ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΑΠΟΤΕΦΡΩΣΗ ΚΑΤΕΛΗΓΑΝ ΝΑ ΠΩΛΗΘΟΥΝ ΣΑΝ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΚΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ. ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΟΡΓΑΝΑ ΣΤΟ ΣΦΥΡΙ ΑΠΟ 300 ΕΩΣ $10.000!

Από τη Νεκταρία Καρακώστα

Μια μακάβρια βιομηχανία με τζίρο εκατομμυρίων ανθεί στις ΗΠΑ με εταιρίες που τεμαχίζουν και πωλούν κορμούς, κεφάλια και άκρα φτωχών ή ηλικιωμένων, που οι οικογένειές τους δεν μπορούσαν να τους θάψουν.

Μια άκρως μακάβρια βιομηχανία εκατομμυρίων δολαρίων που ειδικεύεται στην αγοραπωλησία... ανθρώπινων μελών ανθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπως αποκάλυψε πρόσφατα μεγάλη δημοσιογραφική έρευνα του πρακτορείου Reuters. Για του λόγου το αληθές, οι δημοσιογράφοι Μπράιαν Γκρόου και Τζον Σίφμαν κατάφεραν να αποκτήσουν μία σπονδυλική στήλη αντί 300 δολαρίων και δύο... κεφάλια (!) από μία εταιρία που δηλώνει ως επάγγελμα το εύσχημο «τράπεζα μη μεταμοσχεύσιμου ιστού», χωρίς καν να χρειαστεί να αποκρύψουν την επαγγελματική τους ταυτότητα, αλλά και χωρίς να χρειαστεί να δηλώσουν τι τα θέλουν!

Αυτό, εκτός από μακάβριο, είναι και τρομακτικό! Γιατί καλά να αγοράσουν τμήματα ενός ανθρώπινου σώματος ένας γιατρός, ένας ερευνητής, μια οργάνωση εκπαίδευσης ιατρικού προσωπικού ή έστω μια εταιρία ιατρικών συσκευών που θέλει να κάνει πειράματα, π.χ. για να διαπιστώσει την ασφάλεια ενός προϊόντος της, αλλά είναι πολύ διαφορετικό να έχει πρόσβαση σε τέτοιο «υλικό» οποιοσδήποτε! Παρ' όλα αυτά, κανένας νόμος στις ΗΠΑ δεν εμποδίζει τους επαγγελματίες της Υγείας, αλλά και τους λεγόμενους «μεσίτες», επαγγελματίες που δραστηριοποιούνται στη «διακίνηση» αυτών των μερών του σώματος, να τα μεταπωλούν. Πρακτικά, στις ΗΠΑ το να αγοράσει κανείς μέλη σορών είναι πιο εύκολο από το να αγοράσει κρασί - για το τελευταίο ζητείται τουλάχιστον επίδειξη αστυνομικής ταυτότητας! Τμήματα ανθρώπινων σορών μπορεί κανείς να αγοράσει από παντού: από το Αmazon, το Instagram ή το facebook. 

Σοροί ανθρώπων που οι συγγενείς τους είναι τόσο φτωχοί, που δεν έχουν χρήματα για να τους θάψουν ή να τους αποτεφρώσουν (μία κηδεία στις ΗΠΑ κοστίζει περίπου 7.000 δoλάρια, ενώ μία αποτέφρωση 400 έως 1.000 δολάρια), αλλά και ανθρώπων που έχουν δηλώσει ως τελευταία τους επιθυμία, χάρη σε ρομαντικά και αλτρουιστικά κίνητρα, να δωρίσουν το σώμα τους στην επιστήμη παραδίδονται σε ειδικούς «μεσίτες», για να διατεθούν για εκπαιδευτικούς και ερευνητικούς σκοπούς, να καταλήξουν δηλαδή σε αμφιθέατρα ιατρικών σχολών ή σε ερευνητικά εργαστήρια. Χιλιάδες άνθρωποι δωρίζουν τα σώματα οικείων τους, θεωρώντας πως έτσι ωφελούν την επιστήμη, η πραγματικότητα είναι όμως ότι σε κάποιες περιπτώσεις αυτές που ωφελούνται είναι οι τσέπες των επιτηδείων, που εκμεταλλεύονται την έλλειψη ρυθμιστικού πλαισίου και βγάζουν μέρη του σώματος προς... πώληση ή και ενοικίαση (!), όπως θα πουλούσαν οποιοδήποτε άλλο αγαθό!

Διευκρινίζεται πως το μακάβριο εμπόριο δεν αφορά ζωτικά όργανα που μπορούν να μεταμοσχευθούν, αλλά μέρη του σώματος όπως κορμοί, κεφάλια και άκρα! Ο νόμος επιτρέπει την αγοραπωλησία ανθρώπινων μελών που δεν προορίζονται για μεταμόσχευση, αυτοί όμως που θα έπρεπε να κερδίζουν από αυτό είναι οι συγγενείς και όχι οι εταιρίες, αναφέρει o Ρομπ Μοντεμόρα, πρώην αξιωματούχος του FBI.

Το ζήτημα είναι πως από το κραταιό αυτό εμπόριο εκείνη που τελικά ζημιώνεται είναι η ίδια η επιστήμη! Υπάλληλοι από τις ιατρικές σχολές των πανεπιστημίων της Πενσιλβανίας και της Φλόριντα επισημαίνουν ότι οι δωρεές πτωμάτων για ερευνητικούς σκοπούς στα εκπαιδευτικά ιδρύματα έχουν μειωθεί δραματικά, δυσχεραίνοντας την εκπαίδευση των φοιτητών.

«Πλεονεκτήματα»
Ο λόγος δεν είναι ότι οι άνθρωποι έπαψαν να επενδύουν -κάποιοι ακόμη και με τον θάνατό τους- στην πρόοδο της επιστήμης, απλώς οι αετονύχηδες «μεσίτες» προσφέρουν ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα στους δωρητές, όπως π.χ. τη δωρεάν παραλαβή της σορού από τον χώρο τους! 

Μία επιτροπή είχε ζητήσει το 2004 από την πολιτεία να θέσει κανόνες σε αυτό το ανεξέλεγκτο εμπόριο, όμως δεν έγινε τίποτα! Από τότε μέχρι σήμερα υπολογίζεται ότι τουλάχιστον 2.357 μέλη σώματος έχουν τύχει κακής χρήσης και διακίνησης από επιτηδείους. Ενας «μεσίτης» συνήθως κόβει το πτώμα σε έξι κομμάτια και πωλεί καθένα από αυτά αντί 300 έως και 10.000 δολαρίων! Μία από τις εταιρίες που δραστηριοποιούνται σε αυτό το μακάβριο εμπόριο, υπό την επωνυμία Science Care (Φροντίδα για την Επιστήμη), «στρατολογεί» σορούς από οίκους ευγηρίας, γραφεία τελετών και ιδιώτες μέσω ηλεκτρονικής διαφήμισης και έχει τζίρο που αγγίζει τα 27.000.000 δολάρια τον χρόνο. 

Στο πλαίσιο της έρευνας του Reuters, οι δημοσιογράφοι ήρθαν σε επαφή με δεκάδες συγγενείς ατόμων που είχαν θελήσει να δωρίσουν το σώμα τους στην επιστήμη, αλλά αντ' αυτού πωλήθηκαν σαν καταναλωτικό προϊόν. Ολοι δήλωσαν σοκαρισμένοι. «Θέλουμε δικαιοσύνη» τονίζει η Λέιτσελ Τζέφρις Χάνσον, καθώς το κεφάλι της μητέρας της, που σύμφωνα με τις υποσχέσεις ενός εκ των μεσιτών είχε αποτεφρωθεί, αυτή τη στιγμή πιθανόν κοσμεί το ράφι κάποιου «συλλέκτη ανθρώπινων κρανίων»!

