ΣΤΩΜΕΝ ΚΑΛΩΣ, ΣΤΩΜΕΝ ΜΕΤΑ ΦΟΒΟΥ!

ΜΗΤΡΟΠ. ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ: Η ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΤΩΝ ΑΘΕΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Το έβλεπε εδώ και χρόνια ο μακαριστός Αυγουστίνος Καντιώτης αυτό που ερχόταν στην χώρα μας. Και να

που φτάσαμε στην σημερινή τραγική κατάσταση όπου οι άθεοι πολεμάνε την Εκκλησία του Χριστού με μίσος και εχθρότητα..

Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου Ν. Καντιώτου

~ Ζοῦμε, ἀγαπητοί μου, σὲ δύσκολη ἐ­ποχή, σὲ ἄπιστα χρόνια. Ἡ ἀπιστία κυριαρχεῖ. Ἄλλοτε, δὲν τολμοῦσε ἄνθρωπος δημοσίως νὰ βλαστημήσῃ τὰ θεῖα, κανείς. Ἂν καμμιὰ φορὰ κάποιος τὸ τολμοῦσε, χίλια χέρια σηκώνονταν νὰ τὸν χτυπήσουν, δὲν μποροῦσε νὰ σταθῇ.

Κι ἂν καμμιὰ φορὰ παρουσιαζόταν κανένας καὶ ἔλεγε ὅτι δὲν ὑ­πάρχει Θεός, Χριστός, Παναγιά, δὲν ὑπάρχει κόλασις καὶ παράδεισος, τοῦ ἔκλειναν τὴν πόρτα· καὶ ἡ γυναίκα του ἀκόμα τὸν ἔδιωχνε.

Ὅπως σήμερα ἀποφεύγουν ἕναν ἄρρωστο μὲ ἀρρώστια μεταδοτική, ἔτσι ἀπέφευ­γαν τότε τὸν ἄνθρωπο ποὺ εἶχε προσβληθῆ ἀπὸ τὴ χειρότερη ἀσθένεια, τὴν ἀθεΐα καὶ ἀπιστία. Στὰ χρόνια ἐκεῖνα βλάστημος καὶ ἄθεος δὲν ἦταν ἀνεκτός.

Τώρα ὅμως τελευταῖα τὸ κακὸ προχώρησε. Ὄχι μόνο αὐτοὶ ποὺ πᾶνε στὰ σχολειὰ καὶ στὰ πανεπιστήμια καὶ μαθαίνουν μερικὰ γράμματα καὶ κάνουν τὸ σοφὸ καὶ γυρίζουν στὸ χωριὸ καὶ κάθονται στὸ καφενεῖο διπλοπόδι μὲ τὸ τσιγάρο στὸ στόμα καὶ τρῶνε τὸν ἱδρῶτα τοῦ γεωργοῦ ἄκοπα, ὄχι μόνο αὐτοὶ λένε ὅτι δὲν ὑπάρχει Θεός, ἀλλ᾽ ἀκόμα καὶ στὰ βουνὰ καὶ στὰ λαγκάδια, ἁπλοϊκοὶ χωριάτες καὶ βοσκοὶ καὶ μικρὰ παιδιὰ καὶ γριὲς γυναῖκες ἀ­κοῦς νὰ λένε ὅτι δὲν ὑπάρχει Θεός. Εἶνε χρόνια ἄπιστα καὶ ἄθεα.

Καὶ ὄχι μόνο ἀρνοῦνται τὴν πίστι, ἀλλὰ καὶ ὡρισμένοι στὶς ἡμέρες μας μισοῦν τὴν Ἐκ­κλη­σία τοῦ Χριστοῦ. Μοιάζουν μὲ λυσσασμένο σκυλί. Ὅπως τὸ σκυλὶ ὅταν λυσσάξῃ δὲν γνωρίζει κανένα ἀλ­λὰ δαγκώνει ἀκόμα καὶ τὸ ἀφεντικό του, ἔτσι κι αὐτοί, λυσ­σασμένα σκυλιὰ τοῦ αἰῶνος μας, μισοῦν θανασίμως τὴν Ἐκ­κλησία. Ἂν ἦταν δυ­νατὸν θὰ γκρέμιζαν τοὺς ναοὺς καὶ θὰ ἔσφαζαν τοὺς κληρικοὺς καὶ ῥα­σοφόρους. Μήπως δὲν τὰ εἴ­δαμε αὐτὰ ἐπὶ τῶν ἡμε­ρῶν μας, εἴτε στὴν Κωσταντινούπολι εἴτε στὴ Βόρειο Ἤπειρο ἀπὸ τὸν Ἐμβὲρ Χότζα εἴτε στὴν Κύπρο ἀπὸ τὸν Ἀττίλα εἴτε στὴ Σερβία καὶ τὸ Κόσσοβο; Καὶ ὅλα αὐτὰ ὑπὸ τὰ ὄμματα τῆς δι­εθνοῦς ὑποκριτικῆς κοινωνίας, ποὺ ἀ­πὸ τὴ μιὰ κόπτεται γιὰ δημοκρατικὰ δικαιώματα κι ἀπὸ τὴν ἄλλη ξέρει νὰ νίπτῃ τὰς χεῖ­ρας καὶ νὰ ἀμνηστεύῃ τὰ ἐγκλήματα.

Ἀλλὰ δὲν εἶνε μόνο οἱ ἄθεοι τῶν ξένων κρα­τῶν, ἐκεῖνοι ποὺ γκρέμισαν ἐκκλησιὲς καὶ ἀ­παγόρευαν νὰ βαπτίζουν τὰ παιδιὰ καὶ ὑποχρέωναν τοὺς Χριστιανοὺς ἀκόμα καὶ νὰ ἀλ­λάξουν τὰ ὀνόματά τους. Εἶνε καὶ μερικοὶ δικοί μας ἐδῶ, ποὺ μισοῦν τὴν Ἐκκλησία καὶ θέ­λουν νὰ ἐφαρμόσουν καὶ στὴν πατρίδα μας τέτοια ἄθεα καθεστῶτα.

Κι ἅμα τοὺς ρωτήσῃς, Γιατί μισεῖτε τὴν Ἐκ­κλησία, τί κακὸ σᾶς ἔκανε; ἀπαντοῦν, ὅτι τάχα ἡ Ἐκκλησία συμμάχησε μὲ τὸ κατεστημένο, ὅτι οἱ παπᾶδες καὶ οἱ δεσποτάδες ὑ­πο­στηρίζουν τοὺς πλουσίους, τὸ κεφάλαιο…

Αὐτὸ εἶνε ψέμα. Δὲν ξέρω τί γίνεται σὲ ἄλ­λα δόγματα καὶ ἄλλες θρησκεῖες, ἀλλ᾽ ἐὰν ἐξ­ετάσουμε τὴ δική μας πίστι θὰ δοῦμε, ὅτι αὐ­τὸς ποὺ ἵδρυσε τὴν Ἐκκλησία μας, ὁ Κύρι­ος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ἔζησε πτωχὸς στὸν κό­σμο καὶ στηλίτευσε τὴ φιλαργυρία. Κανένας ἄλλος δὲν ἤλεγξε τὸν πλουτισμό, τὴν πλε­ονεξία, τὴν ἀδικία, ὅπως ὁ Χριστός. Ἐκεῖνος εἶνε ποὺ εἶ­πε, ὅτι δυὸ πράγματα δὲν συμβιβάζον­ται· ἡ ἀγάπη τοῦ χρήματος καὶ ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, τὸ ν᾽ ἀ­γαπᾷς τὰ λεπτὰ καὶ ν᾽ ἀγαπᾷς τὸ Θεό (βλ. Ματθ. 6,24). Αὐτὰ τὰ πράγματα εἶνε ἀσυμ­βίβαστα. Ὅπως δυὸ πόδια δὲ χωρᾶνε σ᾽ ἕνα παπούτσι, ἔτσι μέσα στὴν ἴδια καρδιὰ δὲ μπορεῖς νὰ βάλῃς τὴν ἀγάπη τοῦ χρήματος καὶ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. «Οὐ δύνασθε Θε­ῷ δουλεύειν καὶ μαμωνᾷ»· «κανείς δὲν μπορεῖ νὰ ἔ­χῃ δύο κυρίους· διότι ἢ τὸν ἕνα θὰ μισή­σῃ καὶ θ᾽ ἀγαπήσῃ τὸν ἄλλο, ἢ θὰ προσηλωθῇ στὸν ἕνα καὶ θὰ περιφρονήσῃ τὸν ἄλλο» (Ματθ. 6,24). Τὰ εἶπε καθαρὰ ὁ Χριστός.

Θὰ πῇς ἴσως τὸ ἑξῆς. ―Ὁ Χριστὸς βέβαια εἶνε καλός. Πιστεύω ἐγὼ στὸ Χριστό. Ἀλλὰ οἱ παπᾶδες ἐκμεταλλεύονται τὴ θρησκεία καὶ θησαυρίζουν…

Δὲν ξέρω, ἐπαναλαμβάνω, τί γί­νεται ἀλλοῦ στὸν κόσμο. Ἀλλὰ ἐδῶ στὴν πατρίδα μας οἱ παπᾶδες εἶνε ὅλοι φτωχοί, φτωχαδάκια. Πόσους παπᾶδες ἔχει ἡ Ἑλλάς; Ὀ­κτὼ χιλιάδες περίπου; Πηγαίνετε παντοῦ καὶ ἐρευνῆστε· στὴν Ἤπειρο, στὴ Μακεδονία, στὸ Μοριὰ καὶ στὰ νησιά· ὅπου νὰ πᾶτε, θὰ δῆτε ὅτι οἱ παπᾶ­δες δὲν προέρχονται ἀπὸ τὴν ἀριστοκρατία. Γεννήθηκαν σὲ σπίτια φτωχά, μέσα σὲ ταπει­νὲς οἰκογένειες. Κανένα πλούσιο σπίτι, κανένας ὑψηλὸς ἀξιωματοῦχος, κανένας βαθύπλουτος ἐφοπλιστὴς δὲν κάνει τὸ παιδί του παπᾶ. Ψάξτε νὰ δῆτε. Ἂν βρῆτε κάπου κληρι­κὸ νὰ εἶνε παιδὶ δικαστικοῦ, εἰσαγγελέως, ἀ­νωτέρου ἀξιωματικοῦ ἢ ἄλλου μεγάλου, θὰ εἶ­νε ἐξαίρεσις, ποὺ δὲν καταργεῖ ἀλλ᾽ ἐπιβεβαιώνει τὸν κανόνα. Ὁ κλῆρος μας εἶνε «ὀ­στοῦν ἐκ τῶν ὀστέων καὶ σὰρξ ἐκ τῆς σαρκὸς» τοῦ λαοῦ.

―Καλὰ τὰ παπαδάκια, θὰ πῆτε, ἀλλὰ οἱ δεσποτάδες;

Δὲν ξέρω τί κάνουν οἱ ἄλλοι δεσποτάδες, ἀλλὰ ἐπιτρέψατέ μου νὰ τολμήσω νὰ πῶ κάτι γιὰ τὴ μητρόπολί μου, ποὺ μὲ γνωρίζει τόσα χρόνια. Μπορεῖ κανεὶς νὰ πῇ ὅ­τι ὁ ἐπίσκοπός της ἀγαπᾷ τὰ λεπτά; Ἂν ψάξετε τὶς τσέπες μου, χρήματα δὲ θὰ βρῆτε. Ἀπὸ τὴν ὥρα ποὺ ἐγ­κα­ταστάθηκα ἔχω κάνει ἀμέτρητες λειτουργίες σὲ ὅλες τὶς ἐνορίες· ἀπὸ που­θενὰ δὲν πῆ­ρα χρήματα, οὔτε ἕνα καφὲ δὲν ζήτησα. Δωρε­ὰν λειτουργῶ καὶ διδάσκω. Ἔκανα ἑ­κατοντάδες χειροτονίες· δραχμή δὲν πῆρα. Καὶ τὸ μισθό μου τὸν δίνω ὅλο. Ὅ­ταν πεθάνω, δὲ θὰ βροῦν τίποτε ἄλλο ἐκτὸς ἀπὸ ἕνα ῥάσο καὶ μερικὰ βιβλία. Καὶ δὲν εἶμαι ὁ μόνος ἀσφαλῶς.

Δὲν στέκονται λοιπὸν οἱ κατηγορίες ἐναν­τίον τῆς Ἐκκλησίας. Ἄλλος εἶνε ὁ λόγος ποὺ τὴ μισοῦν. Ἡ Ἐκκλησία εἶνε ὅ,τι τὸ χαλινάρι, ποὺ δὲν ἀφήνει τὸ ἄλογο νὰ πέ­σῃ στὸ γκρεμό, ὅ,τι τὸ φρένο, ποὺ ἀποτρέπει τὸ αὐτοκίνητο ἀπὸ τὸ δυστύχημα. Ἀλλ᾽ ὅπως τὸ λυσ­σασμένο ἄλογο δαγκώνει τὸ χαλινάρι του, ἔ­τσι καὶ οἱ ἐχθροὶ τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ θέλουν νὰ ζοῦν χωρὶς χαλινάρι, κατὰ τὰ κέφια τους, ἐπιτίθεν­ται μὲ μῖσος κατὰ τῆς Ἐκκλησίας.

Ἀλλὰ καὶ γι᾽ αὐτοὺς ἀκόμα ποὺ τὴν μισοῦν ἡ Ἐκκλησία μας προσεύχεται. Ἐμεῖς δὲν τοὺς μισοῦμε· τοὺς ἀγαποῦμε κι αὐτοὺς καὶ προσ­ευχόμεθα καὶ γι᾽ αὐτοὺς καὶ παρακαλοῦμε τὸ Θεό. Κανένα δὲν μισεῖ ἡ Ἐκκλησία· ὅπως ὁ Χριστὸς ἐπάνω στὸ σταυρό, ποὺ ἐνῷ τὸν καρφώνανε προσηύχετο γιὰ τοὺς σταυρωτάς του.

* * *

Ἀλλὰ προσοχή. Ἐνῷ ἡ Ἐκκλησία κανένα δὲ μισεῖ, πρέπει ὅμως νὰ ποῦμε ὅτι αὐτοὶ ποὺ μισοῦν τὴν Ἐκκλησία καὶ τοὺς κληρικούς, αὐ­τοὶ ποὺ ὑβρίζουν Θεὸ καὶ Παναγία, οἱ ἐ­χθροὶ τοῦ Χριστοῦ καὶ διῶκτες τῆς Ἐκκλησίας, δὲν θά ᾽χουν καλὸ τέλος…

Τὴν Κυριακὴ μετὰ τὰ Χριστούγεννα μνημονεύουμε ὅτι ἕνας βασιλιᾶς κακοῦργος, ὁ Ἡρῴδης, – τί ἔκανε; Πῆρε μαχαίρι καὶ ἔσφαξε πόσους; 14.000 βρέφη! Ὅ­πως ὁ χασάπης σφάζει τ᾽ ἀρνάκια, ἔτσι αὐτὸς ἔσφαξε 14.000 παιδάκια. Γιατί; Ἤλπιζε, ὅτι μεταξὺ τῶν παιδιῶν θὰ ἦταν καὶ ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Καὶ αὐτὰ μὲν σὰν ἀγγελούδια πῆγαν ἐπάνω στὸν οὐρανὸ καὶ ψάλλουν τὸ Ἀλληλού­ια. Ὁ Ἡ­ρῴδης ὅμως τί ἔγινε; Ἐμένα ρωτᾶτε; Διαβάστε νὰ δῆτε τί λέει ἡ ἱστορία. Ἀρρώστη­σε, ἔπεσε κατάκοιτος στὸ κρεβάτι, γέμισε πλη­γὲς ποὺ ἔτρεχαν πύον, σάπισε, βρώμισε, σκου­λήκιασε· ἔτσι πέθανε καὶ παρέδωσε τὴν ψυχή του. Καὶ μόνο αὐτός;

Ὑπάρχει καὶ ἄλλο παράδειγμα· ὁ Ἰουλια­νὸς ὁ Παραβάτης. Αὐτὸς ἔζησε με­τὰ τριακόσια χρόνια. Κατεδίωξε τὴν Ἐκκλησία, ἤθελε νὰ ἐπανα­φέρῃ τὴν εἰδωλολατρία, νὰ σβήσῃ τὸ ὄ­νομα τοῦ Χριστοῦ νὰ μὴν ἀκούγεται. Τὸ τέλος του ποιό ἦταν; Ἔκανε πόλεμο, καὶ πάνω στὴ μάχη ἕνα βέλος, μία σαΐτα, τὸν χτύπησε στὸ στῆ­θος. Γέμισε τότε τὴ φούχτα του αἷμα καί, τὴν ὥρα ποὺ ξεψυχοῦσε πλέον, τὸ σκόρπισε στὸν ἀέρα καὶ εἶπε· «Νενίκηκάς με, Ναζωραῖε»· Χριστέ, μὲ νίκησες.

Κανείς δὲ μπορεῖ νὰ νικήσῃ τὸ Χριστό, ὄχι. Ὅποιος ἀντιτίθεται ―σημειῶστε το―, ὅ,τι κι ἂν εἶνε, μικρὸς ἢ μεγάλος, ἄνθρωπος ἢ σύστη­μα, ὅποιος πάει κόντρα μὲ τὸ Χριστό, θὰ γίνῃ στάχτη. Ὑπάρχει Θεός, ὑπάρχει Χριστός!

* * *

Βουλῶστε τ᾽ αὐτιά σας, ἀδελφοί μου. Μὴν ἀ­κοῦτε τί λέει ὁ ἕνας κι ὁ ἄλλος. Κρατῆστε τὴν πίστι στὸ Χριστό, τὴν πίστι τῶν πατέρων μας, βαθειὰ στὴν ψυχή σας. Καμμιά δύναμις νὰ μὴ μπορέσῃ νὰ τὴν ξερριζώσῃ.

Αὐτὰ εἶχα νὰ σᾶς πῶ καὶ αὐτὰ νὰ πιστεύετε. Ν᾽ ἀκοῦτε τὴν Ἐκκλησία μας. Κι ὅταν πλησιάσῃ τὸ τέλος τῆς ζωῆς μας, νὰ μὴν εἶνε ὅ­πως τὸ τέλος τοῦ Ἡρῴδου, ποὺ ἀποδοκιμάστηκε ἀπὸ τὸν παντοδύναμο Θεό, ἀλλὰ τὸ τέλος μας νὰ εἶνε ὅπως τοῦ λῃστοῦ, ποὺ ἐπάνω στὸ σταυρὸ εἶπε «Μνήσθητί μου, Κύριε, ὅταν ἔλθῃς ἐν τῇ βασιλείᾳ σου» (Λουκ. 23,42).

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία, ἡ ὁποία ἔγινε στὸν ἱ. ναὸ Ἁγ. Νικολάου Ὑδρούσης – Φλωρίνης τὴν 29-12-1976.

https://kaini-ktisis.blogspot.gr

ΠΡΟΣ ΤΙ Η ΕΚΠΛΗΞΗ ΜΕ ΤΑ ΤΕΡΑΤΟΥΡΓΟΥΜΕΝΑ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ ΜΑΣ;

του δασκάλου Σάββα Ηλιάδη

Ώστε λοιπόν, εκπληττόμαστε με την διαμορφούμενη κατάσταση στην πατρίδα μας! Ώστε ήταν απρόσμενα  όλα αυτά τα αποπατήματα και

τα σκουπίδια, που εισορμούν «άμον το σέλ`» («σαν τον χείμαρρο», κατά την ποντιακή διάλεκτο) και εγκαθίστανται «και κατά το νόμο» μάλιστα,  χωρίς αντίπαλο, ως νέα πραγματικότητα, στη ζωή του Νεοέλληνα; Ίσως φανεί υπερβολικό, αλλά υπάρχουν και πολλοί, που δεν εξεπλάγησαν. Γι` αυτούς η επέλαση του αίσχους ήταν απλώς και μόνο θέμα χρόνου.

Ας είμαστε προετοιμασμένοι και για την επερχόμενη ολοκλήρωση. Διότι το πρόγραμμα θα έχει και συνέχειες. Ο διάβολος δεν έχει σταματημό στις επινοήσεις. Τα πράγματα πήραν το δρόμο τους. Όχι μόνο θα συνεχίσουν, αλλά δεν θα υπάρξει και επιστροφή. Δεν υπάρχει λύση, διότι δεν υπάρχουν προϋποθέσεις στη βάση, στο λαό.

Ο Φώτης Κόντογλου,  ο μεγάλος Δάσκαλος του Γένους, στο βιβλίο: «Μυστικά Άνθη» και στο κεφάλαιο: «Ο σημερινός κόσμος. Το μέγα φρενοκομείο», γράφει πριν από πολλές δεκαετίες: «Να δούμε ακόμα πού θα φτάξουμε! Δεν αφήσαμε βρωμιά, δεν αφήσαμε σιχαμένη πράξη, που να μην την κάνουμε, δεν αφήσαμε πονηρό διαλογισμό, που να μην τον πούμε ή να μην τον γράψουμε με τη μεγαλύτερη αδιαντροπιά. Ξεχαλινωθήκαμε πια ολότελα. Γινήκαμε ένα τρελό κοπάδι, που μας σαλαγά ο διάβολος με μια βουκέντρα κι εμείς τρέχουμε λαχανιασμένοι.

Η ελευθερία που δώσαμε στον εαυτό μας, με τη διεστραμμένη γνώμη μας, γίνηκε τυραννία και μας κάνει ό,τι θέλει. Μεταμορφωθήκαμε σε μια μάγισσα Κίρκη και μας μεταμόρφωσε κι εμάς σε χοίρους και γρούζουμε ευτυχισμένοι, τσαλαβουτώντας μέσα στις κοπριές και στις σάπιες ακαθαρσίες. Καταντήσαμε ακόμα να τρώμε τις δικές μας τις ακαθαρσίες και τα εμπυασμένα κρέατά μας. Ποτέ ο άνθρωπος δεν είχε φτάξει ούτε στη μισή αναισθησία και σιχαμένη παραμόρφωση, απ` όσο έφταξε σήμερα». Ευλογημένε, Κόντογλου! Τι θα έλεγες, αν ζούσες σήμερα;

Παρενθετικώς, η Ορθόδοξη Εκκλησία αποτελεί τη βάση και το εδραίωμα της Ρωμαίικης Παράδοσης. Μέγα μέρος της ευθύνης, συνεπώς, έχουν οι οικουμενιστές ποιμένες της Εκκλησίας, οι οποίοι, από εκατονταετίας και πλέον ξεκίνησαν την προδοσία της Ορθόδοξης πίστης, της γεννήτρας όλης αυτής της ιστορίας και της Παράδοσης, παραδίδοντάς την στην λαιμαργία του εξουσιομανούς παπισμού και των λοιπών αιρέσεων της Δύσης. Επ` αυτού θα επανέλθουμε παρακάτω.

Ποιος είναι όμως ο «βόθρος» που αναβλύζει  όλα αυτά αρρωστημένα, απάνθρωπα και παρά φύση «βοθρολύματα»; Πού γεννήθηκαν και ανατράφηκαν και έρχονται τώρα να μας επισκεφτούν ως «απρόσκλητοι και ανεπιθύμητοι επισκέπτες»; Δεν έχουν τόπο γέννησης; Δεν έχουν προϊστορία; Δεν ανατράφηκαν και εφαρμόστηκαν σε κάποιες κοινωνίες; Σε κάποιες χώρες; Δεν ξέραμε ότι υπάρχουν και έγιναν τρόπος ζωής σε κάποιο άλλο μέρος της γης; Η «χριστιανική» Ευρώπη, καθισμένη στον ανθρωποκεντρικό, πλην απάνθρωπο και αχρίστιανο «χριστιανισμό» της, μας περίμενε πολύν καιρό, για να μας προσφέρει τα μεγάλα δώρα του πολιτισμού της. Και να που ήρθε η κατάλληλη ώρα. Άκοντες εκόντες θα τα παραλάβουμε. Έχουμε πάρει εντολές.

Γράφει ο άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, στο βιβλίο: «Μέσα από το παράθυρο της φυλακής»: «Για ποιο λόγο πολλοί Ευρωπαίοι ούτε τον Θεό δεν φοβούνται ούτε ντρέπονται τους ανθρώπους; Η εξήγηση είναι απλή. Αυτό συμβαίνει, επειδή είναι διαστρεβλωμένη μέσα τους η ιδέα για τον Θεό και η ιδέα τους για τον άνθρωπο… Διαθέτει την εξυπνάδα να είναι εγωίστρια και να μεταφέρει παντού «το δικό της πιστεύω», το πιστεύω του εγωισμού, αλλά δεν γνωρίζει να είναι μεγαλόψυχη και φιλάνθρωπη». Και συνεχίζει: «Ποιος θα την γιατρέψει; Κανείς, κανείς… Και αυτό, γιατί κανείς δεν μπορεί να επιβάλλει στον εαυτό του να είναι γιατρός σε κάποιον, που νομίζει πως είναι υγιής. Για την Ευρώπη δεν υπάρχει ούτε φάρμακο ούτε γιατρός, επειδή θεωρεί τον εαυτό της υγιή, παρ` όλο που είναι βαριά η αρρώστια της».

Ο δε μαθητής και πνευματικός υιός του, άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς, στο βιβλίο: «Άνθρωπος και Θεάνθρωπος» και στο κεφάλαιο: «Σκέψεις περί  «αλαθήτου» Ευρωπαίου ανθρώπου», μας διδάσκει πως το αδιέξοδο του ευρωπαϊκού ανθρωπισμού οφείλεται στο δόγμα περί του αλαθήτου του πάπα. Ως προς την δυνατότητα επιστροφής και αλλαγής της Ευρώπης, την θεωρεί δύσκολη αλλά όχι ακατόρθωτη: «Εις το ουμανιστικόν πάνθεον της Ευρώπης όλοι οι θεοί είναι νεκροί, με επικεφαλής τον ευρωπαϊκόν Δία (εννοεί τον πάπα). Νεκροί, έως ότου εις την μαραμένην καρδίαν των ανατείλει η μέχρι τελευταίας αυταπαρνήσεως μετάνοια, με τας αστραπάς και τας οδύνας της του Γολγοθά, με τους αναστασίμους  σεισμούς και τας μεταμορφώσεις της, με τας καρποφόρους της θυέλλας  και αναλήψεις. Και τότε; Τότε θα είναι ατελείωτοι αι δοξολογίαι των προς τον αεί ζωοποιόν και θαυματουργόν Θεάνθρωπον, τον όντως μόνον φιλάνθρωπον εις όλους τους κόσμους».

Πανηγυρίζαμε με την είσοδό μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ήμασταν πεινασμένοι και λιγούρηδες. Λιγουρευόμασταν και λαχταρούσαμε τον άθεο, μηχανιστικό και ευδαιμονιστικό τρόπο ζωής της Δύσης. Πέσαμε σε λήθαργο και κατά συνέπεια στη λησμονιά και την απάρνηση του «είναι» μας. Μας κατέλαβε η βαριά ασθένεια του γραικυλισμού. Πώς να θυμηθούμε το λεβέντικο και ασκητικό Ρωμαίικό μας; Η άθεη Ευρώπη έκανε καλά τη δουλειά της. Αυτή ήξερε και ξέρει να εργάζεται με δαιμονική συνέπεια και ακρίβεια για την επίτευξη των σκοπών της.

Δυστυχώς, πρέπει να σκύψουμε το κεφάλι και να έρθουμε άπαντες εις εαυτούς, αποδεχόμενοι το βάρος της ευθύνης μας. Είμαστε υπεύθυνοι, απόλυτα υπεύθυνοι, διότι ξέραμε ή τουλάχιστον οφείλαμε να ξέρουμε ή ακόμη και να προβλέψουμε αυτό που συμβαίνει σήμερα και θα συνεχίσει με μεγαλύτερη ορμή και βία να επιβάλλεται στη ζωή μας. Κι αν δεν το ξέραμε, υπήρξαν άνθρωποι φωτισμένοι, άγιοι, οι οποίοι χτυπούσαν το καμπανάκι, μάλλον τις καμπάνες και τις σειρήνες του κινδύνου, για να μας το αναγγείλουν, αλλά εμείς, μεθυσμένοι από τις ψεύτικες υποσχέσεις και τις απατηλές ελπίδες, τους λοιδορούσαμε ή στην καλύτερη περίπτωση τους αγνοούσαμε.

Μέσα στην Ρωμαίικη Παράδοση, στην Πατερική και Ορθόδοξη Παράδοση, όπου το δάκρυ, το αίμα, ο ιδρώτας, ο αγώνας, η αγωνία, η αψηφισιά του θανάτου, την φύτεψαν και την στερέωσαν σε γενεές γενεών, όλοι αυτοί οι εγκάθετοι  τερατογόνοι του σήμερα θα μπορούσαν να είναι ένα … ασήμαντο παρόν! Κι όμως κατάφεραν να μας εγκλωβίσουν, να φέρουν ένα ολόκληρο Έθνος  προ «αδιεξόδου» και να μας παίζουν στα δάχτυλα! Μόνοι τους; Προφανώς όχι! Με την ισχυρή και μανιώδη υποστήριξη των έξωθεν δυνάμεων, στις οποίες έδωσαν βαρύ όρκο υποταγής.

Επανερχόμαστε. Η Ορθόδοξη Εκκλησία υπήρξε ανά τους αιώνες η Κιβωτός και το στήριγμα, η παρηγοριά και το καταφύγιο σε κάθε δύσκολη ώρα του Γένους, με την Αλήθεια της, με την Αποστολική Παράδοσή της και με τους ποιμένες της, οι οποίοι φύλαγαν αυτήν την διαχρονική Αλήθεια με την καθαρότητα του βίου τους και ήταν η παρηγοριά του ποιμνίου. Οι ποιμένες έτρεφαν το ποίμνιο με τροφή γνήσια. Έτσι έπαιρνε δύναμη Αγιοπνευματική και αντιστεκόταν στην πλάνη και στην αίρεση αλλά και στις απειλές κατά των ιερών και οσίων του. Διότι η Αλήθεια και μόνον αυτή μπορεί να συντηρήσει και να θρέψει την ψυχή. Μόνο αυτή εγγυάται την γνώση και την βεβαιότητα, ώστε, όταν καθίσταται κινδυνευόμενη, να εγερθεί η ψυχή, για να αγωνιστεί γι` αυτήν.  Δεν είναι τα πρόσωπα που διορθώνουν την πλάνη αλλά η ίδια η Αλήθεια. Χωρίς το έρεισμα της Αλήθειας όλα είναι ανθρωποκεντρικά και υποκριτικά τεχνάσματα.

Δυστυχώς, σήμερα αυτή η Αλήθεια έχει νοθευτεί και τείνει να καταστεί συμπίλημα  ετεροδιδασκαλιών. Με την οικουμενιστική κίνηση και τα οικουμενιστικά παιχνίδια «των αρμοδίων» και εντεταλμένων  μελών της, χάθηκε το ορθόδοξο κριτήριο και απωλέσθηκαν οι εσωτερικές αντιστάσεις. Ποιος και πώς να αντιδράσει, μέσα σ` αυτήν τη νεκρική παγωνιά που ενέσκυψε και καταπλάκωσε τις ψυχές;

Από την άλλη οι αγαποφανείς προτροπές και ενίοτε απειλές προς κάθε κατεύθυνση, για υπακοή στους «προϊσταμένους», αναστέλλουν, εκ του φόβου, την εξωτερίκευση του ιερού πόθου για διαμαρτυρία και κατάθεση της Αλήθειας. Ο κληρικαλισμός,  με το «υπακοή και τίποτε άλλο» και η εκκοσμίκευση φίμωσαν τα στόματα των υγιώς αγωνιούντων.

Έτσι, ενώ οι οικουμενιστές ξεπουλούν την πίστη, εξομοιώνοντάς την με την αίρεση, ζητούν  οι ίδιοι να αντιδράσει ο λαός κατά των εχθρών της πίστεως και της πατρίδος. Πώς, αφού δεν έχει τροφή γνήσια; Αφού παντού αφήνεται να εννοηθεί πως είμαστε ίδιοι με τους αιρετικούς της Δύσης; Οι οικουμενιστές είναι τα προωθούμενα «πρότυπα» σε όλα τα εκκλησιαστικά πράγματα. Από πού λοιπόν να πάρει γνώση και δύναμη ο λαός, για να συσπειρωθεί;

Η κοινή πίστη των Πατέρων μας είναι η πυξίδα, η οποία θα δώσει τη δύναμη στο λαό, όχι τα λόγια με τη φοβερή διγλωσσία των οικουμενιστών και οι πρόσκαιρες εγερτήριες και ενθουσιώδεις εξάρσεις. Η ζώσα πίστη, η οποία προσφέρει και την ζωντανή ελπίδα. Διότι, τα άλλα, ανάβουν για λίγο και ξανασβήνουν, καθώς είναι κενά από θεία φλόγα. Η πίστη της Εκκλησίας, προσφέρει την παρρησία. Αυτή η πίστη, που δυστυχώς σχετικοποιείται, καθώς φαίνεται κι από τον υβριστικό λόγο ενός ορθόδοξου(;) επισκόπου του Πατριαρχείου: « …Η Ορθόδοξη Εκκλησία μπορεί να οδηγηθεῖ στην αναγνώριση του υποστατού του Μυστηρίου του Βαπτίσματος ετεροδόξων, όταν πρωτίστως αποστεί απὸ την αλαζονεία της αποκλειστικότητας».

Καλές λοιπόν και ευλογημένες οι κινήσεις με συλλογή υπογραφών, με ομιλίες και συνέδρια, με επιστροφή βιβλίων στα υπουργεία, με έγγραφες και κάθε είδους ατομικές και ομαδικές διαμαρτυρίες, αλλά, δυστυχώς, θα αγνοηθούν και πάλι και θα καταγραφούν και αυτά απλώς ως γεγονότα, που θα ξεχαστούν. Σε αντίθεση με τον οικουμενισμό και την επικυρωτική και επισφραγιστική γι` αυτόν σύνοδο της Κρήτης, που θα συνεχίσουν ελεύθερα το καταστροφικό τους έργο, οδεύοντας από το κακό στο χειρότερο.

Είθε να διαψευστούμε, δυνάμει και χάριτι Θεού!

Σάββας Ηλιάδης

Δάσκαλος

Κιλκίς, 10-10-2017

https://kaini-ktisis.blogspot.gr 

ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΣ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΕΛΠΙΖΕΙ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ!

Η ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΒΡΙΣΚΕΙ ΑΝΑΠΑΥΣΗ ΜΟΝΟ ΣΤΟ ΘΕΟ!

ΕΙΠΕ ΓΕΡΩΝ: ΟΤΑΝ ΗΜΑΣΤΑΝ ΜΙΚΡΟΙ, ΜΑΣ ΕΜΑΘΑΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΟ ΣΤΑΥΡΟ ΜΑΣ, ΞΕΧΑΣΑΝ ΟΜΩΣ ΝΑ ΜΑΣ ΜΑΘΟΥΝ ΠΩΣ ΝΑ ΤΟΝ ΚΟΥΒΑΛΑΜΕ!

Είπε Γέρων: «Όταν ήμασταν μικροί, μας έμαθαν να κάνουμε το σταυρό μας… Ξέχασαν όμως να μας μάθουν… πως να τον κουβαλάμε…»

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΑΖΛ ΠΟΥ ΛΕΙΠΕΙ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ!

ΧΕΙΡΟΤΟΝΗΘΗΚΕ ΜΟΝΑΧΗ ΣΤΗΝ ΚΕΝΥΑ Η ΝΑΤΑΛΙΑ ΛΙΟΝΑΚΗ

Kαι επίσημα μοναχή είναι πλέον η Κρητικιά ηθοποιός Ναταλία Λιονάκη, η οποία φέρει το όνομα «Φεβρωνία». Η χειροτονία της ηθοποιού έγινε στις 14 Αυγούστου 2017 στην Κένυα με την στήριξη του πνευματικού της πατέρα Απόστολου, ο οποίος πριν μερικές μέρες επισκέφτηκε ύστερα από απουσία 4 ετών, τo Ηράκλειο.

Η Ναταλία Λιονάκη, έχοντας μια τελείως διαφορετική εικόνα από την κοσμική της,  ασπάστηκε και επίσημα τον μοναχισμό και με μεγάλη χαρά, αποδέχθηκε να συνεχίσει την ζωή της δίπλα στον Χριστό. Με μακριά λυμένα μαλλιά που ξεπερνούσαν τα γόνατα, με λευκό χιτώνα και σκυμμένο το κεφάλι, η γνωστή πρώην ηθοποιός παρουσιάστηκε στην διαδικασία της μοναχικής «κουράς».

Έχοντας στο πλευρό τον πνευματικό της πατέρα Απόστολο και τρεις- τέσσερις μοναχές αμίλητη και ταπεινή, μάζεψε τα μαλλιά της κότσο, έβαλε το ζωστικό, το πολυσταύρι, τη δερμάτινη ζώνη και τα σανδάλια, το εξώρασο και τέλος τον μανδύα - χαρακτηριστικά τμήματα ένδυσης που συμβολίζουν τη νέκρωση του Χριστού - και εκάρη μοναχή.

Η χειροτονία τελέστηκε στον Ιερό Ναό του Αγίου Μάρκου Chavogere στην Κένυα, από τον Κρητικής καταγωγής Πατριάρχη Αλεξανδρείας Θεόδωρο Β΄ και  τον HGBishop Aθανάσιο Kisumu.

https://www.madata.gr

ΑΝΑΔΙΠΛΩΣΗ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

Αναδίπλωση του Υπουργείου Παιδείας σχετικά με τα βιβλία των Θρησκευτικών

Το Υπουργείο διά του Άγγελου Βαλλιανάτου, σχολικού συμβούλου Θεολόγων, καλεί τους εκπαιδευτικούς να προσαρμόσουν το μάθημα στις ανάγκες των συγκεκριμένων παιδιών που έχει κάθε εκπαιδευτικός, να χρησιμοποιήσουν  το υλικό που έχουν συγκεντρώσει από το παρελθόν και να κρατηθούν στις βιβλιοθήκες του σχολείου αρκετά αντίγραφα από  τα παλαιά βιβλία.

Την ίδια στιγμή όμως μερίδα διευθυντών επιδίδεται σε ψυχολογικό πόλεμο σε βάρος γονέων ακόμη και μαθητών που επιστρέφουν τα βιβλία.

Με τις υπ’ αρίθμ. 1434/28-9-2017 Οδηγίες για τη διδασκαλία του μαθήματος των Θρησκευτικών 2017-18 διευκρινίζεται από το Υπουργείο Παιδείας ότι:

 “Το περιεχόμενο του Φακέλου Μαθήματος δεν είναι βιβλίο. Δηλαδή, δεν θα πρέπει να διδαχθεί ως δοκίμιο, όπου τα παιδιά θα διαβάσουν και θα μάθουν κάτι, ούτε και θα εξεταστούν στο περιεχόμενό του.   Το υλικό που βρίσκεται στους Φακέλους Μαθήματος είναι προτεινόμενο και βοηθητικό, ώστε να έχουμε κάτι κοινό στα χέρια μας για να εργαστούμε με τα παιδιά στην τάξη. Από τους Φακέλους επιλέγουμε όσα στοιχεία θεωρούμε ότι μας χρειάζονται, αγνοούμε τα υπόλοιπα. Εξίσου, οι «Ιδέες για εργασίες και δραστηριότητες» και τα κείμενα σε έγχρωμο πλαίσιο είναι ενδεικτικά. Το μάθημα των Θρησκευτικών αρχίζει και τελειώνει στην τάξη. Τα παιδιά μαθαίνουν από τη διαδικασία διδασκαλίας στην τάξη, δεν απομνημονεύουν κάτι“.

Σε άλλο σημείο τονίζεται: “Σε κάθε Θεματική Ενότητα, στο Πρόγραμμα Σπουδών, υπάρχουν πολύ περισσότερα Προσδοκώμενα Μαθησιακά Αποτελέσματα, Βασικά Θέματα και Προτεινόμενες Δραστηριότητες από εκείνα που χρειαζόμαστε για τη διδασκαλία μας. Βρίσκονται εκεί για να επιλέξουμε ανάλογα με τα παιδιά και εμάς και όχι για να τα εξαντλήσουμε.”

Είναι σαφές από τα παραπάνω ότι οι γονείς μπορούν ελεύθερα να επιστρέψουν τους φακέλους των Θρησκευτικών πίσω και να αξιώσουν τα παιδιά τους να διδαχθούν μόνο θέματα που αφορούν την Ορθόδοξη Πίστη καθώς και να μην αξιολογηθούν επί του φακέλου που επιστρέφουν. Αντίστοιχη ελευθερία παρέχεται και στους εκπαιδευτικούς που θα επιλέξουν να διδάξουν μόνο ορθόδοξες θεματικές.

Λάβαμε σειρά από καταγγελίες από διάφορα μέρη της Ελλάδος πως κάποιοι διευθυντές σχολείων ή προϊστάμενοι εκπαίδευσης με υπερβάλλοντα κομματικό ή άλλου είδους ζήλο ασκούν ψυχολογική πίεση σε γονείς εμποδίζοντάς τους να επιστρέψουν τους φακέλους των Θρησκευτικών. Προφασίζονται απίστευτους ισχυρισμούς όπως δήθεν λήξη της προθεσμίας επιστροφής (!!!), ότι είναι παράνομο να επιστραφούν τα βιβλία, ότι οι μαθητές θα λαμβάνουν απουσίες ή ότι θα λάβουν χαμηλή βαθμολογία και θα αποκλεισθούν από τη διαδικασία επιλογής τους για σημαιοφόροι. Προϊστάμενοι εκπαίδευσης σε τηλεοπτικές ή ραδιοφωνικές εκπομπές προσβάλλουν τους γονείς ως “γραφικούς” και “φανατισμένους”. Κάποιοι δε εκπαιδευτικοί (ελάχιστοι ευτυχώς) προχωρούν σε απομόνωση των μαθητών που επέστρεψαν τα βιβλία ή σε επιδεικτική εξέτασή τους σε μη ορθόδοξα θέματα.

Σύμφωνα και με τις ανωτέρω νέες διευκρινιστικές οδηγίες του Υπουργείου, είναι σαφές ότι βρίσκονται εκτός κάλυψης Υπουργείου. Πρόκειται για απολύτως παράνομες πρακτικές που διώκονται πειθαρχικά ακόμη και ποινικά. Συμβουλεύουμε τους γονείς που αντιμετωπίζουν τέτοιες “μεθοδεύσεις” να απαιτούν γραπτή αιτιολόγηση από τους διευθυντές ή προϊσταμένους για ποιο λόγο αρνούνται να παραλάβουν τις δηλώσεις επιστροφής του φακέλου, παρά τη ρητή νομοθετική πρόβλεψη του Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας. Οι παραβιάσεις διατάξεων του Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας επισύρουν  πειθαρχικές ευθύνες ακόμη και ποινικές. Όσον αφορά τους ελάχιστους εκπαιδευτικούς που προσβάλλουν τις προσωπικότητες μαθητών τους, πρέπει να ελεγχθούν τουλάχιστον πειθαρχικά. Θυμίζουμε δε τη γνωμοδότηση του Συνταγματολόγου κ. Γεωργίου Κρίππα σύμφωνα με την οποία εκπαιδευτικοί που διδάσκουν ως θρησκειολογία  το μάθημα των Θρησκευτικών διαπράττουν παράνομο προσηλυτισμό.

Για άλλη μια φορά καλούμε το σύνολο των Ελλήνων Ορθοδόξων να αναλάβουν την εκκλησιαστική, συνταγματική και ιστορική τους ευθύνη και να αξιώσουν την ανάκληση του νέου προγράμματος σπουδών  για το μάθημα των Θρησκευτικών. Η Ελληνική Πολιτεία, τόσο ευαίσθητη οψίμως σε ζητήματα “αυτοπροσδιορισμού”, οφείλει να σεβαστεί την ιδιοπροσωπία μας  ως Ορθοδόξων Χριστιανών, οφείλει να σεβαστεί το Νόμο, το Σύνταγμα και τις Διεθνείς Συμβάσεις.                    
                                                                                                                                      ΕΝΩΜΕΝΗ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ

http://thriskeftika.blogspot.gr 

ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΑ ΤΑ ΝΕΑ ΒΙΒΛΙΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

Τὸν τελευταῖο καιρό, ἔπειτα ἀπὸ ἕναν καμουφλαρισμένο διάλογο μὲ τὴ Διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας μας, τὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας – παρὰ τὶς θεμελιωμένες ἔντονες ἀντιδράσεις σοβαρῶν ἐπιστημόνων – ἐπιβάλλει πλέον τὴν πανθρησκειακὴ νοοτροπία στὴ διδασκαλία τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν τόσο στὰ Δημοτικὰ Σχολεῖα ὅσο καὶ στὰ Γυμνάσια - Λύκεια τῆς χώρας μας. 

Οἱ συντονισμένες προσπάθειες γιὰ ἄμεση ἐφαρμογὴ τοῦ αὐθαίρετου αὐτοῦ μέτρου μὲ τὴ διανομὴ νέων βιβλίων («Φακέλων Μαθητῆ») σὲ ὅλα τὰ σχολεῖα βρίσκει εὐτυχῶς ὡς ἑστίες ἀντιστάσεως τοὺς γονεῖς πολλῶν μαθητῶν. Οἱ γονεῖς αὐτοὶ ὡς Ἕλληνες πολίτες διεκδικοῦν τὰ νόμιμα δικαιώματά τους μὲ βάση τὸ Σύντα­γμα τῆς Ἑλλάδος, τὴν Εὐρωπαϊκὴ Σύμβαση γιὰ τὰ δικαιώματα τοῦ Ἀνθρώπου καὶ τὸν βασικὸ νόμο 1566/1985, ὁ ὁποῖος ἐπιτάσσει νὰ διδάσκονται οἱ μαθητὲς «τὰ γνήσια στοιχεῖα τῆς Ὀρθόδοξης χριστιανικῆς παράδοσης». Καὶ ἐπειδὴ θέλουν νὰ ἀκολουθοῦν τὶς αἰωνόβιες ἑλληνορθόδοξες παραδόσεις, δραστηριοποιοῦνται μὲ κύρια ἐκδήλωση τὴν ἐπιστροφὴ τοῦ βιβλίου - «Φακέλου» κάθε παιδιοῦ τους στὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας μὲ τὴν ἔνδειξη «ἀπαράδεκτο» γιὰ τοὺς ἑξῆς «νόμιμους καὶ ἀληθινοὺς λόγους»:

«1. Ὁ ἄνω “Φάκελος Μαθητῆ” περιέχει ὑ­λι­κὸ ἀπὸ διδασκαλίες πολλῶν θρησκειῶν καὶ ἐπιφέρει σύγχυση στὴν Ὀρθόδοξη θρησκευτικὴ διαπαιδαγώγηση τοῦ παιδιοῦ μου, τὴν ὁποία ἐπιθυμῶ νὰ τοῦ παρέχεται.

2. Ὁ ἀντιπαιδαγωγικὸς τρόπος ποὺ παρουσιάζεται τὸ ἄνω ὑλικὸ ἐπιφέρει παιδαγωγικὴ καὶ γνωσιολογικὴ σύγχυση στὸ παιδί, διότι δὲν ἐμβαθύνει καὶ δὲν ἐμπνέει πρὸς τὴν Ὀρθόδοξη πίστη κατὰ τὴ διάρκεια τῆς φοίτησής του. Ἐπιπλέον δὲν παρέχει στὸ παιδί μου οὔτε τὰ στοιχειώδη ποὺ χρειάζεται νὰ γνωρίζει γιὰ τὴν πίστη του ἕνας Ὀρθόδοξος Χριστιανός.

3. Ὁ “Φάκελος Μαθητῆ” παρουσιάζει μονόπλευρα ἄλλες θρησκεῖες ἢ θρησκευτικὲς ὁμάδες, ἀποκρύπτοντας ἐπιμελημένα διδασκαλίες τους ποὺ ὠθοῦν σὲ φανατισμό, ρατσισμὸ καὶ μίσος καὶ ἔρχονται σὲ ἀντίθεση μὲ τὰ χρηστὰ ἤθη καὶ τὸν πολιτισμό. Ἐπομένως δὲν εἶναι ἀληθής.

4. Σὲ κάθε περίπτωση δὲν ἀνέχομαι τὴν ἄνιση μεταχείρισή μου ὡς Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ σὲ σχέση μὲ ἄλλες θρησκευτικὲς κοινότητες στὴν Ἑλλάδα ὅπως τῶν Μουσουλμάνων, Καθολικῶν καὶ Ἰουδαίων Ἑλλήνων Πολιτῶν, ποὺ ἔχουν τὴν εὐχέρεια βάσει τοῦ ἄρθ. 68 τοῦ Ν. 4235/2014 καὶ τοῦ ἄρθ. 55 Ν. 4386/2016 νὰ ἐπιλέγουν τὰ διδα­κτικά τους ἐγχειρίδια γιὰ τὴν κατηχητική - ὁμολογιακὴ διδασκαλία τῆς θρησκείας τους στὰ Ἑλληνικὰ Δημόσια Σχολεῖα, ἐνῶ ἐγώ, ποὺ ἀνήκω στὴ θρησκευτικὴ πλειοψηφία τοῦ ἑλ­ληνικοῦ λαοῦ, νὰ μὴν ἔχω τέτοια ἐπιλογὴ γιὰ ὁμολογιακὸ μάθημα Θρησκευτικῶν. Ἡ ἄδικη αὐτὴ μεταχείρισή μου καταφανῶς ἀντίκειται στὴ Συνταγματικὴ Ἀρχὴ τῆς Ἰσότητας καὶ τῆς Ἀνεξιθρησκίας, ποὺ μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ παραβιάζεται. Ἐξάλλου ἡ Εὐρωπαϊκὴ Σύμβαση γιὰ τὰ Δικαιώματα τοῦ Ἀνθρώπου ρητὰ ὁρίζει ὅτι κάθε κράτος ὀφείλει νὰ παρέχει στοὺς μαθητές του Παιδεία σύμφωνη μὲ τὶς θρησκευτικὲς καὶ φιλοσοφικὲς πεποιθήσεις τῶν γονέων τους, καὶ βάσει αὐτῆς ἀσκῶ τὴν παρούσα Δήλωση».

Συγχαίρουμε ὁλόθερμα τοὺς θαρραλέους γονεῖς γιὰ τὴν πρωτοβουλία τους αὐτή, ἡ ὁ­ποία πρόσκαιρα ἴσως νὰ δημιουργήσει δυσ­μενὴ σχόλια σὲ βάρος τους, ὅμως εἶναι ἀξιέπαινη ὁμολογία πίστεως, ἡ ὁποία εἴμαστε βέβαιοι ὅτι θὰ ἔχει μεγάλο ἀντίκτυπο στὴν ἑλληνικὴ κοινωνία.

Ορθόδοξο Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”

http://aktines.blogspot.gr