ΜΟΝΟ Ο ΘΕΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΟΙΞΕΙ ΟΔΟ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΟΛΑ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΑΔΙΕΞΟΔΟ!

Η ΕΥΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΟΝΤΑ ΣΑΣ! ***

Η ευλογία του Κυρίου να είναι πάντα κοντά σας!

ΓΕΝΗΘΗΤΩ ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΣΟΥ!

Γενηθήτω το θέλημά σου ως εν ουρανώ και επί της γης!

Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΠΗΓΗ ΤΗΣ ΓΑΛΗΝΗΣ!

ΓΕΡΩΝ ΙΩΣΗΦ Ο ΒΑΤΟΠΕΔΙΝΟΣ: Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΠΟΥ ΘΑ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΕΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΑΘΑΡΣΗ

Γέροντος Ιωσήφ του Βατοπαιδινού

-…Ο Θεός θα επιτρέψει την καταστροφή όλων αυτών που σπέρνουν αυτούς τους πειρασμούς, την πορνογραφία, και τον εθισμό στα ναρκωτικά. Και ο Κύριος θα τους τυφλώσει τόσο

το μυαλό, ώστε να καταστρέψουν ο ένας τον άλλο χωρίς να λαμβάνουν την παραμικρή ικανοποίηση από αυτό. Ο Κύριος θα το επιτρέψει αυτό ακριβώς για να φέρει μια μεγάλη κάθαρση.

…Αλλά, ακολούθως αυτής της μεγάλης κλίμακας κάθαρσης, θα γίνει τέτοια αναγέννηση της Ορθοδοξίας, όχι μόνο στην Ρωσία, αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο. Τέτοια αναλαμπή της Ορθοδοξίας!!! Ο Κύριος θα δώσει περίσσεια την ευλογία Του, την Χάρη Του, ακριβώς όπως έγινε στους πρώτους χριστιανικούς αιώνες. Τότε, οι άνθρωποι πήγαιναν στον Κύριο με καθαρή καρδιά… Αυτό θα κρατήσει για 3-4 δεκαετίες όμως. Μετά η δικτατορία του Αντιχρίστου θα εγκατασταθεί πολύ σύντομα. Αυτά είναι τα τρομερά γεγονότα που πρέπει να αντέξουμε.

Ας μην μας φοβίζουν, γιατί ο Κύριος θα σκεπάσει τους δικούς Του. Ναι, θα βιώσουμε σίγουρα φοβερές δυσκολίες, πείνα, και ακόμα και διωγμούς και πολλά άλλα, αλλά ο Κύριος δεν θα εγκαταλείψει τους δικούς Του. Και αυτοί που είναι τοποθετημένοι σε θέσεις εξουσίας θα πρέπει να συμβουλεύουν όσους είναι υπό την εξουσία τους να έλθουν πιο κοντά στον Κύριο. Να ασκηθούν στην προσευχή περισσότερο, και ο Κύριος θα διαφυλάξει τους δικούς Του.

Η κατάσταση που θα επικρατήσει μετά την κάθαρση θα είναι αυτή μιας μεγάλης αναγέννησης. Εμείς, σαν ποιμένες, πρέπει να καταφέρουμε όσους περισσότερους ανθρώπους μπορούμε να αποφύγουν την αμαρτία, ώστε η Χάρη του Θεού να μην μας εγκαταλείψει όλους. Για να είμαστε όσο το δυνατόν κοντύτερα στον Θεό, στην μετάνοια και στην προσευχή… Τότε ο Κύριος θα είναι πάντα μαζί μας, άσχετα από το πόσο δύσκολες μπορεί να είναι οι περιστάσεις. Ο Κύριος δεν θα μας εγκαταλείψει. Πρέπει να τακτοποιήσουμε τους εαυτούς μας, και τους δικούς μας.

*απόσπασμα από συνέντευξη του Γέροντος Ιωσήφ της Ι. Μονής Βατοπεδίου στο Άγιον Όρος, σε Ρώσους προσκυνητές στις 26-10-2001, δημοσιευθείσα στο περιοδικό kitezhgrad. 

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΗΣ ΑΝΩΝΥΜΙΑΣ: ΠΩΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ΚΑΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΣΑΣ

Στις μέρες μας η επιδίωξη και η αρχή της ανωνυμίας είναι ένα κοινωνικοπολιτισμικό φαινόμενο, το οποίο εκτός του ότι προσφέρει ιδιωτικότητα και ελευθερία, αναδύεται ως μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις της εποχής.

Πώς μπορούμε να διασφαλίσουμε την προσωπική αλλά και συλλογική ασφάλεια και να διεκδικήσουμε καλύτερη ζωή αξιοποιώντας την τεχνολογία, διατηρώντας ταυτόχρονα το δικαίωμα στην ιδιωτικότητα, δικαίωμα που υπάρχει από την αρχή της ανθρώπινης ιστορίας;

Η ανωνυμία, η οποία είναι λέξη ελληνική, είναι μια μοναδική ανθρώπινη ψυχοκοινωνική εμπειρία: μπορεί όλοι να έχουμε ταυτότητες να παρουσιάσουμε στον κόσμο, αλλά κάτω από ορισμένες συνθήκες, είτε θέλουμε είτε πρέπει, μπορούμε να αλλάξουμε την ταυτότητα και να λειτουργήσουμε με απόλυτη ιδιωτικότητα και μυστικά.

«Χρειαζόμαστε έναν εαυτό για να περιηγηθούμε στον κόσμο της οικογένειας, των φίλων, των συνομηλίκων, των συναδέλφων», λέει ο John Suler, καθηγητής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Rider στο New Jersey και συγγραφέας της ψυχολογίας του κυβερνοχώρου. «Αλλά χρειαζόμαστε επίσης έναν ιδιωτικό εαυτό – έναν εσωτερικό χώρο όπου μπορούμε να αναλογιστούμε τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας χωρίς την εξωτερική επιρροή, όπου μπορούμε απλώς να είμαστε μόνοι με τη δική μας ψυχή. Η ταυτότητά μας σχηματίζεται και από τους δύο εαυτούς. Χωρίς τον ένα ή τον άλλο, η ευημερία μας μπορεί εύκολα να διαταραχθεί».

Η ανωνυμία μάς επιτρέπει να δοκιμάζουμε νέα πράγματα ή να εκφράζουμε ιδέες χωρίς να κρίνουμε και να κρινόμαστε. Επιπλέον, η ανωνυμία σε περιβάλλον όπως το διαδίκτυο μπορεί να βοηθήσει στην προστασία της προσωπικής ασφάλειας.

Ανωνυμία στον κυβερνοχώρο: Το «παράδοξο ιδιωτικότητας»

Όπως αναλύεται σε θέμα του bbc, τα αποτελέσματα πλήθους ερευνών μας δείχνουν ότι άνθρωποι από όλα τα κοινωνικά στρώματα είχαν λόγο, κάποια στιγμή, να αναζητήσουν ή να επιδιώξουν την ανωνυμία, ωστόσο, ενώ οι περισσότεροι χρήστες του διαδικτύου θα ήθελαν να παραμείνουν ανώνυμοι, οι περισσότεροι δεν πιστεύουν ότι είναι εφικτό.

Και ενώ πολλοί άνθρωποι ακολουθούν τα βασικά βήματα για να διατηρήσουν την ανωνυμία τους, όπως η διαγραφή του ιστορικού περιήγησής τους, πολλοί χρήστες που λένε ότι επιθυμούν την ανωνυμία, δεν ακολουθούν τις προϋποθέσεις της.

Μια ανάλυση που δημοσιεύτηκε σχετικά πρόσφατα στην «Journal of Communication» διερεύνησε κάτι που ονομάζεται «παράδοξο ιδιωτικότητας»: η ιδέα ότι, ενώ οι άνθρωποι επιθυμούν την ιδιωτικότητα, κάνουν στην πράξη ελάχιστα για να τη διαφυλάξουν. Σκεφτείτε το: πότε διαβάσατε την τελευταία φορά μία από αυτές τις πολλές, εκτενείς ενημερώσεις πολιτικής απορρήτου πριν κάνετε κλικ στο κουμπί «Συμφωνώ»; Η στάση μας απέναντι στην ιδιωτικότητα έχει γίνει ολοένα και πιο blasé.

Συχνά, οι πάροχοι υπηρεσιών διαδικτύου επιχείρησαν να αποθαρρύνουν τους χρήστες να αποκαλύπτουν ακόμη και βασικά tidbits στα δημόσια προφίλ τους, όπως το όνομα, η πόλη, ακόμα και το φύλο.

Σήμερα οι προσωπικές πληροφορίες διακινούνται ελεύθερα και ανοικτά ​​σε ολόκληρο τον ιστό, συχνά με τη βούλησή μας: φωτογραφίες και selfies των εαυτών μας και των αγαπημένων μας, οι τοποθεσίες που βρισκόμαστε, το επάγγελμα μας κ.λπ. είναι προς θέαση και γνώση όλων.

«Οι άνθρωποι τείνουν να σκέφτονται τον κυβερνοχώρο ως ένα είδος φανταστικού χώρου χωρίς πραγματικά όρια, έναν χώρο που δεν πρέπει να ληφθεί πολύ σοβαρά και δεν υπόκειται στους ίδιους κανόνες και πρότυπα όπως ο πραγματικός κόσμος», λέει ο John Suler. Μέσα σε λίγα μόνο χρόνια, το επίπεδο άνεσης των ανθρώπων με το διαδίκτυο έχει φτάσει στο σημείο όπου η ανταλλαγή πληροφοριών μπορεί να είναι επιεικώς απρόσεκτη ή απερίσκεπτη.

Αλλά τι γίνεται αν είστε ένας από εκείνους τους ανθρώπους που αποφεύγουν το facebook, που δεν έχoυν παρουσία στα κοινωνικά μέσα δικτύωσης και δεν αφήνουν εύκολα ψηφιακό αποτύπωμα; Η ανωνυμία σας κινδυνεύει επίσης.

Σε άρθρο του, που προκάλεσε αίσθηση παγκοσμίως ο Paul Ohm, καθηγητής στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Κολοράντο στην Ουάσιγκτον υποστήριξε ότι ειδικοί επιστήμονες με τη χρήση διάφορων συσχετισμένων δεδομένων μπορούν να επαναπροσδιορίζουν με μεγάλη ακρίβεια δεδομένα που έχουν ανωνυμοποιηθεί.

Έτσι, π.χ οι πληροφορίες που σχετίζονται με την υγεία είναι εύκολο να χρησιμοποιηθούν για τον εντοπισμό και τη δημιουργία προφίλ του ασθενούς. Αυτό θολώνει τη λεπτή γραμμή ανάμεσα στα προσωπικά και μη προσωπικά δεδομένα, καθώς επιτρέπει τη σύνδεση τμημάτων δεδομένων στην πραγματική ταυτότητα ενός προσώπου. Υποστηρίζεται ότι ερευνώντας μια βάση δεδομένων συχνά και θέτοντας διαφορετικές ερωτήσεις είναι δυνατόν να ανακαλύψεις που κατοικεί κάποιος, ή να βρεις τον ιατρικό φάκελο ενός συναδέλφου ή φίλου.

Πως οι εταιρίες μαθαίνουν τα μυστικά σας

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αποκάλυψαν και οι New York Times. Είναι συνηθισμένο πια όταν ένα ζευγάρι αποκτήσει ένα νέο μωρό, να κατακλύζεται με προσφορές, κίνητρα και διαφημίσεις για κάθε είδους σχετικά με το μωρό προϊόντα. Αυτό βέβαια είναι εύκολο γιατί τα αρχεία γεννήσεων είναι συνήθως δημόσια. Αυτό που πραγματικά θα ενδιέφερε όμως τους κατασκευαστές και πωλητές των προϊόντων αυτών θα ήταν να γνωρίζουν πριν τη γέννηση ότι ένα μωρό έρχεται.

Συγκεκριμένα, η εταιρία Target η οποία ειδικεύεται στις πωλήσεις ειδών για μωρά αλλά στα καταστήματα της πουλά και μια σειρά από άλλα προϊόντα ήθελε να στείλει ειδικά σχεδιασμένες διαφημίσεις για τις γυναίκες στο δεύτερο τρίμηνο της εγκυμοσύνης τους, που είναι το τρίμηνο που οι περισσότερες μέλλουσες μητέρες αρχίσουν να αγοράζουν όλα τα είδη των νέων πραγμάτων.

Για δεκαετίες η Target συνέλεγε τεράστιες ποσότητες δεδομένων για κάθε πελάτη της, δίνοντας σε κάθε αγοραστή έναν μοναδικό κωδικό που τον συνέδεε με τις αγοραστικές συνήθειες και συμπεριφορές του (π.χ. εάν χρησιμοποίησε πιστωτική κάρτα ή ένα κουπόνι, ή συμπλήρωσε μια έρευνα, εάν κάλεσε τη γραμμή εξυπηρέτησης πελατών, τα email που αντάλλαξε με την εταιρία, οι επισκέψεις στην ιστοσελίδα κ.λπ.).

Δεν της αρκούσε όμως μόνο αυτό. Ήθελε να γνωρίσει τα πάντα για τους πελάτες της, όπως ηλικία, οικογενειακή κατάσταση, σε ποια περιοχή της πόλης ζούνε το μισθό τους, τις ιστοσελίδες που επισκέπτονται, στοιχεία για την εθνικότητα, την εργασία, εάν έχουν δηλώσει ποτέ πτώχευση εάν χώρισαν πρόσφατα, πολιτικές πεποιθήσεις και κάθε είδους καταναλωτικές συνήθειες. Όλα, στοιχεία που μπορεί να βρει κάποιος και να αγοράσει. Το θέμα είναι πια η αξία αυτής της πληθώρας πληροφοριών. Πως μπορούν να αξιοποιηθούν.

Οι αναλυτές, λοιπόν, από το τμήμα μάρκετινγκ της εταιρίας δημιούργησαν ένα μοντέλο ανάλυσης με το οποίο πίστευαν ότι θα μπορούσαν να εντοπίσουν έγκυες γυναίκες και έτσι να προσφέρουν πρώτοι τα προϊόντα που θα τις ενδιέφεραν.

Μετά από ένα χρόνο ένας πατέρας διαμαρτυρήθηκε έντονα στο διευθυντή ενός καταστήματος ότι η κόρη του μαθήτρια λυκείου έλαβε προσφορές με προϊόντα εγκυμοσύνης και ότι η πρακτική αυτή της εταιρίας ήταν σαν να την ενθάρρυνε να μείνει έγκυος. Ο διευθυντής φυσικά ζήτησε συγγνώμη χωρίς και ο ίδιος να μπορεί να καταλάβει τι συνέβη. Μετά από λίγες μέρες ο πατέρας της κοπέλας πήρε αυτός τηλέφωνο και ζήτησε συγγνώμη γιατί έμαθε τελικά ότι πράγματι η κόρη του ήταν έγκυος και το αγνοούσε.

Τι ακριβώς είχε γίνει; Συνδυάζοντας τις αγοραστικές συνήθειες και στη συγκεκριμένη περίπτωση αγορές συγκεκριμένων προϊόντων υγιεινής αλλά και ρουχισμού με άλλες συνήθειες κατέληξαν στην ταυτοποίηση εγκύων γυναικών μέσα από μια τεράστια βάση δεδομένων. Αναμφίβολα, μιλάμε για προσβολή του δικαιώματος στην προσωπική ζωή αλλά και το κυριότερο είναι ότι αυτές οι ικανότητες πρόβλεψης μπορούν να προκαλέσουν πραγματικά κοινωνικά προβλήματα.

Οι διαφημιζόμενοι παρακολουθούν τις διαδικτυακές σας συνήθειες στις συσκευές σας – τηλέφωνο, tablet, φορητό υπολογιστή – για να μάθουν πού πηγαίνετε συνήθως, να ψωνίζετε και για ποιους ιστότοπους επισκέπτεστε και υπάρχει αυξανόμενη διαμάχη σχετικά με το τι θα πρέπει να επιτρέπεται στις εταιρείες διαδικτύου να εντοπίζουν και να πωλούν τρίτους.

Αναμφισβήτητα, βρισκόμαστε πια σε μια νέα πραγματικότητα όπου η έννοια της ανωνυμίας όπως και της έννοιας της συγκατάθεσης μιας επεξεργασίας χάνει την έννοια της. Νομικό πλαίσιο που να προστατεύει όλες τις χρήσεις δεδομένων και να δημιουργεί υποχρεώσεις σε όλα τα μέρη που εμπλέκονται σε αυτή τη διαδικασία, δεν υπάρχει, τουλάχιστον ακόμη.

«Είναι ολοένα και πιο σαφές ότι πρόκειται για ένα χαμένο παιχνίδι», λέει ο ακαδημαϊκός και γκουρού Paul Ohm, για την ανωνυμία εν έτει 2017. «Όσο κάποιος ξέρει κάτι για εσάς, έστω και μια πληροφορία, μπορεί πιθανότατα να βρει κι άλλα πράγματα για εσάς και να το κάνει πραγματικά με επιτυχία – περισσότερο από ό, τι μπορούσε στο πρόσφατο παρελθόν».

«Είναι πολύ πιο δύσκολο να είσαι ανώνυμος από ό, τι ήταν πριν από 20 χρόνια, τουλάχιστον όσον αφορά τις μεγάλες εταιρείες και το κράτος», λέει ο Peter Swire, καθηγητής Δικαίου, ο οποίος εργάστηκε στην Ομάδα για την τεχνολογία πληροφοριών και επικοινωνιών, του πρώην προέδρου των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα.

Τον Μάρτιο, δυο μήνες πριν δηλαδή, η αμερικάνικη Γερουσία και στη συνέχεια η Βουλή των Αντιπροσώπων, στις οποίες την πλειοψηφία έχουν οι Ρεπουμπλικάνοι, ψήφισαν υπέρ της ανάκλησης των κανονισμών που είχε εγκρίνει η Ομοσπονδιακή Επιτροπή Επικοινωνιών τον Οκτώβριο και οι οποίοι δεν είχαν ακόμη τεθεί σε εφαρμογή.

Βάσει των κανονισμών αυτών οι πάροχοι ίντερνετ θα έπρεπε να λαμβάνουν την έγκριση των πελατών τους προτού χρησιμοποιήσουν την ακριβή τοποθεσία τους, πληροφορίες για την οικονομική τους κατάσταση, την κατάσταση της υγείας τους, πληροφορίες για τα παιδιά τους, τον θρησκευτικό τους και σεξουαλικό τους προσανατολισμό, ή ακόμη και το ιστορικό των αναζητήσεών τους στο διαδίκτυο για εμπορικούς και διαφημιστικούς σκοπούς.

Έτσι, οι πάροχοι υπηρεσιών διαδικτύου στις ΗΠΑ θα μπορούν να συνεχίσουν να πωλούν τα προσωπικά δεδομένα των πελατών τους σε τρίτους χωρίς να λαμβάνουν πρώτα άδεια, μετά την ανάκληση από το Κογκρέσο του νομοσχεδίου που είχε ψηφιστεί επί προεδρίας Μπαράκ Ομπάμα.

Ζούμε λοιπόν σε μια «χρυσή εποχή επιτήρησης». Ο Ohm λέει ότι προσεγγίζουμε με τα «επόμενα μεγάλα σύνορα στη διαφήμιση» τη θέση σας.

Σίγουρα, οι ιστότοποι μπορούν να βρουν τις διαφημίσεις που σας ενδιαφέρουν ή καλύτερα σας ταιριάζουν, βάσει των αναζητήσεων σας στο Web ή τους ιστότοπους που επισκεφτήκατε. Ωστόσο, οι εταιρείες και οι διαφημιστές κυνηγούν την τεχνολογία και τις επιχειρηματικές συμφωνίες, μέσω των οποίων σας εντοπίζουν γεωγραφικά και χαρακτηρολογικά σε πραγματικό χρόνο για«εξατομικευμένη» διαφήμιση. Για παράδειγμα, μια ένδειξη θα μπορούσε να αναβοσβήνει στην οθόνη του κινητού σας τηλεφώνου, προσφέροντάς σας ένα κουπόνι για ένα κατάστημα που απέχει μισό μίλι από εκεί που βρίκεστε.

Αν δεν είστε διατεθειμένοι να ζήσετε χωρίς το διαδίκτυο ή χωρίς κάποια έξυπνη συσκευή, είναι πρακτικά αδύνατο να βγείτε εντελώς από αυτό το δίκτυο.

Είναι καλός ο θάνατος της ανωνυμίας;

Ο Peter Swire λέει ότι η ανωνυμία είναι μια σχετικά νέα κατασκευή και οφείλεται κυρίως στην άνοδο των πόλεων.«Η ανωνυμία δεν υπήρχε στις μικρές πόλεις στο παρελθόν», λέει. «Σε κάποιο βαθμό, η αστική ζωή δημιούργησε την ανάγκη της ανωνυμίας. Η σημερινή διαφορά είναι ότι ακόμη και σε μια μεγάλη πόλη, ο καθένας από μας αφήνει ψίχουλα που μπορεί να ακολουθήσει ένας ερευνητής».

Η ανωνυμία έχει επίσης μια σκοτεινή πλευρά. Τη δυνατότητα της συμμετοχής σε κακόβουλες δραστηριότητες, όπως το hacking ή η παρενόχληση άλλων χρηστών του διαδικτύου, ή συμμετοχή σε «κοινωνικά ανεπιθύμητες δραστηριότητες», όπως επισκέψεις σε ιστοσελίδες που απεικονίζουν βία ή πορνογραφία.

Κάποιοι ισχυρίζονται ότι μπορεί να θέλουμε να κρατήσουμε μυστικές τις ευαίσθητες προσωπικές πληροφορίες όπως οι τραπεζικοί λογαριασμοί και τα ιατρικά αρχεία, όμως ίσως είναι χρησιμότερο να τις θυσιάσουμε για ένα μεγαλύτερο αγαθό. Την ασφάλεια όλων.

Σε μια μεγάλη έρευνα στις ΗΠΑ, οι Αμερικανοί που συμμετείχαν διχάστηκαν μεταξύ της διατήρησης της ιδιωτικότητάς τους και της διασφάλισης της εθνικής ασφάλειας: το 56% των ερωτηθέντων δήλωσε ότι ανησυχούν περισσότερο ότι οι κυβερνητικές αντιτρομοκρατικές πολιτικές δεν φτάνανε για να προστατεύσουν τους πολίτες, που σημαίνει ότι ήταν έτοιμοι να θυσιάσουν κάποιες πολιτικές ελευθερίες τους, όπως η ιδιωτικότητα στο διαδίκτυο.

Εν τω μεταξύ, η YouGov, μια εταιρεία έρευνας αγοράς στο διαδίκτυο, διαπίστωσε πέρυσι ότι περίπου οι μισοί Βρετανοί που ήρθαν σε επαφή με το θέμα δήλωσαν ότι «πρέπει να γίνουν περισσότερα για να βοηθήσουν τις δυνάμεις ασφαλείας να καταπολεμήσουν την τρομοκρατία, ακόμη και αν αυτό σημαίνει ότι η ιδιωτικότητα των απλών ανθρώπων θα υποφέρει».

Ίσως, οι προσπάθειες για πλήρη ανωνυμία των δραστηριοτήτων μας είναι περισσότερο ή λιγότερο μάταιες.

Βέλτιστες πρακτικές που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε

Ποιες είναι μερικές από αυτές τις βέλτιστες πρακτικές; Κρατείστε τους κωδικούς πρόσβασης μυστικούς και χρησιμοποιείται διαφορετικό για κάθε υπηρεσία, έτσι τους δυσκολεύετε να μαντέψουν.

«Ακολουθήστε τη δοκιμή της πρώτης σελίδας», προτείνει ο Swire. «Μη βάζετε σχόλια σε κείμενα ή μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που θα σας ενοχλούσαν αν ήταν στην πρώτη σελίδα της εφημερίδας. Δίνω τη συμβουλή αυτή στις υπηρεσίες πληροφοριών και δίνω αυτές τις συμβουλές στους απλούς ανθρώπους». Η χρήση κρυπτογραφημένων εφαρμογών ανταλλαγής μηνυμάτων όπως το Signal και το WhatsApp κάνουν τα μηνύματά σας πιο ιδιωτικά και πιο δύσκολο να εντοπιστούν.

Αλλά αν πρόκειται να επαναπροσδιορίσουμε την πραγματική πολιτιστική αξία στην ανωνυμία και να την εξασφαλίσουμε ως ένα βασικό δικαίωμα δεν αρκούν σίγουρα οι απλές μεμονωμένες ενέργειες , ούτε οι εφαρμογές κρυπτογράφησης που μπορείτε να φορτώσετε με το τηλέφωνό σας.

Θα χρειαστεί σαρωτική κοινωνική αλλαγή. Καταρχήν θα πρέπει κυβερνήσεις, διαφημιστές και εταιρείες τεχνολογίας παγκοσμίως να συμφωνήσουν σε ένα βασικό σύστημα δεοντολογίας.

«Όλοι μας πρέπει να διατηρήσουμε έναν ιδιωτικό χώρο όπου τα βαθύτερα όνειρα και οι πιο σκοτεινές φαντασιώσεις μας κρύβονται μακριά από άλλους ανθρώπους, έναν χώρο που μας δίνει το περιθώριο να εξελιχθούμε ως άνθρωποι, να δοκιμάσουμε διαφορετικές σκέψεις και διαφορετικές πλευρές του εαυτού μας», λέει ο Swire. «Αυτό δεν πρέπει να αλλάξει εξαιτίας του διαδικτύου».

https://ellasnafs.blogspot.gr

ΟΤΑΝ Ο ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕ ΣΤΑ ΚΑΡΟΥΛΙΑ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΜΑΚΑΡΙΟ ΤΟΝ ΣΠΗΛΑΙΩΤΗ

Όταν ο Καζαντζάκης συνάντησε στα Καρούλια

τον Γέροντα Μακάριο τον Σπηλαιώτη

Ἀπὸ τὴν «Ἀναφορὰ στὸν Γκρέκο», ἐκδ. Ἑλ. Καζαντζάκη, 1964

Τελείωνε πιὰ τὸ προσκύνημά μας. Τὶς παραμονὲς τοῦ μισεμοῦ πῆρα τὸν ἀνήφορο μοναχός, ν᾿ ἀνέβω στ᾿ ἄγρια ἡσυχαστήρια, ἀνάμεσα στοὺς βράχους ἀψηλὰ ἀπάνω ἀπὸ τὴ θάλασσα, στὰ Καρούλια. Τρυπωμένοι μέσα σὲ σπηλιές, ζοῦν ἐκεῖ καὶ προσεύχουνται γιὰ τὶς ἁμαρτίες τοῦ κόσμου, καθένας μακριὰ ἀπὸ τὸν ἄλλο, γιὰ νὰ μὴν ἔχουν καὶ τὴν παρηγοριὰ νὰ βλέπουν ἀνθρώπους, οἱ πιὸ ἄγριοι, οἱ πιὸ ἅγιοι ἀσκητὲς τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Ἕνα καλαθάκι ἔχουν κρεμασμένο στὴ θάλασσα, κι οἱ βάρκες ποὺ τυχαίνει κάποτε νὰ περνοῦν ζυγώνουν καὶ ρίχνουν μέσα λίγο ψωμί, ἐλιές, ὅ,τι ἔχουν, γιὰ νὰ μὴν ἀφήσουν τοὺς ἀσκητὲς νὰ πεθάνουν τῆς πείνας. Πολλοὶ ἀπὸ τοὺς ἄγριους αὐτοὺς ἀσκητὲς τρελαίνουνται· θαρροῦν πὼς ἔκαμαν φτερά, πετοῦν ἀπάνω ἀπὸ τὸν γκρεμὸ καὶ γκρεμίζουνται· κάτω ὁ γιαλὸς εἶναι γεμάτος κόκκαλα.

Ἀνάμεσα στοὺς ἐρημίτες τούτους ζοῦσε τὰ χρόνια ἐκεῖνα, ξακουστὸς γιὰ τὴν ἁγιοσύνη του, ὁ Μακάριος ὁ Σπηλαιώτης. Αὐτὸν κίνησα νὰ δῶ· ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ πάτησα στὸ ἱερὸ βουνό, εἶχα πάρει τὴν ἀπόφαση νὰ πάω νὰ τὸν δῶ, νὰ σκύψω νὰ τοῦ φιλήσω τὸ χέρι καὶ νὰ τοῦ ξομολογηθῶ. Ὄχι τὰ κρίματά μου, δὲν πίστευα νά ῾χα κάμει ὡς τότε πολλά, ὄχι τὰ κρίματά μου παρὰ τὴν ἑωσφορικὴ ἀλαζονεία ποὺ συχνὰ μ᾿ ἔσπρωχνε νὰ μιλῶ μὲ ἀναίδεια γιὰ τὰ ἑφτὰ μυστήρια καὶ τὶς δέκα ἐντολὲς καὶ νὰ θέλω νὰ χαράξω δικό μου δεκάλογο.

Ἔφτασα κατὰ τὸ μεσημέρι στ᾿ ἀσκηταριά· τρῦπες μαῦρες στὸν γκρεμό, σιδερένιοι σταυροὶ καρφωμένοι στοὺς βράχους, ἕνας σκελετὸς πρόβαλε ἀπὸ μιὰ σπηλιά, τρόμαξα· σὰ νὰ ῾χε φτάσει κιόλας ἡ Δευτέρα Παρουσία καὶ ξεπρόβαλε ὁ σκελετὸς αὐτὸς ἀπὸ τὴ γῆς καὶ δὲν εἶχε ἀκόμα προφτάσει νὰ ντυθεῖ ὅλες τὶς σάρκες του. Φόβος κι ἀηδία μὲ κυρίεψε, καὶ συνάμα κρυφὸς ἀνομολόγητος θαμασμός· δὲν τόλμησα νὰ τὸν ζυγώσω, τὸν ρώτησα ἀπὸ μακριά· ἅπλωσε τὸ ξεραμένο μπράτσο, ἀμίλητος, καὶ μοῦ ῾δειξε μιὰ μαύρη σπηλιὰ ἀψηλὰ στὰ χείλια τοῦ γκρεμοῦ.

Πῆρα ν᾿ ἀνεβαίνω πάλι τοὺς βράχους, μὲ καταξέσκισαν τ᾿ ἀγκρίφια τους, ἔφτασα στὴ σπηλιά. Ἔσκυψα νὰ δῶ μέσα· μυρωδιὰ χωματίλα καὶ λιβάνι, σκοτάδι βαθύ· σιγὰ-σιγὰ διέκρινα ἕνα σταμνάκι δεξά, σὲ μιὰ σκισμάδα τοῦ βράχου, τίποτα ἄλλο· ἔκαμα νὰ φωνάξω, μὰ ἡ σιωπὴ μέσα στὸ σκοτάδι ἐτοῦτο μοῦ φάνηκε τόσο ἱερή, τόσο ἀνησυχαστική, ποὺ δὲν τόλμησα· σὰν ἁμαρτία, σὰν ἱεροσυλία μοῦ φάνηκε ἐδῶ ἡ φωνὴ τοῦ ἀνθρώπου.

Εἶχαν πιὰ συνηθίσει τὰ μάτια μου στὸ σκοτάδι, κι ὡς τὰ γούρλωνα καὶ κοίταζα, ἕνας φωσφορισμὸς ἁπαλός, ἕνα πρόσωπο χλωμό, δυὸ χέρια σκελεθρωμένα κουνήθηκαν στὸ βάθος τῆς σπηλιᾶς κι ἀκούστηκε γλυκιὰ ξεπνεμένη φωνή:

— Καλῶς τον!

Ἔκαμα κουράγιο, μπῆκα στὴ σπηλιά, προχώρησα κατὰ τὴ φωνή. Κουλουριασμένος χάμω, εἶχε σηκώσει τὸ κεφάλι ὁ ἀσκητής, καὶ διέκρινα στὸ μεσόφωτο τὸ πρόσωπό του ἄτριχο, φαγωμένο ἀπὸ τὶς ἀγρύπνιες καὶ τὴν πείνα, μὲ ἀδειανοὺς βολβούς, νὰ γυαλίζει βυθισμένο σὲ ἀνείπωτη μακαριότητα· τὰ μαλλιά του εἶχαν πέσει, ἔλαμπε τὸ κεφάλι του σὰν κρανίο.

— Εὐλόγησον, πάτερ, εἶπα κι ἔσκυψα νὰ τοῦ φιλήσω τὸ κοκαλιασμένο χέρι.

Κάμποση ὥρα σωπαίναμε· κοίταζα μὲ ἀπληστία τὴν ψυχὴ τούτη ποὺ εἶχε ἐξαφανίσει τὸ κορμί της, αὐτὸ βάραινε τὶς φτεροῦγες της καὶ δὲν τὴν ἄφηνε ν᾿ ἀνέβει στὸν οὐρανό. Ἀνήλεο, ἀνθρωποφάγο θεριὸ ἡ ψυχὴ ποὺ πιστεύει· κρέατα, μάτια, μαλλιά, ὅλα τοῦ τά ῾χε φάει.

Δὲν ἤξερα τί νὰ πῶ, ἀπὸ ποῦ ν᾿ ἀρχίσω. Σὰν ἕνα στρατόπεδο ὕστερα ἀπὸ φοβερὴ σφαγή μοῦ φάνταζε τὸ σαράβαλο κορμὶ μπροστά μου· ξέκρινα ἀπάνω του τὶς νυχιὲς καὶ τὶς δαγκωματιὲς τοῦ Πειρασμοῦ.

Ἀποκότησα τέλος:

— Παλεύεις ἀκόμα μὲ τὸ Διάβολο, πάτερ Μακάριε; τὸν ρώτησα.
— Ὄχι πιά, παιδί μου· τώρα γέρασα, γέρασε κι αὐτὸς μαζί μου· δὲν ἔχει δύναμη· παλεύω μὲ τὸ Θεό.
— Μὲ τὸ Θεό! ἔκαμα ξαφνιασμένος· κι ἐλπίζεις νὰ νικήσεις;
— Ἐλπίζω νὰ νικηθῶ, παιδί μου· μοῦ ἀπόμειναν ἀκόμα τὰ κόκαλα· αὐτὰ ἀντιστέκουνται.
— Βαριὰ ἡ ζωή σου, γέροντά μου· θέλω κι ἐγὼ νὰ σωθῶ, δὲν ὑπάρχει ἄλλος δρόμος;
— Πιὸ βολικός; ἔκαμε ὁ ἀσκητὴς καὶ χαμογέλασε μὲ συμπόνια.
— Πιὸ ἀνθρώπινος, γέροντά μου.
— Ἕνας μονάχα δρόμος. 
— Πῶς τὸν λέν;
— Ἀνήφορο· ν᾿ ἀνεβαίνεις ἕνα σκαλί· ἀπὸ τὸ χορτασμὸ στὴν πείνα, ἀπὸ τὸν ξεδιψασμὸ στὴ δίψα, ἀπὸ τὴ χαρὰ στὸν πόνο· στὴν κορφὴ τῆς πείνας, τῆς δίψας, τοῦ πόνου κάθεται ὁ Θεός. Στὴν κορφὴ τῆς καλοπέρασης κάθεται ὁ Διάβολος· διάλεξε.
— Εἶμαι ἀκόμα νέος· καλή ῾ναι ἡ γῆς, ἔχω καιρὸ νὰ διαλέξω.
Ἅπλωσε ὁ ἀσκητὴς τὰ πέντε, κόκαλα τοῦ χεριοῦ του, ἄγγιξε τὸ γόνατό μου, μὲ σκούντηξε:
— Ξύπνα, παιδί μου, ξύπνα, πρὶν σὲ ξυπνήσει ὁ Χάρος.
Ἀνατρίχιασα.
— Εἶμαι νέος, ξανάπα γιὰ νὰ κάμω κουράγιο.
— Ὁ Χάρος ἀγαπάει τοὺς νέους· ἡ Κόλαση ἀγαπάει τοὺς νέους· ἡ ζωή ῾ναι ἕνα μικρὸ κεράκι ἀναμμένο, εὔκολα σβήνει, ἔχε τὸ νοῦ σου, ξύπνα!

Σώπασε μιὰ στιγμή, καὶ σὲ λίγο:
— Εἶσαι ἕτοιμος; μοῦ κάνει. 
Ἀγανάχτηση μὲ κυρίεψε καὶ πεῖσμα.
— Ὄχι! φώναξα.
— Αὐθάδεια τῆς νιότης! Τὸ λὲς καὶ καυχιέσαι, μὴ φωνάζεις· δὲ φοβᾶσαι;
— Ποιὸς δὲ φοβᾶται; Φοβοῦμαι. Κι ἐλόγου σου, πάτερ ἅγιε, δὲ φοβᾶσαι; Πείνασες, δίψασες, πόνεσες, κοντεύει νὰ φτάσεις στὴν κορφὴ τῆς σκάλας, φάνηκε ἡ πόρτα τῆς Παράδεισος· μὰ θ᾿ ἀνοίξει ἡ πόρτα αὐτὴ νὰ μπεῖς; θ᾿ ἀνοίξει; εἶσαι σίγουρος;

Δυὸ δάκρυα κύλησαν ἀπὸ τὶς κόχες τῶν ματιῶν του· ἀναστέναξε· καὶ σὲ λίγο:
— Εἶμαι σίγουρος γιὰ τὴν καλοσύνη τοῦ Θεοῦ· αὐτὴ νικάει καὶ συχωρνάει τὶς ἁμαρτίες τοῦ ἀνθρώπου.
— Κι ἐγὼ εἶμαι σίγουρος γιὰ τὴν καλοσύνη τοῦ Θεοῦ· αὐτὴ λοιπὸν μπορεῖ νὰ συχωρέσει καὶ τὴν αὐθάδεια της νιότης.
— Ἀλίμονο νὰ κρεμόμαστε μονάχα ἀπὸ τὴν καλοσύνη τοῦ Θεοῦ· ἡ κακία τότε κι ἡ ἀρετὴ θὰ μπαῖναν ἀγκαλιασμένες στὴν Παράδεισο.
— Δὲν εἶναι, θαρρεῖς, γέροντά μου, ἡ καλοσύνη τοῦ Θεοῦ τόσο μεγάλη;

Κι ὡς τό ῾πα, ἄστραψε στὸ νοῦ μου ὁ ἀνόσιος, μπορεῖ, μά, ποιὸς ξέρει, μπορεῖ ὁ τρισάγιος στοχασμός, πὼς θά ῾ρθει καιρὸς τῆς τέλειας λύτρωσης, τῆς τέλειας φίλιωσης, θὰ σβήσουν οἱ φωτιὲς τῆς Κόλασης, κι ὁ Ἄσωτος Υἱός, ὁ Σατανᾶς, θ᾿ ἀνέβει στὸν οὐρανό, θὰ φιλήσει τὸ χέρι τοῦ Πατέρα καὶ δάκρυα θὰ κυλήσουν ἀπὸ τὰ μάτια του: «Ἥμαρτον!» θὰ φωνάξει, κι ὁ Πατέρας θ᾿ ἀνοίξει τὴν ἀγκάλη του: «Καλῶς ἦρθες» θὰ τοῦ πεῖ «καλῶς ἦρθες, γιὲ μου· συχώρεσέ με ποὺ σὲ τυράννησα τόσο πολύ!».

Μὰ δὲν τόλμησα νὰ ξεστομίσω τὸ στοχασμό μου· πῆρα ἕνα πλάγιο μονοπάτι νὰ τοῦ τὸ πῶ.

— Ἔχω ἀκουστά, γέροντά μου, πὼς ἕνας ἅγιος, δὲ θυμᾶμαι τώρα ποιός, δὲν μποροῦσε νὰ βρεῖ ἀνάπαψη στὴν Παράδεισο. Ἄκουσε ὁ Θεὸς τοὺς στεναγμούς του, τὸν κάλεσε: «Τί ἔχεις κι ἀναστενάζεις;» τὸν ρώτησε· «δὲν εἶσαι εὐτυχής;—Πῶς νά ῾μαι εὐτυχής, Κύριε;» τοῦ ἀποκρίθηκε ὁ ἅγιος. Στὴ μέση μέση τῆς Παράδεισος ἕνα συντριβάνι καὶ κλαίει. —Τί συντριβάνι;—Τα δάκρυα τῶν κολασμένων».

Ὁ ἀσκητὴς ἔκαμε τὸ σημάδι τοῦ σταυροῦ, τὰ χέρια του ἔτρεμαν.
— Ποιὸς εἶσαι; ἔκαμε μὲ φωνὴ ξεψυχισμένη· ὕπαγε ὀπίσω μου, Σατανᾶ!
Ἔκαμε πάλι τὸ σταυρὸ του τρεῖς φορές, ἔφτυσε στὸν ἀέρα:
— Ὕπαγε ὀπίσω μου, Σατανᾶ, ξανάπε, κι ἡ φωνή του τώρα εἶχε στερεώσει.

Ἄγγιξα τὸ γόνατό του ποὺ γυάλιζε γυμνὸ στὸ μεσόφωτο· τὸ χέρι μου πάγωσε.

— Γέροντά μου, τοῦ κάνω, δὲν ἦρθα ἐδῶ νὰ σὲ πειράξω, δὲν εἶμαι ὁ Πειρασμός· εἶμαι ἕνας νέος ποὺ θέλει νὰ πιστέψει ἁπλοϊκά, χωρὶς νὰ ρωτάει, ὅπως πίστευε ὁ παππούς μου ὁ χωριάτης· θέλω, μὰ δὲν μπορῶ.
—Ἀλίμονό σου, ἀλίμονό σου, δυστυχισμένε· τὸ μυαλὸ θὰ σὲ φάει, τὸ ἐγὼ θὰ σὲ φάει. Ὁ ἀρχάγγελος Ἑωσφόρος, ποὺ ἐσὺ ὑπερασπίζεσαι καὶ θὲς νὰ τὸν σώσεις, ξέρεις πότε γκρεμίστηκε στὴν Κόλαση; Ὅταν στράφηκε στὸ Θεὸ κι εἶπε: Ἐγώ. Ναὶ ναί, ἄκου, νεαρέ, καὶ βάλ᾿ το καλὰ στὸ νοῦ σου: 
Ἕνα μονάχα πράμα κολάζεται στὴν Κόλαση, τὸ ἐγώ. Τὸ ἐγώ, ἀνάθεμά το! 
Τίναξα τὸ κεφάλι πεισματωμένος:
— Μὲ τὸ ἐγὼ αὐτὸ ξεχώρισε ὁ ἄνθρωπος ἀπὸ τὸ ζῷο, μὴν τὸ κακολογᾶς, πάτερ Μακάριε.
— Μὲ τὸ ἐγὼ αὐτὸ ξεχώρισε ἀπὸ τὸ Θεό. Πρῶτα ὅλα ἦταν ἕνα μὲ τὸ Θεό, εὐτυχισμένα στὸν κόρφο του. Δὲν ὑπῆρχε ἐγὼ καὶ σὺ κι ἐκεῖνος· δὲν ὑπῆρχε δικό σου καὶ δικὸ μου, δὲν ὑπῆρχαν δυό, ὑπῆρχε ἕνα· τὸ Ἕνα, ὁ Ἕνας. Αὐτὸς εἶναι ὁ Παράδεισος ποὺ ἀκοῦς, κανένας ἄλλος· ἀπὸ κεῖ ξεκινήσαμε, αὐτὸν θυμᾶται καὶ λαχταρίζει ἡ ψυχὴ νὰ γυρίσει· βλογημένος ὁ θάνατος! τί ‘ναι ὁ θάνατος, θαρρεῖς; Ἕνα μουλάρι, τὸ καβαλικεύουμε καὶ πᾶμε.

Μιλοῦσε, κι ὅσο μιλοῦσε τὸ πρόσωπό του φωτίζουνταν· γλυκό, εὐτυχισμένο χαμόγελο ζεχύνουνταν άπὸ τὰ χείλια του κι ἔπιανε ὅλο του τὸ πρόσωπο. Ἔνιωθες βυθίζουνταν στὴν Παράδεισο.
— Γιατί χαμογελᾶς, γέροντά μου;
— Εἶναι νὰ μὴ χαμογελῶ; μοῦ ἀποκρίθηκε· εἶμαι εὐτυχής, παιδί μου· κάθε μέρα, κάθε ὥρα, γρικῶ τὰ πέταλα τοῦ μουλαριοῦ, γρικῶ τὸ Χάρο νὰ ζυγώνει.

Εἶχα σκαρφαλώσει τὰ βράχια γιὰ νὰ ξομολογηθῶ στὸν ἄγριο τοῦτον ἀπαρνητὴ τῆς ζωής· μὰ εἶδα ἦταν ἀκόμα πολὺ ἐνωρίς· ἡ ζωὴ μέσα μου δὲν εἶχε ξεθυμάνει, ἀγαποῦσα πολὺ τὸν ὁρατὸ κόσμο, ἔλαμπε ὁ Ἑωσφόρος στὸ μυαλό μου, δὲν εἶχε ἀφανιστεῖ μέσα στὴν τυφλωτικὴ λάμψη τοῦ Θεοῦ. Ἀργότερα, συλλογίστηκα, σὰ γεράσω, σὰν ξεθυμάνω, σὰν ξεθυμάνει μέσα μου κι ὁ Ἑωσφόρος.

Σηκώθηκα. Ἄσκωσε ὁ γέροντας τὸ κεφάλι.
— Φεύγεις; ἔκαμε· ἄε στὸ καλό· ὁ Θεὸς μαζί σου. 
Καὶ σὲ λίγο, περιπαιχτικά:
— Χαιρετίσματα στὸν κόσμο.
— Χαιρετίσματα στὸν οὐρανό, ἀντιμίλησα· καὶ πὲς στὸ Θεὸ, δὲ φταῖμε ἐμεῖς, φταίει αὐτὸς ποὺ ἔκαμε τὸν κόσμο τόσο ὡραῖο.

Ο ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ ΓΙΑ ΤΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Εἶναι 92 χρονῶν. Ὁ γνωστὸς σὲ ὅλους μουσικοσυνθέτης Μίκης Θεοδωράκης. Μὲ παγ­κόσμια ἀναγνώριση γιὰ τὸ μουσικό του ἔργο. Μιὰ ὁλόκληρη ἱστορία γιὰ τὸν τόπο, ἀνεξαρτήτως τοῦ πολιτικοῦ χώρου στὸν ὁποῖο ἀνῆκε. Μὲ τὴ συνέντευξή του στὴν ἐφημερίδα «Realnews» τῆς 14ης Μαΐου διδάσκει ἱστορία. Δηλαδὴ ἐπαναφέρει στὴ σωστή της θέση τὴ διαστρεβλωμένη ἀπὸ τοὺς ποικίλους ἀναμορφωτὲς ἱστορία. Μίλησε μὲ τρόπο ποὺ ἀπογυμνώνει ὅλες τὶς ἀρρωστημένες ἰδεοληψίες τους. Τί εἶπε;

Στὸ ἐρώτημα «Γιατί κινδυνεύουμε μὲ πυρηνικὸ πόλεμο;» ἀπάντησε: «Εἶναι ὁ ἐγκληματικὸς χαρακτήρας ποὺ ἔχουμε ὅλοι μέσα μας. Ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἕνα σύνολο λογικῆς καὶ ὑπερλογικῆς καὶ ἐνίοτε κτηνωδίας. Ὁ Μὰρξ ἔπεσε ἔξω, γιατί πίστευε ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι μόνο “λογικὸ ὄν”. Ἔπεσε ἔξω, ὅταν καταργοῦσε τὴ θρησκεία. Τὸ μέγα ἐρώτημα τοῦ ἀνθρώπου εἶναι: ‘‘Ἀπὸ ποῦ ἦρθα καὶ ποῦ πάω;’’ Κι αὐτὸ τὸ καλύπτει ἡ θρησκεία».

Δημοσιογράφος: «Ἦταν λάθος αὐτὸ τοῦ Μάρξ;»

Μ. Θεοδωράκης: «Ναί, ἀσφαλῶς. Θεώρησε τὸν πολιτισμὸ ἐποικοδόμημα. Γιὰ μένα, ἡ βασικὴ ταξικὴ διαφορὰ δὲν εἶναι οἰκονομική. Εἶναι πολιτισμική... Τὸν Μεσαίωνα στὶς μεγάλες εὐρωπαϊκὲς χῶ­ρες, Γαλλία, Ἱσπανία, ὑπῆρχε βάραθρο ποὺ χώριζε τὸν λαό. Τοὺς πλούσιους καὶ ἔ­χοντες ἀπὸ τοὺς φτωχούς, τοὺς δουλοπάροικους. Στὴν Ἑλλάδα δὲν ὑπῆρχε ποτὲ ἄβυσσος ἀνάμεσα σὲ Ἕλληνα μὲ Ἕλληνα. Ὁ πόλεμος ποὺ κάναμε ἐναντίον τῶν Τούρκων ἦ­ταν ἐθνικοαπελευθερωτικός. Ὁ λαός μας ἑνώθηκε καὶ ἡ ἕνωση αὐτὴ ἦταν ἀκόμα πιὸ ἰσχυρή, γιατὶ οἱ Τοῦρκοι ἦταν ἀλλόθρησκοι. Ὁ δικός μας πόλεμος ἦταν Ἕλληνες ἐναντίον ἐχθροῦ. Δὲν ἦταν Γάλλος ἐναντίον Γάλλου καὶ Ἱσπανὸς ἐναντίον Ἱσπανοῦ... Ὁ λαὸς δὲν εἶναι ποσοτικὴ ὑπόθεση, εἶναι ποιοτική. Αὐτὸς γράφει τὴν Ἱστορία. Ὁ λαός μας δημιούργησε τὸ Ἀλβανικὸ Ἔπος ἀπὸ ἀγάπη γιὰ τὴν πατρίδα καὶ ἀπὸ μίσος γιὰ τὸν Μουσολίνι. Κι αὐτὸ τὸ θαῦμα ἔγινε μέσα σὲ λίγες ὧρες».

Λόγια ξεκάθαρα, ποὺ διαλύουν κάθε ψευδοεπιχείρημα ἀπὸ αὐτὰ ποὺ ἐπὶ σειρὰ δεκαετιῶν ἡ ἰδεολογικὴ τύφλωση δημοσιογράφων, δῆθεν ἱστορικῶν καὶ ἄνευ παιδείας ὑ­πουργῶν Παιδείας ἐξαπολύει ἐναντίον τῆς Πίστεως καὶ εἰς βάρος τῆς Ἱστορίας τοῦ τόπου μας. Λόγια ποὺ ἐπανατοποθετοῦν τὴν Ἱστορία στὸ σωστό της βάθρο, ἀπ᾿ ὅπου ἡ ἀμάθεια ἢ μᾶλλον ἡ ἐμπάθεια τῶν ἐχθρῶν της τὴν εἶχε ἐξορίσει.

Ὁ Μίκης Θεοδωράκης δι­δά­σκει ἱστορία. Στὴ δύση τῆς ζωῆς του ὁ Μίκης Θεοδωράκης δείχνει τὸν δρόμο.

Ο ΣΩΤΗΡ

ΟΔΗΓΟΣ ΣΤΗΝ ΑΘΕΪΑ ΤΑ ΝΕΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ

Οδηγός στην αθεΐα τα νέα θρησκευτικά

Βασίλειος Χ. Στεργιούλης, Θεολόγος

Υπουργείο Παιδείας και Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής (Ι.Ε.Π.) επείγονται να επιβάλουν τα νέα προγράμματα του μαθήματος των Θρησκευτικών, τα ακατάλληλα και ασύμβατα προς το Σύνταγμα, τους Νόμους του Κράτους και τις αποφάσεις του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου (Σ.τ.Ε.). Αλλά και προς το καθιερωμένο από την Ευρωπαϊκή Σύμβαση δικαίωμα των γονέων να εξασφαλίσουν στα παιδιά τους αγωγή και παιδεία «σύμφωνη με τις δικές τους θρησκευτικές και φιλοσοφικές πεποιθήσεις».

Δημιουργούν τετελεσμένα ενώ διαρκεί, υποτίθεται, ο διάλογος με την Εκκλησία για την αναμόρφωση αυτών των προγραμμάτων, όπως είχε συμφωνηθεί κατά τη συνάντηση του Αρχιεπισκόπου με τον Πρωθυπουργό και τον αρμόδιο τότε Υπουργό. Εκτύπωσαν τα νέα βιβλία των Θρησκευτικών και κάλεσαν εσπευσμένα τους Θεολόγους σε επιμόρφωση στα νέα προγράμματα. Σε πρόχειρη και βιαστική, όπως-όπως επιμόρφωση, σε δυο απογεύματα πάνω σε ύλη 250 σελίδων, εκτός του υποστηρικτικού υλικού (του Οδηγού Εκπαιδευτικών και του Διδακτικού Υλικού). Αν είναι ποτέ δυνατόν να επιτευχθεί πλήρης και σωστή επιμόρφωση σε τόση ύλη μέσα σε δυο απογευματινές συναντήσεις.

Με αυτό τον τρόπο πιστεύουν, φαίνεται, οι κυβερνώντες ότι θα δημιουργήσουν τετελεσμένα και θα αναγκάσουν την Εκκλησία να αποδεχθεί τα νέα προγράμματα λέγοντάς της ότι τα βιβλία τυπώθηκαν, οι Θεολόγοι έχουν επιμορφωθεί, συνεπώς δεν μπορούν να αλλάξουν τα προγράμματα. Ή, ας τα εφαρμόσουμε τώρα και βλέπουμε τυχόν αλλαγές στην πορεία εφαρμογής τους. Έχουν άλλωστε και τη συνδρομή της καιρικής ομάδας των Θεολόγων, που συμπλέουν μαζί τους, ενώ η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων, που εκπροσωπεί την πλειονότητα των Θεολόγων, διαμαρτύρεται εντονότατα και προσφεύγει στη δικαιοσύνη.

Έτσι επιχειρείται να επιβληθεί η ιδεολογία των κυβερνώντων στο μάθημα των Θρησκευτικών. Εκτός και έχουν εξασφαλίσει τη συγκατάθεση μελών της επιτροπής διαλόγου της Εκκλησίας, πριν καν αποφασίσει η Ιεραρχία, που είναι αδιανόητο. Και καθιστά υπεύθυνους έναντι της κοινωνίας και της ιστορίας όσους τυχόν ενέχονται σ’ αυτή την απαράδεκτη μεθόδευση. Ομιλούμε υποθετικά, γιατί αδυνατούμε να πιστέψουμε ότι είναι δυνατό να συνέβη κάτι τέτοιο.

Με τα νέα προγράμματα των Θρησκευτικών επιχειρείται στην παρούσα φάση, η μεταβολή του χαρακτήρος και του περιεχομένου του μαθήματος. Η μετάλλαξή του από ορθόδοξη αγωγή σε θρησκειολογία. Σε διδασκαλία όλων των θρησκειών. Και μάλιστα εξισωτικά. Χωρίς κανένα τονισμό της Θεανθρώπινης προσωπικότητος του Ιησού Χριστού και της ασύγκριτης υπεροχής της διδασκαλίας Του έναντι του Μωάμεθ και του Κορανίου κ. λπ. Ο Χριστός δεν είναι απλώς ένα ιστορικό πρόσωπο, ο ιστορικός Ιησούς. Αλλά το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος. Ο Κύριος ουρανού και γης.

Το θέμα δεν είναι ο θρησκευτικός εγγραμματισμός. Να αποκτήσουν δηλαδή οι νέοι γνώσεις γύρω από τις θρησκείες, αλλά να γνωρίσουν και να αγαπήσουν το Χριστό. Έτσι, θα νιώσουν ψυχική πληρότητα και ασφάλεια και δε θα εκκλίνουν στην παραβατικότητα, στη βία, στο έγκλημα, στο σατανισμό, στην παραθρησκεία και σε άλλες φθοροποιές διεξόδους.

Όπως επανειλημμένως τονίσαμε, με τον σχετικισμό που χαρακτηρίζει τα νέα προγράμματα, θα υπάρξει θρησκευτικό συνονθύλευμα. Σύγκραση και αχταρμάς, με συνέπεια οι μικροί μαθητές του Δημοτικού και του Γυμνασίου να μπερδευτούν, εφόσον δεν έχουν γνωρίσει προηγουμένως πλήρως την ορθόδοξη πίστη και ζωή. Θα χάσουν το θρησκευτικό τους προσανατολισμό και θα καταλήξουν στην θρησκευτική αδιαφορία και στην αθεΐα. Εκεί οδηγεί ο σχετικισμός. Η αντίληψη δηλαδή ότι δεν υπάρχει πλήρης και απόλυτη αλήθεια, στην επιστήμη και στη θρησκεία. Αλλά και ο συγκρητισμός. Η ανάμειξη δηλαδή στοιχείων διαφορετικής προελεύσεως θρησκειών και τύπων λατρείας τους. Εύστοχα παρατηρήθηκε πως η αντίληψη ότι «η θρησκεία είναι ένας χώρος όπου δεν κυριαρχεί η αλήθεια, αλλά η αυθαιρεσία ή το γούστο, είναι ένας χώρος, όπου τελικά anything goes». Κατά τον Grace Davie «μία επονομαζομένη πολυθρησκευτική (multifaith) εκπαίδευση μπορεί να καταλήξει στο να μην σέβεται την πίστη κανενός· και στο να υποβαθμίζει εντελώς την έννοια της Θρησκείας». Εκεί οδηγούνται οι νέοι μας από τους κυβερνήτες, που υπόσχονται δημοκρατικό διάλογο αλλά εφαρμόζουν, ως φαίνεται, την αρχή του «αποφασίζομεν και διατάσσομεν». Αυθαιρετούν, παρανομούν και τρομοκρατούν. Απειλούν με απολύσεις τους θεολόγους, εάν δεν εφαρμόσουν τα νέα προγράμματα.

Συμβαίνουν δε όλα αυτά, δηλαδή αλλάζει ο χαρακτήρας και το περιεχόμενο της αγωγής των ορθοδόξων μαθητών, ενώ κατοχυρώνεται με νόμο, που εισηγήθηκε πέρυσι ο κ. Φίλης, η αμιγής θρησκευτική αγωγή των Μουσουλμάνων, των Εβραίων και των Ρωμαιοκαθολικών. Γιατί; Για να αλλάξει θρησκευτικώς και εθνολογικώς η σύσταση του πληθυσμού μας; Δεν αναγνωρίζονται δικαιώματα στην πλειοψηφία των πολιτών; Το ερώτημα είναι: Η Εκκλησία θα απεμπολήσει το δικαίωμα να διδάσκονται οι νέοι μας την πίστη των πατέρων τους, όπως τουλάχιστον συμβαίνει με τους αλλόθρησκους και αλλόδοξους;

Το θέμα της αλλαγής των προγραμμάτων των θρησκευτικών είναι σοβαρό. Η ορθόδοξη πίστη είναι το πλέον απαραίτητο και αναγκαίο στήριγμα των παιδιών μας στη σύγχρονη κοινωνία, όπου αντιμετωπίζουν ποικίλα αρνητικά ερεθίσματα. Όπως σωστά έχει παρατηρηθεί, «η μεγαλύτερη απειλή για τα παιδιά στις σύγχρονες κοινωνίες δεν είναι ότι θα πιστέψουν σε κάτι πολύ βαθιά, αλλά ότι δεν θα πιστέψουν καθόλου βαθιά σε τίποτα».

Ας σταματήσουν λοιπόν τα φληναφήματα περί κατηχητισμού. Και τα περί εκσυγχρονισμού των Θρησκευτικών με τα νέα προγράμματα. Το εντελώς αντίθετο συμβαίνει. Και ας μην επιμένουν αυτοί που μας διαφεντεύουν. Ας γίνει πάγωμα των προγραμμάτων, ας εκτυπωθούν και διανεμηθούν τα υπάρχοντα βιβλία του 2006, ώσπου να γραφούν νέα με την σύμφωνη γνώμη όλων των πλευρών, ύστερα από σοβαρό και αξιόπιστο διάλογο.

Άλλωστε το θρησκευτικό μάθημα ως ομολογιακό διδάσκεται σε 26 από τις 28 χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Γιατί στην Ελλάδα πρέπει να γίνει θρησκειολογικό; Ας σταματήσει να είναι η αντιμετώπιση του θρησκευτικού μαθήματος των ορθόδοξων κατώτερη από εκείνη των άλλων θρησκειών και δογμάτων. Ας προβάλλουμε την εικόνα του Χριστού, του μόνου Θεού, στις καρδιές των παιδιών μας. «Η μορφή του η αγία και τα λόγια του τα θεία, ας ρίχνουν φως κι αθανασία στις αγνές καρδιές» των παιδιών μας. Αρκετά τα πληγώσαμε ως τώρα με τα μνημόνια και το γενικό χάλι της κοινωνίας που δημιουργήσαμε. Ας μην τα στερήσουμε την ψυχική δύναμη και υποστήριξη που δίνει η πίστη στον Χριστό, οδηγώντας τα στην αθεϊα. Εκκλησία και κοινωνία οφείλουμε να εμποδίσουμε τα σχέδια να πάψει η παιδεία μας να είναι ελληνική και ορθόδοξη.

Ελευθερία

http://thriskeftika.blogspot.gr

ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΚΟ ΔΙΑΓΓΕΛΜΑ ΦΙΛΙΑΣ ΑΠΟ 22 ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΥΣ ΗΓΕΤΕΣ, ΑΝΑΜΕΣΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ

Διάγγελμα φιλίας από 22 θρησκευτικούς ηγέτες,

ανάμεσα τους ο Οικουμενικός Πατριάρχης

Η θρησκεία συχνά αντιμετωπίζεται ως μια δύναμη η οποία προκαλεί διχασμό ανάμεσα στους ανθρώπους. Ωστόσο, οι κορυφαίοι θρησκευτικοί ηγέτες του κόσμου ενώθηκαν για να παρουσιάσουν ένα διαφορετικό όραμα σχετικά με το πώς θα μπορούσε να λειτουργεί στον κόσμο η θρησκεία.

 Σε μια σπάνια κίνηση, 22 θρησκευτικοί ηγέτες- από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο και τον Πάπα Φραγκίσκο μέχρι τον Δαλάι Λάμα- απηύθυναν μια κοινή έκκληση την Τετάρτη, ζητώντας από τους ανθρώπους να ακολουθήσουν μια απλή συμβουλή: Να γίνουν φίλοι με ανθρώπους άλλων θρησκειών.

«Η συμβουλή μας είναι να κάνετε φίλους πιστούς όλων των θρησκειών» είπε ο αγιατολάχ Σαγίντ Φαντέλ αλ Μιλανί, ένας από τους πιο υψηλόβαθμους σιίτες μουσουλμάνους κληρικούς της Μ. Βρετανίας, σε βίντεο.

«Προσωπικές επαφές, προσωπικές φιλίες, τότε μπορούμε να ανταλλάξουμε ένα βαθύτερο επίπεδο εμπειριών» είπε ο Δαλάι Λάμα.

Ο Πάπας Φραγκίσκος επέλεξε να μιλήσει για τη μακρά του φιλία με τον Αργεντινό ραββίνο Άμπραχαμ Σκόρκα, που επίσης εμφανίστηκε στο βίντεο.

«Η θρησκευτική μου ζωή εμπλουτίστηκε με τις εξηγήσεις του, έγινε πολύ πιο πλούσια» είπε ο Φραγκίσκος για τον Σκόρκα. «Και φαντάζομαι πως το ίδιο συνέβη και σε αυτόν».

Από την πλευρά του ο κ. Βαρθολομαίος είπε πως "καλούμαστε να κοιτάξουμε ο ένας τον άλλον στα μάτια ώστε να δούμε πιο βαθιά και να να αναγνωρίσουμε την ομορφιά του Θεού σε κάθε ανθρώπινο πλάσμα".

Το «Κάνετε Φίλους» (Make Friends) είναι μια πρωτοβουλία του Elijah Interfaith Institute, ενός διαθρησκευτικού οργανισμού με γραφεία στο Ισραήλ και τις ΗΠΑ. Σε ανακοίνωση, οι διοργανωτές είπαν πως η αποστολή του εγχειρήματος είναι να αντιμετωπίσει την ιδέα πως οι άνθρωποι βλέπουν τις θρησκείες των άλλων με έλλειψη εμπιστοσύνης ή αποστροφή- και εν δυνάμει να μειώσει τη βία που ασκείται στο όνομα της θρησκείας.

Ο ραββίνος Dr. Άλον Γκόσεν- Γκότσταϊν, διευθυντής του ινστιτούτου, είπε πως το εγχείρημα παρουσιάζει μια νέα θεολογική οπτική, μία η οποία υπογραμμίζει την ανάγκη για φιλία ανάμεσα στις θρησκείες.

«Δεν μπορούμε να αρνηθούμε πως στα βιβλία πολλών θρησκειών μπορείς να βρεις κείμενα τα οποία δεν είναι πολύ ανοιχτά, ακόμα και εχθρικά, απέναντι σε ανθρώπους άλλων θρησκειών» αναφέρει σε ανακοίνωση. «Οπότε, όταν οι πιο σημαντικοί ηγέτες του κόσμου ζητούν φιλία, πρακτικά αγκαλιάζουν έναν τρόπο πίστης και απορρίπτουν έναν άλλο».

Οι 22 ηγέτες που συμμετέχουν στην έκκληση αντικατοπτρίζουν ένα μεγάλο φάσμα θρησκευτικών πεποιθήσεων- Σιχ, Βουδισμό, Ινδουϊσμό, Ισλάμ, Ιουδαϊσμό και Χριστιανισμό. Ο κάθε ηγέτης συνεισέφερε με μια προσωπική δήλωση, ειδικά για τους σκοπούς του εγχειρήματος αυτού.

Περισσότερα βίντεο από τους ηγέτες, με υποτίτλους σε διαφορετικές γλώσσες, είναι διαθέσιμα στον λογαριασμό YouTube του Make Friends.

«Ένα από τα πιο ωραία του να περνάς χρόνο με ανθρώπους που διαφέρουν από εσένα είναι ότι ανακαλύπτεις πόσα κοινά έχεις. Οι ίδιοι φόβοι, οι ίδιες ελπίδες, οι ίδιοι προβληματισμοί» είπε ο ραββίνος Λόρδος Τζόναθαν Σακς, πρώην ανώτατος ραββίνος του Ηνωμένου Βασιλείου.

Από ikivotos.gr