ΣΟΥΗΔΙΑ: ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΑΝ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΣΕ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ. ΤΗΝ ΑΝΤΙΚΑΤΕΣΤΗΣΑΝ ΜΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ ΣΤΟΝ ΗΛΙΟ

ΣΟΥΗΔΙΑ: Απαγόρευσαν προσευχή σε νηπιαγωγείο. Την αντικατέστησαν με ευχαριστία στον ήλιο και την βροχή…

Ένα νηπιαγωγείο στην Σουηδία, που το διαχειρίζεται ο ‘Στρατός της Σωτηρίας’, θεωρήθηκε «πολύ χριστιανικό» στο εκπαιδευτικό του περιεχόμενο, όπως διαπίστωσε μια κυβερνητική επιθεώρηση, και αναγκάστηκε να σταματήσει τα μαθήματα της Βίβλου την ώρα του κολατσιού και την προσευχή πριν από τα γεύματα.

Ο σουηδικός νόμος περί Εκπαίδευσης απαγορεύει το «ομολογιακό» εκπαιδευτικό περιεχόμενο κατά τη διάρκεια της σχολικής φοίτησης. Αναφέρει επίσης ότι οι μαθητές πρέπει πάντα να έχουν τη δυνατότητα να εξαιρεθούν από αυτές τις δραστηριότητες.

«Γνωρίζαμε ότι δεν μπορούσαμε να έχουμε πλέον κάποιο χρόνο προσευχής, γιατί θα θεωρείτο "ομολογιακή δραστηριότητα", και έτσι προσθέσαμε μια μικρή προσευχή κατά τη διάρκεια των γευμάτων», δήλωσε η Britt Marie Mårtensson, διευθύντρια του νηπιαγωγείου. Αλλά και αυτό ακόμα θεωρήθηκε υπερβολικά ομολογιακό για τις προτιμήσεις της κυβέρνησης, επειδή τα παιδιά προσχολικής ηλικίας «δεν είχαν αρκετές επιλογές να αποχωρήσουν από αυτήν».

Τώρα, αντί για την προσευχή, τα παιδιά τραγουδούν ένα στιχάκι στο οποίο «ευχαριστούν τον ήλιο, τη βροχή και το φαγητό», ανέφερε ο SVT.

«Δεν είναι τόσο δύσκολο να γίνει διάκριση ανάμεσα στις δραστηριότητες που είναι εκπαιδευτικές και εκείνες που δεν είναι στα δημοτικά σχολεία, διότι η διδασκαλία συμβαίνει στην τάξη, αλλά όταν πρόκειται για προσχολική ηλικία είναι δύσκολο να γίνει αυτή διάκριση», δήλωσε η Pian Rosell του δήμου Umeå.

Τα παιδιά δεν λένε "αμήν", ούτε μιλούν για τη Βίβλο. Το σχολείο διαθέτει χώρο για 32 μαθητές, σύμφωνα με την SVT.

Πρόσφατα, ένα Ιουδαϊκό σχολείο στο Λονδίνο απειλήθηκε με κλείσιμο επειδή δεν διδάσκει τα παιδιά ακόμα και στην ηλικία των τριών, την  θεωρία του transgenderism. Ήδη στον Καναδά τα χριστιανικά σχολεία έχουν υποχρεωθεί να ενσωματώσουν και μαθήματα LGBT και υπέρ της άμβλωσης.

Ο Πρωθυπουργός της Σουηδίας δήλωσε πρόσφατα ότι πιστεύει ότι όλοι οι ιερείς της Εκκλησίας της Σουηδίας πρέπει να τελούν «γάμους» ομοφυλόφιλων αλλιώς να βρουν άλλη δουλειά.

https://kaini-ktisis.blogspot.gr

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ: Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ!

Άγιος  Νικόλαος Βελιμίροβιτς: «Στο δικαστήριο ανάμεσα στο Χριστό και την Ευρώπη πραγματικά έγινε το εξής:  Ο Χριστός λέει στην Ευρώπη πως αυτή βαπτίστηκε στο όνομα Του, και πως πρέπει να μείνει πιστή σ' Αυτόν, και στο δικό Του ευαγγέλιο. Η κατηγορουμένη Ευρώπη απαντάει: «Όλες οι θρησκείες είναι ίσες -αυτό είπαν οι Γάλλοι εγκυκλοπαιδιστές- κανένας δεν πρέπει να πιέζεται να πιστεύει αυτό ή εκείνο».

Η Ευρώπη ανέχεται όλες τις θρησκείες σαν λαϊκές δεισιδαιμονίες λόγω των δικών της ιμπεριαλιστικών συμφερόντων. Όμως, η ίδια η Ευρώπη δεν έχει ούτε μία θρησκεία. Όταν η Ευρώπη θα καταφέρει να πετύχει τους πολιτικούς της στόχους τότε γρήγορα θα κάνει μία εκκαθάριση όλων των λαϊκών δεισιδαιμονιών»

Σ’ αυτά τα λόγια ο Χριστός ρωτάει λυπημένος: «Πώς μπορείτε εσείς οι άνθρωποι να ζείτε με ιμπεριαλιστικά, υλικά συμφέροντα, με κτηνώδη επιθυμία μόνο για σωματική τροφή; Εγώ ήθελα να σας κάνω θεούς και γιους του Θεού και εσείς αντιστέκεστε και σπεύδετε να γίνετε ίδιοι με τα κτήνη»;

Τότε η Ευρώπη απαντάει:  «Εσύ είσαι ξεπερασμένος, αντί για το δικό Σου Ευαγγέλιο εμείς βρήκαμε τη ζωολογία και τη βιολογία. Τώρα ξέρουμε πως είμαστε απόγονοι όχι δικοί Σου και του ουράνιου Πατέρα Σου, αλλά των ουραγκοτάγκων, των γοριλών, των μαϊμούδων. Εμείς τώρα τελειοποιούμαστε για να γίνουμε θεοί, επειδή δεν αναγνωρίζουμε άλλους θεούς εκτός από εμάς».

Ο Χριστός τότε αποκρίνεται: «Είστε πιο ξεροκέφαλοι από τους παλιούς Εβραίους, εγώ σας έβγαλα από το βαρβαρικό σκοτάδι, σας έφερα το ουράνιο φως, εσείς όμως θέλετε πάλι το σκοτάδι, όπως το βουβάλι τη λάσπη. Εγώ έχυσα για σας το αίμα μου, σας αγάπησα, ακόμη και όταν όλοι οι άγγελοι απέστρεψαν το πρόσωπο τους από εσάς, επειδή δεν μπορούσαν να αντέξουν τη δική σας άδικη ρυπαρότητα. Όταν εσείς βρισκόσασταν στο σκοτάδι και στην αμαρτία, ήμουν ο μοναδικός που πάλεψε για σας, για να σας φωτίσω θέλοντας να σας εξαγνίσω. Μην είστε τώρα άπιστοι, επειδή θα ξαναγυρίσετε σε εκείνο το ανυπόφορο σκοτάδι και την ανυπόφορη δυσωδία».

Σ' όλα αυτά η Ευρώπη με ειρωνικό χαμόγελο φωνάζει: «Φύγε από εμάς, δεν σε γνωρίζουμε. Εμείς κρατούμε την ελληνική φιλοσοφία και τη ρωμαϊκή κουλτούρα. Εμείς θέλουμε την ελευθερία. Έχουμε πανεπιστήμια, η επιστήμη είναι το αστέρι και ο οδηγός μας. Το σύνθημα μας είναι: Ελευθερία, αδελφοσύνη, ισότητα. Ο νους μας είναι ο θεός των θεών. Εσύ είσαι Ασιάτης. Απαρνιόμαστε εσένα. Είσαι ένας παλιός μύθος των παππούδων και των γιαγιάδων μας».

Σ' αυτά αποκρίνεται ο Χριστός με δακρυσμένα μάτια: «Εγώ θα φύγω αλλά και εσείς θα δείτε. Βγήκατε από τον δρόμο του Θεού και πήγατε στο δρόμο του σατανά. Η ευλογία χάθηκε από εσάς. Στο χέρι μου είναι η ζωή σας και ο θάνατός σας, επειδή εγώ σταυρώθηκα για σας. Παρ' όλα αυτά δεν θα σας καταδικάσω εγώ, αλλά οι αμαρτίες σας και η άρνησή σας στον Σωτήρα. Έδειξα πατρική αγάπη για όλους τους ανθρώπους και ήθελα με αγάπη όλους να σας σώσω».

Σ' αυτά άπαντα η Ευρώπη: «Ποια αγάπη; Εμείς νιώθουμε υγιές και δυνατό μίσος για όλους όσους δεν συμφωνούν με μας. Αυτό είναι το πρόγραμμά μας. Η αγάπη Σου δεν είναι παρά μόνο ένα παραμύθι. Αντί του παραμυθιού αυτού, εμείς δημιουργήσαμε εθνικισμό, διεθνισμό, προοδευτισμό, επιστημονισμό. Σ' αυτά είναι η σωτηρία μας και εσύ φύγε από εμάς»!

