Ο ΕΘΙΣΜΟΣ ΣΤΑ SOCIAL MEDIA ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΤΥΧΑΙΟΣ

Στις 9 Φεβρουαρίου του 2009 το Facebook εισήγαγε το πασίγνωστο πλέον κουμπί του Like. Αρχικά το κουμπί ήταν ένα αθώο πραγματάκι, χωρίς να έχει σκοπό να κρατήσει σε ομηρία το μυαλό του χρήστη ως σύστημα προσωπικής διαδικτυακής επιβράβευσης

“Η βασική μου πρόθεση ήταν να κάνω την θετική ενέργεια το βασικό μονοπάτι”, δήλωσε στο αμερικανικό Vice ο Τζάστιν Ρόζεσταϊν, ένας εκ των τεσσάρων σχεδιαστών του κουμπιού. “Νομίζω ότι πέτυχα το σκοπό μου, όμως δημιούργησα και ένα σωρό αθέλητες αρνητικές επιπτώσεις. Με δυο λόγια, παρά ήταν επιτυχημένο”. Σήμερα, οι περισσότεροι από εμάς καταλήγουμε στα social media, όπως το Snapchat, το Instagram, το Facebook και το Twitter με ένα και μόνο σκοπό: Σε κάποιον μπορεί να αρέσει αυτό που κάνω.

Aυτή η διαρκής ανάγκη επιβεβαίωσης, την οποία βιώνουν δισεκατομμύρια άνθρωποι στον πλανήτη, είναι που μαγνητίζει το κοινό σε αυτές τις πλατφόρμες με τρόπο που κανείς δεν είχε φανταστεί το 2009. Το ίδιο, όμως, και τα έσοδα των εταιρειών στις οποίες ανήκουν. Ο όρος “οικονομία της προσοχής” είναι σχετικά καινούριος. Περιγράφει την προσφορά και τη ζήτηση της προσοχής που δέχεται και δίνει κάποιος, αποτελώντας το μοναδικό προϊόν που εμπορεύεται στο internet. Το μοντέλο είναι απλό: Όσο μεγαλύτερο ενδιαφέρον τραβά μια πλατφόρμα, τόσο πιο αποτελεσματικός γίνεται ο διαφημιστικός της χώρος και συνεπώς χρεώνει περισσότερο.

To πρόβλημα είναι, βέβαια, πως η προσοχή δεν είναι παραδοσιακό προϊόν, σαν το μαλλί ή το λάδι. Η προσοχή είναι μια ανθρώπινη κατάσταση και τα όριά της είναι πεπερασμένα. Επηρεάζεται από τον ύπνο, την εργασία, τα παιδιά, τις σχέσεις με τους φίλους, που το βρίσκουν αγενές να κοιτάμε όλη την ώρα το τηλέφωνό μας. Επομένως θέλουμε να ξοδεύουμε αυτή την περιορισμένη προσοχή που διαθέτουμε σε πράγματα που μας χαροποιούν. Αλλά όπως παρατήρησε το Facebook, ο κοινωνικός αντίκτυπος προσφέρει μια βίαιη και σύντομη δόση χαράς, που είναι εθιστική. Αυτός είναι και ο λόγος που όλη την ώρα επιστρέφουμε και σκρολάρουμε όλο και πιο κάτω.

“Το like ήρθε και μπήκε πάνω από το απύθμενο πάθος για κοινωνική αποδοχή. Δεν θεωρώ όμως ότι οι εταιρείες social media προσπαθούν να φτιάξουν εθιστικές πλατφόρμες. Όμως όταν όλες διεκδικούν τον περιορισμένο χρόνο και προσοχή μας, πάντα προσπαθούσαν να γίνουν όσο πιο ελκυστικές γίνεται”, δήλωσε στο vice ο Άνταμ Άλτερ, συγγραφέας του βιβλίου “Ακαταμάχητο: Η άνοδος της εθιστικής τεχνολογίας και η Βιομηχανία να μας κρατούν προσηλωμένους”.

Το 2010, ακολουθώντας το μοντέλο του Facebook, το Youtube εισήγαγε ένα δυαδικό σύστημα like/dislike. Το Instagram που εγκαινιάστηκε εκείνη τη χρονιά ήρθε κατευθείαν με κουμπί like που είχε σχήμα καρδιάς – σχήμα που υιοθέτησε και το Twitter για τον ίδιο σκοπό το 2015. Από εκείνα τα χρόνια και έπειτα, η Σίλικον Βάλεϊ έχει σκεφτεί ένα σωρό τρόπους για να κάνει πιο παιχνιδιάρικη την ανάγκη μας για κοινωνική επιβεβαίωση.

Το like είναι η πιο εμφανής διαδικασία που χρησιμοποιούν οι πλατφόρμες για να παρουσιάσουν τον αντίκτυπο που δέχεται κανείς. Όμως υπάρχουν και άλλοι που είναι πολύ δυσκολότερο να τους εντοπίσει κανείς.

