ΗΡΑΚΛΗΣ ΡΕΡΑΚΗΣ: «ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΠΟΥ ΑΠΟΚΡΥΠΤΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ»

«Αλήθειες που αποκρύπτονται για το μάθημα των Θρησκευτικών»

Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής Παιδαγωγικής – Χριστιανικής Παιδαγωγικής της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ

Για να γίνει αποδεκτό το μοντέλο της νέας πολυθρησκειακής αγωγής έχουν λεχθεί και γραφτεί πολλά αναληθή, αλλά υπάρχουν πολλά, επίσης, που συστηματικά αποκρύπτονται και που είναι όμως εκείνα, τα οποία ίσως διαλεύκαναν το τοπίο και αποκάλυπταν τους πραγματικούς λόγους δημιουργίας των νέων πολυθρησκειακών Προγραμμάτων στη χώρα μας.

Ένας από αυτούς είναι η οντολογική σχέση της πολυθρησκειακής αγωγής με το φαινόμενο της μετανεωτερικότητας: Σε ένα σημείο των νέων Προγραμμάτων διαβάζουμε ότι «το ΜτΘ καλείται να προχωρήσει πέρα και από τη νεωτερικότητα». Τι υπάρχει πέρα και από τη νεωτερικότητα (μοντερνισμός); Υπάρχει η κοσμοθεωρία της μετανεωτερικότητας (μεταμοντερνισμός) στο χώρο της Φιλοσοφίας και φυσικά της κοινωνίας και της πολιτικής. Τι περιεχόμενο έχει η μετανεωτερικότητα, έτσι ώστε να αποτελεί το όραμα του συντάκτη ή των συντακτών των νέων Προγραμμάτων της πολυθρησκευτικότητας στη χώρα μας; Ποια κοινά στοιχεία υπάρχουν μεταξύ τους;

Η μετανεωτερικότητα διακηρύττει έμπρακτα ότι δεν υπάρχει ανάγκη για μια κοινή αντικειμενική λογική και αλήθεια. Γι’ αυτήν, όλες οι αλήθειες και οι όλες οι διαχρονικά κοινά αποδεκτές σταθερές του πολιτισμού είναι σχετικές. Με αυτόν τον τρόπο, η μετανεωτερικότητα έρχεται να υποδαυλίσει τον σύγχρονο μηδενισμό, τη θέση δηλαδή ότι ο σύγχρονος άνθρωπος δεν έχει ανάγκη από αυτό που λέμε «νόημα ζωής», δεν χρειάζεται να έχει αξιακό άξονα και κεντρικά πρότυπα, που χρειάζονται στήριξη ή ανάδειξη ή προβολή για να διατηρηθεί ο πολιτισμός και η κοινωνία σε κάποιο ηθικοπνευματικό επίπεδο. Όλα βασίζονται, πορεύονται και καταλήγουν στο κενό και στο μηδέν. Σε αυτό το πλαίσιο, δεν είναι παραδεκτές ούτε οι πολιτισμικές ούτε οι θρησκευτικές ταυτότητες, αφού επιλέγεται η αρχή των πολλαπλών ταυτοτήτων σε όλα τα κυρίαρχα θέματα, που αφορούν κυρίως στην οντολογική πλευρά της ανθρώπινης ύπαρξης. Στη μετανεωτερική σκέψη, υπάρχουν μόνον ατομικές επιλογές ή επινοήσεις ταυτότητας, υπάρχουν μόνο προσωπεία, αλλά όχι πρόσωπα. Η πίστη στον Θεό και η εμπιστοσύνη προς τον άνθρωπο, ως στηρίγματα και σημεία αναφοράς, απορρίπτονται ή αποδομούνται. Φορείς, που πρόσφεραν στο παρελθόν καταφύγιο κοινωνικής συνοχής και ενότητας, όπως οι ποικίλες συλλογικότητες, αποδοκιμάζονται και μηδενίζονται, μπροστά στην υπεροψία και την αυτολατρεία του ατομικού «εγώ», που όμως, και αυτό, με αυτόν τον τρόπο, αυτοκαταστρέφεται μέσα στα υπαρξιακά κενά, που το ίδιο δημιουργεί, αρνούμενο τη σχέση και τη συνύπαρξη με ένα «εσύ» και με ένα «εμείς», έξω από τον εαυτό του.

