ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΟΣΜΑΣ: ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΕΠΙΣΗΜΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΑΝΤΙΚΑΤΗΧΗΣΗ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΝΑ ΞΕΡΙΖΩΘΕΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ

Προς  τούς γονείς των μαθητών και  μαθητριών

των Δημοτικών, Γυμνασίων και Λυκείων

της καθ’ ημάς Ἱ. Μητροπόλεως

Αγαπητοί συμπρεσβύτεροι και αγαπητοί αδελφοί,

Χαίρετε εν Κυρίῳ!

Με την εγκύκλιό μου αυτή θέλω με καρδιακή ειλικρίνεια, με αγάπη Χριστού και με πόνο ψυχής να απευθυνθώ στους καλούς μας και αγωνιστές γονείς.

Σήμερα, κατά την Θεία Λειτουργία, ακούσαμε την γνωστή Παραβολή του Σπορέως. Η Εκκλησία μας ώρισε αυτή την Κυριακή να αρχίζει στις λατρευτικές και τις κατηχητικές της συνάξεις, στα θεία κηρύγματα και στους αγιογραφικούς κύκλους της Αγίας Γραφής πυκνότερη πνευματική σπορά. Από σήμερα ιδιαιτέρως ο μεγάλος ουράνιος Γεωργός έρχεται να σπείρη τον άγιό Του Σπόρο.

Με πίστι, ταπείνωσι και πνεύμα μαθητείας υποδεχώμαστε τον μεγάλο και θείο Σπορέα. Δεν είναι ένας σοφός και ικανώτατος κοσμικός γεωργός. Είναι ο αιώνιος, ο πάνσοφος, ο παντοδύναμος και παντογνώστης Κύριος, ο Ένας της Αγίας και Ομοουσίου Τριάδος, «το φως το αληθινόν το φωτίζον πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον». Είναι ο Κύριος και Θεός μας Ιησούς Χριστός.

Έρχεται να σπείρη, όχι σε γήινα χωράφια, αλλά στις ψυχές τις αθάνατες τις δικές μας. Και ο σπόρος Του;

«Τα ιερά γράμματα τα δυνάμενα σοφίσαι εις σωτηρίαν…» (Β’ Τιμ. γ’, 15).

Χωρίς προκατάληψι και με αγνό λογισμό ας σκεφθούμε αυτή τη στιγμή, αγαπητοί γονείς, τι προσέφερε σε όλο τον κόσμο το Ευαγγέλιο του Χριστού μας.

Το εκήρυξε, το προσέφερε ο αιώνιος Διδάσκαλος και Κατηχητής, το έγραψαν και μας το χάρισαν, το εκήρυξαν οι Άγιοι Απόστολοι, το εδίδαξαν οι Άγιοι της Εκκλησίας μας και μόνο, μόνο το Ευαγγέλιο ανέδειξε Αγίους, μετέστρεψε αγρίους και σκληρούς ανθρώπους και τους έκανε αναγεννημένους, μεταμορφωμένους, ολοκληρωμένες προσωπικότητες.

«Στο άγιον και ιερόν Ευαγγέλιον εύρον μέσα πολλά και διάφορα νοήματα τα οποία είναι όλα μαργαριτάρια, διαμάντια, θησαυρός, πλούτος, χαρά, ευφροσύνη, ζωή αιώνιος» λέει ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός (Α’ Διδαχή).

Τώρα, στην αρχή της νέας σχολικής χρονιάς, θέλει ο πανάγιος γεωργός των ψυχών να προσφέρει τον αναμορφωτικό του λόγο, ιδιαιτέρως θα λέγαμε στα παιδιά μας. Τα αγαπά πολύ ο Κύριος τα παιδιά και για αυτό είπε στους μαθητές Του «άφετε τα παιδία και μη κωλύετε αυτά ελθείν προς με» (Ματθ. 10, 14).

Η Εκκλησία μας, παρά την συκοφαντία, τον πόλεμο, την ειρωνεία, την περιφρόνησι και την υποτίμησι των κατηχητικών της σχολείων από τον κόσμο του σκότους, άνοιξε τις πύλες των κατηχητικών της σχολείων για να σπαρή στις παιδικές, στις νεανικές ψυχές ο καθαρός λόγος του Κυρίου.

Και η Ιερά Μητρόπολί μας με υπακοή στη φωνή του Χριστού μας και με πολλή αγάπη προσφέρει κι εφέτος την ορθόδοξο κατήχησι στα παιδιά μας.

Η κατήχησι των ψυχών μας είναι εντολή του Αναστάντος Χριστού μας. «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη» είπε στους μαθητές του. Και η Εκκλησία μας πάντοτε προσέφερε τον κατηχητικό λόγο στα παιδιά μας καθαρό, αγνό, αποστολικό, πατερικό, ομολογιακό για να τους γνωρίση τον μόνο αληθινό Θεό, τον Σωτήρα και Λυτρωτή του κόσμου, το φως που φωτίζει άπλετα τη ζωή του νέου, τον αιώνιο και αλάθητο οδηγό των νέων, τον Χριστό.

Αυτά βεβαιώνει ο Άγιος μας Κοσμάς ο Αιτωλός όταν λέει «Εφώτισε το Πανάγιον Πνεύμα τους αγίους προφήτας, τους αγίους Αποστόλους και μας έγραψαν την Αγία Γραφή, εφώτισε τους αγίους πατέρας και μας εξήγησαν τα βιβλία της Εκκλησίας μας δια να ηξεύρωμεν να περιπατώμεν» (Διδαχή Γ’).

Στην εποχή μας, εποχή συγχύσεως, αποστασίας, αποπροσανατολισμού, των πολλών σειρήνων και πειρασμών της νεότητος, δεν θέλει φως ανέσπερο η νεότης, δεν θέλει τέλεια πρότυπα για να αντιγράψη;

Ποιός άλλος έδωσε και ποιός άλλος μπορεί να δώση όλα αυτά τα ανωτέρω, παρά ο Χριστός; Ποιός όμως θα γνωρίση στη νεότητα καθαρά και αληθινά τον Χριστό;

Ίσως κάποιοι γονείς να απαντήσουν: «εμείς οι γονείς τους».

Ναι, καλοί μου γονείς αλλά σεις εργάζεσθε, κουράζεσθε, έχετε τη φροντίδα της διατροφής. Πως θα βρήτε χρόνο να προσφέρετε και την κατήχησι;

Άλλοι μπορεί να απαντήσουν: «το σχολείο τους, Δημοτικό, Γυμνάσιο, Λύκειο».

Ναι, υπάρχουν πολλοί, καλοί και αγωνισταί εκπαιδευτικοί που μας διδάσκουν, μας ενισχύουν και μας χαροποιούν με την ομολογία τους και την προσφορά τους. Τους συγχαίρουμε και προσευχώμαστε για τη διακονία τους.

Όμως, μη κρύψουμε την αλήθεια. Τα μηνύματα που έρχονται σήμερα για τις προθέσεις της Ελληνικής Εκπαιδεύσεως μας αποκαρδιώνουν και μας φοβίζουν.

Όταν στα σχολεία μας προσφέρονται άθεα γράμματα! Όταν η λεγομένη σήμερα και προσφερομένη παιδεία της μαρτυρικής, της αγιοτόκου και ηρωοτόκου πατρίδος μας είναι αντιχριστιανική, αντιπνευματική, άθεη, ανιστόρητη, αρνησίπατρις. Όταν π.χ. μέσα στα ελληνικά μας σχολείαεξισώνεται ο μόνος αληθινός Θεός, ο Κύριος Ιησούς Χριστός με τον Μωάμεθ και τον Βούδα, τότε τι φως θα πάρη το παιδί μας, ποιόν Θεό θα επιλέξη, πως θα βρη τον δρόμο του φωτός, της αρετής, του αγιασμού;

Αγαπητοί γονείς, μέχρι πρότινος γινόταν σωστή διδασκαλία στα σχολεία, η οποία περιελάμβανε κάποια, έστω, Κατήχησι. Τώρα γίνεται από τα επίσημα προγράμματα αντικατήχηση και προσπάθεια να ξεριζωθεί ο Χριστός από τις καρδιές της νέας γενιάς μας.

Πονάμε όλοι μας γιατί κυκλώνουν τα παιδιά μας πολλοί κοσμικοί πειρασμοί, π.χ. με τα ηλεκτρονικά μέσα και τόσα άλλα. Τώρα πλέον μεγάλο καταστροφικό πειρασμό έχουμε: την επίσημη αντικατήχησι στα σχολεία μας.

Ακούσαμε σήμερα τι είπε ο Κύριος; «Συμφυείσαι αι άκανθαι απέπνιξαν αυτό». Όταν τα αγκάθια φύτρωσαν και μεγάλωσαν έπνιξαν τους καλούς βλαστούς.

Αυτό θέλουν να κάνουν με τα άγρια και αιματοφόρα αγκάθια που σπείρουν στις καρδιές των νέων σήμερα, όλοι οι χωρίς Χριστόν τάχα παιδαγωγοί. Να καταπνίξουν και να αφανίσουν ο,τι καλό έχουν τα νέα μας βλαστάρια, τα παιδιά μας.

Αγαπητοί, αγαπούμε ειλικρινά τα παιδιά μας και δεν θέλουμε να χάσουν τον δρόμο τους, να πονέσουν, να θερίσουν πικρούς καρπούς.

Τώρα, στην αρχή του νέου σχολικού έτους, γονατίζω και σας παρακαλώ.

Παρά την αναξιότητά μου, σαράντα χρόνια διακονώ την νεότητα και έζησα τους καλούς καρπούς που χαρίζει ο Χριστός μας στον νέο και τη νέα, που Τον δέχονται στην καρδιά τους και τη ζωή τους.

Αναλάβετε ανύστακτο αγώνα για την κατήχησι των παιδιών σας.Βοηθήστε τα να εγγραφούν και να παρακολουθούν χωρίς απουσίες τα μαθήματα των Κατηχητικών της Ενορίας σας.

Παρακολουθήστε με αγάπη την τακτική φοίτησι των παιδιών σας.

Σήμερα σε εποχή κατά την οποία με κάθε τρόπο επιδιώκεται ο Χριστιανικός, ο Εκκλησιαστικός και Ελληνικός αποχρωματισμός από τη νεότητα, σε εποχή που επιδιώκεται η νέα γενιά να απογυμνωθή από αιώνιες αλήθειες, από αξίες, από ιδανικά, ο ρόλος του κατηχητικού σχολείου, κατωτέρου, μέσου, ανωτέρου και των χριστιανικών ομάδων είναι καθοριστικός.

Όπως στην εποχή της Τουρκοκρατίας - εποχή γενιτσαρισμού και εξισλαμισμού - το βάρος της αγωγής των παιδιών μας έπεφτε στο κρυφό σχολειό, έτσι και σήμερα - εποχή πρωτοφανούς αποστασίας, αθεΐας, σαρκολατρείας, διαστροφής, εποχή Σοδόμων και Γομόρρων - το βάρος της αληθινής αγωγής των παιδιών μας πέφτει στα κατηχητικά μας σχολεία.

Τα παιδιά μας τα κρατάει ο Θεός μας. Μη φοβώμαστε. Η νίκη είναι δική Του. «Εξήλθε νικών και ίνα νικήση». Ας δώσουμε στον Χριστό τα παιδιά μας συνειδητά και καμία ανησυχία δεν θα μας πλησιάζη.

Αγαπητοί αδελφοί ιερείς, αγαπητοί γονείς, εκπαιδευτικοί, σύλλογοι γονέων και κηδεμόνων, όλοι όσοι αγαπούμε τα νειάτα ας εξεγερθούμε, ας υψώσουμε τα ιερά και πνευματικά λάβαρα της κατηχήσεως της νεότητος, ας αναλάβουμε τον αγώνα για την αληθινή κατήχησι της νεότητός μας.

Ας γονατίζουμε και με την θερμή προσευχή μας ας στηρίζουμε τα νειάτα.