Νομίζετε ότι ο λόγος που όταν ανοίγετε τα social media σας καθυστερούν λίγο να εμφανίσουν τις νέες ενημερώσεις, είναι τυχαίος; Απεναντίας, η προσμονή είναι εθιστική! Αυτά τα τρία δευτερόλεπτα δημιουργούν την αγωνία που δεν θα υπήρχε αλλιώς. Είναι ακριβώς σαν τους κουλοχέρηδες. Μια ακόμη πρακτική είναι η ένδειξη ότι ένα μήνυμα διαβάστηκε. Αμέσως ο παραλήπτης, που γνωρίζει ότι ξέρετε πως διάβασε το μήνυμα, αισθάνεται την ανάγκη να απαντήσει. Και εσείς θα επιστρέψετε εκ νέου στην εφαρμογή για να τη διαβάσετε. Την ίδια προσμονή νιώθετε και όταν βλέπετε τις φουσκίτσες που εμφανίζονται όσο ο άλλος πληκτρολογεί το μήνυμα. Δύσκολα θα κλείσετε την εφαρμογή όσο γνωρίζετε ότι η απάντηση είναι καθοδόν.

Στην περίπτωση του Snapchat υπάρχει μια ακόμη, υπόγεια ψυχολογική επιρροή για να επιστρέφετε διαρκώς: Εμφανίζει μια κόκκινη γραμμή το μήκος της οποίας μεταβάλλεται ανάλογα με τον χρόνο που δυο χρήστες έχουν να αλληλεπιδράσουν. Ο Άλτερ έχει παρατηρήσει την ανησυχητική ανάγκη των εφήβων να διατηρούν αυτή την γραμμή ψηλά! Μάλιστα άκουσε συζητήσεις όπου ζητούσαν από άλλους να “προσέχουν” τις ενδείξεις τους όσο εκείνοι βρίσκονται σε διακοπές! “Αντί να χρησιμοποιούν την εφαρμογή ως ένα μέσο κοινωνικής εμπειρίας, θέτουν ως στόχο την διατήρηση των στατιστικών! Είναι καθαρή ένδειξη ότι οι δεσμευτικοί μηχανισμοί προκαλούν πρωτίστως χρήση παρά απόλαυση”, εξήγησε ο συγγραφέας.

Για τον Ρόζεσταϊν, όμως, ο πιο ισχυρός μηχανισμός είναι οι ειδοποιήσεις. “Είναι απλά ένας περισπασμός. Μας ωθούν να βγάζουμε το κινητό από την τσέπη για να διαβάσουμε μια πληροφορία που θα μπορούσε να περιμένει για αργότερα ή μπορεί να μην έχει και καμία σημασία“, δήλωσε. Σύμφωνα με έρευνες του Facebook, ο μέσος έφηβος κοιτάζει την οθόνη του κινητού του τηλεφώνου 157 φορές την ημέρα. Αυτό ισοδυναμεί με 145 λεπτά κάθε μέρα, που νιώθουμε την ανάγκη επιβεβαίωσης.

Σύμφωνα με τον Άνταμ Άλτερ, όμως, η αλλαγή μπορεί να έρθει μόνο από τα κάτω. Το μοντέλο των social media είναι πια στημένο πάνω στις ανάγκες των διαφημιστικών εταιρειών αντί για τις ζωές των χρηστών. Αυτό είναι πλέον πολύ επικερδές για να αυτοδιοικείται. “Όσο οι εταιρείες επιλέγουν να κάνουν τις πλατφόρμες τους όλο και πιο εθιστικές, η χειραγώγηση των χρηστών θα συνεχίζεται”, λέει παροτρύνοντας τους χρήστες να προσπαθήσουν να κόψουν αυτή τη συνήθεια. Εξάλλου, όπως λέει και ο σχεδιαστής του like, “πρόκειται για τις ζωές μας. Για τις πολύτιμες, πεπερασμένες, θνητές ζωές μας. Εάν δεν είμαστε σε εγρήγορση, τότε οι υπολογιστές και οι κινητές συσκευές θα μας καθοδηγούν λανθασμένα“.

http://alopsis.gr

ΑΓΙΟΣ ΝΗΦΩΝ: ΕΙΔΑ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ!

ΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΜΑΞΙΜΟΒΙΤΣ ΣΤΗ ΜΑΡΙΑ ΤΣΑΛΛΑ ΤΩΝ POLLUX BAND

Ένα προσωπικό θαύμα του Αγίου Ιωάννη Μαξίμοβιτς (+1966)

στη Μαρία Τσάλλα των Pollux Band

Το 2007, όταν ήμουν 15 χρονών και όντας ορφανή από πατέρα, οι προσευχές μου κάθε βράδυ έκρυβαν παράπονο γιατί ο θεός μου πήρε πολύ νωρίς τον πατέρα μου και παρότι τον παρακάλαγα να τον δω έστω και στα όνειρα μου, οι επιθυμία αυτή δεν εκπληρωνόταν.

H απάντηση του Θεού στα παράπονα μου δεν άργησε να έρθει. Η απάντηση ήρθε μέσα από ένα όνειρο. Είδα στον ύπνο μου ότι βρισκόμουν σε μία παράξενη εκκλησία και περίμενα σε μία προσκυνηματική ουρά.

