Νέρωνες και
Διοκλητιανοί στα σχολεία
Δημήτρης Νατσιός, δάσκαλος-Κιλκίς
«Και οι
απεργίες, Γέροντα, τι κακό κάνουν!
Ολόκληρο
μήνα χωρίς μαθήματα τα παιδιά, να γυρίζουν στους δρόμους!
-Εγώ λέω
τους δασκάλους ποτέ να μην κάνουν απεργία, εκτός αν πάνε να καταργήσουν τα
θρησκευτικά, την προσευχή ή να κατεβάσουν τον σταυρό από την σημαία. Τότε
πρέπει να διαμαρτυρηθούν....». (Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι Α΄, «Με
πόνο και αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωπο», εκδ. «Ιερόν Ησυχαστήριον Ευαγγελιστή
Ιωάννου του Θεολόγου», σελ. 297).
Αυτά
ειπώθηκαν πριν από 40-50 χρόνια από τον άγιο. Σαν τους παλαιούς προφήτες μάς
προειδοποίησε για την επερχόμενη λαίλαπα της αθεΐας και της εκκλησιομαχίας, που
ξεβράζεται στον χώρο της παιδείας. Με τα νέα βιβλία των θρησκευτικών
ολοκληρώνεται ο κύκλος της λυσσαλέας επίθεσης, των ποικιλώνυμων εθνομηδενιστών,
κατά των τριών μαθημάτων που προσφέρουν στους μικρούς μαθητές ταυτότητα και
ιθαγένεια.
Η αρχή
έγινε με το βιβλίο ιστορίας της Στ΄ Δημοτικού, τους συνωστισμούς στο λιμάνι της
Σμύρνης και τους εξωραϊσμούς της φρικτής τουρκοκρατίας. Δεν πέρασε. Ο λαός
έφτυσε το... κατάπτυστο βιβλίο και τους συγγραφείς του.
Στα
βιβλία όμως ιστορίας Γυμνασίου και Λυκείου οι μαθητές εισπνέουν τις
αναθυμιάσεις των προσκυνημένων ιστοριογράφων τύπου Ρεπούση.
Τα
βιβλία της Γλώσσας μένουν στο απυρόβλητο και συνεχίζονται οι ανοησίες με
«συνταγές μαγειρικής», οι κρανιοκενείς εμπνεύσεις για τον «Μέγα Αλέξανδρο και
την Κοκκινοσκουφίτσα» ή τα βδελύγματα για έρωτες 25 χρόνων με μαθήτριες
Γυμνασίου.
Στο
μεσοδιάστημα, μέχρι να φτάσουμε στην απροκάλυπτη επίθεση κατά του μαθήματος των
Θρησκευτικών ή, καλύτερα, κατά της Ορθοδοξίας έχουν καταργηθεί με ύπουλες
μεθοδεύσεις και με καρυκεύματα περί δημοκρατικότητας, σεβασμού της
διαφορετικότητας, συνοδοιπορίας με την σάπια Ευρώπη και λοιπά ηχηρά
πονηρεύματα, τα εξής:
Πρώτον:
Η γιορτή των Τριών Ιεραρχών με την παρουσία των σχολείων στους ενοριακούς
ναούς. (Μεγάλη ευθύνη φέρουν και οι εκπαιδευτικοί που πολλοί ξεχύνονταν την
μέρα αυτή στα φραπεδοπωλεία των πόλεων, προκαλώντας την χλεύη και τον θυμό του
κόσμου).
Δεύτερον:
Ο εκκλησιασμός όλου του σχολείου, ως έμπρακτη φανέρωση της παιδαγωγίας «εν
παιδεία και νουθεσία Κυρίου» του αποστόλου Παύλου.
Τρίτον:
Η έπαρση της σημαίας μας, άπαξ του μηνός, με την συνοδεία των παιδικών
φωνών που ψάλλουν τον Εθνικό μας Ύμνο.
Τέταρτον:
Η αριστεία, δηλαδή η συνέπεια, η επιμέλεια και ο ευεργετικός έπαινος που
τροφοδοτεί την καθ΄όλα αξιέπαινη προσπάθεια κάποιων παιδιών να υπερέχουν.
Απογυμνώνεται το σχολείο από τις δύο ιδρυτικές, θα λέγαμε, προϋποθέσεις του:
την τιμωρία και την επιβράβευση. Καταντά η σχολική αίθουσα προέκταση του
παιδικού δωματίου. (Με την ατιμωρησία-η καταστροφική αρχή του όλα επιτρέπονται,
γιατί είναι παιδιά- επιβραβεύονται οι ασυνεπείς και απείθαρχοι, με την καταδίκη
της αριστείας τιμωρούνται οι φιλόπονοι και φιλομαθείς).
Και
βέβαια η παραπάνω κατάργηση υπονομεύει τον θεσμό των εθνικών παρελάσεων. Αυτό
θα το καταλάβουμε, όταν γίνουν οι κληρώσεις και αρχίσουν οι αδικίες. Τα παιδιά
του Δημοτικού τις «αριστερές», συριζαίικες παλαβομάρες δεν τις καταλαβαίνουν…
Πέμπτον:
Το μάθημα των Θρησκευτικών, στις Ε΄και Στ΄Δημοτικού, από πέρυσι, μειώθηκε κατά
μία ώρα, είναι μονόωρο. Εν ευθέτω χρόνω και μ΄αυτά που γίνονται, θα καταργηθεί.
Έκτον:
Μνεία μόνο θα γίνει της λεγόμενης θεματικής εβδομάδας και των έμφυλων
ταυτοτήτων, αποφάσεις που μαγαρίζουν την οικογένεια, την πάλαι ποτέ, «Μεγάλη
του Γένους Σχολή».
Ερχόμαστε
τώρα στα νέα βιβλία (φάκελλοι) των θρησκευτικών, τα βλάσφημα βιβλία. Δεν θα
επιμείνουμε στην περιγραφή, μιας και οι εικόνες διαλαλούν τα μιάσματα. Από τους
δαιμονόπληκτους εκκλησιομάχους και όλους τους καντιποτένιους που επικροτούν και
ζητωκραυγάζουν για τα νέα βιβλία δεν περιμέναμε τίποτε καλύτερο. Αλλού είναι το
πρόβλημα.
Υπάρχει
κάποια αντίδραση από τα λεγόμενα συντηρητικά κόμματα;
Οι
Ανεξάρτητοι Έλληνες (ΑΝΕΛ), μεταβλήθηκαν σε εξαρτημένους γραικύλους (ΕΞΑΓΡ) και
υπογράφουν με χέρια και ποδάρια τις αισχρουργίες. Η ΝΔ, η χαριτόβρυτος
Κεντροδεξιά, σιωπά ιχθυοπρεπώς και στηρίζει τα «παρδαλά» νομοσχέδια, διότι
είναι κόμμα, βεβαίως, ευρωπαϊκό και όχι ελληνικό. Κόμμα το οποίο επιδίδεται σε
κάποια τσιμπολογήματα πατρίδας, θρησκείας, οικογένειας για να παραπλανά τους
αφελείς.
Άφετε
τους νεκρούς... τις κομματικές κουρελούδες.
Δυστυχώς
όμως το ισχυρότερο έρεισμα οι πολέμιοι του Γένους, το βρήκαν στην Ιερά Σύνοδο.
Στην τελευταία του εισήγηση στην Σύνοδο ο Μητροπολίτης Ύδρας έλεγε: «Κρίνεται
αναγκαία η αναφορά σε σύγχρονα μεγάλα θρησκεύματα όχι όμως να αξιοποιήσει την
διδασκαλία τους ως ερμηνευτικό πλαίσιο, αλλά για να δώσει στον μαθητή (σ.σ.
στον οκτάχρονο;) την ευκαιρία να αντιληφθεί ότι το θρησκευτικό φαινόμενο
βιώνεται ποικιλοτρόπως και ότι το νόημα της ανθρώπινης ζωής μπορεί να
ερμηνεύεται μέσα από πολλές διαφορετικές και αντικρουόμενες οπτικές γωνίες.
Έτσι
το μάθημα των θρησκευτικών καθίσταται μάθημα που καταφάσκει στον διάλογο και
στην ανάγνωση της θρησκευτικής ετερότητας» «Κούφια καρύδια και ασκιά
γιομάτ΄αγέρα» που θά΄λεγε και ο Μακρυγιάννης.
«Εκ
στόματος νηπίων και θηλαζόντων κατηρτίσω αίνον» λέει η Γραφή. Τα μικρά παιδιά
ήδη δυσφορούν από την «ποικιλότροπη βίωση του θρησκευτικού φαινομένου» και
κραυγάζουν δεν θέλουμε θρησκείες, θέλουμε τον Χριστό!!!
Λοιπόν.
Τώρα που «οι ανθρωποκάμπιες μαραζώνουν το πνευματικό ολόδροσο δέντρο της φυλής
μας», (Κόντογλου), οι ύπουλοι Διοκλητιανοί και Νέρωνες, όσοι δάσκαλοι, όσοι
πιστοί πετάμε τα βιβλία και διδάσκουμε Ευαγγελικές Περικοπές και Βίους Αγίων.
Είναι αντίσταση κολοκοτρωναίικη είναι ομολογία πίστεως.
Οι
γονείς υπογράφουν την γνωστή δήλωση και επιστρέφουν τα κουρελουργήματα ως
απαράδεκτα και επικίνδυνα. Και οι ίδιοι θα κερδίσουν πνευματικά και στα παιδιά
τους θα δώσουν ένα λαμπρό μάθημα και παράδειγμα ανδρείας και φιλοπατρίας.