Αδελφοί μου, η λογομαχία αυτή στον καιρό μας τελείωσε. Ο Χριστός απομακρύνθηκε από την Ευρώπη, όπως κάποτε απομακρύνθηκε από τη χώρα των Γαδαρηνών, επειδή το ζήτησαν οι Γαδαρηνοί. Όμως μόλις απομακρύνθηκε, ήρθε ο πόλεμος, η φτώχεια, η φρίκη, η καταστροφή. Ξανά γύρισε στην Ευρώπη, ο προχριστιανικός βαρβαρισμός των Αβάρων, των Ούνων, των Λογγοβάρδων, αλλά σε μέγιστη φρίκη. Τον Σταυρό Του και την ευλογία Του πήρε ο Χριστός και απομακρύνθηκε. Έμεινε το σκοτάδι και η βρωμιά. Εσείς τώρα αποφασίστε με ποιον θα πάτε. Με τη σκοτεινή και βρώμικη Ευρώπη, ή με τον Χριστό; Αμήν.

«Ὁ Χριστός ἀπομακρύνθηκε ὰπὸ τὴν Εὐρώπην ...

Χριστός και Ευρώπη

Ἀγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς |»

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΧΡΙΔΟΣ, ΑΦΥΠΝΙΣΤΙΚΟΙ ΛΟΓΟΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΤΗΣ ΦΥΛΑΚΗΣ

ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΣΤΟ ΛΑΟ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ" http://theoldcalendarist.blogspot.gr/

https://epanastasilae.blogspot.gr

Η ΠΟΛΗ ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ (Η ΤΕΛΕΙΑ ΠΑΡΑΒΟΛΗ)

Υπήρχε κάποτε μια πόλη κατάφωτη, με πολλούς κατοίκους και υπουργούς. Είχε και έναν Βασιλιά πανίσχυρο, σοφό και ειρηνικό. Τόσο ειρηνικό, που οι σοφοί του νόμοι, ποτέ δεν επιβάλλονταν, μόνο άφηνε τους υπηκόους του ελεύθερους να επιλέξουν αν θα τους ακολουθήσουν ή όχι.

Και σπάνια τιμωρούσε την παρανομία, αλλά και όταν τιμωρούσε, το έκανε με τρόπο και για λόγο παιδαγωγικό, και ποτέ για εκδίκηση του φταίχτη.

Η πόλη ήταν μεγάλη, και οι πολλοί της κάτοικοι, ήταν κάθε καρυδιάς καρύδι, που λόγω της ελευθερίας, ζούσαν σ' αυτή την πόλη, μα πολλοί απ' αυτούς, μόνο για να εκμεταλλεύονται αυτή την ελευθερία που τους δινόταν. Το ίδιο έκαναν και μερικοί από τους υπουργούς του Βασιλιά. Αντί να είναι φύλακες και παραδείγματα του νόμου, σκανδάλιζαν τους πολίτες δίνοντας παραδείγματα παρανομίας και εκμετάλλευσης της ελευθερίας τους.

Ο σοφός Βασιλιάς τα ήξερε όλα αυτά. Όμως δεν επενέβαινε, γιατί με τη σοφία του γνώριζε τη δύναμη της ελευθερίας και της αγάπης, και ήξερε απ' την αρχή το τέλος.

Στο κέντρο της πόλης υπήρχε το παλάτι του Βασιλιά. Κι όσοι κατοικούσαν κοντά του, ήταν άνθρωποι πιστοί σ' αυτόν, και της εμπιστοσύνης του. Μα όσο απομακρύνονταν οι κάτοικοι, και ειδικά αυτοί που κατοικούσαν στα όρια της πόλης, ήταν άνθρωποι τυχοδιώκτες και περιθωριακοί. Και ποτέ δεν ενδιαφέρθηκαν να γνωρίσουν καλύτερα τον Βασιλιά. Το μόνο που τους ενδιέφερε, ήταν να εκμεταλλεύονται με παρανομίες την ελευθερία τους, και να δικαιολογούν αυτή τη στάση, με το παράδειγμα των λιγοστών υπουργών που έκαναν το ίδιο.

Όμως εχθροί της πόλης φθονήσανε τον Βασιλιά, και στείλαν κατασκόπους στη φωτισμένη πόλη. Κι αυτοί πλησίασαν τα πρώτα σπίτια των περιθωριακών. Τους έκαναν το φίλο, και άλλοι άρχισαν να κατηγορούν το Βασιλιά για τα κακά της πόλης, ενώ οι πιο πονηροί, κατηγορούσανε τους υπουργούς του, πως έφταιγαν για κάθε τι κακό και άνομο. Έλεγαν πως η πόλη είναι εντελώς διεφθαρμένη, και η ελευθερία αυτή ήταν υπερβολική. Τόσο υπερβολική, που έκανε κακό στους κατοίκους της.

Και πως απελευθέρωση απ' αυτή την άνομη καταδίκη, θα είχαν όσοι ανέπνεαν τον αέρα της πραγματικής ελευθερίας, της ηθικής ελευθερίας, ζώντας έξω από την πόλη, στα βουνά, μακριά από τους πονηρούς υπουργούς, ή από τον άτολμο αυτόν Βασιλιά. Και πολλοί από τους περιθωριακούς της πόλης, που ζούσαν μακριά από τον Βασιλιά, πιστέψανε στα λόγια τους, και τους ακολούθησαν έξω από την πόλη, στα γύρω κακοτράχαλα βουνά.

Εκεί οι περιθωριακοί, έφτιαξαν νόμους άτεγκτους, και πλήθος συμμορίες. Κι οι πρώτοι πήραν εξουσίες, και ένιωθαν σπουδαίοι και μεταρρυθμιστές. Καυχιόνταν για τους νόμους τους άτεγκτους που έφτιαξαν, και για την ηθική ελευθερία που απολάμβαναν μακριά από τη διεφθαρμένη πόλη. Και καθημερινό τους μέλημα, ήταν να αυξήσουν την εξουσία τους πάνω σε περισσότερους ανθρώπους. Έφτιαξαν έτσι κλέφτικο στρατό, και έστελναν στην πόλη, στα όρια της πόλης, να αιχμαλωτίζουν περισσότερους κατοίκους, και να τους σέρνουν δούλους στα βουνά, να υπηρετούν τη ματαιοδοξία τους.

Οι επιθέσεις τους οι ληστρικές, ποτέ δεν γίνονταν μέσα στην πόλη. Μα μόνο έξω - έξω, στους απομονωμένους και μακρινούς από το Βασιλιά κατοίκους. Γιατί πιο μέσα, υπήρχε αντίσταση, και οι κάτοικοι αγαπούσανε την πόλη τους και το Βασιλιά τους. Κι ας ήτανε χωρίς στρατό η πόλη.

Μα κι απ' τους περιθωριακούς, άλλοι αμπάρωναν την πόρτα τους, άλλοι τους έβριζαν, κι άλλοι τους πολεμούσαν. Μα κι απ' αυτούς πολλοί στο τέλος γίνονταν λεία των αποστατών της πόλης. Γιατί δεν αγαπούσανε πραγματικά τον Βασιλιά τους, και δεν εκτιμούσαν την ελευθερία τους.

Σέρναν τα θύματά τους οι επαναστάτες στα κακοτράχαλα βουνά, και τους υποδούλωναν σε βαριούς νόμους, τέτοιους που ούτε οι ίδιοι οι νομοθέτες δεν ήταν δυνατόν να τους τηρήσουν άψογα. Και όποιον έπιαναν να τους παραβιάζει, τον έδερναν και τον μαστίγωναν αλύπητα. Έτσι οι πρώην παράνομοι και περιθωριακοί κάτοικοι της πόλης, που τώρα ζούσαν στα βουνά, καμάρωναν για τη νομιμοφροσύνη τους, γιατί φοβόντουσαν το βούρδουλα.

Και κανείς τους δεν τολμούσε να παρανομήσει φανερά, μα μόνο αγωνίζονταν να κρύψουν τις παραβάσεις τους απ' όλους. Και πήγαιναν αυτοί οι πρώην περιθωριακοί, στους άλλους περιθωριακούς της πόλης, τους μακρινούς από το Βασιλιά, και τους καλούσαν στα βουνά, να τους δουλώσουνε κι αυτούς στους νόμους τους, μακριά από την πόλη, και να τους κάνουν υποτακτικούς τους.

Και ο καιρός περνούσε, και κόσμος μαζευόταν στα βουνά, και οι παλιοί βολεύονταν, κι οι νέοι σκλαβώνονταν, και όλοι τους, καμάρωναν για τη νομιμοφροσύνη τους, και έβριζαν την πόλη της ελευθερίας και τους υπουργούς της. Και τα παιδιά τους γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στα βουνά, κι αυτά ποτέ δεν είχαν ζήσει στην πόλη, και ποτέ δεν είχαν γνωρίσει τον Βασιλιά. Μόνο να βρίζουν ήξεραν τους υπουργούς της, και την πόλη της "ασυδοσίας". Και αν και ένιωθαν την καταπίεση των νόμων των βουνών, κι ήξεραν τις κρυφές παρανομίες τους, νόμιζαν ότι έτσι έπρεπε να ζει ο άνθρωπος, και έχαιραν για τη ζωή τους.