Μπροστά μου υπήρχαν παιδιά διάφορων εθνικοτήτων. Καθώς περίμενα στο τέλος αυτής της προσκυνηματικής ουράς κάποιοι άνθρωποι από τον γυναικωνίτη υπέδειξαν να πάω μπροστά και στην εντολή αυτών των ανθρώπων τα παιδιά υπάκουσαν και έκαναν στην άκρη για να περάσω εγώ. Βρέθηκα μπροστά από την εικόνα που απεικόνιζε έναν Άγιο που δεν τον είχα ξαναδεί. Ήταν παππούλης και είχε γκρίζα γένια. Καθώς την κοίταζα, ο παππούλης αυτός σαν φάσμα βγήκε από την εικόνα και μου είπε να πάω δεξιά.

Όταν γύρισα προς την μεριά που μου υπέδειξε υπήρχε μία λάρνακα από την οποία βγήκε ο ίδιος παππούλης που είχα δει πριν στην εικόνα. Όχι όμως σαν το φάσμα της εικόνας με χρώματα που χρησιμοποιεί ο αγιογράφος αλλά με σάρκα και οστά. Τον πλησίασα και καθίσαμε και οι δύο πάνω στην λάρνακα. Δεν με φόβιζε, είχα την αίσθηση ότι καθόμουν με κάποιον δικό μου σε ένα παγκάκι και όχι με έναν άγιο πάνω σε μία λάρνακα. Με κοίταζε στα μάτια με αγάπη και τρυφερότητα. Τα μάτια του εξέπεμπαν αγάπη και και στοργικότητα και ομόρφυναν το γερασμένο και σκυθρωπό σώμα του. Με αγκάλιασε πατρικά και μου μίλησε σε μια άλλη γλώσσα , όχι στα ελληνικά οι στις άλλες γλώσσες που μιλούν οι άνθρωποι. Ήταν σαν να επικοινωνούσαν οι ψυχές μας. Μου είπε πως από εδώ και πέρα αυτός θα είναι πατέρας για εμένα. Η αγκαλιά του γέμισε την ψύχη μου γαλήνη και η μυρωδιά του έκανε το όνειρο πραγματικό.

Ξύπνησα με την σκέψη του και με πολλά ερωτήματα για το ποιος είναι αυτός ο παππούλης. Όμως μαζί με τα πολλά ερωτήματα είχα και μία απάντηση στην ερώτηση ‘έχω εγώ πατέρα;’. Φυσικά και είχα απλά δεν ήξερα πως τον λένε. Ζήτησα βοήθεια από την μητέρα μου η οποία είναι κατηχήτρια και γνωρίζει πολλά σχετικά με τους αγίους και τους βίους τους. Όμως κανένας από όσους μου είπε δεν ανταποκρίνονταν στην περιγραφή που της έδινα. Ήξερα μόνο ότι είχε γκρίζα γένια, ήταν παππούλης, κοντός και σκυθρωπός και κατά πάσα περίπτωση ξένος μιας και η εκκλησία δεν έμοιαζε ελληνορθόδοξη, ούτε οι οι υπόλοιποι προσκυνητές ήταν Έλληνες, ούτε ο παππούλης μου μίλησε στα ελληνικά. Η μητέρα μου με συμβούλευσε να προσευχηθώ σε εκείνον για να μου αποκαλύψει ποιος είναι. Η απάντηση στην προσευχή μου δεν ήρθε μέσα από όνειρο αυτήν την φορά αλλά από ένα δώρο γενεθλίων που μου έκανε ο πνευματικός μου πατέρας ( στον οποίο δεν είχα πει καν το όνειρο). Άνοιξα το δώρο και διαπίστωσα πως ήταν ένα βιβλίο. Όταν το άνοιξα είδα τον την ΄παράξενη εκκλησία’ (παράξενη για εμένα γιατί ήταν ρωσική) την οποία είχα δει στον ύπνο μου, την εικόνα του αγίου, την λάρνακα του, καθώς και τον παππούλη! Έτσι έμαθα το όνομα του …. Άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς, προστάτης των ορφανών. Έτσι έμαθα το όνομα του πατέρα μου, τον πατέρα όλων των ορφανών, των θλιμμένων, των αδυνάτων, των φτωχών των αδικημένων. Ο άγιος δεν με αφήνει ποτέ μόνη αλλά είναι πάντα κοντά μου και παρουσιάζεται πολλές φορές στα όνειρα μου για να με στηρίξει, να με παρηγορήσει και να με συμβουλεύσει στις δύσκολες στιγμές.

