ΟΙ ΦΑΚΕΛΟΙ ΔΕΝ ΗΛΘΑΝ ΞΑΦΝΙΚΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΤΟΥΣ ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΕΣ

Οἱ φάκελοι δέν ἦλθαν ξαφνικά - Βοήθεια στούς διδάσκοντες

Πρωτοπρ. Θωμά Βαμβίνη

Οἱ φάκελοι δέν ἦλθαν ξαφνικά

Τό θέμα τῶν φακέλων γιά τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν, ἀρκετά καθυστερημένα, βγῆκε στήν ἀγωνιστική ἐπικαιρότητα. Ἀπό τήν στιγμή πού πῆγαν οἱ φάκελοι στά σχολεῖα καί δόθηκαν στούς μαθητές, ἄρχισε ἡ ἀγωνία, ἀλλά καί ἡ ὀργή νά καταλαμβάνῃ ἀρκετούς δασκάλους, καθηγητές καί γονεῖς, οἱ ὁποῖοι διατηροῦν τόν παραδοσιακό σεβασμό στήν πίστη τῶν πατέρων τους, στήν πίστη πού μᾶς δίδαξαν οἱ Προφῆτες, οἱ Ἀπόστολοι καί οἱ ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας.

Ὅμως, τά πράγματα δέν ἔγιναν ξαφνικά. Ἐδῶ καί ἀρκετό καιρό τό πρόγραμμα ἐφαρμόστηκε πιλοτικά σέ ἐπιλεγμένα σχολεῖα τῆς πατρίδος μας καί δημιούργησε ἀντιδράσεις εἰδημόνων, πού ἐπεσήμαναν μέ σοβαρή ἐπιστημονική τεκμηρίωση τά προβλήματα τοῦ νέου Προγράμματος Σπουδῶν. 

Σχεδόν κανείς ὅμως ἀπό τούς τώρα ἀνησυχοῦντες καί «ἀγωνιζομένους» δέν κινητοποιήθηκε. Χρειάστηκε νά σκάσῃ ἡ βόμβα στά χέρια τους (νά ἔλθουν στό σπίτι τους οἱ φάκελοι τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν) γιά νά ἀντιληφθοῦν τόν κίνδυνο.

Νά θυμίσουμε ὅσα διαλαμβάνονται σέ ἄρθρο πού δημοσιεύτηκε στήν ἐφημερίδα μας (Αὔγουστος 2017) μέ τίτλο: «Ἐξελίξεις στό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν. Μιά εἰλικρινής καί σταθερή ἄποψη, πού δικαιώθηκε», στό ὁποῖο παρουσιάζονται συνοπτικά τά σχετικά γεγονότα καί οἱ προσπάθειες τοῦ Μητροπολίτου μας κ. Ἱεροθέου γιά τήν ἔγκαιρη ἀντιμετώπιση τοῦ θέματος, ἀπό τήν πλευρά τῆς Ἐκκλησίας, μέ σοβαρή μελέτη καί τεκμηριωμένες προτάσεις. Ἔκανε ἐμπεριστατωμένες εἰσηγήσεις, κατέθεσε προτάσεις πού ἔγιναν συνοδικά ὁμόφωνα δεκτές, ἀλλά τελικά δέν ὑλοποιήθηκαν. Ἐπεσήμανε τούς κινδύνους ἀπό τήν μή ὑλοποίησή τους καί τελικά, ὅπως σημειώνεται στό ἐν λόγῳ ἄρθρο, «ἡ στάση, τά ἐπιχειρήματα, ὁ λόγος [του] στό θέμα αὐτό [ἀποδείχθηκαν] “προφητικά” καί οἱ ἐξελίξεις δικαίωσαν τίς ἀπόψεις του, πού ἦταν ἀποτέλεσμα μελέτης, ἀλλά καί συζητήσεων μέ εἰδικούς ἐπιστήμονες». 

Ἐπιγραμματικά, ἡ ἄποψή του γιά τό Πρόγραμμα Σπουδῶν γιά τά Θρησκευτικά εἶναι διατυπωμένη σέ παρέμβαση του στήν Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, στίς 27-6-2017, στήν ὁποία λέει: «Τό πρόγραμμα αὐτό ἀπό τήν βάση του εἶναι προβληματικό, θά μποροῦσα δέ νά πῶ ἐκθεμελιωτικό, διότι ἀποδομεῖ τά πάντα. Παρουσιάζει τίς θρησκεῖες μέσα ἀπό τήν κοινωνιολογική τους προοπτική καί μέ τόν τρόπο αὐτόν ἀποδομεῖ ὄχι μόνον τήν Ὀρθόδοξη θεολογία, ἀλλά καί τήν διδασκαλία καί τῶν ἄλλων θρησκειῶν». 

Τά πράγματα, λοιπόν, δέν ἔγιναν ξαφνικά. Ὑπῆρχε ἀρκετός χρόνος ἐπώασης. Ὅμως, ὁ ὑγιής θυμός δέν κινήθηκε δημιουργικά, δηλαδή μέ νηφαλιότητα καί ἔγκαιρα. Βέβαια, τό «ποτέ δέν εἶναι ἀργά», εἶναι στήν προκειμένη περίπτωση παρηγορητικός λόγος.

Βοήθεια στούς διδάσκοντες

Οἱ τελευταῖες κινητοποιήσεις γιά τήν ἐπιστροφή τῶν φακέλων τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν στά σχολεῖα, θεωροῦμε ὅτι δείχνει μιά ἀρκετά διαδεδομένη πνευματική νόσο. Δείχνει ὅτι χρειάζεται νά διαφημιστῇ ἐπιτηδείως κάποια ἐπιβαλλόμενη ἀγωνιστική κίνηση, νά βγῇ μέ τά κατάλληλα συνθήματα στό διαδίκτυο, νά ἐπισύρῃ θυμωμένα σχόλια, νά διακινηθῇ, δηλαδή, στήν ἠλεκτρονική «ἀγωνιστική ἀγορά», γιά νά βρῇ «ἐπίσημους ὑποστηρικτές», μαζί μέ τούς ἀνησυχοῦντες καί ἀγωνιζόμενους πολίτες.

Ἔτσι, ὅμως, δέν πάει μπροστά ἡ Ἑλλάδα. 

Ἐπί τοῦ προκειμένου, μαζί μέ ὅλες τίς ἄλλες κινητοποιήσεις εἶναι καλό μέ μελετημένες προτάσεις (ἀπό τούς δυναμένους) νά βοηθηθοῦν οἱ διδάσκοντες τό μάθημα (δάσκαλοι καί καθηγητές), στό πῶς εἶναι δυνατόν νά σχεδιάσουν, ἀπό αὐτό τό συγκρητιστικό συνονθύλευμα τῶν φακέλων, ἕνα καλό ὀρθόδοξο θεολογικό μάθημα.

π.Θ.Α.Β.

Ἱερὰ Μητρόπολις Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου.

Εκκλησιαστική Παρέμβαση – Νοεμβρίου 2017- parembasis.gr

ΛΑΜΠΡΟΣ ΣΚΟΝΤΖΟΣ: ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ, Ο ΓΝΗΣΙΟΣ ΕΚΦΡΑΣΤΗΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΙΔΕΩΔΟΥΣ

Άγιος Νικόλαος: 

Ο γνήσιος εκφραστής του ελληνορθοδόξου ιδεώδους

          Λάμπρου Σκόντζου, Θεολόγου - Καθηγητού

               

Η αγία μας Ορθόδοξη Εκκλησία έχει να επιδείξει ατέλειωτους καταλόγους επισκόπων Της οι οποίοι τίμησαν την υψηλή αποστολή τους και έγιναν ζωντανά πρότυπα για μίμηση. Μια από τις αντιπροσωπευτικότερες μορφές ιδανικών επισκόπων Της είναι και ο λαοφιλής άγιος Νικόλαος, επίσκοπος Μύρων της Λυκίας (Μ. Ασίας), του οποίου την ιερή μνήμη τιμά εξόχως η Εκκλησία μας στις 6 Δεκεμβρίου.

      Το ιερό του συναξάρι είναι στ' αλήθεια μια λεπτομερής θεώρηση του γνησίου τύπου του ορθοδόξου επισκόπου, ο άγιος Νικόλαος υπήρξε πράγματι αντιπροσωπευτικός τύπος γνησίου επισκόπου της Εκκλησίας του Χριστού. Η ζωή του ολόκληρη υπήρξε προσαρμοσμένη στη ζωή του Χριστού που τόσο αγάπησε με όλη τη δύναμη της ψυχής του και τάχθηκε να τον υπηρετήσει πιστά. Σύμφωνα με την παράδοση της Εκκλησίας μας τη μεγάλη απόφαση να υπηρετήσει το Χριστό και το λαό του Θεού την πήρε ενώ ήταν ακόμα παιδί!

      Γεννήθηκε στην πόλη Πάταρα της Λυκίας γύρω στα 265 μ.Χ. σε μια εποχή κρίσιμη,   κατά την οποία η ειδωλολατρία έδινε τις τελευταίες και σκληρότερες μάχες της κατά του Χριστιανισμού. Είναι γνωστοί οι σκληροί διωγμοί των τελευταίων ειδωλολατρών αυτοκρατόρων. Τα σκοταδιστικά ειδωλολατρικά «ιερά», με προεξάρχοντα στην Ασία τα διαβόητα μαντεία του Κλαρίου και Διδυμαίου Απόλλωνα, είχαν αναγάγει ως κύρια αποστολή τους να συκοφαντούν τους Χριστιανούς στους τοπικούς άρχοντες ως ασεβείς και ως εκ τούτου να τους καταδεικνύουν υπεύθυνους για τις δυστυχίες που έστελναν (υποτίθεται) οι «θεοί» στους ανθρώπους. Τρανταχτή περίπτωση ο φοβερότερος όλων των διωγμών που κίνησε ο Διοκλητιανός καθ’ υπόδειξη και υποκίνηση των ως άνω μαντείων! Ο άγιος Νικόλαος είδε το φως της ζωής διωκόμενος για την πίστη του.   

      Οι ευσεβείς γονείς του τον  ανάθρεψαν με παιδεία και νουθεσία Κυρίου. Φρόντισαν επίσης να του δώσουν και την κατά κόσμον μόρφωση ώστε ο νεαρός Νικόλαος να καταστεί μια υπέροχη πνευματική προσωπικότητα, του οποίου η φήμη απλώθηκε νωρίς στη γύρω περιοχή. Οι αρετές και τα προσόντα του εκτιμήθηκαν από την τοπική εκκλησία των Πατάρων, η οποία τον κάλεσε να την υπηρετήσει, τον χειροτόνησε πρεσβύτερο και αργότερα όταν χήρεψε η επισκοπή της πόλεως των Μύρων χειροτονήθηκε αυτός επίσκοπός της. Κλήρος και λαός δέχτηκαν με ενθουσιασμό την εκλογή του Νικολάου, προαισθανόμενοι την υποδειγματική για όλη την Εκκλησία ποιμαντική δράση του. 

       Αφότου εισήλθε στις τάξεις του ιερού κλήρου έπαψε πλέον να ζει για τον εαυτό του, αλλά ζούσε μόνο για να υπηρετεί την Εκκλησία του Χριστού και όλους τους ανθρώπους χωρίς καμιά διάκριση. Μετά το θάνατο των γονέων του μοίρασε ολόκληρη την περιουσία του στους φτωχούς της επισκοπής του, ώστε πλέον ανεπηρέαστος από προσωπικές  βιοτικές μέριμνες να αφοσιωθεί στο πολυποίκιλο ποιμαντικό του έργο.

        Η επισκοπή των Μύρων έγινε το κέντρο της πνευματικής και φιλανθρωπικής διακονίας των κατοίκων όλης της ευρύτερης περιοχής της Λυκίας. Ο επίσκοπος Νικόλαος έγινε ο πατέρας, ο φροντιστής, ο παρήγορος και το καταφύγιο κάθε φτωχού, κατατρεγμένου και πονεμένου ανθρώπου. Αυτός με την απέραντη αγάπη και ανεκτικότητα που έτρεφε στα στήθη του δεν άφηνε κανέναν χωρίς να τον ευεργετήσει και να μην τον στηρίξει πνευματικά και ηθικά και υλικά. Κανένας δε μπόρεσε να εξηγήσει που έβρισκε τους υλικούς πόρους με τους οποίου κάλυπτε τις ανάγκες πλήθους ενδεών ανθρώπων. Παράλληλα έγινε ο διαπρύσιος στηλιτευτής των

εκμεταλλευτών κατά των αδυνάτων και των φτωχών. Με τη σπάνια παρρησία και το θάρρος που διέθετε ασκούσε έλεγχο σε όλους όσοι ευθύνονταν για την κακοδαιμονία του λαού, όσο ψηλά και αν βρίσκονταν. Το συναξάρι αναφέρει πως κάποτε στις μέρες του ο λαός της ευρύτερης περιοχής της επισκοπής του λιμοκτονούσε. Γεμάτος αγωνία ο Νικόλαος κατέβηκε σε κάποιο λιμάνι όπου συνάντησε πλοίο γεμάτο σιτάρι που ήταν έτοιμο να αποπλεύσει για τη Γαλλία έπεισε τον πλοιοκτήτη να μείνει το φορτίο στη Λυκία, πλήρωσε, άγνωστο πως, το σιτάρι και το μοίρασε στους λιμοκτονούντες κατοίκους τους οποίους έσωσε από βέβαιο θάνατο.

      Ο κάθε αδύναμος άνθρωπος είχε τον προστάτη του. Ο άγιος βρισκόταν κοντά σε κάθε έναν και σε κάθε δύσκολη περίσταση ευεργετούσε ακόμα και θαυματουργικά. Ο βιογράφος του αναφέρει πλήθος τέτοιων περιστατικών. Ο απόλυτα φτωχός άγιος προικοδοτούσε τα φτωχά κορίτσια, προστάτευε τη σοδιά των φτωχών γεωργών, γινόταν ο αρωγός των ναυτικών. Μέχρι σήμερα παραμένει ο προστάτης των ναυτιλλομένων χάρη στις πάμπολλες θαυματουργικές επεμβάσεις του προς αυτούς.

      Η πολιτική εξουσία κατά τον άγιο Νικόλαο υπάρχει από το Θεό να υπηρετεί το λαό. Όταν αυτή αντιστρατεύεται το πραγματικό συμφέρον και το θέλημα του λαού πρέπει να ελέγχεται. Έτσι ο άγιος δεν άργησε να γίνει ο ελεγκτής των διωκτών αυτοκρατόρων Διοκλητιανού και Μαξιμιανού, οι οποίοι έστειλαν στο θάνατο χιλιάδες χριστιανούς μάρτυρες. Με αφόρητες προσωπικές απαγορεύσεις, διώξεις και βασανιστήρια, υπερασπίζονταν όσους διώκονταν για την πίστη τους. Τους στήριζε, τους ενθάρρυνε να μη δειλιάσουν και γίνουν αρνητές του Χριστού. Παράλληλα είχε γίνει ο παρηγορητής των συγγενών των μαρτύρων, πείθοντάς τους ότι το μαρτύριο για το Χριστό είναι ύψιστη τιμή!  

      Ο  άγιος επίσκοπος υπήρξε επίσης εκφραστής και της γνήσιας και ανόθευτης πίστης της Εκκλησίας. Η αίρεση ήταν γι' αυτόν ύβρις κατά του Θεού και της αλήθειας. Ως μέλος της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου (325) έδωσε σκληρή μάχη για να απομονωθεί ο αιρετικός και βλάσφημος του Χριστού Άρειος. Για την παρρησία του αυτή κλείστηκε στη φυλακή, διότι οι περιστάσεις τον ανάγκασαν να φερθεί σκληρά στο φοβερό αιρεσιάρχη.           

      Τα πράγματα του κόσμου τα θεωρούσε όπως και ο απόστολος Παύλος φτηνά, εφήμερα, ανούσια, πραγματικά «σκύβαλα» (Φιλιπ.3,8). Τη δόξα, το χρήμα, τη δύναμη, την κοινωνική καταξίωση τα θεωρούσε υποδεέστερα από τη διακονία του Χριστού. Γι' αυτό, τα παραμέρισε όλα, και με θέρμη τάχθηκε στην υπηρεσία της Εκκλησίας του Θεού. Ολόκληρη η ζωή του υπήρξε υπόδειγμα πραγματικού χριστιανού ηγέτη ταγμένου στη διακονία του λαού του Θεού. Ο άγιος Νικόλαος αποτελεί πράγματι πρότυπο για όλους τους κατοπινούς κληρικούς, γιατί υπήρξε ο ίδιος πιστός μιμητής του Χριστού, πραγματικός «Κανόνας πίστεως, εικόνα πραότητος, (και) εγκρατείας διδάσκαλος» σύμφωνα με το απολυτίκιο της εορτής του! 

      Το 330 μ.Χ. κοιμήθηκε ειρηνικά, γέρος και κατάκοπος, από τον αγώνα και τη συνεχή διακονία ολόκληρης της ζωής του. Το σεπτό αποστεωμένο σκήνωμά του έγινε αντικείμενο τιμής όχι μόνο από τους πιστούς της επισκοπής του, αλλά και από αλλόθρησκους και ειδωλολάτρες οι οποίοι είχαν ευεργετηθεί ποικιλότροπα από αυτόν. Ο τάφος του μέχρι σήμερα στα Μύρα είναι τόπος προσκύνησης των απανταχού της γης χριστιανών, αλλά και πολλών αλλοθρήσκων, οι οποίοι συρρέουν για να τιμήσουν αυτή τη μεγάλη προσωπικότητα.

      Δεν είναι υπερβολή να ισχυριστούμε ότι ο άγιος Νικόλαος υπήρξε γνήσιος εκφραστής του χριστιανικού και του ελληνικού ιδεώδους. Ως επίσκοπος υπήρξε ο αντιπροσωπευτικός τύπος του χριστιανού επισκόπου, «εις τύπον και τόπον Χριστού», σύμφωνα με τη θεολογία του Ιγνατίου του θεοφόρου. Φύλακας της ορθής πίστεως και πνευματικός αρωγός των πιστών. Επί πλέον υπήρξε αντιπροσωπευτικός ενσαρκωτής

της ελληνικής παράδοσης. Το ανθρωπιστικό ιδεώδες του ελληνισμού σε συνδυασμό με τον υπέροχο χριστιανικό ανθρωπισμό συναντήθηκαν στο ιερό πρόσωπο του Νικολάου, εφαρμόσθηκαν και έγιναν πράξη. Η δημοκρατική του τακτική και η συλλογικότητα στις ενέργειές του είναι η βίωση της μακραίωνης ελληνικής παράδοσης, η οποία διασώθηκε και βελτιώθηκε από τη χριστιανική διδασκαλία και πράξη. Γι' αυτό ο μεγάλος αυτός εκκλησιαστικός άνδρας έγινε τόσο διάσημος, τόσο λαοφιλής, ώστε να τιμάται ιδιαζόντως σε όλο τον χριστιανικό κόσμο. Γι' αυτό τιμάται ιδιαίτερα από όλους τους ορθοδόξους και περισσότερο από τους Έλληνες, γι' αυτό υπάρχουν τόσοι πολλοί ναοί προς τιμήν του, γι' αυτό πλήθος ανθρώπων φέρουν με καμάρι το σεπτό του όνομα.

      Εμείς οι ορθόδοξοι νεοέλληνες έχουμε χρέος να τιμάμε και να μιμούμαστε υπέροχες προσωπικότητες του ενδόξου παρελθόντος μας, σαν αυτή του αγίου Νικολάου. Σε εποχές ζοφερές, σαν και την εποχή μας, έχουμε ανάγκη από φωτεινά πνευματικά ορόσημα, αντάξιες του αγίου Νικολάου. Στις δύστηνες μέρες μας, όπου βιώνουμε ως Έθνος μια από τις χειρότερες περιόδους της εθνικής μας υπόστασης, όπου μας κυκλώνει το φάσμα της οικονομικής κατάρρευσης και αυτού ακόμα του αφανισμού μας, έχουμε ανάγκη από την αρωγή του αγίου Νικολάου, ο οποίος έσωσε το λαό σε παρόμοιες συνθήκες στον καιρό του, φτάνει να τον επικαλεστούμε. Άγιε του Θεού σπεύσε να μας βοηθήσεις γιατί χανόμαστε…

http://aktines.blogspot.gr 

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ- ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟ

Ἀπολυτίκιον 

Ἦχος δ’.
Κανόνα πίστεως καὶ εἰκόνα πραότητος, ἐγκρατείας Διδάσκαλον, ἀνέδειξέ σε τῇ ποίμνῃ σου, ἡ τῶν πραγμάτων ἀλήθεια· διὰ τοῦτο ἐκτήσω τῇ ταπεινώσει τὰ ὑψηλά, τῇ πτωχείᾳ τὰ πλούσια. Πάτερ Ἱεράρχα Νικόλαε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ

Άγιος Νικόλαος ο Θαυματουργός

Ο Άγιος Νικόλαος γεννήθηκε τον 3ο αιώνα μ.Χ. στα Πάταρα της Λυκίας, από γονείς ευσεβείς και πλουσίους και έδρασε την εποχή των αυτοκρατόρων Διοκλητιανού (284 - 304 μ.Χ.), Μαξιμιανού (286 - 305 μ.Χ.) και Μεγάλου Κωνσταντίνου. 

Σε νεαρή ηλικία έμεινε ορφανός και κληρονόμος μιας μεγάλης περιουσίας. Αλλά ο Νικόλαος, εμπνεόμενος από φιλάνθρωπα συναισθήματα, διέθετε την περιουσία του για να ανακουφίζει άπορα, ορφανά, φτωχούς, χήρες, στενοχωρημένους οικογενειάρχες. Ένας μάλιστα, θα διέφθειρε τις τρεις κόρες του, προκειμένου να εξασφαλίσει χρήματα. Όταν το έμαθε αυτό ο Νικόλαος, μυστικά σε τρεις νύκτες εξασφάλισε την προίκα των τριών κοριτσιών, αφήνοντας 100 χρυσά φλουριά στην κάθε μία. Έτσι, οι τρεις κόρες αποκαταστάθηκαν και γλίτωσαν από βέβαιη διαφθορά. 

Στην συνέχεια αφιερώθηκε στον ασκητικό βίο, λόγω όμως της ξεχωριστής αρετής του τιμήθηκε, χωρίς να το επιδιώξει, αρχικά με το αξίωμα του Ιερέα στα Πάταρα και συνέχεια με το αξίωμα του αρχιεπισκόπου Μύρων. Από τη θέση αυτή καθοδηγούσε με αγάπη το ποίμνιό του και ομολογούσε με παρρησία την αλήθεια. Για το λόγο αυτό συνελήφθη από τους τοπικούς άρχοντες και ρίχτηκε στη φυλακή. 

Όταν όμως ανήλθε στον αυτοκρατορικό θρόνο ο Μέγας Κωνσταντίνος ελευθερώθηκαν όλοι οι χριστιανοί και έτσι ο Νικόλαος επανήλθε στο αρχιεπισκοπικό θρόνο. Μάλιστα έλαβε μέρος στην Α’ Οικουμενική Σύνοδο, όπου ξεχώρισε για τη σοφία και την ηθική του τελειότητα. 

Ο Άγιος Νικόλαος ήταν προικισμένος και με το χάρισμα της θαυματουργίας με το οποίο έσωσε πολλούς ανθρώπους και όσο ήταν εν ζωή αλλά και μετά την κοίμησή του το 330 μ.Χ. Για παράδειγμα όταν κάποτε κινδύνευσε κάποιος στη θάλασσα - λόγω σφοδρών ανέμων - και επικαλέστηκε το όνομα του αγίου σώθηκε και μάλιστα ενώ βρισκόταν στη μέση του πελάγους βρέθηκε αβλαβής στο σπίτι του. Το θαύμα έγινε αμέσως γνωστό στην Πόλη και ο λαός προσήλθε αμέσως σε λιτανεία και αγρυπνία προκειμένου να τιμήσει το θαυματουργό Άγιο. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου στις 6 Δεκεμβρίου. 

Περί των Ιερών Λειψάνων του Αγίου

Ο τάφος του Αγίου Νικολάου στη Βασιλική του Μπάρι, ανοίχθηκε αναγκαστικά το 1953 μ.Χ., κατά την διάρκεια αναστηλωτικών εργασιών, την νύκτα της 5ης προς 6ης Μαΐου. Για τον σκοπό αυτό συγκροτήθηκε επιτροπή από τον Πάπα, με Πρόεδρο τον τότε Ρωμαιοκαθολικό Αρχιεπίσκοπο του Μπάρι Ερρίκο Νικόδημο, στην οποία ανατέθηκε η κανονική αναγνώριση των λειψάνων του τάφου. Παράλληλα ο αναγνωριστικός έλεγχος και η καταμέτρηση των οστών ανατέθηκε στον Καθηγητή της Ανατομίας στο Πανεπιστήμιο του Μπάρι Λουΐτζι Μαρτίνο και τον βοηθό του Γιατρό Αλφρέντο Ρουγγίερι. 

Τα Λείψανα μέσα στη λάρνακα έπλεαν σέ ένα διαυγές, άχρωμο και άοσμο υγρό, το οποίο είχε βάθος τρία περίπου εκατοστά. Η εξέταση του υγρού αυτού από τα Ινστιτούτα Χημείας και Υγιεινής του Πανεπιστημίου του Μπάρι απέδειξε, ότι επρόκειτο για καθαρό νερό, ελεύθερο από άλατα και στείρο από μικροοργανισμούς! Η έρευνα απέδειξε, ότι το υγρό αυτό προήρχετο από τις μυελοκυψέλες των σπογγωδών οστέων! 

Η τρίτη ιστορικά ανακομιδή έγινε την νύκτα της 7ης προς 8ης Μαΐου 1957 μ.Χ., με σκοπό νέα αναγνώριση, καταμέτρηση, ανατομική και ανθρωπολογική μελέτη, πριν την οριστική κατάθεση στην λάρνακα, μετά το πέρας των αναστηλωτικών εργασιών. Στην ιατρική ομάδα συμμετείχε την φορά αυτή και ο Γιατρός Λουΐτζι Βενέζια. Τα αποτελέσματα της ανθρωπολογικής εξετάσεως των Ιερών Λειψάνων υπήρξαν εντυπωσιακά. Διαπιστώθηκε, ότι ανήκαν σέ ένα και το αυτό άτομο και μάλιστα σε άνδρα που είχε ύψος 1.67 περίπου, τρεφόταν κυρίως με φυτικά προϊόντα και πέθανε σε ηλικία μεγαλύτερη των 70 ετών. Το άτομο αυτό ανήκε στην λευκή Ινδοευρωπαϊκή φυλή. 

Η κατάσταση ορισμένων οστών έδειξε ακόμη, ότι το άτομο στο οποίο ανήκαν, πρέπει να είχε υποφέρει πολύ κάτω από ιδιαίτερα δυσμενείς συνθήκες διαβίωσης, που του άφησαν σημάδια στην υπόλοιπη ζωή του. Η αγκυλωτική σπονδυλοαθρίτιδα και η διάχυτη ενδοκρανιακή υπερόστωση, πρέπει να κληρονομήθηκαν από κάποια υγρή φυλακή, όπου πέρασε αρκετά χρόνια της ζωής του και μάλιστα σε προχωρημένη ηλικία. 

Η ιχνογραφική ανάπλαση του προσώπου, με την μέθοδο της υπερσκελετικής αναπλάσεως των μαλακών μερών της κεφαλής, απέδωσε επίσης θεαματικά αποτελέσματα. Τα σχετικά ιχνογραφήματα που δημοσίευσε ο Καθηγητής Μαρτίνο, βρίσκονται σε συμφωνία με τις παλαιότερες απεικονίσεις του Αγίου, εκείνη της Αγίας Μαρίας της Πρώτης (στη Ρώμη, 8ος ή 9ος αιώνας μ.Χ.) και αυτή του Παρεκκλησίου του Αγίου Ισιδώρου, στον Ναό του Αγίου Μάρκου (στη Βενετία, ψηφιδωτό του 12ου αιώνα μ.Χ.). 

Δηλαδή, με τις εξετάσεις των Λειψάνων του Αγίου Νικολάου, πιστοποιήθηκε η γνησιότητά τους, αποδείχθηκε επιστημονικά η μυροβλυσία του και επίσης ότι η πάροδος του χρόνου δεν άμβλυνε την μνήμη των βασικών χαρακτηριστικών της μορφής του, όπως τα διέσωσε η Ορθόδοξη εικονογραφική παράδοση (πρόσωπο ασκητικό, ευγενικό, με αρμονικές αναλογίες, υψηλό και πλατύ μέτωπο, μεγάλα μάτια - ελαφρά βαθουλωτά - έντονα ζυγωματικά, φαλάκρα). (Βλ. Αντ. Μάρκου, «Τα Λείψανα του Αγ. Νικολάου Επισκόπου Μύρων της Λυκίας και οι ιστορικές τους περιπέτειες»·  

Περιοδικό «Ορθόδοξη Μαρτυρία» Λευκωσίας, φ. 44/1994, σελ. 98 - 106· αγγλική έκδοση από το Κέντρο Παραδοσιακών Ορθοδόξων Σπουδών Έτνας Καλιφορνίας, 1994). 

https://www.saint.gr

ΑΓΙΕ ΙΕΡΑΡΧΑ ΝΙΚΟΛΑΕ ΒΟΗΘΗΣΕ ΜΑΣ ΣΤΙΣ ΦΟΥΡΤΟΥΝΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ!

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ- ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ

ΕΠΙ ΤΟ ΕΡΓΟΝ ΟΙ ΑΠΟΔΟΜΗΤΕΣ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

Οι αποδομητές του μαθήματος των Θρησκευτικών συνεχίζουν τη δουλειά τους. Ξέρουν καλά τη μέθοδο που θα οδηγήσει στο γκρέμισμα του οικοδομήματος της θρησκευτικής εκπαίδευσης, στην πλήρη κατάργηση του μαθήματος των Θρησκευτικών.

Τελευταίο κρούσμα της επιχειρούμενης με κάθε τρόπο αποδόμησης των Θρησκευτικών το «κατέβασμα» από το Ψηφιακό Σχολείο των βιβλίων Θρησκευτικών.

Δύο σχόλια για την τελευταία αυτή πράξη και μία προτροπή προς τους επίδοξους αποδομητές.

Σχόλια:

1. Γνωρίζουν καλά όλοι πλέον ότι στη συντριπτική πλειονότητα των ελληνικών σχολείων όλων των βαθμίδων δεν εφαρμόζονται τα νέα προγράμματα σπουδών ούτε διδάσκονται οι Φάκελοι Μαθήματος για τα Θρησκευτικά. Δάσκαλοι και Θεολόγοι συνεχίζουν με υπομονή και κόπο να διδάσκουν ορθόδοξο μάθημα χρησιμοποιώντας τα παλιά βιβλία, βίους αγίων, την Αγία Γραφή και θέτουν στο περιθώριο τους Φακέλους που έτσι κι αλλιώς οι γονείς των μαθητών έχουν απορρίψει. Έσπευσαν λοιπόν να «κατεβάσουν» τα βιβλία Θρησκευτικών για να δυσκολέψουν τη ζωή των διδασκόντων και να τους «εξαναγκάσουν» σε χρήση των Φακέλων Μαθήματος. Σε κάθε περίπτωση το ιστολόγιό μας παρέχει ήδη στους διδάσκοντες την ψηφιακή έκδοση των παλιών βιβλίων και εντός των προσεχών ημερών θα «ανεβάσουμε» και άλλο χρήσιμο υλικό για την υποστήριξη της διδασκαλίας ορθόδοξου χριστιανικού μαθήματος Θρησκευτικών.

2. Οι συντάκτες των Φακέλων Μαθήματος και σχεδιαστές των νέων Θρησκευτικών ισχυρίζονται ότι και στα παλιά βιβλία υπάρχουν χρήσιμα στοιχεία που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη διδασκαλία του νέου μαθήματος. Γιατί λοιπόν «κατέβασαν» τα βιβλία αυτά; Μεθοδευμένες κινήσεις για εξαναγκαστική επιβολή δήθεν νέου μαθήματος Θρησκευτικών και των Φακέλων που το ακολουθούν απορρίπτονται από διδάσκοντες και διδασκόμενους. Αντί μιας στείρας εμμονής στο σχέδιο αποδόμησης είναι καιρός να προχωρήσουν άμεσα στην απόσυρση των Φακέλων Μαθήματος και την επανατύπωση των βιβλίων Θρησκευτικών που θα σταλούν σε όλα τα σχολεία.

Και μία προτροπή. Εάν οι υποστηρικτές των Φακέλων Μαθήματος θέλουν να είναι πιστοί στις αρχές τους οφείλουν μετά το «κατέβασμα» των βιβλίων από το Ψηφιακό Σχολείο να προχωρήσουν άμεσα σε «κατέβασμα» και των παλιών Αναλυτικών Προγραμμάτων αλλά και των ενοτήτων με τίτλο «ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΚΑΙ ΣΤΟΧΟΙ» που υπάρχουν στο μάθημα Θρησκευτικών κάθε τάξης γιατί και αυτά αναφέρονται στο παλιό βιβλίο Θρησκευτικών. Ομοίως θα πρέπει να «κατεβάσουν» και όλα τα περιεχόμενα του Φωτόδεντρου αφού και αυτά είναι ταξινομημένα σύμφωνα με τα περιεχόμενα, τις ενότητες και την ύλη των παλαιών βιβλίων Θρησκευτικών. Καλό γκρέμισμα λοιπόν…

http://thriskeftika.blogspot.gr 

ΤΟ ΝΕΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΠΕΘ

Aθήνα, 2 Δεκεμβρίου 2017

Αριθμ. Πρωτ.  231

Δελτίο τύπου

Σήμερα, Σάββατο 2 Δεκεμβρίου 2017, στην έδρα της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων στην Αθήνα (Χαλκοκονδύλη, 37) συνήλθαν σε συνεδρίαση τα νέα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου της ΠΕΘ, που εκλέχτηκαν από τις αρχαιρεσίες της 19^ης Νοεμβρίου 2017  και πραγματοποιήθηκε η συγκρότησή τους σε Σώμα, ως ακολούθως:

  

Πρόεδρος: Ηρακλής Ρεράκης

Αντιπρόεδρος: Ιωάννης Κουρεμπελές

Γενικός Γραμματέας: Παναγιώτης Τσαγκάρης

Ειδικός Γραμματέας: Ευάγγελος Πονηρός

Ταμίας: Λέων – Βάλτερ Μπράνγκ

Κοσμήτορας: Ιωάννης Φύκαρης

Έφορος: Μαρία Ράντζου

Μέλος: Κωνσταντίνος Σπαλιώρας

Μέλος: Βασιλική Ματιάκη

Το νέο Διοικητικό Συμβούλιο δεσμεύεται να ακολουθήσει διευρυμένη δράση προς υλοποίηση των στόχων και των αρχών της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων, σύμφωνα με το Καταστατικό της. Βασικές προτεραιότητες του νέου ΔΣ θα είναι:

α) Η ύπαρξη ενός μαθήματος με ορθόδοξο Θεολογικό χαρακτήρα, προσανατολισμό, σκοπό και περιεχόμενο.

β) Η  παιδαγωγική δόμηση και μεθοδολογία του.

γ) Η στήριξη των εκπαιδευτικών Θεολόγων (διορισμένων και αδιόριστων).

δ) Η διαφύλαξη των ωρών διδασκαλίας του μαθήματός μας.

ε) Η θετική και αποτελεσματική έκβαση όλων των ζητημάτων που αφορούν στον κλάδο μας.

Το ΔΣ της ΠΕΘ

ΑΓΙΟΣ ΣΑΒΒΑΣ- ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

Άγιος Σάββας ο Ηγιασμένος 

Ο Άγιος Σάββας καταγόταν από το χωριό Μουταλάσκη της Καππαδοκίας και ήταν γιος ευσεβών γονέων, του Ιωάννη και της Σοφίας. Από πολύ νωρίς γνώρισε τις θείες βουλές και αποφάσισε να αφιερωθεί στο μοναστικό βίο. Είχε τόση πίστη που κάποτε μπήκε σε ένα κλίβανο πυρός από τον οποίο βγήκε αβλαβής με τη βοήθεια του Θεού.

Όταν ήταν δεκαοχτώ ετών έφυγε από το μοναστήρι των Φλαβιανών και πήγε στα Ιεροσόλυμα. Από εκεί κατευθύνθηκε προς την έρημο της Ανατολής για να συναντήσει τον Μέγα Ευθύμιο. Ο Ευθύμιος τον έστειλε σε ένα κοινόβιο, το οποίο διηύθυνε ο όσιος Θεόκτιστος.

Ο Άγιος Σάββας κατά την παραμονή του στο κοινόβιο έλαμψε λόγω του χαρακτήρα του και των αρετών του. Μάλιστα ήταν τόσο σοβαρός και ηθικός - παρά το νεαρόν της ηλικίας - που προσαγορεύτηκε παιδαριογέροντας από τον Μέγα Ευθύμιο.

Ο Άγιος Σάββας όσο μεγάλωνε τροφοδοτούσε όλο και περισσότερο το πνεύμα του, γι' αυτό και τιμήθηκε με το χάρισμα της θαυματουργίας. Το χάρισμα αυτό το επιστράτευσε στην υπηρεσία των φτωχών και των ασθενών και έτσι επιτέλεσε σημαντικότατα έργα.

Για την αγιότητα της ζωής του και για τη μεγάλη του φήμη, είχε σταλεί από τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων δυο φορές πρεσβευτής στην Κωνσταντινούπολη, προς το βασιλιά Αναστάσιο και έπειτα προς τον Ιουστινιανό.

Σε ηλικία ενενήντα τεσσάρων ετών, το 534 μ.Χ., ανήλθε προς Κύριον εν ειρήνη. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου Σάββα στις 5 Δεκεμβρίου.

Το 584 μ.Χ., το Λείψανο του Αγίου Σάββα ανακομίσθηκε αδιάφθορο όταν ανοίχθηκε ο τάφος του για να ενταφιαστεί ο Ηγούμενος Κασσιανός. Αρχικά διαφυλάχθηκε στη Μονή του και στη συνέχεια μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη, κατά την περίοδο των Αραβικών επιδρομών.
Για τον χρόνο άφιξης του στη Βενετία επικρατούν δύο παραδόσεις. Σύμφωνα με την πρώτη το Λείψανο είχε μεταφερθεί στην Κωνσταντινούπολη, απ’ όπου το 1026 μ.Χ. το έκλεψε ο Βενετός ευγενής Πέτρος Centranico (έπειτα Δόγης, 1026 - 1031 μ.Χ.), επί των ημερών του Δόγη Tribunio Menio (982 - 1026 μ.Χ.), το μετέφερε στη Βενετία και το κατέθεσε στο Ναό του Αγίου Αντωνίνου.
Κατά την δεύτερη παράδοση το Λείψανο δεν μεταφέρθηκε ποτέ στην Κωνσταντινούπολη, αλλά διαφυλάχθηκε στον Άγιο Ιωάννη της Άκρας, απ’ όπου μεταφέρθηκε από τούς Γενουάτες στην ανταγωνίστρια της Βενετίας πόλη τους. το 1257 μ.Χ. οι Βενετοί πέτυχαν να μεταφέρουν το Λείψανο στη Βενετία.
Η παρουσία του Λειψάνου του Αγίου Σάββα στη Βενετία επιβεβαιώνεται από την σχετική ομολογία του Σαββαΐτου Μοναχού Σωφρονίου στον Μητροπολίτη Ρωσίας Άγιο Μακάριο, το 1547 μ.Χ.
Το 1965 μ.Χ., μετά από ενέργειες του Πατριάρχου Βενεδίκτου, η ρωμαιοκαθολική Εκκλησία επέστρεψε το Λείψανο στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων και φυλάσσεται έκτοτε στη Μονή του.
Το Ιερό Λείψανο του Αγίου βρίσκεται αδιάφθορο στην ομώνυμη Μονή Ιεροσολύμων. Τμήμα του Ιερού Λειψάνου του Αγίου βρίσκεται στη Ιερά Μονή Βατοπεδίου. Απότμημα του Ιερού Λειψάνου του Αγίου βρίσκεται στη Μονή Μεγάλου Σπηλαίου Καλαβρύτων. Απότμημα του Ιερού Λειψάνου του Αγίου βρίσκεται στην Ιερά Μονή Παναγίας Γουμένισσας.
 
http://www.saint.gr