24χρονος καρκινοπαθής ο κάτοχος της σπονδυλικής στήλης

Αναζητώντας τον άλλοτε... κάτοχο της σπονδυλικής στήλης που έφτασε στα χέρια τους, οι δημοσιογράφοι του Reuters κατάφεραν, συνδυάζοντας την ημερομηνία θανάτου από τα παραστατικά που συνόδευαν το «εμπόρευμα» που αγοράστηκε από την εταιρία Restore Life, με τις ληξιαρχικές πράξεις θανάτου της περιοχής, να φτάσουν στους γονείς του Κόντι Σόντερς, που πέθανε σε ηλικία 24 ετών. Με έξοδα του Reuters έγινε και εξέταση DNA, που απέδειξε ότι η σπονδυλική στήλη ανήκε όντως στον Σόντερς. 

Η Restore Life διαφημίζει ότι διοχετεύει τα σώματα που φτάνουν σε αυτή σε ερευνητές που ψάχνουν θεραπείες κατά του καρκίνου, της άνοιας και άλλων τρομερών ασθενειών. Στο πλαίσιο αυτό, οι γονείς του Σόντερς είχαν υποθέσει ότι οι επιστήμονες θα έπαιρναν κάποια δείγματα από το δέρμα του νεκρού παιδιού τους, θα αποτέφρωναν το υπόλοιπο και θα τους επέστρεφαν τις στάχτες. 

Δεν περίμεναν ποτέ ότι το παιδί τους θα κοβόταν σε κομμάτια και θα πωλούνταν σαν προϊόν σε ράφι σούπερ μάρκετ. Οπως τονίζουν, η βαριά κατάσταση της υγείας του τον είχε αναγκάσει να υποβληθεί σε δεκάδες χειρουργεία στη διάρκεια της σύντομης ζωής του. Και το τελευταίο που ήθελαν ήταν το σώμα του να συνεχίσει να βασανίζεται, έστω και μετά θάνατον.

dimokratianews,19.11.2017

http://aktines.blogspot.gr 

ΓΕΡΩΝ ΕΦΡΑΙΜ ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΗΣ: ΣΑΤΑΝΙΚΗ ΑΙΡΕΣΗ Η EXELDIM (ΕΞΕΛΕΓΚΤΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ)

ΤΟ ΘΑΥΜΑΣΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΕΦΡΑΙΜ ΤΗΣ ΑΡΙΖΟΝΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΒΡΑΙΑ!

Όλοι γνωρίζουν την υψηλή πνευματική κατάσταση του Γέροντος Εφραίμ Αριζόνα.

Μια γυναίκα φανατική Εβραία ήθελε να κάνει κακό στον Γέροντα πριν χρόνια. Ντυμένη λοιπόν σαν ευσεβέστατη χριστιανή με μακριά ρούχα και μαντιλάκια πήγε να δει τον Γέροντα. Οι υποτακτικοί του της είπαν δεν μπορεί να τον δει και επιχείρησε και άλλες μέρες. Μετά από μέρες της επιτρέψαμε να τον δει. Είχε κρύψει ένα μαχαίρι μέσα στα ρούχα της για να τον σκοτώσει και μπαίνοντας μέσα ξαφνιάστηκε όταν τον είδε να είναι σε όρθια στάση ψηλά και φώναξε Γέροντα!! Τον είδε να ίπταται στον αέρα σε στάση ευλογιάς! Της λέει άσε το μαχαίρι και θα κατέβω να μιλήσουμε. Μπήκαν μέσα και οι υποτακτικοί και την αφόπλισαν.

Τελικά η γυναίκα μετανόησε και πίστεψε και βαπτίστηκε. Η αγιότης του Γέροντα φάνηκε άλλη μια φορά.

πηγή: apantaortodoxias.blogspot.ca

ΔΙΑΒΟΛΙΚΟΤΕΡΟΙ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ!

Διαβολικότεροι τοῦ Διαβόλου!

τοῦ ἀρχ/του Δανιήλ Ἀεράκη

Ὁ Διάβολος δὲν τολμᾶ νὰ ἀσεβἠση στὸ πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Τρέμει μπροστὰ στὸ Θεανδρικὸ Του πρόσωπο (Λουκ. η' 28). Ἀσεβῆ ὅμως ἄτομα τολμοῦν καὶ γράφουν καὶ λένε ἀκατονόμαστα γιὰ τὸν Ἀναμάρτητο Κύριο καὶ γιὰ τὴν Ἀειπάρθενο Παναγία.

-         Αὐτὸ δὲ πού συνέβη τὸ μῆνα Ὀκτώβριο σὲ θέατρο τῆς Θεσσαλονίκης, ξεπέρασε σὲ βλάσφημη χυδαιότητα καὶ τὸν Ν. Καζαντζάκη καὶ τὸν Μ. Ἀνδρουλάκη. Συγγραφέας τοῦ φρικώδους ἔργου εἶναι κάποιος (πεθαμένος πλέον) Πορτογάλος σατανιστής, ὁ Φερνάνδος Πεσσόα. Τίτλος τοῦ ἔργου: «Ἡ ὥρα τοῦ Διαβόλου»!

-         Ὁ πρωταγωνιστὴς ὑποδύεται τὸ Διάβολο καὶ μιά γυναίκα, ποῦ ἔχει τὸ ὄνομα «Μαρία». Me τὸ ὄνομα αὐτὸ, ὁ ἀπαίσιος Πεσσόα, ὑποστηρίζει, ὅτι παρουσιάζει τὴν... Παναγία! Ὁ Διάβολος στὸ ἔργο λέει ότι εἶναι ἀδελφὸς τοῦ Χριστοῦ! Ἀκούγεται τὸ «Πάτερ ἠμῶν», ἀλλὰ σὲ πρῶτο πρόσωπο καὶ ἀπευθύνεται στὸ Διάβολο! Ἡ «Μαρία» γονατίζει καὶ φιλάει τὸ χέρι τοῦ Διαβόλου! Καὶ ὕστερα μιὰ ὁλόγυμνη γυναίκα στὴ σκηνὴ περιμένει τὸ Διάβολο νὰ τὴν... βιάση! Καὶ στὸ πρόσωπο τῆς γυναίκας αὐτῆς ὁ ἀκόλαστος συγγραφέας ὑπονοεῖ τὴν Παρθένο Κόρη, τὴν Θεοτόκο Μαρία!

-         Ποιὸς διαμαρτυρήθηκε γιὰ τὴ φρικτὴ αὐτὴ βεβήλωσι; Σχεδὸν κανείς. Κάποιοι λίγοι, πού συνάχθηκαν ἔξω ἀπὸ τὸ θέατρο καὶ φώναζαν, συνελήφθησαν ἀπὸ τὴν ἀστυνομία, μὲ τὸ αἰτιολογικό ὅτι «ἡ τέχνη εἶναι ἐλεύθερη»! Ἡ τέχνη μπορεῖ νὰ εἶναι ἐλεύθερη, ἀλλὰ ἡ πρόστυχη ἀσέβεια δὲν εἶναι τέχνη, καὶ ἑπομένως δὲν εἶναι ἐλεύθερη. Ὁ ὑπόνομος δὲν ξεχύνεται στοὺς δρόμους ἀκάλυπτος!

-         Ἂν σὲ θέατρο παρουσίαζαν ὁλόγυμνο τὸν κ. Τσίπρα ἢ τὸν κ. Παυλόπουλο, θὰ τοὺς ἄφηναν, διότι «ἡ τέχνη εἶναι ἐλεύθερη»; Ἀμέσως θὰ τοὺς συνελάμβαναν. Μεγάλος ὁ πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας καὶ ὁ πρωθυπουργός! Μικρὸς ὁ Χριστός; Μικρὴ ἡ Παναγία;

-         Ἀλλὰ γιατί μᾶς ἐκπλήσσει ὁ Πεσσόα, ὅταν χιλιάδες Ἕλληνες, κάθε λεπτὸ, βλασφημοῦν τὴν Παναγία καὶ σκέπτονται βρωμερὰ σὰν τὸν Πεσσόα; Ὁ βλάσφημος καταντᾶ πεσῶν σὰν τὸν Πεσσόα!

http://aktines.blogspot.gr 

ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΟΙ ΑΙΡΕΣΕΙΣ

Γιατί εἶναι ἐπικίνδυνες οἱ αἱρέσεις

Ἀλήθεια, δόγμα καί αἵρεση στήν Ὀρθόδοξη Παράδοση

Μέ τό παρόν τεῦχος συμπληρώνονται 100 τεύχη ἐκδόσεως τοῦ ἐντύπου μας μέ τίτλο «Ὀρθοδοξία καί αἵρεσις», τό ὁποῖο ἄρχισε νά ἐκδίδεται τόν Μάρτιο τοῦ 1999. 

Ἐπί 18 συναπτά ἔτη ἡ τοπική Ἐκκλησία μας, μέσω αὐτοῦ τοῦ ἐντύπου, ἐνημερώνει τό Ὀρθόδοξο πλήρωμά της γιά ἕνα μεῖζον πνευματικό καί κοινωνικό πρόβλημα, αὐτό τῶν αἱρέσεων καί τῆς παραθρησκείας, καί παράλληλα ἐπιχειρεῖ νά τοῦ μεταδώσει ἀνόθευτη τή σώζουσα ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ. Μέ τήν εὐκαιρία αὐτή θεωρήσαμε σκόπιμο νά ἀφιερώσουμε τό τεῦχος αὐτό σέ ἕνα γενικότερο θέμα, ἀπαντώντας σέ ἐρωτήματα ὅπως, τί εἶναι αἵρεση, τί εἶναι παραθρησκεία, τί εἶναι καί πῶς λειτουργεῖ τό Ὀρθόδοξο δόγμα, ποιοί κίνδυνοι ὑπάρχουν στίς αἱρέσεις καί πῶς μποροῦμε νά τούς ἀντιμετωπίσουμε.

Οἱ αἱρέσεις, βέβαια, δέν εἶναι σύγχρονο φαινόμενο, εἶναι πολύ ἀρχαῖο. Συναντᾶται ἤδη στήν Καινή Διαθήκη, ὅπου μεταξύ ἄλλων γίνεται λόγος γιά «αἱρέσεις ἀπωλείας» (Β΄ Πέτρ. 2,1). Αὐτό σημαίνει ὅτι ἐξ ἀρχῆς ἡ αἵρεση ἔχει ἔντονα ἀρνητικό περιεχόμενο καί συνδέεται μέ τήν «ἀπώλεια», τήν (πνευματική) καταστροφή. Τί εἶναι, ὅμως, ἡ αἵρεση; 

Ὁ ὅρος σημαίνει ἐπιλογή (ἀπό τό «αἱροῦμαι» = ἐκλέγω, προτιμῶ). Ὡστόσο, στόν Χριστιανισμό δέν σημαίνει μόνο ἐπιλογή (ἑνός μέρους ἀντί τοῦ ὅλου), ἀλλά σημαίνει ἐπίσης διαστροφή τοῦ ἐπιλεγμένου καί ἀπολυτοποίησή του. Ἐπιπλέον, ἡ ἐπιλογή αὐτή δέν ἀφορᾶ στήν ἀλήθεια γιά τόν κόσμο, ὅπου «τό διαμαρτάνειν ἀκίνδυνον» κατά τόν ἅγιο Γρηγόριο τόν Θεολόγο (Λόγος ΚΖ΄, 10), ἀλλά στήν Ἀλήθεια γιά τόν Θεό, στήν Ἀλήθεια πού σώζει, πού ὁδηγεῖ στή σωτηρία. Κι ἄν ἡ Ἀλήθεια αὐτή (ἤ ἕνα μέρος της) διαστραφεῖ, τότε παύει πλέον νά σώζει καί ὁδηγεῖ στήν ἀπώλεια. Μέ ἄλλα λόγια, αἵρεση εἶναι ἡ διαστροφή τῆς διδασκαλίας τοῦ Κυρίου, τῆς Ἀλήθειας πού ὁ ἴδιος ὁ Θεός μᾶς ἀποκάλυψε διά τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καί πού ἡ Ἐκκλησία στή συνέχεια διατύπωσε σέ δόγματα. Κατά συνέπειαν, αἵρεση εἶναι κάθε διατύπωση περί Θεοῦ, πού ἀλλοιώνει τό Ὀρθόδοξο δόγμα. 

Εἶναι, ὅμως, κάτι τόσο σημαντικό ἡ ἀλλοίωση τοῦ δόγματος; Ἡ σωτηρία μας ἐξαρτᾶται ἀπό τό τί πιστεύουμε ἤ ἀπό τό πῶς ζοῦμε; Ἐξαρτᾶται ἀπό τή θεωρία ἤ ἀπό τήν πράξη; Ἡ ἰδεολογία σώζει ἤ ἡ ζωή; Γιά νά ἀπαντήσουμε στά ἐρωτήματα, πρέπει νά ἔχουμε κατανοήσει ὀρθά τήν ἔννοια καί τή λειτουργία τοῦ ὀρθοδόξου δόγματος. Ὁ ὅρος «δόγμα» ἔχει ἀρνητικό περιεχόμενο στήν ἐποχή μας καί εἶναι ἀντιπαθής, γιατί παραπέμπει εὐθέως στόν δογματισμό. Ὄντως, δόγμα θεωρεῖται συνήθως μιά ἀπολυτοποιημένη διατύπωση (θεωρητική, ἠθική, νομική κ.λπ.), πού δέν ἐπιδέχεται ἀμφισβήτηση καί ἀποκλείει τήν κριτική καί τόν διάλογο. Στήν ἀπολυτοποίηση τοῦ δόγματος κρύπτεται συνήθως ἡ ἀδυναμία του νά ἀντέξει στήν κριτική. Στήν ἐποχή μας, πού τά πάντα εἶναι ἀντικείμενο κριτικῆς, ἡ ἐμμονή στό δόγμα καί ἡ ἄρνηση τοῦ διαλόγου ἐκλαμβάνονται δικαιολογημένα ὡς νοσηρός δογματισμός. 

Ὡστόσο, αὐτό ἰσχύει μόνο γιά ἀλήθειες, πού ἀφοροῦν στόν κόσμο. Στή Θεολογία τῆς Ἐκκλησίας τό δόγμα λειτουργεῖ ἐντελῶς διαφορετικά. Ἐδῶ τό δόγμα εἶναι μιά διατύπωση, ἀναφερόμενη σέ Ἀλήθεια ἤ Πραγματικότητα, πού ἀπό τή φύση της δέν περιγράφεται. Ἄρα τό (ἐκκλησιαστικό) δόγμα οὔτε περιγράφει, οὔτε πολύ περισσότερο ταυτίζεται μέ τήν Ἀλήθεια. Πολλοί, ἀπό ὑπερβάλλοντα ζῆλο γιά τήν ὑπεράσπιση τῶν δογμάτων, πιστεύουν ὅτι τό δόγμα ταυτίζεται μέ τήν Ἀλήθεια. Ὅμως, αὐτό εἶναι πλάνη, εἶναι μιά μορφή εἰδωλολατρίας. Μεταξύ δόγματος καί σημαινόμενης Ἀλήθειας ὑπάρχει τεράστια διαφορά, γιατί στή προκειμένη περίπτωση ἡ Ἀλήθεια εἶναι ἄκτιστη, ἐνῶ τό δόγμα εἶναι μιά κτιστή (μέσω κτιστῶν «νοημάτων» καί «ρημάτων») διατύπωσή της. Οὔτε ἀντιστοιχία ὑπάρχει μεταξύ δόγματος καί Ἀλήθειας, ὅπως ὑπάρχει μεταξύ τῶν κτιστῶν πραγμάτων καί τῶν (ἐπίσης κτιστῶν) περιγραφῶν τους, τό δέ γεγονός ὅτι ἡ Ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ παραμένει ἀκόμη καί μετά τή διατύπωσή της κατάσταση «ὑπέρ ἔννοιαν», «ὑπέρ νοῦν» καί «ὑπέρ λόγον» σημαίνει ὅτι τά δόγματα οὔτε κατανοοῦνται, οὔτε μποροῦν νά γίνουν ἀντικείμενο κριτικῆς. Μᾶλλον ὡς ἀκατανόητες διατυπώσεις ἤ ἀκόμη καί ὡς παραλογισμοί φαίνονται στήν ἀνθρώπινη λογική. 

Κατά τήν Ὀρθόδοξη Παράδοση, λοιπόν, τό δόγμα οὔτε περιγράφει, οὔτε ταυτίζεται μέ τήν Ἀλήθεια, ἀλλά ἁπλῶς τήν ἐπισημαίνει καί ὁδηγεῖ σ’ αὐτήν. Τό δόγμα εἶναι πολύτιμο καί ἀναγκαῖο, ὡς δείκτης καί ὁδηγός, ἀλλά δέν ἔχει τόν ἀπόλυτο καί αἰώνιο χαρακτῆρα τῆς ἴδιας τῆς Ἀλήθειας. Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, πού διατύπωσαν τά δόγματα, γνώριζαν καλά ὅτι τελικός προορισμός τῶν δογμάτων εἶναι ἡ κατάργησή τους. Ὅταν κάποιος φτάσει στήν Ἀλήθεια (στή θέωση, στή θεοπτία, στήν ἐμπειρία τῆς Πεντηκοστῆς), δέν τοῦ χρειάζονται πλέον τά δόγματα. Γιά παράδειγμα, τά δόγματα λειτουργοῦν ὅπως ἀκριβῶς οἱ πινακίδες - ὁδοδείκτες, πού δείχνουν ποῦ εἶναι μιά πόλη. Ἡ πινακίδα δέν ταυτίζεται μέ τήν πόλη (ἀλλοῦ εἶναι ἡ πινακίδα καί ἀλλοῦ ἡ πόλη). Εἶναι πολύτιμη καί ἀναγκαία, ὅσο βρισκόμαστε μακρυά καί ἔξω ἀπό τήν πόλη. Ἄν φτάσουμε ἐκεῖ, τότε α) ἡ πινακίδα δέν ἔχει γιά μᾶς νόημα καί λόγο ὕπαρξης, ἔχει ὅμως γιά ὅσους εἶναι ἀκόμη μακρυά ἀπό τήν πόλη, καί β) ἐπιβεβαιώνουμε μέ τήν προσωπική μας ἐμπειρία ὅτι ἡ πινακίδα (τό δόγμα) ἦταν ὀρθή, ἔδειχνε τή σωστή κατεύθυνση. Τώρα, ἄν κάποιος ἀλλοιώσει τήν πινακίδα, ἄν τήν στρέψει ἀλλοῦ, ἄν ἡ πινακίδα γράφει Ἀθήνα καί τή στρέψει πρός τήν Πάτρα, τότε ὅποιος τήν ἀκολουθήσει θά πλανηθεῖ, θά πάει σέ ἄλλη πόλη, νομίζοντας ὅτι ἔφθασε στόν προορισμό του. 

Τό ἴδιο ἀκριβῶς συμβαίνει μέ τίς αἱρέσεις. Διαστρέφουν τό δόγμα, πού ὑποδεικνύει τόν προορισμό μας, τή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, καί κατευθύνουν τούς ὁπαδούς τους «εἰς χώραν μακράν», σέ ἄλλη πόλη, τῆς ὁποίας «ἄρχων» καί κυβερνήτης εἶναι ὁ Διάβολος, κατά τούς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας. Εἶναι φανερό, ὅτι τό δόγμα καί ἡ αἵρεση δέν εἶναι ἁπλές θεωρητικές διατυπώσεις, οὔτε ἀνθρώπινες ἰδεολογίες χωρίς συνέπειες, ἀλλά δυό διαφορετικοί τρόποι ζωῆς: ἕνας πού ὁδηγεῖ στή σωτηρία, καί ἄλλος, πού δέν ὁδηγεῖ στή σωτηρία, ἀλλά στήν αἰχμαλωσία τοῦ Διαβόλου. «Δογματική» καί «ἠθική» στήν Ὀρθόδοξη Παράδοση δέν εἶναι δυό ξεχωριστές ἀλλά δυό συμπλεκόμενες καταστάσεις, δυό ὄψεις τοῦ ἴδιου νομίσματος. Κατά συνέπειαν, ὁ σοβαρότερος κίνδυνος ἀπό τίς, κάθε μορφῆς, αἱρέσεις εἶναι ὁ πνευματικός κίνδυνος, ὁ ἀποκλεισμός ἀπό τή σωτηρία, ὁ κίνδυνος τῆς αἰώνιας ἀπώλειας. Οἱ αἱρέσεις, κατά τόν ἀπόστολο Παῦλο, διαστρέφοντας τό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ, εἰσάγουν «ἕτερον εὐαγγέλλιον» (Γαλ. 1,6), γι’ αὐτό, ὅποιος «εὐαγγελίζεται» κάτι διαφορετικό, ἀκόμη καί ἄν εἶναι Ἄγγελος ἀπό τόν οὐρανό, θεωρεῖται ἀναθεματισμένος (Γαλ. 1,8). Στό πλαίσιο αὐτό κατανοῦμε τόν ἀγῶνα τῶν μεγάλων Πατέρων ἐναντίον τῶν αἱρέσεων τῆς ἐποχῆς τους, ἀλλά καί τήν ἀγωνία τῆς Ἐκκλησίας νά διατυπώσει μέσῳ τῶν Οἰκουμενικῶν της Συνόδων τήν Ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου μέ, κατά τό δυνατόν, ἀκριβέστερους ὅρους, γιά τή διασφάλιση τῆς σωτηρίας τῶν μελῶν της.

Αἵρεση καί παραθρησκεία στή σύγχρονη ἐποχή

Ὡστόσο, τά παραπάνω ἰσχύουν περισσότερο γιά τό παρελθόν. Στήν ἐποχή μας τό φαινόμενο διαφέρει καί ὡς πρός τήν ἔκταση, ὡς πρός τή μορφή του. Οἱ σύγχρονες αἱρέσεις εἶναι πολυάριθμες καί δραστηριοποιοῦνται σέ παγκόσμιο ἐπίπεδο. Πολλές ἀπό αὐτές δέν ἐμφανίζονται ὡς θρησκευτικές ὁμάδες καί δέν πολεμοῦν εὐθέως τήν Ἐκκλησία. Στή χώρα μας ἐμφανίζονται ἀκόμη καί μέ Ὀρθόδοξα προσωπεῖα ἤ χρησιμοποιοῦν χριστιανική ὁρολογία καί χριστιανικά κείμενα, διαστρεβλώνοντας τήν ἔννοια καί τό περιεχόμενό τους. Γενικά, οἱ σύγχρονες αἱρέσεις δέν ἀποκαλύπτουν συνήθως τό πραγματικό τους πρόσωπο, ἀλλά ἐμφανίζονται μέ κάθε εἴδους προσωπεῖα, φιλοσοφικά, ψυχολογικά, πολιτιστικά, παιδαγωγικά, ἐπιστημονικά, καλλιτεχνικά, ἀθλητικά κ.ἄ. Ὅπως, λοιπόν, ἐξελίσσονται τά πάντα, ἔτσι ἐξελίσσεται καί ἡ ἔννοια τῆς αἵρεσης, μέ ἀποτέλεσμα νά εἴμαστε ὑποχρεωμένοι νά τήν διευρύνουμε καί νά συμπεριλάβουμε σ’ αὐτήν ὁμάδες μέ διδασκαλία ἀσυμβίβαστη μέ τήν Ὀρθόδοξη πίστη, οἱ ὁποῖες ὅμως δέν ἀνήκουν στόν χριστιανικό χῶρο.

Ἔτσι, ἐμφανίζονται σήμερα, α) οἱ κατά κυριολεξίαν αἱρέσεις, οἱ ὁμάδες μέ χριστιανικά ἤ ψευδοχριστιανικά χαρακτηριστικά, καί β) συγκροτημένες ὁμάδες, ἤ ἁπλῶς διδασκαλίες, πού δέν ἐντάσσονται στόν χριστιανικό χῶρο, ἀκόμη καί ὅταν χρησιμοποιοῦν χριστιανική ὁρολογία, καί δέν ἀποδέχονται τήν πίστη στόν Χριστό, ἀκόμη καί ὅταν ὁμιλοῦν περί «χριστοῦ». Οἱ ὁμάδες αὐτές τῆς δεύτερης κατηγορίας ὀνομάζονται «παραθρησκεῖες» ἤ «παραθρησκευτικές ὁμάδες», δεδομένου ὅτι διαφοροποιοῦνται ἀκόμη καί ἀπό τίς («γνωστές» κατά τό Ἑλληνικό Σύνταγμα) μονοθεϊστικές θρησκεῖες. Διεθνῶς ἀποκαλοῦνται «σέκτες» ἤ «λατρεῖες» («cults») καί μεταξύ τους ὑπάρχουν τεράστιες διαφορές, ἀλλά καί κοινά χαρακτηριστικά, ὅπως ἡ ὁλοκληρωτική δομή. Ἡ Ἔκθεση της Γαλλικῆς «Διϋπουργικῆς Ἀποστολῆς γιά τήν καταπολέμηση τῶν αἱρέσεων», ἐπιχειρώντας νά δώσει ἕναν ὁρισμό τοῦ ὅρου «σέκτα», γράφει: «Ἡ αἵρεση (σέκτα) εἶναι ἕνας σύνδεσμος μέ ὁλοκληρωτική δομή, δηλώνοντας ἤ ὄχι θρησκευτικούς σκοπούς, τοῦ ὁποίου ἡ συμπεριφορά πλήττει τά Ἀνθρώπινα Δικαιώματα καί τήν κοινωνική ἰσορροπία».

Εἶναι φανερό, ὅτι πρόκειται γιά φαινόμενο πολύ πιό ἐπικίνδυνο ἀπό τίς αἱρέσεις τοῦ παρελθόντος. Ἐδῶ, στίς λεγόμενες «νέες αἱρέσεις» («σέκτες»), ἐκτός τοῦ πνευματικοῦ κινδύνου, πού ἰσχύει ὅπως ἀκριβῶς καί γιά τίς παραδοσιακές αἱρέσεις, προκύπτουν νέοι κίνδυνοι φυσικοί, δηλαδή σοβαρές ἀπειλές γιά τό ἄτομο (ἀνθρώπινα δικαιώματα κ.ἄ.), τήν οἰκογένεια, τήν κοινωνία, τόν πολιτισμό καί τήν ἴδια τή ζωή. Τά παραπάνω δέν εἶναι καθόλου ὑπερβολικά, δεδομένου ὅτι δύο τέτοιες αἱρέσεις ὁδήγησαν σέ ὁμαδική αὐτοκτονία ἤ δολοφονία 940 μέλη στό Τέξας τῶν Η.Π.Α. τό 1978 καί 980 μέλη στήν Οὐγκάντα τό 1999. Γιά τόν λόγο αὐτό ἔχουν κινητοποιηθεῖ στό ἐξωτερικό ἐθνικές κυβερνήσεις, κοινωνικοί φορεῖς καί διεθνεῖς ὀργανισμοί, ὅπως ἡ Εὐρωπαϊκή Ἕνωση, τῆς ὁποίας κορυφαῖα ὄργανα ἔχουν ἐκδώσει ἐπίσημα κείμενα - ὁδηγίες πρός τά μέλη γιά τήν ἀντιμετώπιση τοῦ προβλήματος.

Ὁ χῶρος δέν ἐπιτρέπει νά ἀναφερθοῦμε ἀναλυτικά στούς κινδύνους ἀπό τίς σύγχρονες αἱρέσεις. Ἐνδεικτικά ἀναφέρουμε ὅτι, σύμφωνα καί μέ ἐπίσημα κείμενα τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης, αὐτές εὐθύνονται γιά ὁμαδικές αὐτοκτονίες, θανάτους, ἀλλοιώσεις στήν ἀνθρώπινη προσωπικότητα, ἐπιβουλή τῆς ἐλευθερίας καί τῶν δικαιωμάτων τοῦ ἀνθρώπου, κακοποίηση καί θανάτωση ἀνηλίκων, διακίνηση ναρκωτικῶν, ἐμπόριο ὅπλων, κατασκοπεία, παράνομη μετανάστευση, παράνομη ἄσκηση ἰατρικῆς, τρομοκρατία, ἀνεξέλεγκτη κερδοσκοπία, οἰκονομική ἐκμετάλλευση, ἁρπαγή ὁλόκληρης τῆς περιουσίας τῶν μελῶν τους κ.ἄ.

  Γενικά, οἱ σύγχρονες αἱρέσεις ἔρχονται νά καλύψουν (ἐκμεταλλευτοῦν) τά ὑπαρξιακά κενά, πού δημιούργησαν τά ἀδιέξοδα τοῦ σύγχρονου πολιτισμοῦ, ἡ αὐτονόμηση τοῦ ἀνθρώπου τῆς ἐποχῆς μας καί ἡ ἀποστασία του ἀπό τόν Θεό. Οἱ ἐκπρόσωποί τους ἐμφανίζονται ὡς «ἔμποροι ἐλπίδος», πού ὑπόσχονται τή «σίγουρη» αὐτή τή φορά λύση ὅλων τῶν προβλημάτων τοῦ ἀνθρώπου, ἀρκεῖ αὐτός νά τούς παραδώσει τόν ἑαυτό του ὁλόκληρο, τήν προσωπική του ἐλευθερία, τήν ἀξιοπρέπειά του, καί συνήθως μαζί μ' αὐτά καί ὅλα τά ἐπί τῆς γῆς ἀγαθά του.

Πῶς ἀντιμετωπίζονται οἱ αἱρέσεις

Ἀπό τά παραπάνω εἶναι φανερό, ὅτι στό ἐρώτημα τοῦ τίτλου μας, «γιατί εἶναι ἐπικίνδυνες οἱ αἱρέσεις;», δυό ἀπαντήσεις μποροῦν νά δοθοῦν: α) ἐπειδή ἀπειλοῦν τήν αἰώνια κατάσταση τοῦ ἀνθρώπου, δηλαδή τή σωτηρία του, καί β) ἐπειδή ἀπειλοῦν τήν παροῦσα κατάσταση τοῦ ἀνθρώπου, δηλαδή τή φυσική ἀκεραιότητά του, ἀλλά καί τίς κοινωνικές του σχέσεις (οἰκογένεια, κοινωνία, κράτος). Πῶς, ὅμως, μποροῦν νά ἀντιμετωπιστοῦν αὐτές οἱ ἀπειλές;

Εἶναι αὐτονόητο, ὅτι ἡ καλύτερη ἀντιμετώπιση εἶναι ἡ πρόληψη. Γιά τίς παραδοσιακές αἱρέσεις πρόληψη σημαίνει γνήσια πνευματική ζωή, μετοχή στά Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας (Ἐξομολόγηση, Θ. Κοινωνία), μελέτη τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ (δέν μποροῦμε π.χ. νά μετέχουμε σέ συζητήσεις μέ αἱρετικούς πάνω στήν Ἁγία Γραφή, ὄντες παντελῶς ἄσχετοι τοῦ περιεχομένου της) καί, ἰδιαίτερα, ἐμπιστοσύνη στήν Ἐκκλησία. Ἡ πίστη στήν Ἐκκλησία εἶναι ἀπαραίτητος ὅρος τῆς σωτηρίας μας, ἀφοῦ στό Σύμβολο τῆς Πίστεως ὁμολογοῦμε ὅτι πιστεύουμε καί «εἰς μίαν, ἁγίαν, καθολικήν καί ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν». Αὐτή εἶναι «στῦλος καί ἑδραίωμα τῆς ἀληθείας», κατά τόν ἀπ. Παῦλο (Α΄ Τιμ. 3,15) καί αὐτή διατυπώνει τά δόγματα, μέσω τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων καί μέσω τῶν Θεοφόρων Πατέρων της, καί τά διατυπώνει ἀκριβῶς γιά νά τά ἀκολουθοῦν τά μέλη της καί νά σώζονται. Ὄντως, ὅποιος ἔχει αὐτές τίς προϋποθέσεις δέν κινδυνεύει ἀπό τέτοιου εἴδους αἱρέσεις. 

Ὡστόσο, οἱ προϋποθέσεις αὐτές δέν ἀρκοῦν γιά τίς λεγόμενες «νέες αἱρέσεις» ἤ παραθρησκευτικές ὁμάδες. Ἐδῶ «ὁ ὄφις ὁ μέγας ὁ ἀρχαῖος, ὁ καλούμενος Διάβολος καί ὁ Σατανᾶς, ὁ πλανῶν τήν οἰκουμένην ὅλην» (Ἀποκ. 12,9), ἐπιχειρεῖ νά πλανήσει «εἰ δυνατόν, καί τούς ἐκλεκτούς» (Ματθ. 24,24), δηλαδή κινδυνεύουν ἀκόμη καί οἱ συνειδητοί Χριστιανοί. Αὐτό συμβαίνει, ἐπειδή οἱ νέες αἱρέσεις παραπλανοῦν μέ τά προσωπεῖα τους (ἀκόμη καί μέ τά Ὀρθόδοξα προσωπεῖα), ἀλλά καί ἐπειδή ἀκολουθοῦν συγκεκριμένα καί μεθοδευμένα βήματα προσηλυτισμοῦ. Ἐνδέχεται, λοιπόν, νά καταλήξει κάποιος νά γίνει μέλος μιᾶς τέτοιας ὀργάνωσης, χωρίς κἄν νά τό συνειδητοποιήσει. Γιά νά ἀποφευχθεῖ αὐτό, ἀπαιτεῖται μιά στοιχειώδης γνώση καί πληροφόρηση γύρω ἀπό τίς ὁμάδες αὐτές.

Σέ ἔντυπο πού κυκλοφόρησε ἡ «Πανελλήνια Ἕνωση Γονέων γιά τήν προστασία τοῦ Ἑλληνορθόδοξου Πολιτισμοῦ, τῆς Οἰκογένειας καί τοῦ Ἀτόμου» (Π.Ε.Γ.) ἀπαριθμοῦνται τά γνωρίσματα μιᾶς σύγχρονης ἐπικίνδυνης ὁμάδας, πού πρέπει νά γνωρίζουμε γιά νά ἀποφύγουμε τόν κίνδυνο τοῦ προσηλυτισμοῦ. Αὐτά εἶναι:

1) Στήν Ὁμάδα θά βρεῖς ἀκριβῶς ἐκεῖνο, πού μάταια ἀναζητᾶς μέχρι τώρα. «Αὐτή» ξέρει τί εἶναι αὐτό πού σοῦ λείπει.

2) Ἤδη ἡ πρώτη ἐπαφή σοῦ ἀνοίγει μιά ἐντελῶς καινούργια θεώρηση τῶν πραγμάτων.

3) Ἡ κοσμοθεωρία τῆς Ὁμάδας εἶναι ὑπεραπλουστευμένη («καλό» - «κακό») καί ἐξηγεῖ κάθε πρόβλημα.

4) Εἶναι δύσκολο νά ἀντιληφθεῖς τήν πραγματική εἰκόνα τῆς Ὁμάδας. Ἄλλωστε δέν εἶναι ἀνάγκη νά σκέφτεσαι ἤ νά ἐξετάζεις. Οἱ νέοι φίλοι σοῦ λένε: «Αὐτό δέ μπορεῖ νά ἐξηγηθεῖ, πρέπει νά τό βιώσεις, ἔλα στό Κέντρο μας».

5) Ἡ Ὁμάδα ἔχει τόν ἀρχηγό της. Εἶναι ὁ «προφήτης» (μέντιουμ), ὁ γκουρού ἤ ὁ «διδάσκαλος», πού αὐτός μονάχα κατέχει ὅλη τήν «ἀλήθεια».

6) Ἡ διδασκαλία της Ὁμάδας ἰσχύει σάν ἡ μόνη αὐθεντική, αἰώνια ἀληθινή γνώση. Ἡ κατοχυρωμένη ἐπιστήμη, ἡ ὀρθολογιστική σκέψη, ἡ λογική κατανόηση ἀπορρίπτονται σάν διαστρεβλωμένες, ἀρνητικές, σατανικές ἤ σκοταδιστικές.

7) Ἡ κριτική ἀπό παράγοντες ξένους πρός τήν Ὀργάνωση χρησιμοποιεῖται σάν ἀπόδειξη, ὅτι ἡ Ὁμάδα ἔχει δίκιο.

8) Ἡ συντέλεια τοῦ κόσμου εἶναι κοντά. Ἡ ἀνθρωπότητα ὁδηγεῖται στήν καταστροφή καί μόνο ἡ Ὁμάδα ξέρει πῶς θά σωθεῖ αὐτός ὁ κόσμος.

9) Ἡ Ὁμάδα σου εἶναι ἡ «ἐλίτ». Ὁ ὑπόλοιπος κόσμος εἶναι ἄρρωστος καί χαμένος, στό βαθμό πού δέ συνεργάζεται καί δέν ἐπιτρέπει τή σωτηρία του.

10) «Ἔχεις εὐθύνη στόν Ἑαυτό σου καί στήν Ἀνθρωπότητα. Πρέπει νά γίνεις μέλος ἀμέσως».

11) Ἡ Ὁμάδα ἀπομονώνεται ἀπό τόν κόσμο μέ τήν ἐνδυμασία, τούς κανόνες διατροφῆς, τή δική της γλῶσσα καί τίς δικές της «ἀνθρώπινες σχέσεις».

12) Ἡ Ὁμάδα θέλει νά διακόψεις ὅλες τίς «παλιές» σου σχέσεις, ἐπειδή αὐτές ἐμποδίζουν τήν ἐξέλιξή σου.

13) Ἡ σεξουαλική σου συμπεριφορά ἐλέγχεται ἀπόλυτα. Σοῦ ἐπιβάλλουν τήν ἐπιλογή τοῦ ἐρωτικοῦ συντρόφου, τό ὁμαδικό σέξ ἤ τήν ἀπόλυτη ἀποχή.

14) Ἡ Ὁμάδα καλύπτει ὅλο τό χρόνο σου μέ «ὑποχρεώσεις»: Τή διάθεση ἐντύπων ἤ βιβλίων, τήν ἐπαφή μέ νέα μέλη, τήν παρακολούθηση σεμιναρίων, τό διαλογισμό...

15) Εἶναι δύσκολο νά εἶσαι μόνος σου. Πάντοτε πρέπει νά εἶναι κάποιος τῆς Ὁμάδας μαζί σου.

16) Ἡ Ὁμάδα ἀπαιτεῖ νά ἀκολουθεῖς ἐπακριβῶς τούς κανόνες καί τό «μοναδικό τρόπο σωτηρίας» πού αὐτή σου προσφέρει.

17) Ἄν ἀμφιβάλλεις, ἄν δέ βρῆκες τήν ἐπιτυχία πού σοῦ ὑποσχέθηκαν, «φταῖς μόνον ἐσύ», γιατί δέν πιστεύεις ἀρκετά καί δέν δραστηριοποιεῖσαι, μέ τόν τρόπο πού ἡ Ὁμάδα σοῦ λέει.

Στίς περιπτώσεις, πού κάποιος εἶναι ἤδη μέλος, χρειάζεται πλέον εἰδικός χειρισμός ἀπό τά ἐπί τῶν Αἱρέσεων Γραφεῖα τῶν Ἱ. Μητροπόλεων, ἀπό τήν εἰδική Ἐπιτροπή τῆς Ἱ. Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί ἀπό εἰδικές ὀργανώσεις, ὅπως ἡ «Πανελλήνια Ἕνωση Γονέων». Ἀπαραίτητη εἶναι, φυσικά, ἠ δραστική παρέμβαση τῆς Πολιτείας, τόσο στήν πρόληψη, ὅσο καί στήν ἀντιμετώπιση τοῦ φαινομένου. Ὡστόσο, ἡ γνήσια πνευματική ζωή, ἡ αὐθεντική σχέση μέ τόν τόν Θεό προσφέρει ἱκανοποιητικό βαθμό ἀσφαλείας, ἀφοῦ ἐξουδετερώνει τά «ὑπαρξιακά κενά», πού ἐρχονται νά καλύψουν οἱ νέες αἱρέσεις.

(Κείμενο ἀπό τό ἔντυπο «Ὀρθοδοξία καί αἵρεσις» τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μαντινείας καί Κυνουρίας, τεῦχ. 100, Ἰουλ. - Σεπτ. 2017). Από impantokratoros.gr 

ΓΙΟΓΚΑ –ΒΕΛΟΝΙΣΜΟΣ – ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ – REIKI Κ.ΛΠ. ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ ΜΕΘΟΔΟΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ

ΓΙΟΓΚΑ – ΒΕΛΟΝΙΣΜΟΣ – ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ – REIKI Κ.Λ.Π. ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ ΜΕΘΟΔΟΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ

Ηλίας Αθ. Θεοχαράκης, Θεολόγος

-               Είναι φαίνεται ελάττωμα, «κουσούρι» της φυλής μας να ξιπάζεται μ’ ότι ξενόφερτο της σερβίρουν, χωρίς να εξετάζει τι μπορεί να κρύβεται από πίσω και τι κίνδυνοι μπορεί να ελλοχεύουν. Όπως δε έλεγε ο αείμνηστος Φώτης Κόντογλου πριν εξήντα (60) χρόνια περίπου :

«Η ξενομανία μας έγινε τώρα σωστή ξενοδουλειά, σήμερα περνά για αρετή, κι όποιος έχει τούτη την αρρώστεια πιο βαρειά παρμένη, λογαριάζεται για σπουδαίος άνθρωπος.

Η Ελλάδα έγινε ένα παζάρι που πουλιούνται όλα, σε όποιον θέλει να το αγοράσει.

Καταντήσαμε να μην έχουμε απάνω μας τίποτα ελληνικό, από το σώμα μας ίσαμε το πνεύμα μας.

Το μασκάρεμα άρχισε πρώτα από το πνεύμα, και ύστερα έφθασε και στο σώμα».

-               Σκεφθείτε τι θα έλεγε αν ζούσε σήμερα.

-               Έτσι λοιπόν σήμερα πολύ μεγάλο ποσοστό των Ελλήνων αποδέχονται αβασάνιστα και υιοθετούν εναλλακτικές θεραπευτικές μεθοδολογίες (Γιόγκα – Βελονισμό – Reiki – ομοιοπαθητική κινέζικη Ιατρική κ.α).

-               Οι θεραπευτικές μέθοδοι αυτές, κρύβουν κάτω από την δήθεν επιστήμη τους, ένα έντονο θρησκευτικό στοιχείο και πλάνη.

-               Η Ορθόδοξη Εκκλησία μας, αγαπά την επιστήμη και την πρόοδο και το έχει αποδείξει ιστορικά. Κανείς σοβαρός άνθρωπος δεν μπορεί να αμφισβητήσει την επιστήμη, όταν όμως είναι επιστήμη. Η Εκκλησία μας δεν αμφισβητεί έναν άνθρωπο άλλου θρησκεύματος, σέβεται την επιστήμη και την ελευθερία. Δεν μπορούμε σε κανέναν να αρνηθούμε να έχει άλλο θρήσκευμα, αυτό είναι ελευθερία, αρκεί απροκάλυπτα να δηλώνει αυτό που πιστεύει π.χ. είμαι Βουδιστής, χωρίς να πεί τον λόγο είναι ελευθερία του, και χωρίς όμως να παρουσιάζει άλλα πράγματα και να κρύβει πίσω απ’ αυτά την πίστη του. Θέλεις να είσαι Βουδιστής να είσαι, θέλεις να είσαι ινδουιστής να είσαι, μη κρύβεσαι όμως πίσω από κάποιες διαδικασίες με καθαρό θρησκευτικό νόημα. Μ’ αυτόν τον ύπουλο τρόπο έχουν εισέλθει στην πατρίδα μας, στην ζωή μας, οι προαναφερθείσες θεραπευτικές μεθοδολογίες. Ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών τις ονομάζει Ανορθόδοξες θεραπευτικές Μεθόδους. Πίσω πλέον απ’ όλα αυτά κρύβεται ολοφάνερα το κίνημα της Νέας Εποχής γι’ αυτό κι’ ακούμε πολλούς πολιτικούς τα τελευταία χρόνια να ομιλούν για τη Νέα Τάξη Πραγμάτων.

-               Με το θέμα των εναλλακτικών θεραπειών ασχολήθηκε και η Θ΄ Συνδιάσκεψη Εντεταλμένων Ορθοδόξων Εκκλησιών και Ιερών Μητροπόλεων δια θέματα αιρέσεων και παραθρησκείας, που πραγματοποιήθηκε από 8 μέχρι 13 Οκτωβρίου 1997 στο Προκόπιον Ευβοίας (Ιερόν Προσκύνημα Αγίου Ιωάννη του Ρώσσου), η οποία στα Πορίσματά της έχει ειδικό κεφάλαιο με τίτλο «Ανορθόδοξες» Θεραπευτικές Μέθοδοι. Εκεί μεταξύ άλλων διαπιστώνονται τα εξής : «Οι ανορθόδοξες (κατά τον Ιατρικό Σύλλογο Αθηνών) θεραπευτικές μέθοδοι», γνωστότερες ευρύτερα ως εναλλακτικές θεραπείες, επαναφέρουν τον γιατρό – μάγο στη σύγχρονη κοινωνία. Τα τελευταία χρόνια οι αποκυριφιστικές και παραθρησκευτικές ομάδες, χρησιμοποιούν τις ανορθόδοξες θεραπευτικές μεθόδους και άλλες αποκρυφιστικές τεχνικές για να εξαπλώσουν τις δοξασίες τους μέσω αρθρογράφων – δημοσιογράφων σε εφημερίδες και περιοδικά, ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς, προμηθευτές δι’ αλληλογραφίας, καταστήματα υγιεινής διατροφής, δια θεραπευτικών «θρησκευτικών» πρακτικών, βοτανολογίας, ομοιοπαθητικής, ψυχοθεραπευτικής κ.α. Οι πλείστες από τις μεθόδους και τεχνικές αυτές, θεμελιώνονται σε ασυμβίβαστη με την Ορθόδοξη Πίστη και ζωή κοσμοθεωριακή τοποθέτηση και εμπλέκουν μέσα στις διαδικασίες τους τον ανατολικό μυστικισμό, τη μαγεία – σαμανισμό και τις αντιχριστιανικές αντιλήψεις της «Νέας Εποχής».

-               Θα προσπαθήσουμε να κάνουμε εδώ μια πολύ σύντομη προσέγγιση των μεθόδων αυτών με σκοπό ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΕΡΕΘΙΣΜΑΤΑ για περαιτέρω εξέταση, αντλώντας πολλά στοιχεία από την μεγάλη έρευνα του Δρ Θεολογίας και Οικονομικών Πατρός Κων/ντίνου Στρατηγόπουλου.

-               Στην Ασία επικρατεί ο Βουδισμός και ο Ταοϊσμός. Ο Βουδισμός (Ινδία) προσπαθεί να κάνει τον άνθρωπο να ξεχάσει αυτό που είναι. Έχει στόχο τη λεγόμενη Νιρβάνα. Να βρεθούν οι άνθρωποι σε κατάσταση κενού. Κάνει κανείς γιόγκα για να ξεχάσει αυτό που είναι. Αλλά το ζήτημα δεν είναι να νιώσει κανείς το αίσθημα του κενού αλλά αυτό της κάθαρσης της καρδιάς από τα πάθη, όπως γίνεται στην Ορθοδοξία. Πάντως όλες οι ασκήσεις τους υποκρύπτουν βουδιστικά στοιχεία. Ο σχηματισμός π.χ. των κύκλων με τα δάκτυλα σημαίνει την ανακύκλωση των πάντων και τη μετεμψύχωση, που αποτελεί το χαρακτηριστικό πιστεύω του Βουδισμού.

-               Ο Ταοϊσμός πιστεύει ότι δεν υπάρχει σωτηρία χωρίς να παλεύεις. Εννοείται η πάλη μεταξύ του καλού και του κακού. Η πάλη όμως για αυτούς είναι μια ενεργητική πράξη, που πίσω της κρύβεται η έννοια της σωτηρίας. Άρα οι διάφορες ασκήσεις τους είναι δρόμοι σωτηρίας δια της πάλης. Όλες αυτές οι εναλλακτικές θεραπείες δεν αναγνωρίζονται πουθενά στον κόσμο ως επιστήμες, και δεν υπάρχει σε καμία χώρα του κόσμου αναγνωρισμένη πανεπιστημιακή έδρα, γιατί δεν μιλάμε για θεραπεία αλλά για την είσοδο στον ασθενή μιας ενέργειας (το τσι), που έρχεται από ψηλά.

-               Η κινέζικη Ιατρική είναι μια καθαρά Ταοϊστική προσέγγιση στην υγεία. Ο Ταοϊστής γιατρός δεν μετρά τους σφυγμούς του ασθενή όταν πιάνει το χέρι του, αλλά μετρά την ενέργεια δηλαδή την ισορροπία μεταξύ του καλού και του κακού, που εισέρχεται στον ασθενή. Φυσικά η Κινεζική Ιατρική έχει ως βασικό θεραπευτικό μέσο τα βότανα και το βελονισμό. Με το βελονισμό προσπαθούν να κατεβάσουν την ενέργεια τσι, βάζοντας  τις βελόνες στα κύτταρα του πόνου και τα καταστρέφουν. Δεν πονάμε αλλά η αρρώστια παραμένει μέσα μας. Κι αυτό είναι σημαντικό. Η ασθένεια δρα εν αγνοία μας. Το ίδιο ισχύει και με τη λεγόμενη ισορροπία της κινέζικής διατροφής.

-               Το Reiki. Κι αυτή η μέθοδος βασίζεται στην εισαγωγή στον οργανισμό διαφόρων ενεργειών. Είναι ένας συνδυασμός διαλογισμού Βουδισμού και Χριστιανισμού. Μια δηλαδήαπόλυτη σύγχυση. Η τεχνική του Reiki είναι μια απόλυτη ανοησία. Δεν εμπεριέχει ίχνος επιστημονικής απόδειξης. Κι εδώ συναντούμε πλήθος θρησκευτικών στοιχείων. Εξαγνισμό του χώρου πριν τη λεγόμενη θεραπεία, διάφορα κεριά κ.λπ.

-               Τέλος η ρεφλεξολογία δεν αποτελεί μασάζ των ποδιών αλλά μεταφορά ενέργειας σύμφωνα με τις εναλλακτικές ασιατικές θεραπείες.

-               Στην Ευρώπη ανάλογη μέθοδος είναι η ομοιοπαθητική. Κι αυτή δεν αναγνωρίστηκε ποτέ ως επιστημονική ιατρική μέθοδος θεραπείας. Γιατί κι εδώ έχουμε ιατρική με επενέργεια υπερβατικών δυνάμεων. Ας είμαστε λοιπόν προσεχτικοί.

-               Εμείς έχουμε την Εκκλησία μας, δεν ξέρουμε άλλες ενέργειες εκτός από τις άκτιστες ενέργειες του Χριστού όπως μας λέει ο Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς. Μέσα στην Εκκλησία με τα Άγια Μυστήρια ζούμε τον Αληθινό Θεό και ενεργείται η σωτηρία μας. Είναι ανάγκη να αφυπνισθούμε να ερευνήσουμε την Ορθοδοξία μας, τον μεγάλο θησαυρό μας, τον πραγματικό πλούτο μας να παραδειγματισθούμε από τους βίους των Αγίων μας που εφάρμοσαν το Ευαγγέλιο στην ζωή τους, τηρώντας έως θανάτου τις παραδόσεις των Αγίων Αποστόλων και Πατέρων. Αυτό μας λέει κι’ ο Απόστολος Παύλος :

-Άρα ουν αδελφοί στήκετε, και κρατείτε τας παραδόσεις ας εδιδάχθητε είτε διαλόγου, είτε δι’ επιστολής ημών (προς Θεσσαλονικείς Β΄ επιστολή κεφ.Β παρ.15).

- Ίσως στεναχωρέσουμε πολλούς, μ’ όλα αυτά, όμως ο Χριστός είπε : «ού δύνασαι δυσίν Κυρίοις δουλεύεις» Ματθ.κεφ.6 παρ.24 δηλαδή δεν μπορείς να υπηρετείς δύο κυρίους, πρέπει να επιλέξεις με ποιόν είσαι, δεν μπορείς να κάνεις διαλογισμό, γιόγκα, reiki και ταυτόχρονα προσευχή.

Κλείνοντας, καταθέτω την προσωπική μου εμπειρία, όταν το 1990 ως νέος αξιωματικός της ΕΛ.ΑΣ. είχα εγγραφεί σε σχολή Κουνγκ Φου στην Αθήνα. Κατά το πρώτο χρονικό διάστημα ο δάσκαλος εκεί μας δίδασκε τέχνες πάλης. Αργότερα, όμως, μια μέρα της εβδομάδος, ήθελε να αφιερώνεται σε αυτοσυγκέντρωση, σε στάση προσοχής και προσευχής με συνδιασμό αναπνοών, ενώ παράλληλα υπήρχε κινέζικη μουσική και «θυμιάματα». Όπως καταλαβαίνετε, αμέσως εγκατέλειψα την σχολή.

http://aktines.blogspot.gr

ΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών

Στερεοσκοπική ταινία (18:52 min)

Περιλαμβάνει στερεοσκοπικές λήψεις

και 3Δ ψηφιακές αναπαραστάσεις με κίνηση

και παρουσιάζει την ιστορία και περιοδεία του Αποστόλου Παύλου από τα Ιεροσόλυμα μέχρι την Κόρινθο.

https://kaini-ktisis.blogspot.gr

ΑΓΙΑ ΑΝΝΑ, Η ΜΗΤΕΡΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Ο ΠΡΩΤΟΠΡ. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΖΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ

ΠΡΩΤΟΠΡ. ΑΓΓΕΛΟΣ ΑΓΓΕΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ ΠΕΡΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