Ο Θεός μου πήρε τον πατέρα μου αλλά φρόντισε να μου στείλει έναν άφθαρτο ( το άφθαρτο σκήνωμα του αγίου βρίσκεται στον Σαν Φρανσίσκο) ο οποίος βρίσκεται και στην γη και μας θυμίζει ότι όποιος ακολουθεί τον Χριστό δεν έχει λόγο να φοβάται τον θάνατο … εκείνος δεν τον έφθειρε. Πως είναι δυνατόν ο ναός μιας άγιας ψυχής να γίνει πάλι χώμα;

Αισθάνομαι τυχερή αλλά ταυτόχρονα , έχω την ευθύνη, από την στιγμή που ο θεός επέτρεψε σε εμένα την πιο αμαρτωλή να συμβεί αυτό, να μάθουν τον Άγιο Ιωάννη Μαξίμοβιτς όσο το δυνατόν περισσότεροι άνθρωποι και μαζί με την δική μου αλλαγή, να φέρει αλλαγή και σε πολλούς άλλους ανθρώπους που αυτήν την στιγμή που διαβάζουν τα λόγια αυτά αναζητούν ένα καταφύγιο και μια πατρική αγκαλιά. Το μόνο που μπορούσα να κάνω ως δεκαπεντάχρονη ήταν να φτιάξω μία σελίδα στο facebook με όνομα SAINT JOHN MAXIMOVITCH( ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΞΙΜΟΒΙΤΣ) που σήμερα αριθμεί πάνω από 3000 μέλη. Στην αγκαλιά που μου χάρισε εκείνος, χωράμε πολλοί!

Μαρία Τσάλλα

Πηγή:

https://www.facebook.com/groups/211026374035/permalink/10151823170044036/

ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΥΡΑ ΤΗΣ ΑΛΕΠΟΥΣ

Ἂν ζοῦσε ὁ γερo-Αἴσωπος, θὰ κωμωδοῦσε πάλι. Τὰ τραγωδίας ἄ­ξια. Τὰ θρήνων. Γιὰ γέλια καὶ γιὰ κλάματα.

Ἦταν, θὰ ἔλεγε, «ἀλώπηξ κόλουρος»· μιὰ κολοβὴ ἀλεπού. Κι αὐτὴ «παγίδι ληφθεῖσα καὶ ἀποκοπείσης τῆς οὐρᾶς», σὰν πιάστηκε στὸ δόκανο καὶ κόπηκε ἡ οὐρά της, κατάφερε καὶ ξέφυγε. Ὅμως «διαδρᾶσα, ἀβίωτον ὑπ᾿ αἰσχύνης ἡγεῖ­το τὸν βίον»· ἀπὸ τὴν ντροπή της δὲν ἤθελε νὰ ζήσει. Καὶ τί σκαρφίστηκε ἡ παμπόνηρη; «Ἔγνω οὖν τὰς ἄλλας ἀ­λώπεκας τοῦτ᾿ αὐτὸ νουθετῆσαι», σκέφτηκε νὰ συμβουλέψει τὶς ἄλλες ἀλεποῦδες νὰ κάνουν καὶ αὐτὲς τὸ ἴδιο, «ὡς ἂν τῷ κοινῷ πάθει τὸ ἴδιον συγκαλύψειεν αἶσχος», ἔτσι ὥστε τὴ δική της ἀσχήμια νὰ τὴν κρύψει μὲ τὸ γενικὸ πάθημα ποὺ θὰ τὶς ἔχει ἐξομοιώσει. Καὶ λοιπόν, «πάσας συναθροίσασα παρῄνει τὰς οὐρὰς ἀποκόπτειν», τὶς μάζεψε ὅ­λες καὶ τὶς προέτρεπε νὰ κόψουν κι αὐ­τὲς τὶς οὐρές τους. Ἄσχημες εἴμαστε ἔτσι μὲ τόσο μακριὲς οὐρές, τοὺς ἔλεγε. Καὶ βάρος περιττὸ αὐτὲς μᾶς προσθέτουν: «ἀπρεπὲς τοῦτο τὸ μέλος… καὶ περιττὸν βάρος προσηρτημένον».

Ὅμως, κυρία μου, «ὦ αὕτη», τῆς εἶπε μία ἀπὸ τὶς ἄλλες. Ἂν αὐτὸ δὲν σὲ συν­έφερε ἐσένα, «οὐκ ἂν ἡμῖν αὐτὸ συνεβούλευες», δὲν θὰ συμβούλευες τὸ ἴδιο σὲ μᾶς.

Ἕνα μονάχα ὁ Αἴσωπος δὲν πρόβλεψε σωστό: ὅτι θά ᾿ρχόταν ἐποχὴ ποὺ ἡ «κόλουρος ἀλώπηξ» ὄχι μονάχα θὰ ἔβρισκε τόσο πολλὰ πρόθυμα αὐτιὰ νὰ τὴν ἀκούσουν, μὰ καὶ συμμάχους ποὺ μὲ πάθος θὰ τὴν ὑποστήριζαν. Καὶ κάτι τραγικότερο ἀκόμα: ὅτι σ᾿ αὐτὴ τὴν ἄθλια ἐποχή, ὅποια ἀλεποὺ θὰ τολμοῦ­σε νὰ ἔχει ἄλλη γνώμη, καὶ πρόστιμο θὰ πλήρωνε καὶ φυλακὴ θὰ πήγαινε.