Μέσα σε αυτήν τη γενικευμένη πνευματική κρίση και αποδόμηση, που έφερε η μετανεωτερικότητα στον κόσμο και στην Ελλάδα, από τη δεκαετία του 1960,  η μόνη ελπίδα και δυνατότητα να κρατηθεί και να στηριχθεί ο πολιτισμός και η κοινωνία σε μια υγιή πνευματικά κατάσταση, προκειμένου να έχει στη συνέχεια και στο μέλλον προσδοκίες ανακαίνισης ήταν το πνευματικό ανάχωμα και θεραπευτήριο της ορθόδοξης Εκκλησίας, ως το πνευματικό σώμα με αρχηγό τον Χριστό. Ειδικότερα στην περιοχή της νεότητας, αυτό το συγκεκριμένο έργο της Εκκλησίας το διακονούσε, η ορθόδοξη χριστιανική αγωγή στο επίπεδο του ελληνικού σχολείου.

Ωστόσο, αυτήν  την ελπίδα έσβησε η εισαγωγή ή μάλλον επιβολή της πολυθρησκειακής διδασκαλίας στην Ελλάδα. Η πολυθρησκειακή αγωγή ταυτίζει, πλέον, μέσα από  την κατάλληλη θρησκευτική παραπλάνηση, στην οποία ασκεί τους νέους μας, τις αρχές της με τις αρχές της μετανεωτερικότητας, προβάλλοντας, ως θετικό πρόσημο, το ψεύτικο όραμα του προοδευτισμού και του εκσυγχρονισμού, το οποίο έντεχνα προέβαλε και προβάλλει και η κοσμοθεωρία της μετανεωτερικότητας. Βασική προϋπόθεση για να κυριαρχήσει αυτή η μολυσματική ασθένεια, που εκπορεύεται από αυτήν την  κοσμοθεωρία και αποτελεί  ένα βασικότατο πρότυπο για να διαδοθεί η πολυθρησκειακή αγωγή, είναι ένας ελλειπτικός επιστημονικά προσδιορισμός  των αναγκών, των «ενδιαφερόντων και των ερωτημάτων των σημερινών μαθητών».

 Έτσι, στο περιεχόμενο της νέας πολυθρησκειακής αγωγής, στήνονται φανταστικές ανάγκες, ερωτήματα και ενδιαφέροντα που δήθεν απασχολούν τους νέους καθώς και οι τρόποι και τα μέσα που θα ανταποκριθούν στην ικανοποίησή τους.  Μεταξύ άλλων υποστηρίζεται εντελώς αυθαίρετα ότι τα θεολογικά ζητήματα των μαθητών στην Ελλάδα θα τα λύσει μια εκσυγχρονισμένη και διευρυμένη μορφή του μαθήματος των θρησκευτικών, το οποίο δεν μπορεί να περιορίζει τη γνώση των μαθητών «αποκλειστικά στη δική τους θρησκευτική παράδοση», διότι αυτό το μοντέλο «έχει πλέον φτάσει  στα όριά του». Ποια επιστημονική έρευνα, επίσης, κατέγραψε ότι υπάρχει το αίτημα των ορθόδοξων νέων μας να επιλυθούν και να απαντηθούν τα θεολογικά τους ζητήματα,  όχι από τη δική τους ορθόδοξη πίστη και παράδοση, αλλά  από μια διευρυμένη με «τις θρησκείες και τις θρησκευτικές και μη θρησκευτικές κοσμοθεωρήσεις, που νοηματοδοτούν  τον ανθρώπινο βίο»; Ποια τεκμηριωμένη έρευνα κατέγραψε ότι οι γνώσεις και τα πρότυπα που παρέχει η Ορθοδοξία έχουν φτάσει στα όρια όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στα νέα Προγράμματα;