Στην προσευχή μας ας προσευχώμαστε και για όλους εκείνους που θέλουν να αποχριστιανοποιήσουν και να απογυμνώσουν από άγια οράματα την χρυσή νεότητά μας. Να τους φωτίσει ο Κύριος να μετανοήσουν. Να ξαναφέρουν την Ελλάδα στη δόξα της και στο μεγαλείο της.

Και αυτοί να μη μείνουν στην ιστορία ως οι καταστροφείς της νεότητος αλλά και τα ελληνόπουλα, χάριτι Θεού να σωθούν, να προοδεύσουν, να ανδρωθούν, να γίνουν επιτυχημένοι Έλληνες άξιοι της ορθοδόξου Πίστεως και της Πατρίδος μας.

Με πατρικές ευχές

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΚΟΣΜΑΣ

http://thriskeftika.blogspot.gr 

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΚΥΘΗΡΩΝ ΣΕΡΑΦΕΙΜ: Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ ΣΠΡΩΧΝΕΙ ΣΕ ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΟΥΣ ΗΘΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥΣ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ

«οὐαί οἱ λέγοντες τό πονηρόν, καλόν, καί τό καλόν, πονηρόν,

οἱ τιθέντες τό σκότος φῶς, καί τό φῶς σκότος,

οἱ τιθέντες τό πικρόν γλυκύ, καί τό γλυκύ πικρόν!» (Ἡσ.ε’19).

ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ

(ὑπ’ ἀριθ. 160/2017)

Πρός

Τούς Πανοσ/τους καί Αἰδεσιμ/τους Ἱερεῖς καί

τούς ἀγαπητούς Γονεῖς, Διδασκάλους

καί Κηδεμόνας τῶν μαθητῶν καί μαθητριῶν τῶν Σχολείων

τῆς καθ΄ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Κυθήρων καί Ἀντικυθήρων

«Ἄν ἐκ πρώτης ἡλικίας ὅρους αὐτῇ (τῇ νεολαίᾳ) πήξωμεν καλούς,

οὐ δεησόμεθα πολλῶν μετά ταῦτα πόνων,

ἀλλ΄ἡ συνήθεια νόμος αὐτοῖς (τοῖς νέοις) ἔσται λοιπόν».

(Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, Ε.Π.Ε. 23,266).

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί καί Συλλειτουργοί,

Ἀγαπητοί Γονεῖς, Κηδεμόνες καί Διδάσκαλοι τῶν παιδιῶν μας,

Μέ τήν Κυριακή τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς 7ης Οἰκουμενικῆς Συνόδου καί τήν ἀνάγνωσι τῆς Εὐαγγελικῆς Περικοπῆς τοῦ σπορέως ἀρχίζει σήμερα ἐπίσημα ἡ περίοδος τῆς νέας Κατηχητικῆς καί πνευματικῆς σπορᾶς καί διακονίας εἰς τόν ἀγρόν τοῦ Θεοῦ, τό Θεῖο Γεώργιο τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας. Γεωργός τῶν καλῶν καί φυτουργός τῶν ἀγαθῶν εἶναι πρωτίστως καί κυρίως ὁ αἰώνιος καί ἀπαράμιλλος Θεῖος Διδάσκαλος Ἰησοῦς Χριστός. Καί μετά ἀπό Αὐτόν ἀκολουθοῦν οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι, οἱ ἅγιοι Πατέρες (τήν ἱεράν μνήμην τῶν ὁποίων ἑορτάζομεν σήμερον), οἱ Ἐπίσκοποι καί οἱ λοιποί πνευματικοί σκαπανεῖς τῆς Ἐκκλησίας (Ἱεροκήρυκες, Ἱερεῖς, Κατηχηταί κ.ἄ).

Γεώργιο Θεοῦ καί πνευματικός ἀγρός εἶναι ἡ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μέ τίς κατά τόπους Ἐπισκοπές καί τίς Ἐνορίες των. Καί ὁ σπόρος, πού γονιμοποιεῖ τό πνευματικό χωράφι, τίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων, πού μέ κριτήριο τήν πνευματική τους γονιμότητα διακρίνονται σέ 4 κατηγορίες, δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τόν Λόγο τοῦ Θεοῦ.

Εἶναι ἀνάγκη, μεγάλη καί ἐπιτακτική ἀνάγκη, ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ νά προσφέρεται δαψιλῶς εἰς ὅλους τούς συνανθρώπους μας, μικρούς καί μεγάλους, νέους καί γέροντες, μεσήλικες καί οἰκογενειάρχες, ἐγγραμάτους καί ἀγραμμάτους. Ὁ ἁγνός, ὁ καθαρός, ὁ ἀπερίτμητος καί ἀσυμβίβαστος λόγος τοῦ Θεοῦ πρέπει νά προσεγγίζη καί νά διαποτίζη τίς ψυχές τῶν πιστῶν μέσα στήν ἀνήσυχη , ταραγμένη καί συγκεχυμένη ἐποχή πού διαβιοῦμε.

Ἰδιαίτερα, καθῆκον ἐπιβεβλημένο τῆς ποιμαινούσης Ἐκκλησίας μας εἶναι ἡ ὀρθή διαποίμανσις καί διαπαιδαγώγησις τῆς νεολαίας μας, τῆς μαθητιώσης, σπουδαζούσης καί ἐργαζομένης νεότητος. Ἡ λατρευτική καί μυστηριακή ζωή, ἡ λειτουργική ἀγωγή καί ἡ Κατήχησις τῶν παιδιῶν, τῶν νέων καί τῶν νεανίδων μας, εἶναι ἕνα ἀπό τά κύρια καί πρωταρχικά μελήματα καί ἔργα τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας.

Ἄς ἀκούσωμε στό σημεῖο αὐτό, σέ ἁπλῆ γλῶσσα, τόν ἄριστο ποιμένα καί παιδαγωγό, τόν μελίρρυτο ποταμό τῆς σοφίας, τόν χρυσορρήμονα Πατέρα καί Οἰκουμενικό Διδάσκαλο ἅγιο Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο, ὁ ὁποῖος τονίζει τά ἑξῆς: «Εἶναι δύσκολο πρᾶγμα ἡ νεότητα. Ἔχει ἀνάγκη μεγάλης προσοχῆς, καλῶν δασκάλων, παιδαγωγῶν, συνοδῶν, γονέων. Διότι εἶναι εὐχάριστο ὕστερα ἀπό προσπάθεια νά τήν δαμάσης. Ὅπως ἀκριβῶς ἕνα ζῶο ἀδάμαστο, ὅπως ἕνα θηρίο ἀτίθασο ἔτσι εἶναι ἡ νεότητα... Ἄν ἀπό τήν μικρή ἡλικία θέσωμε στούς νέους καλούς νόμους, δέν θά κουρασθοῦμε πολύ μετά ἀπό αὐτούς. Στό ἑξῆς ἡ ἱερή συνήθεια θά εἶναι νόμος γι΄αὐτούς. Ἄς μήν ἐπιτρέπωμε νά κάνουν τίποτα τό ἡδονικό, πού εἶναι καί βλαβερό, οὔτε νά τούς κάμωμε ὅλα τά χατήρια, ἐπειδή τάχα εἶναι παιδιά. Πρό παντός ἄς τά κρατᾶμε σέ σωφροσύνη. Γιατί ἡ ἀκράτεια εἶναι πού καταστρέφει ἐπάνω ἀπό ὅλα τήν νεότητα... Τά παιδιά ἄς εἶναι ἔτσι σεμνά, ὥστε νά διακρίνωνται ἀπό τήν σεμνότητα τους καί τήν σωφροσύνη τους, γιά νά ἐπαινοῦνται καί ἀπό τούς ἀνθρώπους καί ἀπό τόν Θεό. Ἄς μάθουν νά ἐξουσιάζουν τό στομάχι, νά ἀπέχουν ἀπό τήν πολυτέλεια, νά μήν σπαταλοῦν, νά εἶναι φιλόστοργοι. Νά μάθουν νά ἄρχωνται» (Ε.Π.Ε.23,266-270).

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί καί Συλλειτουργοί,

Ἀγαπητοί Γονεῖς, Κηδεμόνες καί Διδάσκαλοι τῶν παιδιῶν,

Ὁ ἄριστος χειραγωγός καί παιδαγωγός τῶν νέων, «ὁ χρυσοῦς τήν γλῶσσαν καί τήν καρδίαν» ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ὁ βαθύς αὐτός γνώστης καί ὁδηγός τῶν νεανικῶν ψυχῶν, ἰδού πῶς μέ ὀλίγες καί ἐμπνευσμένες ὁδηγίες καί κατευθύνσεις ἔθεσε τίς ἀδιάσειστες βάσεις τῆς ὀρθῆς διαποιμάνσεως καί διαπαιδαγωγήσεως τῆς νεολαίας μας.

Ὅμως, εἶναι ἀλήθεια ὅτι τά παιδιά μας, οἱ νέοι μας σήμερα στροβιλίζονται μέσα στόν κυκεῶνα τῶν παράξενων καί ψυχοφθόρων συνθημάτων, ἰδεολογιῶν καί ἰδεοληψιῶν τῆς σύγχρονης ἐκρηκτικῆς ἐποχῆς μας καί ἀνεμοδέρνονται μέσα στή δίνη τοῦ ἀμοραλισμοῦ καί τῆς ἠθικῆς καί πνευματικῆς ἀποστασίας ἀπό τό Πανάγιο θέλημα τοῦ Τρισαγίου Κυρίου καί Θεοῦ μας. Ἐκκλησία, Οἰκογένεια , Σχολεῖο: οἱ τρεῖς βασικοί πόλοι ἕλξεως καί τά τρία πνευματικά ὀχυρά τῶν παιδιῶν μας, τῶν νέων ἀνθρώπων, ὑπό τήν προϋπόθεσιν ὅτι ἡ Οἰκογένεια καί τό Σχολεῖο θά ἀποτελοῦν πνευματικές ὀάσεις καί θά ἐμπνέωνται καί θά καθοδηγοῦνται ἀπό τήν Ἑλληνορθόδοξη Παράδοσι καί τά Ἑλληνοχριστιανικά ἰδεώδη.

Ἀλλ΄ὅμως εἶναι λυπηρόν ὅτι ἡ πολιτική ἡγεσία τῆς Ἑλληνορθόδοξης Πατρίδας μας μέ τούς ἀντιχριστιανικούς καί ἀσύμβατους πρός τό Σύνταγμα νόμους, πού ψηφίζει, (τό Σύνταγμα, ὡς γνωστόν, προστατεύει τόν ἱερό θεσμό τῆς οἰκογένειας καί προασπίζεται τά χρηστά ἤθη), ἀποπροσανατολίζει καί σπρώχνει σέ περιπέτειες καί ἀπρόβλεπτους ἠθικούς καί πνευματικούς κινδύνους τούς νέους καί τίς νεάνιδες τῆς πατρίδος μας. Πότε μέ τό «σύμφωνο ἐλεύθερης συμβίωσης» μεταξύ ἑτερόφυλων καί ὁμόφυλων, πότε μέ τίς «ἔμφυλες ταυτότητες» καί τώρα μέ τό «δικαίωμα» ἐπιλογῆς φύλου... Οἱ νομοθετοῦντες, δυστυχῶς, ἐπικαλούμενοι δῆθεν ἀνθρώπινα δικαιώματα, δέν διακρίνουν ἤ δέν θέλουν νά διακρίνουν τό φυσικό ἀπό τό ἀφύσικο, τήν ὁμαλότητα ἀπό τήν ἀνωμαλία, τήν ἡμέρα ἀπό τήν νύκτα. «Πᾶς οἶκος κατασκευάζεται ὑπό τινος, ὁ δέ τά πάντα κατασκευάσας Θεός» (Ἀπόστολος Παῦλος).

Ἐθελοτυφλοῦν οἱ ἄνθρωποι αὐτοί καί δέν βλέπουν τήν ἁρμονία καί τήν νομοτέλεια στή φύσι; Δέν παρατηροῦν πῶς διαδέχεται ἡ ἡμέρα τήν νύκτα καί ὅτι δέν ἔχουμε ἀβράδυαστες ἡμέρες καί ἀξημέρωτες νύκτες; Δέν ἀντιλαμβάνονται ὅτι ὁ Πανάγιος Τριαδικός Θεός ἐδημιούργησε «τόν ἥλιον εἰς ἐξουσίαν τῆς ἡμέρας, τήν σελήνην καί τούς ἀστέρας εἰς ἐξουσίαν τῆς νυκτός» καί ἡ φορά καί ἡ κίνησίς τους εἶναι ἀπό τήν ἀνατολή πρός τή δύσι καί ὄχι ἀντίστροφα; Δέν διακρίνουν τήν σοφία τοῦ Θεοῦ στίς 4 διαφορετικές ἐποχές τοῦ χρόνου, πού ἡ μία διαδέχεται τήν ἄλλη, τήν δημιουργία τοῦ σύμπαντος κόσμου, τῶν ζώων, τῶν ἐντόμων καί τῶν πτηνῶν, πού ἀνήκουν σέ δύο γένη: τό ἀρσενικό καί τό θηλυκό; Δέν ἀναγνωρίζουν τήν ἀσύγκριτη ὑπεροχή τοῦ ἀνθρώπου, τοῦ τελειοτέρου δημιουργήματος τοῦ Θεοῦ, τοῦ «Βασιλέως τῆς κτίσεως», πού ἀποτελεῖ μία ψυχοσωματική ὀντότητα; Εἶναι δύσκολο νά κατανοήσουν τήν διάκρισι τῶν δύο φύλων καί τό γεγονός ὅτι τό καθένα φῦλο (ἀρσενικό καί θηλυκό) ἔχει τήν ἰδιαίτερη ψυχοσωματική ἰδιοσυγκρασία καί σύνθεσι; Ἀγνοοῦν τούς βιολογικούς ὅρους τῆς φύσεως (γέννησις-ἀνάπτυξις-θάνατος) καί ὅτι, ὅπως αὐτοί οἱ ὅροι δέν ἀναστέλλονται, οὔτε ἀνατρέπονται, ἔτσι καί στήν περίπτωσι τοῦ φύλου, πού εἶναι θεία παρακαταθήκη καί δῶρο Θεοῦ, δέν ἔχουμε προτίμηση ἤ ἐπιλογή, ἀλλά μόνον ἀποδοχή; Δέν γνωρίζουν ὅτι κάθε ἄνθρωπος γεννιέται μέ συγκεκριμένο τύπο φυλετικῶν χρωματοσωμάτων καί τό χαρακτηριστικό αὐτό εἶναι ἀναλλοίωτο διά βίου καί δέν ἀλλάζει ποτέ ὅσες ἐγχειρήσεις δῆθεν «ἀλλαγῆς φύλου» καί ὅσες -ὅποιες ἐπιλογές κι ἄν κάνουν διεστραμμένα μερικοί;

Ἀπό αὐτή τήν περιδίνησι καί παραπλάνησι κινδυνεύουν οἱ νέοι μας σήμερα, πού ἰσχύει ἰδιαίτερα ὁ βιβλικός λόγος: «οὐαί οἱ λέγοντες τό πονηρόν, καλόν, καί τό καλόν, πονηρόν, οἱ τιθέντες τό σκότος φῶς, καί τό φῶς σκότος, οἱ τιθέντες τό πικρόν γλυκύ, καί τό γλυκύ πικρόν!» (Ἡσ.ε’19)

Ἄς σταθοῦμε στό πλευρό τῶν παιδιῶν μας, τῶν νέων καί τῶν νεανίδων, μέ ἰδιαίτερη φροντίδα, στοργή καί ἀγάπη, ἅγιοι Πατέρες καί ἀγαπητοί μας Γονεῖς, Κηδεμόνες καί Διδάσκαλοι. Ἄς τά παρακινοῦμε γιά τόν Ἐκκλησιασμό, τό Κατηχητικό Σχολεῖο, τήν ἀκρόαση μιᾶς ἐποικοδομητικῆς ὁμιλίας, τήν συμμετοχή σέ μία χριστιανική ὁμάδα ἤ συγκέντρωσι, τήν ἀνάγνωση ἑνός ψυχωφελοῦς βιβλίου καί γενικώτερα ἄς τά χειραγωγοῦμε στόν δρόμο τῆς ἀρετῆς.

Εὐχόμενος ἀπό καρδίας νά ἔχετε πλούσια τήν Εὐλογία καί τήν Χάρι τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ στή νέα Κατηχητική χρονιά καί τήν ἐκπλήρωσι κάθε εὐσεβοῦς καί εὐγενοῦς πόθου σας, διατελῶ

Διάπυρος πρός Κύριον εὐχέτης σας

Ὁ Μητροπολίτης

† Ὁ Κυθήρων Σεραφείμ

http://thriskeftika.blogspot.gr 

ΑΓΝΗ ΠΑΡΘΕΝΕ ΔΕΣΠΟΙΝΑ

«ΑΓΝΗ ΠΑΡΘΕΝΕ ΔΕΣΠΟΙΝΑ...»

Ὁ ὕμνος «Ἁγνὴ Παρθένε Δέσποινα» εἶναι ἕνας μὴ λειτουργικὸς ὕμνος, ποὺ συνέθεσε ὁ Ἅγιος Νεκτάριος Αἰγίνης τὸν 19ο αἰώνα μ.Χ., κατὰ τὴ διάρκεια τῆς θητείας του ὡς διευθυντὴς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς στὴν Ριζάρειο τῆς Ἀθήνας.

Ἡ παράδοση θέλει τὴν Παρθένο νὰ ἐμφανίζεται ἐνώπιον τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου στὸ μοναστήρι τῆς Αἴγινας καὶ νὰ τοῦ ζητάει νὰ καταγράψει σὲ χαρτὶ ἕναν ἰδιαίτερο ὕμνο, ὅπου οἱ ἀγγελικὲς χορωδίες ἦταν ἔτοιμες νὰ τὸ ψάλλουν. Αὐτός ὁ Ὕμνος ἦταν ὁ «Ἁγνὴ Παρθένε Δέσποινα».

ΓΙΑΤΙ ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΝΤΑΙ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

Γιατί επιστρέφονται τα βιβλία Θρησκευτικών

Γράφει ο Βασίλειος Χ. Στεργιούλης, θεολόγος

Μεγάλο προβληματισμό και αναστάτωση προκαλούν τα νέα βιβλία Θρησκευτικών μεταξύ εκπαιδευτικών και γονέων. Οι τελευταίοι αντιδρούν επιστρέφοντες τα βιβλία ή ζητούντες να απαλλαγούν τα παιδιά τους από το πολυθρησκειακό μάθημα.

Θορυβημένο το Υπουργείο από τις αντιδράσεις, για να μην πάρουν τη μορφή χιονοστιβάδος, προβαίνει σε καθησυχαστικές τις κοινής γνώμης δηλώσεις. Συγκεκριμένα ο αρμόδιος Υπουργός κ. Κώστας Γαβρόγλου δήλωσε από την Πάτρα ότι οι αλλαγές στο μάθημα των θρησκευτικών έγιναν «μετά από συζητήσεις με την Εκκλησία… και τις δέχθηκε. Έχουμε φθάσει σε ένα σημείο συνύπαρξης, παρά τις διαφορές μας»! 

Φαίνεται πως δεν λέει όλη την αλήθεια ο κ. Υπουργός. Ομιλεί για συζητήσεις με την Εκκλησία, ενώ ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαος κάνει λόγο για τετελεσμένο γεγονός. Λέει επακριβώς: «Υπήρχε η αίσθηση ότι, ενώ μιλούσαμε για μηδενική βάση, στην ουσία υπήρχε τετελεσμένο».

Είχε συμφωνηθεί στη συνάντηση του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου με τον Πρωθυπουργό να γίνει διάλογος για τα θρησκευτικά από μηδενική βάση. Γι’ αυτό και αποπέμφθηκε ο κ. Φίλης από το Υπουργείο. Όμως δεν έγινε βασικός και ουσιαστικός διάλογος. Και παρέμενε το ίδιο πρόγραμμα, το οποίο κατά τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεο «από τη βάση του είναι προβληματικό, θα μπορούσα δε να πω εκθεμελιωτικό, διότι αποδομεί τα πάντα». Ελάχιστες επουσιώδεις αλλαγές έγιναν, «αφαιρέθηκαν δύο - τρία τραγουδάκια». Το πρόβλημα όμως δεν ήταν τα τραγουδάκια, αλλά ο όλος χαρακτήρας και το περιεχόμενο του μαθήματος. Η όλη φιλοσοφία και κατεύθυνσή του. Με άλλα λόγια, το μάθημα αλλάζει εκ βάθρων και δεν προσφέρει ορθόδοξη αγωγή, όπως επιτάσσει το Σύνταγμα και οι νόμοι του Κράτους. Σχετικοποιεί την Ορθόδοξη Πίστη, εξισώνει την αλήθεια του Ευαγγελίου με το Κοράνιο και τα άλλα βιβλία θρησκειών, τον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό με τον Μωάμεθ και τους λοιπούς ιδρυτές θρησκειών και γενικά την ορθόδοξη πίστη με τις διάφορες θρησκευτικές δοξασίες. 

Ότι το πρόγραμμα δεν άλλαξε ουσιαστικά, το βεβαιώνουν οι δηλώσεις του κ. Φίλη: «Η ουσία δεν αλλάζει: Το νέο μάθημα ήρθε για να μείνει»!
Επιβεβαιωτική των θέσεων του κ. Φίλη είναι και η ωμή ομολογία αρμοδίου υπηρεσιακού παράγοντος του Υπουργείου Παιδείας, του κ. Γεράσιμου Κουζέλη, Προέδρου του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής: «Τα προγράμματα σπουδών, λέει, έμειναν αυτά που ήταν… Βέβαια το αποτέλεσμα δίνει τη δυνατότητα στην Εκκλησία να πει ότι έδωσε μία μάχη και άλλαξε τα προγράμματα. Δίνει τη δυνατότητα σε άλλους να πουν ότι η Πολιτεία υποχώρησε απέναντι σε μια πίεση που δέχθηκε. Οποιοσδήποτε όμως συγκρίνει τα δύο προγράμματα, θα καταλάβει ότι δεν άλλαξε κάτι». 

Προσχηματικός, λοιπόν, υπήρξε ο διάλογος. Με απολυταρχικό τρόπο και τη δύναμη της εξουσίας επιβλήθηκε ένα θρησκευτικό μάθημα απαράδεκτο από κάθε άποψη. Ένα μάθημα που οδηγεί τους μικρούς μαθητές στη σύγχυση, στο μηδενισμό και στην αθεΐα. Ένα μάθημα κατηχητικό της Πανθρησκείας και αντικατηχητικό της Ορθοδοξίας. Ένα μάθημα σύμφωνο με τις επιταγές της νεοταξικής παγκοσμιοποίησης και της πανθρησκείας. Αυτή την κατήχηση επιδίωκαν, οι «εκσυγχρονιστές» του μαθήματος, που εξαπέλυαν μύδρους και ειρωνείες κατά της ορθοδόξου κατηχήσεως. 

Το αξιοσημείωτο είναι ότι εμφανίζεται το νέο πρόγραμμα ως προοδευτικό με τις γελοίες ποσοστώσεις στη διδασκαλία των θρησκειών: 60% ορθόδοξη, 30% ισλαμική, 10% βουδιστική και άλλων θρησκειών. Αλλά, αφού αυτή η ποσοστιαία διδασκαλία αποτελεί πρόοδο και εκσυγχρονισμό, γιατί δεν την εφαρμόζουν και στους Μουσουλμάνους, στους Εβραίους, στους Ρωμαιοκαθολικούς μαθητές; Φαίνεται καθαρά πλέον πως άλλη είναι η επιδίωξη των κυβερνώντων. Θέλουν να αποορθοδοξοποιήσουν τη νέα γενιά. Να αλλάξουν τον πνευματικό και ιδεολογικό της προσανατολισμό. Να την «ξεβαφτίσουν». Γι’ αυτό και επιμένουν ανυποχώρητα σ’ αυτό το πρόγραμμα, το «συμβατό με το σύγχρονο ορθολογισμό και ανεκτό στις σύγχρονες αθεϊστικές και συγκρητιστικές αντιλήψεις».

Είναι βασικότατο το θέμα του χαρακτήρος και του περιεχομένου του μαθήματος των θρησκευτικών. Δεν αποτελεί παρονυχίδα. Σχετίζεται με τη φιλοσοφία και τον γενικό προσανατολισμό της παιδείας. Με την πνευματική και ιδεολογική της στοχοθεσία. Ή απλούστερα, με το τι ανθρώπους πρέπει αυτή να διαπλάσσει. Ετοιμοπόλεμους στρατιώτες κατά το ιδεώδες των μιλιταριστών, «καλούς καγαθούς» κατά το ιδεώδες των Αρχαίων Αθηνών και του αληθινού ανθρωπισμού, μάλιστα δε του Χριστιανισμού, που είναι ο κατεξοχή ανθρωπισμός; Ή άλλου είδους ανθρώπους κατά τα ιδεώδη της φυσιοκρατίας, του υλισμού και της αθεΐας;

Το Ευαγγέλιο του Χριστού είναι η κατ’ εξοχήν ανθρωποποιός δύναμις. Το ομολογούν κορυφαίοι φιλόσοφοι, παιδαγωγοί και λοιποί διανοητές, παλαιότεροι και νεώτεροι. Ακόμη και οι «πατριάρχες» της αθεΐας. Και είναι έγκλημα η σχετικοποίηση και η εξίσωση του Ευαγγελίου με τα λοιπά βιβλία των διαφόρων θρησκευμάτων. Ακόμη δε περισσότερο ο περιορισμός της διδασκαλίας του, προκειμένου να διδαχθούν οι μαθητές τα διδάγματα και τα πιστεύματα των άλλων θρησκειών. Οι κυβερνώντες αυτό τον τόπο επιχειρούν να περιορίσουν το αστραπηβόλο φως του Ευαγγελίου και να το εξισώσουν με τις πυγολαμπίδες των λοιπών θρησκευμάτων. Θέλουν, με άλλα λόγια, να μας φωτίσουν με το … «γκαζούλι» της πανθρησκείας.

Αυτή την τελείως απαράδεκτη και άκρως επιζήμια μεθόδευση αντιλαμβάνεται ο λαός μας, γι’ αυτό και αντιδρά με την επιστροφή των νέων βιβλίων και τις αιτήσεις απαλλαγής των παιδιών του από το νέο πολυθρησκειακό πρόγραμμα σπουδών. Δίνει μάθημα σε όλους τους αρμοδίους.

http://aktines.blogspot.gr 

ΑΓΙΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟΣ Ο ΑΓΑΛΛΙΑΝΟΣ

Άγιος Ιγνάτιος ο Αγαλλιανός, 

Αρχιεπίσκοπος Μηθύμνης, ο Θαυματουργός

Εορτάζει στις 14 Οκτωβρίου

Ο άγιος Ιγνάτιος, ο οποίος πριν γίνει μοναχός ονομαζόταν Ιωάννης Αγαλλιανός, είναι μία από τις σημαντικότερες μορφές της Λέσβου κατά το 16ο αιώνα. Oι πληροφορίες για τη ζωή του δεν είναι σαφείς. Φαίνεται πάντως ότι γεννήθηκε περίπου το 1480 στο χωριό Φάραγγας της Καλλονής.

Παιδί ιερέα, υπηρέτησε και ο ίδιος το χωριό του ως έγγαμος ιερέας. Ο αγιογράφος που συνέταξε το κείμενο του Βίου του τον παρουσιάζει να έχει από την παιδική του ηλικία κλίση προς το μοναχικό βίο. Ακολουθώντας όμως το θέλημα του πατέρα του νυμφεύθηκε την ευσεβή Μαρία. Λίγο αργότερα χειροτονήθηκε ιερέας και διορίστηκε εφημέριος στο Φάραγγα. Όταν η σύζυγός του και όλα τα παιδιά του, πλην ενός, του Μεθοδίου (τον οποίο γνωρίζουμε επειδή ακολούθησε και αυτός το μοναχικό βίο στη Μονή Λειμώνος), πέθαναν απο λοιμό αποφάσισε να ασκητεύσει.

Σε πολύ μικρή απόσταση απο το Φάραγγα βρισκόταν μια ερειπωμένη εκκλησία, το κατά την παράδοση καθολικό της βυζαντινής Mονής «Παναγίας της Mυρσίνης», όπως αναφέρεται σε πατριαρχικό έγγραφο του 1331 μ.X.. Ανοικοδόμησε το ναό, ο οποίος βρισκόταν στην ιδιοκτησία της οικογένειάς του και εγκαταστάθηκε εκεί, μαζί με τον γέροντα πλέον πατέρα του Μανουήλ και το γιό του Μεθόδιο. Έχτισαν νέα κτίρια και ίδρυσαν ένα μικρό μοναστήρι.

Όταν στη μονή συγκεντρώθηκαν πολλοί φιλομόναχοι χριστιανοί, άνδρες και γυναίκες, ο άγιος αποφάσισε να ιδρύσει στη "Μυρσινιώτισσα" γυναικείο μοναστήρι και να εγκαταστήσει τους μοναχούς σε άλλο σημείο, όπου βρισκόταν ναός αφιερωμένος στον Ταξιάρχη Μιχαήλ, σε οικόπεδο που ανήκε επίσης στην οικογένεια των Αγαλλιανών. Iδρύθηκε έτσι η Mονή Λειμώνος, με ηγούμενο τον ίδιο τον άγιο.

Tο Mάρτιο του 1530 ο Ιγνάτιος συνέταξε τη Διαθήκη του, η οποία σώζεται σε δύο χειρόγραφα της μονής. Η Διαθήκη του –συμπληρωμένη και από τρεις ακόμη μεταγενέστερες επιστολές του αγίου προς την ηγουμένη και τις μοναχές της Mονής Mυρσινιωτίσσης– απετέλεσε κατ’ ουσίαν το Τυπικό, βάσει του οποίου λειτούργησαν οι δύο μονές, τις οποίες ίδρυσε ο άγιος. Λίγο μετά τη σύνταξη της Διαθήκης του, ο άγιος ταξίδεψε στην Kωνσταντινούπολη. Eνώ βρισκόταν στή Bασιλεύουσα, απεβίωσε ο τότε Mητροπολίτης Mηθύμνης Mακάριος και ο άγιος εξελέγη απο την Iερά Σύνοδο του Πατριαρχείου διάδοχός του.

ΧΩΡΙΣ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟ ΕΡΕΙΣΜΑ ΤΑ ΝΕΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΠΟΥΔΩΝ ΓΙΑ ΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ

ΧΩΡΙΣ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟ ΕΡΕΙΣΜΑ ΤΑ ΝΕΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ

ΓΙΑ ΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ!

Ἀγγελική Εὐθ. Ζώη, Νομικός

Στήν ἐκπνοή τῆς σχολικῆς χρονιᾶς, τόν περασμένο Ἰούνιο, δημοσιεύτηκαν στήν Ἐφημερίδα τῆς Κυβερνήσεως τά νέα Προγράμματα Σπουδῶν (στό ἑξῆς ΠΣ) γιά τό Μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν (στό ἑξῆς ΜτΘ), τόσο στήν πρωτοβάθμια ἐκπαίδευση, δηλαδή τό Δημοτικό, ὅσο καί στή δευτεροβάθμια ἐκπαίδευση, δηλαδή τό Γυμνάσιο καί τό Λύκειο. Συγκεκριμένα, τό ΠΣ τοῦ ΜτΘ στό Δημοτικό καί στό Γυμνάσιο περιλαμβάνεται στήν Ὑπουργική Ἀπόφαση ὑπ’ ἀριθμόν 101470/Δ2/19.06.2017 (ΦΕΚ Β/2104/19.06.2017), ἐνῶ τό ΠΣ τοῦ ΜτΘ στό Λύκειο περιλαμβάνεται στήν Ὑπουργική Ἀπόφαση ὑπ’ ἀριθμόν 99058/Δ2/19.06.2017 (ΦΕΚ Β/2105/19.06.2017).

Α. Ἡ διδασκαλία τοῦ ΜτΘ κατά τό Ἑλληνικό δίκαιο

Ἀπό μιά ἁπλή ἀνάγνωση τῶν ΠΣ μπορεῖ εὔκολα νά διαπιστωθεῖ, ὅτι εἰσάγουν στή θρησκευτική ἐκπαίδευση τό θρησκειολογικό μοντέλο διδασκαλίας τοῦ ΜτΘ, δηλαδή μία μίξη διαφορετικῶν θρησκειῶν, δογμάτων, κοινωνικοηθικῶν καί φιλοσοφικῶν ἀντιλήψεων, πού μάλιστα θά διδάσκονται μέ ποσόστωση! Θά πρέπει εὐθύς ἐξ ἀρχῆς νά σημειωθεῖ, ὅτι ἡ ὡς ἄνω θρησκειολογική διδασκαλία τοῦ ΜτΘ στή χώρα μας δέν ἔχει κανένα νομοθετικό ἔρεισμα, παρά τό ὅτι στήν Ὑπουργική Ἀπόφαση ὑπ’ ἀριθμόν 99058/Δ2 γιά τό ΠΣ στό Λύκειο παραπλανητικά ἀναφέρεται ὅτι: «Ὁ σχεδιασμός τοῦ νέου Προγράμματος Σπουδῶν (ΠΣ) στά Θρησκευτικά Λυκείου λαμβάνει ὑπόψη: –Τή γενική καί τήν εἰδική σκοποθεσία τῆς Ἐκπαίδευσης, σύμφωνα μέ τό ὑφιστάμενο νομικό πλαίσιο, τό ὁποῖο ἀπορρέει ἀπό τό Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδας καί τούς βασικούς νόμους γιά τήν Ἐκπαίδευση καί εἰδικότερα τό Λύκειο. (...)»

Πρωτίστως ἀντιτίθεται αὐτή (ἡ θρησκειολογική διδασκαλία) στό ἄρθρο 16 τοῦ Συντάγματος τό ὁποῖο, ὡς ἔχει ἑρμηνευθεῖ ἀπό τό Συμβούλιο τῆς Ἐπικρατείας (στό ἑξῆς ΣτΕ), ἐπιβάλλει τήν ὑποχρεωτική διδασκαλία τοῦ ΜτΘ κατά τό ὀρθόδοξο χριστιανικό δόγμα (βλ. ΣτΕ 3356/1995 καί 2176/1998). Ἀναλυτικότερα, τό ἄρθρο 16 παράγραφος 2 τοῦ Συντάγματος προβλέπει τά ἑξῆς: «2. Ἡ παιδεία ἀποτελεῖ βασική ἀποστολή τοῦ Κράτους καί ἔχει σκοπό τήν ἠθική, πνευματική, ἐπαγγελματική καί φυσική ἀγωγή τῶν Ἑλλήνων, τήν ἀνάπτυξη τῆς ἐθνικῆς καί θρησκευτικῆς συνείδησης καί τή διάπλασή τους σέ ἐλεύθερους καί ὑπεύθυνους πολῖτες». Παραθέτουμε ἐδῶ το σχετικό ἀπόσπασμα τῆς ἀπόφασης τοῦ ΣτΕ 3356/1995: 

«3. Ἐπειδή, τό ἄρθρο 13 τοῦ Συντάγματος ὁρίζει τά ἑξῆς: «1. Ἡ ἐλευθερία τῆς θρησκευτικῆς συνείδησης εἶναι ἀπαραβίαστη. Ἡ ἀπόλαυση τῶν ἀτομικῶν καί πολιτικῶν δικαιωμάτων δέν ἐξαρτᾶται ἀπό τίς θρησκευτικές πεποιθήσεις καθενός. 2. Κάθε γνωστή θρησκεία εἶναι ἐλεύθερη καί τά σχετικά μέ τήν λατρεία της τελοῦνται ἀνεμπόδιστα ὑπό τήν προστασία τῶν νόμων ...». Ἐξ ἄλλου, τό ἄρθρο 16 τοῦ Συντάγματος ὁρίζει στήν παράγραφο 2, ὅτι: «Ἡ παιδεία ἀποτελεῖ βασική ἀποστολή τοῦ Κράτους καί ἔχει σκοπό τήν ἠθική, πνευματική, ἐπαγγελματική καί φυσική ἀγωγή τῶν Ἑλλήνων, τήν ἀνάπτυξη τῆς ἐθνικῆς καί θρησκευτικῆς συνείδησης καί τή διάπλασή τους σέ ἐλεύθερους καί ὑπεύθυνους πολῖτες». Τέλος, ἡ Διεθνής Σύμβαση τῆς Ρώμης τῆς 4ης Νοεμβρίου 1950 «περί προασπίσεως τῶν δικαιωμάτων τοῦ ἀνθρώπου καί τῶν θεμελιωδῶν ἐλευθεριῶν», πού κυρώθηκε τό πρῶτον μέ τόν νόμο 2329/1953 (φ. 68, Α) καί ἐκ νέου μέ τό Ν.Δ. 53/1974 (φ. 256, Α) καί ἔχει, ὡς ἐκ τούτου, σύμφωνα μέ τό ἄρθρο 28 παρ. 1 τοῦ Συντάγματος, αὐξημένη τυπική ἰσχύ, μέ τό μέν ἄρθρο 9 κατοχυρώνει τό ἀτομικό δικαίωμα τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας, μέ τό ἄρθρο δέ 2 τοῦ Α΄ προσθέτου πρωτοκόλλου, ὁρίζει εἰδικότερα τά ἑξῆς: «Οὐδείς δύναται νά στερηθεῖ τοῦ δικαιώματος ὅπως ἐκπαιδευθῆ. Πᾶν Κράτος ἐν τῇ ἀσκήσει τῶν ἀναλαμβανομένων ὑπ’ αὐτοῦ καθηκόντων ἐπί τοῦ πεδίου τῆς μορφώσεως καί τῆς ἐκπαιδεύσεως θά σέβεται τό δικαίωμα τῶν γονέων ὅπως ἑξασφαλίζωσιν τήν μόρφωσιν καί ἐκπαίδευσιν ταύτην συμφώνως πρός τάς ἰδίας αὐτῶν θρησκευτικάς καί φιλοσοφικάς πεποιθήσεις». 

4. Ἐπειδή, ἀπό τίς πιό πάνω διατάξεις, ἑρμηνευόμενες σέ συνδυασμό μεταξύ τους, ἐν ὄψει τοῦ γνωστοῦ τοῖς πᾶσιν γεγονότος, ὅτι ἡ συντριπτική πλειοψηφία τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ πρεσβεύει τήν Ὀρθόδοξη Χριστιανική Θρησκεία, (ΣτΕ 3533/1986) ὡς τοῦτο ἄλλωστε μαρτυρεῖται καί ἀπό τήν γενομένην στήν κεφαλίδα τοῦ Συντάγματος, ἐπίκληση τῆς Ἁγίας Τριάδος, σέ συνδυασμό μέ τό ἄρθρο 3 τοῦ Συντάγματος, μέ τό ὁποῖον τό Ὀρθόδοξο Χριστιανικό Δόγμα χαρακτηρίζεται ὡς: «Ἐπικρατοῦσα θρησκεία στήν Ἑλλάδα», συνάγεται, ὅτι σκοπός τῆς παρεχμένης στά σχολεῖα παιδείας εἶναι, μεταξύ τῶν ἄλλων, καί ἡ «ἀνάπτυξη» τῆς θρησκευτικῆς συνείδησης τῶν Ἑλληνοπαίδων σύμφωνα μέ τίς ἀρχές τῆς ὀρθόδοξης χριστιανικῆς διδασκαλίας, στήν ὁποίαν, κατά τεμήριο, ἐν ὄψει τῶν ἐκτεθέντων, ἀποβλέπουν οἱ γονεῖς των ἀντλῶντας ἀπό τό πιό πάνω ἄρθρο 13 τοῦ Συντάγματος, τό δικαίωμα πού εἶναι, ὡς ἀναφέρθηκε, καί διεθνῶς κατοχυρωμένο, μέ τίς ὡς ἄνω διατάξεις τῆς Συμβάσεως τῆς Ρώμης νά καθορίζουν οἱ ἴδιοι τήν θρησκευτική ἀγωγή τῶν τέκνων τους, σύμφωνα μέ τίς δικές τους θρησκευτικές πεποιθήσεις. Ὑπό τήν ἔννοια αὐτή καί προκειμένου νά τύχει ἐφαρμογῆς ἡ διάταξη τοῦ ἄρθρου 16 παρ. 2 τοῦ Συντάγματος, προκειμένου δηλαδή νά «ἀναπτυχθεῖ» ἡ θρησκευτική συνείδηση τῶν μαθητῶν, σύμφωνα μέ τήν διδασκαλία τῆς ὀρθόδοξης χριστιανικῆς πίστης, οἱ μαθητές εἶναι ὑποχρεωμένοι νά μετέχουν στίς σχολικές θρησκευτικές ἐκδηλώσεις, ὅπως εἶναι ἡ καθημερινή προσευχή καί ὁ ἐκκλησιασμός καί νά παρακολουθοῦν τό μάθημα τῶν θρησκευτικῶν, τό ὁποῖον, ὅπως εἶναι αὐτονόητο, «ἐν ὄψει τῶν ἐκτεθέντων» πρέπει νά διδάσκεται στά σχολεῖα σύμφωνα μέ τίς ἀρχές τῆς ὀρθόδοξης χριστιανικῆς θρησκείας (βλ. ΣτΕ 3533/86) καί ἐπί ἱκανόν ἀριθμόν ὡρῶν διδασκαλίας ἑβδομαδιαίως. (…)»

Δέχεται τό ΣτΕ, ὅτι εἶναι δυνατή ἡ ἀπαλλαγή τῶν μαθητῶν ἀπό τό ΜτΘ καί ἀπό τή συμμετοχή τους σέ θρησκευτικές ἐκδηλώσεις «ἐάν ἕνας ἤ περισσότεροι μαθητές, ἄλλως οἱ γονεῖς τους, ἀσκῶντας τό κατοχυρωμένο μέ τό ἄρθρο 13 τοῦ Συντάγματος καί τίς ὡς ἄνω διατάξεις τῆς Συμβάσεως τῆς Ρώμης δικαίωμα τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας, δηλώσουν καθ’ οἱονδήποτε τρόπον, πρός τόν Διευθυντή τοῦ Σχολείου, ὅτι γιά λόγους θρησκευτικῆς συνείδησης, ἤτοι διότι εἶναι ἑτερόδοξοι, ἑτερόθρησκοι ἤ ἄθεοι, δέν ἐπιθυμοῦν νά παρακολουθήσουν (οἱ ὡς ἄνω μαθητές) τήν διδασκαλία τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν ἤ νά μετάσχουν στίς ἄλλες θρησκευτικές ἐκδηλώσεις (…)». Ἀπό κανένα ὅμως σημεῖο τῆς ἀπόφασης τοῦ Δικαστηρίου δέν προκύπτει, ὅτι εἶναι ἐπιτρεπτή ἀπό τό Σύνταγμα ἡ θρησκειολογική διδασκαλία τοῦ ΜτΘ, ἤ, ἡ ἀπαλλαγή τῶν ὀρθοδόξων μαθητῶν ἀπό τήν παρακολούθηση τοῦ μαθήματος. Τό ὡς ἄνω σκεπτικό ἀκολούθησε καί ἡ ἀπόφαση τοῦ ΣτΕ 2176/1998. 

Τό ἀνωτέρω ἄρθρο 16 παρ. 2 τοῦ Συντάγματος τό σχετικό μέ τή θρησκευτική ἀγωγή ἐξειδικεύεται ἀπό τό νόμο 1566/1985, ὅπως ἰσχύει σήμερα. Ὁ νόμος 1566/1985 θέτει ὡς κύριο σκοπό τῆς ἐκπαίδευσης τή διαμόρφωση ἑνός ὁλοκληρωμένου καί καθολικοῦ ἀνθρώπου σέ σχέση, μεταξύ ἄλλων, καί μέ τήν ὀρθόδοξη χριστιανική παράδοση.
Στό ἄρθρο 1 παρ. 1 τοῦ νόμου, ὁ σκοπός τῆς πρωτοβάθμιας καί δευτεροβάθμιας ἐκπαίδευσης ἐξειδικεύεται ἔτσι, ὥστε οἱ μαθητές «νά διακατέχονται ἀπό πίστη πρός τήν πατρίδα καί τά γνήσια στοιχεῖα τῆς ὀρθόδοξης χριστιανικῆς παράδοσης. Ἡ ἐλευθερία τῆς θρησκευτικῆς τους συνείδησης εἶναι ἀπαραβίαστη». Εἰδικότερα στό ἄρθρο 6 παρ. 2, ἐπισημαίνεται ὅτι τό λύκειο ἐπιδιώκει τήν ὁλοκλήρωση τῶν σκοπῶν τῆς ἐκπαίδευσης. Ἰδιαίτερα βοηθᾶ τούς μαθητές, μεταξύ ἄλλων, «νά συνειδητοποιοῦν τή βαθύτερη σημασία τοῦ ὀρθόδοξου χριστιανικοῦ ἤθους καί τῆς σταθερῆς προσήλωσης στίς πανανθρώπινες ἀξίες». Παρ’ ὅτι ὁ νόμος 1566/1985 δέν κάνει εὐθέως λόγο γιά ἀπολογητικό χαρακτῆρα τῆς θρησκευτικῆς ἐκπαίδευσης, οἱ στόχοι πού θέτει ὡς πρός αὐτήν (τή θρησκευτική ἐκπαίδευση) καί ἀφοροῦν τήν καλλιέργεια τῆς ὀρθόδοξης χριστιανικῆς συνείδησης καί παράδοσης, ἀλλά καί τοῦ ὀρθόδοξου χριστιανικοῦ ἤθους εἶναι πρακτικά ἀδύνατο νά ἐπιτευχθοῦν μέσῳ τῶν νέων ΠΣ γιά τό ΜτΘ. Ἑπομένως, τά Προγράμματα αὐτά εἶναι κατ’ οὐσίαν παράνομα ἀφοῦ καταργοῦν τό θεολογικό χαρακτῆρα τοῦ μαθήματος, μετατρέποντάς το σέ μάθημα ἠθικῆς καί φιλοσοφίας.

Β. Ἡ Εὐρωπαϊκή Ἕνωση, τό Συμβούλιο τῆς Εὐρώπης
καί τό Μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν

Στό σημεῖο αὐτό τίθεται τό καίριο ἐρώτημα, μήπως ἰσχύει κάποια Ὁδηγία τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης, ἡ ὁποία νά ἀπαγορεύει τόν ἀπολογητικό χαρακτῆρα ἤ ἔστω νά προκρίνει τόν θρησκειολογικό χαρακτῆρα τῆς θρησκευτικῆς ἐκπαίδευσης. Ἡ ὕπαρξη μιᾶς τέτοιας Ὁδηγίας θά παρεῖχε νομικό ἔρεισμα στά νέα ΠτΔ. Ἡ ἀπάντηση ὅμως στό ἐρώτημα εἶναι ἀρνητική. Δέν ὑφίσταται κανένα νομοθετικό κείμενο τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης σχετικό μέ τό ΜτΘ. Ἡ Εὐρωπαϊκή Ἕνωση τονίζει ἀπό τήν Συνθήκη τοῦ Ἄμστερνταμ τοῦ 1997 καί μέχρι σήμερα μέ ὅλα τά ἐπίσημα κείμενά της ὅτι τά ζητήματα πού ἀφοροῦν στίς σχέσεις Ἐκκλησίας –Πολιτείας καθώς καί στήν διδακτέα ὕλη τῆς παιδείας δέν εἶναι ζητήματα δικῆς της ἁρμοδιότητος, ἀλλά τοῦ κάθε κράτους–μέλους ξεχωριστά. 

Ἄλλωστε καί στήν ἴδια τήν Ὑπουργική Ἀπόφαση πού θεσπίζει τό ΠΣ στό Δημοτικό καί στό Γυμνάσιο, ἀναφέρεται ὅτι ὡς πρός τή διδασκαλία τοῦ ΜτΘ διεθνῶς «δέν εἶναι ἐφικτές ἑνιαῖες καί ὁμοιόμορφες λύσεις, ἀφοῦ κάθε χώρα ἐπιλέγει ἐλεύθερα τόν χαρακτῆρα καί τίς κατευθύνσεις τῆς θρησκευτικῆς ἐκπαίδευσης (ζήτημα, ὅμως, πού σχετίζεται στενότατα μέ τήν ἰδιαίτερη ἱστορική καί πολιτισμική της συνάφεια)(…)»

Στό παρελθόν παρερμηνεῖες προκάλεσε ἡ θέσπιση τῆς Σύστασης ὑπ’ ἀριθμόν 1720/2005 μέ τίτλο «Θρησκεία καί Ἐκπαίδευση» ἀπό τήν Κοινοβουλευτική Συνέλευση τοῦ Συμβουλίου τῆς Εὐρώπης, οἱ διατάξεις τῆς ὁποίας παρέχουν ἐπιχειρήματα ὑπέρ τοῦ θρησκειολογικοῦ χαρακτῆρα τῆς διδασκαλίας τῶν θρησκευτικῶν. Γιά παράδειγμα στήν παράγραφο 7 τῆς Σύστασης ἀναφέρεται, ὅτι «Τό σχολεῖο ἀποτελεῖ μείζονα παράγοντα ἐκπαιδεύσεως, ὅσον ἀφορᾶ τή θρησκεία καί πρέπει νά διδάσκεται εἰς αὐτό ἡ ἱστορία καί ἡ φιλοσοφία τῶν κυριοτέρων θρησκειῶν μετ’ οἰκονομίας, ἀντικειμενικότητος καί σεβασμοῦ πρός τίς ἀξίες τῆς Εὐρωπαϊκῆς Σύμβασης γιά τά Ἀνθρώπινα Δικαιώματα (ΕΣΔΑ)». 

Οἱ ὑποστηρικτές τοῦ θρησκειολογικοῦ χαρακτῆρα τοῦ ΜτΘ, πιθανόν χωρίς νά ἀντιλαμβάνονται ἀκριβῶς περί τίνος ἐπρόκειτο ἔσπευσαν νά κάνουν λόγο γιά «Ὁδηγία» καί γιά τό «Συμβούλιο Ὑπουργῶν τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης» δημιουργῶντας ἐσφαλμένες ἐντυπώσεις καί σύγχυση. Ὅμως, τό Συμβούλιο τῆς Εὐρώπης εἶναι Διεθνής Ὀργανισμός διαφορετικός ἀπό τήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση, οἱ δέ Συστάσεις τοῦ Συμβουλίου τῆς Εὐρώπης συνιστοῦν πολιτικές διακηρύξεις καί δέν εἶναι ὑποχρεωτικές γιά τά κράτη μέλη! 

Ἀντιθέτως, ὑποχρεωτική γιά τά κράτη μέλη τοῦ Συμβουλίου τῆς Εὐρώπης, συμπεριλαμβανομένης καί τῆς Ἑλλάδας, εἶναι ἡ Εὐρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων τοῦ Ἀνθρώπου (ΕΣΔΑ), ἡ ὁποία μάλιστα ὑπερισχύει ἀπό κάθε ἄλλη ἀντίθετη διάταξη νόμου, δυνάμει τοῦ ἄρθρου 28 παράγραφος 1 τοῦ Ἑλληνικοῦ Συντάγματος. Τό ἄρθρο 2 τοῦ Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου τῆς ΕΣΔΑ μέ τίτλο «Δικαίωμα στήν Ἐκπαίδευση», ὁρίζει τά ἑξῆς: «Οὐδείς δύναται νά στερηθῆ τοῦ δικαιώματος ὅπως ἐκπαιδευθῆ. Πᾶν Κράτος ἐν τῇ ἀσκήσει τῶν ἀναλαμβανομένων ὑπ’ αὐτοῦ καθηκόντων ἐπί τοῦ πεδίου τῆς μορφώσεως καί τῆς ἐκπαιδεύσεως θά σέβεται τό δικαίωμα τῶν γονεῶν ὅπως ἐξασφαλίζωσι τήν μόρφωσιν καί ἐκπαίδευσιν ταύτην συμφώνως πρός τάς ἰδίας αὐτῶν θρησκευτικάς καί φιλοσοφικάς πεποιθήσεις».

Τό δικαίωμα αὐτό τῶν γονέων εἶναι ἐκδήλωση τῆς θρησκευτικῆς τους ἐλευθερίας. Εἶναι μάλιστα ἀποκλειστικό δικαίωμα, μέ τήν ἔννοια ὅτι ἀποκλείει τή δυνατότητα σέ κάθε ἄλλο πρόσωπο ἤ τό ἴδιο τό Κράτος νά ἐπέμβει στή θρησκευτική συνείδηση τοῦ ἀνηλίκου τέκνου, γιά παράδειγμα διδάσκοντάς το θρησκεία τήν ὁποία δέν ἐγκρίνουν οἱ γονεῖς ἤ ἐπιβάλλοντας τήν θρησκειολογική διδασκαλία τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν στά σχολεῖα, ἔστω καί ἐάν μεταξύ τῶν διδασκομένων θρησκειῶν εἶναι καί ἡ θρησκεία τήν ὁποίαν ἐγκρίνουν οἱ γονεῖς. Τό Ἑλληνικό Κράτος φαίνεται νά ξεχνάει, ὅτι τό δικαίωμα νά ἀπολαμβάνουν τά παιδιά τους μόρφωση καί ἐκπαίδευση σύμφωνα μέ τίς θρησκευτικές τους πεποιθήσεις τό ἀπολαμβάνουν ὄχι μόνο οἱ ἄθεοι ἤ ἀλλόδοξοι, ἀλλά καί οἱ ὀρθόδοξοι γονεῖς, οἱ ὁποῖοι μάλιστα ἀπαρτίζουν τή συντριπτική πλειοψηφία τῆς Ἑλληνικῆς κοινωνίας. 

Τό Εὐρωπαϊκό Δικαστήριο Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων ἔχει ἑρμηνεύσει τό ἀνωτέρω ἄρθρο 2 τοῦ Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου τῆς ΕΣΔΑ, στή μείζονα σύνθεσή του στήν ὑπόθεση Lautsi κατά Ἰταλίας, ἡ ὁποία ἀφορᾶ τήν παρουσία τοῦ Ἐσταυρωμένου στίς Ἰταλικές αἴθουσες διδασκαλίας καί τή θέση τῆς θρησκείας στό σχολεῖο. 

Τό Δικαστήριο ἔκρινε στήν ὑπόθεση αὐτή, ὅτι «ἡ διαμόρφωση καί ὁ σχεδιασμός τοῦ προγράμματος σπουδῶν ἐμπίπτουν στήν ἁρμοδιότητα τῶν Συμβαλλομένων Κρατῶν. Κατ’ ἀρχήν δέν ἐναπόκειται στό Δικαστήριο νά ἀποφανθεῖ ἐπί τέτοιου εἴδους ἐρωτημάτων, καθώς οἱ λύσεις μποροῦν, νομίμως, νά διαφέρουν ἀνάλογα μέ τή χώρα καί τήν ἱστορική περίοδο. (…)

Τό Κράτος ἀπαγορεύεται νά ἐπιδιώκει σκοπούς κατήχησης οἱ ὁποῖοι μπορεῖ νά θεωρηθοῦν ὅτι δέ σέβονται τίς θρησκευτικές καί φιλοσοφικές πεποιθήσεις τῶν γονέων. Αὐτό εἶναι τό ὅριο πού δέν πρέπει νά ὑπερβαίνουν τά Κράτη (Σκέψη 62 τῆς Ἀπόφασης)».

Ὅμως, μέ λανθασμένη νομική καθοδήγηση καί μέ τήν Κυβερνητική “νομομαγειρική”, ἡ Ἱερά Σύνοδος παρασύρθηκε νά ἀποδεχθεῖ, ὅτι τό ὑπάρχον ΜτΘ δέν πρέπει νά εἶναι «Κατηχητικό», καί ὡς ἐκ τούτου δέν πρέπει νά ἀποσκοπεῖ στή δημιουργία πιστῶν! 

Τό ἴδιο τό Δικαστήριο στήν ὑπόθεση Lautsi κατά Ἰταλίας τόνισε, ὅτι ἡ κυρίαρχη προβολή τῆς πλειοψηφούσης θρησκείας δέν ἀρκεῖ προκειμένου νά ὑποδηλώσει μιά διαδικασία κατήχησης ἐκ μέρους τοῦ Κράτους καί νά ἀποδείξει μιά παραβίαση τῶν προϋποθέσεων τοῦ ἄρθρου 2 τοῦ Πρώτου Πρωτοκόλλου τά ΕΣΔΑ. Ἀντίθετα, ἡ ἐπίσημη προώθηση τῆς θρησκευτικῆς οὐδετερότητας καί ἐκκοσμίκευσης τοῦ Κράτους, ὅπως ὀρθά ὑποστήριξε ἡ Ἰταλική κυβέρνηση, δέν εἶναι λιγότερο προβληματική ἀπό τήν κατήχηση καί τόν προσηλυτισμό ἐκ μέρους τοῦ Κράτους. Ἡ ΕΣΔΑ ἐπιβάλλει τήν ἐλευθερία τῆς θρησκείας καί τῆς συνείδησης, ἀλλά δέν καταπιέζει τά Κράτη πρός τήν κατεύθυνση τοῦ κοσμικοῦ χαρακτῆρα ἤ τῆς θρησκευτικῆς οὐδετερότητας.
Μετά ἀπό ὅλα τά παραπάνω, γίνεται σαφές, ὅτι μέ τά νέα Προγράμματα Σπουδῶν τοῦ Μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν θίγεται ὁ πυρήνας τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας καί τοῦ δικαιώματος ἐκπαίδευσης καί ἀνάπτυξης τῆς θρησκευτικῆς συνείδησης τῶν νέων σύμφωνα μέ τήν Ὀρθοδοξία. Δέ μπορεῖ, λοιπόν, τό Κράτος, νά ἐμπαίζει τούς Ἕλληνες πολῖτες καί μάλιστα τούς Ἕλληνες γονεῖς, διακηρύσσοντας ὅτι δῆθεν τά νέα ΠΣ γιά τά θρησκευτικά σέβονται τό ὑφιστάμενο νομοθετικό πλαίσιο!

Ἀγγελική Εὐθ. Ζώη, Νομικός
«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Τεύχους 180-181
Αὔγουστος – Σεπτέμβριος 2017

http://aktines.blogspot.gr 

ΠΛΥΣΗ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ ΣΤΟΝ ΠΑΝΘΕΪΣΜΟ (ΑΘΕΪΣΜΟ),ΠΟΥ ΕΠΙΧΕΙΡΕΙ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ, ΞΕΣΗΚΩΝΕΙ ΓΟΝΕΙΣ, ΘΕΟΛΟΓΟΥΣ ΚΑΙ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ

Πλύση εγκεφάλου στον Πανθεϊσμό (αθεϊσμό),που επιχειρεί

το Υπουργείο Παιδείας σε βάρος της αγωγής των μαθητών,  ξεσηκώνει Γονείς, Θεολόγους και Άγιον Όρος

Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής Παιδαγωγικής –Χριστιανικής Παιδαγωγικής στη Θεολογική Σχολή του ΑΠΘ

Καταπατώντας το Σύνταγμα, τον ισχύοντα εκπαιδευτικό νόμο, την ελληνική νομολογία και το ευρωπαϊκό δίκαιο (απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

της 20ής Ιουλ. 2007  -υπόθεση Folgero κατά Νορβηγίας- η οποία καταδικάζει τη Νορβηγία, διότι εισήγαγε στα δημόσια σχολεία ύλη μαθήματος θρησκευτικών, όμοια με την του Ελληνικού Υπουργείου Παιδείας, δηλαδή ύλη πολυθρησκευτική), συνεχίζει το ελληνικό Υπουργείο Παιδείας να ασελγεί πνευματικά εναντίον των ελλήνων ορθοδόξων μαθητών και των γονέων τους και, φυσικά, εναντίον του Ορθόδοξου Πολιτισμού της χώρας.

 Με βάση αφενός, όχι παιδαγωγικά κριτήρια, αλλά αναχρονιστικές ιδεοληψίες, που είναι αντίθετες με τον ελληνορθόδοξο πολιτισμό και, αφετέρου, ένα προσχηματικό ενδιαφέρον για τους μαθητές, προκειμένου να μην έχουν δήθεν μονομερείς γνώσεις διδασκόμενοι αποκλειστικά την Ορθοδοξία, οι υπεύθυνοι του Υπουργείου Παιδείας και του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής, επιστρέφουν την ελληνική παιδεία 2000 χρόνια πίσω, στην εποχή του πανθεϊστικού συγκρητισμού των Ρωμαίων, επιβάλλοντας στους μαθητές από την ηλικία των 8-9 ετών να διδάσκονται, παράλληλα στις πλείστες διδακτικές ενότητες, όλες μαζί τις θρησκείες.

Με αυτήν την μεθόδευση παραμερίζουν την ορθόδοξη παράδοση, ως κύρια και βασική διδασκαλία των Θρησκευτικών και επιβάλλουν μια ανάμεικτη διδασκαλία, που πολτοποιεί και εξισώνει την πίστη τους με την πίστη των θρησκειών του κόσμου. Διότι είναι βέβαιο, από παιδαγωγικής πλευράς, ότι μια τέτοια μεικτή και πολυθρησκειακή διδασκαλία, αποτελούμενη από πολλές ισόκυρες και ισοδύναμες θρησκευτικές πίστεις, σημαίνει, για τη συνείδηση των μικρών παιδιών, μια διδασκαλία, που στοχεύει στην καλλιέργεια μιας πολλαπλής και ποικίλης θρησκευτικής συνείδησης, ταυτότητας και πίστης, αντίθετης με την ορθόδοξη πίστη στον Ένα και μοναδικό Τριαδικό Θεό.

Δυστυχώς, αυτό, που με αγανάκτηση, αντικρίζουν οι εκπαιδευτικοί και οι γονείς, διαβάζοντας τα αναχρονιστικά πολυθρησκειακά βιβλία που εφηύρε, ενέκρινε και επιβάλλει για διδασκαλία το Υπουργείο Παιδείας είναι ένας ενιαίος διδακτικός κορμός που τον ονομάζουν «κόσμο της θρησκείας», με πολλούς κλάδους πίστεων και Θεών (θεωρία των κλάδων) και, επομένως, μια διδασκαλία πανθεϊσμού και πανθρησκείας, που περιφρονεί και μηδενίζει την ορθόδοξη πίστη των παιδιών τους στον ένα μοναδικό Τριαδικό Θεό, γεμίζει τον πνευματικό τους κόσμο με σύγχυση και τα καθοδηγεί προς τον μηδενισμό και την αθεΐα.

 Βλέπουν δηλαδή και καταλαβαίνουν οι γονείς ότι η επιλεγμένη -με ιδιαίτερη προπαγανδιστική και προσηλυτιστική μαεστρία και μεθόδευση- ύλη των σχολικών βιβλίων χρησιμοποιείται, πλέον, ως εργαλείο πνευματικής προπαγάνδας και παραπλάνησης, προκειμένου να οδηγηθούν οι μαθητές, αφενός, στην αποορθοδοξοποίησή τους και, αφετέρου, στον εμποτισμό τους με το διαθρησκειακό «πνεύμα», που οδηγεί στην εκκοσμίκευση και στον πανθεϊσμό.

Η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων, με αγανάκτηση διαμαρτύρεται και απευθύνεται στον Υπουργό Παιδείας, ζητώντας του να απολογηθεί υπεύθυνα στους γονείς και σε ολόκληρο τον ελληνικό λαό, διότι εφαρμόζει και επιβάλλει ένα πρωτόγνωρο και αντιπαιδαγωγικό και μη ορθόδοξο μάθημα Θρησκευτικών, προκαλώντας «τη συνείδηση των ορθοδόξων γονέων, οι οποίοι, ως μέλη της επικρατούσας στη χώρα μας Ορθόδοξης Εκκλησίας, γνωρίζουν καλώς ότι η Ορθόδοξη Πίστη ορίζει σαφώς το περιεχόμενό της και κάθε τι αλλότριο αυτής της πίστης, είναι αντίθετο με την πίστη των παιδιών τους, διότι, ιδιαίτερα για την ηλικία και την κρίση που διαθέτουν, εγκυμονεί τον κίνδυνο άρνησης της οικείας πίστεως και προσχώρησης σε άλλη δοξασία».

Οι γονείς των μαθητών, επίσης, διαβάζοντας αυτά τα βιβλία – φακέλους, που εξέδωσε και χορήγησε στα παιδιά τους το Υπουργείο Παιδείας, αποφάσισαν να τα επιστρέψουν στο Υπουργείο, διαμαρτυρόμενοι έντονα, με επιστολή τους προς τον Υπουργό Παιδείας, διότι θεωρούν πως «με τα παρόντα βιβλία θρησκευτικών δεν μαθαίνουν οι μαθητές ούτε τα στοιχειώδη για την ορθόδοξη χριστιανική ζωή. 

Αντίθετα, μάλιστα, παρέχεται με αυτά πληθώρα υλικού, που αφορά σε άλλες θρησκείες και δόγματα και επιφέρουν γνωσιολογική σύγχυση στους μαθητές, καθώς δεν εμβαθύνουν και δεν εμπνέουν προς την Ορθόδοξη Πίστη. Κρίνονται λοιπόν ανεπαρκή και ακατάλληλα προς την επίτευξη της νόμιμης αποστολής τους».

Σημειώνουν, επίσης, ότι «σε αυτά παρουσιάζονται μονόπλευρα θρησκείες ή θρησκευτικές ομάδες, αποκρύπτοντας επιμελημένα διδασκαλίες τους, που ωθούν σε φανατισμό, ρατσισμό και μίσος και έρχονται σε αντίθεση με τα χρηστά ήθη μας και τον πολιτισμό μας».

Επισημαίνουν, ακόμη, «την άνιση μεταχείριση των Ορθοδόξων Χριστιανών, σε σχέση με τις άλλες θρησκευτικές κοινότητες στη Ελλάδα, όπως των μουσουλμάνων, καθολικών και Ιουδαίων Ελλήνων πολιτών, που έχουν την ευχέρεια, βάσει των νόμων 4235/2014, άρθρο 68 και 4386/2016, άρθρο 55, να επιλέγουν τα θρησκευτικά τους εγχειρίδια για την ομολογιακή διδασκαλία τους στα σχολεία, τακτική που αντίκειται στην Αρχή της Ισότητας, κατά το άρθρο 4, παρ.1 του Συντάγματος».

Καταλήγοντας, επικαλούνται την «Ευρωπαϊκή Σύμβαση δικαιωμάτων του ανθρώπου, που ορίζει ρητά ότι κάθε Κράτος οφείλει να παρέχει στους μαθητές του παιδεία σύμφωνη με τις θρησκευτικές -φιλοσοφικές πεποιθήσεις των γονέων τους». Υπογραμμίζουν επίσης ότι επικροτούν και στηρίζουν «την επιστροφή των ακατάλληλων και παράνομων φακέλων μαθητών στο Υπουργείο», ζητώντας, ταυτόχρονα, «την απόσυρσή τους από το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας και την επιστροφή στην διδασκαλία των παλαιών θρησκευτικών εγχειριδίων, δοκιμασμένων και αποδεκτών από τους Ορθοδόξους Χριστιανούς».

Η Αγιορείτικη Κοινότητα επίσης, παρατηρώντας, μεταξύ άλλων, τον πνευματικό κατήφορο, στον οποίον οδηγούνται τα ελληνόπουλα από την συνεχή αποδόμηση, που υφίσταται η ελληνορθόδοξη παιδεία των νέων μας, με τις επικίνδυνες αποφάσεις και ενέργειες του ίδιου του Υπουργείου Παιδείας, δεν δέχτηκε στα τέλη Σεπτεμβρίου τον Πρωθυπουργό, με αυτήν φυσικά την ιδιότητά του, στο Άγιον Όρος.

Στην ίδια κατεύθυνση, επίσης, απέστειλε επιστολή προς τους Υπουργούς Δικαιοσύνης και Παιδείας αλλά και τους Βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου τόσο για τον πολυθρησκεικό προσανατολισμό του μαθήματος των Θρησκευτικών όσο και για τον τεράστιας ηθικοπνευματικής και κοινωνικής σημασίας νόμο για την αλλαγή φύλου, που επέλεξε να θεσπίσει η πολιτεία. Στην επιστολή αυτή, αφενός επισημαίνεται ότι με το συγκεκριμένο σχέδιο νόμου για την αλλαγή φύλου «καταστρατηγείται απροκαλύπτως εις την ορθόδοξον πατρίδα μας ο νόμος του Θεού: “και εποίησεν ο Θεός τον άνθρωπονκατ΄εικόνα Θεού εποίησεν αυτόν, άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς”».

Ως προς το θέμα του μαθήματος των Θρησκευτικών,η Αγιορείτικη Κοινότητα επισημαίνει ότι, με τους φακέλους των μαθητών, «οι ορθόδοξοι μαθητές θα διδάσκονται ένα πανθρησκειακόν μάθημα, το οποίον, εντέχνως, θα ενσταλάζη εις τας ψυχάς των την ιδέαν ότι “όλες οι θρησκείες είναι λίγο-πολύ το ίδιο” και, εν τέλει, θα τους οδηγεί εις τον αγνωστικισμόν και την αθεϊα. Μάλιστα, η ανωτέρω υποχρέωσις ισχύει μόνον διά τους πλειοψηφούντας ορθόδοξους μαθητάς, ενώ οι μειοψηφούντες θα έχουν το δικαίωμα να διδάσκωνται ομολογιακόν μάθημα, συμφώνως με την πίστιν των. Κατόπιν τούτου, πώς είναι δυνατόν να μην σταθώμεν εις το πλευρόν των γονέων, οι οποίοι, συναισθανόμενοι τον κίνδυνον διά την μόλυνσιν της ψυχής των τέκνων τους, αναγκάζονται να επιτρέψουν ως απαραδέκτους τους “φακέλους Μαθήματος Θρησκευτικών”.

Η Ιερά Κοινότητα παρακαλεί, τέλος, για την απόσυρση των ανωτέρω φακέλων και την επιστροφή και προσωρινή χρήση των υπαρχόντων βιβλίων που είχαν οι μαθητές από το 2006. Τι θα πράξει το Υπουργείο Παιδείας; Θα κωφεύει, ως συνήθως, στη φωνή της συνειδήσεως του λαού και του έθνους ή θα συνειδητοποιήσει επιτέλους ότι δεν μπορεί πλέον να παίζει εν ου παικτοίς;

Ορθόδοξη Αλήθεια, 11.10.2017

http://thriskeftika.blogspot.gr

ΣΑΒΒΑΣ ΗΛΙΑΔΗΣ: ΟΣΟ ΣΕ ΕΝΑ ΛΑΟ Η ΨΥΧΗ ΕΙΝΑΙ ΖΩΝΤΑΝΗ ΚΑΙ ΔΥΝΑΤΗ, ΤΙΠΟΤΕ ΔΕΝ ΧΑΝΕΤΑΙ

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς:

Όσο σε ένα λαό η ψυχή είναι ζωντανή και δυνατή,

τίποτε δεν χάνεται

Από το βιβλίο «Μέσα από το παράθυρο της φυλακής», (Εκδόσεις ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΚΥΨΕΛΗ)

Να παραδοθεί, με τη δύναμη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, ο άνθρωπος αυτός στο σατανά για το σωματικό του αφανισμό, έτσι ώστε να σωθεί το πνεύμα του την ημέρα του Κυρίου (Α΄ Κορινθ. 5,5).

     Τι είναι ακριβό και τι φθηνό;

     Οι άνθρωποι μιλάνε και τσακώνονται ασταμάτητα  για την αξία και την τιμή κάθε πράγματος.

     Τι είναι φθηνό; Τι είναι ακριβό, όσον αφορά τον άνθρωπο;

     Η περιουσία είναι λιγότερο ακριβή από το σώμα, το σώμα είναι πιο ακριβό από την περιουσία και η ψυχή είναι πιο ακριβή και από τα δύο. Όταν ο άνθρωπος γεννιέται, η περιουσία του έχει την Τρίτη θέση, γιατί, όταν πεθαίνει, η περιουσία τον εγκαταλείπει. Δηλαδή, την ώρα του θανάτου ο άνθρωπος ξεκολλάει πρώτα από την περιουσία και μετά από την σάρκα. 

Ο άνθρωπος μπορεί να ζήσει χωρίς περιουσία και χωρίς σάρκα, δεν μπορεί να ζήσει όμως χωρίς ψυχή. Όταν ο άνθρωπος μπαίνει από τον άυλο κόσμο σ` αυτόν τον ορατό κόσμο, μπαίνει με σώμα, αλλά χωρίς περιουσία. Όταν βγαίνει από τον ορατό κόσμο, βγαίνει χωρίς σώμα και χωρίς περιουσία. Τον άνθρωπο μπορούμε να τον φανταστούμε και χωρίς περιουσία και χωρίς σάρκα, αλλά δεν μπορούμε να τον φανταστούμε χωρίς ψυχή, επειδή η ψυχή είναι η ουσία του ανθρώπου. Οι άγιοι του Θεού και όλοι οι συγγενείς μας, που πέρασαν απ` αυτόν τον κόσμο, στον οποίο εμείς τώρα βρισκόμαστε, είναι μόνο ζώσες ψυχές στον άλλο κόσμο, χωρίς σώμα και χωρίς περιουσία. Θα μείνουν έτσι μέχρι το τέλος της ανθρωπότητας, μέχρι το τέλος των αιώνων και μέχρι την Ανάσταση του σώματος από το θάνατο.

     Το σώμα και την περιουσία τη δίνει ο Θεός στους ανθρώπους σαν μια μορφή ζυγαριάς, στην οποία η ψυχή κάθε μέρα αποδεικνύει την αξία της.

     Με την ελεημοσύνη και την υπομονή η ψυχή εξαγοράζεται κάθε μέρα και κάθε στιγμή, επειδή με την ελεημοσύνη αφαιρούμε από την περιουσία και με την υπομονή κερδίζουμε τον αγώνα με το σώμα.

     Όταν δίνεις στους ανθρώπους, όταν δείχνεις ανοχή, υπομονή, τότε αυτά τα δύο βάρη έχουν οριζόντια θέση στη ζυγαριά και η ψυχή σου γράφεται στο βιβλίο των μεγαλόψυχων και αγίων ανθρώπων. Όταν μιλάμε όχι για ένα άτομο αλλά για έναν ολόκληρο λαό, τότε την περιουσία του λαού την αντιπροσωπεύει το κράτος. Όταν μετράμε το χρόνο ενός λαού, πρώτον εξετάζουμε το κράτος και στη συνέχεια εξετάζουμε έναν έναν τους πολίτες.

     Ο δίκαιος Ιώβ είχε μεγάλη περιουσία, όπως κανένας. Ήταν σωματικά υγιής, με ωραία κορμοστασιά και με παρουσιαστικό που ενέπνεε σ` όλους σεβασμό. Αυτό όμως που είναι πιο σημαντικό στην περίπτωση του Ιώβ, είναι πως ήταν ευλαβής και κάθε μέρα έκανε θυσία στο Θεό, για τον εαυτό του, για τα παιδιά του, για τους επτά γιους του και τις τρεις κόρες του.

     Δυο φορές επέτρεψε ο Θεός να δοκιμαστεί η πίστη και η αγάπη του Ιώβ στον Θεό. Πρώτη φορά επέτρεψε ο θεός στο σατανά να βλάψει μόνο την περιουσία του Ιώβ. Ο σατανάς γρήγορα έδειξε την επιδεξιότητά του να γκρεμίζει και να καταστρέφει.

     Η περιουσία του Ιώβ καταστράφηκε, κλάπηκαν τα ζώα του, γκρεμίστηκαν τα σπίτια του, οι γιοι και οι κόρες του σκοτώθηκαν. Μονομιάς ο πλούσιος Ιώβ έμεινε χωρίς την περιουσία του. Ο ευτυχισμένος Ιώβ έμεινε χωρίς τα χαρούμενα παιδιά του.

     Η ψυχή του όμως δεν βλαστήμησε το Θεό: Ο Κύριος έδωσε… ο Κύριος πήρε, είπε, ας είναι ευλογημένο το όνομα του Κυρίου!

     Έμεινα δηλαδή ο δίκαιος Ιώβ πιστός στον Κύριό του, χωρίς καμιά περιουσία, με γυμνό αλλά υγιές σώμα. Και ο σατανάς ντροπιάστηκε.

     Τότε ο σατανάς ζήτησε από το Θεό να δοκιμάσει το σώμα του Ιώβ και ο Θεός επέτρεψε στο σατανά να δοκιμάσει το σώμα του, απαγορεύοντας όμως να αγγίξει την ψυχή του.

     Είπε ο Θεός: Τον παραδίδω στα χέρια σου, πρόσεχε όμως την ψυχή του!

     Ο σατανάς γέμισε το σώμα του Ιώβ με σπυριά και με πυώδεις πληγές από τα πόδια μέχρι το κεφάλι. Κάθισε τότε ο Ιώβ μέσα στη στάχτη, πήρε ένα κεραμίδι και έξυνε το πύον από τις πληγές του. Μέσα σ` όλα αυτά τα βάσανα παρέμεινε η ψυχή του Ιώβ καθαρή, υγιής και πιστή στο Θεό. Και πάλι ντροπιάστηκε ο σατανάς και έφυγε στον Άδη, στον τόπο του. Ο Θεός επέστρεψε στον Ιώβ την υγεία του, την περιουσία του, τον ευλόγησε μάλιστα να έχει περισσότερα από πριν. Ο Ιώβ απέκτησε πάλι επτά γιους και τρεις κόρες, έγινε πάλι υγιής σωματικά και χαρούμενος και έζησε για πολλά χρόνια. Πέθανε, όταν ήταν πλέον χορτασμένος από ζωή.

     Και ο ιδικός μας λαός χτυπήθηκε πολλές φορές. Έπληξαν την περιουσία του και το σώμα του. Ο Θεός όμως πρόσεξε την ψυχή του. Η περιουσία του λαού μας, το κράτος, πολλές φορές έπεσε και κατέρρευσε. Μετά από κάθε κρατική καταστροφή ο λαός μας σηκωνόταν. Ο Θεός όμως φύλαξε την ψυχή του λαού μας, που έμεινε πάλι πιστός στο Χριστό. Πραγματικά, όταν ο άνθρωπος μελετήσει την ιστορία του κράτους μας, καταλαβαίνει πόσους πολλούς ανθρώπους σκότωσαν από το λαό μας, πόσο πολλούς ανθρώπους βασάνισαν και αιχμαλώτισαν. Είναι μεγάλο θαύμα του Θεού, ότι στον κόσμο αυτό ακόμη υπάρχει ο λαός μας και ακόμα ακούγεται η γλώσσα μας.

     Πώς να εξηγήσουμε αυτό το θαύμα στην ιστορία μας; Μπορεί να εξηγηθεί με τον ίδιο τρόπο που εξηγείται η ζωή του Ιώβ. Δεν επέτρεψε ο Θεός, αδελφοί μου, δεν επέτρεψε παιδιά μου να αγγίξει ο σατανάς την ψυχή του λαού μας. Επέτρεψε ο Θεός στον σατανά να χτυπήσει το κράτος, την περιουσία και το σώμα, αλλά του απαγόρευσε να αγγίξει την μεγάλη χριστιανική ψυχή του λαού μας. Και όσο σ` ένα λαό η ψυχή είναι ζωντανή και δυνατή, μέχρι τότε τίποτε δεν χάνεται. Παρόλο που κάποια στιγμή φαίνονταν όλα  χαμένα, δυο πράγματα δεν χάθηκαν ποτέ: Η εκκλησία και το τραγούδι. Η εκκλησία με την πίστη της και το τραγούδι με την ιστορία. Αυτό έμεινε και αυτό μας έσωσε. Γι` αυτό το λόγο, αδελφοί μου, καλό είναι να σεβόμαστε την εκκλησία και καλό είναι να διατηρήσουμε τα τραγούδια μας. Ας δοξάζουμε τον Κύριό μας διά μέσου της εκκλησίας, ας τον δοξάζουμε διά μέσου του τραγουδιού του λαού. Μαζί με την ελπίδα, αυτά τα δύο ήταν τα φτερά μας. Η εκκλησία είναι πιο παλιά από το τραγούδι μας και από την ιστορία μας. Από την εκκλησία, που είναι σαν πηγή, πήγασε το ποτάμι της ιστορίας μας και άλλοτε το ποτάμι αυτό ήταν διαυγές και άλλοτε ήταν γεμάτο αίμα. Πάντοτε όμως ήταν βαθύ.

     Γι` αυτό το λόγο ας μαζευτούμε γύρω από την εκκλησία μας, όπως τα παιδιά γύρω από τη μάνα. Ο Χριστός είναι ανίκητος και ακαταμάχητος. Δόξα και ευχαριστία στο Θεό Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα, εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Σάββας Ηλιάδης

Δάσκαλος

Κιλκίς, 13-10-2017

http://aktines.blogspot.gr 

ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ: Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΕΙΝΑΙ ΒΟΗΘΟΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ!

Άγιος Νεκτάριος: Η προσευχή είναι βοηθός στη ζωή μας, συνομιλία με τον Θεό, λησμοσύνη των γήινων πραγμάτων, άνοδος στον ουρανό. Είναι κοινό φάρμακο των παθών, κατάλληλο στο να προφυλάγει απ’ αυτά. Είναι χορηγός της ζωής, υποθήκη υγείας, ελπιδοφόρο άνθος. Μεγάλο όπλο η προσευχή, μεγάλη ασφάλεια, μεγάλος θησαυρός, μεγάλο λιμάνι, ασφαλής περιοχή.

ΑΓΙΟΣ ΚΛΗΜΗΣ: Η ΑΓΑΠΗ ΜΑΣ ΕΝΩΝΕΙ ΜΕ ΤΟ ΘΕΟ!