Ποιὸς ἀπορεῖ; Τί ἄλλο γίνεται ἀπὸ τὸ νὰ ὠθεῖται βίαια ἡ κοινωνία μας ἀπὸ τὰ μαῦρα κέντρα τοῦ κακοῦ νὰ δέχεται ὡς φυσιολογικὴ τὴ διαστροφὴ ποὺ πονηρὰ τὴν ὀνομάζουν διαφορετικὸ σεξουαλικὸ προσανατολισμό; Ἢ τί ἄλλο γίνεται μὲ τὸ νὰ καθιερώνεται στανικῶς νέα ἀντίληψη γιὰ τὸ φύλο, τὸ λεγόμενο κοινωνικό (gender) μὲ τὰ πλῆθος διαφορετικὰ ψευδοφύλα, ἀντὶ τοῦ βιολογικοῦ, ποὺ γνωρίζει μόνο τὴ διάκριση ἄνδρας - γυναίκα;

Καὶ ὄντως ὠθεῖται βίαια ἡ κοινωνία μας σ᾿ αὐτὲς τὶς τάχα μοντέρνες καὶ δῆθεν προοδευτικὲς ἀντιλήψεις. Ὠθεῖται ἀπὸ κέντρα τοῦ ἐξωτερικοῦ, ποὺ χρηματοδοτοῦν ἀφειδῶς πλῆθος ἐθνικῶν καὶ ὑπερεθνικῶν ὀργανώσεων μὲ σκοπὸ νὰ προβάλλουν μὲ κάθε τρόπο αὐτὲς τὶς ἰδέες, ποὺ εὐτελίζουν τὸν ἄνθρωπο καὶ δημιουργοῦν ἕναν κόσμο «κολοβῶν ἀλεπούδων». Οἱ ὀργανώσεις αὐτὲς ἐπιβάλλουν δικτατορικὴ λογοκρισία στὴν κοινωνικὴ ζωή, ἀπειλοῦν μὲ φυλακίσεις, διαπομπεύουν, ἀσκοῦν ἀπίστευτης βιαιότητας ἐκφοβισμό (bullying) στοὺς δια­­­τυπώνοντες διαφορετικὴ γνώμη.

Μὲ συνεχὴ πλύση ἐγκεφάλου ἀπὸ τὰ μέσα ἐνημερώσεως ὑβρίζουν, συκο­φαν­τοῦν, διασύρουν καὶ χλευάζουν καθέναν ὁ ὁποῖος θὰ διανοηθεῖ ἁπλῶς νὰ πεῖ «τὰ σύκα σύκα καὶ τὴ σκάφη σκάφη», ὅτι δηλαδὴ ἡ ὁμόφυλη σχέση εἶναι διαστροφή, καὶ ὅτι δὲν ὑπάρχει παρὰ μόνο αὐτὴ ἡ ἐξαρχῆς δημιουργημένη διάκριση μεταξὺ ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν.

Τὸ σχέδιο διαφθορᾶς τῆς κοινωνίας ὀργανώθηκε ὕπουλα καὶ συστηματικά. Μὲ σειρὰ νόμων (ἀντιρατσιστικῶν καὶ ἄλλων), δῆθεν γιὰ προστασία κάποιων ἀδικημένων. Νόμων οἱ ὁποῖοι ἀφανίζουν τὴν οἰκογένεια, ἀλλάζουν τὸν χαρακτήρα της, τὴν διαλύουν μὲ τὰ «σύμφωνα συμβίωσης τῶν ὁμόφυλων ζευγαριῶν». Σύμφωνα ποὺ αὔριο θὰ γίνουν πολιτικὸς γάμος καὶ μεθαύριο…

Μεθαύριο ἴσως θὰ ἀπειλοῦνται ὄχι μόνο μὲ διαπόμπευση, ἀλλὰ καὶ μὲ πρόστιμο καὶ φυλάκιση οἱ ἱερεῖς ποὺ θὰ ἀρνοῦνται νὰ ἱερουργήσουν τέτοιο ἀνόσιο γάμο.

Τὴν ἴδια ὥρα, οἱ ἴδιες σκοτεινὲς δυνάμεις, τὰ ἀόρατα κέντρα ἀποφάσεων τοῦ ἐξωτερικοῦ, προβάλλουν αὐτὸ ποὺ συν­ιστᾶ ἀπίστευτη πρόκληση: τὴ διοργάνωση τῶν χυδαίων ἐκδηλώσεων pride – φεστιβὰλ ὑπερηφάνειας! Τὰ προβάλλουν, τὰ στηρίζουν, τὰ χρηματοδοτοῦν. Μὲ πρώτη πάντα τὴ σκοτεινὴ Πρεσβεία τῆς πλανηταρχίας. Καὶ εἶναι τραγικὸ τὸ ὅτι σ᾿ αὐτὸ τὸ παίγνιο συμπλέουν ἁρμονικὰ ὁ ἀριστερὸς ψευδοπροοδευτισμὸς μὲ τὴν πιὸ ὠμὴ καπιταλιστικὴ βαναυσότητα.

Μὰ ἂν ἔχουν μείνει κάποιοι ἀκόμη ὄρθιοι, ἀσυμβίβαστοι στὴ γενικὴ ὑποδούλωση, ἂς μὴ δειλιάζουν.

Ἂς ὑποστοῦν καὶ διωγμούς. Γιὰ τὴν οὐρὰ τῆς ἀλεποῦς.

Γιὰ ποιὰ οὐρά; ποιᾶς ἀλεποῦς;

Γιὰ τὴν ἐλπίδα ὅλης τῆς γῆς.