Μα σαν μεγάλωσαν τα τέκνα των αποστατών, και έγιναν παλικάρια, τα έστειλαν κι αυτά στην πόλη να κουρσέψουνε κατοίκους, και να τους φέρουνε κι εκείνους στα βουνά. Τους είπανε να πάνε στους περιθωριακούς, στα πρώτα σπίτια. Και να μη μπούνε πιο βαθιά στην πόλη, κοντά στο παλάτι του βασιλιά, γιατί εκεί υπήρχαν δυσκολίες. Έτσι τους είπαν, κι έφυγαν αυτά για τα όρια της πόλης. Κι άρχισαν να μαζεύουνε κι αυτά για τα βουνά τους, σκλάβους.

Εύκολη καθώς ήτανε η άγρα σκλάβων στα όρια της πόλης, οι νέοι ξεθαρρέψανε, και θέλησαν να κάνουνε γιουρούσι και πιο μέσα. Περίμεναν ν' ακούσουνε βρισιές και βίαιη αντίσταση, όπως στους περιθωριακούς, που όμως στο τέλος τους κατάφερναν και τους νικούσαν. Μα τίποτα απ' αυτά δεν συναντήσανε. Αντίθετα! Τους καλοδέχτηκαν οι μέσα άνθρωποι της πόλης. Με αγάπη τους φιλέψανε απ' το υστέρημά τους. Και τους μιλήσανε σοφά, τους δώσαν και προμήθειες. Κι αμήχανοι δεν τόλμησαν την πόλη να κουρσέψουν. Γυρίσαν πάλι στα βουνά, μα σκέπτονταν την πόλη...

Όταν γυρίσανε ξανά στην πόλη που τους έστειλαν, προσπέρασαν με προσοχή τα σπίτια που ήταν στην άκρη. Και μπήκαν πάλι στα βαθιά, μα όχι για να κουρσέψουν. Μπήκανε να μιλήσουνε, να δούνε και να μάθουν. Γιατί αλλιώς τα λέγανε αυτοί που τους έστελναν, και αλλιώς τα έβρισκαν οι νέοι. Αντί για τη διαφθορά των περιθωριακών, έβλεπαν καλοσύνη και αγάπη. Αντί για ύβρεις, έβρισκαν ζεστασιά, συμβουλή και σοφία. Κι αντί για διεφθαρμένους υπουργούς, έβρισκαν αγίους! Έβρισκαν αυτά που οι πατέρες τους ποτέ δεν ενδιαφέρθηκαν να βρουν, εκεί στα όρια της πόλης που κατοικούσαν τότε. Και πάνω απ' όλα, οι νέοι έβρισκαν ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!

Γύρισαν στα βουνά οι νέοι με μισή καρδιά και με άδεια χέρια. Και οι παλιοί τους έβρισαν, τους χτύπησαν και τους μαστίγωσαν! Τους απαγόρευσαν να ξαναμπούν βαθιά στην πόλη. Μα μόνο στα όρια θα έπρεπε να γυροφέρνουν, για να μαζεύουν περιθωριακούς. Και πολλοί απ' αυτούς φοβήθηκαν, και συμμορφώθηκαν. Μα μερικοί δεν άντεχαν. Έβλεπαν πλέον τα βουνά με τη σωστή μορφή τους: Άγονα βράχια. Και έβλεπαν τους νόμους των βουνών, κι αυτούς με τη σωστή μορφή: Νόμους σκληρούς και άτεγκτους, ανάξιους γι' ανθρώπους. Και ξέφυγαν, και έτρεξαν να μπουν ξανά στην πόλη.

Προσπέρασαν με σπουδή τα πρώτα σπίτια, και έψαξαν τους φίλους τους, αυτούς που είχαν γνωρίσει, τους πιο πιστούς του Βασιλιά, στα μέσα - μέσα σπίτια, στη φωταγωγημένη πόλη. Και ζήτησαν να γνωρίσουν τον Βασιλιά, και τους νόμους του. Ζητήσανε να μείνουνε στην πόλη, σε κάποιο σπίτι εκεί κοντά του.

Τότε οι φίλοι του Βασιλιά τους έλουσαν με νερό και τους καθάρισαν, και τους άλειψαν με λάδι, να είναι λαμπεροί. Και τους εισήγαγαν στον Βασιλιά. Κι εκείνος όχι μόνο τους καλοδέχτηκε, αλλά τους υιοθέτησε, και τους έδωσε λευκή στολή, και τους εκπαίδευσε στο νόμο, στον πόλεμο, στη σοφία και στην ελευθερία. Και τους έκανε αξιόμαχους, περισσότερο απ' τους παλιούς συντρόφους τους. Και τους άφησε κατά την επιθυμία τους, ακόμα και να συναντούν παλιούς συντρόφους τους, που ακόμα ζούσαν στα βουνά.

Οι άνθρωποι των βουνών, καθώς τους είδαν τρόμαξαν. Και κρύφτηκαν στις σπηλιές και στα λαγούμια. Και προτίμησαν το σκοτάδι της σπηλιάς, παρά να βλέπουν τις λευκές στολές των πρώην συντρόφων τους που άστραφταν στο φως του ήλιου. Και στην αρχή κανένας δεν τολμούσε να τους συναντήσει. Όμως σιγά - σιγά, κάποιοι παλιοί γνωστοί ξεμύτισαν, και τους συνάντησαν. Φίλοι, γνωστοί, γονείς και συγγενείς.

Κι αυτοί τους μίλησαν με αγάπη για την πόλη τους, για τους ολόφωτους στενούς της δρόμους, για τους καλοσυνάτους ανθρώπους που ζούσαν στο κέντρο της πόλης κοντά στον Βασιλιά, και για τον Βασιλιά τους και τους νόμους της ελευθερίας του. Και δίδαξαν και στους γονείς τους, αυτά που εκείνοι όφειλαν να ξέρουν και να τους πουν, αντί να φύγουν στα βουνά. Και γύρισαν στην πόλη τους μαζί με φίλους και συγγενείς, όταν τους μίλησαν, ή τους θύμισαν την ελευθερία της ολόφωτης πόλης, και τη σοφία των νόμων της.

Και τότε όλα αντιστράφηκαν. Άνθρωποι των βουνών, αναζητούσαν τη σοφία και την ελευθερία της ολόφωτης πόλης. Και οι επαναστάτες των βουνών, έτρεμαν τη συνάντηση με τους πρώην φίλους τους, τους διέσυραν στους άλλους, τους φθονούσαν, και απαγόρευαν με νόμους την επαφή μαζί τους. Για να μη μάθουν οι υποτακτικοί τους τι σημαίνει ελευθερία, και τη ζωή κοντά στον Βασιλιά.

Έτσι και οι πρώην επαναστάτες, ξεχύθηκαν παντού έξω από την πόλη. Και έγραψαν σε κάθε βράχο, και σε κάθε οδό, και σε κάθε δένδρο για την ελευθερία και τους νόμους της πόλης τους, και τόσος ήταν ο ζήλος τους, που έγραψαν στα μέτωπά τους τ' όνομα του Βασιλιά τους.

Κι έτσι κανείς δεν ήταν δυνατόν να πει πως δεν τα είδε και δεν τα γνώρισε όλα αυτά. Και μέρα με τη μέρα, πυκνώνανε οι τάξεις τους, από μετανιωμένους ανθρώπους των βουνών, που λούζονταν με καθαρό νερό και αλείφονταν με λάδι, και έπαιρναν τη θέση τους κοντά στον Βασιλιά, παιδιά του υιοθετημένα. Κι όλοι μαζί ξεχύνονταν, όλο και περισσότεροι, να διαφημίσουν την ελευθερία τους στους ανθρώπους των βουνών.

Και έτσι, έξω από την πόλη, στις σκοτεινές σπηλιές και στα λαγούμια, με τον καιρό θα έμεναν μονάχα τα σκυλιά, και όποιος αγαπούσε κι ήθελε το ψεύδος (Αποκάλυψις 22/κβ: 15).

Ν. Μ.

https://ellasnafs.blogspot.gr

ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΣ ΛΑΪΚΙΣΜΟΣ

Εκκλησιαστικός Λαϊκισμός

Του κ. Παύλου Τρακάδα

Εκκλησιαστικοί ταγοί προτιμούν να είναι αρεστοί εις το ποίμνιον παρά να αποτελούν την φωνήν «βοώντος εν τη ερήμω», την προφητικήν εκείνην φωνήν, η οποία αφυπνίζει και ζητεί μετάνοιαν και επαναπροσανατολισμόν εις την ορθήν πορείαν. Ο κρυφός ενίοτε ναρκισσισμός καθίσταται φανερός, όταν αποτυπώνεται εις δημοσίας εκδηλώσεις, όπου στόχος γίνεται η προσέλκυσις όχι μόνον του ποιμνίου, αλλά και η επέκτασις της επιρροής του κατ’ επίφασιν θεολογικού λόγου εις τας ευρυτέρας μάζας ανθρώπων. Πολλάκις ενδιαφέρονται περισσότερον δια την απήχησιν εις αλλοδόξους η και αθέους παρά δια την οικοδομήν του ποιμνίου. Δια τούτο και ο λόγος των δεν αναφέρεται εις την σώζουσαν αλήθειαν της πίστεως, αλλά εις ζητήματα «πανανθρώπινα», υπό την έννοιαν ότι απασχολούν τας συγχρόνους κοινωνίας υπό φιλανθρωπικόν η ακτιβιστικόν πρίσμα. 

Επιτυγχάνουν τελικώς αι δηλώσεις των να μεταδίδωνται ενίοτε εις όλον τον κόσμον, όμως να μη διαφέρουν εις τίποτε με άλλους πολιτικούς η θρησκευτικούς αρχηγούς. Οι ίδιοι προπαγανδίζουν ότι με τας ενεργείας των αυτάς κάνουν γνωστήν την Ορθοδοξίαν εις τα πέρατα της Οικουμένης, ενώ εις την πραγματικότητα υπονομεύουν αυτήν, καθώς δημιουργούν την εντύπωσιν ότι η Ορθοδοξία είναι απλώς μία ομολογία ως όλαι αι άλλαι.

Ο «Πράσινος» Πατριάρχης

Είναι παγκοίνως γνωσταί αι «ανησυχίαι» του Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως δια το περιβάλλον. Το ζήτημα ήρχισε προ ετών, μεταξύ άλλων, όταν ο Σεβ. Περγάμου έγραψε και το βιβλίον «κτίσις και ευχαριστία». Ο Πατριάρχης ήρχισε σειράν συνεδρίων δια την σωτηρίαν του Αμαζονίου, της Αρκτικής, της Αδριατικής κ.α., όπου επί μίαν περίπου δεκαετίαν εγύρισεν όλον τον πλανήτην. Αυτά τα συνέδρια απεσκόπουν εις τρεις στόχους. Πρώτον, η συγκέντρωσις ισχυρών οικονομικών παραγόντων. Εδημιουργήθη η ΜΚΟ «Κύκλος της Πάτμου», η οποία συνεκέντρωσεν επιχορηγήσεις με τεράστια ποσά δια τας πολυποικίλους ανάγκας αυτών των συν­εδρίων. Η υπόθεσις κάποιαν στιγμήν παρεπέμφθη δια έρευναν εις τας εισαγγελικάς αρχάς. Δεύτερον, ο Ο.Τ. με μεγάλην έρευναν απεκάλυψε προ διετίας περίπου ότι τα συνέδρια αυτά συνέβαλαν τα μέγιστα εις την προώθησιν του οικουμενισμού. Είχον το πλεονέκτημα ότι εφαίνοντο ως «αθώα» και ήσαν ακατηγόρητα, διότι δεν ηδύνατο κανείς να κατηγορήση το… περιβάλλον! Όμως όχι μόνον εις αυτά τα ίδια  τα συνέδρια συνηθροίζοντο άνθρωποι όλων των θρησκειών, αλλά διεφάνη από δηλώσεις του Πάπα ότι επρόκειτο δια μίαν «κοινή ατζέντα» μεταξύ Ρώμης και Κωνσταντινουπόλεως. Τρίτος σκοπός ήτο η προβολή. Βεβαίως δεν είναι κακόν, θα σκεφθή κανείς, το Πατριαρχεί­ον Κωνσταντινουπόλεως λόγω των ιδιαιτέρων συνθηκών να έχη μίαν διεθνή αναγνώρισιν, ώστε να υπάρχη ασφάλεια έναντι κάθε επιτιθεμένου. Ωστόσον, με την πάροδον του χρόνου έγινεν αντιληπτόν ότι οι περί το Φανάριον δεν είχον ως πρώτιστον στόχον την προβολήν του Πατριαρχείου, αλλά του «Πρωτείου», δια το οποίον πολλά εκοπίασε με μελέτας του ο Σεβ. Περγάμου.

Ποία είναι η απόδειξις ότι δεν υπήρχαν αγαθά εκκλησιαστικά κίνητρα εις όλα αυτά; Το νέον προσ­φατον στοιχείον που ήλθε να επανεπιβεβαιώση όλα αυτά είναι η συνάντησις των G7, δηλαδή των επτά πλέον ανεπτυγμένων κρατών του κόσμου (Καναδάς, Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Ιαπωνία, Ηνωμένον Βασίλειον και Ηνωμέναι Πολιτείαι.), την 26ην και 27ην Μαΐου ε.ε. εις την Σικελίαν. Κατά την συνεδρίασίν του ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ κ. Ντόναλντ Τραμπ, όπως είχεν υποσχεθή προεκλογικώς, ανεκοίνωσεν ότι αποχωρεί από την συμφωνίαν των Παρισίων σχετικώς με τα προβλεπόμενα μέτρα δια την προστασίαν του περιβάλλοντος, καθώς η αναπτυξιακή πολιτική που επιθυμεί να εφαρμόση δια την χώραν του δεν του επιτρέπει να τηρήση τα προβλεπόμενα δια την ανάσχεσιν της κλιματικής αλλαγής. Ο Πατριάρχης εσιώπησε! Μόνον που αυτή η σιωπή ήτο πλέον εκκωφαντική από ποτέ… Ανέμεναν όλοι να διαμαρτυρηθή εντόνως και να υψώση το ανάστημά του, εφ’ όσον κατέχει πλουσίας περγαμηνάς από οικουμενιστικάς εκδηλώσεις, εις τας οποίας προωθούσε την προστασίαν του περιβάλλοντος. Τίποτε όμως! Διατί; Οι περί το Φανάρι εφρόντισαν όλα αυτά τα έτη μέσω του «ανεξόδου» λόγου περί οικολογίας να δημιουργήσουν εις το διεθνές κοινόν αισθήματα συμπαθείας, καθώς πολλοί έλεγαν: «Το καημένο το Φανάρι αυτοθυσιάζεται όχι δια ίδιον όφελος, αλλά δια το κοινό μας «σπίτι»», ενώ παραλλήλως παρέδιδαν το Πατριαρχείον εις χείρας των ΗΠΑ. Τώρα που αι ΗΠΑ δεν συμφωνούν με την οικολογίαν, πως δύναται ο Πατριάρχης να εναντιωθή εις τους μεγάλους πάτρωνας; Καμαρώνουν εις το Φανάρι δια τον τι-τλον «Πράσινος» Πατριάρχης, που πλέον όμως αποτελεί φωτεινόν σηματοδότην ότι «Αμερική περνά ελεύθερα»! Ας μη απορρούμεν διατί εις το Κολυμβάριον συμμετείχε πρόσωπον των ΗΠΑ…

Ο Πατριάρχης «των φτωχών»

Δεν είναι προνόμιον όμως μόνον του Φαναρίου τα ωραία λόγια. Δια να είμεθα δίκαιοι τα συνηντήσαμεν προ έτους, κατά το Κολυμβάριον, από τον Πατριάρχην και Πάπαν Αλεξανδρείας κ. Θεόδωρον. Εις τοποθέτησίν του κατά την συζήτησιν δια το θέμα της καταλληλότητος των όρων πρόσωπον και άνθρωπος, προκειμένου να εκφράσουν την περί ανθρώπου διδασκαλία της Εκκλησίας, εσημείωνε -μάλιστα καταχειροκροτούμενος-, τα εξής:

«οι αρχιερείς που κάνουν ιεραποστολή, όταν επιστρέψουν στον τόπο τους θα κληθούν να απαντήσουν σε ουσιαστικά ζητήματα… Πως θα επιστρέψουμε στην Αμερική, στην Αλβανία, στην Σερβία, στην Αφρική να πούμε τι στον κόσμο μας; Για το πρόσωπο και τον άνθρωπο; Το ποίμνιό μας περιμένει να ακούση για τα σημερινά προβλήματα της κοινωνίας να του μιλήσουμε για την αγάπη του Χριστού να του δώσουμε ένα πιάτο φαγητό».

Δια τας δηλώσεις του αυτάς επευφημήθη υπό θεολόγων ως να επέτυχε να συμπυκνώση το ουσιώδες νόημα της Ορθοδοξίας! Βεβαίως, δεν εχρειάζετο να δηλώση αυτό ο Πατριάρχης, καθώς όλοι είναι γνώσται του προβλήματος και άλλωστε η Εκκλησία της Ελλάδος είναι εκείνη που κατ’ εξοχήν ενισχύει το Πατριαρχείον Αλεξανδρείας δια την ιεραποστολήν. Δεν είμεθα βέβαιοι αν το Πατριαρχείον Αλεξανδρείας χειρίζεται το ζήτημα της ιεραποστολής με σωστόν τρόπον, διότι τελευταίως διάφορα παράπονα σχετικώς έχουν καταφθάσει και εις τον Ο.Τ.

Ο λόγος αυτός του Πατριάρχου ηχεί μεθυστικός: Μία Εκκλησία η οποία θα είναι η «Μητέρα Τερέζα» των πενήτων! Μα ακριβώς αυτό δεν πρέπει να συμβή, να γίνουν προτεραιότης τα συσσίτια και όχι ο «άρτος ο εκ του ουρανού καταβάς», εκείνου που έχει το ύδωρ, από το οποίον όποιος πίει, δεν θα διψάση ποτέ πάλιν, δηλ. να γίνη η Εκκλησία οργανισμός παροχής φιλανθρωπίας. Εις τας Συνόδους λύονται θεολογικά ζητήματα, επί των οποίων έπειτα θα απορρεύση κάθε πρακτική στάσις και η φιλανθρωπία. Δικαίως τα κατεφρόνησε τα ζητήματα του Κολυμβαρίου ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας, όμως δεν το έπραξε συνειδητά.

Αυτό όμως που εφάνταζεν απλώς ως επιπολαιότης μιας στιγμής εχρειάσθη να παρέλθουν μήνες, δια να συνειδητοποιηθή εις εύρος και βάθος. Ποίον είναι το νεώτερον ερμηνευτικόν «κλειδί» δια την δήλωσιν του Πατριάρχου; Και πάλιν είναι η προσ­φατος συνάντησις των G7. Με αφορμήν αυτήν, ως αναφέρει η ιστοσελίς ecumenicalnews.com:

«Οι παγκόσμιες χριστιανικές οργανώσεις και εκκλησίες εδημοσίευσαν ένσταση προς τη συνάντηση της Ομάδας των Επτά Εθνών στην Ιταλία, να κάνουν ο,τι μπορούν να σώσουν τη ζωή 20 εκατομμυρίων ανθρώπων που αντιμετωπίζουν λιμό στην Υεμένη, τη Σομαλία, το Νότιο Σουδάν και τη Νιγηρία. «Δεν γίνονται αρκετά για να σωθούν οι ζωές των 20 εκατομμυρίων ανθρώπων που αντιμετωπίζουν πείνα … Μεταξύ αυτών είναι 1,4 εκατομμύρια παιδιά, τα οποία βρίσκονται σε άμεσο κίνδυνο θανάτου, εκτός αν η βοήθειά τους φτάσει αμέσως», ανέφερε η ομάδα… «Σε αυτή την εποχή, η πείνα δεν μπορεί να γίνει ανεκτή, όχι μόνο επειδή κάθε άνθρωπος εκτιμάται στο θέαμα του Θεού και έχει το δικαίωμα να φάη, αλλά και επειδή η πείνα είναι το ηθικό καθήκον των πλούσιων λαών να κάνουν ο,τι μπορούν, για να παράσχουν χρηματοδότηση και βοήθεια για τη σωτηρία και να εργαστούν, για να σταματήσουν οι βασικές συνθήκες που προκαλούν πείνα: σύγκρουση, κακή διακυβέρνηση και αλλαγή του κλίματος».

Επίλογος

Όπως παρατηρεί κανείς τα «πανανθρώπινα» ζητήματα (περιβάλλον και πείνα) είναι η από κοινού «σταυροφορία» του οικουμενισμού. Οι Πατριάρχαι είναι συγχρονισμένοι με τα αιτήματα του οικουμενισμού, τα οποία είναι κατά βάθος πολιτικά και κοινωνικά και όχι θεολογικά. Αυτό το οποίον ακούει ο κόσμος από τα χείλη τους, δι’ ένα ευγενή αγώνα δια την καλυτέρευσιν των συνθηκών ζωής του ανθρώπου, είναι συγκινητικόν μεν, όμως παρεκκλίνει από την πορείαν της Εκκλησίας εντός της ιστορίας, αφ’ ενός διότι δίδει την προτεραιότητα εις τον ανθρωπισμόν, αφ’ ετέρου επειδή αυτό προωθεί τον λεγόμενον λαϊκόν οικουμενισμόν. Η Εκκλησία οφείλει να έχη λόγον περί αληθείας. Η αλήθεια είναι να κηρύξωμεν τον Κύριον ημών Ιησού Χριστόν απαλλαγμένον από τας μεταλλάξεις των αιρέσεων και έτσι ο κόσμος θα μάθη να ζητά την βασιλείαν του Θεού  και όλα τα υπόλοιπα θα δοθούν (Ματθ. στ  33). Όταν αποκρύπτη την αλήθειαν και αρκήται εις ωραιολογίας δεν εκπίπτει μόνον του σκοπού της, αλλά και «λαϊκίζει»…

Ορθόδοξος Τύπος

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΜΕΡΤΖΑΝΗΣ: ΤΟΛΜΑΜΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ. ΕΣΕΙΣ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΕ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ Κ. ΝΙΚΟΛΑΕ;

Τολμάμε την αλήθεια. Εσείς Σεβασμιώτατε  Μεσογαίας κ. Νικόλαε;

«Όσοι το χάλκεον χέρι

βαρύ του Φόβου αισθάνονται,

ζυγόν δουλείας ας έχωσι.

Θέλει αρετήν και τόλμην η Ελευθερία!»

Ανδρέας Κάλβος

Νικολάου Μερτζάνη, Καθηγητή Θεολόγου

Τολμάμε -στην εκκλησιαστική ζωή, ίσως αυτό να είναι το μεγαλύτερο τόλμημα- να κρίνουμε λόγους και θέσεις Επισκόπου που δημόσια κατατέθηκαν. Και μάλιστα, ενός ανθρώπου που  προβάλλεται από τα ΜΜΕ για την επιστημοσύνη, τον πράο και μειλίχιο χαρακτήρα του, τη διαλλακτικότητα  και τη ρητορική δεινότητά του. Συγκεκριμένα, θα αναφερθούμε σε κάποιες από τις θέσεις του Μητροπολίτη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής, κ. Νικολάου,  που εκτίθενται στο κείμενο – παρέμβασή του στη Σύνοδο της Ιεραρχίας (27.6.2017) με τίτλο «Ἀποτίμηση τοῦ ἔργου τῆς Ἐπιτροπῆς γιὰ τὸ ΜτΘ». 

Ένα διπλωματικότατο κείμενο, στο οποίο ο συγγραφέας του, εξ΄ αρχής διατυπώνει καθαρά και ξάστερα τη συμφωνία του με τα νέα Προγράμματα του Μαθήματος των Θρησκευτικών, ενώ στη συνέχεια του κειμένου του, φαίνεται πάλι καθαρά ότι τα απορρίπτει! Δηλαδή και συμφωνεί και εγκρίνει και απορρίπτει; Βεβαίως! Διότι πρώτα απ΄ όλα πρέπει να διατηρηθεί ένα συγκεκριμένο προφίλ. Να έχουμε και τους μεν και τους δε ευχαριστημένους. Και εκείνους που τα αρνούνται, διότι είναι αντορθόδοξα και εκείνους που τα υποστηρίζουν ως «ορθόδοξα», εξαπατώντας τους αδαείς και εξυπηρετώντας τους εργολάβους τους. Αυτό σημαίνει να «ορθοτομεί κανείς τον Λόγο της Αληθείας»; Να είναι και με το ψέμα και με την αλήθεια,«και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ»;

Η πρώτη δικαιολογία που βρίσκει ο Μητροπολίτης Μεσογαίας είναι η εξής: Τα αποδέχεται ως τετελεσμένα, συμβιβαζόμενος με την ιδέα ότι το μόνο που μπορεί να γίνει, προς το παρόν, είναι απλώς να βελτιωθούν κάποια σημεία τους και, ίσως μελλοντικά, να υπάρξουν αλλαγές, στα σχολικά βιβλία που θα συγγραφούν. Τα βιβλία, όμως, γράφονται με βάση το Πρόγραμμα, το οποίο η Επιτροπή των Αρχιερέων το άφησε ανέπαφο, με απειροελάχιστες ανούσιες αλλαγές. Η δεύτερη δικαιολογία: Ο Μητροπολίτης Μεσογαίας επιρρίπτει, σχεδόν εξ΄ ολοκλήρου, την ευθύνη στους Θεολόγους που τα συνέταξαν αλλά ταυτόχρονα και σ΄ εκείνους που αντιδρούν!

Έτσι, ο συγγραφέας του κειμένου, με το δικό του γνωστό επιβλητικό ύφος, εγκρίνει κατ΄ ουσίαν τα νέα Προγράμματα, αφού τα υιοθέτησε ως μέλος της Επιτροπής της Εκκλησίας, αλλά, από την άλλη, θέλοντας να βγει και αλώβητος από όλη αυτήν την ιστορία, μιας και όλοι περίμεναν ότι αυτός τουλάχιστον θα στήριζε τον Ορθόδοξο προσανατολισμό των Προγραμμάτων, αποσείει την ευθύνη του για το αποτέλεσμα και τη μεταθέτει στους «άλλους», κριτικάροντας, εκ του ασφαλούς, τους πάντες και τα πάντα. Παράλληλα προτείνει λύσεις, που αφενός η πραγματοποίησή τους εξαρτάται από πολλούς παράγοντες και, αφετέρου, μετατίθενται στις καλένδες, δηλαδή στον αόριστο  μέλλοντα χρόνο, ενισχύοντας ουσιαστικά την άμεση εφαρμογή των νέων Προγραμμάτων.

Ένα κείμενο, λοιπόν, πολύ καλό για να τονώσει το προσεκτικά κατασκευασμένο προφίλ του συντάκτη, διότι υποτίθεται ότι εκείνος εντόπισε τη «χρυσή, μέση οδό» μεταξύ των αντιμαχόμενων στρατοπέδων. Έτσι, θεωρεί ότι μπορεί να ελιχθεί επιτυχώς μέσα σε μια συγκρουσιακή κατάσταση, πάντα για το δικό του προφίλ και όχι για να επιτύχει τα καλύτερα αποτελέσματα στον διεξαγόμενο διάλογο μεταξύ Εκκλησίας και Πολιτείας για το μάθημα των Θρησκευτικών.

Παράλληλα, το κείμενο αυτό,  ικανοποιεί και τη ματαιοδοξία μιας δήθεν «αμερόληπτης» κρίσης και γνώσης των γεγονότων όλων όσων παρακολουθούν ως θεατές τις εξελίξεις και τους αρέσει να παραμυθιάζονται με ανέξοδες αναλύσεις, που τους απαλλάσσουν μάλιστα από κάθε ευθύνη, στην πραγματικότητα, όμως, αυτές οι αναλύσεις, δεν αγγίζουν την ουσία του θέματος, που είναι η απόρριψη και μη εφαρμογή αυτών των «επικίνδυνων και ακατάλληλων» Προγραμμάτων.

Είναι, λοιπόν, σαν να μας έραψαν, χωρίς να μας ρωτήσουν, καινούργιο κουστούμι και ο Μητροπολίτης Μεσογαίας μας προτείνει να το φορέσουμε χωρίς να θέλουμε, κάνοντας μόνο κάποιες μικροδιορθώσεις στον γιακά και στο κούμπωμά του. Ευχαριστούμε αλλά δεν θα πάρουμε, με κάθε τρόπο θα το πολεμήσουμε και θα το αποβάλουμε το νέο Πρόγραμμα!

Αξίζει, όμως, να τεθούν κάποια ερωτήματα/ζητήματα στον Μητροπολίτη Μεσογαίας:

1. Αρχικά, να θυμίσουμε ότι τα ΦΕΚ του κ. Φίλη ήταν τετελεσμένο γεγονός, και ο ίδιος μαζί με τον Αρχιεπίσκοπο και άλλους δύο Ιεράρχες, ως αντιπροσωπεία της Ιεραρχίας, συναντήθηκαν με τον Πρωθυπουργό και πέτυχαν την από μηδενική βάση συζήτηση του θέματος, την αξιολόγηση των Προγραμμάτων στο τέλος της σχολικής χρονιάς 2016-2017 και, τελικά, όπως τα ΜΜΕ συμπέραναν, την απομάκρυνση του κ. Φίλη από το Υπουργείο Παιδείας. Σήμερα, για ποιο λόγο θεωρείται ότι η κατάσταση δεν επιδέχεται δυναμικής παρέμβασης από μέρους της Εκκλησίας και δεν είναι δυνατή η αποτροπή της εφαρμογής των «επικίνδυνων και ακατάλληλων» Προγραμμάτων;

2. Τσουβαλιάζοντας στο ίδιο σακί θύτες και θύματα, με δηλώσεις του τύπου «τὸ νέο ΜτΘ σχεδιάζεται ἀπὸ θεολόγους ποὺ ἀγνόησαν τὴν Ἱερὰ Σύνοδο, πολεμεῖται ἀπὸ θεολόγους ποὺ θέλουν νὰ τὴν χειραγωγήσουν», επιτυγχάνεται άραγε, ο διακηρυγμένες στόχος «νὰ ἑνώσουμε τὸν διχασμένο θεολογικὸ κόσμο καὶ νὰ βοηθήσουμε νὰ συνδεθεῖ ὑγιῶς μὲ τὴν Ἐκκλησία»; Μας προκαλούν ζωηρή έκπληξη οι παραπάνω δηλώσεις. Άραγε, αγνοήθηκε πράγματι η Ιερά Σύνοδος από τους συντάκτες των νέων Προγραμμάτων; Και η αντίδραση της ΠΕΘ, και όλων όσων απορρίπτουν τα Προγράμματα αυτά, είναι χειραγωγία της Ιεράς Συνόδου; Προφανώς Σεβασμιώτατε, είστε από εκείνους που διαγνώσατε αυτή την προσπάθεια χειραγώγησης της Ιεράς Συνόδου από την ΠΕΘ και από όσους αντιδρούν στα νέα Προγράμματα. Προφανώς, είστε από εκείνους που προτείνατε και σχεδιάσατε και την αποπομπή της ΠΕΘ από τον διάλογο, γνωρίζοντας σαφέστατα ότι ο ΚΑΙΡΟΣ συμμετείχε εκ προοιμίου σε αυτόν. Όμως, μας γεννάται το ερώτημα, αν η ΠΕΘ απομακρύνθηκε από τον διάλογο, αλλά ο ΚΑΙΡΟΣ συμμετείχε, τιμή και δόξα, τότε ποιος χειραγωγεί ποιον;;; Αυτός που ζητά να ακούγεται ή αυτός που καταφέρνει να επιβάλει το δικό του και να είναι σε όλα μέσα; Αν η Ιερά Σύνοδος απομακρύνει την ΠΕΘ αλλά συζητά με τον ΚΑΙΡΟ, τότε η χειραγώγηση είναι από την ΠΕΘ; Σεβασμιώτατε σας ρωτάμε ευθέως, μας κοροϊδεύετε; Ή δεν βλέπετε ότι η ΠΕΘ εκτοπίζεται με πολλή μαστοριά από παντού, προκειμένου αυτοί που μεθοδεύουν τα πάντα να επιβληθούν;

Αναρωτιέται, τελικά, κάποιος, παρακολουθώντας την όλη αρθογραφία τη σχετική με το μάθημα των Θρησκευτικών:  Μήπως, εκτελείται, ένα συμβόλαιο επικοινωνιακού θανάτου και εκκλησιαστικής απαξίωσης του μαθήματος και της ΠΕΘ, με στόχο την περιθωριοποίηση του μοναδικού εκφραστή της συντριπτικής πλειονοψηφίας των μάχιμων Θεολόγων καθηγητών που κυριολεκτικά θηριομαχεί για να κρατήσει τον ορθόδοξο χαρακτήρα του μαθήματος;Μήπως τελικά ο λόγος που πολεμιέται η ΠΕΘ είναι γιατί παλεύει εναντίον των πολεμίων του μαθήματος κι εναντίον των υποτίθεται «ρεαλιστών» στην ουσία, όμως, εναντίον όλων εκείνων των ολότελα συμβιβασμένων με την ιδέα ενός εκκοσμικευμένου και άνευρου μαθήματος; Μήπως ο πόλεμος αυτός συνδέεται τελικά με την «βούληση» που υπάρχει σε υψηλό επίπεδο να μετατραπεί το μάθημα σε μια διδασκαλία που το μόνο που θα του επιτρέπεται είναι να επιδίδεται σε ρηχές επιδερμικές κοινωνικο-πολιτικο-φιλοσοφικές αναλύσεις και ανούσιες αγαπολογίες, αλλά που, τελικά, δεν θα ενοχλεί και δεν θα προσφέρει μήνυμα και ελπίδα ζωής σε κανέναν, γιατί απλά δεν θα κηρύττει τον Ιησού Χριστό ως τον μοναδικό αληθινό Σωτήρα Θεό.

Και ένα τελευταίο σχόλιο, ενθυμούμενοι παλαιότερη συνέντευξη του Μητροπολίτη Μεσογαίας, στην οποία δήλωνε αυτοκριτικά ότι «Έχανα τον εαυτό μου με το ψευτομεγαλείο των γνώσεών μου». Θεωρούμε ότι ο Μητροπολίτης Μεσογαίας, πράγματι διαθέτει τη σοφία να μην παρασύρεται από την ψεύτικη γνώση, αλλά να διακρίνει πρόσωπα και καταστάσεις, έτσι ώστε, τελικά, η κρίση του να βαρύνει υπέρ μιας πραγματικά ξεκάθαρης αντιμετώπισης των θεμάτων και των προσώπων, που δεν θα δολιχοδρομεί, αλλά θα ορθοτομεί με κάθε θυσία την αλήθεια των πραγμάτων. Άλλωστε, ο λόγος του Θεού είναι σαφής και κατηγορηματικός ως προς αυτό το θέμα, σύμφωνα με όσα μας λέει ο Ιωάννης ο Θεολόγος, στην Αποκάλυψή του:  «οἶδά σου τὰ ἔργα, ὅτι οὔτε ψυχρὸς εἶ οὔτε ζεστός· ὄφελον ψυχρὸς ἦς ἢ ζεστός.  οὕτως ὅτι χλιαρὸς εἶ, καὶ οὔτε ζεστὸς οὔτε ψυχρός, μέλλω σε ἐμέσαι ἐκ τοῦ στόματός μου.»(Αποκ. 3, 15-16).

http://aktines.blogspot.gr

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΡΙΠΠΑΣ: Η ΚΑΤΑ ΤΟ ΑΡΘΡΟΝ 16 ΠΑΡ 2 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ (ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΟΝ ΔΕ ΤΟΥ ΥΠ. ΠΑΙΔΕΙΑΣ) ΝΑ ΠΑΡΑΣΧΕΙ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΗΘΙΚΗ ΑΓΩΓΗ

Γεώργιος Κρίππας, Η κατά το άρθρον 16 παρ 2  του Συντάγματος υποχρέωση του Κράτους (ειδικότερον δε του Υπ. Παιδείας) να παράσχει εις τους μαθητές ηθική αγωγή.

Η κατά το άρθρον 16 παρ 2 του Συντάγματος υποχρέωση του Κράτους (ειδικότερον δε του Υπ. Παιδείας) να παράσχει εις τους μαθητές ηθική αγωγή

http://aktines.blogspot.gr

ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

Επικίνδυνες αλλαγές στο μάθημα των Θρησκευτικών

Με το πρόσχημα του εκμοντερνισμού, «αλλάζουν την πίστη» οδηγώντας τα Ελληνόπουλα στην παγκοσμιοποίηση.

Της Μαρίας Γιαχνάκη

Μελετώντας τις αλλαγές που επιχειρούνται στο μάθημα των Θρησκευτικών από το υπουργείο και παρακολουθώντας τις συνεδριάσεις της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου για το ίδιο θέμα αντιλαμβάνεται ότι επιχειρείται άλλο ένα χτύπημα στην βάση της κοινωνίας που ήδη πλήττεται ανελέητα από την κρίση.

Το πλήγμα αυτό γίνεται με τέτοιον τρόπο και με τέτοιες δικαιολογίες, που οποιοσδήποτε προσπαθήσει να αντιδράσει, κινδυνεύει να χαρακτηρισθεί οπισθοδρομικός και γραφικός.

Έφτασαν την κοινωνία στο σημείο να φοβάται να αντιδράσει σε οτιδήποτε της ξεριζώνει τα ήθη κι έθιμα, τις παραδόσεις ακόμη και την πίστη της, δηλαδή όλα αυτά που την χαρακτηρίζουν, θέλοντας να την μετατρέψουν σε ένα «σφαχτό» στον βωμό της παγκοσμιοποίησης.

Είναι φανερό ότι με το πρόσχημα της καινοτομίας και του εκσυγχρονισμού στο μάθημα των θρησκευτικών, επιχειρείται να μας αλλοιώσουν κι επισήμως.

Προσπαθούν να δημιουργήσουν αμφιβολίες στις νέες γενιές που βρίσκονται ακόμη σε κατάσταση αμφισβήτησης λόγω νεότητας (δεν είναι τυχαίες οι αλλαγές στο μάθημα αυτών των ηλικιών) «φυτεύοντάς» τους ιδέες, πιο εύκολες και πιο εύπεπτες.

Επιχειρούν να δημιουργήσουν άλλες γενιές άθεες ή και γενιές με «λίγο από όλα» που δεν θα έχουν κανένα σημείο αναφοράς στη ζωή τους, ακυρώνοντας την έννοια της οικογένειας και της πατρίδας πολύ σύντομα, αφού ξεριζώνουν τη θρησκευτική τους παράδοση.

Είναι γεγονός ότι η νέα τάση θέλει να επιβάλει στα Ελληνόπουλα τον θρησκειολογικό χαρακτήρα του μαθήματος προωθώντας την παγκοσμιοποίηση.

Δεν χρειάζεται να είσαι ιερέας, ούτε θεολόγος για να καταλάβεις τι επιχειρείται μέσα από τις εκμοντερνισμένες αλλαγές στο μάθημα των θρησκευτικών. Είναι ξεκάθαρο ότι αφιερώνουν εσκεμμένα χρόνο μέσα στα βιβλία για το κοράνι, τον αθεϊσμό, το βουδισμό, προτάσσοντας κυρίως τα υποτιθέμενα δυνατά τους σημεία. Το αποτέλεσμα είναι να επιφέρουν την σύγχυση στη σκέψη του μαθητή ο οποίος δεν έχει ακόμη καλά-καλά συνειδητοποιήσει την έννοια της ορθόδοξης παράδοσης.

Αν το πρόσχημα είναι ότι στην Ελλάδα πλέουν ζουν και μετανάστες από διάφορες θρησκείες και πολιτισμούς και πρέπει το μάθημα να είναι αρεστό και σε αυτούς , η απάντηση είναι: Θα προσαρμόζεται η κοινωνία που φιλοξενεί αυτούς τους ανθρώπους στα δικά τους πιστεύω; Θα αλλοιώνει την παράδοσή της και θα υιοθετεί τις δικές τους γραμμές; Κάνουν το ίδιο και άλλες χώρες στην Ευρώπη και στην Ανατολή; Προσαρμόζουν για παράδειγμα το περιεχόμενο των βιβλίων τους και την θρησκεία τους σύμφωνα με το μεταναστευτικό ρεύμα; Οι Ορθόδοξοι που ζουν σε αλλόθρησκες χώρες τυγχάνουν αυτής της αντιμετώπισης; Δεν θα θέλαμε σε καμία περίπτωση να μιμηθούμε βεβαίως την κακή τακτική άλλων χωρών αλλά ούτε να θυσιάσουμε τα κεκτημένα μας. Την περίπτωση να διδάσκονται χωριστά αυτό το ευαίσθητο μάθημα γιατί δεν το έχει σκεφθεί κανείς άραγε;

Η επίσημη εκκλησία δια του Προκαθημένου της και της επίσημης επιτροπής για το θέμα, προέβησαν σε κάποιες δηλώσεις που μπορεί κανείς να πει ότι έδειξαν έντονα την δυσαρέσκειά τους και τις αντιθέσεις τους. Αρκεί όμως μόνο αυτό; Η Εκκλησία έχει δύναμη λόγω του ποιμνίου της, ο Αρχιεπίσκοπος έχει πολύ καλές σχέσεις με τον πρωθυπουργό της χώρας και οι περισσότεροι ιεράρχες συνδέονται με πολιτικά πρόσωπα ισχυρά εντός κι εκτός κυβέρνησης.

Αφού λοιπόν βλέπουν ότι οι αλλαγές που επιχειρούνται από το υπουργείο είναι τέτοιες που αλλοιώνουν την κοινωνία και πολλές από αυτές είναι επικίνδυνες, γιατί άραγε δεν υπάρχει μια πιο συντονισμένη αντίδραση και επικοινωνία με το επίσημο κράτος ώστε να περισωθεί η παράδοσή μας πριν αυτή κατακρεουργηθεί;

Είναι τουλάχιστον λυπηρό, που σε μια εποχή που ο άνθρωπος δοκιμάζεται και ο Χριστιανισμός διώκεται, να επιτρέπεται να γίνουν τέτοιες αλλαγές στα βιβλία των θρησκευτικών. Αλλά δυστυχώς είναι η καλύτερη εποχή αφού ο Έλληνας τώρα «πεινάει» όποτε δεν θα ασχοληθεί με τα θρησκευτικά.

Ας άφηναν το μάθημα όπως ήταν η ίσως πιο κατανοητά γραμμένο και ας έγραφαν άλλο βιβλίο που να ενημερώνει για τις παραδόσεις και τον πολιτισμό του υπόλοιπου κόσμου αφού πρέπει να υπάρχει ενημέρωση.

Αυτό που έκαναν όμως είναι μια καθαρή αμφισβήτηση του χριστιανισμού κεκαλυμμένη βέβαια αλλά για όσους ξέρουν, ξεδιάντροπη, ύπουλη και επικίνδυνη.

Η επίσημη εκκλησία δεν στέκεται αυτή τη στιγμή στο ύψος των περιστάσεων και θα συνεχίσει να μην στέκεται αν δεν πάρει δραστικά μέτρα απαγορεύοντας επιτέλους να γίνονται εκπτώσεις που θα στοιχίσουν στην κοινωνία. Δεν αρκεί η υπόσχεση της κυβέρνησης ότι δεν θα μειώσει ώρες στο μάθημα των θρησκευτικών. Δεν είναι οικονομικό το θέμα για την τσέπη των Θεολόγων, είναι βαθύτερο και ουσιαστικότερο, είναι θέμα που αφορά στην Ορθοδοξία.

Η αποτίμηση του προβλήματος δεν λύνει το πρόβλημα αν δεν υπάρξει αντίδραση.

Όλες οι εκκλησίες έχουν λόγο για το περιεχόμενο των βιβλίων που αφορά στη θρησκεία τους. Η ρωμαιοκαθολική εκκλησία, η εβραϊκή κοινότητα, η μουσουλμανική κοινότητα ασχολούνται ουσιαστικά με την ύλη που θα διδαχθεί στα σχολεία τους.

Μόνο στην Ορθόδοξη Εκκλησία, επιχειρούνται αλλαγές χωρίς την ουσιαστική συμμετοχή της εκκλησίας και των συμβούλων της. Γιατί άραγε γίνονται αυτές οι προσπάθειες εκμοντερνισμού και ισοπέδωσης της ορθόδοξης παράδοσης και πίστης; Δεν κάνει σε κανέναν εντύπωση;

Γιατί υπάρχει ελλιπής ενημέρωση προς την εκκλησία από το Υπουργείο παιδείας και θρησκευμάτων;

Είναι γεγονός ότι το μάθημα των θρησκευτικών τροποποιήθηκε για να είναι ανεκτό από τις σύγχρονες αθεϊστικές συγκριτικές αντιλήψεις ενώ σε πολλές περιπτώσεις είναι φανερή η προσπάθεια αλλοίωσης της κοινωνικής ηθικής. Διαβάζοντάς το, το καταλαβαίνει κανείς αμέσως.

Πως είναι δυνατόν το περιεχόμενο του μαθήματος των θρησκευτικών να υπογράφεται από άθεους υπουργούς που αρνούνται να αγγίξουν το Ευαγγέλιο;

Σαφώς θα έπρεπε ίσως να γίνουν κάποιες αλλαγές στο μάθημα των θρησκευτικών ώστε να γίνει πιο κατανοητό και ποιο εύπεπτο. Όμως κάνει εντύπωση το γεγονός και δημιουργεί ερωτηματικά όταν αυτές οι αλλαγές γίνονται με αυτόν τον τρόπο και μάλιστα σε μια περίοδο που η χριστιανική παράδοση, αμφισβητείται κατά κόρον και πολεμάται. Μην ξεχνάμε τι προσπάθειες έχουν γίνει πριν τις περιβόητες αλλαγές να εξαφανίσουν το μάθημα ή να το κάνουν μάθημα επιλογής.

Βεβαίως εδώ μπαίνει κι ένα άλλο ερώτημα. Είναι η εκκλησία έτοιμη για αντιπροτάσεις;

Διαφωνεί και συνεδριάζει αλλά είναι έτοιμη να παρουσιάσει ένα δικό της σχέδιο; Είναι έτοιμη ακόμη, ακόμη να αντιδράσει όπως πρέπει σε περίπτωση που το υπουργείο την αγνοήσει και την προσπεράσει. Έχει την δύναμη. Θα το κάνει όμως; 

Το Σύνταγμα της χώρας στην παράγραφο 2 του άρθρου 16 προβλέπει τα εξής: «Η Παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Κράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και την διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες».

Επίσης ο καταστατικός Χάρτης της Εκκλησίας ορίζει στο άρθρο 9, παρ. Ε’ τα εξής: «παρακολουθεί (η Δ.Ι.Σ.) το δογματικό περιεχόμενο των διά τα σχολεία της Στοιχειώδους και Μέσης Εκπαιδεύσεως προοριζομένων διδακτικών βιβλίων του μαθήματος των Θρησκευτικών».

Στις 27 Ιουνίου 2017 ο αρχιεπίσκοπος στην Σύνοδο που πραγματοποιήθηκε εξήγησε ότι «το Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Ερεύνης προέβη εις μεταρρύθμιση των αναλυτικών προγραμμάτων εις τα Θρησκευτικά μαθήματα της στοιχειώδους και μέσης εκπαιδεύσεως σε τέτοιο βαθμό που αναγκασθήκαμε να αποστείλουμε το υπ’ αριθ. 4896/2016 έγγραφό μας προς τον κ. Πρωθυπουργό και τους κ. Αρχηγούς των εις την Βουλήν κομμάτων και να δηλώσουμε δημοσίως ότι 'τα προγράμματα αυτά είναι και απαράδεκτα και επικίνδυνα».

Για να αποστέλλει ο Αρχιεπίσκοπος αυτό το έγγραφο στον υπουργό και να χαρακτηρίζει τις αλλαγές επικίνδυνες, φανταστείτε τι σημαίνει αυτό.

Από την άλλη πλευρά βέβαια, είναι λυπηρό το γεγονός ότι και μέσα στη Σύνοδο σύμφωνα με πληροφορίες, υπάρχουν διαφορετικές απόψεις για τον χειρισμό του θέματος. Κάποιοι αναπαύονται με τους χειρισμούς της κυβέρνησης, ενώ κάποιοι άλλοι χτυπούν το χέρι στο τραπέζι κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου.

Παρόλα αυτά ενώ, το υλικό μαθητείας που θα αποτελέσει τα βιβλία, τα οποία θα χρησιμοποιηθούν από το σχολικό έτος 2018-2019 πριν τυπωθεί, έπρεπε να τεθεί εις την διάθεση της Εκκλησίας για την απαιτουμένη δογματική παρακολούθηση, αυτό δεν έγινε με την δικαιολογία ότι δεν υπήρχε αρκετός χρόνος κι έπρεπε να τυπωθούν τα βιβλία. Προχειρότητα ή σχέδιο αδιαπραγμάτευτο;

newsbomb.gr , http://aktines.blogspot.gr

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΣΠΑΝΟΥΔΑΚΗΣ: ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΘΑ ΦΑΝΟΥΝ ΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ!

ΑΓΙΟΣ ΠΡΟΚΟΠΙΟΣ Ο ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ

Άγιος Προκόπιος ο Μεγαλομάρτυς

Ο Άγιος Προκόπιος, έζησε και μεγάλωσε στην Ιερουσαλήμ τα χρόνια που αυτοκράτορας των Ρωμαίων ήταν ο Διοκλητιανός (290 μ.Χ.). Ο πατέρας του, ο Χριστοφόρος, ήταν ευσεβής άνθρωπος, σε αντίθεση με την μητέρα του, την Θεοδοσία, που πίστευε στα είδωλα.

Μετά τον θάνατο του πατέρα του, η μητέρα του τον πήγε στον αυτοκράτορα, ο οποίος τον έκανε ηγεμόνα της πόλης των Αλεξανδρέων και του έδωσε εντολή να καταδιώκει και να βασανίζει τους χριστιανούς. Έτσι ο Προκόπιος ξεκίνησε για την Αλεξάνδρεια.

Κατά την πορεία του όμως, ξαφνικά άρχισαν να πέφτουν αστραπές και βροντές και ταυτόχρονα άκουσε φωνή να τον καλεί με το όνομά του, που τον απειλούσε με θάνατο επειδή θα κατεδίωκε τους χριστιανούς και ταυτόχρονα και τον Αληθινό Θεό.

Μετά από αυτό το γεγονός ο Προκόπιος παρακάλεσε Εκείνον που του μιλούσε να του φανερωθεί περισσότερο για να δει ποίος είναι. Τότε εμφανίστηκε μπροστά του ένας Σταυρός από κρύσταλλο και ακούστηκε μία φωνή να του λέει: «Ἐγὼ εἶμαι ὁ Ἐσταυρωμένος Υἱὸς τοῦ Θεοῦ». Μετά από αυτό το θαύμα πίστευσε και έγινε χριστιανός.

Λίγο αργότερα επιστρέφοντας από νικηφόρα αποστολή, η μητέρα του προσπάθησε να τον πείσει να θυσιάσει στα είδωλα. Κατάλαβε όμως ότι είχε γίνει χριστιανός και τον πρόδωσε στον αυτοκράτορα. Εκείνος διέταξε τον ηγεμόνα της Καισάρειας Ουλκίο να τον ανακρίνει. Αυτός τον χτύπησε πολύ μέχρι λιποθυμίας και μετά τον έκλεισε στην φυλακή. Με την χάρη του Κυρίου όμως οι πληγές επουλώθηκαν και απελευθερώθηκε από τα δεσμά.

Στη συνέχεια οδηγήθηκε στον ναό των ειδώλων όπου με την προσευχή του κατάφερε και συνέτριψε τα είδωλα. Το θαύμα αυτό είχε ως αποτέλεσμα να πιστεύσουν σ' αυτόν πολλοί ανάμεσα τους και η μητέρα του. Αμέσως δόθηκε εντολή να αποκεφαλιστούν όλοι όσοι είχαν πιστεύσει. Μετά από αυτό, δόθηκε εντολή να γίνουν φρικτά βασανιστήρια στον Προκόπιο. Ο Άγιος υπέμενε με πάρα πολύ μεγάλη καρτερία όλα αυτό και μάλιστα κατάφερνε να τα ξεπερνά με την βοήθεια του Θεού. Τέλος δόθηκε εντολή να τον αποκεφαλίσουν και έτσι παρέλαβε το στεφάνι της αιωνίου ζωής. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη          του Αγίου Προκοπίου στις 8 Ιουλίου.

http://www.saint.gr

ΑΓΙΟΣ ΠΡΟΚΟΠΙΟΣ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