 Οι θέσεις αυτές που διατυπώνονται στα νέα Προγράμματα είναι μη επιστημονικές, ατεκμηρίωτες, δημαγωγικές και απευθύνονται στο θυμικό ορισμένων αδαών. Όπως κατανοεί ο αναγνώστης, όλα όσα καταγράφηκαν στα νέα πολυθρησκειακά Προγράμματα είναι ιδεοληπτικά κατασκευάσματα μιας μικρής ομάδας «Θεολόγων» και κληρικών, που βρίσκονται πίσω από όλα αυτά. Οι «Θεολόγοι» αυτοί έχουν καταφέρει από το 2011 έως σήμερα να παραπλανούν πολιτικούς και εκκλησιαστικούς παράγοντες, να εκμεταλλεύονται τις θέσεις τους για να παρασύρουν κυβερνητικά πρόσωπα όλων των αποχρώσεων σε λανθασμένες και καταστροφικές για την πορεία της Εκκλησίας μας αποφάσεις και να κατατρώγουν την σάρκα της Ορθοδοξίας και φυσικά όχι μόνον αυτήν… 

Η πολυθρησκειακή διδασκαλία, όπως ήδη αναφέρθηκε, ακολουθεί τη μετανεωτερικότητα, ως μία κοσμοθεωρία που νοηματοδοτεί τον ανθρώπινο βίο, γιατί ένα βασικό κοινό που έχουν και οι δύο είναι η αποδόμηση των πάντων. Η πολυθρησκειακή αγωγή, που επιβάλλουν τα νέα Προγράμματα, πολτοποιεί και συμψηφίζει τις διάφορες θρησκευτικές αλήθειες  με την αλήθεια της χριστιανικής πίστεως. Αρνείται να αποδεχθεί τον Χριστό και τη διδασκαλία του, ως μοναδική αλήθεια που σώζει και ελευθερώνει τον άνθρωπο, διδάσκοντας τους ορθόδοξους μαθητές ότι οι θρησκείες έχουν και προσφέρουν και αυτές αλήθεια, πνεύμα, θεραπευτική δύναμη και υπαρξιακή λύτρωση. Δεν στοχεύει σε ένα μαθητή με μία γνήσια θρησκευτική ταυτότητα, αλλά στην οικοδόμηση μίας αρρωστημένης πολλαπλής ταυτότητας.

Η πολυθρησκευτικότητα δεν διδάσκει σεβασμό στη διατήρηση της διαφοράς των θρησκευτικών ταυτοτήτων των μαθητών, αλλά στοχεύει στο μηδενισμό των διαφορών με τη μέθοδο της πολτοποίησης. Στοχεύει επίσης στην αλλοίωση, στην παραποίηση και στον μετασχηματισμό του ορθόδοξου Χριστιανισμού, αφού χρησιμοποιεί τον σχετικισμό, τον συγκρητισμό και τη σύγχυση, φαινόμενα που γεννούν τον μηδενισμό, την αμφισβήτηση και το υπαρξιακό χάος στις ψυχές των μαθητών. Αποξενώνει όλους τους μαθητές από τη θεολογική βάση της πίστεώς τους, επιβάλλοντάς τους μια εξισωτική και κυρίως μετανεωτερική και εκκοσμικευμένη πνευματικότητα. Όλα αυτά είναι ορισμένα μόνο ενδεικτικά από εκείνα που είναι ανάγκη να γνωρίζουν τόσο οι Ιεράρχες μας, που έχουν την ευθύνη του ελέγχου των νέων πολυθρησκειακών Προγραμμάτων όσο και ολόκληρος ο ελληνικός λαός, τα παιδιά του οποίου θα τα διδαχθούν.

Ορθόδοξη Αλήθεια, 05.07.2017

ΑΓΙΟΣ ΝΚΤΑΡΙΟΣ: ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΕΙΡΗΝΕΥΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ, ΕΙΡΗΝΕΥΕΙ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΠΛΗΣΙΟΝ ΤΟΥ!