Γιὰ τὴν τιμὴ τοῦ ἀνθρώπου!

Ορθόδοξο Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”

http://aktines.blogspot.gr

ΑΓΙΑ ΜΑΡΙΝΑ Η ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ

Αγία Μαρίνα η Μεγαλομάρτυς

Η Αγία Μαρίνα γεννήθηκε στην Αντιόχεια της Πισιδίας, στα χρόνια του αυτοκράτορα Κλαυδίου του Β', το 270 μ.Χ. Λίγες μέρες μετά τη γέννησή της, η μητέρα της πέθανε, και ο πατέρας της Αιδέσιος, που ήταν Ιερέας των ειδώλων, την ανέθεσε σε μια χριστιανή γυναίκα, από την οποία η Μαρίνα διδάχθηκε το Χριστό. Όταν έγινε 15 χρονών, αποκαλύπτει στον πατέρα της ότι είναι χριστιανή. Έκπληκτος αυτός απ' αυτό που άκουσε, με μίσος τη διέγραψε από παιδί του.

Μετά από καιρό, έμαθε για τη Μαρίνα και ο έπαρχος Ολύμβριος, που διέταξε να τη συλλάβουν για ανάκριση. Όταν την είδε μπροστά του, θαύμασε την ομορφιά της και προσπάθησε να την πείσει με κάθε τρόπο να αρνηθεί το Χριστό και να γίνει σύζυγος του. Μάταια, όμως. Η Αγία Μαρίνα σε κάθε προσπάθεια του Ολυμβρίου αντέτασσε τη φράση: «Είμαι χριστιανή». Τότε ο σκληρός έπαρχος διέταξε να την ξαπλώσουν στη γη, και την καταξέσχισε άσπλαχνα με ραβδιά τόσο, ώστε η γη έγινε κόκκινη από το αίμα που έτρεξε. Έπειτα, ενώ αιμορραγούσε, την κρέμασε για πολλή ώρα και μετά τη φυλάκισε.

Μέσα στην φυλακή μάλιστα συνέβη το εξής: ο διάβολος μεταμορφωμένος σε άγριο δράκοντα, προσπάθησε να κάνει την αγία να φοβηθεί. Αυτή όμως προσευχήθηκε στον Θεό και αμέσως ο δράκοντας άλλαξε μορφή και έγινε ένας μαύρος σκύλος και τότε η αγία άρπαξε ένα σφυρί και χτυπώντας τον στο κεφάλι και την ράχη τον ταπείνωσε.

Όταν για δεύτερη φορά την εξέτασε και διαπίστωσε ότι η πίστη της Αγίας Μαρίνας ήταν αμετακίνητη στο Χριστό, την έκαψε με αναμμένες λαμπάδες. Αλλά οι πληγές της με θαύμα έκλεισαν, και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα πολλοί παρευρισκόμενοι να γίνουν χριστιανοί. Μπροστά σ' αύτόν τον κίνδυνο ο έπαρχος τελικά αποκεφάλισε τη Μαρίνα, που έτσι πήρε το άφθαρτο στεφάνι της αιώνιας δόξας.

Tα άγια λείψανα της φυλάγονταν στην Κωνσταντινούπολη μέχρι την πρώτη άλωση της από τους Λατίνους, το 1204 μ.Χ., ενώ σύμφωνα με άλλες πηγές βρίσκονταν μέχρι το 908 μ.Χ. στην Αντιόχεια και στην συνέχεια μεταφέρθηκαν στην Ιταλία. Σήμερα, τα άγια λείψανα της Αγίας Μαρίνας, φυλάγονται στην Αθήνα, σε ναό που φέρει το όνομα της ενώ η χείρα της έχει μεταφερθεί στη Μονή Βατοπεδίου στο Άγιο Όρος. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη της Αγίας Μαρίνας στις 17 Ιουλίου.

http://www.saint.gr

ΑΓΙΑ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ ΜΑΡΙΝΑ

ΑΓΙΑ ΜΑΡΙΝΑ

ΑΓΙΑ ΜΑΡΙΝΑ

ΕΜΦΥΤΕΥΣΗ ΤΣΙΠ: ΜΕ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ 12 ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΝΑ ΤΟ ΔΕΧΤΟΥΝ

Είμαστε η τελευταία γενιά που έχουμε φωνή και ελεύθερη βούληση και που μπορούμε να αλλάξουμε την πορεία της ιστορίας. Σήμερα όλοι συνδέονται παντού – τα ‘έξυπνα τηλέφωνα’ (smart phones) θα γίνουν τα εργαλεία της Έξυπνης Παγκόσμιας Τάξης, θέτοντας τέρμα στα μετρητά, στα κλειδιά, στις άδειες οδήγησης, κλπ. Ο σκοπός τους είναι επίσης να χρησιμοποιούνται καθημερινά ως ταυτότητα στη νέα «αξιόπιστη» διαδικτυακή κοινότητα.

Τότε το τηλέφωνο ή το chip που συνδέεται με την ID του χρήστη του τηλεφώνου, γίνεται ένα αντικείμενο πολύ πολύτιμο για να χαθεί και το μόνο ασφαλές μέρος πλέον, είναι κάτω από το δέρμα…

Το πράγμα πάει κάπως έτσι :

1. Δημιουργήστε ένα κλίμα φόβου.
2. Κάντε τους όλους να είναι online.
3. Κάντε ώστε και ο κάθε φτωχός να έχει πάνω του ένα κινητό τηλέφωνο.4. Κάντε όλοι να μιλούν για RFID και βιομετρικά στοιχεία: το πρώτο στάδιο για την αποδοχή κάποιου πράγματος είναι η προσδοκία του.
5. Βάλτε chip σε τόσα περισσότερα πράγματα και ανθρώπους μπορείτε (τηλέφωνα, κατοικίδια ζώα, ρούχα, κλπ.) ώστε να φαίνεται ότι είναι κάτι «φυσιολογικό».
6. Προωθείστε ένα σύστημα παγκόσμιας ταυτότητας, αλλά κάντε το σιγά σιγά.
7. Προωθήστε εμφυτεύματα για την υγεία και την ασφάλεια, ώστε να πιστεύουν όλοι ότι είναι κάτι καλό.
8. Κάντε έτσι ώστε να μπορούν να χρησιμοποιούν το τηλέφωνό τους για τα πάντα, ειδικά ως μέσο πληρωμής και ως απόδειξη ταυτότητας.
9. Πώς ξέρουμε ότι είσαι εσύ στα αλήθεια; Τα βιομετρικά σας στοιχεία παρακαλώ!
10. Κυβερνο-επίθεση! Επανάσταση! Σας παρακαλούμε, προστατεύστε μας!
11. Η οικονομία καταρρέει… το μετρητό χρήμα έχει φύγει και όλες οι πληρωμές γίνονται πλέον ψηφιακά.
12. Τα τηλέφωνα χάνονται και κλέβονται. Τα βιομετρικά στοιχεία πλαστογραφούνται. Το να κουβαλάς ένα κινητό τηλέφωνο είναι μεγάλος μπελάς – και τα Verichips είναι απλά η πιο εύκολη λύση…

Δείτε το βίντεο της Master Card για την «επανάσταση» της πληρωμής μέσω κινητών τηλεφώνων σε ολόκληρο τον κόσμο! Όπως δείχνει το βίντεο, σε όλο τον κόσμο το χρήμα έχει καταργηθεί και οι άνθρωποι «χαρούμενοι και απελευθερωμένοι» πληρώνουν πλέον, με τα κινητά τους, ακόμα και στη λαϊκή. «Ποιο είναι το επόμενο βήμα;», ρωτάει στο τέλος, ο αφηγητής του βίντεο. «Μείνετε συνδεδεμένοι γιατί μόλις τώρα αρχίσαμε…».

http://evaggelismostheotokou.gr 

Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ ΑΠΟΣΤΡΕΦΟΤΑΝ ΤΟΝ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ, ΕΜΕΙΣ ΤΟΝ ΒΑΛΑΜΕ ΣΤΑ ΝΕΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ!

Πολλά μαργαριταρια καὶ πρωτόγνωρα κείμενα γιὰ ἕνα μάθημα Θρησκευτικῶνἀνακαλύπτει ὅποιος μελετᾶ τοὺς Φακέλους Μαθήματος γιὰ τὰ Θρησκευτικὰποὺ ἔρχονται νὰ ἀντικαταστήσουν τὰ μέχρι σήμερα διδασκόμενα βιβλία. ὉΝίκος Καζαντζάκης κατέχει κεντρικη θέση στους Φακέλους αὐτούς. Πολλὰκείμενά του παρατίθενται γιὰ χρήση κατὰ τὴ διδασκαλία τοῦ θρησκευτικοῦμαθήματος. Ἀνάμεσά σε αὐτὰ καὶ ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸν Πρόλογο τοῦ βιβλίου τοῦ«Ὁ Τελευταῖος Πειρασμὸς» ποὺ ὑπάρχει στὸν Φάκελο Μαθήματος γιὰ τὰΘρησκευτικά της Β΄ Γυμνασίου.

Ὁ βιογράφος τοῦ Ἁγίου Παϊσίου ἱερομόναχος Ἰσαὰκ γράφει «ὁ π. Παΐσιος ἀποστρεφόταν τόν Καζαντζάκη, λόγῳ τῆς ἀθεΐας καὶ τῶν βλασφημιῶν του καὶ δὲν ἤθελε οὔτε νὰ βλέπῃ οὔτε νὰ ἀκούει τὸ ὄνομά του». Εἶναι παραδειγματικὴ καὶ διδακτικὴ ἡ συμπεριφορὰ τοῦ Ὁσίου Παϊσίου, ἀλλὰ καὶ ἡ φωτισμένη ἐπιχειρηματολογία του, στὴν περίπτωση ποὺ κατέβηκε ὁ ἴδιος στὴ Θεσσαλονίκη (1988) καὶ πρωτοστάτησε σὲ διαδήλωση μπροστὰ σὲ αἴθουσα κινηματογράφου γιὰ νὰ ματαιωθεῖ, ὅπως καὶ ἔγινε, ἡ προβολὴ τῆς βλάσφημης ταινίας τοῦ Σκορτσέζε «Ὁ τελευταῖος πειρασμός», ποὺ βασιζόταν στὸ ὁμώνυμο ἔργο τοῦ Καζαντζάκη. Διηγεῖται σχετικὰ ὁ βιογράφος του: «Πέρα ἀπὸ τὶς μεμονωμένες ἀντιδράσεις τοῦ εὐσεβοῦς ἑλληνικοῦ λαοῦ, ἀποφασίσθηκε ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία συντονισμένη διαμαρτυρία, στὶς 6-7 Νοεμβρίου (ν.ἡ.) τοῦ ἰδίου ἔτους (1988). Ζητήθηκε και ἡσυμμετοχὴ τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Ὅμως ἀρκετοὶ ἀντέδρασαν ἀρνητικά. Δὲν θεωροῦσαν καὶ τόσο πνευματικὸ νὰ ἀσχολοῦνται μὲ τέτοια θέματα λέγοντας ὅτι ἡ περιφρόνησή τους πρὸς τὸ ἔργο γίνεται αἰτία νὰ προβληθῇ λιγώτερο.
Ὁ Γέροντας εἶχε τελείως ἀντίθετη ἄποψη: “Στὴν περίοδο τῆς εἰκονομαχίας”, ἔλεγε “δέκα Χριστιανοὶ ὑπερασπίστηκαν δυναμικὰ τὴν εἰκόνα τοῦ....

Χριστοῦ στὴν Χρυσῆ Πύλη καὶ μαρτύρησαν γι᾽ αὐτήν. Τώρα ποὺ βλασφημεῖται τὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ δὲν πρέπει νὰ ἀδιαφοροῦμε. Ἂν ζούσαμε τότεἐμεῖς οἱ “διακριτικοί” καὶ “γνωστικοί” θὰ λέγαμε στοὺς δέκα μάρτυρες: “Ἔτσι δὲν ἐνεργεῖτε πνευματικά· περιφρονεῖστε τὸν Σπαθάριο ποὺ ἀνεβαίνει νὰ γκρεμίσει τὴν εἰκόνα, καὶ ὅταν ἀλλάξη ἡ κατάσταση, θὰ βάλουμε στὴ θέση της ἄλλη εἰκόνα, καὶ μάλιστα πιὸ βυζαντινή. Αὐτὸ εἶναι τὸ φοβερό! Τὴν πτώση μας, τὴν δειλία, τὸ βόλεμά μας τὸ παρουσιάζομε σὰν κάτι ἀνώτερο!”.

Τὴν διαμαρτυρία γιὰ τὴν βλάσφημη ταινία τὴν θεωροῦσε ὁμολογία πίστεως, γι᾽ αὐτὸ ἔσπευσε νὰ συμπαρασταθῆ στὴν ἀγωνιζομένη Ἐκκλησία. Ἐκτὸςἀπὸ τὶς ἰδιαίτερες προτροπές του, ὑπέγραψε μαζὺ μὲ ἄλλους πατέρες δήλωση πρὸς τὴν Ἱ. Μ. Κουτλουμουσίου, ἐκφράζοντας τὴν ἐπιθυμία του νὰσυμμετάσχη στὴν ἔξοδο τῶν Ἁγιορειτῶν στὴν Θεσσαλονίκη γιὰ τὴν σχετικὴ ἐκδήλωση διαμαρτυρίας. Μὲ τὴν στάση του βοήθησε, ὥστε ἡ ἹερὰΚοινότης νὰ ἀποφασίση τὴν ἐπίσημη καὶ πολυάριθμη συμμετοχὴ τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Ἡ παρουσία τοῦ Πρωτεπιστάτου, τῶν περισσοτέρωνἀντιπροσώπων ἡγουμένων καὶ ἑκατὸ Ἁγιορειτῶν ἔφεραν ἐνθουσιασμό καὶ συγκίνηση στὸ συγκεντρωμένο πλῆθος. Ἰδιαίτερη αἴσθηση προκάλεσε ἡπαρουσία τοῦ Γέροντα. Καθ᾽ ὅλην τὴν διάρκεια τῆς ἐκδηλώσεως στεκόταν ὄρθιος παρὰ τὰ σοβαρὰ προβλήματα τῆς ὑγείας του. Στὸ τέλος κινδύνευσε νὰ συνθλιβῆ ἀπὸ τὶς ἐκδηλώσεις εὐλαβείας τοῦ πλήθους.
Ἀκόμη ἔλαβαν μέρος μοναχοὶ καὶ μοναχὲς ἀπὸ μοναστήρια τοῦ κόσμου καὶ πλῆθος λαοῦ. Ἡ συντονισμένη ἐνέργεια καὶ οἱ προσευχὲς ὅλων καὶ τοῦΓέροντα ἔφεραν ἀγαθὰ ἀποτελέσματα. Ἡ Πολιτεία ἀπαγόρευσε τὴν προβολὴ τοῦ βλάσφημου ἔργου. Ἔτσι ἀποσοβήθηκε ὁ “τελευταῖος πειρασμός”. Εἴθε νὰ ἦταν ὁ τελευταῖος».

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr