εκκλησία, ξεκινά επιμορφώσεις και εκτυπώνει το διδακτικό υλικό;

Στα τελευταία ερωτήματα, καταλαβαίνουμε την «ανάγκη» να γίνουν όλα γρήγορα, ώστε να καταναλωθούν τα ΕΣΠΑ. Και, φυσικά, δεν θα είναι καμία έκπληξη για κανέναν μας, όταν θα δούμε τα ίδια και τα ίδια ονόματα να επαναλαμβάνονται στα συγκεκριμένα έργα.

Για όλα αυτά η ΠΕΘ:

Ø     Επιμένει στην απόσυρση των παρόντων Προγραμμάτων και στη σύνταξη νέων.

Ø     Καταγγέλλει την  απόφαση του Υπουργού Παιδείας κ. Κ. Γαβρόγλου για την εκτύπωση του νέου διδακτικού υλικού για το μάθημα των Θρησκευτικών.

Ø     Ζητά την έκδοση άμεσα νέας απόφασης αναφορικά με την εκτύπωση του διδακτικού υλικού, με βάση το Σύνταγμα και τους νόμους της ελληνικής Πολιτείας αλλά και τα προτάγματα της δημοκρατίας.

Ø     Προτείνει ως έσχατη λύση την εκτύπωση και διανομή των ήδη υπαρχόντων βιβλίων του 2006, μέχρι να γραφούν, με τη συναίνεση όλων των ενδιαφερόμενων πλευρών, νέα βιβλία.

Αν το Υπουργείο δεν αποδεχθεί τις παραπάνω δημοκρατικές και αξιοπρεπείς προτάσεις για την άρση του αδιεξόδου, τότε αυτό θα είναι έμπρακτη απόδειξη ότι:

1. Η Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν ενδιαφέρεται για τον εκσυγχρονισμό της διδασκαλίας του μαθήματος των Θρησκευτικών αλλά στοχεύει στην πνευματική αποδόμηση της ορθόδοξης πίστης των παιδιών των Ελλήνων,

2. Το συγκυβερνών κόμμα των ΑΝΕΛ εξαπατά τον Ορθόδοξο ελληνικό λαό, προφασιζόμενο θρησκευτική ευλάβεια, αλλά στην πραγματικότητα συνταυτίζεται με τις επιλογές του κομματικού «κράτους» του ΣΥΡΙΖΑ.

3. Βρίσκεται σε εξέλιξη η γκεμπελική και φασιστική προσπάθεια ενός ιδεοληπτικού, ορθοδοξου-χριστιανοφοβικού καθεστώτος, που έχει στο στόχαστρό του την πίστη του Ορθόδοξου χριστιανικού λαού.

Η ΠΕΘ δηλώνει ότι θα συνεχίσει μαχητικότερα να αγωνίζεται, με σταθερότητα στις ορθόδοξες χριστιανικές της αρχές, για την  οριστική απόσυρση του πολυθρησκειακού συνονθυλεύματος που φέρει την ονομασία «νέα Προγράμματα Σπουδών στα Θρησκευτικά», τα οποία οι Θεολόγοι δεν θα υλοποιήσουν, διότι δεν μπορούν να εφαρμόσουν προδήλως αντισυνταγματικές διοικητικές εντολές, όπως επιβάλλουν οι σχετικές διατάξεις του δημοσιοϋπαλληλικού κώδικα συντρεχούσης, άμα και της αντίστοιχης πειθαρχικής ευθύνης, μη αποκλειομένης και της ποινικής τοιαύτης, σύμφωνα με τις Συνταγματικές επιταγές2.

Το ΔΣ της ΠΕΘ

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

1. Η απόφασή του Υπουργείου Παιδείας έρχεται, σε ευθεία αντίθεση με μια σειρά ακυρωτικών δικαστικών αποφάσεων (όπως ΣτΕ 3356/95, ΣτΕ 2176/1998, ΔΕΦ Χαν. 115/2012, όπου κρίνεται ότι:

α. Μεταξύ των σκοπών «της παρεχομένης στα σχολεία παιδείας είναι και η "ανάπτυξη", σε τουλάχιστον επαρκή βαθμόν, της θρησκευτικής συνειδήσεως των ελληνοπαίδων σύμφωνα («προεχόντως» σελ. 19) προς τις αρχές του ορθοδόξου χριστιανικού δόγματος.

β. Η διδασκαλία αυτή είναι, ως εκ τούτου, υποχρεωτική, όπως επίσης είναι υποχρεωτική και η παρακολούθηση από τους μαθητές, οι οποίοι ανήκουν εις την Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία (σελ. 13) του μαθήματος των θρησκευτικών.

γ. Το μάθημα αυτό, «ενόψει των εκτεθέντων» πρέπει να διδάσκεται σύμφωνα με τις αρχές της ορθόδοξης χριστιανικής θρησκείας (βλ. ΣτΕ3356/1995, 3533/1986) και επί ικανό αριθμό ωρών διδασκαλίας εβδομαδιαίως (με τις προαναφερθείσες αποφάσεις γίνεται παραπομπή και στις διατάξεις των άρθρων 1 παρ. 2, 5 παρ. 1 εδαφ. α, 6 παρ. 2 εδαφ. β του ν.1566/1985, ΦΕΚ Α 167 και 2 παρ. 2, 3 παρ. 3 και 4 του Π.Δ. 47911995, ΦΕΚ Α 170)» (σελ. 14).

δ. «Προκειμένου να τύχει εφαρμογής η διάταξη του άρθρου 16 παρ. 2 του Συντάγματος και να καταστεί δυνατή η «ανάπτυξις», σε τουλάχιστον επαρκή βαθμό, της θρησκευτικής συνείδησης των προαναφερθέντων μαθητών και μάλιστα σύμφωνα προς τις αρχές της ορθοδόξου χριστιανικής πίστης, επιβάλλεται όπως η Πολιτεία, με τη λήψη των καταλλήλων, κατά περίπτωση, νομοθετικών και κανονιστικών μέτρων, εξασφαλίζει τη διδασκαλία του κατά τα άνω μαθήματος των θρησκευτικών στους εν λόγω μαθητές, όπως με την κατάρτιση των Προγραμμάτων διδασκαλίας με ύλη, σύμφωνα με το δόγμα της χριστιανικής διδασκαλίας, επί ικανόν αριθμό ωρών διδασκαλίας εβδομαδιαίως κλπ.» (σελ.16).

2. Σύμφωνα, με τα άρθρα 95 & 5 του Συντάγματος, 50 & 4 του ΠΔ 18/1989, 1, 2, 3 και 5  του Νόμου 3008/2002, 23, 24, 25 & 1, 2 και 3 εδάφιον 1, 106, 107 και 110 & 1 του υπαλληλικού κώδικα (Νόμος 3528/2007), όσων θα επιχειρήσουν να τους εξαναγκάσουν, με οποιονδήποτε τρόπο, σε ενέργειες προδήλως αντισυνταγματικές και παράνομες.  Στην περίπτωση αυτή εννοούνται συγκεκριμένες ενέργειες, που τυχόν θα πιεστούν υπηρεσιακά να διαπράξουν οι θεολόγοι, αντίθετες τόσο στις διατάξεις των άρθρων 16 & 2, 3 & 1 και 2 και 13 & 2 εδάφιο γ, του Συντάγματος και σ΄ εκείνες των άρθρων 1 & 1α και 6 & 2 εδάφιο β, του Νόμου 1566/1985 και του άρθρου 4 του Α.Ν. 1363/1938, όσο και στη σύμφωνη με τις διατάξεις αυτές σταθερή Νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας και στην σχετικώς πρόσφατη 115/2012 Ακυρωτική απόφαση του Τριμελούς Διοικητικού Εφετείου Χανίων. 

ΠΡΩΤΟΠΡ. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΖΗΣΗΣ: ΟΙ ΚΑΚΟΔΟΞΙΕΣ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΣΤΟ ΚΟΛΥΜΠΑΡΙ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

Ο πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος  Ζήσης  μιλά για όλα σε μια αποκαλυπτική συνέντευξη στην Σοφία Τσέκου.

Οι κακοδοξίες της Συνόδου στο Κολυμπάρι της Κρήτης ως η βασική αιτία διακοπής  του μνημόσυνου του Επισκόπου του.

Ποιοι λόγοι και γιατί τον οδήγησαν στην οδό της αποτείχισης από την αίρεση.  Διαφορά σχίσματος και αποτείχισης.

Πόσο η Δεσποτοκρατία ως τακτική ταλαιπωρεί και  αν συνάδει με την Συνοδικότητα. της εκκλησίας μας.

Οι παρεμβάσεις των Αγιορειτών Πατέρων.

Ο ρόλος των κληρικών αλλά και των λαϊκών  σύμφωνα με την Πατερική μας παράδοση όταν διασαλεύεται η πίστη καθώς και άλλα θέματα σε μια συνέντευξη «ποταμό» όπου ο π. Θεόδωρος δίδει το στίγμα της εκκλησιαστικής επικαιρότητας και των ραγδαίων  εξελίξεων που διαμορφώνονται.

http://aktines.blogspot.gr

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΙΑΤΙΣΤΗΣ ΠΑΥΛΟΣ: "Η ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΖΩΩΝ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ, Η ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΑΓΕΝΝΗΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΕΠΙΒΡΑΒΕΥΕΤΑΙ ΚΑΙ ΕΠΑΙΝΕΙΤΑΙ ΔΗΜΟΣΙΩΣ."

Πριν αρκετά χρόνια μετά από μια μεγάλη γιορτή ένα νέο ζευγάρι με κάλεσαν στο σπίτι τους για καφέ. Το ζευγάρι είχε τότε δυο παιδιά. Καθισμένοι στο όμορφο μπαλκόνι του σπιτιού η νεαρή σύζυγος με ερωτά, για λογαριασμό κάποιας φίλης της, όπως μου είπε, ποιά είναι η θέση της Εκκλησίας για τις εκτρώσεις.

Τής είπα ότι για να καταλάβει την θέση της Εκκλησίας πρέπει να απαντήσει σ᾽ ένα ερώτημα. Το έμβρυο που έχει συλληφθεί στην μήτρα μιας γυναίκας τι ανθρωπολογική ταυτότητα έχει; Είναι πλήρης άνθρωπος που εξελίσσεται, ή είναι ένα ανθρωποειδές που περιμένει τον ήλιο ή τον αέρα για να λάβει υπόσταση, να γίνει πλήρης άνθρωπος;

Της εξήγησα ότι η Εκκλησία λέγει ότι είναι πλήρης άνθρωπος εξ άκρας συλλήψεως. Γι᾽ αυτό θεωρεί ότι η έκτρωση είναι καταστροφή της ζωής. Είναι έγκλημα και μάλιστα ειδεχθές, γιατί στρέφεται εναντίον του πιο αθώου και του πιο ανυπεράσπιστου πλάσματος στον κόσμο. Η συζήτηση μας τελείωσε εκεί.

Πέρασαν δύο χρόνια από τότε και την ίδια μέρα και γιορτή δέχθηκα πάλι την ίδια πρόσκληση από τα ίδια πρόσωπα και την αποδέχθηκα. Καθώς ετοιμαζόταν ο καφές, για να μην είναι μόνη η σύζυγος καθίσαμε στην αρχή στην κουζίνα. Αλλά εκεί κυκλοφορούσε και ένας μπόμπιρας, ένα μικρό παιδάκι που προσπαθούσε να σταθεί στα πόδια του. Επεχείρησα να χαϊδέψω το κεφαλάκι του, όταν ακούω την μητέρα του να μου λέγει: «Αν αυτός ζει το οφείλει σε σάς» και μου αποκάλυψε ότι το πρό δύο ετών ερώτημα αφορούσε την ίδια.

Επάνω στο τραπέζι βρισκόταν ένα μεγάλο μαχαίρι του ψωμιού. Είπα λοιπόν στην μητέρα δείχνοντάς το: «πάρτο και σφάχτο». Η μητέρα αντέδρασε σαν να την χτύπησε ηλεκτρικό ρεύμα. Τι κουβέντα μου λέγει είναι αυτή που είπατε; Γιατί, σου φαίνεται φρικτή, της απάντησα. Μα σοβαρολογείτε, πάτερ! Ναι, της είπα, σοβαρολογώ, γιατί θέλω τώρα να καταλάβεις καλά αυτό που θα έκανες τότε. Βλέπεις τώρα μπροστά σου αυτό που θα έκανες τότε; Βλέπεις ποιό παιδί θα κατέστρεφες; Τώρα σου φαίνεται φρικτό, τότε δεν θα ήταν;

Πριν λίγο καιρό μια φωτογραφία έκανε το γύρο του κόσμου. Το μικρό παιδάκι που ξεβράσθηκε στις ακτές. Το μικρό προσφυγόπουλο που πέθανε στο δρόμο προς την ελευθερία. Δικαιολογημένος ο αποτροπιασμός. Το μέγεθος του όμως ανάλογο προς την υποκρισία του πολιτισμένου κόσμου, καθώς και πολλών δικών μας. Όλοι αυτοί που χρησιμοποιούσαν την εικόνα του μικρού παιδιού για να κατηγορήσουν τους άλλους σαν ενόχους αρνούνται να κοιτάξουν μια ακόμη φωτογραφία, για την ακρίβεια ένα βίντεο με τον τίτλο «σιωπηλή κραυγή».

Το βίντεο αυτό είναι η κινηματογράφηση μιας έκτρωσης από ένα γιατρό. Η εικόνα του πνιγμένου προσφυγόπουλου ωχριά μπροστά στο βίντεο αυτό. Το ταλαίπωρο πλάσμα τουλάχιστον ήταν αρτιμελές. Εκεί ένα άλλο παιδάκι κομματιάζεται κυριολεκτικά και δολοφονείται αδίστακτα, γιατί είναι ανεπιθύμητο. Το προσφυγόπουλο πνίγηκε, γιατί κάποιοι δεν μπόρεσαν να το σώσουν. Εδώ, στις εκτρώσεις κάποιοι συνειδητά δολοφονούν.

Μια κοινωνία, μια δημοσιογραφία, επίσημοι άρχοντες, αγανακτούν δήθεν στην θέα του πνιγμένου παιδιού και σιωπούν στην εξόντωση χιλιάδων παιδιών από τους ίδιους τους ψευτοαγανακτισμένους. Σκεφθήκατε ποτέ, πόσες Ελλάδες έχουμε αφανίσει.

Είναι εντυπωσιακή μια κοινωνία, που χύνει κροκοδείλια δάκρυα για τα παιδιά που πνίγονται ή που πεθαίνουν από την πείνα, αλλά διεκδικεί το δικαίωμα να τα σκοτώνει πριν έλθουν στον κόσμο. Είναι απάνθρωπη μια κοινωνία, που στο βωμό της ανεύθυνης απόλαυσης θυσιάζει ανθρώπινες ζωές και απαιτεί το δικαίωμα αυτό να το έχει ανενόχλητη και από την άλλη πλευρά καταδικάζει σε βαρύτατες ποινές (καλά κάνει) αυτούς που κακοποιούν ένα ζώο.

Η κακοποίηση ζώων απαγορεύεται, η κακοποίηση και η δολοφονία ανθρώπων βρεφικής ηλικίας επιβραβεύεται και επαινείται δημοσίως. Η κυρία ή η δεσποινίς που δολοφόνησε το αθώο παιδί μέσα της, μπορεί να διαμαρτύρεται γιατί κακοποιήθηκε το σκυλάκι της; Μια εξουσία και μια Βουλή, που νομοθετεί και καταδικάζει την κακοποίηση των ζώων, με ποιό ηθικό ανάστημα επικροτεί την δολοφονία αθώων υπάρξεων, την νομιμοποιεί και την πληρώνει;

Ποιός πολιτισμός μπορεί να επικροτεί την δολοφονία χιλιάδων αθώων υπάρξεων, των πιο ανυπεράσπιστων ανθρωπίνων πλασμάτων και να μην είναι αυτός, ο πολιτισμός της βαρβαρότητας; Η παράνοια μιας εξουσίας και μιας κοινωνίας συνίσταται στο να αυστηροποιούν τη νομοθεσία που προστατεύει τα ζώα και να χαλαρώνουν αυτήν που αφορά την αξία της ανθρώπινης ζωής. Μια τέτοια εξουσία είναι ανήθικη και μια τέτοια κοινωνία είναι βρώμικη. Από πότε το να σκοτώσεις ένα παιδί έξω από την μήτρα της μητέρας του είναι έγκλημα και το να το σκοτώνεις μέσα σε αυτήν είναι πράξη προόδου και πολιτισμού;

Είναι υποκρισία μεγατόνων, όταν βλέπεις ένα παιδικό πτώμα στην ακρογιαλιά πνιγμένο όχι μόνο από τη θάλασσα, αλλά και από την αδιαφορία ανθρώπων εγκληματιών με γραβάτα και κοστούμι, αλλά να επιδοκιμάζεις τον θρυμματισμό της κεφαλής και των οστών αθώων υπάρξεων [τακτική που εφαρμόζεται κατά την έκτρωση η οποία εκτελείται και στο παραπάνω βίντεο] στο βωμό της απόλαυσης και του δολοφονικού εγωκεντρισμού. Μια τέτοια κοινωνία δικαιούται να ευτυχήσει και να προοδεύσει; Ένας τέτοιος λαός μπορεί και δικαιούται να περιμένει καλύτερες ημέρες;

Πού είναι οι υποκριτές της υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων; Τα αγέννητα, αλλά ζωντανά παιδιά, δεν έχουν δικαιώματα και έχουν δικαιώματα τα σκυλιά και τα γατιά; Και όλοι αυτοί είναι προοδευτικοί ή άθλιοι; Ποιός πατέρας και ποιά μάννα δικαιούνται να απαιτούν το σεβασμό και την αγάπη των παιδιών τους, όταν αυτά μαθαίνουν ότι ζουν όχι από την αγάπη των γονιών τους αλλά από την τύχη, γιατί γεννήθηκαν πρώτα ή δεύτερα..;

Μια κοινωνία που στηρίζεται στην αδικία και στην απανθρωπιά, μια κοινωνία και μια έννομη τάξη που δεν σέβεται τα δικαιώματα των υπαρκτών, αλλά αγέννητων παιδιών, είναι κοινωνία παρακμής. Τούτη την ώρα το υπ᾽ αριθμ. 1 πρόβλημα της Πατρίδας μας, η βόμβα στα θεμέλια της είναι η υπογεννητικότητα ή αλλιώς το δημογραφικό πρόβλημα.

Η πατρίδα μας δεν κινδυνεύει από εξωτερικούς εχθρούς. Οι εχθροί είναι εντός των τειχών. Βρίσκονται σε πολλά από τα σπίτια μας, στα υπουργικά γραφεία και στα βουλευτικά έδρανα, στα νοσοκομεία και στα μαιευτήριά μας. Αυτή είναι η ωμή, η ωμότατη αλήθεια. Δεν υπάρχουν καλύτεροι συνεργάτες των όποιων εχθρών της πατρίδας από εμάς τους Έλληνες.

Δεν υπάρχουν πιο επικίνδυνοι υπονομευτές και του ασφαλιστικού και του εργατικού και του συνταξιοδοτικού προβλήματος της χώρας, από τους ανθρώπους της εξουσίας, που έχουν στοχοποιήσει την πολύτεκνη οικογένεια και τους πολίτες αυτής της χώρας, που αυτοοδηγούνται στην χρεοκοπία και «αυτοκτονούν» την πατρίδα.

Αυτοί που κατοχυρώνουν νομικά το δικαίωμα δολοφονίας των αγέννητων παιδιών και αυτοί που χρησιμοποιούν ένα τέτοιο ανήθικο δικαίωμα, αυτοί που δεν βλέπουν τα παιδιά σαν καρπούς της αγάπης τους, αλλά σαν απλά κομφόρ της αρρωστημένης νοοτροπίας τους, αυτοί που θεωρούν πολυτιμότερα τα σκυλιά, από τα παιδιά και προσφέρουν στα σκυλιά παιδική θαλπωρή και στα παιδιά σκυλίσιο πέταγμα, κάτι για το οποίο θα διαμαρτύρονταν ακόμη και τα σκυλιά, αυτοί είναι οι πραγματικοί εχθροί της πατρίδας, αυτοί είναι οι αληθινά απάνθρωποι.

Η πιο απεχθής διαφθορά είναι το να θεωρείς την αρετή ως βλακεία, να σαρκάζεις την τιμιότητα, το να ειρωνεύεσαι τους έντιμους ανθρώπους, το να πολεμάς την αληθινή φύση των όντων και να ονομάζεις την διαστροφή, ως εναλλακτικό τρόπο ζωής.

Πρέπει να πούμε ξεκάθαρα στα παιδιά μας ότι, ποτέ δεν θα γίνουν και δεν θα είναι ευτυχισμένα αν τα χέρια και προ παντός οι καρδιές τους είναι σφραγισμένα από το θάνατο αθώων υπάρξεων που τους τον πρόσφεραν, σαν άλλοι Ηρώδες, στο βωμό της διασκέδασής τους. Πρέπει να τους πούμε ότι αυτοί ζουν, γιατί κάποιοι δεν τους μιμήθηκαν και τους χάρισαν την ζωή και όχι το θάνατο.

Αν δεν σέβονται τα παιδιά, που χάρις σε εκείνους και μέσα από τις σχέσεις τους απέκτησαν ύπαρξη, με ποιό δικαίωμα μπορούν να απαιτήσουν σεβασμό στην δική τους την ζωή; Μόνοι μας και με τις πράξεις μας σχετικοποιούμε την αξία της ανθρώπινης ζωής.

Με ποιά φόντα λοιπόν θα παραστήσουμε τους προοδευτικούς και θα κατηγορήσουμε αυτούς, που με τα όπλα του θανάτου σκοτώνουν νέα παιδιά, όταν αυτοί οι ίδιοι σκοτώνουν τα δικά τους τα παιδιά; Αυτή δεν είναι και η βασικότερη αιτία της αθεΐας των πολλών; Επειδή ο Θεός μας λέγει ξεκάθαρα ότι «ουκ έξεστί σοι», δηλαδή δεν σου επιτρέπεται να καταστρέφεις την ανθρώπινη ζωή, γι᾽ αυτό τόσο άνετα και τόσο επιπόλαια κάποιοι λένε «δεν υπάρχει Θεός», για να μπορούν άνετα να σκοτώνουν αθώα βρέφη κάνοντας το κέφι τους.

Ίσως κάποιοι θεωρήσουν σκληρά και προκλητικά αυτά τα λόγια. Ναι, λοιπόν, αυτό θέλω, να προκαλέσω την σκληροκαρδία όλων όσων είναι υπεύθυνοι για την σύγχρονη γενοκτονία των εκτρώσεων. Να υπερασπιστώ αυτά τα παιδιά, που όπως γράφει η Ιωάννα Σκαρλάτου, στο εξαιρετικό πόνημά της, «Τα Μωρά της Λίμνης» κλαίνε ασταμάτητα, γιατί δεν έχουν μάτια για να δουν, δεν έχουν χείλη και στόμα να χαμογελάσουν. Τα κατέστρεψαν οι γιατροί με την εντολή των γονιών τους.

Πολύ σκληρές οι σκηνές στην παραπάνω 25λεπτη ταινία Silent Scream.

Παρακαλούμε να ΜΗΝ την παρακολουθήσετε εάν δεν είστε προετοιμασμένοι

να δείτε την διαδικασία και το αποτέλεσμα των αμβλώσεων!

ΓΙΑΤΙ ΕΝΑΣ ΘΕΟΣ ΑΓΑΠΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ ΕΠΙΘΕΤΙΚΑ ΚΑΙ ΣΑΡΚΟΒΟΡΑ ΖΩΑ; – ΤΙ ΑΠΑΝΤΑΕΙ Η ΒΙΒΛΟΣ

Γιατί ένας Θεός αγάπης δημιούργησε επιθετικά και σαρκοφόρα ζώα;

– Τι απαντάει η Βίβλος –

Ο Θεός είναι αγάπη, διακήρυξε ο μαθητής της αγάπης Ιωάννης (Α’ Ιωάννου 5:16). Αυτή είναι μια από τις πάμπολλες δηλώσεις της Βίβλου για τον Δημιουργό ότι είναι Θεός αγάπης, η οποία αγάπη εκδηλώνεται φυσικά, σ’ όλη την κτίση. Ο Ψαλμωδός έγραψε για το Θεό: «Ανοίγεις την χείρα σου και χορταίνεις την επιθυμία παντός ζώντος» (Ψαλμ.145:16).

O Ιησούς, ο Κύριός μας, μίλησε επίσης για την στοργική πρόνοια του Θεού για τα ζώντα πλάσματα (Ματθ.6:26). Και μια ματιά στη φύση, αποκαλύπτει ότι ο Δημιουργός, είναι Θεός αγάπης, τάξης, αλλά και ομορφιάς. Ομορφιά απείρου κάλους υπάρχει στα φυτά, στα λουλούδια, στο μεγαλείο της θάλασσας, στα άσματα των πουλιών, σ’ ένα ηλιοβασίλεμα κλπ.

Ωστόσο, απ’ την άλλη πλευρά, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι στη φύση παρατηρούνται μερικά φαινόμενα που φαίνονται να αντιλέγουν σ’ αυτήν την εκδήλωση αγάπης του Θεού.

Ένα τέτοιο είναι και το φαινόμενο της αλληλοεξόντωσης των ζώων μεταξύ τους και μάλιστα της εκδήλωσης επιθετικότητας μερικές φορές ζώων εναντίον και του ανθρώπου. Όλοι μας έχουμε δει σε φωτογραφίες (και μερικοί από κοντά σε ζωολογικούς κήπους) τα φοβερά σαγόνια του λευκού καρχαρία, τις τρομερές σιαγόνες του κροκοδείλου, για τα γαμψά νύχια της λεοπάρδαλης και τους ισχυρούς κυνόδοντες του λιονταριού. Αυτά φαίνονται κατασκευασμένα για να κατασπαράζουν ζωικά μέρη και σάρκες. Είναι πασίγνωστο ότι μερικές φορές μάλιστα, γίνονται θύματα σαρκοβόρων ζώων, ανυποψίαστοι περιηγητές και κολυμβητές στην ζούγκλα και σ’ άλλα μέρη.

Αυτόματα λοιπόν και εύλογα, ανακύπτει το ερώτημα: γιατί ένας Θεός αγάπης –όπως τον παρουσιάζει η Βίβλος- δημιούργησε σαρκοβόρα και επιθετικά ζώα; Πώς συμβιβάζεται ο πόνος και η βία που εκδηλώνεται στη φύση, με το έργο ενός Θεού που έκαμε πάντα καλά λίαν, σύμφωνα με την Γένεση; Το ερώτημα γίνεται ακόμα πιο περίπλοκο όταν διαβάζουμε στη Γένεση 1:30, ότι ο Θεός έδωσε στα ζώα της γης, και στα πτηνά και τα ερπετά, «πάντα χλωρόν χόρτον εις τροφήν». Αφού λοιπόν αρχικά τα ζώα δημιουργήθηκαν ως φυτοφάγα και όχι σαρκοφάγα, πώς και πότε απόκτησαν χαρακτηριστικά και όργανα τέτοια (σιαγόνες, δόντια, νύχια) που φαίνονται ότι είναι φτιαγμένα αποκλειστικά για να ξεσχίζουν και να κομματιάζουν σάρκες;

Θα προσπαθήσουμε να δώσουμε απάντηση στο διπλό αυτό ερώτημα, με βάση τη Βίβλο και τις επιστημονικές παρατηρήσεις έχοντας υπ’ όψη τη σχετική δυσχέρεια του θέματος, η οποία οφείλεται στην έλλειψη επαρκούς γνώσης και από τις δύο πηγές.

Η Βίβλος είναι πολύ σύντομη στην αναφορά της, οι δε επιστημονικές παρατηρήσεις γίνονται σήμερα. Όχι πριν από χιλιάδες χρόνια, όταν πρωτοδημιουργήθηκαν τα ζώα. Μπορούμε να μιλήσουμε με κάποιες επιφυλάξεις, αφού κανείς σήμερα δεν έχει το πλήρες φάσμα των απαιτούμενων γνώσεων, για να δώσει μια πλήρως ικανοποιητική απάντηση και αφού κανείς δεν ζει κάτω από τις αρχικές εκείνες συνθήκες δημιουργίας.

Ήδη όμως το δεύτερο ερώτημα, δίνει μερική απάντηση στο πρώτο. Γίνεται δηλ. φανερό από τη βιβλική αφήγηση, ότι ο Θεός ο ποιήσας «πάντα καλά λίαν» δεν δημιούργησε ευθύς εξ’ αρχής άγρια σαρκοβόρα ζώα, γιατί όλα τα ζωϊκά πλάσματα αρχικά τρέφονταν με χόρτα και φυτική βλάστηση. Για τα ψάρια δεν γίνεται λόγος στη Βίβλο με τι θα τρέφονταν και έτσι δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι γι’ αυτά.

Σε εκείνη την «παραδείσια αρχική κατάσταση», είναι προφανές ότι δεν υπήρχε ο φοβερός αγώνας περί υπάρξεως όπως τον συνέλαβε ο περίφημος ιδρυτής της εξελικτικής θεωρίας Κάρολος Δαρβίνος τον περασμένο αιώνα, κάνοντας τις δικές του παρατηρήσεις στα νησιά Γκαλαπάγκος. Τότε ασφαλώς τα ζώα δεν επιτίθονταν στον άνθρωπο, αλλά και ο αρχάνθρωπος δεν επιτίθετο στα ζώα για να τα εξολοθρεύσει ή για να τα χρησιμοποιήσει ως τροφή τη σάρκα τους. Ούτε ο άνθρωπος, ούτε τα ζώα, πλάστηκαν για να τρέφονται με σάρκες άλλων ζώντων πλασμάτων. Ο άνθρωπος δημιουργήθηκε για να είναι ο βασιλιάς της γης, συμπεριφερόμενος με στοργικό τρόπο στα ζώα: «Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και γεμίσατε την γην, και κυριεύσατε αυτήν και εξουσιάζετε επί των ιχθύων της θαλάσσης, και επί των πετεινών του ουρανού και επί παντός ζώου κινουμένου επί της γης» (Γένεση 1:28). Αυτή ήταν η αρχική εντολή και συνάμα ευλογία του Θεού.

Τι συνέβη λοιπόν στη φύση και ιδιαίτερα στο ζωϊκό βασίλειο και άλλαξαν τα πράγματα άρδην; Κατ’ αρχάς, έχουμε να παρατηρήσουμε ότι στο φυτικό βασίλειο, παρόλο που τα δέντρα και τα φυτά δημιουργήθηκαν για να είναι ωφέλιμα και ευχάριστα, μετά την πτώση του ανθρώπου και εξαιτίας της, ανάμεσά τους, εμφανίστηκαν «άκανθαι και τρίβολοι» (Γέν. 3:18). Μια τέτοια κατάσταση θα μπορούσε να έχει προέλθει προφανώς από κάποια μετάλλαξη –που κατά κανόνα είναι επιβλαβείς και εκφυλιστικές-, αλλά πιο πιθανόν από μια ανασύνθεση  των γονιδίων που υπήρχαν σ’ αυτά από τον καιρό της δημιουργίας.

Μέσα σε κάθε αρχικό δημιουργηθέν είδος [1], ο Θεός εμφύτευσε μια ικανότητα πλατιάς ποικιλίας, κάνοντάς το στο μέλλον να υιοθετήσει μια ευρεία περιβαλλοντολογική προσαρμογή. Κάτι τέτοιο βέβαια, δεν θα πρέπει να το εκλάβουμε σαν εξέλιξη των ειδών, ή εξελικτική μεταβολή από το απλούστερο στο συνθετότερο και από το κατώτερο στο ανώτερο, όπως το θέλει ο Δαρβινισμός. Το τελευταίο προϋποθέτει μηχανισμούς άλλους και ουσιώδεις δραστικές αλλαγές, που δεν παρατηρήθηκαν ποτέ. Γι’ αυτό, η εξελικτική θεωρία παραμένει μια αναπόδεικτη πολύπλοκη υπόθεση, η οποία δεν εναρμονίζεται από πολλές απόψεις με τη βιβλική άποψη περί δημιουργίας [2].

Αυτές οι αλλαγές-προσαρμογές, εννοούνται μέσα στα πλαίσια του «γένους» που δημιουργήθηκε και στο ίδιο οριζόντιο επίπεδο συνθετότητας που αρχικά προβλέφθηκε. Πρόκειται δηλ., για μια μικρο-εξέλιξη και όχι μακρο-εξέλιξη και μετάβαση από κατώτερο σε ανώτερο και συνθετότερο, όπως το θέλει η θεωρία της εξέλιξης.

Όσο καιρό το περιβάλλον ήταν ευχάριστο και συντελούσε στην παραγωγικότητα , τα χαρακτηριστικά των ζώντων πλασμάτων εμφανίζονταν ευχάριστα και αρμονικά.

Αργότερα όμως, το εχθρικό περιβάλλον του μετά-εδεμικού κόσμου και πολύ αργότερα του μετακατακλυσμιαίου, επέτρεψαν ή μάλλον συνετέλεσαν, ώστε, αρκετά χαρακτηριστικά να προσαρμοστούν σ’ ένα εχθρικό και μη ειρηνικό περιβάλλον.

Έτσι, όχι μόνο ανάμεσα στα οπωροφόρα και ωφέλιμα φυτά εμφανίστηκαν αγκάθια και τριβόλια, αλλά και πολλά άλλα φυτά άρχισαν βαθμιαία να αναπτύσσονται με εκφυλιστικές τάσεις. Μερικά μεταβλήθηκαν σε ουδέτερα ή βλαβερά αγριόχορτα. Ορισμένα μάλιστα, έγιναν και δηλητηριώδη. Πολλά βακτηρίδια που αρχικά ήταν χρήσιμα σε διάφορες οργανικές λειτουργίες, μετατράπηκαν σε ασθενοφόρους επιβλαβείς μικροοργανισμούς. Μερικοί οργανισμοί κατάλληλοι για συν-βίωση με άλλους, μετατράπηκαν σε άχρηστους και έγιναν παράσιτα ζώντας σε βάρος των άλλων.

Παρόμοιες αλλαγές προφανώς άρχισαν να επισυμβαίνουν σιγά-σιγά και στην πανίδα. Ίσως μεγαλύτερες αλλαγές να έλαβαν χώρα με κλιματολογικές και περιβαλλοντολογικές αλλαγές που επακολούθησαν τον τεραστίων διαστάσεων κατακλυσμό (Γένεση, κεφ.7-9), που όπως προκύπτει απ’ τις συνδυασμένες μαρτυρίες της Βίβλου, της συγκριτικής μυθολογίας, της αρχαιολογίας και γεωλογίας, ήταν αναμφίβολα ιστορικό γεγονός [3].

Ενόσω στο φυτικό βασίλειο παρουσιάζονταν εκφυλιστικές τάσεις και αλλαγές, γίνονταν όλο πιο δύσκολα στα ζώα να βρίσκουν την τροφή τους αποκλειστικά από χόρτα και φυτά. Αναγκαστικά, στράφηκαν αλλού για εξεύρεση τροφής. Βαθμιαία, ορισμένα ζώα, άρχισαν να προμηθεύονται θρεπτικά στοιχεία για τις αναγκαίες πρωτεΐνες του οργανισμού τους και άλλη διατροφή, φονεύοντας και τρώγοντας μικρότερα ζώα [4].

Κατά κάποιο τρόπο, μερικά ζωικά είδη άρχισαν να εκδηλώνουν σαρκοβόρες επιθυμίες, λόγω των ελλείψεων που παρουσιάζονταν από το υποβαθμισμένο –σε θρεπτικές ουσίες- φυτικό βασίλειο. Έτσι, μέσα στα πλαίσια της ποικιλίας των ζώντων οργανισμών σ’ ορισμένες οικογένειες, ευνοήθηκαν είδη, ποικιλίες και ιδιαίτερα άτομα, που ανέπτυξαν την ικανότητα να συλλαμβάνουν, να φονεύουν και να τρέφονται με άλλα μικρότερα ζώα. Ζώα, εφοδιασμένα με δόντια και νύχια και άλλα παρόμοια χαρακτηριστικά, προσαρμόστηκαν στις νέες καταστάσεις και κυριάρχησαν, διότι χρησιμοποιούσαν αποτελεσματικότερα τα όργανα αυτά, από άλλα άτομα της ίδιας οικογένειας είδους, που δεν μπορούσαν να τα χρησιμοποιήσουν. Χρησιμοποιώντας τα υπάρχοντα όργανά τους ανάλογα με τις ανάγκες τους και το νέο περιβάλλον, μερικά είδη έγιναν σαρκοβόρα, ενώ τα περισσότερα ζώα εξακολούθησαν να είναι φυτοφάγα. Μερικά είδη εξ’ άλλου, άρχισαν να τρέφονται και με τα πτώματα άλλων ζώων παίζοντας εκκαθαριστικό ρόλο στο περιβάλλον.

Έτσι π.χ. μέχρι σήμερα, ο γορίλας διαθέτει τρομερούς κυνόδοντες τους οποίους όμως χρησιμοποιεί για να ξεσχίζει και να καταβροχθίζει μεγάλες ποσότητες βλάστησης, ενώ τα αιλουροειδή προτιμούν να τρέφονται με σάρκες κατώτερων ζώων. Τα λεγόμενα επιθετικά τους όργανα (νύχια, σιαγόνες, δόντια) αυτά καθ’ εαυτά μπορούν να χρησιμοποιηθούν ποικιλοτρόπως. Όπως ακριβώς ο άνθρωπος μπορεί να χρησιμοποιήσει το χέρι του για να χαϊδέψει τρυφερά αυτόν που αγαπά, ή να το μετατρέψει σε λαβή και να πνίξει κάποιον που μισεί ή εχθρεύεται.

Θα πρέπει επίσης να σημειώσουμε ότι τα λεγόμενα σαρκοβόρα, τρεφόμενα υπό έλεγχο και περιορισμό, αναπτύσσονται και με φυτικές τροφές. Σκύλοι, γάτες, αρκούδες και άλλα σαρκοβόρα, μπορούν να συνεχίζουν να ζουν χωρίς κρέας. Τα πιο πολλά μεγάλα ζώα, ελέφαντες, μαμούθ ήτανε χορτοφάγα. Και οι μεγαλύτεροι δεινόσαυροι ήτανε χορτοφάγοι. Και η φάλαινα, το μεγαλύτερο ζων θηλαστικό, ζει με φυτοπλαγκτόν.

Η θεωρία του Δαρβίνου, ότι η γη δεν είναι παρά ένας τεράστιος στίβος όπου επεμβαίνει ο σκληρός αγώνας για την ύπαρξη με το νόμο της ζούγκλας «ο θάνατος σου ή ζωή μου», είναι μια άποψη που ενέχει σπέρματα αλήθειας, αλλά ταυτόχρονα είναι μονόπλευρη και μεροληπτική. Όπως παρατήρησε ο διάσημος εξελικτικός Στέφεν Τζέι Γκούλντ «Ίσως οι περισσότεροι οργανισμοί να είναι  χαριτωμένοι και όμορφοι όταν τους βλέπουμε, και η ειρηνική συνεργασία να υπερισχύει συνήθως απέναντι στο βίαιο ανταγωνισμό».

Τα περισσότερα άγρια ζώα δεν συγκρούονται για την τροφή τους, αλλά βάζουν σύνορα και δεν εισχωρούν τα μεν στο «βασίλειο» των δε. Ο δε θάνατος των κατώτερων ζώων γίνεται μόνο για την αναγκαία διατροφή και συνήθως είναι σύντομος ή ακαριαίος. Δεν βασανίζουν άλλα ζώα, ούτε αρέσκονται σε βασανισμούς, που στην ουσία είναι επινόηση του διεστραμμένου ανθρώπου.

Μέχρι σήμερα, ο μεγαλύτερος σφαγέας και σκληρότερος κυνηγός στη γη, είναι ο άνθρωπος. Πριν από την εμφάνιση του λευκού π.χ. στην Αμερική, υπήρχαν 60 εκατομμύρια Βίσονες στις πεδιάδες της. Από την αχαλίνωτη σφαγή τους όμως, σήμερα υπάρχουν μόνο μερικές εκατοντάδες…Κι αυτό είναι μόνο ένα παράδειγμα.

Όσον αφορά την επιθετικότητα κάποιων ζώων ενάντια στον άνθρωπο, έχουμε να παρατηρήσουμε, ότι αυτά σπάνια επιτίθενται, εκτός αν προκληθούν, τρομάξουν ή τραυματιστούν. Δηλητηριώδη φίδια, όπως π.χ. η κόμπρα, αν τους δοθεί η ευκαιρία, προτιμούν να βρουν τρόπο ν’ αποφύγουν τον άνθρωπο, παρά να επιτεθούν [5]. Το δηλητήριο των φιδιών, αποδεικνύεται ότι παίζει κάποιο ρόλο για τη λειτουργία του σώματός τους και την πέψη της τροφής τους.

Ακόμα και ο περίφημος μεγάλος λευκός καρχαρίας, που παρουσιάζεται σε κινηματογραφικά έργα ως άγριος αιμοδιψής δολοφόνος και επικίνδυνος για τον άνθρωπο, μπορεί να λεχθεί ότι ποτέ δεν βλέπει τους ανθρώπους σαν πηγή διατροφής. Μόνο κατά λάθος επιτίθεται περνώντας τους για φώκιες ή αν νιώσει ότι απειλείται και πρέπει να υπερασπίσει την περιοχή της κυριαρχίας του (Πήτερ Μπέντσλεϊ, «NATIONAL GEOGRAPHIC» και Miranda Macquitty, Καρχαρίες (1997) σελ. 48).

Άλλωστε, από τα 375 είδη-ποικιλίες καρχαριών που έχουν επισημανθεί, μόνο μερικά απ’ αυτά μπορεί ν’ αποτελέσουν απειλή για τον άνθρωπο. Τα δύο μεγαλύτερα είδη, ο καρχαρίας-φάλαινα και ο καρχαρίας-προσκυνητής, τρέφονται με πλαγκτόν και μικρά ψάρια, αδυνατώντας να καταπιούν κάτι μεγαλύτερο. Φαίνεται ότι, ο πραγματικός σκοπός του καρχαρία όταν επιτίθεται, είναι τα τραυματισμένα ψάρια κάποιου δύτη που δένει συνήθως σε ψαροσακούλα στην περιοχή της μέσης του, παρά ο ίδιος ο δύτης (βλ. Περισκόπιο της επιστήμης, Νοέμβριος 1993, σελ. 44 επ.71).

Ενώ κάθε χρόνο σημειώνονται το πολύ 75 επιθέσεις από καρχαρίες, ο άνθρωπος εξολοθρεύει ετησίως γύρω στα 100 εκατομμύρια καρχαρίες! Αν σκεφθούμε πόσοι άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο από τροχαία ατυχήματα ή ακόμα και από κάποιο τσίμπημα εντόμου, είναι φανερό ότι οι καρχαρίες, θα πρέπει να συγκαταλεχθούν στους ελάχιστα επικίνδυνους εκπροσώπους του ζωικού βασιλείου.

Παραμένει βέβαια –παρά τα όσα είπαμε- το ερώτημα της λεγόμενης ισορροπίας της φύσης, και μερικά άλλα ερωτήματα, που ίσως δεν μπορούν ν’ απαντηθούν με την υπάρχουσα γνώση ικανοποιητικά.

Σχετικά με την ισορροπία της φύσης είναι γνωστόν κατ’ αρχάς, ότι πολλά ζώα έχουν έμφυτους μηχανισμούς για να μειώνουν την παραγωγικότητά τους όταν υπερπληθυνθεί το είδος τους. Αλλά ακόμα, είναι πολύ πιθανόν, ότι οι αρχικές ισορροπίες στο αρχικό περιβάλλον, συμπεριλαμβανομένης της γονιμότητας εκάστου είδους ήταν αρκετά διαφορετικές από τις σημερινές [6].

Στη φύση υπάρχουν πολλά μυστήρια που ακόμα ο άνθρωπος δεν έχει λύσει και προφανώς θα χρειαστεί πολύ χρόνο για να επιλύσει. Όπως είχε επισημάνει ο ΄Αλμπερτ Αϊνστάιν, η φύση είναι ένα μεγάλο βιβλίο που είναι γεμάτο μυστήρια και ως τώρα δεν φανέρωσε όλα τα μυστικά του (Η εξέλιξη των ιδεών στη φυσική, σελ.21).

Το πιο αξιόλογο που μπορεί να λεχθεί εν κατακλείδι είναι, ότι στη Βίβλο, σε άλλα χωρία, γίνεται λόγος ότι σ’ έναν μελλοντικό κόσμο θα γίνει μια αποκατάσταση των πραγμάτων (Πράξ.3:21), και θα υπάρξει ένας ειρηνικός κόσμος, χωρίς διαμάχη και επιθετικότητα μεταξύ των ζώων ή ανάμεσα στον άνθρωπο και τα ζώα. Από την πτώση του ανθρώπου και εντεύθεν «όλη η κτίση συστενάζει και συναγωνιά –ως αποτέλεσμα της αμαρτίας/αστοχίας του ανθρώπου- αναμένουσα την ελευθερία των υιών του Θεού» σύμφωνα με τον απ.Παύλο (Ρωμ.8:21-22). Θα γίνει δηλ. μεταξύ άλλων, μια αποκατάσταση των αρχικών εδεμικών συνθηκών στη γη (Ησαίας 11:6-9, Ωσηέ 2:18). Η μεγαλειώδης υπόσχεση του Θεού είναι να προσμένουμε «Νέους ουρανούς και νέα γη, εν οις δικαιοσύνη θα κατοικεί» (Β’ Πέτρου 3:13 και Ησαίας 65:25). Τότε ασφαλώς θα έχουμε πλήρη και ικανοποιητική απάντηση για πολλές σημερινές απορίες.

Δ.Κ.Τ.

Βιβλιογραφία:

C.S.Lewis, The problem of pain (1940)

A.E.Wilder-Smith, Ist das ein Gott der biele? (1971)

H.M.Morris, The Genesis Record (1976)

H.M.Morris & M.Clark, The Bible has the answer (1978)