ΚΥΡΙΕ, ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ, ΥΙΕ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ ΤΟΝ ΑΜΑΡΤΩΛΟΝ!

ΚΥΡΙΕ, ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ, ΥΙΕ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, 

ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ ΤΟΝ ΑΜΑΡΤΩΛΟΝ!

ΟΣΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ Ο ΣΥΡΟΣ: Η ΩΡΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ!

Μεγάλος φόβος, αδελφοί, θα μας κυριεύσει την ώρα του θανάτου, όταν η ψυχή χωρίζεται από το σώμα με φόβο και οδύνες.

Αγαπητοί, ποια ωφέλεια βρήκαμε σ’ αυτή τη μάταια ζωή; Αλίμονο! Είναι μακάριος αυτός που

βρήκε παρρησία κατά την ώρα του χωρισμού, όταν χωρίζεται η ψυχή από το σώμα της˙ διότι έρ­χονται οι Άγγελοι να πάρουν την ψυχή και να την χωρίσουν από το σώμα, για να την παρουσιάσουν στο φοβερό βήμα και στο φρικτό δι­καστήριο.

Μεγάλος φόβος, αδελφοί, θα μας κυριεύσει την ώρα του θανά­του, όταν η ψυχή χωρίζεται από το σώμα με φόβο και οδύνες. Διότι την ώρα του χωρισμού στέκονται μπροστά στην ψυχή τα έργα της, όσα έκανε τη νύχτα και τη μέρα, καλά και κακά, και οι Άγγελοι σπεύδουν βιαστικά να την βγάλουν έξω από το σώμα˙ αλλά η ψυχή παρατηρώντας τα έργα της δειλιάζει να βγει. Η ψυχή μάλιστα του αμαρτωλού με φόβο χωρίζεται από το σώμα και με τρόμο αναχωρεί για να παρουσιασθεί στον αθάνατο Βασιλιά˙ και καθώς αναγκάζεται να βγει από το σώμα, βλέποντας τα έργα της, λέει σ’ αυτά με φόβο˙ «Δώστε μου προθεσμία μια ώρα, να βγω». Απαντούν σ’ αυτή τα έργα της· «Εσύ μας έκανες· γι’ αυτό ας πάμε εμείς στον Θεό μαζί μ’ εσένα».

Ας μισήσουμε, αδελφοί, αυτή τη μάταια ζωή, και ας ποθήσου­με μόνο τον Χριστό, τον άγιο. Δεν ξέρουμε, αδελφοί, σε ποια ώρα θα συμβεί ο θάνατός μας. Κανείς από μας δε γνωρίζει την ώρα ή τη μέρα του χωρισμού. Ξαφνικά μάλιστα, καθώς εμείς βαδίζουμε και χαιρόμαστε αμέριμνα τις απολαύσεις στη γη, έρχεται το πρόσταγμα να πάρουν την ψυχή από το σώμα˙ και αναχωρεί ο αμαρτωλός απ’ αυτό τον κόσμο τη μέρα που δεν το περιμένει, ενώ η ψυχή του είναι γεμάτη αμαρτίες και δεν έχει παρρησία. Γι’ αυτό παρακαλώ, αδελ­φοί, ας γίνουμε ελεύθεροι και ας μη διατηρούμε τη δουλεία αυτής της ματαίας ζωής. Ας δώσουμε φτερά στην ψυχή μας, για να πετά­ει καθημερινά προς τον Θεό, μακριά από τις παγίδες και τα σκάνδα­λα. Ο Πονηρός κρύβει συνεχώς τις παγίδες του μπροστά στην ψυχή μας, ώστε, αφού πρώτα την σκανδαλίσει, να την παρασύρει με τις παγίδες του στην αιώνια κόλαση.

Βαδίζουμε ανάμεσα στα σκάνδαλα και στις παγίδες, αγαπητοί˙ ας προσευχόμαστε να μην πέσουμε σ’ αυτές. Είναι γεμάτες γλυκύτη­τα οι παγίδες του θανάτου. Ας μη δεθεί η ψυχή μας στη γλυκύτητά τους. Η γλυκύτητα των παγίδων του θανάτου είναι η μέριμνα για τα γήινα πράγματα και για ταχρήματα και τους λογισμούς και τις πονηρές πράξεις. Μη γλυκαθείς εσύ, αδελφέ, με τη γλυκύτητα της παγίδας του θανάτου. Μη χαλαρώσεις τον εαυτό σου, ούτε να παρα­δοθείς στη μελέτη των πονηρών λογισμών. Αν ο ρυπαρός λογισμός βρει είσοδο να μπει μέσα στην ψυχή σου, την κάνει να νιώσει γλυκύ­τητα με την πονηρή μελέτη, για να την θανατώσει, και γίνεται ο πονηρός λογισμός σαν μια παγίδα μέσα στην ψυχή, αν συμβεί να μη διωχθεί με την προσευχή και τα δάκρυα, με την εγκράτεια και την αγρυπνία. Γίνε συνεχώς ελεύθερος από όλα τα γήινα πράγματα, για να γλυτώσεις από τις παγίδες και τους λογισμούς και τις πονηρές πράξεις. Μη χαλαρώσεις τον εαυτό σου ούτε στιγμή στη μελέτη τού πονηρού λογισμού. Ας μην παρατείνει ο πονηρός λογισμός την πα­ραμονή του στην ψυχή σου, αδελφέ. Να καταφεύγεις πάντοτε στον Θεό με προσευχή και νηστεία και δάκρυα, για να γλυτώσεις από όλες τις παγίδες και τα σκάνδαλα και τα πάθη.

Μη νομίσεις, αδελφέ, ότι πρόκειται να ζήσεις πολύ χρόνο επά­νω στη γη, και χαλαρώσεις τον εαυτό σου στη μελέτη των πονηρών λογισμών και πράξεων, και έρθει ξαφνικά η προσταγή του Κυρίου και σε βρει να αμαρτάνεις χωρίς να έχεις πια καιρό μετάνοιας, ούτε επίσης συγχώρηση. Και τι θα πεις κατά την ώρα του χωρισμού, αδελφέ; Διότι συμβαίνει να μη σου επιτρέπει η προσταγή του Κυρίου να παραμείνεις ούτε στιγμή επάνω στη γη. Πολλοί είναι που νομί­ζουν ότι πρόκειται να ζήσουν πολύ χρόνο στη γη, αλλά ήρθε ξαφνι­κά ο θάνατος, έθαψε τη μάταια προσδοκία. Ήρθε ξαφνικά ο θάνατος και βρήκε τον άνθρωπο, τον αμαρτωλό και πλούσιο, που λογάριαζε να ζήσει πολλά χρόνια με άνεση στη γη, να μετρά με τα δάχτυλα τα κεφάλαια και τους τόκους, και να διαιρεί με τη σκέψη τα άφθονα πλούτη του και να τα αναλογεί σε πολλά χρόνια. Ήρθε ξαφνικά ο θάνατος και σε μια στιγμή εξαφάνισε συγχρόνως όλο τον υπολογι­σμό και τον πλούτο και τη μέριμνα του μάταιου λογισμού. Ήρθε επίσης ο θάνατος και βρήκε τον δίκαιο και όσιο άνθρωπο να μαζεύει τον πλούτο των ουρανών με την προσευχή και τη νηστεία.

Να έχεις πάντοτε μπροστά στα μάτια σου το θάνατο, αδελφέ μου, και να μη φοβάσαι το χωρισμό από το σώμα σου. Έτσι να προσμένεις και συ πάντοτε, σαν συνετός και πνευματικός άνθρωπος, καθημερινά το θάνατο και την παρουσία σου στο βήμα του Κυρίου.

Ετοίμασε κάθε μέρα το λυχνάρι σου, σαν φρόνιμος και πρόθυμος άνθρωπος˙ πρόσεξέ το κάθε ώρα, με δάκρυα και προσευχές. Όσο χρονικό διάστημα, αδελφέ, είσαι ελεύθερος, βιάσου. Διότι έρχεται ο καιρός, γεμάτος δειλία και φόβο και θόρυβο, ο οποίος εξαιτίας της σύγχυσής του δεν επιτρέπει να συλλογίζεσαι αυτά που είναι ανώτερα.

Προσέχετε, αγαπητοί μου, πώς αναπτύσσονται όλα τα πονηρά και πώς προοδεύουν κάθε μέρα τα κακά και πώς προχωρεί η πονη­ρία. Αυτά περιμένουν τη σύγχυση που έρχεται, και τη μεγάλη θλί­ψη που πρόκειται να έρθει σε όλα τα πέρατα της γης. Από τις αμαρτίες μας και από τη χαυνότητά μας προχωρούν τα πονηρά. Ας γίνουμε άγρυπνοι κάθε μέρα, φιλόθεοι πολεμιστές˙ ας νικήσουμε στον πόλεμο του Εχθρού, φιλόχριστοι˙ας διδαχθούμε τις συνήθειες τού πολέμου˙ διότι είναι αόρατος. Συνήθειες αυτού τού πολέμου είναι πάντοτε η απαλλαγή από τα γήινα πράγματα. Αν έχεις μπρο­στά στα μάτια σου κάθε μέρα το θάνατο, δε θα αμαρτάνεις. Αν απαλλαγείς από τα γήινα πράγματα, δε θα νικηθείς στον πόλεμο. Αν μισήσεις τα γήινα, καταφρονώντας τα προσωρινά, θα μπορέσεις να πάρεις, σαν γενναίος πολεμιστής, το βραβείο της νίκης. Επειδή δηλαδή τα γήινα έλκουν τον άνθρωπο κάτω, προς τον εαυτό τους, γι’ αυτό και τα πάθη σκοτίζουν στον πόλεμο τα μάτια της καρδίας.

Ας φοβηθούμε, αγαπητοί. Είναι ενδέκατη ώρα της μέρας, και το μάκρος του δρόμου είναι μεγάλο. Ας φροντίσουμε να βρεθούμε στο σταθμό μας. Ας γίνουμε άγρυπνοι και ας φυλάξουμε τους εαυ­τούς μας από τον ύπνο, όπως οι άυπνοι. Δε γνωρίζουμε ποια ώρα θα έρθει ο Δεσπότης. Ας ελαφρύνουμε τους εαυτούς μας από το βά­ρος των γήινων πραγμάτων. «Μη μεριμνάτε εντελώς», είπε ο Κύ­ριος. Το να αγαπάμε όλους παραγγέλλει σ’ εμάς ο Θεός, εμείς όμως μάλλον διώξαμε την αγάπη, και αυτή έφυγε από τη γη. Δε βρίσκεις επάνω στη γη την αγάπη τέλεια, σύμφωνα με το θέλημα του Θεού. Από όλους διώχθηκε˙ από όλους μισήθηκε η αγάπη˙ πε­ρισσότερο βασιλεύει ο φθόνος˙ οι φιλονικίες και οι συγχύσεις επάνω στη γη πληθύνουν οι αδικίες κάλυψαν όλους, χωρίς εξαίρεση˙ ο κα­θένας ζητά με πόθο τα γήινα και καταφρονεί τα ουράνια˙ ποθεί τα προσωρινά, και κανείς δεν αγαπά τα μέλλοντα.

Ποθείς να είσαι ουράνιος; Μη ζητάς αυτά που είναι επάνω στη γη, αλλά μίσησέ τα και δείξε αποστροφή και αγωνίσου, ως τέλειος, και πόθησε, ως τέλειος, τη βασιλεία των ουρανών. Μη συλλογίζεσαι λέγοντας˙ «Είναι πολύς ο χρόνος της ασκήσεως και βαρύς, και εγώ, είμαι αμελής και αδύνατος και δεν μπορώ να αγωνισθώ». Άκουσε με προσοχή τα λόγια της ωραίας και καλής συμβουλής˙ μάθε καλά τι σου λέω, φιλόχριστε αδελφέ.Αν θελήσεις να αναχωρήσεις σε άλλη μακρινή χώρα, δεν μπορείς να διανύσεις την απόσταση όλου του δρόμου σε μια ώρα, αλλά υπολογίζοντας το περπάτημα σου καθη­μερινά κάνεις στάση και αναχωρείς, και μετά από καιρό και κόπο φθάνεις στη χώρα που ζητάς.

Έτσι είναι η ουράνια βασιλεία και η τρυφή του παραδείσου. Ο καθένας φθάνει εκεί με νηστείες και εγ­κράτεια και αγρυπνίες και αγάπη. Αυτοί είναι οι δρόμοι που οδη­γούν στον ουρανό, προς τον Θεό. Μη φοβηθείς να βάλεις αρχή του κάλου δρόμου, που φέρνει στη ζωή. Να θέλεις μόνο να βαδίσεις στο δρόμο, και αν βρεθείς ολοπρόθυμος, αμέσως ο δρόμος γίνεται ίσιος μπροστά σου. Και βαδίζοντας με χαρά κάνεις στάσεις, τερπόμενος σ’ αυτές· διότι δυναμώνουν τα βήματα της ψυχής σου στην κάθε στάση. Και για να μη βρεις δυσκολία στο δρόμο που οδηγεί στη ζωή, ο Κύ­ριος ο ίδιος έγινε δια μέσου του εαυτού του δρόμος της ζωής, για όσους θέλουν να αναχωρήσουν και να έρθουν με χαρά στον Πατέρα των φώτων.

ΟΣΙΟΥ ΕΦΡΑΙΜ ΤΟΥ ΣΥΡΟΥ ΕΡΓΑ ΤΟΜΟΣ 4^ος

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr

HΡΑΚΛΗΣ ΡΕΡΑΚΗΣ: H ΘΡΗΣΚΕΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

H θρησκειοποίηση του Χριστιανισμού στο ελληνικό σχολείο

Hρακλής Ρεράκης, Καθηγητής Παιδαγωγικής –Χριστιανικής Παιδαγωγικής

της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ

Έχουμε αναφερθεί ήδη, μέσα από αυτήν τη στήλη, για το εγχείρημα μετάλλαξης του χριστιανικού πολιτισμικού πλαισίου στην Ελλάδα, από ορθόδοξο που ήταν στα χρόνια της νεώτερης Ελλάδος έως και σήμερα, σε πολυθρησκειακό.  Για να επιτευχθεί αυτή η μετάλλαξη χρησιμοποιείται, επισήμως πλέον, και με νομική ρύθμιση από το Υπουργείο Παιδείας το Μάθημα των Θρησκευτικών (ΜτΘ) στα σχολεία.

Η Πολιτεία ισχυρίζεται ότι η διοίκηση της Εκκλησίας συμφώνησε στο Πρόγραμμα Σπουδών, το οποίο επιβάλλει αυτή τη μετάλλαξη, με αποτέλεσμα να βρίσκεται έτοιμο για εφαρμογή ένα ΜτΘ, για τα ορθόδοξα παιδιά του ελληνικού λαού, στο οποίο θα διδάσκεται η εξ Αποκαλύψεως Χριστιανική πίστη, παράλληλα και εξίσου, με όλες τις θρησκείες και ως μία εξ αυτών. Αυτό σημαίνει ότι χρησιμοποιείται το ΜτΘ για μια δομική και σταδιακή θρησκευτική και πολιτισμική αλλοίωση των Ελλήνων, αφού, πλέον, δεν θα διδάσκεται αυτόνομα η έως τώρα εκκλησιαστική θεολογία με όλες τις εκφάνσεις της, αλλά ο Χριστιανισμός ως συμπίλημα μαζί με όλες τις θεολογίες των θρησκειών.       

Το νεότευκτο αυτό θεολογικό μόρφωμα  αποξενώνει τους ορθόδοξους μαθητές από την αληθινή αγιοπνευματική Θεολογία και ζωή της Εκκλησίας τους και καλλιεργεί μια νέα πολλαπλή και ανάμεικτη θεολογική συνείδηση και ταυτότητα, αποτελούμενη από στοιχεία που προέρχονται από όλες τις  θρησκείες. Η  μετάλλαξη της ορθόδοξης πίστεως σε θρησκεία επιχειρείται, όχι μόνον με την αλλαγή των Προγραμμάτων Σπουδών στο ΜτΘ, αλλά και με όλες τις εκσυγχρονιστικές αλλαγές που γίνονται είτε στην εκκλησιαστική εκπαίδευση, είτε στις Θεολογικές Σχολές (Κατεύθυνση Μουσουλμανικών Σπουδών στη Τμήμα Θεολογίας του ΑΠΘ) είτε στις διδακτικές δομές της Εκκλησίας.

Τι σημαίνει αυτή η μετάλλαξη της Ορθοδοξίας σε θρησκεία για τους ορθόδοξους μαθητές; Η βλάβη που υφίστανται είναι οντολογική. H αλήθεια στην ορθόδοξη πίστη δεν είναι λεκτική διατύπωση, αλλά πρόσωπο: Αλήθεια είναι ο ίδιος ο Χριστός, η μόνη αλήθεια που μπορεί να ελευθερώσει και να λυτρώσει τον πιστό άνθρωπο. Οποιαδήποτε άλλη θρησκευτική, σχολαστική ή φιλοσοφική αλήθεια τον οδηγεί σε λάθος δρόμο. Το θέμα της αλλαγής επομένως του προσανατολισμού του ΜτΘ αποπροσανατολίζει τους μαθητές πνευματικά, αφού τραυματίζει και πληγώνει θανάσιμα την οντολογική και σωτηριολογική προοπτική τους.

Όταν, για παράδειγμα, οι ορθόδοξοι μαθητές,  κατά την παιδική τους ηλικία, διδάσκονται και μαθαίνουν, με ένα εξισωτικό τρόπο διδασκαλίας, ότι σωτηρία και λύτρωση υπάρχει και στις θρησκείες, κατά τον ίδιο τρόπο που υπάρχει και στην πίστη τους, αυτή η διδασκαλία είναι κακοδοξία, αίρεση και προσηλυτισμός και, επομένως, απειλεί το πνευματικό τους είναι και την, σύμφωνα με την πίστη τους, σωτηριακή τους προοπτικη. Ο εμποτισμός της συνείδησής τους με την κακοδοξία ότι σωτηρία υπάρχει και αλλού εκτός της Εκκλησίας τους, προωθεί και καλλιεργεί την αμφισβήτηση και υποτίμηση της δικής τους πίστεως, διότι η πίστη τους ότι ο Χριστός είναι ο μοναδικός αληθινός Σωτήρας και Λυτρωτής τραυματίζεται και διαψεύδεται, με στόχο την πνευματική τους σύγχυση και την αλλοίωση των πνευματικών τους προσδοκιών. Η κατηχητικής, βιωματικής και υπαρξιακής μορφής διδασκαλία, που  βεβαιώνει τους μαθητές ότι και οι θρησκείες παρέχουν την ίδια ισότιμη και ισάξια σωτηρία και λύτρωση με την εξ Αποκαλύψεως πίστη τους, προξενεί ανεπανόρθωτες πνευματικές βλάβες στις παιδικές ψυχές.

Τέτοιου είδους κριτήρια αξιολόγησης των νέων Προγραμμάτων Σπουδών θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει η διοικούσα Εκκλησία, όταν διαλεγόταν με τη Πολιτεία για τα Θρησκευτικά, έτσι ώστε να μην πανηγυρίζει σήμερα το Υπουργείο Παιδείας και το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής ότι η Εκκλησία αποδέχθηκε τα νέα πολυθρησκειακά του Προγράμματα.

Οι θέσεις αυτές δεν διατυπώνονται με διάθεση κατάκρισης των εκπροσώπων της Εκκλησίας, αλλά εκφράζουν την αγωνία και τον πόνο ψυχής για το ιστορικό λάθος της Διοίκησής της να συμφωνήσει, όπως υποστηρίζει η πλευρά του Υπουργείου, με τα νέα του Προγράμματα, που όσο και αν ελπίζουν ορισμένοι ότι θα πιστέψουμε πως δήθεν άλλαξαν και έγιναν ορθόδοξα, είναι ορατό και αυταπόδεικτο ότι ούτε άλλαξαν, έστω στο ελάχιστο στη δομή τους, ούτε ορθόδοξα έγιναν, αλλά παραμένουν όπως ήταν, δηλαδή, επικίνδυνα, ακατάλληλα και κυρίως μη σωτηριώδη, δηλαδή κακόδοξα και αιρετικά.

Η μετάλλαξη της ορθόδοξης Θεολογίας και πνευματικότητας σε μια εκκοσμικευμένη μεταμοντέρνα πνευματικότητα, η αντικατάσταση δηλαδή της γνήσιας ορθόδοξης Θεολογίας με ένα μη γνήσιο και χαλκευμένο κακέκτυπό της, με στόχο την πλήρη προσαρμογή του ΜτΘ στην εκκοσμίκευση, αποτελεί ένα βαρύτατο πνευματικό ατόπημα. Η θρησκειοποίηση της Θεολογίας και ο χωρισμός της από τη χαρισματική Εκκλησία -με το σύνθημα του εκσυγχρονισμού και του προοδευτισμού- την μετατρέπει σε μια εκκοσμικευμένη πραγματικότητα.

Δυστυχώς, η μετάλλαξη της ορθόδοξης πίστεως σε θρησκεία, συνοδεύεται και από το προπαγανδιστικό και παραπλανητικό αφήγημα ότι το μάθημα των Θρησκευτικών, με αυτή τη μετάλλαξη, παραμένει και είναι ορθόδοξο! Αυτή η μεθοδευμένη αλλοίωση της πραγματικότητας, μέσω της παραπλάνησης, κινδυνεύει να οδηγήσει τον λαό σε πνευματική σύγχυση, κρίση και παρακμή.  Ένας θεολόγος κληρικός που η ψυχή του βρίσκεται ήδη στην θριαμβεύουσα Εκκλησία, αναφέρει για το θέμα αυτό σε βιβλίο του: «Θεωρούμε τη μεταβολή της θεολογίας σε θρησκεία ως το σημείο της μεγαλύτερης έστω και συγκεκαλυμμένης παρακμής της. Η θεολογία θεμελιώνεται στην αποκάλυψη της πίστεως και στην ομολογία της πίστεως, που δεν νοείται χωρίς τον Σαρκωθέντα Χριστό. Χωρίς την πίστη ή τον Χριστό είμαστε πραγματικά άθεοι και η θρησκεία, που συνήθως αντικαθιστά την πίστη, μπορεί να είναι όχι μόνον μια ανθρώπινη αλλά και μια δαιμονική έμπνευση».

Η αποδοχή επομένως της μεταβολής της Χριστιανικής Θεολογίας και της πίστεως σε μια εκ των θρησκειών αποτελεί πράξη βεβήλωσης της ορθόδοξης διδασκαλίας, άρνηση του Ευαγγελίου και απώλεια του μηνύματός του, ως μηνύματος σωτηρίας, ελπίδας και προσδοκίας ζωής αιωνίου για τους μαθητές. Οι μη έχοντες «λιμόν του ακούσαι τον Λόγον Κυρίου» (Αμώς 8,11),ας ορθοτομήσουν τον Λόγο της αληθείας, έστω και την έσχατη ώρα.

Ορθόδοξη Αλήθεια, 02.07.2017

http://thriskeftika.blogspot.gr

Η ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΝΕΦΕΛΗΣ ΣΤΟ ΟΡΟΣ ΘΑΒΩΡ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ

Η εμφάνιση της Αγίας Νεφέλης κάθε χρόνο στην Ιερά Αγρυπνία στο Όρος Θαβώρ κατά την εορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος. Το 2015 η Αγία Νεφέλη εμφανίστηκε δύο φορές με συνολική διάρκεια περίπου 3 ώρες.

Σε κάθε δεσποτική και θεομητορική εορτή έχουμε μεγάλη χαρά οπουδήποτε κι αν γιορτάζουμε. Αλλά στους Άγιους Τόπους πολλαπλασιάζονται.

Εκεί αισθάνεσαι σαν να πετάς στα σύννεφα. Μερικές φορές δε ξέρεις τι σου συμβαίνει, εάν βρίσκεσαι στη γη ή στον ουρανό. Κι αυτό δε συμβαίνει μόνο σε μένα αλλά σε όλους όσους συμμετέχουν σ’ αυτές τις γιορτές. Μαζί με την αφή του Αγίου Φωτός μια από τις μεγαλύτερες γιορτές είναι η Μεταμόρφωση του Σωτήρος

Εκεί στο Όρος Θαβώρ στις 6/19 Αυγούστου, εμφανίζεται μια αόρατη θαυμαστή πλευρά αυτής της γιορτής όπου σε μια οποιαδήποτε εκκλησία του κόσμου δε μπορείς να δεις εκτός αν στο αποκαλύψει ο Θεός σε προσωπικό επίπεδο.

Εκεί τη νύχτα τις 5/18 προς 6/19 Αυγούστου κατά τη Θ. Λειτουργία μπροστά σε χιλιάδες πιστούς και άπιστους κατεβαίνει πάνω από το ιερό βουνό ένα σύννεφο. Οι άπιστοι-όπως πολλούς από αυτούς έχω ακούσει- λένε ότι δεν είναι παρά ένα μετεωρολογικό φαινόμενο. Αυτό το σύννεφο όμως είναι πολύ διαφορετικό από τα συνηθισμένα σύννεφα που κατεβαίνουν το πρωί πάνω από τα βουνά μας.

Αρχίζοντας η αγρυπνία βλέπεις στην κορυφή του βουνού, προς τη Ναζαρέτ, μες το σκοτάδι της νύχτας κάτι πορτοκαλί. Αυτό κινείται κάθετα προς την εκκλησία και στέκεται εκεί σαν μία πορτοκαλί γλώσσα μέχρι στις δώδεκα-μία σε μεγάλη απόσταση από το Όρος Θαβώρ.

Και όταν αρχίζει η Θεία Λειτουργία, ειδικά τη στιγμή του Χερουβικού, έρχεται το σύννεφο προς το βουνό και αρχίζει να παίρνει διάφορα σχήματα και τότε αρχίζουν να κόβονται από το σύννεφο κομμάτια στρογγυλά ή μακρόστενα και παίρνουν τη μορφή πουλιών ή αγγέλων και έρχονται πάνω από τον τρούλο της εκκλησίας.

Εκεί υπάρχει μία…όπως σ’ όλα τα κτίσματα της περιοχής όπου ανεβαίνει ο κόσμος και επικαλείται το Άγιο Πνεύμα. Τα λόγια είναι φτωχά για τι αισθάνεσαι όταν αυτά τα κομματάκια, απαλά σα βαμβάκι, έρχονται και τ’ αγγίζεις με τα χέρια σου, τα αισθάνεσαι στο πρόσωπό σου. Σου ‘ρχεται ν’ ανέβεις σ’ αυτό το κομμάτι να φύγεις και να μη σ’ ενδιαφέρει τίποτα.

Ταυτόχρονα με αυτό το θαύμα ένα άρωμα εξαίσιο σαν λιβάνι απλώνεται στον αέρα αλλά δεν είναι λιβάνι, σαν ρητίνη αλλά δεν είναι ρητίνη. Είναι ένας συνδυασμός ανατολίτικων κωνοφόρων και λιβανιού.

Φυσικά και εδώ βρίσκονται αυτοί που αμφιβάλλουν λέγοντας ότι κάποιο κόλπο έκαναν οι Έλληνες ή ότι είναι μετεωρολογικό φαινόμενο. Μα εδώ πρόκειται για μια γενική εκδήλωση χαράς. Τα πάντα σκιρτούν από χαρά, πράγμα που δε συμβαίνει σ’ άλλα βουνά υπό οποιεσδήποτε μετεωρολογικές συνθήκες.

Φυσικά κατεβαίνοντας από το Θαβώρ, μετά από την αγρυπνία, με τους Έλληνες, τους Άραβες, τους Βουλγάρους, τους Ρώσους και τους Ρουμάνους να ψάλλουν το «Μετεμορφώθης εν τω όρει Χριστέ ο Θεός …» δεν επιθυμείς τίποτα το εγκόσμιο, παρά να ζεις έτσι αιωνίως.

Σ’ αυτή την περίπτωση όπως και με το Άγιο Φως αυτά τα θαύματα, αυτήν την παρηγοριά, τα δίνει ο Θεός τελικά γι’ αυτούς που πιστεύουν, γιατί όπως λέει η Αγία Γραφή «ήρθα να δώσω σ’ αυτούς που έχουν και ήρθα να πάρω απ’ αυτούς που δεν έχουν».

Δηλαδή  ο Θεός «παίρνει» απ’ αυτούς που έχουν λίγη πίστη και αρχίζουν να σχολιάζουν και να αμφισβητούν το Θεό, την παρουσία Του και τις ενέργειές Του.

Ενώ σ’ αυτούς που λένε: «Πιστεύω Κύριε βοήθει μου τη απιστία» αποκαλύπτει την πιο μεγάλη χαρά.

Πράγματι, εκεί στο Όρος Θαβώρ καταλαβαίνεις γιατί ο Απ. Πέτρος είπε στο Χριστό ότι δε θέλει να φύγει από εκεί.

Πραγματικά δε σου ‘ρχεται να φύγεις από το Θαβώρ. Όλες οι εγκόσμιες εκδηλώσεις ωχριούν μπροστά στο τι γίνεται στο Όρος Θαβώρ.

http://kaini-ktisis.blogspot.gr

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ: ΑΦΟΥ ΒΑΔΙΖΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΧΩΡΙΣ ΟΠΛΑ, ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟ ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ, ΝΑ ΣΩΘΟΥΜΕ;

Χωρίς όπλα πως θα σωθούμε; Ακούστε παρακαλώ, εσείς που ζείτε μέσα στον κόσμο.

Αποκτήστε πνευματικά βιβλία· αυτά είναι τα μοναδικά φάρμακα της ψυχής. Αν δεν θέλετε κανένα άλλο, τουλάχιστον αποκτήστε την Καινή Διαθήκη.

Αιτία, που δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε σωστά, τα προβλήματα και τις δυσκολίες μέσα στη ζωή, είναι που δεν μελετάμε πνευματικά βιβλία.

Αφού βαδίζουμε στον πόλεμο χωρίς όπλα, πως είναι δυνατό να νικήσουμε, να σωθούμε;

ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ ΑΜΠΕΡΙΑΣ ΧΑΝΙΩΝ
ΙΟΥΝΙΟΣ 2016 – ΕΤΟΣ 17ο – ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 810

ΚΑΛΗ ΠΑΝΑΓΙΑ!

ΚΥΡΙΕ, ΜΑΘΕ ΜΕ ΝΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΩ ΤΑ ΣΗΜΑΔΙΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΣΤΕΛΝΕΙΣ!

ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ- ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

ΤΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΚΑΙ ΤΟ «ΟΡΘΟΔΟΞΟ» ΒΙΒΛΙΟ

Τὀ βιβλίο ἀπό τήν ἐφεύρεση τῆς γραφῆς ἀποτέλεσε ἕνα μέσο γνώσεως. Κάθε ἀνθρωπος διψασμένος γιά γνώση τοῦ κόσμου πού τόν περιβάλλει, γιά γνώση τῆς ἱστορίας καί τοῦ νοήματος τῆς ὑπάρξεώς του κατέφευγε στή μελέτη βιβλίων. Ὅσο πιό παλιά ἀνατρέχουμε μαθαίνουμε πόσο προσεκτικά γραμμένα διακοσμημένα καί βιβλιοδετημένα ἦσαν τά βιβλία, ἀλλά καί πόσο πολύτιμα, ἀκριβά καί δύσκολο ἦταν νά ἀποκτηθοῦν.

Μέ τήν εἰσβολή τῆς τεχνολογίας τά τελευταῖα 40 χρόνια φαίνεται πώς χάθηκε ἡ δύναμη τοῦ βιβλίου. Ἡ εὐκολία καταναλώσεως εἰκόνων, γνώσεων καί ἰδεῶν πού προσφέρει ἡ τηλεόραση καί τό διαδίκτυο ἔκαναν γιά πολλούς τό βιβλίο δυσκολοχώνευτο καί βαρετό. Σήμερα ὑπάρχει καί τό λεγόμενο ἠλεκτρονικό βιβλίο.

Γιά μᾶς τούς Χριστιανούς τό πνευματικό βιβλίο εἴτε στήν κλασσική εἴτε στήν ἠλεκτρονική του μορφή παραμένει ἀπαραίτητο βοήθημα γιά τήν πνευματική μας τροφοδοσία. Νομίζω πάντως -χωρίς νά ἀκυρώνω τή μελέτη μέσω internet- ὅτι τά γρήγορα περάσματα πνευματικῆς μελέτης στό διαδίκτυο, ἕνα εἶδος fastfood δέν μποροῦν νά μᾶς ὠφελήσουν τόσο, ὅσο ἡ ἤρεμη καί συστηματική μελέτη ἑνός πνευματικοῦ βιβλίου μέ ἐνδεχόμενες ὑπογραμίσεις καί σημειώσεις καί χωρίς τήν κόπωση τῆς ἠλεκτρονικῆς ὀθόνης.

Ὁ ἱερός Χρυσόστομος τονίζει σέ σχέση μέ τά βιβλία ὅτι δέν θά ἔπρεπε νά ἔχουμε ἀνάγκη τά γράμματα, ἀλλά νά ἔχουμε καθαρό βίο καί ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος νά παίρνει τή θέση τῶν βιβλίων στίς ψυχές μας. Καί ὅπως αὐτά εἶναι γραμμένα μέ μελάνι ἔτσι καί οἱ καρδιές μας νά ἔχουν γραφεῖ μέ τό ἅγιο Πνεῦμα. Ὁ Θεός καί στήν Πι Δ. δέν μιλοῦσε μέ γράμματα στούς Πατριάρχες καί στούς προφῆτες, αλλά αὐτός ὁ Ἴδιος ἐπειδή εἶχαν καθαρό νοῦ. Καί ὁ Ἀπ. Παῦλος γράφει ὅτι ἔχουμε λάβει τό νόμο ὄχι σέ λίθινες πλάκες ἀλλά στίς σάρκινες πλάκες τῆς καρδιᾶς. Ἀλλά ἐπειδή καί οἱ Ἑβραῖοι πέσανε σέ ἄβυσσο κακίας εἶχαν ἀνάγκη ἀπό ὑπενθύμιση τῶν ἐντολῶν μέσω τῶν βιβλίων καί ἐπειδή καί ἐμεῖς ἀποκρούσαμε τή Χάρη χρησιμοποιοῦμε τά βιβλία.

Ἀπαραίτητη ἡ μελέτη τῶν πνευματικῶν βιβλίων

α) γιά γνώση τῶν δογματικῶν ἀληθειῶν τῆς πίστεώς μας. Γιά νά γνωρίζουμε ποιός εἶναι ὁ Θεός πού πιστεύομε. Γιά νά μάθουμε τί εἶναι Ἐκκλησία καί ἱερά Μυστήρια Γιά νά γνωρίσουμε τήν ἀλήθεια γιά τόν κόσμο καί τόν ἄνθρωπο, γιά τήν πτώση καί τή σωτηρία μας.

β) γιά νά μάθουμε πῶς πρέπει νά ζοῦμε ὡς χριστιανοί. Νά μάθουμε γιά τίς θεοποιές ἀρετές καί τίς θεομίσητες ἁμαρτίες Πῶς νά ἀγωνιζόμαστε κατά τῆς ἁμαρτίας. πῶς νά ξεφεύγουμε τίς ἐνέδρες τοῦ διαβὀλου. Πῶς νά προσέχουμε τίς αἰσθήσεις καί τό νοῦ μας. Πῶς νά προσευχόμαστε ἀληθινά.

γ) γιά νά μάθουμε νά προφυλαγόμαστε ἀπό τίς αἱρέσεις καί τήν πλάνη. Νά ξεχωρίζουμε τό χρυσάφι από τό μπακίρι τήν ηρα ἀπό τό στάρι.

Ἀπό τά ἀνωτέρω καταλαβαίνουμε ὅτι ἡ μελέτη τῶν βιβλίων δέν γίνεται γιά νά ἱκανοποιήσουμε ἁπλῶς τήν φιλομάθεια και τήν περιέργειά μας, νά ἀποκτήσουμε θρησκευτικές γνώσεις καί πληροφορίες καί νά τίς ἐκθέτουμε δεξιά κι ἀριστερά μέ μιά δόση κενοδοξίας. Δέν μελετοῦμε γιά νά μάθουμε ὅ, τι διαβάζουμε ἀπέξω. Διαβάζουμε πρός πνευματική μας ὠφέλεια καί οἰκοδομή, γιά στηριγμό μας στήν πίστη καί πνευματική παρηγορία στούς πειρασμούς καί τίς θλίψεις.

Νά μερικά χαρακτηριστικά τῆς πνευματικῆς μελέτης.

- Μελετοῦμε ἀργά καί προσεκτικά ἀφοῦ κάνουμε τό σταυρό μας ἤ μιά σύντομη προσευχή
- Μελετοῦμε μέ εὐλάβεια καί φόβο Θεοῦ
- Ὅταν δέν κατανοοῦμε κάτι τό μελετοῦμε καί πάλι. Ἄν καί πάλι δέν τό καταλάβουμε ζητοῦμε τή βοήθεια τοῦ πνευματικοῦ ἤ κάποιου άδελφοῦ μας ἐμπειρότερου. Σέ κάθε περίπτωση ὅταν τό βιβλίο εἶναι κάποιου ἁγίου συνεχίζουμε τή μελέτη ἀφήνοντας τό ἀπόσπασμα πού δέν κατανοήσαμε ἀποκομίζοντας ὠφέλεια ἀπό τό ὑπόλοιπο βιβλίο. Λέει ὁ ἱερός Χρυσόστομος ὅτι ὁ Θεός βλέποντας τήν προθυμία σου στή μελέτη δέν θά σέ παραβλέψει. Καί ἄν δέν βρίσκεις ἄνθρωπο νά σέ διδάξει αὐτός ὁ ἴδιος θά σοῦ ἀποκαλύψει ὅ, τι ζητᾶς. Ἀλλά, γράφει, ἀκόμη κι ἄν δε΄ν καταλαβαίνεις, ἀπό τήν ἀνάγνωση καί μόνο λαμβάνεις πολύν ἁγιασμό.
- μελετοῦμε χωρίς ἄγχος νά τελειώσουμε τό βιβλίο. Διαβάζουμε ὅσο μποροῦμε σύμφωνα μέ τὄ χρόνο πού ἔχουμε στή διάθεση μας.
- συνδυάζουμε ὅσο γίνεται τήν μελε΄τη μέ τήν προσευχή μας, γιατί μέ τή μελέτη συγκεντρώνεται καί φωτίζεται ὁ νοῦς, γεμίζει μέ ἀγαθές ἔννοιες καί ἐνδυναμώνεται γιά προσευχή..

Ἡ μελέτη τῶν πνευματικῶν βιβλίων ἀπαιτεῖ μέχρι κανείς νά ἀντιληφθεῖ τήν ὠφέλεια πού κομίζουν, κάποια θυσία. Πολλές φορές ἡ μελέτη γίνεται ἐπίπονη. Πάντως, ὅπως λέγουν οἱ ἅγιοι Πατέρες, οὐδείς ἀνῆλθεν εἰς τόν οὐρανόν μετά ἀνέσεως. Καί πρέπει νά κόψουμε θεάματα, χαζά διαβάσματα, λόγια μάταια καί ἀνώφελες ἐνασχολήσεις γιά νά δώσουμε χῶρο στήν μελέτη καί τήν προσευχή. Ἀλλιῶς δέν ὠφελεῖ νά λέμε στήν ἐξομολόγηση τά παραπατήματά μας καί νά γκρινιάζουμε γιά τίς πτώσεις μας καί τό γεγονός ὅτι παραμένουμε ἀδιόρθωτοι. Λέει πάλι ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ὅτι δέν πρέπει νά προφασιζόμαστε ὅτι λόγω ἐργασίας καί φροντίδων δέν προλαβαίνουμε νά διαβάσουμε καί ὅτι αὐτό ταιριάζει στούς μοναχούς. Λέει ὅτι ἐμεῖς ἐπειδήεἴμαστε μέσα στόν κόσμο ἔχουμε περισσότερη ἀνάγκη νά μελετοῦμε.

Τελικός στόχος τῆς μελέτης εἶναι νά ἑλκύσουμε τή Θεία Χαρη καί μέ τή βοήθεια τῆς προσευχῆς νά γραφεῖ ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ στήν καρδιά μας.
Καί ἐρχόμαστε τώρα στήν ἐπιλογή τῶν πνευματικῶν βιβλίων. ὅπως λέει καί πάλι ὁ ἱερός Χρυσόστομος πρέπει νά ἀποκτοῦμε τέτοια βιβλία, πού καί μόνο μέ τήν παρουσία τους στά σπίτια μας διώκουν κάθε διαβολική ἐνέργεια.

Τί βιβλία διαβάζουμε. Κυρίως καί πρωτίστως τήν Καινή καί Παλαιά Διαθήκη. Τούς λόγους τοῦ Κυρίου μας καί τῶν ἁγίων Ἀποστόλων. Τά τέσσερα εὐαγγέλια τίς πράξεις τῶν Ἀποστόλων τίς ἐπιστολές τοῦ Ἀπ. Παύλου, τοῦ Πέτρου τοῦ Ἰωάννου τοῦ Ἰακώβου τοῦ ἀδελφοθέου Ἰούδα καί τήν Ἀποκάλυψη. Ὅλα τά βιβλία τῆς Π. Διαθήκης καί γενικῶς τά βιβλία τῆς ἁγίας Γραφῆς πού περιλαμβάνονται στόν Κανόνα, τόν κατάλογο πού ἐνέκρινε ἡ Στ΄Οἰκουμενική Σύνοδος. Δέν μελετοῦμε ἀπό περιέργεια τά ἀπόκρυφα ψευδεπίγραφα καί νόθα βιβλία πού ἔχουν ἀπορρίψει οἱ ἅγιοι Πατέρες, ὅπως αὐτό τό ψευτικό εὐαγγέλιο τοῦ Ἰούδα πού δημιουργοῦν σύγχυση στήν ψυχή μας. Μελετοῦμε μέ τή βοήθεια ἑνός σελιδοδείκτη λίγο-λίγο μέ προσοχή ζητώντας τό φωτισμό τοῦ Θεοῦ.

Βέβαια ἡ ἁγία Γραφή δέν εἶναι πάντοτε εὔκολη στήν κατανόησή της καί χρειάζεται ἑρμηνεία. Αὐτήν τήν ἑρμηνεία δίνουν οἱ ἅγιοι Πατέρες. Ὁ ἱερός χρυσόστομος ἔχει ἑρμηνεύσει τά περισσότερα βιβλία τῆς Κ. Διαθήκης, ἔχει γράψει ὁμιλίες πού ἑρμηνεύουν πολλά βιβλία τῆς π. διαθήκης καί τούς Ψαλμούς. Ἑρμηνεία τὼν Ψαλμῶν ἔχει κάνει καί ὁ μ. Ἀθανάσιος καί ἄλλοι πατέρες ὅπως ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας ἔχουν ερμηνεύσει ἄλλα βιβλία τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Ὁ Θεοφύλακτος Βουλγαρίας ἔχει ἑρμηνεύσει τά τέσσαρα Εὐαγγέλια καί ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης ὅλες τῆς Ἐπιστολές τοῦ Ἀπ. Παύλου καί τίς λεγόμενες Καθολικές Ἐπιστολές στίχο πρός στίχο καθώς καί ὅλους τούς Ψαλμούς. Ὅποιος ἔχει ζῆλο γιά πληρέστερη κατανόηση τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ μπορεῖ νά ἀνατρέχει στίς ἑρμηνεῖες αὐτές τῶν Πατέρων.

Πλήν τῆς ἑρμηνείας τῶν ἁγιων Πατέρων μπορεῖ κάποιος νά ἐντρυφᾶ καί σέ ἄλλα ἔργα τῶν ἁγίων πατέρων π..χ. τῶν τριῶνἱεραρχῶν πού ἔχουν ὁμιλίες γιά τό γάμο γιά τή μοναχική ζωή, γιά τήν ἐλεημοσύνη γιά τήν ἀγάπη τόν φθόνο, γιά τήν προσευχή καί τήν κατάνυξη. Ὅποιος θέλει νά γνωρίσει βαθύτερα τά δόγματα τῆς Ἐκκλησίας μπορεῖ νά διαβάσει λόγους π.χ. τοῦ ἁγιου Ἀθανασίου κατά Ἀρειανῶν καί τῶν ἄλλων Πατέρων πού μάχονται κατά τῶν αἱρέσεων μέ ἐπιχειρήματα ἀπό τήν ἁγία Γραφή καί τήν ἱερά Παράδοση. Ὁ περισσότερο ζηλωτής μπορεῖ π.χ. νά διαβάσει τό ἔργο τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ Ἐκδοσις Ὀρθοδόξου Πίστεως μιά σύνοψη τῆς ὀρθοδόξου διδασκαλίας. Γιά τήν οίκοδομή μας στή χριστιανική ζωή μελετοῦμε τόν ἱερό Συναξαριστή, δηλ. τούς βίους τῶν ἁγίων, τό νέο μαρτυρολόγιο μέ τους βίους τῶν νεομαρτύρων, τό Γεροντικό μέ τίς διηγήσεις καί τά ἀποφθέγματα τῶν Ὁσίων, τόν ἀόρατο πόλεμο καί τά πνευματικά Γυμνάσματα τοῦ ἁγίου Νικοδήμου τοῦ ἁγιορείτου,(ἔχει μιά δυσκολία στήγλῶσσα ἀλλά μέ λίγη ἐπιμονή συνηθίζεις καί ἀγαπᾶς αὐτά τά κείμενα). Τίς διδαχές τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, τήν Κλίμακα τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου πού ὑπάρχει σέ ὡραία μετάφραση, τά ἀσκητικά τοῦ ἁγίου Ἐφραίμ καί τά ἀσκητικά τοῦ ἁγίου Ἰσαάκ τοῦ Σύρου, καί τοῦ ἀββᾶ Δωροθέουτἠ διδασκαλία τοῦ ἁγίου Συμεών τοῦ Ν. Θεολόγου, κειμενα τῆς Φιλοκαλίας κλπ. καί τά κείμενα τοῦ ἁγίου Νικολάου τοῦ Καβάσιλα περί τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς καί περί τῆς Θ. Λειτουργίας. ὅλα τοῦτα μοιάζουν καλογερικά, ὅμως ὁ ἀγὠνας κοσμικῶν καί μοναχῶν εἶναι κοινός. Διαβάζουμε τά κατορθώματα καί τή διδασκαλία τῶν ἁγίων θαυμάζουμε καί προσπαθοῦμε νά κάνουμε καί ἐμεῖς μέ τή βοήθεια τοῦ πνευματικοῦ μας ὅ, τι μποροῦμε καλλίτερο ἀπό φιλότιμο. Ἀλλά αὐτό τό περιβόλι τῶν πατερικῶν βιβλίων εἶναι εὐωδιαστό καί ὁ δρόμος πού ὑποδεικνύουν οἱ ἅγιοι ἀσφαλής, διότι πρῶτα ἐβίωσαν τήν ἐν Χριστῷ ζωή καί στή συνέχεια τήν ἐδίδαξαν φωτισθέντες ἀπό τό ἅγιο Πνεῦμα.

Ἀπό τή νεώτερη γραμματεία ὠφέλιμα εἶναι τά ἔργα τοῦ ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς ἄνθρωπος καί Θεάνθρωπος καί ὀρθοδοξία καί Οἰκουμενισμός, τοῦ ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς... ἀπό τή ρωσική παράδοση οἱ περιπέτειες ἑνός προσκυνητοῦ, ὁ βίος τοῦ ἁγίου Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ, τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κροστάνδης καί ὅλων τῶν ρώσων στάρετς πού ἔχει ἐκδόσει ἡ ἱερά Μονή Παρακλήτου. Ἀπό τήν ρουμανική γραμματεία ἡ διδασκαλία τοῦ γέροντος Κλεόπα καί τό ρουμανικό γεροντικό. Ἐπίσης δύσκολα ἀλλά ὠφελιμα μέ θεολογικό βάθος τά βιβλία τοῦ ΄γέροντος Σωφρονίου τοῦ Essex, κυρίως ὁ Ἅγιος Σιλουανός.

Ἀπό τά νεώτερα πνευματικά βιβλία στήν Ἑλλάδα, τά μικρά βιβλιαράκια πού ἔγραψε ὁ γἐρων Παϊσιος καί τά 6 βιβλία μέ τίς διδαχές του που ἐξ΄δωσε τό ἡσυχαστήριο τοῦ ἁγίου ἰωάννου τοῦ Θεολόγου, Βίος καί λόγοι τοῦ Γέροντος Πορφυρίου, Βίου τοῦ Γέροντος Ἰακώβου κλπ. Εἶναι ἐνδεικτική ἡ ἀναφορά τῶν τίτλων αὐτῶν. Τό κριτήριο ἐπιλογῆς εἶναι βασικά ἡ ἁγιότης τῶν συγγραφέων. Ὑπάρχουν καί σύγχρονοι συγγραφεῖς ὀρθοδοξότατοι καί ἀξιολογότατοι, ἀλλά χρειάζεται προσοχή στήν ἐπιλογή μας. Ἐννοεῖται ὅτι δέν πρέπει κἄν νά πλησιάζουμε ἀπό περιέργεια βιβλία, φυλλάδια καί περιοδικά αἱρετικῶν τά ὁποῖα, ὅπως γράφει ὁ ἅγιος Ἰσαάκ ὁ Σῦρος διεγείρουν μέσα μας τό πνεῦμα τῆς βλασφημίας. 

ΒΙΒΛΙΑ ΜΕ ΟΡΘΟΔΟΞΟ Ή ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΕΝΔΥΜΑ

Ἐκτός αὐτῶν ὅμως ὑπάρχουν καί βιβλία μέ ὀρθόδοξο ἔνδυμα, ἀλλά χωλαίνουν ὡς πρός τήν ὀρθότητα τοῦ περιεχομένου τους. Πολλά ἀπ΄ αὐτά εἶναι διάσημα καί πολυδιαφημισμένα, ἀλλά δυστυχῶς ἀπομακρύνουν τήν καρδιά μας ἀπό τήν ὀρθή πίστη καί τήν μοναδικότητα τῆς ἐν Χριστῷ σωτηρίας. Θά ἀναφερθῶ σέ μερικά ἀπό αὐτά.

α) Τῆς μοναχῆς Γαβριηλίας Ἡ ἀσκητική τῆς ἀγάπης πού ἀφορᾶ τή Γερόντισσα Γαβριηλία. Τί συμβαίνει ἐδῶ; Ὅλο τό βιβλίο διαπνέεται ἀπό συγκρητισμό. Ἡ ἴδια γράφει ὅτι πῆγε στήνἸνδία παίρνοντας μαζί της τήν Ἁγία Γραφή καί τό βιβλίο τοῦ γκουρού Σιβανάντα. Ἔμενε μέσα σέ ἰνδουϊστικά μοναστήρια χωρίς νἀ ἐκκλησιάζεται οὔτε τίς μεγάλες γιορτές καί συμμετεῖχε στίς τελετές τῶν Ἰνδουϊστῶν. Ἀγκάλιαζε τά δέντρα γιά νά πάρει ἐνέργεια καί δέν ἔπαιρνε στήν ἀγκαλιά της μικρά παιδιά γιατί τό μαῦρο χρῶμα τοῦ ράσου της θά τά ἔβλαπτε. Θεράπευε μέ τά χέρια της ὅταν κοκκίνιζαν! Ἡ παγίδα στήν ὁποία πέφτουν οἱ ἀναγνῶστες θεωρώντας τήν Ἀσκητική τῆς Ἀγάπης» ὡς ὀρθόδοξο βιβλίο, συνίσταται στήν προσφορά της μοναχῆς Γαβριηλίας στούς ἀρρώστους. Συγκινοῦνται ὅσοι διαβάζουν αὐτά καί ἀπό τό ἐξωτικό κλῖμα τοῦ βιβλίου πού φορτίζει τή φαντασία καί μέσα σέ μιά συναισθηματική λάβα πού τούς περιβάλλει λιώνουν μέσα στή συνείδησή τους τό σπουδαιότερο γιά τόν Χριστιανό : τήν ἀλήθεια τῆς μοναδικότητος τῆς σωτηρίας διά τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐν τῇ όρθοδόξῳ πίστει λατρεία καί ζωῇ .

β) Τά βιβλία τοῦ Κυριάκου Μαρκίδη «Τό Ὄρος τῆς Σιωπῆς», «Τά δῶρα τῆς ἐρήμου», «Ταξίδι μέ τόν λέοντα». Τό πρῶτο βιβλίο μέ ἐπικάλυμμα ὀρθοδοξίας παρέσυρε πολλούς ἀναγνῶστες, καθώ ἔχει ἀναφορές σέ κάποιον ὀρθόδοξο μοναχό τόν π. Μάξιμο-πρόκειται μᾶλλον γιά ψευδόνυμο- καί περιέχει πολλά ἀποσπάσματα ἀπό πατερικά βιβλία. Ὅμως τό «ὄρος τῆς σιωπῆς», σιωπηρό ὡς πρός τή σταθερή ἀναφορά του στόν Χριστό, εἶναι γεμᾶτο ἀπό α’ποκρυφιστικούς ὅρους, ὅπως «αὔρα», «συνειδητότητα», «μάτι ἐνατένισης» «ροή ἐνεργείας». ὁ συγγραφέας θεωρεῖ ὅτι ἀπελευθερώθηκε ἀπό τόν ὑλισμό μέ τή μελέτη ἀποκρυφιστικῶν κειμένων ὅπως τῆς μπλαβάτσκυ, τῶν γκουρού Κρισναμούρτι καί Μαχαρίσι μαχές γιόγκι. Ἀποκαλεῖ τούς Ψαλμούς «ἄλλη μορφή διαλογισμοῦ», ἐπαινεῖ τό Θιβέτ καί θεωρεῖ τό ἅγιον Ὄρος τό Θιβέτ τῆς Δύσεως. ἀποδέχεται ὅλων τῶν εἰδῶν τίς σεξουαλικές σχέσεις «ἀπότίς πιό χυδαῖες ὡς τίς πιό ὑψηλές» γιατί λέει βοηθοῦν τόν ἄνθρωπο νάφθάσεις τό θεῖο ἔρωτα, οἱ ἀσκήσεις τῶν μοναχῶν τοῦθυμίζουν γιόγκα δέχεται τήν ἀποκατάσταση τῶν πάντων ὅ, τι δηλαδή ἀντίθετα α’πό αὐτό πού διδάσκει ὁ Κύριος μας Ἰησοῦς Χριστός καί ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ὅλοι ἀνεξαιρέτως κάποια στιγμή θά πᾶνε στόν Παράδεισο. τά ἴδια καί χειρότερα διαβάζουμε καί στό δεύτερο βιβλίο, ἐνῶ τό τρίτο δέν ἔχει καμμία σχέση μέ τόν χριστιανισμό, εἶναι ἕνα καθαρά ἀποκρυφιστικό βοήθημα. Ὑπάρχει καί τό τελευταῖο του βιβλίο «ὁ μέσα ποταμός», ὅπου ἀκολουθεῖ τό ἴδιο πνεῦμα καί ταυτίζει τίς ἐμπειρίες τῶν ἁγίων μέ τίς δαιμονικές ἐμπειρίες τῶν μάγων καί ἀποκρυφιστῶν. Παραθέτω μιά μόνο φράση του : «μεγάλοι χριστιανοί γέροντες καί ἅγιοι φημίζονται γιά τά ἐκπληκτικά τους χαρίσματα, ὅπως ἡ διόραση, ὁ προφητικός ὁραματισμός, οἱ θεραπευτικές ἰκανότητες, ἡ αἰώρηση, ἡ τηλεμεταφορά καί τά παρόμοια, τά ὁποῖα θεωρεῖται ὅτι ἀπαντῶνται μόνο στίς ἀνατολικές θρησκεῖες καί τό σαμανισμό». Ὀρθά γιά τόν Κυριάκο Μαρκίδη ὁ ἐπίσκοπος Καρπασίας κ. Χριστοφόρος λέει ὅτι οἱ ίδέες του κινοῦνται στό χῶρο τοῦ ἀποκρυφισμοῦ καί εἶναι ἀσυμβίβαστες μέ τήν ὀρθόδοξη πίστη.

γ)Κλάους Κένεθ. Χιλιάδες μίλλια πρός τόν τόπο τῆς καρδιὰς

Τό βιβλίο αὐτό διακρίνεται ἀπό φοβερή σύγχυση τοῦ συγγραφέως του πού «περιγράφει λεπτομερώς όλες τις πλανημένες οδούς, τις αβύσσους, τις αδιεξόδους και τους δαιμονισμούς χωρίς να τα αξιολογεί», ὅπως γράφει ὁ π. Μαρτῖνος πεντζολτ . Τίς καταγράφει σάν δημοσιογράφος χωρίς νά τίς ἀπαξιώνει καί νά τίς κρίνει μέσα ἀπό τήν ὀρθόδοξη πίστη του. Μιλάει γιά φωτεινή πλευρά τοῦ διαλογισμοῦ, γιά ἐξωσωματικές ἐμπειρίες- γράφει ὅτι μποροῦσε νά γίνει ἀόρατος- . Περνάει ἀπό διάφορες θρησκεῖες, μένει γιά ἕνα διάστημα στόν προτεσταντισμό, ὅπου τόν ἐξόρκιζε ἕνας πάστορας καί μάλιστα λέει ὅτι ἐκεῖ βρῆκε τό δρόμο πρός τόν Παράδεισο καί ἄκουσε τή φωνή τοῦ Χριστοῦ πού τόν καλοῦσε. Δίνει ἐπίσης μεγάλη σημασία στά ὁράματα μιᾶς ὀραματίστριας ἀπό τή Λωζάνη καί παρομοιάζει το γέροντα Σωφρόνιο με τη ρωμαιοκαθολική μοναχή μητέρα Τερέζα από την Καλκούτα. Λέει πως και οι δύο τον σφράγισαν κατά τον ίδιο τρόπο, και πως είναι παρόμοιοι, επειδή ἡ ρωμαιοκαθολική ὀμολογία και η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι μόνο δύο αίθουσες της ίδιας οικίας, η «δύο ετικέτες του ιδίου πράγματος».

Τελικά, ὅπως γράφει ὁ π. Μαρτῖνος, «κουράζεται ψυχικά κανείς στην ανάγνωση αυτών των 240 σελίδων μέσα σέ ἀφάνταστες ἀβύσσους ἔχθρας, ἀρνητικῆς δύναμης, καί πλανεμένης πίστεως». «Εἶναι ἀξιοσημείωτο», γράφει στήν κριτική του ὁ π. Σταῦρος Τρικαλιώτης, «ὅτι σχεδόν τό μισό βιβλίο ἀναφέρεται στίς περιπλάνησή του σέ ἐξωχριστιανικές θρησκεῖες, τό ἄλλο μισό στήν θητεία του στον προτεσταντικό χῶρο καί μόλις λίγες σελίδες στό τέλος στήν γνωριμία του μέ τόν Γέροντα Σωφρόνιο καί τή μεταστροφή του στήν᾿Ορθοδοξία».

Πέραν ἀπό τήν ἱκανοποίηση τῆς περιέργειας τοῦ ἀναγνώστου καί τή σύγχυση τῶν κριτηρίων του γιά τήν ἀλήθεια, τίποτα ἄλλο δέν ἔχει νά προσφέρει τό βιβλίο αὐτό τοῦ Κλάους Κέννεθ.

δ) Ἡ σειρά βιβλίων τοῦ Δημοσθένους Λιακόπουλου «Ζοῦν ἀνάμεσά μας»

Πρόκειται γιά τά γνωστά βιβλία πού πωλοῦνται μέσω τηλεοράσεως. Ὁ Λιακόπουλος ἀναμιγνύει ἀπόψεις καμπαλιστικές καί θεοσοφικές μέ ἰδέες καί θεωρίες δικῆς του ἐπινοήσεως. Ἔτσι γι΄ αὐτόν ἡ Π.Διαθήκη εἶναι ἱερή ἀλλά και τά μυθολογικά βιβλία τῶν ἀρχαίων, ὅπως ἡ Θεογονία τοῦ Ἠσιόδου εἶναι καί αὐτά ἱερά. ἐξάλλου κατηγορεῖ τήν παλαιά διαθήκη ὡς υπεύθυνη γιά τό διασυρμό τοῦ Χριστιανισμοῦ...» καί τοῦ ἑβδομήκοντα ὡς ἀμόρφωτους Ἑβραίους. Σύμφωνα μέ τίς πλάνες τοῦ Δημ. Λιακόπουλου πού χωρίς κἄν τίτλους σπουδῶν ἐμφανίζεται ὡς ἐιδικός τῆς Π. Διαθήκης, ὁ Θεός δημιούργησε τούς Ἐλοχίμ, ἀνύπαρκτα ὄντα δικῆς του ἐπινοήσεως καί αὐτοί-ὄχι ὁ Θεός- εἶναι πού δημιούργησαν τούς ἀνθρώπους! Παρερμηνεύοντας ἀκόμη καί τόν Πλάτωνα γράφει ὅτι ὁ Θεός “ ἔβαλε τους Ελοχίμ να κάνουν τον άνθρωπο, ενώ ο ίδιος έκανε τους Αγγέλους. Έπει­τα οι Ελοχίμ και οι Άνθρωποι έκαναν τους Γίγαντες-Νεφελίμ, κά­ποιοι από τους οποίους ήταν φιλάνθρωποι και ονομάσθηκαν Ελ και ήταν, βέβαια, και αυτοί θεοί!” ἰσχυρίζεται ὅτι όσοι εκ των απογόνωντων Τιτάνων-Ελοχίμ είχαν το σωστό DNA, έγιναν «ΕΛ» και έπειτα Έλληνες, όλοι οι άλλοι έγιναν τα «Κρόνια γένη» - σχεδόν υπάνθρω­ποι ή τέρατα Νεφελίμ που ζουν... μέσα στα Τάρταρα της Κοίλης Γης!!! Αὐτά τά τέρατα Νεφελίμ, ἕνα εἶδος ἐξωγήϊνων, εἶναι ἄλλα ἀνύπαρκτα ὄντα ἀποκυήματα τῆς φαντασίας τοῦ Λιακόπουλου. Καί βέβαια ἡ ἐπίκληση τοῦ Γέροντος Παΐσιου καί ἄλλων ἐναρέτων κληρικῶν μέσα στά βιβλία του δέν μποροῦν νά ἐξωραΐσουν τίς φαντασιώσεις τίς πλανεμένες θεωρίες καί κακοδοξίες του.

ε)Τό βιβλίο «Ἡ μυστική ἐμπειρία στήν κατάσταση τῆς ἀνελευθερίας» τοῦ Μιχαήλ Μιχαήλωφ, πού ἐκδόθηκε τό 2007 ἀπό ὀρθόδοξο μοναστήρι. Γιά τήν ἔκδοση αὐτή δέν εὐθύνονται βέβαια οἱ ἐκεῖ διαμένουσες μοναχές, οἱ ὁποῖες εἶχαν ἄγνοια τοῦ περιεχομένου του, ἀλλά κάποιος ὁ ὁποῖος τίς παρεκίνησε νά τό ἐκδόσουν ὡς ὠφέλιμο. Συμφωνα μέ τόν Μιχαήλωφ ὑπάρχουν κραταιές μυστικές δυνάμεις στόν ἄνθρωπο καί ἡ ὁλοκλήρωση τοῦ ἀνθρώπου ἐξαρτᾶται ἀπό τήν ἀφύπνισή τους. Ἡ «μυστική ἐσωτερική αὐτή δύναμη-γράφει- στή γλώσσα τῆς θρησκείας ὀνομάζεται Θεός». Αύτες οἱ δυνάμεις ἀφυπνίζονται, σύμφωνα πάντοτε μέ τόν συγγραφέα, μέ τήν προσευχή τή γιόγκα τό διαλογισμό καί τούς ἐξορκισμούς. Ὅλα, δαιμονικές τεχνικές καί ὅπλα τῆς Χαριτος τοῦ θεοῦ ἐξισώνονται. Προβάλλεται ἐπίσης ἡ ράντσα γιόγκα καί ἡ χάθα γιόγκα. Ὁ φιλοπερίεργος ἀναγνώστης θά πάρει σπό τόν ἀποκρυφιστή συγγραφέα μυθώδη, ἀνυπόστατα καί δαιμονικά μαθήματα ὅπως π.χ. ὅτι ὅτι ὁἀέρας εἶναι πνεῦμα πού χαρίζει ἀνεξήγητες δυνάμεις, ὅτι μέ τήν τροφή λαμβάνεται ἀπό τόν ἄνθρωπο «μυστηριώδης ζωοδότρα ἐνέργεια πού οἱἀρχαίοι Ἰνδοί τήν ἔλεγαν «πράνα», ὄτι ὁἄνθρωπος προφυλάσσεται ἀπό ἕναν «ἀστρικό θώρακα». Καί μόνο ἀπό τή φράση τοῦ βιβλίου ὅτι «ἡἀναφορά τοῦὀνόματος τοῦἸησοῦ Χριστοῦἀσκεῖ μιά μαγική ἐπίδραση πάνω στούς ἐκπροσώπους τῆς βίας» ἀντιλαμβάνεται κανείς ὅτι ὁ Χριστός δέν εἶναι ὁ μοναδικός σωτήρας τοῦ ἀνθρώπου, τό δεύτερο πρόσωπο τῆςἁγίας Τριάδος πού διά τοῦ ἁγίου πνεύματος ἐνεργεῖ καί σώζει τόν ἄνθρωπο, ἀλλά μιά κατάσταση ἐσωτερική, χρήσιμη γιά κάθε προσπάθεια γιά τήν αὐτοβελτίωσή μας, στήν ὁποία φθάνει ὁ ἄνθρωπος μέ ποικίλες τεχνικές. Ὀρθά λοιπόν σύμφωνα μέ μιά τεκμηριωμένη βιβλιοκρισία τό μικρό αὐτό βιβλίο ἀποτελεῖ ἕνα σύντομο ἐγχειρίδιο ἀποκρυφισμοῦ.

στ) Τό βιβλίο «Ἡ Μιμησις τοῦ Χριστοῦ», ἕνα βιβλίο παπικοῦ συγγραφέως τοῦ 14ου αἰῶνος, τό ὁποῖο μεταφρασμένο στά ἑλληνικά θεωρεῖται πνευματικά ὠφέλιμο καί συνιστᾶται πολλλές φορές ἀπό ὀρθοδόξους θεολόγους καί κληρικούς. Εἶναι βιβλίο πού δέν ἔχει σχέση μέ τή διδασκαλία τοῦ Εὐαγγελίου καί τῶν ἁγίων Πατέρων. Ἡ ὀρθόδοξη διδασκαλία ἀπαιτεῖ ἄσκηση γιά κάθαρση ἀπό τά πάθη γιά νά φωτισθεῖ καί νά θεωθεῖ ὁ ἄνθρωπος. Ἀπουσιάζει ἀπό τό βιβλίο ἠ δογματική διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας καί κυριαρχεῖ ἕνας ρηχός ἠθικισμός καί ἕνας ἄκρατος συναισθηματισμός. Εἶναι πολύ σκληρός ὁ λόγος τοῦ ἁγίου Ἰγνατίου Μπρατσιανίνωφ γιά τό βιβλίο αὐτὀ. «Αποπνέει», γράφει, «μια λεπτή φιληδονία και υψηλοφροσύνη, που σε ανθρώπους γεμάτους πάθη και τυφλωμέ­νους από αυτά προκαλούν έναν ηδονισμό, που αυτοί τον θεωρούν «πρόγευση της θείας χάριτος».

Ὁ Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. «Ἱερόθεος σέ ἐμπεριστατωμένη κριτική του γράφει ὅτι «ἡ μίμησις τοῦ Χριστοῦ..., δημιουργεί μιά συναισθηματική ατμόσφαιρα.....ἐξαντλεῖται σέ εὐσεβεῖς σκέψεις καί συναισθηματικές κατα­στάσεις. Για να διαπιστώση κανείς αυτό το γεγονός θα πρέπει να διαβάση το βιβλίο αυτό παράλληλα με άλλα ορθόδοξα και πατερικά βιβλία, στα οποία γίνεται λόγος για την μίμηση του Χριστού που ταυτίζεται με την εν Χριστώ ζωή. Τότε θα διαπιστώσει ὅτι, ἐνῷ στό βιβλίο τοῦ Θωμᾶ Κεμπησίου γίνεται λόγος γιά μίμηση τοῦ παραδείγματος τοῦ Χριστού, στά ἄλλα βιβλία γίνεται λόγος γιά ἑνότητα τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Χριστό καί μέθεξη τῶν άκτιστων ἐνεργειῶν τοῦ Θεοῦ. Δηλαδή,» καταλήγει ὁ ἅγιος Ναυπάκτου «δέν πρόκει­ται γιά μιά ἐξωτερική συμμόρφωση τῆς ζωῆς μας πρός τήν ζωή τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά γιά κάθαρση, φωτισμό καί θέωση τοῦ ἀνθρώπου, μέ τήν μέθεξη τῆς καθαρτικῆς, φωτιστικῆς καί θεοποιοῦ Χάριτος».

7) Το βιβλίο «Γιατρέ μου, γίνονται θαύματα;» τῆς Βασιλικῆς Τζουράκη,(Κριτική ἀπό Μητρόπολη Γλυφάδας) μιᾶς συγγραφέως πού ἀσχολεῖται μέ τό φέγκ σούι, τήν ἀστρολογία καί κάθε τι ἀποκρυφιστικό καί πού δυστυχῶς βρέθηκε σέ χριστιανικά βιβλιοπωλεῖα. Κινεῖται στό χῶρο τῆς πλάνης τῆς «Νέας Ἐποχῆς», ὅπου «ὅλα εἶναι ἕνα», ὅλα ἀποτελοῦνται ἀπό «ἕνα συμπαντικό πνεῦμα ἤ ἐνέργεια» καί «ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νά ἐπιτύχει τά πάντα στηριζόμενος στίς ἀπεριόριστες δυνάμεις πού ἔχει μέσα του» Μαζί μέ τούς βίους, τά ἀπολυτίκια τῶν Ἁγίων καί τίς εὐχές ἀπό τό Εὐχολόγιο διαβάζει κανείς γιά «ἐνεργειακά κέντρα» -τά γνωστά ὡς «τσάκρας» στίς ἀνατολικές δοξασίες, γιά «αἰθερικές, ἀστρικές, διανοητικές καί πνευματικές ἐνέργειες», γιά τήν «αὔρα πού μπορεῖ νά ἀλλάξει τήν ἐγκεφαλική συχνότητα τοῦ ἀτόμου»,γιά «σαμάνους-θεραπευτές-ἰατρούς», γιά τή «δύναμη τῆς θετικῆς σκέψης«ἐνεργειακή ροή πού ἀποκαθιστοῦν οἱ βελόνες στό βελονισμό», για την «ενεργό ουσία των ομοιοπαθητικών διαλυμένη σέ τόσο ἐλάχιστες ποσότητες ὥστε νά ἀγγίζουν τό μηδέν» καί γιά τή «θεραπευτική ἐνέργεια τοῦ ρέικι», σελ. 160 Πρέπει ἐδῶ νά τονίσουμε ὅτι λέξεις καί κείμενα ἀπό τήν ὀρθόδοξη διδασκαλία π.χ. ἡ λέξις «θαῦμα», ἀλλά καί τά ἀπολυτικια και οἱ βίοι τῶν Ἁγίων δέν εἶναι ἐγγύηση ὀρθοδοξίας, ὅταν μαζί τους ἀναμειγνύονται ἀλλότριες ᾶποκρυφιστικές δοξασίες.

8) Ὁ Ἀντίχριστος ἦλθεν 1983-2013 τοῦ μοναχοῦ Μαξίμου Βαρβαρῆ . Ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς ἐκκλησίας μας μέ ἀπόφασή της τῆς 12-12-07»-παραθέτω τά ἴδια τά λόγια τῆς ἀποφάσεως-« ενημερώνει ότι το εν λόγω βιβλίο γέμει κακοδοξιών, δέν éκφράζει την Ορθόδοξη Θεολογία καί Πίστη και συνιστά στους πιστούς να είναι προσεκτικοί σε κείμενα και λόγους που δεν στηρίζονται στην Αγία Γραφή και την Παράδοση της Εκκλησίας μας».

Ὁ γνωστός ἀπό τά media π. Μάξιμος μετά τήν καταδίκη τοῦ βιβλίου του καί τήν ἀπομάκρυνσή του ἀπό τή μητρόπολη Κορίνθου ἀπεκόπη μόνος του ἀπό΄την Ἐκκλησία καί κατηγορεῖ ὅλη τή Σύνοδο ὅτι δέν μπορεῖ νά καταλάβει ὅτι φθάσαμε στό τέλος» τό ὁποῖο ἐκεῖνος ἔχει προσδιορίσει γιά τό 2013.

9)Τελειώνω τά παραδείγματα τῶν ἐντός εἰσαγωγικῶν ὀρθοδόξων βιβλίων μέ τήν λεγομένη Ἁγία Ἐπιστολή. Πολλοί ἁπλοί ἀδελφοί μας ἀντί τῆς μελέτης τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί τῶν λόγων τῶν ἁγίων διαβάζουν καθημερινά τήν ἁγία ἐπιστολή, ἡ ὁποία ὑποτίθεται ἔπεσε ἀπό τόν οὐρανό! Παραθέτουμε εδῶ αὐτά πού λέγει ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης στήν 2η ὑποσημείωσή του στόν 60 ἀποστολικό Κανόνα στό Ἱερό Πηδάλιο ὅπου μαζί μέ τά ἄλλα αιρετικά βιβλία ἀναφέρει «….και την Επιστολή που έπεσε από τους ουρανούς ως λέγουσι τινές. Και όσοι αγοράζουν ή διαβάζουν ή ακούουν αυτἀ, βαρέως αμαρτάνουσι».

Μετά τά παραπάνω παραδείγματα ἴσως κάποιοι διερωτῶνται ποῦ βρισκεται τό κακό ἕνας χριστιανός νά διαβάζει τέτοια βιβλία γιά ἐνημέρωσή του. Στό σημεῖο αὐτό θέλουμε νά ὑπογραμμίσουμε αὐτό πού εἰπώθηκε στήν ἀρχή. Δέν μελετοῦμε ἀπό περιέργεια, ἀλλά πρός γνώση τῆς πίστεώς μας καί οἰκοδομῆς μας στό σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Ἡ περιέργεια ἔχει ρίζα της τήν ἄγνοια τῶν ἀληθειῶν τῆς ὀρθοδόξου πίστεως, τήν ἔλλειψη σταθερῆς ἀναφορᾶς μας στόν Χριστό καί τήν ἀπουσία πνευματικοῦ ἀγῶνος ἄνευ τοῦ ὁποίου δέν μποροῦμε νά γευθοῦμε τή θεια Χάρη.

Πολλοί πέφτουν στήν παγίδα νά ψάχνουν ἡμερομηνίες γιά τά ἔσχατα, μή ἀρκούμενοι στή διδασκαλία τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί τῶν Πατέρων καί κυριεύονται ἀπό ΄μιά κακή ἀνησυχία καί ἄγχος γιά τά μέλλοντα συμβαίνειν. Ἄλλοι ἀναζητοῦν ἐμπειρίες ἀπό ἄγνοια τῆς πίστεως μας καί προσωπικά τους ἀδιέξοδα. Μετἀ τήν ἀρχική περιέργεια γιά τήν ἀποκρυφιστική ὁρολογία τῶν σχετικῶν βιβλίων ἀκολουθεῖ ἀναζήτηση καί προσέγγιση στίς ποικίλες ἰδέες πού ἐκφράζει ἡ ὁρολογία αὐτή. Τό ἑπόμενο βῆμα γιά τόν ἀπρόσεκτο καί μή στηριγμένο στήν ὀρθόδοξη ἀλήθεια πιστό εἶναι νά μπεῖ, ἀπό περιέργεια καί πάλι, στή δοκιμή τῶν προτεινομένων ἀπό τά βιβλια αὐτά πρακτικῶν καί μεθόδων. Π.χ. ἀφοῦ ὁ τάδε συγγραφέας μιλάει γιά φωτεινή πλευρά τοῦ διαλογισμοῦ ἄς τόν δοκιμάσω. Καί ἀποφασίζει νά κάνει γιόγκα καί διαλογισμό, δημιουργεῖ τῇ συνεργείᾳ τοῦ πονηροῦ συμπάθεια στίς ἀνατολικές φιλοσοφίες καί ἀρχίζει νά τίς βρίσκει καθόλα ἐντάξει καί καθόλου ἀσυμβίβαστες μέ τήν ἰδιότητα του ὡς ὀρθοδόξου χριστιανοῦ. Τό τελικό ἀποτέλεσμα εἶναι ἡ πλήρης ἀπομάκρυνση ἀπό τήν πίστη στή μοναδικότητα τῆς σωτηρίας ἐν Χριστῷ καί τήν Ἐκκλησία. Ὁ ἴδιος ὁ Χριστός κήρυξε : «Ἐγώ εἰμί ἡ ὁδός ἡ ἀλήθεια καί ζωή. Οὐδείς ἔρχεται πρός τόν Πατέρα εἰ μή δι’ἐμοῦ.

Ἡ φιλοσοφία τοῦ Ἰνδουϊσμοῦ, ὅπως παρουσιάζεται στά βιβλία καί τά ἔντυπα πού τη΄ν ἐκφράζουν, κηρύττει ὅτι δίπλα στό Χριστό μπορεῖ νά σταθεῖ ὁ Βούδδας, ὁ Μωάμεθ ὁ Ζωροάστρης, ὁ Βιβεκανάντα ὁ Κρίσνα ὁ κρισναμούρτι καί ὁ Μαχαρίσι μαχές γιόγκι ἀλλά καί κάθε γκουρού. Ὅλες οἱ θρησκεῖες διδάσκει εἶναι μόνο διαφορετικά μονοπάτια πρός τόν ἴδιο σκοπό! Διδάσκει ἀκόμη ὅτι στήν οὐσία δεν διακρίνεται ὁ Δημιουργός ἀπό τά δημιουργήματα. Ὁ Θεός ὁ ἄνθρωπος ὁ κόσμος εἶναι ἕνα ὅλο! Ὅλοι μπορεῖ νά γίνουν «θεοί» μέσα ἀπό τίς ἰνδουϊστικές μεθόδους αὐτοθεώσεως καί αὐτοβελτιώσεως. Ἡ μετενσάρκωση πού διδάσκει ἡ ἀνατολική φιλοσοφία καί τά ποικίλα δυτικά παρακλάδια της καταργεῖ τήν ἐν Χριστῷ ἐλπίδα, τήν ἀνάσταση τῶν νεκρῶν, ἀφοῦ μέσα ἀπό τόν τροχό τῶν γεννήσεων ἡ ψυχή πηγαίνει ἀπό σῶμα σέ σῶμα ἀπό ἄνθρωπο σέ ζῶο σέ φυτό. Ὅταν ἀκολουθήσει κανείς τίς ἰνδουϊστικές μεθόδους σύρεται αὐτομάτως σέ ὅλα αὐτά τά ἀντίχριστα δόγματα. Τό Σύμβολο τῆς πίστεως στή συνείδησή του ὑποκαθίσταται ἀπό κάποια πίστη ἐλαστική καί ἀνεκτική, σύμφωνα μέ τήν ὁποία πρέπει νά σέβεσαι ὄχι μόνο τόν κάθε ἄνθρωπο, άλλά καί τούς θεούς πού λατρεύει. Αὐτό εἶναι τό κλίμα πού ἔχει διαμορφώσει ἡ λεγομένη Νέα Ἐποχή ἤδη ἀπό τήν δεκαετία τοῦ ’60.

Καταλήγοντας θἐλουμε νά τονίσουμε ὅτι ἡ θεόπνευστος Ἁγία Γραφή καί τά ὀρθόδοξα βιβλία πού προαναφέραμε μᾶς παρέχουν μιά ἀσφαλῆ ὁδό γιά νά βαδίσουμε πρός τή σωτηρία. Γι’αὐτό ὄχι ἀνώφελη περιέργεια, ἀλλά ζῆλος καί δίψα γιά κοινωνία μέ τόν ζῶντα ἐν Τριάδι Θεό πρέπει νά χαρακτηρίζει τήν μελέτη μας.

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΚΗΦΙΣΙΑΣ

ΦΑΚΕΛΛΟΣ ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ ΛΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: ΟΙ ΑΝΑΡΙΘΜΗΤΕΣ ΠΛΑΝΕΣ ΚΑΙ ΑΙΡΕΣΕΙΣ ΤΟΥ, ΣΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ / ΜΕΡΟΣ 1ο : ΕΛ, ΕΛΩΕΙΜ, ΕΛ ΣΑΔΔΑΪ ΚΑΙ ΕΛ ΛΙΩΝ, ΕΙΝΑΙ ΟΝΟΜΑΤΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Αριστερά είναι το εξώφυλλο του βιβλίου του Δ. Λιακόπουλου :

Γιατί και πως ζουν ανάμεσά μας (Τομος 7), Το τελευταίο ηλεκτρόνιο και ο πολέμαρχος του Θεού

Δεξιά είναι απεικόνιση απο το παιχνίδι στρατηγικής Warcraft III: Reign of Chaos (Η Βασιλεία του Χάους), που κυκλοφόρησε το 2002. Η συγκεκριμένη εικόνα ονομάζεται ανθρώπινη ασπίδα (human shield).

Η ομοιότητα των 2 συμβόλων είναι ολοκάθαρη. Μάλλον ο κύριος Λιακόπουλος "δανείστηκε" από το Warcraft ΙΙΙ, το σήμα της ασπίδας για τα βιβλία του. Δείτε την εδώ: 
http://classic.battle.net/war3/races.shtmlhttp://www.gamewallpapers.us/warcraft-3-reign-of-chaos/human-shield

  

ΟΙ ΠΕΡΙΕΡΓΕΣ ΘΕΩΡΙΕΣ ΤΟΥ κ. ΛΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Σύμφωνα με αυτές, εκτός από τους Αγγέλους και τους Ανθρώπους, ο Θεός δημιούργησε τους Ελοχίμ (Elohim), μυριάδες μυριάδων στον αριθμό. Και μάλιστα πρίν την δημιουργία των Αγγέλων. Ισχυρίζεται ότι είναι ”φωτεινοί λειτουργοί” του Θεού, με σώμα ενεργειακό σε αντίθεση με τους ασώματους Αγγέλους! Μάλιστα ο Δ.Λ. δογματίζει ότι ο πρώτος Ελοχίμ είναι ο Παλαιός των Ημερών! Υποτίθεται ότι είναι χωρισμένοι σε 9 τάξεις: Ελ Ναρ, Ελ Λιν, Ελ Ζιν, Ελ Νιρ, Ελ  Λαν, Ελ Σαν, Ελ Τερέ, Ελ Γαν, Ελ Ταν! Χωρίζει τους Ελοχίμ σε ισχυρότερους και απλούς Ελοχίμ! Τον Εωσφόρο τον ονομάζει Σαμαέλ και μάλιστα λέει ότι ο πρώτος Ελοχίμ, πήρε εντολή από τον Θεό να πατάξει τον Σαμαέλ, μετά την αποστασία του! Πιστεύει ότι τον Αδάμ τον δημιούργησαν οι Ελοχίμ κατ΄ εικόνα τους! Καί την Εύα με την μέθοδο της κλωνοποίησης ή παρόμοιας ανάπλασης! Πρίν από την Εύα γίνεται προσπάθεια να δωθεί στον άνθρωπο (άνδρα), μια άλλη σύντροφος η Λιλίθ. Υποτίθεται ότι είναι μοναδικό όν, που παρόμοιο του δεν υπάρχει στο συμπαν. Και είναι (λέει) η πόρνη της Βαβυλώνος και ο θηλυκός αντίχριστος!!! Αυτά και πολλά άλλα παρόμοια αναφέρονται στο βιβλίο του Δ.Λ.:

Γιατί και πως ζούν ανάμεσά μας,

Τόμος 2, ΕΛ, κεφάλαιο 9 (Η αρχή), σελίδες 16-30.

Στα επόμενα κεφάλαια εμφανίζεται ο Ελοχίμ Ελ Σεντάι, (σε αφηγήσεις και περιγραφές, πού μπροστά τους ωχριούν οι ταινίες επιστημονικής φαντασίας όπως ο πολέμος των άστρων).

Κεφάλαιο 16 (Ελ Σεντάι),

Κεφάλαιο 22 (Η επιστροφή του Ελ Σεντάι), Κεφάλαιο 28 

(Η τρίτη Έλευση του Ελ Σεντάι)!

Και μόνο η απλή στοιχειώδης ανθρώπινη λογική, αρκεί στο να απορρίψει όλες αυτές τις περίεργες μυθολογίες. Αλλά δυστυχώς επειδή αρκετές χιλιάδες συμπολιτών μας, έχουν παρασυρθεί, τις πιστεύουν και ακόμα χειρότερα τις διαδίδουν και σαν σωστές.

https://www.scribd.com