Άγιος Νεκτάριος: Ἐκεῖνος ποὺ εἰρηνεύει μὲ τὸν ἑαυτό του, εἰρηνεύει καὶ μὲ τὸν πλησίον του, εἰρηνεύει καὶ μὲ τὸ Θεό. Ἕνας τέτοιος ἄνθρωπος εἶναι ἁγιασμένος, γιατὶ ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς κατοικεῖ μέσα του.

ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ: ΝΑ ΖΗΤΑΤΕ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ!

Να ζητάτε καθημερινά τον Κύριο· αλλά μέσα στην καρδιά σας και όχι έξω απ’ αυτήν. Και όταν Τον βρείτε, σταθείτε με φόβο και τρόμο όπως τα Χερουβείμ και τα Σεραφείμ, γιατί η καρδιά σας έγινε θρόνος του Θεού.

ΑΓΙΟΣ ΒΛΑΣΙΟΣ, Ο ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΕΞ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ

Άγιος Βλάσιος ο ιερομάρτυρας εξ Ακαρνανίας

Ο Άγιος Βλάσιος ήταν ηγούμενος ή εφυσυχάζων επίσκοπος στην Ιερά Μονή των Εισοδίων της Θεοτόκου που βρίσκονταν στην περιοχή των Σκλαβαίνων – Ζαβέρδας νυν Παλαίρου Αιτωλοακαρνανίας. Ετελειώθει με μαρτυρικό θάνατο από Αγαρηνούς πειρατές μαζί με πέντε συμμοναστες του και πλήθος χριστιανών λαϊκών αντρών γυναικών και παιδιών που αποτελούσαν ποίμνιο του, για την πίστη τους στο Χριστό. Τον αποκεφάλισαν αφού προηγουμένως κάρφωσαν αργά στο σώμα του πέντε καρφιά. Στην συνέχεια οι δήμιοι του προσπάθησαν να κάψουν το σώμα του αλλά αυτό δεν κάηκε. Οι διασωθέντες χριστιανοί που έφτασαν στο σημείο έθαψαν τον Άγιο Βλάσιο χωριστά από τους πέντε συμμαρτυρίσαντες συνασκητές του, τους οποίους ενταφίασαν μαζί σε κοινό τάφο. Τους υπόλοιπους χριστιανούς τους έθαψαν φύρδην μύγδην σε μεγαλύτερο ομαδικό. Το μαρτύριο τους έλαβε χώρα την 19η Δεκεμβρίου ημέρα Κυριακή. Σε πέτρινη επιγραφή που βρέθηκε στο σημείο του τάφου του αναφέρονταν το έτος 1006 μ.Χ. η οποία πιθανώς να προσδιορίζει και τον χρόνο του μαρτυρίου του.

Σιγά σιγά χάνεται και σκεπάζεται από την λήθη του χρόνου το μαρτύριο και η ιστορικότητα του Αγίου Βλασίου και των συν αυτώ αλλά και όλων των γεγονότων τα οποία έλαβαν χώρα. Αγνοείται παντελώς η οντότητα του μεγάλου αυτού αγίου. Μόνο στις διηγήσεις της προφορικής παραδόσεως αναφέρεται η σφαγή που έλαβε χώρα, σε απροσδιόριστο παρελθοντικό χρόνο. Εκείθε και η ονομασία της περιοχής από Κιάφα σε «Σκλάβαινα» (περιοχή που υπέστη σκλαβια- αιχμαλωσία). Χάνεται κάθε ιστορική ή και μορφολογική ένδειξη της ύπαρξης του Αγίου για 900 και πλέον χρόνια. Όλα τα σκέπασε το σκότος της λησμονιάς. Αν και το όλο ιστορικό χάθηκε στα βάθη των αιώνων αν και τίποτα δεν καταμαρτυρούσε για τα γεγονότα των Σκλαβαίνων, αν και ο τόπος είχε αλλάξει ριζικά από μορφολογικής αλλά και πληθυσμιακής πλευράς, το θείο δώρο της Αγάπης του Θεού προς το σύγχρονο άνθρωπο αναδύεται ως θείο φως από το φάσμα των σκοτεινών 900 και πλέον χρόνων. Ευδοκείτε έτσι από το έτος 1915 μ.Χ. και εξής αρχίζουν να συμβαίνουν ανεξήγητα αλλά και θαυμαστά γεγονότα στην περιοχή των Σκλαβαίνων. Πολλοί από τους κατοίκους της περιοχής αρχίζουν να βλέπουν σε όνειρα κάποιον επιβλητικό και ιεροπρεπή ρασοφόρο, ο οποίος να τους έλεγε «Είμαι ο Άγιος Βλάσιος. Να σκάψετε στο σημείο αυτό και να βγάλετε τα λείψανα μου» και τους έδειχνε το συγκεκριμένο τόπο. Σημειωτέων ότι επί του σημείου του τάφου τίποτα δεν δήλωνε την ύπαρξη του. Πάνω από αυτό και εν αγνοία, είχαν κατασκευαστεί ποιμνιοστάσια και στάβλιζαν στο σημείο πρόβατα. Οι κάτοικοι μη μπορώντας να εξηγήσουν το γεγονός των εμφανίσεων αυτών του ιερέα, κατασκεύασαν ένα πέτρινο εικονοστάσι αφιερωμένο στον Άγιο Βλάσιο επίσκοπο Σεβαστείας, στο σημείο που τους έδειχνε ο άγιος. Δεν επιχείρησαν όμως ποτέ να σκάψουν είτε από δυσπιστία είτε από τον φόβο της απογοήτευσης. Οι εμφανίσεις όμως του Αγίου άρχισαν να γίνονται πιο επίμονες και επιτακτικές με αποδέκτες πολλούς περισσότερους κατοίκους της περιοχής. Αλλά και πάλι δεν προχωρούσαν στο έργο της εκταφής του αγνώστου τάφου.

Κατά το έτος 1923 μ.Χ. ο Πανάγαθος Θεός ευδόκησε ώστε να δοξαστεί και επί της γης ο ένδοξος ιερομάρτυρας Του Βλάσιος. Και αυτό με την θαυμαστή δια ζώσης φανέρωση του, στην μακαριστή πλέον γερόντισσα Ευφροσύνη Κατσαρά. Μια απλή γνήσια και ευσεβή πολύτεκνη γυναίκα χήρα η οποία λάτρευε τον Θεό με την ίδια την ζωή της. Ήταν η νύκτα της 23η Αυγούστου του έτος 1923 μ.Χ. κατά την οποία η Ευφροσύνη φρόντιζε την ετοιμοθάνατη κόρη της η οποία έπασχε από τυφοειδή πυρετό. Ξαφνικά εν τω μέσω της νυκτός αφού ακούστηκε δυνατός κρότος άνοιξαν τα πορτοπαράθυρα της οικίας και εκτυφλωτικό φως εισήλθε εντός αυτής. Από υπερκόσμια αυτή λάμψη περιβάλλονταν κάποιος επιβλητικός ιερέας, ενδεδυμένος άπασα την ιερατική στολή ο οποίος κρατούσε στο χέρι ποιμαντική ράβδο. Τα χαρακτηριστικά του τα διέκρινε με κάθε λεπτομέρεια η γερόντισσα Ευφροσύνη ενώ η κόρης της αντιλαμβάνονταν μόνο την εκτυφλωτική λάμψη. Ο άγιος ιερέας απευθυνόμενος στην Ευφροσύνη της είπε ότι είναι ο Άγιος Βλάσιος και της ζήτησε να τον ακολούθησε για να της υποδείξει το ακριβές σημείο του τάφου του προκειμένου να ενεργήσει για την εκταφή του. Σαστισμένη η γερόντισσα από το γεγονός που ζούσε προέβελε στον Άγιο τον δισταγμό της λόγω της ασθένειας της κόρης της. Ο Άγιος τότε αφού έβγαλε κάποιον εγκόλπιο σταυρό σταύρωσε την ετοιμοθάνατη κόρη της και της ζήτησε ξανά να τον ακολουθήσει. Όπως κι έγινε. Μέσα στο αποπνικτικό σκοτάδι η Ευφροσύνη ακολούθησε το φωτοβόλο Άγιο Βλάσιο, ο οποίος την οδήγησε στο σημείο που είχαν χτίσει το προσκυνητάρι. Εκεί με την ράβδο που κρατούσε χάραξε ένα κύκλο στο χώμα, υποδυκνείοντας το σημείο που θα ‘πρεπε να σκάψουν για να βγάλουν τα άγια και χαριτόβρυτα λείψανα του. Στην συνέχεια ο Άγιος αφού επέστρεψε την Ευφροσύνη στο σπίτι της εξαφανίστηκε. Εκεί η γερόντισσα βρήκε την κόρη της πολύ καλύτερα και θεραπευμένη.

Από την επομένη ημέρα κιόλας άρχισε τις ενέργειες για να γίνει η ανακομιδή των λειψάνων. Όλοι όμως την αντιμετώπιζαν με κάποια δυσπιστία και επιφύλαξη. Αρωγός όμως των προσπαθειών της αυτών ήταν ο Άγιος Βλάσιος που την καθοδηγούσε , αλλά και που εμφανίζονταν και σε άλλα άτομα προκειμένου να γίνει αυτή πιστευτή. Πράγματι οι προσπάθειες της απέδωσαν και άρχισαν οι εργασίες της ανακομιδής με πολλές επιφυλάξεις και μεγάλη ένταση.

Την τρίτη ημέρα των εργασιών κι ενώ για πολλοστή φορά ήταν έτοιμοι να τα παρατήσουν η σκαπάνη χτύπησε σε μια πέτρινη πλάκα. Ρίγη συγκίνησης και δέος κατέλαβαν τους παρευρισκομένους. όταν έβγαλαν την επιτάφια πλάκα μια ουράνια ευωδία ξεχύθηκε και απλώθηκε στην ατμόσφαιρα. Όλοι βρίσκονταν επί του τάφου, εντός του οποίου βρίσκονταν τα λείψανα του Αγίου Βλασίου και τα οποία τόσα χρόνια πριν σε ενύπνια τους ζητούσε να βγάλουν από την γη. Εντός του τάφου και επί των ιερών λειψάνων ευρέθηκαν ένας εγκόλπιος βαρύτατος σιδερένιος σταυρός και τα πέντε καρφιά του μαρτυρίου του.

Αφού περισυνέλλεξε η Ευφροσύνη τα ιερά λείψανα σύμφωνα με τις οδηγίες του Αγίου άρχισε να ενεργεί τα δέοντα για την ανέγερση του ιερού του Ναού και την αγιογράφηση της ιεράς του Εικόνας.

Επίσης, ο Άγιος Βλάσιος έκανε δύο εμφανίσεις, μία σε όραμα στον ευσεβέστατο αείμνηστο Αρχιμ. Αρσένιο Τσαταλιό την 6-12-1978 μ.Χ. και μία άλλη στον ευλαβέστατο μοναχό Παΐσιο τον Αγιορείτη στο Άγιο Όρος το 1980 μ.Χ..

Από την εμφάνιση του Αγίου μέχρι σήμερα άπειρες είναι οι θαυμαστές επεμβάσεις και οι εμφανίσεις του και τα πολλά θαύματα του στα πέρατα της οικουμένης. Ο Θεός χαρίτωσε τον μεγαλομάρτυρα και ιερομάρτυρα Βλάσιο και τους συναθλητές του κι επί της γης, όπως και αυτοί πριν από 900 περίπου χρόνια έδωσαν το πολυτιμότερο ως χοϊκοί την ίδια τους την ζωή. Κέρδισαν όμως μέρος την Ενδόξου Ουράνιας Βασιλείας. Ουράνια Βασιλεία είθε της οποίας δια Πρεσβειών του Αγίου ιερομάρτυρος Βλασίου του Ακαρνάνος και των συν Αυτώ να γίνουμε άπαντες μέτοχοι.

Η επίσημη αγιοκατάταξη του Αγίου Βλασίου έγινε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο στις 31 Αυγούστου 2016 μ.Χ. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου Βλασίου στις 7 Ιουλίου.

http://www.saint.gr

ΑΓΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ Η ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ

Αγία Κυριακή η Μεγαλομάρτυς

Η Αγία Κυριακή ήταν κόρη του Δωροθέου και της Ευσεβίας. Αυτοί ήταν άτεκνοι και παρακαλούσαν το Θεό να τους δώσει παιδί. Πράγματι, ο Θεός ευδόκησε, και το χριστιανικό αυτό ζευγάρι, απέκτησε παιδί. Γεννήθηκε ημέρα Κυριακή, γι' αυτό και της έδωσαν το όνομα Κυριακή. Κατά το διωγμό του Διοκλητιανού, το έτος 282 μ.Χ., οι γονείς της συνελήφθησαν και μετά από ανάκριση βασανίστηκαν και αποκεφαλίστηκαν από το δούκα Ιούστο. Η δε Κυριακή παραπέμφθηκε στον Καίσαρα Μαξιμιανό, και από εκεί στον άρχοντα Βιθυνίας Ιλαριανό, ο οποίος της υπενθύμισε ότι η ομορφιά της είναι για απολαύσεις και όχι για βασανιστήρια. Τότε η παρθένος κόρη του απάντησε: «Ούτε στη νεότητα μου, ούτε στην ομορφιά μου δίνω την παραμικρή προσοχή. Και τα λαμπρότερα από τα επίγεια πράγματα είναι προσωρινά, όπως τα άνθη και κούφια, όπως οι σκιές. Σήμερα, έπαρχε, είμαι όμορφη, αύριο μια άσχημη γριά. Να κάνω, λοιπόν, κέντρο της ζωής μου την ομορφιά μου; Την αξία της, όμως, τη γνώρισα στις ρυτίδες, που την περιμένουν και στον τάφο που την καλεί. Νόμισες, λοιπόν, ότι θα κάνω την τερατώδη ανοησία, να χάσω την αιώνια λαμπρότητα για να μείνω λίγο περισσότερο στη γη; Γι' αυτό στο ξαναλέω, έπαρχε: είμαι και θα είμαι στη ζωή και στο θάνατο χριστιανή». Εξοργισμένος ο Ιλαριανός, σκληρά τη βασάνισε και διέταξε να την αποκεφαλίσουν. Αλλά πριν πέσει η σπάθη, προσευχόμενη παρέδωσε το πνεύμα της στον Κύριο. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη της Αγίας Κυριακής στις 7 Ιουλίου.

http://www.saint.gr

ΑΓΙΟΣ ΒΛΑΣΙΟΣ, Ο ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΕΞ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ

ΑΓΙΑ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ ΚΥΡΙΑΚΗ

ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΦΑΝΗΣ Ο ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΣ: ΣΑΣ ΕΒΡΙΣΑΝ ΚΑΙ ΣΑΣ ΠΡΟΣΒΑΛΑΝ; ΚΑΛΟ ΣΗΜΑΔΙ!

Άγιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος: Σας έβρισαν και σας πρόσβαλαν; Καλό σημάδι! Μην τα χάνετε! Ιαματική λάσπη είναι! Χωρίς αυτήν, ίσως θα πετούσατε στα σύννεφα με τα φτερά της υπερηφάνειας! Ο Κύριος, λοιπόν, που σας αγαπά, παραχώρησε να πέσει πάνω σας αυτή η λάσπη, για να ταπεινωθείτε...

ΖΗΤΗΣΑ...

ΚΥΡΙΕ, ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ, ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ!