ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ ΙΕΡΕΜΙΑΣ: Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΑΣ

IEΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ

Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΑΣ

1. Ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, ἀδελφοί χριστιανοί, ἔγινε ἄνθρωπος, χωρίς νά πάψει νά εἶναι Θεός καί ἔδωσε στόν κόσμο τήν θεογνωσία, τήν γνώση γιά τόν Θεό. «Θεολογία» λέγουμε τήν γνώση αὐτή. Καθένας πού δέχεται τήν γνώση τοῦ Θεοῦ τήν ζεῖ ἔπειτα μέσα του, ἀλλά τήν ζεῖ ἀνάλογα μέ τήν ποιότητα τῆς ψυχῆς του. Ἔτσι στήν Ἐκκλησία μας ὁ καθένας ζεῖ μία μυστική θεολογία. Καί ὅσο ὁ καθένας προοδεύει στήν καθαρότητα τῆς ψυχῆς του, τόσο ζεῖ καί γεύεται σωστότερα καί καλύτερα τήν ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ, τήν θεολογία, ὅπως τήν εἴπαμε παραπάνω. Πάντως πρέπει νά γνωρίζουμε ὅτι στήν Ἐκκλησία μας ἔχουμε αὐτά τά δύο: Τήν «θεολογία», τήν γνώση, δηλαδή, τοῦ Θεοῦ, καί τόν «μυστικισμό», τήν ἐσωτερική, δηλαδή, βίωση τῆς γνώσης τοῦ Θεοῦ. 

Καί τό ἐσωτερικό αὐτό βίωμα τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ στήν καρδιά μας ἐκδηλώνεται βέβαια ἔπειτα καί ἐξωτερικά, μέ ἔργα καλά καί ἐνάρετα. Ἀλλά πρέπει πρῶτα ἡ θεολογία (= ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ) νά «ἐνεργεῖται μέσα μας» (βλ. Α´ Θεσ. 1,13), νά ζυμωθεῖ στήν ψυχή μας, νά γίνει ἔρωτάς μας. Νά μᾶς γίνει «μυστική θεολογία». Ἄν δέν γίνει αὐτό, ἄς μή τολμᾶμε νά μιλᾶμε γιά τόν Θεό, γιατί ὁ λόγος μας θά ἐγγίζει τίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων σάν πάγος!...

2. Ὁ σκοπός γιά τόν ὁποῖο μᾶς δόθηκε ἡ θεογνωσία ἀπό τόν Θεό εἶναι, ἀγαπητοί μου, γιά νά γνωρίσουμε τόν Θεό καί νά ἑνωθοῦμε μαζί Του. «Θέωση» λέγουμε τήν ἕνωση αὐτή μέ τόν Θεό. Ἤ τήν λέμε καί «ἁγιότητα», γιατί ὁ ἅγιος πέτυχε τήν ἕνωσή του μέ τόν Θεό, τήν «θέωσή» του. Εἶναι πολύ σημαντικό αὐτό, ἀδελφοί, νά τό γνωρίζουμε, γι᾽ αὐτό καί ἡ Ἐκκλησία ἔδωσε, σέ Οἰκουμενικές Συνόδους, μεγάλες μάχες γιά τό Πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ, ὅτι εἶναι τέλειος Θεός καί τέλειος ἄνθρωπος. Γιατί, ἄν ὁ Ἰησοῦς Χριστός δέν εἶναι τέλειος Θεός καί τέλειος ἄνθρωπος, δέν μποροῦμε ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι νά θεωθοῦμε· δέν μποροῦμε, δηλαδή, νά πετύχουμε τόν σκοπό γιά τόν ὁποῖο πλαστήκαμε.

3. Ἡ ἕνωση τῶν δύο φύσεων, τῆς θείας καί τῆς ἀνθρώπινης, στό Πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἔγινε στήν Κοιλία τῆς Παναγίας! Γι᾽ αὐτό καί τήν Κοιλία Της τήν λέγουμε «ἐργαστήριον ἑνώσεως τῶν δύο φύσεων» (ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας). Καί ἡ ἕνωση τῆς δικῆς μας ἀνθρώπινης φύσης μέ τήν θεία φύση, γιά νά πετύχουμε τήν θέωσή μας, θά γίνει στήν Κοιλία τῆς Θεοτόκου Ἐκκλησίας! Οἱ ἅγιοι Πατέρες, ὅπως μιλοῦν γιά Θεοτόκο Παναγία, ἔτσι μιλοῦν καί γιά Θεοτόκο Ἐκκλησία, στήν Ὁποία ἐπαναλαμβάνεται σέ κάθε πιστό, κατά τό μέτρο τῆς καθαρότητάς του, τό θαῦμα πού ἔγινε στήν Παναγία μας. Στήν Ἐκκλησία, λοιπόν, μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ πού μᾶς παρέχει αὐτή διά τῶν ἁγίων Της Μυστηρίων, στήν Ἐκκλησία θά πετύχουμε καί τόν καθαρμό μας ἀπό τά ἁμαρτωλά μας πάθη καί τόν ἁγιασμό μας, τήν ἕνωσή μας, δηλαδή, μέ τόν Θεό. Ἀλλά ἐδῶ πού ἔφτασα, μιλώντας γιά Ἐκκλησία, ἔχω νά σᾶς πῶ, χριστιανοί μου, σάν σέ παρέκβαση, ὅτι κατά τόν 11ο αἰ. ἀποκόπηκαν ἀπό τήν Ἐκκλησία μας οἱ λεγόμενοι τώρα «Καθολικοί». Μέχρι ὅμως τότε, μέχρι τό σχίσμα δηλαδή, εἴχαμε κοινή παράδοση μέ αὐτούς, τήν ὁποία κρατοῦμε μέχρι τώρα καί ἐμεῖς καί αὐτοί. Καί ἐμεῖς τώρα ἔχουμε τούς ἁγίους πού ἔχουν οἱ Καθολικοί πρίν ἀπό τό σχίσμα, τόν ἅγιο Κυπριανό, τόν ἅγιο Αὐγουστῖνο, τόν Μέγα Γρηγόριο, ἀλλά καί αὐτοί πάλι ἔχουν τούς δικούς μας ἁγίους πρίν ἀπό τό σχίσμα, τόν ἅγιο Ἀθανάσιο, τόν ἅγιο Βασίλειο, τόν ἅγιο Κύριλλο Ἀλεξανδρείας. Καί ἄν μιλᾶμε γιά διάλογο μέ τούς Καθολικούς γιά ἕνωση μαζί τους, αὐτό τό κάνουμε μέ βάση τήν κοινή αὐτή παράδοση. Γιατί μετά αὐτοί παρεξέκλιναν σέ δογματικές θέσεις ἀσυμβιβάστους μέ τήν πρώτη παράδοση.

4. Ἡ Ἐκκλησία μας, ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας, στήν ὁποία πετυχαίνουμε τόν καθαρμό μας καί τόν ἐξαγιασμό μας λέγεται «καθολική». Ἔτσι τό ὁμολογοῦμε στό «Πιστεύω» μας: «Εἰς μίαν, ἁγίαν, καθολικήν καί ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν». Ἡ Ἐκκλησία εἶναι καθολική κατά τό ὅτι «ἕκαστον τῶν μελῶν της, ὄχι μόνον ὁ κληρικός, ἀλλά καί πᾶς λαϊκός καλεῖται νά ὁμολογῇ καί νά ὑπερασπίζῃ τήν ἀλήθεια τῆς παραδόσεως... Εἷς χριστιανός δεχθείς τό Ἅγιον Πνεῦμα κατά τό Μυστήριον τοῦ Ἁγίου Χρίσματος δέν δύναται νά εἶναι ἀδιάφορος ὡς πρός τήν πίστιν· εὐθύνεται πάντοτε διά τήν Ἐκκλησίαν».1 Ἀλλά λέγεται ἡ Ἐκκλησία μας «καθολική» καί διότι δέν μπορεῖ νά ταυτισθεῖ μέ ἕνα ἔθνος ἤ μέ ἕνα πολιτισμό. Αὐτό στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας χαρακτηρίζεται ὡς αἵρεση· εἶναι ἡ αἵρεση τοῦ φυλετισμοῦ. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἄν καί καλεῖται γενικά «Ἐκκλησία τῆς Ἀνατολῆς», ὅμως θεωρεῖται ὡς οἰκουμενική Ἐκκλησία. Δέν περιορίζεται ἀπό ἕνα πολιτικό τύπο, ἑλληνικό ἤ ἄλλο, ἀλλά θέλει νά ἀγκαλιάσει ὅλους τούς ἀνθρώπους, ὅλα τά ἔθνη ὅλης τῆς γῆς καί νά τά καταστήσει μέλη Της. Ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι τό φύραμα πολλῶν διαφόρων πολιτισμῶν καί γι᾽ αὐτό θεωρεῖται καί ὡς πολιτιστικό πρότυπο τοῦ ἀνατολικοῦ χριστιανισμοῦ καί γι᾽ αὐτό τό ἔργο τῆς Ὀρθόδοξης ἱεραποστολῆς ἐξελίχθηκε τόσο θαυμαστά: Ἐπειδή ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ὑπερ-ἐθνική καί ἐπειδή δέν ταυτίζεται μέ ὁρισμένο σχῆμα πολιτισμοῦ. Τά σχήματα εἶναι ποικίλλα, ἀλλά ἡ πίστη εἶναι μία.

5. Τέλος, γιά νά διδαχθεῖ κάποιος τήν θεολογία τῆς Ἐκκλησίας μας καί νά Τήν κυοφορήσει σωστά, νά τήν κάνει, δηλαδή, «μυστική θεολογία», ὅπως εἴπαμε στήν ἀρχή, καί νά τήν ἐκδηλώνει μέ ἐνάρετη καί ἅγια ζωή, πρέπει νά βρεῖ ἕνα πεπαιδευμένο πνευματικό πατέρα, ἕνα «Στάρετς», πού λέγουν οἱ Ρῶσοι, ἕνα «Γέροντα», πού λέγουμε ἐμεῖς. Πολλοί φέρονται μέ τό ὄνομα αὐτό, ἀλλά ἀπό τήν ζωή τους καί ἀπό τά λόγια τους φαίνονται καθαρά ὅτι δέν εἶναι, γιατί δέν ἔχουν περάσει ἀπό κάθαρση καί ἄσκηση, ἀπό σωστή, δηλαδή, μοναχική ζωή καί πολιτεία, γι᾽αὐτό καί τα λόγια τους δέν ἔχουν καθόλου Θεολογία. Τέτοιοι σωστοί καί ἅγιοι Γέροντες, στό χῶρο μας τώρα τελευταῖα, ἦταν οἱ ὅσιοι πατέρες Παΐσιος καί Πορφύριος καί πατήρ Ἰάκωβος Τσαλίκης. Ἄς καταφεύγουμε στούς βίους τους καί τήν διδασκαλία τους καί ἄς μαθητευόμαστε σ᾽ αὐτούς. Μᾶς εἶναι ἀπλανεῖς διδάσκαλοι, γι᾽ αὐτό καί τούς ἐμπιστευόμαστε ἀπολύτως, γιά νά ἀποφεύγουμε τά δύο αἱρετικά ἄκρα, τά ὁποῖα ταλαιπωροῦν σήμερα ἰδιαίτερα τόν χῶρο μας.

Μέ πολλές εὐχές,

† Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας

1. Βλαδίμηρος Λόσκυ, Ἡ Μυστική θεολογία τῆς Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας, σ. 13.

http://aktines.blogspot.gr 

Ο ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗΚΕ!! ΓΙΑ ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΣΤΕΙ (ΚΑΙ) ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ Η ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ!!!

Δρ. Ησαΐας Κωνσταντινίδης

          Στις 6 Ιανουαρίου του 2004, με την «πραξικοπηματική» ανατροπή του Ααρών Αβούρι (Ψευτοσημίτη) από τον Γ.Α.Π., η Ελλάδα πέρασε σε μια νέα, μεταβατική, φάση. 

Από την παλιά εποχή της καταραμένης Μεταπολίτευσης που κατέστρεψε τον τόπο και υποθήκευσε τις επόμενες 10 γενιές Ελλήνων, η χώρα αυτή πέρασε σε μια μεταβατική περίοδο έντονης και επίπονης «κύησης» της Νέας Εποχής. Αυτή η μεταβατική οκταετής περίοδος έληξε το 2012 (το Έτος Μηδέν), με τις δίδυμες εκλογές της 6^ης Μαΐου-17^ης Ιουνίου, όταν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ κατέρρευσαν εκλογικά και «έσπασε» ο δικομματισμός που επικρατούσε μέχρι τότε στο ελληνικό πολιτικό σύστημα...

          Στην προετοιμασία της χώρας μας, αλλά και ολόκληρης της περιοχής μας, για να εισέλθει στη Νέα Εποχή και την εφαρμογή των τιτάνιων γεωπολιτικών αλλαγών στον γεωγραφικό μας χώρο (πρόγραμμα «Φάρος της Ανατολής»), εμπόδιο αποτελούσε η υπό τον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο Ελληνική Εκκλησία! Η οποία μπορεί μεν να ηττήθηκε στο θέμα των ταυτοτήτων από τον Εβραίο Αβούρι (εξαιτίας του τότε προέδρου της Δημοκρατίας, Κωστή Στεφανόπουλου, που συντάχθηκε πλήρως με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ), αλλά δεν έπαυε υπό τον Αρχιεπίσκοπο-Κεραυνό να αποτελεί μία εστία αντίστασης κατά των νεοεποχίτικων σχεδιασμών.

          Τελικά, ενώ ο Χριστόδουλος ξεκίνησε το 1998 ως Αρχιεπίσκοπος-Κεραυνός και μάλιστα τον Ιούνιο του 2000 σε μια τεράστια λαοσύναξη στην Αθήνα ύψωσε το λάβαρο της επανάστασης, κατάντησε στο πέρασμα του καιρού... Αρχιεπίσκοπος-Πετεινός (!), όπως κάποιοι περιπαικτικά τον ονόμασαν! Αυτό οφείλεται πρώτα απ’ όλα στο ότι δίστασε να δημιουργήσει το λεγόμενο «Κόμμα της Εκκλησίας». Αντιθέτως, υποστήριξε υπογείως τη Νέα Δημοκρατία του Κώστα Καραμανλή, έτσι ώστε αυτή να λάβει πάνω από το 45% των ψήφων στις εκλογές της 7^ης Μαρτίου του 2004 και να γίνει αυτοδύναμη κυβέρνηση...

          Επίσης, στην απαξίωση του Χριστόδουλου συνέβαλε ο αμείλικτος πόλεμος που του κηρύχθηκε κατά καιρούς για διάφορα θέματα. Χαρακτηριστικότερη περίπτωση υπήρξε η υπόθεση Βαβύλη, με στόχο να εξαναγκαστεί σε παραίτηση ο Χριστόδουλος τους πρώτους μήνες του 2005. Ειδικά το επιτυχημένο πρωτοσέλιδο της εφημερίδας «Πρώτο Θέμα» (τότε με τη «σφραγίδα» του αξιόλογου δημοσιογράφου Μάκη Τριανταφυλλόπουλου), με τίτλο «Μάνατζερ Βαβύλη ο Χριστόδουλος!», είχε ως σκοπό να παραιτηθεί την επομένη ο τότε Αρχιεπίσκοπος από το αξίωμά του. Τελικά, παρά το συντριπτικό χτύπημα εναντίον του, ο Χριστόδουλος αρνήθηκε να παραιτηθεί! Αν και κάποιοι πιστεύουν ότι, εάν είχε παραιτηθεί τότε, τώρα θα ζούσε...

          [Στο «ιστορικό» εκείνο πρωτοσέλιδο της εφημερίδας «Πρώτο Θέμα», όπου ο Μάκης Τριανταφυλλόπουλος έκανε τεράστια δημοσιογραφική επιτυχία, βρίσκοντας και παίρνοντας συνέντευξη από τον καταζητούμενο τότε Βαβύλη, υπάρχει φωτογραφία με τατουάζ του Βαβύλη, όπου απεικονίζεται... το σύμβολο της Μεγάλης Στοάς του Ισραήλ!!!].

          Ο κύκλος που επιθυμούσε το τέλος του Χριστόδουλου είδε ότι ο τότε Αρχιεπίσκοπος δεν θα έβγαινε από τη μέση με συμβατά μέσα. Την ίδια εποχή τα σκάνδαλα της αποτυχημένης κυβέρνησης Κώστα Καραμανλή βρίσκονταν σχεδόν καθημερινά στη δημοσιότητα. Από τις απαγωγές των Πακιστανών και το σκάνδαλο των υποκλοπών μέχρι το «Τσιτουρίδης-Γκέιτ» και το Βατοπέδι... Η εξουσία «έπρεπε» να αλλάξει χέρια, για να εκκινήσει η εισαγωγή της Ελλάδας στα νέα δεδομένα. Γι’ αυτό και το καλοκαίρι του 2007, αμέσως μετά την προκήρυξη των πρόωρων εκλογών από τον απατεώνα Ρουσόπουλο έξω από το Προεδρικό Μέγαρο, άρχισε να καίγεται η Πελοπόννησος! Επρόκειτο περί ολοκληρωμένου σχεδίου οργανωμένων εμπρησμών από ομάδα ειδικών «κομάντος» (σχέδιο «Στρατηγός Άνεμος»). Δεκάδες τα ανθρώπινα θύματα και απέραντες οι καμμένες δασικές εκτάσεις...

          Για μια ακόμη φορά όμως οι «εγκέφαλοι» των ανθελληνικών σαμποτάζ απέτυχαν στον σκοπό τους! Και αυτό, επειδή η ΝΔ του Κώστα Καραμανλή τελικά πέτυχε μια ισχνή νίκη στις εκλογές της 16^ης Σεπτεμβρίου του 2007, κι αυτό εξαιτίας της ανεπάρκειας του ΠΑΣΟΚ, το οποίο υπέστη την ήττα και υπέπεσε σε πολύμηνη εσωστρέφεια με τη σύγκρουση Γ.Α.Π.-Βουβουζέλου που για λίγο να το οδηγήσει ήδη από τότε σε διάσπαση (και να φέρει πρόωρα τον ΣΥΡΙΖΑ στη δεύτερη θέση). Τελικά, το ΠΑΣΟΚ ανέκαμψε θεαματικά, μόνο όταν ο Γ.Α.Π. διέγραψε από την κοινοβουλευτική του ομάδα τον καταστροφέα Αβούρι (Ψευτοσημίτη) τον Ιούνιο του 2008...

          Είναι λοιπόν τυχαίο που ο τότε Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος «αρρώστησε» ξαφνικά ακριβώς εκείνο το καλοκαίρι, δηλ. εν μέσω των φοβερών πυρκαγιών του 2007; Λες και ένα αόρατο χέρι κατηύθυνε ταυτόχρονα τις δύο αυτές κινήσεις: τις φωτιές για να φύγει ο Κώστας Καραμανλής και τον καρκίνο του Χριστόδουλου για να σημειωθεί η «απαλλαγή» από τον ενοχλητικό για κάποιους Αρχιεπίσκοπο...

          Στο βιβλίο «Η προδοσία κατά του Χριστόδουλου» (εκδόσεων “M-Press”) του αειμνήστου Γρηγόρη Μιχαλόπουλου αναγράφονται και τα εξής σημαντικά:

          «Γράφτηκαν πολλά για τον θάνατό του. Πολλά και ποικίλα. Τα περισσότερα, ΑΝΕΥΘΥΝΑ και, κάποια, για να κάνουν... μπούγιο! Κάποιοι τόλμησαν και την φοβερή λέξη: «ΤΟ ΕΦΑΓΑΝ». Και άρχισαν την ιστορία που περνούσε (και περνά) από Μυστικές Υπηρεσίες, Ξένα Συμφέροντα, Εχθρούς της Ορθοδοξίας, Ξένες Αυλές Εκκλησιών, ακόμη και κάποιοι που ήθελαν άλλο Ηγέτη στην Εκκλησία της Ελλάδος. Κάθε Θάνατος Μεγάλου – σε όποιο τομέα κι αν είναι Μεγάλος – αναλύεται εκ των Υστέρων, για να βρεθεί κάποιο μυστικό πίσω, ένας «άλλος θάνατος». Βέβαια, ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος ΔΕΝ θα μπορούσε να ξεφύγει από αυτό το κυνήγι για τον «ΑΛΛΟ ΘΑΝΑΤΟ» - τον κρυφό, τον ΘΑΝΑΤΟ των... παρασκηνίων».

          Ο γράφων αυτές τις σειρές έχει και άλλοτε αναφερθεί στον «περίεργο» θάνατο του Χριστόδουλου. Στο βιβλίο «Η θυσία ενός εθνάρχη» του Ανδρέα Παπαβασιλείου (εκδόσεων και πάλι της “M-Press”), υπάρχει προσάρτημά μας [«Η κοίμηση του Χριστόδουλου και η Κρίση», του Ησαΐα Κωνσταντινίδη], όπου και συνδέουμε τα όσα πρωτοφανή συμβαίνουν στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια με το γεγονός του θανάτου του Χριστόδουλου. Γράφουμε εκεί, ανάμεσα σε άλλα, και τα εξής:

          «Πέραν του ότι η προοπτική Χριστόδουλου συνέτεινε στην κατάρρευση της Μεταπολίτευσης, ανέτρεπε πλήρως και τις γεωπολιτικές ισορροπίες στην περιοχή μας και στον κόσμο όλο! Η δυναμική εμφάνιση Χριστόδουλου, αν ιδωθεί σε συνδυασμό με την τεράστια αλλαγή στην «καρδιά» της Ευρασίας (δηλ. τη Ρωσία), που έλαβε χώρα μέσω της επαναφοράς της KGB στο Κρεμλίνο – μετά την πραξικοπηματική ανατροπή του μεθύστακα Γέλτσιν από τον Πούτιν στις 31 Δεκεμβρίου του 1999 – θα μπορούσε να σημάνει ΠΛΗΡΗ ανατροπή των πλανητικών συσχετισμών! Και αυτό, διότι μια Ελλάδα καινούρια, με κυρίαρχο πλέον τον ρόλο της Ορθοδοξίας, θα μπορούσε – ως αναγεννώμενος πανελληνισμός – να αποτελέσει το γεωπολιτικό αντίβαρο της σε ανοδική πορεία ευρισκόμενης πουτινικής Ρωσίας, όντας το γεωστρατηγικό σημείο-κλειδί του πλανήτη ολόκληρου, στο σημείο αυτό της αιχμής της επερχόμενης σύγκρουσης ανάμεσα στην καπιταλιστική Δύση και τον ευρασιατικό άξονα»!...

          Αλλά και ο ίδιος ο συγγραφέας του ως άνω πονήματος, ο Ανδρέας Παπαβασιλείου, στο ίδιο αυτό έργο, σημειώνει τα κάτωθι:

          «Ο Χριστόδουλος ήταν ο μοναδικός άνθρωπος που θα μπορούσε να ενώσει όλους τους Έλληνες και να δημιουργήσει ένα δυνατό μέτωπο απέναντι σε όλους αυτούς που μας διάλεξαν ως πειραματόζωα. Όταν όλοι έψαχναν λύση πέρα και πάνω από τα κόμματα, όταν όλοι κατάλαβαν πως οι πολιτικοί μας κοροϊδεύουν και πως το τελευταίο που τους ενδιαφέρει είναι η κοινωνική δικαιοσύνη σε ποιον θα στρέφονταν; Πιστεύει κανείς ότι ο Χριστόδουλος δεν θα κατέβαινε στο Σύνταγμα δίπλα στους «αγανακτισμένους»; Όλοι ξέρουμε ότι το κίνημα αυτό διαλύθηκε άδοξα γιατί δεν βρέθηκε ο ηγέτης που θα του έδινε την ώθηση και το επόμενο βήμα που χρειαζόταν. Το «σύστημα» είδε μπροστά αυτή τη φορά και φρόντισε να εξαφανίσει μια για πάντα τον μοναδικό άνθρωπο που θα μπορούσε να ανατρέψει τα μαύρα σχέδια».

          Εδώ  αξίζει να σημειώσουμε (προς χάρη της ιστορικής αλήθειας) ότι την ίδια εποχή με την παράξενη ασθένεια-θάνατο του Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου, την περίοδο 2007-2008, συνέβησαν ταυτόχρονα:

          1. Οι φοβερές φωτιές του καλοκαιριού του 2007 σε Πελοπόννησο και όχι μόνο.

          2. Η ήττα στις κυπριακές εκλογές, η ξαφνική αρρώστια και ο γρήγορος θάνατος του Τάσσου Παπαδόπουλου στην Κύπρο (πέθανε τον Δεκέμβριο του 2008).

          3. Τα νέα «Δεκεμβριανά» των Αθηνών, το 2008, όπου κάηκε η Αθήνα, αλλά και άλλες μεγαλουπόλεις της Ελλάδας (Θεσσαλονίκη, Πάτρα κτλ.), με αφορμή τη δολοφονία ενός 15χρονου από αστυνομικό.

          4. Οι ραγδαίες εξελίξεις στον διεθνή χώρο, με το «Βέτο» του Βουκουρεστίου από τους Κώστα Καραμανλή και Ντόρα Μπακογιάννη στα Σκόπια, τον Απρίλιο του 2008, σε συνδυασμό με τις ελληνορωσικές συμφωνίες για τον αγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη και τις ελληνοκινεζικές συμφωνίες για τον ΟΛΠ με την “Cosco”.

          5. Οι πολιτικές εξελίξεις μέσα στην Ελλάδα, με τις συγκρούσεις Γ.Α.Π.-Βουβουζέλου πρώτα και Γ.Α.Π.-Αβούρι (Ψευτοσημίτη) ύστερα, αλλά και την εκρηκτική δημοσκοπική άνοδο στο 18% του ΣΥΡΙΖΑ με νέο τότε αρχηγό τον 34χρονο Τσίπρα.

          Τελικά, ο θάνατος του Χριστόδουλου ήταν προπαρασκευαστικός της Νέας Εποχής. Μιας περιόδου τελείως πρωτόγνωρης για τον τόπο, στην οποία ήδη εισήλθε η Ελλάδα και, μετά το Έτος Μηδέν που ήταν το 2012, τώρα διανύουμε το Πρώτο Έτος της Νέας Εποχής: το 2013. Όπου και μερικοί πιστεύουν ότι θα κάνει εντυπωσιακά την εμφάνισή του ο ηγέτης της περιοχής μας, που με έδρα του την Κωνσταντινούπολη και ως τοπικός διοικητής στα πλαίσια μιας παγκόσμιας διακυβέρνησης, θα ενώσει τις δύο όχθες του Αιγαίου. Έτσι, θα εφαρμοστεί ο βασικός στόχος του γεωπολιτικού σχεδίου «Φάρος της Ανατολής», την ώρα που στα ικριώματα και τις λαιμητόμους των Αθηνών θα τιμωρούνται παραδειγματικά οι προδότες της καταραμένης Μεταπολίτευσης...

http://thesecretrealtruth.blogspot.com

ΟΤΑΝ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΙΧΕ ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΟ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ

ΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ΑΠΕΔΕΙΞΑΝ ΟΤΙ Η ΕΜΠΑΘΕΙΑ ΣΧΕΤΙΖΕΤΑΙ ΑΜΕΣΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΚΑΡΚΙΝΟΥ

Ερευνητές του Τμήματος Ψυχολογίας του Hope College εξέτασαν δείγμα 35 γυναικών και 36 ανδρών με σκοπό να διερευνήσουν τις επιπτώσεις των αρνητικών συναισθημάτων. Οι συμμετέχοντες ανακάλεσαν στη μνήμη τους οδυνηρές αναμνήσεις και δύσκολες συναισθηματικές καταστάσεις. Οι ερευνητές εστίασαν στη μέτρηση της πίεσης του αίματος, τους καρδιακούς παλμούς, τις συσπάσεις των μυών του προσώπου και τη δραστηριότητα των ιδρωτοποιών αδένων .

Οι συμμετέχοντες κλήθηκαν να φανταστούν τι θα συνέβαινε εάν συγχωρούσαν εκείνους που τους είχαν προκαλέσει αυτά τα οδυνηρά συναισθήματα. Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι σύμφωνα με τα αποτελέσματα των ερευνητών «οι σκέψεις συγχώρεσης προκάλεσαν αυξημένο ποσοστό αυτοελέγχου και συγκριτικά χαμηλότερες τιμές ψυχολογικού στρες».
Εν ολίγοις, ενώ τα αρνητικά συναισθήματα αυξάνουν τις στρεσογόνες αντιδράσεις και την παραγωγή ιδρώτα, η συγχώρεση μείωνε την πίεση και χαλάρωνε τους μύες του προσώπου.

Οι ερευνητές πρόσθεσαν επίσης ότι «…οι χρόνιες τάσεις μνησικακίας ενδεχομένως να βλάψουν την κατάσταση της υγείας, ενώ η συγχώρεση ενδεχομένως να ενισχύσει την κατάσταση της υγείας».

Τι συμβαίνει με την εμφάνιση καρκίνου;

Η μνησικακία, η μη-συγχώρεση, καταχωρείται στην ιατρική βιβλιογραφία ως νόσος, σύμφωνα με τον Dr. Steven Standiford, Επικεφαλής της χειρουργικής πτέρυγας των Κέντρων Θεραπείας Καρκίνου Αμερικής. Επιμένει ότι η άρνηση των ανθρώπων να συγχωρέσουν εκείνους που τους έχουν πληγώσει, ή τους έχουν προκαλέσει πόνο και οδύνη, συνιστά πηγή νόσου.

«Είναι σημαντικό να διαχειριζόμαστε τις συναισθηματικές μας πληγές ή διαταραχές, διότι στην ουσία παρεμποδίζουν τις αντιδράσεις ενός ατόμου που ακολουθεί θεραπευτική αγωγή, ακόμη και την προθυμία κάποιου να επιδιώξει θεραπευτική αγωγή», αναφέρει ο Standiford.
Όσον αφορά την επάρατη νόσο, η συγχώρεση ενδεχομένως να παίζει σημαντικό ρόλο στην πρόληψη του καρκίνου. Ο Dr. Michael Barry, συγγραφέας του βιβλίου To Zήτημα της Συγχώρεσης, εκτιμά ότι 61% των καρκινοπαθών αντιμετωπίζουν ζητήματα μνησικακίας.

«Η εξάλειψη αυτών των αρνητικών συναισθημάτων, η οργή και το μίσος, δημιουργούν μια κατάσταση χρόνιας ταραχής», εξηγεί ο συγγραφέας. «Η χρόνια ταραχή, αποδεδειγμένα, παράγει αδρεναλίνη και κορτιζόλη, οι οποίες καταστρέφουν την παραγωγή των φυσικών φονικών κυττάρων, τα οποία είναι και οι ασπίδες σωτηρίας στην πάλη κατά του καρκίνου».

Κάντε το πράξη!

Η συγχώρεση μπορεί να είναι μια πολύ απλή υπόθεση, αρκεί να αφήσετε τις οδυνηρές αναμνήσεις να πάρουν τον δρόμο της λήθης και να σκεφτείτε ότι όλοι είμαστε άνθρωποι, ακόμη κι εκείνος που σας πλήγωσε. Ωστόσο, πριν το κάνετε αυτό, θα πρέπει πρώτα να συγχωρήσετε τον εαυτό σας που τόσο καιρό φέρετε το βάρος μίας άρνησης. Αφήστε ελεύθερο το παρελθόν να ξεχαστεί και θα αισθανθείτε πιο υγιής και πιο ανακουφισμένος από ποτέ!

Μετάφραση – Απόδοση, Λ.Τ.

https://proskynitis.blogspot.gr

ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΩΝ ΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ

ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΩΝ ΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ

Ἀγγελική  Εὐθ. Ζώη , Νομικός

H Ὁλομέλεια τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας (στό ἑξῆς: ΣτΕ) ἔκρινε ἀντισυνταγματική τήν ἀπόφαση τοῦ Ὑφυπουργοῦ Ἀνάπτυξης καί Ἀνταγωνιστικότητας, πού ἐπέτρεπε τή λειτουργία τῶν ἐμπορικῶν καταστημάτων ὅλες τίς Κυριακές τοῦ ἔτους, σέ τρεῖς περιφέρειες καί εἰδικότερα σέ ὀκτώ τουριστικές περιοχές τῆς χώρας. Ἀναλυτικότερα, οἱ παράγραφοι 1 καί 2 τοῦ ἄρθρου 16 τοῦ νόμου 4177/ 2013, ὅπως ἰσχύουν σήμερα, προβλέπουν τά ἀκόλουθα:

«1. Ἐπιτρέπεται προαιρετικά ἡ λειτουργία τῶν ἐμπορικῶν καταστημάτων τίς ἑξῆς Κυριακές:

α) Τήν πρώτη Κυριακή κατά τήν ἔναρξη ἑκάστης τακτικῆς ἐκπτωτικῆς περιόδου τῆς παραγράφου 1 τοῦ ἄρθρου 15 τοῦ παρόντος νόμου. Σέ περίπτωση πού ἡ πρώτη Κυριακή συμπίπτει μέ ἐπίσημη ἀργία, ἡ δυνατότητα μετατίθεται τήν ἑπόμενη Κυριακή».

β) Τίς δύο (2) Κυριακές πρίν ἀπό τήν ἡμέρα τῶν Χριστουγέννων.

γ) Τήν Κυριακή τῶν Βαΐων.

δ) Τήν τελευταία Κυριακή κάθε ἔτους.

ε) Δύο Κυριακές κατά τή διάρκεια τῶν ἐνδιάμεσων ἐκπτωτικῶν περιόδων, πού καθορίζονται μέ ἀπόφαση τοῦ οἰκείου Ἀντιπεριφερειάρχη σύμφωνα μέ τήν περίπτωση β΄ τῆς παραγράφου 1 τοῦ ἄρθρου 15 τοῦ παρόντος. Στίς περιφερειακές ἑνότητες στίς ὁποῖες ἡ ὡς ἄνω ἀπόφαση δέν ἔχει ἐκδοθεῖ, ἐπιτρέπεται ἡ λειτουργία τῶν ἐμπορικῶν καταστημάτων τήν πρώτη Κυριακή τοῦ Μαΐου καί τήν πρώτη Κυριακή τοῦ Νοεμβρίου. Σέ περίπτωση πού ἡ πρώτη Κυριακή συμπίπτει μέ ἐπίσημη ἀργία, ἡ δυνατότητα μετατίθεται τήν ἑπόμενη Κυριακή.

2. Μέ αἰτιολογημένη ἀπόφαση τοῦ κατά τόπον ἁρμόδιου Ἀντιπεριφερειάρχη, ἡ ὁποία ἐκδίδεται ἐντός διαστήματος τριῶν (3) μηνῶν ἀπό τήν ἔναρξη ἰσχύος τοῦ παρόντος, ὁρίζονται οἱ περιοχές, στίς ὁποῖες ἐπιτρέπεται προαιρετικά ἡ λειτουργία τῶν ἐμπορικῶν καταστημάτων καί ἄλλες Κυριακές, πλήν τῶν ἀναφερομένων στήν παράγραφο 1 λαμβανομένων ὑπόψη τῶν τοπικῶν ἰδιαιτεροτήτων, ὑπό τίς ἑξῆς προϋποθέσεις:

α) τά ἐμπορικά καταστήματα νά ἔχουν συνολική ἐπιφάνεια ἐμβαδοῦ, ὅπως αὐτό ἀναγράφεται στό λογαριασμό παροχῆς ἠλεκτρικοῦ ρεύματος, μέχρι διακόσια πενῆντα (250) τετραγωνικά μέτρα,

β) νά μήν ἀνήκουν ὑπό ὁποιαδήποτε νομική σχέση σέ ἁλυσίδα καταστημάτων, ἑξαιρουμένων τῶν περιπτώσεων συμβάσεων δικαιόχρησης (franchise), γ) νά μήν λειτουργοῦν μέ συμφωνίες συνεργασίας τύπου «κατάστημα ἐντός καταστήματος» («shops-in-a-shop») καί νά μήν βρίσκονται σέ ἐκπτωτικά καταστήματα («outlet»), ἐμπορικά κέντρα ἤ ἐκπτωτικά χωριά. Ἐφόσον ἡ προθεσμία τῶν τριῶν (3) μηνῶν τοῦ προηγούμενου ἐδαφίου παρέλθει ἄπρακτη, ὁ Ἀντιπεριφερειάρχης ὑπέχει πειθαρχική εὐθύνη σύμφωνα μέ τά ἄρθρα 233 καί 234 τοῦ ν. 3852/2010 (Α΄ 87). Ἡ ἀπόφαση τοῦ Ἀντιπεριφερειάρχη δύναται νά ἀναθεωρεῖται ἐτησίως, μέ ἀπόφαση πού ἐκδίδεται κατά τό μῆνα Ἰανουάριο καί πρώτη ἐφαρμογή τόν Ἰανουάριο τοῦ 2015. Ἐάν δέν ἐκδοθεῖ ἡ ἀπόφαση, ἰσχύει ἡ προηγούμενη ρύθμιση». Ἡ δέ παράγραφος 5 τοῦ ἄρθρου 16 τοῦ ἴδιου ὡς ἄνω νόμου, ὅπως αὐτή προστέθηκε μέ τό πρῶτο ἄρθρο  τοῦ νόμου 4254/2014 ὁρίζει τά ἑξῆς: «5. Μέ ἀπόφαση τοῦ Ὑπουργοῦ Ἀνάπτυξης καί Ἀνταγωνιστικότητας πού ἐκδίδεται μετά ἀπό διαβούλευση μέ τοπικούς καί συλλογικούς φορεῖς ὁρίζονται τρεῖς (3) τουριστικές περιοχές, ὅπου ἐπιτρέπεται πιλοτικά γιά ἕνα (1) ἔτος ἡ προαιρετική λειτουργία τῶν ἐμπορικῶν καταστημάτων καί τίς ὑπόλοιπες Κυριακές, πέραν τῶν ἀναφερομένων στήν παράγραφο 1 τοῦ παρόντος χωρίς τή συνδρομή τῶν προϋποθέσεων πού ἀναφέρονται στήν παράγραφο 2 τοῦ παρόντος καί χωρίς νά ἀπαιτεῖται ἀπόφαση τοῦ Ἀντιπεριφερειάρχη. Μέ ὅμοια ἀπόφαση μπορεῖ νά ὁρίζεται ὁ φορέας παρακολούθησης τῆς δράσης γιά τήν ἐξαγωγή συγκριτικῶν συμπερασμάτων καί κάθε ἄλλη λεπτομέρεια.»

Κατ’ ἐπίκληση τῆς ἀνωτέρω ἐξουσιοδοτικῆς διατάξεως τοῦ ἄρθρου 16 παράγραφος 5 τοῦ ν. 4177/2013, ἐκδόθηκε ἡ ὑπ’ ἀριθμόν Κ1-1119/ 7.7.2014 ἀπόφαση τοῦ Ὑφυπουργοῦ Ἀνάπτυξης καί Ἀνταγωνιστικότητας, μέ τήν ὁποία ἐπετράπη πιλοτικά γιά ἕνα χρόνο ἡ προαιρετική λειτουργία τῶν ἐμπορικῶν καταστημάτων καί τίς ὑπόλοιπες Κυριακές, πέραν τῶν ἀναφερομένων στήν ἀνωτέρω  παρ. 1 τοῦ ἄρθρ. 16 τοῦ Ν. 4177/2013, στίς ἑξῆς τρεῖς Περιφέρειες: «(…)1. Περιφέρεια Ἀττικῆς καί εἰδικότερα: (α) Ἱστορικό κέντρο Δήμου Ἀθηναίων, ὅπως αὐτό προσδιορίζεται καί ὁριοθετεῖται ἀπό τό Π.Δ. 21.9/13.10.1979 (ΦΕΚ Δ΄ 567) ὅπως ἰσχύει. (β) Δῆμος Ραφήνας-Πικερμίου. 2. Περιφέρεια Κεντρικῆς Μακεδονίας καί εἰδικότερα: (α) Ἱστορικό κέντρο Δήμου Θεσσαλονίκης, ὅπως αὐτό προσδιορίζεται καί ὁριοθετεῖται ἀπό τήν Υ.Α. ΥΠΠΟ/ ΔΙΛΑΠ/Γ/3046/51009/14.10.1994 (ΦΕΚ Β΄ 833). (β) Περιφερειακή ἑνότητα Χαλκιδικής. 3. Περιφέρεια Νοτίου Αἰγαίου καί εἰδικότερα: (α) Δῆμος Ρόδου (β) Δῆμος Κῶ (γ) Δῆμος Σύρου-Ἐρμούπολης (δ) Δῆμος Μυκόνου (ε) Δῆμος Θήρας».

Στή συνέχεια προσέφυγαν στό ΣτΕ ἡ Ἐθνική Συνομοσπονδία Ἑλληνικοῦ Ἐμπορίου, ἡ Γενική Συνομοσπονδία Ἐπαγγελματιῶν-Βιοτεχνῶν-Ἐμπόρων Ἑλλάδος, ἡ Ὁμοσπονδία Ἰδιωτικῶν Ὑπαλλήλων Ἑλλάδος, ὁ Ἐμπορικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης καί 20 καταστηματάρχες καί ἔμποροι καί αἰτήθηκαν νά ἀκυρωθεῖ ὡς ἀντισυνταγματική καί παράνομη ἡ ἐπίμαχη Ὑπουργική Ἀπόφαση. Παράλληλα, παρέμβαση ὑπέρ τῆς ἐφαρμογῆς τῆς Ὑπουργικῆς Ἀπόφασης, ἔκαναν στό ΣτΕ οἱ: 1) Σύνδεσμος Ἐπιχειρήσεων καί Βιομηχανιῶν (ΣΕΒ) 2) Σύνδεσμος Ἑλληνικῶν Τουριστικῶν Ἐπιχειρήσεων 3) Σύνδεσμος Ἐπιχειρήσεων Λιανικῆς Πώλησης Ἑλλάδος καί 4) Ἐπιτροπή Ἀνταγωνισμοῦ. Ἡ Ἐπιτροπή Ἀνταγωνισμοῦ μάλιστα, ἐκπροσωπήθηκε ἐνώπιον τοῦ ΣτΕ διά τοῦ πληρεξουσίου δικηγόρου καί Καθηγητή Συνταγματικοῦ Δικαίου καί Δικαίου τῶν Ἀνθρώπινων Δικαιωμάτων στή Νομική Σχολή Ἀθηνῶν, Φίλιππου Σπυρόπουλου, ὁ ὁποῖος συμμετεῖχε στή συγγραφική ὁμάδα τοῦ «Καινοτόμου Συντάγματος γιά τήν Ἑλλάδα», ἑνός σχεδίου Συνταγματικῆς Ἀναθεώρησης, μέ τό ὁποῖο ἐπιδιώκεται, ὅπως σημειώσαμε σέ προηγούμενο τεῦχος τοῦ περιοδικοῦ μας, ὁ ἀποχριστιανισμός τῆς Πατρίδας μας καί ἡ θεσμική ὑποβάθμιση τῆς Ἀνατολικῆς Ὀρθοδόξου τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας. Ἡ ὑπόθεση παραπέμφθηκε στήν Ὁλομέλεια τοῦ ΣτΕ λόγῳ τῆς μείζονος σπουδαιότητάς της κατ’ ἐφαρμογή τῆς διάταξης τοῦ ἄρθρου 14 παράγραφος 2 ἐδάφιο α’ τοῦ Προεδρικοῦ Διατάγματος 18/1989.

Ἡ Ὁλομέλεια τοῦ ΣτΕ ἐξέδωσε σχετικά τήν ἀπόφαση ὑπ’ ἀριθμόν 100/2017, στήν ὁποία ἀναφέρει μεταξύ ἄλλων τά ἑξῆς: «9. Ἐπειδή τό Σύνταγμα ὁρίζει στό ἄρθρο 2 ὅτι: «1. Ὁ σεβασμός καί ἡ προστασία τῆς ἀξίας τοῦ ἀνθρώπου ἀποτελοῦν τήν πρωταρχική ὑποχρέωση τῆς Πολιτείας. 2. … », στό ἄρθρο 4 ὅτι:

 «1. Οἱ Ἕλληνες εἶναι ἴσοι ἐνώπιον τοῦ νόμου. 2. … », στό ἄρθρο 5 ὅτι: «1. Καθένας ἔχει δικαίωμα νά ἀναπτύσσει ἐλεύθερα τήν προσωπικότητά του καί νά συμμετέχει στήν κοινωνική, οἰκονομική καί πολιτική ζωή τῆς Χώρας, ἐφόσον δέν προσβάλλει τά δικαιώματα τῶν ἄλλων καί δέν παραβιάζει τό Σύνταγμα ἤ τά χρηστά ἤθη. 

2. …», στό ἄρθρο 21 ὅτι: «1. Ἡ οἰκογένεια, ὡς θεμέλιο τῆς συντήρησης καί προαγωγῆς τοῦ Ἔθνους, καθώς καί ὁ γάμος, ἡ μητρότητα καί ἡ παιδική ἡλικία τελοῦν ὑπό τήν προστασία τοῦ Κράτους. 2. …

3. Τό Κράτος μεριμνᾶ γιά τήν ὑγεία τῶν πολιτῶν… », στό ἄρθρο 22 ὅτι: «1. Ἡ ἐργασία ἀποτελεῖ δικαίωμα καί προστατεύεται ἀπό τό Κράτος, πού μεριμνᾶ γιά τή δημιουργία συνθηκῶν ἀπασχόλησης ὅλων τῶν πολιτῶν καί γιά τήν ἠθική καί ὑλική ἐξύψωση τοῦ ἐργαζόμενου ἀγροτικοῦ καί ἀστικοῦ πληθυσμοῦ. … 2. … », στό ἄρθρο 25 ὅτι: «1. Τά δικαιώματα τοῦ ἀνθρώπου ὡς ἀτόμου καί ὡς μέλους τοῦ κοινωνικοῦ συνόλου καί ἡ ἀρχή τοῦ κοινωνικοῦ κράτους δικαίου τελοῦν ὑπό τήν ἐγγύηση τοῦ Κράτους. Ὅλα τά κρατικά ὄργανα ὑποχρεοῦνται νά διασφαλίζουν τήν ἀνεμπόδιστη καί ἀποτελεσματική ἄσκησή τους. Τά δικαιώματα αὐτά ἰσχύουν καί στίς σχέσεις μεταξύ ἰδιωτῶν στίς ὁποῖες προσιδιάζουν. Οἱ κάθε εἴδους περιορισμοί πού μποροῦν κατά τό Σύνταγμα νά ἐπιβληθοῦν στά δικαιώματα αὐτά πρέπει νά προβλέπονται εἴτε ἀπευθείας ἀπό τό Σύνταγμα εἴτε ἀπό τό νόμο, ἐφόσον ὑπάρχει ἐπιφύλαξη ὑπέρ αὐτοῦ καί νά σέβονται τήν ἀρχή τῆς ἀναλογικότητας» καί στό ἄρθρο 106 ὅτι:

«1. Γιά τήν ἑδραίωση τῆς κοινωνικῆς εἰρήνης καί τήν προστασία τοῦ γενικοῦ συμφέροντος τό Κράτος προγραμματίζει καί συντονίζει τήν οἰκονομική δραστηριότητα στή Χώρα, ἐπιδιώκοντας νά ἐξασφαλίσει τήν οἰκονομική ἀνάπτυξη ὅλων τῶν τομέων τῆς ἐθνικῆς οἰκονομίας. Λαμβάνει τά ἐπιβαλλόμενα μέτρα γιά τήν ἀξιοποίηση τῶν πηγῶν τοῦ ἐθνικοῦ πλούτου, ἀπό τήν ἀτμόσφαιρα καί τά ὑπόγεια ἤ ὑποθαλάσσια κοιτάσματα, γιά τήν προώθηση τῆς περιφερειακῆς ἀνάπτυξης καί τήν προαγωγή ἰδίως τῆς οἰκονομίας τῶν ὀρεινῶν, νησιωτικῶν καί παραμεθόριων περιοχῶν. 2. Ἡ ἰδιωτική οἰκονομική πρωτοβουλία δέν ἐπιτρέπεται νά ἀναπτύσσεται σέ βάρος τῆς ἐλευθερίας καί τῆς ἀνθρώπινης ἀξιοπρέπειας ἤ πρός βλάβη τῆς ἐθνικῆς οἰκονομίας. 3. … ».

10. Ἐπειδή ἀπό τίς προπαρατεθεῖσες διατάξεις, ἐν συνδυασμῶ ἑρμηνευόμενες, προκύπτουν τά ἀκόλουθα: Τό Σύνταγμα ἀναγνωρίζει τόν ἄνθρωπο ὡς ὑπέρτατη ἀξία, χάριν τῆς ὁποίας ὑφίσταται καί ὀργανώνεται ἡ ἔννομη τάξη, θεσπίζει δέ τά ἐπί μέρους ἀτομικά καί κοινωνικά δικαιώματα γιά τήν διασφάλιση τῆς ἐπί ἴσοις ὅροις ἐλεύθερης ἀναπτύξεως τῆς προσωπικότητας ἑκάστου καί τήν ἀπόλαυση τῶν ἐννόμων ἀγαθῶν πού ἀντιστοιχοῦν στό περιεχόμενο τῶν δικαιωμάτων αὐτῶν (ΣτΕ 867/1988 Ὁλομέλεια). Στό πλαίσιο τοῦ χαρακτήρα αὐτοῦ τοῦ Συντάγματος κατοχυρώνεται γιά τούς πάσης φύσεως ἐργαζομένους καί ἀπασχολουμένους (ἐξηρτημένα ἤ ἀνεξάρτητα ἐργαζόμενους, ἐλεύθερους ἐπαγγελματίες κ.λπ.) τό δικαίωμα τοῦ ἐλευθέρου χρόνου καί τῆς ἀπολαύσεώς του, ἀτομικά καί ἀπό κοινοῦ μέ τήν οἰκογένειά τους, ὡς τακτικό διάλειμμα τῆς ἑβδομαδιαίας ἐργασίας. Τό δικαίωμα αὐτό ὑπηρετεῖ τήν ὑγεία καί τήν ὁμαλή ἀνάπτυξη τῆς προσωπικότητας, μέ τήν φυσική καί ψυχική ἀνανέωση πού προσφέρει ἡ τακτική ἀργία στόν ἐργαζόμενο ἄνθρωπο ἐντός τῆς κάθε ἑβδομάδας ἐργασίας (ἄρθρα 5 παράγραφος 1, 21 παράγραφος 3 τοῦ Συντάγματος). Συναφῶς δέ, προσφέρει καί τήν δυνατότητα ὀργανώσεως τῆς κοινωνικῆς καί οἰκογενειακῆς ζωῆς του, θέματα γιά τά ὁποῖα ἐπίσης μεριμνᾶ τό Σύνταγμα (ἄρθρο 21 παράγραφος 3). Περαιτέρω, τό ἀναφερθέν δικαίωμα προσλαμβάνει πρακτική ἀξία γιά τούς ἐργαζομένους ὅταν αὐτοί δύνανται, μόνοι ἤ ἀπό κοινοῦ μέ τήν οἰκογένειά τους, νά μετέχουν στήν συλλογική ἀνάπαυλα μιᾶς κοινῆς ἀργίας ἀνά ἑβδομάδα, ὡς τέτοια ἡμέρα δέ ἔχει ἐπιλεγεῖ, κατά μακρά διαμορφωμένη παράδοση, τόσο στήν Ἑλλάδα ὅσο καί στά λοιπά κράτη τῆς Εὐρώπης ἡ Κυριακή, σχετιζόμενη μέ τήν χριστιανική θρησκεία (βλ. τή βασική ἀπόφαση τοῦ Ὁμοσπονδιακοῦ Συνταγματικοῦ Δικαστηρίου τῆς Γερμανίας BverfG – BvR 2857 καί 2858/07- τῆς 1.12.2009, κυρίως κέφ. Β, ΙΙ. Βλ. ἐπίσης καί τήν ἀπόφαση τοῦ Ὁμοσπονδιακοῦ Διοικητικοῦ Δικαστηρίου BverwG – 1C 25.84- τῆς 15.3.1988). Εἰδικότερα, μέ τόν νόμο ΓΥΝΕ΄ (3455/1909, Α΄ 286/7.12.1909) καθιερώθηκε τό πρῶτον ἡ Κυριακή ὡς γενική ἀργία, ἀπό τόν κανόνα δέ αὐτόν προβλέφθηκαν, τόσο ἀπό τόν νόμο αὐτό ὅσο καί ἀπό ἑπόμενους, ἑξαιρέσεις γιά ἐργασίες καί δραστηριότητες μέ συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, οἱ ὁποῖες ἐπιτρέπεται νά ἀσκοῦνται καί κατά τίς Κυριακές καί λοιπές ἀργίες.

Κατά τήν θεσμοθέτηση τῶν ἐξαιρέσεων, ὅμως, ὁ κοινός νομοθέτης δέν εἶναι ἐλεύθερος στίς ἐπιλογές του, ἀλλά ὀφείλει νά λαμβάνει ὑπ’ ὄψιν συγκεκριμένα κριτήρια καί προϋποθέσεις, οὕτως ὥστε ἀφ’ ἑνός νά μήν ἀνατρέπεται ὁ κανόνας καί ἀφ’ ἑτέρου οἱ ἐξαιρέσεις νά ἐπιβάλλονται ἀπό τό δημόσιο συμφέρον, τό ὁποῖο συνίσταται ὄχι στήν ἁπλή ἐπαύξηση τοῦ κέρδους ὁρισμένων ἐπιχειρήσεων ἤ δραστηριοτήτων οὔτε στήν ἐξυπηρέτηση ἀναγκῶν πού δύνανται νά ἱκανοποιοῦνται ὁμαλά κατά τίς ἐργάσιμες ἡμέρες ἀλλά στήν ἐξυπηρέτηση βασικῶν ἀναγκῶν τῶν πολιτῶν, τῶν ὁποίων ἡ ἱκανοποίηση δέν δύναται νά ἀνασταλεῖ κατά τίς Κυριακές καί τίς ἀργίες.

Στό πλαίσιο αὐτό ἐντάσσονται

α) ἰδιωτικές ἐργασίες, οἱ ὁποῖες ὑπηρετοῦν τήν ἀπόλαυση ὁρισμένων βασικῶν ἀναγκῶν ἀναψυχῆς τῶν πολιτῶν κατά τίς ἀργίες (ἑστιατόρια καί λοιπά καταστήματα ὑγειονομικοῦ ἐνδιαφέροντος, λειτουργίες πολιτισμοῦ) καί β) ἡ ἀνάγκη ὁρισμένων ἰδιωτικῶν ἐπιχειρήσεων νά λειτουργοῦν συνεχῶς (π.χ. ἐργοστασίων), γιά λόγους τεχνικούς, ἐν συνδυασμῷ καί μέ λόγους ἀφορῶντες τήν οἰκονομική τους ἐπιβίωση. Τό ἴδιο ἰσχύει γιά λειτουργίες, ἀσκούμενες ἀπό τό Δημόσιο ἤ ἀπό τόν ἰδιωτικό τομέα, οἱ ὁποῖες ὑπηρετοῦν εὐθέως τό δημόσιο συμφέρον, ὅπως τήν ἀσφάλεια τῶν πολιτῶν, τήν ὑγεία (νοσοκομεῖα), τήν συγκοινωνία καί ἐπικοινωνία, τήν ὕδρευση. Στό προαναφερθέν πλαίσιο πρέπει νά ἐνταχθοῦν καί λελογισμένες ἐξαιρέσεις ἐπιβαλλόμενες γιά ὁρισμένους τόπους καί ὁρισμένες περιόδους τοῦ ἔτους ὡς πρός τόν οἰκονομικό κλάδο τοῦ τουρισμοῦ, καί δή ὑπό τήν προϋπόθεση ὅτι οἱ ἐξαιρέσεις αὐτές ὑπηρετοῦν τόν βιώσιμο τουρισμό καί δέν ὑπερβαίνουν τά ὅρια τῆς ἀρχῆς τῆς ἀναλογικότητος (ἄρθρο 25 παράγραφος 1 τοῦ Συντάγματος). Εἰδικότερα, καθ’ ὅσον ἀφορᾶ τόν τουρισμό, ἡ ἀπομάκρυνση ἀπό τόν κανόνα τῆς ἀργίας κατά τίς Κυριακές ἐπιχειρεῖται ὑπό τήν προϋπόθεση ὅτι α) ἡ ἐξαίρεση ἀφορᾶ σαφῶς προσδιοριζόμενες περιοχές, στίς ὁποῖες ἡ οἰκονομικοκοινωνική ζωή ἐξαρτᾶται σέ μεγάλο βαθμό ἀπό τόν κλάδο τοῦ τουρισμοῦ,

β) οἱ ἐξαιρέσεις προσδιορίζονται μέ ἀκρίβεια κατά χρόνο καί κατά τό δυνατόν σέ διάσπαρτες ἡμέρες ἀνά ἔτος, ἀναλόγως τοῦ χαρακτήρα τῆς κάθε περιοχῆς καί τῆς τουριστικῆς περιόδου (θερινός, χειμερινός τουρισμός), ὥστε νά μήν ἀναιρεῖται ὁ πυρήνας τοῦ προαναφερθέντος συνταγματικοῦ δικαιώματος καί γ) ἡ κατ’ ἐξαίρεση ἐπιτρεπόμενη ἐργασία εἶναι πράγματι πρόσφορη γιά τήν ἐξυπηρέτηση τοῦ σκοποῦ τῆς βιώσιμης τουριστικῆς ἀναπτύξεως. Οἴκοθεν νοεῖται ὅτι ἡ συνδρομή τῶν ἐκτεθεισῶν προϋποθέσεων πρέπει νά τυγχάνει πλήρους τεκμηριώσεως κατά τήν νομοθέτηση τῶν ἐξαιρέσεων, ὥστε, πλήν τῶν ἄλλων, νά καθίσταται ἐφικτός καί ὁ δικαστικός ἔλεγχος τῆς συνταγματικότητάς τους. (….)

13. Ἐπειδή ἐν προκειμένῳ, μέ τήν ἐξουσιοδότηση τοῦ ν. 4254/2014, καί ἀνεξαρτήτως λόγων ἀναφερομένων στό δικαίωμα τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας τῶν χριστιανῶν τό θρήσκευμα πολιτῶν, προσβάλλονται, ἐξ ἐπόψεως μέν οὐσίας, οἱ ἐκτεθεῖσες στήν 10η σκέψη συνταγματικές ἀρχές, ὅπως εἰδικότερα αὐτές ἑρμηνεύθηκαν καί ἐν σχέσει μέ τόν κλάδο τοῦ τουρισμοῦ, ἐξ ἐπόψεως δέ τύπου, διότι ἡ ἐξουσιοδότηση αὐτή ἀντιτίθεται στήν παράγραφο 2 ἄρθρου 43 τοῦ Συντάγματος, καθόσον ἡ ἀναφορά της σέ «τρεῖς τουριστικές περιοχές», χωρίς εἰδικότερο καί συγκεκριμένο προσδιορισμό εἶναι ἀόριστη. Συνεπῶς, ἡ βασισθεῖσα στήν ἐξουσιοδότηση αὐτή προσβαλλομένη ὑπουργική ἀπόφαση εἶναι μή νόμιμη. (…)».  Ἡ ἀνάλυση τῆς ἐξεταζόμενης ἀπόφασης τῆς Ὁλομέλειας τοῦ ΣτΕ θά ἦταν ὀρθότερο νά πραγματοποιηθεῖ ἀπό ἕναν εἰδικό Συνταγματολόγο. Στό πλαίσιο τοῦ παρόντος ἄρθρου θά περιορισθοῦμε στό νά καταθέσουμε ὁρισμένες σκέψεις μας σχετικά μέ τήν ἀπόφαση αὐτή. Ἡ Κυριακή θεσπίστηκε καί νομοθετήθηκε ὡς ἀργία ἀπό τόν θεόπνευστο Αὐτοκράτορα Μέγα Κωνσταντῖνο τό 321 μ.Χ., ὡς ἡμέρα ἀναπαύσεως, ἀγαλλιάσεως, Θείας Λατρείας καί ἀγαθοεργίας.

Σέ ὅ,τι ἀφορᾶ στό Ἑλληνικό Κράτος, ὅπως ἀναφέρεται καί στήν ἴδια τήν ἀπόφαση 100/2017 τῆς Ὁλομέλειας τοῦ ΣτΕ,  τό 1909 μέ νόμο καθιερώθηκε γιά πρώτη φορά ἡ Κυριακή ὡς γενική ἀργία. Εἶναι βεβαίως πολύ θετικό τό ὅτι ἡ Ὁλομέλεια τοῦ ΣτΕ ἐξέδωσε μία ἀπόφαση μέ τήν ὁποία κρίθηκε ὡς ἀντισυνταγματική ἡ λειτουργία τῶν ἐμπορικῶν καταστημάτων ὅλες τίς Κυριακές τοῦ ἔτους, καί μάλιστα μέ ἀναλυτική καί ἐμπεριστατωμένη αἰτιολογία. Ἔθεσε μέ αὐτό τόν τρόπο ὁπωσδήποτε ἕνα φραγμό στήν κρατική ἀσυδοσία, πού πιστεύει ὅτι μπορεῖ νά καταργήσει αὐτή τήν τόσων αἰώνων καθιερωμένη ἐκκλησιαστική καί νομοθετική ἀργία τῆς Κυριακῆς καί μάλιστα μέ μιά ἁπλή Ὑπουργική Ἀπόφαση, χωρίς κἄν νά τηρήσει τόν ἀπαιτούμενο ἀπό τό Σύνταγμα τύπο  τοῦ Προεδρικοῦ Διατάγματος (ἀρ. 43 παρ. 2 τοῦ Συντάγματος). Ὅμως, ἡ ἀπόφαση τοῦ ΣτΕ ἀκύρωσε μόνο τήν ἀπό 7.7.2014 Ὑπουργική Ἀπόφαση, χωρίς νά ἐπηρεάζει ὅσα προβλέπουν οἱ διατάξεις τοῦ ἄρθρου 16 τοῦ νόμου 4177/ 2013, πού ἀνωτέρω παραθέτουμε καί ἀφοροῦν τή λειτουργία ὅλων τῶν καταστημάτων σέ ὅλη τή χώρα ὀκτώ Κυριακές το χρόνο καί τή δυνατότητα λειτουργίας μικρότερων καταστημάτων, πού δέν ἀνήκουν σέ ἁλυσίδες, περισσότερες Κυριακές τοῦ ἔτους, μέ ἀπόφαση τοῦ οἰκείου Ἀντιπεριφερειάρχη. Ἀπό τήν ἄποψη αὐτή, ἡ ἀπόφαση τῆς Ὁλομέλειας ἔχει σχετική μόνο ἀξία. Περαιτέρω, εἰδικότερα ὡς πρός τή σκέψη τῆς Ὁλομέλειας, ὅτι ἡ ἐκδοθεῖσα Ὑπουργική Ἀπόφαση εἶναι μή νόμιμη «ἀνεξαρτήτως λόγων ἀναφερομένων στό δικαίωμα τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας τῶν χριστιανῶν τό θρήσκευμα πολιτῶν» θά πρέπει νά παρατηρηθοῦν τά ἀκόλουθα: Ἡ (μοναδική στήν Ἑλλάδα) ἐπίκληση τῆς Ἁγίας Τριάδος στήν ἀρχή τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτη τῆς Χώρας, ἡ κρατική ρύθμιση τοῦ καθεστῶτος τῆς ἐπικρατούσης θρησκείας (ἄρθρο 3 τοῦ Συντάγματος), οἱ θρησκευτικοί ὅρκοι τοῦ Προέδρου τῆς Δημοκρατίας καί τῶν βουλευτῶν (ἄρθρο πάρ. 2 καί 59 πάρ. 1 τοῦ Συντάγματος) καί προπάντων ἡ «βασική ἀποστολή τοῦ Κράτους» νά παρέχει παιδεία πού ἀποσκοπεῖ μεταξύ ἄλλων στήν «ἀνάπτυξη τῆς θρησκευτικῆς συνειδήσεως τῶν Ἑλλήνων» (ἄρθρο 16 πάρ. 2 τοῦ Συντάγματος) καταδεικνύουν ὅτι τό Σύνταγμα δέν ἐπιτρέπει στό Ἑλληνικό Κράτος νά ἀναπτύξει ἀντιθρησκευτική ἤ ἀθεϊστική πολιτική.

Ἑπομένως, δέν ἐπιτρέπεται νά καταργηθεῖ ἀπό τήν κρατική ἐξουσία ἡ ἀργία τῆς Κυριακῆς πρωτίστως γιά λόγους ἀναγόμενους στή θρησκεία καί τή θρησκευτική συνείδηση! Ἐξάλλου, σύμφωνα μέ τήν παράγραφο 3 ἔδ. α. τοῦ ἄρθρου 3 τοῦ Συντάγματος «Τό κείμενο τῆς Ἁγίας Γραφῆς τηρεῖται ἀναλλοίωτο.» Τό δέ κείμενο τῆς Ἁγίας Γραφῆς στό βιβλίο τῆς Ἐξόδου ἀναφέρει : «Μνήσθητι τήν ἡμέραν τῶν Σαββάτων ἁγιάζειν αὐτήν. Ἕξ ἡμέρας ἐργᾶ καί ποιήσεις πάντα τά ἔργα σου τῇ δέ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ σάββατα Κυρίῳ τῷ Θεῶ σου, οὐ ποιήσεις ἐν αὐτῇ πᾶν ἔργον, σύ καί ὁ υἱός σου καί ἡ θυγάτηρ σου, ὁ παῖς σου καί ἡ παιδίσκη σου, ὁ βοῦς σου καί τό ὑποζύγιόν σου καί πᾶν κτῆνος σου καί ὁ προσήλυτος ὁ παροικῶν ἐν σοῖ. Ἐν γάρ ἕξ ἡμέραις ἐποίησε Κύριος τόν οὐρανόν καί τήν γῆν καί τήν θάλασσαν καί πάντα τά ἐν αὐτοῖς καί κατέπαυσε τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ «διά τοῦτο εὐλόγησε Κύριος τήν ἡμέρα τήν ἑβδόμην καί ἠγίασεν αὐτήν» (Ἐξ. Κ΄, 8-11)».

Ἔτσι, ἡ Κυριακή ἀργία ἀποκτᾶ, ἔμμεσα ἔστω, Συνταγματική περιωπή, πρωτίστως ὡς ἐντολή τοῦ Θεοῦ, καί ὄχι ὡς ἁπλῆ ἀνάπαυλα ἀπό τήν ἐργασία!   

Ἀγγελική  Εὐθ. Ζώη , Νομικός

ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ Τεῦχος 178-179

Από impantokratoros.gr, http://aktines.blogspot.gr

ΥΠΟ ΔΙΩΓΜΟ Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ: ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΚΡΟΥΣΜΑΤΑ ΣΕ ΣΟΥΗΔΙΑ ΚΑΙ ΙΣΠΑΝΙΑ

Υπό διωγμό εμφανίζεται να βρίσκεται η χριστιανική θρησκεία στο εσωτερικό της ΕΕ, καθώς αλλεπάλληλα κρούσματα δίωξης λειτουργών ή κατάργησης χριστιανικών λειτουργικών λαμβάνει χώρα σε διάφορες χώρες.

Ακόμα και η Ισπανία, η κάποτε «σκληρή» καθολική Ισπανία ακολουθεί την γραμμή των Βρυξελλών: Εισαγγελία της Καταλονίας έχει ξεκινήσει διαδικασία επιβολής ποινικών κυρώσεων κατά του πατέρα Custodio Ballester, ο οποίος, στα πλαίσια του εορτασμού του λεγόμενου «Gay Pride» στη χώρα, είπε ότι η ομοφυλοφιλική πρακτική «είναι μια σοβαρή αμαρτία». 

Σε μια ομιλία που πραγματοποιήθηκε στην ενορία του στις 24 Ιουνίου, ο καθολικός ιερέας εξέφρασε τη λύπη του ότι «έχουμε ξεχάσει ότι η ομοφυλοφιλία είναι μια σοβαρή αμαρτία, επειδή είναι ενάντια στην φύση του ανθρώπου».

Επίσης ο π. Ballester επέκρινε τις εκδηλώσεις για το Gay Pride στη Μαδρίτη και τη Βαρκελώνη ως «δημόσια ντροπή».«Έχω ήδη πάρα πολλές αμαρτίες ώστε να προσθέσω και αυτή, του να μην λέω την αλήθεια», είπε ο ιερέας.

Πολλοί έσπευσαν να επικρίνουν τον π. Ballester, μεταξύ των οποίων και η δήμαρχος της L'Hospitalet de Llobregat της Βαρκελώνης, Núria Marin, του Σοσιαλιστικού Κόμματος της Καταλονίας (ΕΠΑ), η οποία περιέγραψε στο Twitter την ομιλία του ως «απαράδεκτη» και ότι η συμπεριφορά αυτή του ιερέα «προάγει το μίσος».

Σύμφωνα με ισπανικά μέσα ενημέρωσης, η κυβέρνηση της Καταλονίας ζητεί ο π. Ballester να κατηγορηθεί για «εγκλήματα μίσους» και η Εισαγγελέα να αξιολογήσει τις πιθανές ποινικές διώξεις, οι οποίες θα μπορούσαν να τον οδηγήσουν στη φυλακή. Υπάρχει ήδη μια εκστρατεία ηλεκτρονικής συλλογής υπογραφών υποστήριξης του ιερέα από την HazteOir.org η οποία σε μια μέρα συγκέντρωσε 20 χιλιάδες υπογραφές.

Για τον π. Ballester, η υπόθεση αυτή θα πρέπει να αφυπνίσει τους καθολικούς πιστούς. «Αν μπορούν να αποκαλέσουν εγκληματία έναν ιερέα, όχι για λόγους νομικής ή ηθικής φύσεως, επειδή αποκάλεσε μια ορισμένη συμπεριφορά ως αμαρτία, τότε βρισκόμαστε μπροστά σε μια σταλινική δίωξη εναντίον της Εκκλησίας και μια προσπάθεια φίμωσής της», είπε.«Θα συνεχίσω. Επειδή αυτή είναι μια αποφασιστική μάχη, για το κατά πόσο η εκκλησία μπορεί να κηρύξει το Ευαγγέλιο ή όχι», είπε ο π. Ballester.«Αν είναι να πάω στο δικαστήριο, θα βάλω το ράσο μου και θα πάω να δικαστώ», είπε.

Ο ιερέας σημείωσε επίσης, ότι η ομοφυλοφιλική ατζέντα και η ιδεολογία του φύλου προωθείται από την ελίτ της χώρας, η οποία είναι διεφθαρμένη, ενώ ο λαός δεν είναι ακόμα.

Την ίδια στιγμή ένα νηπιαγωγείο στην Σουηδία, που το διαχειρίζεται ο «Στρατός της Σωτηρίας», θεωρήθηκε «πολύ χριστιανικό» στο εκπαιδευτικό του περιεχόμενο, όπως διαπίστωσε μια κυβερνητική επιθεώρηση, και αναγκάστηκε να σταματήσει τα μαθήματα της Βίβλου την ώρα του κολατσιού και την προσευχή πριν από τα γεύματα. 

Ο σουηδικός νόμος περί Εκπαίδευσης απαγορεύει το «ομολογιακό» εκπαιδευτικό περιεχόμενο κατά τη διάρκεια της σχολικής φοίτησης. Αναφέρει επίσης ότι οι μαθητές πρέπει πάντα να έχουν τη δυνατότητα να εξαιρεθούν από αυτές τις δραστηριότητες.

«Γνωρίζαμε ότι δεν μπορούσαμε να έχουμε πλέον κάποιο χρόνο προσευχής, γιατί θα θεωρείτο "ομολογιακή δραστηριότητα", και έτσι προσθέσαμε μια μικρή προσευχή κατά τη διάρκεια των γευμάτων», δήλωσε η Britt Marie Mårtensson, διευθύντρια του νηπιαγωγείου. Αλλά και αυτό ακόμα θεωρήθηκε υπερβολικά ομολογιακό για τις προτιμήσεις της κυβέρνησης, επειδή τα παιδιά προσχολικής ηλικίας «δεν είχαν αρκετές επιλογές να αποχωρήσουν από αυτήν».

Τώρα, αντί για την προσευχή, τα παιδιά τραγουδούν ένα στιχάκι στο οποίο «ευχαριστούν τον ήλιο, τη βροχή και το φαγητό», ανέφερε ο SVT.

«Δεν είναι τόσο δύσκολο να γίνει διάκριση ανάμεσα στις δραστηριότητες που είναι εκπαιδευτικές και εκείνες που δεν είναι στα δημοτικά σχολεία, διότι η διδασκαλία συμβαίνει στην τάξη, αλλά όταν πρόκειται για προσχολική ηλικία είναι δύσκολο να γίνει αυτή διάκριση», δήλωσε η Pian Rosell του δήμου Umeå.

Τα παιδιά δεν λένε "αμήν", ούτε μιλούν για τη Βίβλο. Το σχολείο διαθέτει χώρο για 32 μαθητές, σύμφωνα με την SVT.

Πρόσφατα, ένα Ορθόδοξο Ιουδαϊκό σχολείο στο Λονδίνο απειλήθηκε με κλείσιμο επειδή δεν διδάσκει τα παιδιά ακόμα και στην ηλικία των τριών, την θεωρία του transgenderism. Ήδη στον Καναδά τα χριστιανικά σχολεία έχουν υποχρεωθεί να ενσωματώσουν και μαθήματα LGBT και υπέρ της άμβλωσης.

Ο Πρωθυπουργός της Σουηδίας δήλωσε πρόσφατα ότι πιστεύει ότι όλοι οι ιερείς της Εκκλησίας της Σουηδίας πρέπει να τελούν «γάμους» ομοφυλόφιλων αλλιώς να βρουν άλλη δουλειά.

http://www.pronews.gr 

ΦΟΒΕΡΟΙ ΔΙΩΓΜΟΙ ΚΑΤΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ

Φοβεροί διωγμοί κατά χριστιανῶν

ἀρχ/του Δανιήλ Ἀεράκη

Ἔχουμε ἁγίους μάρτυρεςπολλούς καί στήν ἐποχή μας. Ἐμείς βέβαια στήν Ἑλλάδα ἔχουμε ἑστιάσει την προσοχή μας σέ ὡρισμένους «νεοφανεῖς ἁγίους»,κυρίως ὁσίους στή ζωή τους ἤ χαρισματούχους. Μιλᾶμε πολύ καίγιά δυό τρεῖς περιπτώσεις «νεοφανῶν ἁγίων», πού παρουσιάζονται μέ μαρτυρικό τέλος, γιά τούς ὁποίους ὅμως δέν έχουμε ἐπαρκεῖς ἱστορικές πληροφορίες. Πάντως καί τούς λίγους «νεοφανεῖς» τούς βλέπουμε μᾶλλον ὑπό τό πρῖσμα τοῦ θαυματουργοῦ, παρά τοῦ ὁμολογητοῦ…

Ξέρετε πῶς μοιάζουμε; Σάν νά συγκλονιζώμαστε πού καίγεται ἕνα δέντρο καί νά ἀδιαφοροῦμε γιά τήν πυρκαγιά, πού καίει ὁλόκληρα δάση ἤ πόλεις, διότι ἡ πυρκαγιά εἶναι ἔξω ἀπό τά σύνορά μας! Δέν σκεπτόμαστε, ὅτι ἡ πυρκαγιά μπορεῖ νά ἔλθη καί στή δική μας γειτονιά.

•     Ἡ πυρκαγιά τοῦ ἀπηνοῦς διωγμοῦ κατά τῶν χριστιανῶν ἔχει σχεδόν ἐξαπλωθῆ σέ παγκόσμιο ἐπίπεδο. Τό αἷμα χύνεται ποτάμι. Καί μεῖς ἀδιαφοροῦμε. Κοιτάζουμε τόν... τουρισμό (τήν αἰσχρή, οὐσιαστικά, γύμνια…) στίς παραλίες μας!

•    Ἀποκαλυπτικά τά στοιχεῖα, πού ήρθαν στό φώς στήν ὁλομέλεια τῆς «Παγκοσμίου Συνόδου Κορυφῆς ὑπέρ τῶν δεδιωγμένων χριστιανῶν» στήν Οὐάσιγκτον, στίς 11 Μαΐου 2017. Ἀναφέρουμε μερικά ἐνδεικτικῶς:

•     Ὁ Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ἰλαρίων, πρόεδρος τοῦ τμήματος Ἐξωτερικῶν Ἐκκλησιαστικῶν Σχέσεων τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας, ἀφοῦ ἁγιογραφικῶς ἀναφέρθηκε στούς διαχρονικούς διωγμούς τῶν χριστιανῶν, μίλησε καί γιά τή σκληρή ἐποχή τοῦ ἀθέου Κομμουνισμοῦ στή Ρωσία. Εἶπε μεταξύ ἄλλων:

«Φέτος ἡ Ρωσία καί οἱ λοιπές χῶρες τοῦ μετασοβιετικοῦ χώρου τελοῦν τή μνήμη τῆς ἑκατονταετηρίδος τῆς ὀκτωβριανῆς ἐπαναστάσεως τοῦ 1917, μέ τήν ὁποία ἄρχισε ἡ ἐποχή τῶν ἀπηνῶν διώξεων κατά τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας. Ἡ ἐξουσία στό πρόσωπο τοῦ Λένιν καί τοῦ Στάλιν ἀνέλαβε τήν πρωτοβουλία καί ἐξαπέλυσε τίς ἄνευ προηγουμένου διώξεις καί καταστολές σέ βάρος τοῦ λαοῦ μέ θύματα δεκάδες ἑκατομμύρια ἀνθρώπους...

Τόν 20^ό αἰῶνα οἱ νεομάρτυρες καί ὁμολογητές τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας θανατώθηκαν ὄχι γιά κάποια προσόντα ἤ πράξεις τους ἤ ἐγκλήματα. Ἐξοντώνονταν προμελετημένα καί συστηματικά μόνο καί μόνο ἐπειδή πίστευαν στόν Χριστό ὡς Θεό καί Σωτήρα τους»!

•     Ἐπίσης ὁ Μητροπολίτης Ἰλαρίων παρέθεσε παραδείγματα τῆς δεινῆς καταστάσεως, στήν ὁποία περιήλθαν οἱ χριστιανοί σέ διάφορες χώρες τῆς Μέσης Ἀνατολῆς. Τό 2003 π.χ. στό Ἰράκκατοικοῦσαν περίπου 1.5 ἑκατομμύριο χριστιανοί, ἐνῶ μετά τήν ἔναρξι τῆς λεγόμενης «Ἀραβικῆς Ἄνοιξης» οἱ περισσότεροι ἐξ αὐτῶν ἀναγκάστηκαν νά ἐγκαταλείψουν τή χώρα καί αὐτή τή στιγμή ὁ ἀριθμός τῶν χριστιανῶν κυμαίνεται μεταξύ 150 καί 250 χιλιάδων!

•     Στή Λιβύη ἡ «Ἀραβική Ἄνοιξη» ὡδήγησε σχεδόν σέ πλήρη ἐξαφάνισι τοῦ χριστιανικοῦ στοιχείου. Ἡ γενοκτονία τῶν χριστιανῶν στίς ἡμέρες μας διαπράττεται ἐνώπιον ὁλόκληρης τῆς λεγομένης πολιτισμένης κοινωνίας! Καί ὅσοι κάνουν ἀναφορά στούς διωγμούς, δέν μιλᾶνε γιά διωγμούς χριστιανών, ἀλλά γιά διωγμούς... μειονοτήτων! Στή Νιγηρία τά τελευταῖα χρόνια, ἐξτρεμιστές κατέστρεψαν 900 Ναούς χριστιανῶν!

•     Σημαντική εἶναι ἡ ἐπισήμανσις τοῦ Μητροπολίτου Ἰλαρίωνος, ὅτι σέ χώρες τῆς Εὐρώπης καί τῆς Ἀμερικῆς (μέ τη συμβολή και τῶν ΜΜΕ) ἐπιβάλλεται μία ἰδεολογία ὑπέρ τώνσεξουαλικῶν μειονοτήτων καί προβάλλεται ἡ ὁμοφυλοφιλία!

Δικαιώματα, βλέπετε, δέν ἔχουν οἱ χριστιανοί! Δικαιώματα ἔχουν οἱ ἄθεοι, ὅπως καί ἀπό τήν ἐδώ κυβερνώσα παράταξι. Δικαιώματα δέν ἔχουν οἱ χριστιανοί! Δικαιώματα ἔχουν οἱ δολοφόνοι, ὑπεύθυνοι τῆς παιδικής γενοκτονίας, τῆς ὠργανωμένης ὁμαδικής χριστοκτονίας, πού ἐξοντώνουν 250.000 βρέφη κάθε χρόνο!

•      Ὁ Χριστός διώκεται!

•      Οἱ χριστιανοί διώκονται!

Κύριε, στήριξε τούς ἁπανταχοῦ τῆς γῆς χριστιανούς! Νά μείνουν, μέ τή δική Σου χάρι, σταθεροί στήν πίστι, στό ὄνομά Σου τό Ἅγιο!

http://aktines.blogspot.gr 

ΑΓΙΟΣ ΦΑΝΟΥΡΙΟΣ Ο ΝΕΟΦΑΝΗΣ, Ο ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΑΣ

Άγιος Φανούριος ο Νεοφανής, ο Μεγαλομάρτυρας

Ο Άγιος Φανούριος είναι από τους πιο αγαπητούς άγιους σε όλο τον ελληνικό λαό, που κάθε χρόνο τιμά και πανηγυρίζει την μνήμη του στις 27 Αυγούστου.

Αυτός ο τόσο αγαπητός άγιος θα μπορούσε να χαρακτηριστεί χωρίς αμφιβολία ως δώρο Θεού, διότι ήταν και παράμενε άγνωστος για πολλούς αιώνες. Έγινε γνωστός από την τυχαία εύρεση της εικόνας του τον 14ο αιώνα μ.Χ. στη Ρόδο, όταν έσκαβαν παλιά σπίτια στο νότιο μέρος του παλιού τείχους. Εκεί βρέθηκε αρχαίος ναός με πολλές κατεστραμμένες εικόνες και μεταξύ αυτών και η καλά διατηρημένη εικόνα επί της οποίας ο τότε μητροπολίτης Ρόδου Νείλος ο Β' ο Διασπωρινός (1355 - 1369 μ.Χ.) διάβασε το όνομα του Αγίου «ὁ ἅγιος Φανῶ».

Στην εικόνα, ο Άγιος παριστανόταν σαν νεαρός στρατιώτης, κρατώντας στο δεξιό του χέρι σταυρό, πάνω στον όποιο υπήρχε λαμπάδα αναμμένη, γύρω δε από την εικόνα τα 12 μαρτύρια του. Σε αυτά ο Μάρτυς παρουσιαζόταν: να στέκεται ανάμεσα σε στρατιώτες και να δικάζεται από τον ηγεμόνα· να πλήττεται απ’ αυτούς με πέτρες στο στόμα και την κεφαλή· να μαστιγώνεται πάλι απ’ αυτούς απλωμένος κατά γης· να κάθεται γυμνός και να ξέεται το σώμα του με σιδερένια νύχια· να είναι κλεισμένος στη φυλακή· να βασανίζεται μπροστά στο βήμα του ηγεμόνα· να καίεται στα μέλη του σώματος του με αναμμένες λαμπάδες· να είναι δεμένος σε μάγγανο και να βασανίζεται· να βρίσκεται ανάμεσα σε θηρία αβλαβής· να είναι ξαπλωμένος κατά γης και να πιέζεται το σώμα από ένα μεγάλο λίθο· να είναι μέσα σε ειδωλολατρικό ναό βαστάζοντας στις παλάμες του αναμμένα κάρβουνα και ο διάβολος να δραπετεύει στον αέρα με θρήνους· να στέκεται μέσα σε ένα καμίνι φωτιάς έχοντας υψωμένα τα χέρια σε σχήμα δεήσεως. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου Φανουρίου στις 27 Αυγούστου.

Τον αρχαίο ναό που βρέθηκε η εικόνα, ανοικοδόμησε, ύστερα από πολλές προσπάθειες, ο Νείλος και τον αφιέρωσε στο όνομα του Αγίου Φανουρίου, που όπως φαίνεται συνέταξε και την Ακολουθία του.

Ένα από τα πολλά θαύματα του Αγίου Φανουρίου είναι το εξιστορούμενο στη συνέχεια. Τα χρόνια εκείνα εξουσίαζαν την Κρήτη οι Ενετοί, οι οποίοι δεν επέτρεπαν την παρουσία Ορθοδόξου Αρχιερέως στη μεγαλόνησο. Τέσσερεις άνδρες για να λάβουν τη χειροτονία ταξίδευσαν από την Κρήτη στην Κορώνη της Πελοποννήσου και κατά την επιστροφή αιχμαλωτίστηκαν από τους Αγαρηνούς, οι οποίοι φόνευσαν τον ένα και τους άλλους τρεις μετέφεραν στα Παλάτια (Μίλητο).

Όταν ο πνευματικός τους πατήρ, ονόματι Ιωνάς, πληροφορήθηκε το γεγονός, ταξίδεψε μέχρι τη Ρόδο και εκεί διαπραγματεύθηκε την απελευθέρωσή τους με τον άρχοντα Γεώργιο Πετρανή, ο οποίος είχε εμπορικές σχέσεις με τους τούρκους των Παλατίων. Λόγω όμως πολεμικών αναταραχών στην περιοχή η προσπάθεια να αφεθούν ελεύθεροι έγινε δυσχερέστερη. Ο Ιωνάς, κατά την εκκλησιαστική συνήθεια, επισκέφθηκε τον μακάριο Νείλο και εκείνος του έκανε λόγο για τον Άγιο Φανούριο και τα θαύματά του, προτρέποντάς τον να επικαλεστεί την αντίληψη και βοήθειά του για το πρόβλημα που τον απασχολούσε. Πράγματι ο πνευματικός έπραξε όπως τον προέτρεψε ο Μητροπολίτης και μετά μερικές μέρες έφθασε μήνυμα από τα Παλάτια ότι οι εξελίξεις ήταν θετικές. Οι αιχμάλωτοι Ιερείς με θαυμαστό τρόπο αφέθηκαν ελεύθεροι και ο πνευματικός τους πατήρ Ιωνάς από ευγνωμοσύνη προς τον Μεγαλομάρτυρα, επιστρέφοντας, μετέφερε στην Κρήτη αντίγραφο της Εικόνας του και τελούσε έκτοτε πανηγυρικά τη μνήμη του.

Η αγάπη και η τιμή με την οποία περιβάλλεται ο Άγιος Φανούριος έγινε αφορμή να δημιουργηθούν διάφορες ωραίες και ευλαβείς παραδόσεις στο λαό μας, ανάμεσα στις οποίες είναι και το εορταστικό έθιμο της «Πίττας του Αγίου Φανουρίου», ή της «Φανουρόπιττας» που γίνεται την παραμονή της εορτής του. Η πίτα αυτή είναι συνήθως μικρή και στρογγυλή σαν μικρός άρτος, μοιράζεται στους πιστούς και γίνεται άλλοτε για να φανερώσει κάποιο χαμένο αντικείμενο ή κάποια χαμένη υπόθεση ή ακόμα να φανερώσει την υγεία σε κάποιον ασθενή.Υπάρχει επίσης και παράδοση ότι με τη πίτα αυτή γίνεται μνεία της μητέρας του, αλλά άγνωστο για ποιο λόγο.

Σημείωση: Η αναφορά στο Νέο Λειμωνάριο ότι η εικόνα του Αγίου βρέθηκε το 1500 μ.Χ., είναι μάλλον λανθασμένη, διότι ο επίσκοπος Ρόδου Νείλος έζησε τον 14ο αιώνα μ.Χ. 

http://www.saint.gr

Η ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΦΑΝΟΥΡΙΟΥ

Ο ΑΓΙΟΣ ΦΑΝΟΥΡΙΟΣ ΠΟΛΛΕΣ ΧΑΡΕΣ ΝΑ ΔΩΣΕΙ... ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!