ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΙΝΟΥΣΗΣ: «ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΕ ΠΑΛΑΤΙΑ ΝΑ ΖΕΙΣ, ΑΝ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ Η ΑΓΑΠΗ, ΕΙΝΑΙ ΤΑΦΟΙ»

Toυ Ντίνου Αυγουστή από Ελευθερία

Μια πρόσφατη συνέντευξη του Γιώργου Κοινούση στην ελληνική τηλεόραση και φυσικά ο μεγάλος θαυμασμός που τρέφω απέναντι σ’ αυτή τη μεγάλη ελληνική και χριστιανική μορφή, ήταν η αφορμή να γράψω λίγα λόγια για τον τεράστιο αυτό συνθέτη, τραγουδιστή και οργανοπαίκτη με τις σπουδαίες επιτυχίες που τραγουδήσαμε και τραγουδάμε ακόμα.

Τον αυθεντικό αυτόν Καλλιτέχνη και Άνθρωπο που πριν τέσσερις δεκαετίες τόλμησε να αφήσει τη δόξα και τα πλούτη και να περάσει στην αφάνεια και τη φύση, την ώρα που κάθε εμφάνιση του προκαλούσε πραγματικό παραλήρημα στους χιλιάδες θαυμαστές του.

Ο Γιώργος Κοινούσης γεννήθηκε πριν από 76 χρόνια στα Λιβάδια της Χίου. Η ζωή του ήταν γεμάτη με πολλές ανυπέρβλητες δυσκολίες και περιπέτειες. Σε ηλικία πέντε μόλις χρονών ήρθε στην Αθήνα με ένα καΐκι μαζί με τους γονείς του, την ώρα που ισχυροί άνεμοι εντάσεως πολλών μποφόρ σάρωναν τη θάλασσα του Αιγαίου.

Πρώτη κατοικία τους ήταν μια πολύ παλιά οικοδομή, στην ιστορική συνοικία του Χατζηκυριάκειου. Στη ζωή του έκανε πολλές δουλειές πριν καθιερωθεί ως ένας από τους μεγαλύτερους συνθέτες και λαϊκούς ερμηνευτές. Πούλαγε τσιγάρα. Ήταν λουστράκος. Έγινε μουσικός χάρη στο μεράκι που είχε ο πατέρας του, που έγραφε στίχους με αφορμή καθημερινά κοινωνικά γεγονότα.

Συνεργάστηκε με όλα τα κορυφαία ονόματα της παλιάς εποχής του ελληνικού πενταγράμμου. Διαθέτει μια τεράστια παρακαταθήκη από τραγούδια, τους στίχους των οποίων συνήθως γράφει ο ίδιος. Στίχοι έμπλεοι αληθινών νοημάτων που συγκινούν γιατί ακριβώς αναφέρονται σε πραγματικά βιώματα των καθημερινών ανθρώπων του μόχθου και της βιοπάλης. Στα δεκαέξι του έδωσε τους πρώτους στίχους του στην Καίτη Γκρέυ. Συμμετείχε σε πολλές επιτυχίες του Καζαντζίδη και άλλων μεγάλων της εποχής.

Το «Άνθρωποι Είμαστε» που ερμήνευσε η Δούκισσα, ήταν όπως δηλώνει ο ίδιος μια γενική ομολογία. Είχε τσακωθεί με τον καλύτερό του φίλο και έτσι κάπως γράφτηκε το συγκεκριμένο τραγούδι που έγινε τεράστια επιτυχία. «Τόλμησα κι έγραψα και ερμήνευσα τραγούδια που ήταν πρωτοποριακά για εκείνη την εποχή» σημειώνει ο Γιώργος Κοινούσης. «Το “Αμερική” είναι ένα τραγούδι-ρεπορτάζ που ακούγεται σαν σημερινό…

Τη δεκαετία του ’70 που μεσουράνησε ο Κοινούσης έξω από το κέντρο «Αναμνήσεις» όπου τραγουδούσε στην παραλιακή οι θαμώνες πήγαιναν από το μεσημέρι και κάθονταν πάνω σε κουβέρτες στην άμμο για να πάρουν σειρά! Μόνο και μόνο για να τραγουδήσουν μαζί του το «Να ξαναγινόμασταν πάλι πιτσιρίκοι». Να του φιλήσουν τα παπούτσια! Να πάρουν ένα κουμπί από το πουκάμισό του. «Δεν θα ξεχάσω που έτρεχαν δίπλα μου όταν οδηγούσα το αυτοκίνητό μου με άλλα ΙΧ ή μοτοσικλέτες για να με αγγίξουν. Δεν μπορούσα να περπατήσω στον δρόμο από τις εκδηλώσεις λατρείας του κόσμου».

Κι όμως η εφήμερη δόξα δεν τον κατέβαλε! Του Γιώργου Κοινούση δεν του άρεσε το ξενύχτι. Ήθελε να ζει μακριά από τη νύχτα. Έτσι, στο απόγειο της δόξας και της καλλιτεχνικής του σταδιοδρομίας, πριν σαράντα και πλέον χρόνια, «κατεβάζει τους διακόπτες» και αποφασίζει να αποσυρθεί σε μια Γαλάζια Ακτή, στο Λαγονήσι. Σε ένα σπίτι, το ησυχαστήριό του, ένα χώρο προσευχής και γαλήνης, όπως δηλώνει ο ίδιος, στην οδό Αγάπης, δίπλα στη θάλασσα, εκεί που κάνει μπάνιο κάθε πρωί, χειμώνα καλοκαίρι. «Το πρώτο πράγμα που κάνω κάθε πρωί», δήλωσε πριν μερικά χρόνια σε συνέντευξη του στην “Espresso της Κυριακής”, (Αργύρης Κωστάκης, Μάιος 2010), «είναι να ευχαριστώ τον Θεό που μου δίνει άλλη μία μέρα ζωής. Ζητώ από τους ανθρώπους να βρούνε την ειρήνη και τον Χριστό.

Θα έλεγα στους νέους να έχουν μέσα τους τον Θεό, να αγαπούν την οικογένεια και να προσέχουν την Ελλάδα … Επαναστάτησα. Ένα βράδυ πήρα τη μεγάλη απόφαση να απομακρυνθώ από αυτήν τη δουλεία της δόξας. Κατάλαβα ευτυχώς ότι η τρομοκρατία σήμερα είναι η ίδια η ζωή που κάνουμε. Βγάλαμε από μέσα μας την αγάπη. Εμείς αλληλοσκοτωνόμαστε καθημερινά. Το βιβλίο μου “Η ζωή πριν και μετά τον Χριστό” έχει κάνει εννέα εκδόσεις. Ο δικός μου τρόπος ζωής είναι κοντά στη φύση, στα ζώα, στην οικογένεια, την υγιεινή διατροφή (έγραψε σχετικό βιβλίο για τον άλλο τρόπο ζωής, τον υγιεινό, για να μένει ο άνθρωπος μακριά από τους γιατρούς). Ο άνθρωπος πρέπει να βλέπει τον ήλιο και τα χρώματα με καθαρή ματιά. Κατάλαβα ότι και μέσα σε παλάτια να ζεις, αν δεν υπάρχουν ο Χριστός και η αγάπη μέσα, μοιάζουν σαν τάφοι…».

Από τη “διαθήκη ζωής” του Κοινούση κρατάμε ακόμα: Τέλειωσε τη Β’ Δημοτικού, όμως ο τρόπος που γράφει και μιλά, αυθεντικά και από καρδιάς, τον κάνει να μοιάζει με κάτοχο μεταδικτατορικού πτυχίου! «Δεν είμαι χρηματοκυνηγός», λέει, «γι’ αυτό και τα παράτησα όλα. Δεν με συγκινούν εμένα τα λεφτά.

Το φώναζα και το τραγουδούσα από τη δεκαετία του ’80 παρ’ ότι κέρδισα πάρα πολλά χρήματα από το τραγούδι …δεν μου αρέσει να λέω ψέματα σαν τους περισσότερους πολιτικούς. Δεν θέλω να διχάζω τον λαό. Στο Πολυτεχνείο ήμουν από τους πρώτους που πήγα κι έδωσα τσιγάρα στα παιδιά λίγες ώρες πριν εισβάλουν τα τανκς. Εγώ όμως δεν κάνω τις ιδέες μου εμπόρευμα για να βγάλω λεφτά όπως άλλοι…».

Εμείς τι άλλο μπορούμε να προσθέσουμε: Απλά υποκλινόμαστε στο μεγαλείο της ψυχής του! Ας πάρουμε έστω και κάτι λίγο από τη μεγαλοσύνη του!

ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

ΕΠΙΣΤΗΜΗ Η ΜΟΔΑ; ΠΕΡΙΠΟΥ 40 ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΠΑΝΕ ΣΕ ΚΛΙΝΙΚΕΣ ΓΙΑ ΤΡΑΝΣΕΞΟΥΑΛ ΣΤΗ ΒΡΕΤΑΝΙΑ

Ο αριθμός των παιδιών που επισκέπτονται την Βρετανική κλινική για τρανσέξουαλ ”Υπηρεσία Ανάπτυξης Ταυτότητας Φύλου” (GIDS), έχει εκτοξευθεί στα ύψη τα τελευταία χρόνια και το περασμένο έτος επισκέφθηκαν την κλινική κατά μέσο όρο 39 παιδιά τη βδομάδα. Αν συνεχιστούν οι τρέχουσες τάσεις, θα φθάσουν τα 50 παιδιά την εβδομάδα το επόμενο έτος. Πολλά από αυτά τα παιδιά είναι ως 4, 5 και 6 ετών.

Τους τελευταίους έξι μήνες, 1.302 παιδιά επισκέφθηκαν την GIDS, σύμφωνα με έκθεση της Βρετανικής Daily Mirror. Αυτό αντιπροσωπεύει αύξηση 24% σε σχέση με τους προηγούμενους έξι μήνες.

Μεταξύ αυτών των παιδιών ήταν δύο παιδιά ηλικίας 4 ετών, τέσσερα παιδιά ηλικίας 5 ετών και όχι λιγότερα από δεκαεπτά παιδιά ηλικίας 6 ετών που είναι μπερδεμένα για την ταυτότητα φύλου τους. Το 2016-2017 υπήρχαν 2.016 παιδιά που αναφέρθηκαν στην κλινική. Σύμφωνα με την εφημερίδα Daily Mirror, η κλινική είναι σε δρόμο να λάβει 2.600 παιδιά το 2017-2018.

Το 2009, υπήρχαν μόνο 97.

“Αυτή είναι μια τεράστια αύξηση”, δήλωσε ο Καθηγητής Ashley Grossman, ειδικός στη δυσφορία φύλου (το επίμονο αίσθημα ότι γεννιέσαι στο λάθος σώμα), δήλωσε στη Daily Mirror.

Σε περίπου 40% των παιδιών που πηγαίνουν στην GIDS συνταγογραφούνται φάρμακα που μπλοκάρουν την εφηβεία, μια «θεραπεία» που ο Grossman δήλωσε ότι «δεν βλάπτει τα παιδιά». Οι υποστηρικτές των τρανσέξουαλ υποστηρίζουν ότι τέτοια φάρμακα δίνουν στα παιδιά περισσότερο χρόνο για να αποφασίσουν εάν θα αλλάξουν το σώμα τους για να ταιριάζουν με το αντίθετο φύλο.

Οι επιδράσεις των αναστολέων της εφηβείας, οι οποίες παύουν τη φυσική εξέλιξη των γενετικών χαρακτηριστικών των εφήβων, παραμένουν άγνωστες. Πιθανές παρενέργειες περιλαμβάνουν μη φυσιολογική ανάπτυξη των οστών.

Οι διασταυρούμενες ορμόνες φέρουν ακόμα περισσότερα προβλήματα. Το οιστρογόνο σε βιολογικά αρσενικά φέρνει έναν κλινικά σημαντικό κίνδυνο θρόμβωσης φλέβας. Η τεστοστερόνη στα βιολογικά θηλυκά αυξάνει την πιθανότητα ανάπτυξης κύστεων των ωοθηκών αργότερα στη ζωή. Πολλές φυσικές μεταβολές από τις διασταυρούμενες ορμόνες είναι μη αναστρέψιμες: όπως η εμβάθυνση της φωνής στα βιολογικά θηλυκά και η διεύρυνση των μαστών στα βιολογικά αρσενικά.

Η επιστήμη είναι ακόμα έξω, αλλά πολλοί άνδρες και γυναίκες έχουν σημαδευτεί ανεπανόρθωτα από τις μάταιες προσπάθειες να κάνουν το σώμα τους να είναι σύμφωνο με το βιολογικό φύλο αντίθετο με το φύλο που γεννήθηκαν. Μια πρώην τρανσέξουαλ γυναίκα είπε: “Δεν είναι καθόλου θεραπεία.”

“Είμαι μια πραγματική, ζωντανή 22χρονη γυναίκα, με ένα σημαδεμένο στήθος και μια σπασμένη φωνή γιατί δεν μπορούσα να αντιμετωπίσω την ιδέα να μεγαλώσω ως γυναίκα, αυτή είναι η πραγματικότητά μου”, παραδέχτηκε η Cari Stella σε ένα προσωπικό βίντεο στο YouTube.

Για να χειροτερέψουν τα πράγματα, ένα πανεπιστήμιο στη Βρετανία απέρριψε πρόσφατα την ιδέα της μελέτης ανθρώπων που μετάνιωσαν την μετάβαση του φύλου τους, διότι θα ήταν «πολιτικά μη ορθό». Εάν τουλάχιστον 50 παιδιά εβδομαδιαίως θα πηγαίνουν σε κλινική ταυτότητας φύλου – και σε 20 από αυτά θα αναστολείς εφηβείας – είναι ζωτικής σημασίας για τους γιατρούς, τους νοσηλευτές, τους δασκάλους και τους γονείς να μάθουν περισσότερα για τους ανθρώπους που θεωρούν ότι είναι τρανσέξουαλ αλλά αργότερα το μετανιώνουν.

“Δεν μπορώ να πιστέψω ότι τα 50 εβδομαδιαίως θα είναι όλα τρανσέξουαλ”, δήλωσε στη Daily Mirror ο Miroslav Djordjevic, ένας χειρουργός ανασκεύασης γεννητικών οργάνων και καθηγητής χειρουργικής και ουρολογίας στο Πανεπιστήμιο του Βελιγραδίου στη Σερβία. «Βλέπουμε πολλούς γονείς που έρχονται για βοήθεια επειδή δεν είναι σίγουροι αν τα παιδιά είναι τρανσέξουαλ ή απλώς είναι παιδιά».

“Για να πούμε ότι ένα κορίτσι πέντε ετών είναι τρανσέξουαλ είναι αδύνατο”, δήλωσε ο Djordjevic. “Αλλά είναι ευκολότερο να ζητάς από το να μην κάνεις τίποτα και τα παιδιά να υποφέρουν. Μέχρι στιγμής είναι κάτι σα μόδα. Και φυσικά υπάρχει ο κίνδυνος ότι τα παιδιά θα μπορούσαν να μετανιώσουν για τη θεραπεία.”

Εάν ακόμη και ο Djordjevic, του οποίου το επάγγελμα εμπεριέχει τη διεξαγωγή χειρουργικών επεμβάσεων για τρανσέξουαλ, προειδοποιεί για τα παιδιά ενάντια στην τρανσέξουαλ τάση, αυτό θα πρέπει να ενθαρρύνει την προσοχή των γονέων.

Τον περασμένο Απρίλιο, ένας παιδοψυχολόγος είπε ότι τα παιδιά «δοκιμάζουν να είναι τρανσέξουαλ».

“Ένας μου είπε, ”Δρ. Steve … Θέλω να είμαι τρανσέξουαλ, είναι το νέο μαύρο”, ο Δρ. Stephen Stathis, παιδιατρικός ψυχίατρος και ιατρικός διευθυντής των υπηρεσιών ψυχικής υγείας παιδιών και νέων στο Νοσοκομείο Queensland, είπε στην Courier Mail ότι πολλοί έφηβοι «δοκιμάζουν να είναι τρανσέξουαλ» για να ξεχωρίζουν.

Ο κόσμος είναι ένα μπερδεμένο μέρος για τα παιδιά, είτε είναι 4 ετών ή 17 ετών. Τα μικρά παιδιά μπορεί να θέλουν να δοκιμάσουν το αντίθετο φύλο. Τα παιδιά της Μέσης Εκπαίδευσης μπορεί να αγκαλιάσουν την ταυτότητα των τρανσέξουαλ για να είναι διαφορετικά.

Οι υποστηρικτές θα μπορούσαν να πουν ότι τα παιδιά δεν θα δοκιμάσουν ποτέ εθελοντικά να είναι τρανσέξουαλ, επειδή αυτό κουβαλά ένα κοινωνικό στίγμα. Μετά τη μετάβαση του Bruce Jenner, τοNational Geographic να βάζει ένα 9χρονο τρανσέξουαλ παιδί στο εξώφυλλο και το περιοδικό Elle να δημοσιεύει το βίντεο ενός 8χρονου drag queen, είναι πραγματικά έκπληξη το γεγονός ότι η τρανσέξουαλ ταυτότητα έχει γίνει κάτι σα μανία;

Ο Stathis προέβλεψε ότι τα περισσότερα παιδιά που έρχονται στην κλινική του θα ταυτιστούν με το φύλος γέννησής τους από τη στιγμή που θα φτάσουν στην εφηβεία. Η επιστήμη για τον τρανσεξουαλισμό είναι ακόμα έξω, αλλά ζητιανεύει την πεποίθηση ότι 50 νέα παιδιά την εβδομάδα στη Βρετανία είναι πραγματικά τρανσέξουαλ.

Φυσικά, ακόμη και αν ένα άτομο υποφέρει σταθερά με δυσφορία φύλου, δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι η τρανσέξουαλ ταυτότητα, οι ορμόνες ή χειρουργική επέμβαση θα θεραπεύσουν αυτή την πάθηση. Ακόμη και η “Caitlyn” Jenner έχει ακόμα αρσενικά χαρακτηριστικά που δεν μπορούν ποτέ να αλλάξουν (για παράδειγμα τα χέρια). Βιολογικά, τα κύτταρα ενός τρανσέξουαλ εξακολουθούν να μεταφέρουν το DNA που αντιστοιχεί στο πρωτότυπο φύλο τους και όσα χειρουργεία κι αν γίνουν δεν μπορούν να το αλλάξουν.

Δεδομένου ότι περισσότερα παιδιά ισχυρίζονται ότι είναι τρανσέξουαλ, οι γονείς πρέπει να ανησυχούν – και πρέπει να είναι έτοιμοι να απαντήσουν σε δύσκολες ερωτήσεις σχετικά με την ταυτότητα όταν ρωτούν τα παιδιά τους.

Οι γονείς θα πρέπει επίσης να αγωνιστούν για το δικαίωμα να αποφασίσουν τι μαθαίνουν τα παιδιά τους και πότε το μαθαίνουν. Βρετανοί γονείς μηνύουν την εκκλησία της Αγγλίας γιατί το σχολείο που πήγαιναν τα 6χρονα αγόρια τους προωθούσε τον τρανσεξουαλισμό. Ένα σχολείο στη Μινεσότα υποσχέθηκε ακόμη και ότι οι γονείς ούτε καν θα ενημερώνονται πριν μάθουν τα παιδιά για τους τρανσέξουαλ.

Οι γονείς πρέπει να γνωρίζουν και να είναι προετοιμασμένοι. Αυτή η φάση του «πολιτιστικού πολέμου» στοχεύει άμεσα στα παιδιά τους.

Πηγή: https://pjmedia.com/parenting/almost-40-kids-per-week-some-only-4-years-old-referred-to-transgender-clinics-in-the-uk/ & Το offtherecord στο Facebook

http://aktines.blogspot.gr 

ΑΡΧΙΜ. ΕΠΙΦΑΝΙΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ: ΓΙΑΤΙ Ο ΘΕΟΣ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ ΣΕΙΣΜΟΥΣ, ΑΝΕΜΟΣΤΡΟΒΙΛΟΥΣ, ΤΥΦΩΝΕΣ, ΤΣΟΥΝΑΜΙ, ΚΥΚΛΩΝΕΣ, ΚΑΤΟΛΙΣΘΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΦΥΣΙΚΕΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ;

Γιατί ο Θεός επιτρέπει σεισμούς, ανεμοστρόβιλους, τυφώνες, τσουνάμι, κυκλώνες, κατολισθήσεις και άλλες φυσικές καταστροφές; 

Η πρόσφατη απίστευτη τραγωδία που έπληξε την μάνδρα Αττικής , προκαλώντας το θάνατο  συνανθρώπων μας, έφερε και πάλι στα χείλη πολλών το αγωνιώδες ερώτημα, που συνοδεύει την ανθρώπινη ιστορία: «για όσα δυσάρεστα και φοβερά συμβαίνουν ποιός φταίει; Γιατί ο Θεός δεν προλαβαίνει το κακό; Γιατί αφήνει το πλάσμα Του να πονά και να υποφέρει;» Στο ερώτημα αυτό δε μπορεί ν’ απαντήσει κανείς με βεβαιότητα, καθώς είναι αδύνατο να διεισδύσει και να ερμηνεύσει τις ανεξιχνίαστες βουλές του Θεού. Αν είναι χλιαρός στην πίστη, θα επιρρίψει στο Θεό τις ευθύνες, αποδίδοντάς Του χαρακτηρισμούς όπως «τιμωρός κι εκδικητής». Αν είναι άπιστος, το πολύ να ειρωνευτεί εκείνους που πιστεύουν κι ελπίζουν στη χάρη του Θεού. Αν είναι πιστός, θα προβληματιστεί, θα προσπαθήσει να επισημάνει να λάθη του κόσμου που οδήγησαν στην τραγωδία, θ’ αγωνιστεί για να βελτιώσει τον εαυτό του βοηθώντας στη βελτίωση του κόσμου.

Το πιο εύκολο, βέβαια, είναι να τα βάλει κανείς με το Θεό και να πει πως, αφού δεν απέτρεψε το κακό δεν είναι Θεός αγάπης ή το χειρότερο, είναι ανύπαρκτος και όλα καθοδηγούνται και πορεύονται σ’ αυτή τη ζωή από τους κανόνες της τύχης. Μήπως, όμως, είναι άδικος ένας τέτοιος αφορισμός, άδικος όχι, ασφαλώς, για το Θεό, αλλά για εμάς τους ίδιους, καθώς δε μας επιτρέπει να δούμε τα πράγματα στην αληθινή τους διάσταση, αλλά ούτε και ν’ ανακαλύψουμε τις δικές μας ευθύνες για ν’ αναμετρηθούμε μαζί τους;

Ο Θεός φταίει για το γεγονός ότι από διαχειριστές του κόσμου και του φυσικού περιβάλλοντος, μεταβληθήκαμε σε στυγνούς εκμεταλλευτές και εγκληματικούς καταχραστές των φυσικών πόρων; Ο Θεός φταίει για το γεγονός ότι στρέψαμε την ίδια τη φύση εναντίον μας, καθώς καθημερινά ασελγούμε επάνω της αγνοώντας τις κατά καιρούς προειδοποιήσεις της σχετικά με τα δεινά που εγκυμονούν οι αλόγιστες πράξεις μας; Ο Θεός φταίει για τη συστηματική ανατροπή των φυσικών νόμων, για την άπληστη αδιαφορία μας για το αν θα έχουν καθαρό αέρα ν’ αναπνεύσουν τα παιδιά μας τα επόμενα χρόνια κι όλα αυτά για να μη θιγούν στο ελάχιστο τα τεράστια οικονομικά συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων, των πολυεθνικών εταιριών, τα συμφέροντα των ισχυρών επί των αδυνάτων; Οι «παραδείσιες» ακτές που επλήγησαν δε δημιουργήθηκαν από την κοπή χιλιάδων δέντρων στην παραθαλάσσια ζώνη προκειμένου να κτιστούν, σχεδόν επί της θαλάσσης, πολυτελέστατα ξενοδοχεία – κράχτες για την προσέλκυση ξένων τουριστών; Στο βωμό του χρήματος δηλ. συντελέστηκε το έγκλημα καταρχήν κατά του περιβάλλοντος και κατόπιν κατά των γηγενών. Αν τα δένδρα βρίσκονταν στη θέση τους, θα λειτουργούσαν ως φυσικό ανάχωμα στην ορμητικότητα των κυμάτων, σώζοντας χιλιάδες ανθρώπινων ζωών; Ο Θεός, λοιπόν, φταίει γι’ αυτή την αμέλεια ή ανθρώπινη απληστία; 

Αυτό που μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα για τον τρόπο που Θεός αφήνει τα πράγματα να εξελιχθούν, είναι ότι σέβεται απολύτως το ανθρώπινο αυτεξούσιο και την ελευθερία του ανθρώπου να καθορίζει τα της ζωής, του παρόντος και του μέλλοντός του, ακόμα κι αν οδηγεί τον εαυτό του στην απώλεια και στην καταστροφή. Η ελευθερία είναι το μέγιστο και κορυφαίο αγαθό, το οποίο πρώτος ο Δωρεοδότης Θεός τιμά, αρνούμενος να επέμβει έστω και για να σώσει ανθρώπινες ζωές. Γιατί; Γιατί ο άνθρωπος, στα εκατομμύρια χρόνια της ιστορίας του, φαίνεται ότι δεν έχει μάθει από τα λάθη του, φαίνεται ότι αρέσκεται στο να ασυδοτεί επί της φύσεως και του εαυτού του, οπότε οποιαδήποτε Θεία επέμβαση προς την κατεύθυνση της αποτροπής του κακού θα συνιστούσε αμνήστευση της ανθρώπινης ασυδοσίας και άδεια για την επανάληψή της.

Στην ίδια λογική και ο Μέγας Βασίλειος τόνιζε: «… οι αρρώστιες των πόλεων και των εθνών, οι ξηρασίες των αέρων και οι ακαρπίες της γης, οι ακόμα σκληρότερες περιστάσεις στη ζωή του καθενός περιορίζουν την αύξηση της κακίας… Οι σωματικές δοκιμασίες και τα έξω από το σώμα δυσάρεστα, επινοήθηκαν με σκοπό την αποχή από την αμαρτία. Επομένως, ο Θεός αναιρεί το κακό και το κακό δεν προέρχεται από τον Θεό. Διότι ο γιατρός δεν εισάγει την αρρώστια στο σώμα, αλλά την βγάζει από αυτό. Η εξαφάνιση των πόλεων και οι σεισμοί και οι πλημμύρες και οι απώλειες των στρατευμάτων και τα ναυάγια και όλες οι πολυάνθρωπες καταστροφές, είτε απ’ τη γη, είτε απ’ τον αέρα, είτε απ’ τη φωτιά, είτε από οποιαδήποτε άλλη αιτία προκαλούνται, συμβαίνουν για να φρονηματιστούν αυτοί που επιζούν. Διότι ο Θεός, με γενικές δοκιμασίες, σωφρονίζει την κακία του λαού» (Β.Ε.Π.Ε.Σ., Τόμος 54, σελ. 88 – 99).

Ο καθηγητής της ερήμου δε Μέγας Αντώνιος, ομιλώντας για την προέλευση του κακού, έλεγε: «Το κακό και κακία είναι πάθη που βρίσκονται στην ύλη. Της κακίας, όμως, δεν είναι αίτιος ο Θεός. Αυτός έδωσε στους ανθρώπους γνώση και επιτηδειότητα να διακρίνουν το καλό από το κακό και αυτεξουσιότητα. Αυτό που γεννά όλα τα πάθη της κακίας είναι η αμέλεια και η οκνηρία των ανθρώπων. Ο Θεός δε φταίει διόλου γι’ αυτό. Από την κακή τους προαίρεση οι δαίμονες έγιναν οκνηροί, όπως και οι περισσότεροι άνθρωποι» (Φιλοκαλία, Τόμος 1ος, κεφ. 89).

Αντί λοιπόν, να επιρρίπτουμε τις ευθύνες στο Θεό για τις συμφορές που βρίσκουν, είτε την προσωπική μας ζωή, είτε τη ζωή της ανθρωπότητας, καλόν είναι ν’ αναλογιστούμε τα λάθη μας και να δούμε επιτέλους τον όλεθρο στον οποίο οδηγούμε τη ζωή μας εξαιτίας της αχαλίνωτης μετατροπής της Θεϊκής ελευθερίας σε ασυδοσία και της εγκληματικά αλόγιστης εκμετάλλευσης του φυσικού περιβάλλοντος, το οποίο, όταν ατιμάζουμε και πληγώνουμε, εκδικείται με θάνατο.

  

ΤΟΥ ΑΡΧΙΜ. ΕΠΙΦΆΝΙΟΥ ΟΙΚΟΝΌΜΟΥ

https://www.greekaffair.gr

Ο ΑΓΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ ΤΣΑΛΙΚΗΣ, ΟΙ ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΜΕΤΑ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ ΚΑΙ Ο ΒΑΠΤΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ

Ὁ ἅγιος Ἰάκωβος Τσαλίκης, οἱ συμπροσευχές μετὰ αἱρετικῶν 

καὶ ὁ βαπτισμός τῶν αἱρετικῶν.

Χρύσανθος Πορφύριος Βρέτταρος.

Ὁ ἅγιος Ἰάκωβος Τσαλίκης, πιστὸς στὴν ἐκ Θεοῦ θεία παράδοσι τῆς Ὀρθοδοξίας, αὐτῆς τῆς μίας ἁγίας καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, καὶ συνάμα, ὡς ἑπόμενος τῶν ἁγίων Ἀποστόλων και τῶν ἁγίων και θεοφόρων Πατέρων, ἀντιμάχετο τὴν συμπροσευχή μετὰ τῶν ἀκαθάρτων αἱρετικῶν,  εἰς πανορθόδοξον κήρυξιν τοῦ βαπτίσματος τῶν αἱρετικῶν ὡς δαιμονικοῦ λουτροῦ.

Ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ ἐπιζητεῖ τὴν σωτηρία διά τοῦ βαπτίσματος εὶς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ ἁγίου Πνεύματος.

Οἱ Ὁρθόδοξοι συνομολογοῦν μετὰ τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ τοὺς λατίνους  ὡς ἀθέως πολύθεους,

"Ἀλλ᾿ ἡμεῖς τούτους τε κἀκείνους ὡς ὄντας ἀθέους τε καί  πολυθέους ἀποβαλλόμεθα καί τοῦ πληρώματος τῶν εὐσεβούντων, ὡς καί ἡ ἁγία τοῦ Χριστοῦ καθολική καί ἀποστολική ἐκκλησία διά τοῦ Συνοδικοῦ καί Ἁγιορειτικοῦ τόμου, τελέως ἐκκόπτομεν, πιστεύοντες εἰς μίαν θεότητα τρισυπόστατον καί παντοδύναμον, οὐδαμῶς τοῦ ἑνιαίου καί τῆς ἁπλότητος ἐκπίπτουσαν διά τάς δυνάμεις ἤ τάς ὑποστάσεις"[1] ἀρνητᾶς τοῦ ἐνός τρισυποστάτου Θεοῦ,

«Τοιγαροῦν κατ᾿ αὐτούς ὑποστατικῶς ἔχει τό δημιουργεῖν καί ἁγιάζειν ὁ Υἱός˙ ἀμέσως γάρ καί οὐχ ὡς ὁ Πατήρ ἐμμέσως˙ καί οὕτω κατ᾿ αὐτούς τά φυσικά τῶν ὑποστατικῶν διενήνοχεν οὐδέν˙ οὐκοῦν καί ἡ φύσις τῆς ὑποστάσεως, ὡς μή τρισυπόστατον ἤ τριφυᾶ κατ᾿ αὐτούς εἶναι τόν Θεόν.»[2]

καὶ ἐπομένως ὡς  ἀβαπτίστους ἀκάθαρτους εἰδωλολάτρας.

Ὁ ἅγιος Μάρκος Ἐφέσου θεολογεῖ  οὔτως

«οὔτε οὖν τὴν πρὸ τοῦ σχίσματος ἀγάπην ὑμᾶς προβάλλεσθαι χρὴ , οὔτε τὴν μετὰ τὸ σχίσμα, μενούσης τῆς αἰτίας τοῦ σχίσματος»[3]

περἰ τῆς ἀρνησιχρίστως προβαλλομένης ἀγάπης ὑπό τῶν  ἐξ Ὁρθοδοξίας κοινωνούντων μετά τῆς λατινικῆς εἰδωλολατρικῆς λύμης, 

«Να αγαπηθούμε! Και τι γίνεται σήμερα; Πνεύμα μέγα αγάπης εξαπλώνεται υπέρ τους Χριστιανούς Ανατολής και Δύσεως. Ήδη αγαπώμεθα. Ο Πάπας το είπε: απέκτησα έναν αδελφόν και του λέγω σ᾽ αγαπώ! Το είπα και εγώ: Απέκτησα έναν αδελφό και του είπα σ᾽ αγαπώ!»[4]

Ἡ ἐν Ὀρθοδοξία ἄρνησις βαπτίσεως τῶν ἀθέως πολύθεων λατίνων, συνιστᾶ ἄρνησιν Χριστοῦ καὶ πραγμάτωσι ἐσφωρικοῦ μίσους πρὸς ἀποστέρησι τῆς ἐν Χριστῶ τῶ  Θεῶ σωτηρίας ἐκ κοιλίας ἄδου. 

Οἱ αἰρετικοί ὁρθοδόξως ὁρίζονται ὡς ἀκάθαρτοι ὑπό τοῦ Ἀποστόλου Παύλου,

«πάντα μὲν καθαρὰ τοῖς καθαροῖς· τοῖς δὲ μεμιαμμένοις καὶ ἀπίστοις οὐδὲν καθαρόν, ἀλλὰ μεμίανται αὐτῶν καὶ ὁ νοῦς καὶ ἡ συνείδησις.  Θεὸν ὁμολογοῦσιν εἰδέναι, τοῖς δὲ ἔργοις ἀρνοῦνται, βδελυκτοὶ ὄντες καὶ ἀπειθεῖς καὶ πρὸς πᾶν ἔργον ἀγαθὸν ἀδόκιμοι.» [5]

καὶ οἱ πιστοί ἔχουν τὴν ἐντολή τοῦ Θεοῦ πρὸς χωρισμόν ἐκ τῶν ἀκαθάρτων,

«διὸ ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν καὶ ἀφορίσθητε, λέγει Κύριος, καὶ ἀκαθάρτου μὴ ἅπτεσθε, κἀγὼ εἰσδέξομαι ὑμᾶς,  καὶ ἔσομαι ὑμῖν εἰς πατέρα καὶ ὑμεῖς ἔσεσθέ μοι εἰς υἱοὺς καὶ θυγατέρας, λέγει Κύριος παντοκράτωρ» [6]

«Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν, μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν καὶ στραφέτες ῥήξωσιν ὑμᾶς» [7]

Ἡ ἀποδοχή τοῦ δαιμονικοῦ λουτροῦ τῶν αἰρετικῶν ὡς τοῦ ἁγίου βαπτίσματος τῆς  μιᾶς ἁγίας καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας , ὅπως καὶ  ἡ συμπροσευχή μεθ’ αὐτῶν, ἐπιφέρει τὴν ἐνοχή, τῆς ὁμονύμου πρὸς τὸν Χριστιανισμόν  εἰδωλολατρείας ἐπί τῶν ἐξ Ὀρθοδοξίας καταφρονούντων τὴν δι’ Υἱοῦ ἄκτιστον παράδοσιν τῶν ρημάτων τοῦ Θεοῦ Πατρός,   ὡς θεολογεῖ ὁ μεταστᾶς ἡγήτωρ τῶν θεολόγων, ὁ θεῖος Ἰωάννης ὁ εὐαγγελιστής,     

«πᾶς ὁ παραβαίνων καὶ μὴ μένων ἐν τῇ διδαχῇ τοῦ Χριστοῦ Θεὸν οὐκ ἔχει· ὁ μένων ἐν τῇ διδαχῇ τοῦ Χριστοῦ, οὗτος καὶ τὸν πατέρα καὶ τὸν υἱὸν ἔχει.  εἴ τις ἔρχεται πρὸς ὑμᾶς καὶ ταύτην τὴν διδαχὴν οὐ φέρει, μὴ λαμβάνετε αὐτὸν εἰς οἰκίαν, καὶ χαίρειν αὐτῷ μὴ λέγετε·  ὁ γὰρ λέγων αὐτῷ χαίρειν κοινωνεῖ τοῖς ἔργοις αὐτοῦ τοῖς πονηροῖς.» [8]

Ὁ με΄  ἰερός κανῶν τῶν ἁγίων Ἀποστόλων, ὁρίζει  τὸν ἀφορισμόν  ὅσων, εἴτε συμπροσεύχονται , εἴτε ἐπιτρέπουν τὴν ἀποδοχή αἰρετικῆς ἰεροπραξίας,

«Ἐπίσκοπος, ἢ πρεσβύτερος, ἢ διάκονος, αἱρετικοῖς συνευξάμενος μόνον, ἀφοριζέσθω· εἰ δὲ ἐπέτρεψεν αὐτοῖς ὡς κληρικοῖς ἐνεργῆσαί τι, καθαιρείσθω.»

Ὁ μς΄ ἰερός κανῶν τῶν ἁγίων Ἀποστόλων ὁρίζει την καθαίρεσιν τῶν κληρικῶν ἐκείνων οἱ ὀποίοι δέχονται τὸ βάπτισμα τῶν αἰρετικῶν,

«Ἐπίσκοπον, ἢ πρεσβύτερον, αἱρετικῶν δεξαμένους βάπτισμα ἢ θυσίαν, καθαιρεῖσθαι προστάττομεν. Τίς γὰρ συμφώνησις Χριστῷ πρὸς Βελίαρ; ἢ τίς μερὶς πιστῷ μετὰ ἀπίστου;»

Ἀπὸ τοῦ κειμένου τοῦ π. Ἰωάννη Κωστώφ, ἔχουμε τὴν μαρτυρία τῆς μὴ συμπροσευχῆς τοῦ ἁγίου Ἰακώβου Τσαλίκη μὲ προτεστάντη, ὡς καί τὴν βάπτιση λατινικῶς καταβαπτισμένης,  ὁμοπίστως τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ  εἰς ὑπακοήν τοῦ ὅρου πίστεως τῆς συνόδου τῶν Πατριαρχῶν τῆς Ἀνατολῆς τοῦ 1755,

«Καὶ τοὺς ἐξ αὐτῶν ἡμῖν προσερχομένους ὡς ἀνιέρους καὶ ἀβαπτίστους δεχόμεθα, ἑπόμενοι τῷ Κυρίω ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστῷ, τῷ τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ ἐντειλαμένω βαπτίζειν «εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος »[9]

εἰς εὐθείαν κατάκρισιν τοῦ ἀπό Φαναρίου και Βατικανοῦ κειμένου τοῦ Balamand,

13 […],«On each side it is recognized that what Christ has entrusted to His Church—profession of apostolic faith, participation in the same sacraments, above all the one priesthood celebrating the one sacrifice of Christ, the apostolic succession of bishops—cannot be considered the exclusive property of one of our Churches. In this context it is clear that rebaptism must be avoided.”[10]

«῾Εκατέρωθεν ἀναγνωρίζεται ὅτι ὅσα ἐνεπιστεύθη ὁ Χριστός εἰς τήν᾿Εκκλησίαν του-ὁμολογία τῆς ἀποστολικῆς πίστεως, μετοχή εἰς τά αὐτά μυστήρια, κυρίως εἰς τήν μίαν ἱερωσύνην τήντελοῦσαντήν μίαν θυσίαν τοῦ Χριστοῦ, ἀποστολικήν διαδοχήν τῶν ἐπισκόπων- δέν δύνανται νά θεωρηθοῦν ὡςἀποκλειστική ἰδιοκτησία μιᾶς τῶν ἡμετέρων᾿Εκκλησιῶν. Εἶναι σαφέςὅτι ἐντός τοῦ πλαισίου τούτου ἀποκλείεται πᾶς ἀναβαπτισμός» («῾Η Οὐνία ὡς μέθοδος ἑνώσεως κατά τό παρελθόν καί σημερινή ἀναζήτησις τῆς πλήρους κοινωνίας», ᾿Εφ. «Καθολική» φ. 2705/20-7-1993).

τὸ  ὁποίο ἀρνησιχρίστως ἀπαγωρεύει τὴν βάπτιση τῶν ἀκαθάρτως μεμιασμένων ἀθέως πολυθέων λατίνων.

Ὠσαύτως ὡς περὶ Λατίνων,  τὸ Φανάριον ἀρνησιχρίστως ἀπαγωρεύει τὴν βάπτιση τῶν ἀκαθάρτως μεμιασμένων Λουθηρανῶν.

Ἡ ὁρθόδοξως ὁρθοπραξία τοῦ ἁγίου Ἰακώβου Τσαλίκη, ἀσφαλῶς δεικνύει τὴν εὐθείαν κατάκρισιν τοῦ ἐκείνου κειμένου, τοῦ  ἀπό Φαναρίου καὶ Βυρτεμβέργης συνομολογοῦντος τήν ἀπαγώρευσιν τῆς  βαπτίσεως   τῶν ἀκαθάρτως μεμιασμένων Λουθηρανῶν,

13.[..], «Together, Lutherans and Orthodox echo this declaration and mutually reject proselytism toward each other.»

“Μαζί, οι Λουθηρανοί και οι Ορθόδοξοι συνομολογολυν αυτή τη δήλωση και αρνούνται αμοιβαία τον προσηλυτισμό ο ένας προς τον άλλον”

14. […] «We oppose proselytism, which sows division within existing churches and is counterproductive to Christian unity»[11]

«Αντιτιθέμεθα τον προσηλυτισμό, ο οποίος σπέρνει τη διαίρεση μέσα στις υπάρχουσες εκκλησίες και είναι αντιπαραγωγικός στη χριστιανική ενότητα»

Ἐκ τοῦ βιβλίου τοῦ π. Ἰωάννου Κωστώφ[12]:

Διηγείται ο Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης:

Κάποτε επισκέφθηκε το Μοναστήρι μας ένας Προτεστάντης πάστορας.

Όταν με ενημέρωσαν ότι αυτός ο κύριος είναι ιερέας των Προτεσταντών, τον πλησιάσαμε και τον ξεναγήσαμε στο Μοναστήρι μας. Μετά, είπα να ετοιμάσουν για τον άνθρωπο φαγητό...

Εγώ δεν κάθησα μαζί του στο τραπέζι, αλλά αποσύρθηκα στο κελί μου.

Διότι αυτό απαιτεί η τάξις.

Οι Πατέρες απαγορεύουν τη συμπροσευχή που προηγείται της κοινής τραπέζης...

Σε άλλη περίπτωση επισκέφθηκαν το Μοναστήρι δύο αγιορείτες ιερομόναχοι και μια ηλικιωμένη κυρία Καθολική, ρωσικής καταγωγής, που είχε αποφασίσει να γίνει Ορθόδοξη.

Όταν στο Γέροντα αναφέρθηκε ότι, κατόπιν αποφάσεως της Ιεράς Συνόδου, στα άτομα αυτά είναι αρκετό το μυστήριο του Χρίσματος, χωρίς το Βάπτισμα, ο Γέροντας είπε:

Δεν γνωρίζω τι αποφάσισε η Ιερά Σύνοδος. Εκείνο που γνωρίζω είναι ότι το Ευαγγέλιο λέει: «ο πιστεύσας και βαπτισθείς σωθήσεται».

Γι’ αυτό πρέπει να γίνεται κανονικά το μυστήριο του Βαπτίσματος και του Χρίσματος. Και σε ένα τρίτο περιστατικό ενός Καθολικού, που θέλησε να βαπτισθεί, αφού ο Γέροντας τον προέτρεψε να επισκεφθεί τον επίσκοπο της περιοχής του, απ’ όπου επέστρεψε με τη σύσταση ότι δεν χρειάζεται βάπτισμα άλλα μόνο χρίσμα...

Χωρίς να σχολιάσει την παραπάνω αντιμετώπιση, έφερε μία μεγάλη κολυμβήθρα στο Μοναστήρι και, βοηθούμενος από ένα αρχιμανδρίτη, πνευματικό του τέκνο, βάπτισε κανονικά τον εν λόγω άνθρωπο στο παρεκκλήσι του Αγίου Χαραλάμπη.

 ..............................................................................................................

[1] ΕΠΕ 63, 448

[2] ΕΠΕ 51, 108

[3] MANSI 31, 516E

[4]«Αι Πνευματικαι υποθηκαι του Αθηναγορου του Α΄ » Ορθοδοξος Τυπος (365) 13 Ιουλιου 1979, σελ 4

[5]Τιτ. Α΄13-16

[6] Β΄ Κορ. Στ΄.17 

[7] Ματθ. Ζ΄.6

[8] Β΄ Ιω. α΄, 9-11

[9] Ιωάννου Ν. Καρμίρη, Τα Δογματικά και Συμβολικά Μνημεία της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας, τόμος ΙΙ, Εν Αθήναις 1953, σ. 989-991

[10]The Balamand Agreement, http://www.ewtn.com/v/experts/showmessage_print.asp?number=309141&language=en

[11]COMMON STATEMENT OF THE 15TH PLENARY SESSION OF THE LUTHERAN - ORTHODOX JOINT COMMISSION Lutherstadt Wittenberg, Germany, 31 May - 7 June 2011

https://www.patriarchate.org/el/-/common-statement-of-the-15th-plenary-session-of-the-lutheran-orthodox-joint-commission-lutherstadt-wittenberg-germany-31-may-7-june-2011 

http://aktines.blogspot.gr   

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΦΡΑΙΜ ΑΡΙΖΟΝΑΣ- ΝΑ ΜΕΤΑΓΓΙΖΟΥΜΕ Ο ΕΝΑΣ ΣΤΟΝ ΑΛΛΟΝ ΤΟ ΦΑΡΜΑΚΟ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ, ΓΙΑΤΙ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΦΟΒΕΡΑ ΧΡΟΝΙΑ…

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΙΑΤΙΣΤΗΣ ΠΑΥΛΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΣΙΟ ΓΕΡΟΝΤΑ ΙΑΚΩΒΟ ΤΣΑΛΙΚΗ

ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΘΑΥΜΑΤΩΝ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΙΑΚΩΒΟΥ ΤΣΑΛΙΚΗ

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ ΟΣΙΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΙΑΚΩΒΟΥ ΤΣΑΛΙΚΗ

ΣΗΜΕΡΑ ΕΓΙΝΕ Η ΑΓΙΟΚΑΤΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΙΑΚΩΒΟΥ ΤΣΑΛΙΚΗ

Του Αιμίλιου Πολυγένη

Αγιοκατατάχθηκε σήμερα, Δευτέρα 27 Νοεμβρίου σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες της Romfea.gr ο Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης.

Στην αγιοκατάταξη του Γέροντος Ιακώβου Τσαλίκη προχώρησε η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, σε συνεδρίασή της, υπό την προεδρία του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου.

Να σημειωθεί ότι η μνήμη του Αγίου Ιακώβου Τσαλίκη θα εορτάζεται στις 22 Νοεμβρίου.

Λίγα λόγια για τον βίο του π. Ιακώβου Τσαλίκη

Ο γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης γεννήθηκε στις 5 Νοεμβρίου 1920 από ευσεβείς γονείς.

Ο μικρός Ιάκωβος ήταν επτά χρονών και είχε μάθει απέξω την θεία Λειτουργία χωρίς να γνωρίζει γράμματα. Το 1927 πήγε σχολείο και διακρίθηκε για τις επιδόσεις του. Η αγάπη του για την εκκλησία ήταν έκδηλη.

Την ίδια χρονιά εμφανίσθηκε μπροστά του η Αγία Παρασκευή και του φανέρωσε το λαμπρό εκκλησιαστικό του μέλλον ενώ συχνά διάβαζε ευχές, προσευχόταν και θεράπευε συγχωριανούς του.

Από το 1938 και μετά η ζωή του ήταν καθαρά ασκητική. Έτρωγε λίγο, κοιμόταν ελάχιστα, προσευχόταν συνεχώς και δούλευε σκληρά. Τα βάσανα και οι κακουχίες της κατοχής ταλαιπώρησαν τους άτυχους πρόσφυγες. Τον Ιούλιο του 1942 πέθανε η μητέρα του προλέγοντας του ότι θα γίνει ιερέας.

Ο διοικητής του τον εκτιμούσε ιδιαίτερα και ήταν από τους λίγους που κατάλαβε το λαμπρό μέλλον που θα είχε το νεαρό προσφυγόπουλο. Μετά την απόλυση του από το στρατό (1949) ο Ιάκωβος σε ηλικία 29 χρονών χάνει και τον πατέρα του.

Ο αγώνας του τώρα για να αποκαταστήσει την αδελφή γίνεται εντονότερος, χωρίς όμως να παραμελεί αυτό το οποίο ποθεί από τα παιδικά του χρόνια. Να γίνει μοναχός.

Σε ηλικία 32 ετών πλέον ο Ιάκωβος γίνεται δόκιμος μοναχός και στις 19 Δεκεμβρίου 1952 στην Χαλκίδα ο Μητροπολίτης Γρηγόριος τον χειροτόνησε ιερέα.

Στις 25 Ιουνίου 1975 ο γέροντας Ιάκωβος ανέλαβε το πηδάλιο της μονής της μετανοίας του.

Από το 1990 και μετά ο γέροντας δεν είχε πλέον δυνάμεις και οι κρίσεις στην υγεία του αυξήθηκαν. Τον Σεπτέμβριο του 1991 μετά από μικρο-εμφράγματα νοσηλεύθηκε στο Γενικό Κρατικό.

Το πρωί της 21ης Νοεμβρίου 1991 πήγε στην ακολουθία, έψαλε και κοινώνησε.

Μόλις ήλθαν οι πατέρες ο γέροντας προσπάθησε να σηκωθεί, αλλά ζαλίστηκε. Η αναπνοή του βάρυνε, ο σφυγμός του εξασθένησε και από τα χείλη του βγήκε ένα μικρό φύσημα Ο γέροντας είχε πάρει πλέον τον δρόμο για την μακαρία ζωή.

Η νεκρώσιμος ακολουθία εψάλη στο ύπαιθρο και μετά από τους επικήδειους λόγους, ο πρώην Κεφαλληνίας Προκόπιος είπε να υψώσουν το φέρετρο ψηλά να δουν α πιστοί τον Όσιο γέροντα. Μόλις εφάνη το ιερό λείψανο με μία φωνή οι χιλιάδες των πιστών κραύγασαν « Άγιος, Άγιος».

http://www.romfea.gr